Ικαρίδες τα κορίτσια του ορφανοτροφείου

by Φραντζέσκα Κολυβά

Ισμήνη, Βερόνικα, Μάρθα, Ουρανία... κορίτσια που μεγαλώνουν στο οικοτροφείο «Ίκαρος», σε μια Ελλάδα
μεταπολεμική, τραυματισμένη...
Η Ισμήνη, παραιτημένη ως την ωριμότητα, αρχίζει να αναγνωρίζει τις ανασφάλειές της και να έρχεται αντιμέτωπη μ’ αυτές.
Η Βερόνικα θωπεύει τους ξεχασμένους στόχους της και αποφασίζει να τους κυνηγήσει αδίστακτα.
Η Μάρθα βλέπει με απορία μια φάρσα της να γίνεται η ίδια η μοίρα της.
Η Ουρανία, γεμάτη από ενοχές που γέννησε μέσα της ο φθόνος, παλεύει στην υπόλοιπη ζωή της για να εξιλεωθεί.
Και δίπλα σ’ αυτές τις κοπέλες, η Ολυμπία, η διευθύντρια του οικοτροφείου, που ύστερα από δύο γάμους κι έναν άκρως επικίνδυνο έρωτα εκπληρώνει τραγικά, ως άλλος Ίκαρος, τον θριαμβικό της κύκλο.
Οι κοπέλες του οικοτροφείου μεγαλώνουν με ένα ραβασάκι στην τσέπη.
Ποιές απ’ αυτές, όμως, θα πάνε στο ραντεβού με την πρόκληση; Ποιές θα τολμήσουν να κάνουν την παράτολμη πτήση, να γευτούν την ηδονή τού να ζει κανείς στα όρια, και πέρα απ’ αυτά, κι ας κινδυνεύουν να βρεθούν τσακισμένες σαν τον Ίκαρο

521 pages, Unknown Binding

Published December 11, 2018

Reviews

[Valentini Georgopoulou · Rating 3 out of 5]

Ολυμπία, Ισμήνη, Μάρθα, Ουρανία, Βερόνικα.

Πέντε γυναίκες, πέντε ξεχωριστές και ιδιαίτερες προσωπικότητες που λαχταρούν την ελευθερία, την απόδραση, την φυγή. Παλεύουν να πετάξουν μακριά από τον εαυτό τους, από το περιβάλλον τους, από συνθήκες αντίξοες και σχέσεις αδιέξοδες, με απώτερο σκοπό να γνωρίσουν τον εαυτό τους, τα όρια, τις δυνατότητές τους και την ευτυχία.

 Ολυμπία: είναι η ιδρύτρια του οικοτροφείου «Ίκαρος». Έζησε μια πολυτάραχη ζωή, με δυο γάμους στο ενεργητικό της και έναν επικίνδυνο έρωτα και εκπληρώνει τραγικά τον θριαμβικό της κύκλο.

 Ισμήνη: θα έρθει αντιμέτωπη με τις ανασφάλειές της.


 Μάρθα: έρχεται αντιμέτωπη με τα παράξενα παιχνίδια που παίζει η ζωή, όταν βλέπει με απορία μια φάρσα της να γίνεται η ίδια η μοίρα της.

 Ουρανία: κάνει τα πάντα για να εξιλεωθεί, να διώξει τις ενοχές που γέννησε μέσα της η ζήλια και κατατρώνε την ψυχή της.

 Βερόνικα: αποφασίζει να αναλάβει τα ηνία της ζωής της και να εκπληρώσει τους ξεχασμένους στόχους της.


Πέντε ξεχωριστές ιστορίες γυναικών, που έχουν ως μοναδικό κοινό σημείο αναφοράς το οικοτροφείο «Ίκαρος». Καμιά όμως άλλη σύνδεση δεν υπάρχει και αυτό δεν μου άρεσε. Θα ήθελα με κάποιον τρόπο στο τέλος να υπήρχε κάτι σαν συνδετικός κρίκος ανάμεσα στις πέντε αυτές ιστορίες, κάποιο στοιχείο ή γεγονός που να τις ένωνε, να «κούμπωνε» η μια ιστορία με την άλλη. Αυτό ήταν ένα αρνητικό στοιχείο κατά την ταπεινή μου άποψη.

Από την άλλη πλευρά θα ήθελα να σταθώ στην όμορφη, προσεγμένη και λυρική γραφή της συγγραφέως, στο πλούσιο λεξιλόγιο και στις όμορφες περιγραφές. Ένα ταξίδι, εκεί όπου τα φτερά του Ίκαρου ανταμώνουν τα φτερά των πέντε γυναικών και την ανάγκη για ελευθερία...

Να στοχεύεις ψηλά, να πετάς όσο το δυνατόν ψηλότερα, να έχεις όνειρα και φιλοδοξίες, ακόμα και αν τα φτερά σου είναι από κερί, όπως του Ίκαρου. Διεκδίκησε την ελευθερία σου, τα «θέλω» και τα όνειρά σου ακόμη κι αν ξέρεις πως η πτήση θα λήξει άδοξα. Θα ξέρεις μέσα σου ότι το πάλεψες, το προσπάθησες, αγωνίστηκες. Ακόμη κι αν γκρεμοτσακιστείς, θα φύγεις με ένα χαμόγελο στα χείλη, γιατί θα ξέρεις ότι νίκησες τους φόβους σου, άνοιξες τα φτερά σου και πέταξες.

[Χρήστος Αναστασόπουλος · Rating 4 out of 5]

Μόλις έκλεισα το βιβλίο και είναι τόσα πολλά αυτά που θα ήθελα να αναφέρω και άλλα τόσα αυτά που θα πρέπει να αποκρύψω, ώστε να σας αφήσω να τα ανακαλύψετε μόνοι/ες σας.
Πρόκειται για μικρές ανεξάρτητες ιστορίες γυναικών / κοριτσιών, που το μόνο τους κοινό είναι το οικοτροφείο.
Η γραφή της συγγραφέως είναι λυρική, με φιλοσοφικές απολήξεις και φαίνεται από την πρώτη στιγμή η απέραντη αγάπη της για την αρχαία Ελλάδα και τη μυθολογία. Υπέροχες περιγραφές σπάνιων λεπτομερειών, που συνήθως περνάνε απαρατήρητες από τους περισσότερους ανθρώπους, ίσως γιατί είναι κοινές, ή άνευ λογοτεχνικής αξίας, όμως αυτό είναι που κάνει τη γραφή μοναδική και ιδιαίτερη. Οι εξαιρετικής ποιότητας γνώσεις φαίνονται μέσα σε κάθε πρόταση και κάποιοι παραλληλισμοί του σήμερα με το παρελθόν έρχονται και δένουν μαγικά.
Ενθουσιάστηκα με την Αγγλία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και από τις πολλαπλές εικόνες που μου έδωσαν ακόμα και οι πιο μικρές προτάσεις· κάθε πρόταση και ένας καινούργιος κόσμος.
Όπως το μίσος περνώντας διαδοχικά από την κατανόηση, το έλεος και τη συμπάθεια, μπορεί να γίνει αγάπη, έτσι και η αγάπη, περνώντας από τη στέρηση, την αδυναμία και το φθόνο, μπορεί να γίνει μίσος.
Μια φράση ακόμα φράση που μου άρεσε πολύ και με έβαλε σε σκέψεις ήταν η πολύ απλή: Παράξενο αλλά η μαιμού σα να ‘χε το μάτι ανθρώπου και το φίδι το μάτι του Θεού.
Και θα κλείσω με κάτι ελπιδοφόρο κατά τη γνώμη μου:
Ο Ίκαρος επίτηδες πετάει κοντά στον ήλιο, για να γευτεί το απεριόριστο της ελευθερίας. Κι αν σκοτωθεί, απαλλάσσεται από μια ελευθερία που δεν είναι τέλεια, όπως οφείλει να είναι η ελευθερία για να αξίζει, γιατί η ελευθερία πεθαίνει κάθε φορά που δοκιμάζεται το απεριόριστό της.