What do you think?
Rate this book
Niels Oxen #4
Wolf
Oorlogsveteraan Niels Oxen leeft een rustig leven in zijn appartement in een buitenwijk van Kopenhagen. Hij kijkt uit naar de tweewekelijkse bezoeken van zijn zoon, ook al loopt hun relatie niet altijd even soepel.
Als Axel Mossman, het voormalige hoofd van de Deense politieke inlichtingendienst, hem vraagt of hij een vermiste boer op wil sporen in Jutland, zegt Oxen aanvankelijk nee. Maar wanneer hij ontdekt dat hij de klus kan combineren met een tripje met zijn zoon, zegt hij toch toe.
Oxens schijnbaar eenvoudige taak leidt hem naar onbekend terrein, waar verschillende soorten wolven zijn pad kruisen en hem terugvoeren naar het verleden van zijn voormalige partner Margrethe Franck. Haar verhaal blijkt veel geheimzinniger en duisterder dan iedereen voor mogelijk had gehouden.
Als Axel Mossman, het voormalige hoofd van de Deense politieke inlichtingendienst, hem vraagt of hij een vermiste boer op wil sporen in Jutland, zegt Oxen aanvankelijk nee. Maar wanneer hij ontdekt dat hij de klus kan combineren met een tripje met zijn zoon, zegt hij toch toe.
Oxens schijnbaar eenvoudige taak leidt hem naar onbekend terrein, waar verschillende soorten wolven zijn pad kruisen en hem terugvoeren naar het verleden van zijn voormalige partner Margrethe Franck. Haar verhaal blijkt veel geheimzinniger en duisterder dan iedereen voor mogelijk had gehouden.
480 pages, Kindle Edition
First published September 6, 2018
26 people are currently reading
405 people want to read
About the author
Jens Henrik Jensen
33 books202 followersJens Henrik Jensen, forfatter og journalist, slog igennem med Kazanski-trilogien ”Kællingen i Kraków” (1997), ”Hofnarren i Murmansk” (1999) og ”Ulven i Banja Luka” (2002)- der netop er nyudgivet som paperback. Han udgav derefter bestsellerseriem om kriminalassistent Nina Portland, ”Økseskibet” (2004), ”Kulmanden” (2007) og ”Spøgelsesfangen” (2010). I 2012 udkom ”De hængte hunde”, der er første bog i serien om krigsveteranen Niels Oxen. Jens Henrik Jensens bøger er udgivet i en række europæiske lande.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 81 reviews
March 22, 2020
Oxen ist mit das Beste, was in den letzten Jahren an Thrillern erschienen ist (mit Ausnahme von Fitzek natürlich).
Ich bin total begeistert!!! Absolute Leseempfehlung - allerdings sollte mit dem ersten Band begonnen werden, sonst sind die Zusammenhänge und Hintergründe schwer zu verstehen.
Ich bin total begeistert!!! Absolute Leseempfehlung - allerdings sollte mit dem ersten Band begonnen werden, sonst sind die Zusammenhänge und Hintergründe schwer zu verstehen.
September 6, 2018
Efter opgøret med Danehof, er der kun én ting der betyder noget for Niels Oxen: sønnen Magnus. Men det er ikke nemt at genskabe kontakten med sønnen, når fællesskabet kun sker i lejligheden i Vangede eller på besøg i Zoo. Så da den tidligere PET-chef, Mossman, beder Oxen om en tjeneste, ser Oxen det som en oplagt mulighed for at komme tættere på sønnen – sammen skal de lede efter ulve på Harrild Hede. Oxen skal bare lige forbi en gård, og lede efter livstegn fra gårdens ejer.
Men i gennemgangen af gården finder Oxen et minde fra fortiden – en gammel avisartikel, der omhandler sagen om Margrete Franck og hendes drab på en ung kriminel. Hvorfor har en pensioneret embedsmand, nævnt i det store materiale fra Danehof, gemt denne artikel? Margrete har arbejdet hårdt på at lægge fortiden bag sig, men da Oxen fortæller om fundet af artiklen, begynder hun at grave i sin fortid. Det viser sig dog hurtigt, at det ikke er helt ufarligt at konfrontere gamle spøgelser.
Da Oxen går Mossman på klingen, viser det sig at han ikke bare er interesseret i en forsvunden mand. Skjulte arkiver fra Danehof-lederens notater har henvisninger til netværket Lupus – et netværk Mossman første gang hørte omtalt over 40 år tidligere, men aldrig har optrævlet.
Intet er som det umiddelbart ser ud til og Oxen ved aldrig hvem han kan stole på.
Hvad er Lupus og hvorfor bruger de så mange ressourcer på at stoppe Franck i hendes eftersøgning? Uanset hvad, er det på tide at gøre op med fortiden.
Bedømmelsen
Med De frosne flammer anså jeg egentlig historien om Oxen for at være slut. I Lupus viser det sig, at Oxen stadig har en del at byde på. Og det gør han på en overbevisende måde med Jens Henrik Jensens sædvanlige evne for at skabe en bog, der på samme måde indeholder hæsblæsende action og stille vemod.
Det er et dejligt gensyn med Danmarks højest dekorerede soldat Niels Oxen, PET medarbejder Margrethe Franck og tidligere PET chef Axel Mossman. I en perfekt blanding af krimithriller, politik og moralske dilemmaer cementerer Jens Henrik Jensen sin plads blandt Danmarks krimielite.
Der er ikke anvendt nogle lette løsninger når Oxen, Franck og Mossman alle tvinges til at konfrontere deres fortid. Med samfundsrelevant pen bringer Jens Henrik Jensen læseren gennem ulvedebatten, sager om selvtægt og PTSD ramte veteraner. Det er blandt andet dette, der gør Lupus til så meget mere end bare en krimi. At følge den traumatiserede Oxens kamp for at blive tæt med sin søn er en gribende del af fortællingen.
Meget imponerende er Jens Henrik Jensens brug af ulve som metaforer for jægersoldater – de mange lighedspunkter og krav til udholdenhed og mod er med til at skabe karakteren Oxen. Når dertil lægges malende miljøbeskrivelser og et godt sammenskruet plot, så er efteråres læseoplevelse vist fundet.
Lupus er en selvstændig roman, men da alle karakterer har en del forhistorie, bliver læserne nænsomt ajourført gennem bogen. Det gør det muligt for nye læsere at stifte bekendtskab med Oxen universet her- men man snyder sig selv for nogle fremragende læseoplevelser, hvis man ikke læser de andre bøger først.
Men i gennemgangen af gården finder Oxen et minde fra fortiden – en gammel avisartikel, der omhandler sagen om Margrete Franck og hendes drab på en ung kriminel. Hvorfor har en pensioneret embedsmand, nævnt i det store materiale fra Danehof, gemt denne artikel? Margrete har arbejdet hårdt på at lægge fortiden bag sig, men da Oxen fortæller om fundet af artiklen, begynder hun at grave i sin fortid. Det viser sig dog hurtigt, at det ikke er helt ufarligt at konfrontere gamle spøgelser.
Da Oxen går Mossman på klingen, viser det sig at han ikke bare er interesseret i en forsvunden mand. Skjulte arkiver fra Danehof-lederens notater har henvisninger til netværket Lupus – et netværk Mossman første gang hørte omtalt over 40 år tidligere, men aldrig har optrævlet.
Intet er som det umiddelbart ser ud til og Oxen ved aldrig hvem han kan stole på.
Hvad er Lupus og hvorfor bruger de så mange ressourcer på at stoppe Franck i hendes eftersøgning? Uanset hvad, er det på tide at gøre op med fortiden.
Bedømmelsen
Med De frosne flammer anså jeg egentlig historien om Oxen for at være slut. I Lupus viser det sig, at Oxen stadig har en del at byde på. Og det gør han på en overbevisende måde med Jens Henrik Jensens sædvanlige evne for at skabe en bog, der på samme måde indeholder hæsblæsende action og stille vemod.
Det er et dejligt gensyn med Danmarks højest dekorerede soldat Niels Oxen, PET medarbejder Margrethe Franck og tidligere PET chef Axel Mossman. I en perfekt blanding af krimithriller, politik og moralske dilemmaer cementerer Jens Henrik Jensen sin plads blandt Danmarks krimielite.
Der er ikke anvendt nogle lette løsninger når Oxen, Franck og Mossman alle tvinges til at konfrontere deres fortid. Med samfundsrelevant pen bringer Jens Henrik Jensen læseren gennem ulvedebatten, sager om selvtægt og PTSD ramte veteraner. Det er blandt andet dette, der gør Lupus til så meget mere end bare en krimi. At følge den traumatiserede Oxens kamp for at blive tæt med sin søn er en gribende del af fortællingen.
Meget imponerende er Jens Henrik Jensens brug af ulve som metaforer for jægersoldater – de mange lighedspunkter og krav til udholdenhed og mod er med til at skabe karakteren Oxen. Når dertil lægges malende miljøbeskrivelser og et godt sammenskruet plot, så er efteråres læseoplevelse vist fundet.
Lupus er en selvstændig roman, men da alle karakterer har en del forhistorie, bliver læserne nænsomt ajourført gennem bogen. Det gør det muligt for nye læsere at stifte bekendtskab med Oxen universet her- men man snyder sig selv for nogle fremragende læseoplevelser, hvis man ikke læser de andre bøger først.
July 9, 2025
Igen en rigtig spændende bog der fuldt ud lever op til de forrige
June 20, 2021
Zobaczyłam zapowiedź tej książki na KTK w zeszłym roku i przyznam szczerze, że byłam przerażona tym, że ona powstała. Seria o Oxenie miała dla mnie satysfakcjonujące zakończenie w "Zamrożonych płomieniach" i nie potrzebowałam więcej - przecież historia i cała tajemnica Danehofu została rozwiązana. Bałam się, że "Lupus" będzie takim ciągnięciem tego na siłę i mnie zawiedzie. Ludzie, jak bardzo ja się myliłam!
Wracamy tu do życia Nielsa Oxena, które nagle przerywa niespodziewana wizyta Axela Mossmana i choć główny bohater nie ma ochoty na kolejna współpracę, to ta jedna wizyta sprawia, że zarówno on, jak i Margrethe Franck zostają po raz kolejny wplątani w coś wielkiego i znów znajdują się w momencie, kiedy rozwiązanie zagadki może kosztować ich życie.
Wydawnictwo zapewnia, że tę książkę można czytać osobno, bez znajomości poprzednich części. Owszem, można - nie ma w niej spoilerów dotyczących poprzedniej sprawy, ale mniej więcej wiemy, co się tam działo. Z tym że ja nie polecam czytania jej jako pierwszej i mam co do tego proste wyjaśnienie: trzy poprzednie książki pozwalają nam poznać i polubić (albo nie) bohaterów. Przywiązujemy się do nich, czytając o tym, jak rozwiązują sprawę, która w zasadzie dotyczy ich przypadkiem. I jest to świetne, kiedy potem, czytając "Lupusa", możemy razem z nimi przeżywać to, z czym są już osobiście powiązani.
Ta książka jest jednocześnie lepsza i gorsza od poprzednich. Lepsza, bo bardziej osobista w stosunku do bohaterów i gorsza, bo sprawa Danehofu to było coś wielkiego i świetnego! Co w żadnym razie nie oznacza, że "Lupus" jest zły. Przysięgam - jest wręcz odwrotnie. "Lupus" jest świetny!
4,5/5
Wracamy tu do życia Nielsa Oxena, które nagle przerywa niespodziewana wizyta Axela Mossmana i choć główny bohater nie ma ochoty na kolejna współpracę, to ta jedna wizyta sprawia, że zarówno on, jak i Margrethe Franck zostają po raz kolejny wplątani w coś wielkiego i znów znajdują się w momencie, kiedy rozwiązanie zagadki może kosztować ich życie.
Wydawnictwo zapewnia, że tę książkę można czytać osobno, bez znajomości poprzednich części. Owszem, można - nie ma w niej spoilerów dotyczących poprzedniej sprawy, ale mniej więcej wiemy, co się tam działo. Z tym że ja nie polecam czytania jej jako pierwszej i mam co do tego proste wyjaśnienie: trzy poprzednie książki pozwalają nam poznać i polubić (albo nie) bohaterów. Przywiązujemy się do nich, czytając o tym, jak rozwiązują sprawę, która w zasadzie dotyczy ich przypadkiem. I jest to świetne, kiedy potem, czytając "Lupusa", możemy razem z nimi przeżywać to, z czym są już osobiście powiązani.
Ta książka jest jednocześnie lepsza i gorsza od poprzednich. Lepsza, bo bardziej osobista w stosunku do bohaterów i gorsza, bo sprawa Danehofu to było coś wielkiego i świetnego! Co w żadnym razie nie oznacza, że "Lupus" jest zły. Przysięgam - jest wręcz odwrotnie. "Lupus" jest świetny!
4,5/5
September 10, 2018
6/6 stjerner. En velkomponeret krimi udover det sædvanlige. Genialt og gennemænkt plot samt interessant persongalleri!
July 29, 2022
Jensen pitää jännityksessä alusta loppuun. Uusi salaliitto danehofiin löyhästi liittyen.
April 1, 2020
W Kopenhadze Niels Oxen, weteran Korpusu Łowców na misjach w Afganistanie i na Bałkanach, usiłuje odbudować relacje z czternastoletnim synem, Magnusem, oraz stara się przepracować z terapeutką swój PTSD. Emerytowany komendant policyjnej służby wywiadowczej PET, Axel Mossman, próbuje zainteresować Oxena wyśledzeniem kto pod kryptonimem Lupus zajmuje się samosądami, choć nie ukrywa, że jest to pogoń za cieniem. Margrethe Franck, funkcjonariuszka PET, ma moc zajęć i choćby dlatego relacją na temat nowej obsesji swego byłego szefa nie chce zaprzątać sobie głowę. Za to znalezienie przez Oxena starego artykułu prasowego w jutlandzkiej chacie, należącej do zaginionego byłego urzędnika ministerstwa sprawiedliwości, Poula Hansena, wywołuje w niej pamięć tragedii sprzed lat, gdy zabiła człowieka i sama straciła nogę.
Długi i zagmatwany rozbieg - a takie są specjalnością Jensa Henrika Jensena - zawiera zresztą więcej elementów. Na jutlandzką scenerię składają się obok opisów krajobrazu, scenki z rozmowami lokalsów o pojawieniu się w okolicy wilka, a może nawet wilczej pary, co zwiastowałoby rychłą obecność całej watahy. Newsy z Jutlandii, omawiane nawet w telewizji, współgrają z rozmyślaniami Oxena, pobudzonymi niedawną wizytę z synem w zoo i opowieściami Mossmana o Lupusie. Są też opisy paru zbrodni, potwornego okaleczenia libańskiego bandyty, porwania, tortur i gwałtów młodej dziewczyny w roku 1963, a także znalezienia zmasakrowanych zwłok byłego pracownika wywiadu. O tym wszystkim czytamy zanim zaczyna się właściwa akcja.
Oxen jedzie ponownie do Harrildholmu, majątku Hansena. Bo wie, że kopenhaskie próby powrotu do normalności się nie udały? I przeczuwa, że tajemnice jutlandzkich lasów i wrzosowisk stały się jego nowym wyzwaniem? Tymczasem trwa polowanie na Margrethe. Dlatego, że drąży okoliczności wydarzenia z przeszłości? Jaką rolę w tym wszystkim odgrywa Mossman, czy można mu ufać?
Lubię książki Jensena. Mimo że ich lektura do lekkich, łatwych i przyjemnych nie należy. Ponury nastrój, masa szczegółów, wątki bardzo późno układają się w spójną całość, a przy ich puentowaniu nie ma co liczyć na kompromisy, na klarowny czarno-biały podział między dobrem i złem, jakiego na ogół oczekujemy od thrillerów. Przy tropieniu źródeł zbrodni role trojga wiodących bohaterów są przekonująco przez autora rozpisane, wynikają z ich osobistych doświadczeń, kompetencji i charakterów. Osiągnięcie celu przerasta możliwości działań każdego z nich osobno. Są zdani na siebie, choć ich wzajemne relacje dalekie są od spolegliwości. Tak było, gdy w trylogii rozprawiali się z Danehofem. Teraz, w czwartym tomie przynajmniej znają się już nieco lepiej, mniej więcej wiedzą czego mogą się wzajemnie po sobie spodziewać, co nie znaczy, że darzą się pełnym zaufaniem. Poza tym zaangażowanie każdego z nich w akcję Lupus wynika z trochę innych pobudek.
Przyznaję, że drobiazgowość opisu wszystkich okoliczności i uwarunkowań wiodących do celu, łącznie z symboliczną fascynacją Oxena wilkami, wymaga skupienia i cierpliwości przy lekturze. Jednak finezja kilkuetapowego finału, jego zaskakująca, można powiedzieć życiowa mądrość, w pełni wynagrodziła moje czytelnicze samozaparcie.
Długi i zagmatwany rozbieg - a takie są specjalnością Jensa Henrika Jensena - zawiera zresztą więcej elementów. Na jutlandzką scenerię składają się obok opisów krajobrazu, scenki z rozmowami lokalsów o pojawieniu się w okolicy wilka, a może nawet wilczej pary, co zwiastowałoby rychłą obecność całej watahy. Newsy z Jutlandii, omawiane nawet w telewizji, współgrają z rozmyślaniami Oxena, pobudzonymi niedawną wizytę z synem w zoo i opowieściami Mossmana o Lupusie. Są też opisy paru zbrodni, potwornego okaleczenia libańskiego bandyty, porwania, tortur i gwałtów młodej dziewczyny w roku 1963, a także znalezienia zmasakrowanych zwłok byłego pracownika wywiadu. O tym wszystkim czytamy zanim zaczyna się właściwa akcja.
Oxen jedzie ponownie do Harrildholmu, majątku Hansena. Bo wie, że kopenhaskie próby powrotu do normalności się nie udały? I przeczuwa, że tajemnice jutlandzkich lasów i wrzosowisk stały się jego nowym wyzwaniem? Tymczasem trwa polowanie na Margrethe. Dlatego, że drąży okoliczności wydarzenia z przeszłości? Jaką rolę w tym wszystkim odgrywa Mossman, czy można mu ufać?
Lubię książki Jensena. Mimo że ich lektura do lekkich, łatwych i przyjemnych nie należy. Ponury nastrój, masa szczegółów, wątki bardzo późno układają się w spójną całość, a przy ich puentowaniu nie ma co liczyć na kompromisy, na klarowny czarno-biały podział między dobrem i złem, jakiego na ogół oczekujemy od thrillerów. Przy tropieniu źródeł zbrodni role trojga wiodących bohaterów są przekonująco przez autora rozpisane, wynikają z ich osobistych doświadczeń, kompetencji i charakterów. Osiągnięcie celu przerasta możliwości działań każdego z nich osobno. Są zdani na siebie, choć ich wzajemne relacje dalekie są od spolegliwości. Tak było, gdy w trylogii rozprawiali się z Danehofem. Teraz, w czwartym tomie przynajmniej znają się już nieco lepiej, mniej więcej wiedzą czego mogą się wzajemnie po sobie spodziewać, co nie znaczy, że darzą się pełnym zaufaniem. Poza tym zaangażowanie każdego z nich w akcję Lupus wynika z trochę innych pobudek.
Przyznaję, że drobiazgowość opisu wszystkich okoliczności i uwarunkowań wiodących do celu, łącznie z symboliczną fascynacją Oxena wilkami, wymaga skupienia i cierpliwości przy lekturze. Jednak finezja kilkuetapowego finału, jego zaskakująca, można powiedzieć życiowa mądrość, w pełni wynagrodziła moje czytelnicze samozaparcie.
February 11, 2020
"Oxen/ Lupus "von Jens Henrik Jensen ist ein Thriller,der bis zum Schluss nicht durchschaubar,extrem spannend ist und viele fesselnde Momente bereit hält.
Ich habe das Hörbuch mit dem Sprecher Dietmar Wunder und dem Audioverlag gehört.
Dies ist eine ungekürzte Lesung,die aus zwei Mp3-CDs besteht und 16.5 Stunden dauert.
Dietmar Wunder macht seinen Job hervorragend,seine dunkle und angenehme Stimme bringt den Thriller sehr lebendig rüber,er schafft es die Spannung konstant zu halten. Auch die Emotionen bringt der Sprecher wunderbar durch verschiedene Stimmlagen herüber.
Einzelne Protagonisten konnte ich alleine dadurch erkennen.
Es macht Spass,ihm zu zuhören,denn selten habe ich ein Hörbuch mit so einem guten Sprecher gehört.
Er erschafft eine düstere Atmosphäre wenn es drauf ankommt und beschert viele Gänsehautmomente.
Die Protagonisten hat Jens Henrik Jensen klasse detailliert und lebendig beschrieben. Ich konnte sie mir bildlich sehr gut vorstellen und ich wusste schnell,wer ein Symphatieträger ist und wer nicht.
Neben spannenden Momenten gab es auch einige emotionale Abschnitte,besonders wenn es um Niels Oxen und seinem Sohn Magnus ging.
Diese fand ich ebenfalls klasse und sie haben perfekt zum Thriller gepasst.
Oxen bemüht sich wirklich um seinen Sohn,aber Magnus versteht das alles nicht. Oxens Leidenschaft zu Wölfen wird hier sehr gut dargestellt. Sehr außergewöhnlich aber auch faszinierend. Mossmann und Poul Hansen sind auch zwei interessante Charactere,die mich manchmal im positiven Sinne etwas verwirrt haben.
Das Ende des Hörbuches war wie der Rest grosse klasse.
Von Anfang bis Ende ein grossartige Thriller. Der Spannungsbogen hat sich konstant gehalten,am Ende ist er nochmal deutlich gestiegen.
Grossartig und nicht einfach daher geschrieben/gesprochen.
Dies war mein erster Oxen-Thriller.Da er mir wirklich sehr gut gefallen hat wird es nicht bei Lupus bleiben.
Ein absolut rasantes und spannendes Abenteuer.
September 20, 2019
Niels Oksen jagar inte längre medlemmar i ett eldgammalt nätvärk som påverkar danskt näringsliv och politiska toppar. Den här gången följer han spåret av en gammal organisation under namn "Lupus". Det verkar också som om Lupus har något med den händelsen att göra där Margareta Frank blev påkörd och miste sitt ben. Samtidigt försöker Niels att komma i bättre kontakt med sin son och se varg i dansk natur.
Niels är fortfarande en intressant karaktär och det här är en komplex "whodunnit" med många trådar som skickligt vävs ihop på slutet. Rekommenderas absolut - fast man bör ha läst de tidigare böckerna i serien. Nog kan man vara utan, men då mister man mycket i hur Margerata Frank, Niels Oksen och Mossman utvecklats - och mycket av djupet och misstänksamheten mot sistnämnda.
Niels är fortfarande en intressant karaktär och det här är en komplex "whodunnit" med många trådar som skickligt vävs ihop på slutet. Rekommenderas absolut - fast man bör ha läst de tidigare böckerna i serien. Nog kan man vara utan, men då mister man mycket i hur Margerata Frank, Niels Oksen och Mossman utvecklats - och mycket av djupet och misstänksamheten mot sistnämnda.
May 14, 2020
Moim zdaniem jedna z lepszych części o Oxenie. Akcja jest dosyć wartka, chociaż co charakterystyczne dla tego autora - momentami mocno wystosowana, zawieszona, aby czytelnik miał chwilę na złapanie oddechu przed kolejnym szaleńczym biegiem. Pozornie niezwiązane z sobą losy splatają się ze sobą, łączą się niczym puzzle. Zagadka Lupusa tym razem jest może nie tyle mroczna co poprzednia, ile dosyć enigmatyczna i bardzo, bardzo ciekawa. Tym razem na próbę zostaje wystawiona trochę nasza moralność. Oxen znów będzie musiał zmierzyć się ze swoimi demonami, a do starej i znanej już Siódemki dołoży nowe. Książka jest ciekawa, porywająca i właśnie taka... skandynawska. Nieco melancholijna, owiana mgłą tajemnicy. Gorąco polecam! Można czytać spokojnie bez znajomosci poprzednich części, ale z nimi ja pewno będzie zdecydowanie lepiej i ciekawiej.
June 29, 2020
4,5 Sterne
Darum geht's:
Niels Oxen versucht, ganz bürgerlich zu leben und endlich eine Beziehung zu seinem Sohn Magnus aufzubauen. Als er von dem ehemaligen Geheimdienstchef Mossmann gebeten wird, nach einem alten Mann zu schauen, der verschwunden scheint, übernimmt er nur zögerlich diesen Gefallen. Doch auf dem verlassenen Hof des alten Mannes findet Oxen einen Zeitungsausschnitt, der Margarethe Franck ins Spiel bringt und den misslungenen Banküberfall, der sie als junge Polizistin ihr Bein kostete. Nun wird Oxen doch neugierig und fängt an, zusammen mit Margarethe Franck und Mossmann den alten Fall wieder aufzurühren.
Meine Meinung dazu gibt’s hier
Darum geht's:
Niels Oxen versucht, ganz bürgerlich zu leben und endlich eine Beziehung zu seinem Sohn Magnus aufzubauen. Als er von dem ehemaligen Geheimdienstchef Mossmann gebeten wird, nach einem alten Mann zu schauen, der verschwunden scheint, übernimmt er nur zögerlich diesen Gefallen. Doch auf dem verlassenen Hof des alten Mannes findet Oxen einen Zeitungsausschnitt, der Margarethe Franck ins Spiel bringt und den misslungenen Banküberfall, der sie als junge Polizistin ihr Bein kostete. Nun wird Oxen doch neugierig und fängt an, zusammen mit Margarethe Franck und Mossmann den alten Fall wieder aufzurühren.
Meine Meinung dazu gibt’s hier
March 14, 2019
I recently finished this one, it's the latest book about the Danish ex special forces soldier Niels Oxen by Jens Henrik Jensen. The title is Lupus and that's the name of a vigilante that has been working for over 50 years in Denmark. This is also the story of people who struggle with PTSD. The flow in This series only gets better and better. When I read the first one I was a little dubious, now I am waiting eagerly for the next one. #WhatIamReading #LibraryOfAbibliofob #JensHenrikJensen #Lupus #Oxen #PTSD #VigilanteJustice
October 13, 2022
Alweer een heerlijk boek over Mossman, Margarethe en vooral Niels, de alom gelouterde ex-commando.
Verschillende verhaallijnen waarvan je weet dat ze in elkaar zullen vloeien. De persoonlijke kant onder de vorm van de vader-zoonrelatie. Een boek dat je niet loslaat, niet tijdens maar ook niet na het lezen er van.
Nu ga ik nog het vijfde deel lezen. Maar misschien wacht ik er nog wat mee. Want ik ga het zó jammer vinden wanneer ik alles zal gelezen hebben… 😏
Verschillende verhaallijnen waarvan je weet dat ze in elkaar zullen vloeien. De persoonlijke kant onder de vorm van de vader-zoonrelatie. Een boek dat je niet loslaat, niet tijdens maar ook niet na het lezen er van.
Nu ga ik nog het vijfde deel lezen. Maar misschien wacht ik er nog wat mee. Want ik ga het zó jammer vinden wanneer ik alles zal gelezen hebben… 😏
October 9, 2019
Heel goed boek. op het laatst werd het wel wat ingewikkeld toen de 3 verhalen samen kwamen. Daar moest ik echt even goed opletten.
Het 1e boek en dit laatste deel van de serie vond ik de beste uit de serie. Wel jammer dat de serie nu klaar is. Maar wie weet komt er over een paar jaar weer een vervolg.
Het 1e boek en dit laatste deel van de serie vond ik de beste uit de serie. Wel jammer dat de serie nu klaar is. Maar wie weet komt er over een paar jaar weer een vervolg.
July 1, 2024
Heerlijk boek. Bekende personages komen allemaal weer langs. Deel 4 staat op zich zelf maar ik zou wel de 1e 3 boeken van deze serie eerst lezen ;-) Op die manier heb je toch meer achtergrond bij alle personages.
June 15, 2019
Erg genoten van deze Oxen. Goed uitgebouwde verhaallijnen met de wolf als rode draad doorheen het verhaal.
May 14, 2020
Bättre än så här bli det inte!
September 5, 2020
Hoppas det kommer fler.
November 14, 2024
auch teil 4 der legendären oxen serie zieht einen in den bann und lässt einen erst mit der allerletzten seite wieder los
September 28, 2025
Topper, goed verhaal en mooie karakters weer
August 26, 2023
Oxen nr 4
En bok som skiljer sig något från tidigare Oxenböcker - även denna mycket svår lägga bort.
En bok som skiljer sig något från tidigare Oxenböcker - även denna mycket svår lägga bort.
November 12, 2022
4,5 ster. Het eerste boek na de drie Danehof onderdelen en zeker geen teleurstelling. De verhaallijn voelt als iets meer een far stretch dan Danehof was (misschien doordat Danehof onderbouwd was met een hoop geschiedenis/feitjes) en de connectie tussen de wolf en Wolf is wat vaag, maar het tempo is goed. Er was denk ik zelfs voldoende materiaal om het verhaal in twee delen op te splitsen. Het einde is enigszins cliché; zeker in films al eens vertoond.
Oxen’s zoon speelt een grotere rol dan in de eerste drie boeken, maar ik ben er nog niet uit of dat een pluspunt is. Je leert Oxen in ieder geval weer iets beter kennen. Mossman vind ik wel oké, Franck blijft leuk.
Oxen’s zoon speelt een grotere rol dan in de eerste drie boeken, maar ik ben er nog niet uit of dat een pluspunt is. Je leert Oxen in ieder geval weer iets beter kennen. Mossman vind ik wel oké, Franck blijft leuk.
July 14, 2020
I didn't like this book as much as I had expected.
To me it felt like the same story all over again. A secret society, plotting to get revenge. At first I wanted to shake Niels and get him to wake up that he needs to address his son in a different way. Then I lost track in all the events that happened and that seemingly were not connected.
What disturbed me most was the repetition of how good, brave and unique Niels is, how pig headed and schemy Mossman an dhow brave Frank is, living with a leg prothesis. The characters almost become a caricature of themselves and that doesn't benefit the story at all imho.
Not sure if this is because I read all Oxen-books in a row or not. I think that reading the one after the other should be possible both for 'row readers' as well as for readers that prefer a gap between books from one series. The first should not be bored/annoyed with too many repetitons that go back to previous books, the latter should still be able to understand the book without having to reread a previous book.
I do't think I'll return to this series/character again. Maybe to another bok by this author, maybe.
To me it felt like the same story all over again. A secret society, plotting to get revenge. At first I wanted to shake Niels and get him to wake up that he needs to address his son in a different way. Then I lost track in all the events that happened and that seemingly were not connected.
What disturbed me most was the repetition of how good, brave and unique Niels is, how pig headed and schemy Mossman an dhow brave Frank is, living with a leg prothesis. The characters almost become a caricature of themselves and that doesn't benefit the story at all imho.
Not sure if this is because I read all Oxen-books in a row or not. I think that reading the one after the other should be possible both for 'row readers' as well as for readers that prefer a gap between books from one series. The first should not be bored/annoyed with too many repetitons that go back to previous books, the latter should still be able to understand the book without having to reread a previous book.
I do't think I'll return to this series/character again. Maybe to another bok by this author, maybe.
July 13, 2021
Precis som dess föregångare är Lupus välskriven med full av komplicerade utredningar och full av intriger. Trots att den är spännande stundvis är den lite för omständlig. Det är många villospår som läggs ut och det går egentligen inte att gissa förrän på slutet hur det ska sluta. Men Lupus är precis som dess föregångare på tok för lång att det blir något segdraget.
September 14, 2020
En fantastisk roman. En hemmelig gruppe, der yder retfærdighed, hvor retssamfundet ikke har kunnet klare det. Men ulovligt. Meget troværdigt plot, super spændende og særdeles velskrevet.
Et citat fra bogen vi alle skal huske på: "Og når frygten marcherer ind, marcherer fornuften ud."
Et citat fra bogen vi alle skal huske på: "Og når frygten marcherer ind, marcherer fornuften ud."
July 8, 2019
Als oorlogsveteraan heeft Niels Oxen genoeg actie meegemaakt. Het is dan ook geen wonder dat hij het tegenwoordig een flink stuk rustiger aan doet. Niels probeert de gemiste tijd met zijn zoon in te halen en zich daarop te focussen maar het gaat niet van een leien dakje. De laatste zaak waarbij hij betrokken was (Bevroren vlammen) heeft veel van Niels gevraagd maar samen met voormalig kopman van de Deense inlichtingendienst Axel Mossman is het gelukt alles wat toen speelde op te lossen. In ieder geval genoeg voor Niels om nu de balans op te maken en zijn prioriteiten bij te stellen, en dat is de band met Magnus aanhalen. Axel heeft alles nog niet los kunnen laten en is door blijven speuren. Hij heeft informatie gevonden en vraagt nu Niels voor hulp. Axel heeft namelijk het vermoeden dat een recente vermissing alles te maken kan hebben met iets dat hij in de archieven gevonden heeft en een bedreiging kan zijn/worden. Wanneer Niels uiteindelijk toch overstag gaat komen ze er achter dat een geheimzinnige organisatie het recht in eigen handen neemt wanneer zij van mening is dat justitie steken laat vallen. Terecht of onterecht.
Wolf is het vierde deel met Niels Oxen in de hoofdrol. Stuk voor stuk zijn deze boeken boeiende en vooral spannende thrillers gebleken. Het gevaar van series is dat ze langdradig worden en zich niet blijven vernieuwen. Op zich is een vierde deel nog geen aanleiding om daar aan te denken maar tijdens het lezen let ik daar wel op. Net als in de voorgaande drie delen is ook dit verhaal doordrenkt met goed doordachte scenario’s, onverwachte wendingen en fijne, krachtige personages. Maar, we krijgen nu ook de zachtere en kwetsbare kant van Niels te zien. Hij probeert oprecht de band met zijn zoon te verbeteren maar echt handig is hij niet. Niels is een vechter, een soldaat. Vader zijn is iets dat hij zich tot nu toe niet eigen heeft kunnen maken en de kans krijgt hij ook niet echt. Die kant heeft de auteur mooi in het verhaal verwerkt. Het doet niets af aan de actie en spanning maar laat wel zien dat een oorlogsveteraan, een man van actie ook maar mens is en zijn fouten maakt. Tel daarbij op dat Niels getraumatiseerd is door zijn oorlogsverleden en dat maakt zijn handelingen en emoties (of gebrek aan) ook heel aannemelijk. Zijn band met Margrethe Franck ontwikkelt zich ook nu verder, op een verrassende wijze zelfs, ook zij blijkt niet altijd open kaart te hebben gespeeld. Ik vond dat een verrijking van het geheel.
Wolf is wederom een sterke en overtuigende thriller in een reeks die het lezen echt meer dan de moeite waard is. Jensen heeft een fijne manier van schrijven en een gedegen verhaalopbouw die je inmiddels kan herkennen van de vorige delen. Dit is allesbehalve storend en geeft zelfs een stukje vertrouwen dat je een goed boek tegoed hebt, en dat is tot nu ook zo. Wolf is spannend, kent een krachtige verhaallijn en dito personages. De vertaling is ook top want er zijn geen rare zinnen of iets dergelijks te bespeuren.
Voor de vierde keer op rij was het dus weer smullen met deze thriller met Niels Oxen. Omdat ik nog geen enkel gevoel ervaar van serie-moeheid hoop ik oprecht op een vijfde deel met deze stoere maar toch kwetsbare oermens. Hij heeft gewoon iets waardoor je maar al te graag nog meer over hem leest.
Vier dikke sterren, een aanrader! (doe jezelf een lol en begin bij deel 1, De hondenmoorden)
Wolf is het vierde deel met Niels Oxen in de hoofdrol. Stuk voor stuk zijn deze boeken boeiende en vooral spannende thrillers gebleken. Het gevaar van series is dat ze langdradig worden en zich niet blijven vernieuwen. Op zich is een vierde deel nog geen aanleiding om daar aan te denken maar tijdens het lezen let ik daar wel op. Net als in de voorgaande drie delen is ook dit verhaal doordrenkt met goed doordachte scenario’s, onverwachte wendingen en fijne, krachtige personages. Maar, we krijgen nu ook de zachtere en kwetsbare kant van Niels te zien. Hij probeert oprecht de band met zijn zoon te verbeteren maar echt handig is hij niet. Niels is een vechter, een soldaat. Vader zijn is iets dat hij zich tot nu toe niet eigen heeft kunnen maken en de kans krijgt hij ook niet echt. Die kant heeft de auteur mooi in het verhaal verwerkt. Het doet niets af aan de actie en spanning maar laat wel zien dat een oorlogsveteraan, een man van actie ook maar mens is en zijn fouten maakt. Tel daarbij op dat Niels getraumatiseerd is door zijn oorlogsverleden en dat maakt zijn handelingen en emoties (of gebrek aan) ook heel aannemelijk. Zijn band met Margrethe Franck ontwikkelt zich ook nu verder, op een verrassende wijze zelfs, ook zij blijkt niet altijd open kaart te hebben gespeeld. Ik vond dat een verrijking van het geheel.
Wolf is wederom een sterke en overtuigende thriller in een reeks die het lezen echt meer dan de moeite waard is. Jensen heeft een fijne manier van schrijven en een gedegen verhaalopbouw die je inmiddels kan herkennen van de vorige delen. Dit is allesbehalve storend en geeft zelfs een stukje vertrouwen dat je een goed boek tegoed hebt, en dat is tot nu ook zo. Wolf is spannend, kent een krachtige verhaallijn en dito personages. De vertaling is ook top want er zijn geen rare zinnen of iets dergelijks te bespeuren.
Voor de vierde keer op rij was het dus weer smullen met deze thriller met Niels Oxen. Omdat ik nog geen enkel gevoel ervaar van serie-moeheid hoop ik oprecht op een vijfde deel met deze stoere maar toch kwetsbare oermens. Hij heeft gewoon iets waardoor je maar al te graag nog meer over hem leest.
Vier dikke sterren, een aanrader! (doe jezelf een lol en begin bij deel 1, De hondenmoorden)
April 27, 2021
Niels Oxen ist immer noch psychisch labil und kämpft mit seinen Dämonen. Doch dann soll er für seinen Geheimdienstchef einen vermissten Mann aufspüren. Dabei muss er sich in einen Wald begeben, da die Spuren ihn dahinführen. Vor Ort trifft er auf Wölfe und weitere Spuren. Es erscheint als ob das Verschwinden des Mannes mit einer Entführung aus dem 20. Jahrhundert zusammenhängt. Bei dieser Entführung verlor Oxens Partnerin Franck ihr rechtes Bein. Oxen und Franck beginnen an zu Ermitteln. Aber das ruft dunkle Mächte auf den Plan.
Obwohl ich die Vorgänger nicht gelesen habe, bin ich total einfach in den Thriller eingestiegen. Besonders durch Oxens sympathische Art und einen flüssigen Schreibstil des Aurors, war ich direkt in der Handlung drin. Je weiter ich gelesen habe, desto mehr merkte ich, dass das Buch eher einem Kriminalroman als einem Thriller ähnelt. Dies fand ich nicht schlimm, da die Ermittlungsarbeit von Oxen und Franck total interessant zu verfolgen ist. Neben der Ermittlungsarbeit wird zudem die Psyche des Protagonisten beleuchtet. Diese war tiefgründig ausgearbeitet worden und ergänzte die Handlung perfekt. Auch die Situationen, in denen der Protagonist sich versucht seinem Sohn zu nähern, bereicherten das Buch sehr. Dadurch liegt ein ausgewogenes Verhältnis zwischen Privatleben und Arbeitsleben vor.
Obwohl die Spannung zum Ende – kurz vor dem Finale – abflacht, liegt ein ganz gutes Finale in diesem Buch vor, welches eine plausible Auflösung beinhaltet. Sonst kann man sagen, dass es dem Autor wirklich gelingt, kleinste Details in das Buch einzubringen, welche sich im Allgemeinen zu einem grandiosen Mosaikbild immer mehr zusammensetzen!
Fazit: Mit „Lupus“ entwirft der Autor eher einen größtenteils spannenden Kriminalroman als einen Thriller. Besonders die gute Mischung aus Ermittlerarbeit und Privatleben sind in diesem Buch positiv hervorzuheben.
Obwohl ich die Vorgänger nicht gelesen habe, bin ich total einfach in den Thriller eingestiegen. Besonders durch Oxens sympathische Art und einen flüssigen Schreibstil des Aurors, war ich direkt in der Handlung drin. Je weiter ich gelesen habe, desto mehr merkte ich, dass das Buch eher einem Kriminalroman als einem Thriller ähnelt. Dies fand ich nicht schlimm, da die Ermittlungsarbeit von Oxen und Franck total interessant zu verfolgen ist. Neben der Ermittlungsarbeit wird zudem die Psyche des Protagonisten beleuchtet. Diese war tiefgründig ausgearbeitet worden und ergänzte die Handlung perfekt. Auch die Situationen, in denen der Protagonist sich versucht seinem Sohn zu nähern, bereicherten das Buch sehr. Dadurch liegt ein ausgewogenes Verhältnis zwischen Privatleben und Arbeitsleben vor.
Obwohl die Spannung zum Ende – kurz vor dem Finale – abflacht, liegt ein ganz gutes Finale in diesem Buch vor, welches eine plausible Auflösung beinhaltet. Sonst kann man sagen, dass es dem Autor wirklich gelingt, kleinste Details in das Buch einzubringen, welche sich im Allgemeinen zu einem grandiosen Mosaikbild immer mehr zusammensetzen!
Fazit: Mit „Lupus“ entwirft der Autor eher einen größtenteils spannenden Kriminalroman als einen Thriller. Besonders die gute Mischung aus Ermittlerarbeit und Privatleben sind in diesem Buch positiv hervorzuheben.
June 25, 2022
Der vierte Band rund um den ehemaligen Elitesoldaten Niels Oxen schließt zeitlich an die Triologie rund um den Geheimbund des Danehofes und dessen Wirken an. Für Leser*innen, die direkt mit Band 4 starten wollen, gibt es im ersten Drittel einige Rückblicke auf wichtige Geschehnisse. Inhaltlich ist die Storyline von Lupus von den ersten drei Bänden vollständig abgetrennt, für ein besseres Verständnis der drei Hauptcharaktere macht es aber Sinn, alle gelesen zu haben.
In Lupus versucht Oxen seine Kriegstraumata zu bewältigen und ein bürgerliches Leben zu führen. Dazu gehören für ihn eine eigene Wohnung, die Aufnahme einer Therapie und der Beziehungsaufbau zu seinem Sohn Magnus. Das gelingt ihm allerdings nur unzureichend. Als der ehemalige PET-Chef Mossmann ihn um einen Gefallen bittet, führt er den Auftrag nach einigen Zögern aus und stößt auf Materialien, die es für Oxen unmöglich machen, aus dem Fall auszutreten.
Oxen, Mossmann und Franck begeben sich auf die Suche nach „Lupus“, der/die mit Selbstjustiz in Dänemark in Verbindung gebracht werden. Hinzukommend gibt es Verknüpfungen zu Margaretes Vergangenheit und einem Fall aus den 60er Jahren, zu denen Leser*innen nach und nach Informationen erhalten.
Wie bereits in den ersten drei Bänden gelingt es Jensen, die Spannung auf den rund 600 Seiten hochzuhalten und immer wieder Cliffhanger einzubauen, mit denen die Leser*innen nicht gerechnet haben. Es ist sicherlich nicht leicht für den Autor, an eine Triologie wie die der ersten drei Bände anzuknüpfen und ich persönlich empfinde den vierten Teil auch als schwächsten in der Reihe. Im Vergleich mit anderen Thrillern/Krimis sind Spannung, Storytelling und die Zeichnung der Figuren aber weiterhin so stark, dass sie 4 Sterne rechtfertigen.
In Lupus versucht Oxen seine Kriegstraumata zu bewältigen und ein bürgerliches Leben zu führen. Dazu gehören für ihn eine eigene Wohnung, die Aufnahme einer Therapie und der Beziehungsaufbau zu seinem Sohn Magnus. Das gelingt ihm allerdings nur unzureichend. Als der ehemalige PET-Chef Mossmann ihn um einen Gefallen bittet, führt er den Auftrag nach einigen Zögern aus und stößt auf Materialien, die es für Oxen unmöglich machen, aus dem Fall auszutreten.
Oxen, Mossmann und Franck begeben sich auf die Suche nach „Lupus“, der/die mit Selbstjustiz in Dänemark in Verbindung gebracht werden. Hinzukommend gibt es Verknüpfungen zu Margaretes Vergangenheit und einem Fall aus den 60er Jahren, zu denen Leser*innen nach und nach Informationen erhalten.
Wie bereits in den ersten drei Bänden gelingt es Jensen, die Spannung auf den rund 600 Seiten hochzuhalten und immer wieder Cliffhanger einzubauen, mit denen die Leser*innen nicht gerechnet haben. Es ist sicherlich nicht leicht für den Autor, an eine Triologie wie die der ersten drei Bände anzuknüpfen und ich persönlich empfinde den vierten Teil auch als schwächsten in der Reihe. Im Vergleich mit anderen Thrillern/Krimis sind Spannung, Storytelling und die Zeichnung der Figuren aber weiterhin so stark, dass sie 4 Sterne rechtfertigen.
May 11, 2025
Irgendwie habe ich es mit eher düsteren, teilweise recht bedrückenden Krimis. Die dänische Krimiserie um den ehemaligen Elitesoldaten Niels Oxen war Liebe auf den zweiten Blick. Den ersten Band hatte ich angefangen, zur Seite gelegt und dann irgendwann wieder in die Hand genommen. Und nun habe ich den vierten Teil bereits durchgelesen. Ich versuche nicht zu spoilern, aber wer die Reihe noch lesen möchte, liest sich vielleicht nur das Fazit durch.
Wer Charaktere mit ausgeprägten Ecken und Kanten mag, der mag vielleicht auch Niels Oxen. Ein Eigenbrödler, Kriegsveteran, eher sozialunverträglich und wahrscheinlich kein Mensch, mit dem man sich nachmittags auf einen Kaffee treffen würde. Aber ausgeglichen wird dieser Charakter durch andere Protagonisten und deren gelungenes Zusammenspiel. Auch die Fälle sind gut konstruiert, die Atmosphäre ist teilweise düster, dann knistert sie wieder, und der Spannungsbogen ist dem Autor gut gelungen Es ist tatsächlich so, dass ich unbedingt weiterlesen muss bei dieser Serie. Während ich bei den klassischen amerikanischen Thrillern ja oft mit den eher flachen Personen hadere, weiß ich die Kombination aus skandinavischem Flair mit amerikanischen Thrillerelementen sehr zu schätzen.
Wer Charaktere mit ausgeprägten Ecken und Kanten mag, der mag vielleicht auch Niels Oxen. Ein Eigenbrödler, Kriegsveteran, eher sozialunverträglich und wahrscheinlich kein Mensch, mit dem man sich nachmittags auf einen Kaffee treffen würde. Aber ausgeglichen wird dieser Charakter durch andere Protagonisten und deren gelungenes Zusammenspiel. Auch die Fälle sind gut konstruiert, die Atmosphäre ist teilweise düster, dann knistert sie wieder, und der Spannungsbogen ist dem Autor gut gelungen Es ist tatsächlich so, dass ich unbedingt weiterlesen muss bei dieser Serie. Während ich bei den klassischen amerikanischen Thrillern ja oft mit den eher flachen Personen hadere, weiß ich die Kombination aus skandinavischem Flair mit amerikanischen Thrillerelementen sehr zu schätzen.
September 6, 2020
Nachdem ich (fälschlicherweise) dachte, dass die Oxen-Serie nach der Danehof-Trilogie abschlossen war, hat es mich natürlich umso mehr gefreut, diesen neuen Band mit Niels Oxen als Protagonisten zu entdecken. Er versucht, sesshaft zu werden und eine Beziehung zu seinem Sohn Magnus aufzubauen, als - natürlich - Axel Mossmann mal wieder vor der Tür steht und ihn um einen Gefallen bittet. Auch Margarethe Franck ist bald wieder mit von der Partie und die Ereignisse überschlagen sich. Bis zum Schluss sehr spannend mit vielen nicht vorhersehbaren Wendungen und einer Menge Fragezeichen, die nach und nach aufgelöst werden. Und wann kommt der nächste Band??
Displaying 1 - 30 of 81 reviews