What do you think?
Rate this book
Sekcja #2
Odwet
Waldemar Zenonik, oficer polskiego wywiadu, ginie w Algierze, wykonując misję związaną z kontraktem Polskiego Koncernu Zbrojeniowego. Ślady wskazują na Al-Kaidę.
W tym samym czasie w Baku inny oficer wywiadu, Robert Kunicki, spotyka się z Jewgienijem Morozowem – dziennikarzem i rosyjskim szpiegiem. Wkrótce po rozmowie umiera na atak serca.
Tajemnicze śmierci polskich agentów wzbudzają zainteresowanie Rosjan. Pułkownik GRU Arsen Fiedotow bacznie śledzi sytuację na polskiej scenie politycznej. Stawka jest szczególnie wysoka – zbliżają się wybory parlamentarne.
Sekcja Romana Leskiego otrzymuje zadanie specjalne - prześwietlenie bohatera z Iraku, Olgierda Rubeckiego, który startuje w wyborach i zagraża partii rządzącej. Okazuje się, że w sprawach Rubeckiego i oficerów pojawiają się te same nazwiska.
Członkowie tajnej komórki Agencji Wywiadu znowu w akcji!
W tym samym czasie w Baku inny oficer wywiadu, Robert Kunicki, spotyka się z Jewgienijem Morozowem – dziennikarzem i rosyjskim szpiegiem. Wkrótce po rozmowie umiera na atak serca.
Tajemnicze śmierci polskich agentów wzbudzają zainteresowanie Rosjan. Pułkownik GRU Arsen Fiedotow bacznie śledzi sytuację na polskiej scenie politycznej. Stawka jest szczególnie wysoka – zbliżają się wybory parlamentarne.
Sekcja Romana Leskiego otrzymuje zadanie specjalne - prześwietlenie bohatera z Iraku, Olgierda Rubeckiego, który startuje w wyborach i zagraża partii rządzącej. Okazuje się, że w sprawach Rubeckiego i oficerów pojawiają się te same nazwiska.
Członkowie tajnej komórki Agencji Wywiadu znowu w akcji!
640 pages, Paperback
First published June 19, 2019
12 people are currently reading
153 people want to read
About the author
Vincent V. Severski
17 books161 followersVincent Viktor Severski – polski pisarz, były oficer wywiadu. Tworzy pod pseudonimem, prawdziwe imię i nazwisko ze względu na byłą pracę ukrywa.
Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Był oficerem wywiadu PRL i RP, przepracował w polskim wywiadzie 26 lat z czego prawie połowę poza granicami kraju. Był szkolony w Ośrodku Kształcenia Kadr Wywiadowczych w Starych Kiejkutach oraz po 1990 roku w USA. W Agencji Wywiadu doszedł do jednego z najwyższych stanowisk kierowniczych.
Pracę zaczął w 1982 roku w wydziale do spraw “dywersji”, wówczas najważniejszego wydziału polskiego wywiadu. Zajmował się tropieniem działalności obcych służb specjalnych oraz rozpracowywaniem Solidarności.
W 1990 roku został pozytywnie zweryfikowany i zwolniony z pracy w wywiadzie. Na początku lat 90. został ponownie zwerbowany.
Uczestniczył w ok. 140 misjach w prawie 50 krajach. Zna biegle trzy języki.
Odszedł ze służby w 2007 roku na własną prośbę.
Wielokrotnie odznaczany i wyróżniany przez najwyższe władze RP, uhonorowany Legią Zasługi przez prezydenta Baracka Obamę.
Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Był oficerem wywiadu PRL i RP, przepracował w polskim wywiadzie 26 lat z czego prawie połowę poza granicami kraju. Był szkolony w Ośrodku Kształcenia Kadr Wywiadowczych w Starych Kiejkutach oraz po 1990 roku w USA. W Agencji Wywiadu doszedł do jednego z najwyższych stanowisk kierowniczych.
Pracę zaczął w 1982 roku w wydziale do spraw “dywersji”, wówczas najważniejszego wydziału polskiego wywiadu. Zajmował się tropieniem działalności obcych służb specjalnych oraz rozpracowywaniem Solidarności.
W 1990 roku został pozytywnie zweryfikowany i zwolniony z pracy w wywiadzie. Na początku lat 90. został ponownie zwerbowany.
Uczestniczył w ok. 140 misjach w prawie 50 krajach. Zna biegle trzy języki.
Odszedł ze służby w 2007 roku na własną prośbę.
Wielokrotnie odznaczany i wyróżniany przez najwyższe władze RP, uhonorowany Legią Zasługi przez prezydenta Baracka Obamę.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 22 of 22 reviews
July 28, 2019
"Odwet" przypomina mi misternie namalowany obraz, który potem trafia do czytelnika w formie puzzli o ogromnej ilości elementów. Z początku to co wyłania się z pudełka to szereg niepowiązanych ze sobą elementów, jednak wraz z lekturą gdy każdy puzzel trafia na właściwe miejsce, czytelnikowi objawia się pełen obraz. A jest on ogromny, stworzony z rozmachem. Początkowo można zgubić się w dużej ilości bohaterów, jednak autor ma w sobie wręcz łatwość i lekkość w ich kreśleniu. Nie są to podobne do siebie, płaskie i jednowymiarowe postacie. Każdy z bohaterów ma własną przeszłość, motywacje i cele do osiągnięcia.
Ani na chwilę autor nie gubi założonej koncepcji. Wszystko w "Odwecie" ma swoje miejsce i przeznaczenie. Nic nie dzieje się przypadkiem, czy jest zapychaczem między właściwą akcją. Każdy, nawet najmniejszy ruch, czyn bohaterów, ma swój wydźwięk w przyszłości. Mnie przynajmniej poraził ogrom fabuły i chirurgiczna wręcz precyzja w jej budowie. Widać, że autor ma za sobą wywiadowczą przeszłość i zna reguły tego środowiska od podszewki. Mimo dużej ilości stron, nie nudziłem się ani chwilę. Jedynie ostrzegam, że "Odwet" to nie lektura na jeden wieczór. To inteligenta rozrywka, dla wymagającego i przede wszystkim czujnego czytelnika. Każdy jeden krótki rozdział ma znaczenie dla historii i jedynie przy pilnym czytaniu jesteśmy w stanie powiązać ze sobą występujących bohaterów oraz dziejącą się akcję.
Jedyny zarzut i mały minusik to zakończenie. Dla mnie skończone zbyt szybko a wszelkie reperkusje związane z rozwojem fabuły widocznie autor zostawia sobie na kolejny tom. A dzieje się wiele. Bardzo.
Mimo, że książka nie stroni od polityki, jednak jest jej znośna ilość. Więcej tu misternych intryg, gier wywiadu i prób dotarcia do prawdy. A ta jak zwykle szokuje. Moja pierwsza powieść autora, ale zdecydowanie nie ostatnia. Bardzo polecam!
Ani na chwilę autor nie gubi założonej koncepcji. Wszystko w "Odwecie" ma swoje miejsce i przeznaczenie. Nic nie dzieje się przypadkiem, czy jest zapychaczem między właściwą akcją. Każdy, nawet najmniejszy ruch, czyn bohaterów, ma swój wydźwięk w przyszłości. Mnie przynajmniej poraził ogrom fabuły i chirurgiczna wręcz precyzja w jej budowie. Widać, że autor ma za sobą wywiadowczą przeszłość i zna reguły tego środowiska od podszewki. Mimo dużej ilości stron, nie nudziłem się ani chwilę. Jedynie ostrzegam, że "Odwet" to nie lektura na jeden wieczór. To inteligenta rozrywka, dla wymagającego i przede wszystkim czujnego czytelnika. Każdy jeden krótki rozdział ma znaczenie dla historii i jedynie przy pilnym czytaniu jesteśmy w stanie powiązać ze sobą występujących bohaterów oraz dziejącą się akcję.
Jedyny zarzut i mały minusik to zakończenie. Dla mnie skończone zbyt szybko a wszelkie reperkusje związane z rozwojem fabuły widocznie autor zostawia sobie na kolejny tom. A dzieje się wiele. Bardzo.
Mimo, że książka nie stroni od polityki, jednak jest jej znośna ilość. Więcej tu misternych intryg, gier wywiadu i prób dotarcia do prawdy. A ta jak zwykle szokuje. Moja pierwsza powieść autora, ale zdecydowanie nie ostatnia. Bardzo polecam!
June 22, 2021
Tradycyjnie te same problemy, co zwykle, tradycyjnie też ostatnia 1/4 książki już mnie męczy. Kobiety są serio fatalne, pół postaci istnieje tylko z imienia i nazwiska, a szpiegostwo jest dosyć naiwne. Tak jedna na rok to jest ta ilość idealna. Głównie trzyma mnie Severski przy sobie tym, że na fajnie się czyta takie fantazje o dla odmiany polskich szpiegach i ze audiobooki robią tego bardzo fajne.
July 24, 2019
Klasyczny Severski
Za każdym razem, gdy skończę jakąś słabszą książkę lub audiobooka z kiepskim lektorem i przerzucam się na Severskiego odkrywam jak wielką przyjemnością są jego książki, w szczególności, w interpretacji Krzysztofa Gosztyły. Wiadomo na co można liczyć: wielowątkowa szpiegowska intryga, mnóstwo bohaterów, tajniki wywiadowczego rzemiosła (no i ten Głos w wersji audiobookowej :)
W dodatku mam dziwne wrażenie, że każda kolejna książka Severskiego to polityczny komentarz autora na temat sytuacji w Polsce, głupoty polityków, ludzi, którzy ich wybierają i naszej sytuacji geopolitycznej. Nie wiem czy fikcja goni tutaj rzeczywistość czy wprost przeciwnie, ale jest to ciut przerażające i smutne zarazem, jak realistyczna wydaje się ta historia.
Jakieś wady? Jak zwykle mam te same zarzuty do autora - Severski lubi "szyć". Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie to, że nie jest to zawsze ciekawe. Spokojnie można byłoby uciąć ze 100 stron z tej książki i poprawić jej dynamikę. Tymczasem pozostaje brnąć przez historie o starych krakersach Romana i randkach w parku, podczas gdy równolegle dzieją się znacznie ciekawsze rzeczy :) No cóż taki styl.. Ale i tak wydaje mi się, że autor znacznie się rozwinął od czasu Nielegalnych.
Podsumowując: tradycyjna patriotyczna literatura szpiegowska "ku pokrzepieniu serc" :)
Za każdym razem, gdy skończę jakąś słabszą książkę lub audiobooka z kiepskim lektorem i przerzucam się na Severskiego odkrywam jak wielką przyjemnością są jego książki, w szczególności, w interpretacji Krzysztofa Gosztyły. Wiadomo na co można liczyć: wielowątkowa szpiegowska intryga, mnóstwo bohaterów, tajniki wywiadowczego rzemiosła (no i ten Głos w wersji audiobookowej :)
W dodatku mam dziwne wrażenie, że każda kolejna książka Severskiego to polityczny komentarz autora na temat sytuacji w Polsce, głupoty polityków, ludzi, którzy ich wybierają i naszej sytuacji geopolitycznej. Nie wiem czy fikcja goni tutaj rzeczywistość czy wprost przeciwnie, ale jest to ciut przerażające i smutne zarazem, jak realistyczna wydaje się ta historia.
Jakieś wady? Jak zwykle mam te same zarzuty do autora - Severski lubi "szyć". Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie to, że nie jest to zawsze ciekawe. Spokojnie można byłoby uciąć ze 100 stron z tej książki i poprawić jej dynamikę. Tymczasem pozostaje brnąć przez historie o starych krakersach Romana i randkach w parku, podczas gdy równolegle dzieją się znacznie ciekawsze rzeczy :) No cóż taki styl.. Ale i tak wydaje mi się, że autor znacznie się rozwinął od czasu Nielegalnych.
Podsumowując: tradycyjna patriotyczna literatura szpiegowska "ku pokrzepieniu serc" :)
November 27, 2020
Bardzo dobra powieść szpiegowska. Trzyma w napięciu od pierwszych rozdziałów, a każdy kolejny jeszcze bardziej te napięcie potęguje.
Niewątpliwie praca szpiegów czy tajnych agentów przez tajemniczość jest niezwykle interesująca dla czytelnika. Doświadczenie ponad ćwierć wieku pracy Severskiego w wywiadzie pozwoliło mu wykreować fikcyjny, ale bardzo realistyczny świat szpiegów, gdzie wydarzenia, których dotyka są bardzo realistyczne i niewykluczone, że mogą się zdarzyć lub się zdarzyły.
Niewątpliwie praca szpiegów czy tajnych agentów przez tajemniczość jest niezwykle interesująca dla czytelnika. Doświadczenie ponad ćwierć wieku pracy Severskiego w wywiadzie pozwoliło mu wykreować fikcyjny, ale bardzo realistyczny świat szpiegów, gdzie wydarzenia, których dotyka są bardzo realistyczne i niewykluczone, że mogą się zdarzyć lub się zdarzyły.
July 15, 2025
Moja znajomość z pisarskim dorobkiem Vincenta Viktora Severskiego, (właśc. Włodzimierz Sokołowski), zaczęła się już przed trzynastoma laty od lektury wspaniałej powieści „Nielegalni” otwierającej cykl pod tym samym tytułem. Potem, po „Niewiernych”, drugiej książce z tej serii, trochę się na pisarza obraziłem, gdyż… sam nie wiem... Poszedł na łatwiznę? Połasił się na tani marketing? Zlekceważył czytelnika? Może po prostu miał gorszy okres – nie oceniam. W efekcie jednak drugi odcinek był słabszy niż pierwszy i jakoś nie mogłem się przemóc, by sięgnąć po trzeci. Zamiast tego, niedawno, spróbowałem „Zamętu” rozpoczynającego cykl „Sekcja” i to był strzał w dziesiątkę. Postanowiłem więc, choć obawiałem się powtórzenia sytuacji z „Nielegalnych”, czyli spadku formy w drugim tomie, sięgnąć po „Sekcję” #2, czyli „Odwet”. Wybrałem wydanie w formie audio, któremu głosu użyczył Krzysztof Gosztyła, i zacząłem słuchać.
Nie będę się rozwlekał i dzielił włosa na czworo; powiem od razu – lektor daje radę, a powieść jest rewelacyjna. Przyjemnie skomplikowana intryga (na granicy tego, co słuchacz wzrokowiec może ogarnąć w audiobooku), dobre tempo, styl i klimat. Może nie widać aż tak bardzo, że pisał ktoś, kto pracował w służbach, w końcu minęło trochę czasu odkąd autor poszedł pod kapelusz, mógłby napisać coś podobnego i cywil obdarzony wyczuciem, wsparty dobrym researchem, ale trzeba docenić brak jakichkolwiek wpadek, nie mówiąc o takich jak w przypadku innego oficera służb, o którego książce niedawno pisałem, a który jak się okazało nie wie nawet co się dzieje podczas przeładowania pistoletu i nie odróżnia naboju od pocisku. Jednym słowem – realizm i przekonująca fabułą są mocną stroną „Odwetu”.
Zamiast więc spojlerować w ten czy inny sposób, wspomnę Wam o kilku ze smaczków, które sprawiają, że powieść wybija się nie tylko ponad przeciętność, ale i nawet wśród tych bardzo dobrych.
Elementy zahaczające o delikatną irracjonalność (świetny motyw ptaków nad szpitalem) nadają niepowtarzalny sznyt jak najbardziej logicznej i racjonalnej opowieści. Wykorzystanie motywu myszki Miki i miotły z „Fantazji” Disneya bardzo oryginalne. Swoją drogą, to taka moja refleksja, czemu wszyscy mówią „myszka Miki”? Skoro już mamy feminitywy niemal wszystkiego (ministra i inne podobne potworki), to jeśli mamy równouprawnienie, należy zmienić „myszka Miki” na „myszek Miki”, bo przecież to on. Niech te feministki będą konsekwentne.
Co prawda literatura faktu już od dawna zna temat (polecam Dianę West i jej genialne „Wielkie kłamstwa Ameryki”), ale na pewno „Odwet” jest jedną z pierwszych dobrych powieści, które pokazują, że celem służb wrogich Zachodowi, zresztą nie od dziś, jest nie tylko klasyczne szpiegowanie ale, w ujęciu długofalowym, przede wszystkim wpływanie na elity, rządy i społeczeństwa zachodnie celem degenerowania ich, erodowania ich moralności oraz kreowanie w ich świadomości pożądanego obrazu rzeczywistości, a co za tym idzie pożądanych przekonań i decyzji. Pytanie, zwłaszcza po uwzględnieniu tego, co się dzieje w polityce i gospodarce, czy w Polsce już się to nie stało. O „...kraju, który tylko na pozór jest suwerenny, bo zarządza nim chciwa, skorumpowana agentura na obcym żołdzie…” autor pisze co prawda jako o zagrożeniu, ale biorąc pod uwagę, że takie rzeczy były już w przeszłości, i uwzględniając dzisiejsze zachowanie rządzących (na przykład rażącą pozorność przygotowań obronnych Polski przez trzy lata na wojny na Ukrainie), można dojść do smutnych przemyśleń.
Nie jest to jedyna z pesymistycznych refleksji do których prowadzi ta wspaniała skądinąd lektura. Książka Severskiego kojarzy się ze „Z Afganistanu.pl” i innymi podobnymi, zarówno z literatury faktu, jak i fikcji, gdyż wynika z nich prawidłowość, że im wyżej w szczeblu dowodzenia, tym więcej dupków. Oczywiście dotyczy to nie tylko Polski, wystarczy oglądnąć kilka amerykańskich seriali policyjnych czy, żeby nie sięgać za ocean, przeczytać coś Dominika Dána, lecz w naszym kraju, zwłaszcza po przemianach ustrojowych, osiągnęło to zatrważające rozmiary.
No i zastanawia mnie lekkie podchodzenie służb w stosunku do zawałów. Mam wrażenie, że ten aspekt książki jest bardziej oparty na własnych doświadczeniach pisarza, czy jego przekonaniach o stanie faktycznym, niż jest częścią powieściowej fikcji. Oczywiście, nikt nie będzie gmerał w zgonie zwykłego Kowalskiego, ale w przypadku zgonu oficera służb za granicą chyba powinno to być zawsze badane jak przy podejrzeniu zabójstwa, skoro nawet na oficjalnych amerykańskich stronach rządowych (z 1975) znajdziecie potwierdzenie, że zabójstw z użyciem pistoletu wywołującego podobny do zawału skutek dokonywano co najmniej od 1957, kiedy KGB użyło pierwszej wersji takiej broni do zabójstwa ukraińskiego pisarza Łwa Rebeta. Od tego zaś czasu chemia poszła do przodu, delikatnie mówiąc.
No i końcówka. Taka trochę bajkowa, biorąc pod uwagę nasze krajowe realia. No, ale kto by wydrukował inną. A nawet gdyby, to co z takim fantem począć?
Reasumując – polecam gorąco wszystkim, zwłaszcza zaś miłośnikom klimatów tajnych służb, tutaj raczej kontrwywiadowczych. Można potraktować „Odwet” jako samodzielną całość, ale skoro pierwsza część cyklu też jest godna poznania, to doradzałbym zacząć od „Zamętu”, jeśli go jeszcze nie czytaliście (lub nie słuchaliście).
źródło: https://klub-aa.blogspot.com
Nie będę się rozwlekał i dzielił włosa na czworo; powiem od razu – lektor daje radę, a powieść jest rewelacyjna. Przyjemnie skomplikowana intryga (na granicy tego, co słuchacz wzrokowiec może ogarnąć w audiobooku), dobre tempo, styl i klimat. Może nie widać aż tak bardzo, że pisał ktoś, kto pracował w służbach, w końcu minęło trochę czasu odkąd autor poszedł pod kapelusz, mógłby napisać coś podobnego i cywil obdarzony wyczuciem, wsparty dobrym researchem, ale trzeba docenić brak jakichkolwiek wpadek, nie mówiąc o takich jak w przypadku innego oficera służb, o którego książce niedawno pisałem, a który jak się okazało nie wie nawet co się dzieje podczas przeładowania pistoletu i nie odróżnia naboju od pocisku. Jednym słowem – realizm i przekonująca fabułą są mocną stroną „Odwetu”.
Zamiast więc spojlerować w ten czy inny sposób, wspomnę Wam o kilku ze smaczków, które sprawiają, że powieść wybija się nie tylko ponad przeciętność, ale i nawet wśród tych bardzo dobrych.
Elementy zahaczające o delikatną irracjonalność (świetny motyw ptaków nad szpitalem) nadają niepowtarzalny sznyt jak najbardziej logicznej i racjonalnej opowieści. Wykorzystanie motywu myszki Miki i miotły z „Fantazji” Disneya bardzo oryginalne. Swoją drogą, to taka moja refleksja, czemu wszyscy mówią „myszka Miki”? Skoro już mamy feminitywy niemal wszystkiego (ministra i inne podobne potworki), to jeśli mamy równouprawnienie, należy zmienić „myszka Miki” na „myszek Miki”, bo przecież to on. Niech te feministki będą konsekwentne.
Co prawda literatura faktu już od dawna zna temat (polecam Dianę West i jej genialne „Wielkie kłamstwa Ameryki”), ale na pewno „Odwet” jest jedną z pierwszych dobrych powieści, które pokazują, że celem służb wrogich Zachodowi, zresztą nie od dziś, jest nie tylko klasyczne szpiegowanie ale, w ujęciu długofalowym, przede wszystkim wpływanie na elity, rządy i społeczeństwa zachodnie celem degenerowania ich, erodowania ich moralności oraz kreowanie w ich świadomości pożądanego obrazu rzeczywistości, a co za tym idzie pożądanych przekonań i decyzji. Pytanie, zwłaszcza po uwzględnieniu tego, co się dzieje w polityce i gospodarce, czy w Polsce już się to nie stało. O „...kraju, który tylko na pozór jest suwerenny, bo zarządza nim chciwa, skorumpowana agentura na obcym żołdzie…” autor pisze co prawda jako o zagrożeniu, ale biorąc pod uwagę, że takie rzeczy były już w przeszłości, i uwzględniając dzisiejsze zachowanie rządzących (na przykład rażącą pozorność przygotowań obronnych Polski przez trzy lata na wojny na Ukrainie), można dojść do smutnych przemyśleń.
Nie jest to jedyna z pesymistycznych refleksji do których prowadzi ta wspaniała skądinąd lektura. Książka Severskiego kojarzy się ze „Z Afganistanu.pl” i innymi podobnymi, zarówno z literatury faktu, jak i fikcji, gdyż wynika z nich prawidłowość, że im wyżej w szczeblu dowodzenia, tym więcej dupków. Oczywiście dotyczy to nie tylko Polski, wystarczy oglądnąć kilka amerykańskich seriali policyjnych czy, żeby nie sięgać za ocean, przeczytać coś Dominika Dána, lecz w naszym kraju, zwłaszcza po przemianach ustrojowych, osiągnęło to zatrważające rozmiary.
No i zastanawia mnie lekkie podchodzenie służb w stosunku do zawałów. Mam wrażenie, że ten aspekt książki jest bardziej oparty na własnych doświadczeniach pisarza, czy jego przekonaniach o stanie faktycznym, niż jest częścią powieściowej fikcji. Oczywiście, nikt nie będzie gmerał w zgonie zwykłego Kowalskiego, ale w przypadku zgonu oficera służb za granicą chyba powinno to być zawsze badane jak przy podejrzeniu zabójstwa, skoro nawet na oficjalnych amerykańskich stronach rządowych (z 1975) znajdziecie potwierdzenie, że zabójstw z użyciem pistoletu wywołującego podobny do zawału skutek dokonywano co najmniej od 1957, kiedy KGB użyło pierwszej wersji takiej broni do zabójstwa ukraińskiego pisarza Łwa Rebeta. Od tego zaś czasu chemia poszła do przodu, delikatnie mówiąc.
No i końcówka. Taka trochę bajkowa, biorąc pod uwagę nasze krajowe realia. No, ale kto by wydrukował inną. A nawet gdyby, to co z takim fantem począć?
Reasumując – polecam gorąco wszystkim, zwłaszcza zaś miłośnikom klimatów tajnych służb, tutaj raczej kontrwywiadowczych. Można potraktować „Odwet” jako samodzielną całość, ale skoro pierwsza część cyklu też jest godna poznania, to doradzałbym zacząć od „Zamętu”, jeśli go jeszcze nie czytaliście (lub nie słuchaliście).
źródło: https://klub-aa.blogspot.com
October 6, 2019
Z polecenia premiera Boleckiego Sekcja pułkownika Romana Leskiego ma się zająć rozpracowaniem byłego agenta Olgierda Rubeckiego, który przymierza się do zaistnienia w polityce, a ze względu na swoją popularność może nieźle w niej namieszać. Tymczasem wśród depesz z polskich placówek w Algierze i Baku dwie wiadomości o tajemniczych zgonach agentów pracujących tam pod przykrywką też powodują w kraju sporo zamieszania. Co łączy te trzy sprawy?
Sekcja Leskiego jest tajną grupą polskiego wywiadu, w świecie Vincenta Severskiego pełni podobną rolę jak wcześniej Wydział Q Konrada Wolskiego i jej skład osobowy częściowo jest ten sam. Teoretycznie są apolityczni, ale niektórzy z nich są zniesmaczeni poleceniem premiera, którego nazywają dyktatorem. Wieści z zagranicy też ich bulwersują. Czy w Algierii rzeczywiście była to sprawka jihadystów, czy chodziło o handel bronią? A czy można nie brać pod uwagę, że Azerbejdżan to teren wpływów Rosji, Turcji i Iranu? Szczególnie jeśli jest się świadomym, że na przykład Rosjanom bardzo zależy na „symultanicznym rozedrganiu Polski .... aby wyzwolić Polskę spod okupacji Zachodu”?
„Odwet” jest jeszcze lepszy niż „Zamęt”, a niezbyt zawoalowane odniesienia do obecnej sytuacji politycznej dodają powieści dodatkowych smaczków. Akcja jest rozbudowana, postaci wyraziste i to po różnych stronach barykady, także przyjaciele i przeciwnicy za granicą. Korupcja, bezwzględna walka o władzę i garstka sprawiedliwych, na dodatek bardzo profesjonalnych - czegóż więcej można oczekiwać od szpiegowskiego thrillera!
Sekcja Leskiego jest tajną grupą polskiego wywiadu, w świecie Vincenta Severskiego pełni podobną rolę jak wcześniej Wydział Q Konrada Wolskiego i jej skład osobowy częściowo jest ten sam. Teoretycznie są apolityczni, ale niektórzy z nich są zniesmaczeni poleceniem premiera, którego nazywają dyktatorem. Wieści z zagranicy też ich bulwersują. Czy w Algierii rzeczywiście była to sprawka jihadystów, czy chodziło o handel bronią? A czy można nie brać pod uwagę, że Azerbejdżan to teren wpływów Rosji, Turcji i Iranu? Szczególnie jeśli jest się świadomym, że na przykład Rosjanom bardzo zależy na „symultanicznym rozedrganiu Polski .... aby wyzwolić Polskę spod okupacji Zachodu”?
„Odwet” jest jeszcze lepszy niż „Zamęt”, a niezbyt zawoalowane odniesienia do obecnej sytuacji politycznej dodają powieści dodatkowych smaczków. Akcja jest rozbudowana, postaci wyraziste i to po różnych stronach barykady, także przyjaciele i przeciwnicy za granicą. Korupcja, bezwzględna walka o władzę i garstka sprawiedliwych, na dodatek bardzo profesjonalnych - czegóż więcej można oczekiwać od szpiegowskiego thrillera!
September 18, 2024
Kolejna niezła intryga i przyjemny audiobook.
November 2, 2025
Seversky nie zawodzi. Krótko. Po prostu genialna powieść. Polecam!
September 2, 2019
Vincent V. Severski jak zawsze bezkonkurencyjny, jedyny w swoim rodzaju !
June 19, 2019
W niejasnych okolicznościach i w niemalże jednym czasie umiera dwóch polskich oficerów wywiadu. Pierwszy z nich to Waldemar Zenonik, rozwodnik, mieszkający w Algierze. Zostaje on zamordowany wraz ze swoim ochroniarzem. Drugi to Robert Kunicki, stacjonujący w Baku pod przykrywką dziennikarza. Gdy jego żona wraca z Polski, odnajduje ciało męża w wannie. Na pozór nie widać tutaj niczego podejrzanego- ot, zwykły zawał serca. Ale jego niespodziewanym zgonem zaczyna się poważnie interesować nie tylko polska strona ale również i rosyjska. Ci drudzy dostrzegają w tym szansę, by przeniknąć polityczne struktury naszego państwa- czas nie mógłby być lepszy- zbliżają się wybory parlamentarne.
Tymczasem w Polsce na scenie politycznej pojawia się nowa twarz- Olgierd Rubecki. Emerytowany oficer wywiadu, bohater narodowy, który wyszedł obronną rękę z niejednej ciężkiej akcji, mogłoby się wydawać- człowiek bez wad. Ze swym nieskazitelnym wizerunkiem, trzyma wyborców w garści i szturmem zdobywa coraz większe poparcie. Romanowi Leskiemu, stojącemu na czele tzw. "Sekcji" zostaje zlecona infiltracja przeszłości Rubeckiego oraz śledzenie jego obecnych poczynań. Im bardziej Sekcja zagłębia się w jego życiorys, tym pojawia się coraz więcej rys na nieskazitelnym obrazie wykreowanym przez media. Wypływa coraz więcej znanych nazwisk, w dwóch niedawno zmarłych oficerów.
Chociaż słyszałam już o V.V. Severskim ( chociażby za sprawą jego poprzedniej serii, "Nielegalni" na podstawie której zrealizowano również serial), to "Odwet" jest moim pierwszym, czytelniczym spotkaniem z tym autorem. Nie miałam jeszcze przyjemności zapoznania się z pierwszym tomem serii, ale podczas czytania "Odwetu" nie miałam żadnych problemów z odnalezieniem się w fabule.
Autor sam przez wiele lat pracował jako oficer wywiadu i to widać po tym, jak z wielką znajomością tematu opisuje to w swojej książce. Severski wtajemnicza czytelnika w arkany funkcjonowania Agencji Wywiadu. Pokazuje nam jak bardzo wiele wymagań piętrzy się przed ludźmi,którzy zdecydowali się poświęcić swoje życie ojczyźnie. Ich wyrzeczeń, często życia w kłamstwie, kiedy to nawet najbliższym osobom nie można zdradzić, czym tak naprawdę się zajmują. Ciągłego niebezpieczeństwa i niepewności, co przyniesie jutro. To są ludzie, niosący na swych barkach sporą odpowiedzialność i dbający o nasze codzienne bezpieczeństwo- jeden błąd może kosztować nie tylko życie ludzkie, ale wywrócenie całej znanej nam rzeczywistości do góry nogami.
Chociaż "Odwet" ma ponad sześćset stron, to uwierzcie mi, tutaj nie ma czasu, aby się nudzić. Autor rzuca nas w sam środek wydarzeń i aż do samego końca nie pozwala nam odetchnąć. Cały czas coś się dzieje, akcja leci jak szalona. Gdy już mogłoby się wydawać, że już nic nie jest w stanie nas zaskoczyć, Severski wyciąga kolejnego asa z rękawa. Do samego końca nie wiadomo kto jest kim, w jakiej gra drużynie, cienka linia między prawdą a kłamstwem ciągle się zaciera, wzbudzając jedną, wielką dezorientację w czytelniku. Severski pisze prostym i przyjemnym stylem ( i co mi się najbardziej podobało, nie przesadza z wulgaryzmami!), co sprawia, że przez książkę niemalże się płynie i nim się obejrzymy, już jesteśmy na ostatniej stronie. Przyznam, że na początku trochę się gubiłam w natłoku postaci ( szczególnie Rosjan- wszystkie te nazwiska brzmiały dla mnie strasznie podobnie), to z czasem było coraz lepiej. Chociaż mamy całą plejadę bohaterów, to autor stara się każdemu poświęcić nieco czasu, aby przybliżyć ich nieco czytelnikowi i efekcie ogarnięcia się w początkowym chaosie, kto jest kim.
Chociaż mogłoby się wydawać, że powieść szpiegowska to totalnie nie mój gatunek, to jednak wywołał u mnie olbrzymią chęć, by zapoznać się bliżej z jego twórczością. Na pewno sięgnę po poprzednią część- Zamęt oraz kolejny tom serii, mający się ukazać bodajże w następnym roku. Zakończenie historii było dla mnie totalnie niespodziewane i sprawiło, że w mojej głowie kłębi się mnóstwo pytań- co, jak, dlaczego? I co dalej? Mam nadzieję, że szybko uzyskam satysfakcjonujące mnie odpowiedzi. Tymczasem, gorąco wam "Odwet" polecam, nawet jeśli tak jak ja, nie jesteście fanami gatunku.
Po więcej, zapraszam tutaj:
https://www.instagram.com/katkabooks/
Tymczasem w Polsce na scenie politycznej pojawia się nowa twarz- Olgierd Rubecki. Emerytowany oficer wywiadu, bohater narodowy, który wyszedł obronną rękę z niejednej ciężkiej akcji, mogłoby się wydawać- człowiek bez wad. Ze swym nieskazitelnym wizerunkiem, trzyma wyborców w garści i szturmem zdobywa coraz większe poparcie. Romanowi Leskiemu, stojącemu na czele tzw. "Sekcji" zostaje zlecona infiltracja przeszłości Rubeckiego oraz śledzenie jego obecnych poczynań. Im bardziej Sekcja zagłębia się w jego życiorys, tym pojawia się coraz więcej rys na nieskazitelnym obrazie wykreowanym przez media. Wypływa coraz więcej znanych nazwisk, w dwóch niedawno zmarłych oficerów.
Chociaż słyszałam już o V.V. Severskim ( chociażby za sprawą jego poprzedniej serii, "Nielegalni" na podstawie której zrealizowano również serial), to "Odwet" jest moim pierwszym, czytelniczym spotkaniem z tym autorem. Nie miałam jeszcze przyjemności zapoznania się z pierwszym tomem serii, ale podczas czytania "Odwetu" nie miałam żadnych problemów z odnalezieniem się w fabule.
Autor sam przez wiele lat pracował jako oficer wywiadu i to widać po tym, jak z wielką znajomością tematu opisuje to w swojej książce. Severski wtajemnicza czytelnika w arkany funkcjonowania Agencji Wywiadu. Pokazuje nam jak bardzo wiele wymagań piętrzy się przed ludźmi,którzy zdecydowali się poświęcić swoje życie ojczyźnie. Ich wyrzeczeń, często życia w kłamstwie, kiedy to nawet najbliższym osobom nie można zdradzić, czym tak naprawdę się zajmują. Ciągłego niebezpieczeństwa i niepewności, co przyniesie jutro. To są ludzie, niosący na swych barkach sporą odpowiedzialność i dbający o nasze codzienne bezpieczeństwo- jeden błąd może kosztować nie tylko życie ludzkie, ale wywrócenie całej znanej nam rzeczywistości do góry nogami.
Chociaż "Odwet" ma ponad sześćset stron, to uwierzcie mi, tutaj nie ma czasu, aby się nudzić. Autor rzuca nas w sam środek wydarzeń i aż do samego końca nie pozwala nam odetchnąć. Cały czas coś się dzieje, akcja leci jak szalona. Gdy już mogłoby się wydawać, że już nic nie jest w stanie nas zaskoczyć, Severski wyciąga kolejnego asa z rękawa. Do samego końca nie wiadomo kto jest kim, w jakiej gra drużynie, cienka linia między prawdą a kłamstwem ciągle się zaciera, wzbudzając jedną, wielką dezorientację w czytelniku. Severski pisze prostym i przyjemnym stylem ( i co mi się najbardziej podobało, nie przesadza z wulgaryzmami!), co sprawia, że przez książkę niemalże się płynie i nim się obejrzymy, już jesteśmy na ostatniej stronie. Przyznam, że na początku trochę się gubiłam w natłoku postaci ( szczególnie Rosjan- wszystkie te nazwiska brzmiały dla mnie strasznie podobnie), to z czasem było coraz lepiej. Chociaż mamy całą plejadę bohaterów, to autor stara się każdemu poświęcić nieco czasu, aby przybliżyć ich nieco czytelnikowi i efekcie ogarnięcia się w początkowym chaosie, kto jest kim.
Chociaż mogłoby się wydawać, że powieść szpiegowska to totalnie nie mój gatunek, to jednak wywołał u mnie olbrzymią chęć, by zapoznać się bliżej z jego twórczością. Na pewno sięgnę po poprzednią część- Zamęt oraz kolejny tom serii, mający się ukazać bodajże w następnym roku. Zakończenie historii było dla mnie totalnie niespodziewane i sprawiło, że w mojej głowie kłębi się mnóstwo pytań- co, jak, dlaczego? I co dalej? Mam nadzieję, że szybko uzyskam satysfakcjonujące mnie odpowiedzi. Tymczasem, gorąco wam "Odwet" polecam, nawet jeśli tak jak ja, nie jesteście fanami gatunku.
Po więcej, zapraszam tutaj:
https://www.instagram.com/katkabooks/
March 11, 2025
Książki Severskiego zacząłem czytać jeszcze przed rosyjską agresją na Ukrainę; autor (były oficer polskiego wywiadu) potrafił w bardzo przekonywujący sposób stworzyć (zwykle wielopoziomową) intrygę i ciekawe postaci; natomiast w tym momencie historii w której się obecnie znajdujemy; czyta się je jeszcze lepiej (jako analogowy odpowiednik mediospołecznościowego doom scrollingu).
“Odwet” to druga część kolejnej tetralogii autora - pierwszą przeczytałem w 2020 roku i w sumie dość szybko przypomniałem sobie skąd aż taka długa przerwa: styl pisania jest podobny do “Zamętu” i w sumie… słaby - książka zawiera liczne, niepotrzebne i męczące informacje o tym w co bohaterowie się ubierali, co jedli, jak się czuli - przy czym są to zwykle szczegóły nieistotne; sprawiające wrażenie dziennika kogoś kto ma problem z określeniem co jest ważne a co nie.
Na szczęście; odzierając opisywaną historię z tego nadmiaru informacyjnego szumu dostajemy wciągającą fabułę, skomplikowaną intrygę, poprawnych bohaterów (powtórzę to co już napisałem w recenzji “Zamętu” ale tetralogia o “Wydziale Q” była pod każdym pozorem - także i postaci - lepszą książką) - wreszcie, fascynujący wgląd w świat o którym (przynajmniej ja) wiem mało.
“Odwet” to druga część kolejnej tetralogii autora - pierwszą przeczytałem w 2020 roku i w sumie dość szybko przypomniałem sobie skąd aż taka długa przerwa: styl pisania jest podobny do “Zamętu” i w sumie… słaby - książka zawiera liczne, niepotrzebne i męczące informacje o tym w co bohaterowie się ubierali, co jedli, jak się czuli - przy czym są to zwykle szczegóły nieistotne; sprawiające wrażenie dziennika kogoś kto ma problem z określeniem co jest ważne a co nie.
Na szczęście; odzierając opisywaną historię z tego nadmiaru informacyjnego szumu dostajemy wciągającą fabułę, skomplikowaną intrygę, poprawnych bohaterów (powtórzę to co już napisałem w recenzji “Zamętu” ale tetralogia o “Wydziale Q” była pod każdym pozorem - także i postaci - lepszą książką) - wreszcie, fascynujący wgląd w świat o którym (przynajmniej ja) wiem mało.
February 19, 2021
Warstwa strategiczna potrafi wciągnąć, ale na tle szpiegów z Vauxhall czy Jasieniewa polskie postaci zachowują się, jakby heroizm i desperacja zastępowały im wiarę w siebie, wyobraźnię i taktyczne wyczucie w pracy operacyjnej. Dają się ponieść ego, spalają ich emocje, wtrącają dużo prywaty nawet do sytuacji, gdzie wypadałoby zachować zimną krew. Często pojawia się tu pytanie "to co teraz robimy?". Jednak wada może być też zaletą - dobry szpieg to taki, który nie wygląda na szpiega.
June 29, 2019
Nie wybitne, ale dobre, solidne; przyzwoita powieść obyczajowa w stylu Le Carre bardziej niż zwykłego szpiegowskiego pulp fiction. Przeczytałem z przyjemnością. Zamęt i Odwet znacznie lepsze niż wcześniejsze książki - wygląda na to, że Severski pisze coraz lepiej ;)
December 27, 2023
Druga już część o szpiegach z Miłobędzkiej. Mniej więcej do połowy natłok wątków, ale później akcja przyspiesza, by w finale pozostawić czytelnika usatysfakcjonowanego i z pewnym niedosytem. Na pewno sięgnę po kolejne części!
January 9, 2025
Książka nad wyraz interesująca i wciągająca, miła odmiana wakacyjnej lektury po "typowych" książkach Jo Nesbo. Bardziej nacieszyłem wyobraźnie poczas czytania Zamętu , jednak cała trylogia zasługuje na uwagę.
September 12, 2019
Świetna powieść szpiegowska, trzyma w napięciu od pierwszych do ostatnich stron. Polecam i czekam na kontynuację.
January 6, 2022
Bardzo dobra kontynuacja Zamętu.
Wg mnie to dwie najlepsze książki Vincenta Severskiego
Wg mnie to dwie najlepsze książki Vincenta Severskiego
August 17, 2022
Dobre wakacyjne czytadło. Wiedza merytoryczna i doświadczenie autora pomagają w tworzeniu fikcji. Polecam.
January 14, 2023
O takie szpiegowskie historie nic nie robiłem!
April 6, 2024
W formie audiobooka. Jak zwykle świetnie zrealizowany, ale niestety mam wrażenie, że jeśli znamy jedną książkę Severskiego to znamy już wszystkie. Mimo to wciąż przyzwoicie i ciekawie się słucha!
July 20, 2024
Kontynuacja powieści „Zamęt”.
Waldemar Zenonik, oficer polskiego wywiadu, ginie w Algierze, wykonując misję związaną z kontraktem Polskiego Koncernu Zbrojeniowego. Ślady wskazują na Al-Kaidę.
W tym samym czasie w Baku inny oficer wywiadu, Robert Kunicki, spotyka się z Jewgienijem Morozowem – dziennikarzem i rosyjskim szpiegiem. Wkrótce po rozmowie umiera na atak serca.
Tajemnicze śmierci polskich agentów wzbudzają zainteresowanie Rosjan. Pułkownik GRU Arsen Fiedotow bacznie śledzi sytuację na polskiej scenie politycznej. Stawka jest szczególnie wysoka – zbliżają się wybory parlamentarne.
Sekcja Romana Leskiego otrzymuje zadanie specjalne - prześwietlenie bohatera z Iraku, Olgierda Rubeckiego, który startuje w wyborach i zagraża partii rządzącej. Okazuje się, że w sprawach Rubeckiego i oficerów pojawiają się te same nazwiska.
Członkowie tajnej komórki Agencji Wywiadu znowu w akcji!
Książka ma 640 stron.
ID: 4883471
June 15, 2021
Takie se ...
Displaying 1 - 22 of 22 reviews