พยนต์

by ปราปต์

ราวร้อยปีก่อนกรุงศรีล่มสลาย ยังมีหนึ่งชาย กุมความลับไว้ชั่วนิรันดร์

ตามหลักฐานทางประวัติศาสตร์ มีการวิเคราะห์สาเหตุที่เจ้าฟ้านารายณ์ทรงโค่นล้มราชบัลลังก์ของสมเด็จพระศรีสุธรรมราชาเอาไว้หลายข้อ
เช่นเดียวกับสาเหตุที่พระเพราชาทรงโค่นราชบัลลังก์ของสมเด็จพระนารายณ์อีกต่อหนึ่ง
บ้างว่าพระเพททรงทำให้ประชาชนมีส่วนร่วมตัดสินใจทางการเมือง
บ้างก็ว่า ทรงเป็นกบฏ
แลคือต้นเหตุแห่งความย่อยยับของอโยธยา
แต่ไม่เคยมีใครรู้ความจริงสักคน

ใจสิงห์ตื่นขึ้นมากลางป่าแถบเมืองพระบาง
ไม่รู้กระทั่งว่าตัวเองคือใคร
แต่เขากลับรู้
ในสิ่งที่คนอื่นยากจะรู้

250 pages, Paperback

About the author

Associated Names:
* Prapt (English)
* ปราปต์ (Thai)

นามปากกาของ ชัยรัตน์ พิพิธพัฒนาปราปต์

https://www.facebook.com/prapt.writer

Reviews

[Mook Woramon · Rating 4 out of 5]

อ่านจบแล้วความรู้สึกหลากหลายแฮะ ไม่เชิงไม่ชอบ แต่ก็ไม่ได้ชอบซะทีเดียว มีขัดๆตะหงิดๆอยู่

โดยตัวเค้าโครงเรื่องสนุกดี ออกแนวสืบสวนฆาตกรรม ต่างคนต่างมีความลับ เล่าแบบราโชมอนตัดสลับไปมา ปัจจุบันกับอดีต ยอกย้อน ซ่อนเล่ห์ timeline ไม่งง แต่จะงงว่าใครเป็นคนพูด มารู้สึกแปลกในช่วงท้ายที่อยู่ๆก็ซ่อนนัยนะทางการเมือง การปกครองแบบเหมือนยัดเยียด พยายามเน้นย้ำหน้าที่กับความถูกต้องขึ้นมาเยอะไปหมด เราปรับอารมณ์ไม่ทัน 5555

กับอีกอย่างคำโปรย จริงๆเส้นเรื่องหลักดูไม่ค่อยเกี่ยวข้องกับคำโปรยเท่าไหร่ คือจะเกี่ยวก็ได้ ไม่เกี่ยวก็ได้ ทำให้เราคาดหวังว่าจะเป็นแนวอิงประวัติศาสตร์ การเมืองอะไรเทือกนั้นไป

โดยรวมเล่มนี้สนุก พลิกไปมา เดาทางไม่ได้ คนอ่านโดนปั่นหัวสับสนไปหมดเลยจ้าา

[Mori · Rating 5 out of 5]

อ่านจบแล้วชอบนะ อาจจะตรงจริตกับเรา ช่วงเล่าเรื่อง สนุก มันส์มาก ชอบสไตล์การเล่าเรื่องที่ตัด-ต่อเรื่องเหมือนหนังดี มันเลยทำให้เรื่องหวือหวาและตื่นเต้น
โดยรวมอาจจะอ่านยากหน่อยทั้งเรื่องภาษา ทั้งภาวะแวดล้อม และยากด้วยการตีความการกระทำของตัวละครท้ายเรื่อง
สิ่งที่ชอบ: (ไม่สปอยล์)
-ความกล้าในการเล่าเรื่อง และจบสรุปในแนวนี้ เราไม่ค่อยเจอในพวกเรื่องเล่า หรือนิยายไทยที่จบไว้แบบนี้เท่าไหร่ (อาจจะไม่ได้อ่านนิยายไทยเยอะนะ) มันทำให้อารมณ์กับความคิดเรายังวนเวียนอยู่ในหนังสือพอสมควร ซึ่งน้อยเล่มที่ทำได้
-ตัวโครงเรื่องที่วางไว้ค่อนข้างละเอียดและลงดีเทลแน่น ทุกอย่างในหนังสือเป็นส่วนประกอบ เป็นเหตุผลในการนึกคิดของแต่ละตัวในตอนท้าย ทำให้ต้องใช้สมาธิในการอ่านพอสมควรเพื่อให้เข้าใจนัยยะ(บางคนอาจจัดเป็นข้อที่ไม่ชอบ แต่เราชอบที่เป็นแบบนี้)
-ที่ชอบอีกอย่างที่ไม่ค่อยเจอในงานเขียนของคุณปราปต์ คือเรื่องนี้ตัวละครเดินเรื่องที่ลงรายละเอียด ลงดีเทลไม่เยอะ (เรื่องอื่นๆของพี่แกจะมีตัวละครเยอะมาก แถมมีการเล่าแบ็คกรานด์ละเอียดหลายตัวมากจนเราคิดว่าเป็นตัวละครสำคัญ แล้วเค้าก็ตาย😅)
-ขนาดเรื่องที่กำลังพอดี ไม่ยาวหรือสั้นไป ช่วงให้ข้อมูลที่ไว้เป็นแหล่งอ้างอิง เป็นแบ็คกราวด์ของเรื่อง ของตัวละคร มาแบบพอดี มาเฉพาะเท่าที่จำเป็นไม่เยอะเกินไป

สิ่งที่ไม่ชอบ :
-บางจังหวะบทสนทนา มีการใช้สรรพนามบุคคลที่ 3 เยอะไปหน่อย บวกกับเรื่องมีการเปลี่ยนตัวละครที่เล่าเรื่อง ทำให้บางช่วงต้องอ่านซ้ำหลายรอบเพื่อให้รู้ว่าประโยคนี้ใครพูดให้ใครฟัง และกริยานี้คือกริยาของใคร งงนิดหน่อย ไม่สามารถอ่านรอบเดียวเข้าใจได้
-การแบ่งคัทย่อหน้าไม่ห่างหรือไม่ขาดชัดไปเลย คือตอนอ่านในเวปมันจะมีจุด ...... มาช่วยบอกว่านี่คือตัดเรื่องช่วงนี้แล้ว แต่ในหนังสือมันแบ่งย่อหน้าไม่ค่อนชัด บวกกับเรื่องสรรพนามบุคคลที่ 3 ทำให้บางช่วงที่ตัดเปลี่ยนเรื่อง มีความงงๆไม่มั่นใจว่านี่เปลี่ยนเรื่องแล้วยัง

[MRN · Rating 5 out of 5]

เดาทางไม่ถูกสมกับเป็นปราปต์ ติดมากอ่านจบภายในวันเดียว กระชับ ตัวละครเยอะเเละมีผูกเรื่องโดยมีนัยยะในทางรัฐศาสตร์ที่เเนบเนียน สรุปชอบ ตอนจบดี เเต่ ห้วนไปหน่อย