Het is 2048. Het Collectief is aan de macht. Om het land staat een Muur en de levens van alle inwoners zien er hetzelfde uit. Ze dragen dezelfde kleding, wonen in dezelfde huizen en eten iedere avond dezelfde maaltijd. Dat maakt iedereen gelijk, en het leven zorgeloos en voorspelbaar. Maar wie een misstap begaat, wordt keihard afgestraft. Sinds de doodstraf weer is ingevoerd, worden jongeren hangend in kooien boven een onpeilbare diepte terechtgesteld. Tijdens een spectaculaire show die live op televisie wordt uitgezonden, krijgen vijf tieners nog één kans om zichzelf te redden. Bij vier van hen zullen de bodems onder hun kooien worden weggeklapt. Het Collectief beslist wie er overblijft. Welkom bij De executie. Deze aflevering wil je niet missen!
Ik ga deze review op delen in een spoiler-vrij versie en een spoiler versie, omdat ik het moeilijk vind om over dit boek te praten zonder spoilers, maar ik toch een algemeen beeld wil schetsen voor de mensen die willen weten of dit boek iets voor hen is.
Deel 1: spoiler-vrij
Ik denk dat het grootste probleem met dit boek is dat het uit vier verschillende ik-personen wordt verteld. Hierdoor is er (zeker voor een boek van slechts 250 pagina's) weinig tijd om je aan de personages te hechten en iets om ze te geven. Een ander probleem dat hierbij komt, is dat de personages qua 'stem' heel erg op elkaar lijken. Als hun naam niet in grote letters boven de hoofdstukken zou staan, zou ik ze waarschijnlijk niet van elkaar kunnen onderscheiden.
In het eerste deel kregen we veel background over de personages. Ik snap dat dit een character-driven verhaal is, maar de background werd altijd in één keer op de lezer afgestuurd, in plaats van steeds kleine stukjes achtergrond te geven. Dit stoorde mij een beetje, want het voelde vrij veel aan als expositie in plaats van echtere personage-ontwikkeling. Daarnaast, ondanks de vele expositie, vond ik het heel moeilijk om een connectie te maken met de personages en vielen ze voor mij allemaal plat. Geen van hen maakt ook maar eender welke evolutie door in de loop van het verhaal.
Het plot op zich was interessant, in het begin dan toch. Het tweede deel sloeg de bal voor mij helemaal mis, omdat het 1) heel erg ongeloofwaardig was, 2) ik me bedrogen voelde als lezer, 3) de pacing zo snel was dat ik amper kon bevatten wat er allemaal gebeurde.
Ten slotte wordt het boek ook nog eens geplaagd door een gebrek aan worldbuilding. Hoewel er toch een poging werd gedaan tot worldbuilding, bleven er bij mij erg veel vragen over (eerlijk is eerlijk: ik zat ook nog met heel wat vragen die dan weer niets met de worldbuilding te maken hadden).
Over het algemeen leest het boek wel erg goed weg, maar het wordt toch geplaagd door een paar heel grote fouten die mijn leeservaring naar beneden halen. Het is jammer, want het concept is zeker interessant en ook relevant in een maatschappij waar fascisme steeds meer op de voorgrond treedt.
DAMN, ik mag hopen dat de toekomst er in Nederland niet daadwerkelijk zo uit komt te zien als in dit boek! Wel tof om een keer een dystopisch verhaal, zich afspelend in Nederland te hebben gelezen! Het verhaal is gebaseerd op het feit dat tv-programma's steeds extremer worden en het programma in dit boek is dan ook echt EXTREEM! Ik houd mijn hart vast voor de toekomst en hoop dat ellendetainment niet dusdanig een opmars zal gaan maken!
Ik. Hou. Van. Dit. Boek. Het zit zo goed ineen, wat ik helemaal niet verwacht had van een boek met dit aantal pagina's. Dit boek kan je niet anders dan in één ruk uitlezen. Ik ben echt omver geblazen.
Dit boek was zo goed! Ik zat meerdere keren op het puntje van mijn stoel van de spanning. De opbouw is goed gedaan: je leert hoe het Collectief werkt en ondertussen lees je ook meer over De executie. Dus terwijl er informatie gegeven wordt, blijft het verhaal ook erg spannend.
Het einde van het boek vond ik niet helemaal passen en dat komt omdat het zo gehaast voelt. Het hele verhaal wordt uitgebreid verteld, maar tegen het einde gaat het tempo omhoog en had ik het idee dat ik dingen miste.
Toch ben ik erg blij dat ik De executie gelezen heb, want het verhaal zit goed in elkaar. Op naar meer boeken van Daniëlle Bakhuis.
2048. Er staat een metershoge muur rondom het land, het Collectief is aan de macht. Het land is veranderd in iets wat doet denken aan een communistische staat, gelijkheid voor de burgers staat gelijk aan totale controle van de huidige overheid.
En als een ziek soort van ‘entertainment’ zitten 5 tieners (“kandidaders”) in een kooi hoog boven de grond. Ze hebben allemaal iets verkeerds gedaan en nu mag het publiek beslissen wie de doodstraf zal overleven; maar één van de vijf tieners zal weglopen van het lot om meters te vallen.
Ik kreeg al de rillingen van de titel, maar de uitwerking blijkt nog griezeliger te zijn.
We volgen het verhaal vanuit het oogpunt van de vijf tieners die terecht staan en door middel van een ik-vertelperspectief is het niet lastig om je in hun schoenen te wanen. Ik ging zitten met kop koffie om een begin te maken in De Executie, maar mijn koffie raakte op en ik bleef maar lezen. De hoofdstukken eindigen op cliffhangers, twists en turns verwelkomen de lezer en hoe gruwelijk het ook wordt, je kan gewoon niet wegkijken.
In deze dystopische young adult stelt schrijver Daniëlle Bakhuis huidige maatschappelijke kwesties aan het licht. De extreme tv-programma’s die we normaal zijn gaan vinden, waar onze jeugd naar kijkt. Zoals een programma dat doet denken aan The Bachelor in onze wereld, maar waar een jonge vrouw een kandidaat zal uitkiezen om ze haar maagdelijkheid op tv aan te verliezen. Hoe ver zitten we daar nog vanaf? Wat wordt het nieuwe normaal?
De Executie is een verhaal om van te gruwelen, maar een leeservaring om je vingers bij af te likken. Het voelt ver weg, maar ook eigenlijk niet helemaal ver genoeg.
“Wat is vrijheid als je alleen kunt kiezen uit opties die van tevoren al zijn bepaald? Wat heeft onderzoeken, nieuwsgierig zijn voor zin als nu al vastligt wat de uitkomst is? Begrijp me goed, gelijk zijn aan ieder ander is fantastisch. Totdat je niet meer ánders mag zijn.”
O MIJN GOD. Dit was echt.. ik weet niet wat dit was maar het was traumatisch en gruwelijk en doodeng en hartverscheurend en heel erg naar en schokkend en BIZAR en en en en alles tegelijk. En het was zo goed. Zoveel respect voor Bakhuis dat ze dit heeft geschreven: er is geen twijfel over mogelijk dat ze met De eliminatie en De executie absoluut haar schrijfstem heeft gevonden. Ik heb nog nooit zoiets gelezen. Nog nooit. Het was verschrikkelijk. Maar zo goed. Holy shit.
De flaptekst van dit boek sprak me heel erg aan en daarom wou ik hem graag lezen. Het klonk heel spannend en dat was het boek zeker, maar ook heftiger dan ik dacht! Het boek begon ook meteen met best wat spanning. Ik had in het begin verwacht dat , dat vond ik wel goed gedaan en zorgde ervoor dat ik verder wou blijven lezen. Wat ik ook goed vond was dat het . Ik vond de personages in het boek wel interessant, dit maakte sommige dingen misschien ook wel juist wat heftiger. Er zaten wat plotwendingen in, maar ook wat dingen die niet echt een verrassing waren. En ik blijf ook met nog best wat vragen zitten, niet alles was evengoed uitgewerkt. Ook was het voor mij geen bevredigend einde, waardoor ik hem 3 sterren geef. Ik dacht dat het een stand-alone was, maar helaas zat er een grote spoiler in over De eliminatie, die ik nog graag wou lezen, dat vond ik wel jammer. Dus mocht je ze allebei nog willen lezen, lees eerst de eliminatie!
Oké wow wat een achtbaan, dit boek! Lang geleden dat ik echt zo gegrepen was door een verhaal. Ik moest en zou doorlezen!
“Colette Zwart steekt haar rechterhand in de lucht en telt af. ‘Kandidaders, in vijf...’ Hoe kun je nou de doodstraf krijgen voor zoiets? Je gaat nog niet dood, Charlotte. Dit is krankzinnig. Het is allemaal show, niet echt. ‘Vier’ Niet nu. Nog niet. ‘Drie’ Je gaat niet dood. ‘Twee’ Jegaatjietdoodjegaatnietdoodjegaatnietdood’ ‘Een’”
Alleen dit stukje al maakte dat ik ontzettend benieuwd was naar dit verhaal en wow wat een concept! Tieners die de regels van het Collectief overtreden in het jaar 2048, worden hangend in kooien boven een afgrond terechtgesteld. Bedoel, hoe verzin je het? Ik vond dit verhaal echt ontzettend goed, de personages vond ik interessant en goed uitgewerkt en pfff, die spanning werd goed opgebouwd! Ik. Moest. Doorlezen. Ik voelde constant die spanning en onzekerheid van de personages. Echt ontzettend goed! Enige reden waarom ik het geen 5⭐️ heb gegeven, is omdat ik het einde minder goed vond dan deel 1. Ik vond die wendingen iets minder interessant en vond het einde wat tegenvallen. Maar wow, de rest van het boek is echt mind blowing!!
Wat opvalt is dat in ‘De executie’ niets is wat het lijkt. Daar kwam ik al achter na het lezen van de eerste hoofdstukken. Het verhaal maakt diverse kronkels en krijgt in de tweede helft een hele andere wending. Hierdoor is ‘De executie’ verrassend en meeslepend. Daniëlle Bakhuis geeft de “kandidaders” het woord. We lezen over hun leven, hun angsten, hun toekomstdromen en hun wanhoopskreten.
Goeie grutjes. Nog nooit heb ik in mijn leesleven een boek op één dag uit gelezen, een boek waar ik aan vast gekluisterd zat. Oma zal me voor gek verklaren. Maar ik heb genoten. Honderduit. De eliminatie flikte het al, maar de executie doet het gewoon weer - mij helemaal overrompelen met spanning. Lieve Danielle, stop alsjeblieft nooit met schrijven 💚
- Dit soort verhalen doen me accepteren dat Nederlandse werken niet altijd stront op papier zijn.
- Het idee van het Collectief geeft me dystopian vibes. Ik kan het me helemaal inbeelden dat er behoefte maar ook haat voor zou zijn. Ik hou van alternatieve toekomst beelden die reeël en fucked up zijn.
- ZOVEEL PLOTTWIST. Je denkt dat 1 karakter belangrijk is? Tadaa, dood. Of nee toch niet. Maar later wel. Btw elk ander karakter aan wie je je hechtte? Hoogstwaarschijnlijk een verrader of gaat dood. Heerlijk.
- Alle persoonlijke verhalen spraken me aan, waardoor elk karakter je boeit. Dat overkomt me weinig. Nathan is wel m’n main man. Het idee van de tattoos en de rebelse fysieke vertoningen is zo sterk.
- Het concept van het helikopter landingsplatform was wild. Niet helemaal mee eens maar het was waarschijnlijk nodig om voor een einde vol adrenaline te zorgen. Of om veel mensen om te leggen. En dan bedoel ik: veel mensen.
- Lekker duister. Heel vloeiend. Sterke twists. Gemakkelijk weg te lezen taalgebruik. Gedetailleerde karakters.
- Het originele spel: “de executie” gaf me oprechte spelshow vibes. Ik zie John de Mol al helemaal z’n geld tellen. En “The Virgin” is 100% temptation island.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Ik heb de executie uit! Ik geef het ⭐️⭐️⭐️⭐️ (4) sterren. Ik vind het een heel leuk boek alleen had ik wel gewild dat het verspreid was over meerdere dagen, want nu is alles wat in het boek gebeurde op 1 avond gebeurd. Dat vond ik aan de andere kant ook weer fijn omdat ik dan meer doorlas omdat ik dacht dat er nog meer dagen zouden komen. Ik vond het einde wel heel verdrietig maar ik ging nét niet huilen😅😅😅.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Wauw, wat een fascinerend, pakkend begin. Je valt middenin de hel van de Executie en wilt niets anders dan doorlezen. Vanaf de eerste regel word je het verhaal in gezogen. Al binnen enkele bladzijdes heb je het gevoel dat je het eerste personage kent. De dystopische wereld is absurd, maar tegelijkertijd ook niet. Hij wordt geloofwaardig gebracht. De reden van deze manier van regeren heeft een oorsprong die iedereen bekend in de oren zal klinken en het programma De Executie is eigenlijk niets meer dan een uit de hand gelopen versie van tientallen programma's die we nu al kennen.
Het is heel gemakkelijk om met de personages mee te leven. Ze worden levendig neergezet in een beklemmende situatie. Via hun gedachten en de rondes in De Executie leer je niet alleen hen, maar ook de maatschappij steeds beter kennen. En dan zie je dat er echt goed over is nagedacht.
Het enige minpunt van het boek vond ik de laatste pakweg 50 pagina's. Die hadden er van mij niet in gehoeven. Dat stuk is goed, maar ik had het sterker gevonden als het einde net anders was geweest. Toch bleef de vaart erin en wilde ik doorlezen.
Ik heb het boek in drie keer uitgelezen, omdat het twee keer te laat was om verder te lezen. Als ik het had gekund had ik het waarschijnlijk niet een keer weggelegd. Ik vind de thrillers van Danielle Bakhuis allemaal goed, maar dit keer heeft ze echt een pareltje afgeleverd. Pakkend, aangrijpend en zeer moeilijk neer te leggen. Een aanrader!
Wauw...Wat een goed boek. Ik vond de eliminatie al super goed. Deze is nog beter. Het boek begint meteen super spannend. Vanuit verschillende personen beleef je de executie die live op tv te volgen is. Je leeft met elke hoofdpersoon mee, zo goed zijn ze beschreven. Daarna val je van de ene in de andere verbazing. Geen boek met een eeuwige happy end. Gewoon spannend. Een serieuze boodschap maakt dat je gelooft dat dit zomaar echt zou kunnen gebeuren. Ik heb zo meegeleefd met de hoofdpersonen. Het boek liet me niet meer los! Super goed geschreven. Hopelijk volgen er nog veel meer van deze ijzersterke verhalen van deze schrijfster. Ik ben in ieder geval fan! Kippenvel!
Wat een spannend boek zeg! Echt een aanrader! Het houdt je op het puntje van je stoel en je wilt zo snel mogelijk verder lezen om te weten hoe het eindigt! Applaus voor Danielle!
2048, Het Collectief. Sinds de doodstraf is ingevoerd, worden jongeren hangend in kooien boven een onpeilbare diepte terechtgesteld. Tijdens een spectaculaire liveshow krijgen vijf tieners één kans om zichzelf te redden. Slechts één zal de show overleven. We beginnen in de kooi bij kandidader Charlotte. Het idee alleen al dat de bodem onder haar voeten weg kan vallen is zenuwslopend. Ook volgen we kandidaders Nathan, Hailey en Frankie in hun kooi.
Bakhuis haar steengoede boek De eliminatie schepte wel bepaalde verwachtingen bij De executie. Eerlijk gezegd hoefde ik er niet aan te twijfelen of dit boek goed zou zijn. Daniëlle Bakhuis heeft deze verwachtingen helemaal waargemaakt. Door de verschillende vertelperspectieven kom je meer te weten over de personages en hun achtergronden, daden en motieven. Slachtoffers en familieleden komen aan het woord waardoor het nog persoonlijker wordt. Spannender. Enger. Zenuwslopender.
Het boek leest zeer vlot door de fijne schrijfstijl. De wereld wordt op een heldere manier geschetst voor de lezer. Geen grote flashbacks, maar tussen de regels door lees je wel hoe dit collectief is ontstaan. Door deze manier van schrijven en de goede verhaallijn blijft de vaart in het verhaal. Zodanig dat ik het boek binnen een paar uur uitlas. Het viel me op dat er geen liefdeslijn in dit boek zit en dat vind ik dit keer ook een pluspunt, omdat het verhaal hierdoor nog beter uit de verf komt.
Deze toekomstige wereld zet de lezer aan het denken: hoever kunnen leiders gaan om voor een ander alles te bepalen? Lost de doodstraf iets op? Wat is gelijkheid? Daarbij denk ik dat Het Collectief voor sommige mensen misschien wel fijn is: alles op gezette tijden/dagen en iedereen woont in eenzelfde soort huis met dezelfde inhoud. Het gras is op deze manier niet groener aan de overkant. Geen strijd. Toch vond ik het ook heel verontrustend in deze wereld: geen kunst meer en dus geen bibliotheken. Verplicht naar bepaalde activiteiten en jezelf zijn is eigenlijk niet meer toegestaan. Wat staat er te gebeuren als een bepaald iemand aan de macht komt?
Bakhuis snijdt actuele onderwerpen aan in een door haar verzonnen wereld. Toch vind ik deze wereld erg realistisch, want waar gaan wij naartoe in de wereld waarin wij nu leven? Dat een boek mij op deze manier aan het denken zet, vind ik ontzettend knap. Want waar gaan wij naartoe in onze huidige wereld? Heeft Bakhuis De eliminatie overtroffen? Dat wil ik niet zeggen, dit is een losstaand boek en eerlijk gezegd vind ik hem net zo sterk en bizar als het vorige boek. Weer een dikke vette aanrader dus!
In 2048 wordt het land omgegeven door een hoge muur. Dit om te voorkomen dat er mensen van buiten het land in kunnen komen (of is het eigenlijk net andersom?). Het land is veranderd in een heilstaat. Iedereen is gelijk, al zijn sommigen gelijker dan anderen. De mensen wonen in dezelfde huizen, dragen de zelfde kleding. Ook de haardracht is bepaald. Religie bestaat niet meer, homoseksualiteit bestaat niet, misdaad komt niet meer voor.
Op kleine overtredingen staan zware straffen. Volwassenen worden direct geëxecuteerd, jongeren krijgen nog een mogelijkheid in een 'spelshow'. Iedere week worden 5 van hen opgesloten in kooien boven een diepe afgrond. Daarna worden er per ronde door het publiek bepaald wie er die ronde sterft. Een van hen zal de doodstraf overleven.
In het eerste deel volgen we deze show door de ogen van de tieners die terecht staan. Zij vertellen vanuit hun perspectief het verhaal. De tieners zaten allemaal om verschillende redenen gevangen. De een heeft een COleider (Collectief Leider) aangevallen, een tweede heeft de premier een kogelbrief gestuurd, een derde zit voor contractbreuk terwijl de vierde een vluchtpoging heeft gedaan om het land uit te komen. De laatste heeft een diefstal gepleegd. We zien 4 van de 5 jongeren ook daadwerkelijk uit hun kooi de dood tegemoet vallen.
In het tweede deel van het boek lezen we dat de geëxecuteerde jongeren nog gewoon leven, en door het productieteam meegenomen zijn naar een booreiland ver in zee. In totaal zitten er 100 kinderen op het eiland. Nadat de laatste groep is aangekomen wordt er nog een show uitgezonden, met nog eenmaal een executie, maar dit maal een echte. Het slachtoffer... de premier van het land.
Hoewel het verhaal uit dit boek klinkt als iets uit de verre toekomst, toch is het dichterbij dan wij denken.
Al vanaf de eerste regel pakte het boek me en wou ik het boek niet meer wegleggen. De wereld is geloofwaardig opgebouwd, De spelshow was zo goed beschreven dat ik het gewoon voor me kon zien (met als presentatrice Linda de Mol) en De Virgin was natuurlijk Temptation Island. Wel had ik nog meer informatie over het Collectief en de geschiedenis willen hebben.
Ook het woord Kandidaders, geweldig gevonden en al een paar keer over heen gelezen tot het plots tot me doordrong.
Het boek had de volle 5 sterren kunnen krijgen als het verhaal na het eerste deel was afgelopen. Het tweede deel pakte gewoon niet en het einde viel tegen.
Een boek om op te pakken en niet meer weg te leggen. Super spannend, meeslepend en zoals in het dankwoord beschreven komt het ook nog eens behoorlijk dichtbij. Ook leuk om eens een dystopisch boek te lezen wat zich in Nederland afspeelt. De 5e ster ontbreekt doordat het verhaal iets te oppervlakkig blijft met snelle plotwendingen, al is dat misschien inherent aan een YA boek
Ik was zo opgewonden om een boek op te halen dat zich afspeelt in utopisch Nederland. Helaas, het was een slecht geconstrueerde wereld, geen bijzonder interessante karakters en een voorspelbare plotwending.