ให้โลกถล่มลงมา II

ให้โลกถล่มลงมา #2

by องอาจ ชัยชาญชีพ

ผลงานจากผู้เขียน 'หัวแตงโม' และ 'ยอดมนุษย์ดาวเศร้า'

"ไม่ใช่เพราะความเจ็บปวดหรือทุกข์เศร้าหรอกที่ทำให้มนุษย์แตกสลาย แต่เป็นความสุขและความหวังต่างหาก เป็นความสุขที่ทำให้เราประมาทและอ่อนแอ เป็นความหวังที่ทำให้เราอ่อนไหวและเปราะบาง และเมื่อความเปราะบางถูกกระแทกรุนแรง ย่อมแตกสลาย"

บทสรุปของเรื่องราวความสัมพันธ์อันเกี่ยวพันกับโชคชะตาของต้นลั่นทม ปีศาจล้านตน และหญิงชรานักเขียนการ์ตูนแฟนตาซี ผู้มีเป้าหมายที่จะถล่มโลกให้เป็นผุยผง

384 pages, Paperback

Published March 1, 2019

About the author

องอาจ ชัยชาญชีพ เกิดเมื่อวันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ.2516 เป็นนักวาดการ์ตูน นักเขียนนิยายและเรื่องสั้นอิสระ เจ้าของส านักพิมพ์เป็ด เต่า ควาย ที่เคยผ่านงานเขียนคอลัมน์ให้กับนิตยสารต่างๆ มามากมายนับไม่ถ้วน ผลงานของเขาเริ่มเป็นที่รู้จักแพร่หลายในวงกว้างจากหนังสือเล่มแรกที่มีชื่อว่า หมูบินได้ (ตีพิมพ์ครั้งแรก 2544) หนังสือนิยายภาพประกอบเชิงปรัชญาที่ได้รับรางวัลชนะเลิศจากการประกวดหนังสือดีเด่น 7Books Award ประจ าปี 2003-2004 ระดับ Master Piece และถูกซื้อลิขสิทธิ์เพื่อแปลไปเป็นภาษาต่างประเทศในโครงการของ N.J.Magazine ที่ชื่อ One of 100 Books You Should Read Before You Die! รวมถึงเคยเป็นหนึ่งในตัวแทนนักเขียนคนไทย จากทั้งหมด 15 คน ในฐานะ Guest of Honorของงานหนังสือ Taipei International Book Exhibition 2014 (TIBE2014) ณ ประเทศไต้หวัน

Reviews

[Mook Woramon · Rating 4 out of 5]

เล่มแรกแค่เป็นการเกริ่นนำ เล่มนี้คือโลกถล่มลงมาของจริงจ้าาาาา
โศกนาฏกรรมในชีวิตป้าแป๋วแบบเป็นความผิดหวังที่ทับลงมาไม่หมดไม่สิ้น พอเริ่มเยียวยาตัวเองได้ ความผิดหวังอันใหม่ก็ทับลงมาอีก เหมือนโลกถล่มลงมาจริงๆ แต่ในเมื่อยังมีชีวิต ย่อมมีโอกาสยืนหยัดอีกครั้ง ต่อให้โลกถล่มลงมา ก็สร้างโลกใหม่ขึ้นมาสิ ขอแค่ไม่ยอมแพ้และยอมรับความจริง ชีวิตป้าเป็นแบบนั้น

ติดตามงานผู้เขียนมานาน ชอบใจลายเส้นน้อยๆ ข้อความง่ายๆสั้นๆแต่ทรงพลัง มันทรงพลังขึ้นอยู่กับว่าใครอ่าน ขึ้นอยู่กับว่าคนนั้นเคยผ่านเหตุการณ์คล้ายๆกันมามากน้อยแค่ไหน แต่เรื่องของความรู้สึก ทุกข์ สุข เศร้า คาดหวัง ผิดหวังเนี่ย มันเป็นความรู้สึกสากลแบบไม่ต้องสอนและไม่มีใครหนีพ้น ยากที่จะไม่คิด ยากที่จะไม่แทงใจ ยากที่จะไม่อิน ยากที่จะไม่ซื้อหนังสือของเค้ามาอ่าน

[Seamonkey · Rating 4 out of 5]

- ด้วยรัก ความตาย และหัวใจสลาย

- สิ่งไหนที่ฆ่าเราไม่ตาย มันจะทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น

- เวลา ทำลายทุกสิ่ง และเยียวยาทุกสิ่งด้วยเช่นกัน

[lluu · Rating 5 out of 5]

ปิดหน้าสุดท้ายของเล่มภาคต่อไปแบบอึ้งๆ ไม่มีคำพูดออกมาเลย มันจมดิ่งตกตะกอนอยู่ข้างใน คิดว่าชีวิตคนเราก็จะมีเหตุการณ์ยากๆผ่านเข้ามาเสมอ และยังไงเราก็จะผ่านมันไปได้ ขอเพียงมองมันเป็นเรื่องธรรมดา หนังสือดีมาก ภาพสวย

[Giyongchy · Rating 4 out of 5]

รีวิวรวมเล่ม 1-2
เหมือนจะเบาๆ เพราะเป็นภาพการ์ตูนแต่เนื้อหาไม่เบานะคะ ปีศาจในจินตนาการของป้าแป๋วก็สะท้อนคนบางคน กลุ่มบางกลุ่มที่เราเจอได้ในชีวิตประจำวัน มีเสียดสีสังคม การเมืองแทรกมาหน่อยๆ อ่านแล้วได้ทั้งความหดหู่ ได้ข้อคิด และได้กำลังใจไปพร้อมกัน เป็นงานเขียนที่ดีเล่มหนึ่งเลยค่ะ ลองอ่านดูนะคะ

[WipaweeNil · Rating 5 out of 5]

คล้อยตามอ่ะ คืออ่านแล้วน้ำตาซึมเฉย สนุกนะ มีตัวละครจากเล่ม52Hzด้วย ไม่แน่ใจว่ามีสปอยเล่มใหม่ด้วยป่าว

[MonoNoAware · Rating 5 out of 5]

“ไม่ใช่เพราะความเจ็บปวดหรือทุกข์เศร้าหรอกที่ทำให้มนุษย์แตกสลาย แต่เป็นความสุขและความหวังต่างหาก”

เป็นหนังสือการ์ตูนเล่มหนาเกือบสี่ร้อยหน้า แต่ใช้เวลาอ่านรวมๆ ประมาณครึ่งชั่วโมงก็จบ เป็นการ์ตูนที่เด็กๆ อ่านคงไม่เข้าใจ ต้องผู้ใหญ่แบบเราๆ ที่ผ่านความเจ็บปวด ปวดร้าวมาแล้วบ้าง ถึงจะเข้าใจ และใครที่เคยผ่านเหตุการณ์ที่สร้างบาดแผลให้ต้องเจ็บปวด จะอินมิใช่น้อยๆ


แต่... "ชีวิตคนน่ะ ไม่ใช่ดอกไม้หรอกนะ...แต่เหมือนกับต้นไม้ต่างหาก สำหรับต้นที่หยั่งรากลึกแล้วมันไม่ต่ายง่าย ๆ หรอก แค่ดูแลมันดี ๆ มันก็จะกลับมาผลิดอกออกใบได้อีก" (บทความตอนหนึ่งในหนังสือ)

[P. Ploylek · Rating 5 out of 5]

ชอบอ่านผลงานของคุณองอาจมากๆ อ่านและติดตามมานานค่ะ
เรื่องให้โลกถล่มลงมา เราก็ชอบมากๆค่ะ ลายเส้นการ์ตูนเหมือนจะเบา แต่เนื้อหาไม่เบา อ่านจบก็ตกตะกอนพอสมควร จากเรื่องราวในชีวิตที่ป้าแป๋วเจอ การก้าวข้ามผ่านเรื่องราวต่างๆ ทั้งความสุขและความเศร้า

[Mukku · Rating 4 out of 5]

อ่านเล่มแรกจบแบบโวยวายหนักมาก ในที่สุดเล่ม 2 ก็ตามมา เฉลยปมปริศนาของเล่มแรกไปทีละนิดๆ จนทำให้เราเข้าใจเหตุผลของเรื่องทั้งหมด

[J · Rating 5 out of 5]

บทสรุปของ 'ให้โลกถล่มลงมา 1'

'ไม่ใช่เพราะความเจ็บปวดหรือทุกข์เศร้าหรอกที่ทำให้มนุษย์แตกสลาย แต่เป็นความสุขและความหวังต่างหาก เมื่อความเปราะบางถูกกระแทกรุนแรงย่อมแตกสลาย...'