What do you think?
Rate this book
Honden huilen niet
Jin Kyoung groeit op in Noord-Korea als kind van een beroemd wetenschapper. Na zijn dood stort Jins wereld in en wil ze maar één ding: ontsnappen aan haar verdriet. Dan wordt ze uitverkoren om te gaan werken in het enige Noord-Koreaanse restaurant in Europa en verruilt ze Pyongyang, de hoofdstad van Noord-Korea en centrum van haar wereld, voor Pyongyang, een restaurant in een voormalig buurthuis in Amsterdam Osdorp. Haar reisgenoten blijken allemaal hun eigen redenen te hebben om hun vaderland achter zich te laten - een plek waar sommigen nooit meer zullen terugkeren.
- GenresLiteratureFiction
240 pages, Paperback
First published April 10, 2019
1 person is currently reading
109 people want to read
About the author
Anne Moraal
2 books2 followersAnne Moraal (1987) is eindredacteur van het radioprogramma VPRO Nooit meer slapen. Zij deed de Creative Writing Summer School aan de New York University als enige niet-Engelstalige student van haar lichting, waar ze les kreeg van auteurs als Chad Harbach en Lydia Davis. Tijdens haar studie woonde zij een half jaar in Zuid-Korea. In 2017 reisde zij af naar Noord-Korea voor research.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 24 of 24 reviews
March 22, 2021
Ik was begonnen met een slechte indruk van dit boek door het interview met Anne Moraal dat ik geluisterd had (podcastaflevering van Lopen met Lebowski), waarin zij geen goede beurt had gemaakt. Ze gaf toe dat ze, terwijl de helft van haar boek zich afspeelt in Amsterdam Osdorp, nooit de moeite heeft genomen om daar eens een kijkje te nemen, en, wat erger is, ze hing een raar, tweeledig verhaal op: enerzijds pretendeerde ze Noord-Koreanen 'een stem te geven' en te laten zien dat zij ook mensen zijn (wat ze zó benadrukte dat ik me ging afvragen of haar uitgangspunt was dat Noord-Koreanen eigenlijk geen mensen zijn) en anderzijds pleitte ze voor een herwaardering van de fictie en 'de leugen'. Nou ben ik erg van de fictie, maar zoals Marin zei: je kan niet iemand 'een stem geven' en dan die stem zelf bedenken. Dat is dan gewoon je eigen stem. Het lijkt er namelijk niet op dat Moraal zelf nou een Noord-Korea-expert is. Ik kreeg geen goed beeld van de mate waarin zij zich in de Noord-Koreaanse psyche heeft verdiept, maar het gebrek aan interesse in Amsterdam Osdorp beloofde niet veel goeds.
Dit alles kon ik moeilijk vergeten terwijl ik het boek las, dus ik weet niet goed hoe ik het zou hebben gevonden als ik er onbevangen aan was begonnen. Dan zou ik misschien meer waardering hebben gehad voor het verhaal, dat best spannend is (de volgorde waarop informatie wordt onthuld, werkt goed), en de beelden die Moraal soms weet op te roepen. Ze is op haar best als ze op een sprookjesachtige manier vertelt; het verhaal van Lucky Boy in de walvis, dat juist een beetje uit de toon viel, vond ik het mooist. Maar nu, vooringenomen als ik was, ergerde ik me vooral aan de beschrijvingen. Ik kan ze natuurlijk niet aan de werkelijkheid toetsen, dat is het lastige. Maar ik vond dat de Noord-Koreaanse personages soms wel erg Nederlandse zinnetjes uitkraamden, zoals: 'Heel fijn dat je het zo goed oppakt' - dat kan toch juist alleen een Nederlander zeggen? En waar ze wél opvallend 'anders' waren, pasten ze prima in mijn kant-en-klare vooroordeel over Noord-Korea. Dat deed dus niet veel om me de cultuur te laten invoelen of om Noord-Koreanen 'menselijker' voor me te maken. Sorry voor de beschuldiging, maar ik heb het idee dat Honden huilen niet, ondanks zijn pretenties, meer teert op sensatiezucht rond Noord-Korea dan op oprechte interesse in een radicaal ander wereldbeeld.
Dit alles kon ik moeilijk vergeten terwijl ik het boek las, dus ik weet niet goed hoe ik het zou hebben gevonden als ik er onbevangen aan was begonnen. Dan zou ik misschien meer waardering hebben gehad voor het verhaal, dat best spannend is (de volgorde waarop informatie wordt onthuld, werkt goed), en de beelden die Moraal soms weet op te roepen. Ze is op haar best als ze op een sprookjesachtige manier vertelt; het verhaal van Lucky Boy in de walvis, dat juist een beetje uit de toon viel, vond ik het mooist. Maar nu, vooringenomen als ik was, ergerde ik me vooral aan de beschrijvingen. Ik kan ze natuurlijk niet aan de werkelijkheid toetsen, dat is het lastige. Maar ik vond dat de Noord-Koreaanse personages soms wel erg Nederlandse zinnetjes uitkraamden, zoals: 'Heel fijn dat je het zo goed oppakt' - dat kan toch juist alleen een Nederlander zeggen? En waar ze wél opvallend 'anders' waren, pasten ze prima in mijn kant-en-klare vooroordeel over Noord-Korea. Dat deed dus niet veel om me de cultuur te laten invoelen of om Noord-Koreanen 'menselijker' voor me te maken. Sorry voor de beschuldiging, maar ik heb het idee dat Honden huilen niet, ondanks zijn pretenties, meer teert op sensatiezucht rond Noord-Korea dan op oprechte interesse in een radicaal ander wereldbeeld.
This entire review has been hidden because of spoilers.
March 28, 2024
Haar schrijfstijl vond ik prettig en als audioboek las de auteur haar roman prettig voor met een fijne stem. Maar toch... niet alleen wordt de titel al direct in het begin van het boek uitgelegd, er zitten teveel clichés in. Je voelt aan alles dat hier een Nederlandse auteur -ongehinderd door de afwezigheid van diepgaande kennis van en feeling met de (Noord-)Koreaanse cultuur- een verhaal heeft zitten verzinnen en lopen projecteren op een bestaand restaurant dat Pyongyang heette. Zo werd dit verhaal duidelijk een fantasie over hoe het zou zijn als er een groep Noord-Koreanen zou worden ingevlogen door 2 foute gasten om in een aftands restaurantje in Osdorp te gaan werken. Zelfs de twee Nederlandse mannen zijn een karikatuur, Richard en Richard: de kleine als pooier, de grote als hoerenloper. De Koreanen (en Chinezen of Amerikanen) voldoen stuk voor stuk aan het stereotype. Zonde!
Toch ben ik benieuwd wat ze verder gaat schrijven. Soms zitten er bijzonder mooie zinnen in, en ik heb het toch maar mooi tot het einde beluisterd (benieuwd naar de rest van het verhaal). Misschien, als ze over onderwerpen schrijft die dichter bij haarzelf liggen er zeker nog een goed tweede boek kan uitkomen...
2,5 ⭐️
Toch ben ik benieuwd wat ze verder gaat schrijven. Soms zitten er bijzonder mooie zinnen in, en ik heb het toch maar mooi tot het einde beluisterd (benieuwd naar de rest van het verhaal). Misschien, als ze over onderwerpen schrijft die dichter bij haarzelf liggen er zeker nog een goed tweede boek kan uitkomen...
2,5 ⭐️
April 30, 2019
Jin-kyoung groeit op in Noord-Korea, de dochter van een beroemd wetenschapper. Na zijn dood wil ze maar één ding, ontsnappen aan haar ingestorte wereld en haar verdriet. Dan wordt ze uitverkoren om te gaan werken in het enige Noord-Koreaanse restaurant buiten Noord-Korea, Pyongyang in Amsterdam Osdorp. Ieder van haar reisgenoten heeft zijn of haar eigen reden om hun vaderland achter zich te laten, ieder heeft een eigen verhaal.
Honden huilen niet is een boek wat gaat over Noord-Koreanen, maar zoveel meer over menselijkheid, over kunnen dromen en kunnen voelen. Het is magisch.
Lees mijn volledige recensie op Books and Macchiatos.
Honden huilen niet is een boek wat gaat over Noord-Koreanen, maar zoveel meer over menselijkheid, over kunnen dromen en kunnen voelen. Het is magisch.
Lees mijn volledige recensie op Books and Macchiatos.
February 9, 2020
Ik kreeg 'Honden huilen niet' van de jonge schrijfster Anne Moraal in mijn vizier door haar nominatie op de longlist van de Libris Literatuurprijs. Ze was de enige debutante in het gezelschap en die eer verdien je niet zomaar, met je debuutroman genomineerd te worden voor zo'n prestigieuze prijs. Ik was dus erg benieuw naar wat Anne Moraal, uit de stal van Uitgeverij Lebowski, te bieden had.
Toegegeven, ik vind het best gedurfd dat Anne Moraal er niet voor geopteerd om het verhaal integraal te laten afspelen in de omgeving van de eigen kerktoren. Ze geeft het woord aan de bijzonder intrigerende Noord-Koreaanse Jin-kyoung, die opgroeit als kind van een beroemde Koraanse wetenschapper. Na zijn dood stort de wereld van Jin in en in een poging te ontsnappen aan haar verdriet, tekent ze in bij een programma van de ambtenaren dat enkele Noord-Koreaanse burgers uitstuurt van de stad Pyongyang naar het Amsterdamse restaurant Pyongyang. Samen met kleurrijke figuren als mevrouw Han, juffrouw So, Lucky Boy en de jonge kok komt ze daar terecht en merkt ze al gauw dat de haar verkochte Amsterdamse droom een troosteloze plek is, ver weg van haar geboorteland. Het verhaal ontvouwt zich dwingend en haar boek is een echte pageturner, gaandeweg leer je de verhalen kennen van haar personages, de toedracht van waarom ze precies hun eigen land hebben verlaten voor de troosteloze plek in de Amsterdamse buurt Osdorp. Fragmenten van het eigenlijke verhaal worden afgewisseld met een ondervraging over waarom Jin uiteindelijk ook terugkeert naar Noord-Korea, wat ze er te zoeken heeft en vooral wat ze weet over de mensen die de terugtocht niet hebben gehaald. En in de schaduw van dit alles verliest niet alleen zij een vaderfiguur maar de ganse natie wanneer de leider van de natie het loodje legt en dat de hele gemeenschap in een diepe rouw duwt.
Sterke, indringende roman! Benieuwd naar meer!
Een fragment:
"De vogels stortten zich naar beneden, voor ik het wist zaten ze overal: op mijn hoofd, schouders en uitgestoken hand. Ze ontnamen me elk zicht op de straat. Het enige dat ik kon horen was hun indringende geschetter. Ze begonnen met elkaar te vechten, krijsend zaten ze aan mijn voeten. Venijnige nageltjes grepen mijn armen vast, boorden zich in mijn schedel. De vogels namen mijn lichaam over en vulden mijn hoofd. Ik ervoer tegelijkertijd blinde paniek en volkomen rust, en realiseerde me dat ik deze combinatie van emoties al eens eerder had gevoel. Ik zag het uitgeteerde gezicht van mijn vader en de mensen die ons vol medelijden kwamen condoleren. Ze zeiden dat ik zo sterk was, maar ik was niet sterk, ik had alleen geen keuze."
Toegegeven, ik vind het best gedurfd dat Anne Moraal er niet voor geopteerd om het verhaal integraal te laten afspelen in de omgeving van de eigen kerktoren. Ze geeft het woord aan de bijzonder intrigerende Noord-Koreaanse Jin-kyoung, die opgroeit als kind van een beroemde Koraanse wetenschapper. Na zijn dood stort de wereld van Jin in en in een poging te ontsnappen aan haar verdriet, tekent ze in bij een programma van de ambtenaren dat enkele Noord-Koreaanse burgers uitstuurt van de stad Pyongyang naar het Amsterdamse restaurant Pyongyang. Samen met kleurrijke figuren als mevrouw Han, juffrouw So, Lucky Boy en de jonge kok komt ze daar terecht en merkt ze al gauw dat de haar verkochte Amsterdamse droom een troosteloze plek is, ver weg van haar geboorteland. Het verhaal ontvouwt zich dwingend en haar boek is een echte pageturner, gaandeweg leer je de verhalen kennen van haar personages, de toedracht van waarom ze precies hun eigen land hebben verlaten voor de troosteloze plek in de Amsterdamse buurt Osdorp. Fragmenten van het eigenlijke verhaal worden afgewisseld met een ondervraging over waarom Jin uiteindelijk ook terugkeert naar Noord-Korea, wat ze er te zoeken heeft en vooral wat ze weet over de mensen die de terugtocht niet hebben gehaald. En in de schaduw van dit alles verliest niet alleen zij een vaderfiguur maar de ganse natie wanneer de leider van de natie het loodje legt en dat de hele gemeenschap in een diepe rouw duwt.
Sterke, indringende roman! Benieuwd naar meer!
Een fragment:
"De vogels stortten zich naar beneden, voor ik het wist zaten ze overal: op mijn hoofd, schouders en uitgestoken hand. Ze ontnamen me elk zicht op de straat. Het enige dat ik kon horen was hun indringende geschetter. Ze begonnen met elkaar te vechten, krijsend zaten ze aan mijn voeten. Venijnige nageltjes grepen mijn armen vast, boorden zich in mijn schedel. De vogels namen mijn lichaam over en vulden mijn hoofd. Ik ervoer tegelijkertijd blinde paniek en volkomen rust, en realiseerde me dat ik deze combinatie van emoties al eens eerder had gevoel. Ik zag het uitgeteerde gezicht van mijn vader en de mensen die ons vol medelijden kwamen condoleren. Ze zeiden dat ik zo sterk was, maar ik was niet sterk, ik had alleen geen keuze."
November 5, 2020
Wat een interessant boek. Moraal schrijft over Noord-Koreanen zonder hen te veroordelen, ze vertelt gewoon hun verhalen. Bij de stukken over de Nederlanders in het restaurant daartegen voelde ik me ontzettend ongemakkelijk. Mooi hoe de hoofdpersoon Jin-kyoung feit en fabel door elkaar gebruikt om iedereen een verhaal te geven. Haar expliciete verklaring hiervoor aan het einde van het boek had alleen niet echt gehoeven, aangezien het voor mij wel duidelijk was dat wat zij vertelde niet per se waarheid was.
January 23, 2020
A somewhat strange book, a bit monotonous at times, but also original and compelling. The events, some of which concern very serious problems (mostly connected to sexuality) are described in a distant, not overly emotional style, in a way adding to their impact and credibility. This distance caused me to not really 'bond' with the main character that much, but that's fine. The sad atmosphere of the Dutchness of an Amsterdam suburb was described in a highly convincing way, and some parts toward the end were delightfully weird. Many of the elements of the story don't really seem to match, but somehow, they still do.
March 19, 2020
Sterk en indringend, en interessant dat het over een Noord-Koreaans personage ging, maar al met al iets te chaotisch voor mij
January 5, 2023
Ik wilde het boek gaan lezen, leek me hartstikke interessant. Toen zag ik de achterkant en een foto van de auteur. Een blonde witte meid. Hierna dacht ik, mhmmm misschien heeft ze ooit iets dat te maken heeft met noord Korea gedaan? Helaas, helemaal niets. Dit vind ik enorm ongepast. Waarom zou je dit schrijven? Uit meerdere reviews blijkt ook dat ze een hele hoop verzint. Jammer.
January 28, 2024
Een intrigerend boek, een mooi verhaal, met een vleugje mystiek. Een verhaal over het harde ongrijpbare leven en maar ook over zijn mooie cultuur in N.Korea.
Kortom een boek, een beetje anders dan anders maar zéker de moeite waard!
Kortom een boek, een beetje anders dan anders maar zéker de moeite waard!
September 7, 2019
Een volstrekt vreemd verhaal over Jin-Kyoung een jong meisje dat uitgekozen wordt om met enkele andere mannen en vrouwen naar Nederland te gaan om daar een Koreaans restaurant uit te baten.
Wanneer ze terugkomen worden ze ondervraagd en krijg je beetje bij beetje mee dat er iets gebeurd is in Nederland. Tussendoor krijg je verhalen over de personages, persoonlijke verhalen over hoe het leven in Noord-Korea is, de devotie voor de grote leiders, Kim Il-Sung en nadien Kim Jong-Il.
Ik heb geen idee hoe geloofwaardig dit verhaal is. Een tijdje geleden heb ik enkele korte verhalen gelezen van iemand die overgelopen was en dat klonk wel geloofwaardig. Dit is meer fantasie, waar op zich niets mis mee is, maar het is zo bizar dat ik er geen touw aan kan vastknopen.
Het was gewoon niet het boek dat ik had verwacht.
Wanneer ze terugkomen worden ze ondervraagd en krijg je beetje bij beetje mee dat er iets gebeurd is in Nederland. Tussendoor krijg je verhalen over de personages, persoonlijke verhalen over hoe het leven in Noord-Korea is, de devotie voor de grote leiders, Kim Il-Sung en nadien Kim Jong-Il.
Ik heb geen idee hoe geloofwaardig dit verhaal is. Een tijdje geleden heb ik enkele korte verhalen gelezen van iemand die overgelopen was en dat klonk wel geloofwaardig. Dit is meer fantasie, waar op zich niets mis mee is, maar het is zo bizar dat ik er geen touw aan kan vastknopen.
Het was gewoon niet het boek dat ik had verwacht.
December 2, 2019
Ik bleef maar van mensen om me heen horen dat dit het debuut van het jaar was en nadat ik de recencie in NRC had gelezen was ik nieuwsgierig geworden en kocht ik een exemplaar. Honden Huilen Niet is een boek waar sommige minder ervaren lezers misschien een beetje moeite mee hebben om het te begrijpen omdat het zo gelaagd is. De schrijfster studeerde in New York en dat is duidelijk te merken want er verschijnen bijna geen debuten in Nederland die me zo van mijn sokken hebben geblazen. Door de onbetrouwbare hoofdpersoon weet je als lezer nooit wat waar is en wat niet. De personages zijn stuk voor stuk uitgediept en de verhalen die over hen gaan, zijn moderne sprookjes. Het boek deed me denken aan Roald Dahl en Steinbeck, ik zou het aan iedereen aanraden die van literatuur houdt die boven het maaiveld uitsteekt.
August 19, 2019
top boek over menselijkheid.
January 30, 2023
Citaat : Om de indrukwekkende prestaties van de Revolutie en de Grote Leider door te geven
Review : In Honden huilen niet maken we kennis met de dromerige jonge vrouw Jin-kyoung, die opgroeit in de Noord-Koreaanse hoofdstad Pyongyang. Haar intelligente, introverte vader is een vooraanstaand wetenschapper en haar moeder zangeres. Jin-kyoung wordt door het regime uitverkoren om te worden uitgezonden naar Nederland, waar ze met haar landgenoten een Noord-Koreaans restaurant gaat runnen
• Na de dood van haar geliefde vader wil Jin-Kyoung maar één ding, weg van haar verdriet. Opgegroeid in Noord-Korea wordt ze samen met vier andere meisjes en twee koks uitverkoren om in restaurant Pyongyang in Amsterdam Osdorp te gaan werken. Ze krijgen de opdracht mee om ook de cultuur van hun land uit te dragen. Dus wordt het publiek tijdens de maaltijden vergast op een show met zang en dans. Het groepje woont in een hotel waar hun leidster er streng op toeziet dat alle regels worden nageleefd en dat niemand Amsterdam gaat verkennen. Na een ongeval met één van hen wordt de groep teruggeroepen. Bij aankomst wordt Jin-Kyoung onmiddellijk door ambtenaren aan een verhoor onderworpen.
• Bij vertrek had hoofdpersoon Jin-kyoung geen idee wat ‘Nederland’ was, een kruispunt wellicht, of een museum, plekken waar getalenteerde meisjes wel vaker worden ingezet als regelaar en gids, maar natuurlijk stelde ze geen vragen en ging ze gewoon, zoals het een Noord-Koreaanse betaamt. Bij terugkomst weet ze nog steeds niet wat Nederland is, want ze is het restaurant haast niet uit geweest. In haar debuut weet de auteur een heel sterk beeld te geven van een jonge vrouw in een totalitair systeem
Review : In Honden huilen niet maken we kennis met de dromerige jonge vrouw Jin-kyoung, die opgroeit in de Noord-Koreaanse hoofdstad Pyongyang. Haar intelligente, introverte vader is een vooraanstaand wetenschapper en haar moeder zangeres. Jin-kyoung wordt door het regime uitverkoren om te worden uitgezonden naar Nederland, waar ze met haar landgenoten een Noord-Koreaans restaurant gaat runnen
• Na de dood van haar geliefde vader wil Jin-Kyoung maar één ding, weg van haar verdriet. Opgegroeid in Noord-Korea wordt ze samen met vier andere meisjes en twee koks uitverkoren om in restaurant Pyongyang in Amsterdam Osdorp te gaan werken. Ze krijgen de opdracht mee om ook de cultuur van hun land uit te dragen. Dus wordt het publiek tijdens de maaltijden vergast op een show met zang en dans. Het groepje woont in een hotel waar hun leidster er streng op toeziet dat alle regels worden nageleefd en dat niemand Amsterdam gaat verkennen. Na een ongeval met één van hen wordt de groep teruggeroepen. Bij aankomst wordt Jin-Kyoung onmiddellijk door ambtenaren aan een verhoor onderworpen.
• Bij vertrek had hoofdpersoon Jin-kyoung geen idee wat ‘Nederland’ was, een kruispunt wellicht, of een museum, plekken waar getalenteerde meisjes wel vaker worden ingezet als regelaar en gids, maar natuurlijk stelde ze geen vragen en ging ze gewoon, zoals het een Noord-Koreaanse betaamt. Bij terugkomst weet ze nog steeds niet wat Nederland is, want ze is het restaurant haast niet uit geweest. In haar debuut weet de auteur een heel sterk beeld te geven van een jonge vrouw in een totalitair systeem
August 3, 2020
Ik zou dit boek nooit zelf gekozen hebben maar las zoveel lovende woorden erover dat ik me er toch aan waagde. Met het land Noord-Korea heb ik niks. Ik weet dat het een dictatuur is en daar stopt mijn interesse.
Maar dit boek verraste me op vele manieren.
Het verhaal kon me zeker boeien, het leest vlot weg. Het bevat mooie zinnen zoals "Leegte neemt veel ruimte in". Het is ook beeldig geschreven met prachtige details: " Haar borst beweegt rustig op en neer, op het ritme van haar ademhaling. Het speldje met de Grote Leider dat ze op haar uniform draagt komt langzaam dichterbij en dan, net zo langzaam, beweegt hij zich weer terug."
Je voelt de angst om te falen, de wil om de beste te zijn maar je voelt zeker de twijfel die Jin-kyoung heeft bij alles wat ze moet doen en laten.
Alleen het einde was me wat vreemd in vergelijking met de rest van het boek. Er blijven nog zoveel vragen in mijn hoofd spoken...
En ik denk dat er een fout staat in het boek, en daar hou ik niet zo van... Op pagina 201: Terugrennen naar het hotel om mevrouw Han te halen? Ik weet bijna zeker dat mevrouw Han op dat moment in het restaurant was! Een detail? Voor mij niet, ik vind dit heel vervelend, terugdraaien in het boek om te moeten checken wat juist is of niet...
Maar dit boek verraste me op vele manieren.
Het verhaal kon me zeker boeien, het leest vlot weg. Het bevat mooie zinnen zoals "Leegte neemt veel ruimte in". Het is ook beeldig geschreven met prachtige details: " Haar borst beweegt rustig op en neer, op het ritme van haar ademhaling. Het speldje met de Grote Leider dat ze op haar uniform draagt komt langzaam dichterbij en dan, net zo langzaam, beweegt hij zich weer terug."
Je voelt de angst om te falen, de wil om de beste te zijn maar je voelt zeker de twijfel die Jin-kyoung heeft bij alles wat ze moet doen en laten.
Alleen het einde was me wat vreemd in vergelijking met de rest van het boek. Er blijven nog zoveel vragen in mijn hoofd spoken...
En ik denk dat er een fout staat in het boek, en daar hou ik niet zo van... Op pagina 201: Terugrennen naar het hotel om mevrouw Han te halen? Ik weet bijna zeker dat mevrouw Han op dat moment in het restaurant was! Een detail? Voor mij niet, ik vind dit heel vervelend, terugdraaien in het boek om te moeten checken wat juist is of niet...
June 18, 2020
Vooral de korte verhalen zijn fantasierijk en interessant. En de Nederlanders in het Osdorpse Pyongyang zijn lekker beschamend fout. Het plot van het gezin van de verder wat kleurloze hoofdpersoon (haar verhaal wordt amper verteld) en het vage van de gesprekken met de ambtenaren wat zijn spanning op een gegeven moment wel verliest, is wat minder interessant.
August 10, 2021
Een mooi opgezette roman over het leven van een jonge vrouw uit Noord Korea, die haar ware verhaal doet tegenover twee interviewers. Het leest allemaal lekker weg. Blijft qua diepgang van personages wat aan de oppervlakte en zowel bij de Nederlandse als Noord-Koreaanse hoofdpersonen heb je soms moeite om hun authenticiteit te geloven.
May 24, 2023
Zeer mooi boek. In het begin dacht ik nog: ja, dit is gewoon het zoveelste boek over de verschrikkingen van de Noord-Koreaanse dictatuur, wat voor verhalen kun je daar nog over vertellen? Dit bleek echter zeker een origineel verhaal te zijn wat zich prachtig ontvouwt gedurende het lezen. Vooral het einde was prachtig.
November 23, 2019
Ik vond hier oprecht niet zo veel van en als ik het dan toch onder woorden moet brengen: rommelig, ongeloofwaardig en teveel van alles in te weinig woorden. Kunt u, wat mij betreft, best overslaan en gewoon 'De Grote Kamaraad' lezen.
August 19, 2019
Een goed boek over een land en cultuur (Noord Korea) waar ik niet veel van ken.
March 5, 2020
Interesting topic, and difference between dutch and Korean culture well described.
March 31, 2020
Zeker geen onaardig debuut. Had misschien tegen het einde aan wat sneller tot het punt mogen komen.
November 30, 2019
Ik heb meerdere mooie Koreaanse boeken gelezen. Hier ontgaat me totaal wat de schrijfster wil zeggen en raakt het verhaal voor mij kant noch wal.
January 16, 2021
Ik vind het allemaal niet zo boeiend en vind de hoofdpersonen afstandelijk. Dat past wel bij mijn beeld van Noord-Korea, maar het helpt niet om met ze mee te leven. Misschien komt het ook doordat ik niet zo van onbetrouwbare vertellers houd.
https://lalageleest.nl/2021/01/16/lal...
https://lalageleest.nl/2021/01/16/lal...
Displaying 1 - 24 of 24 reviews