Guignol's Band

Guignol's Band #1

by Louis-Ferdinand Céline

Céline's third novel, first published in 1944 but dealing with events taking place during the First World War, Guignol's Band follows the narrator's meanderings through London after he has been demobilized due to a war injury. The result is a frank, uncompromising, yet grotesquely funny portrayal of the English capital's seedy underworld, peopled by prostitutes, pimps and schemers.

Often considered to be Céline's funniest work, Guignol's Band showcases its author's idiosyncratic style at its finest, frantically blending slang, invective, onomatopoeia with literary language, and bridging the gap between gritty realism and absurd mysticism.

Genres: Fiction, France, French Literature, Literature, Novels, 20th Century, Historical Fiction

320 pages, Paperback

First published April 1, 1944

About the author

Louis-Ferdinand Céline, pen name of Dr. Louis-Ferdinand Destouches, is best known for his works Voyage au bout de la nuit (Journey to the End of the Night), and Mort à crédit (Death on the Installment Plan). His highly innovative writing style using Parisian vernacular, vulgarities, and intentionally peppering ellipses throughout the text was used to evoke the cadence of speech.

Louis-Ferdinand Destouches was raised in Paris, in a flat over the shopping arcade where his mother had a lace store. His parents were poor (father a clerk, mother a seamstress). After an education that included stints in Germany and England, he performed a variety of dead-end jobs before he enlisted in the French cavalry in 1912, two years before the outbreak of the First World War in 1914. While serving on the Western Front he was wounded in the head and suffered serious injuries—a crippled arm and headaches that plagued him all his life—but also winning a medal of honour. Released from military service, he studied medicine and emigrated to the USA where he worked as a staff doctor at the newly build Ford plant in Detroit before returning to France and establishing a medical practice among the Parisian poor. Their experiences are featured prominently in his fiction.

Although he is often cited as one of the most influential and greatest writers of the twentieth century, he is certainly viewed as a controversial figure. After embracing fascism, he published three antisemitic pamphlets, and vacillated between support and denunciation of Hitler. He fled to Germany and Denmark in 1945 where he was imprisoned for a year and declared a national disgrace. He then received amnesty and returned to Paris in 1951.

Kurt Vonnegut, Jr., Henry Miller, William Burroughs, and Charles Bukowski have all cited him as an important influence.

Translated Profiles:
Луи-Фердинанд Селин

Reviews

[Dream.M · Rating 4 out of 5]

آقای سلین عزیزم، از همان روزی که پسر  کتابفروش موفرفری فروشگاه فرهنگان توی چشم هام زل زد، شاید هم من بودم که زل زده بودم توی چشم هایش، و شاید هم هردو زل زده بودیم ، و من توی جاذبه آن سیاهی تماما سیاه و عمیق و بی انتهای مردمکش سقوط کردم، و مرگ قسطی شما را سفت و محکم به سینه ام فشردم، باید حدس میزدم که رابطه ما به سمت چیزی بیشتر از نویسنده و خواننده کشیده میشود و کار از دستم در می‌رود... البته که من آدم خرافاتی نیستم آقای سلین عزیزم، خودتان که میدانید خیلی وقت است از این مسایل گذر کرده ام، اما خب میدانید، ظاهراً بعضی چیزها هم در دنیا وجود دارند که با منطق جور درنمی‌آیند و چشم عقل ما به دیدنشان کور است، اما انگار هستند ، و بر زندگی مان تاثیر می‌گذارند ، یا حتی اگر خیلی بخواهیم بدبین باشیم کنترلش می کنند ، و کاری هم به اعتقاد ما به وجود داشتن و نداشتن شان ندارند، و راه خودشان را می‌روند به هرحال، که علی الظاهر تقدیر یکی از آنهاست... و انگار تقدیر من این بود که پیشنهاد پسر موفرفری را قبول کنم، با شما آشنا بشوم، عاشق شوم ، و هم زمان زندگی ام دچار بحران بشود، و ببینم فریادهایی که آرزو داشتم آنقدر جسور بودم که می‌توانستم بر سر زندگی ام بکشم شما در کتاب تان بر سر زندگی تان میکشید... و بعد عاشق فساد، دیوانگی، سنگدلی، فلاکت و بدبختی شما بشوم، و خودم را در عشق غیر ممکن تان غرق کنم تا شاید بتوانم به این شکل، و با واکنش تقلیدی، خشم و نفرتم از زندگی را تسلا بدهم و اندکی آرام شوم.
و باور کنید آقای سلین عزیزم، گزافه نیست اگر بگویم که من بدجور دیوانه شما شده ام... یعنی فکر میکنم اصلا محال است شما را شناخت و عاشق تان نشد، از بس عجیب و ماورایی و در عین حال طبیعی و عین زندگی هستید... و خب اجازه دهید صادقانه اعتراف کنم نمیدانم عاشق شما هستم یا عاشق فردینان کتاب های تان، که البته برایم تفاوت چندانی هم ندارید، چون من عمیقأ و شدیداً عاشق چیزی هستم که از شما میبینم و می‌خوانم و تصور میکنم... و همین تصور برای من حکم وصال را دارد آقای سلین عزیزم... و باور کنید دروغ نمیگویم که همین هم برای خوشبختی من کافی است، و اینکه من عشق میکنم با شخصیت های تان، و با خواند تان، و با لحظه های اینطور دو نفره خلوت مان در سکوت لابه لای هربار ورق زدن کتاب های تان... هرچقدر هم که ورق ها آغشته به خون و هیاهوی کلمات باشند، و هرچند ده ها نفر همزمان در آن میان درحال فریاد زدن، فحش دادن و جان کندن باشند و صدای انفجار گوش بقیه را کر کند...
آقای سلین عزیزم، اینها حرف های دلم است که برایتان مینویسم، ببخشید اگر پرت و پلا ست یا شبیه هذیان های یک مغز تب زده بنظر میرسد، راستش من دیگر به هیچ چیز اطمینان ندارم، حتی به سلامت عقلم، اما شما میتوانید مطمئن باشید که تمام این حرفها صادقانه اند ، و اگر بنظر می‌رسد که یک دیوانه از آینده این ها را برایتان نوشته است، دقیقا به خاطر همین است که من یک دیوانه هستم که از آینده آمده بودم شما را ببینم اما پایم شکست...
..................
درباره کتاب:
«دسته دلقک ها»، سومین رمان سلین بعد از «سفر به انتهای شب» و «مرگ قسطی» ، و به عقیده اغلب مخاطبان خنده دار ترین رمان اوست. سلین این کتاب را در سال ۱۹۴۴، درحالیکه از طرف ناشر خود برای نوشتن رمان جدید تحت فشار بود، منتشر کرد؛ عاملی که باعث شد منتقدان این رمان را  داستانی ناقص ارزیابی کنند. بنابراین سلین بعدها با نوشتن« پل لندن» کار خود را تکمیل و داستان را به پایان رساند.
سلین در این کتاب، زندگی سربازی به نام فردیناد پس از زخمی شدن در جبهه جنگ و ماجرای یکسال زندگی او در لندن، و مواجهه او با طبقه فرودست، تو سری خورده، محروم، و شرور را دنبال میکند.
تقریباً غیرممکن است که هیچکدام از کتابهای سلین را در دسته کتاب های معمولی طبقه بندی کرد، زیرا همه کتاب های او هم از نظر سبک و هم از نظر موضوع به نوعی فراکتاب هستند که همین امر خواندن آن ها را تبدیل به چالش میکند. بنابراین اغلب خوانندگان سلین در اولین مواجهه با او یا عاشقش میشوند یا به طور کلی کنارش میگذارند. دسته دلقک ها هم طبق همین قاعده کتاب عجیب و دشواری است که با سه نقطه ها، ویرگول ها، جملات کوتاه کوبنده، فحش ها و حرف های رکیک اش نفس خواننده را بند می آورد، خسته اش میکند و گاهی هم به خنده اش می اندازد. این کتاب سراسر کثافت و فساد و فحشا و جسد و دل و روده است که پیش چشم تان می آورد و باید بگویم سلین اینبار بدجور شورش را درآورده است.
به همین خاطر ، اگر میخواهید کتابی از سلین بخوانید و اولین بارتان است، با این کتاب شروع نکنید. من پیشنهاد میکنم سلین را با مرگ قسطی ، و بعد سفر به انتهای شب شروع کنید و سپس به سراغ جنگ، دسته دلقک ها ، معرکه، قصر به قصر، شمال و دیگر آثار او بروید.

[Chia · Rating 5 out of 5]

دیوانه کسی که دل به گُذرا ببندد!

باز هم آقای سِلین.


بعد از کتاب سوم و یه فیلم فرانسوی از سال های آخرِ زندگیش و چندین مصاحبه ش طور عجیبی شیفته‌ی این بشر شدم و به این نتیجه‌ی کلی رسیدم که سلین علاوه بر نیمه بیوگرافی نویسی، طوری جادو رو تو یه بخش های کوچکی از زندگیش و نوشته هاش جا می ده که حقیقتاً مبهوت کننده‌ست و من رو متحییر می کنه.
تو این رمان اتفاقاتی در مغازه‌ی شخصیتی به نام کلابِن میوفته که واقعاً جادوییِ.

در «دسته‌ی دلقک‌ها»، ماجرای زندگیِ پر از نکبت و بدبختی و اتفاقاتِ عجیب و غریبِ فردینان رو تو لندن بعد از مصدومیت در جنگ جهانی اول همراه با چند نفر از دوست هاش شاهد هستیم.
باز هم همون لحن سیاه و بی رحم و چرک و پر از تعفن امّا در عین حال خواندنی، زیبا.

توصیف‌های سِلین درباره‌ی بشر و دنیا :
-امپراطوریِ بشریِ نکبت‌زده
-تلِ گُنده‌ی سوراخ موشِ پُرِ توطئه
-سرابِ خرابِ هر‌چی آدمِ ساده لوح
.
.
.

[سـارا · Rating 4 out of 5]

سلین همیشه سبک عجیب و خاص خودشو داره، تو این کتابم دقیقا همین‌طور بود. دسته‌ی دلقک‌ها بنظرم بیشتر از اینکه یه داستان باشه، ترکیب چند موقعیته. موقعیت‌های مختلفی که با آدم‌های متفاوت ایجاد میشه و هر کدوم از این آدم‌ها افرادی‌ان که فردینان باهاشون تو لندن مراوده داره. از جنگ جهانی اول برگشته، از کارافتاده است، و زمان‌های کوتاهی رو پیش آدم‌هایی سپری میکنه که هرکدوم به نوعی جزو تفاله‌های جامعه‌اند.
هر موقعیت پر از برخورد، دعوا، کشمش و انزجاره! اما بی‌نهایت توصیف همشون عالیه. درست منحصر به خود سلین و‌ با زبان مخصوص به خودش.
اگر خواستین این کتابو شروع کنین، ۱۵-۲۰ صفحه‌ی اول ر‌و با صبر پیش برین و از کلمات متقاطع و هذیان گویی‌های عجیب سلین نترسین؛ چون قراره در ادامه شما رو شگفت زده کنه :))

[Steven Godin · Rating 3 out of 5]

So, did Monsieur Céline's Guignol's Band have me reading on a journey to the end of the night? Was it good enough to deny me a decent sized zzzzzzzzz? Er...no. He seemed more interested in breaking the world record for the novel with the greatest usage of the Exclamation mark. It read like one big slanging match, nothing like the brilliance of his most famous work. Set amongst a bombed out London during WW1, not that you would really know it, as the war hardly features at all. Céline is more interested in the folk hidden behind the scenes, those who don't want to be in the headlights. The drunks, the scufflers, the crooks, the prostitutes, the pimps the dealers, the crackpots, and the French narrator, who wanders the underground aimlessly getting mixed up with these dodgy characters after being discharged due to war injuries.

Considered his funnest novel (I would say more grotesquely humorous than ha-ha, I laughed twice I think) he frantically, like a pitbull on steroids, races around the grubby streets of London with a mixture of gritty realism and farcical mysticism, without following any sort of narrative structure, characters come and go, it's hard to work out sometimes just where and what is happening, but I guess that's the whole point. I am sure he fun writing this, and he does like to give the Brits a good kick in the ribs. But then he probably would've taken the piss out his nearest and dearest given half the chance.

Could you call this cutting edge literature?, of the time, yes, It could easily have been written yesterday, and no doubts a certain Mr Bukowski would have taken to this like a duck to water. It's just, after being so impressed by Journey to the End of the Night a few years ago, this was never in the same league. Giving this three stars seems kind, but to be fair, it did have its moments, but they were few and far between, and by the end I felt disoriented, and muttered to myself "what on earth did I just read!"

[Agir(آگِر) · Rating 5 out of 5]

از تو در باره‌ی سلین می پرسند، بگو: آن رذل از امر پروردگارِ من خارج است

از ریویوی سفر به انتهای شب...آره! از همون لحظه!!!...ملایک هنوز هاج و واج مانده...در حال فرار...نباید اسم سلین را پیش‌شان می‌بردم...این آدم پر از هیجان است...پر از عصبیت...پر از خشم...یه دفه می‌بینی زد پر و بال ملایک را هم قیچی کرد...سوزاند!!!...اصلا حالی به حالی است...می‌خندد به ریش همه...حتی به ریشِ شیطان و...راستی این سه نقطه فرق داشت!!!
خودم هم از فکرهایی که به سر می زند یک جوری می شوم ... مست نیستم ! من هیچ وقت لب به مشروب نمی زنم ... عقل است که توی کله ام قاطی پاتی شده

گرومب گرومب! بادابووووم...ویرانی عظیم!...این جنگ هیچی واسه آدم نمیذاره!!! همه چی‌ رو تو کله‌ی آدم قاتی پاتی می‌کنه!!! ولی بچسب به احساست!!! به قلبت!!! از دستش نده!!! حتی موقع جنگ!!! گه‌مالی کن جنگ‌طلبا رو!!! بذار به همه جوونا بگیم که حکومت‌ها از ما می‌خوان گوشت جلوی توپ بسازن!!! بندازنمون جلوی تانک و مسلسل!!! بعد از تیکه گوشتامون قهرمان بسازن!!! آقا یه لحظه صب کن!!! وقتی ترکیدم!!! قهرمانی چیست!؟؟ چرا این قوندَر* و جاکش‌ها خودشون نمیرن بجنگن!؟ چرا فقط از خون و گوشت جوونای مردم مایه میذارین!!؟؟ تا بعدش بشیند سر سفره به سلامتی ما شامپاین بنوشند!!! خیابان بزنند به اسم ما!!! آقا نخواستیم!!! می‌خوام فریاد بزنم اما می‌دانم بی‌فایده‌اس...خر خر است بلانسبتِ خر

با کوله بار توصیه های پدر و مادر راه افتادیم توی عالم وجود . اما در مقابل مسایل زندگی به درد نخوردند . دچار دردسرهایی شدیم یکی از یکی افتضاح تر

هرچی بابا و ننه گفتن رو فراموش کن...جهانِ انسان‌ها اصلا اون چیزی نیست که تعریف کردن!!! همه میخان یا سرت شیره بمالن و یا خرت کنن ببرن جنگ!!!...تا به گا هم نری دست از سرت هم بر نمی‌دارن!!! دنیای کثیفیه...خوب ساخته نشده...همه چیز بر علیه توست...درست مثه محاکمه‌ی کافکا!!! محکومی بدون هیچ مدرک جرمی!!! پس یه کم زندگی کن و هیجان را فراموش نکن!!! ایمان بیاوریم به ذره ای آنارشیست شدن!!! جنگ و مرگ که خودش دارد از راه می‌رسد!!!...بگذار تا فرصت هست کمی زندگی کنیم

حس و هیجان، یعنی همه چیز!
حس رو داشته باش، توی زندگی!
حس و هیجان یعنی همه چی!
وقتی که مُردی، دیگه هیچ چی نی!

سعی کنید بفهمید! هیجان را بچسبید!...جَستی بزنید! جنب و جوشی بکنید! ها، توی لاک سفت و سختتان! بترکید! یک خرده خودتان را بکاوید خرچنگ‌ها! بشکافید! دنیال تپش باشید بابا! جشن و شادی‌ست اینجا! آخر یک کاری بکنید! بیدار شوید!...خدافظ! آدم آهنی‌های گُه! خیر سرتان! یا همه‌چیز را زیر و رو کنید یا بمیرید!
"از فرمایشات ناب حضرت سلین"


___________
*تقریبا همان جاکش در زبان کُردی

[Hux · Rating 4 out of 5]

A wounded first world war soldier (Ferdinand) is traipsing around London sometime in the mid 1910s (maybe around 1916/17) and doing his best to get by. He associates with pimps and prostitutes as well as other French exiles, and goes from one nihilistic encounter to the next, always aware, in some capacity, that he must eventually leave (even if it means going back to the war).

I'm not sure how many writers change style as violently at this. You can certainly see the progression from 'Journey' to 'Death on Credit' in regards to his prose but here, from the very off, there is a definite stream of consciousness manner to it all; but it's uniquely Celine, a scatter gun approach that is relentless and rapid and never lets up. I'm not sure others would necessarily describe it as stream of consciousness but I don't see how it could be anything else given how internal and personal it is. The language is a ceaseless onslaught of immediacy and reaction. There is no narration, only a gushing of thought and action. And the truth is, I actually quite liked it, certainly more than the precursor of 'Death on Credit' which is a kind of halfway house between 'Voyage' and this. Ultimately, I found it rather effective and strangely enjoyable to read.

The book is filled with all the usual nihilistic and cynical experiences associated with Celine. The part of the book where he tracks down his friend Borokrom at the pawnbrokers (Claben) and the four of them (including the maid Delphine) get high on booze and 'funny' cigarettes until they're out of their minds and committing atrocious acts upon one another is especially bleak. Celine turns what is essentially a grim series of actions into a ludicrous farce and apathetic nothing. The whole encounter is toxic and vile yet weirdly absurd and surreal. Then comes the house fire to obliterate the entire episode with an utterly cold and heartless conclusion. And off we go again, back into the sewer of the London streets.

When Ferdinand goes to the consulate and demands to be sent back to the war, I was genuinely moved by Celine's description of his dead pals, describing them all stood there in front of him, pale and miserable, guts pouring from their stomachs, disemboweled chunks of flesh and man. I couldn't help but think this was the ultimate purpose of the narrative, the motivation behind both the character and real life experiences of Celine.

"I see them... I see them all... Over there... My old friends... Motionless... Altogether... Ah! That's a fact! Motionless. Just standing there! Nestor, not so tall, in the back of the room... with his big head cut off, in his hands!... He was carrying it on his belly!... A pimp from the Leicester!... He'd left the week before... And big fatso next to him!... And Motorbike Fred... And little-Arm Pierrot... And pretty kiss Jojo... And no-dough Rene, with his belly wide open!... They were all bleeding somewhere... That was the queer thing... And Lucien the gent and Lily boy... Fly killer in a marine light infantry uniform... And redheaded Lu as an artilleryman... All lined up perfectly at the back of the salon! In the darkness... They weren't saying anything... All standing there!... In uniform but bareheaded... Their faces were all pale... White... white... as if there were livid glints under their skins... a gleam...

Hi men" I call again. Hi men... Hi chumps... Hi buddies."

Essentially, this book takes place between the war and going to Africa in 'Voyage' and you can certainly understand why Celine would want to revisit this period. His cynicism shines through as always. But there is a touch, an ever present glimmer, of heartbreak and sadness. And never has London seemed so seedy.

[Faeze Taheri · Rating 3 out of 5]

بالاخره تموم شد:)
با تموم کردن این کتاب چند حس متفاوت دارم. اولیش خوشحالی ازینکه تموم شده، دومیش ناراحتی ازینکه خوندنش این همه طول کشیده، و سومیش ایمان به اینکه کتابی هرچقدر هم سخت باشه خوندنش، اگر برای خودت اجبار بذاری، میتونی تمومش کنی
همه‌ی اینا به این معنی نیست که من کتاب دسته دلقکها رو کتاب بدی می‌دونم. حتی به کسایی که اعصاب قوی دارن و زود خسته نمی‌شن و بددهنی نویسنده هم کلافه‌شون نمی‌کنه، توصیه‌ش هم می‌کنم.
ازونجایی که این اولین تجربه من با سلین‌ئه، این آشفتگی تو کتاب رو به شخصیت و تیپ داستان‌نویسی اون نسبت نمی‌دم، بلکه دلیلشو همون‌طور که در خلاصه‌های کتاب هم اومده، جنگی بودن کتاب می‌دونم. درواقع ضد جنگی بودنش. در طول کتاب یه جور استرس و تنش به آدم وارد می‌شه، مخصوصا با کلمات مقطع اوایل کتاب که می‌تونه کاملا گیجت کنه و سر در نیاری که الان چه اتفاقی دقیقا در جریانه. این رو شگرد نویسنده می‌‌دونم برای انتقال حس بد ناشی از تو محیط جنگ بودن، یا محیط بعد از جنگ. اما با گذشت زمان بیشتر با کتاب ارتباط برقرار می‌شه. جمله‌ها از ناقصی درمیاد و بیشتر در جریان ماوقع قرار می‌گیری.
کتاب دسته دلقک‌ها، مثه اسمش که یه جورایی شبیه اتحادیه ابلهان‌ئه، در صفحات آخرش منو یاد اون کتاب انداخت. شاید، بودن تو دنیایی که همه یه جور احمقی‌ هستن، یا خودشونو به حماقت زدن. البته بااین تفاوت که من قهرمان دسته‌ی دلقک‌ها رو مثل همه و یک دلقک نمی‌دونم. برخلاف ابله‌تر بودن قهرمان اون کتاب نسبت به بقیه
و چیزی هم که تو کتاب پیداست، تنفر از جنگه، که با اینکه برای یک سری افراد نون اضافه داره، اما در کل عایدی‌ای نصیب آدمای نسبتا سالم و عادی نمی‌کنه
در آخر هم به کسایی که کتاب رو شروع نکردن از ترس اینکه ممکنه نشه تمومش کنن، یا کسایی که شروع کردن و تو صفحات اول گیر کردن، توصیه می‌کنم یه کم سختی به خودشون بدن و از 20 صفحه اول عبور کنن. چیزی که در ادامه در انتظارشونه، خستگی اوایلشو تا حدی از تن درمیاره:دی
و این به این معناست که من هرچند زمانی طولانی و عاری از کتاب‌های دیگری رو گذروندم، اما حالا پشیمون نیستم:)

[Moshtagh hosein · Rating 4 out of 5]

هرگز لندن تا این حد غمناک به نظر نمی‌رسید!
چقدر این کتاب خلاقیت در ترجمه داره از مهدی سحابی
و اینکه شخصیت دارک و زبان بی پروای سلین رو بیشتر شاهدیم.

[Maziar MHK · Rating 1 out of 5]

داستانِ عده ای مهاجرِ بی هویتِ فرانسوی و غیرفرانسوی در انگلستانِ عصرِ جنگ، که نَه جائی در وطن و نَه جایگاهی در غُربت دارند. اگر بخواهم خلاصه ی آنچه هستند، می گویند ومی نمایند را بیان کنم، بِلاشک به شکلِ رویِ جلدِ کتاب ارجاع تان می دهم. صورتِ غم زده یِ افتاده ای که با بَزَکِ خویش انکاری و "هم جهت با جریانِ آب شنا کردن"، به دلقکی شاد تبدیل شده، روی جلد تصویر شده و مَرا در توصیفی کُلی از داستان یاری می دهد. ببینیدش

لوئی فردینان سلین، صاحب قلمی حقاََ و انصافاََ خط شکن است. بگی نَگی کارش در نوشتن چیزیشبیهِ استفراغ رویِ کاغذ است تا غیرِ آن. "سلین"، زشتی ها را میبیند، البته که سوژه اَش را زشت تر انتخاب میکند و تازه بَدتر، به زشت ترین شکلِ ممکن هم مکتوبش میکند
اگر حال خوشی ندارید، افسرده اید، غَم زده اید، عادت به خواندنِ کتابی سراپا قِی و متنی مُهوِع در صَد جمله یِ کوتاه و بُریده بریده پشتِ سَرِهم در یک صفحه را ندارید، قیدِ این کتاب را بزنید که تلخ کتابی است بَس زهردار

ترجمه کتاب، نمره یِ بالایی دارد، مترجم "مهدی سحابی" است و کارنامه یِ تحسین برانگیزش که ترجمه یِ "در جست و جوی زمان از دست رفته" صدرنشینِ آنست، جای انکار و چشم پوشی ندارد

[پیمان عَلُو · Rating 5 out of 5]

بقول Sanam
حرفی میمونه!...؟؟

[Shahab Samani · Rating 4 out of 5]

کتاب رو دیشب تموم کردم.با شخصیت های سلین ، با قصه های تو در تو و عجیبش ، با آدم های مطرود و تنهاش ، با آدم های در حال گریزش میشه زندگی کرد و ترسید ، میشه ترسید که انگار مجموع اونها در آخر آینه تمام نمای خودتن . انتهای داستان های سلین ترسناکن ، یک جورایی به خودت می رسی ، لت و پار و مطرود و ترسو.

[Ali Nili · Rating 5 out of 5]

‏«از جاهایی توی عالم آمده بودند زیادی از هم دور! از کشورهای زیادی غریب، زیادی از هم جدا... کلمه‌ی مستهجن مشترکی نداشتند... توهین کثیف تاپاله‌ی اَن گه سنده‌ای که خوب به همه‌شان بَر بخورد.»

‏پلات یک خطی کتاب میشه سربازِ مجروحِ از جنگ برگشته برای فرار از جنگ به پااندازها و پتیاره‌ها و بدکارها و مجرم‌ها و مال‌خرها پناه می‌بره.
سلین برای من فوق پلاته. پلات داستان‌هاش برام اهمیت نداره. نثرشه که تبدیلش کرده به یکی از بزرگ‌ترین نویسنده‌های تاریخ و محبوب‌ترین نویسنده‌ی من. سلین ‏با انتخاب کلمات و جمله‌بندی‌ها و علائم نگارشیش مخاطب رو تا مغز استخون عصبانی می‌کنه. چون خودش عصبانیه. ادای عصبانیت در نمیاره. تفاوتش با بقیه‌ی نویسنده‌های مثلا عصبانی همینه. یک لحظه از عصبانیتش کوتاه نمیاد. بخونید سلین رو. از سفر به انتهای شبش بخونید، بعد مرگ قسطی بعد این.

‏دم مهدی سحابی گرم با این توانایی ترجمه کردنش. دست‌مریزاد.

[Zeinab · Rating 4 out of 5]

خب، خب، خب!
سلینِ عزیزم! 😎

مثل باقی آثاری که من ازش خوندم،
اولای کتاب(تقریبا تا نزدیکای صفحه ۱۰۰!) کمی گنگ و مبهم و درهم برهم بود.

اما یهو افتاد تو سراشیبی و جذاب شد و سریع پیش رفت!

داستان توی لندن و بحبوبه جنگ جهانی اتفاق می‌افته،
آشفتگی اوضاع و شرایط اجتماعی اقتصادی مردم به خصوص قشر پایین‌تر جامعه رو با یه طنز تلخ که سبک سلینه به تصویر می‌کشه.

یه جاهایی‌ش ماجراهایی که براش اتفاق افتاد و شخصیت‌های توی داستان منو یاد مرگ قسطی می‌نداخت.

در نهایت باید بگم دوسش داشتم و همچنان هم دلم سلین می‌خواد!😃
احتمالا به زودی «قصر به قصر» رو شروع کنم.

[toby st. james · Rating 5 out of 5]

This, with the possible exception of death on the instalment plan, has to be the funniest book ever written. I found my self laughing out loud with tears running down my face more than once a day on my short commute to work. I saw the circle of eyes around my debating calling in the white suits. The too short novel is peopled by his normal prostitutes, anarchists, pimps and thieves. Ferdinand ends up in London with phony papers looking for casscade-the king of the pimps, who sits back and laughs as his fellow pimps enlist--leaving him with an even larger stable of girls to contend with. The girls petty rivalries and jeliousies

[Zahra Naderi · Rating 4 out of 5]

این ریویو ارتباطی به متن کتاب ندارد.

این سه ماه آخر زندگیم بیشتر در مکانی غیر از خونه بودم. هم مکانی و هم زمانی با یه سری آدم ها باعث شد که به یه سریاشون علاقمند بشم و از یه سریاشون هم متنفر. اونموقه که سلین و ورق میزدم، عشق سلین هیچ کمکی به تحمل کسی که اذیتم میکرد و جایی که باید بعد از اونهمه تلاش وای میستادم و وای نستادم نکرد. ولی من بازم سلین ورق میزدم توی اون نور بنفش، و آرزو میکردم کاش یه نور قشنگ مهتابی میفتاد روی صفحه های کتاب. از آخر هم نتونستم قوی باشم و ازونجا زدم بیرون. اما دلتنگی آدمایی ک دوسشون داشتم باهام موند. هنوز مثل یه درخت خشک کهنسال وسط یه زمستون سرد و سخت، بی احساس نشدم که همیشه و همه جا آدما رو بگیرم به تخمم انگار که هیچوقت وجود نداشتن. این متن و به عشق اونا نوشتم، که خیالم راحت باشه یه جا ثبتش کردم. روی کاغذ مینوشتم، قطعا سرنوشتش ریز ریز شدن بود. اینجا ولی نه. این کتاب از همه بیشتر بوی عرفان و میده، به خاطر همه چیزای خفنی ک بلد بود، دست به آچار بودنش، آشپزی کردنش، دعوا کردناش، مطمئنم وسط جنگل ولش کنن، بازم یه راهی پیدا میکنه که زنده بمونه، انقدر که همه فن حریف بود. از همه مهم تر، من و یاد داداشی قشنگم که از دستش دادم مینداخت. نگار که چقدر مهربون بود و سیگارایی که باهاش کشیدم، علی که چقد با انگیزه و سرشار از زندگی بود، اون یکی علی که چقد خاص و دانا بود، محمد که یه پولدار مهربون بود، اون یکی محمد هم خیلی مهربون بود! و حتی سینا و حمید. مارال هم که قشنگ ترین چشم های دنیا رو داشت. اما محمدحسین، انقدر فلسفه بلد بود که تمومی نداشت. اون صحنه که وسط ناهار خوردنش یه عالمه کاغذ روی میز پخش بود و داشت معادله ریاضی حل میکرد هیچوقت یادم نمیره. چقدر دوستون داشتم گوگولیای من. حالا که راجع بهتون نوشتم، میتونید یه گوشه از قلبم کنار چیزای عزیز دیگه ای که از دست دادم آسوده بخوابید تا غبار کهنگی و فراموشی یواش یواش روتون بشینه.

[Mary 🍀 · Rating 3 out of 5]

Instagram.com/marco_ketab
#ادبیات_فرانسه 🇨🇵‌
دسته ی دلقک ها‌
نویسنده: لویی فردینان سلین‌
مترجم: مهدی سحابی‌
نشر: مرکز‌
‌
‌
برشی از کتاب‌
‌
تو قربانی یک توطئه شده ی! شکی نیست که بدت را می خواهند! نشان به این نشان که حالت این قدر بدست! تو آدم درستی هستی؟ سئوالی ست که دارد زیر و روم می کند. کلابن به تو بدی کرده بود؟ ازش پول دزدیدی فقط برای مشروب؟ هیچ کس در این باره شاهد و مدرکی ندارد! هزارپا هم! الان زیر مترو افتاده! از قبل هم کوچک تر شده ! تا او باشد که دیگر نامردی نکند! همه این کارهایی که کرده ی زشت و وحشتناک است! باید تاوانش را پس بدهی فردینان! ماتیو هم برای خودش حق دارد! دارد وظیفه اش را انجام می دهد! همه پلیس پشتش است! حرف اش این است! تب و تاب جنایت، بعله! مجازات هم پشتش است! ها، بچه! همه چیز حساب کتاب دارد! جوانیم است که باز به ام سرکوفت می زند! تحریکم می کند! شکنجه م می دهد! همه چیز توی کله ام قاطی پاتی! همه چیز تکان تکانم می دهد!‌‌
‌
‌
و اما قصه از چه قراره‌
‌‌
زندگی فردینان همچنان درگیر با جنگ و آوارگیه که توو ترس و فرار میگذره. برش رو یکبار دیگه بخونید خودش گویای همه تلخی ها، خشونت، هرج و مرج زندگی فردینان هستن.‌
اینبار قصه از مهاجرت و پناه بردن زن و مردهای فرانسوی و غیره، بخاطر جنگ از فرانسه به لندن میگه و تحمل سختی ها، آوارگی های غربت توو محله های پایین شهر لندن و اتفاقات تلخ مختلف رو روایت میکنه.‌
برای من این کتاب به جذابیت مرگ قسطی و سفر به انتهای شب نبود و میشه گفت تا صفحه ۴۰ یا ۵۰ داستان سخت پیش میرفت، اما قلم خاص سلین و نوع توصیفاتی که داره، که خاص خودش هست، مخاطب رو زده نمیکنه از این کند پیش رفتن.‌
سلین توو این کتاب از کاسکاد میگه. یکی از شخصیت های اصلی داستان که توو کتاب قبلی هم از چنین آدمی استفاده کرده بود. که فکر میکنه آدم خوب و حسابیه اما کم باعث اذیتش نبوده ، همون مثال ایرونی گرگی در لباس میشه. توو داستان ها فردینان همیشه از راه درمان امرارمعاش کرده البته که به درستی پزشک نبود اما میتونست از این طریق گاهی کاری از پیش ببره.‌
و حرف آخر که لازم میدونم بعد خوندن کتابای سلین بگم اینه که اگه طرفدار کتابای همیشه شاد و انگیزشی و عاشقانه هستید سراغ کتابای سلین نرید که بعد با معرفی های غلط بقیه رو زده کنید.‌

[Ali Heidaritokaldani · Rating 5 out of 5]

داستان کتاب از زبان اول شخص یعنی خود سلین و در زمان جنگ بیان می شود . فردینان که یک مجروح جنگی 80 درصد اهل فرانسه است بعد از معافیت از خدمت به لندن می رود و در آنجا در کنار مردی به نام کاسکاد زندگی می کند . مردی پا انداز .... نشانی از برخی کار و کاسبی های دوران جنگ .... زنانی که کسب درامد می کنند ......فردینان وارد مشکلات زمان جنگ می شود و شرایط مختلفی برای زندگی را تجربه می کند و ما را با این شرایط همراه می نماید .... نوعی طنز به همراه نشان دادن لحظات تلخ و سخت زندگی....

طرز بیانش هم یک جور جدید و جذاب بود . جملاتی که دائم در کنار هم ردیف می شدند و در انتهای اکثرشان .... بود و علامت ! خیلی روان و خوشخوان بود . من خیلی از سبک نوشتنش خوشم اومد . بامزه بود و کلا کتاب قشنگی بود دوستش داشتم . قبلا از این نویسنده ، کتاب مرگ قسطی را خونده بودم که اون هم فوق العاده بود . مرگ قسطی داستان زمان کودکی سلین است و دسته دلقک ها داستان زمان جوانی او .

ظاهرا کتاب دسته دلقک ها یک کتاب دو قسمتی است که قسمت اول در سال 1944 چاپ شده و قسمت دوم تحت عنوان "پل لندن" 3 سال بعد از مرگ نویسنده در سال 1964 چاپ شده . دست نویس قسمت دوم هم در همان سال 1944 نوشته شده بوده .

سلین در همین سال 1944 به جرم خیانت تحت تعقیب قرار می گیره و در سال 1945 دستگیر و به مرگ محکوم می شه اما بخشیده می شه و جالبه بدونید دلیلش هم شهرت جهانی این نویسنده نبوده . دلیل بخشش او دلاوریهایش در جنگ بوده . به هر حال فردینان سلین شخصیت تقریبا منفوری بوده . می گن ضد یهود و طرفدار آلمان ها بوده و بخشی از جامعهٔ روشنفکری فرانسه که ضدیت با او را در پیش گرفته بودند،از دادن ‏جایزهٔ «گنگور» به فردینان سر باز زدند و حتی ادبیات او را ادبیات کثیف نامیدند. به هر حال من معتقدم هنر هنرمند از شخصیت اون مجزاست و سلین را به عنوان یک نویسنده شدید دوست دارم . طرح جلد کتاب هم به نظرم خیلی هماهنگ و جدید بود .

[Jim · Rating 4 out of 5]

We are in the later days of the First World War. Ferdinand Bardamu is holed up in London with a bunch of French pimps, whores, pawnbrokers, con men, and arsonists. They are all more or less hiding out with bad papers and afraid of being deported to France and the trenches along the Somme.

Louis-Ferdinand Céline is up to his old tricks. The book starts with a Boche zeppelin and airplane raid. Ferdinand is hanging out with super-pimp Cascade, cowering from a run-in with Matthew of Scotland Yard, whose threatening presence is seemingly everywhere. After a big fight between Cascade's stable of prostitutes, Ferdinand runs off to join a friend with a Jewish pawnbroker in Greenwich. That ends when his friend accidentally kills the pawnbroker and deliberately sets fire to his place.

Guignol's Band: Novel is not the best of Celine's novels, but like all of them it is a hoot to read. It ends suddenly when the narrator takes up with a Franco-Chinese magician (?) on the verge of cutting a deal with the British military on a new gas mask.

There is a sequel called London Bridge, which I have not yet read.

[Alireza · Rating 4 out of 5]

كتاب دسته دلقك ها واقعاً كتاب عجيبيه، كتاب داراي زباني بي پروا و صريحي ميباشد.كتابي كه داستانش در جنگ جهاني اول اتفاق مي افتد و سلين به نحوه باور نكردي داستانش را روايت ميكند، داستان افرادي كه در پوچي تمام قرار دارند. پوچي اي كه ثمره ي جنگ ميباشد.جنگي كه جز بدبختي و تباهي هيچ چيز به همراه خود ندارد و سلين داستان را از زبان قشر فرودست جامعه روايت ميكند و همين باعث ميشود زبان داستان صريح باشد و شايد كساني از كتاب خوششان نيايد به دليل الفاظ ركيكي كه دارد ولي بايد در نظر گرفت كه سلين قرار نيست از زبان طبقه ثروتمند جامعه صحبت كند بلكه قرار است از زبان طبقه فرودست جامعه و مهاجرين باشد .
مهاجرين و افرادي كه از جنگ فرار كرده اند و به اميد زندگي بهتر به سرزمين ديگر امده اند و در بدو ورود همه چيز را تاريك و تو خالي ميبيند.
كتاب داراي شروع باورنكردني ميباشد سلين چنان در اغاز كتاب صحنه نبرد را توصيف ميكند كه باورنكردني است.
البته مترجم كتاب نقش به سزايي در انتقال داستان دارد مترجم كتاب سعي كرده است ترجمه هر چه بيشتر به متن اصلي نزديكتر باشد و به همين دليل كتاب تاثير گذار است.
البته دوستاني كه ميخواهند كتاب را بخوانند بايد صبور باشند .

[kappoo · Rating 4 out of 5]

دسته دلقک ها سومین رمانی است که از سلین به فارسی ترجمه شده
دسته دلقک ها نگاهی است تلخ و سیاه به مقوله جنگ
آدم های این کتاب مدام درحال گریزند و برای پوشاندن جنایت ها و خلاف های کوچک شان ناچارند به جنایت های بزرگتر دست بزنند.
سلین دراین کتاب به جنگ به عنوان یک جنایت جمعی می نگرد که بر جنایت های فردی سرپوش می گذارد...
برگرفته از"نوشتن واقعیت" روزنامه اعتماد2بهمن86

[Pooya Kiani · Rating 2 out of 5]

مثل مرگ قسطی و بر خلاف سفر به انتهای شب:

خشونت عنان‌گسیخته، بی‌درکجایی متن، وراجی بی‌اندازه و جایگزینی «سبک/استایل» به جای «فرم و ساختار» صفحات این اثر و حتی سفیدی‌های کاغذ رو پر کرده بود. مواجهه با زشتی به قصد زشت کردن دنیای خواننده، که دلیلی نمی‌شه براش جستجو کرد. تکرار و اطناب در ارائه‌ی پساب‌های رفتاری بشر قرن بیستم... اصل زیبایی کار در نیش و کنایه‌های سلین به آدمیزاد، قرن دیوانگان و جنگ به چشم می‌اومد که در آثار بد و خوبش همیشه حضور داره.

در مجموع کار زیبایی نبود و کاندید خوبی می‌توانه باشه برای نخوندن.

[Reza Farshchian · Rating 3 out of 5]

اتمام
۲۹ مرداد ۱۴۰۲
کف مغازه
خسته‌و‌کوفته
حدودا ساعت هشت شب

[masoud mahdavi · Rating 1 out of 5]

چون نتونستم تا آخر کتابو ادامه بدم،شاید نظر من قابل قبول نباشه!اما این حقو به خودم میدم که به نمایندگی از همه کسایی که کتاب نتونست جذبشون کنه یه نمره بد بهش بدم....در مقدمه طوفانی این کتاب خطاب به منتقدین اومده شما هرچی میخواین به من بد و بیراه بگین، اما آخرش این کتاب منه که معروف میشه!!! ... منم گول این شهرت و ستیزه جویی سلین رو خوردم!

[amin akbari · Rating 2 out of 5]

یک اثر نه چندان خوب از سلین دوست داشتنی

دسته دلقکها نشون میده که افراط نویسنده در به کارگیری تکنیکهای شخصی خودش میتونه چه بلایی بر سر اثرش بیاره

البته این نکته هم ناگفتنی نماند که ما ترجمه یک اثر را می‌خوانیم نه خودش را ولی در کل پیچیدگی روایتها بیش از ظرف تحمل من بود

[Foad Ansari · Rating 3 out of 5]

پنجاه صفحه از کتاب رو خوندم خواستم کتاب رو از پنجره پرت کنم بیرون ولی کم کم بهتر شد تا اینکه در اواخر کتاب به شاهکار رسید شاید اگر از فرم نوشتن نویسنده خوشم میومد بهش 4 ستاره میدادم
در کل از خوندنش راضیم

[lyell bark · Rating 4 out of 5]

it's cool how celine kills a morbidly obese man and then smokes hash over his corpse, but then it ends on a cliff hanger like All My Favorite Joss Whedon Television Series, why god why

[Mahshid Saghatchi · Rating 5 out of 5]

آه از سبک مخصوص سلین. جملات سریع. سه نقطه های مکرر در متن. با سلین شما کتاب نمی خوانید بلکه شاهد جریان روان حوادث هستید. مثل یه فیلم. هنر سلین مخصوص خودش است. مخصوص خودش.

[Jonathan · Rating 4 out of 5]

Readers, friends, less than friends, enemies, Critics! Here I am at it again with Book I of Guignol! Don't judge me too soon! Wait awhile for what's to follow! Book II! Book III! it all clears up! develops, straightens out! As is, 3/4 of it's missing! Is that a way to do things? It had to be printed fast because with things as they are you don't know who's living or dead!

So begins Louis-Ferdinand Céline's third 'proper' novel, published in 1943 if you believe the blurb on the back of the book, but according to Frédéric Vitoux (Céline: A Biography, 1992) (and Wikipedia) was actually published in March 1944. Guignol's Band is vintage Céline, but it's fair to say that he's a problematic writer. I don't want to go in to too much detail but a few facts about the writer should be known before proceeding. First of all he wrote two ground-breaking works before the Second World War, Journey to the End of the Night (Voyage au bout de la nuit) in 1932 and Death on the Installment Plan or Death on Credit (Mort à crédit) in 1936. Following a visit to the Soviet Union he published a pamphlet in 1936, Mea Culpa, attacking communism. Over the next few years he published three more book-length pamphlets that were extremely anti-Semitic — see here for my review of one of them. Although he wasn't one for joining groups or parties his anti-Semitism and anti-communism meant that he collaborated, to some extent, with the Nazi occupiers. He was at least seen by others as a collaborator and so only months after the publication of Guignol's Band and with the advancement of the Allied powers, fearing for his life, he tried to escape to Denmark with his wife Lucette and their cat Bébert; this period is covered in the trilogy Castle to Castle, North and Rigodoon. He made it to Denmark, was tried in France, in absentia, of collaboration and was allowed to return in 1951. He died in 1961.

As the first sentences quoted above indicate Guignol's Band is only the first part of a longer work; the sequel, London Bridge: Guignol's Band II, was published posthumously in 1964. As with most of his later works Céline takes a while to get going; the book begins with a preface, some disjointed scenes (some brilliant, some not so good) and then slowly some form of narrative develops. Céline developed his own idiosyncratic style, with the three dots and loads of exclamation marks, that annoys some readers but pleases others. I'm, of course, one of the latter and feel his style is perfect for what he's trying to achieve; Céline excels in character studies as well as chaotic and hallucinatory scenes told in an impressionistic style. It's sometimes exhausting reading Céline as the staccato narrative pulls us along at a breakneck speed—but we get the sense that we're going nowhere and really just circling around. Céline amusingly pokes fun at his own style now and then:

I'm doddering around like an old bumblebee, I'm all tangled up in the air, Ah sees it, I ain't tellin' things in the right order, what about it! You'll excuse me somewhat, kidding about my memories, digressing from rhyme to reason, jabbering away about my friends instead of showing you around!...Let's go! and let's keep going!...Let me show you around nicely...straying neither right nor left!...

Guignol's Band takes place in London during the First World War where it centres on the London underworld, populated by many shady characters such as pimps, prostitutes, drug-dealers, dodgy cops, charlatans, deserters etc. We are introduced to Cascade, a pimp who is, rather reluctantly, taking on the girls of other pimps who are going to war. Ferdinand, the protagonist of the novel and Céline's alter-ego, turns up to stay with Cascade. It's revealed later in the novel that Cascade Farcy is an uncle of Raoul, someone with whom Ferdinand had made friends whilst convalescing from their war injuries; they had intended to visit London together but Raoul was court-martialled and executed for his self-inflicted wounds. Cascade, however, urged Ferdinand to come anyway.

Ferdinand encounters many strange characters and gets tugged along by events—he's rarely the instigator of any action, he mostly just reacts to the actions of others. There are some amusingly scurrilous episodes such as a fight between two of Cascade's prostitutes resulting in one of them, Joconde, being stabbed in the buttocks by the other one, Angèle. They then have to get Joconde to a hospital without drawing any attention to themselves. Luckily Cascade knows a doctor, Clodovitz, who will help them out without asking questions. Later on in the novel there is another brilliant fight scene between two other characters, Claben, a pawnbroker, and Borokrom, a piano player. As with the fight between Joconde and Angèle it's too long to quote in full but here's a quote from the beginning of the squabble. Claben, the old guy, and Borokrom are in a room above the ground floor shop.

"You're already drunk, Borokrom!" the old guy answers..."You've been drinking like a hole!"
They're at one another now...
"Like a hole?"...Ah! that's the limit!..."Tell me, what kind of hole? What kind of hole? Ass-hole, is that it?"
It's too outrageous!...Boro gets up! He wants to hear that to his face...what the old guy's insinuating! he's going downstairs...shit! He stumbles...he staggers...He gets to the stairs...His shirt hanging out like a smock, his belly sagging...He's reeling again...Boom!...he tumbles, upsets...rolls down...crashes into the shop...A mess...Right into the whole works...Right into the crockery...The pyramid of fruit dishes...plates! Thunder!...A cataract!...The old boy's choking with fury...The client in front of the counter yelps...she's bleating with horror...She wants to run away...she can't!...Everything falls all over her!...The old guy tries to help her, to pull her out! he yanks at her, by the shoes...he takes a firm stand...ho! hip! hup!...the whole works tumbles down again!...

The fight only ends with the arrival of Claben's maid, Delphine, who prevents Borokrom from bashing his brains out. Borokrom retreats to the room upstairs and plays 'The Merry Widow Waltz' upon request from Claben, who is addicted to music. If this all sounds chaotic and confusing then you will need to prepare yourself for another episode later on, another bust-up, after Delphine comes home with some 'strange' cigarettes. It is even more bizarre and results in the death of one of the characters. Ferdinand escapes but is framed by the others for the murder. He evades the police and encounters an even odder character, called Sosthène, a charlatan; he's French but when Ferdinand first encounters him he is dressed as a Chinaman; one of his job descriptions on his business card is Explorer of Occult Hearths. Still, he is ready to employ Ferdinand who is just thankful to be off the streets.

The book ends in medias res but it continues with the second volume, London Bridge (Le Pont de Londres) which was published in 1964 but not translated into English until 1995. I had read Guignol's Band at least twice before but still enjoyed it as much this time around. I have only read London Bridge once so I am considering reading this again soon. It's about twice as long as Part I and continues Ferdinand's adventures through the dirty streets of war-time London.

[مهران · Rating 3 out of 5]

عجب ذهن پریشانی!
آروم یکم مرد 😂😑💚

[Hamidreza Hosseini · Rating 4 out of 5]

طنزی تلخ از وضعیت آشفته ی کشورهای درگیر جنگ جهانی اول از زبون یه فرانسوی که توی جنگ بوده و بعد از مجروح شدن، رفته لندن.
آدمهای عجیب و غریب و تقریبا دیوانه ای که گاهی رفتارهاشون اونقدر مضحک به نظر میاد که نمیتونی جلوی خنده ت رو بگیری.
واقعا اسم کتاب برازنده ی شخصیت های داستانه.