What do you think?
Rate this book
Ταξίδι στη Βενετία
Ταξίδι στη Βενετία…
ή μήπως ταξίδι με τη Βενετία;
Η Μάνια, η Ιφιγένεια και η Πηνελόπη εκεί κατέφευγαν κάθε φορά που στη ζωή τους ερχόταν μια απρόσμενη αλλαγή ή μια δυσάρεστη ματαίωση. Στο σαλόνι μιας άλλης εποχής, καθισμένες σε χρυσοποίκιλτες πολυθρόνες, έπιναν τσάι από πορσελάνινα φλιτζάνια και, μαζί με την αγαπημένη τους Βενετία, ταξίδευαν νοερά στην Πόλη των Δόγηδων… Όλα τότε φαίνονταν πιο εύκολα. Οι καρδιές άνοιγαν, τα χείλη μιλούσαν και τα μάτια δάκρυζαν…
Στα βαθιά κανάλια της ψυχής της, η Βενετία πετούσε όσα πονούσαν και έφερνε δροσερό αεράκι στις ζωές τους… Η πόλη ή η γυναίκα; Τι σημασία έχει;
Το ταξίδι στη Βενετία αέναο, γεμάτο ανατροπές και εκπλήξεις. Κυρίως γεμάτο μαγεία…
ή μήπως ταξίδι με τη Βενετία;
Η Μάνια, η Ιφιγένεια και η Πηνελόπη εκεί κατέφευγαν κάθε φορά που στη ζωή τους ερχόταν μια απρόσμενη αλλαγή ή μια δυσάρεστη ματαίωση. Στο σαλόνι μιας άλλης εποχής, καθισμένες σε χρυσοποίκιλτες πολυθρόνες, έπιναν τσάι από πορσελάνινα φλιτζάνια και, μαζί με την αγαπημένη τους Βενετία, ταξίδευαν νοερά στην Πόλη των Δόγηδων… Όλα τότε φαίνονταν πιο εύκολα. Οι καρδιές άνοιγαν, τα χείλη μιλούσαν και τα μάτια δάκρυζαν…
Στα βαθιά κανάλια της ψυχής της, η Βενετία πετούσε όσα πονούσαν και έφερνε δροσερό αεράκι στις ζωές τους… Η πόλη ή η γυναίκα; Τι σημασία έχει;
Το ταξίδι στη Βενετία αέναο, γεμάτο ανατροπές και εκπλήξεις. Κυρίως γεμάτο μαγεία…
544 pages, Paperback
First published May 9, 2019
18 people are currently reading
355 people want to read
About the author
Lena Manta
29 books310 followersLibrarian Note: This is the name variant in the Latin alphabet. See the author's profile in Greek: Λένα Μαντά.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 44 reviews
August 5, 2019
Η άποψή μου και στο Agapi Reads, κλασικά.
Η Λένα Μαντά είναι απ’ τις πιο πετυχημένες συγγραφείς στην Ελλάδα και τα βιβλία της (τα οποία όπως πληροφορήθηκα έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ιταλικά, αλβανικά, ισπανικά, κινέζικα, σερβικά και βουλγαρικά) πουλάνε σα ζεστό ψωμάκι. Ωστόσο, συχνά ακούω πόσο “κακό” είναι το είδος που ανήκει η συγγραφέας, οπότε αποφάσισα να διαπιστώσω μόνη μου τι είναι αυτό που ενοχλεί τόσο πολύ.
Η περιγραφή στο οπισθόφυλλο ήταν αρκετά γενική, πράγμα καλό για μένα, καθώς προτιμώ να μην ξέρω τίποτα από το να πληροφορούμαι τη μισή υπόθεση σε δέκα σειρές. Ακολουθούμε τις ζωές τριών γυναικών, της Ιφιγένειας, της Πηνελόπης και της Μάνιας. Κοινός παρονομαστής τους είναι η Βενετία, μια γυναίκα αρκετά μεγαλύτερη σε ηλικία, η οποία τις βοηθάει, τις δίνει συμβουλές και παίζει ενεργό ρόλο στη ζωή τους και τις επιλογές τους.
Η αφήγηση ξεκινάει με τις τρεις πρωταγωνίστριες να ξεκινούν το ταξίδι τους στη Βενετία, αλλά δε διαδραματίζεται (δυστυχώς) στην όμορφη πόλη. Ακολουθεί ένα τεράστιο flashback, καθώς παρακολουθούμε τις ζωές των τριών γυναικών από τη γέννηση έως και τη μέση ηλικία τους για να καταλήξουμε και πάλι στο παρόν. Δε μπορώ να πω ότι συμπάθησα ή ταυτίστηκα ιδιαίτερα με κάποια απ’ τις τρεις γυναίκες, αλλά μπορώ να πω ότι απόλαυσα πολύ τον χαρακτήρα της Βενετίας, της προστάτιδας των τριών πρωταγωνιστριών. Τη βρήκα αρκετά αυθεντική, με το θάρρος της γνώμης της (πολλές φορές κατακεραύνωνε τους “καλούς” χριστιανούς για την υποκρισία τους), δοτική, λογική και δίκαια. Ίσως είναι και ο πιο ολοκληρωμένος χαρακτήρας μέσα σε όλο το βιβλίο.
Οι διάλογοι είναι σούπερ-ντούπερ δραματικοί, όπως άλλωστε περίμενα να είναι και -παραδόξως- δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι αναλόγως τη δεκαετία αλλάζει και το ύφος τους, το οποίο παίρνει στοιχεία απ’ την ποπ κουλτούρα της εκάστοτε εποχής. Για παράδειγμα, στα 60s διαβάζεις φράσεις που άκουγες άνετα σε ταινίες με τη Βουγιουκλάκη, ενώ στα 90s σχεδόν ζωντανεύουν μπροστά σου φιγούρες από σειρές όπως το Βότκα Πορτοκάλι.
Με ενόχλησαν δύο σημεία μέσα στην αφήγηση, στα οποία περιγράφονται δύο περιστατικά βίας εναντίον γυναικών με φράσεις που τη δικαιολογούν (“απορώ που ο πατέρας σου σταμάτησε σ’ ένα χαστούκι” και “γλίστρησε στην υστερία και τον ανάγκασε να τη χτυπήσει για να τη συνεφέρει”). Άλλη μεγάλη πληγή η απιστία: όταν την κάνει η γυναίκα είναι δείγμα κακού χαρακτήρα, αλλά όταν την κάνει ο άνδρας δικαιολογείται λόγω ανασφάλειας. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά περισσότερα σημεία που η αφήγηση όχι απλώς δεν είναι σεξιστική, αλλά υποστηρίζει τα αυτονόητα: ότι για τον βιασμό δε φταίει ποτέ το θύμα, ότι οι γυναίκες είναι ελεύθερες να κυνηγήσουν και να διεκδικήσουν την καριέρα και τη ζωή που επιθυμούν και το αγαπημένο μου: ότι δε θέλει κάθε γυναίκα να κάνει παιδιά και αυτό είναι οκέι, δε θα μείνει ανολοκλήρωτη η ζωή της επειδή δε θέλει να γίνει μάνα. Για να είμαι ειλικρινής τα περίμενα χειρότερα τα πράγματα, αλλά και πάλι δε μπορώ να πω πως είμαι ευχαριστημένη: περίμενα ένα βιβλίο που απευθύνεται κυρίως σε γυναίκες να είναι πιο ενδυναμωτικό προς αυτές.
Επομένως, Το ταξίδι στη Βενετία μου άφησε μία μέτρια εντύπωση, ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Ήταν μεν ένα βιβλίο που μου κράτησε το ενδιαφέρον και διαβαζόταν εύκολα, αλλά δεν ενθουσιάστηκα. Το βιβλίο σε καμία περίπτωση δεν είναι “σκουπίδι”, όπως σπεύδουν να μας πληροφορήσουν αυτοί που νομίζουν ότι έχουν οριστεί ως αστυνομία της λογοτεχνίας και η Λένα Μαντά σαφέστατα γνωρίζει να γράφει μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, κάτι που άλλοι συγγραφείς που ανήκουν σε “σοβαρότερα” είδη και εκθειάζονται από πολλούς αδυνατούν να κάνουν. Σίγουρα δεν απευθύνεται σε κάθε αναγνώστη, αλλά στοχεύει σε ένα συγκεκριμένο κοινό. Με πειράζει αυτό; Ούτε κατά διάνοια. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να κινείται η αγορά του βιβλίου και να μην κλείνουν βιβλιοπωλεία. Τα βιβλία της Μαντά βοηθούν πάρα πολύ σε αυτό, όσο κι αν πονάει μερικές ελιτίστικες καρδούλες. Δε χρειάζεται να σας πω γιατί ο αναγνωστικός ελιτισμός κάνει κακό, σας τα είπε η φίλη μου η Teargaryen τις προάλλες εδώ.
Δεν ξέρω σε ποιον θα το πρότεινα το συγκεκριμένο βιβλίο, γιατί απ’ τις λίγες κουβέντες που αντάλλαξα στο instagram με άτομα που διαβάζουν Λένα Μαντά συστηματικά κατάλαβα ότι δεν ήταν από τα αγαπημένα τους. Ίσως κάποιο άλλο βιβλίο της να είναι πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα των συγγραφικών της δυνατοτήτων. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι μου έφυγε η περιέργεια: το είδος αυτό κατά πάσα πιθανότητα δε μου ταιριάζει, αλλά σίγουρα δε θα διστάσω να το προσπαθήσω ξανά στο μέλλον, εάν κάτι μου κεντρίσει πολύ το ενδιαφέρον.
Βαθμολογία: ★★½☆☆ (2,5/5)
Η Λένα Μαντά είναι απ’ τις πιο πετυχημένες συγγραφείς στην Ελλάδα και τα βιβλία της (τα οποία όπως πληροφορήθηκα έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ιταλικά, αλβανικά, ισπανικά, κινέζικα, σερβικά και βουλγαρικά) πουλάνε σα ζεστό ψωμάκι. Ωστόσο, συχνά ακούω πόσο “κακό” είναι το είδος που ανήκει η συγγραφέας, οπότε αποφάσισα να διαπιστώσω μόνη μου τι είναι αυτό που ενοχλεί τόσο πολύ.
Η περιγραφή στο οπισθόφυλλο ήταν αρκετά γενική, πράγμα καλό για μένα, καθώς προτιμώ να μην ξέρω τίποτα από το να πληροφορούμαι τη μισή υπόθεση σε δέκα σειρές. Ακολουθούμε τις ζωές τριών γυναικών, της Ιφιγένειας, της Πηνελόπης και της Μάνιας. Κοινός παρονομαστής τους είναι η Βενετία, μια γυναίκα αρκετά μεγαλύτερη σε ηλικία, η οποία τις βοηθάει, τις δίνει συμβουλές και παίζει ενεργό ρόλο στη ζωή τους και τις επιλογές τους.
Η αφήγηση ξεκινάει με τις τρεις πρωταγωνίστριες να ξεκινούν το ταξίδι τους στη Βενετία, αλλά δε διαδραματίζεται (δυστυχώς) στην όμορφη πόλη. Ακολουθεί ένα τεράστιο flashback, καθώς παρακολουθούμε τις ζωές των τριών γυναικών από τη γέννηση έως και τη μέση ηλικία τους για να καταλήξουμε και πάλι στο παρόν. Δε μπορώ να πω ότι συμπάθησα ή ταυτίστηκα ιδιαίτερα με κάποια απ’ τις τρεις γυναίκες, αλλά μπορώ να πω ότι απόλαυσα πολύ τον χαρακτήρα της Βενετίας, της προστάτιδας των τριών πρωταγωνιστριών. Τη βρήκα αρκετά αυθεντική, με το θάρρος της γνώμης της (πολλές φορές κατακεραύνωνε τους “καλούς” χριστιανούς για την υποκρισία τους), δοτική, λογική και δίκαια. Ίσως είναι και ο πιο ολοκληρωμένος χαρακτήρας μέσα σε όλο το βιβλίο.
Οι διάλογοι είναι σούπερ-ντούπερ δραματικοί, όπως άλλωστε περίμενα να είναι και -παραδόξως- δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι αναλόγως τη δεκαετία αλλάζει και το ύφος τους, το οποίο παίρνει στοιχεία απ’ την ποπ κουλτούρα της εκάστοτε εποχής. Για παράδειγμα, στα 60s διαβάζεις φράσεις που άκουγες άνετα σε ταινίες με τη Βουγιουκλάκη, ενώ στα 90s σχεδόν ζωντανεύουν μπροστά σου φιγούρες από σειρές όπως το Βότκα Πορτοκάλι.
Με ενόχλησαν δύο σημεία μέσα στην αφήγηση, στα οποία περιγράφονται δύο περιστατικά βίας εναντίον γυναικών με φράσεις που τη δικαιολογούν (“απορώ που ο πατέρας σου σταμάτησε σ’ ένα χαστούκι” και “γλίστρησε στην υστερία και τον ανάγκασε να τη χτυπήσει για να τη συνεφέρει”). Άλλη μεγάλη πληγή η απιστία: όταν την κάνει η γυναίκα είναι δείγμα κακού χαρακτήρα, αλλά όταν την κάνει ο άνδρας δικαιολογείται λόγω ανασφάλειας. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά περισσότερα σημεία που η αφήγηση όχι απλώς δεν είναι σεξιστική, αλλά υποστηρίζει τα αυτονόητα: ότι για τον βιασμό δε φταίει ποτέ το θύμα, ότι οι γυναίκες είναι ελεύθερες να κυνηγήσουν και να διεκδικήσουν την καριέρα και τη ζωή που επιθυμούν και το αγαπημένο μου: ότι δε θέλει κάθε γυναίκα να κάνει παιδιά και αυτό είναι οκέι, δε θα μείνει ανολοκλήρωτη η ζωή της επειδή δε θέλει να γίνει μάνα. Για να είμαι ειλικρινής τα περίμενα χειρότερα τα πράγματα, αλλά και πάλι δε μπορώ να πω πως είμαι ευχαριστημένη: περίμενα ένα βιβλίο που απευθύνεται κυρίως σε γυναίκες να είναι πιο ενδυναμωτικό προς αυτές.
Επομένως, Το ταξίδι στη Βενετία μου άφησε μία μέτρια εντύπωση, ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Ήταν μεν ένα βιβλίο που μου κράτησε το ενδιαφέρον και διαβαζόταν εύκολα, αλλά δεν ενθουσιάστηκα. Το βιβλίο σε καμία περίπτωση δεν είναι “σκουπίδι”, όπως σπεύδουν να μας πληροφορήσουν αυτοί που νομίζουν ότι έχουν οριστεί ως αστυνομία της λογοτεχνίας και η Λένα Μαντά σαφέστατα γνωρίζει να γράφει μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, κάτι που άλλοι συγγραφείς που ανήκουν σε “σοβαρότερα” είδη και εκθειάζονται από πολλούς αδυνατούν να κάνουν. Σίγουρα δεν απευθύνεται σε κάθε αναγνώστη, αλλά στοχεύει σε ένα συγκεκριμένο κοινό. Με πειράζει αυτό; Ούτε κατά διάνοια. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να κινείται η αγορά του βιβλίου και να μην κλείνουν βιβλιοπωλεία. Τα βιβλία της Μαντά βοηθούν πάρα πολύ σε αυτό, όσο κι αν πονάει μερικές ελιτίστικες καρδούλες. Δε χρειάζεται να σας πω γιατί ο αναγνωστικός ελιτισμός κάνει κακό, σας τα είπε η φίλη μου η Teargaryen τις προάλλες εδώ.
Δεν ξέρω σε ποιον θα το πρότεινα το συγκεκριμένο βιβλίο, γιατί απ’ τις λίγες κουβέντες που αντάλλαξα στο instagram με άτομα που διαβάζουν Λένα Μαντά συστηματικά κατάλαβα ότι δεν ήταν από τα αγαπημένα τους. Ίσως κάποιο άλλο βιβλίο της να είναι πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα των συγγραφικών της δυνατοτήτων. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι μου έφυγε η περιέργεια: το είδος αυτό κατά πάσα πιθανότητα δε μου ταιριάζει, αλλά σίγουρα δε θα διστάσω να το προσπαθήσω ξανά στο μέλλον, εάν κάτι μου κεντρίσει πολύ το ενδιαφέρον.
Βαθμολογία: ★★½☆☆ (2,5/5)
July 14, 2019
Πρώτο βιβλίο της που διάβασα. Σχόλια:
1.- Ενδιαφέρουσα η πλοκή σε κρατούσε σε αγωνία
2- Οι διάλογοι των ηρώων ενίοτε δημιουργούσαν φλυαρία και αποδυνάμωναν την ενδιαφέρουσα πλοκή
3.- Οι μεταβιβάσεις στο χρόνο ενίοτε σε αποπροσανατόλιζαν
4.- ΟΜΩΣ για το κοινό που απευθύνεται πρόκειται για μια υπεύθυνη δουλειά. Για αυτό άλλωστε πουλάει. Πλην όμως εγώ δεν είμαι το κοινό της!
1.- Ενδιαφέρουσα η πλοκή σε κρατούσε σε αγωνία
2- Οι διάλογοι των ηρώων ενίοτε δημιουργούσαν φλυαρία και αποδυνάμωναν την ενδιαφέρουσα πλοκή
3.- Οι μεταβιβάσεις στο χρόνο ενίοτε σε αποπροσανατόλιζαν
4.- ΟΜΩΣ για το κοινό που απευθύνεται πρόκειται για μια υπεύθυνη δουλειά. Για αυτό άλλωστε πουλάει. Πλην όμως εγώ δεν είμαι το κοινό της!
August 30, 2019
Η αγαπημένη εκατοντάδων χιλιάδων αναγνωστών, Λένα Μαντά, πιστή στο ραντεβού της με το κοινό της, επέστρεψε και φέτος το καλοκαίρι με ένα νέο βιβλίο, πολύ μακριά από το αυτοβιογραφικό "Ζωή σε πόλεμο" -για το οποίο είχα εκφράσει αρκετές ενστάσεις, για όποιον θυμάται- και αρκετά κοντά στο ύφος παλαιότερών της έργων που την καθιέρωσαν στις καρδιές και στη συνείδηση του κόσμου, με χαρακτηριστικό -ίσως- όλων "Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι". Με πιο απλά λόγια, η κυρία Μαντά επέστρεψε σε γνώριμα σε εκείνη μονοπάτια, σε αφηγηματικούς δρόμους που τους έχει περπατήσει ξανά και τους κατέχει, πράγμα που σε προσωπικό επίπεδο με χαροποίησε ιδιαίτερα.
Στο βιβλίο αυτό, λοιπόν, μας συστήνονται τρεις νεαρές κοπέλες, η Μάνια, η Ιφιγένεια και η Πηνελόπη, οι οποίες μεγαλώνουν στην ίδια γειτονιά, με μια άρρηκτη φιλία να της συνδέει, την ίδια στιγμή που η κάθε μία βιώνει τα δικά της προσωπικά και οικογενειακά δράματα. Πάντοτε, στο πλευρό τους, η Βενετία, μια μοναχική μα συνάμα πολύ τρυφερή γυναίκα, που αγαπά τα κορίτσια αυτά σαν να ήταν δικά της παιδιά, τα συμπονά για όσα περνάνε, συγκινείται με τις χαρές και τον πόνο τους και γενικότερα, λειτουργεί γι' αυτά σαν μια δεύτερη μητέρα. Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι φορές που, μέσα από τις ιστορίες του παρελθόντος της, "ταξιδεύει" τα κορίτσια σε άλλους τόπους κι εποχές, κάνοντάς τα να γνωρίσουν τα πολλαπλά πρόσωπα του έρωτα, της ζωής, των ανθρώπων, της φιλίας και, τελικά, να τους δώσει μαθήματα και κατευθύνσεις που θα καθορίσουν τη ζωή και το μέλλον τους.
Πιθανότατα, η αρχική σας σκέψη να είναι πως το εν λόγω βιβλίο πρόκειται για ένα καθαρά αισθηματικό μυθιστόρημα. Σίγουρα έχει πολλά στοιχεία αυτού, όμως, εν τέλει, αποδεικνύεται πως είναι κάτι περισσότερο, με τον άνθρωπο να μην παύει να βρίσκεται στιγμή στην καρδιά του πυρήνα του. Έχουμε να κάνουμε με ένα σπονδυλωτό και πολυπρόσωπο αφήγημα που περισσότερο από κάθε άλλη ταυτότητα στηρίζει εκείνη του κοινωνικού μυθιστορήματος, επίκεντρο του οποίου είναι η γυναίκα και η κοινωνική ταυτότητα αυτής, καθώς και ο ρόλος που καλείται να παίξει στην προσωπική της ζωή, άλλοτε σύμφωνα με τα πρέπει που επιβάλλονται από παράγοντες γύρω της και άλλοτε σύμφωνα με τα προσωπικά της θέλω, μέσα πάντα από ένα πρίσμα που, καλώς ή κακώς, όσα χρόνια κι αν περάσουν παραμένει σύγχρονο -αν όχι συνολικά, στα σημεία του.
Τρεις νέες γυναίκες, λοιπόν, με ζωές και ιστορίες ετερόκλητες μεν, με κοινούς άξονες δε, που τις οδηγούν σε ένα ταξίδι που ακροβατεί μεταξύ ονειρικού και πραγματικού, ένα ταξίδι γνώσης και συνειδητοποίησης του κόσμου γύρω τους, των πιο ειλικρινών τους θέλω, των επιθυμιών τους που ψάχνουν τρόπο να πραγματωθούν. Ένα ταξίδι αυτογνωσίας, που μέσα από τρεις αυτές ιστορίες θίγει τους διάφορους ρόλους της γυναίκας, εκείνους της μητέρας, της συζύγου, της ερωμένης, που άλλες φορές μέσα από πόνο και δάκρυα κι άλλες μέσα από γέλια και στιγμές ευτυχίας, μας βοηθάει στο να αναγνωρίσουμε όλους εκείνους τους παράγοντες, ενδοοικογενειακούς, κοινωνικούς, εσωτερικούς κι εξωτερικούς, που μας ορίζουν και μας καθορίζουν. Ιστορίες που έχουν να μας διδάξουν πράγματα που ίσως και να έπρεπε να τα υιοθετήσουμε, όπως το να είμαστε αγωνίστριες της ζωής και να μην την παίρνουμε όπως αυτή μας έρχεται, και άλλα που θα έπρεπε καθολικά να τα αποφύγουμε, όπως το να γινόμαστε θύματα καταστάσεων και συμπεριφορών που μας επιβλήθηκαν με το έτσι θέλω.
Αν και τοποθετημένο στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, το βιβλίο δεν στέκεται καθόλου στα ιστορικά στοιχεία της εποχής, παρά μονάχα στην κοινωνική της ταυτότητα και το πως αυτή επηρέασε ιδίως τις γυναίκες του τότε -αφήνοντας κατάλοιπα που φτάνουν μέχρι και στο σήμερα. Μια ιστορία που αναδεικνύει τη δύναμη της γυναικείας ψυχής, την σημαντικότητα της φιλίας, μα και το πόσο εύκολο είναι να λαθέψει κανείς εξαιτίας του έρωτα, ή ακόμα κι επειδή επιλέγει να πληρώσει τις αμαρτίες της οικογένειάς του, αντί να αποτινάξει από πάνω του το βάρος ευθυνών που ποτέ δεν ήτανε δικές του αλλά παρ' όλα ταύτα τις επωμίστηκε. Μια ιστορία για τρεις γυναίκες που ταξιδεύουν με τρόπους που δεν φαντάζεστε στη Βενετία, με τη γυναίκα που φέρει το όνομα αυτής να παίζει τον σημαντικότερο ρόλο στη ζωή και στο μέλλον του, με το δικό της έντονο παρελθόν να δίνει μαθήματα ζωής. Μια ιστορία γραμμένη με τον απλοϊκό τρόπο της Λένας Μαντά, που όμως βρίθει συναισθημάτων, που με λίγο καλύτερους διαλόγους που δεν θα παρέπεμπαν σε παλιές ασπρόμαυρες ταινίες, θα μπορούσε να σταθεί ακόμα πιο ψηλά.
Στο βιβλίο αυτό, λοιπόν, μας συστήνονται τρεις νεαρές κοπέλες, η Μάνια, η Ιφιγένεια και η Πηνελόπη, οι οποίες μεγαλώνουν στην ίδια γειτονιά, με μια άρρηκτη φιλία να της συνδέει, την ίδια στιγμή που η κάθε μία βιώνει τα δικά της προσωπικά και οικογενειακά δράματα. Πάντοτε, στο πλευρό τους, η Βενετία, μια μοναχική μα συνάμα πολύ τρυφερή γυναίκα, που αγαπά τα κορίτσια αυτά σαν να ήταν δικά της παιδιά, τα συμπονά για όσα περνάνε, συγκινείται με τις χαρές και τον πόνο τους και γενικότερα, λειτουργεί γι' αυτά σαν μια δεύτερη μητέρα. Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι φορές που, μέσα από τις ιστορίες του παρελθόντος της, "ταξιδεύει" τα κορίτσια σε άλλους τόπους κι εποχές, κάνοντάς τα να γνωρίσουν τα πολλαπλά πρόσωπα του έρωτα, της ζωής, των ανθρώπων, της φιλίας και, τελικά, να τους δώσει μαθήματα και κατευθύνσεις που θα καθορίσουν τη ζωή και το μέλλον τους.
Πιθανότατα, η αρχική σας σκέψη να είναι πως το εν λόγω βιβλίο πρόκειται για ένα καθαρά αισθηματικό μυθιστόρημα. Σίγουρα έχει πολλά στοιχεία αυτού, όμως, εν τέλει, αποδεικνύεται πως είναι κάτι περισσότερο, με τον άνθρωπο να μην παύει να βρίσκεται στιγμή στην καρδιά του πυρήνα του. Έχουμε να κάνουμε με ένα σπονδυλωτό και πολυπρόσωπο αφήγημα που περισσότερο από κάθε άλλη ταυτότητα στηρίζει εκείνη του κοινωνικού μυθιστορήματος, επίκεντρο του οποίου είναι η γυναίκα και η κοινωνική ταυτότητα αυτής, καθώς και ο ρόλος που καλείται να παίξει στην προσωπική της ζωή, άλλοτε σύμφωνα με τα πρέπει που επιβάλλονται από παράγοντες γύρω της και άλλοτε σύμφωνα με τα προσωπικά της θέλω, μέσα πάντα από ένα πρίσμα που, καλώς ή κακώς, όσα χρόνια κι αν περάσουν παραμένει σύγχρονο -αν όχι συνολικά, στα σημεία του.
Τρεις νέες γυναίκες, λοιπόν, με ζωές και ιστορίες ετερόκλητες μεν, με κοινούς άξονες δε, που τις οδηγούν σε ένα ταξίδι που ακροβατεί μεταξύ ονειρικού και πραγματικού, ένα ταξίδι γνώσης και συνειδητοποίησης του κόσμου γύρω τους, των πιο ειλικρινών τους θέλω, των επιθυμιών τους που ψάχνουν τρόπο να πραγματωθούν. Ένα ταξίδι αυτογνωσίας, που μέσα από τρεις αυτές ιστορίες θίγει τους διάφορους ρόλους της γυναίκας, εκείνους της μητέρας, της συζύγου, της ερωμένης, που άλλες φορές μέσα από πόνο και δάκρυα κι άλλες μέσα από γέλια και στιγμές ευτυχίας, μας βοηθάει στο να αναγνωρίσουμε όλους εκείνους τους παράγοντες, ενδοοικογενειακούς, κοινωνικούς, εσωτερικούς κι εξωτερικούς, που μας ορίζουν και μας καθορίζουν. Ιστορίες που έχουν να μας διδάξουν πράγματα που ίσως και να έπρεπε να τα υιοθετήσουμε, όπως το να είμαστε αγωνίστριες της ζωής και να μην την παίρνουμε όπως αυτή μας έρχεται, και άλλα που θα έπρεπε καθολικά να τα αποφύγουμε, όπως το να γινόμαστε θύματα καταστάσεων και συμπεριφορών που μας επιβλήθηκαν με το έτσι θέλω.
Αν και τοποθετημένο στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, το βιβλίο δεν στέκεται καθόλου στα ιστορικά στοιχεία της εποχής, παρά μονάχα στην κοινωνική της ταυτότητα και το πως αυτή επηρέασε ιδίως τις γυναίκες του τότε -αφήνοντας κατάλοιπα που φτάνουν μέχρι και στο σήμερα. Μια ιστορία που αναδεικνύει τη δύναμη της γυναικείας ψυχής, την σημαντικότητα της φιλίας, μα και το πόσο εύκολο είναι να λαθέψει κανείς εξαιτίας του έρωτα, ή ακόμα κι επειδή επιλέγει να πληρώσει τις αμαρτίες της οικογένειάς του, αντί να αποτινάξει από πάνω του το βάρος ευθυνών που ποτέ δεν ήτανε δικές του αλλά παρ' όλα ταύτα τις επωμίστηκε. Μια ιστορία για τρεις γυναίκες που ταξιδεύουν με τρόπους που δεν φαντάζεστε στη Βενετία, με τη γυναίκα που φέρει το όνομα αυτής να παίζει τον σημαντικότερο ρόλο στη ζωή και στο μέλλον του, με το δικό της έντονο παρελθόν να δίνει μαθήματα ζωής. Μια ιστορία γραμμένη με τον απλοϊκό τρόπο της Λένας Μαντά, που όμως βρίθει συναισθημάτων, που με λίγο καλύτερους διαλόγους που δεν θα παρέπεμπαν σε παλιές ασπρόμαυρες ταινίες, θα μπορούσε να σταθεί ακόμα πιο ψηλά.
February 21, 2021
Συγκίνηση για την αναφορά στα πατρογονικά εδάφη της Κεφαλονιάς και γεγονότων που άκουγα από την γιαγιά μου.
Ωραίες περιγραφές αλλά λίγο φλύαρο και πολύ ρομαντικό για τα γούστα μου.
https://youtu.be/VDQCtUaZJRQ
Ωραίες περιγραφές αλλά λίγο φλύαρο και πολύ ρομαντικό για τα γούστα μου.
https://youtu.be/VDQCtUaZJRQ
August 29, 2019
" ΤΑΞΊΔΙ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΊΑ"
Η συγγραφέας των αναρίθμητων μπεστ σέλερ Λ.Μαντα στο καθιερωμένο ετήσιο ραντεβού της με τους αναγνώστες παρέδωσε ένα μυθιστόρημα που θύμισε κάτι απο τα παλιά και πιο συγκεκριμένα το "Σπίτι δίπλα στο ποτάμι". Βέβαια, υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές που θα σας τις παραθέσω με συντομία.
Σε εκείνο το μυθιστόρημα είχαμε γνωρίσει τις ζωές των κοριτσιών μιας πολύτεκνης μάνας ξεχωριστά. Εδώ, εχουμε τρία κορίτσια τα οποία είναι από διαφορετικές οικογένειες και μεγαλώνουν μαζί στην ίδια γειτονιά υπό το άγρυπνο βλέμμα της Βενετίας. Η τελευταία είναι μια γυναίκα μοναχική με ευαισθησίες , η οποία συγκινείται απο τα οικογενειακά θεματα της Μάνιας , της Πηνελόπης και της Ιφιγένειας και ουσιαστικά τις μεγαλώνει σαν παιδια της. Παρακολουθούμε λοιπον τις ιστορίες τους παράλληλα και όχι ξεχωριστά . Οι τρεις κοπέλες ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά η καθεμιά και συνδέονται με αρρηκτους δεσμούς φιλίας. Οι ζωές τους έχουν πόνο, δάκρυα αλλα και χαρές και πάντα ακλόνητο στήριγμα κοντά τους η Βενετία, μια εμβληματική φιγούρα παράδειγμα προς μίμηση για την αυταπάρνηση και τον αλτρουισμό της.
Ξεκινώντας θα ήθελα να σας εξομολογηθώ πως η προσωπική ιστορία της Βενετίας αλλα και της Μάνιας με κέρδισαν περισσότερο. Όχι πως της Πηνελόπης και της Ιφιγένειας δεν ήταν καλές. Απλά αυτές οι δύο με άγγιξαν και με συγκίνησαν.
Επίσης, θα ήθελα να σας μαρτυρήσω πως στην αρχή με μπέρδευαν τα πρόσωπα και οι ιστορίες τους . Από την 100η σελιδα και μετά ένιωσα πως μου συστήθηκαν και άρχισα να τις γνωρίζω διεξοδικά . Πολλά τα πρόσωπα και τα ονόματα και λόγω του ότι συμπορεύονται ηταν λίγο τολμηρό και δύσκολο το εγχείρημα απο τη συγγραφέα για να μπορέσουν να γίνουν οι φιγούρες τους οικείες στον αναγνώστη.
Η πλοκή εχει ενδιαφέρον και το βιβλίο θα το χαρακτήριζα κοινωνικό- αισθηματικό. Δεν έχει κάποια ιδιαίτερη πρωτοτυπία αλλα διαβάζεται εύκολα και ευχάριστα. Σε κάποια σημεία ηταν έντονος ο πόνος και το δράμα των ηρωίδων αλλά μετα φρόντισε η συγγραφέας να σε αποφορτισει και να σε λυτρώσει.
Στο κομμάτι της γραφής η Λενα Μαντά εχει το στυλ της. Απλή και άμεση και με ιδιαίτερη παρουσία του διαλόγου για να κάνει το κείμενο πιο ζωντανό και παραστατικό. Σε κάποια σημεία οι διάλογοι δεν με έπεισαν. Δεν είχαν αληθοφάνεια και αισθανόμουν πως εβλεπα ελληνική ταινία με ηθικοπλαστικό χαρακτήρα.
Τα μηνύματα που ανεδιδε ωστόσο το κείμενο πολλά . Το βιβλίο είναι ύμνος στη γυναικεία φιλια και μέσω των ζωών των ηρωίδων βλεπουμε πολλές φορές τα λάθη που κάνουμε οι γυναίκες λόγω ενός έρωτα. Κάποια ολέθρια και κάποια άλλα απλά παραδείγματα προς αποφυγή . Θα ήθελα να σας προσθέσω πως ειναι έντονο μέσα στη πλοκη το ποσό πολύ επηρεάζει η γονεικη συμβολή τα παιδιά και τις επιλογές τους. Άλλωστε αμαρτίες γονέων παιδευουσι τέκνα και αυτο διαφαίνεται έντονα και ρεαλιστικα σ αυτό εδώ το μυθιστόρημα .
Κλείνοντας, θα ήθελα να σας εξομολογηθώ πως τα τελευταία μυθιστόρηματα της Μαντά δε μου είχαν αρεσει. Αυτό εδώ δεν έχει σχέση με τα προηγούμενα της και θυμίζει κάτι από τον παλιό καλό της εαυτό που τοσο αγαπήσαμε. Διαβάζεται ασθματικά και μου άρεσε γιατι εχει ως κέντρο τη γυναίκα. Τη γυναίκα φιλη, ερωμένη, μανα , επαγγελματία με τα δυνατά και τρωτά της σημεία...Όσοι διαβάσετε το " ταξίδι στη Βενετία " ειμαι βέβαιη πως τουλάχιστον θα συμπαθησετε αν όχι θα λατρέψετε τη Βενετία...Όλοι θα θέλαμε εναν τέτοιο χαρακτήρα πλάι μας.
Η συγγραφέας των αναρίθμητων μπεστ σέλερ Λ.Μαντα στο καθιερωμένο ετήσιο ραντεβού της με τους αναγνώστες παρέδωσε ένα μυθιστόρημα που θύμισε κάτι απο τα παλιά και πιο συγκεκριμένα το "Σπίτι δίπλα στο ποτάμι". Βέβαια, υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές που θα σας τις παραθέσω με συντομία.
Σε εκείνο το μυθιστόρημα είχαμε γνωρίσει τις ζωές των κοριτσιών μιας πολύτεκνης μάνας ξεχωριστά. Εδώ, εχουμε τρία κορίτσια τα οποία είναι από διαφορετικές οικογένειες και μεγαλώνουν μαζί στην ίδια γειτονιά υπό το άγρυπνο βλέμμα της Βενετίας. Η τελευταία είναι μια γυναίκα μοναχική με ευαισθησίες , η οποία συγκινείται απο τα οικογενειακά θεματα της Μάνιας , της Πηνελόπης και της Ιφιγένειας και ουσιαστικά τις μεγαλώνει σαν παιδια της. Παρακολουθούμε λοιπον τις ιστορίες τους παράλληλα και όχι ξεχωριστά . Οι τρεις κοπέλες ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά η καθεμιά και συνδέονται με αρρηκτους δεσμούς φιλίας. Οι ζωές τους έχουν πόνο, δάκρυα αλλα και χαρές και πάντα ακλόνητο στήριγμα κοντά τους η Βενετία, μια εμβληματική φιγούρα παράδειγμα προς μίμηση για την αυταπάρνηση και τον αλτρουισμό της.
Ξεκινώντας θα ήθελα να σας εξομολογηθώ πως η προσωπική ιστορία της Βενετίας αλλα και της Μάνιας με κέρδισαν περισσότερο. Όχι πως της Πηνελόπης και της Ιφιγένειας δεν ήταν καλές. Απλά αυτές οι δύο με άγγιξαν και με συγκίνησαν.
Επίσης, θα ήθελα να σας μαρτυρήσω πως στην αρχή με μπέρδευαν τα πρόσωπα και οι ιστορίες τους . Από την 100η σελιδα και μετά ένιωσα πως μου συστήθηκαν και άρχισα να τις γνωρίζω διεξοδικά . Πολλά τα πρόσωπα και τα ονόματα και λόγω του ότι συμπορεύονται ηταν λίγο τολμηρό και δύσκολο το εγχείρημα απο τη συγγραφέα για να μπορέσουν να γίνουν οι φιγούρες τους οικείες στον αναγνώστη.
Η πλοκή εχει ενδιαφέρον και το βιβλίο θα το χαρακτήριζα κοινωνικό- αισθηματικό. Δεν έχει κάποια ιδιαίτερη πρωτοτυπία αλλα διαβάζεται εύκολα και ευχάριστα. Σε κάποια σημεία ηταν έντονος ο πόνος και το δράμα των ηρωίδων αλλά μετα φρόντισε η συγγραφέας να σε αποφορτισει και να σε λυτρώσει.
Στο κομμάτι της γραφής η Λενα Μαντά εχει το στυλ της. Απλή και άμεση και με ιδιαίτερη παρουσία του διαλόγου για να κάνει το κείμενο πιο ζωντανό και παραστατικό. Σε κάποια σημεία οι διάλογοι δεν με έπεισαν. Δεν είχαν αληθοφάνεια και αισθανόμουν πως εβλεπα ελληνική ταινία με ηθικοπλαστικό χαρακτήρα.
Τα μηνύματα που ανεδιδε ωστόσο το κείμενο πολλά . Το βιβλίο είναι ύμνος στη γυναικεία φιλια και μέσω των ζωών των ηρωίδων βλεπουμε πολλές φορές τα λάθη που κάνουμε οι γυναίκες λόγω ενός έρωτα. Κάποια ολέθρια και κάποια άλλα απλά παραδείγματα προς αποφυγή . Θα ήθελα να σας προσθέσω πως ειναι έντονο μέσα στη πλοκη το ποσό πολύ επηρεάζει η γονεικη συμβολή τα παιδιά και τις επιλογές τους. Άλλωστε αμαρτίες γονέων παιδευουσι τέκνα και αυτο διαφαίνεται έντονα και ρεαλιστικα σ αυτό εδώ το μυθιστόρημα .
Κλείνοντας, θα ήθελα να σας εξομολογηθώ πως τα τελευταία μυθιστόρηματα της Μαντά δε μου είχαν αρεσει. Αυτό εδώ δεν έχει σχέση με τα προηγούμενα της και θυμίζει κάτι από τον παλιό καλό της εαυτό που τοσο αγαπήσαμε. Διαβάζεται ασθματικά και μου άρεσε γιατι εχει ως κέντρο τη γυναίκα. Τη γυναίκα φιλη, ερωμένη, μανα , επαγγελματία με τα δυνατά και τρωτά της σημεία...Όσοι διαβάσετε το " ταξίδι στη Βενετία " ειμαι βέβαιη πως τουλάχιστον θα συμπαθησετε αν όχι θα λατρέψετε τη Βενετία...Όλοι θα θέλαμε εναν τέτοιο χαρακτήρα πλάι μας.
May 12, 2021
Η πλοκή του βιβλίου αυτή τη φορά ακολουθεί τις ζωές τριών γυναικών που έχουν ως κοινό παρονομαστή μία γυναίκα τη Βενετία. Μία γυναίκα αρκετά μεγαλύτερη σε ηλικία, η οποία δίνει τις συμβουλές της που βοηθούν τις γυναίκες και παίζουν σημαντικό ρόλο στις επιλογές των πρωταγωνιστριών.
Εκτίμησα πολύ τον αυθεντικό χαρακτήρα της Βενετίας, που έχει το θάρρος της γνώμης της. Είναι δοτική, λογική και δίκαια.
Υπήρχαν φράσεις στο βιβλίο που ξενίζουν πολύ:
1η είναι: «απορώ που ο πατέρας σου σταμάτησε σ’ ένα χαστούκι»
2η είναι: «γλίστρησε στην υστερία και τον ανάγκασε να την χτυπήσει»
Καμία βία δεν δικαιολογείται.
Υπάρχουν όμως και σημεία που η συγγραφέας προάγει τα αυτονόητα. Δηλαδή οι γυναίκες είναι ελεύθερες να κυνηγήσουν τα όνειρά τους, δεν θέλουν όλες οι γυναίκες να κάνουν παιδιά κ.λπ.
Ένα βιβλίο που δεν με άφησε απόλυτα ικανοποιημένη, ούτε είναι από τα καλύτερά της για μένα.
Εκτίμησα πολύ τον αυθεντικό χαρακτήρα της Βενετίας, που έχει το θάρρος της γνώμης της. Είναι δοτική, λογική και δίκαια.
Υπήρχαν φράσεις στο βιβλίο που ξενίζουν πολύ:
1η είναι: «απορώ που ο πατέρας σου σταμάτησε σ’ ένα χαστούκι»
2η είναι: «γλίστρησε στην υστερία και τον ανάγκασε να την χτυπήσει»
Καμία βία δεν δικαιολογείται.
Υπάρχουν όμως και σημεία που η συγγραφέας προάγει τα αυτονόητα. Δηλαδή οι γυναίκες είναι ελεύθερες να κυνηγήσουν τα όνειρά τους, δεν θέλουν όλες οι γυναίκες να κάνουν παιδιά κ.λπ.
Ένα βιβλίο που δεν με άφησε απόλυτα ικανοποιημένη, ούτε είναι από τα καλύτερά της για μένα.
July 23, 2019
Πρώτο βιβλίο της που διάβασα. Κάποια σημεία αρκετά φλύαρα, κάποια τύπου αρλεκιν αλλά διαβάζεται ευχάριστα και η ιστορία είναι σε γενικές γραμμές καλή. Για κάποιο λόγο Μαντά και Δημουλίδου ήταν το ίδιο στο μυαλό μου και ήταν ο λόγος που δεν είχα διαβάσει Μαντά νωρίτερα. Ομολογώ ότι την αδίκησα την Μαντά.
October 18, 2022
Η γραφή της Λένας είναι πάντα καλή, ωστόσο το συγκεκριμένο βιβλίο δεν με ταξίδεψε στη Βενετία, εννοείται είχε στιγμές που μας συγκλονιζε,αλλά σε γενικές γραμμές ένιωσα πώς έβλεπα tv show όπου χωριζαν, έκαναν παιδιά, ξαναπαντρευονταν ήταν κουραστικό.
September 13, 2019
"Το ταξίδι στη Βενετία", είναι η Λένα Μαντά στα καλύτερά της". Αυτή ήταν η συντομότατη και περιεκτικότατη κριτική της μητέρας μου για το νέο μυθιστόρημα της Λένας Μαντά, που αυτομάτως ανέβασε ψηλά τις προσδοκίες μου, πριν ακόμη το πιάσω στα χέρια μου. Ολοκληρώνοντας αργά χθες το βράδυ την ανάγνωσή του, ταυτίστηκα τόσο με τη φράση που αποφάσισα να την κάνω τίτλο του άρθρου μου.
Ναι! "Το ταξίδι στη Βενετία", ΕΙΝΑΙ η Λένα Μαντά στα καλύτερά της! Θα μπορούσα να αναφέρω πολλούς λόγους για να στηρίξω την άποψή μου. Την αμεσότητα της γραφής, την πλοκή, τις ανατροπές, τις συγκινήσεις, τα μηνύματα, το φινάλε... Θέλω όμως να μοιραστώ μαζί σας, τρία λίγο πιο ιδιαίτερα στοιχεία, που καθιστούν το βιβλίο ξεχωριστό.
Στοιχείο πρώτο: το βιβλίο είναι γραμμένο στην ίδια λογική με "Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι", αλλά...
Αλλά "Το ταξίδι στη Βενετία" μεταφέρει στις αποσκευές του, την εμπειρία των 12 χρόνων που μεσολάβησαν από "Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι. Εμπειρία συγγραφική και ζωής, που η συγγραφέας καταθέτει στις σελίδες του. Θα σας εξομολογηθώ ότι κάποιες στιγμές ένιωσα ότι πρόκειται για ένα reunion ηρωίδων της Λένας Μαντά. Σαν να διέκρινα στην ψυχοσύνθεση των πρωταγωνιστριών του βιβλίου μικρά, ανεπαίσθητα χαρακτηριστικά όλων των προηγούμενων γυναικών που κατά καιρούς έχουν "ζωντανέψει" από την πένα της (και, μεταξύ μας, σκέφτηκα ότι θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον ένα τέτοιο έργο. Για φανταστείτε τη Θεανώ να συναντιέται με τη Ντάτα, η Μυρσίνη με την Κατερίνα...).
Στοιχείο δεύτερο: το "Ταξίδι στη Βενετία" είναι ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα.
Η συγγραφέας δεν ακολούθησε την απλοϊκή (και ασφαλέστατη!) συνταγή που λέει "λίγους ήρωες για να τους καταλαβαίνει ο αναγνώστης", αλλά τόλμησε να γράψει ένα έργο σύνθετο, με επίκεντρο τη γυναίκα. Τη γυναίκα μάνα, φίλη, σύζυγο, ερωμένη, τη γυναίκα που διεκδικεί κι εκείνη που υπομένει, τη γυναίκα που κάνει λάθη και πληρώνει το τίμημα... Τρεις κεντρικές ηρωίδες, Πηνελόπη, Ιφιγένεια, Μάνια, ψυχογραφημένες στη λεπτομέρειά τους και μία (κατά την κρί��η μου) απόλυτη πρωταγωνίστρια: η Βενετία. Όχι, η πόλη των γονδολιέρηδων, αλλά μια γυναίκα φύλακας-άγγελος για τα τρία κορίτσια, μια μάνα-καρδιάς που καθοδηγεί χωρίς να παρεμβαίνει, νουθετεί χωρίς να κατευθύνει. Σε πολλά σημεία του βιβλίου, σκέφτηκα ότι η Βενετία θα μπορούσε να μην είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο, αλλά ένα "αόρατο χέρι", ένα "φως", που χαράζει φωτεινά μονοπάτια στις ζωές των ηρωίδων.
Στοιχείο τρίτο: ο τρόπος που η Λένα Μαντά ενσωματώνει τα κοινωνικά στοιχεία της κάθε εποχής στην ιστορία της.
Μού θύμισε αυτές τις "επιμελώς ατημέλητες" εμφανίσεις μεγάλων star του κινηματογράφου, που δημιουργούν την ψευδαίσθηση του "κοριτσιού της διπλανής πόρτας", όμως από πίσω τους κρύβουν ατελείωτες ώρες σκληρής και άκρως επαγγελματικήςπροετοιμασίας. Κάτι ανάλογο πετυχαίνει η συγγραφέας στο "Ταξίδι στη Βενετία". Χωρίς να γίνεται αντιληπτό από τον αναγνώστη, τον μεταφέρει από δεκαετία σε δεκαετία μέσα από μια λέξη, μια χαρακτηριστική ατάκα, που σε ανύποπτο χρόνο ανταλλάσουν μεταξύ τους οι ήρωες, κάνοντας το "ταξίδι" να φαίνεται απλό. Πιστέψτε με, κάθε άλλο παρά αυτό είναι...
Αν νομίζετε ότι η Λένα Μαντά έγραψε απλώς για ένα... ταξίδι στη Βενετία, γελιέστε! Το "Ταξίδι στη Βενετία" είναι μια περιήγηση σε ένα από τα πλέον πολυδαίδαλα σπήλαια αυτού του κόσμου: τη γυναικεία υπόσταση. Και αυτός, είναι άλλος ένας λόγος που αξίζει να το διαβάσετε!
Μαρία Παναγοπούλου
thisismarias.com
Ναι! "Το ταξίδι στη Βενετία", ΕΙΝΑΙ η Λένα Μαντά στα καλύτερά της! Θα μπορούσα να αναφέρω πολλούς λόγους για να στηρίξω την άποψή μου. Την αμεσότητα της γραφής, την πλοκή, τις ανατροπές, τις συγκινήσεις, τα μηνύματα, το φινάλε... Θέλω όμως να μοιραστώ μαζί σας, τρία λίγο πιο ιδιαίτερα στοιχεία, που καθιστούν το βιβλίο ξεχωριστό.
Στοιχείο πρώτο: το βιβλίο είναι γραμμένο στην ίδια λογική με "Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι", αλλά...
Αλλά "Το ταξίδι στη Βενετία" μεταφέρει στις αποσκευές του, την εμπειρία των 12 χρόνων που μεσολάβησαν από "Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι. Εμπειρία συγγραφική και ζωής, που η συγγραφέας καταθέτει στις σελίδες του. Θα σας εξομολογηθώ ότι κάποιες στιγμές ένιωσα ότι πρόκειται για ένα reunion ηρωίδων της Λένας Μαντά. Σαν να διέκρινα στην ψυχοσύνθεση των πρωταγωνιστριών του βιβλίου μικρά, ανεπαίσθητα χαρακτηριστικά όλων των προηγούμενων γυναικών που κατά καιρούς έχουν "ζωντανέψει" από την πένα της (και, μεταξύ μας, σκέφτηκα ότι θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον ένα τέτοιο έργο. Για φανταστείτε τη Θεανώ να συναντιέται με τη Ντάτα, η Μυρσίνη με την Κατερίνα...).
Στοιχείο δεύτερο: το "Ταξίδι στη Βενετία" είναι ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα.
Η συγγραφέας δεν ακολούθησε την απλοϊκή (και ασφαλέστατη!) συνταγή που λέει "λίγους ήρωες για να τους καταλαβαίνει ο αναγνώστης", αλλά τόλμησε να γράψει ένα έργο σύνθετο, με επίκεντρο τη γυναίκα. Τη γυναίκα μάνα, φίλη, σύζυγο, ερωμένη, τη γυναίκα που διεκδικεί κι εκείνη που υπομένει, τη γυναίκα που κάνει λάθη και πληρώνει το τίμημα... Τρεις κεντρικές ηρωίδες, Πηνελόπη, Ιφιγένεια, Μάνια, ψυχογραφημένες στη λεπτομέρειά τους και μία (κατά την κρί��η μου) απόλυτη πρωταγωνίστρια: η Βενετία. Όχι, η πόλη των γονδολιέρηδων, αλλά μια γυναίκα φύλακας-άγγελος για τα τρία κορίτσια, μια μάνα-καρδιάς που καθοδηγεί χωρίς να παρεμβαίνει, νουθετεί χωρίς να κατευθύνει. Σε πολλά σημεία του βιβλίου, σκέφτηκα ότι η Βενετία θα μπορούσε να μην είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο, αλλά ένα "αόρατο χέρι", ένα "φως", που χαράζει φωτεινά μονοπάτια στις ζωές των ηρωίδων.
Στοιχείο τρίτο: ο τρόπος που η Λένα Μαντά ενσωματώνει τα κοινωνικά στοιχεία της κάθε εποχής στην ιστορία της.
Μού θύμισε αυτές τις "επιμελώς ατημέλητες" εμφανίσεις μεγάλων star του κινηματογράφου, που δημιουργούν την ψευδαίσθηση του "κοριτσιού της διπλανής πόρτας", όμως από πίσω τους κρύβουν ατελείωτες ώρες σκληρής και άκρως επαγγελματικήςπροετοιμασίας. Κάτι ανάλογο πετυχαίνει η συγγραφέας στο "Ταξίδι στη Βενετία". Χωρίς να γίνεται αντιληπτό από τον αναγνώστη, τον μεταφέρει από δεκαετία σε δεκαετία μέσα από μια λέξη, μια χαρακτηριστική ατάκα, που σε ανύποπτο χρόνο ανταλλάσουν μεταξύ τους οι ήρωες, κάνοντας το "ταξίδι" να φαίνεται απλό. Πιστέψτε με, κάθε άλλο παρά αυτό είναι...
Αν νομίζετε ότι η Λένα Μαντά έγραψε απλώς για ένα... ταξίδι στη Βενετία, γελιέστε! Το "Ταξίδι στη Βενετία" είναι μια περιήγηση σε ένα από τα πλέον πολυδαίδαλα σπήλαια αυτού του κόσμου: τη γυναικεία υπόσταση. Και αυτός, είναι άλλος ένας λόγος που αξίζει να το διαβάσετε!
Μαρία Παναγοπούλου
thisismarias.com
August 26, 2020
Αγαπημένη Λένα Μαντα. Ένα βιβλίο που σε ταξιδεύει και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Όχι από τα πιο δυνατά της συγκριτικά με άλλα που έχω διαβάσει, όμως σου προκαλεί ποικίλα συναισθήματα. Κυρίως για τη θέση της γυναίκας, την στάση της οικογένειας, της θρησκείας και της φιλίας. Πολύ ωραίος και ολοκληρωμένος χαρακτήρας, η Βενετία. Ένας άνθρωπος που θα τον ήθελες κι εσύ στην ζωή σου! Οι υπόλοιποι ήρωες ένιωθα πως λίγο υστερούσαν σε βάθος.
March 13, 2021
Λένε ότι η καλύτερη παρέα είναι ένα καλό βιβλίο.
Το συγκεκριμένο βιβλίο το αποδεικνύει! Φιλία, έρωτας, πόνος, αρρώστια, πλούτοι, φτώχια. Οι ήρωες μπορεί να είναι ένας από εμάς. Απλοί καθημερινοί με πάθη και λάθη που όχι μόνο εμβαθύνεις στη ψυχή τους αλλά νιώθεις και τον πόνο τους...
Αγγίζει την καρδιά του αναγνώστη. Ένα από τα ελάχιστα βιβλία που πραγματεύονται την φιλία ως κύριο θέμα και όχι τον έρωτα και αυτό το έκανε ακόμα πιο μοναδικό! Η δύναμη της ψυχής να πολεμήσει για οποιοδήποτε κακό ενάντια στην ευτυχία και την γαλήνη της. Η πραγματική, αληθινή αγάπη που ριζώνει όλο και πιο πολύ εκεί που πρέπει. Γιατί ξέρει αυτή!
Βενετία... Ένα όνομα, μια πόλη.... Τρεις ηρωίδες, από μικρές που μεγάλωσαν μαζί... Μια γυναίκα σταθμός στην ζωή τους..
Η Βενετία η Μάνια, η Ιφιγένεια και η Πηνελόπη ζουν μέσα μας και γι αυτό πιστεύω ότι μπορούν να τραγουδήσουν σε κάθε ανθρώπινη καρδιά !
Σχέσεις που καταστρέφονται, περιουσίες που χάνονται, διαζύγια, αρρώστιες... αλλά και γάμοι, χαρές, αγάπες καινούργιες ή του παρελθόντος όλα τα ζούνε ΜΑΖΊ.... μα πιο πολύ η ελπίδα και η φιλία που υπάρχει και ζει πάντα μέσα στις καρδιές τους τις κάνει ενωμένες άτρωτες στο κάθε κακό γιατί τα αντιμετωπίζουν όλα ΜΑΖΙ!!! Αυτό το ΜΑΖΙ να ξέρετε κάνει τη διαφορά στη ζωή!
Τόσο ανθρώπινο Επιτέλους ένα μυθιστόρημα που θύμιζε αληθινό.... Δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να μη ζηλέψει το δέσιμο που έχουν οι ήρωες .... Δε νομίζω να υπάρχουν άνθρωποι που να μη θέλουν μια «Βενετία»... «Μια ''ελπίδα'' στη ζωή τους» να τους καθοδηγεί στα δύσκολα ή και στα εύκολα καμιά φορά!! Ευλογημένοι όσοι την έχουν και πιστέψτε με είναι λίγοι και τυχεροί! πολύτιμη αρωγός, φίλη, σύμβουλος και όχι μόνο!
Εγώ μπορώ να πώ ότι την έχω βρει και την ευγνωμονώ γι αυτό! «Ξέρει αυτή»!
Η Λένα Μαντά μας αγγίζει κατευθείαν στην καρδία! Γι αυτό σε κάθε της Συγγραφικό βήμα την ακολουθούμε πιστά... Συγχαρητήρια λοιπόν γι αυτή τη μνεία στη φιλία και στη ζωή την ίδια!
Ένα από τα πολλά μηνύματα του βιβλίου: Το να δίνεις αγάπη χωρίς ιδιοτέλεια. Το να προσφέρεις όχι μόνο υλικά αγαθά, αλλά κομμάτι από την ψυχή σου, και χωρίς να περιμένεις ανταλλάγματα καμιά φορά σου επιστρέφονται όλα αυτά πίσω στο ακέραιο, γιατί το σημαντικό είναι να αναγνωρίζεις και να εκτιμάς αυτό που απλόχερα σου δίνεται!
Το συγκεκριμένο βιβλίο το αποδεικνύει! Φιλία, έρωτας, πόνος, αρρώστια, πλούτοι, φτώχια. Οι ήρωες μπορεί να είναι ένας από εμάς. Απλοί καθημερινοί με πάθη και λάθη που όχι μόνο εμβαθύνεις στη ψυχή τους αλλά νιώθεις και τον πόνο τους...
Αγγίζει την καρδιά του αναγνώστη. Ένα από τα ελάχιστα βιβλία που πραγματεύονται την φιλία ως κύριο θέμα και όχι τον έρωτα και αυτό το έκανε ακόμα πιο μοναδικό! Η δύναμη της ψυχής να πολεμήσει για οποιοδήποτε κακό ενάντια στην ευτυχία και την γαλήνη της. Η πραγματική, αληθινή αγάπη που ριζώνει όλο και πιο πολύ εκεί που πρέπει. Γιατί ξέρει αυτή!
Βενετία... Ένα όνομα, μια πόλη.... Τρεις ηρωίδες, από μικρές που μεγάλωσαν μαζί... Μια γυναίκα σταθμός στην ζωή τους..
Η Βενετία η Μάνια, η Ιφιγένεια και η Πηνελόπη ζουν μέσα μας και γι αυτό πιστεύω ότι μπορούν να τραγουδήσουν σε κάθε ανθρώπινη καρδιά !
Σχέσεις που καταστρέφονται, περιουσίες που χάνονται, διαζύγια, αρρώστιες... αλλά και γάμοι, χαρές, αγάπες καινούργιες ή του παρελθόντος όλα τα ζούνε ΜΑΖΊ.... μα πιο πολύ η ελπίδα και η φιλία που υπάρχει και ζει πάντα μέσα στις καρδιές τους τις κάνει ενωμένες άτρωτες στο κάθε κακό γιατί τα αντιμετωπίζουν όλα ΜΑΖΙ!!! Αυτό το ΜΑΖΙ να ξέρετε κάνει τη διαφορά στη ζωή!
Τόσο ανθρώπινο Επιτέλους ένα μυθιστόρημα που θύμιζε αληθινό.... Δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να μη ζηλέψει το δέσιμο που έχουν οι ήρωες .... Δε νομίζω να υπάρχουν άνθρωποι που να μη θέλουν μια «Βενετία»... «Μια ''ελπίδα'' στη ζωή τους» να τους καθοδηγεί στα δύσκολα ή και στα εύκολα καμιά φορά!! Ευλογημένοι όσοι την έχουν και πιστέψτε με είναι λίγοι και τυχεροί! πολύτιμη αρωγός, φίλη, σύμβουλος και όχι μόνο!
Εγώ μπορώ να πώ ότι την έχω βρει και την ευγνωμονώ γι αυτό! «Ξέρει αυτή»!
Η Λένα Μαντά μας αγγίζει κατευθείαν στην καρδία! Γι αυτό σε κάθε της Συγγραφικό βήμα την ακολουθούμε πιστά... Συγχαρητήρια λοιπόν γι αυτή τη μνεία στη φιλία και στη ζωή την ίδια!
Ένα από τα πολλά μηνύματα του βιβλίου: Το να δίνεις αγάπη χωρίς ιδιοτέλεια. Το να προσφέρεις όχι μόνο υλικά αγαθά, αλλά κομμάτι από την ψυχή σου, και χωρίς να περιμένεις ανταλλάγματα καμιά φορά σου επιστρέφονται όλα αυτά πίσω στο ακέραιο, γιατί το σημαντικό είναι να αναγνωρίζεις και να εκτιμάς αυτό που απλόχερα σου δίνεται!
July 15, 2019
Ταξίδι στη Βενετία ή ταξίδι με τη Βενετία ? η Μάνια, η Ιφιγένεια και η Πηνελόπη... τρείς παντοτινές φίλες κι αναμέσα τους η Βενετία μια καρδιακή μάνα Κεφαλονήτισσα... Τρεις κοπέλες της καθημερινότητας με πολλα βάσανα... κι αναμεσά τους το παρελθόν της Βενετίας που θα της οδηγήσει στο μέλλον τους... Η Μάνια και ο Ηλίας δύο πρωταγωνιστές της ζωής...αλλά γιατί... ?! Η συνέχεια στο ταξίδι του βιβλίου.... Καλή ανάγνωση...
August 9, 2019
Πολύ ωραίο βιβλίο αλλά με άφησε με την απορία... Η Βενετία αναφέρει στο τέλος ότι πέθανε το 2010 ενώ στη διάρκεια του βιβλίου φαίνεται να συζητάει με τις πρωταγωνίστριες και το 2012 και πολύ αργότερα... Τελικά τι ακριβώς συνέβη?
This entire review has been hidden because of spoilers.
December 25, 2019
Καλή γραφή, γλώσσα ανάλογη της εποχής που διανύει, αρκετά ενδιαφέροντες οι χαρακτήρες και οι διάλογοι. Όμως δεν κατάφερε να με κρατήσει απόλυτα εκεί, δεν με κέρδισε εκατό τα εκατό.
Νομίζω πως δεν είναι και το καλύτερο έργο της, όμως θα το χαρακτήριζα αρκετά τίμιο.
Νομίζω πως δεν είναι και το καλύτερο έργο της, όμως θα το χαρακτήριζα αρκετά τίμιο.
August 13, 2020
Πολύ ευχάριστο βιβλίο ...η ζωή τριών κοριτσιών και μιας μεγαλύτερης φίλης τους που μέσα από τα βιώματα της και την πείρα της καθοδηγεί ώστε να δουν τι πραγματικά θέλουν και να πάρουν τις σωστές αποφάσεις...ένα βιβλίο που σε εμπνέει με σεβασμό για την φιλία
February 8, 2021
Πολυ ωραιο καλογραμμένο βιβλίο αλλά όχι πρωτότυπο και χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις όπως τα άλλα βιβλία της κυρίας Μαντά! Συμπαθέστατη η Βενετία, όλοι θα θέλαμε μια φιλη σαν και αυτή! Ενα βιβλίο που σου διδάσκει ότι η φιλία είναι πολύτιμη και ότι πρέπει να προσέχουμε με ποιους ανθρώπους μπλέκουμε.
November 8, 2019
Τρεις καρδιακές φίλες, η Πηνελόπη, η Ιφιγένεια και η Μάνια, επιτέλους πραγματοποιούν ένα όνειρο ζωής που είχαν από τα παιδικά τους χρόνια. Κάνουν ένα ταξίδι στη Βενετία ή μήπως ένα ταξίδι με την Βενετία; Ο τίτλος του βιβλίου μήπως είναι παραπλανητικός ή μήπως αλληγορικός; Εκεί, στην πόλη των Δόγηδων οι τρεις αυτές κοπέλες κάνουν μια αναδρομή στο παρελθόν τους, στη ζωή που έζησαν από τα πρώτα τους χρόνια μέχρι και σήμερα. Θυμούνται, αναπολούν, γελούν, κλαίνε, πονάνε, χαίρονται, μετανιώνουν, νοσταλγούν. Κοινός παρονομαστής τους η Βενετία. Όχι όμως η πόλη. Αλλά μια γυναίκα. Μια γυναίκα σταθμός στη ζωή τους, αρχοντική, μοναχική, σύμβολο της αυταπάρνησης και του αλτρουισμού. Μια γυναίκα που στάθηκε μάνα και φίλη στις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν. Τους έδωσε όλη της την αγάπη και κομμάτια από την ψυχή της. Η καλή τους νεράιδα που με το μαγικό της ραβδάκι άλλαζε κάθε κακό και το μετέτρεπε σε καλό. Ένας φύλακας – άγγελος που στάλθηκε στη γη για να τις προστατεύει από κάθε κακό. Το σπίτι της Βενετίας ήταν πάντοτε γι’αυτές το απάγκιο λιμάνι που «ξεφόρτωναν» όλα τους τα προβλήματα και ότι τους πονούσε. Εκεί, στο σαλόνι μιας άλλης εποχής, βγαλμένο από παραμύθι, τα τρία κορίτσια μαζί με την Βενετία τους ταξίδευαν νοερά στην Βενετία, στην πόλη των Δόγηδων με τις γόνδολες και τότε όλα γίνονταν πιο όμορφα και απλά. Οι καρδιές άνοιγαν, τα χείλη μιλούσαν, τα μάτια δάκρυζαν και οι ψυχές ξαλάφρωναν…
Το βιβλίο αυτό είναι ένας ύμνος απέναντι σ��ην αληθινή φιλία. Ένα μυθιστόρημα γεμάτο ένταση, συγκίνηση, έρωτα, πάθη, λάθη, αγάπη, μίσος προδοσία, λύπη, χαρά, συγχώρεση, με δυνατούς χαρακτήρες και μεγάλες ανατροπές. Ένα βιβλίο που σου περνάει πολλά μηνύματα. Το μόνο που έχετε να κάνετε λοιπόν, είναι να επιβιβαστείτε και να απολαύσετε το ταξίδι στη Βενετία.
Το βιβλίο αυτό είναι ένας ύμνος απέναντι σ��ην αληθινή φιλία. Ένα μυθιστόρημα γεμάτο ένταση, συγκίνηση, έρωτα, πάθη, λάθη, αγάπη, μίσος προδοσία, λύπη, χαρά, συγχώρεση, με δυνατούς χαρακτήρες και μεγάλες ανατροπές. Ένα βιβλίο που σου περνάει πολλά μηνύματα. Το μόνο που έχετε να κάνετε λοιπόν, είναι να επιβιβαστείτε και να απολαύσετε το ταξίδι στη Βενετία.
May 12, 2020
Μόλις αποβιβάστηκα κι εγώ! Τι να πρωτοπεις για ένα τόσο εξαιρετικό βιβλίο!Φοβάμαι πως θα προδώσω κομμάτια της πλοκής...Τόσες ιστορίες μαζεμένες,ήρωες καθημερινοί που σου προσφέρουν απλόχερα όλα τα συναισθήματα με τα βιώματα τους!Πόνος,συγκρούσεις συναισθηματικές, αμφιταλαντεύσεις,προδοσίες,και πολλη αστείρευτη ειλικρινής αγάπη!Ιφιγένεια,Πηνελόπη,Μανια....όλες τους η φίλη που θα ήθελα να έχω μια ζωή δίπλα μου!Σε όλες τους βρήκα κάτι από τον εαυτό μου!Η Βενετία έγινε και δικός μου εξομολογητής,δικός μου άνθρωπος!Νιώθω τόσο γεμάτη από αυτό το ταξίδι που ο,τι και να γράψω μοιάζει τόσο φτωχό!Κατι που με συντάραξε:είναι το πρώτο μου βιβλίο που διαβάζοντας το εκλαψα.!Πίστευα πως ποτέ δεν θα μπορούσα να κλάψω με μια ανάγνωση!Νιώθω απίστευτα ευλογημένη που η Λένα Μαντά με διέψευσε!Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις υπέροχες ιστορίες που μας χαρίζει με κάθε νέο της δημιούργημα! Εύχομαι ψυχή βαθιά στην δημιουργό γιατί αυτό είναι που κρατάω κι εγω σαν ευχή από την ίδια και μακάρι κάποτε να δούμε "το ταξίδι στη Βενετία" και στην τηλεοπτική οθόνη!Αξίζει και με το παραπάνω αυτή η μεταφορά και χωρίς την παραμικρη αλλαγή στην πλοκη!
November 12, 2022
https://georgette60.blogspot.com/2022...
Ανθρώπινες σχέσεις πρωταγωνιστούν στο συγκεκριμένο πόνημα της συγγραφέως.Πλοκή όχι και τόσο πρωτότυπη,θα την χαρακτήριζα συνηθισμένη χωρίς πολύ ενδιαφέρον,γιατί έχουμε διαβάσει κάτι παρόμοιο όλοι μας.
Πάντως όμως αναγνωρίζουμε στην συγγραφέα ότι καταπιάνεται με κοινωνικά θέματα συνδυάζοντας και τον έρωτα βέβαια και σίγουρα έχει το δικό της κοινό που την ακολουθεί.
Η γραφή της δεν κουράζει,ρέει εύκολα και ο αναγνώστης το ευχαριστιέται.
Η φιλία τριών κοριτσιών από την παιδική τους ηλικία έχοντας δίπλα τους σαν βράχο την Βενετία,μια κυρία που ήρθε από άλλη πόλη με τα δεινά της και τις απώλειες της,αφοσιώθηκε στα κορίτσια αυτά και τους στάθηκε σαν μάννα καλύτερα και από πραγματική αποτελεί την ιστορία του βιβλίου.
Ένα ταξίδι λοιπόν των κοριτσιών και της Βενετίας στον παρελθόν και στο παρόν έχοντας οδηγό την φιλία και την κοινή αγάπη προς αυτήν την γυναίκα η οποία έδινε την κατάλληλη συμβουλή και συμμετοχή στην στιγμή που έπρεπε.
Ανθρώπινες σχέσεις πρωταγωνιστούν στο συγκεκριμένο πόνημα της συγγραφέως.Πλοκή όχι και τόσο πρωτότυπη,θα την χαρακτήριζα συνηθισμένη χωρίς πολύ ενδιαφέρον,γιατί έχουμε διαβάσει κάτι παρόμοιο όλοι μας.
Πάντως όμως αναγνωρίζουμε στην συγγραφέα ότι καταπιάνεται με κοινωνικά θέματα συνδυάζοντας και τον έρωτα βέβαια και σίγουρα έχει το δικό της κοινό που την ακολουθεί.
Η γραφή της δεν κουράζει,ρέει εύκολα και ο αναγνώστης το ευχαριστιέται.
Η φιλία τριών κοριτσιών από την παιδική τους ηλικία έχοντας δίπλα τους σαν βράχο την Βενετία,μια κυρία που ήρθε από άλλη πόλη με τα δεινά της και τις απώλειες της,αφοσιώθηκε στα κορίτσια αυτά και τους στάθηκε σαν μάννα καλύτερα και από πραγματική αποτελεί την ιστορία του βιβλίου.
Ένα ταξίδι λοιπόν των κοριτσιών και της Βενετίας στον παρελθόν και στο παρόν έχοντας οδηγό την φιλία και την κοινή αγάπη προς αυτήν την γυναίκα η οποία έδινε την κατάλληλη συμβουλή και συμμετοχή στην στιγμή που έπρεπε.
July 28, 2024
Το καλύτερο βιβλίο της Μαντά που έχω διαβάσει. Το πρώτο μισό τουλάχιστον που αφορούσε κυρίως τη ζωή της Βενετίας, δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Το δεύτερο μισό που αφορούσε τις ζωές των τριών κοριτσιών, κύλησε περισσότερο στο γνωστό στυλ της Μαντά, με τους υπερβολικούς διαλόγους και τις μαγκικες προσφωνήσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο προγονός που φωνάζει τη μητριά του συνέχεια "μικρή ", χωρίς λόγο και αιτία, απλά και μόνο γιατί η συγγραφέας πρέπει να βάζει σε όλα της τα βιβλία τους χαρακτήρες της να χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη όταν απευθύνονται σε γυναίκες, έτσι γιατί της αρέσει. Παρόλα αυτά το πρώτο μισό ήταν τόσο δυνατό για μένα, που κάλυψε κάθε αρνητικό.
June 14, 2020
2 αστεράκια γιατί πραγματικά δεν βρήκα κάτι που να με συναρπάσει στην ιστορία αντίθετα το βρήκα βαρετό και λίγο συνηθισμένο ως προς τη θεματολογία του. Δεν είμαι φαν της κ. Μαντά αν και έχω διαβάσει 2-3 βιβλία της ωστόσο από το συγκεκριμένο βιβλίο δεν έμεινα καθόλου ευχαριστημενη.. Αυτό που μου λείπει στα βιβλία της συγκεκριμένης συγγραφέως είναι η αληθοφάνεια και η πειστικοτητα κάτι που απουσίαζε σε όλα τα βιβλία που μπήκα στο κοπο να διαβασω.
April 25, 2021
Μόλις τελείωσα αυτό το υπέροχο ταξίδι στην Βενετία!! Είμαι ακόμα πολύ συγκινημένη, με άγγιξε πολύ αυτό το βιβλίο και έκλαψα πολλές φορές κατά την διάρκεια αυτού του ταξιδιού, υπήρχε πολύς πόνος, χαρά, λύπη αλλά και έρωτας και αγάπη!! Ένα βιβλίο με πολλά μαθήματα για την ζωή, ένα βιβλίο που δεν μπορεις να το αφήσεις από τα χέρια σου και τις ώρες που δεν διαβάζεις οι σκέψεις τφιγυρνανε εκεί!! Τι να πω απλά υπέροχο!!
December 16, 2022
το ταξίδι στη Βενετία δεν περιορίζεται μονο στο ταξιδι στην πόλη των Γόγηδων και στο αρχοντικό και την αγκαλιά την Βενετίας, αλλά και στα δυσπρόσιτα "κανάλια" της ανθρώπινης ζωής, των κακουχιών και της ψυχής. οι ζωές των ηρώων, σημαδεμένες από τον πόνο, τα πάθη αλλά και την ατόφια ευτυχία, ξεδιπλώνονται στις σελίδες του βιβλίου. το ταξίδι στη Βενετία αποτελεί τελικά το ταξίδι κάθε αναγνώστη με συνοδοιπόρος τη μάνα, τη Πηνελόπη, την Ιφιγένεια καξ πάνω απ όλα, την φύλακα αγγελό τους, την Βενετία.
This entire review has been hidden because of spoilers.
August 3, 2020
Ήταν το πρώτο βιβλίο της Λένας Μαντά που διάβασα (και μάλλον θα είναι και το τελευταίο). Πολύ φλύαρο, πολύς διάλογος, οι χαρακτήρες ήταν αρκετά κλισέ και με επιβεβαίωσε στο ότι δεν προτιμώ τέτοιου είδους αναγνώσματα λόγω αυτών των χαρακτηριστικών τους. Παρ' όλα αυτά, δε σε αφήνει να βαρεθείς, διαβάζεται εύκολα και γρήγορα και είναι ένα ξεκούραστο και κατάλληλο για καλοκαίρι ανάγνωσμα.
December 21, 2020
Απο της αγαπημενες μου η κυρια μαντα.. εχω διαβασει παρα πολλα βιβλια της και καθε φορα εντυπωσιαζομαι με την συγγραφη της.. το ταξιδι στη βενετια ειναι απολαυστικο με προβληματα που υπηρχαν και υπαρχουν στην καθημερινοτητα μας κ με εναν ανθρωπο που θα μας βοηθησει να τα αντιμετωπισουμε χωρις ανταλαγμα..
February 18, 2021
Αγαπώ όλα τα βιβλία της. Με συναρπάζει ο τρόπος που με παίρνει μαζί της. Νιώθω πως ζω σε όλα τα βιβλία της. Λες και είμαι και εγώ ένα κομμάτι τους. Όταν τελειώνω ένα νιώθω πως έχασα κάποιους φίλους μου και πως δεν θα ξανά ακούσω νέα τους...
Η Βενετία ήταν μια γυναίκα που όντως έβγαζε την αίσθηση πως όλοι θα πήγαιναν με τα νερά της. Πολλά νοήματα στο βιβλίο αρκεί αν θέλεις να τα βρεις.
Η Βενετία ήταν μια γυναίκα που όντως έβγαζε την αίσθηση πως όλοι θα πήγαιναν με τα νερά της. Πολλά νοήματα στο βιβλίο αρκεί αν θέλεις να τα βρεις.
September 3, 2024
Ένα αρκετά καλό βιβλίο με εξαιρετική γραφή, η οποία μας παραπέμπει στην εποχή που διαδραματίζεται. Στο βιβλίο βλέπουμε τις ζωές τριών κοριτσιών που η κάθε μία περνά τις δικές της δυσκολίες, με αποτέλεσμα να θίγονται διάφορα θέματα, ενώ ταυτόχρονα τονίζεται η αξία της φιλίας. Ο χαρακτήρας και ο ρόλος της Βενετίας αξιοσημείωτος και ιδιαίτερος, ενώ φυσικά η πλοκή κράτα το ενδιαφέρον.
February 28, 2020
Δεν είναι από τα καλύτερα της Μαντά.
Υπήρξαν στιγμές που με κούρασε αφόρητα και φλέρταρα σοβαρά με την ιδέα να το αφήσω στην άκρη. Όμως το τελείωσα και τελείωσα οριστικά μαζί του. Νομίζω πως τώρα, δύο τρεις μήνες αργότερα, έχω ήδη ξεχάσει το θέμα του και τους χαρακτήρες.
Υπήρξαν στιγμές που με κούρασε αφόρητα και φλέρταρα σοβαρά με την ιδέα να το αφήσω στην άκρη. Όμως το τελείωσα και τελείωσα οριστικά μαζί του. Νομίζω πως τώρα, δύο τρεις μήνες αργότερα, έχω ήδη ξεχάσει το θέμα του και τους χαρακτήρες.
July 11, 2020
Άλλο ένα όμορφο βιβλίο στο κλασικό στυλ της Λένας Μαντά που τόσο αγαπώ. Ταξίδεψα με τις ζωές των ηρωίδων, θύμωσα, αγάπησα πόνεσα και νίκησα τις αντιξοότητες. Και φυσικά λάτρεψα τη Βενετία, μια μοναδική γυναίκα που όλοι θα θέλαμε για προστάτιδα. Έτο��μη για το καινούργιο της πλέον!
November 7, 2021
Δεν είναι από τα βιβλία που θα έχουν μια θέση στην καρδούλα σου για πάντα. Είναι όμως ένα ευχάριστο, συγκινητικό βιβλίο που σε ταξιδεύει στο χρόνο και που θα σου κρατήσει συντροφιά στιγμές που θα θες να διαβάσεις κάτι ανάλαφρο χωρίς πολλά πολλά.. ήταν εντάξει. :))
Displaying 1 - 30 of 44 reviews