What do you think?
Rate this book
Junio
Gerbrand Bakker ha ganado numerosos premios, entre los cuales encontramos el Premio IMPAC, el Premio Llibreter o el Independent Foreign Fiction Prize, y ha consolidado su trayectoria con sólo cuatro novelas, traducidas a más de veinte idiomas en todo el mundo.
Un caluroso día de verano de 1969, todo el pueblo se reúne para recibir la visita de la Reina Juliana. Es una celebración inolvidable, pero justo cuando la monarca está a punto de entrar en el coche para irse, llegan Hanne Kaan y su madre. La Reina, en una acción inesperada, acaricia la mejilla de la niña y ofrece la mano a Anna Kaan.
Años más tarde, Jan Kaan vuelve a casa para solucionar algunas cosas y de nuevo se siente abrumado por la rabia. Ya es hora de llegar al fondo de la cuestión. Junio sigue con un detalle fascinante y tierno la propagación del dolor en una comunidad, una familia y diversas generaciones.
305 pages, Kindle Edition
First published January 1, 2009
11 people are currently reading
291 people want to read
About the author
Gerbrand Bakker
36 books180 followersGerbrand Bakker werd geboren op 28 april 1962 in Wieringerwaard, als derde zoon in een boerengezin van zeven kinderen. Heeft van 1967 tot 1992 'op school' gezeten: kleuterschool; lagere school; havo; vwo; agogische akademie in Leeuwarden en Nederlandse taal- en letterkunde aan de universiteit van Amsterdam.
Van 1995 tot 2002 was hij ondertitelvertaler, waarbij hij een voorkeur ontwikkelde voor natuurfilms die vrijwel allemaal in scène gezet worden: na een flink aantal documentaires zag hij regelmatig dezelfde beelden terugkomen.
Aangezien die kwarteeuw school blijkbaar nog niet voldoende was, begon hij in september 2003 een avondopleiding tot hovenier aan de Groene Campus in Alkmaar. In juli 2006 sloot hij die opleiding succesvol af en vanaf dat moment is hij - als 'vakbekwaam hovenier' - in te huren voor tuinontwerp en -onderhoud.
Omdat hij tijdens zijn studie Nederlands nogal wat aan etymologie had gedaan, en eerste pogingen tot het schrijven van kinderboeken faliekant mislukten, besloot hij een etymologisch woordenboek voor kinderen te gaan schrijven.
Van 1995 tot 2002 was hij ondertitelvertaler, waarbij hij een voorkeur ontwikkelde voor natuurfilms die vrijwel allemaal in scène gezet worden: na een flink aantal documentaires zag hij regelmatig dezelfde beelden terugkomen.
Aangezien die kwarteeuw school blijkbaar nog niet voldoende was, begon hij in september 2003 een avondopleiding tot hovenier aan de Groene Campus in Alkmaar. In juli 2006 sloot hij die opleiding succesvol af en vanaf dat moment is hij - als 'vakbekwaam hovenier' - in te huren voor tuinontwerp en -onderhoud.
Omdat hij tijdens zijn studie Nederlands nogal wat aan etymologie had gedaan, en eerste pogingen tot het schrijven van kinderboeken faliekant mislukten, besloot hij een etymologisch woordenboek voor kinderen te gaan schrijven.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 72 reviews
July 11, 2016
I loved Bakker’s The Twin, but struggled to connect with this one. The first chapter and the last three (starting with “June”) are the best – I felt that the core 1969 material about the Queen’s visit and the family’s tragedy would make for a great short story or novella, but the bulk of the novel is languid contemporary moping about the ongoing effects on the Kaans. It took me forever to figure out who all the characters were and keep them straight (brothers Jan and Johan, for instance), and the way the perspective drifts from one to another doesn’t help with that. Matriarch Anna, with her habit of going up and lying in the hayloft when life gets to be too much for her, was my favorite character.
August 1, 2020
Dit is hét bewijs dat herkenbaarheid een niet te onderschatten factor is in de beoordeling van een literair werk. Bakker heeft het over Wieringerwaard, en laat ik die streek nu vrij goed kennen omdat mijn Nederlandse familie daar woont. De beschrijvingen van de uitgestrekte polders, slootjes, brugjes, boerenwoningen die er allemaal hetzelfde uitzien, Alkmaar, Schagen, Middenmeer… het is me allemaal bekend. Waar is de tijd dat wijlen nonkel Jan me beloofde: “Christine, ik zoek voor jou een rijke boerenzoon, dan kan je hier komen wonen!”. Blijkt trouwens dat neef Aiko nog met Gerbrand in de klas heeft gezeten, hoe ongelooflijk toevallig is dat! Mooi verhaal dat begint en eindigt met het bezoek van koningin Juliana aan Slootdorp. Op het eind komen alle verhaallijnen samen, mooi, eenvoudig en indringend verteld vanuit verschillende perspectieven. Achter de stugge omgangsvormen gaan tragische gebeurtenissen schuil. En over emoties wordt er helemaal niet gepraat, terwijl die zo aanwezig zijn. Aanrader.
July 2, 2022
I read two of Bakker's novels (The Twin and The Detour) years ago before joining GoodReads, so I couldn't resist picking this one up when I saw it in the library.
It is a rather odd story, bookended by two chapters from the perspective of the former Dutch queen Juliana on a 1969 visit to the village in which the rest of the story is set. The rest of the book is set a generation later, and explores the dynamics of a family still dealing with the effects of the accident in which a two year old daughter died, on the day of the royal visit.
There are impressive elements, but I am not convinced the story really works as a whole, so I won't go higher than three stars.
It is a rather odd story, bookended by two chapters from the perspective of the former Dutch queen Juliana on a 1969 visit to the village in which the rest of the story is set. The rest of the book is set a generation later, and explores the dynamics of a family still dealing with the effects of the accident in which a two year old daughter died, on the day of the royal visit.
There are impressive elements, but I am not convinced the story really works as a whole, so I won't go higher than three stars.
June 4, 2019
He tardado mucho en leerme este libro. Creo que no exagero si digo que tenía que dosificar los capítulos y leer un par o tres de páginas cada día. El cuerpo (¿o la mente?) no dejaba que absorbiera más. Creo que solo me había pasado esto con “Las uvas de la ira”. Impresionante. Y no en sentido negativo, ojo.
Me ha parecido muy complejo, tanto por su forma como por su contenido. El lenguaje es sencillo y la trama puede seguirse cómodamente, pero he tenido una sensación extraña durante la lectura. Parecía como si estuviera leyendo una novela que tuviera una segunda novela dentro y que, mi deber como lectora, era distinguir ambas historias. Y comprenderlas.
Si tuviera que resumirlo, diría que este libro habla del dolor. Del dolor de una familia que, años más tarde, todavía no se ha amustiado. Habla de una reina. De una caricia. De una tragedia. Luego, no habla de nada. Simplemente, avanza.
Ahora que lo he terminado, descubro que estaba equivocada desde un principio y que realmente no había dos novelas, sino más. Es una historia dentro de una historia dentro de otra historia dentro de otra historia, y así sucesivamente.
Y esta historia es bella. Pero difícil. Si la entiendes.
Los personajes parecen planos. Pero no. Tienen vida.
La historia parece sencilla. Como si no fuera lo más importante. Pero es lo más importante. Lo que se dice. Y lo que no. Sobre todo lo que no.
Me ha parecido muy complejo, tanto por su forma como por su contenido. El lenguaje es sencillo y la trama puede seguirse cómodamente, pero he tenido una sensación extraña durante la lectura. Parecía como si estuviera leyendo una novela que tuviera una segunda novela dentro y que, mi deber como lectora, era distinguir ambas historias. Y comprenderlas.
Si tuviera que resumirlo, diría que este libro habla del dolor. Del dolor de una familia que, años más tarde, todavía no se ha amustiado. Habla de una reina. De una caricia. De una tragedia. Luego, no habla de nada. Simplemente, avanza.
Ahora que lo he terminado, descubro que estaba equivocada desde un principio y que realmente no había dos novelas, sino más. Es una historia dentro de una historia dentro de otra historia dentro de otra historia, y así sucesivamente.
Y esta historia es bella. Pero difícil. Si la entiendes.
Los personajes parecen planos. Pero no. Tienen vida.
La historia parece sencilla. Como si no fuera lo más importante. Pero es lo más importante. Lo que se dice. Y lo que no. Sobre todo lo que no.
April 30, 2022
3.5 stars. The blurb is accurate. It reminds one a bit of The Twin which I thought excellent. The number of story lines is much larger and some of the characters are well developed but I thought the whole was too drawn out. 4 stars for the first half, 3 for the rest, which is partly superfluous, imho.
July 14, 2015
June – A tender story
June is the second book by Dutch author Gerbrand Bakker which is a masterful and tender novel how the ripples of a tragic incident has spread throughout the family and into the local community through the generations. It also asks us to look at ourselves and how would we respond to such a tragic incident and the death of a child, and how it would affect you and those around you.
The Story begins and ends with the appearance of Queen Juliana and an official visit to the district of Wieringerwaard, that took place on 17th June 1969 and ends with her appearance on the 18th June. The Queen was well known for breaking with protocol and that is seen in this story when a woman and her daughter arrive late drawing her attention to them even while her staff are trying to move her on. That woman was Anne Kaan and her two year old daughter Hanne, who are central to this moving story.
This novel is an interesting story in to the complexities that can lie behind something that looks so simple and his powerful descriptions that makes you look twice or in my case read the passage a second time to get my head round it.
June is set in the countryside and all the characters are based around the Kaan farm and what happened on that tragic day in 1969, but looking at their perspective years later as well as at the time. We see the events unwind in the narrative through the perspective of the Kaans as well as the baker and try as they might they have not really moved on, and have never forgotten. The death of Hanne is the dark shadow that haunts this story and the characterisation is built around that and their perspective upon that shadow.
June reminds us as much as we grow old we never really lose touch with our younger self try as we may and we see that with the characters who despite forty years passing can still remember themselves on that day in freeze frames and that comes through in the setting. One could also comment on how even as we get older we can never really move on in life from tragic events and we can see that in the slow dereliction of the farm.
We see how the Kaan brothers are all suffering the same psychological blow and that they seem to encapsulate it in life and that their mother Anne routinely takes the hay loft for days on end. Often leaving you to ask yourself how would I react if it had been my child or sibling and so drawing a sympathetic stance from the reader towards most of the characters.
This is a wonderful story and examination of tragedy and its affect, to use the psychological tool known as the ripple effect this gives that a very thorough examination. There is a wonderful stillness throughout the story an examination of emotions especially when June 17th comes round. One can also see the family as broken as it is emotionally that the communal sorrow of the family along with the constant bickering goes on.
A wonderful quiet story, an interesting examination of loss and emotions, as well as looking back at the younger self.
June is a haunting but beautiful portrayal of emotional restraint that leaves an impression on you long after you have finished the novel.
June is the second book by Dutch author Gerbrand Bakker which is a masterful and tender novel how the ripples of a tragic incident has spread throughout the family and into the local community through the generations. It also asks us to look at ourselves and how would we respond to such a tragic incident and the death of a child, and how it would affect you and those around you.
The Story begins and ends with the appearance of Queen Juliana and an official visit to the district of Wieringerwaard, that took place on 17th June 1969 and ends with her appearance on the 18th June. The Queen was well known for breaking with protocol and that is seen in this story when a woman and her daughter arrive late drawing her attention to them even while her staff are trying to move her on. That woman was Anne Kaan and her two year old daughter Hanne, who are central to this moving story.
This novel is an interesting story in to the complexities that can lie behind something that looks so simple and his powerful descriptions that makes you look twice or in my case read the passage a second time to get my head round it.
June is set in the countryside and all the characters are based around the Kaan farm and what happened on that tragic day in 1969, but looking at their perspective years later as well as at the time. We see the events unwind in the narrative through the perspective of the Kaans as well as the baker and try as they might they have not really moved on, and have never forgotten. The death of Hanne is the dark shadow that haunts this story and the characterisation is built around that and their perspective upon that shadow.
June reminds us as much as we grow old we never really lose touch with our younger self try as we may and we see that with the characters who despite forty years passing can still remember themselves on that day in freeze frames and that comes through in the setting. One could also comment on how even as we get older we can never really move on in life from tragic events and we can see that in the slow dereliction of the farm.
We see how the Kaan brothers are all suffering the same psychological blow and that they seem to encapsulate it in life and that their mother Anne routinely takes the hay loft for days on end. Often leaving you to ask yourself how would I react if it had been my child or sibling and so drawing a sympathetic stance from the reader towards most of the characters.
This is a wonderful story and examination of tragedy and its affect, to use the psychological tool known as the ripple effect this gives that a very thorough examination. There is a wonderful stillness throughout the story an examination of emotions especially when June 17th comes round. One can also see the family as broken as it is emotionally that the communal sorrow of the family along with the constant bickering goes on.
A wonderful quiet story, an interesting examination of loss and emotions, as well as looking back at the younger self.
June is a haunting but beautiful portrayal of emotional restraint that leaves an impression on you long after you have finished the novel.
July 18, 2024
Junio. Nada se mueve en el verano en el polder de Holanda.
Especialmente en la familia Kaan, y su granja en la que se filtran las señales de decadencia.
También en junio, en un salto de varios años, la Reina Juliana recorre los pueblos del polder y acaricia la mejilla de una niña.
Una narración serena y meticulosa, que nos va revelando la pequeña historia de esta familia, construyendo una muy buena novela.
Especialmente en la familia Kaan, y su granja en la que se filtran las señales de decadencia.
También en junio, en un salto de varios años, la Reina Juliana recorre los pueblos del polder y acaricia la mejilla de una niña.
Una narración serena y meticulosa, que nos va revelando la pequeña historia de esta familia, construyendo una muy buena novela.
April 1, 2021
Un 3 que seria un 3,5. Quan vaig començar aquest llibre em perdia una mica amb els personatges i no estava connectant amb la història, així que vaig decidir tornar-lo a començar i agafar-m'ho més amb calma. Sàvia decisió, perquè anant més a poc a poc i posant més atenció en tot plegat he gaudit molt més de la lectura i m'he sentit molt intrigada per totes les històries que s'hi expliquen. La primera meitat del llibre em va enganxar molt. Els personatges, amb moltes coses per explicar. Però potser m'esperava una mica més de la part final. Potser l'autor només ens volia explicar la vida de la família, que veiéssim les diferents persones amb els corresponents sentiments i actituds, però m'hi ha faltat alguna cosa.
May 10, 2016
Wat een schrijver! Bakker schrijft in de stijl van Alex van Warmerdam's films, met soortgelijke absurde, schurende dialogen
June 23, 2018
⭐⭐⭐+
Sommige boeken van Gerbrand Bakker ervaar ik als een opmaat of tussenspel ten opzichte van de rest van zijn boeken, Juni vind ik ook zo'n boek. Erg mooi in z'n eenvoud, de eenvoud van de dagelijkse dingen.
Sommige boeken van Gerbrand Bakker ervaar ik als een opmaat of tussenspel ten opzichte van de rest van zijn boeken, Juni vind ik ook zo'n boek. Erg mooi in z'n eenvoud, de eenvoud van de dagelijkse dingen.
"[...] en nu voegt ze iets toe aan wat ze eerder voor zich zag - die beelden van meiden die aan het wecken waren, de zoons van buurboeren: allemaal dood, grootouders, ouders, meiden, knechten, nu voelt ze dat het hier in deze schuur ooit naar vers hout geroken heeft, naar hars, dat hier ontelbare mensen gelopen hebben die allang niet meer lopen kunnen, dat ze een deel is van die ontelbaarheid; en toch weer de boktorren en houtwormen, woelend en krioelend zonder geluid, stil wordt het, heel stil, geen hond, geen Kaapse bergeend, geen man of kinderen, de dode mensen voorbij, het licht dat binnenvalt door de drie ronde ramen aan de voorzijde van de schuur [...]"
May 3, 2015
There's something strange about Gerbrand Bakkers books... it's about listen to a song. It takes time to really like the book. The more you think about the book, the better it gets and that's exactly the thing with this book 'June'. It tells the story about the Kaan-family. A stiff Dutch farmers family in West-Friesland. Years ago something terrible happened, but no one in the family ever talked about it. Sorrow should be locked away, never to come out. Only the mother tries to show a little emotion about it, but isn't understood.
It's such a typical story about the people of Holland. Problems and sorrow should always be locked behind closed doors. What happened in the past should be forgotten and life goes on. That's the ethos Gerbrand Bakker creates in this story and that's what makes it such a painful and recognizable book. Specially because I live in West-Friesland, very near to the town the story takes place.
Although it's not easy to read, because actually nothings is happening, it's still a good and beautifully written book which becomes better every time you think about it.
It's such a typical story about the people of Holland. Problems and sorrow should always be locked behind closed doors. What happened in the past should be forgotten and life goes on. That's the ethos Gerbrand Bakker creates in this story and that's what makes it such a painful and recognizable book. Specially because I live in West-Friesland, very near to the town the story takes place.
Although it's not easy to read, because actually nothings is happening, it's still a good and beautifully written book which becomes better every time you think about it.
August 4, 2017
è la seconda volta che leggo qualcuno che parla di ironia a proposito di un libro di Bakkar, in questo caso nella postfazione di Elisabetta Svaluto Moreolo. Io proprio non ne trovo, ironia. Trovo piuttosto tristezza e solitudine, ogni personaggio vive nella sua bolla di dolore, diversità, sogni sfumati, tempo che passa e non lenisce le piaghe lasciate dalla vita. E non trova per nulla conforto nell'ironia. Bel libro, malinconico, ironico manco per nulla.
December 1, 2012
Ik hou van het taalgebruik van de schrijver. Ik heb tot nu toe van al zijn boeken genoten. De gebeurtenissen op de lome, hete junidag veranderen de levens van alle betrokkenen, tot de oude koningin toe.
October 13, 2020
Vrees dat hij gekielhaald wordt door de Preciezen. Mooi boek.
August 24, 2021
He tardado mucho en leerme este libro. Creo que no exagero si digo que tenía que dosificar los capítulos y leer un par o tres de páginas cada día. El cuerpo (¿o la mente?) no dejaba que absorbiera más. Creo que solo me había pasado esto con “Las uvas de la ira”. Impresionante. Y no en sentido negativo, ojo.
Me ha parecido muy complejo, tanto por su forma como por su contenido. El lenguaje es sencillo y la trama puede seguirse cómodamente, pero he tenido una sensación extraña durante la lectura. Parecía como si estuviera leyendo una novela que tuviera una segunda novela dentro y que, mi deber como lectora, era distinguir ambas historias. Y comprenderlas.
Si tuviera que resumirlo, diría que este libro habla del dolor. Del dolor de una familia que, años más tarde, todavía no se ha amustiado. Habla de una reina. De una caricia. De una tragedia. Luego, no habla de nada. Simplemente, avanza.
Ahora que lo he terminado, descubro que estaba equivocada desde un principio y que realmente no había dos novelas, sino más. Es una historia dentro de una historia dentro de otra historia dentro de otra historia, y así sucesivamente.
Y esta historia es bella. Pero difícil. Si la entiendes.
Los personajes parecen planos. Pero no. Tienen vida.
La historia parece sencilla. Como si no fuera lo más importante. Pero es lo más importante. Lo que se dice. Y lo que no. Sobre todo lo que no.
Me ha parecido muy complejo, tanto por su forma como por su contenido. El lenguaje es sencillo y la trama puede seguirse cómodamente, pero he tenido una sensación extraña durante la lectura. Parecía como si estuviera leyendo una novela que tuviera una segunda novela dentro y que, mi deber como lectora, era distinguir ambas historias. Y comprenderlas.
Si tuviera que resumirlo, diría que este libro habla del dolor. Del dolor de una familia que, años más tarde, todavía no se ha amustiado. Habla de una reina. De una caricia. De una tragedia. Luego, no habla de nada. Simplemente, avanza.
Ahora que lo he terminado, descubro que estaba equivocada desde un principio y que realmente no había dos novelas, sino más. Es una historia dentro de una historia dentro de otra historia dentro de otra historia, y así sucesivamente.
Y esta historia es bella. Pero difícil. Si la entiendes.
Los personajes parecen planos. Pero no. Tienen vida.
La historia parece sencilla. Como si no fuera lo más importante. Pero es lo más importante. Lo que se dice. Y lo que no. Sobre todo lo que no.
May 6, 2012
Gerbrand Bakker kan mij wederom bekoren. Door zijn schrijfstijl die verstild, ingetogen, veelzeggend is weet hij binnen een heel klein gebeuren ontzettend veel over te brengen.
Ook in dit boek staat de tijd weer even stil op twee verschillende dagen (elk maar 1 dag): een dag dat je met de Koningin meereist (heeeerluk wat een twist) en een gebeurtenis, en een dag bij een stug eigenheimer boerengezin (met schattige Dieke) en een bijna uitgestorven dorp (behalve de fantasievolle "begraafplaatsbewaakster") waar alles weer terugkomt.
In kleine - piepkleine - stukjes wordt op een trage lome zomerdag alles vertelt van toen, leef je mee met nu.
Ik kan het voelen zoals ik op die zondagmiddagen van vroeger aan de tafel met het wollen dikke kleed zat, te wachten op niets, de klok hoorde tikken, na de kippensoep en het voorlezen uit de Bijbel, terwijl Opa en Oma hun dutje deden. Ook zij vertelden nooit ergens over maar toch voelde je de gebeurtenissen waar niet meer over gesproken werd in de lucht.
Sfeer: apart en uniek en ik hou ervan. Zo klein zo groot zo rakend.
Ook in dit boek staat de tijd weer even stil op twee verschillende dagen (elk maar 1 dag): een dag dat je met de Koningin meereist (heeeerluk wat een twist) en een gebeurtenis, en een dag bij een stug eigenheimer boerengezin (met schattige Dieke) en een bijna uitgestorven dorp (behalve de fantasievolle "begraafplaatsbewaakster") waar alles weer terugkomt.
In kleine - piepkleine - stukjes wordt op een trage lome zomerdag alles vertelt van toen, leef je mee met nu.
Ik kan het voelen zoals ik op die zondagmiddagen van vroeger aan de tafel met het wollen dikke kleed zat, te wachten op niets, de klok hoorde tikken, na de kippensoep en het voorlezen uit de Bijbel, terwijl Opa en Oma hun dutje deden. Ook zij vertelden nooit ergens over maar toch voelde je de gebeurtenissen waar niet meer over gesproken werd in de lucht.
Sfeer: apart en uniek en ik hou ervan. Zo klein zo groot zo rakend.
December 23, 2012
Storia afosa, come la temperatura dell'estate in cui si svolge la vicenda.
Nel 1969 la regina sta visitando la campagna olandese. Un paese uguale all'altro, un sindaco uguale all'altro, un ricevimento uguale all'altro. A spezzare la monotonia una donna e una bambina, arrivate in ritardo, e che per questo attirano l'attenzione della sovrana. .
Quarant'anni dopo le famiglie toccate dalle vicende di quel giorno sono ancora lì, come sospese, senza essere riuscite a ricompattarsi dopo la tragedia.
Bakker ci presenta il loro quieto malessere, i loro individualismi, la loro routine. Solo nelle ultime pagine decide di raccontare la cronaca di quel 17 giugno 1969, facendocene capire meglio le conseguenze.
Un buon romanzo da aggiungere alla mia collezione Iperborea
Nel 1969 la regina sta visitando la campagna olandese. Un paese uguale all'altro, un sindaco uguale all'altro, un ricevimento uguale all'altro. A spezzare la monotonia una donna e una bambina, arrivate in ritardo, e che per questo attirano l'attenzione della sovrana. .
Quarant'anni dopo le famiglie toccate dalle vicende di quel giorno sono ancora lì, come sospese, senza essere riuscite a ricompattarsi dopo la tragedia.
Bakker ci presenta il loro quieto malessere, i loro individualismi, la loro routine. Solo nelle ultime pagine decide di raccontare la cronaca di quel 17 giugno 1969, facendocene capire meglio le conseguenze.
Un buon romanzo da aggiungere alla mia collezione Iperborea
October 12, 2019
An exploration of Tolstoy’s remark that “every unhappy family is unhappy in its own way”. Observing the various members of a rural Dutch family throughout the long summer day of an anniversary – “almost 40 years ago” – of the accidental death of their youngest member, Bakker traces fault lines of guilt and blame that have hardened into dysfunction. The dairy herd is gone and the farm is now basically vacant land; the house and barn are in serious decay and at risk of falling down; the people, too, are apparently beyond repair, having got themselves into places from which they may not be able to extricate themselves. It all sounds grim, and it is, but we are also shown that you can never know what’s around the corner, or who you will meet on a train – and sometimes such encounters bring respite and, perhaps, even something approaching salvation.
September 6, 2019
Me ha gustado bastante. Seguramente muchos lectores dirán que es un libro aburrido porque no pasa nada, pero ahí radica la grandeza de la historia, que cuenta simplemente un día normal en una familia normal que debe luchar a su manera con el pasado. Hay un tragedia, una abuela con ideas propias, un abuelo con ideas propias, una esposa que no le gusta la granja, un granjero que ve que hay que cambiar las cosas, un hijo que debe luchar por su propia identidad, una nieta que sabe que no le gusta a su abuela, una vecina cotilla que vive al lado del cementerio, un panadero jubilado que carga con un pasado... Seres que habitan en uno pequeño pueblo y que cuenta con vidas normales. A veces una historia no necesita nada más.
November 27, 2009
This book was quite disappointing. I really like the writing style of the author, which was great again in this book. But the story itself was incredibly bad. The story was really slow, nothing really happened. Only Dieke, a little girl was nice to read about. I would not advise other people to read this book.
February 24, 2012
Prachtig boek, mooi verhaal, maar vooral mooi door de kleine details, de ring, de meesjes. Zeer de moeite waard.
July 2, 2019
La manera com dossifica la informació que comparteix. Sovint sense explicitar-la. El final i principi circular. La caracterització de personatges. I les escenes emotives. El tema, però...
September 5, 2024
I have seen this novel compared to the author's earlier novel 'The Twin' and although one can easily find themes and similarities I think the comparison is too simplistic. Just because two novels are set in Dutch farm lands and are set around family relationships and conflicts with stories from the past still echoing into the present doesn't mean the y same and that having touched on these themes once there is no reason to look at them again. If you were to decide after reading one Irish novel set on farm, dealing relationships and the influence of the past on the present that you had 'done' Irish farm/family/past-influencing-present novels then there would be hardly any Irisj literature for you to read. Just because you have read one novel by a Butch author which has windmills in the background doesn't mean a subject has been exhausted.
I don't know if this is as great a novel as 'Twins', it is a different novel, it covers similar ground but has its own unique and powerful story to tell. It is more complex dealing with more generations of a family and thus more complex relations, between parents and children, between siblings, grand parents, great grandparents, it is a novel where, ostensibly, nothing happens, but in fact the novel is packed with incidents but they are the incidents of daily life, particularly the lives of children. Mr. Bakker is terribly good on children, I found the inter relationships and subtle gradations of difference between each of the three brothers due to age when they were children and how they continue on in different ways into adulthood brilliantly dillineated.
This is a novel of many layers of stories crossing each other and reaching back and forth through time without any attempt at some great revelation or resolution. What really matters changes, the new found and longed for ability to your 'rs', the meeting with the queen and her caress of a child, all could have been, but don't become the centre of attention or memories they are expected to.
Mr. Bakker is incredibly good at conveying, loneliness or, perhaps more accurately, being alone even when in company. Families, at least families with multiple children and relatives, are places you are surrounded by others but have to build your own isolation.
The other theme which links 'June' with 'Twins' is farming or rather how much farming has changed, if not actually disappeared. In 'June' the grandmother can remember the death of her husband s grandmother and how it brought the farm one generation closer to them. Now the farm is more or less desolate, farming, farm villages, have changed into something impossible to imagine forty years before when all her sons were children in the local primary school. Without being in any way being didactic this a novel lays bare the changes that has emptied not simply the Dutch countryside but most of Europe's countryside of living communities.
I haven't bothered to try and tell the story of the novel because it has been told too many times and, what happens in the novel is only peg upon which real stories are told. How many of us, if we look back at moments that were important in our lives, are looking at events that were themselves important. Life changing moments rarely coincide with epochal events like 9/11. Even meeting a royal is so ubiquitous, despite its rarity, as to be utterly unhistoric and even at the time less important than a pair of yellow swimming trunks.
I think Mr. Bakker is a brilliant novelist and this is a novel of people, scenes and emotions that will haunt you long after finish reading it.
I don't know if this is as great a novel as 'Twins', it is a different novel, it covers similar ground but has its own unique and powerful story to tell. It is more complex dealing with more generations of a family and thus more complex relations, between parents and children, between siblings, grand parents, great grandparents, it is a novel where, ostensibly, nothing happens, but in fact the novel is packed with incidents but they are the incidents of daily life, particularly the lives of children. Mr. Bakker is terribly good on children, I found the inter relationships and subtle gradations of difference between each of the three brothers due to age when they were children and how they continue on in different ways into adulthood brilliantly dillineated.
This is a novel of many layers of stories crossing each other and reaching back and forth through time without any attempt at some great revelation or resolution. What really matters changes, the new found and longed for ability to your 'rs', the meeting with the queen and her caress of a child, all could have been, but don't become the centre of attention or memories they are expected to.
Mr. Bakker is incredibly good at conveying, loneliness or, perhaps more accurately, being alone even when in company. Families, at least families with multiple children and relatives, are places you are surrounded by others but have to build your own isolation.
The other theme which links 'June' with 'Twins' is farming or rather how much farming has changed, if not actually disappeared. In 'June' the grandmother can remember the death of her husband s grandmother and how it brought the farm one generation closer to them. Now the farm is more or less desolate, farming, farm villages, have changed into something impossible to imagine forty years before when all her sons were children in the local primary school. Without being in any way being didactic this a novel lays bare the changes that has emptied not simply the Dutch countryside but most of Europe's countryside of living communities.
I haven't bothered to try and tell the story of the novel because it has been told too many times and, what happens in the novel is only peg upon which real stories are told. How many of us, if we look back at moments that were important in our lives, are looking at events that were themselves important. Life changing moments rarely coincide with epochal events like 9/11. Even meeting a royal is so ubiquitous, despite its rarity, as to be utterly unhistoric and even at the time less important than a pair of yellow swimming trunks.
I think Mr. Bakker is a brilliant novelist and this is a novel of people, scenes and emotions that will haunt you long after finish reading it.
July 5, 2020
Es ist Juni. Es ist heiß. Vierzehn Tage sind nun schon vergangen seit der voller Hoffnungen erwarteten und dann doch so banal verlaufenen Goldhochzeit von Oma und Opa Kaan.
So enttäuschend war diese Feier, voller Gemecker, lärmendem Gelächter über nichts und einem Glas nach dem anderen, dass Oma Kaan wieder einmal hier auf dem Heuboden ihres Hofes, mit hochgezogener Leiter, sitzt, und mit niemandem ein Wort wechseln mag.
Hier sinnt sie über die gute alte Zeit nach. Und das ist lange her. Da kam sogar die Königin über Land und Dörfer gefahren um sie sich anzuschauen: die blühenden Landschaften, mit ihren Obstgärten und Feldern, mit ihren Preisstieren und Hunderttausendliterkühen.
Heute, ja heute liegt nur die Hitze träge über den Weiten des niederländischen Polderlands, scheint mit Macht allen menschlichen Tatendrang weichzukochen. Vom Glanz vergangener Tage ist nicht viel geblieben. Die Jungen sind in die Stadt gezogen, die Alten und einige Familien, die es noch nicht zu mehr gebracht haben, sind übriggeblieben. Weg aber wollen sie eigentlich alle. Langsam verfallen die einst blühenden Höfe, plärrt Radio Noord-Holland unbemerkt in irgend einer Ecke, steht das Fahrrad platt im Schuppen und vergilben die Gardinen. Die ganze Tristesse holländischen Landlebens, das nur schwer zu ertragen ist, falls man nicht grade als Deutscher hier Urlaub macht, breitet sich so authentisch vor dem Leser aus.
Um den Hof von Oma und Opa Kaan ist es nicht besser bestellt. Während Oma oben auf dem Heuboden stark mit ihrem Schicksal hadert, scheint Opa es weniger schwer zu nehmen. Auch Sohn Klaas, einer von insgesamt drei Söhnen, lebt hier mit Frau und fünfjähriger Tochter Dieke und Hund Does.
Der Leser erlebt einen Tag im Leben der Sippe Kaan und erfährt doch so viel mehr über sie. Was ist eigentlich passiert in den letzten vierzig, fünfzig Jahren? Jeder aus der Familie hat dazu seine eigenen Erinnerungen und Gedanken. Was hat es mit Diekes toter Tante, dem vierten Kind der Familie Kaan, auf sich? Wie beeinflusst das Geschehene bis auf den heutigen Tag das Leben aller?
Und war das heute ein gelungener Tag?
Bakkers „Juni“ ist ein stiller, berührender Roman der Zeugnis ablegen will vom Leben der einfachen Menschen, von der Entfremdung zwischen den Generationen, vom Erinnern an gute wie an schlechte Zeiten, vom Glück des einem und dem Unglück des anderen, das beides oft so nah beieinanderliegt.
Kleinste, noch so unbedeutende, Details werden mit Liebe und Hingabe beschrieben und so stockt, gekonnt und gewollt, immer wieder der Erzählfluss so wie im zähen Brei der flirrenden Luft schon im Ansatz jeder Tatendrang der Menschen.
Wie Bakker Land und Leuten nachfühlt, ihre Erinnerungen, Tagträume, ihre Gespräche, ihren Alltag, immer voller Respekt, nachzeichnet, den wenigen Worten auf ihren Lippen andächtig lauscht, wie er Leben mitten im Nichts beschreibt, wie er den Spuren von Glück und Unglück aus Vergangenheit und Gegenwart nachgeht, das ist manchmal einfach wunderbar, manchmal einfach nur schwer zu ertragen. Er versteht es grandios den Leser die Hitze des Tages spüren zu lassen, atmosphärisch dicht und konzentriert wie in einem Brennglas gebündelt. Jeden Augenblick muss doch jetzt einfach mal etwas passieren, oder nicht?
Und wenn es dann passiert folgt dem Wunsch das blanke Entsetzen.
So enttäuschend war diese Feier, voller Gemecker, lärmendem Gelächter über nichts und einem Glas nach dem anderen, dass Oma Kaan wieder einmal hier auf dem Heuboden ihres Hofes, mit hochgezogener Leiter, sitzt, und mit niemandem ein Wort wechseln mag.
Hier sinnt sie über die gute alte Zeit nach. Und das ist lange her. Da kam sogar die Königin über Land und Dörfer gefahren um sie sich anzuschauen: die blühenden Landschaften, mit ihren Obstgärten und Feldern, mit ihren Preisstieren und Hunderttausendliterkühen.
Heute, ja heute liegt nur die Hitze träge über den Weiten des niederländischen Polderlands, scheint mit Macht allen menschlichen Tatendrang weichzukochen. Vom Glanz vergangener Tage ist nicht viel geblieben. Die Jungen sind in die Stadt gezogen, die Alten und einige Familien, die es noch nicht zu mehr gebracht haben, sind übriggeblieben. Weg aber wollen sie eigentlich alle. Langsam verfallen die einst blühenden Höfe, plärrt Radio Noord-Holland unbemerkt in irgend einer Ecke, steht das Fahrrad platt im Schuppen und vergilben die Gardinen. Die ganze Tristesse holländischen Landlebens, das nur schwer zu ertragen ist, falls man nicht grade als Deutscher hier Urlaub macht, breitet sich so authentisch vor dem Leser aus.
Um den Hof von Oma und Opa Kaan ist es nicht besser bestellt. Während Oma oben auf dem Heuboden stark mit ihrem Schicksal hadert, scheint Opa es weniger schwer zu nehmen. Auch Sohn Klaas, einer von insgesamt drei Söhnen, lebt hier mit Frau und fünfjähriger Tochter Dieke und Hund Does.
Der Leser erlebt einen Tag im Leben der Sippe Kaan und erfährt doch so viel mehr über sie. Was ist eigentlich passiert in den letzten vierzig, fünfzig Jahren? Jeder aus der Familie hat dazu seine eigenen Erinnerungen und Gedanken. Was hat es mit Diekes toter Tante, dem vierten Kind der Familie Kaan, auf sich? Wie beeinflusst das Geschehene bis auf den heutigen Tag das Leben aller?
Und war das heute ein gelungener Tag?
Bakkers „Juni“ ist ein stiller, berührender Roman der Zeugnis ablegen will vom Leben der einfachen Menschen, von der Entfremdung zwischen den Generationen, vom Erinnern an gute wie an schlechte Zeiten, vom Glück des einem und dem Unglück des anderen, das beides oft so nah beieinanderliegt.
Kleinste, noch so unbedeutende, Details werden mit Liebe und Hingabe beschrieben und so stockt, gekonnt und gewollt, immer wieder der Erzählfluss so wie im zähen Brei der flirrenden Luft schon im Ansatz jeder Tatendrang der Menschen.
Wie Bakker Land und Leuten nachfühlt, ihre Erinnerungen, Tagträume, ihre Gespräche, ihren Alltag, immer voller Respekt, nachzeichnet, den wenigen Worten auf ihren Lippen andächtig lauscht, wie er Leben mitten im Nichts beschreibt, wie er den Spuren von Glück und Unglück aus Vergangenheit und Gegenwart nachgeht, das ist manchmal einfach wunderbar, manchmal einfach nur schwer zu ertragen. Er versteht es grandios den Leser die Hitze des Tages spüren zu lassen, atmosphärisch dicht und konzentriert wie in einem Brennglas gebündelt. Jeden Augenblick muss doch jetzt einfach mal etwas passieren, oder nicht?
Und wenn es dann passiert folgt dem Wunsch das blanke Entsetzen.
May 30, 2022
Vier sterren : Door de laagjes en vewijzingen. onderdelen komen terug, door steeds andere ogen van de spelers. zo weet je telkens een peitsje meer wat hier is gebeurd en hoe iedereen reageert. Mooi! Zoals bijv.Juliana onderweg twee jongens ziet zwemmen, die later twee broers Kaan blijken te zijn. Of er wordt aan het begin gemeld dat die jongen van Kaan( die hand in hand staat met Teun), nors kijkt, pas aan het einde van boek wordt vanuit Jan verteld dat hij het niet kon verkroppenndat híj het boeket niet mocht aanbieden. En dat die Teun Johans, (Jans) hand had vastgepakt en dat zij later samen zwommen. Of de grijze bestelbus die staat voor de bakker Blom.
Zo goed verwoord, getypeerd hoe het is op een warme dag, 17 juni 1969 op het platteland, (En het nu ook weer 17 juni, als Johan van Texel komt om in steen van zusje Hanne de letters wit te schilderen ,zoals ze hebben afgesproken op een mislukt uitje naar de dierentuin, waar moeder Anne het niet mee eens is) waar de dagelijkse gang van zaken belangrijk is.. Het zwijgen (niet uitspreken). terugtrekken Ieder reageert op zijn eigen manier. Het onbevooroordeelde, spontane perspektief van (klein)dochter Dieke van vijf werkt verfrissend in de soms dofbroeiende sfeer. (als het water op de warme dag)
Het kader van het verhaal: Juliana bezoekt Schagen.
Thema's: er breekt heel veel, dood,de warmte/ zwemmen /water, radio, dieren, waaronder vogels. De homoverliefdheid van twee jongens. -> handen vasthouden, zolder, afzonderen /zolder, foto's,
Kapot gaan: de lidcactus, het raam had al een barst, de ladder, de advocaatfles, emmer, kastanjebomen, pimpelmees, het schaap is al dood, ,..,.. Jan wiens hoofd beschadigd raakt.
Vogels: bruine kiekendief, zilvermeeuw, wespendief, ekster, kluut, pimpelmezen,
Andere dieren: hond, dood schaap, stier, kalf, schotse hooglanders, rode kater, kippen, div. vissen
Bomen: kastanjes, wilgen, vlier, linde, rode beuk, populieren, houten kerstbomen,
Dagelijkse routine: maaltijden, roken, alcohol, het weer, je verplaatsen, koffie,
ook indirekt zeggen: Het is geel in de kamer omdat het zonnescherm naar beneden hangt, dat zie je voor je, dat heb je zelf ook wel eens ervaren, Er hoort een bepaalde sfeer bij. Bakker de eerste bij wie ik dit verwoord zie. -> Het is een zonnige dag.
Zo goed verwoord, getypeerd hoe het is op een warme dag, 17 juni 1969 op het platteland, (En het nu ook weer 17 juni, als Johan van Texel komt om in steen van zusje Hanne de letters wit te schilderen ,zoals ze hebben afgesproken op een mislukt uitje naar de dierentuin, waar moeder Anne het niet mee eens is) waar de dagelijkse gang van zaken belangrijk is.. Het zwijgen (niet uitspreken). terugtrekken Ieder reageert op zijn eigen manier. Het onbevooroordeelde, spontane perspektief van (klein)dochter Dieke van vijf werkt verfrissend in de soms dofbroeiende sfeer. (als het water op de warme dag)
Het kader van het verhaal: Juliana bezoekt Schagen.
Thema's: er breekt heel veel, dood,de warmte/ zwemmen /water, radio, dieren, waaronder vogels. De homoverliefdheid van twee jongens. -> handen vasthouden, zolder, afzonderen /zolder, foto's,
Kapot gaan: de lidcactus, het raam had al een barst, de ladder, de advocaatfles, emmer, kastanjebomen, pimpelmees, het schaap is al dood, ,..,.. Jan wiens hoofd beschadigd raakt.
Vogels: bruine kiekendief, zilvermeeuw, wespendief, ekster, kluut, pimpelmezen,
Andere dieren: hond, dood schaap, stier, kalf, schotse hooglanders, rode kater, kippen, div. vissen
Bomen: kastanjes, wilgen, vlier, linde, rode beuk, populieren, houten kerstbomen,
Dagelijkse routine: maaltijden, roken, alcohol, het weer, je verplaatsen, koffie,
ook indirekt zeggen: Het is geel in de kamer omdat het zonnescherm naar beneden hangt, dat zie je voor je, dat heb je zelf ook wel eens ervaren, Er hoort een bepaalde sfeer bij. Bakker de eerste bij wie ik dit verwoord zie. -> Het is een zonnige dag.
July 5, 2025
Es ist eine große Ehre für ein kleines Dorf: Königin Juliana kommt auf Besuch. Für die Familie Kaan ist es ein besonderer Tag: die Königin streicht der jüngsten Tochter über die Wange und die Schulkinder schwenken in der ersten Reihe Wimpel. Vierzig Jahre lebt die Familie immer noch auf dem Hof. aber ihr Leben hat sich seit dem Tag im Juni auf dramatische Weise verändert.
Ich musste mich erst daran gewöhnen, in der Gerbrand Bakker diese Geschichte erzählt. Die Art, wie Königin Juliana den Besuch im Norden der Niederlande erlebt, wirkt sehr distanziert. Auch die ersten Kapitel, die sich im Leben der Familie abspielen, konnte ich nicht richtig platzieren. Es waren nur Episoden einzelner Mitglieder, bei denen ich noch keinen Zusammenhang sehen konnte.
Die Großmutter Anna, die ihr Leben am liebsten mit einer Flasche Eierlikör auf dem Heuboden verbringt, die Mutter, die sich auf dem Hof nicht mehr wohlfühlt und der Vater, der sich von diesem Hof noch nicht trennen kann. Es gibt dort zu viele Erinnerungen die ihn festhalten, glückliche aber auch traurige. Die kleine Dieke versteht vieles nicht, was auf dem Hof passiert. Deshalb verbringt sie viel Zeit mit ihrem Onkel, denn er unterhält sich mit ihr auf Augenhöhe. Auch er erinnert sich an den Besuch der Königin, aber seine Erinnerungen sind verschwommen.
Gerbrand Bakker baut die Geschichte langsam auf. Aber die Geschichte braucht das ruhige Tempo, um sich zu entfalten. Schritt für Schritt erzählt er, was sich an jenem Tag im Juni wirklich ereignet hat und wie es auch jetzt noch das Leben aller Beteiligten bestimmt. So schafft er es auch in diesem Roman, eine Geschichte zu erzählen, die auf den ersten Blick ganz normale Begebenheiten zu erzählen scheint, sich beim genaueren Hinsehen aber als etwas Besonderes entpuppt.
Ich musste mich erst daran gewöhnen, in der Gerbrand Bakker diese Geschichte erzählt. Die Art, wie Königin Juliana den Besuch im Norden der Niederlande erlebt, wirkt sehr distanziert. Auch die ersten Kapitel, die sich im Leben der Familie abspielen, konnte ich nicht richtig platzieren. Es waren nur Episoden einzelner Mitglieder, bei denen ich noch keinen Zusammenhang sehen konnte.
Die Großmutter Anna, die ihr Leben am liebsten mit einer Flasche Eierlikör auf dem Heuboden verbringt, die Mutter, die sich auf dem Hof nicht mehr wohlfühlt und der Vater, der sich von diesem Hof noch nicht trennen kann. Es gibt dort zu viele Erinnerungen die ihn festhalten, glückliche aber auch traurige. Die kleine Dieke versteht vieles nicht, was auf dem Hof passiert. Deshalb verbringt sie viel Zeit mit ihrem Onkel, denn er unterhält sich mit ihr auf Augenhöhe. Auch er erinnert sich an den Besuch der Königin, aber seine Erinnerungen sind verschwommen.
Gerbrand Bakker baut die Geschichte langsam auf. Aber die Geschichte braucht das ruhige Tempo, um sich zu entfalten. Schritt für Schritt erzählt er, was sich an jenem Tag im Juni wirklich ereignet hat und wie es auch jetzt noch das Leben aller Beteiligten bestimmt. So schafft er es auch in diesem Roman, eine Geschichte zu erzählen, die auf den ersten Blick ganz normale Begebenheiten zu erzählen scheint, sich beim genaueren Hinsehen aber als etwas Besonderes entpuppt.
Read
April 9, 2021A few years ago, I read The Detour and have now caught up with June. There is a definite Bakker style, quiet and serious. This one, set on a decaying farm in Holland, had a very Faulkner feel, which is quite an accolade. A woman lies in a hayloft while life goes on around her. She's grieving but her feelings aren't put into words. The visit of the queen to the little village in 1969 frames the story, and I found this intriguing, would have liked to read more from the very skewed angle any royal must have of society. There was also a touch of Cold Comfort Farm, with a bull locked in the shed shuffling and snorting - luckily nobody reported seeing anything in the woodshed or the tone would have been lost. I don't know how much Stella Gibbons is read in the Netherlands, and if the bull would have been left out if this had been written by a Brit.
December 28, 2021
L'he acabat al segon intent. Després de llegir 'Les pereres fan la flor blanca' (que em va encantar), m'hi havia engrescat de seguida, amb aquest 'Juny', però no sé si li sobren pàgines o que cal estar en un estat d'ànim molt concret. Un cop arribes a la pàgina 90, tot comença a prendre sentit, però fins aleshores és una pluja de personatges fent poca cosa, amb la mateixa situació explicada des de dos, tres o quatre punts de vista diferents. En les 275 pàgines del llibre no passa gaire res, però, un cop comences a veure la llum, la història i els seus personatges tristos et van atrapant. La Dieke i l'Anna Kaan m'han agradat molt.
February 11, 2021
Bakker's poetic language and his ability to create atmosphere saved this book from only getting two stars from me. Besides that, I struggled to keep all the characters apart, often couldn't tell who was doing what and why. All in all, very often a confusing story, with some highlights at the end, which was the easiest part for me to understand what was going on.
The descriptions of the queen's visit were promising at the start, but then the story languished in endless details on the family, that I found quite uninteresting and they did not manage to move the story on.
The descriptions of the queen's visit were promising at the start, but then the story languished in endless details on the family, that I found quite uninteresting and they did not manage to move the story on.
Displaying 1 - 30 of 72 reviews