What do you think?
Rate this book
Pokój z widokiem. Lato 1939
Współczesne lato to przede wszystkim wakacje. W przedwojennej Polsce lato odróżniało się od innych pór roku tylko tym, że było cieplej.
Podróżowali oczywiście artyści, literaci, dziennikarze, a kurorty z roku na rok stawały się coraz nowocześniejsze (tak jak modernizowała się Polska). Ale nie wszędzie było tak kolorowo. Na wsi o wakacjach się nie marzyło. Krucho z marzeniami było także w województwach wschodnich, dziś określanych mianem Kresów.
Opisując ostatnie przedwojenne lato, Marcin Wilk zajrzał do Zakopanego, spędził trochę czasu w Gdyni, przyjrzał się Zaleszczykom, ale przede wszystkim zboczył z popularnych tras turystycznych. Przemierzając tereny Polski przedwrześniowej, postanowił dotrzeć do żyjących świadków epoki i wysłuchać ich opowieści o ostatnich tygodniach życia w pokoju.
Obrazy pamięci wzbogacone wycinkami z prasy i dokumentami epoki złożyły się w mozaikę o codzienności na moment przed apokalipsą.
Podróżowali oczywiście artyści, literaci, dziennikarze, a kurorty z roku na rok stawały się coraz nowocześniejsze (tak jak modernizowała się Polska). Ale nie wszędzie było tak kolorowo. Na wsi o wakacjach się nie marzyło. Krucho z marzeniami było także w województwach wschodnich, dziś określanych mianem Kresów.
Opisując ostatnie przedwojenne lato, Marcin Wilk zajrzał do Zakopanego, spędził trochę czasu w Gdyni, przyjrzał się Zaleszczykom, ale przede wszystkim zboczył z popularnych tras turystycznych. Przemierzając tereny Polski przedwrześniowej, postanowił dotrzeć do żyjących świadków epoki i wysłuchać ich opowieści o ostatnich tygodniach życia w pokoju.
Obrazy pamięci wzbogacone wycinkami z prasy i dokumentami epoki złożyły się w mozaikę o codzienności na moment przed apokalipsą.
350 pages, Paperback
First published June 5, 2019
9 people are currently reading
128 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 35 reviews
July 12, 2019
2,5 gwiazdki
July 31, 2019
Uwielbiam książki związane z II wojną światową. Zainteresowanie to trwa niezmiennie od czasów szkolnych. Wśród przerobionych przeze mnie pozycji dostrzegam jednak lukę w postaci stosunkowo niewielkiej ilości pozycji opisujących życie zwykłych obywateli, Marcin Wilk wpasował się w tę lukę idealnie.
Historie bardzo różnorodne, każda bardzo interesująca, poparta odpowiednim materiałem źródłowym. Mimo różnorodności nie są to wybory przypadkowe i książka tworzy spójną całość.
Do istotnych minusów zaliczam fakt, że "Pokój z widokiem" nie był lekką lekturą. Nie jest to raczej wina tematyki, z niektórymi historycznymi radzę sobie o wiele lepiej. Jeśli ktoś liczy na lekką wakacyjną książkę, to może się niestety przeliczyć.
Historie bardzo różnorodne, każda bardzo interesująca, poparta odpowiednim materiałem źródłowym. Mimo różnorodności nie są to wybory przypadkowe i książka tworzy spójną całość.
Do istotnych minusów zaliczam fakt, że "Pokój z widokiem" nie był lekką lekturą. Nie jest to raczej wina tematyki, z niektórymi historycznymi radzę sobie o wiele lepiej. Jeśli ktoś liczy na lekką wakacyjną książkę, to może się niestety przeliczyć.
September 29, 2019
2,5
Duży plus za obszerną bibliografię i rzetelne przypisy. I to tyle plusów. Książka ewidentnie napisana pod tezy:
1 Nikt w Polsce nie przejmował się wojną. Wszyscy się bawili, odpoczywali albo pracowali w polu, korzystając z wyśmienitej pogody.
2 Polska 20-lecia międzywojennego była zacofana.Wiejska ludność często niewykształcona, żyła w chatach z klepiskiem zamiast podłogi i wychodkiem za stodołą. W mieście było trochę lepiej, ale należało podkreślić w każdej niemal historii, że bohater/bohaterka uczęszczali do szkół katolickich.
Ogólnie Autor przedstawił przedwojenną Polskę jako zapyziały ciemnogród nierozumiejący powagi sytuacji stawiający na własne uciechy lub wiarę w Boga, zamiast zrozumieć powagę sytuacji i zacząć na poważnie przygotowywać się na nadchodzące zagrożenie.
Książka mocno tendencyjna.
Duży plus za obszerną bibliografię i rzetelne przypisy. I to tyle plusów. Książka ewidentnie napisana pod tezy:
1 Nikt w Polsce nie przejmował się wojną. Wszyscy się bawili, odpoczywali albo pracowali w polu, korzystając z wyśmienitej pogody.
2 Polska 20-lecia międzywojennego była zacofana.Wiejska ludność często niewykształcona, żyła w chatach z klepiskiem zamiast podłogi i wychodkiem za stodołą. W mieście było trochę lepiej, ale należało podkreślić w każdej niemal historii, że bohater/bohaterka uczęszczali do szkół katolickich.
Ogólnie Autor przedstawił przedwojenną Polskę jako zapyziały ciemnogród nierozumiejący powagi sytuacji stawiający na własne uciechy lub wiarę w Boga, zamiast zrozumieć powagę sytuacji i zacząć na poważnie przygotowywać się na nadchodzące zagrożenie.
Książka mocno tendencyjna.
July 31, 2019
Na wakacjach zawsze staramy się wybrać najlepsze miejsca na wypoczynek. Nad morzem aby nie za daleko od plaży i z małą ilością ludzi, w różnorodnych kurortach aby był all inclusive i z dala od dzieci, w górach z najlepszym jedzeniem i różnymi wygodami i wycieczkami. Zawsze z najlepszych widokiem z okna, aby napawać się pięknem wakacji cały wyjazd!
"Pokój z widokiem" Marcina Wilka spełnia w 100% swoje zadanie. Ukazuje historię z perspektywy zwykłych, różnorodnych ludzi, ostatnie chwile wakacji, odpoczynku przed najgorszym. Reportaż pełen dokumentów, rozmów, archiwalnych tekstów. To kolorowe i różnorodne spojrzenie na temat urozmaica opowieść - książkę strasznie szybko się czyta. Polecam każdemu kto chciałby zobaczyć jak żyło się zwykłemu "Kowalskiemu" przed wojną.
"Pokój z widokiem" Marcina Wilka spełnia w 100% swoje zadanie. Ukazuje historię z perspektywy zwykłych, różnorodnych ludzi, ostatnie chwile wakacji, odpoczynku przed najgorszym. Reportaż pełen dokumentów, rozmów, archiwalnych tekstów. To kolorowe i różnorodne spojrzenie na temat urozmaica opowieść - książkę strasznie szybko się czyta. Polecam każdemu kto chciałby zobaczyć jak żyło się zwykłemu "Kowalskiemu" przed wojną.
July 16, 2019
Pocztówka z wakacji
Jak wyglądały ostatnie chwile beztroski? Czy dni poprzedzające wybuch drugiej wojny światowej rzeczywiście były beztroskie? Czy były jakieś przesłanki zbliżającej się zagłady, czy uderzyła ona niespodziewanie? A jeśli były, to jak reagowali na nie ludzie? Wierzyli? Ignorowali zagrożenie? Zaklinali rzeczywistość? Książka Marcina Wilka to zbiór migawek, stopklatek z przedednia końca znanego świata. Później już nic nie było takie samo.
Pomysł na reportaż opowiadający o ostatnim lecie przed wybuchem wojny wydawał mi się fantastyczny. Krótkie wspomnienia anonimowych bohaterów, artykuły z gazet, ogłoszenia z kurortów i miejscowości wypoczynkowych, fragmenty dzienników znanych ludzi – to wszystko miało w założeniu dać jak najszerszy kontekst i obraz przedwojennych wakacji. Gdzie się wypoczywało? Co się jadło? Ile to kosztowało? Jaka była sytuacja militarna, polityczna? Jak wyglądały przygotowania mobilizacyjne? Kto był ówczesnym celebrytą? I rzeczywiście – obraz epoki został nakreślony; naprawdę bogaty i różnorodny, ale…
Właśnie: “ale” w tym przypadku jest dość spore. To, co w (moim) założeniu miało być najmocniejszą stroną tej pozycji, okazało się być jej największym mankamentem. Rozdziały nie są obszerne, ale pełne informacji – to prawda. Jednak z drugiej strony są one zbyt krótkie, by historie w nich zawarte mnie zaangażowały. Oprócz tekstów źródłowych, dla mnie najciekawsze były relacje bohaterów, którzy w czasie wojny byli dziećmi. To właśnie one miały największy potencjał, by poruszyć czytelnika. To one były najbardziej “żywe” i emocjonalne… ale zbyt krótkie. Niektóre jakby urwane w połowie opowieści. Co prawda dalsze losy niektórych bohaterów są opisane w epilogu, ale chciałoby się znacznie więcej.
W "Pokoju z widokiem" imponuje zbiór źródeł, poziom merytoryczny oraz ciekawa konstrukcja rozdziałów. Mimo to lektura nie do końca była tym, czego oczekiwałam. Jedne rozdziały wciągały mnie bez reszty, inne wcale. Taki misz-masz bardzo dobrze oddał nastrój tamtych dni, dostarczył wielu ciekawostek z różnych dziedzin życia codziennego, nawet jeśli nie do końca zaangażował mnie emocjonalnie.
Jak wyglądały ostatnie chwile beztroski? Czy dni poprzedzające wybuch drugiej wojny światowej rzeczywiście były beztroskie? Czy były jakieś przesłanki zbliżającej się zagłady, czy uderzyła ona niespodziewanie? A jeśli były, to jak reagowali na nie ludzie? Wierzyli? Ignorowali zagrożenie? Zaklinali rzeczywistość? Książka Marcina Wilka to zbiór migawek, stopklatek z przedednia końca znanego świata. Później już nic nie było takie samo.
Pomysł na reportaż opowiadający o ostatnim lecie przed wybuchem wojny wydawał mi się fantastyczny. Krótkie wspomnienia anonimowych bohaterów, artykuły z gazet, ogłoszenia z kurortów i miejscowości wypoczynkowych, fragmenty dzienników znanych ludzi – to wszystko miało w założeniu dać jak najszerszy kontekst i obraz przedwojennych wakacji. Gdzie się wypoczywało? Co się jadło? Ile to kosztowało? Jaka była sytuacja militarna, polityczna? Jak wyglądały przygotowania mobilizacyjne? Kto był ówczesnym celebrytą? I rzeczywiście – obraz epoki został nakreślony; naprawdę bogaty i różnorodny, ale…
Właśnie: “ale” w tym przypadku jest dość spore. To, co w (moim) założeniu miało być najmocniejszą stroną tej pozycji, okazało się być jej największym mankamentem. Rozdziały nie są obszerne, ale pełne informacji – to prawda. Jednak z drugiej strony są one zbyt krótkie, by historie w nich zawarte mnie zaangażowały. Oprócz tekstów źródłowych, dla mnie najciekawsze były relacje bohaterów, którzy w czasie wojny byli dziećmi. To właśnie one miały największy potencjał, by poruszyć czytelnika. To one były najbardziej “żywe” i emocjonalne… ale zbyt krótkie. Niektóre jakby urwane w połowie opowieści. Co prawda dalsze losy niektórych bohaterów są opisane w epilogu, ale chciałoby się znacznie więcej.
W "Pokoju z widokiem" imponuje zbiór źródeł, poziom merytoryczny oraz ciekawa konstrukcja rozdziałów. Mimo to lektura nie do końca była tym, czego oczekiwałam. Jedne rozdziały wciągały mnie bez reszty, inne wcale. Taki misz-masz bardzo dobrze oddał nastrój tamtych dni, dostarczył wielu ciekawostek z różnych dziedzin życia codziennego, nawet jeśli nie do końca zaangażował mnie emocjonalnie.
July 24, 2019
Jest to książka naprawdę niezwykła. Przywołała wspomnienia z letnich wakacji u babci, kiedy to w wolnej chwili wyciągała stare albumy ze zdjęciami i opowiadała mi historie o ludziach, których nie dane mi było poznać, żyjących w czasach, o których pamiętali już nieliczni.
Jak na reportaż przystało - jest to lektura wymagająca skupienia momentami dokształcania się. Niejednokrotnie w trakcie lektury sprawdzałem różne fakty historyczne, które w książce były zaledwie wspominane, traktowane jako oczywiste (i proszę nie zrozumieć mnie źle - dla osoby lepiej wykształconej historycznie zapewne są; nadrabiam jednak zaległości!).
Jak na reportaż przystało - jest to lektura wymagająca skupienia momentami dokształcania się. Niejednokrotnie w trakcie lektury sprawdzałem różne fakty historyczne, które w książce były zaledwie wspominane, traktowane jako oczywiste (i proszę nie zrozumieć mnie źle - dla osoby lepiej wykształconej historycznie zapewne są; nadrabiam jednak zaległości!).
July 28, 2019
Znam Wilka z bardzo dobrej biografii Anny Jantar, więc z chęcią sięgnęłam po jego najnowszą książkę.
Żałuję, że historii o czasach międzywojennych nie mogłam usłyszeć z ust moich dziadków i pradziadków, ale Marcin Wilk dał mi możliwość zajrzenia przez dziurkę od klucza do świata tuż przed wybuchem wojny. Świata z jednej strony niespokojnego, z ludźmi świadomymi nadchodzącej katastrofy, z drugiej - momentami beztroskiego i przyjemnego. Ciepłego i swojskiego.
Jedyne co mam do zarzucenia - nierówność w powoływaniu się na źródła. Momentami przypisów jest sporo, momentami wcale. Ale może zbytnio się czepiam? Za to jedna gwiazdka mniej.
Żałuję, że historii o czasach międzywojennych nie mogłam usłyszeć z ust moich dziadków i pradziadków, ale Marcin Wilk dał mi możliwość zajrzenia przez dziurkę od klucza do świata tuż przed wybuchem wojny. Świata z jednej strony niespokojnego, z ludźmi świadomymi nadchodzącej katastrofy, z drugiej - momentami beztroskiego i przyjemnego. Ciepłego i swojskiego.
Jedyne co mam do zarzucenia - nierówność w powoływaniu się na źródła. Momentami przypisów jest sporo, momentami wcale. Ale może zbytnio się czepiam? Za to jedna gwiazdka mniej.
July 30, 2019
Ktoś niżej napisał, że "Pokój z widokiem" powinien być lekturą szkolną i ja się z tym stwierdzeniem zgadzam. Książka historyczna napisana bardzo przystępnym językiem i poruszająca tematykę istotną dla każdego z nas.
W czasach szkolnych uczono mnie o wybuchu II wojny światowej jak o czymś kompletnie zaskakującym i niespodziewanym. "Lato 1939" pokazuje, że nawet dzieci miały wtedy świadomość, że coś nadchodzi, a przygotowania do wojny obejmowały całe społeczeństwo.
Nie mam tej pozycji nic do zarzucenia.
W czasach szkolnych uczono mnie o wybuchu II wojny światowej jak o czymś kompletnie zaskakującym i niespodziewanym. "Lato 1939" pokazuje, że nawet dzieci miały wtedy świadomość, że coś nadchodzi, a przygotowania do wojny obejmowały całe społeczeństwo.
Nie mam tej pozycji nic do zarzucenia.
July 31, 2019
Sięgnęłam po "Pokój z widokiem" z powodu prozy Twardocha. Urzekły mnie historie opisane w "Królu" i "Królestwie", w szczególności w tym ostatnim wydarzenia bezpośrednio poprzedzające wybuch wojny.
Dostałam to, czego szukałam! Pięknie opisane wspomnienia dotyczące miesięcy przed tym, co było nieuniknione. Opowieści o normalnym życiu w cieniu strachu. W jednej z wcześniejszych recenzji ktoś stwierdził, że powinna to być lektura szkolna. Zgadzam się z tym - w szkole średniej, gdy młody czytelnik jest na tyle dojrzały, by wynieść coś z tej lektury.
Dostałam to, czego szukałam! Pięknie opisane wspomnienia dotyczące miesięcy przed tym, co było nieuniknione. Opowieści o normalnym życiu w cieniu strachu. W jednej z wcześniejszych recenzji ktoś stwierdził, że powinna to być lektura szkolna. Zgadzam się z tym - w szkole średniej, gdy młody czytelnik jest na tyle dojrzały, by wynieść coś z tej lektury.
June 25, 2020
Kolejna książka która mnie zawiodła. Tak samo jak w przypadku „Przecież ich nie zostawię”. Nie wiem dlaczego i jak, ale ta pozycja również była słabo napisana, chociaż historie przejmujące i warte uwagi.
March 23, 2020
“Pokój z widokiem. Lato 1939” Marcina Wilka niestety nie wzbudza mojego zachwytu.
To zbiór kilkudziesięciu mikroreportaży historycznych poświęconych wspomnieniom tego ostatniego lata. W szerszym planie Wilkowi udało się wszystko - pokazuje atmosferę i napięcie niekoniecznie wywołane przez upały, bardzo udanie portretuje Polskę anno domini 1939, jest czuły społecznie - jest to opowieść nie tylko o uprzywilejowanych, ale też tych biedniejszych, co jest sporym osiągnięciem, bo - wiem z praktyki - bardzo trudno jest napisać cokolwiek o osobach ze słabszym zapleczem społecznym, bo te rzadko kiedy pozostawiają po sobie pamiętniki. Pisanie historii na podstawie opublikowanych wspomnień to przeważnie pisanie historii ludzi z warstw uprzywilejowanych. To się tutaj udaje całkiem nieźle.
To była mrówcza praca, archiwa, rozmowy, widać że autor się napracował, ale jednak jestem krytycznie nastawiony do efektu. Brak mojego zachwytu jest spowodowany nadmiarem informacji podanych przez Wilka, jakby to był taki kocioł, do którego można wszystko powrzucać, a kolejność nie gra roli. Po lekturze nie pamiętam bohaterów, konkretne losy nie wryły mi się w pamięć, czuję się przeładowany informacjami (choć z drugiej strony mam wrażenie, że wszyscy mówią raczej to samo), czuję się zmęczony chaosem. Trochę jest tak, jakby autor miał bohaterów i czasem próbował wciągnąć ich w wir wielkiej historii, mocno nadpisując ponad postaciami.
Jak w każdej ostatnio czytanej przeze mnie książce wyłapałem literówki, ale też kilka błędów redakcyjnych. Na przykład autor powołuje się na “Dziennik Białostocki”, pisząc że jest to dziennik lokalny i sugerując, że pokazuje perspektywę lokalną. Lokalny był, ale treści w ⅔ były przedrukiem stołecznego “Expressu Porannego” i cytowane artykuły znajdowały się też w prasie stołecznej. O magazynie “Facts in Review” pisze, że jest “niezbyt wpływowy”, by po chwili napisać, że będą go czytać “biznesmeni, senatorzy, kongresmeni”, a nakład wyniesie nawet 70 tys. egzemplarzy. No to chyba jednak wpływowy. Albo gdy pisze o Sławsku, zaznacza że pod koniec lat 30. nastąpiła zmiana, bo “miejscowość położona w górach przyciągała wcześniej narciarzy”, a na poparcie tezy cytuje urywek z przewodnika, który wyraźnie mówi, że narciarze dalej tam zaglądają, a miejscowość po prostu stała się popularnym kierunkiem letnich wypadów. Zabrakło słówka “tylko” czy “wyłącznie”. Takich drobnostek, które mnie niezmiernie zawsze drażnią, znalazłem jeszcze kilka i jakoś mnie to martwi.
To z pewnością jest książka, którą czyta się dobrze, napisana sprawnie, w obowiązującym aktualnie paradygmacie konstrukcji zdań i prowadzenia postaci, ale pozostawiająca czytelnika z chaosem, choć może to chaos zamierzony - w końcu ilość perspektyw lata 1939 jest nieskończona. Przede mną lekturą “Jeszcze żyjemy. Lato '39” Marcina Zaborskiego. Liczę na większe uporządkowanie.
To zbiór kilkudziesięciu mikroreportaży historycznych poświęconych wspomnieniom tego ostatniego lata. W szerszym planie Wilkowi udało się wszystko - pokazuje atmosferę i napięcie niekoniecznie wywołane przez upały, bardzo udanie portretuje Polskę anno domini 1939, jest czuły społecznie - jest to opowieść nie tylko o uprzywilejowanych, ale też tych biedniejszych, co jest sporym osiągnięciem, bo - wiem z praktyki - bardzo trudno jest napisać cokolwiek o osobach ze słabszym zapleczem społecznym, bo te rzadko kiedy pozostawiają po sobie pamiętniki. Pisanie historii na podstawie opublikowanych wspomnień to przeważnie pisanie historii ludzi z warstw uprzywilejowanych. To się tutaj udaje całkiem nieźle.
To była mrówcza praca, archiwa, rozmowy, widać że autor się napracował, ale jednak jestem krytycznie nastawiony do efektu. Brak mojego zachwytu jest spowodowany nadmiarem informacji podanych przez Wilka, jakby to był taki kocioł, do którego można wszystko powrzucać, a kolejność nie gra roli. Po lekturze nie pamiętam bohaterów, konkretne losy nie wryły mi się w pamięć, czuję się przeładowany informacjami (choć z drugiej strony mam wrażenie, że wszyscy mówią raczej to samo), czuję się zmęczony chaosem. Trochę jest tak, jakby autor miał bohaterów i czasem próbował wciągnąć ich w wir wielkiej historii, mocno nadpisując ponad postaciami.
Jak w każdej ostatnio czytanej przeze mnie książce wyłapałem literówki, ale też kilka błędów redakcyjnych. Na przykład autor powołuje się na “Dziennik Białostocki”, pisząc że jest to dziennik lokalny i sugerując, że pokazuje perspektywę lokalną. Lokalny był, ale treści w ⅔ były przedrukiem stołecznego “Expressu Porannego” i cytowane artykuły znajdowały się też w prasie stołecznej. O magazynie “Facts in Review” pisze, że jest “niezbyt wpływowy”, by po chwili napisać, że będą go czytać “biznesmeni, senatorzy, kongresmeni”, a nakład wyniesie nawet 70 tys. egzemplarzy. No to chyba jednak wpływowy. Albo gdy pisze o Sławsku, zaznacza że pod koniec lat 30. nastąpiła zmiana, bo “miejscowość położona w górach przyciągała wcześniej narciarzy”, a na poparcie tezy cytuje urywek z przewodnika, który wyraźnie mówi, że narciarze dalej tam zaglądają, a miejscowość po prostu stała się popularnym kierunkiem letnich wypadów. Zabrakło słówka “tylko” czy “wyłącznie”. Takich drobnostek, które mnie niezmiernie zawsze drażnią, znalazłem jeszcze kilka i jakoś mnie to martwi.
To z pewnością jest książka, którą czyta się dobrze, napisana sprawnie, w obowiązującym aktualnie paradygmacie konstrukcji zdań i prowadzenia postaci, ale pozostawiająca czytelnika z chaosem, choć może to chaos zamierzony - w końcu ilość perspektyw lata 1939 jest nieskończona. Przede mną lekturą “Jeszcze żyjemy. Lato '39” Marcina Zaborskiego. Liczę na większe uporządkowanie.
February 8, 2021
Dałem się nieco zaskoczyć, bo trochę innej książki się spodziewałem. Że będą głównie wspomnienia, relacje, pamiętniki; plus sporo artykułów prasowych. W tonacji wakacyjnej... tego ostatniego beztroskiego przedwojennego lata ...
A wyszedł bardzo ciekawy traktat o tym, jak II RP zapisała się w pamięci kolejnych pokoleń.
Pokoleń - głównie Polaków - o co mam w sumie największy do autora żal. Bo co z innymi naszymi współobywatelami? Ledwo niemal wspomnianymi Żydami czy Niemcami... a co z Ukraińcami, Białorusinami czy Litwinami? Ale może to kwestia dostępu do źródeł...
Jak złe memento odbieram całość.... w ostatnich dniach prasa podała w ile dni Rosjanie staną pod Warszawą - dokładnie tyle, ile zabrało to Niemcom w 39? Znowu mamy państwo z dykty i tektury?
A wyszedł bardzo ciekawy traktat o tym, jak II RP zapisała się w pamięci kolejnych pokoleń.
Pokoleń - głównie Polaków - o co mam w sumie największy do autora żal. Bo co z innymi naszymi współobywatelami? Ledwo niemal wspomnianymi Żydami czy Niemcami... a co z Ukraińcami, Białorusinami czy Litwinami? Ale może to kwestia dostępu do źródeł...
Jak złe memento odbieram całość.... w ostatnich dniach prasa podała w ile dni Rosjanie staną pod Warszawą - dokładnie tyle, ile zabrało to Niemcom w 39? Znowu mamy państwo z dykty i tektury?
July 23, 2019
Rzadko sięgam po książki historyczne, ale dla "Pokoju z widokiem" zrobiłam wyjątek - Czcigodna Rodzicielka wręczyła w prezencie, więc wypadało przeczytać ;) Książka napisana jest bardzo przystępnym językiem, więc nawet osoba nieprzepadająca za ciężkimi pracami naukowymi może czerpać sporą przyjemność z lektury. Bardzo podoba mi się fakt, że autor przybliżył historię zwykłych ludzi z różnych warstw społecznych. Szkoda, że nie sięgnęłam po "Pokój z widokiem" w czasach szkolnych - pomógłby mi w zrozumieniu wielu zawiłości związanych ze społeczeństwem w dwudziestoleciu międzywojennym.
July 30, 2019
Złapałem ją na dworcowej księgarni, kiedy okazało się, że na podróż pociągiem nad morze nie mam żadnej książki do czytania. Wakacyjna tematyka, reportaż historyczny - okazało się, że było warto. Większość przeczytałem jeszcze w drodze, resztę dokończyłem na plaży :) Bardzo szczegółowo opisane historie, dodatkowo z wieloma archiwalnymi tekstami, które urozmaiciły książkę (coś w stylu informacji z pierwszej ręki). Bardzo podoba mi się, że autor przedstawił lato 1939 roku z perspektywy różnych miast i wsi - nie tylko głównych tras wakacyjnych.
July 9, 2019
"Pokój z widokiem: lato 1939" to zbiór reportaży, przedruków prasowych, informacji z okresu ściśle przedwojennego. Wszystko to opisuje nastroje panujące przed rozpoczęciem II WŚ. Autor zrobił bardzo dobry reaserch, pogrzebał w archiwach i przełożył to wszystko na książkę, opisującą zwykłych ludzi i ich problemy w ostatnich momentach przed wojną. Choć brakuje jakiejś większej spinającej wszystko klamry książkę Marcina Wilka czyta się w wielką przyjemnością.
July 12, 2019
Całkiem ciekawie czyta się tę książkę z perspektywy człowieka, który wie co spotka jej bohaterów, a której bohaterowie przyszłych zdarzeń mogą się jedynie domyślać. Ta swoboda, zadowolenie opisane w "Pokoju z widokiem" są momentami aż bolesne dla czytelnika. Nie umniejsza to oczywiście dużej pracy autora włożonej w ten reportaż. Przeszukanej masy archiwów i poskładania tego w sensowną i bardzo ciekawą opowieść o ostatnim lecie przed II wojną światową.
July 19, 2019
Czego można się spodziewać po "Pokoju z widokiem"? Proszę wyobrazić sobie, że jest to lektura komplementarna wobec "Królestwa" Twardocha. Historia dwudziestolecia międzywojennego, a w szczególności jego schyłku, fascynowała mnie od zawsze - być może spowodowane to było faktem, że historii o tych czasach nie miałam okazji usłyszeć od członków rodziny. "Pokój z widokiem" odsłania przed czytelnikiem ostatnie chwile przed wybuchem wojny w bardzo rzeczowy, ale jednocześnie wciągający sposób.
July 25, 2019
Jak na publikację historyczną - czyta się przyjemnie. Nie jest to lekka literatura urlopowa, ale taka chyba już specyfika gatunku.
Mam to szczęście, że moja prababcia jeszcze żyje i pamięta dwudziestolecie międzywojenne. Po zakończonej lekturze pożyczyłam jej tę książkę; o swoich wrażeniach (bardzo pozytywnych) opowiadała mi ze łzami w oczach. Jeśli macie w rodzinie osobę pamiętającą te czasy - koniecznie podarujcie jej tę książkę!
Mam to szczęście, że moja prababcia jeszcze żyje i pamięta dwudziestolecie międzywojenne. Po zakończonej lekturze pożyczyłam jej tę książkę; o swoich wrażeniach (bardzo pozytywnych) opowiadała mi ze łzami w oczach. Jeśli macie w rodzinie osobę pamiętającą te czasy - koniecznie podarujcie jej tę książkę!
July 26, 2019
Mimo bycia reportażem "Pokój z widokiem. Lato 1939" czyta się niezwykle lekko i szybko. Choć sama książka opisuje wakacje, tematyka niezbyt wakacyjna, wręcz momentami historie bardzo przytłaczające i ponure - w końcu to ostatnie przedwojenne lato, po którym nic już nie było takie samo. Marcin Wilk szczegółowo opisuje tamte momenty, głos oddając różnym ludziom, z różnych warstw społecznych - co urozmaica lekturę.
July 29, 2019
Prawdziwie wakacyjna książka, choć tematyka dosyć smutna - czuć w reportażu ostatnie chwile szczęśliwości przed wojną. Bardzo dobrze rozpisana książka, dużo różnorodnych szczegółów, rozmów, dokumentów. Bardzo lubię przedstawianie historii z oczu zwykłych ludzi, jak np.: "Można wybierać 4 czerwca 1989" Boćkowskiej - inna perspektywa niż podręczniki historyczne na pewno zachęci też młodzież to poznania historii naszego kraju.
July 30, 2019
W szkole z historii miałam same dwóje i trójki - nienawidziłam dat, nazwisk, zagłębiania się w zbędne szczegóły. Na szczęście jest wiele książek, które pokazały mi, że można poznać historie polski z ciekawszej strony - taką jest własnie "Pokój z widokiem". Świetny reportaż przedstawiający ostatnie tygodnie przed II WŚ, które akurat złożyły się na lato i wakacje. Wilk ukazuje różnych bohaterów, różne miejsca na terenie polski - nie tylko wielkie miasta.
July 30, 2019
Naprawdę super książka. Pokazała mi rzeczy, o których wcześniej nie wiedziałem, bądź w ogóle nie miałem pojęcia. Choć brakuje w niej jakiegoś lepszego składu, sklejenia poszczególnych rozdziałów w większą całość, nie da się ukryć, że autor odwalił kawał dobrej roboty pracując z tekstami archiwalnymi.
Szczególnie dotknęły mnie momenty największej swobody, zabawy w czasie opisywanego lata - ogromny kontrast do tragedii, która miała się zaraz pojawić.
Szczególnie dotknęły mnie momenty największej swobody, zabawy w czasie opisywanego lata - ogromny kontrast do tragedii, która miała się zaraz pojawić.
June 28, 2019
Może się wydawać, że "Pokój z widokiem" to książka idealna na lato - przecież opisuje ostatnie tygodnie spokoju w przedwojennej Polsce. Reportaż Marcina Wilka jednak nie jest tak łatwy w odbiorze. To ciężki, ale bardzo dobry kawał lektury opisujący Polskę nie taką jakby każdy chciał ją widzieć. Ze swoimi przywarami, problemami, niedoskonałą - co tyczy się też jej mieszkańców.
July 9, 2019
"Król" i "Królestwo" Twardocha rozbudziły we mnie ciekawość odnośnie życia codziennego w Polsce przedwojennej i krótko po rozpoczęciu wojny. Gdy więc przeczytałam opis "Pokoju z widokiem" wiedziałam, że muszę po nią sięgnąć. Książka Marcina Wilka przerosła moje oczekiwania - rzetelna, dobrze napisana, ale jednocześnie wciągająca. Czego chcieć więcej?
July 18, 2019
"Pokój z widokiem. Lato 1939" to rzetelnie i szczegółowo przeprowadzony reportaż z ostatnich tygodniu przedwojennej Polski. Mimo radosnych chwil, uciechy z wakacji i słońca czuć nadciągająca zagładę i niespokojne nastroje Polaków. Ciekawie przedstawiona książka, trudna tematyka z którą autor bardzo dobrze sobie poradził.
July 18, 2019
Wspaniały i pełen szczegółów reportaż o ostatnich spokojnych chwilach w przedwojennej Polsce. Autor strasznie się napracował odnajdując wiele archiwalnych rozmów, dokumentów, wycinek z gazet, nagrań, które później znalazły się w tej książce. "Pokój z widokiem" jest jak wehikuł czasu, zabiera czytelnika do lata 1939 i pokazuje tamte życie w najmniejszych nawet szczegółach!
July 20, 2019
Prawdopodobnie umknąłby mi fakt wydania tej książki, gdyby nie entuzjastyczna recenzja pewnej blogerki.
Autor w bardzo przystępny sposób, praktycznie niezauważalnie, przybliża czytelnikowi wiele faktów historycznych i wspomnień, powołuje się na sporą ilość źródeł, nie przytłacza jednak piętnastoma przypisami na stronę.
Autor w bardzo przystępny sposób, praktycznie niezauważalnie, przybliża czytelnikowi wiele faktów historycznych i wspomnień, powołuje się na sporą ilość źródeł, nie przytłacza jednak piętnastoma przypisami na stronę.
July 21, 2019
"Pokój z widokiem" daje niepowtarzalną okazję obserwowania codziennego życia w okresie bezpośrednio poprzedzającym wojnę. Dzięki dostępowi do do prywatnych albumów fotograficznych i wielu innych źródeł autor stworzył niezwykle ujmujące opisy - czułam się jakbym obserwowała życie opisywanych osób zza zasłony.
July 28, 2019
Idealna pora na wydanie takiej książki. Autor bardzo dobrze oddał ducha ostatniego lata przed II Wojną Światową. Ludzkie niepokoje, pomieszał z archiwalnymi tekstami, rozmowami z osobami z różnych klas społecznych i miejscowości. Przejrzał i zbadał wiele tekstów źródłowych i za to należy się ta ocena. Czekam na więcej podobnych reportaży.
July 29, 2019
Zebrane w jednym tomie historie wielu osób. Z różnych rodzin, środowisk... Wszystkie łączy jedno - świadomość nadchodzącej wojny. Każdy człowiek, którego historia została opisana w "Pokoju z widokiem", radził sobie z tym na swój sposób. Piękna książka, która powinna być lekturą obowiązkową w szkołach.
Displaying 1 - 30 of 35 reviews