Ένας έφηβος Cure-ας στο Πότσνταμ της Ανατολικής Γερμανίας το καλοκαίρι του 1985. Φοβερές μουσικές αναφορές, ενδιαφέροντα λογοτεχνικά λήμματα κ κάπου εκεί μπαίνουμε στα υπαρξιακά του πρωταγωνιστή που είναι λίγο αφελή και ατονιζει το ενδιαφέρον. Ωστόσο η ατμόσφαιρα σε βάζει στο κόλπο και αυτό μετράει.
«Αυτό πάντως το τραγούδι είναι λάγνο, αρχαϊκό, σαγηνευτικό και ακούγεται σαν να ναι μιξαρισμένο με το εκτυφλωτικό φως του καλοκαιριού που έρχεται από το πουθενά και σκάει στο πρόσωπό σου»
Ξεκίνησε ως Ferris Bueller's Day Off, έγινε λίγο φύλακας της σίκαλης, λίγο less than zero και κατέληξε σε τελευταίο καλοκαίρι στη Ρώμη. Μια τρυφερή καλοκαιρινή αναγνωστική επιλογή out of age (σχεδόν) που χαίρομαι που έκανα ως πρώτη γνωριμία με τον Kubiczek.
Το βιβλίο χώρεσε δύο καλοκαιρινούς μήνες του 1985 του Πότσνταμ της ανατολικής Γερμανίας οι οποίοι ανήκουν στον έφηβο Ρενέ με το πεταχτό αυτί, ο οποίος ξεμένει με αρκετά χρήματα μόνος στο σπίτι. Ο Kubiczek υμνεί την αιώνια νεότητα, γλυκιά, άβολη και άτσαλη, γεμάτη αναγκαίες δραματικότητες. Αυτό που καταφέρνει πραγματικά είναι να δημιουργήσει την κατάλληλη ατμόσφαιρα.
Ο Ρενέ και η παρέα του πίνουν Napoleon με κολα (επτά μπουκάλια), τζιν τόνικ και μπόλικο Seerosé, στα μεγάλα ποτήρια που είναι κανονικά για χυμό. Εύκολο να καταλήξει κανείς μεθυσμένος μέσα στο καινούριο του σκληρό δερμάτινο τζάκετ, ειδικά εάν έχει ξεκινήσει να πίνει από το πρωί. Ο Ρενέ και η παρέα του ακούνε βινύλια και γράφουν new -- dark wave και indie κασέτες, the cure, clan of Xymox, sisters of mercy, Echo & the Bunnymen, Cocteau twins, this mortal coil.. To Sketch for summer από Durutti Column έγινε ο τίτλος, ανάμεσα στη μάχη του Hell of a summer και are you ready to be heartbroken?
are you?
Η λογοτεχνία και η πολιτική δεν είναι μακριά. Τα αγόρια βυθίζονται στη μελαγχολία του Παρισιού, σε ανθολογίες λυρικής ποίησης, στον Μπρεχτ και πειραματίζονται με την ολοένα και λιγότερη αίγλη του κομμουνισμού λίγο πριν την πτώση του τοίχους του Βερολίνου, χωρίς να είναι σίγουροι τι σημαίνει, βλέποντας όμως καθαρά τα ψέματα ή τις ειρωνείες των μεγάλων.
- Νόμιζα πως είσαι κομουνιστής. - Ναι αλλά όχι στη λογοτεχνία
Σε σημεία πέφτει η ένταση και η μόνιμη προσπάθεια να κατακτηθούν τα κορίτσια κουράζει τον αναγνώστη, αλλά δεν λείπουν και τα πιο σημαντικά μηνύματα: Όταν ο Ρενέ γίνεται πιο κουλ, δεν σταματάει να βλέπει τα κορίτσια ως ανθρώπους ενώ είναι μεγάλος ο πειρασμός από τον περίγυρό του να χάσει την αρχική του ταυτότητα, να στερέψει και ο ρομαντισμός. Ευτυχώς ο Ρενέ γίνεται πιο κουλ απ’ όλους της παρέας.
«Τότε ήταν που είπα, Ρενέ, αδερφέ μου, δεν είσαι παρά ένας αμετανόητος καιροσκόπος. Κατάλαβε το επιτέλους: Η Μπιάνκα είναι ο θηλυκός Μάριος, πάντοτε αυθόρμητη και ευθύς τύπος, ενώ η αδερφή της Φρίτσι είναι λιγάκι όπως εσύ. Αν προτιμήσεις την Μπιάνκα από την αδερφή της Φρίτσι τιμωρείς τον ίδιο σου τον εαυτό. Θα πρόδιδες κι εκείνη κι εσένα. Και όλους τους ήρωες των τραγουδιών των Smiths. Θα πρόδιδες τη διεθνή των ντροπαλών και συνεσταλμένων».
Νομίζω ότι με ενθουσίασε. Γενικά ότι έχει να κάνει με βινύλια/κασέτες/ποίηση σε οποιαδήποτε μίξη μεταξύ τους μου δημιουργεί μια κάποια θετική προδιάθεση. Στο συγκεκριμένο βιβλίο έχουμε + new wave + indie και επιπλέον έναν μεταρομαντισμο. το τέλος της εφηβείας και το τέλος του καλοκαιριού συμπίπτουν και το βιβλίο είναι μια σύγχρονη ιστορία έρωτα στα δύσκολα χρόνια του '80. Αυτό που μου αφήνει το βιβλίο είναι το συμπέρασμα ότι ο Ρενέ και η Βικτώρια είναι πολύ Εντάξει τυπακια, κι επίσης ένα μίσος για όλους αυτούς τους κοινωνικούς θεσμούς που στην πραγματικότητα πρόκειται για μηχανισμούς πειθάρχησης και καταστολής της ελευθερίας του ατόμου (οικογένεια/σχολείο/στρατός/εργασία).
hach, so ein schönes Buch übers Erwachsenwerden, erste Liebe, den Sommer und eine Jugend in der DDR. Am Ende des Buches habe ich mir gewünscht, dass es vielleicht mal ne Fortsetzung gäbe, aber vermutlich wäre das ein komplett anderes Buch. deshalb ist es wohl besser so, dass mit den Ferien auch das Buch endet und für alle ein komplett neuer Abschnitt beginnt: für René (den Protagonisten) an einem neuen Ort in einer neuen Schule und für den Leser vielleicht mit einem neuen Buch.
Βρισκόμαστε στο Πότσνταμ της Αν. Γερμανίας, το καλοκαίρι του 1985. Ο 16χρονος Ρενέ, έχει χάσει τη μαμά του και καθώς ο πατέρας του φεύγει σε επαγγελματικό ταξίδι, μένει μόνος στο σπίτι... στην καρδιά της Γερμανίας, όταν ο σοσιαλισμός έχανε σιγά σιγά την αίγλη του και μια νέα εποχή γεννιόταν.
Εφηβεία, μια λέξη που φέρνει στο μυαλό μας τόσα σχήματα, αμφισβήτηση, αναζήτηση, στιγμές στα άκρα, αδυναμία οριοθέτησης, έρωτας, ζήλια, άγγιγμα, κατακλυσμός συναισθημάτων, επανάσταση (δίχως αιτία δε μας έλεγαν;), μοναξιά, μελαγχολία. Στιγμές πρωτόγνωρες όλες τους, μια διαφορετική εμπειρία σύνδεσης με το Εγώ μας, πίνακας ζωγραφισμένος με χρώμα μαύρο.
Ο συγγραφέας επιλέγει στοχευμένα να τοποθετήσει στις καρδιές των χαρακτήρων συγγραφείς και έργα του περιθωρίου, όσα θεωρούνταν απαγορευμένα κι εξεζητημένα. Έφηβοι οι οποίοι μέσα από τις λογοτεχνικές επιλογές τους καθρέφτιζαν την αντιπολίτευση, αντιρρησίες στις μουσικές κανονικότητες, στις αυθεντίες αναγνώστ(ρι)ες/συγγραφείς εναντιώνονταν στο ρεύμα της εποχής αμφισβητώντας την τέχνη, την οποία επέλεγαν ύστερα από έρευνα. Έφηβοι διαφορετικοί, από εκείνους που ακόμη και σήμερα δε συναντάς συχνά. Πώς ήταν να ζεις στην (πρώην) Ανατολική Γερμανία, λίγο πριν την ενηλικίωση, λίγο πριν την πτώση του τείχους (για την οποία είχες ακόμη πλήρη άγνοια) ;
Ο αυτοσαρκασμός, το χιούμορ και οι ευαισθησίες-ανησυχίες του Ρενέ, με έκαναν να χαμογελάσω πολλές φορές καθώς διάβαζα τις περιπέτειές του, να ταξιδέψω πίσω στο χρόνο και να αγγίξω τρυφερά τις πρώτες μου στιγμές ανεξαρτησίας, το πρώτο φιλί, το πρώτο καρδιοχτύπι, το πρώτο σφηνάκι ursus, το πρώτο τσιγάρο, τις αυταπάτες που έτρεφα πως όλα τα απαγορευμένα θα μου έδιναν την δυνατότητα να καταταχτώ στην ομάδα των μεγάλων (!!), σ'εκείνη που σήμερα είμαι και προσπαθώ απεγνωσμένα να της ξεφύγω.
Πρώτη επαφή με τον συγγραφέα και σίγουρα όχι τελευταία! Η τρυφερότητα και ο ρομαντισμός στη γραφή του με υποχρέωσαν να κατεβάσω ρυθμούς και να απολαύσω τη ζεστασιά του.
Είναι ένα ξεκάθαρο 3,5 ..θα ήταν εύκολα 4 αν σε κάποια σημεία δεν αισθανόμουν μια ελαφριά κούραση από τις περιγραφές, οι οποίες δεν ήταν επουδενί υπερβολικές.
Αν μου λέγανε να προτείνω το απόλυτο καλοκαιρινό βιβλίο θα ήταν αυτό. Κι αν μου λέγανε να προτείνω ένα απολαυστικό βιβλίο εφηβικής πνοής και απόχρωσης θα ήταν πάλι αυτό. Ο ήρωας της ιστορίας, ο 16χρονος Ρενέ, θα πρέπει να περάσει το καλοκαίρι μόνος στο σπίτι, στο Πότσνταμ της Ανατολικής Γερμανίας του 1985, με 1000 μάρκα, τους τρεις φίλους του και 7 μπουκάλια Napoleon που δεν πρέπει να καταναλώσει, αλλά φυσικά και θα τα καταναλώσει (για πρωινό, μεσημεριανό, απογευματινό, βραδινό). Έχει μάθει καλά το ποιηματάκι που πρέπει να λέει ένας εκκολαπτόμενος κομμουνιστής, έχει αντιληφθεί ότι οι προσπάθειες για παγκόσμια ειρήνη είναι παραμυθάκι των «μεγάλων», κάνει μακροβούτια στην απαγορευμένη λογοτεχνία με Μποντλέρ, Ρεμπό, Μπέκετ και Μπουκόφσκι, ακούει Cure, Triffids και Ramones, καπνίζει, πίνει, φοράει μαύρα, ενίοτε χρησμοποιεί καγιάλ, ερωτεύεται και τότε γράφει κασέτες, ταξιδεύει, λέει ψέματα με μεγάλη ειλικρίνεια, είναι ευφυής και ευαίσθητος, ζει όπως πρέπει να ζει κάποιος την εφηβεία του: ά φ ι λ τ ρ η. Τρολάροντας τη ζωή των μεγάλων και ανιχνεύοντας το μέλλον μέσα από απόπειρες ενηλικίωσης. Τόσο απερίσκεπτα και τόσο συνετά ταυτόχρονα. Κι αν μου λ��γανε να ορίσω την «υψηλή λογοτεχνία» θα έλεγα πως δεν είναι εκείνη που μας συστήνεται με δύσκολες προτάσεις, υποδόρια νοήματα και δυσθεώρητους χαρακτήρες αλλά είναι η λογοτεχνία που με απολαυστική αφηγηματική δύναμη σε βάζει σε μια ιστορία από την οποία δε θες να βγεις. Αυτό μου συνέβη με τον Kubiczek. Και με τον Ρενέ. Πολύ φίλος μου ο Ρενέ.
Für mich ein interessanter Blick in die "Vorwendezeit", etwas einseitig betrachtet was mit sehr viel Geld passierte. Die Liebe und Freundschaft wirkt etwas vernebelt von den vielen Zigaretten und dem Alkohol.
Ενα νοσταλγικο μυθιστορημα για το καλοκαιρι του 1985 μιας παρεας εφηβων στο Ποτσνταμ της Αν.Γερμανιας. Ειναι διαχυτη η γερμανικη μελαγχολια αλλα παραλληλα και ο ρομαντισμος της εφηβειας και της ενηλικιωσης.
Loved that this book was set in Potsdam, so that I could imagine the characters strolling through the city. Apart from that though, I found the novel too long and lacking a thrilling plot. Nonetheless, it was quite a decadent read.
Was für ein schön zu lesendes Buch! Locker-leicht-melancholisch vermittelt es ein Lebensgefühl, wie man es nur in einem Sommer mit 16 haben kann - ok, vielleicht auch noch mit 17 oder 18 ;-) Sommer 1985 in Potsdam, René ist gerade 16 geworden und vor ihm liegen zwei Monate ohne Schule, ohne Erwachsene und mit überraschenderweise viel Geld. Lässig-schnoddrig und auch wundervoll selbstironisch erzählt er von dieser Zeit, dem Abhängen mit seinen Freunden, seinen Erfahrungen mit Mädchen und überhaupt diesem Leben, in dem es nichts Wichtigeres zu geben scheint als Bücher, Musik, Klamotten - nicht zu vergessen der Weltfrieden. Ich las die meiste Zeit mit einem Grinsen im Gesicht, zum Einen weil der Text an sich sehr humorvoll ist ('Es herrschte bei uns ja ständig ein Überfluss an irgendwelchem Mangel'), zum Andern weil mir Vieles sehr bekannt erschien, auch wenn ich meine Jugend nicht in der DDR verbrachte (beispielsweise das Zusammenstellen von Mixtapes). "Hach! - diesen Ausruf hat man beim Lesen von André Kubiczeks «Skizze eines Sommers» ziemlich oft im Kopf." - so schrieb der Stern und ich kann dem nur zustimmen. Insbesondere auch bei der Erwähnung von Musik. Viele, schon lange nicht mehr gehörte Gruppen kehrten wieder ins Bewusstsein zurück, die ich mir endlich mal wieder zu Gemüte führen werde ;-) (The Cure, Grandmaster Flash...). Überrascht bin ich, wieviele Gemeinsamkeiten es offensichtlich damals zwischen der Ost- und West-Jugend gab, nur in wenigen Situationen schienen wirklich deutliche Unterschiede zu herrschen (beispielsweise bei der Literaturbeschaffung). Auch wenn das Buch mehr als leichte Unterhaltung daherkommt, sind doch immer wieder schöne, tiefergehende Passagen zu finden. Beispielsweise die Lobeshymne auf ein Gedicht: 'Es war wie ein Wunder, jemanden zu treffen, der genau wusste, was man selber gern gesagt hätte. Und der es für einen in Worte kleiden konnte, die schön klangen und in einem Buch geborgen waren, das so edel wirkte wie ein Schatzkiste.' So oder so ähnlich ging es mir auch mit diesem Buch :-)
4,5 Sterne Ein handwerklich wunderbar geschriebener Coming-of-Age Roman, der einem zum Einen eine kleine Zeitreise in die 80er ermöglicht und andererseits sehr authentisch die Lebenswelt des gerade 16-jährigen René rüberbringt. Kann man in einem Rutsch durchlesen, muss man aber nicht. Überrascht hat mich dabei, wie nahe die Ost-Jugend an den westlichen Musiktrends dran war. Überhaupt macht der Osten einen besser informierten und reiferen Eindruck als (mein erlebter) Westen.
Sehr authentisch fand ich viele der Interaktionen mit den anderen Figuren. Wunderbar erfrischend dass es nicht unbedingt viel Sex braucht, um Herzklopfen zu erzeugen. Einziger Kritikpunkt von meiner Seite: Inhaltlich war es ein wenig zu harmonisch. Soll heißen, es begegnen René eigentlich nur nette und verständnisvolle Menschen. Mir fehlte da ein bißchen Gegenwind, egal ob von der Obrigkeit oder anderen Jugendlichen, die seinen Emo-Stil vielleicht nicht unbedingt gutheißen. Andererseits könnten einem sicher auch einige Gründe einfallen, warum dies beim Ich-Erzähler so rüberkommt.
„Skizze eines Sommers“ ist ein Jugendroman über die Freund- und Liebschaften der Hauptperson René seines letzten Sommers ehe er ein Internat besuchen muss. In dem Buch berichtet der Autor André Kubiczek sehr zeitgeistlich und zeitgenössisch über Renés Leben als Jugendlicher in Ostdeutschland im Jahre 1985. Es werden Produkt- und Ortsnamen genannt, die es nur damals gab. Renés Leidenschaften wird realistisch und dennoch irgendwie schön beschrieben. Freundschaftsdynamiken werden teilweise kompliziert, jedoch immer realistisch dargestellt, was die Geschichte eine gewisse Tiefe verleiht. Man kann ganz leicht von der Handlung gebannt sein, da die Geschichte sehr flüssig und zusammenhängend geschrieben ist. Es ist so ein Roman, den man innerhalb weniger Stunden komplett durchlesen kann. Von daher kann ich ihn schlecht weniger als fünf Sterne verleihen.
5/5 με κριτήριο πόσο το απόλαυσα εγώ, 4/5 θα έβαζα για το ευρύ κοινό. Σκίτσο ενός καλοκαιριού, μιας εποχής και μιας εφηβείας που δε ζήσαμε όσοι ήμασταν έφηβοι 10 χρόνια αργότερα, αλλά δεν τη νιώθουμε και τόσο ξένη. Το βιβλίο συνοδεύεται από playlist στο YouTube και το Spotify με τον γερμανικό τίτλο (Skizze eines Sommers). Αν ενθουσιαστείτε με αυτή θα σας αρέσει και το βιβλίο σίγουρα!
Das Buch begleitet uns durch die Sommerferien 1985 aus der Sicht eines "DDR Jugendlichen". Nach der Lektüre wundert es mich nicht, dass das Buch auf der Shortlist für den deutschen Buchpreis steht, denn mir hat das Buch richtig gut gefallen. Es ist toll geschrieben und hat mich kaum noch losgelassen. Es kommen dann halt dann auch noch die Erinnerungen bei einem selber hoch, was das ganze dann zu einem noch größeren Lesegenuss macht. Ich hatte gar nicht so viel von dem Buch erwartet, aber es hat mich wirklich gepackt und sehr gut unterhalten. Daher auch die volle Punktzahl, obwohl es natürlich eher leichte Lektüre ist. Mal sehen, wie es im Quartett dann besprochen wird. (Biller wird es wahrscheinlich wieder verreißen...)
Είναι το βιβλίο που θέλεις να διαβάσεις το καλοκαίρι,να θυμηθείς την εφηβεία σου,τους πρώτους έρωτες,το τραγούδι που άκουγες μέχρι να λιώσει η κασέτα, τα βιβλία που σημάδεψαν τη σκέψη σου, να φιλοσοφήσεις για την πολιτική κατάσταση, να ξανανιωσεις την μελαγχολία των δεκάξι και να εστιάσεις στην υπέροχη άγνοια που είχες για για το μέλλον. Ειδικά αν έζησες στα eighty's όλα είναι πολύ οικεία. Συνοδεύεται από υπέροχο σάουντρακ που υπάρχει διαθέσιμο στο youtube η κασέτα του Ρενέ
Wow. Ich habe lange kein so gutes Buch mehr gelesen. Ich hoffe wirklich Andre Kubiczek gewinnt den Buchpreis, er hätte es mit dem Titel echt verdient. Ich will eigentlich gleich nochmal von vorn anfangen zu lesen :)
This is really engaging and has phenomenal metaphors and flowerful language but then the plot involves the main character and narrator cheating on his girlfriend, excusing it by saying it's incest, not telling her, then being mad at her when she falls in love with someone else and tells him as soon as she can, being mad at his best friend when he cheats on his girlfriend, then finding a new (kinda) girlfriend but still keeping the incest thing alive and everything works out perfectly for him
Manages to emulate the tone of voice of a melancholic emo teen pretty well, but it sounds all too familiar (the Catcher in the Rye came to mind a lot). Also, melancholic emo teens can get annoying really fast, and so does this book at times. Finally, the happy end, as well as many of the story elements before it, seem just all too convenient.
Περίμενα να μάθω λίγα περισσότερα για τη ζωή των νέων στην Ανατολική Γερμανία το 1985. Η ιστορία αφορούσε κυρίως τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα του πρωταγωνιστή και της παρέας του κατά τη διάρκεια ενός ανέμελου καλοκαιριού .
A great novel with a lot of nostalgia and a real-life view on the daily life in DDR. Although not very deep it somehow captivated me and really enjoyed it.