کتاب «مقتل امام حسین(ع)» یک اثر تاریخ پژوهانه است و تفاوتش با دیگر مقاتل در این است که گاهی ترتیب زمانی وقایع به طور منظم، بیان نشده است. دلیل این امر، این بوده که علامه عسکری میخواسته پیوستگی فکری مخاطب را حفظ کند. کتاب مذکور با نظارت آیتالله جاودان و یک تیم پژوهشی 8 نفره تدوین شده که نظارت بر این تیم را نیز علی حدادی به عهده داشته است. علامه عسکری در تدوین این کتاب صرفا بر مقاتل شیعه اتکا نکرده و به مقاتل و منابع اهل سنت نیز مراجعه کرده است.
علامه سید مرتضی عسکری در سال ۱۲۹۳ شمسی در سامراء در خاندان علم و دانش پرور عریقی متولد شد. پدر بزرگوار ایشان، آیت الله سید محمد حسینی معروف به شیخ الاسلام فرزند آیت الله سید اسماعیل شیخ الاسلام و داماد آیت الله میر محمد شریف عسکری تهرانی معروف به خاتمةالمحدثین بود. ایشان از ده سالگی به حوزه های علوم دینی پای گذاشت، مقدمات و بخش هایی از سطوح را در همان شهر تحصیل کرد و در سال ۱۳۱۰ شمسی در عصر مرجعیت آیت الله العظمی حائری به حوزه علمیه قم مشرف و ادامه دروس سطوح را در محضر بزرگانی همچون آیت الله شیخ محمدحسین شریعتمدار ساوجی و آیت الله سید شهاب الدین مرعشی در فقه و اصول و لمعه و قوانین و رسایل و مکاسب و بخشی از کفایه را تعلم کرد. وی سپس از آنجا به سامراء بازگشت و ادامه کفایه و فقه اجتهادی و اصول خارج را از اساتید بزرگ آن شهر از جمله آیتالله آقا میرزا حبیب الله اشتهاردی و آیتالله سید محمدرضا شوشتری تحصیل کرد.
ایشان در سن قریب ۲۰ سالگی اولین حرکت اجتماعی خود را با تأسیس مدرسهای کوچک در سامراء شروع کرد و بعدها این کار را در شهر کاظمین(۱۳۶۳هـ.ق) با تأسیس مدرسه ابتدایی ادامه داد. این مدارس بعدها به شهرهای بصره، دیوانیه، حله، کاظمین و نعمانیه پای نهاده و در مقاطع مختلف مهدکودک، دبستان و دبیرستان ، دخترانه و پسرانه و مراکزی برای تعلیم و تربیت بزرگسالان گسترش یافت و بعدها در سال ۱۳۸۴هـ.ق. به تأسیس یک دانشگاه با دو دانشکده علوم اسلامی و ادبیات عربی ادامه یافت. این مجموعه بزرگ و بسیار موثر تا زمانی که ایشان از عراق هجرت کرده و به لبنان و بعد به ایران آمد، برپا بود و در سال ۱۳۸۹هـ.ق. به دست دولت بعثی عراق نابود شد.
یکی دیگر از حرکات اجتماعی بزرگ ایشان، مبارزات سیاسی گستردهای بود که از عصر دولت پادشاهی عراق تا عصر حزب بعث برای احقاق حقوق شیعیان عراق انجام داد. ایشان در این دوران در راس روحانیان مبارز عراق بود و شهدای بزرگی چون آیتالله سید محمدباقر صدر و سید مهدی حکیم و سید محمدباقر حکیم در شمار این گونه از علما قرار داشتند که ایشان سرانجام با روبرو شدن با خطر اعدام از عراق گریخت.
یکی دیگر از کارهای اجتماعی ایشان تشکیل و تاسیس صندوق خیریه ای بود که با برپا کردن دو درمانگاه و سپس شروع به ایجاد یک بیمارستان بزرگ ادامه یافت و با بیرون آمدن از عراق به سرنوشت نامعلومی گرفتار شد و این مجموعه کاری شبیه به کمیته امداد امام انجام میداد.
از بزرگترین کارهای علامه تحقیقات نوینی است که شهرت ایشان بیشتر مرهون آن است. این تحقیقات کارهای نو و روشهای نوینی در تحقیقات اسلامی پدید آورد و در واقع راه نوینی در تبیین اسلام شیعی و دفاع از آن بود. اولین نمونه از این گونه تحقیقات در سال ۱۳۷۵ه.ق به نام “عبدالله بن سبا و اساطیر اخری” نشر یافت که در عالم اسلام شهرت یافت و تاثیرگذار شد و در مجله الازهر، دو مقاله و نقد در مورد آن نوشته شد.این کتاب تا حدود ۴ جلد ادامه یافت. بعد از ان “خمسون ومئة صحابی مختلق”(یکصد و پنجاه صحابى ساختگى) در سه جلد و “معالم المدرستین” در ۳ جلد و “القران الکریم و روایات مدرستین”در ۳ جلد و سر انجام محموعه بزرگی از رساله های کوچک به نام بر گستره کتاب و سنت، بخشی از تالیفات ایشان میباشد. این کتابها به زبانهای انگلیسی، فارسی، ترکی و اردو و بخشی از آنها به زبانهای ایتالیائی، روسی و … ترجمه و نشر شده اند.
علامه بیش از سی و پنج سال قبل به ایران آمد و ازهمان ابتدا به ادامه راهی که در عراق آغاز کرده بود، پرداخته، تبلیغ و ترویج و تحقیق و خدمت به محرومان و اقامه جماعت و بعدها تاسیس مراکز علمی همچون دانشکده علوم اسلامی را وجهه همت خویش قرار داد. امروز دانشکده اصول الدین که سالها از تاسیس آن میگذرد، در شهر های قم، دزفول و تهران در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا مشغول و کار پرورش محقق را بر عهده گرفته است. بحثهای علمی و مناظرات ایشان با دانشمندان مذاهب و ادیان گوناگون جهان، بسیار روشنگرانه و منحصر به فرد است و بسیاری از این مباحثات به صورت کتاب انتشار یافتهاند. علامه عسکری، ریاست دانشکده اصولالدین را که خود بنیانگذار آن بودهاند، بر عهده داشتند. ایشان در سومین همایش چهرههای ماندگار در مهر ماه سال ۸۲ به عنوان یکی از نخبگان فرهیخته و برجسته علمی ـ فرهنگی معرفی شدند. همچنین بزرگداشت علامه عسکری در سومین اجلاس مجمع جهانی اهل بیت ـ علیهمالسلام ـ در تابستان سال ۱۳۸۲ در تهران برگزار شد.
گزیده فعالیتها و آثار علمی علامه عسکری الف) تألیفات عربى ۱ـ مئة و خمسون صحابى مُختلَق (سه جلد)؛ ترجمه فارسی: یکصد و پنجاه صحابى ساختگى. ۲ ـ عبدالله بن سبا و أساطیر أخرى (دو جلد)؛ عنوان ترجمه فارسی: عبدالله بن سبا و دیگر افسانههای تا
مقتلی که در باب شخصیتها نکاتی را بیان کرده بود و از این حیث برایم جالب بود. هرچند این حرف را در قیاس با چند مقتلی که خواندم میزنم و تسلط دقیقی ندارم. ولی مثلا در باب تیرباران صبح عاشورا حرفی نزده بود. به طور کلی حس میکنم با یک کتاب کار کسی که بخواد درباره عاشورا مطالعه کنه راه نمیافتد و این یک کتاب از میان چند کتابی است که باید خوانده شود.
یه منبع فارسی که درسته خیلی مفصل نیست، اما کلیات وقایع رو به صورت عالمانه گفته، و پاورقیهای خیلی خوبی داره و که اطلاعات ویژهای رو در اختیار خواننده قرار میده.