What do you think?
Rate this book
Dolores Dolly Poppedijn
'Dolores Dolly Poppedijn' vertelt het hypnotiserende verhaal van Charlotte, een vrouw die na de dood van haar baby Dolores steeds verder afglijdt in haar diepgewortelde verlangen haar perfecte baby te herscheppen.
Olde Heuvelts tour-de-force is een huiveringwekkende vertelling in de traditie van grootmeesters Roald Dahl en Edgar Allan Poe, doordrenkt met inktzwarte humor en weergaloos geïllustreerd door Iris Compiet.
Olde Heuvelts tour-de-force is een huiveringwekkende vertelling in de traditie van grootmeesters Roald Dahl en Edgar Allan Poe, doordrenkt met inktzwarte humor en weergaloos geïllustreerd door Iris Compiet.
93 pages, Paperback
First published June 1, 2019
11 people are currently reading
393 people want to read
About the author
Thomas Olde Heuvelt
47 books2,981 followersThomas Olde Heuvelt (1983) is the international bestselling author of HEX. The much-praised novel was published in over twenty-five countries around the world and is currently in development for TV by Gary Dauberman. Olde Heuvelt, whose last name in Dutch dialect means “Old Hill,” was the first ever translated author to win a Hugo Award for his short story "The Day the World Turned Upside Down".
His new novel ECHO will be out with Nightfire Books in the US and Hodder & Stoughton on February 8, 2022. International publication of his novel ORACLE, which topped all the bestseller charts in The Netherlands in March '21, will follow soon thereafter.
Thomas lives in The Netherlands and the south of France and is an avid mountaineer.
Praise for HEX:
“This is totally, brilliantly original.” —Stephen King
“Creepy and gripping and original.” ―George R.R. Martin
“Spielbergian in the way Olde Heuvelt shows supernatural goings-on in the midst of everyday life... It’s a fabulous, unforgettable conceit and Olde Heuvelt makes the most of it.” ―The Guardian
His new novel ECHO will be out with Nightfire Books in the US and Hodder & Stoughton on February 8, 2022. International publication of his novel ORACLE, which topped all the bestseller charts in The Netherlands in March '21, will follow soon thereafter.
Thomas lives in The Netherlands and the south of France and is an avid mountaineer.
Praise for HEX:
“This is totally, brilliantly original.” —Stephen King
“Creepy and gripping and original.” ―George R.R. Martin
“Spielbergian in the way Olde Heuvelt shows supernatural goings-on in the midst of everyday life... It’s a fabulous, unforgettable conceit and Olde Heuvelt makes the most of it.” ―The Guardian
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 219 reviews
January 26, 2023
*Dolores Dolly Poppedijn* is a Dutch book about a mother who lost her baby daughter and has this deep desire to recreate a new perfect baby. The book is written out of the eyes of a female who has serious mental problems (postpartum psychoses?). Right from the start you get sucked into the story, it is an easy read with a lurid twist. The story is unusual and original, however the last 20 pages seem to be rushed by the author. It is really hard to follow what went on to come to such an end. There for it only gets 3 points.
June 2, 2019
Dit jaar viel de eer te beurt aan Thomas Olde Heuvelt om het cadeauboekje voor de Weken van het Spannende Boek te mogen schrijven. Zijn wereldwijde succes met Hex en het onlangs verschenen Echo hadden de organisatie blijkbaar genoeg overtuigd. Thomas heeft de organisatoren van dit festijn nog wel gevraagd of ze het zeker wisten? “Jullie weten wat ik voor boeken en verhalen ik schrijf?” vroeg hij hen nog… Het antwoord was “Ja” en zo gezegd zo gedaan.
Charlotte maakt een erg moeilijke tijd door na het overlijden van haar baby Dolores. Maar de tijd heelt alle wonden zegt men en ook met Charlotte gaat het nu weer beter, zo laat ze de lezer weten in haar eigen woorden. Maar dat er zaken niet helemaal kloppen heeft diezelfde lezer al snel door en als er in de straat een nieuwe baby blijkt te zijn geboren slaan alle stoppen los bij Charlotte.
In soms prachtige literaire zinnen en rijmpjes laat Olde Heuvelt Charlotte tot leven komen als een behoorlijk instabiele vrouw. Die literaire zinnen, die we ook al in Echo tegenkomen en de rijmpjes in Charlotte’s woorden en aan het begin van ieder hoofdstukje laten zien dat de schrijver enorm gegroeid is sinds de eerste versie van Hex. De dichtvorm doet denken aan de verhalen van Edgar Allen Poe, die Olde Heuvelt enorm bewondert. Het is daarom dan wel een beetje jammer dat het verhaal nogal warrig begint en dat de andere personages niet veel aandacht krijgen. De 93 pagina’s van het boekje zijn er eenvoudigweg te kort voor.
Maar oh, wat gaat Thomas Olde Heuvelt weer heerlijk over de top! Het einde is bijna hilarisch te noemen, als het niet zo gruwelijk én verdrietig zou zijn. En dan ook nog de vreselijk goede illustraties van Iris Compiet, zeker een vermelding waard. Ik stel me zo voor dat Thomas dit horror kind af en toe grinnikend heeft geschreven.
Toch is een waarschuwing wel op zijn plaats. Hoewel je een gegeven paard niet in de bek mag kijken, is dit verhaal niet voor iedereen weggelegd. Je kunt je zelfs afvragen of het CPNB met dit boekje de plank niet een beetje misgeslagen heeft. Ik als horror fan juich het toe om een groter publiek kennis te laten maken met de donkere krochten van een schrijversbrein, hoe gruwelijker, hoe beter! Maar dit zal niet iedereen met me eens zijn. Je bent dus gewaarschuwd!
Charlotte maakt een erg moeilijke tijd door na het overlijden van haar baby Dolores. Maar de tijd heelt alle wonden zegt men en ook met Charlotte gaat het nu weer beter, zo laat ze de lezer weten in haar eigen woorden. Maar dat er zaken niet helemaal kloppen heeft diezelfde lezer al snel door en als er in de straat een nieuwe baby blijkt te zijn geboren slaan alle stoppen los bij Charlotte.
In soms prachtige literaire zinnen en rijmpjes laat Olde Heuvelt Charlotte tot leven komen als een behoorlijk instabiele vrouw. Die literaire zinnen, die we ook al in Echo tegenkomen en de rijmpjes in Charlotte’s woorden en aan het begin van ieder hoofdstukje laten zien dat de schrijver enorm gegroeid is sinds de eerste versie van Hex. De dichtvorm doet denken aan de verhalen van Edgar Allen Poe, die Olde Heuvelt enorm bewondert. Het is daarom dan wel een beetje jammer dat het verhaal nogal warrig begint en dat de andere personages niet veel aandacht krijgen. De 93 pagina’s van het boekje zijn er eenvoudigweg te kort voor.
Maar oh, wat gaat Thomas Olde Heuvelt weer heerlijk over de top! Het einde is bijna hilarisch te noemen, als het niet zo gruwelijk én verdrietig zou zijn. En dan ook nog de vreselijk goede illustraties van Iris Compiet, zeker een vermelding waard. Ik stel me zo voor dat Thomas dit horror kind af en toe grinnikend heeft geschreven.
Toch is een waarschuwing wel op zijn plaats. Hoewel je een gegeven paard niet in de bek mag kijken, is dit verhaal niet voor iedereen weggelegd. Je kunt je zelfs afvragen of het CPNB met dit boekje de plank niet een beetje misgeslagen heeft. Ik als horror fan juich het toe om een groter publiek kennis te laten maken met de donkere krochten van een schrijversbrein, hoe gruwelijker, hoe beter! Maar dit zal niet iedereen met me eens zijn. Je bent dus gewaarschuwd!
June 2, 2019
Na het succes van zijn eerste horrorthriller Hex raakte Thomas Olde Heuvelt, volgens eigen zeggen, geblokkeerd. Hij voelde de druk van het idee dat enorme hoeveelheden lezers uitkeken naar een nieuw boek, maar ook van de verwachtingen van buitenlandse uitgevers. Hij voerde gesprekken met andere auteurs, kreeg het plezier in schrijven terug, met als resultaat zijn tweede thriller Echo, dat in mei 2019 is uitgegeven. Daarnaast mocht hij het geschenk voor de Spannende Boeken Weken 2019 schrijven. De titel van dat altijd dunne boekje is Dolores Dolly Poppedijn.
Door een miskraam verliest Charlotte haar dochtertje Dolores. Ze kan haar dood moeilijk verwerken en stort geestelijk steeds meer in. In haar hevige drang naar een perfecte baby slaat ze door, maar komt ze ook steeds meer in een figuurlijk moeras terecht. Ze heeft zich voorgenomen om Dolores te herscheppen om zo haar wens in vervulling te laten gaan.
De grote vraag is of Olde Heuvelt het succes in dit dunne geschenkboekje kan evenaren of, in het meest extreme geval, zelfs kan verbeteren. Het antwoord daarop is even direct als simpel, nee, dat kan hij niet. Bij lange na niet, want Dolores Dolly Poppedijn is, behalve soms wat vreemd, gespeend van iedere vorm van spanning. Het is voor een groot deel wel herkenbaar als, maar dat wordt over de helft van het verhaal pas écht duidelijk, een Olde Heuvelt. Het verhaal heeft dus wel degelijk de kenmerken van een horrorthriller in zich. Het jammere is echter dat dat niet helemaal uit de verf komt, daarvoor ontbreken de gruwelijke details. Misschien omdat dit boekje een cadeautje is, is dat een bewuste keuze van de auteur geweest. Het is immers de bedoeling dat het een breder publiek bereikt, alleen gaat dat dan ten koste van het griezelelement.
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van het belangrijkste personage, Charlotte. Deels lijkt het in dagboekvorm gedaan te zijn, deels ook niet. Wat wel opvalt is dat het geregeld in rijmvorm verteld wordt. Dat doet Charlotte vaker, zegt ze. Op de lezer komt dit warrig en af en toe onsamenhangend over, daardoor is er niet aldoor een touw aan het verhaal vast te knopen, zeker niet in het begin. Gedurende de plot wordt dat beter, maar dat neemt niet weg dat het verhaal stroef en moeizaam leest en dus wat lastig te volgen is.
Desondanks weet de auteur de lezer toch wel wat nieuwsgierig te maken, je wilt uiteindelijk toch weten hoe het verhaal afloopt. Je weet dat er in de ontknoping wat gaat gebeuren, dat voel je door het hele verhaal heen, maar wat dat dan is, blijft tot het eind in het ongewisse. Die uiteindelijke finale is onverwacht en bizar en laat zelfs nog het nodige aan de verbeelding van de lezer over. Alsof er na het laatste hoofdstuk en de laatste woorden nog meer kan gebeuren. Hoewel de slotscène enigszins luguber is, Olde Heuvelt heeft daar geen problemen mee, heeft Dolores Dolly Poppedijn niet de kwaliteit van de reguliere boeken van de auteur. Om lezers voor zich zien te winnen, is het schrijven van dit geschenkboekje een gemiste kans.
Door een miskraam verliest Charlotte haar dochtertje Dolores. Ze kan haar dood moeilijk verwerken en stort geestelijk steeds meer in. In haar hevige drang naar een perfecte baby slaat ze door, maar komt ze ook steeds meer in een figuurlijk moeras terecht. Ze heeft zich voorgenomen om Dolores te herscheppen om zo haar wens in vervulling te laten gaan.
De grote vraag is of Olde Heuvelt het succes in dit dunne geschenkboekje kan evenaren of, in het meest extreme geval, zelfs kan verbeteren. Het antwoord daarop is even direct als simpel, nee, dat kan hij niet. Bij lange na niet, want Dolores Dolly Poppedijn is, behalve soms wat vreemd, gespeend van iedere vorm van spanning. Het is voor een groot deel wel herkenbaar als, maar dat wordt over de helft van het verhaal pas écht duidelijk, een Olde Heuvelt. Het verhaal heeft dus wel degelijk de kenmerken van een horrorthriller in zich. Het jammere is echter dat dat niet helemaal uit de verf komt, daarvoor ontbreken de gruwelijke details. Misschien omdat dit boekje een cadeautje is, is dat een bewuste keuze van de auteur geweest. Het is immers de bedoeling dat het een breder publiek bereikt, alleen gaat dat dan ten koste van het griezelelement.
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van het belangrijkste personage, Charlotte. Deels lijkt het in dagboekvorm gedaan te zijn, deels ook niet. Wat wel opvalt is dat het geregeld in rijmvorm verteld wordt. Dat doet Charlotte vaker, zegt ze. Op de lezer komt dit warrig en af en toe onsamenhangend over, daardoor is er niet aldoor een touw aan het verhaal vast te knopen, zeker niet in het begin. Gedurende de plot wordt dat beter, maar dat neemt niet weg dat het verhaal stroef en moeizaam leest en dus wat lastig te volgen is.
Desondanks weet de auteur de lezer toch wel wat nieuwsgierig te maken, je wilt uiteindelijk toch weten hoe het verhaal afloopt. Je weet dat er in de ontknoping wat gaat gebeuren, dat voel je door het hele verhaal heen, maar wat dat dan is, blijft tot het eind in het ongewisse. Die uiteindelijke finale is onverwacht en bizar en laat zelfs nog het nodige aan de verbeelding van de lezer over. Alsof er na het laatste hoofdstuk en de laatste woorden nog meer kan gebeuren. Hoewel de slotscène enigszins luguber is, Olde Heuvelt heeft daar geen problemen mee, heeft Dolores Dolly Poppedijn niet de kwaliteit van de reguliere boeken van de auteur. Om lezers voor zich zien te winnen, is het schrijven van dit geschenkboekje een gemiste kans.
October 23, 2019
Een beetje luguber boekje maar we zijn niet anders gwoon van deze auteur. Een vlotte vertelstijl met gedichten en rijmvorm. Dolores lijkt een gewone vrouw die het verlies van haar pasgeboren kind niet kan verwerken. In het begin denk je dat ze nog rationeel kan denken, ze hoort haar baby maar weet ergens in haar achterhoofd dat dit niet kan. Haar waandenken begint ernstige proporties aan te nemen totdat ze besluit via een pop nieuw leven in Dolores te blazen. Zelfs haar man gaat er mee akkoord dat misschien wel via een pop Charlotte haar verdriet kan verwerken. Maar is dat werkelijk zo? En daar gaat Charlotte wel heel ver in. Op een bepaald moment naar het einde toe wist ik eventjes niet meer hoe de vork aan de steel zat, ging het nu over en pop of over een echte baby dat ze opgegraafd had. De auteur neemt zelf een loopje met mijn eigen gedachten.
June 2, 2019
Luguber en over de top, zeker weer genoten!
July 14, 2019
Lekker gruwelijk. Een stuk beter dan Hex.
August 6, 2019
Honestly, this was really disappointing! I enjoyed HEX a lot and had high hopes for this novella but alas this was not my kind of book at all.
The book strongly reminded me of The Yellow Wallpaper, although I loved that short story. I think the difference was the tone and writing style that made me dislike this book. The story was very incoherent with some paragraphs being written as a diary entry and some not, and with certain parts written in rhyme and other not. Very confusing, but not in a fun way.
I was hoping the ending might make up for what the book lacks in quality writing but unfortunately it was horrific in a predictable way. It also felt like the author wrote the ending like this for shock value, which I hate.
The book strongly reminded me of The Yellow Wallpaper, although I loved that short story. I think the difference was the tone and writing style that made me dislike this book. The story was very incoherent with some paragraphs being written as a diary entry and some not, and with certain parts written in rhyme and other not. Very confusing, but not in a fun way.
I was hoping the ending might make up for what the book lacks in quality writing but unfortunately it was horrific in a predictable way. It also felt like the author wrote the ending like this for shock value, which I hate.
June 3, 2019
Wat een briljant, griezelig, ongemakkelijk verhaal. Dit is hoe je korte verhalen hoort te schrijven!
August 13, 2024
Ik vond dit eigenlijk best goed? Novelle die gaat over een moeder die haar kind verliest en hier aan onderdoor gaat. Spannend en eng! Soms iets te veel rijmelarij, maar zat wel een goede cadans in.
January 17, 2021
Oh Lord, what have I just read.
I decided to read Dutch books to work on my language skills. This one had been sitting in my bookshelf for years and looked like a slim paperback that I could finish in no time. Or so I thought.
A few pages in I started to worry that I had over estimated my Dutch skills. Either my brain was making a mess of translating what I was reading or the text in itself was insane. A few more pages later, I realised it was the latter.
I knew that the book was categorised as horror but I had no idea what was in store for me. Perhaps a baby ghost I thought, judging by the front cover. I could handle that. But the psychological meltdown of a woman who lost her baby, in the painful nightmarish detail that Thomas Olde Heuvelt describes, was not something I was prepared for.
And yet I found myself reading on, wanting to read on. Knowing fully well that no good could come out of this tale, I kept reading wanting to get to the end. Wanting some sort of release.
In that sense this work reminds of Stephen King's books. The increasing intensity and the sense of being a silent witness to the horror as it unfurls.
There were times when I had to stop to wonder how he could bear to write this story. The macabre details too lifelike to forget. And in that it also reminded me of Chuck Palahniuk's works. Body horror and mental instability.
I still have some open questions about what happened in the story. An unreliable narrator being the major cause and maybe perhaps also the author wanting to leave some things to the reader's discretion.
At any rate, I'm very proud of my Dutch reading skills now. I persisted and was rewarded. With what will probably be nightmares for a while to come. But still.
I can't say I recommend this book but I applaud the mind that came up with it. I would've given it a 4 but I certainly don't want anyone to think this is the kind of book I enjoy and buy me any more like this, so 3 it shall be. But weirdly I suspect I did enjoy it, sort of.
I decided to read Dutch books to work on my language skills. This one had been sitting in my bookshelf for years and looked like a slim paperback that I could finish in no time. Or so I thought.
A few pages in I started to worry that I had over estimated my Dutch skills. Either my brain was making a mess of translating what I was reading or the text in itself was insane. A few more pages later, I realised it was the latter.
I knew that the book was categorised as horror but I had no idea what was in store for me. Perhaps a baby ghost I thought, judging by the front cover. I could handle that. But the psychological meltdown of a woman who lost her baby, in the painful nightmarish detail that Thomas Olde Heuvelt describes, was not something I was prepared for.
And yet I found myself reading on, wanting to read on. Knowing fully well that no good could come out of this tale, I kept reading wanting to get to the end. Wanting some sort of release.
In that sense this work reminds of Stephen King's books. The increasing intensity and the sense of being a silent witness to the horror as it unfurls.
There were times when I had to stop to wonder how he could bear to write this story. The macabre details too lifelike to forget. And in that it also reminded me of Chuck Palahniuk's works. Body horror and mental instability.
I still have some open questions about what happened in the story. An unreliable narrator being the major cause and maybe perhaps also the author wanting to leave some things to the reader's discretion.
At any rate, I'm very proud of my Dutch reading skills now. I persisted and was rewarded. With what will probably be nightmares for a while to come. But still.
I can't say I recommend this book but I applaud the mind that came up with it. I would've given it a 4 but I certainly don't want anyone to think this is the kind of book I enjoy and buy me any more like this, so 3 it shall be. But weirdly I suspect I did enjoy it, sort of.
October 9, 2019
Verhaal: 4/5
Karakters: 4/5
Schrijfstijl: 4/5 Zoals we van Thomas gewend zijn. You love it, or you hate it.
Papier/audio? Moeder vond deze voor mij in een mini bieb.
Herlezen: Ja.
Karakters: 4/5
Schrijfstijl: 4/5 Zoals we van Thomas gewend zijn. You love it, or you hate it.
Papier/audio? Moeder vond deze voor mij in een mini bieb.
Herlezen: Ja.
June 26, 2025
Heel verwarrend....
Ik snap de helft niet van wat er geschreven is.
Het einde vond ik echt verwarrend.... Ik begreep niet wat Charlotte aan het doen was op de commode en met wie/wat? Maar goed dat kan haar gesteldheid voorstellen wellicht?
Jammer dit hoor...... Ik had meer ervan verwacht, als er meer pagina's waren, had het misschien beter tot zijn recht gekomen...
Ik snap de helft niet van wat er geschreven is.
Het einde vond ik echt verwarrend.... Ik begreep niet wat Charlotte aan het doen was op de commode en met wie/wat? Maar goed dat kan haar gesteldheid voorstellen wellicht?
Jammer dit hoor...... Ik had meer ervan verwacht, als er meer pagina's waren, had het misschien beter tot zijn recht gekomen...
This entire review has been hidden because of spoilers.
July 13, 2019
Origineel en creepy; hier en daar zo absurd dat het bijna grappig werd.
October 30, 2025
Hergelezen. Ik weet nog steeds niet wanneer Charlotte de pop heeft omgewisseld tot een echte baby. Luguber vermakelijk boekje.
This entire review has been hidden because of spoilers.
June 4, 2019
Nope. Ik kom terug op mijn review van gisteren ("wat goed en luguber")
Ik dacht namelijk dat het aan mij lag dat ik het verhaal niet begreep, maar ik ben er inmiddels achter dat het niet aan mij lag.
Er is teveel onduidelijk, net of de schrijver grote sprongen heeft willen maken omdat het anders niet op het voorgeschreven aantal pagina's past.
Wat mij niet duidelijk is:
Wat voor baby heeft Charlotte op het eind nou? Is het de baby van de buurvrouw, is het haar eigen baby, is het de pop? En als ze echt met een lijkje aan het knuffelen is, hoe komt ze daaraan? Waar en wanneer heeft ze het opgegraven dan? Heeft ze de baby van de buurvrouw vermoord?
Is de hond nou wel of niet vals? En wat is eigenlijk de functie van de hond?
Wat is wél tof vond: de vage dichtvorm die erdoorheen verweven zat maakte het extra creepy. De tekeningen zijn heel eng. Het langzame afglijden van Charlotte. Het idee van zo'n pop is al horror genoeg. Helaas bestaan ze echt.
Ik dacht namelijk dat het aan mij lag dat ik het verhaal niet begreep, maar ik ben er inmiddels achter dat het niet aan mij lag.
Er is teveel onduidelijk, net of de schrijver grote sprongen heeft willen maken omdat het anders niet op het voorgeschreven aantal pagina's past.
Wat mij niet duidelijk is:
Wat voor baby heeft Charlotte op het eind nou? Is het de baby van de buurvrouw, is het haar eigen baby, is het de pop? En als ze echt met een lijkje aan het knuffelen is, hoe komt ze daaraan? Waar en wanneer heeft ze het opgegraven dan? Heeft ze de baby van de buurvrouw vermoord?
Is de hond nou wel of niet vals? En wat is eigenlijk de functie van de hond?
Wat is wél tof vond: de vage dichtvorm die erdoorheen verweven zat maakte het extra creepy. De tekeningen zijn heel eng. Het langzame afglijden van Charlotte. Het idee van zo'n pop is al horror genoeg. Helaas bestaan ze echt.
This entire review has been hidden because of spoilers.
December 7, 2020
Dit verhaal was iets te gruwelijk voor mij
June 16, 2019
Inderdaad weer eens wat anders dan de normale geschenken van de Spannende boekenweken. Ondanks enkele verwijzingen naar Poe, vond ik de vergelijking met hem (volgens de achterkant van het boek) niet heel sterk. Het verhaal en de stijl deed me eerder denken aan de verhalen van Robert Bloch. Het verhaal is wat simpel maar wel goed uitgewerkt - de waanzin van de moeder komt goed uit de verf. Het einde vond ik echter wat rommelig.
De gedichten en de rijmelarij vond ik niet irritant (zoals sommige andere lezers), al snapte ik niet helemaal het idee (of is het een verwijzing naar de gedichten van Poe? The Raven wordt in elk geval aangehaald.) Zelf zegt het hoofdpersonage: 'Vergeef me dat ik af en toe een rijmpje verzin! Maar van wat schattige rijmelarij is nog nooit iemand slechter geworden, is het wel?' Dit lijkt dan weer te suggereren dat het gerijm en soms nogal lyrische taalgebruik verwijst naar de toestand van de vrouw en hoe los ze is geraakt van de werkelijkheid.
Al met al geen slecht verhaal, maar wel een die wat vragen oproept.
Update: na het praatje van Thomas in Roermond ben ik er nu achter dat het rijmen inderdaad iets zegt over de hoofdpersoon: het stelt de stijl van een wiegenliedje voor. Dat past dus inderdaad in het verhaal. Ik weet nu ook dat hij door veel meer dan alleen Poe en Roald Dahl en Stephen King is beïnvloed.
De gedichten en de rijmelarij vond ik niet irritant (zoals sommige andere lezers), al snapte ik niet helemaal het idee (of is het een verwijzing naar de gedichten van Poe? The Raven wordt in elk geval aangehaald.) Zelf zegt het hoofdpersonage: 'Vergeef me dat ik af en toe een rijmpje verzin! Maar van wat schattige rijmelarij is nog nooit iemand slechter geworden, is het wel?' Dit lijkt dan weer te suggereren dat het gerijm en soms nogal lyrische taalgebruik verwijst naar de toestand van de vrouw en hoe los ze is geraakt van de werkelijkheid.
Al met al geen slecht verhaal, maar wel een die wat vragen oproept.
Update: na het praatje van Thomas in Roermond ben ik er nu achter dat het rijmen inderdaad iets zegt over de hoofdpersoon: het stelt de stijl van een wiegenliedje voor. Dat past dus inderdaad in het verhaal. Ik weet nu ook dat hij door veel meer dan alleen Poe en Roald Dahl en Stephen King is beïnvloed.
June 6, 2019
Ik zou het een ode aan Charlotte Gilman's The Yellow Wallpaper willen noemen, maar ik weet niet in hoeverre horror een ode kan zijn. Dat neemt niet weg dat dit een fantastisch verhaal is en ik heb niets dan lof voor de schrijfstijl en het spelen met rijm.
July 8, 2019
Wat is Thomas zijn schrijfstijl toch heerlijk!
Kort, compact verhaal, heb hem in 1,5 uur in 1 ruk uitgelezen, prachtig geillustreerd door Iris.
Iets te supernatuurlijk voor mijn smaak, en na het lezen zit ik nog met enkele vragen,
Maar je zit vanaf zin 1 helemaal in het verhaal, zeer moeilijk weg te leggen, enorm spannend en duister! Na HEX zat Thomas een beetje in een writersblock, dat kan ik wel merken als ik dit verhaal lees, zijn andere korte verhalen waren net een tikkeltje beter, maar Dolores Dolly Poppedijn is zeker een aanrader. Bedankt weer, Thomas voor je ultieme fantasie!
Kort, compact verhaal, heb hem in 1,5 uur in 1 ruk uitgelezen, prachtig geillustreerd door Iris.
Iets te supernatuurlijk voor mijn smaak, en na het lezen zit ik nog met enkele vragen,
Maar je zit vanaf zin 1 helemaal in het verhaal, zeer moeilijk weg te leggen, enorm spannend en duister! Na HEX zat Thomas een beetje in een writersblock, dat kan ik wel merken als ik dit verhaal lees, zijn andere korte verhalen waren net een tikkeltje beter, maar Dolores Dolly Poppedijn is zeker een aanrader. Bedankt weer, Thomas voor je ultieme fantasie!
January 7, 2025
Het boek begint nogal warrig en onsamenhangend. De rest van het kleine boekje is soms wat moeilijk te volgen vind ik, maar gedurende de plot wordt het wat beter. Het verhaal is daarnaast best bizar en wekte mijn nieuwsgierigheid als horrorfan. Het einde is vrij gruwelijk dus dit boek is niet voor iedereen weggelegd. Al met al een best oke boekie.
June 28, 2019
Dit is een bizar boek. Dat is de enige manier hoe ik kan het omschrijven. Doordat het eenzijdige perspectief van het dagboek aan een overleden dochter blijf je in het hoofd van een wanhopige moeder. Een zekere aanrader voor de liefhebber van een mindfuck.
July 2, 2019
Een knap geschreven maar bizar geschenkboekje.
Knap om dit in een kort verhaal neer te zetten. En je als man in te leven in de gedachtes van een vrouw met psychische problemen. Bizar door de gebeurtenissen die passeren.
Knap om dit in een kort verhaal neer te zetten. En je als man in te leven in de gedachtes van een vrouw met psychische problemen. Bizar door de gebeurtenissen die passeren.
April 5, 2020
Het was goed spannend naar het einde toe, maar omdat het verhaal redelijk verwarrend is op z’n tijd kan ik helaas niet meer dan 3 sterren ervoor geven.
January 15, 2023
Eh.. ja.. ok..
August 9, 2024
Uma leitura curta e precisa, e como eu já esperava, não é pra todo mundo. Achei as pessoas nas reviews um pouco críticas demais se tratando de um conto, mas tudo bem.
Senti que as últimas cenas foram corridas demais, como se fossem compactadas para caber em 120 páginas, tirando isso, achei bem mórbido, do jeitinho que eu gosto.
Senti que as últimas cenas foram corridas demais, como se fossem compactadas para caber em 120 páginas, tirando isso, achei bem mórbido, do jeitinho que eu gosto.
June 10, 2019
Fun read about a zombie baby doll. Definitely adding to my aversion to (life like) doll...
August 13, 2019
Bizar en weerzinwekkend! Toch wil je het einde weten!
September 5, 2024
2 of 3 sterren, ik twijfel. Knap om zo'n gestoord iets te verzinnen dus 3.
Displaying 1 - 30 of 219 reviews