Η Αριάν Μνουσκίν συνδυάζει μέσα της τόσες και τόσες γυναίκες: αρχηγός θεατρικής ομάδας, που ίδρυσε το 1964 την "Εταιρία Εργατικής Συνεργασίας Παραγωγής, το θέατρο του Ήλιου", οραματίστρια σκηνοθέτις βουτηγμένη στους πολιτισμούς της Ανατολής και της Ασίας, τολμηρή κινηματογραφίστρια - γνωρίζουμε τον έξοχο Μολιέρο της, αγωνίστρια σε όλα τα σημεία της υδρογείου, και μικρό κοριτσάκι πάντοτε έκθαμβο μπροστά σε αυτά που της αποκάλυψε στα κινηματογραφικά πλατώ ο πατέρας της, ο παραγωγός Αλεξάντρ Μνουσκίν. Σαράντα χρόνια τώρα καθοδηγεί με πάθος και χωρίς συμβιβασμούς μια εταιρία θεάτρου που, από την Κουζίνα (1967) ως Το Τελευταίο Καραβανσεράι (2003), από την ομαδική δημιουργία (Οι Κλόουν, 1789, 1793, Η Χρυσή Εποχή) στο Σαίξπηρ και τον Αισχύλο, πάντοτε εξερεύνησε ένα θέατρο- μαρτυρία για τον Κόσμο. Οι παραστάσεις της, τροφοδοτημένες από παραδόσεις αλλά ανοιχτές στο σήμερα - "μόνο το τώρα έχει σημασία για μένα", λέει - ενσαρκώνουν μια μοναδική πνευματική περιπέτεια. Στον Ήλιο, η ουτοπία πραγματοποιήθηκε... Στον Ήλιο, η ουτοπία υπάρχει ακόμα!
Συναρπαστικό πορτρέτο της Αριάν Μνουσκίν μέσα από 16 συζητήσεις με τη δημοσιογράφο και κριτικό Φαμπιέν Πασκώ. Μόνο θαυμασμός και συγκίνηση για τη σπουδαιότερη σκηνοθέτρια που γέννησε η Ευρώπη, τη φοβερή οραματίστρια της σοσιαλιστικής ουτοπίας Theatre du Soleil, τη γυναίκα που αφιέρωσε σπαρτιατικά όλη τη ζωή της στο ουμανιστικό ερευνητικό θέατρο. Το συστήνω ανεπιφύλακτα τόσο για τον αριστουργηματικό τρόπο της Πασκω να φωτίσει ολόπλευρα το ιερό αυτό τέρας όσο και για την εξαιρετική μεταφραση του Γιώργου Βουδικλάρη.
Una directora de teatro, magnífica que habla sobre su trabajo con el teatro del Sol. Una visión muy bella del teatro donde el rigor, el trabajo y la magia siempre presente. Un libro para recordar el quehacer teatral y amarle otra vez.
Très intéressant de découvrir, à travers divers entretiens qui s'étendent sur plusieurs années, la vie, la philosophie et les méthodes d'une chef de troupe pionnière et visionnaire sur la scène théâtrale. J'ai trouvé beaucoup de ses réflexions très pertinentes, et lorsqu'elle décrivait ses approches, ses convictions, dans la manière de créer, guider et diriger ses comédiens, je voyais clairement quelles étaient ses intentions et comment elle faisait grandir les personnes autour d'elle. Ça m'a beaucoup inspirée et aidée aussi, lorsque j'ai mis en scène, afin de créer ma propre pièce de théâtre et de coacher mes acteurs. J'y ai puisé beaucoup de bons conseils et ça a confirmé pour moi la force du théâtre :-)