Μια νύχτα ακόμη

by Κώστας Κρομμύδας (Kostas Krommydas), Kostas Krommydas

Υπάρχουν ταξίδια που ξεκινούν με μια βαλίτσα στο χέρι. Άλλα, έπειτα από έναν χωρισμό. Κάποια, όταν μια δουλειά σε αναγκάζει να φύγεις χωρίς να αφήσεις τίποτα πίσω σου... Υπάρχουν ορισμένα που έμειναν χαραγμένα στην ψυχή μας επειδή μας πόνεσαν, επειδή μας ανάγκασαν να πληγώσουμε κι εμείς ανθρώπους που πιθανόν να αγαπούσαμε. Αλλά υπάρχουν κι εκείνα που τα διαφεντεύει ένας παράφορος έρωτας, που μας κάνουν να ξεχνάμε πώς είναι να ζούμε αλλά και να νιώθουμε τον πόνο όταν αυτός είναι χωρίς ανταπόκριση... Πολύ αργά θα καταλάβεις ότι τα καλύτερα ταξίδια είναι αυτά που δεν έκανες ποτέ. Που δεν τα τόλμησες, που δεν τα γεύτηκες. Το δικό μου ξεκίνησε τη μέρα που μου ανακοίνωσαν ότι μου είχαν απομείνει μερικοί μήνες ζωής. Και ήταν το πιο όμορφο που έχω κάνει...

Genres: Romance, Fiction

336 pages, Paperback

First published May 8, 2019

About the author

You can find Kostas Krommydas novels translated in English here: http://author.to/KostasKrommydas

When Kostas Krommydas decided to write his first novel, he took the publishing
world of his native Greece by storm. A few years later, he is an award-winning author
of five bestselling novels, acclaimed actor, teacher and passionate storyteller. His
novels have been among the top 10 at the prestigious Public Book Awards (Greece)
and his novel “Ouranoessa” has won first place (2017). He has also received the
coveted WISH writer’s award in 2013. When not working on his next novel at the
family beach house in Athens, you will find him acting on the acclaimed ITV
series, The Durrels and on various theatre, film, and TV productions. Kostas also
enjoys teaching public speaking, interacting with his numerous fans, and writing
guest articles for popular Greek newspapers, magazines, and websites..


Βιογραφικό.
Ο Κώστας Κρομμύδας είναι απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου. Έχει εργαστεί ως ηθοποιός στο θέατρο, στην τηλεόραση και στο σινεμά. Ξεκίνησε να γράφει το 2011 και από τότε έχουν εκδοθεί 11 βιβλία του. Το βιβλίο του «Ουρανόεσσα» βραβεύτηκε το 2017 ως το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς στην κατηγορία «Ηρωίδα έμπνευση». Το Ιούνιο του 2022 το βιβλίο του «Ακάκιε» βραβεύτηκε ως το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς. Όλα τα μυθιστορήματά του βρίσκονταν στην τελική δεκάδα του διαγωνισμού βιβλίου των Public. Παραδίδει μαθήματα συγγραφής (Master Class) και «δημόσιου λόγου-public speech». Αρθρογραφεί σε sites, εφημερίδες και περιοδικά. Έξι βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και κυκλοφορούν μέσω της πλατφόρμας του Amazon.

https://instabio.cc/KostasKrommydas

email. onioncostas@gmail.com


www.kostaskrommydas.gr
FACEBOOK https://www.facebook.com/Krommydascos...
TWITTER
https://twitter.com/KostasKrommydas?l...
INSTAGRAM
https://www.instagram.com/krommydasko...

Reviews

[Evangelia Mangou · Rating 5 out of 5]

Διαφορετικός και ανατρεπτικός ο Κώστας Κρομμύδας στο «Μια νύχτα ακόμη» τολμά με θράσος που τελικά λυτρώνει, να ξεγυμνώσει την ανθρώπινη ΨΥΧΗ και να την κάνει πρωταγωνίστρια. Και αγωνίστρια. Επιλέγει μια γυναίκα για να ζήσει επαναστατικά ένα ταξίδι ζωής με μοναδικό εισιτήριο το ένστικτό της… Τολμά και την βάζει να κοιτάξει στα μάτια τον ίδιο τον θάνατο κερδίζοντας ωστόσο κάθε ημέρα ζωής υμνώντας το μεγαλείο της, ώσπου στο τέλος αν είχε την επιλογή θα έλεγε πως αν αυτήν ήταν η ζωή τότε… με δίψα θα την ζούσε ξανά και ξανά!
Η γραφή του απλή αλλά αφοπλιστική. Ο λόγος του με ευθύνη αλλά και με στρώσεις από βαθιά και ανάμεικτα συναισθήματα. Συναισθήματα βγαλμένα από τις πιο απόκρυφες γωνιές της ψυχής. Εκείνες που τις κοιτάς με μισό μάτι και φόβο και τις αγνοείς επιδεικτικά πιστεύοντας πως έτσι παύουν να υπάρχουν. Κάθε αράδα του βιβλίου είναι γεμάτη με κάποιο από όλα αυτά τα δυνατά, τα γεμάτα ζωή και έμψυχα συναισθήματα. Τον έρωτα, τον φόβο και τον πόνο, την προσμονή αλλά και την απαντοχή, την προδοσία αλλά και την αφοσίωση, το αίσθημα καταπίεσης από την απειλή του θανάτου αλλά στο τέλος την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της ψυχής!
Συνταρακτικό και ζωντανό, πλούσιο και ηχηρό από την πρώτη μέχρι την τελευταία λέξη, ανατρεπτικό μέχρι την τελευταία του σελίδα, εκεί που όταν η αυλαία του κλείσει, τίποτα μέσα σου δεν έχει μείνει πια ίδιο…

Ευαγγελία Μάγγου

[Eva Maraki · Rating 5 out of 5]

"ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΑΚΟΜΗ"



Είναι από τις λίγες φορές που μετρούσα ανυπόμονα τις μέρες για να κυκλοφορήσει το βιβλίο που με μάγεψε από την πρώτη στιγμή που το αντίκρισα . Τίτλος, εξώφυλλο και οπισθόφυλλο με είχαν προϊδεάσει για ένα νοερό ταξίδι γεμάτο συγκίνηση και πληθώρα συναισθημάτων. Το ξεκίνησα μετά από μια έντονη και κοπιαστική μέρα και κατάφερε από την πρώτη του σελίδα να γίνει προέκταση του χεριού μου. Από την αρχή ως το τέλος του μπορώ να σας καταθέσω με ειλικρίνεια πως ήμουν συγκινημένη και σκεπτική . Το "μια νύχτα ακόμη" μου έφερε στο νου τις φράσεις του αγαπημένου μου Ν.Καζαντζάκη "μια αστραπή η ζωή μας μα προλαβαίνουμε " όπως και την "έχεις το πινέλο, έχεις τα χρώματα ,ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα"...και θα σας εξηγήσω τους λόγους.
Η Ισμήνη μια σύγχρονη 35χρονη, καταξιωμένη στο επάγγελμά της γυναίκα αποφασίζει να παντρευτεί το σύντροφο της. Την μέρα του μυστηρίου όμως μια αδιαθεσία της θα αλλάξει το παρόν και το μέλλον της. Κάτι απρόσμενο , εντελώς αναπάντεχο εμφανίζεται μπροστά της και την οδηγεί σε άλλα μονοπάτια . Σε δρόμους άγνωστους, σε ταξίδια που δεν είχε κάνει...αλλά τα καλύτερα ταξίδια είναι όσα δεν έχεις κάνει ως τώρα . Άλλωστε πάντα όλοι μας αμελούμε να κάνουμε πράγματα ,γιατί θεωρούμε πως το αύριο είναι δεδομένο,σίγουρο και άμεσο. Τίποτα δεν είναι έτσι. Γιατί πολύ απλά κάθε στιγμή είναι μοναδική και ανεπανάληπτη και πρέπει να τη ρουφάς.
Αυτό θα σας διδάξει η προσωπική ιστορία της Ισμήνης. Μια ρεαλιστική ιστορία ζωής. Είναι η αναμέτρηση της ζωής με το θάνατο. Νικητής σ αυτή την αδυσώπητη μάχη η θέληση για να παλέψεις. Η επιθυμία του να βιώσεις βαθιά μέσα σου όσα επιθυμείς και αμελείς. Η ζωή μας είναι δώρο το οποίο δεν εκτιμούμε συνήθως όσο πρέπει . Χάνουμε την ουσία , ζούμε εγκλωβισμένοι στα πρέπει, φυλακίζοντας μέσα μας τα θέλω . Αυτα μας κατατρώνε σα σαράκια. Όμως αν μαθαίνεις πως η ζωή σου λιγοστεύει, σοκάρεσαι και αντιδράς. Η ψυχή σου παλεύει και διψά να προλάβει όσα στερήθηκε να νιώσει.
Το μυθιστόρημα αυτό είναι βαθιά κοινωνικό και ανθρώπινο. Θα το χαρακτήριζα και οδηγό ψυχολογίας για να ζήσεις ποιοτικά και ουσιαστικά. Ένα απόσταγμα σοφίας αυτό το βιβλίο. Από τα ταξίδια που σου ωθούν τον τρόπο σκέψης σου να διευρυνθεί. Αναλογίζεσαι ,λοιπόν, καθώς διαβάζεις την ιστορία της Ισμήνης και σκέφτεσαι τον εαυτό σου στη θέση της. Ομολογώ πως πολλές φορές συνέλλαβα εμένα να το κάνει αυτό και πάντα με συνοδοιπόρο αυτής της πορείας τη συγκίνηση και τις σκέψεις.
Στα τεχνικά στοιχεία η γραφή έχει οικείο εξομολογητικό και έντονα ανθρώπινο τόνο και είναι πρωτοπρόσωπη. Ο Κρομμύδας πέτυχε αν και άνδρας να παρουσίασει και να ηθογραφήσει απόλυτα σωστά και παραστατικά την ψυχοσύνθεση της ηρωίδας του. Η πλοκή είναι σφιχτοδεμένη και γεμάτη ένταση και συναισθηματική φόρτιση . Η μαγευτική περιήγηση στην Ιταλία γεμάτη χρώματα και αρώματα με συνταξιδιώτη τον απόλυτο έρωτα , που σα χείμαρρος ορμητικός παρασέρνει τα πάντα στο διάβα του, καταφέρνει να γαληνεύει και να αποφορτίζει τον αναγνώστη, γιατί βλέπει την όμορφη μεριά της ζωής που όλοι μπορούμε να γευτούμε αρκεί να το αποφασίσουμε . Η ζωή είναι στιγμές. Στιγμές που μας κόβουν την ανάσα. Μην αποστρέφουμε το βλέμμα μας από αυτές.
Άλλωστε ,τα καλύτερα ταξίδια είναι όσα δεν έκανες. Που δεν τα τόλμησες, που δε τα γεύτηκες . Μ αυτό το μυθιστόρημα θα αντικρίσετε μια άλλη οπτική --πρόκληση. Ζήστε το σήμερα σαν να μην υπάρχει αύριο .
Κώστα, χίλια μπράβο. Για ακόμη μια φορά απέδειξες περίτρανα ,γιατί αγαπιέσαι από τους αναγνώστες με πάθος . Γιατί γράφεις με τη ψυχή σου αληθινές ιστορίες . Σ ευχαριστούμε

[Μαρια Κουλουρη · Rating 5 out of 5]

«Υπάρχουν ταξίδια που ξεκινούν με μια βαλίτσα στο χέρι. Άλλα, έπειτα από έναν χωρισμό. Κάποια, όταν μια δουλειά σε αναγκάζει να φύγεις χωρίς να αφήσεις τίποτα πίσω σου… »
Υπάρχει όμως και …
«Το ταξίδι που αποφασίζεις να κάνεις αντικρύζοντας τον εαυτό σου, απογυμνώνοντας την ψυχή σου, βλέποντας στον καθρέφτη κάθε πτυχή του και προσπαθώντας να διορθώσεις τις ρυτίδες που έχουν χαραχτεί βαθιά και μέχρι τότε απλά τις κάλυπτες χωρίς να δίνεις σημασία. »

Υπάρχουν ταξίδια που βρίσκεις κάτι από σένα, που συναντάς σκέψεις που τις είχες κάνει παλιά, και θεωρίες που δεν μπόρεσαν να στεριώσουν μέσα σου ολοκληρωτικά. Και όταν αναφέρομαι σε ταξίδια εννοώ κι αυτά που γίνονται μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου. Γιατί …

Διαβάζοντας το βιβλίο «Μια νύχτα ακόμη » ένιωσα πως γύρισα πίσω και πως αρχίζω πάλι από την αρχή, με πυξίδα αυτές τις άλλες προτεραιότητες που τις ψιθυρίζουμε μέσα μας, αλλά ποτέ δεν τις εφαρμόζουμε.
Μέσα από μια όμορφη, γλυκιά και καλοδουλεμένη ιστορία ο Κώστας Κρομμύδας, με μια απαλή και λιτή γραφή, ζωγραφίζει σκηνές, από χρόνια παιδικά, πασπαλισμένες με κεράσια και παγωτά, προχωρά σε σκηνές συγκινητικές με αγκαλιές μητρικές και ήχους από χάλκινα – τόσο, όσο χρειάζεται για να περάσει μετά σε λεκέδες από αίμα πάνω σε νυφικό, να περάσει στην αντίπερα όχθη, αυτή των απρόβλεπτων γεγονότων που ανατρέπουν τα πάντα - .
Μυρίζεις τον φόβο, αισθάνεσαι τη θλίψη, αλλά και συμμετέχεις στα διλήμματα που θέτει ο συγγραφέας ξεκινώντας ένα ταξίδι μαζί με την ηρωίδα του.
Ένα ταξίδι που ομορφότερο δεν είχε τύχει στη ζωή της. Αφήνει πίσω της τα πρέπει – τη λέξη, που όπως τονίζεται στο βιβλίο, είναι η κυρίαρχος του κόσμου μας - και κυνηγά τα θέλω. Αποφασίζει να γεμίσει τις ημέρες της με εικόνες που πάντα θα τη συντροφεύουν. Αποφασίζει να ζήσει!

Με φόντο το πανέμορφο Μοντεπουλτσιάνο, το Λουγκάνο, το Μπελάτζο αφηνόμαστε στη γνωριμία μας με τον γοητευτικό Φελίπε, με τον - γεμάτο αποστάγματα σοφίας - Αντόνιο, με τις αγκαλιές του Σιμόνε, της Έλενας, του Ρικάρντο, της Λάουρα, μυρίζουμε την άνοιξη μέσα από τα ανοιχτά παράθυρα και ζούμε έναν έρωτα που μόλις έχει ανθίσει.

Με πρωτοπρόσωπη ομοδιηγητική αφήγηση, με τόνους εξομολογητικούς - με αλλαγή θεματολογίας και σε αυτό το βιβλίο, ζωή και θάνατος προχωρούν συνταιριασμένοι - ο Κώστας Κρομμύδας μάς δίνει ένα μυθιστόρημα συγκινητικό, ζεστό, άκρως αισιόδοξο - ναι, επιμένω σ΄αυτό - με άρτια δομή
και σφιχτοδεμένη πλοκή, με γρήγορη ροή, με ένταση στα σημεία εκείνα που χρειάζεται να τονιστούν, με χαρακτήρες που σε εμπλέκουν συναισθηματικά και με προβληματισμούς που σε κάνουν να σταθείς και να μην τους προσπεράσεις.
Και όταν η ανατροπή έρχεται στο τέλος, κλείνεις το βιβλίο και μένει μέσα σου μια γλυκιά ηρεμία!
Τι άλλο να ζητήσει κανείς από ένα βιβλίο; Από ένα ταξίδι; Από ένα τέτοιο ταξίδι;
Διαβάστε το, θα σας απαλύνει, θα σας προβληματίσει, θα σας γεμίσει αισιοδοξία!

[Maria (i Mikri Vivliofagos) · Rating 3 out of 5]

Καλό βιβλίο και ενδιαφέρουσα ιστορία αλλά δυστυχώς δεν με άγγιξε. Ξεκίνησε δυναμικά αλλά δεν μίλησε στην ψυχή μου, δεν μου δημιούργησε συναισθήματα. Ήταν σαν να παρακολουθώ τα γεγονότα από απόσταση παρά σαν να το ζω εγώ η ίδια όπως νιώθω με άλλα βιβλία του είδους που εχω διαβάσει. Η γραφή του πολύ πολύ απλή, κάτι που δεν με ενθουσίασε. Ο συγγραφέας μέσα από την ηρωίδα του περνούσε όλα όσα θα ήθελε ο ίδιος να πει. Αρκετά σημεία είχαν ενδιαφέρον, όμως η ιστορία, η εξέλιξή της, τα γεγονότα ήταν τόσο κλισέ και αναμενόμενα που με απογοήτευσαν. Καταλαβαίνω τα μηνύματα που θέλει να περάσει ο συγγραφέας μέσα από αυτό το βιβλίο αλλά δυστυχώς δεν έχουν βάθος. Δεν δημιουργούν συναισθήματα όπως είπα και πριν. Προσωπικά, δεν με συγκίνησε. Ήταν σαν να έγραψε όλα όσα θα ήθελε ο κόσμος να διαβάσει, δίχως ανατροπές, δίχως κάτι που να σε κρατάει...

Όμορφες αναφορές σε τοπία, εδέσματα, ήχους και εικόνες αλλά από ένα σημείο και μετά σε κούραζε με τις πολλές λεπτομέρειες και περιγραφές γιατί καταντούσε τουριστικός οδηγός.

3/5 αστέρια γιατί ήταν καλό. Απλά καλό, κατά τη γνώμη μου.

Εκτιμώ τον Κώστα Κρομμυδα και μου αρέσει ο τρόπος που προσεγγίζει κάποια θέματα στα social media. Τον συμπαθώ. Όμως, το βιβλίο του "Μια νύχτα ακόμη" δυστυχώς δεν μου προκάλεσε τον ενθουσιασμό που περίμενα.

[Marilou K. · Rating 3 out of 5]

Η Ισμήνη μαθαίνει ότι έχει μπροστά της μόνο λίγους μήνες ζωής. Οπότε τα παρατάει όλα και φεύγει για να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα,να ταξιδέψει! Ένα βιβλίο αρκετά όμορφο, ταξιδιάρικο αλλά και στενάχωρο. Χάνει αστεράκια γιατί με εκνεύρισε η Ισμήνη και ο εγωισμός της. Όταν πεθαίνεις είναι πλήγμα και για την οικογένεια σου, οπότε δε μπορείς απλά να εξαφανίζεσαι χωρίς να δίνεις σημεία ζωής σορρυκιολαςισμηνηε! Το τέλος ωστόσο...τι κλάμα...

[Πάνος Τουρλής · Rating 4 out of 5]

Την ημέρα του γάμου της μαθαίνει πως έχει όγκο στον εγκέφαλο και λίγους μήνες ζωής. Τη λένε Ισμήνη και παίρνει την απόφαση να κάνει το ταξίδι που δεν έκανε ποτέ ως τότε, χωρίς να ξέρει πόσες αναπάντεχες εκπλήξεις την περιμένουν και πόσο πολύ θ’ αλλάξει η στάση της απέναντι στον εαυτό της και σ’ αυτούς που αγαπά. Είναι ένα ταξίδι στο εξωτερικό και ταυτόχρονα βαθιά μέσα της, που θα τη γεμίσει εικόνες κι εμπειρίες, αγνοώντας το ρυθμικό τικ τακ του χρόνου που υπολείπεται. Τι θα συμβεί λοιπόν στην Τοσκάνη; Πώς θ’ ατσαλωθεί η νέα αυτή γυναίκα απέναντι στην «καταδίκη» της;

Ο Κώστας Κρομμύδας ταξιδεύει τον αναγνώστη για ακόμη μια φορά στα άδυτα της πολύπλοκης γυναικείας ψυχής και γράφει για μια προσωπικότητα αληθινή και τρισδιάστατη, που ζωντανεύει μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, παίρνοντας σάρκα και οστά με τις λογικές και αληθοφανείς αντιδράσεις της σε κάθε αναπάντεχο γεγονός που δέχεται στη ζωή της. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση πάντα είναι πρόκληση για τον οποιονδήποτε συγγραφέα, ειδικά αν καλείται να περιγράψει έναν ήρωα του αντίθετου φύλου. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με μια ακάματη πένα που δεν παύει να εξασκείται, οπότε πείστηκα απόλυτα για τα γνωρίσματα της Ισμήνης ενώ πολλές φορές ένιωσα πως διάβαζα κείμενο γυναίκας δημιουργού, μιας και οι σκέψεις, οι διάλογοι, οι φόβοι, η ανασφάλεια, ακόμη και τα λόγια ήταν αναπόσπαστο κομμάτι ενός ενδοσκοπικού σύμπαντος που, ακόμη κι αν το γνωρίζεις καλά, δύσκολα το πλάθεις σωστά για να παρασύρεις τον αναγνώστη.

Το νέο μυθιστόρημα του Κώστα Κρομμύδα είναι ένα ψυχογράφημα, ζούμε μεν μια περιπέτεια με γεγονότα και ανατροπές όμως το μεγαλύτερο ποσοστό της αφήγησης αφορά μια γυναίκα και τον μικρόκοσμό της, κάτι που θα μπορούσε εύκολα να γίνει βαρετό και μονότονο αλλά ο δοκιμασμένος συγγραφέας ξέρει πολύ καλά να κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο. Κάτι οι όμορφες περιγραφές της Τοσκάνης, κάτι οι ξεχωριστοί χαρακτήρες που γνωρίζει στο ταξίδι της η Ισμήνη, κάτι οι ιταλικές μελωδίες που συντροφεύουν την ανάγνωση, το μυθιστόρημα τελειώνει χωρίς να το καταλάβεις. Γραφή απλή και διάλογοι χωρίς φιοριτούρες συγκροτούν μια ιστορία γεμάτη ηθικά διδάγματα (κάποια προκύπτουν μέσα από τις πράξεις και κάποια καταγράφονται εν είδει «πνευματικής διαθήκης» ή απότοκα των εμπειριών στη ζωή) που με έκαναν να σταματήσω για λίγο και να σκεφτώ, να δω τη δική μου ζωή και ν’ αναλογιστώ πολλά.

Με αφορμή αυτό το μυθιστόρημα λοιπόν ήρθε η ώρα να αναλογιστεί κανείς επί μακρόν πάνω στη ζωή του, ν’ αναθεωρήσει σκέψεις και προτεραιότητες και να ανακατανείμει τον χρόνο στη ζωή του. «Δεν έχει νόημα να ξέρουμε πότε θα συμβεί. Το θέμα είναι τι έχουμε κάνει στο ενδιάμεσο. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο όλοι θα πεθάνουμε κάποτε» (σελ. 168). Και για όποιον έχει αγχωθεί υπερβολικά για το πώς θα τα προλάβει όλα ή γκρινιάζει που η μέρα έχει μόνο 24 ώρες, ας διαβάσει αυτήν την πρόταση: «Η ποιότητα της ζωής μας δεν μετριέται με τον χρόνο αλλά με τις στιγμές. Η ζωή δεν μας ανήκει. Είναι ένα δώρο που οφείλουμε να μοιραζόμαστε κάθε μέρα με κείνους που αγαπάμε και μας αγαπούν» (σελ. 299).

«Τελικά όλοι μας ένα ταξίδι ονειρευόμαστε αλλά οι περισσότεροι δεν το κάνουμε ποτέ» (σελ. 126). Η Ισμήνη, από την πατρική γη της Αριδαίας, αφήνεται να χαθεί στις ομορφιές της λίμνης Κόμο, του Λουγκάνο, του Μοντεπουλτσιάνο, μυρίζει και γεύεται πρωτόγνωρα πράγματα, ερωτεύεται τον Φελίπε, τον γοητευτικό Ιταλό κανταδόρο με τη δική του θεωρία ζωής. Οι δυο τους δένονται τόσο τρυφερά και αρμονικά που μ’ έκαναν να πιστέψω στον ιδανικό έρωτα. Κοίταζα τ’ αστέρια μαζί τους, άκουγα τις μελωδίες που της σιγοτραγουδούσε, ένιωσα τον φόβο της για το επερχόμενο τέλος, κατάλαβα την αγωνία της για το μέλλον αυτής της σχέσης, συγκινήθηκα με την εξέλιξη των γεγονότων και έκλεισα το βιβλίο δακρυσμένος. Επιτέλους, ένα ζευγάρι με λογικά εμπόδια, με σωστές διαφορές, με μετρημένες αντιδράσεις και ειλικρίνεια!

Η Ισμήνη, το κόκκινο φουλάρι του εξωφύλλου, που θέλει κι εκείνη σαν αυτό να ταξιδέψει πάνω από τις στέγες και τις κεραμοσκεπές ελεύθερη, βιώνει αξέχαστες στιγμές που θα τη βοηθήσουν ν’ αντιμετωπίσει καλύτερα τον αγώνα που έχει να δώσει. Το «Μια νύχτα ακόμη» είναι η παράκληση της Ισμήνης για λίγο παραπάνω έρωτα, του Φελίπε για λίγο παραπάνω ζωή και του αναγνώστη για λίγες παραπάνω ώρες ανάγνωσης. Τρυφερό, εσωτερικό, έντονο, ρομαντικό, αισιόδοξο, το νέο μυθιστόρημα του Κώστα Κρομμύδα μας καλεί να κοιτάξουμε γύρω μας και να ψάξουμε μέσα μας, χωρίς στεγανά, χωρίς άγχος, χωρίς ψέματα. Ένα διαφορετικό ταξίδι που απλώς περιμένει να το ξεκινήσεις!

[Valentini Georgopoulou · Rating 5 out of 5]

Μόλις τελείωσα αυτό το συγκινητικό και συγκλονιστικό βιβλίο και από τα μάτια μου δεν έχουν ακόμη σταματήσει να τρέχουν δάκρυα. Με άγγιξε, με «ταρακούνησε», με έκανε να αναθεωρήσω πολλά πράγματα για την ζωή μου, να αναλογιστώ τα λάθη μου και όλους τους λάθους χειρισμούς μου και να αλλάξω γραμμή πλεύσης. Μην θεωρείτε τίποτα δεδομένο, ζήστε την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία, τολμήστε να κάνετε πράξη αυτά που θέλετε, αυτά που ποθείτε, γιατί ίσως αύριο να μην έχετε την ευκαιρία. Μην αφήνετε ευκαιρίες να πάνε χαμένες. Κάθε μέρα είναι σημαντική, μοναδική. Και εμείς τι κάνουμε; «Βολεμένοι» στην ρουτίνα μας, ξοδεύουμε τον χρόνο μας σε λάθος ή ίσως σε ανούσια πράγματα, αναβάλουμε, δεν τολμούμε, διστάζουμε, φοβόμαστε. Δεν τολμούμε να κάνουμε κάτι που θέλουμε πολύ, γιατί φοβόμαστε τις πιθανές αρνητικές συνέπειες και την αποτυχία. Φοβόμαστε να ρισκάρουμε για να μην χάσουμε τα «σιγουράκια» μας. Δεν δείχνουμε αυτά που νιώθουμε, φοβούμενοι να μην «ξεγυμνωθούμε» και δείχνουμε ευάλωτοι. Δεν λέμε το «σ’αγαπώ» στους ανθρώπους που μας «γεννάνε» αυτό το υπέροχο και μοναδικό συναίσθημα, γιατί θεωρούμε δεδομένο πως θα τους έχουμε και αύριο δίπλα μας και μπορούμε ανά πάσα στιγμή να τους το πούμε.

Ήταν το συγκλονιστικότερο ταξίδι που έκανα εδώ και πάρα πολύ καιρό και άγγιξε τις πιο ευαίσθητες χορδές της ψυχής μου. Ο κ. Κρομμύδας στο πιο ώριμο, μεστό και φιλοσοφημένο του έργο, με γραφή αφοπλιστική, σε ένα βιβλίο κατάθεση ψυχής. Θερμά συγχαρητήρια κ. Κρομμύδα!!!

* «Δεν είναι τίποτα να πεθαίνεις. Είναι τρομακτικό να μην ζεις». Βίκτορ Ουγκό ------> σελίδα 9

** Υπάρχουν ταξίδια που ξεκινούν με μια βαλίτσα στο χέρι. Άλλα, έπειτα από έναν χωρισμό. Κάποια, όταν μια δουλειά σε αναγκάζει να φύγεις χωρίς να αφήσεις τίποτα πίσω σου… Ταξίδια ξεκινούν χωρίς να το θέλουμε, είτε εξαιτίας ενός πολέμου είτε ενός παιχνιδιού που θα παίξει η μοίρα και θα μας οδηγήσει σε άγνωστους τόπους και συναισθήματα. Υπάρχουν ορισμένα που έμειναν χαραγμένα στην ψυχή μας επειδή μας πόνεσαν, επειδή μας ανάγκασαν να πληγώσουμε κι εμείς ανθρώπους που πιθανόν να αγαπούσαμε. Κάνοντας όνειρα, καμιά φορά ταξιδεύουμε, κι αυτά τα όνειρα, όσο δεν εκπληρώνονται , μεταμορφώνονται σε μικρούς εφιάλτες, που στοιχειώνουν κάθε σκέψη. Οι αναμνήσεις, από την άλλη, μας κάνουν να αναπολούμε γεμάτοι νοσταλγία αλλοτινά ταξίδια, που πέρασαν, όμως, και δεν θα έρθουν ξανά. Τα ταξί��ια της σκέψης είναι αναίμακτα, καθώς ζουν και πεθαίνουν μέσα στον νου. Αλλά υπάρχουν κι εκείνα που τα διαφεντεύει ένας παράφορος έρωτας, που μας κάνουν να ξεχνάμε πώς είναι να ζούμε αλλά και να νιώθουμε τον πόνο όταν αυτός είναι χωρίς ανταπόκριση… Πολύ αργά θα καταλάβεις ότι τα καλύτερα ταξίδια είναι αυτά που δεν έκανες ποτέ. Που δεν τα τόλμησες, που δεν τα γεύτηκες. -----------> σελίδα 11

*** Κανένα ταξίδι δεν τελειώνει τη στιγμή που επιστρέφεις στην βάση σου, αφού όσα βίωσες θα τα έχεις μαζί σου για πάντα να σε συντροφεύουν. --------->σελίδα 76

**** «Μόνο σε ικετεύω να μου δώσεις μια νύχτα έρωτα. Ζητώ μόνο μια νύχτα ακόμη, να με ξεγελάσεις πάλι…» Una Noche Mas -----------> σελίδα 161

*****Στ’αλήθεια, πόσο πρέπει να πονάει εκείνη η στιγμή όπου καταλαβαίνεις πως σ’ένα αν��ιγόκλεισμα των ματιών, πέρασαν χρόνια, ενώ εσύ ζούσες κάθε μέρα τους ίδια κι όλα γύρω σου άλλαζαν… Όπου έχασες ευκαιρίες μοναδικές ή, ακόμα χειρότερα, ανθρώπους, που δεν θα γυρίσουν ποτέ πια πίσω. Κι αυτό το «ποτέ» θα γίνει το πιο επίπονο «γιατί» σου για τις στιγμές που δεν έζησες μαζί τους και για όσα δεν πρόλαβες να τους εκφράσεις. Για κείνα τα «σ’αγαπώ» και τα «ευχαριστώ» που ξέχασες να πεις, καθώς η συνήθεια ύπουλα μπλέχτηκε στη σημασία τους και τα έκανε να φαντάζουν δεδομένα. ----> σελίδα 235

****** …αλλά όσα δεν έζησες δεν σου χαρίζονται ποτέ και, σαν να θέλουν να αποχαιρετήσουν τη χαμένη ευκαιρία να γίνουν πράξη, σε πονούν, μέχρι να καταλάβεις πόσο λάθος έκανες που τα έχασες ή τα ξέχασες…---------------> σελίδα 237

**** Η ποιότητα της ζωής μας δεν μετριέται με τον χρόνο, αλλά με τις στιγμές. Η ζωή δεν μας ανήκει. Είναι ένα δώρο που οφείλουμε να μοιραζόμαστε κάθε μέρα με κείνους που αγαπάμε και μας αγαπούν. ----> σελίδα 299

[Elisavet · Rating 5 out of 5]

      Συνήθως αποφεύγω βιβλία που δεν έχουν το τέλος που επιθυμώ κι αυτό το βιβλίο από τον τίτλο και το οπισθόφυλλο μου έβγαζε πόνο. Παρόλο που είχε κυκλοφορήσει καιρό και ενώ πάντα αγόραζα άμεσα τα βιβλία του Κώστα,το συγκεκριμένο το απέφευγα. Όταν λοιπόν τον συνάντησα στο Φεστιβάλ βιβλίου στο Ζάππειο και του είπα το λόγο που δεν το είχα πάρει ακόμα μου είπε ότι κάνω λάθος και το βιβλίο δίνει  ελπίδα. Έτσι το αγόρασα από εκεί χωρίς να έχω πειστεί φυσικά. Πώς μπορεί να δίνει ελπίδα ένα βιβλίο με τέτοιο θέμα;
     Το ξεκίνησα σε μια πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου ενώ η μανούλα μου νοσηλευόταν σε άσχημη κατάσταση σε ένα πολύ καλό νοσοκομείο του Πειραιά. Όσα αντίκρισα εκεί με έκαναν να καταλάβω ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και η πίστη δεν σε εγκαταλείπει πάρα μόνο στο τέλος. Κατάφερα να διαβάσω λίγο μόνο την προηγούμενη Παρασκευή κι αυτό μόνο από προτροπή της μαμάς μου που γνώριζε πόσο αγαπώ το διάβασμα, ενώ καθόμουν δίπλα της και εκείνη προσπαθούσε να κοιμηθεί με δυσκολία... Τελικά κατάφερα να το τελειώσω σήμερα, εννέα μέρες μετά. Κι αυτό γιατί ενδιάμεσα έχασα τη μανούλα μου και δεν είχα κουράγιο να διαβάσω. Πολλοί με παρότρυναν να διαβάσω κάτι άλλο για να μην επιβαρύνω την ήδη πεσμένη ψυχολογία μου. Αν δεν το έκανα τώρα όμως δεν ξέρω αν θα έβρισκα το κουράγιο να το ξαναπιάσω...
      Η Ισμήνη είναι μια κοπέλα που ξαφνικά σε μια στιγμή μαθαίνει ότι έχει λίγους μήνες ζωής... Ενώ όλοι θα περίμεναν από εκείνη να καταρρεύσει, η Ισμήνη αποφάσισε να ζήσει. Η ζωή είναι στιγμές. Όσο πιο πολλές ζήσεις τόσο πιο πολλές εμπειρίες και αναμνήσεις θα αποκτήσεις. Τα καλύτερα ταξίδια είναι αυτά που δεν έκανες ποτέ κι εκείνη ήθελε να γευτεί και να δοκιμάσει όσα είχε ονειρευτεί.
       Η Ισμήνη ήταν μια γυναίκα δυνατή, γενναία και άξια. Αποφάσισε να διανύσει το δρόμο της ζωής και όχι της μεμψιμοιρίας και της λύπησης. Υπάρχουν πολλών ειδών ταξίδια. Ταξίδια που γίνονται μετά από ένα χωρισμό, κάποια που μπορεί να μας πονέσουν ή να προκαλέσουν πόνο σε όσους αγαπάμε, ταξίδια που ζούμε τον παράφορο έρωτα ή τον πόνο ενός έρωτα χωρίς ανταπόκριση και ταξίδια που πάντα ονειρεύομασταν αλλά ποτέ δεν καταφέραμε να κάνουμε. Το ταξίδι της Ισμήνης ξεκίνησε τη μέρα που έμαθε ότι της έχουν απομείνει μερικοί μήνες ζωής...
       Ένα βιβλίο που χαρίζει ελπίδα. Μέσα από τις σελίδες του βλέπεις τη ζωή με άλλο μάτι. Μαθαίνεις πόσο πολύτιμη είναι και ότι δεν πρέπει να της αναλλώνεις στα πρέπει και τα θέλω των γύρω σου. Πρέπει να ζεις με βάση τ' όνειρά σου ,όσο αυτό είναι εφικτό φυσικά, αλλά και να προσπαθείς να πολεμάς γι'αυτό που σου αξίζει και σου αναλογεί. Ποτέ μην εγκαταλείπεις τον πόλεμο για τη ζωή γιατί κάθε ξημέρωμα είναι μια κερδισμένη μάχη.
Συγχαρητήρια Κώστα!! Κατάφερες να με εμψυχώσεις σε μια περίοδο που νιώθω χαμένη... ΜΙΑ νύχτα ακόμη ζήτησε και η μαμά μου και την πήρε... Μια  νύχτα ακόμη και η ελπίδα πεθαίνει τελευταία... Όσοι δεν το έχετε διαβάσει ακόμα, σπεύσατε!!!!

[Helena Zelin · Rating 5 out of 5]

Οτι πιο ζωντανό έχω διαβάσει αυτό το χρόνο. Ένα βιβλίο που πρέπει να το διαβάσουν όλοι γιατί πραγματικά σου ανοίγει τα μάτια.

[Xadel Δελλή · Rating 4 out of 5]

Αριδαία. Μια κωμόπολη στο Νομό Πέλλας κάτω από την προστατευτική σκιά του Βόρα και των πυκνών δασών του. Η αφετηρία του ταξιδιού μας.
Ισμήνη. Εμμονική με την τελειότητα. Δέσμια των στερεοτύπων, χωρίς να νοιάζεται για τα δικά της θέλω. Στο παρά πέντε του γάμου της, όμως όλα αλλάζουν και μια αόρατη δύναμη της στέλνει μηνύματα πως μάλλον πρέπει να αναθεωρήσει τις κινήσεις της…
Κανένα αύριο δεν είναι δεδομένο
“Αλλά και για όλα εκείνα τα συναισθήματα που δεν εξέφρασες ποτέ επειδή σιώπησες, ενώ ήθελες να ξεσηκωθείς, να αντιταχθείς, να διαφωνήσεις. Να τσακωθείς, ν’ αρνηθείς, να υψώσεις το ανάστημά σου και να πεις όλα όσα ήξερες πως έπρεπες να δηλώσεις, όλα όσα ήταν το δικό σου δίκιο, η δική σου άποψη, το δικό σου «Φτάνει πια, μέχρι εδώ!». Και τελικά, δεν το είπες ποτέ, παραδομένος σε μια καλοσύνη που δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια καλά συγκαλυμμένη παθητικότητα.”
Κάποια ταξίδια ξεκινούν με μια βαλίτσα ανά χείρας. Η Ισμήνη ξεκινά το δικό της ταξίδι όταν μαθαίνει πως τίποτα δεν είναι δεδομένο…
“Δεν άφησα ποτέ την ψυχή μου να νιώσει χαρούμενη και ευτυχισμένη. Δεν είχα καταλάβει μέχρι πρότινος πως η ευτυχία είναι επιλογή. Προσκολλημένη στα «πρέπει» και στα «μη», βολεύτηκα σε συνήθειες. Έτρεμα κάθε αλλαγή, και δεν ήταν λίγες οι φορές που καμωνόμουν την ευτυχισμένη, ενώ ήθελα να ουρλιάξω από την καταπίεση. Θα ήθελα, λοιπόν, να είχα προσπαθήσει να πλησιάσω την ευτυχία.”
Όσο αργά ή γρήγορα κι αν τελειώσει το χρονικό σου όριο στον κόσμο, είναι λυτρωτικό να γνωρίζεις πως μέχρι εκείνη τη στιγμή έκανες αυτά που ήθελες εσύ και όχι οι άλλοι… Η Ισμήνη χρειάστηκε να το βιώσει αργοπορημένα κι αφού της ανακοίνωσαν πως περνά τις στερνές της στιγμές. Έστω και στα 35 της, αποφασίζει πραγματικά πια να αδράξει τη μέρα…
Εγώ, όμως, έτσι κι αλλιώς, δεν είχα τίποτα σοβαρό να κάνω… για το υπόλοιπο της ζωής μου. Άφησα τη μοίρα να με οδηγεί. Και φαινόταν να μου χαμογελάει, έστω και τώρα, μετά από απανωτά χαστούκια.
Ψευδαίσθηση βολικής ζωής
Ένα σύντομο ταξίδι προς την εσωτερική γαλήνη και την ισορροπία. Γιατί στη ζωή δεν πρέπει να υπάρχει χρόνος και χώρος για περιττά και ανώφελα πράγματα. Αρκεί να νιώθουμε, όχι απλώς να επιβιώνουμε. Η ψυχή δεν θρέφεται με πρέπει ή με ξένα θέλω. Αρκεί ένα ένστικτο επανάστασης για να νιώσεις την αληθινή δίψα για ζωή.
Πολύ αργά θα καταλάβεις ότι τα καλύτερα ταξίδια είναι αυτά που δεν έκανες ποτέ. Που δεν τα τόλμησες, που δεν τα γεύτηκες.
Χόρτασα χρώματα, γεύσεις, ευωδιές, μαγευτικούς προορισμούς, μουσικές. Γιατί, αν κάτσεις να το αναλύσεις, αυτά οφείλουν να απαρτίζουν τη ζωή μας. Μάιος. Τοσκάνη. Δεξιά και αριστερά, οι αμπελώνες κυριαρχούσαν έως εκεί όπου έφτανε το μάτι μου. Είχαν ξεμυτίσει τα πρώτα φύλλα στα κλαδιά τους, και μέσα στο καλοκαίρι θα ακολουθούσαν και οι καρποί, που θα έδιναν το χυμό τους για να δημιουργηθούν τα υπέροχα κρασιά τα οποία σκόπευα απόψε κιόλας να αρχίσω να δοκιμάζω.
Ζήλεψα με τους πρωτότυπους κι ευρηματικούς τρόπους προσέγγισης του Φελίπε και τις μποέμικες ιδέες του περί ζωής. Αχ!!!!!
Στο ανάγνωσμα πρωταγωνιστεί η ζωή. Σε κάθε της μάχη με τον θάνατο. Και η ψυχή με τα άδυτά της. Άμεση γραφή, λέξεις απλές σαν εξομολόγηση, ανθρώπινη ιστορία, απρόσμενο φινάλε, ο κύριος Κρομμύδας δε διστάζει να βουτήξει στη γυναικεία ψυχοσύνθεση, γεμίζοντάς μας σκέψεις και προβληματισμούς. Δεμένη πλοκή, συναισθηματικά φορτισμένη, ένα road trip στην Ιταλία που ξέρει να ρέει, χωρίς να πλατειάζει, συνδυάζοντας ορμή και γαλήνη. Συνιστώντας ελευθερία σε κάθε απειλή. Μοιράζει δύναμη κι ελπίζει, ζωγραφίζει όνειρα. Αυτός είναι ο Κώστας Κρομμύδας.
«Πρέπει» και «δεν γίνεται αλλιώς» ζωής προκαθορισμένης
Γεμίζουμε τις μέρες μας πίεση και υποχρεώσεις, με την καταραμένη κλεψύδρα της ζωής να μας κυνηγάει και ενώ βλέπουμε την άμμο να σώνεται, την αγνοούμε, προσποιούμενοι πως υπάρχει πάντα κι άλλος χρόνος. Αμελούμε πράγματα για αύριο, αδιαφορώντας για το μεγαλείο του τώρα, του σήμερα, του ζην... Αλλά ο χρόνος παρουσιάζεται κάθε φορά αδυσώπητος, δε συγχωρεί ούτε περιμένει.
“Αυτός ο χρόνος… ο πλάνος οδηγός στην πορεία μιας ζωής όπου έκλεισες λέξεις, σκέψεις, ανθρώπους, επιλογές που δεν τόλμησες ποτέ να κάνεις από φόβο μήπως στεναχωρήσεις τους άλλους, μήπως πληγώσεις τους άλλους –με τα «μήπως» και τους «άλλους» σε πρώτο πλάνο πάντα και παντού, σε μια ζωή που εκείνη τη στιγμή θα αναρωτηθείς αν την έζησες ��ια σένα ή για όλους τους υπόλοιπους.”
Υποχρεώσεις, βιασύνη, ελάχιστος ύπνος, γρήγορο και πρόχειρο φαγητό σε μια κούρσα που ποτέ δε θα μας βγάλει νικητή. Ποιος ο λόγος; Αυτή είναι η ουσία του να ζεις;
Τελικά όλοι μας ένα ταξίδι ονειρευόμαστε, αλλά οι περισσότεροι δεν το κάνουμε ποτέ…
Γεννιέται η χαρά από τα σπλάχνα του πόνου; Η ζωή από το θάνατο; Η αναλλοίωτη αγάπη μέσα από τις δυσκολίες;
Κάθε αληθινό ταξίδι στη ζωή μας περιέχει φωτεινές και σκοτεινές εικόνες, περιέχει έντονα συναισθήματα, πασπαλισμένα με έξτρα δόση συγκίνησης, ακριβώς όπως το βιβλίο αυτό. Ο συγγραφέας παρουσιάζεται διαφορετικός, σοφότερος, γεμάτος εμπειρίες χρόνων και αριστοτεχνικά τις εναποθέτει στο χαρτί, παραδίδοντας μαθήματα, σαν οδηγό αισιοδοξίας και ζωής με ουσία. Σπέρνοντας θέληση, για να θερίσει ζωή. Κερδίζει κάθε αναγνωστικό στοίχημα από την αρχή.
https://www.youtube.com/watch?v=-ySaJ...
…αλλά όσα δεν έζησες δεν σου χαρίζονται ποτέ και, σαν να θέλουν να αποχαιρετήσουν τη χαμένη ευκαιρία να γίνουν πράξη, σε πονούν, μέχρι να καταλάβεις πόσο λάθος έκανες που τα έχασες ή τα ξέχασες…
Κάθε αρρώστια μπορεί να πολεμηθεί με όπλα τη χαρά, τον έρωτα, τον ενθουσιασμό, την αισιοδοξία και την ευγνωμοσύνη της ζωής. Τη θέληση να αναμετρηθείς και να συνεχίσεις να ζεις με όλο σου το είναι. Γιατί κάθε μέρα που ξυπνάμε ξεγελάμε τον θάνατο και οφείλουμε να το γιορτάζουμε όπως εμείς επιλέγουμε. Η ζωή μας δόθηκε για να βιώνεται καθημερινά στο έπακρο, με πυξίδα την καρδιά. Να αγαπάτε, να ερωτεύεστε, να γελάτε, να αγκαλιάζετε, να συγχωρείτε, να ονειρεύεστε, να ζείτε… Ζωή. Μια στιγμή, ένα ανοιγοκλείσιμο ματιών, μια αστραπή… Make it count and worth it!
Σημασία τελικά δεν έχει πόσα χρόνια ζει καθένας, αλλά πώς ξοδεύει τον χρόνο που του χαρίστηκε… Η ποιότητα της ζωής μας δεν μετριέται με τον χρόνο, αλλά με τις στιγμές. Η ζωή δεν μας ανήκει. Είναι ένα δώρο που οφείλουμε να μοιραζόμαστε κάθε μέρα με κείνους που μας αγαπάνε και μας αγαπούν… Άργησα πολύ να το καταλάβω, αλλά, έστω και τώρα, κατάφερα να νιώσω τι σημαίνει να είσαι πραγματικά ζωντανός και να αντιλαμβάνεσαι ό, τι συμβαίνει γύρω σου με όλες σου τις αισθήσεις. Αυτό κάνω κι αυτό θα συνεχίσω να κάνω μέχρι να κλείσω τα μάτια μου για πάντα…
Οι στιγμές έρχονται μια φορά και οφείλουμε να είναι ανεπανάληπτες. Να βιώνει κάθε κύτταρό μας όσα θέλουμε, όσα αμελούσαμε για αύριο, όσα δεν προλαβαίναμε. Να εκτιμάμε την υγιή καθημερινότητά μας με τους ανθρώπους μας γύρω, να ξεπερνάμε και να προσπερνάμε δύσκολες και ανώφελες καταστάσεις όσο μπορούμε. Υπάρχουν οι άνθρωποι που θεωρούν δεδομένη την καθημερινή ρουτίνα, αλλά ας υπάρχουν κι εκείνοι που δοξάζουν τον Θεό που τους αξιώνει να "χαίρονται" κάθε πρωινό ξύπνημα.

[Νικολέτα Σιάντση · Rating 5 out of 5]

Μια νύχτα ακόμη...Κι εγώ θα συμπληρωνα μια σελίδα ακόμη παραπάνω! Διαβάζοντάς το έχεις την αίσθηση ότι ζεις, ταξιδεύεις, γελάς, κλαίς, πονάς, ερωτεύεσαι,νιώθεις ότι νιώθει και η ηρωίδα του βιβλίου. Μπήκα στο δίλλημα να σκεφτώ τι θα έκανα εγώ αν βρισκόμουν στη θέση της. Αλήθεια, δεν ξέρω. Πρώτη μου φορά διαβάζοντας ένα βιβλίο νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει τόσο δυνατά από τα συναισθήματα που μου μεταφέρονται, βάζω τέρμα την ένταση ακούγοντας για ακόμα μια φόρα το Una noche mas με την μαγευτική φωνή της Yasmin Levy και τα δάκρυα τρέχανε... Έτσι απλά!
Έκλεισα και την τελευταία σελίδα, φίλησα το εξώφυλλο και το έσφιξα στην αγκαλιά μου! Το λάτρεψα αυτό το βιβλίο!
Ένα βιβλίο που πρέπει να μας γίνει μάθημα ζωής. Σου ανοίγει τα μάτια κ βλέπεις πως τίποτα στη ζωή δεν είναι δεδομένο και τίποτα δεν μας χαρίζετε.
Σε αυτό το βιβλίο νομίζω πως ο Κώστας Κρομμύδας ξεπέρασε τον εαυτό του.
Η γραφή του απλή,κατανοητή χωρίς να μπερδεύει τον αναγνώστη. Ο συγγραφέας έχει επιλέξει να μπει στα βάθη της ψυχής μιας γυναίκας με τέτοιον τρόπο που μου εμένα με συγκλόνισε. Γράφει σε πρώτο πρόσωπο που αυτό από μόνο του σε κάνει να βιώνεις με μεγάλη ένταση τα όσα ζει η ηρωίδα. Σε ταξιδεύει στην πανέμορφη Αριδαία,στην πλανεύτρα Θεσσαλονίκη,στην μαγευτική Ιταλία και τις υπέροχες περιοχές της. Στο βιβλίο κυριαρχούν ο Έρωτας και η ανάγκη για ζωή, ακόμη και αν αυτή φεύγει σαν την άμμο μέσα από τα χέρια της. Ανακαλύπτεις ξαφνικά πως θα πρέπει να αφιερώνεις περισσότερο χρόνο κατανοώντας την ψυχή σου από το να προσπαθείς να αρέσεις στους άλλους. Να προσπαθήσεις να κάνεις τα θέλω σου πραγματικότητα και να μην αφήσεις τα όνειρά σου ανολοκλήρωτα. Συγχαρητήρια στον συγγραφέα Κώστα Κρομμύδα, ειλικρινά σε ευχαριστώ για αυτό το πανέμορφο ταξίδι που μου χάρισες μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου!!!

[Βαλεντινα · Rating 4 out of 5]

"Τα καλύτερα ταξίδια είναι αυτά που δεν έκανες ποτέ".

Πραγματικά δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω μετά από αυτό που μόλις διάβασα.

Αυτό το βιβλίο αφορά μια κοπέλα, την Ισμήνη που την ημέρα του γάμου της λυποθυμά και αφού ξυπνήσει στο νοσοκομείο, κάνει κάποιες εξετάσεις και ανακαλύπτει ότι έχει όγκο στο κεφάλι και της απομένουν λίγοι μήνες ζωής. Έτσι αποφασίζει να τα παρατήσει όλα και να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι που ποτέ δεν είχε την ευκαιρία να κάνει. Μέσα από αυτό το ταξίδι θα γνωρίσει την σημασία της ζωής, την φιλιά, την αγάπη και τον έρωτα...

Δεν περίμενα με τίποτα να έχει τόσες ανατροπές και εντυπωσιάστικα πάρα πολύ. Πιστεύω πως όλοι πρέπει να το διαβάσουμε για να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα και να καταλάβουμε πως δεν είναι όλα δεδομένα στην ζωή.

Ο μόνος λόγος που του βάζω 4 αστεράκια αντί 5 είναι επειδή με κούρασε λίγο στην αρχή και για τον λόγο ότι αν δεν υπήρχε το love story θα ήταν ένα αδιάφορο βιβλίο.

Παρόλαυτα αξίζει με τα χίλια να αφιερώσετε χρόνο σε αυτό το βιβλίο και να βυθιστήτε μέσα στις σελίδες του.
4/5✨✨✨✨

[my_bookstories · Rating 4 out of 5]

Αυτό το βιβλίο πραγματικά, σε κάνει νιώθεις τόσα πολλά συναισθήματα, το ένα μετά το άλλο. Τα μηνύματα που περνάει; Πάρα πολλά! Μηνύματα για την εμπιστοσύνη, την φιλία, τον έρωτα, την αγάπη, την συγχώρεση, την ίδια την ζωή! Καταφέρνει να σε ταράξει, αλλά &να σε αφυπνίσει! Σας ενημερώνω πως είναι λίγο βαρύ &πως θα χρειαστείτε σίγουρα χαρτομάντιλα. Όμως, πιστέψτε με, θα κερδίσετε πολλά &το τέλος θα σας ανταμείψει.

[Giannis · Rating 3 out of 5]

Μία συγκινητική ιστορία με ένα ωραίο μήνυμα να κάνεις αυτό που θέλεις και να μην υποκύπτεις στις επιθυμίες συγγενών και τρίτων. Ευτυχώς ήταν μικρό γιατί αυτά που διαδραματίζονται είναι ακραία προκειμένου να γίνει επίκληση στο συναίσθημα.

[Maria Diamandaki · Rating 5 out of 5]

Καταπληκτικό βιβλίο....με ταξιδεψε ...με έβαλε σε σκέψεις...με συγκίνησε...με έκανε να αγαπήσω περισσότερο!!!!Μπράβο Κώστα μου σε σένα και στην ομάδα σου,για αυτό που μας δίνεις!!!!😊😊

[Θεωνη Κωνσταντοπουλου · Rating 5 out of 5]

ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΑΚΟΜΗ
Η άποψη μου

Υπάρχουν ταξίδια που ξεκινούν με μια βαλίτσα στο χέρι. Άλλα, έπειτα από έναν χωρισμό...Ορισμένα από τα ταξίδια αυτά έμειναν χαραγμένα στην ψυχή μας επειδη μας πονεσαν, επειδη μας αναγκασαν να πληγωσουμε κι εμεις ανθρωπους που πιθανον αγαπουσαμε... Αλλά υπάρχουν κι εκεινα που τα διαφεντεύει ενας παραφορος ερωτας,που μας κανουν να ξεχναμε πως ειναι να ζουμε αλλα και να νοιωθουμε τον πονο οταν αυτος ειναι χωρις ανταπόκριση..Πολύ αργά θα καταλάβεις ότι τα καλύτερα ταξίδια είναι αυτά που δεν έκανες ποτέ.Που δεν τα τόλμησες, που δεν τα γεύτηκες.

Στο καινούργιο βιβλίο του Kostas Krommydas θα διαβάσουμε μια πολύ όμορφη ιστορία, η οποία θα μείνει σίγουρα χαραγμένη στο μυαλό και την ψυχή μας. Θα παρακολουθησουμε την ιστορία της Ισμήνης, το ταξίδι της,το οποίο ξεκίνησε την ημέρα που έμαθε πως της είχαν απομείνει μερικοί μόνο μήνες ζωής...το πιο όμορφο ταξίδι της ζωής της....

Θα ταξιδέψουμε από την Αριδαία έως την πανέμορφη Ιταλία. Θα δούμε μαγευτικους τόπους και θα γνωρίσουμε υπέροχους ανθρώπους μα και τον αληθινό έρωτα στα μάτια του Φελίπε μέσα από τη βασική ηρωίδα του βιβλίου.

Το βιβλίο "Μια νύχτα ακόμη " είναι πραγματικά συγκλονιστικό!! Ο συγγραφέας δίνει μέσω αυτού μαθήματα ζωής. Μας δείχνει πως δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτα δεδομένο στη ζωή μας και πως θα πρέπει η ίδια η ζωή μας να ορίζεται μόνο από την αγάπη. " Πόσο εύθραυστη είναι τελικά η ζωή.. Απρόβλεπτη και ανεκτίμητη "

Διαβάζοντας το βιβλίο ο αναγνώστης μπαίνει στη θέση της Ισμήνης, προσπαθεί να δώσει και ο ίδιος απάντηση μέσα του στα διλήμματα της και δεν μπορεί παρά να θαυμάσει την δύναμη της ψυχής της.

Τελειώνοντας θα ήθελα να παραθέσω κάποια αποσπάσματα που κατά την γνώμη μου δίνουν σε όλους μας τροφή για σκεψη :

"Ο χρόνος είναι αδυσώπητος. Δεν συγχωρεί ούτε και περιμένει."

"Ο χρόνος, για όλους μας, ποτέ δεν είναι αρκετός. Πότε. Πάντα θέλουμε κάτι περισσότερο και από την αγωνία μας να το κερδίσουμε,δεν απολαμβάνουμε αυτό που μας αναλογεί."

"Κανενας μας δεν θα ζήσει περισσότερο απ όσο είναι γραφτό του.Δεν έχει νόημα να ξέρουμε πότε θα συμβεί. Το θέμα είναι τι έχουμε κάνει στο ενδιάμεσο...."

"Το πιο σημαντικό για έναν άνθρωπο είναι να βρει τη γαλήνη και την ισορροπία μέσα του. Δεν υπάρχει χρόνος για περιττά και ανώφελα πράγματα στη ζωή. Σημασία έχει να νοιωθουμε και όχι απλώς να επιβιώνουμε."

Το βιβλίο αυτό αποτελεί ενα υπέροχο ταξίδι, μια αναζήτηση στα βάθη της ψυχής μας για το αληθινό νόημα της ζωής και όπως έχει ειπωθεί πολλές φορές έναν ύμνο στη ίδια τη ζωή!!

Πολλά συγχαρητήρια στον συγγραφέα!!

[Άννα Μπλαβακη · Rating 5 out of 5]

Τελειώνοντας το "Μία νύχτα ακόμη" του Κώστα Κρομμύδα, ομολογώ πως ένιωσα μια γλυκιά μελαγχολία καθώς το ταξίδι μου με την Ισμηνη είχε φτάσει στο τέλος.. Ταυτόχρονα όμως, είχα κι ένα αίσθημα απόλυτης ικανοποίησης για όσα είχα νιώσει και βιωσει διαβάζοντας το...
Μετά το "Μυρωδιά από σανίδι" έρχεται το νέο βιβλίο του κυριου Κρομμύδα για να μας δείξει ακόμη μια φορά πόσο εξαιρετικός συγγραφέας είναι. Μόνο που αυτή τη φορά μας παρουσιάζει ένα εντελώς διαφορετικό κομμάτι του συγγραφικου εαυτού του...
Ξεκινώντας λοιπόν το ταξίδι, μας προσκαλεί να ταξιδέψουμε μαζί με την Ισμηνη και το Φελίπε στη μαγευτική Ιταλία. Να δοκιμάσουμε νέες γευσεις.. να πιούμε κρασί.. να γελάσουμε με την καρδιά μας, να συγκινηθουμε και να ζήσουμε τον απόλυτο Έρωτα. Όλα αυτά έρχονται κι ενώνονται αρμονικά μεταξύ τούς, όπως τα κομμάτια ενος παζλ. Όσα νιώθουμε, όσα γευομαστε και οσφριζομαστε, όσα ζούμε.. Στο παζλ της ίδιας της ζωής. Της ζωής που πρέπει να δεχομαστε με όλα της τα δώρα. Τα όμορφα και τα άσχημα της. Της ζωής που πρέπει να ζούμε στο έπακρο, την κάθε στιγμή, το κάθε λεπτό με οδηγό μονάχα την καρδιά και τα όνειρα μας. Αυτό έρχεται να μας διδάξει το βιβλίο αυτό,που θα έλεγα πως είναι περισσότερο ένας οδηγός αισιοδοξίας.. Κι αυτό, γιατί, μέσα από τον πόνο γεννιέται η χαρά. Μέσα από τη δυσκολία γεννιέται η δύναμη. Μέσα από τον αληθινό Έρωτα γεννιέται η ατοφια, η αληθινή αγάπη που παραμένει αναλλοιωτη στο χρόνο.
Μέσα από τις λέξεις του ο κύριος Κρομμύδας μας προτρέπει να ζήσουμε. Η πρωταγωνιστρια του, Ισμηνη, που θα μπορούσα να είμαι εγώ.. Εσύ.. Η φίλη ή η αδερφή μου, μας φωνάζει με όλη τη δύναμη της ψυχής της να ζήσουμε το κάθε λεπτό σαν να είναι το τελευταίο. Μας συμβουλεύει να γελάμε δυνατά, να ονειρευομαστε, να συγχωρουμε και να αγαπάμε αληθινά. Και πως, όπως η άμμος γλιστραει ανάμεσα στα δάχτυλα μας χωρίς να μπορούμε να την κρατήσουμε, έτσι γλιστρουν και οι στιγμές και φεύγουν... Μονάχα με ένα ανοιγόκλεισμα των ματιών μας.
Τέλος, όπως σε όλα τα βιβλία του Κώστα, το παρόν δίνει φυσικά ο Έρωτας. Μόνο που αυτή τη φορά, ο Έρωτας έχει να κάνει με την ίδια τη ζωή. Ερωτας για τη ζωή λοιπόν... Ερωτας για τις στιγμές της. Ερωτας για τα όνειρα μας.. Ερωτας για το ταξίδι.. Κι όπως λέει και ο αγαπημένος μου Νίκος Καζαντζάκης..... "Μία αστραπή η ζωή μας, μα προλαβαινουμε...."

[Tonia Lalousi · Rating 5 out of 5]

Αυτό το βιβλίο είναι κάτι παραπάνω από ένα ακόμη μυθιστόρημα. Είναι ένας οδηγός ζωής με άξονες τον χρόνο, την ελευθερία και τις επιθυμίες.

Στην πραγματικότητα κανείς μας δεν είναι απόλυτα ελεύθερος. Πώς γίνεται να είμαστε ελεύθεροι και την ίδια στιγμή υπεύθυνοι και σωστοί; Πόσο εύκολο είναι να αγνοήσουμε τα πρέπει και τις υποχρεώσεις;

Ο συγγραφέας έρχεται να μας διηγηθεί τους κανόνες της ζωής μέσα από τα μάτια της Ισμήνης (για μένα δεν υπάρχει άλλος άντρας συγγραφέας που να έχει διεισδύσει τόσο βαθιά στη γυναικεία ψυχολογία και ψυχοσύνθεση, ώστε να την παρουσιάζει με τέτοια δυναμική και σεβασμό). Η γραφή είναι η γραφή του κυρίου Κρομμύδα: η μετουσίωσης της απλότητας σε μια πολύπλοκη διάσταση γεμάτη συναισθήματα και αλήθειες που άλλοτε μας πονούν και άλλες φορές μας λυτρώνουν.

Αυτό το βιβλίο ήταν το πρώτο μου αναγνωστικό ταξίδι, ύστερα από μια αποχή πολλών μηνών λόγω συγγραφής και πραγματικά ήταν η καλύτερη επιλογή, καθώς μου δίδαξε πολλά μαθήματα που τα αγνοούσα ή μάλλον τα θεωρούσα προφανή, γι' αυτό και το διάβασα δύο φορές.

Πολλά συγχαρητήρια στον συγγραφέα που μέσα από αυτό το βιβλίο μάς μαθαίνει το κουμπί το restart και την αξία του στον χωροχρόνο.

#the_best_greek_writer

[Vasia And The bookland · Rating 5 out of 5]

Το μια νύχτα ακόμη είναι το πρώτο μυθιστόρημα του κυριου Κρομμυδα που διαβάζω καθώς είχα παρακολουθήσει και την παρουσίαση η οποία με έκανε να θέλω σαν τρελή να διαβάσω το βιβλίο και έτσι ξεκίνησα το όμορφο ταξίδι μου. Από την πρώτη σελίδα μέχρι και την τελευταία δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου. Διαβάζοντας το ένιωσα να περπατάω και γω μαζί με την ηρωίδα στους δρόμους της Ιταλίας και με έκανε να θέλω πολύ να την επισκεφτώ. Μέσα από τις σελίδες του παίρνει πολύ όμορφα μηνύματα τόσο για την ζωή και πως δεν πρέπει να την αφήνουμε να περνάει χωρίς να κάνουμε πράγματα τα οποία επιθυμούμε όσο και ότι πρέπει να αφήνουμε το θυμό γιατί μας κρατάει πίσω. Είναι από τα λίγα βιβλία που με έκαναν να κλάψω από την αρχή μέχρι το τέλος και έχω κρατήσει κάποιες σελίδες που μίλησαν στην καρδιά μου. Έχει μια ιδιαίτερη γραφή την οποία θα έλεγα κινηματογραφική και την ωραιότερη κατά την γνώμη μου ιστορία αγάπης. Και χαίρομαι παρά πολύ που έχω και υπογεγραμμένο από τον ίδιο τον συγγραφέα ένα από το αγαπημένα μου πλέον βιβλία . Σίγουρα θα διαβάσω και τα υπόλοιπα βιβλία του συγγραφέα και σας το συστήνω ανεπιφύλακτα!

[Mary Stergioti · Rating 5 out of 5]

"Πολύ αργά θα καταλάβεις ότι τα καλύτερα ταξίδια είναι αυτά που δεν έκανες ποτέ. Που δεν τα τόλμησες, που δεν τα γεύτηκες."
"Σημασία δεν έχει τελικά πόσα χρόνια ζεί ο καθένας, αλλά πως ξοδεύει τον χρόνο που του χαρίστηκε."

Συνήθως διαβάζω ιστορικά μυθηστορήματα αλλά αυτή τη φορά κάτι με τράβηκε τόσο στο εξώφυλλο όσο και στην περιγραφή του βιβλίου. Ευτυχώς δικαιώθηκα. Πραγματικά υπέροχο, δυνατό που σε ταξιδεύει και σου αλλάζει και εσένα την ψυχολογία σύμγωνα με της Ισμήνης, της πρωταγωνίστριας.
Το τελευταίο σχεδόν μισό με ένα τρίτο του βιβλίου το διάβασα σήμερα το πρωί σε 3,5ώρη αναμονή σε ουρά του δημοσίου και δεν θα ντραπώ να εξομολογηθώ πως από ένα σημείο και μετά μου ήταν δύσκολο τόσο το να σταματήσω να χαμογελώ όσο και το να συγκρατήσω αργότερα τα δακρυά μου, μάταια το έκλεινα για λίγα δευτερόλεπτα να συνέλθω, δεν ήθελα να σταματήσω την ροή και την αφήγηση.

*Γιαγιάκα εσύ στην ουρά που με ρώτησες αν είναι καλό και σου είπα μέχρι στιγμής πολύ δυνατό, πάνε γρήγορα να το πάρεις. 😜

[Anna Baboura · Rating 5 out of 5]

Υπό τον ήχο των χάλκινων της Δυτικής Μακεδονίας ξεκινά το ταξίδι. Δεν μπορούσε να αρχίσει με κάτι καλύτερο (πώς να απαρνηθώ τον ήχο αυτό, έχω και κάτι από Μακεδονία κατά κάποια έννοια στο αίμα μου άλλωστε).
Ένα ταξίδι που τελειώνει με τους ήχους της κιθάρας να αντηχεί στο «υπαιθριο μουσείο» όπως αποκαλώ την Ρώμη και τα ηλιοβασιλέματα με άρωμα πορτοκαλιού της Τοσκάνης.

https://youtu.be/BRhpkCdzCq4

Ένα βιβλίο που δεν μπορώ να γράψω την άποψή μου όπως συνηθίζω, γιατί ανέσυρε αναμνησεις και σκέψεις που συνειδητά είχα αφήσει στη λήθη.

https://youtu.be/yI0Z8dH5qZQ

[Athanasia The Book Fairy · Rating 5 out of 5]

Από τα πιο εκπληκτικά, γεμάτα συναισθήματα, χρώματα, αρώματα και ζωή βιβλία που έχω διαβάσει στην ζωή μου. Από αυτά που διαβάζεις και παίρνεις δύναμη να τολμήσεις όσα δεν έχεις τολμήσει. Και να πιστεύεις σε θαύματα. Μικρά και μεγάλα. Μπράβο Κώστα!

[Georgia Retetakou · Rating 4 out of 5]

Η ζωή επιφυλάσσει μεγάλες εκπλήξεις. Και πολύ ευχάριστες και πολύ δυσάρεστες, με τις οποίες μας δοκιμάζει, μας εξελίσσει και μας διδάσκει. Με γνώμονα αυτή την αρχή ο Κώστας Κρομμύδας μας παρουσιάζει μέσα απο το μυθιστόρημα του " Μια νύχτα ακόμη " το πραγματικό μείγμα που θα πρέπει να έχει η ζωή όλων μας. Η ποιότητα των όσων ζούμε μέσα από την εκπλήρωση των επιθυμιών μας που δεν πρέπει να μεταβιβάζουμε για αύριο ή για κάποτε. Οι στιγμές είναι αυτές που ορίζουν το πρόσημο της ευτυχίας και της πληρότητας μας και ο χρόνος θα είναι πάντα οριακός και λίγος για να καλύψει τα όνειρα που διαρκώς μεταθέτουμε. Οριοθετώντας λοιπόν τα χρονικά περιθώρια της ζωής έρχεσαι αντιμέτωπος με τις πιο σκληρές και πιο αληθινές αξίες της. Και τότε βάζεις μπροστά, όλα αυτά που πραγματικά θα ήθελες να κάνεις. Νιώθεις αυτά που έχεις ανάγκη να αισθανθείς και καταλαβαίνεις όλα αυτά που αρνιόσουν να κατανοήσεις ή τελικά να φανταστείς για τους ανθρώπους που είχες γύρω σου. Σε αυτό το βιβλίο μέσα απο μια απρόσμενη διαδικασία έρχεσαι αντιμέτωπος με τα πραγματικά σου θέλω και καθορίζεις εσύ ο ίδιος το πως θέλεις να ζήσεις ακόμα και αν τα περιθώρια ζωής σου είναι ελάχιστα. Και έτσι ο χρόνος αυξομειώνεται διαστέλλεται και επιμηκύνεται μέσα από την παρακαταθήκη των πράξεων και των λόγων που έρχονται σαν δώρο να αλλάξουν αλυσιδωτά και την ζωή άλλων ανθρώπων.

Η Ισμήνη είναι μια νέα γυναίκα, επιτυχημένη δικηγόρος, έτοιμη να παντρευτεί τον άντρα που αγαπά. Την ημέρα του γάμου της, στην πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής της, έρχεται αντιμέτωπη με μια πολύ σκληρή πραγματικότητα. Μαθαίνει πως έχει όγκο στον εγκέφαλο και λίγους μόνο μήνες ζωής. Πόσο οριακά κοντά είναι η ευτυχία με την δυστυχία; Η χαρά με την λύπη; Η ζωή με τον θάνατο; Και πως μπορεί να σταθεί όρθιος ένας άνθρωπος που γνωρίζει ουσιαστικά το χρονικό περιθώριο της εναπομείνουσας ζωής του; Μήπως αυτό το λιγοστό περιθώριο ζωής είναι αυτό που μας ανοίγει τα μάτια για να δούμε τις πραγματικές μας ανάγκες; Τα πραγματικά θέλω και τα αληθινά μας όνειρα ψάχνουν απεγνωσμένα την εκπλήρωση τους. Η Ισμήνη αφού περάσει το αρχικό σοκαριστικό στάδιο, θα σχεδιάσει και θα εφαρμόσει άμεσα το Ταξίδι ζωής που ποτέ δεν έκανε. Με εφαλτήριο την Τοσκάνη και την μαγευτική Φλωρεντία θα έρθει αντιμέτωπη με τις ομορφότερες εμπειρίες της ζωής της. Θα γνωρίσει άλλους τόπους, άλλες νοοτροπίες. Θα κάνει νέες γνωριμίες θα δει την ζωή, τον έρωτα, την φιλία και την ευτυχία με άλλο μάτι.
Ένα ταξίδι αυτογνωσίας λοιπόν μέσα από μια διαδικασία αναγέννησης που δημιουργεί ο ίδιος ο επικείμενος θάνατος.

Με αισιόδοξη χροιά, με ένα πνεύμα αντίδρασης απέναντι ακόμα και στην πιο δυσοίωνη εξέλιξη μιας ασθένειας με γνωστή κατάληξη. Ο συγγραφέας αναδεικνύει εκείνα τα σημεία που μπορούν να κρατήσουν την ψυχή ζωντανή. Το μυαλό δημιουργικό και διδακτικά λειτουργικό. Η Ισμήνη με την προσωπικότητα που αποκτά μπροστά στο θηρίο της αρρώστιας και του θανάτου γεννά την δύναμη, την ζωή, την ελπίδα, την διδαχή, την εξέλιξη και αφήνει το δικό της σημάδι στην ζωή όλων. Αυτών που υπάρχουν και αυτών που έπονται.

Οι φοβίες σβήνονται, οι συμβιβασμοί εξαφανίζονται. Ανεκπλήρωτα όνειρα πραγματοποιούνται. Συναισθήματα πρωτόγνωρα γεννιούνται. Τα συναισθηματικά κενά γεμίζονται από ανθρώπους που μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν άγνωστοι μεταξύ τους. Τα γεγονότα ορίζουν ορμητικά τις νέες συνθήκες δημιουργώντας ισχυρούς δεσμούς αγάπης κατανόησης δημιουργίας και αναγέννησης.

Η ζωή αλλάζει χρώμα και παίρνει υπόσταση και μορφή μέσα από το φάσμα του θανάτου. Ο Χρόνος συρρικνώνεται, αλλά ταυτόχρονα τα αληθινά όνειρα και οι πραγματικές ανάγκες προσδιορίζονται πλέον με συγκεκριμένη κατεύθυνση. Ο Χρόνος πλέον Μετριέται με στιγμές, μετριέται με ανάσες, μετριέται με εκπληρωμένα πλέον όνειρα. Και με άλλα που γεννιούνται μέσα από τις αναπάντεχες συναντήσεις και τις πρωτόγνωρες προκλήσεις.
Μέσα σε ένα περιορισμένο θεωρητικά κύκλο ζωής η Ισμήνη θα έρθει αντιμέτωπη με τις πραγματικές της επιθυμίες, με την αναγκαία εκπλήρωση τους και την ώριμη πια προσέγγιση τους.

Πόσο αληθινά και πόσο σπαρακτικά αποδίδεται η εσωτερική αγωνία της ηρωίδας που προσπαθεί να ισορροπήσει τις αντοχές της. Να διατηρήσει την δύναμη της που την βλέπει να φθίνει. Να αντέξει τον πόνο και να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της ασθένειας της χωρίς όμως να αφήσει να φανεί κάτι από την φθορά της. Αντίθετα ο συγγραφέας με την δύναμη του λόγου του μετατρέπει τα πάντα έτσι ώστε μέσα από την αρνητική πλευρά των πραγμάτων ή την αρνητική τροπή που μπορούν να πάρουν τα γεγονότα, να αναδειχθούν όλες οι χάρες της ζωής και η σημασία του να αναλώνουμε τον χρόνο μας σε πράγματα που μας δίνουν ποιότητα ζωής και δύναμη δημιουργίας. Να αναπληρώνουμε τα άχρηστα κομμάτια της ζωής με τα χρήσιμα και αναγκαία κομμάτια της ψυχής.

Γιατί ή χαρά είναι εφικτό να πηγάζει μέσα από την λύπη. Ο πόνος να μετουσιώνεται σε δύναμη, σε πίστη, σε πείσμα, σε ελπίδα, σε σχεδιασμούς ανέλπιστους. Οι κινήσεις απελπισίας μετατρέπονται σε πηγή ζωής. Η αντοχή και η δύναμη της ψυχής δοκιμάζεται μέσα από μια εσωτερική διεργασία πάλης όχι με την ασθένεια. Αλλά με μια εποικοδομητική αγωνιώδη πάλη με την ιεραρχία ανάμεσα σε αυτά που πρέπει να χωρέσουν σε ένα μικρό αλλά γεμάτο χρονικό περιθώριο ζωής. Η αγωνία για Μια νύχτα ακόμη είναι επιτακτικά αναγκαία όχι για να χωρέσει η απελπισία αλλά για να δυναμώσει η αξία του ζω και προσφέρω με την θετική σκέψη και τα δυνατά μηνύματα που είναι εφικτό να συνεχίσουν να υπάρχουν για μια ζωή από αλλεπάλληλες εκπλήξεις. Και αυτό είναι το πραγματικά συγκλονιστικό φινάλε του βιβλίου. Να κατανοείς πως το ουσιαστικό τέλος δεν το βάζει ο επικείμενος ή τελεσίδικος θάνατος, αλλά οι πράξεις εκείνων που θέλησαν να παρατείνουν την ζωή τους με τις ατελείωτες, γεμάτες και χειροπιαστές εκπλήξεις τους. Ένας ύμνος στην ζωή μέσα από τα φοβικά μονοπάτια του θανάτου που καταλύονται από την δύναμη της αγάπης, της μητρότητας της δημιουργίας. Το ισχυρό αποτύπωμα που αφήνει ο καθένας μας με τις πράξεις του είναι αυτό που μπορεί πραγματικά να αλλάξει τα πάντα γύρω μας. Και να δώσει στον Χρόνο την ελαστικότητα που χρειάζεται για να αλλάξει τις πραγματικές του διαστάσεις χωρώντας μέσα του όλες τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες μας. Εφικτές και ανέφικτες.

Ο Συγγραφέας Διαχειρίζεται με διεισδυτικότητα και τρυφερότητα τα συναισθήματα της εύθραυστης Ισμήνης. Αναλύει βήμα βήμα την ψυχοσύνθεση της και δυναμώνει σημείο σημείο την εσωτερική της μεταστροφή καθώς αλλάζουν οι προτεραιότητες της και ο τρόπος της σκέψης της και της θεώρησης των πραγμάτων και των αξιών γύρω της. Με μαγικές περιγραφές των τοπίων, των γεύσεων και των συναισθημάτων που σε κατακλύζουν σε κάθε σελίδα και σε γεμίζουν με μια μεστότητα και πρωτότυπη πληρότητα. Μιλώντας και περιγράφοντας για άλλη μια φορά σε πρώτο πρόσωπο σε φέρνει σε άμεση επαφή με την κεντρική ηρωίδα και σε αναγκάζει να εισχωρήσεις με αμεσότητα στον ταραχώδη εσωτερικό της κόσμο.

Με ρεαλισμό στις εικόνες, και στις λέξεις. Με σημεία που εντείνουν την αγωνία και την συναισθηματική φόρτιση, αλλά και με σημεία που χαλαρώνουν ψυχαγωγούν και προωθούν τα γεγονότα και τις εξελίξεις. Με έμφαση στα σημεία εκείνα που κρατάει και αφαιρεί η πρωταγωνίστρια μετά την ισχυρή κόντρα της με την μοίρα αλλά και την προσωπική της επιλογή ο συγγραφέας καταφέρνει να μετατρέψει μια δραματική ιστορία με καθορισμένο επίλογο, σε μια ιστορία με ανατρεπτικό φινάλε ελπίδας και προσωπικής ταυτότητας επάνω ακόμα και σε αυτά τα γεγονότα που μοιάζουν καθορισμένα και προδιαγεγραμμένα.

Ένα από τα αναγνώσματα του 2019 που έκανε αισθητή την παρουσία του στα Λογοτεχνικά δρώμενα και κέρδισε τις καρδιές χιλιάδων αναγνωστών, ανάμεσα στις οποίες και την δικιά μου καρδιά.

https://vivlionerga.blogspot.com/2019...

[Marialena {bookfoxy} · Rating 4 out of 5]

4.5⭐

Ένα από τα πιο όμορφα βιβλία που έχω διαβάσει.

Αρκετά συγκινητικό, εγώ από την αρχή έκλαψα και γενικά συγκινήθηκα αρκετές φορές μέσα στο βιβλίο. Είναι ένα μάθημα ζωής που θα βάλει τον αναγνώστη σε σκέψεις για πολλά πράγματα.

Η Ισμήνη είναι μια ηρωίδα που συ��πάθησα και συμπόνεσα και η ιστορία της με άγγιξε. Μόλις έμαθε ότι της μένουν λίγοι μήνες ζωής, πήρε την απόφαση να ταξιδέψει μόνη της στην Ιταλία, ένα ταξίδι που ήθελε να κάνει πολύ καιρό, και να προσκομίσει νέες εμπειρίες, αφήνοντας πίσω την οικογένεια της. Τον καιρό που έμεινε εκεί, γνώρισε νέες γεύσεις και αρώματα, όμορφους ήχους και μελωδίες, επισκέφτηκε νέα και πανέμορφα μέρη, γνώρισε ανθρώπους που της άλλαξαν την ζωή και αναθεώρησε για πολλά πράγματα.

Πολύ ωραία γραφή με εξαιρετικές περιγραφές που με ταξίδεψαν, ειδικά τα μέρη και τα φανταστικά τοπία της Ιταλίας, σαν να τα έβλεπα μπροστά μου. Με την πρωτοπρόσωπη αφήγηση, ο αναγνώστης είναι εκεί σε κάθε σκέψη και προβληματισμό της ηρωίδας. Όμορφοι και συμπαθητικοί χαρακτήρες και ωραίοι βαθυστόχαστοι διάλογοι, έκαναν το βιβλίο ακόμα καλύτερο!

Ο συγγραφέας μας δίνει μια δυνατή και συγκινητική ιστορία, μεταφέροντας πολλά μηνύματα για τη ζωή, τις ανθρώπινες σχέσεις, τα συναισθήματα και τις επιλογές. Δεν είναι τόσο βαρύ, παρά το ευαίσθητο θέμα του, γιατί το προσεγγίζει με σεβασμό και με ωραίο τρόπο.

Είναι από τα βιβλία που μιλάνε στην καρδιά και δεν ξεχνιούνται.

[Δημήτριος Ντούρλιας · Rating 5 out of 5]

Κάθε φορά που πέφτει στα χέρια μου βιβλίο του Κώστα Κρομμύδα, αν και πάντα έχω μία πληροφόρηση για το γενικό πλαίσιο στο οποίο βασίζεται, περιμένω να δω πως θα καταφέρει πάλι να με εκπλήξει. Βλέπετε, ο Κώστας είναι πρώτα από όλα γνωστός ως ηθοποιός και παρόλο που τα τελευταία δέκα χρόνια έχει κάνει μία αξιοσημείωτη συγγραφική πορεία, εν τούτοις πάντα η εικόνα του στη σκηνή ή στην οθόνη, είναι η πρώτη που έρχεται στο μυαλό του αναγνώστη. Έτσι λοιπόν και εγώ, παρόλο που έχω διαβάσει όλα του τα βιβλία, ψάχνω σε κάθε νέα του συγγραφική προσπάθεια να βρω μία επανάληψη, κάτι που να έχει ήδη γραφτεί από τον ίδιο. Και φυσικά δεν βρίσκω... Και αυτό είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του! Είναι κάθε φορά διαφορετικός, κάθε φορά πιο ώριμος και πιο μεστός σε αυτό που γράφει και καταφέρνει να κρατήσει τον αναγνώστη απόλυτα προσηλωμένο στο έργο του.
Το "Μια νύχτα ακόμη" είναι ένα βιβλίο, ύμνος προς τη ζωή. Ένα μυθιστόρημα που πραγματεύεται πανανθρώπινες αλήθειες, τις οποίες όμως τις έχουμε αφήσει σε ένα περιθώριο της χαοτικής ζωής μας και απλά δεν τους δίνουμε σημασία. Και έρχεται ένα ξαφνικό γεγονός, να μας συνταράξει και να μας κάνει να ψάξουμε και να βρούμε το πραγματικό νόημα της ύπαρξης μας σε αυτόν τον κόσμο.
Είναι το τρίτο στη σειρά μυθιστόρημα του συγγραφέα, που επιλέγει να έχει γυναίκα ως βασική ηρωίδα και να γράψει μέσω από αυτήν, την Ισμήνη. Η Ισμήνη τα έχει όλα. Είναι επιτυχημένη δικηγόρος, καταγόμενη από μία μεσοαστική οικογένεια, με φίλους, σύντροφο και μία ζωή καθόλα τακτοποιημένη. Η ζωή της δείχνει ανέφελη και το μέλλον της λαμπρό. Όμως η μοίρα έχει άλλα σχέδια για την ίδια. Σχέδια που θα ανατρέψουν το status quo της ζωής της, αλλά που θα της δώσουν και την ευκαιρία να ζήσει κάτι που ποτέ δεν θα το τολμούσε. Στο ταξίδι αυτό που την πάει η μοίρα της, θα συναντήσει ανθρώπους και θα μοιραστεί ιδέες που θα της ανατρέψουν όλο το οικοδόμημα της τακτοποιημένης ζωής της και θα την κάνουν να εκτιμήσει τις απλές αξίες και τα απλά πράγματα που κάνουν έναν άνθρωπο ευτυχισμένο.
Ο Κώστας Κρομμύδας έχει μία εξαιρετική ικανότητα να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Η πλοκή του είναι τέτοια που δεν αφήνει κενά ή αναπάντητα ερωτήματα στον αναγνώστη και οι χαρακτήρες που εμφανίζονται είναι ολοκληρωμένοι και σωστά τοποθετημένοι στην υπόθεση. Η διακύμανση των συναισθημάτων είναι συνεχής. Οι δραματικές σκηνές εναλλάσσονται με σκηνές πάθους, οι οποίες οδηγούν σε μία συγκινησιακή ατμόσφαιρα που όμως δεν είναι ποτέ υπερβολική και επιτηδευμένη. Ο συγγραφέας δεν επιθυμεί να υποβάλλει τον αναγνώστη σε ένα συγκινησιακό κρεσέντο. Δεν προσπαθεί να τον τρομάξει ή να τον κάνει να αισθανθεί άβολα. Αντιθέτως προσπαθεί να του περάσει μηνύματα που θα τον κάνουν να δει ο ίδιος την ζωή αλλιώς, να θέσει άλλες προτεραιότητες και να αλλάξει τη ρουτίνα του που κάνει κάθε μέρα να μοιάζει με την προηγούμενη και τις επόμενες. Και φυσικά για άλλη μία φορά, περιγράφει στιγμές πάθους με έναν μοναδικά γλυκό τρόπο, που μόνο ο Κώστας ξέρει να δημιουργεί. Ταυτόχρονα δημιουργεί εξαιρετικής ομορφιάς εικόνες στο μυαλό του αναγνώστη, περιγράφοντας με πολύ παραστατικό τρόπο το σκηνικό στο οποίο λαμβάνει χώρα η ιστορία του. Σε κάποια σημεία οι περιγραφές των τοπίων, των ανθρώπων και των φαγητών, η μυσταγωγία του κρασιού και οι στίχοι των υπέροχων τραγουδιών, κάνουν τον αναγνώστη να ξεχνά το δράμα πίσω από την υπόθεση και να γίνεται συμμέτοχος στην παρέα που έχει δημιουργηθεί. Σε αυτά τα σημεία μου έφερε στο νου μου τον Manuel Vazquez Montalban και τις απίστευτες περιγραφές γευμάτων που έχει στα έργα του.
Η ίδια η φύση της ιστορίας είναι τέτοια που θα μπορούσε να είναι πολύ δραματική και να σοκάρει τον αναγνώστη. Όμως κάτι τέτοιο θα ήταν ιδιαίτερα βαρύ και ευτυχώς ο συγγραφέας δεν το έκανε. Εντυπωσιάστηκα πραγματικά με τον τρόπο που ολοκληρώθηκε το μυθιστόρημα. Ο αναγνώστης μπορεί να θέσει τους δικούς τους όρους και να βάλει τη φαντασία του να φτιάξει τις λεπτομέρειες. Ο Κώστας Κρομμύδας επιλέγει να δείξει πως η ζωή στο τέλος θριαμβεύει, όπως και να έρθουν τελικά τα πράγματα.
Κλείνοντας αυτήν την παρουσίαση του τελευταίου μυθιστορήματος του Κώστα Κρομμύδα θα ήθελα να σημειώσω πως με άφησε με πολλά και όμορφα συναισθήματα. Με έκανε να σκεφτώ και να αναθεωρήσω. Με συγκίνησε αλλά με έκανε και να χαρώ. Είναι ένα μυθιστόρημα που μπορεί να διδάξει και να εμπνεύσει, οπότε αν μη τι άλλο, αξίζει να το διαβάσετε!

[Μαρία Κόντου · Rating 5 out of 5]

Ένα βιβλίο γεμάτο μηνύματα ζωής! Με έκανε να φιλοσοφίσω και να δω πολλά πράγματα αλλιώς! Ότι η ζωή δεν είναι δεδομένη και πρέπει να τη ζούμε όπως πραγματικά τη θέλουμε! Να μην τη σπαταλάμε! Συγχαρητήρια κύριε Κρομμύδα!

[Efi Kapnisi · Rating 5 out of 5]

Ένα βιβλίο που ήθελα από όταν κυκλοφόρησε και ταυτόχρονα ένα βιβλίο που απέφευγα σκοπίμως να διαβάσω.
Το φοβήθηκα αυτό το βιβλίο...
Ανοίγοντας το λοιπόν,σκέφτηκα τι φοβάμαι;
Φοβάμαι την αρρώστια;
Ίσως...ποιος δεν φοβάται το αναπάντεχο;
Φοβάμαι τις μνήμες;
Ίσως...είναι που έχω χάσει και εγώ αγαπημένο πρόσωπο.
Μα τελικά διαβάζοντας το,κατάλαβα ότι αυτό που με φοβίζει είναι η ζωή που τρέχει.
Είναι τα μικρά,απλά αλλα σημαντικά πράγματα που αμελώ να απολαύσω γιατί έχω μια μέρα,και άλλη μια μέρα και άλλη μια μέρα ακόμη!
Ώσπου στο τέλος συνειδητοποιείς ότι πέρασαν όλες αυτές οι μέρες και δεν έζησες όλα αυτά που θέλησες!
Ο Κώστας Κρομμύδας έγραψε ένα βιβλίο "χαστούκι" στην καθημερινότητά μας!
Και προσωπικά τον ευχαριστώ για την υπόσχεση που με έκανε να δώσω στον εαυτό μου!

[Νίκη Μουσούλη · Rating 5 out of 5]

Ύστερα από ένα ρινορραγικό επεισόδιο την ημέρα του γάμου της η Ισμήνη μεταφέρετε στο νοσοκομείο όπου και διαγνώστηκε με όγκο στο κεφάλι. Αυτό ήταν και το σημείο 0 στην ζωή της. Μιας και ο χρόνος που της απομένει είναι ελάχιστοι μήνες ζωής. Έτσι αποφασίζει να πάρει την ζωή στα χέρια της και να ζήσει όσο έχει ακόμα. Αφού ξεκαθαρίσει τις υποχρεώσεις (και όχι μόνο) στην Ελλάδα αποφασίζει να γυρίσει σχεδόν όλη την Ιταλία. Στο ταξίδι της θα γνωρίσει τον Φελίπε έναν... εκκεντρικό μουσικό και τότε η Ισμήνη θα αρχίσει να ζει.
Ένας ύμνος στην ζωή μέσα από την παράδοξη απειλή του θανάτου.
Ένα βιβλίο που εξυμνεί όλα εκείνα τα "θα" που ονειρευόμαστε για το μέλλον μας και αναιρούνται κάθε μέρα από τα "πρέπει" μας.
Μέσα από το βιβλίο συνειδητοποιούμε αυτά που κατά βάθος ξέρουμε για την αναβλητικότητα. Μάθαμε να ζούμε σαν αθάνατοι ξεχνώντας πόσο μικρή είναι η ζωή.
Κοινώς δεν χρειάζεται να νοσήσεις για να ζήσεις απλά να αλλάξεις προτεραιότητες.
Ο συγγραφέας έχει δουλέψει πολύ τους χαρακτήρες του, τα ψυχογραφήματα τους, τους φόβους και τους δαίμονες τους. Οι υπέροχες περιγραφές του σε μεταφέρουν κι εσένα στην όμορφη Ιταλία. Είναι δε η πρώτη φορά που πρωταγωνίστρια του συγκεκριμένου συγγραφέα έχει και μια μικρή κυνική στάση απέναντι στον τρόπο που αντιμετωπίζει το μέλλον της και αυτό ήταν μια υπέροχη έκπληξη για εμένα προσωπικά.
Το "μια νύχτα ακόμη" είναι ο ορισμός όσων θες να πεις και αποφεύγεις, όσων θες να κάνεις μα δεν προλαβαίνεις, όσων θες να ζήσεις και αναβάλλεις.
Ένα ανάγνω��μα αισιόδοξο μέσα έξω θα έλεγα καθώς ακόμα και το εξώφυλλο του αποπνέει μια αισιοδοξία. Το οποίο μάλιστα θεωρώ πως είναι το καλύτερο βιβλίο του συγγραφέα (μέχρι τώρα τουλάχιστον) καθώς μέσα από αυτό βλέπουμε την εξέλιξη της γραφής του.
Ένα βιβλίο που σε κάνει να αναρωτιέσαι: η Ισμήνη, έστω και δύσκολα, το κατάφερε, εμείς;;

[Βασω Π. · Rating 5 out of 5]

ΚΏΣΤΑΣ ΚΡΟΜΜΥΔΑΣ
ΜΊΑ ΝΎΧΤΑ ΑΚΌΜΗ
♥️📖🔖Η ΆΠΟΨΗ ΜΟΥ 🔖📖♥️
🍾🍷🥂🍷
⭐♥️⭐♥️⭐♥️⭐♥️⭐

Τα καλύτερα ταξίδια είναι αυτά που δεν έκανες ποτέ....Που δεν τα τόλμησες...Που δεν τα γεύτηκες....
Μόλις το τελείωσα και ειλικρινά οι λέξεις φαντάζουν φτωχές μπροστά στα συναισθήματα που αποτυπώθηκαν στην ψυχή μου.
Ένα βιβλίο που δίνει μαθήματα ζωής διαβάζοντας το και ελπίδα.
Ένα ρινοραγικό επεισόδιο την ημέρα του γάμου της θα γίνει η αιτία να αλλάξει άρδην η ζωή της Ισμήνης και να ανατραπούν οι έως τώρα ισορροπίες της ζωής της.
Ένα απρόσμενο γεγονός θα την κάνει να επαναξιολογησει τη ζωή της και το τί είναι πραγματικά σημαντικό.
Ένα υπέροχο ταξίδι που ξεκινά από την Αριδαία και τη Θεσσαλονίκη και καταλήγει στην μαγευτική Ιταλία,στην Τοσκάνη και την λίμνη Σόχο.
Τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή μας, όλα μπορούν να αλλάξουν από την μία στιγμή στην άλλη...
Οφείλουμε να ζούμε την κάθε στιγμή,το κάθε λεπτό,την κάθε ημέρα σαν να είναι η τελευταία.
ΙΣΜΉΝΗ~~ΦΕΛΙΠΕ: Ένα ζευγάρι που βίωσε έναν παράφορο και μεγαλειώδη έρωτα από την πρώτη στιγμή που συναντήθηκαν και με παρέσυρε μαζί του.Ταξιδεψα νοερά μαζί τους στα σοκάκια της Ιταλίας και με συνεπήραν τα δυνατά τους συναισθήματα.
Θαύμασα την Ισμήνη για το θάρρος της και τη στάση ζωής της.
Αλλά και τον Φελίπε για την δοτικότητά του και την απέραντη αγάπη του.
Είναι αξιοσημείωτο πως ο συγγραφέας όντας άνδρας καταφέρνει να μας μεταφέρει τις ψυχολογικές μεταπτώσεις και τον συναισθηματικό κόσμο της ηρωίδας τόσο επιτυχημένα.
Ένα υπέροχο βιβλίο που δεν μπορούσα να το αποχωριστώ μέχρι να τελειώσει και το διάβασα με έντονη συναισθηματική φόρτιση..
Πόνος, θλίψη, οργή, αγάπη, έρωτας, ελπίδα και στο τέλος λύτρωση.
Τα θερμά μου συγχαρητήρια στο συγγραφέα για το καταπληκτικό αυτό πόνημα ( το καλύτερο του για μένα από όσα έχω διαβάσει έως τώρα)!!!
Αξίζει να διαβαστεί από όλους!!!!
Το αγάπησα πραγματικά και σας το προτείνω ❣️❣️❣️

[Alexander Stamelos · Rating 1 out of 5]

Μετά από τόσες διθυραμβικές κριτικές αποφάσισα πως έπρεπε να το αγοράσω και σίγουρα θα άξιζε τον κόπο να το διαβάσω. "Μια νύχτα ακόμη" ο τίτλος του βιβλίου αν και θα μπορούσε να έχει και άλλους εναλλακτικούς όπως "Ο τουριστικός οδηγός μιας ετοιμοθάνατης", "Κατατρεγμένη & κερατωμένη" ή "Κουτούκια και κρασιά στην Ιταλία λίγο πριν πεθάνω" ! Προβλέψιμο από την αρχή έως το τέλος και απίστευτα βαρετό από την αρχή μέχρι το τέλος ! 6 σελίδες για το φαγητό στην ταβέρνα...έλεος...και να είχε και κάποια σημασία το σκηνικό να πεις ένα χαλάλι. Πραγματικά δεν έχω καταλάβει γιατί όλες οι γυναίκες έχουν ενθουσιαστεί και είναι τόσο γενναιόδωρες στην βαθμολογία τους, μέχρι και τα Άρλεκιν της δεκαετίας του 70 έχουν περισσότερο ενδιαφέρον.