کتاب حاضر شاید بیشتر نوعی انتقال تجربیات است تا نوشتن تجربیات شخصی نویسنده در زمینه رمان نویسی؛در این کتاب جمع بندی نظریات رمان پژوهانی را به شما ارائه داده می شود که خود همه رمان نویس هستند.
مؤلف «رمان نویسی در وقت اضافه» معتقد است افراد زیادی علاقمند به نوشتن رمان هستند، اما جای کتاب آموزشی جامع در این زمینه که به همه سوالات نویسنده جواب بدهد، خالی است. سلیمانی این کتاب را وسیله ای برای نویسندگان مبتدی می خواند تا اشتباهات نویسندگانی که به طور فطری می نویسند را تکرار نکنند.
بیش از نیمی از این اثر آموزشی هزار صفحه ای که خلق رمان را به سه بخش مجزای پیش از نگارش، هنگام نگارش و بعد از نگارش تقسیم کرده، آماده شده است.
در بخش اول این کتاب نویسنده به مسائل پیش از نگارش رمان پرداخته است. این بخش به مسائلی مثل مدیریت زمان، تحقیق در رمان نویسی که از مسائل پایه ای است، استعداد و این موضوع که افراد رمان نویس به دنیا می آیند یا نه، می پردازد.
بخش دوم کتاب به نگارش رمان و موضوعاتی مثل طرح و ساختار، شخصیت پردازی، سوژه یابی و الگو های طرح می پردازد. طرح و ساختار از مسائل بنیادی رمان نویسی است که در زبان فارسی منابع خیلی کمی درباره آن وجود دارد. درباره الگو های طرح هم بعضی معتقدند کل رمان ها و داستان های دنیا را می شود در 36 الگوی رمان ارائه داد.
در این بخش همچنین به روان شناسی و کمکی که به رمان نویسی می کند پرداخته شده است. این مباحث بحث های نو رمان نویسی در دنیاست که در زبان فارسی کمتر به آن ها پرداخته شده و فقط منابع اندک و پراکنده ای در این زمینه موجود است. بخش آخر کتاب هم درباره بازنویسی است.
محسن سلیمانی (زادهٔ ۱۳۳۸ – درگذشتهٔ ۲ بهمن ۱۳۹۶)، داستاننویس، مترجم و پژوهشگر ادبیات داستانی و طنز بود.
محسن سلیمانی، زادهٔ ۱۳۳۸ در تهران و فارغالتحصیل رشتهٔ زبان و ادبیات انگلیسی بود. او که در حوزهٔ ترجمه و نقد ادبیات داستانی و داستاننویسی فعالیت داشت، کار نویسندگی را در «حوزهٔ اندیشه و هنر اسلامی» از سال ۱۳۵۹ شروع کرد. در آنجا چند سالی مسئول واحد ادبیات داستانی بود و سردبیری جُنگهای سوره از شمارهٔ ۱ تا ۹ را برعهده داشت. در سال ۱۳۶۶ همراه با شانزده تن از نویسندگان و هنرمندان، ازجمله محسن مخملباف، حسن حسینی، قیصر امینپور و فریدون عموزاده خلیلی در اعتراض به گرایشهای راستِ سیاسی مدیریت وقتِ حوزهٔ هنری، از این حوزه جدا شد و به مجلهٔ کیهان فرهنگی رفت و مسئول بخش ترجمهٔ ادبی و ادبیات داستانی کیهان فرهنگی شد. بعد از سه سال نیز از آنجا به معاونت امور بینالملل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رفت و چند سالی نیز در لندن و نیویورک مسئول بخش فرهنگی ایران بود. او درضمن دبیر سرویس ادبی روزنامه همشهری (۱۳۷۰)، روزنامه صبح امروز (۱۳۷۹) و روزنامه بهار (۱۳۷۹) نیز بودهاست. سلیمانی در زمینهٔ نقد ادبی، اصول داستاننویسی و نیز داستان در حدود هفتاد کتاب ترجمه و تألیف کرد. او مقالات زیادی در زمینهٔ ادبیات نگاشته که در نشریههای معتبر داخلی به چاپ رسیدهاست. بهعلاوه، چند سالی نیز در دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران داستاننویسی تدریس کردهاست.
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در ۱۸ تیرماه ۱۳۹۴ به سلیمانی نشان درجهیک هنری در زمینهٔ ادبیات داستانی اعطا کرد.
سلیمانی، که رایزن فرهنگی ایران در صربستان بود، صبح روز دوم بهمن سال ۱۳۹۶ در بلگراد درگذشت. از وی سه فرزند باقی ماندهاست.
یکی از مهم ترین نکات کتاب جامع بودنش هست. در مورد همه چی مفصل صحبت کرده و مثال زده است. یک دید واقع گرایی هم دارد که بسیار قابل تحسین بود. ممکن است چند تا داستان های مهم را لو بدهد. (اسپویل کند.)
در کل من خیلی راضی ام از این کتاب. روحت شاد آقای سلیمانی.