Ooit aten we dieren

by Roanne van Voorst

Combining the ethical clarity of Jonathan Safran Foer's Eating Animals with the disquieting vision of Alan Weissman's bestseller The World Without Us, a thought-provoking, entertaining exploration of a future where animal consumption is a thing of the past.

Though increasing numbers of people know that eating meat is detrimental to our planet's health, many still can't be convinced to give up eating meat. But how can we change behavior when common arguments and information aren't working?

Acclaimed anthropologist Roanne Van Voorst changes the dialogue. In Once Upon a Time We Ate Animals, she shifts the focus from the present looking forward to the future looking back--imagining a world in which most no longer use animals for food, clothing, or other items. By shifting the viewpoint, she offers a clear and compelling vision of what it means to live in a world without meat.

A massive shift is already taking place--everything van Voorst covers in this book has already been invented and is being used today by individuals and small organizations worldwide.

Hopeful and persuasive, Once Upon a Time We Ate Animals offers a tantalizing vision of what is not only possible but perhaps inevitable.

Genres: Nonfiction, Vegan, Food, Environment, Audiobook, Animals, Adult

256 pages, Paperback

First published June 23, 2019

About the author

Roanne van Voorst is a social scientist, author and public speaker. She has been doing research on the themes of risk, fear and courage for over a decade. Her fiction and non-fiction books have been internationally published.

Reviews

[Lisa of Troy · Rating 3 out of 5]

Great Message – Delivery Needs Refinement

Once Upon A Time We Ate Animals is a book around how mass action needs to take place to save the world, and everyone should be vegan. There were very graphic descriptions of animal abuse. The book mainly covered animal cruelty, animal rights, and some weird stories about cyborgs, vegans who only love other vegans, and some fictional stories about the future.

“Whatever my own practice may be, I have no doubt that it is a part of the destiny of the human race, in its gradual improvement, to leave off eating animals.” – Henry David Thoreau

Let me start off by saying that I am pescatarian. However, if you want to change actions, you have to change hearts and minds. Angry messages just aren’t going to work.

I’m not sure who the target audience is in Once Upon a Time We Ate Animals. Is it vegans? Is it meat eaters? I conducted a non-scientific survey of meat-eaters, and they were all aware that the meat consumed came from animals that were slaughtered. So I am not sure what the author was hoping to achieve by proposing animal cruelty as a reason for becoming vegan.

As a piggish Western, why in the world did I become pescatarian? Very simple, science and advertising. One of the most popular commercials of all time was Jarrod from the Subway commercial. This average guy would eat Subway sandwiches every day, and he lost a ton of weight. He would hold up his old pair of pants. Well I saw a documentary where a 100 year old doctor was interviewed, and he was extremely articulate, full of energy, and clear. He was fit and trim, and he moved as if he was in his 20’s. He has a dairy farmer turned vegan. You see any celebrity in their 20’s can look great. I wanted to find the people who had the secret time machine where it looks like they haven’t aged a bit in decades.

There are three places in the world known to have longer life expectancy: Japan, Italy, and a small group of people in the West of The States. What do all three have in common? They eat very little meat. The small group in The States are 7-Day Adventists, and 40% of them are vegetarian.

Now, let’s talk about my favorite plastic surgeon, Dr. Anthony Youn. He was on the first season of Dr. 90210 and practices in Troy! He wrote an incredible book called, “The Age Fix.” There is a chapter called, “The Age Fix Diet.” In it, he talks about certain foods that fight aging: Vitamin C, Vitamin E, and more. He has lists of foods that contain these nutrients so you can start feeling and looking better from the inside out.

Now, that’s why I’m pescatarian. Because I want to live the best possible life and I want to be older than Moses while I’m living the dream. There is literally no altruism involved (sad but true).

Convincing people to be noble is extremely hard to do. Informing people to do something good for themselves is much easier. However, the author was just so focused on the poor animals and didn’t focus enough on the science of how vegan and vegetarianism helps now. Additionally, massive change is great but usually not sustainable. In the book Atomic Habits, the author discussed how many people have these grandiose plans that are not practical. For New Year’s Resolutions, many people want to run a marathon who are couch potatoes. For a few weeks, they run 10 miles daily, but after three weeks, they are burnt out and sleep through their early morning alarms, never to return to the gym. Change, to be sustainable, has to be small. Instead of aiming for vegan out of the gate, how about you try Meatless Monday? Maybe cut down to red meat only once a week? Then, when you are comfortable, you can add in more meatless days until you realize that it really isn’t a big thing anymore.

Overall, I loved the author’s message. However, I thought that the overall delivery could have been more effective with a softer tone.

*Thanks, NetGalley, for a free copy of this book in exchange for my honest opinion.

2024 Reading Schedule
Jan Middlemarch
Feb The Grapes of Wrath
Mar Oliver Twist
Apr Madame Bovary
May A Clockwork Orange
Jun Possession
Jul The Folk of the Faraway Tree Collection
Aug Crime and Punishment
Sep Heart of Darkness
Oct Moby-Dick
Nov Far From the Madding Crowd
Dec A Tale of Two Cities

Connect With Me!
Blog Twitter BookTube Facebook Insta

[Jente Ottenburghs · Rating 2 out of 5]

Mijn zus is veganist en raadde me aan dit boek te lezen. Ik verwachtte een populairwetenschappelijk boek, maar ik kwam bedrogen uit. Het is vooral een pleidooi voor een veganistische levensstijl (waar ik zeker achter sta). Maar het wetenschappelijk niveau van dit boek is vrij laag. In het tweede hoofdstuk geeft de schrijfster de oerknal- en de evolutietheorie verkeerd weer. En in het derde hoofdstuk vermeldt ze dat Adam en Eva waarschijnlijk geen vlees aten. En dan? Wat heeft het dieet van twee fictieve personages uit een oud sprookjesboek hiermee te maken? Hierna had ik moeite de schrijfster op wetenschappelijk vlak nog serieus te nemen. Dit werd wel beter in het hoofdstuk over gezondheid en veganisme. Hier geeft de schrijfster een genuanceerd en wetenschappelijk verantwoord overzicht. Een veganistisch dieet is niet automatisch gezonder. Het heeft er ook me te maken dat veganisten bewuster bezig zijn met hun voedingspatroon. In de secties over het 'melkgen' en het 'vleesgen' trapt ze dan weer in de typische val van 'er is een gen voor X.' Genetica is veel complexer dan dit (een samenspel van diverse genen en de omgeving). Tenslotte, veel van de bronnen zijn krantenartikels. Die zijn niet altijd betrouwbaar; tijdens de vertaalslag naar het brede publiek gaat er altijd wel nuance of informatie verloren. Ga altijd naar het originele onderzoek om te betrouwbaarheid te beoordelen.

De intermezzo's zijn overbodig en dragen voor mij niet veel bij aan dit boek. Het is wel goed geschreven en leest vlot. Al raakte ik soms wat geïrriteerd van het gebruik van Engelse woorden (bv. ditchen). Kortom, een goed boek voor wie meer informatie wil over veganisme. Voor de wetenschap hierachter zou ik wel andere boeken raadplegen.

[Rennie · Rating 3 out of 5]

It’s getting harder to ignore the ethical issues behind what we eat and what it’s doing to the environment, as well it should be. It’s something I really struggle with, because it’s very tough to argue at this point that our consumption of meat and animal products isn’t detrimental and unsustainable, especially since, as this author points out, world population is projected to hit 9 billion by 2050.

I didn’t find her tone as grating or aggressive as other people seem to, I found it pretty straightforward and honest, actually. No, she’s not going to convert anyone with this book either, but I also don’t think that was exactly the purpose, since we’re generally pretty divided on this issue until we have our own big pivotal moment. I think it’s more helpful for people like me, who do try to limit animal products and can use the shove or reminder to stick to and increase that, and the message that what you purchase is like a vote.

What I really didn’t like were the two “intermezzos,” these weird fictional future-stories of people living with everything high-tech in a fantasy after-time where we don’t eat animals anymore. Sorry but it was just very dumb.

She also skirted an issue I consider pretty dangerous in a chapter about animal rights and how we treat and legislate them in general, not even only as food sources - and I agree, we do all this abysmally - but she hints that spaying/neutering is fundamentally changing a house pet and making you the owner of an animal that’s bent to your every whim and will and this isn’t really what the dog is, etc. No just stop. I can’t even believe I’m hearing this argument. She dives into ethics and morals all over the place but completely ignores them when it comes to whether it’s ethically justifiable to let domesticated house pets breed willy-nilly however they like? Wtf? Not one look at what the implications of THAT might be?

It also just could’ve been more comprehensive in general. The book that first changed my entire outlook on food, animal rights, and food production/industries was Fast Food Nation (and I don’t even eat fast food, but it still makes so much about the evils of meat consumption clear) so I feel like I’m always looking for the book that does what that one can do and have yet to find it.

Some good points made but not always entirely convincing, quick and easy to read, more likely to be useful to those who already share some of her thinking and could use the extra nudge.

[Amanda Hupe · Rating 2 out of 5]

Thank you, NetGalley, Roanne van Voorst, and HarperOne Books for the opportunity to read this book!

“It is perhaps the greatest paradox of being human, simply because of our humanity, we often behave inhumanely.”

ONCE UPON A TIME WE ATE ANIMALS
Once Upon a Time We Ate Animals by Roanne van Voorst will definitely inspire opinions. This book dives into the animal cruelty, health reasons, and environmental impacts of consuming animal products. She lays it all out about factory farms and the dilemma surrounding dairy farms. But asks the important question: What would the world look like if we no longer depended on animals products?

In the synopsis on Goodreads, this book is labeled as “hopeful and persuasive” and I desperately wanted that to be true. I am very conflicted about this book. I haven’t eaten meat in over a year and have cut my dairy intake by at least 80%. I am all for more environmental and animal-friendly options when it comes to food and other products. In fact, I spend a great deal of time looking into my everyday products to see what I can change for the better. So I thought I was going to be over the moon about this book.

Not really.

Yes, the author makes so many excellent points and I believe the good intentions are there. But the entire tone of this book is to ridicule and condescend those who consume any type of animal product. So much so, I found myself cringing through most of this book. There were some comparisons that are in pretty poor taste as well. There were also these strange future prediction stories on what future generations will think of us. Those felt more awkward and cringy than enlightening.

Every single person that I interact with on a daily basis eats meat. I also know some people that are very opinionated about the fact that I don’t eat meat and I HATE when I am treated with that disrespectful tone. So why in the world would I turn around and use that same tone in a vice versa situation? You will not get people to see your views when you are that condescending. I was hoping for inspiration and for tools to help me continue on my vegetarian lifestyle (hoping for a fully vegan lifestyle soon!). I did not get that. So I am rating this book 2 out of 5 stars.

[Candace · Rating 5 out of 5]

I have been pondering this book all day and night until I finished it. @roannevanvoorst I believe you have accomplished with me what you have set out to do with readers. I don’t know much about vegans or vegetarians so I am starting from the beginning.
I am for the environment, actively trying to fight climate change and plastic consumption, but yet ate meat 6 out of 7 days of the week. Embarrassingly, I am a reader but never really delved into the lives of the animals we eat. I think this was the kick in the butt I think I needed to take it one step further. I am late to the game.
The blinders have been removed and rabbit hole found. Things cannot be unseen.
Thank you Roanne Van Voorst, translator Scott Emblem-Jarrett, @netgalley and @harperonebooks. When this comes out Dec 28th, I will be gifting a few ebooks....

[Alfredo · Rating 3 out of 5]

Uma visão liberal sobre como promover o veganismo dentro do capitalismo.

[Robin S. · Rating 5 out of 5]

Voor beginnend veganisten en mensen die er interesse in hebben is dit ábsoluut een aanrader. Leest snel weg en veel aspecten komen, zij het in een notendop, aan bod. De positie van dieren in onze wet, klimaatwetenschappers die aan de bel trekken, vegan voedsel, proefdieren, boeren die omschakelden van veehouderij naar alternatieven, en ga zo maar door. Veel positieve verhalen en scenario’s ook, wat ervoor zorgt dat je wilt blijven lezen. Fijn wel om als zeer pessimistisch (ik noem het realistisch) veganist ook eens positieve verhalen te lezen 😊🌱

[Peacegal · Rating 2 out of 5]

2.5 stars--I agree with the reviewers who said that this book was not what they were expecting, and for me, that was a letdown.

I suppose I was hoping for one author’s vision of what a post-animal ag society might look like, but the majority of the book was composed of arguments in favor of veganism that I am already familiar with, and which current omnivores may find more or less persuasive depending upon their view of the author’s writing style.

There were parts of the book that were stronger than others; I did, for example, appreciate reading the personal stories of farmers who decided that they could no longer live with sending animals to slaughter and transitioned out of animal farming.

I may be in the minority here, but I didn’t hate the futuristic sci-fi interludes. [I recently read an article that reminded animal advocates that we don’t know what a world that doesn’t slaughter animals for the most trivial of reasons looks like, so speculative fiction plays a role in envisioning a different society.]

While the book covers more animal issues than those pertaining to farming, as other reviews have noted, the author shows a jarring lack of knowledge of one of the most basic and long-known aspects of pet welfare. Incredibly, she talks down spaying and neutering, with apparent zero knowledge that it is primarily promoted not to “manipulate” cats and dogs to human whim, but rather to prevent “excess” members of these prolific species from being killed when their breeding exceeds the number of good, lifelong homes available to them. The destruction of pets in U.S. animal shelters went into free-fall from circa 20 million per year in the 1970s to 3.5 million today, progress directly attributable to the promotion and acceptance of spay/neuter.
After making so much progress—and with still so much to be done—the idea that we could circle back to the bad old days of unwanted litters being disposed of as a matter of course is completely unacceptable, and totally against what I take to be the spirit of this book.

As for the end of industrial animal farming, the author is confident that it will happen. I am not so sure. It is true, sweeping change can indeed transform society--most of today’s adults have seen it with the Internet/smartphone revolutions. However, over-confidence in the world changing for the better can also be a dangerous thing. Some industries have stayed the same or grown more damaging over the course of time. Other innovations can wind up causing more suffering—many of the most objectionable practices of large-scale factory farming are themselves a product of only about the last 50 years. Maybe humans will decide the costs and dangers of factory farming are too great, and maybe not. Perhaps no one living today will ever see a time when we put the brakes on it. We can only do what we can in the time we have, and be hopeful.

[Marcella · Rating 5 out of 5]

De nieuwe non-fictie titel van Roanne van Voorst heeft de meest pakkende titel die je je maar kunt voorstellen. Ooit aten we dieren, want dit boek spreekt van de toekomst.

Want in hun eigen tijd waren heksenverbranding, slavernij en homo-discriminatie ook normaal. En werd er niet gedacht aan een andere toekomst. En zo ziet onze generatie anno 2019 het ook, we kunnen ons geen toekomst zonder de vlees- en zuivelindustrie voorstellen.

Maar dit is precies wat zal gebeuren, over een aantal decennia zal veganistisch de norm zijn. En Ooit aten we dieren legt precies uit waarom dit het beste toekomstbeeld is.

Waarschuwing! Lees Ooit aten we dieren alleen als je klaar bent voor een ingrijpende verandering in je dagelijkse leven.

Lees mijn volledige recensie nu op Books & Macchiatos of volg de directe link in mijn bio!

[Myra Schmitz · Rating 5 out of 5]

Als iemand nog meer overtuiging nodig heeft...

[Stijn Zanders · Rating 5 out of 5]

Confronting but import read

[Sanne Beej · Rating 5 out of 5]

Op een gegeven moment wel wat veel herhaling. Maar de boodschap laat zich niet ontkennen, noch negeren. Wij zijn veganistisch aan het worden dankzij dit boek!

[Corvus · Rating 2 out of 5]

Maybe 2.5 stars? Debated between 2 and 3.

Once Upon a Time We Ate Animals is Roanne Van Voorst's exercise in applying her field of "futures anthropology" to the topic of the exploitation of nonhuman animals. I was expecting something different from this book. My repeated confusion about what in this book counts as anthropology led me to google the field, where I found that there is a substudy called "sociocultural anthropology" which I assume this closely resembled. I expected a book that described the past, present, and hopeful future of nonhuman animal and human interactions using the science of anthropology. This book is more a collection of disorganized thoughts on a variety of issues related to human mistreatment of other animals, often referencing fields she is not an expert in. That is not to say that this book offers nothing or has no value. It's just very scattered and if you have any knowledge on any of these topics, you may not learn much. There are better sources on these topics.

I read the ARC, so I am unsure if citations within the text are supposed to be added to the final version. I have never encountered an ARC referencing a scientific topic that lacks citations. There is a bibliography at the end of the book, but sorting through it all without knowing which claims the sources are referencing in makes it even more tedious than validating a properly cited text. If she is going to choose to speak on issues outside of her field- nutrition, cosmology, climate science, etc- and make some of the sweeping claims that she does, those citations need to be there.

The book begins in a way that is a constant pet peeve of mine when people write about a single issue struggle. She introduces her text and multiple points and chapters by repeatedly mentioning slavery suffrage, gay rights, etc. There is a way to do this properly by discussing collective liberation, the connections between struggles, and overal authoritarian structures that seek to oppress. She does not do this well if at all. It's the same old trope of throwing out a few (very Western focused) victories and making it seem like now those struggles are over and we can wake up to the struggle against the oppression of other animals. This is incredibly flawed as a motivational tool for anyone who isn't of her demographic (which she seems to be writing solely to an audience of.) It's also unhelpful as I could say something like, "In XXXX year the Animal Welfare Act began protecting animals, in XXXX year killing endangered species became illegal in some places," and that would not at all mean animals are liberated. I let the introduction go, but then she just repeated it over and over, only once mentioning that animal oppression is not to be compared to chattel slavery. I get what she was trying to do- show us that horrific things that were once normalized are now seen as unacceptable. But, the point is not made well.

The next section drew me back in with her discussion of those who formerly farmed and exploited other animals for profit. The in depth stories of their journeys, their honesty, and their growth were truly inspiring and interesting. It is one thing for someone growing up in the middle of a suburb to choose veganism, it is another for someone who was raised on an animal farm- taught from birth that it was 100% necessary to abuse animals- to wake up and change. It was also a good section dispelling the myths around "humane" animal abuse and slaughter and the suffering of fishes on farms. Many of the farmers were dealing with immense trauma due to what they did to countless animals in these places. This was a very important discussion that could benefit a wide range of people to read. There are a few rude and unnecessary descriptions of interviewees appearances- I don't know why writers do this- but otherwise a great section.

Another thing the author did well was to discuss the ingrained nature of eating animals in peoples lives without shaming them. At first. She has decent discussions about sociocultural attitudes and how difficult they can be to overcome. That said, she seems to be duped by some of the marketing tactics for mainstream white veganism that involve health shaming and focus on a false binary of animal consumers being unhealthy and vegans being fit. She leaves no room whatsoever for disabled, fat, etc vegans. On he contrary, she maligns the image of vegans being anything other than "fit" and "sexy." Marginalized vegans exist in large numbers within vegans as a whole, but are often silenced by those who think selling plant based diets as a cure all will work. It doesn't. Studies show that the people who go and stay vegan do it for ethical reasons, not health. Yes, plant based diets can be healthier, but they aren't cures for everything. It's fine and dandy to be unhealthy, fat, and/or disabled regardless of your diet and regardless of if you take an imperfect action that contributes to ill health- we all do.

These blind spots lead to cringey advice like, "...never ever let yourself be put into a retirement home and fed pre-made meals..." I don't know if being Dutch has clouded what healthcare and elder care access is for people elsewhere, but no one wants to "let" themselves be institutionalized, regardless of if it's the only (extremely shitty) option in an already bad situation. She does acknowledge places where plant based diets can be imperfect, but again, since she's not a dietician, many things are poorly organized or not well explained and citations were needed when I wanted to look up a source for a claim she made.

She does well to dispell the myth that veganism is a rich people thing. Historically we know that plant based diets were often practiced by the poor because animal products are extremely expensive and resource intensive and indigenous communities accross the globe have shown histories of caring for other animals (not as a noble savage trope, their are exceptions, but overall.) She also acknowledges that due to subsidies and lobbying, in some neighborhoods, buying a pound of animal flesh at a fast food restaurant is the cheapest and only option. I was really hoping for more stuff like this- discussions of anthropological relationships with nonhuman animals- but, it only made up small chunks of the book. There are a lot of pop culture references and so on which seem more like sociology than anthropology, but to be honest, I am not educated enough on either topic to say.

There are a couple sections in the book where she goes off on a speculative fiction story of a post-animal consumption world, but the stories are poorly written. I would much rather have liked to see her discuss what these realities would look like rather than present them in fiction form. I really wanted more focus from her field of study.

Her discussion of domestication was interesting and well argued. In talking about the long history of many humans forcing nonhuman animals to change for human needs and criteria rather than changing themselves, it has strengthened oppressive systems in general. This would have been a good opportunity to discuss collective liberation, but her focus remained on other animals. Nonetheless, it was still a good section.

Her section on climate change was a mixed bag. There was a lot of pertinent and correct information about both the urgency of the climate crisis as well as the massive contribution that animal agriculure adds to climate change- more than many other big sources such as transportation. Again, citations here are critical for a skeptical reader. Her solution though- that the "most effective" way to combat climate change is to go vegan- once again misses the mark and the bigger picture of authoritarianism, capitalism, and the people with the most power. The US government for instance has repeatedly bailed out the cow dairy industry here time and again when their sales tanked due to people (not just vegans) boycotting or avoiding animal dairy. Just going vegan will not be enough to stop climate change and to explain in depth why would add even more to this already long review.

I've been an ethical vegan for about 16 years. I've had chronic illnesses and disability since I was a child (I am now 39 and eat healthier as a vegan but it did not cure me.) I am marginalized in multiple other ways. I have also made a ton of ignorant white person mistakes that Roanne Van Voorst did in this book. That is why I am being hard on her in this review. She seems to be a little newer to veganism and animal rights. For many of us, the awakening and acceptance of what other animals can go through on such massive scales can be so overwhelming and traumatizing that we desperately grasp onto any glimmer of a solution- including non-solutions or bad ones. Human and other animal liberation is intimately connected. This book could have offered much more if the author gave us more from her anthropology background and imagined an audience that was much larger than normative, middle+ class, white, attractive westerners. Even the resources section at the end- which is a good idea, but poorly executed- is mostly a collection of mainstream white single issue vegans. If you "want to learn" about Black veganism, there are two books listed at the end. If you want animal liberation, you NEED to educate yourself about Black veganism, disabled peoples' veganism, veganarchism, etc. Single issue topics are always ok to highlight and focus on. What is not ok is to erase, neglect, or do harm to interconnected struggles. We need each other if we are ever going to get anywhere.

This was also posted to my blog.

[Marcia · Rating 3 out of 5]

Ooit aten we dieren is zo’n boek dat ik al jaren wilde lezen, maar altijd uitgeleend is in de bibliotheek. Toen ik het Ebook dan ook op Storytel ontdekte begon ik meteen gretig te lezen.

Roanne van Voorst behandelt een interessante thematiek in dit populair-wetenschappelijke boek. Ooit aten we dieren leest vlot, maar gaat wat mij betreft niet altijd genoeg de diepte in én kiest niet overal voor voldoende nuance. De intermezzo’s vond ik persoonlijk niets toevoegen.

Een goedbedoeld pleidooi voor veganisme dat uitstekend als gespreksstarter kan dienen, maar niet volledig weet te overtuigen.

📖 Ik las dit boek via Storytel.

[Laurens Kok · Rating 5 out of 5]

Heel erg goed geschreven. Geeft goeie inzichten in de gedachtegang van non-vegans voor als je als vegan dat even niet meer kan begrijpen, en ook andersom een boek wat je helpt inleven in een ander. Mooi toekomstbeeld, met twee fijne fictie-intermezzo's tussen de verder best zware stof. Aanrader voor eenieder die soms over een wereld zonder dierenconsumptie nadenkt, of die een vegan vriend/familielid beter wil begrijpen.

[Lisa · Rating 5 out of 5]

Wat een indrukwekkend boek! Aan de hand van onderzoeken en voorbeelden wordt de lezer duidelijk gemaakt dat er verandering moet plaatsvinden. Ik was zelf vegetariër geworden voor het milieu, maar dit boek laat me inzien dat dat niet genoeg is. Daarnaast heeft het ook flink m'n ogen geopend over hoe we met dieren omgaan... Tijd om de volgende stap te nemen!

[Marijke · Rating 5 out of 5]

Geweldig boek! Ja, echt. Helder, toegankelijk en zonder verwijten maar toch met een indringende boodschap om onze visie op de vlees- en zuivelconsumptie te herzien. Wat ik zelf al deed; ik eet plantaardig - maar met de feiten uit het boek voorziet Roanne mij van argumentatie om mijn keuze toe te lichten aan sceptici.

[Suzanna · Rating 5 out of 5]

Absolutely loved it. Read through the night and could not stop. Will change the life of every reader, if you dare to be open to the message. Never normative, often funny - goes beyond a story on food: this book shows us a radically different future.

[Erwin Vermeulen · Rating 4 out of 5]

Good introduction to why we should stop eating animals and choose plant-based.

[Sanne · Rating 5 out of 5]

Interessante, verfrissende, optimistische kijk op de toekomst van vlees consumptie.

[Mari-WA160817 · Rating 5 out of 5]

Ein Lebenslese-Highlight ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️. Eine ganz große Weiterempfehlung. ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️

[Foppe · Rating 2 out of 5]

Op zich zou het me best leuk (en misschien zelfs nuttig) lijken als er een boek was waarin wordt beschreven hoe we vanuit de toekomst terugkijken op ons niet-veganistische en speciesistische heden. Wel zou ik dan willen dat, in dit boek, veganisme helder wordt gepresenteerd als een moreel vereiste (d.w.z., dat duidelijk wordt gemaakt dat diergebruik inherent verkeerd is).

Maar hoewel bepaalde passages uit dit boek best krachtig zijn (o.a. de verhalen van de boeren, het grootste deel van h.7), vond ik dit boek redelijk tekortschieten, hoofdzakelijk omdat Van Voorst veganisme vooral als een duurzaamheids- en lifestylekwestie presenteert (zie inleiding, h.3 t/m 6). Dit doet ze vermoedelijk omdat ze haar eigen veganisme (nog) niet begrijpt als een moreel vereiste, maar ik vind het best kwalijk dat ze hier een boek over schrijft voordat ze dit als zodanig uit kan en wil leggen.
Zo vond ik het jammer dat ze, naast dat ze een vrij elitair-betuttelende 'schrijfstem' heeft gekozen, nogal eenzijdig afgeeft op de "onhipheid" van de tegencultuur waarbinnen veganisme ontstond, terwijl dit allemaal niks te maken heeft met veganisme als moreel standpunt, en alles met het feit dat het eten van dierlijke producten duizenden jaren grotendeels is voorbehouden aan de maatschappelijke elite.

Storender vond ik echter dat ze veganisme afwisselend presenteert/verdedigt als een morele, voedings-, lifestyle-, duurzaamheids-, of gezondheidskwestie, en dat ze dit op zo'n manier doet, dat ze de ethische kwestie ondergraaft. Zo suggereert ze op p.18 dat ze "niet weet of haar huidige veganistische koop- en eetgedrag 'beter' is dan hoe ze vroeger leefde." Hiermee geeft ze de lezer het idee dat ze veganist zijn moreel inwisselbaar acht met 'geen plastic gebruiken', of 'duurzaam leven' in het algemeen, ondanks dat ik juist van een boek met zo'n (gedurfde) insteek zou verwachten als de auteur duidelijk kan en durft uit te dragen dat het fokken van dieren om ze te gebruiken en doden van een compleet andere orde is dan de vraag of je meer of minder olieproducten gebruikt, of de vraag waar je je groente en fruit vandaan haalt. Ook heeft ze het rond p.72 meermaals over de "intergenerationele eiwitrevolutie". Vergelijk dit met in een boek waarin je reflecteert op een kannibalistische geschiedenis, die verandering beschrijft als 'eiwitrevolutie'. Natuurlijk *kun* je het zo (amoreel) framen, maar waarom zou je dat willen, zeker als je tegelijkertijd iets probeert vertelt over onbegrip van toekomstige kleinkinderen aangaande het gedrag van niet-vegan grootouders?

En zo is het hele boek een nogal matig uitgewerkte poging om iets boeiends te doen. Volgende auteur beter?
Mocht je graag een interessanter en prettiger boek willen lezen over het hoe/waarom van veganisme, zou ik je ten sterkste aanraden om Eten met geweten: Over de moraliteit van het eten van dieren of Animal Rights: The Abolitionist Approach te lezen.

[Incredible Opinions · Rating 5 out of 5]

Born and brought up in a family who has never tasted meat (strictly vegetarians) from so many previous generations, I am the first generation to turn vegan. Being a regular blood donor and hair donor for cancer patients, I am perfectly healthy and not deficient of any protein and B12. My grandfather and great-grand father had healthy long lives without ever tasting meat in their whole lives.

It’s time we consider animal slaughter abnormal, unnecessary and violent which can be avoided with other food alternatives.

There isn’t a single thing in this book which we don’t know already by the means of social media, yet we try to ignore it. Thanks to the author for putting it subtly at one place after her numerous researches.

The message was very clear by the author that there will never be something impossible if we try. People have unanimously stood for other issues together in solidarity and it is the high time we all should contribute to make this planet a better place to live no matter how small the contribution is.

I think everyone should read this book not only vegans but everyone.

[Sander Gervink · Rating 4 out of 5]

Een must read voor iedereen die twijfels heeft over zijn/haar eetpatroon en waarom je zou switchen naar een meer of volledig plantaardig dieet! Ik was al vegetariër, en ben nu nog gemotiveerder om zo veel mogelijk vegan te worden.

[Eva Schenk · Rating 5 out of 5]

Een boek dat op de verplichte literatuur lijst van school hoort. Geweldig geschreven boek. Ze omschrijft realistische toekomstbeelden met en zonder dierlijke producten. Het is te lezen dat er veel onderzoek is gedaan.

[Vincent Waasdorp · Rating 4 out of 5]

Cant unread this stuff

[Peter · Rating 4 out of 5]

Laat ik beginnen met te zeggen, dat dit een solide boek is, dat in essentie de noodzaak van veganisme bepleit. Van Voorst bespreekt argumenten over ethiek, gezondheid en het milieu (met als nawoord een gepassioneerd pleidooi dat we voor het klimaat niets eenvoudigers en effectievers kunnen doen dan massaal overstappen op veganisme), maar ook over de psychologie en markeringtrucs achter het carnisme (de visie dat vlees eten normaal is) en de constante constatering dat vlees eten weliswaar normaal gevonden wordt, maar het dat niet is (bijvoorbeeld door een terugblik, uit een toekomst waarin vlees eten gezien wordt als misdadig, maar ook door te laten zien dat dieren levende wezens zijn die onze compassie verdienen). Voor mij als doorgewinterde veganist is het niet veel nieuws meer, de meeste feiten en argumenten heb ik wel gehoord doorheen de jaren, soms in dezelfde vorm en soms in een ander jasje. Maar voor een geïnteresseerde vleeseter of beginnende vegetariër staat er veel in aan informatie en gedachtegangen met betrekking tot plantaardig eten en kan erg nuttig zijn om mensen over de streep te trekken. .

Het hoofdstuk over vegansexuality, het fenomeen dat veel veganisten alleen een relatie willen (aangaan) met andere veganisten, vond ik wel een verademing. In mijn omgeving werd tijdens mijn zoektocht naar een geliefde vreemd gereageerd op mijn exclusieve aandacht voor andere veganisten. In dit hoofdstuk voelde ik de erkenning dat het niet gek is om iemand te zoeken waarmee je kernwaarden deelt. Een verhelderend alternatief voorbeeld van Van Voorst is recycling (als je milieubewust bezig bent, zou je dan een relatie kunnen hebben met iemand die elk jaar een nieuwe auto neemt en op drie vliegvakanties gaat?). Het belangrijkste, zo distilleert ze uit haar interview met psychologe Melanie Joy, is dat partners zich gesteund voelen door de ander, zeker bij zoiets alomaanwezigs als eten.

Helaas is het niet alleen maar feest, want er zitten er ook wat schoonheidsfoutjes in het boek. Verleden tijd en tegenwoordige tijd lopen nogal eens door elkaar, waarschijnlijk omdat het de bedoeling is dat het gaat over een tijd in de toekomst waarin teruggekeken wordt op een tijd waarin vlees eten normaal was. Maar ook het gebruik van "vegetarisch zijn" of "veganistisch worden" stoort me. Je bent vegetariër als je vegetarisch eet; je bent veganist als je geen dierlijke producten gebruikt. Het is een kleinigheid, maar omdat het meermaals gezegd werd, werd het meer dan een kleine slordigheid. Het intermezzo-hoofdstuk over toekomstig bezoek aan een slachterijmuseum stond vol indrukwekkende cijfers, over aantallen gefokte en geslachte dieren. Helaas klopt sowieso één van die cijfers niet: op p.159 wordt beweerd dat in Nederland 30 miljoen haantjes per dag werden gedood voor de eierindustrie. Dat scheelt een factor 365, omdat het ging om 30 miljoen haantjes per jaar.

Nog iets kleins waar ik iets groots van maak door het uit te pluizen, eenvoudigweg omdat het onderwerp me na aan het hart ligt, is een terloopse opmerking over 19e-eeuwse vegetarische en veganistische pioniers. Van Voorst noemt Sylvester Graham, John Harvey Kellogg en Amos Bronson Alcott als voorbeelden van prominente vegetarische voorlopers uit die tijd. Als Alcotts experimentele commune Fruitlands aandacht krijgt, spits ik altijd mijn oren, vanwege mijn bovengemiddelde interesse in de familie Alcott. (Dochter Louisa May schreef Little Women en twee van mijn katten, Elizabeth "Lizzie" Alcott en Josephine "Jo" March, zijn naar leden van de familie vernoemd.) Dus ik was enigszins teleurgesteld, toen Van Voorst haar informatie nogal verhaspelde. "Katoen mocht niet [gedragen worden op Fruitlands] omdat daar katoenplukkers voor werden geëxploiteerd," beweert ze bijvoorbeeld (p.80-81). Eenvoudiger en correcter zou het zijn geweest om te zeggen dat katoen afkomstig was uit de slavenstaten in het Zuiden en de commune niet wilde bijdragen aan de slavernij door producten af te nemen (iets waarvan Van Voorst elders in het boek zelf zegt, dat het een machtig wapen is).

En daar blijft het helaas niet bij. "Alcott ging dood op zijn zestigste; Graham op zijn zevenenvijftigste; de voorzitter van de Vegetarische Gemeenschap op zijn achtenveertigste," somt ze op (p.81), om te laten zien dat prominente vegetariërs jong stierven ("Inmiddels weten we dat ze niet stierven door een gebrek aan vlees, maar aan tuberculose en andere, in die tijd veelvoorkomende ziekten. Maar maak dat de aardbewoners van toen maar eens wijs, die al jaren hoofdschuddend keken naar de strenge, in linnen lappen gedrapeerde vegaweirdo's" (ibidem)). Wie de "voorzitter van de Vegetarische Gemeenschap" is blijft onduidelijk, want hij wordt verder niet genoemd, maar het waren in elk geval niet de oprichters van de Vegetarian Society: Russel Thacher Thrall overleed op 65-jarige leeftijd en Wiliam Metcalfe toen hij 74 was. Kellogg, "een leider van een andere vegetarische groep," noemt ze wel bij naam (vreemd genoeg als Kellog, zonder voornaam en met 1 g), maar logischerwijs niet in het rijtje vroeggestorvenen, want hij werd 91 en dat zou geen goed voorbeeld zijn van haar punt. 

Dat ze Alcott wel noemt in het rijtje is dan wel weer vreemd. Toen hij overleed in 1888, was zijn tweede dochter, Louisa May, 55 jaar oud (dat weet ik, omdat zij twee dagen later zou overlijden). Dat zou ofwel betekenen dat hij vijf was toen zij geboren werd, ofwel dat hij helemaal niet op 60-jarige leeftijd overleed. Welnu, Alcott werd geboren in 1799 en behaalde de respectabele leeftijd van 88. Daarmee wordt de inschatting, dat al de mensen om de "vegaweirdo's" heen zouden denken dat vegetarisme niet gezond zou zijn omdat deze voorvechters ervan jong overleden, enigszins absurd. 57, 65, 74, 88 en 91 zijn immers, zeker in de negentiende eeuw, geen opvallend lage leeftijden.

Jammer dat Lisette Kreischer, Tobias Leenaert en andere proeflezers haar niet hebben kunnen behoeden voor dit soort fouten, maar gelukkig hebben zij dan ook meer verstand van inhoudelijke argumenten als het gaat om veganisme --- en dat fundament staat in dit boek als een huis.

[Julia]

Ooit aten we dieren is, in essentie, een pleidooi voor plantaardig leven. Van Voorst bespreekt een scala aan argumenten - zowel tégen het eten van vlees en zuivel als vóór veganistisch eten - en besteedt daarbij vooral aandacht aan het ontstaan en de weerlegging van de gedachtegang dat dieren eten normaal, noodzakelijk en natuurlijk is. En dan sneuvelen er best wel veel ideeën waar ook mijn gedrag op gebaseerd is. Ooit aten we dieren is in de kern optimistisch over de menselijke capaciteit om bepaalde patronen te doorbreken en anders te gaan leven, maar is tegelijkertijd ook keihard in de conclusie dat dit de enige manier om het tij te keren. Al met al zet het ontzettend aan tot nadenken en hoop ik vooral dat ik wat adviezen kan doorvoeren.

[Maartje]

Lastig om sterren te geven aan dit boek. JA het is een goed boek qua onderwerp, over dat diervriendelijk slachten en diervriendelijk vlees niet bestaan, over de impact van het eten van dieren op het klimaat, over hoe we als mens met dieren omgaan etc. Wat dat betreft echt een boek dat iedereen zou moeten lezen!

MAAR de cijfers en informatie kloppen niet overal, er werd vaak verwezen naar dezelfde voorbeelden. Bovendien vond ik de toon in sommige hoofdstukken echt naar.

[Ben Rosenthal · Rating 4 out of 5]

Als je benieuwd bent naar het veganisme en waarom mensen veganisten worden, is dit misschien een interessant boek voor je.

Oh en er zijn 2 erg unhinged vegan science fiction intermezzo's die meer worldbuilding hebben dan 80% van alle ya fantasy die tegenwoordig wordt geschreven. Yeah.