What do you think?
Rate this book
The Sweet Indifference of the World
In this alluring, melancholic novel--Peter Stamm at his best--a writer haunted by his double blurs the line between past and present, fiction and reality, in his attempt to outrun the unknown.
"Please come to Skogskyrkogården tomorrow at 2. I have a story I want to tell you." Lena agrees to Christoph's out-of-the-blue request, though the two have never met. In Stockholm's Woodland Cemetery, he tells her his story, which is also somehow hers. Twenty years before, he loved a woman named Magdalena--an actress like Lena, with her looks, her personality, her past. Their breakup inspired him to write his first novel, about the time they were together, and in its scenes Lena recognizes the uncanny, intimate details of her own relationship with an aspiring writer, Chris.
Is it possible that she and Chris are living the same lives as Magdalena and Christoph two decades apart? Are they headed towards the same scripted separation? Or, in the fever of writing, has Christoph lost track of what is real and what is imagined?
In this subtle, kaleidoscopic tale, Peter Stamm exposes a fundamental human yearning: to beat life's mysteries by forcing answers on questions that have yet to be fully asked.
"Please come to Skogskyrkogården tomorrow at 2. I have a story I want to tell you." Lena agrees to Christoph's out-of-the-blue request, though the two have never met. In Stockholm's Woodland Cemetery, he tells her his story, which is also somehow hers. Twenty years before, he loved a woman named Magdalena--an actress like Lena, with her looks, her personality, her past. Their breakup inspired him to write his first novel, about the time they were together, and in its scenes Lena recognizes the uncanny, intimate details of her own relationship with an aspiring writer, Chris.
Is it possible that she and Chris are living the same lives as Magdalena and Christoph two decades apart? Are they headed towards the same scripted separation? Or, in the fever of writing, has Christoph lost track of what is real and what is imagined?
In this subtle, kaleidoscopic tale, Peter Stamm exposes a fundamental human yearning: to beat life's mysteries by forcing answers on questions that have yet to be fully asked.
125 pages, Paperback
First published January 1, 2018
54 people are currently reading
1059 people want to read
About the author
Peter Stamm
63 books358 followersPeter Stamm grew up in Weinfelden in the canton of Thurgau the son of an accountant. After completing primary and secondary school he spent three years as an apprentice accountant and then 5 as an accountant. He then chose to go back to school at the University of Zurich taking courses in a variety of fields including English studies, Business informatics, Psychology, and Psychopathology. During this time he also worked as an intern at a psychiatric clinic. After living for a time in New York, Paris, and Scandinavia he settled down in 1990 as a writer and freelance journalist in Zurich. He wrote articles for, among others, the Neue Zürcher Zeitung, the Tages-Anzeiger, Die Weltwoche, and the satirical newspaper Nebelspalter. Since 1997 he has belonged to the editorial staff of the quarterly literary magazine "Entwürfe für Literatur." He lives in Winterthur.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 189 reviews
January 21, 2021
Are we real or are we only figments of (our own) imagination? What if you live your life spying on your double? Whose life is it then? Who determines the next chapter in your book? Confusing as it sounds, the protagonist in Peter Stamm's short novel still gets credit for asking the question: "To be or not to be, that's the question"!
June 24, 2019
English translation - The Sweet Indifference of the World - published in January 2020!
Stamm's novella radically plays out the doppelgänger motif, thus blurring the line between realistic and fantastic storytelling as well as investigating which minor factors affect major decisions by comparing the life stories of his protagonists. His main character, Christoph, is an aging writer who became famous with a book in which he processed the collapse of his relationship with the love of his life, Magdalena (obviously a cross-reference to Stamm's own debut novel, Agnes). Now, many years later, Christoph meets Magdalena's doppelgänger: A young woman named Lena, also an actress, who is married to a writer named Chris. Does Christoph's life repeat itself? While wandering through Stockholm, Christoph and Lena start discussing their current/lost relationships, trying to figure out what the parallels and differences might be...
Stamm carefully weaves all kinds of insecurities and instabilities into his text in order to keep the reader on his toes - it never becomes fully clear how fact and fiction intersect inside the story (which, as a whole, is of course fiction). While we hear the story from Christoph's point of view, other characters frequently contest his statements, observations and conclusions, and what happens to the two couples is never fully congruent. Interestingly, both Lena and Magdalena have starred in a production of Miss Julie, Strindberg's play about an amour fou which ends tragically, and both Strindberg and Stamm negotiate power relations in love.
I really enjoy novels that play with narrative conventions and discuss storytelling, but this one is a bit too self-important for my taste. If you compare it to, let's say Nicola Barker's I Am Sovereign, which also dissects how narratives are constructed, Barker's book is both more intricately constructed and meta (i.e., more challenging to read), but also a lot funnier. Stamm employs a somber tone and an even, clear voice, although the whole premise of his story is highly artificial and would have offered a lot of room for fun and play. "The Sweet Indifference..." is a very serious book, but should this outrageously over-constructed story really be treated that seriously? Wouldn't a lighter, freer approach have been more appropriate, and without undermining Stamm's Strindberg-remixing musings about love?
Stamm is a very controlled, smart writer, but this book made me wish for him to be wilder, to go a little crazy now and then - a writer with such a clear view and narrative purpose can afford that, no, he should do it in order to breath more life into his fiction, because for a book about love and destiny, this novella feels strangely detached.
Stamm's novella radically plays out the doppelgänger motif, thus blurring the line between realistic and fantastic storytelling as well as investigating which minor factors affect major decisions by comparing the life stories of his protagonists. His main character, Christoph, is an aging writer who became famous with a book in which he processed the collapse of his relationship with the love of his life, Magdalena (obviously a cross-reference to Stamm's own debut novel, Agnes). Now, many years later, Christoph meets Magdalena's doppelgänger: A young woman named Lena, also an actress, who is married to a writer named Chris. Does Christoph's life repeat itself? While wandering through Stockholm, Christoph and Lena start discussing their current/lost relationships, trying to figure out what the parallels and differences might be...
Stamm carefully weaves all kinds of insecurities and instabilities into his text in order to keep the reader on his toes - it never becomes fully clear how fact and fiction intersect inside the story (which, as a whole, is of course fiction). While we hear the story from Christoph's point of view, other characters frequently contest his statements, observations and conclusions, and what happens to the two couples is never fully congruent. Interestingly, both Lena and Magdalena have starred in a production of Miss Julie, Strindberg's play about an amour fou which ends tragically, and both Strindberg and Stamm negotiate power relations in love.
I really enjoy novels that play with narrative conventions and discuss storytelling, but this one is a bit too self-important for my taste. If you compare it to, let's say Nicola Barker's I Am Sovereign, which also dissects how narratives are constructed, Barker's book is both more intricately constructed and meta (i.e., more challenging to read), but also a lot funnier. Stamm employs a somber tone and an even, clear voice, although the whole premise of his story is highly artificial and would have offered a lot of room for fun and play. "The Sweet Indifference..." is a very serious book, but should this outrageously over-constructed story really be treated that seriously? Wouldn't a lighter, freer approach have been more appropriate, and without undermining Stamm's Strindberg-remixing musings about love?
Stamm is a very controlled, smart writer, but this book made me wish for him to be wilder, to go a little crazy now and then - a writer with such a clear view and narrative purpose can afford that, no, he should do it in order to breath more life into his fiction, because for a book about love and destiny, this novella feels strangely detached.
March 15, 2018
Ich weiß leider überhaupt nicht, was dieses Buch mir sagen wollte. Hatte das Gefühl, dass es nichts zu erzählen gibt und wir deswegen 150 Seiten lang ziellos über irgendwas philosophieren. Nicht mein Fall.
June 26, 2018
Ich freute mich schon sehr auf das neue Buch von Peter Stamm. Irgendwie konnte ich mich aber nicht wirklich damit anfreunden. War dafür kurz und in einem Tag auch gelesen.
July 26, 2021
Christoph, Magdelena’ya aşık. Chris ise Lena’ya.
Bu isimler sizce de benzemiyor mu? Peki ya birbirlerini farklı zannederken aynı olduklarını fark etseler? Evet, fazlasıyla karışık biliyorum.
Ama karışık olmayan ne az şey var değil mi?
Hayatlarımızda aldığımız kararlar, karşılaştığımız yol ayrımları, her bir vazgeçişimiz bu karmaşayı doğuruyor. Sakin kalmak çoğu zaman sadece kayıtsızlıkla mümkün olabiliyor. Şöyle demek gerekiyor belki de:
‘Evet seni görüyorum ama bu konu hakkında yapabileceğim hiçbir şey yok’
.
Peter Stamm’ı Yedi Yıl ile tanıyıp çok (gerçekten çok) sevmiştim, sonra Uzağın Ötesinde geldi, onu da büyük bir ilgiyle okudum. Dünyanın Sakin Kayıtsızlığı ise ilk başta okuduğum diğer iki kitabından farklı bir sese sahipti, karakterinin çizgileri daha belirsiz ama Stamm’ın sesi daha gürdü. Bu kitap okunması kolay kitaplardan değil ancak damakta bıraktığı tat benzersiz. Biraz yoğunlaşma gerektiriyor zaman ve mekan atlamalarında, biraz da merak. Sonrası Christoph ile uzun bir yürüyüş..
.
Ogün Duman çevirisi, Aslı Sezer kapak tasarımı, Banu Erol düzeltisiyle bizimle buluşan bu kitap tavsiyemdir 🌿
Bu isimler sizce de benzemiyor mu? Peki ya birbirlerini farklı zannederken aynı olduklarını fark etseler? Evet, fazlasıyla karışık biliyorum.
Ama karışık olmayan ne az şey var değil mi?
Hayatlarımızda aldığımız kararlar, karşılaştığımız yol ayrımları, her bir vazgeçişimiz bu karmaşayı doğuruyor. Sakin kalmak çoğu zaman sadece kayıtsızlıkla mümkün olabiliyor. Şöyle demek gerekiyor belki de:
‘Evet seni görüyorum ama bu konu hakkında yapabileceğim hiçbir şey yok’
.
Peter Stamm’ı Yedi Yıl ile tanıyıp çok (gerçekten çok) sevmiştim, sonra Uzağın Ötesinde geldi, onu da büyük bir ilgiyle okudum. Dünyanın Sakin Kayıtsızlığı ise ilk başta okuduğum diğer iki kitabından farklı bir sese sahipti, karakterinin çizgileri daha belirsiz ama Stamm’ın sesi daha gürdü. Bu kitap okunması kolay kitaplardan değil ancak damakta bıraktığı tat benzersiz. Biraz yoğunlaşma gerektiriyor zaman ve mekan atlamalarında, biraz da merak. Sonrası Christoph ile uzun bir yürüyüş..
.
Ogün Duman çevirisi, Aslı Sezer kapak tasarımı, Banu Erol düzeltisiyle bizimle buluşan bu kitap tavsiyemdir 🌿
February 9, 2022
Ο Κριστοφ, ένας μεσήλικας συγγραφέας, συναντά τη Λένα, μια νεαρή ηθοποιό που είναι σωσίας της αλλοτινής μεγάλης του αγάπης και της αφηγείται την ιστορία του.
Μια ιστορία που έχει αρκετά κοινά στοιχεία με τη δική της, αλλά με μια διαφορά είκοσι χρόνων.
Είναι άραγε η ζωή της Λένας προδιαγεγραμμένη από τη ζωή που έχει ζήσει ήδη ο Κρίστοφ?
Γραμμένο σε μικρά κεφάλαια και με απλή γραφή η οποία αποπνέει μια ηρεμία, ο Stamn αφήνει τον αναγνώστη να παρασυρθεί από το υπαρξιακό υπόβαθρο του κειμένου του και μας βάζει να αναρωτηθούμε αν κάποιες από τις αναμνήσεις μας επηρεάζουν τα γεγονότα που είχαμε ζήσει.
Αν η ζωή μας ήταν βιβλίο, θα την γράφαμε άραγε για δεύτερη φορά με τον ίδιο τρόπο?
Τι θα παραλειπαμε?
Τι θα αλλάζαμε?
Μια ιστορία που έχει αρκετά κοινά στοιχεία με τη δική της, αλλά με μια διαφορά είκοσι χρόνων.
Είναι άραγε η ζωή της Λένας προδιαγεγραμμένη από τη ζωή που έχει ζήσει ήδη ο Κρίστοφ?
Γραμμένο σε μικρά κεφάλαια και με απλή γραφή η οποία αποπνέει μια ηρεμία, ο Stamn αφήνει τον αναγνώστη να παρασυρθεί από το υπαρξιακό υπόβαθρο του κειμένου του και μας βάζει να αναρωτηθούμε αν κάποιες από τις αναμνήσεις μας επηρεάζουν τα γεγονότα που είχαμε ζήσει.
Αν η ζωή μας ήταν βιβλίο, θα την γράφαμε άραγε για δεύτερη φορά με τον ίδιο τρόπο?
Τι θα παραλειπαμε?
Τι θα αλλάζαμε?
May 20, 2019
Ich hab das Buch ehrlich gesagt aus dem Leseexemplar-Haufen gegriffen, weil Jarvis Cocker drauf ist. Den schweizer Autoren Peter Stamm hatte ich vorher noch nie gelesen, aber mit 160 Seiten kann man ja wenig falsch machen.
Worum gehts? "Christoph verabredet sich in Stockholm mit der viel jüngeren Lena. Er erzählt ihr, dass er vor zwanzig Jahren eine Frau geliebt habe, die ihr ähnlich, ja, die ihr gleich war. Er kennt das Leben, das sie führt, und weiß, was ihr bevorsteht. So beginnt ein beispiellos wahrhaftiges Spiel der Vergangenheit mit der Gegenwart, aus dem keiner unbeschadet herausgehen wird." Sagt der Klappentext.
Tja, und das war es dann auch an Story. Das Ganze liest sich wie die Notizen zu einem Roman, nicht wie ein Roman selbst. Die Figuren kommen einem nicht nah, einen Spannungsbogen gibt es nicht. Der Stil ist gut, daher die zwei Sterne und nicht der eine.
Worum gehts? "Christoph verabredet sich in Stockholm mit der viel jüngeren Lena. Er erzählt ihr, dass er vor zwanzig Jahren eine Frau geliebt habe, die ihr ähnlich, ja, die ihr gleich war. Er kennt das Leben, das sie führt, und weiß, was ihr bevorsteht. So beginnt ein beispiellos wahrhaftiges Spiel der Vergangenheit mit der Gegenwart, aus dem keiner unbeschadet herausgehen wird." Sagt der Klappentext.
Tja, und das war es dann auch an Story. Das Ganze liest sich wie die Notizen zu einem Roman, nicht wie ein Roman selbst. Die Figuren kommen einem nicht nah, einen Spannungsbogen gibt es nicht. Der Stil ist gut, daher die zwei Sterne und nicht der eine.
March 22, 2021
Erneut schreibt Peter Stamm eine Geschichte über die Liebe, oder deren schleichender Verlust. Soweit so vertraut, mit dem Spiel um Wahrnehmung, Dopplung des Lebens und eventuell auftretender Doppelgänger werden die bekannten Motive zum Glück aufregender gestaltet als gewohnt.
"Die sanfte Gleichgültigkeit der Welt" spielt mit Wahrheit und Konstruktion, Stamm flechtet die Zeitebenen und Erzählmomente geschickt ineinander, schnell sind die 170 Seiten ausgelesen. Leider aber bleibt nicht mehr als ein angenehmes Gefühl zurück, augenöffnend oder nachhaltig beeindruckend ist wenig an der Erzählung. Ein Spaziergang durch Stockholm würde ich aber gerne auch wieder einmal unternehmen.
"Die sanfte Gleichgültigkeit der Welt" spielt mit Wahrheit und Konstruktion, Stamm flechtet die Zeitebenen und Erzählmomente geschickt ineinander, schnell sind die 170 Seiten ausgelesen. Leider aber bleibt nicht mehr als ein angenehmes Gefühl zurück, augenöffnend oder nachhaltig beeindruckend ist wenig an der Erzählung. Ein Spaziergang durch Stockholm würde ich aber gerne auch wieder einmal unternehmen.
November 8, 2022
"اما اتاق های خانه با وجود عکس ها و عروسک های مخملی،بی روح بودند.انگار ماه ها کسی پایش را آنجا نگذاشته بود.شاید به همین دلیل انجا احساس راحتی می کردم،چون زندگی خودم هم مانند اتاقی خالی بود،اتاقی که فقط سایه های روی دیوارهایش،نشان از زندگی داشت."
"خاطره ی من از کتاب در پیوند با واژه ها و جمله هایش نیست،بلکه احساسم نسبت به آن است.احساسی که از هر اندیشه ای دقیق تر و درکش دشوارتر است.... رمانم درباره ی تصویرهایی بود که ما انسان ها از یکدیگر می سازیم و سیطره ی آن برما."
"یکی از ان تصمیم هایی که بعد نمی توانی تصور کنی انتخاب دیگری هم داشتی یا نه.رفتن تنها امکان بود،رفتن و رفتن و رفتن بدون آنکه درنگ کنی و بدانی کجا می روی."
" عجیب است که بعضی از سال های زندگی ام را به سختی به یاد می اورم،سال هایی که انگار بدون هیچ تاثیری روی من گذشته اند.حتی رویدادهای مهم زندگی ام را که ردپای عمیقی به جا گذاشته و نقطه ی عطف بودند،بیشتر اوقات به خاطر نمی اورم.انگار آن رویدادها بدون نقش و حضور خودم در ان ها رخ داده اند.اما صحنه هایی کوچک و به ظاهر بی اهمیتی هم بوده اند که پس از بیست یا سی سال هنوز آن قدر زنده اند که انگار همان لحظه تجربه شان کرده ام."
در این اثر ما با کریستوف اشنا میشویم،او نویسنده موفقی است که شخصیت اصلی جدیدترین رمانش زنی به نام ماگدالنا؛ عشق دوران جوانیاش است که سالها پیش عشق او را از دست داده. حالا او در زمان حال با دختر جوانی به نام لِنا آشنا میشود. نکته عجیب داستان آنجاست که میان داستان رمانش و زندگی لنا و نامزدش؛ کریس، با وجود دو دهه تفاوت زمان، شباهتهای زیادی وجود دارد که نمیتوان انکار کرد.
رمان چهار شخصیت و دو زمان حال و گذشته دارد و آنچه مخاطب را در داستان رمان غرق میکند پاسخ به پرسشهای متعدد و گاه گمراهکننده است؛ آیا واقعا داستان در دو زمان مختلف از هم رخ میدهد؟ آیا شخصیتهای داستان در دو جهان موازی زندگی میکنند؟ آیا اتفاقهای داستان در واقعیت داستان رخ میدهد؟ یا آنکه همه خیالی بیش نیست..
اشتام را از اگنس میشناسم رمانی کم حجم که خیلی خوب در خاطره ام نقش بست و بعد ،رسیدم به فضای سرد، بی روح و ترسناک ‘ماه یخ زده’،و بعد مجموعه ‘روزی مثل امروز’محتوای قصه ها ،یادم نیست؛ اما مجموعه داستان های ان اثر قلبم را سرد کرده بود،نفسم به سختی بالا می امد،فضا تیره بود و طلسم شده...این اثر هم مانند رمان ِاگنس، داستانِ نویسنده ای است وقصه ی نوشتنِ اثرش و خاطره های زندگی اش ،عاشق شدن اش و ..... کتاب را دوست داشتم ؛نه به خاطر داستانِ عاشقانه ،یا در هم ریختگی دو زمان حال و اینده،و پیچیدگی های داستانی اش،نه.رمان را دوست داشتم چون خاطره زمانی را که دچار افسردگی شده بودم،برایم دوباره زنده کرد، ان روزها انگار از بیرون،خودم و زندگی ام را تماشا میکردم .من دو پاره شده بودم،دو تا ادم!اینجا هم کریستوف دو تا ادم شده ،سالخوردگی و جوانی اش، در زندگی موازی نویسنده جوانی به نام کریس در هم تنیده انگار او هم خودش را از بیرون تماشا می کند... رمان را دوست داشتم چون مرا به ان روزگار تیره برد و یاد آور تلاشِ جان فرسایم برای نجات خودم از چنگال این گردباد تیره افسردگی! بود.زبان اشتام ساده و روان است تو را در خودم فرو میکشد،مثل یک نوشیدنی تلخ و گرم.... ممکن است داستان را فراموش کنی اماهمیشه حس کلی از اثر را با خودت حمل میکنی ،خاطره ها،گذشته... اینده....تو به این ها فکر میکنی،به صدای افسرده دوستانت که این روزها پای تلفن میشنوی،به اندوه،به ترس فرو خورده ات،به غم،به دهلیز دهشتی که تورا می بلعد و کتاب بعدی را برمیداری تا یک لحظه هم این موج صخره مانندِ واقعیتِ سیاهِ روزگارت ،تو را در هم نکشد،رمان ها ،کتاب ها،مثل قایق نجات تو را لختی نجات می دهند... اشتامِ عزیزم، تو را همیشه دوست دارم... ممنونم برای چندی به من با رمان ات ،امکان نفس کشیدن دادی..... و ای شمایان بخوانید این اثر را با درون مایه،عشق،خاطره،…که عشق نیاز امروز است گمشده امروز ما... بخوانید و در هوای عشق و زندگی های موازی و خاطره ها غرق شوید...
"خاطره ی من از کتاب در پیوند با واژه ها و جمله هایش نیست،بلکه احساسم نسبت به آن است.احساسی که از هر اندیشه ای دقیق تر و درکش دشوارتر است.... رمانم درباره ی تصویرهایی بود که ما انسان ها از یکدیگر می سازیم و سیطره ی آن برما."
"یکی از ان تصمیم هایی که بعد نمی توانی تصور کنی انتخاب دیگری هم داشتی یا نه.رفتن تنها امکان بود،رفتن و رفتن و رفتن بدون آنکه درنگ کنی و بدانی کجا می روی."
" عجیب است که بعضی از سال های زندگی ام را به سختی به یاد می اورم،سال هایی که انگار بدون هیچ تاثیری روی من گذشته اند.حتی رویدادهای مهم زندگی ام را که ردپای عمیقی به جا گذاشته و نقطه ی عطف بودند،بیشتر اوقات به خاطر نمی اورم.انگار آن رویدادها بدون نقش و حضور خودم در ان ها رخ داده اند.اما صحنه هایی کوچک و به ظاهر بی اهمیتی هم بوده اند که پس از بیست یا سی سال هنوز آن قدر زنده اند که انگار همان لحظه تجربه شان کرده ام."
در این اثر ما با کریستوف اشنا میشویم،او نویسنده موفقی است که شخصیت اصلی جدیدترین رمانش زنی به نام ماگدالنا؛ عشق دوران جوانیاش است که سالها پیش عشق او را از دست داده. حالا او در زمان حال با دختر جوانی به نام لِنا آشنا میشود. نکته عجیب داستان آنجاست که میان داستان رمانش و زندگی لنا و نامزدش؛ کریس، با وجود دو دهه تفاوت زمان، شباهتهای زیادی وجود دارد که نمیتوان انکار کرد.
رمان چهار شخصیت و دو زمان حال و گذشته دارد و آنچه مخاطب را در داستان رمان غرق میکند پاسخ به پرسشهای متعدد و گاه گمراهکننده است؛ آیا واقعا داستان در دو زمان مختلف از هم رخ میدهد؟ آیا شخصیتهای داستان در دو جهان موازی زندگی میکنند؟ آیا اتفاقهای داستان در واقعیت داستان رخ میدهد؟ یا آنکه همه خیالی بیش نیست..
اشتام را از اگنس میشناسم رمانی کم حجم که خیلی خوب در خاطره ام نقش بست و بعد ،رسیدم به فضای سرد، بی روح و ترسناک ‘ماه یخ زده’،و بعد مجموعه ‘روزی مثل امروز’محتوای قصه ها ،یادم نیست؛ اما مجموعه داستان های ان اثر قلبم را سرد کرده بود،نفسم به سختی بالا می امد،فضا تیره بود و طلسم شده...این اثر هم مانند رمان ِاگنس، داستانِ نویسنده ای است وقصه ی نوشتنِ اثرش و خاطره های زندگی اش ،عاشق شدن اش و ..... کتاب را دوست داشتم ؛نه به خاطر داستانِ عاشقانه ،یا در هم ریختگی دو زمان حال و اینده،و پیچیدگی های داستانی اش،نه.رمان را دوست داشتم چون خاطره زمانی را که دچار افسردگی شده بودم،برایم دوباره زنده کرد، ان روزها انگار از بیرون،خودم و زندگی ام را تماشا میکردم .من دو پاره شده بودم،دو تا ادم!اینجا هم کریستوف دو تا ادم شده ،سالخوردگی و جوانی اش، در زندگی موازی نویسنده جوانی به نام کریس در هم تنیده انگار او هم خودش را از بیرون تماشا می کند... رمان را دوست داشتم چون مرا به ان روزگار تیره برد و یاد آور تلاشِ جان فرسایم برای نجات خودم از چنگال این گردباد تیره افسردگی! بود.زبان اشتام ساده و روان است تو را در خودم فرو میکشد،مثل یک نوشیدنی تلخ و گرم.... ممکن است داستان را فراموش کنی اماهمیشه حس کلی از اثر را با خودت حمل میکنی ،خاطره ها،گذشته... اینده....تو به این ها فکر میکنی،به صدای افسرده دوستانت که این روزها پای تلفن میشنوی،به اندوه،به ترس فرو خورده ات،به غم،به دهلیز دهشتی که تورا می بلعد و کتاب بعدی را برمیداری تا یک لحظه هم این موج صخره مانندِ واقعیتِ سیاهِ روزگارت ،تو را در هم نکشد،رمان ها ،کتاب ها،مثل قایق نجات تو را لختی نجات می دهند... اشتامِ عزیزم، تو را همیشه دوست دارم... ممنونم برای چندی به من با رمان ات ،امکان نفس کشیدن دادی..... و ای شمایان بخوانید این اثر را با درون مایه،عشق،خاطره،…که عشق نیاز امروز است گمشده امروز ما... بخوانید و در هوای عشق و زندگی های موازی و خاطره ها غرق شوید...
February 1, 2020
Kniha z kategórie "nič neočakávaš a dostaneš oveľa viac." Útly román ponúka široké spektrum otázok, ktorý mi stále znejú v hlave...Existuje nejaká realita alebo si ju iba nahovárame? Dokáže posadnutosť literatúrou strieť hranicu medzi fikciou a skutočnosťou až tak, že sa život stane literatúrou a literatúra životom?
50tnik Christoph rozpráva na prechádzke o 20 rokov mladšej Lene svoj životný príbeh lásky k žene, ktorú mu pripomína. Postupne vyplýva, že sa nielen podobajú fyzicky, no ich príbehy sú s menšími odchýlkami identické. Môžu existovať rovnaké životy iba o 20 rokov posunuté? Je život každého z nás originálom alebo len opakovaným vzorcom po celé veky? Sme svojím strojcom alebo si to iba namýšľame? Tieto a ďalšie znepokojivé otázky si kladú postavy príbehu a budete si ich dávať spolu s nimi.
Pokojná jednohubka, ktorá neponúka strhujúci príbeh je skôr o pocitoch a zamyslení sa.
"Nechci vůbec vědet, co mi budoucnost přinese, ale líbí se mi představa, že je už daná, že všechno, co se mi přihodí, už jednou potkalo někoho jiného, že to má souvislost a dává to smysl. Jako by můj život byl příběh. Myslím, že právě tohle jsem měla vždycky ráda na knižkách. Že jsou neměnné. Člověk je vůbec nemusí číst. Stačí je vlastnit, vzít do ruky a vědet, že zůstanou takové, jaké jsou."
50tnik Christoph rozpráva na prechádzke o 20 rokov mladšej Lene svoj životný príbeh lásky k žene, ktorú mu pripomína. Postupne vyplýva, že sa nielen podobajú fyzicky, no ich príbehy sú s menšími odchýlkami identické. Môžu existovať rovnaké životy iba o 20 rokov posunuté? Je život každého z nás originálom alebo len opakovaným vzorcom po celé veky? Sme svojím strojcom alebo si to iba namýšľame? Tieto a ďalšie znepokojivé otázky si kladú postavy príbehu a budete si ich dávať spolu s nimi.
Pokojná jednohubka, ktorá neponúka strhujúci príbeh je skôr o pocitoch a zamyslení sa.
"Nechci vůbec vědet, co mi budoucnost přinese, ale líbí se mi představa, že je už daná, že všechno, co se mi přihodí, už jednou potkalo někoho jiného, že to má souvislost a dává to smysl. Jako by můj život byl příběh. Myslím, že právě tohle jsem měla vždycky ráda na knižkách. Že jsou neměnné. Člověk je vůbec nemusí číst. Stačí je vlastnit, vzít do ruky a vědet, že zůstanou takové, jaké jsou."
April 17, 2019
"ein verwirrend betörendes Buch" schrieb die Zeit, dem möchte ich mich anschließen
May 14, 2019
Taková typická Pestrá řada... Kdo zná tuto edici soudobé světové prózy z už neexistujícího nakladatelství Plus, ví, o čem mluvím. Pokud o ní slyšíte poprvé, vězte, že jde o kvalitní tituly světově známých spisovatelů, kteří však nejsou až tolik známí u nás. Vesměs jde o náročnější literaturu, která rozhodně není pro všechny. Já mám doma sice všech 29 svazků, ale dosud jsem jich přečetl jen několik. A ne vždy jsem pochopil autorské záměry. Každopádně to nevzdávám. Posledně jsem četl tu nejnovější, a to knihu Jemná lhostejnost světa od švýcarského spisovatele Petera Stamma (napsal i Agnes). Jde o příběh staršího pána, který se velice aktivně šťourá ve své minulosti a přitom potkává své mladší já a bývalou přítelkyni. Vlastně je to povedený počin plný zajímavých myšlenek, ale přesto jsem jej plně nepochopil, tedy aspoň myslím. Těžko říct, jestli budu knihu dál doporučovat. Asi jen těm, kteří chtějí zkusit něco jiného a na chvíli se ponořit do úplně jiného světa. Knížku přeložila Marta Eich, od níž je toto můj první překlad.
June 30, 2025
Ich glaube, dass das Hörbuch nicht geeignet ist für so eine Zeitverschiebung, die hier im Roman stattfindet. Der ältere Schriftsteller blickt zurück auf seine Jugend... Das ist ja normal... und gleichzeitig begegnet ihm ein junger Mann, der er selbst ist und der aber diese Jugend ganz anders lebt, also ist es keine Jugenderinnerung... dann lernen wir noch die Magdalena und die Lena kennen... und ich glaube ich lese es dann nochmals als Paperback, damit ich es entwirren kann, wenn es möglich mir möglich ist.
Verwirrung ist wohl die Haupteigenschaft dieses Buches, aber es erzeugt durchaus angenehme Nachdenklichkeit bei mir.
Inzwischen 05/25 habe ich das Paperback.
Verwirrung ist wohl die Haupteigenschaft dieses Buches, aber es erzeugt durchaus angenehme Nachdenklichkeit bei mir.
Inzwischen 05/25 habe ich das Paperback.
December 2, 2021
"بی تفاوتی نرم جهان"
چه عنوان شگفت انگیزی!
اعتراف میکنم که به خاطر اسم بی نظیر و لطیف و غمگین کتاب جذبش شدم...موضوعش هم جذاب و غمگین و پیچیده و درعین حال بسی ساده بود...ولی خود داستان کتاب به کنار...من هنوزم مجذوب اسم بی نظیر کتابم...بی تفاوتی نرم جهان...چه عنوان شگفت انگیزی!
همین.
چه عنوان شگفت انگیزی!
اعتراف میکنم که به خاطر اسم بی نظیر و لطیف و غمگین کتاب جذبش شدم...موضوعش هم جذاب و غمگین و پیچیده و درعین حال بسی ساده بود...ولی خود داستان کتاب به کنار...من هنوزم مجذوب اسم بی نظیر کتابم...بی تفاوتی نرم جهان...چه عنوان شگفت انگیزی!
همین.
September 21, 2022
Allah var bi’ tık yine ne anlattın sen önyargısıyla başladım ama keyifle okudum; hepimizin zaman zaman üzerine düşündüğü bir kurgu bu, tek oturuşta bitecek uzunlukta ve oldukça sade bir anlatımla okura sunulmuş olmasını sevdim.
March 2, 2018
Christof, ein Autor, der bereits sichtlich gebrechlich wirkt, trifft eine 20 Jahre jüngere Frau und erzählt ihr u. a. von der Begegnung mit seinem eigenen, jüngeren Ich vor langer Zeit. Es ist sicher kein Zufall, dass die junge Gesprächspartnerin Lena heißt und die frühere Freundin des ehemals erfolgreichen Autors Magdalena hieß. Christof ist der Überzeugung, Magdalena wäre so gewesen wie Lena heute wirkt. Christofs Zukunftsprojekte, die er sich als junger Man ausmalte, könnten inzwischen zum realen Leben seiner heutigen Gesprächspartnerin geworden sein. Gemeinsam mit lange zurückliegenden Erlebnissen aus Schweden und aus dem Engadin werden seine Luftschlösser in einer Geschichte vom Erzählen einer Geschichte verschachtelt. Im Verknüpfen von Wunsch und Wirklichkeit beobachtet der Autor sich selbst aus der Distanz und setzt sich rückblickend mit dem Verstreichen von Zeit auseinander.
Peter Stamm versetzt in dieser extrem kurzen Erzählung seine Leser in die Rolle von Beobachtern, die die Leerstellen der Geschichte selbst füllen und ihre eigenen Schlussfolgerungen ziehen müssen. Für einen so kurzen Text hat mich Christofs biografischer Versuch erstaunlich intensiv beschäftigt.
Peter Stamm versetzt in dieser extrem kurzen Erzählung seine Leser in die Rolle von Beobachtern, die die Leerstellen der Geschichte selbst füllen und ihre eigenen Schlussfolgerungen ziehen müssen. Für einen so kurzen Text hat mich Christofs biografischer Versuch erstaunlich intensiv beschäftigt.
April 2, 2020
The quiet prose is attractive, and I like the two intersecting storylines. But it's maybe a little thin, even for its short length.
July 25, 2020
Groundhog day, only literary. Or a story about parallel universes, the multiverse. When you get to the end, go back and reread the beginning.
May 13, 2021
An older man meets a younger man and a woman whom he recognizes as his doppelganger and that of the love of his life and tells his story comparing to what happened to them.
It is written in a very beautiful and smooth way that is pretty calming and let you concentrate on the existentialist ideas of the book. Are our lives as unique as we tend to think or is the time full with our doppelgangers who relive our stories with a few differences? Is our life predestined or can we change the story? If our life is like a written book would we write it the same way if we were our older self or would it be different? How much of our memories are reality and how do events we don't clearly remember affect who we become?
A great book that left me a nice feeling and some thoughts.
It is written in a very beautiful and smooth way that is pretty calming and let you concentrate on the existentialist ideas of the book. Are our lives as unique as we tend to think or is the time full with our doppelgangers who relive our stories with a few differences? Is our life predestined or can we change the story? If our life is like a written book would we write it the same way if we were our older self or would it be different? How much of our memories are reality and how do events we don't clearly remember affect who we become?
A great book that left me a nice feeling and some thoughts.
March 5, 2020
Peter Stamm’s writing is straightforward and without adornment but also alluring in its simplicity. In this novella that looks at the possibility that one couple is living the life another couple has already led, he makes us think without ever positing a conclusion either way. We move between the narrators memories of his past with a woman called Magdalena and the day he spent with Lena, the modern day partner of his modern day self and yes, it can be as confusing as that sounds. I felt wrong footed on numerous occasions as to space and time but then I think this is possibly deliberate, Peter Stamm wants to make us question what we know about reality, agency and connection. This isn’t a pacy book but rather a melancholic, quiet book that draws you in and makes you think but ultimately left me wanting more.
November 30, 2019
I'm a fan of this cover, let me just start with that - German publishers have really upped their game. (The colours are way more vibrant in real life.)
My first book by Peter Stamm, perhaps I'll have to borrow my sister's edition of Agnes, which she had to read in school for finals; as I did like his very fluent and lovely writing style, even if the story itself was a bit pointless.
Philosophical, but not impactful for me to still think about it in a couple of hours.
It just wasn't meaty enough for that. Or deep enough.
Also, as this was mostly set in Stockholm I really would have loved some more Swedish city vibes.
My first book by Peter Stamm, perhaps I'll have to borrow my sister's edition of Agnes, which she had to read in school for finals; as I did like his very fluent and lovely writing style, even if the story itself was a bit pointless.
Philosophical, but not impactful for me to still think about it in a couple of hours.
It just wasn't meaty enough for that. Or deep enough.
Also, as this was mostly set in Stockholm I really would have loved some more Swedish city vibes.
February 25, 2018
3.5 Sterne
Read
October 28, 2020Nedocitala som a velmi sa mi nechce k tomu vratit. Este ten zaciatok ako-tak, potom som sa zacala nudit a stracat sa v knihe. Takze to nebola kniha v danom case pre mna :)
April 28, 2023
Surreal und magisch. Zarte, detaillierte Beobachtungen, mitreißend emotional erzählt; man kann die schmerzhaften Emotionen beinahe fühlen durch die atmosphärische, ästhetische Sprache. Man wird direkt gepackt und in die Geschichte hinein gezogen; zuerst weiß man nicht, was real ist und was ein Traum, da alles mit dem gleichen verträumten Realismus erzählt wird. Auch wird bis zum Ende nicht geklärt, ob es sich bei der gesamten Geschichte um eine Halluzination oder einen Traum handelt oder ob es in dieser fiktionalen Welt tatsächlich Zeitreisen, Doppelgänger und eine ständige Wiederholung der Geschichte gibt.
Immer wieder versucht die junge Lena Details zu finden, die sich vom Leben der alten Magdalena unterscheiden, um zu beweisen, dass Christoph verrückt ist, aber er hat für alles eine Erklärung und es scheint, als seien sie tatsächlich gleich. Ihre Liebesgeschichte, verfasst von Lenas Freund, ist genau das Buch, das Christoph vor 16 Jahren geschrieben hat. Und es wird immer seltsamer.
Interessant fand ich auch die Tatsache, dass das Buch von einem Autoren geschrieben wurde, der über einen Autoren schreibt, der über einen Autoren schreibt.
Insgesamt war es einfach wunderbar poetisch, spirituell und ein bisschen verrückt, und außerdem die perfekte Länge für ein bis zwei Zugfahrten. Definitiv eins der besten Bücher, die ich jemals gelesen habe.
Lieblingszitate:
- Es war die Wetterlage, die ich wie keine andere mit meiner Kindheit verband, eine kalte Welt, grau und diffus und zugleich geborgen, in der alles, was nicht ganz nah war, nicht zu existieren schien. (...) Vielleicht hatte ich deshalb zu schreiben begonnen, um die Landschaft, die Sicherheit meiner Kindheit wiederzugewinnen, aus der ich mich selbst vertrieben hatte.
- Schon auf dem Weg vom Bahnhof zum Hotel hatte mich die Mischung von Vertrautem und Neuem irritiert und beunruhigt. Selbst die Gebäude, die noch immer aussahen wie in meiner Jugend, kamen mir fremd vor, als stünden sie in einem Museum, losgelöst von ihrer Funktion und ihrem Kontext.
- Das Ende der Geschichte kann ich Ihnen nicht erzählen, sagte ich, ein Ende haben Geschichten nur in Büchern. Aber ich kann Ihnen erzählen, was weiter geschah.
- Als Magdalena das nächste Mal für eine Woche wegfuhr, fing ich doch an über sie zu schreiben, kleine Szenen aus unserem Leben, eher Bilder als Geschichten. Wie wir in einem Möbelgeschäft auf Betten probelagen und der Verkäufer sie anschaute, als würde er selbst gerne mit ihr da liegen, wie wir die Küche neu strichen und wie betrunken waren von den Dämpfen der Farbe, wie wir an einem regnerischen Tag nicht aus dem Bett kamen und dann doch, und wie ich zur Bäckerei rannte, den Sprühregen im Gesicht, und plötzlich daran dachte, wegzulaufen, obwohl ich so glücklich war wie nie zuvor.
- Wir gingen weiter die Straße entlang, langsamer jetzt als vorhin, es kam mir vor, als bewegten wir uns durch eine Traumwelt, in der alles möglich war, aber nichts von Bedeutung. Ich liebe dich immer noch, sagte ich schließlich leise.
- Es war wie in einem Traum, in dem alles ganz klar zu sein scheint, aber sich sofort entzieht, wenn man genauer hinzuschauen, sich darauf zu konzentrieren versucht. Meine Erinnerung an das Buch bestand nicht aus Wörtern und Sätzen, sondern aus Gefühlen, die viel präziser sind, als jeder Gedanke es jemals sein könnte, aber zugleich viel schwerer zu fassen.
- Ich denke an mein Leben, das noch gar nicht stattgefunden hat, unscharfe Bilder, Figuren im Gegenlicht, entfernte Stimmen.
Immer wieder versucht die junge Lena Details zu finden, die sich vom Leben der alten Magdalena unterscheiden, um zu beweisen, dass Christoph verrückt ist, aber er hat für alles eine Erklärung und es scheint, als seien sie tatsächlich gleich. Ihre Liebesgeschichte, verfasst von Lenas Freund, ist genau das Buch, das Christoph vor 16 Jahren geschrieben hat. Und es wird immer seltsamer.
Interessant fand ich auch die Tatsache, dass das Buch von einem Autoren geschrieben wurde, der über einen Autoren schreibt, der über einen Autoren schreibt.
Insgesamt war es einfach wunderbar poetisch, spirituell und ein bisschen verrückt, und außerdem die perfekte Länge für ein bis zwei Zugfahrten. Definitiv eins der besten Bücher, die ich jemals gelesen habe.
Lieblingszitate:
- Es war die Wetterlage, die ich wie keine andere mit meiner Kindheit verband, eine kalte Welt, grau und diffus und zugleich geborgen, in der alles, was nicht ganz nah war, nicht zu existieren schien. (...) Vielleicht hatte ich deshalb zu schreiben begonnen, um die Landschaft, die Sicherheit meiner Kindheit wiederzugewinnen, aus der ich mich selbst vertrieben hatte.
- Schon auf dem Weg vom Bahnhof zum Hotel hatte mich die Mischung von Vertrautem und Neuem irritiert und beunruhigt. Selbst die Gebäude, die noch immer aussahen wie in meiner Jugend, kamen mir fremd vor, als stünden sie in einem Museum, losgelöst von ihrer Funktion und ihrem Kontext.
- Das Ende der Geschichte kann ich Ihnen nicht erzählen, sagte ich, ein Ende haben Geschichten nur in Büchern. Aber ich kann Ihnen erzählen, was weiter geschah.
- Als Magdalena das nächste Mal für eine Woche wegfuhr, fing ich doch an über sie zu schreiben, kleine Szenen aus unserem Leben, eher Bilder als Geschichten. Wie wir in einem Möbelgeschäft auf Betten probelagen und der Verkäufer sie anschaute, als würde er selbst gerne mit ihr da liegen, wie wir die Küche neu strichen und wie betrunken waren von den Dämpfen der Farbe, wie wir an einem regnerischen Tag nicht aus dem Bett kamen und dann doch, und wie ich zur Bäckerei rannte, den Sprühregen im Gesicht, und plötzlich daran dachte, wegzulaufen, obwohl ich so glücklich war wie nie zuvor.
- Wir gingen weiter die Straße entlang, langsamer jetzt als vorhin, es kam mir vor, als bewegten wir uns durch eine Traumwelt, in der alles möglich war, aber nichts von Bedeutung. Ich liebe dich immer noch, sagte ich schließlich leise.
- Es war wie in einem Traum, in dem alles ganz klar zu sein scheint, aber sich sofort entzieht, wenn man genauer hinzuschauen, sich darauf zu konzentrieren versucht. Meine Erinnerung an das Buch bestand nicht aus Wörtern und Sätzen, sondern aus Gefühlen, die viel präziser sind, als jeder Gedanke es jemals sein könnte, aber zugleich viel schwerer zu fassen.
- Ich denke an mein Leben, das noch gar nicht stattgefunden hat, unscharfe Bilder, Figuren im Gegenlicht, entfernte Stimmen.
November 22, 2019
Imagine this: one day, Christoph, a successful middle-age writer living in Stockholm, comes across a young actress named Lena, who is a doppelganger for the former love of his life, Magdelena. He sends her a note, beckoning to join him at the forest cemetery because, “I have a story to tell.” Early on in the story, he relays that her aspiring writer boyfriend—Chris—is his own doppelganger.
Chris and Lena, he asserts, are living the same life as Christoph and Magdelena did, nearly two decades before. The whole course of Chris and Lena’s unfolding life is already set, pre-lived by the narrator and his lost love. Or need it be?
In this intriguing novella, translated from the German by Michael Hofmann, an aura of inevitability hangs over the characters. As the boundaries between past and present, truth and fiction begin to blur, we are forced to revisit the question: how much agency do we have over our own lives? How does the patina of passing years affect reality? Can a different ending be summoned years later, or is the course of one’s life similar to that of a classic novel—immutable forever?
From time to time, I lost track of the timeline while reading this book but its spell still captured me. This existential novel of ideas still introduces accessible characters who, like the rest of us, are trying to make sense of life.
Chris and Lena, he asserts, are living the same life as Christoph and Magdelena did, nearly two decades before. The whole course of Chris and Lena’s unfolding life is already set, pre-lived by the narrator and his lost love. Or need it be?
In this intriguing novella, translated from the German by Michael Hofmann, an aura of inevitability hangs over the characters. As the boundaries between past and present, truth and fiction begin to blur, we are forced to revisit the question: how much agency do we have over our own lives? How does the patina of passing years affect reality? Can a different ending be summoned years later, or is the course of one’s life similar to that of a classic novel—immutable forever?
From time to time, I lost track of the timeline while reading this book but its spell still captured me. This existential novel of ideas still introduces accessible characters who, like the rest of us, are trying to make sense of life.
July 14, 2019
Švýcarská kniha roku 2018. LOL. Tohle se mělo jmenovat těžká lhostejnost pečiho, nebo nuda jako kráva! Nebo banán! To by totiž bylo každému předem jasný, jak ta kniha i s recenzí dopadne.
Pan Stamm v tomto eposu vybaluje příběh dvojího žití života a potkávání sama sebe! Boom! Představte si, čistě hypoteticky - že existuje fiktivní hrdina pan Václav. A ten existuje dvakrát! Jednou jako starej senilní dědek co mu to občas uletí s letuškou a jednou jako mladá pokřivená a zmatená verze sebe sama. Pak starej Vašek potká starou mladého Vaška a začne ji vyprávět svůj život a hustit ji do hlavy, že její mladej je vlastně on a že ona taky existuje jinde! Docela zajímavý, ale nakonec vlastně moc ne.
Doufám, že za mnou brzo přijde 70ti letej Peči a řekne mi abych ty vole přestal s těma knižkama a dal se na heroin a lukostřelbu. 4/10
Pan Stamm v tomto eposu vybaluje příběh dvojího žití života a potkávání sama sebe! Boom! Představte si, čistě hypoteticky - že existuje fiktivní hrdina pan Václav. A ten existuje dvakrát! Jednou jako starej senilní dědek co mu to občas uletí s letuškou a jednou jako mladá pokřivená a zmatená verze sebe sama. Pak starej Vašek potká starou mladého Vaška a začne ji vyprávět svůj život a hustit ji do hlavy, že její mladej je vlastně on a že ona taky existuje jinde! Docela zajímavý, ale nakonec vlastně moc ne.
Doufám, že za mnou brzo přijde 70ti letej Peči a řekne mi abych ty vole přestal s těma knižkama a dal se na heroin a lukostřelbu. 4/10
April 6, 2021
For such a romantic and promising title, this story feels empty. I'm not quite sure what has happened here, where it went wrong. Somewhere in between the lines I realized the author, or the protagonist, struggled with writing, and by seeing these small chapters, with little or no story, you can see it is true. I love books about nothing, and movies about nothing, but this book really is about nothing. Coping with losing your loved one, after you walked out on them, controlling your own destiny, wanting to know someone alike, being in the future and in the past at the same time... All interesting topics, but weren't executed well. I loved Stamm's "Unformed landscape", though. He definitely resonates on some other level, as a writer. There is a certain layer of melancholy in his writing, some kind of tenderness and simplicity, which I can identify with.
March 24, 2025
A very different vehicle used by Peter Stamm in this book. I will think it over some more before writing a more detailed review.
December 13, 2020
Peter Stamm hiện tại được xem là một trong những nhà văn nổi tiếng nhất Thụy Sĩ nói riêng và châu Âu nói chung, cuốn sách mới nhất được dịch sang tiếng Anh của ông "The Sweet Indefference of the World" (tạm dịch "Sự thờ ơ ngọt ngào của thế gian") một lần nữa thể hiện tên tuổi của ông được đánh giá cao không phải là điều ngẫu nhiên hoặc ăn may.
Cuốn tiểu thuyết mỏng với những chương rất ngắn này có lối viết rất thờ ơ, nó khiến ta bải hoải và chán nản bởi cuộc đời sao mà buồn phiền, đáng thất vọng đến thế, tất cả mọi thứ đều là cái gì đó lặp lại, và chẳng có điều gì là mới mẻ. Như nhân vật chính của cuốn sách: Christoph, một nhà văn đã từng thành công nhưng đang rơi vào giai đoạn không tìm ra được ý tưởng mới để viết sách, bèn tìm đến một cô gái trẻ tên Lena và kể về cuộc đời của mình, dù ông cà cô là người xa lạ, hóa ra lý do ông tìm đến cô là vì Lena rất giống người yêu cũ của ông, và qua lời kể, ta biết được ông gặp Chris, người yêu cũ của Lena, cũng là một bản sao trẻ hơn 16 tuổi của ông.
Thông qua câu chuyện có vẻ kỳ bí này, Peter Stamm muốn mở ra câu chuyện quá khứ của Christoph thông qua bản sao Chris được lồng ghép với câu chuyện hiện tại. Và dù là quá khứ hay hiện tại, ta đều thấy cuộc đời của họ đã đi vào ngõ cụt, tất cả đều khiến ta bải hoải bởi sự buồn thương bế tắc của họ mà thông qua lời kể có phần lãnh đạm ấy ta cảm giác ẩn chứa bên trong nó là một nỗi hoài nghi nhưng đồng thời cũng thấu hiểu thật sâu sắc về cuộc đời.
Thế nhưng sách của Peter Stamm có lẽ sẽ không dành cho tất cả mọi người, bởi vì đâu phải ai cũng muốn đọc về sự đáng chán của cuộc đời cơ chứ, như ông viết trong cuốn tiểu thuyết này: "tôi chẳng thể kể cho cô nghe về kết thúc của câu chuyện... Chỉ có những câu chuyện trong sách thì mới có đoạn kết mà thôi."
Cuốn tiểu thuyết mỏng với những chương rất ngắn này có lối viết rất thờ ơ, nó khiến ta bải hoải và chán nản bởi cuộc đời sao mà buồn phiền, đáng thất vọng đến thế, tất cả mọi thứ đều là cái gì đó lặp lại, và chẳng có điều gì là mới mẻ. Như nhân vật chính của cuốn sách: Christoph, một nhà văn đã từng thành công nhưng đang rơi vào giai đoạn không tìm ra được ý tưởng mới để viết sách, bèn tìm đến một cô gái trẻ tên Lena và kể về cuộc đời của mình, dù ông cà cô là người xa lạ, hóa ra lý do ông tìm đến cô là vì Lena rất giống người yêu cũ của ông, và qua lời kể, ta biết được ông gặp Chris, người yêu cũ của Lena, cũng là một bản sao trẻ hơn 16 tuổi của ông.
Thông qua câu chuyện có vẻ kỳ bí này, Peter Stamm muốn mở ra câu chuyện quá khứ của Christoph thông qua bản sao Chris được lồng ghép với câu chuyện hiện tại. Và dù là quá khứ hay hiện tại, ta đều thấy cuộc đời của họ đã đi vào ngõ cụt, tất cả đều khiến ta bải hoải bởi sự buồn thương bế tắc của họ mà thông qua lời kể có phần lãnh đạm ấy ta cảm giác ẩn chứa bên trong nó là một nỗi hoài nghi nhưng đồng thời cũng thấu hiểu thật sâu sắc về cuộc đời.
Thế nhưng sách của Peter Stamm có lẽ sẽ không dành cho tất cả mọi người, bởi vì đâu phải ai cũng muốn đọc về sự đáng chán của cuộc đời cơ chứ, như ông viết trong cuốn tiểu thuyết này: "tôi chẳng thể kể cho cô nghe về kết thúc của câu chuyện... Chỉ có những câu chuyện trong sách thì mới có đoạn kết mà thôi."
January 15, 2022
„Das Ende der Geschichte kann ich Ihnen nicht erzählen, sagte ich, ein Ende haben Geschichten nur in Büchern.“
(S. 38)
.
Stockholm, ein Wintertag:
.
Der viel ältere Christoph wartet auf die junge Lena, mit der er verabredet ist. Er hat einen ungewöhnlichen Weg gewählt, sie zu kontaktieren. Eine Uhrzeit, ein Ort auf einem Notizzettel und die Nachricht, dass er ihr eine Geschichte erzählen will, sollen ausreichen damit sie zum Treffpunkt erscheint. Als sie tatsächlich kommt, beginnt Christoph zu erzählen: Vor etwa 20 Jahren hat er eine Frau geliebt, die Lena bis aufs letzte Haar gleicht, dasselbe Leben führt. Auch kennt er ihr Umfeld, die Zukunft, und glaubt zu wissen, was ihr bevorsteht. Er hat alles schon einmal mit ihr durchlebt. Während er spricht, durchbricht er die Grenzen von Vergangenheit und Gegenwart, vermengt sie miteinander und verändert damit nicht nur sein eigenes Leben.
.
Es ist wirklich interessant, wie der Zufall so spielt. Erst kürzlich habe ich „Der Fremde“ von Camus gelesen und nun steht auf dem Buchrücken von Perer Stamms „Die sanfte Gleichgültigkeit der Welt“ dieses Kommentar aus dem New Yorker: „Würde Albert Camus heute leben, würde er vielleicht Bücher schreiben wie Peter Stamm.“
Ohne die beiden Autoren nun gänzlich miteinander vergleichen zu können, konnte ich durchaus ein paar Parallelen ziehen. Stamm kreiert in seiner Geschichte eine sehr sonderbare Begegnung, um sich mit Lebensfragen zu beschäftigen: Gibt es einen Lauf der Welt, ein Schicksal, das jedem von uns blüht oder können wir durch unser eigenes Zutun alles und stetig verändern? Lena steht es frei, der Geschichte von Christoph Glauben zu schenken, so wie es auch für uns Leser*innen ganz offen ist, was wir aus der Begegnung der beiden ziehen. Ein wirklich kurioses Stück Literatur, das mich trotz einiger Undurchdringlichkeiten und nicht zuletzt auch durch Stamms eingängige, nahe Sprache getragen hat.
(S. 38)
.
Stockholm, ein Wintertag:
.
Der viel ältere Christoph wartet auf die junge Lena, mit der er verabredet ist. Er hat einen ungewöhnlichen Weg gewählt, sie zu kontaktieren. Eine Uhrzeit, ein Ort auf einem Notizzettel und die Nachricht, dass er ihr eine Geschichte erzählen will, sollen ausreichen damit sie zum Treffpunkt erscheint. Als sie tatsächlich kommt, beginnt Christoph zu erzählen: Vor etwa 20 Jahren hat er eine Frau geliebt, die Lena bis aufs letzte Haar gleicht, dasselbe Leben führt. Auch kennt er ihr Umfeld, die Zukunft, und glaubt zu wissen, was ihr bevorsteht. Er hat alles schon einmal mit ihr durchlebt. Während er spricht, durchbricht er die Grenzen von Vergangenheit und Gegenwart, vermengt sie miteinander und verändert damit nicht nur sein eigenes Leben.
.
Es ist wirklich interessant, wie der Zufall so spielt. Erst kürzlich habe ich „Der Fremde“ von Camus gelesen und nun steht auf dem Buchrücken von Perer Stamms „Die sanfte Gleichgültigkeit der Welt“ dieses Kommentar aus dem New Yorker: „Würde Albert Camus heute leben, würde er vielleicht Bücher schreiben wie Peter Stamm.“
Ohne die beiden Autoren nun gänzlich miteinander vergleichen zu können, konnte ich durchaus ein paar Parallelen ziehen. Stamm kreiert in seiner Geschichte eine sehr sonderbare Begegnung, um sich mit Lebensfragen zu beschäftigen: Gibt es einen Lauf der Welt, ein Schicksal, das jedem von uns blüht oder können wir durch unser eigenes Zutun alles und stetig verändern? Lena steht es frei, der Geschichte von Christoph Glauben zu schenken, so wie es auch für uns Leser*innen ganz offen ist, was wir aus der Begegnung der beiden ziehen. Ein wirklich kurioses Stück Literatur, das mich trotz einiger Undurchdringlichkeiten und nicht zuletzt auch durch Stamms eingängige, nahe Sprache getragen hat.
Displaying 1 - 30 of 189 reviews