What do you think?
Rate this book
Ανάρμοστον εστί
Μου έλειψες, γι' αυτό σ' ανέστησα. Με σκότωσες, γι' αυτό δε σε λυπάμαι.
Μια γυναίκα θύμα της πιο αποτρόπαιης εγκληματικής ενέργειας.
Τρεις άνθρωποι καλούνται να βρουν και να πουν την αλήθεια: ο σύζυγος, ο εραστής, η καλύτερή της φίλη.
Και ανάμεσά τους… γρίφοι που θυμίζουν αρχαία τραγωδία.
Μίσος, πάθος και εμμονές σ' ένα συναρπαστικό ψυχολογικό θρίλερ για δυνατούς λύτες.
Η καταιγίδα που θα πλήξει απόψε την Κρήτη δε θα μοιάζει με καμιά.
Μια γυναίκα θύμα της πιο αποτρόπαιης εγκληματικής ενέργειας.
Τρεις άνθρωποι καλούνται να βρουν και να πουν την αλήθεια: ο σύζυγος, ο εραστής, η καλύτερή της φίλη.
Και ανάμεσά τους… γρίφοι που θυμίζουν αρχαία τραγωδία.
Μίσος, πάθος και εμμονές σ' ένα συναρπαστικό ψυχολογικό θρίλερ για δυνατούς λύτες.
Η καταιγίδα που θα πλήξει απόψε την Κρήτη δε θα μοιάζει με καμιά.
448 pages, Paperback
First published May 24, 2019
5 people are currently reading
267 people want to read
About the author
Ειρήνη Βαρδάκη
10 books429 followersΗ Ειρήνη Βαρδάκη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Στα μυθιστορήματά της το έγκλημα έρχεται σε ένα ιδιάζον γκρο πλαν, με το ψυχολογικό θρίλερ να αποκαλύπτει διαρκώς νέες, διαφορετικές πτυχές του. Ανήκει στα νεότερα μέλη της ΕΛΣΑΛ.
Το «ΝΑ ΜΕ ΞΕΧΝΑΣ» είναι το ένατο μυθιστόρημα της.
Έχουν προηγηθεί:
2017 ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΑ,
2018 ΤΟ Ρ ΤΗΣ ΕΡΩΜΕΝΗΣ
2019 ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ
2020 ΤΣΙΧΛΟΦΟΥΣΚΑ
2021 Ο ΜΕΝΤΟΡΑΣ
2022 ΖΩΝΗ 5
2023 Ο ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ
2024 ΤΟ ΑΛΛΟ ΚΟΡΙΤΣΙ
και η επανέκδοση του ΤΟ Ρ ΤΗΣ ΕΡΩΜΕΝΗΣ.
Παράλληλα έχει γράψει για πέντε συλλογές διηγημάτων.
Το «ΝΑ ΜΕ ΞΕΧΝΑΣ» είναι το ένατο μυθιστόρημα της.
Έχουν προηγηθεί:
2017 ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΑ,
2018 ΤΟ Ρ ΤΗΣ ΕΡΩΜΕΝΗΣ
2019 ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ
2020 ΤΣΙΧΛΟΦΟΥΣΚΑ
2021 Ο ΜΕΝΤΟΡΑΣ
2022 ΖΩΝΗ 5
2023 Ο ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ
2024 ΤΟ ΑΛΛΟ ΚΟΡΙΤΣΙ
και η επανέκδοση του ΤΟ Ρ ΤΗΣ ΕΡΩΜΕΝΗΣ.
Παράλληλα έχει γράψει για πέντε συλλογές διηγημάτων.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 110 reviews
June 20, 2019
Αρχικά να πω πως έχοντας διαβάσει εναν ικανοποιητικό αριθμο ψυχολογικων θριλερ τα αποφεύγω οπως ο διαολος το λιβάνι. Και αυτό γιατί νιώθω πως σε ολα υπάρχει μια ημιτρελη ηρωίδα που μπορεί ως το τέλος του βιβλίου να με κάνει να πω ήμαρτον και να μου τινάξει τον εγκέφαλο. Στην προκειμένη περίπτωση τα πράγματα δεν έγιναν καθόλου ετσι.
Δυο φίλες με σχεδόν κοινή μοιρα απο την ωρα που ήρθαν στον κόσμο. Ένας σύζυγος ένας εραστής και ο αστυνόμος Λαέρτης. Η Αννα πέφτει θυμα ενός αποτρόπαιου εγκλήματος. Η όμορφη Αννα που με ενα πεταρισμα των βλεφάρων μπορούσε να έχει τα παντα στα ποδια της καταλήγει μια άμορφη μαζα απο δέρμα κρεας και κοκαλα σε ενα κρεβάτι εντατικής σε κωμα. Η πιστή της φιλη Έλλη στο πλευρό της απο το πρώτο λεπτό. Ο Μάρκος (σύζυγος) πληγωμένος και με ραγισμενη καρδιά, παλευει με τα δικα του δαιμόνια. Και ο αστυνομος Λαέρτης συναρμολογει και αποσυναρμολογει τα κομμάτια συνεχως μέχρι να ακουστεί το κλακ της ένωσης. Αυτο που θα τα κουμπώσει απόλυτα μεταξυ τους. Το βιβλίο είναι χωρισμενο σε μικρά κεφάλαια μεσα απο τα οποια μας εξιστορεί σε πρώτο πρόσωπο την εξέλιξη ο καθε ήρωας ξεχωριστά απο τη δικη του πλευρα. Η Ειρήνη Βαρδάκη εχει αυτη τη μαγική ικανότητα. Εχει μπει τόσο βαθιά σε κάθε εναν από τους ηρωες της. Μας έχει δωσει τις σκέψεις τους, την ψυχοσύνθεση τους, τις εναλλαγες στη διαθεση τους, τοσο παραστατικά, τόσο σπαρακτικά αληθινά. Δεν είναι αυτη που γραφει... Είναι καθε φορα μια πένα διαφορετικου χρώματος που καθοδηγειται στο χερι της εναλλάξ απο τους ήρωες. Συνήθως οι συγγραφείς δίνουν ζωή στα πρόσωπα και τα πλαθουν για να χωράνε στα κουτιά του μυαλού τους. Εδω η Έλλη, ο Μάρκος, η Αννα, ο Λαέρτης έχουν βγει απο τα κουτιά τους και παρασερνουν την Ειρήνη στην ρόδα του Λούνα Παρκ χωρις έλεος. Και μαζι της τον αναγνωστη. Θυμωσα, φοβηθηκα, με πονεσε το στομάχι μου, έκλεισα τη σελίδα για να επαναφέρω τους χτύπους απο τα μηνιγγια μου σε φυσιολογικά επιπεδα.
Και έπειτα η παρουσία της Ατης σε ολο το βιβλιο.
Νυχτα, καταιγιδα, καταστροφη, ανεπανόρθωτη βλαβη...
Ατη: Θεα της ψευδαίσθησης και των απερισκεπτων πραξεων. Η βλάβη του μυαλού και της παρανοιας. Η προσωποποιηση της απολύτης καταστροφής.
Θέλει κοτσια για να γράψεις αυτό το βιβλίο. Θελει βουτιά στα σκοτάδια. Στόχος επετεύχθη! Σκηνές αρχαίας τραγωδίας ξετυλίγονται πισω απο τις κλειστές πορτες.
"Είσαι με το νόμιμο ή με αυτο που προστάζει η ηθική σου;"
Η απάντηση στο τέλος του βιβλίου
Δυο φίλες με σχεδόν κοινή μοιρα απο την ωρα που ήρθαν στον κόσμο. Ένας σύζυγος ένας εραστής και ο αστυνόμος Λαέρτης. Η Αννα πέφτει θυμα ενός αποτρόπαιου εγκλήματος. Η όμορφη Αννα που με ενα πεταρισμα των βλεφάρων μπορούσε να έχει τα παντα στα ποδια της καταλήγει μια άμορφη μαζα απο δέρμα κρεας και κοκαλα σε ενα κρεβάτι εντατικής σε κωμα. Η πιστή της φιλη Έλλη στο πλευρό της απο το πρώτο λεπτό. Ο Μάρκος (σύζυγος) πληγωμένος και με ραγισμενη καρδιά, παλευει με τα δικα του δαιμόνια. Και ο αστυνομος Λαέρτης συναρμολογει και αποσυναρμολογει τα κομμάτια συνεχως μέχρι να ακουστεί το κλακ της ένωσης. Αυτο που θα τα κουμπώσει απόλυτα μεταξυ τους. Το βιβλίο είναι χωρισμενο σε μικρά κεφάλαια μεσα απο τα οποια μας εξιστορεί σε πρώτο πρόσωπο την εξέλιξη ο καθε ήρωας ξεχωριστά απο τη δικη του πλευρα. Η Ειρήνη Βαρδάκη εχει αυτη τη μαγική ικανότητα. Εχει μπει τόσο βαθιά σε κάθε εναν από τους ηρωες της. Μας έχει δωσει τις σκέψεις τους, την ψυχοσύνθεση τους, τις εναλλαγες στη διαθεση τους, τοσο παραστατικά, τόσο σπαρακτικά αληθινά. Δεν είναι αυτη που γραφει... Είναι καθε φορα μια πένα διαφορετικου χρώματος που καθοδηγειται στο χερι της εναλλάξ απο τους ήρωες. Συνήθως οι συγγραφείς δίνουν ζωή στα πρόσωπα και τα πλαθουν για να χωράνε στα κουτιά του μυαλού τους. Εδω η Έλλη, ο Μάρκος, η Αννα, ο Λαέρτης έχουν βγει απο τα κουτιά τους και παρασερνουν την Ειρήνη στην ρόδα του Λούνα Παρκ χωρις έλεος. Και μαζι της τον αναγνωστη. Θυμωσα, φοβηθηκα, με πονεσε το στομάχι μου, έκλεισα τη σελίδα για να επαναφέρω τους χτύπους απο τα μηνιγγια μου σε φυσιολογικά επιπεδα.
Και έπειτα η παρουσία της Ατης σε ολο το βιβλιο.
Νυχτα, καταιγιδα, καταστροφη, ανεπανόρθωτη βλαβη...
Ατη: Θεα της ψευδαίσθησης και των απερισκεπτων πραξεων. Η βλάβη του μυαλού και της παρανοιας. Η προσωποποιηση της απολύτης καταστροφής.
Θέλει κοτσια για να γράψεις αυτό το βιβλίο. Θελει βουτιά στα σκοτάδια. Στόχος επετεύχθη! Σκηνές αρχαίας τραγωδίας ξετυλίγονται πισω απο τις κλειστές πορτες.
"Είσαι με το νόμιμο ή με αυτο που προστάζει η ηθική σου;"
Η απάντηση στο τέλος του βιβλίου
August 30, 2019
3.5*
Θετικά :
➕ Εξαιρετική γραφή. Η συγγραφέας όσο πάει και βελτιώνεται.
➕ Πάρα πολύ καλά τα ψυχογραφήματα των ηρώων.
➕ Ευκολοδιάβαστο...το ξεκίνησα χθες πρωί και το τελείωσα σήμερα το απόγευμα!
Ουδέτερα :
🔷 Θα ήθελα περισσότερη αγωνία και ένταση καθ' όλη τη διάρκεια και όχι μόνο προς το τέλος.
🔷 Η ιστορία δεν είναι και πολύ πρωτότυπη, αλλά από την άλλη όλα τα ψυχολογικά θρίλερ κινούνται στην ίδια κατεύθυνση.
🔷 Θεωρώ ότι απευθύνεται περισσότερο στο γυναικείο κοινό.
Αρνητικά :
⛔ Είχα καταλάβει τον ένοχο από πολύ νωρίς, παρόλο που η συγγραφέας δεν σε αφήνει να σιγουρευτείς μέχρι λίγο πριν το τέλος.
⛔ Η λέξη "Ανάρμοστο" εμφανίζεται δεκάδες φορές, κάτι που προσωπικά το βρήκα υπερβολικό σε ενοχλητικό βαθμό. Θα προτιμούσα να εμφανίζεται μόνο μια φορά, την κατάλληλη στιγμή, ώστε να δικαιολογήσει και τον τίτλο του βιβλίο.
Εν κατακλείδι, ένα καλό, καλογραμμένο και ευκολοδιάβαστο βιβλίο, που όχι απλά δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από πολυδιαφημισμένα βιβλία (του ίδιου είδους) ξένων συγγραφέων που μας έχουν κατακλύσει τον τελευταίο καιρό, αλλά είναι και καλύτερο από πολλά απ'αυτά!
Θετικά :
➕ Εξαιρετική γραφή. Η συγγραφέας όσο πάει και βελτιώνεται.
➕ Πάρα πολύ καλά τα ψυχογραφήματα των ηρώων.
➕ Ευκολοδιάβαστο...το ξεκίνησα χθες πρωί και το τελείωσα σήμερα το απόγευμα!
Ουδέτερα :
🔷 Θα ήθελα περισσότερη αγωνία και ένταση καθ' όλη τη διάρκεια και όχι μόνο προς το τέλος.
🔷 Η ιστορία δεν είναι και πολύ πρωτότυπη, αλλά από την άλλη όλα τα ψυχολογικά θρίλερ κινούνται στην ίδια κατεύθυνση.
🔷 Θεωρώ ότι απευθύνεται περισσότερο στο γυναικείο κοινό.
Αρνητικά :
⛔ Είχα καταλάβει τον ένοχο από πολύ νωρίς, παρόλο που η συγγραφέας δεν σε αφήνει να σιγουρευτείς μέχρι λίγο πριν το τέλος.
⛔ Η λέξη "Ανάρμοστο" εμφανίζεται δεκάδες φορές, κάτι που προσωπικά το βρήκα υπερβολικό σε ενοχλητικό βαθμό. Θα προτιμούσα να εμφανίζεται μόνο μια φορά, την κατάλληλη στιγμή, ώστε να δικαιολογήσει και τον τίτλο του βιβλίο.
Εν κατακλείδι, ένα καλό, καλογραμμένο και ευκολοδιάβαστο βιβλίο, που όχι απλά δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από πολυδιαφημισμένα βιβλία (του ίδιου είδους) ξένων συγγραφέων που μας έχουν κατακλύσει τον τελευταίο καιρό, αλλά είναι και καλύτερο από πολλά απ'αυτά!
January 14, 2021
3,5 αστέρια
July 26, 2019
Η Άννα Δημητρακάκη έχει πέσει θύμα ενός αποτρόπαιου εγκλήματος. Βρέθηκε στο σπίτι της βιασμένη και μετά βίας ζωντανή. Ο αστυνόμος Λαέρτης καλείται να βρει το δράστη του εγκλήματος. Ο σύζυγός της, η καλύτερή της φίλη και ο εραστής της καλούνται να μιλήσουν για τη σχέση τους μαζί της ώστε να βοηθήσουν να έρθει η αλήθεια στο φως. Όμως η αλήθεια δεν είναι ποτέ τόσο απλή όσο φαίνεται. Κι όλα αυτά ενώ η Κρήτη μαστίζεται από την Άτη, τη χειρότερη καταιγίδα των τελευταίων χρόνων.
Ένα ψυχολογικό θρίλερ για γερά στομάχια που θα κόψει την ανάσα ακόμα και στους πιο ψύχραιμους αναγνώστες.
Διαβάστε αναλυτικά την κριτική μου στο blog μου.
Ένα ψυχολογικό θρίλερ για γερά στομάχια που θα κόψει την ανάσα ακόμα και στους πιο ψύχραιμους αναγνώστες.
Διαβάστε αναλυτικά την κριτική μου στο blog μου.
April 20, 2021
Το βιβλίο της Ειρήνης Βαρδάκη έπεσε στα χέρια μου σε μια περίοδο όπου προσπαθούσα να “ξυπνήσω” απ’ τον αναγνωστικό λήθαργο που με κατέβαλε για μερικούς μήνες. Το διάλεξα με το σκεπτικό ότι ένα βιβλίο μυστηρίου αποτελεί -για μένα- το κατάλληλο αντίδοτο για να με ξαναβάλει στον χορό της ανάγνωσης. Είναι από τα βιβλία της εγχώριας λογοτεχνίας που έκαναν πολλούς αναγνώστες που διαβάζουν βιβλία μυστηρίου να μιλάνε γι’ αυτό από την ώρα που κυκλοφόρησε, οπότε μου ήταν αδύνατον να το προσπεράσω. Εν τέλει, δε με απογοήτευσε καθόλου αυτή η επιλογή μου, αφού το καταβρόχθισα μέσα σε δύο εικοσιτετράωρα.
Ας δούμε όμως το “Ανάρμοστον εστί” πιο αναλυτικά. Η πρωταγωνίστρια πέφτει θύμα σεξουαλικής και σωματικής κακοποίησης και βρίσκεται σε κώμα, χωρίς κανένας να γνωρίζει ποιος είναι ο δράστης. Παρακολουθούμε την καταιγιστική εξέλιξη των γεγονότων μέσα από τα μάτια της ίδιας της ηρωίδας, του άνδρα της, του εραστή της και του αστυνομικού που έχει αναλάβει την υπόθεση, με αρκετά λυρική γραφή, μέσα από πολλές εικόνες και παρομοιώσεις. Οι χαρακτήρες είναι σύνθετοι και ενίοτε όχι και τόσο ρεαλιστικοί, ενώ προσπαθούν διαρκώς να ρίξουν στάχτη στα μάτια του αναγνώστη. Παράλληλη ιστορία δεν υπάρχει για να “καθυστερήσει” την εξέλιξη της κύριας, δίνοντας στον αναγνώστη την ευκαιρία να βουτήξει για τα καλά μέσα στην υπόθεση, προσπαθώντας να διαβάσει πίσω από τις λέξεις και να βρει ποιος και κυρίως γιατί προέβη σε μια τόσο αποτρόπαια πράξη. Εύστοχη είναι και η απόδοση της μικρής κοινωνίας του Ρεθύμνου και όλων των κακών που τη συνοδεύουν, δίνοντας την ευκαιρία στη συγγραφέα να κάνει έναν διακριτικό κοινωνικό σχολιασμό. Το κουβάρι σιγά – σιγά ξετυλίγεται και μέχρι να φτάσεις στα τελευταία κεφάλαια που φανερώνουν την αλήθεια για το τι ακριβώς έχει συμβεί, έχεις χάσει τον ύπνο σου. Αξίζουν συγχαρητήρια στην Ειρήνη Βαρδάκη που γνωρίζει πώς να κρατάει τον αναγνώστη σε αναμμένα κάρβουνα μέχρι και την τελευταία σελίδα.
Κάτι που πιστεύω πως πρέπει να ειπωθεί οπωσδήποτε για το συγκεκριμένο βιβλίο είναι οι έντονες και ωμές σκηνές που περιέχει. Και όταν λέω έντονες και ωμές, εννοώ ότι η τελευταία φορά που διάβασα κάτι παρόμοιο ήταν σε βιβλίο του Κέτσαμ. Θέλουν σίγουρα γερό στομάχι για να τις αντέξεις και πραγματική προσπάθεια για να τις ξεχάσεις. Επομένως, αν δεν αντέχετε τις περιγραφικές εικόνες βιασμού και κακοποίησης, καλύτερα να προτιμήσετε κάτι πιο λάιτ.
Το παράπονό μου -εκτός από τη λυρική γραφή, της οποίας δεν είμαι μεγάλη θαυμάστρια, αλλά αυτό είναι ξεκάθαρα θέμα γούστου- έχει να κάνει με το τέλος και τον τρόπο που ήρθε, σαν να ήταν κάπως βεβιασμένο. I didn’t buy it, που λέμε και στο χωριό μου. Βέβαια δε μπορώ να σας αποκαλύψω παραπάνω λεπτομέρειες, αφού σε αυτό το blog γράφουμε spoiler-free απόψεις.
Συνοψίζοντας, πρόκειται για ένα αξιοπρεπές whodunit βιβλίο μυστηρίου, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα αγγλόφωνα του είδους, τύπου “Sometimes I lie“. Το προτείνω ανεπιφύλακτα στους λάτρεις του είδους και υπόσχομαι στον εαυτό μου να βάλω και τα άλλα βιβλία της Ειρήνης Βαρδάκη στη βιβλιοθήκη μου μελλοντικά.
Βαθμολογία: ★★★★☆ 4/5
Ας δούμε όμως το “Ανάρμοστον εστί” πιο αναλυτικά. Η πρωταγωνίστρια πέφτει θύμα σεξουαλικής και σωματικής κακοποίησης και βρίσκεται σε κώμα, χωρίς κανένας να γνωρίζει ποιος είναι ο δράστης. Παρακολουθούμε την καταιγιστική εξέλιξη των γεγονότων μέσα από τα μάτια της ίδιας της ηρωίδας, του άνδρα της, του εραστή της και του αστυνομικού που έχει αναλάβει την υπόθεση, με αρκετά λυρική γραφή, μέσα από πολλές εικόνες και παρομοιώσεις. Οι χαρακτήρες είναι σύνθετοι και ενίοτε όχι και τόσο ρεαλιστικοί, ενώ προσπαθούν διαρκώς να ρίξουν στάχτη στα μάτια του αναγνώστη. Παράλληλη ιστορία δεν υπάρχει για να “καθυστερήσει” την εξέλιξη της κύριας, δίνοντας στον αναγνώστη την ευκαιρία να βουτήξει για τα καλά μέσα στην υπόθεση, προσπαθώντας να διαβάσει πίσω από τις λέξεις και να βρει ποιος και κυρίως γιατί προέβη σε μια τόσο αποτρόπαια πράξη. Εύστοχη είναι και η απόδοση της μικρής κοινωνίας του Ρεθύμνου και όλων των κακών που τη συνοδεύουν, δίνοντας την ευκαιρία στη συγγραφέα να κάνει έναν διακριτικό κοινωνικό σχολιασμό. Το κουβάρι σιγά – σιγά ξετυλίγεται και μέχρι να φτάσεις στα τελευταία κεφάλαια που φανερώνουν την αλήθεια για το τι ακριβώς έχει συμβεί, έχεις χάσει τον ύπνο σου. Αξίζουν συγχαρητήρια στην Ειρήνη Βαρδάκη που γνωρίζει πώς να κρατάει τον αναγνώστη σε αναμμένα κάρβουνα μέχρι και την τελευταία σελίδα.
Κάτι που πιστεύω πως πρέπει να ειπωθεί οπωσδήποτε για το συγκεκριμένο βιβλίο είναι οι έντονες και ωμές σκηνές που περιέχει. Και όταν λέω έντονες και ωμές, εννοώ ότι η τελευταία φορά που διάβασα κάτι παρόμοιο ήταν σε βιβλίο του Κέτσαμ. Θέλουν σίγουρα γερό στομάχι για να τις αντέξεις και πραγματική προσπάθεια για να τις ξεχάσεις. Επομένως, αν δεν αντέχετε τις περιγραφικές εικόνες βιασμού και κακοποίησης, καλύτερα να προτιμήσετε κάτι πιο λάιτ.
Το παράπονό μου -εκτός από τη λυρική γραφή, της οποίας δεν είμαι μεγάλη θαυμάστρια, αλλά αυτό είναι ξεκάθαρα θέμα γούστου- έχει να κάνει με το τέλος και τον τρόπο που ήρθε, σαν να ήταν κάπως βεβιασμένο. I didn’t buy it, που λέμε και στο χωριό μου. Βέβαια δε μπορώ να σας αποκαλύψω παραπάνω λεπτομέρειες, αφού σε αυτό το blog γράφουμε spoiler-free απόψεις.
Συνοψίζοντας, πρόκειται για ένα αξιοπρεπές whodunit βιβλίο μυστηρίου, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα αγγλόφωνα του είδους, τύπου “Sometimes I lie“. Το προτείνω ανεπιφύλακτα στους λάτρεις του είδους και υπόσχομαι στον εαυτό μου να βάλω και τα άλλα βιβλία της Ειρήνης Βαρδάκη στη βιβλιοθήκη μου μελλοντικά.
Βαθμολογία: ★★★★☆ 4/5
May 31, 2019
Τι είναι ένα αστυνομικό ερωτικο θρίλερ; Είναι μια τρομακτική ιστορία που περιέχει πάθος, βία, έγκλημα, μυστήριο, που προκαλεί φόβο, αγωνία, που εμπεριέχει τα στοιχεία της διερεύνησης του ψυχισμού,της έκπληξης , της ανατροπής! Το «Αναρμοστον εστι» είναι ένα αστυνομικό ερωτικο θρίλερ! Αλλά πέρα από αυτό είναι μια ιστορία γραμμένη σε εξαιρετικά ελληνικά,με πρωτότυπο στυλ και ευφυή κλιμάκωση . Γεμάτο λυρικες περιγραφες και παραδοξως ταυτόχρονα ένα δυναμικό roller coaster . Όλα είναι όπως φαίνονται και τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Η συγγραφέας άλλαξε επίπεδο. Και το βιβλίο αυτό είναι η πρόβα τζενεραλε για πολύ μεγάλα πράγματα στο χώρο του θρίλερ!
August 7, 2019
Αυτά παθάινει όποιος εμπιστεύεται τυφλά τις γνώμες των βιβλιο-ομάδων και αγοράζει βιβλία. Αν σας αρέσουν τα σήριαλ σαν το Τατουάζ, τότε μάλλον θα αγαπήσετε και το ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ.
Η αγωνία που όλοι επικαλούνται ότι τους δημιούργησε και οι ακραίες υπερβολές ότι έκαψαν το φαγητό για να δουν τι γίνεται παρακάτω, εάν δεν είναι ψέματα, τότε προφανώς προέρχονται από αναγνώστες με απαιτήσεις που για τα δικά μου δεδομένα είναι πολύ χαμηλές.
Βαθμολογώ με 3 αστερια μόνο για το επίπεδο γραφής της κ. Βαρδάκη.
Η αγωνία που όλοι επικαλούνται ότι τους δημιούργησε και οι ακραίες υπερβολές ότι έκαψαν το φαγητό για να δουν τι γίνεται παρακάτω, εάν δεν είναι ψέματα, τότε προφανώς προέρχονται από αναγνώστες με απαιτήσεις που για τα δικά μου δεδομένα είναι πολύ χαμηλές.
Βαθμολογώ με 3 αστερια μόνο για το επίπεδο γραφής της κ. Βαρδάκη.
June 12, 2019
Τα αστυνομικά ερωτικά θρίλερ ''γυναικείας οπτικής'' όπως τα αποκαλώ εγώ γνωρίζουν μεγάλη άνθηση στο εξωτερικό, με πολλές αξιόλογες συγγραφείς να συνεισφέρουν στο είδος. Ενδεικτικά αναφέρω την B.A. Paris και την Nualla Elwood τις οποίες και διάβασα πρόσφατα.
Στο ίδιο επίπεδο μπορώ να τοποθετήσω άφοβα και το νέο βιβλίο της Ειρήνης Βαρδάκη. Εκπληκτικά ψυχογραφήματα ''ανάρμοστων'' ηρώων και ''αμείλικτη'' πλοκή. Αναρωτιέμαι πού θα φτάσει η συγγραφέας αν συνεχίσει έτσι.
Πολλά συγχαρητήρια!
Στο ίδιο επίπεδο μπορώ να τοποθετήσω άφοβα και το νέο βιβλίο της Ειρήνης Βαρδάκη. Εκπληκτικά ψυχογραφήματα ''ανάρμοστων'' ηρώων και ''αμείλικτη'' πλοκή. Αναρωτιέμαι πού θα φτάσει η συγγραφέας αν συνεχίσει έτσι.
Πολλά συγχαρητήρια!
September 26, 2019
Η Άννα δέχεται επίθεση μέσα στο σπίτι της και πέφτει σε κώμα. Η κολλητή της, Έλλη, αναλαμβάνει να φροντίζει τον άντρα της φίλης της, Μάρκο, και τον μικρό Γιάννη. Σύντομα όμως οι ισορροπίες θα αλλάξουν και ο έρωτας θα τρυπώσει εκεί που δεν έπρεπε ενώ ο αστυνόμος Λαέρτης αγωνίζεται να βγάλει άκρη σε αυτήν τη σκοτεινή υπόθεση. Τι συνέβη λοιπόν εκείνη τη μοιραία νύχτα; Ποιος είναι ο ένοχος και πόσο βαθιά στο παρελθόν πρέπει να ψάξει κανείς για να ενώσει σωστά τα κομμάτια;
Το νέο μυθιστόρημα της Ειρήνης Βαρδάκη είναι μια ανελέητη κατάτμηση της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης, ένα βίαιο, ωμό χρονικό ανθρώπινων σχέσεων που δεν έπρεπε να ολοκληρωθούν και ταυτόχρονα ο διαμελισμός της προσωπικότητας που είχε κάποιος ως τη στιγμή που θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις βαθιά κρυμμένες μέσα του επιθυμίες. Είναι όλα αυτά κι επιπλέον ένα παιχνίδι καλά στημένο, μόνο που τα πιόνια είναι άνθρωποι κι αυτό από μόνο του είναι αρκετά ευεπηρέαστο, κάτι που θα ανατρέψει οριστικά τις ισορροπίες και θ’ αλλάξει εντελώς την αλληλουχία των γεγονότων.
Χρειάστηκα αρκετά χρόνο για να αποστασιοποιηθώ από την ένταση και τα συναισθήματα που μου δημιούργησαν οι περιπέτειες της Άννας, της Έλλης και του Μάρκου, μιας κι έπρεπε πρώτα να σταματήσω να κλαίω στην ανάμνηση των σκληρών περιστατικών που δεν πρέπει να βιώσει κανένα πλάσμα όσο ζει αλλά τα γεύτηκαν μέσα τους και πάνω τους οι ήρωες, όφειλα να απομακρυνθώ από τον φαύλο κύκλο στον οποίο με έριξε η συγγραφέας ώστε να καταγράψω ψύχραιμα και όσο γίνεται πιο αντικειμενικά το γιατί ο κάθε ένας που θα τελειώσει αυτό το βιβλίο θα είναι εντελώς διαφορετικός. Είναι από τις ελάχιστες φορές που φράσεις-κλισέ και βαρύγδουπα επιφωνήματα ευρείας κατανάλωσης προς άγραν υποψήφιων αναγνωστών εδώ έχουν απόλυτη εφαρμογή στην αλήθεια και που όποια λέξη κι αν χρησιμοποιήσει κανείς για να περιγράψει το περιεχόμενο του βιβλίου είναι αληθινή και ουσιώδης. Το «Ανάρμοστον εστί» σε πάει βαθιά μες στα έγκατα της ψυχής κι εκεί δεν έχει γέλια και διασκέδαση αλλά σκοτάδι και αδικία.
Η ιστορία διαδραματίζεται στη σύγχρονη Κρήτη και συγκεκριμένα στο Ρέθυμνο, όπου το μέρος είναι μικρό «και κάθε ψίθυρος έχει μεγάλο αντίλαλο», κατά τη διάρκεια της χειρότερης καταιγίδας που γνώρισε ως τότε η Κρήτη. Τέσσερα πρόσωπα, η Έλλη, η Άννα, ο Μάρκος και ο αστυνόμος Λαέρτης αφηγούνται εναλλάξ τα γεγονότα και προχωράνε κάθε φορά την υπόθεση ένα βήμα πιο πέρα. Ο καθένας μιλάει με τη σειρά του σε πρώτο πρόσωπο, σχηματίζοντας έτσι ένα πολυπρισματικό παζλ, μέσα από το οποίο ο αναγνώστης προσπαθεί να καταλάβει τι έχει συμβεί τότε και τώρα, πώς οδηγηθήκαμε ως εδώ, ποια ήταν πραγματικά η Άννα, πώς γνώρισε τον Μάρκο, τι έκανε στην εφηβεία της, ποια τα συναισθήματά της, πώς αντιδρούσε, πώς ζούσε κι αυτή κι οι γύρω της. Σε κάποια σημεία μάλιστα οι αφηγήσεις ενώνονται σαν σε θεατρικό κείμενο, δίνοντας ακόμη περισσότερη παραστατικότητα και ταχύτητα. Οι διάλογοι είναι κυριολεκτικά κινηματογραφικοί κι έχουν τη δύναμη να ζωντανεύουν και να περιγράφουν μια σκηνή με μεγάλη ενάργεια, παρ’ όλο που είναι εντελώς λακωνικοί. Δεν είναι δηλαδή μόνο οι ανατροπές της ιστορίας και οι αλλαγές των ρόλων σε αυτό το μυθιστόρημα αλλά και η ίδια η αφήγηση που δεν αφήνουν τον αναγνώστη σε ησυχία!
Οι εισαγωγικές παράγραφοι των κεφαλαίων είναι γραμμένες με τέτοιο τρόπο που θυμίζουν χορικό αρχαίας τραγωδίας. Με λυρισμό και καταστρατήγηση της σύνταξης των προτάσεων, κάτι που χαρίζει ένταση μαζί με τη γλυκύτητα που αποπνέουν, προσιδιάζουν με αυθεντικά κείμενα αρχαίας ελληνικής τραγωδίας κι έτσι ο αναγνώστης, αθέλητα κι ασυνείδητα, είναι σα να μεταφέρεται μπροστά σε μια σκηνή και να βλέπει τα γεγονότα με τα ίδια του τα μάτια, ακόμη και τα πιο ακραία, κάτι που οι αρχαίοι αποφεύγανε. Ταυτόχρονα, ο άρρηκτος δεσμός που ενώνει Άννα Δημητρακάκη, Έλλη Γρίβα και Μάρκο Ανδρουλιδάκη δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από την τραγικότητα των Ατρειδών και των Λαβδακιδών. Πολλές φορές απέστρεφα το βλέμμα από την ένταση των ανοσιουργημάτων ή έμενα με ανοιχτό το στόμα από τις αναπάντεχες αλλαγές στην πορεία των χαρακτήρων και περίμενα διψασμένος το λυτρωτικό (για μένα ή για τους ήρωες; μάλλον και για τους δυο, μιας και πλέον γίναμε ένα) τέλος.
Ποιοι είναι λοιπόν οι χαρακτήρες αυτοί; Τραγικότερη όλων, φυσικά, η Άννα που νιώθει, ακούει και βλέπει τα πάντα αλλά δεν μπορεί ν’ αντιδράσει ενώ η συγγραφέας καταφέρνει με επιδέξιο χειρισμό να συνδέει τον εσωτερικό κόσμο της κοπέλας με τον τρόπο που το αντιλαμβάνονται γιατροί και νοσοκόμες αρχικά και το οικείο της περιβάλλον στη συνέχεια. Οι γνώσεις της κυρίας Βαρδάκη από τον χώρο της νοσηλευτικής μετουσιώθηκαν σε ένα συναρπαστικό κείμενο κι έτσι κατάλαβα πώς αισθάνεται κάποιος που έχει πέσει σε κώμα, τι νιώθει, πώς αντιλαμβάνεται, γιατί αντιδρά σπασμωδικά ή εκούσια κλπ. Τα δάκρυα, οι μυικοί σπασμοί, ο αγώνας επικοινωνίας έχουν τόσο ισχυρούς μηχανισμούς από πίσω που δεν το αισθάνεσαι αν δεν είσαι σε αυτήν τη θέση. Κι όλη αυτή η ένταση μαλακώνει κάπως με τη χρήση τρυφερών και λυρικών καλολογικών στοιχείων που είναι σε ποσότητα όση ακριβώς απαιτεί ένα τέτοιου είδους ψυχολογικό θρίλερ, έτσι δεν καταστρέφεται η ένταση και δεν μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα οι εξελίξεις ούτε γίνεται ρομάντσο.
Η Άννα είναι η μόνη σχεδόν που ανατρέχει σε ολόκληρη τη ζωή της από τα παιδικά της χρόνια μέχρι σήμερα. Γεννημένη σε μια δύσκολη οικογένεια, με ακραίες συμπεριφορές, γνώρισε την Έλλη σε ιδιαίτερα μοναχικές στιγμές κι από τότε πορεύτηκαν μαζί. Σταδιακά αρχίζει να συνέρχεται αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή ενός ανηφορικού δρόμου, μιας και δεν είναι μόνο ότι πρέπει να συνέλθει αλλά και να γλυτώσει τη ζωή της από τον άνθρωπο που παραλίγο να τη σκοτώσει κι ίσως καιροφυλακτεί να της επιτεθεί ξανά. Ο τρόπος με τον οποίο συμμετέχει στο μυθιστόρημα, ο τρόπος σκέψης της, τα μυστικά που κρύβει, τα ψυχικά της τραύματα ξεδιπλώνονται σχεδόν παράλληλα με κάποιες αφόρητες στιγμές που καλύτερα να μην τις βίωνε.
Δε θα ξεχάσω ποτέ την άφθαστη δεξιοτεχνία της συγγραφέως να παραλληλίσει τον βιασμό της κοπέλας αυτής με το ξεκοίλιασμα μιας κούκλας, χρησιμοποιώντας τις λέξεις του βιαστή ως οχήματα που ξυπνάνε μνήμες από τα μικράτα της. Αποσπάσματα παιδικού εγωισμού, άδολης αμηχανίας, ξεφτισμένης αθωότητας τρακάρουν μετωπικά με έναν άντρα διψασμένο, πρόστυχο, αδίστακτο, αφήνοντας την ψυχή μου κενή και νεκρωμένη. Η Άννα, που κατηγορούσαν τη μάνα της ότι δεν έκλεινε ποτέ τα πόδια της, γι’ αυτό έπαθε ό,τι έπαθε, το κοριτσάκι που αγωνίζεται να κλείνει τα πόδια της από τις φτέρνες ως τη λεκάνη, κάτι ανέφικτο, η Άννα, που αναγκάστηκε να μεταμορφωθεί σε ό,τι φοβόταν για να επιβιώσει, η Άννα που στάθηκε κατ’ επιφάσιν τυχερή όταν παντρεύτηκε τον Μάρκο, η Άννα που γαντζώνεται νοερά στη φίλη της: «Κι αν δεν μπορείς να με βγάλεις στο τώρα, βγάλε με έστω στο τότε. Γύρνα με στο πατρικό μου σπίτι» (σελ. 29), η Άννα είναι μια ατυχής Αντιγόνη σ’ ένα κακέκτυπο του «Οιδίποδα επί Κολωνώ».
Η Έλλη είναι στενή φίλη της Άννας, χωρισμένη με παιδί και αναλαμβάνει χωρίς δεύτερη σκέψη να φροντίσει τον Γιάννη και τον Μάρκο. Σελίδα τη σελίδα όμως και κεφάλαιο το κεφάλαιο, η αναπόφευκτη ροή των πραγμάτων θα δημιουργήσει ανάμεσα σ’ εκείνη και τον άντρα της φίλης της ένα τρελό, ακραιφνές, παράνομο, σαδιστικό πάθος. Η Έλλη που αγωνίζεται να προστατέψει τον Γιάννη από τη ζήλεια και την αδιαφορία του πατέρα του, η Έλλη που αγκαλιάζει τα ρούχα της Άννας και σχεδόν χωρίς να το καταλάβει αρχίζει να τα φοράει, η Έλλη που γίνεται Άννα κι αρχίζει ένα παιχνίδι που δεν ήθελε είναι μια κουρελιασμένη ψυχή που τιμωρείται κι αυτή σκληρά. Μήπως όμως κατά βάθος το χρειαζόταν αυτό το παιχνίδι ρόλων, ακριβώς για να έχει την απαραίτητη δύναμη και ν’ αντέξει τις δύσκολες μέρες της ανάρρωση�� της φίλης της, που κανείς δεν ξέρει αν θα μείνει για πάντα έτσι ή για πόσο θα ζήσει; Η σχέση Έλλης και Μάρκου πέρασε απ’ όλα τα στάδια, δοκιμάστηκε, κρατήθηκε, υπέκυψε, γονάτισε, ταπεινώθηκε, μάτωσε και η συγγραφέας την κατέγραψε ευκρινέστατα και ρεαλιστικά: «Αν δεν είναι απαγορευμένο, δεν είναι πάθος κι αν δεν είναι ανεκπλήρωτο δεν είναι έρωτας» (σελ. 186). Μέσα από την Έλλη κατάλαβα πώς είναι να σε κάνει κάποιος υποχείριό του, να μειώνει την προσωπικότητά σου, να σε κάνει να εξαρτάσαι απ’ αυτόν, κατάλαβα επιτέλους πόσο υποδόρια και σαδιστικά αργά καταλήγουν πολλές γυναίκες έρμαια ανθρώπων γεμάτων μίσος, ζήλεια κι ένα απύθμενο κενό ψυχής. Επειδή όμως μιλάμε για την Ειρήνη Βαρδάκη, η ιστορία δεν έχει καμία προδιαγεγραμμένη ή αναμενόμενη πορεία και τα πάντα ανατρέπονται ανά πάσα ώρα και στιγμή.
Και ο Μάρκος; Ο σύζυγος και κατεξοχήν ύποπτος στα μάτια της αστυνομίας; Πώς μεταμορφώθηκε από άνθρωπος διψασμένος για εκδίκηση και πατέρας χωρίς ιδέα για το πώς να φερθεί στο παιδί του και πώς να αντιμετωπίσουν μαζί αυτήν την κατάσταση (εξαιρετική η σκηνή που παρασυρμένος από τον θυμό και τον εγωισμό βουτάει το παιδί του που μόλις είχε βγει απ’ το μπάνιο και πάει σε ξενοδοχείο, μόνο και μόνο για να υποχωρήσει στο τέλος και να γυρίσουν στην Έλλη, ντροπιασμένος που το παιδί του έμεινε ξάγρυπνο όλη νύχτα, φοβισμένο και ντυμένο μόνο με μια πετσέτα χειμώνα καιρό) σε δυνάστη, βίαιο, σκληρό εραστή; Πού πήγε ο Μάρκος που γνώρισα στην αρχή; Γιατί κρύφτηκε πίσω από μια σάρκα διψασμένη για ηδονή κι οδύνη, με το παιχνίδι της ασφυξίας να είναι το αγαπημένο του κι ακόμη χειρότερα να μυεί σε αυτό την Έλλη; Ως ποιο ανάρμοστο σημείο μπορεί να φτάσει η οργή και η ορμή του, αδιαφορώντας για τις απώλειες; Είναι σαδιστής, βιαστής, επιπόλαιος, παθιασμένος, θα έφτανε όμως και στον φόνο;
Σε δεύτερο θα έλεγα επίπεδο, εκτυλίσσεται κι ένα άλλο δράμα, μιας και η απώλεια της μάνας έχει πυροδοτήσει όλες τις ανασφάλειες και τις φοβίες του Γιάννη, κάτι που το κάνει χειρότερο η αυθόρμητη και άσκεφτη αντιμετώπιση του θέματος από τον Μάρκο. Η Ειρήνη Βαρδάκη έχει μπει για τα καλά σ’ ένα φοβισμένο παιδικό μυαλό κι έχει στήσει δεξιοτεχνικά έναν φαύλο κύκλο από τον οποίο η αθώα αυτή ψυχούλα παλεύει να ξεφύγει, μόνο που οι αποκαλύψεις και ο θυμός του Μάρκου μεγαλώνουν. Πού θα οδηγήσει όλη αυτή η κατάσταση; Πολύ συγκινητική και πάλι ήταν η σκηνή που το παιδί επισκέπτεται τη μαμά του στο νοσοκομείο. Η συγγραφέας με προσεγμένες λέξεις και χωρίς ανάγκη εντυπωσιασμού και φθηνής μελοδραματικότητας καταγράφει με τις σωστές λέξεις αυτήν τη συνάντηση, κάνοντάς με να δακρύσω από την αρχή ως το τέλος του περιστατικού: «Πάνε μέρες που δε σ’ έχω αγγίξει, πάνε μέρες που δε σε κρατώ! Και απ’ όλα αυτό είναι το πιο δύσκολο. Ξέρεις… τα χέρια μου μάθανε σε σένα» (σελ. 104), σκέφτεται η Άννα. Επ’ ευκαιρία, να τονίσω εδώ πως το μυθιστόρημα δεν εκβιάζει το συναίσθημα ούτε περιέχει αχρείαστα γεγονότα που υπάρχουν μόνο για να σφίξουν το στομάχι του αναγνώστη με την ακρότητά τους. Το κάθε τι έχει τη θέση του, έναν λόγο ύπαρξης και σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις.
Η κεντρική ιδέα και συνεπακόλουθα η μεγάλη ανατροπή ήταν ασύλληπτες και βασίστηκαν ακριβώς στη χειραγώγηση της ψυχής και του μυαλού, που ως ανθρώπινα είναι και απρόβλεπτα, άρα σύντομα ένα σχέδιο θ’ αρχίσει να γίνεται τρωτό. Πολλές φορές κάποιες λέξεις-κλειδιά με μπέρδευαν και με κατηύθυναν προς τον έναν ή τον άλλον πρωταγωνιστή ως ένοχο της απόπειρας δολοφονίας της Άννας αλλά η τελική αποκάλυψη μου έδειξε πόσο καλά ξέρει να χειρίζεται η συγγραφέας την πλοκή της και να παίζει με όποιον διαβάσει το μυθιστόρημα, φωτίζοντάς του τα σημεία που αυτή θέλει, ώστε να κορυφώσει την ένταση και το σασπένς. Κι όχι μόνο αυτό αλλά μόλις το τελείωσα μπήκα στον πειρασμό να το ξαναδιαβάσω, σίγουρος πως η αλήθεια δεν ήρθε ουρανοκατέβατη αλλά κρυβόταν πίσω από λέξεις και σημεία στίξης στα οποία δεν έδωσα σημασία, έχοντας τον νου μου στην πλοκή. Πράγματι, το δισυπόστατο του κειμένου είναι κάτι που σπάνια έχω δει σε μυθιστόρημα κι εδώ έχει βρει την καλύτερη εφαρμογή του.
Τελικά δεν έχει σημασία ποιος το έκανε και γιατί ή αν θα τιμωρηθεί ή με ποιον τρόπο θα επέλθει η κάθαρση. Σημασία έχει πως αθώοι κι ένοχοι τιμωρούνται εξίσου, οι ταπεινοί υψώνονται και όσοι υψώθηκαν ταπεινώνονται. Αιχμάλωτος της ιστορίας, γύριζα πυρετωδώς τις σελίδες, με τα αισθήματα και τις σκέψεις να γίνονται ένα αξεδιάλυτο κουβάρι, με την ψυχή να πετρώνει σε κάθε σκηνή ολοένα και περισσότερο, με τους χαρακτήρες να ακολουθούν μια φρενήρη πορεία ως το απαραίτητο, λυτρωτικό τέλος. Ξεγύμνωμα ψυχών, εμβριθής μελέτη ανθρώπινων χαρακτήρων που ζουν εύκολες και δύσκολες καταστάσεις, σκληρές σκηνές, ένταση, αγωνία και μυστικά που αποκαλύπτονται όταν πρέπει είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που απαντώνται σε αυτό το αξέχαστο μυθιστόρημα. «Ανάρμοστον εστί» λοιπόν να μη διαβαστεί.
Το νέο μυθιστόρημα της Ειρήνης Βαρδάκη είναι μια ανελέητη κατάτμηση της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης, ένα βίαιο, ωμό χρονικό ανθρώπινων σχέσεων που δεν έπρεπε να ολοκληρωθούν και ταυτόχρονα ο διαμελισμός της προσωπικότητας που είχε κάποιος ως τη στιγμή που θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις βαθιά κρυμμένες μέσα του επιθυμίες. Είναι όλα αυτά κι επιπλέον ένα παιχνίδι καλά στημένο, μόνο που τα πιόνια είναι άνθρωποι κι αυτό από μόνο του είναι αρκετά ευεπηρέαστο, κάτι που θα ανατρέψει οριστικά τις ισορροπίες και θ’ αλλάξει εντελώς την αλληλουχία των γεγονότων.
Χρειάστηκα αρκετά χρόνο για να αποστασιοποιηθώ από την ένταση και τα συναισθήματα που μου δημιούργησαν οι περιπέτειες της Άννας, της Έλλης και του Μάρκου, μιας κι έπρεπε πρώτα να σταματήσω να κλαίω στην ανάμνηση των σκληρών περιστατικών που δεν πρέπει να βιώσει κανένα πλάσμα όσο ζει αλλά τα γεύτηκαν μέσα τους και πάνω τους οι ήρωες, όφειλα να απομακρυνθώ από τον φαύλο κύκλο στον οποίο με έριξε η συγγραφέας ώστε να καταγράψω ψύχραιμα και όσο γίνεται πιο αντικειμενικά το γιατί ο κάθε ένας που θα τελειώσει αυτό το βιβλίο θα είναι εντελώς διαφορετικός. Είναι από τις ελάχιστες φορές που φράσεις-κλισέ και βαρύγδουπα επιφωνήματα ευρείας κατανάλωσης προς άγραν υποψήφιων αναγνωστών εδώ έχουν απόλυτη εφαρμογή στην αλήθεια και που όποια λέξη κι αν χρησιμοποιήσει κανείς για να περιγράψει το περιεχόμενο του βιβλίου είναι αληθινή και ουσιώδης. Το «Ανάρμοστον εστί» σε πάει βαθιά μες στα έγκατα της ψυχής κι εκεί δεν έχει γέλια και διασκέδαση αλλά σκοτάδι και αδικία.
Η ιστορία διαδραματίζεται στη σύγχρονη Κρήτη και συγκεκριμένα στο Ρέθυμνο, όπου το μέρος είναι μικρό «και κάθε ψίθυρος έχει μεγάλο αντίλαλο», κατά τη διάρκεια της χειρότερης καταιγίδας που γνώρισε ως τότε η Κρήτη. Τέσσερα πρόσωπα, η Έλλη, η Άννα, ο Μάρκος και ο αστυνόμος Λαέρτης αφηγούνται εναλλάξ τα γεγονότα και προχωράνε κάθε φορά την υπόθεση ένα βήμα πιο πέρα. Ο καθένας μιλάει με τη σειρά του σε πρώτο πρόσωπο, σχηματίζοντας έτσι ένα πολυπρισματικό παζλ, μέσα από το οποίο ο αναγνώστης προσπαθεί να καταλάβει τι έχει συμβεί τότε και τώρα, πώς οδηγηθήκαμε ως εδώ, ποια ήταν πραγματικά η Άννα, πώς γνώρισε τον Μάρκο, τι έκανε στην εφηβεία της, ποια τα συναισθήματά της, πώς αντιδρούσε, πώς ζούσε κι αυτή κι οι γύρω της. Σε κάποια σημεία μάλιστα οι αφηγήσεις ενώνονται σαν σε θεατρικό κείμενο, δίνοντας ακόμη περισσότερη παραστατικότητα και ταχύτητα. Οι διάλογοι είναι κυριολεκτικά κινηματογραφικοί κι έχουν τη δύναμη να ζωντανεύουν και να περιγράφουν μια σκηνή με μεγάλη ενάργεια, παρ’ όλο που είναι εντελώς λακωνικοί. Δεν είναι δηλαδή μόνο οι ανατροπές της ιστορίας και οι αλλαγές των ρόλων σε αυτό το μυθιστόρημα αλλά και η ίδια η αφήγηση που δεν αφήνουν τον αναγνώστη σε ησυχία!
Οι εισαγωγικές παράγραφοι των κεφαλαίων είναι γραμμένες με τέτοιο τρόπο που θυμίζουν χορικό αρχαίας τραγωδίας. Με λυρισμό και καταστρατήγηση της σύνταξης των προτάσεων, κάτι που χαρίζει ένταση μαζί με τη γλυκύτητα που αποπνέουν, προσιδιάζουν με αυθεντικά κείμενα αρχαίας ελληνικής τραγωδίας κι έτσι ο αναγνώστης, αθέλητα κι ασυνείδητα, είναι σα να μεταφέρεται μπροστά σε μια σκηνή και να βλέπει τα γεγονότα με τα ίδια του τα μάτια, ακόμη και τα πιο ακραία, κάτι που οι αρχαίοι αποφεύγανε. Ταυτόχρονα, ο άρρηκτος δεσμός που ενώνει Άννα Δημητρακάκη, Έλλη Γρίβα και Μάρκο Ανδρουλιδάκη δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από την τραγικότητα των Ατρειδών και των Λαβδακιδών. Πολλές φορές απέστρεφα το βλέμμα από την ένταση των ανοσιουργημάτων ή έμενα με ανοιχτό το στόμα από τις αναπάντεχες αλλαγές στην πορεία των χαρακτήρων και περίμενα διψασμένος το λυτρωτικό (για μένα ή για τους ήρωες; μάλλον και για τους δυο, μιας και πλέον γίναμε ένα) τέλος.
Ποιοι είναι λοιπόν οι χαρακτήρες αυτοί; Τραγικότερη όλων, φυσικά, η Άννα που νιώθει, ακούει και βλέπει τα πάντα αλλά δεν μπορεί ν’ αντιδράσει ενώ η συγγραφέας καταφέρνει με επιδέξιο χειρισμό να συνδέει τον εσωτερικό κόσμο της κοπέλας με τον τρόπο που το αντιλαμβάνονται γιατροί και νοσοκόμες αρχικά και το οικείο της περιβάλλον στη συνέχεια. Οι γνώσεις της κυρίας Βαρδάκη από τον χώρο της νοσηλευτικής μετουσιώθηκαν σε ένα συναρπαστικό κείμενο κι έτσι κατάλαβα πώς αισθάνεται κάποιος που έχει πέσει σε κώμα, τι νιώθει, πώς αντιλαμβάνεται, γιατί αντιδρά σπασμωδικά ή εκούσια κλπ. Τα δάκρυα, οι μυικοί σπασμοί, ο αγώνας επικοινωνίας έχουν τόσο ισχυρούς μηχανισμούς από πίσω που δεν το αισθάνεσαι αν δεν είσαι σε αυτήν τη θέση. Κι όλη αυτή η ένταση μαλακώνει κάπως με τη χρήση τρυφερών και λυρικών καλολογικών στοιχείων που είναι σε ποσότητα όση ακριβώς απαιτεί ένα τέτοιου είδους ψυχολογικό θρίλερ, έτσι δεν καταστρέφεται η ένταση και δεν μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα οι εξελίξεις ούτε γίνεται ρομάντσο.
Η Άννα είναι η μόνη σχεδόν που ανατρέχει σε ολόκληρη τη ζωή της από τα παιδικά της χρόνια μέχρι σήμερα. Γεννημένη σε μια δύσκολη οικογένεια, με ακραίες συμπεριφορές, γνώρισε την Έλλη σε ιδιαίτερα μοναχικές στιγμές κι από τότε πορεύτηκαν μαζί. Σταδιακά αρχίζει να συνέρχεται αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή ενός ανηφορικού δρόμου, μιας και δεν είναι μόνο ότι πρέπει να συνέλθει αλλά και να γλυτώσει τη ζωή της από τον άνθρωπο που παραλίγο να τη σκοτώσει κι ίσως καιροφυλακτεί να της επιτεθεί ξανά. Ο τρόπος με τον οποίο συμμετέχει στο μυθιστόρημα, ο τρόπος σκέψης της, τα μυστικά που κρύβει, τα ψυχικά της τραύματα ξεδιπλώνονται σχεδόν παράλληλα με κάποιες αφόρητες στιγμές που καλύτερα να μην τις βίωνε.
Δε θα ξεχάσω ποτέ την άφθαστη δεξιοτεχνία της συγγραφέως να παραλληλίσει τον βιασμό της κοπέλας αυτής με το ξεκοίλιασμα μιας κούκλας, χρησιμοποιώντας τις λέξεις του βιαστή ως οχήματα που ξυπνάνε μνήμες από τα μικράτα της. Αποσπάσματα παιδικού εγωισμού, άδολης αμηχανίας, ξεφτισμένης αθωότητας τρακάρουν μετωπικά με έναν άντρα διψασμένο, πρόστυχο, αδίστακτο, αφήνοντας την ψυχή μου κενή και νεκρωμένη. Η Άννα, που κατηγορούσαν τη μάνα της ότι δεν έκλεινε ποτέ τα πόδια της, γι’ αυτό έπαθε ό,τι έπαθε, το κοριτσάκι που αγωνίζεται να κλείνει τα πόδια της από τις φτέρνες ως τη λεκάνη, κάτι ανέφικτο, η Άννα, που αναγκάστηκε να μεταμορφωθεί σε ό,τι φοβόταν για να επιβιώσει, η Άννα που στάθηκε κατ’ επιφάσιν τυχερή όταν παντρεύτηκε τον Μάρκο, η Άννα που γαντζώνεται νοερά στη φίλη της: «Κι αν δεν μπορείς να με βγάλεις στο τώρα, βγάλε με έστω στο τότε. Γύρνα με στο πατρικό μου σπίτι» (σελ. 29), η Άννα είναι μια ατυχής Αντιγόνη σ’ ένα κακέκτυπο του «Οιδίποδα επί Κολωνώ».
Η Έλλη είναι στενή φίλη της Άννας, χωρισμένη με παιδί και αναλαμβάνει χωρίς δεύτερη σκέψη να φροντίσει τον Γιάννη και τον Μάρκο. Σελίδα τη σελίδα όμως και κεφάλαιο το κεφάλαιο, η αναπόφευκτη ροή των πραγμάτων θα δημιουργήσει ανάμεσα σ’ εκείνη και τον άντρα της φίλης της ένα τρελό, ακραιφνές, παράνομο, σαδιστικό πάθος. Η Έλλη που αγωνίζεται να προστατέψει τον Γιάννη από τη ζήλεια και την αδιαφορία του πατέρα του, η Έλλη που αγκαλιάζει τα ρούχα της Άννας και σχεδόν χωρίς να το καταλάβει αρχίζει να τα φοράει, η Έλλη που γίνεται Άννα κι αρχίζει ένα παιχνίδι που δεν ήθελε είναι μια κουρελιασμένη ψυχή που τιμωρείται κι αυτή σκληρά. Μήπως όμως κατά βάθος το χρειαζόταν αυτό το παιχνίδι ρόλων, ακριβώς για να έχει την απαραίτητη δύναμη και ν’ αντέξει τις δύσκολες μέρες της ανάρρωση�� της φίλης της, που κανείς δεν ξέρει αν θα μείνει για πάντα έτσι ή για πόσο θα ζήσει; Η σχέση Έλλης και Μάρκου πέρασε απ’ όλα τα στάδια, δοκιμάστηκε, κρατήθηκε, υπέκυψε, γονάτισε, ταπεινώθηκε, μάτωσε και η συγγραφέας την κατέγραψε ευκρινέστατα και ρεαλιστικά: «Αν δεν είναι απαγορευμένο, δεν είναι πάθος κι αν δεν είναι ανεκπλήρωτο δεν είναι έρωτας» (σελ. 186). Μέσα από την Έλλη κατάλαβα πώς είναι να σε κάνει κάποιος υποχείριό του, να μειώνει την προσωπικότητά σου, να σε κάνει να εξαρτάσαι απ’ αυτόν, κατάλαβα επιτέλους πόσο υποδόρια και σαδιστικά αργά καταλήγουν πολλές γυναίκες έρμαια ανθρώπων γεμάτων μίσος, ζήλεια κι ένα απύθμενο κενό ψυχής. Επειδή όμως μιλάμε για την Ειρήνη Βαρδάκη, η ιστορία δεν έχει καμία προδιαγεγραμμένη ή αναμενόμενη πορεία και τα πάντα ανατρέπονται ανά πάσα ώρα και στιγμή.
Και ο Μάρκος; Ο σύζυγος και κατεξοχήν ύποπτος στα μάτια της αστυνομίας; Πώς μεταμορφώθηκε από άνθρωπος διψασμένος για εκδίκηση και πατέρας χωρίς ιδέα για το πώς να φερθεί στο παιδί του και πώς να αντιμετωπίσουν μαζί αυτήν την κατάσταση (εξαιρετική η σκηνή που παρασυρμένος από τον θυμό και τον εγωισμό βουτάει το παιδί του που μόλις είχε βγει απ’ το μπάνιο και πάει σε ξενοδοχείο, μόνο και μόνο για να υποχωρήσει στο τέλος και να γυρίσουν στην Έλλη, ντροπιασμένος που το παιδί του έμεινε ξάγρυπνο όλη νύχτα, φοβισμένο και ντυμένο μόνο με μια πετσέτα χειμώνα καιρό) σε δυνάστη, βίαιο, σκληρό εραστή; Πού πήγε ο Μάρκος που γνώρισα στην αρχή; Γιατί κρύφτηκε πίσω από μια σάρκα διψασμένη για ηδονή κι οδύνη, με το παιχνίδι της ασφυξίας να είναι το αγαπημένο του κι ακόμη χειρότερα να μυεί σε αυτό την Έλλη; Ως ποιο ανάρμοστο σημείο μπορεί να φτάσει η οργή και η ορμή του, αδιαφορώντας για τις απώλειες; Είναι σαδιστής, βιαστής, επιπόλαιος, παθιασμένος, θα έφτανε όμως και στον φόνο;
Σε δεύτερο θα έλεγα επίπεδο, εκτυλίσσεται κι ένα άλλο δράμα, μιας και η απώλεια της μάνας έχει πυροδοτήσει όλες τις ανασφάλειες και τις φοβίες του Γιάννη, κάτι που το κάνει χειρότερο η αυθόρμητη και άσκεφτη αντιμετώπιση του θέματος από τον Μάρκο. Η Ειρήνη Βαρδάκη έχει μπει για τα καλά σ’ ένα φοβισμένο παιδικό μυαλό κι έχει στήσει δεξιοτεχνικά έναν φαύλο κύκλο από τον οποίο η αθώα αυτή ψυχούλα παλεύει να ξεφύγει, μόνο που οι αποκαλύψεις και ο θυμός του Μάρκου μεγαλώνουν. Πού θα οδηγήσει όλη αυτή η κατάσταση; Πολύ συγκινητική και πάλι ήταν η σκηνή που το παιδί επισκέπτεται τη μαμά του στο νοσοκομείο. Η συγγραφέας με προσεγμένες λέξεις και χωρίς ανάγκη εντυπωσιασμού και φθηνής μελοδραματικότητας καταγράφει με τις σωστές λέξεις αυτήν τη συνάντηση, κάνοντάς με να δακρύσω από την αρχή ως το τέλος του περιστατικού: «Πάνε μέρες που δε σ’ έχω αγγίξει, πάνε μέρες που δε σε κρατώ! Και απ’ όλα αυτό είναι το πιο δύσκολο. Ξέρεις… τα χέρια μου μάθανε σε σένα» (σελ. 104), σκέφτεται η Άννα. Επ’ ευκαιρία, να τονίσω εδώ πως το μυθιστόρημα δεν εκβιάζει το συναίσθημα ούτε περιέχει αχρείαστα γεγονότα που υπάρχουν μόνο για να σφίξουν το στομάχι του αναγνώστη με την ακρότητά τους. Το κάθε τι έχει τη θέση του, έναν λόγο ύπαρξης και σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις.
Η κεντρική ιδέα και συνεπακόλουθα η μεγάλη ανατροπή ήταν ασύλληπτες και βασίστηκαν ακριβώς στη χειραγώγηση της ψυχής και του μυαλού, που ως ανθρώπινα είναι και απρόβλεπτα, άρα σύντομα ένα σχέδιο θ’ αρχίσει να γίνεται τρωτό. Πολλές φορές κάποιες λέξεις-κλειδιά με μπέρδευαν και με κατηύθυναν προς τον έναν ή τον άλλον πρωταγωνιστή ως ένοχο της απόπειρας δολοφονίας της Άννας αλλά η τελική αποκάλυψη μου έδειξε πόσο καλά ξέρει να χειρίζεται η συγγραφέας την πλοκή της και να παίζει με όποιον διαβάσει το μυθιστόρημα, φωτίζοντάς του τα σημεία που αυτή θέλει, ώστε να κορυφώσει την ένταση και το σασπένς. Κι όχι μόνο αυτό αλλά μόλις το τελείωσα μπήκα στον πειρασμό να το ξαναδιαβάσω, σίγουρος πως η αλήθεια δεν ήρθε ουρανοκατέβατη αλλά κρυβόταν πίσω από λέξεις και σημεία στίξης στα οποία δεν έδωσα σημασία, έχοντας τον νου μου στην πλοκή. Πράγματι, το δισυπόστατο του κειμένου είναι κάτι που σπάνια έχω δει σε μυθιστόρημα κι εδώ έχει βρει την καλύτερη εφαρμογή του.
Τελικά δεν έχει σημασία ποιος το έκανε και γιατί ή αν θα τιμωρηθεί ή με ποιον τρόπο θα επέλθει η κάθαρση. Σημασία έχει πως αθώοι κι ένοχοι τιμωρούνται εξίσου, οι ταπεινοί υψώνονται και όσοι υψώθηκαν ταπεινώνονται. Αιχμάλωτος της ιστορίας, γύριζα πυρετωδώς τις σελίδες, με τα αισθήματα και τις σκέψεις να γίνονται ένα αξεδιάλυτο κουβάρι, με την ψυχή να πετρώνει σε κάθε σκηνή ολοένα και περισσότερο, με τους χαρακτήρες να ακολουθούν μια φρενήρη πορεία ως το απαραίτητο, λυτρωτικό τέλος. Ξεγύμνωμα ψυχών, εμβριθής μελέτη ανθρώπινων χαρακτήρων που ζουν εύκολες και δύσκολες καταστάσεις, σκληρές σκηνές, ένταση, αγωνία και μυστικά που αποκαλύπτονται όταν πρέπει είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που απαντώνται σε αυτό το αξέχαστο μυθιστόρημα. «Ανάρμοστον εστί» λοιπόν να μη διαβαστεί.
July 15, 2019
Τρομερά ευχάριστη έκπληξη τούτο δω τι βιβλιαράκι. Ένα μήνα μετα που ότι έπιανα το άφηνα μετά από δέκα σελίδες ήρθε για να με ξεκολλήσει αναγνωστικα. Ένα γρήγορο αποπνικτικό και κλειστόφοβικο ψυχολογικό θρίλερ, που για να πω την αλήθεια ήταν μια μίξη δράματος ψυχολογικόυ θρίλερ και καθαρής παράνοιας. Οι πάντες μοιάζουν ένοχοι και οι πάντες μοιάζουν αθώοι, δεκάδες τα σενάρια στο μυαλό όλα μοιάζουν πιθανά όλα μοιάζουν απίθανα μέχρι την ώρα της κάθαρσης. Η λυρική γραφή σε συνδιασμο με το σάπιο της υπόθεσης με γοήτευσε. Τεράστια άλματα στη γραφή έχει κάνει η συγγραφέας χαίρομαι να βλέπω. ανθρώπους να εξελίσσονται τόσο ώστε να ικανοποιούν και τους πιο ξινους ανθρώπους (καλή ώρα)
June 4, 2019
Δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα ψυχολογικά θρίλερ γνωστών ξένων συγγραφέων.
August 31, 2019
Μια ενδιαφέρουσα ιδέα που όμως τη χειρίστηκε λίγο αδέξια η Βαρδάκη. Δεν μπορείς να καταλάβεις αν πρόκειται για αστυνομικό που ξεστράτισε επικίνδυνα ή απλά για ρομαντικό μυθιστόρημα που κάποιος έβαλε αλάτι αντί για ζάχαρη. Πάρα πολλά κι ασυγχώρητα γραμματικά κι εννοιολογικά λάθη κι ελλιπέστατη έρευνα που οδηγεί σε ανακύκλωση λανθασμένων στερεοτύπων αν όχι σε παραπλάνηση του αναγνώστη. Έχουν το κοινό τους τέτοια βιβλία αλλά δεν προτείνονται κιόλας.
Read
May 31, 2019«Ἔστιν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδὼν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι’ ἀπαγγελίας, δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν»
Το παραπάνω αποτελεί τον ορισμό της τραγωδίας και σίγουρα όλοι όσοι κάναμε αρχαία στο λύκειο το διδαχτήκαμε. Θυμάμαι είχα μια φιλόλογο η οποία μας είχε βάλει να το αποστηθίσουμε και μας εξέταζε με τη σειρά. Μάλιστα μας το είχε βάλει και στο διαγώνισμα στο τέλος της χρονιάς. Όταν το συνάντησα στις πρώτες σελίδες του «ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ» της Ειρήνης Βαρδάκη μου ήρθαν στο μυαλό όλες εκείνες οι ατελείωτες ώρες που παλεύαμε με τα αρχαία κείμενα και τις μεταφράσεις τους. Γύρισα για λίγο στα εφηβικά μου χρόνια και χαμογέλασα πονηρά καθώς έφερνα στο μυαλό μου εκείνη την περίοδο. Δεν ήξερα όμως τι με περίμενε παρακάτω βλέπετε…
Μια γυναίκα πέφτει θύμα ενός αποτρόπαιου εγκλήματος. Η Άννα Δημητρακάκη στα χέρια του δήμιου της θα ζήσει εφιαλτικές στιγμές και θα φτάσει στα όρια του θανάτου. Το σώμα της θα δεχθεί την οργή ενός ατόμου που τρέφει απίστευτο μίσος προς το πρόσωπο της. Δεν θα σακατέψει μόνο το εξωτερικό της περίβλημα αλλά και τον εσωτερικό κόσμο της ψυχής της. Θα την αφήσει έρμαιο της λήθης σε μια κωματώδη κατάσταση χωρίς να μπορεί να επικοινωνήσει με το περιβάλλον και με τους γύρω της. Η ίδια όμως είναι εκεί, μιλάει με τις σκέψεις της, με την ψυχή της, με όλο της το είναι ευχόμενη να γίνει αντιληπτό από τους άλλους που την περιβάλλουν και τη φροντίζουν. Οι άλλοι όμως την έχουν ολότελα ξεγραμμένη, μια ζωντανή ψυχή μέσα σε ένα νεκρό σώμα.
Τρεις άνθρωποι την αγαπούν πολύ και καλούνται να βγάλουν στο φως την αλήθεια. Ο Μάρκος, ο σύζυγος της, ο Δημήτρης, ο εραστής της και η Έλλη, η καλύτερη της φίλη. Ανάμεσα τους ο αστυνόμος Λαέρτης που παλεύει κι εκείνος να εξιχνιάσει την αλήθεια γύρω από αυτό το πρωτοφανές έγκλημα αγριότητας. Μαχόμενος με τα δικά του προσωπικά προβλήματα κατά έναν παράξενο λόγο θα δεθεί με τη μοίρα της Άννας και θα αγωνιά για την εξέλιξη της πορείας της. Θα αναζητήσει ο ίδιος τον ένοχο καθώς αισθάνεται υποχρέωση απέναντι σε αυτή τη γυναίκα. Ποιος μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτή την αναίσχυντη πράξη; Η καταιγίδα που θα πλήξει την Κρήτη και φέρει το όνομα της θεάς Άτης θα πλανέψει τους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας και θα τους οδηγήσει σε λανθασμένα μονοπάτια. Θα σπείρει στην πόλη του Ρεθύμνου ψευδαισθήσεις και παράνοια…
Πόσο εύκολο είναι να τα τινάξουμε όλα στον αέρα; Πόσο έτοιμοι είμαστε να πολεμήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό; Το βιβλίο της Ειρήνης Βαρδάκη είναι ένα ταξίδι στα απύθμενα σημεία της ανθρώπινης ψυχής που μελετά σε βάθος την έννοια της αγάπης. Της αγάπης που δεν γνωρίζει όρια, εκείνης που μεταφράζεται ως μιας πραγματικότητας άπιαστης, της αγάπης της συζυγικής, της αδελφικής, της φιλικής, της αμαρτωλής, της άδολης. Πέντε τραγικά πρόσωπα συγκροτούν την ιστορία του «ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ». Πέντε άνθρωποι που θα πιαστούν στα δίχτυα της πλανεύτρας Άτης που θα τους αποπροσανατολίσει, θα τους θολώσει το μυαλό, θα τους τυφλώσει τα μάτια, θα τους χτυπήσει κατακέφαλα και θα τους οδηγήσει στην παρεκτροπή. Οι απερίσκεπτες και ανεύθυνες πράξεις τους, απόρροια των τραγικών γεγονότων που θα βιώσουν, θα επιφέρουν την απόλυτη καταστροφή.
Το πιο τραγικό πρόσωπο όλων είναι η Άννα, εκείνη που ζει τον απόλυτο εφιάλτη, και όλοι οι άλλοι αποτελούν τους δορυφόρους που γυρίζουν αδιάκοπα γύρω της. Όλοι τους ανεξαιρέτως όμως παλεύουν να δώσουν απαντήσεις στα ερωτήματα που τους ταλανίζουν. Έρχονται αντιμέτωποι με τους ίδιους τους εαυτούς καθώς αγωνίζονται για να ξεφύγουν από την τύφλωση του νου τους οδηγώντας όμως το μυαλό και την ψυχή τους σε πράγματα ανάρμοστα. Πολλά τα μηνύματα που αναδύονται μέσα από την αφήγηση της ιστορίας που έχτισε με εξαιρετική μαεστρία η συγγραφέας. Μιλά για την οικογένεια, για τη φιλία, για τον έρωτα, για το δεσμό μεταξύ μητέρας και παιδιού, θίγει την έννοια της ζήλιας, της προδοσίας, της χειραγώγησης, της έγνοιας για τον διπλανό σου αλλά και της απέχθειας και του μίσους. Ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής πέντε ανθρώπων μέσα σε μια κοινωνία που βριθεί προκαταλήψεων και γυρίζει την πλάτη σε ότι θεωρεί διαφορετικό, σε ότι είναι ανάρμοστο στα μάτια της.
Η πένα της Βαρδάκη απλά «ζωγραφίζει» στο χαρτί μεταφέροντας στους αναγνώστες όλα εκείνα τα συναισθήματα που αισθάνονται οι πρωταγωνιστές του βιβλίου. Μας κάνει κοινωνούς των αγωνιών τους, των φόβων τους, των πιο μύχιων σκέψεων τους, των αμαρτιών τους μέσα από συνεχείς ανατροπές στην πλοκή που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι να επέλθει η κάθαρση αυτής της τραγικής ιστορίας. Άραγε υπάρχει κάθαρση; Τη δίνει η συγγραφέας στο τέλος; Νομίζω πως ναι. Και δεν είναι άλλη από την κάθαρση της δικής μας ψυχής που βγάζει ένα ένα τα καρφιά που είχαν μπηχτεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης. Σκληρό, σοκαριστικό, ψυχοφθόρο το «ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ» αλλά τόσο απτό, τόσο ζωντανό, τόσο πραγματικό στα μάτια μας μέσα από την ιδιαίτερα λυρική και λογοτεχνική γραφή της Ειρήνης Βαρδάκη που μας ταξιδεύει στα ασεβή μονοπάτια του ανάρμοστου…
Το «ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ» αποτελεί μια «σύγχρονη» αρχαία τραγωδία το οποίο μας μεταφέρει μέσα από τις σελίδες του μια ανθρώπινη πράξη – «μίμησις πράξεως» – αλλά και τα συναισθήματα που προέρχονται από την απομίμηση μιας πράξης όπως έλεγε ο Πλάτωνας. Έχει αρχή, μέση και τέλος με κανονικό μέγεθος – «μέγεθος εχούσης» – που δεν είναι ούτε μικρό αλλά ούτε και μεγάλο ώστε να μην μπορεί να αποδώσει όλα τα νοήματα του και να μην προκαλεί ανία στον αναγνώστη. Σε μια τραγωδία είναι απαραίτητο ο θεατής να λυτρώνεται – «κάθαρσιν» – από το άγχος και τις έντονες ψυχολογικές μεταπτώσεις που τον κατακλύζουν καθώς διαβάζει, στην συγκεκριμένη περίπτωση, το «ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ». Με λίγα λόγια είναι ένα πόνημα που διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν μια τραγωδία γεμάτη με ασίγαστο μίσος, έντονα πάθη και ανεξέλεγκτες εμμονές που το μετατρέπουν σε ένα σκοτεινό ψυχολογικό θρίλερ.
Το βιβλίο της Ειρήνης Βαρδάκη είναι μια γερή γροθιά στην ψυχή μας, ένας σφιχτός κόμπος στο στομάχι μας. Δύσκολα το ξεχνάς γιατί θα το κουβαλάς μέσα σου για πολύ καιρό. Η συγγραφέας μας πλανεύει. Μας πετά στο κενό και πέφτουμε χωρίς αλεξίπτωτο και η σύγκρουση με το έδαφος είναι σφοδρή! Και μας σπάει σε κομμάτια. Όπως την κούκλα που κοσμεί το εξώφυλλο του «ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ». Και μετά το κλείσιμο της τελευταίας σελίδας φτάνει η ώρα να ενώσουμε ξανά τα κομμάτια μας και να προχωρήσουμε με την γλυκόπικρη ανάμνηση του!
Το παραπάνω αποτελεί τον ορισμό της τραγωδίας και σίγουρα όλοι όσοι κάναμε αρχαία στο λύκειο το διδαχτήκαμε. Θυμάμαι είχα μια φιλόλογο η οποία μας είχε βάλει να το αποστηθίσουμε και μας εξέταζε με τη σειρά. Μάλιστα μας το είχε βάλει και στο διαγώνισμα στο τέλος της χρονιάς. Όταν το συνάντησα στις πρώτες σελίδες του «ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ» της Ειρήνης Βαρδάκη μου ήρθαν στο μυαλό όλες εκείνες οι ατελείωτες ώρες που παλεύαμε με τα αρχαία κείμενα και τις μεταφράσεις τους. Γύρισα για λίγο στα εφηβικά μου χρόνια και χαμογέλασα πονηρά καθώς έφερνα στο μυαλό μου εκείνη την περίοδο. Δεν ήξερα όμως τι με περίμενε παρακάτω βλέπετε…
Μια γυναίκα πέφτει θύμα ενός αποτρόπαιου εγκλήματος. Η Άννα Δημητρακάκη στα χέρια του δήμιου της θα ζήσει εφιαλτικές στιγμές και θα φτάσει στα όρια του θανάτου. Το σώμα της θα δεχθεί την οργή ενός ατόμου που τρέφει απίστευτο μίσος προς το πρόσωπο της. Δεν θα σακατέψει μόνο το εξωτερικό της περίβλημα αλλά και τον εσωτερικό κόσμο της ψυχής της. Θα την αφήσει έρμαιο της λήθης σε μια κωματώδη κατάσταση χωρίς να μπορεί να επικοινωνήσει με το περιβάλλον και με τους γύρω της. Η ίδια όμως είναι εκεί, μιλάει με τις σκέψεις της, με την ψυχή της, με όλο της το είναι ευχόμενη να γίνει αντιληπτό από τους άλλους που την περιβάλλουν και τη φροντίζουν. Οι άλλοι όμως την έχουν ολότελα ξεγραμμένη, μια ζωντανή ψυχή μέσα σε ένα νεκρό σώμα.
Τρεις άνθρωποι την αγαπούν πολύ και καλούνται να βγάλουν στο φως την αλήθεια. Ο Μάρκος, ο σύζυγος της, ο Δημήτρης, ο εραστής της και η Έλλη, η καλύτερη της φίλη. Ανάμεσα τους ο αστυνόμος Λαέρτης που παλεύει κι εκείνος να εξιχνιάσει την αλήθεια γύρω από αυτό το πρωτοφανές έγκλημα αγριότητας. Μαχόμενος με τα δικά του προσωπικά προβλήματα κατά έναν παράξενο λόγο θα δεθεί με τη μοίρα της Άννας και θα αγωνιά για την εξέλιξη της πορείας της. Θα αναζητήσει ο ίδιος τον ένοχο καθώς αισθάνεται υποχρέωση απέναντι σε αυτή τη γυναίκα. Ποιος μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτή την αναίσχυντη πράξη; Η καταιγίδα που θα πλήξει την Κρήτη και φέρει το όνομα της θεάς Άτης θα πλανέψει τους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας και θα τους οδηγήσει σε λανθασμένα μονοπάτια. Θα σπείρει στην πόλη του Ρεθύμνου ψευδαισθήσεις και παράνοια…
Πόσο εύκολο είναι να τα τινάξουμε όλα στον αέρα; Πόσο έτοιμοι είμαστε να πολεμήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό; Το βιβλίο της Ειρήνης Βαρδάκη είναι ένα ταξίδι στα απύθμενα σημεία της ανθρώπινης ψυχής που μελετά σε βάθος την έννοια της αγάπης. Της αγάπης που δεν γνωρίζει όρια, εκείνης που μεταφράζεται ως μιας πραγματικότητας άπιαστης, της αγάπης της συζυγικής, της αδελφικής, της φιλικής, της αμαρτωλής, της άδολης. Πέντε τραγικά πρόσωπα συγκροτούν την ιστορία του «ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ». Πέντε άνθρωποι που θα πιαστούν στα δίχτυα της πλανεύτρας Άτης που θα τους αποπροσανατολίσει, θα τους θολώσει το μυαλό, θα τους τυφλώσει τα μάτια, θα τους χτυπήσει κατακέφαλα και θα τους οδηγήσει στην παρεκτροπή. Οι απερίσκεπτες και ανεύθυνες πράξεις τους, απόρροια των τραγικών γεγονότων που θα βιώσουν, θα επιφέρουν την απόλυτη καταστροφή.
Το πιο τραγικό πρόσωπο όλων είναι η Άννα, εκείνη που ζει τον απόλυτο εφιάλτη, και όλοι οι άλλοι αποτελούν τους δορυφόρους που γυρίζουν αδιάκοπα γύρω της. Όλοι τους ανεξαιρέτως όμως παλεύουν να δώσουν απαντήσεις στα ερωτήματα που τους ταλανίζουν. Έρχονται αντιμέτωποι με τους ίδιους τους εαυτούς καθώς αγωνίζονται για να ξεφύγουν από την τύφλωση του νου τους οδηγώντας όμως το μυαλό και την ψυχή τους σε πράγματα ανάρμοστα. Πολλά τα μηνύματα που αναδύονται μέσα από την αφήγηση της ιστορίας που έχτισε με εξαιρετική μαεστρία η συγγραφέας. Μιλά για την οικογένεια, για τη φιλία, για τον έρωτα, για το δεσμό μεταξύ μητέρας και παιδιού, θίγει την έννοια της ζήλιας, της προδοσίας, της χειραγώγησης, της έγνοιας για τον διπλανό σου αλλά και της απέχθειας και του μίσους. Ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής πέντε ανθρώπων μέσα σε μια κοινωνία που βριθεί προκαταλήψεων και γυρίζει την πλάτη σε ότι θεωρεί διαφορετικό, σε ότι είναι ανάρμοστο στα μάτια της.
Η πένα της Βαρδάκη απλά «ζωγραφίζει» στο χαρτί μεταφέροντας στους αναγνώστες όλα εκείνα τα συναισθήματα που αισθάνονται οι πρωταγωνιστές του βιβλίου. Μας κάνει κοινωνούς των αγωνιών τους, των φόβων τους, των πιο μύχιων σκέψεων τους, των αμαρτιών τους μέσα από συνεχείς ανατροπές στην πλοκή που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι να επέλθει η κάθαρση αυτής της τραγικής ιστορίας. Άραγε υπάρχει κάθαρση; Τη δίνει η συγγραφέας στο τέλος; Νομίζω πως ναι. Και δεν είναι άλλη από την κάθαρση της δικής μας ψυχής που βγάζει ένα ένα τα καρφιά που είχαν μπηχτεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης. Σκληρό, σοκαριστικό, ψυχοφθόρο το «ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ» αλλά τόσο απτό, τόσο ζωντανό, τόσο πραγματικό στα μάτια μας μέσα από την ιδιαίτερα λυρική και λογοτεχνική γραφή της Ειρήνης Βαρδάκη που μας ταξιδεύει στα ασεβή μονοπάτια του ανάρμοστου…
Το «ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ» αποτελεί μια «σύγχρονη» αρχαία τραγωδία το οποίο μας μεταφέρει μέσα από τις σελίδες του μια ανθρώπινη πράξη – «μίμησις πράξεως» – αλλά και τα συναισθήματα που προέρχονται από την απομίμηση μιας πράξης όπως έλεγε ο Πλάτωνας. Έχει αρχή, μέση και τέλος με κανονικό μέγεθος – «μέγεθος εχούσης» – που δεν είναι ούτε μικρό αλλά ούτε και μεγάλο ώστε να μην μπορεί να αποδώσει όλα τα νοήματα του και να μην προκαλεί ανία στον αναγνώστη. Σε μια τραγωδία είναι απαραίτητο ο θεατής να λυτρώνεται – «κάθαρσιν» – από το άγχος και τις έντονες ψυχολογικές μεταπτώσεις που τον κατακλύζουν καθώς διαβάζει, στην συγκεκριμένη περίπτωση, το «ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ». Με λίγα λόγια είναι ένα πόνημα που διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν μια τραγωδία γεμάτη με ασίγαστο μίσος, έντονα πάθη και ανεξέλεγκτες εμμονές που το μετατρέπουν σε ένα σκοτεινό ψυχολογικό θρίλερ.
Το βιβλίο της Ειρήνης Βαρδάκη είναι μια γερή γροθιά στην ψυχή μας, ένας σφιχτός κόμπος στο στομάχι μας. Δύσκολα το ξεχνάς γιατί θα το κουβαλάς μέσα σου για πολύ καιρό. Η συγγραφέας μας πλανεύει. Μας πετά στο κενό και πέφτουμε χωρίς αλεξίπτωτο και η σύγκρουση με το έδαφος είναι σφοδρή! Και μας σπάει σε κομμάτια. Όπως την κούκλα που κοσμεί το εξώφυλλο του «ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ». Και μετά το κλείσιμο της τελευταίας σελίδας φτάνει η ώρα να ενώσουμε ξανά τα κομμάτια μας και να προχωρήσουμε με την γλυκόπικρη ανάμνηση του!
October 6, 2019
Τι να πει κανείς για την Ειρήνη Βαρδάκη; Εντυπωσιακή παρουσία + υπέροχη πένα = εκρηκτικός συνδυασμός! Η γραφή τεχνική και προσεγμένη, με εξαιρετικές περιγραφές και φυσικούς διαλόγους, η πλοκή συναρπαστική καθώς οι εκπλήξεις διαδέχονται η μία την άλλη μέχρι το τέλος του βιβλίου. Αν και δεν είναι το είδος που συνήθως επιλέγω, πέρασα πολύ όμορφα διαβάζοντάς το, ουσιαστικά το τέλειωσα σε δύο μόλις ημέρες. Κάθε φορά που έτρεμα για την τύχη της ηρωίδας, το "θαλασσινό μέλι" με γαλήνευε. Νομίζω πως (και το εύχομαι) στο είδος των ερωτικών θρίλερ η Ειρήνη Βαρδάκη θα διακριθεί, το αστέρι της θα ξεχωρίσει, και το κοινό της θα μεγαλώνει κατά πολύ σε κάθε νέα της κυκλοφορία
July 22, 2019
ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ
και επιστροφή στο διάβασμα(μετά από ένα μήνα περίπου,λόγω υποχρεώσεων ☹)με την καλύτερη επιλογή!!!!! "ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ" και "Αν δεν είναι απαγορευμένο δεν είναι πάθος,κι αν δεν είναι ανεκπλήρωτο δεν είναι έρωτας"(σελ.186).
"Ανάρμοστον εστί".....
Δυνατό ψυχολογικό θρίλερ Εστί,που με κράτησε δέσμια από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα!!!
Φιλία,οικογένεια,αγάπη,μίσος,έρωτας,πόθος,πάθος,
κρυμμένα μυστικά και συναισθήματα πλέκουν το γα'ι'τανάκι των σχέσεων και φέρνουν την καταστροφή.Πόσο κοντά είναι το μίσος με την αγάπη;;Ποιος ο θύτης και ποιο το θύμα;;;;
Με φόντο καταιγίδα στην Κρήτη,καταιγίδα ανατροπών και έντονων συναισθημάτων Εστί!!!
Στην κορυφή της δεκάδας των βιβλίων που διάβασα το 2019 εστί!
και επιστροφή στο διάβασμα(μετά από ένα μήνα περίπου,λόγω υποχρεώσεων ☹)με την καλύτερη επιλογή!!!!! "ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ" και "Αν δεν είναι απαγορευμένο δεν είναι πάθος,κι αν δεν είναι ανεκπλήρωτο δεν είναι έρωτας"(σελ.186).
"Ανάρμοστον εστί".....
Δυνατό ψυχολογικό θρίλερ Εστί,που με κράτησε δέσμια από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα!!!
Φιλία,οικογένεια,αγάπη,μίσος,έρωτας,πόθος,πάθος,
κρυμμένα μυστικά και συναισθήματα πλέκουν το γα'ι'τανάκι των σχέσεων και φέρνουν την καταστροφή.Πόσο κοντά είναι το μίσος με την αγάπη;;Ποιος ο θύτης και ποιο το θύμα;;;;
Με φόντο καταιγίδα στην Κρήτη,καταιγίδα ανατροπών και έντονων συναισθημάτων Εστί!!!
Στην κορυφή της δεκάδας των βιβλίων που διάβασα το 2019 εστί!
June 6, 2019
Τι να πω αυτη τη βιβλιάρα.!Δεν εχω λόγια. Η μάλλον εχω. Απο τα καλύτερα βιβλία που εχω διαβάσει σε κάθε άποψη. Λυρικη γραφή, ψυχογραφηματα που σε κάνουν να γίνεσαι ένα με την ζωή των ηρώων , υπόθεση που δεν θυμίζει της συνηθισμένες, ιατρικές γνώσεις, ανατροπές, εντονες και τολμηρές σκηνές και πολύ σοκαριστικό. Ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου. Σκοτεινό με εικόνες απο αρχαία τραγωδία.
Περιμένω το επόμενο βιβλιο της Ειρήνης Βαρδάκη μετρώντας μερες! Πολλά συγχαρητήρια και καλοταδιξο!
Περιμένω το επόμενο βιβλιο της Ειρήνης Βαρδάκη μετρώντας μερες! Πολλά συγχαρητήρια και καλοταδιξο!
August 21, 2019
Ότι και να πω γι'αυτο το βιβλίο θα είναι λίγο. Το τελείωσα σε μία μόλις μέρα. Για μια ακόμα φορά με εντυπωσίασε η εξαιρετική γραφή, ο λυρισμός του κειμένου, η πλοκή του και οι χαρακτήρες του. Από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα η ένταση και η αγωνία είναι διάχυτη. Σκληρές σκηνές γροθιά στην καρδιά. Ανάρμοστες σχέσεις μεταξύ συζύγων, εραστών και μια φιλία χρόνων που δοκιμάζεται, σε συνδυασμό με το αστυνομικό στοιχείο και με μια ξαφνική καταιγίδα συνθέτουν ένα καταπληκτικό ψυχολογικό θρίλερ. Η Ειρήνη Βαρδάκη έχει ανεβάσει πολύ το επίπεδο και αναρωτιέμαι πού θα το φτάσει. Ελπίζω να είναι πολύ ψηλά.
June 28, 2019
Σφίξιμο στο στομάχι. Μια συγκλονιστική ιστορία από την υπέροχη πένα της Ειρήνης. Καθηλωτικό. Η αγωνία στα κόκκινα καθώς γυρνάς ασταμάτητα τις σελίδες. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα!
June 22, 2019
"ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ"
Ένα ερωτικό θρίλερ μυστηρίου γεμάτο ένταση και αγωνία και ο ορισμός του page turner είναι το νέο μυθιστόρημα της Ειρήνης Βαρδάκη "ανάρμοστον εστί" που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις,bell . Διαβάζεται απνευστί και καθηλώνει. Από τις πρώτες σελίδες του ιντριγκάρει το ενδιαφέρον τ��υ αναγνώστη και τον κερδίζει με τις ανατροπές του και τα διεισδυτικά ψυχογραφήματα των ηρώων. Από την αρχή ως το τέλος σε κρατά δέσμιο της αγωνίας και σε αποζημιώνει με ένα γεμάτο αδρεναλίνη φινάλε.
Πιο συγκεκριμένα ,βρισκόμαστε στην Κρήτη σε μια περίοδο μ ακραία καιρικά φαινόμενα και η αστυνομία προσπαθεί να εξιχνιάσει μια αποτρόπαια εγκληματική ενέργεια. Η Άννα βρίσκεται σε κώμα και ο άντρας της , ο εραστής της και η καλύτερή της φίλη καταθέτουν στις αρχές. Παρακολουθούμε τις σκέψεις τους και τα συμπλέγματα του μυαλού τους . Σαν ήρωες αρχαίας τραγωδίας που επιζητούν όπως και οι θεατές την κάθαρση . Αυτή που θα τους λυτρώσει από τις ενοχές, τις τύψεις και τις κατηγορίες. Πολλά πράγματα διαστρεβλώνουν την αλήθεια και παρασύρουν τους πάντες σε πλάνη. Όμως η αλήθεια και το καλό πάντοτε βασιλεύει.
Για μένα αυτό το μυθιστόρημα είχε τα πάντα. Δράση,αγωνία,ανατροπές, έρωτα ,μυστήριο. Όλα σε σωστές δόσεις χωρίς υπερβολές. Σε κάποια σημεία , όπως στις περιγραφές που αφορούσαν στο έγκλημα εις βάρος της Άννας και στον αγώνα αποκατάστασης, το κείμενο ήταν πολύ σκληρό αλλά ωστόσο ρεαλιστικότατο και χωρίς ίχν��ς μελό. Τα πρόσωπα και τα συναισθήματα μιλούν από μόνα τους στις καρδιές του αναγνώστη . Ο τρόπος που διαχειρίστηκε η Βαρδάκη τον αγώνα για να επανέλθει η Άννα στη ζωή τον βρήκα αξιοθαύμαστο και φάνηκε πως συμβουλεύτηκε ειδικούς επιστήμονες.
Όσο προχωρούσα την ανάγνωση του με εντυπωσίαζε όλο και περισσότερο. Οι ανατροπές και τα γεγονότα διαδέχονταν το ένα το άλλο , τα στοιχεία συλλέγονταν και το τέλος επιφύλαξε εκπλήξεις . Η διασύνδεση των γεγονότων και των αποκαλύψεων ήταν άκρως πετυχημένη και η αποκάλυψη του θύτη σόκαρε αλλά η συγγραφέας καταφερε να αποσαφηνίσει τα κίνητρα και τα αίτια της ειδεχθούς πράξης του.
Με τη γραφή της Βαρδάκη δηλώνω εντυπωσιασμένη. Άριστη χειρίστρια του λόγου με εξαιρετικές λυρικές περιγραφές . Φωτίζει απλόχερα όλες τις πτυχές της προσωπικότητας των ηρώων και κάνει τον αναγνώστη αστυνομικό που θέλει να εξιχνιάσει το έγκλημα.
Μπράβο στη συγγραφέα για αυτό το συγκλονιστικό ερωτικό θρίλερ που είμαι σίγουρη πως θα σας συνεπάρει . Ένα ψυχογραφικό κείμενο δουλεμένο άρτια που θα σας αγγίξει με την τραγικότητα του . Πιστέψτε με,θα σας δικαιώσει όσοι το διαβάσετε.
Ένα ερωτικό θρίλερ μυστηρίου γεμάτο ένταση και αγωνία και ο ορισμός του page turner είναι το νέο μυθιστόρημα της Ειρήνης Βαρδάκη "ανάρμοστον εστί" που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις,bell . Διαβάζεται απνευστί και καθηλώνει. Από τις πρώτες σελίδες του ιντριγκάρει το ενδιαφέρον τ��υ αναγνώστη και τον κερδίζει με τις ανατροπές του και τα διεισδυτικά ψυχογραφήματα των ηρώων. Από την αρχή ως το τέλος σε κρατά δέσμιο της αγωνίας και σε αποζημιώνει με ένα γεμάτο αδρεναλίνη φινάλε.
Πιο συγκεκριμένα ,βρισκόμαστε στην Κρήτη σε μια περίοδο μ ακραία καιρικά φαινόμενα και η αστυνομία προσπαθεί να εξιχνιάσει μια αποτρόπαια εγκληματική ενέργεια. Η Άννα βρίσκεται σε κώμα και ο άντρας της , ο εραστής της και η καλύτερή της φίλη καταθέτουν στις αρχές. Παρακολουθούμε τις σκέψεις τους και τα συμπλέγματα του μυαλού τους . Σαν ήρωες αρχαίας τραγωδίας που επιζητούν όπως και οι θεατές την κάθαρση . Αυτή που θα τους λυτρώσει από τις ενοχές, τις τύψεις και τις κατηγορίες. Πολλά πράγματα διαστρεβλώνουν την αλήθεια και παρασύρουν τους πάντες σε πλάνη. Όμως η αλήθεια και το καλό πάντοτε βασιλεύει.
Για μένα αυτό το μυθιστόρημα είχε τα πάντα. Δράση,αγωνία,ανατροπές, έρωτα ,μυστήριο. Όλα σε σωστές δόσεις χωρίς υπερβολές. Σε κάποια σημεία , όπως στις περιγραφές που αφορούσαν στο έγκλημα εις βάρος της Άννας και στον αγώνα αποκατάστασης, το κείμενο ήταν πολύ σκληρό αλλά ωστόσο ρεαλιστικότατο και χωρίς ίχν��ς μελό. Τα πρόσωπα και τα συναισθήματα μιλούν από μόνα τους στις καρδιές του αναγνώστη . Ο τρόπος που διαχειρίστηκε η Βαρδάκη τον αγώνα για να επανέλθει η Άννα στη ζωή τον βρήκα αξιοθαύμαστο και φάνηκε πως συμβουλεύτηκε ειδικούς επιστήμονες.
Όσο προχωρούσα την ανάγνωση του με εντυπωσίαζε όλο και περισσότερο. Οι ανατροπές και τα γεγονότα διαδέχονταν το ένα το άλλο , τα στοιχεία συλλέγονταν και το τέλος επιφύλαξε εκπλήξεις . Η διασύνδεση των γεγονότων και των αποκαλύψεων ήταν άκρως πετυχημένη και η αποκάλυψη του θύτη σόκαρε αλλά η συγγραφέας καταφερε να αποσαφηνίσει τα κίνητρα και τα αίτια της ειδεχθούς πράξης του.
Με τη γραφή της Βαρδάκη δηλώνω εντυπωσιασμένη. Άριστη χειρίστρια του λόγου με εξαιρετικές λυρικές περιγραφές . Φωτίζει απλόχερα όλες τις πτυχές της προσωπικότητας των ηρώων και κάνει τον αναγνώστη αστυνομικό που θέλει να εξιχνιάσει το έγκλημα.
Μπράβο στη συγγραφέα για αυτό το συγκλονιστικό ερωτικό θρίλερ που είμαι σίγουρη πως θα σας συνεπάρει . Ένα ψυχογραφικό κείμενο δουλεμένο άρτια που θα σας αγγίξει με την τραγικότητα του . Πιστέψτε με,θα σας δικαιώσει όσοι το διαβάσετε.
July 21, 2020
Μπράβο Ειρήνη!!!!!!καταπληκτικό.ανετρεπτικο!!!δεν κατάλαβα για πότε το τελείωσα...οι σελίδες γυρνούσαν χωρίς να το καταλάβω.πρεπει να να διαβάσω κ τα υπόλοιπα που έχεις γράψει.
March 21, 2023
Απλά απίστευτο. Είχε ιδιαίτερα σκληρές σκηνές, αποπνικτική ατμόσφαιρα και καλο γραμμένους χαρακτήρες.
Αν και ειχα βρει τον δολοφόνο. Με έκανε να αμφιβάλω αρκετές φορές.
5/5
Αν και ειχα βρει τον δολοφόνο. Με έκανε να αμφιβάλω αρκετές φορές.
5/5
August 7, 2019
Ανάρμοστων εστί.
«Ἔστιν οὖν τραγωδία μίμησης πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδὼν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι' ἀπαγγελίας, δι' ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων
Ανάρμοστων εστί είναι ο Έρωτας που χορεύει ερωτοτροπώντας με το θάνατο
«Μου έλειψες για αυτό σε ανέστησα.
Με σκοτώσεις για αυτό δε σε λυπάμαι»
Ο έρωτας θα σε πληγώσει με τα ίδια εκείνα φιλιά που άφηνες ευλαβικά στο κορμί του.!
Η αγάπη θα σε πληγώσει με τα ίδια εκείνα μάτια που όλο λατρεία κοιτούσες στην ψυχή του.!
Η εμπιστοσύνη θα σε πληγώσει με τα ίδια εκείνα χέρια που χορευτές έγιναν στις στιγμές σας.!
Η πίστη θα σε πληγώσει με εκείνες τις ίδιες ανάσες που άγγιζαν την καρδιά σας.!
Η απογοήτευση θα σε πληγώσει με εκείνο το ίδιο κόκκινο σαν αίμα τριαντάφυλλο που χρωματίζε τις μέρες σας.!
Η ελπίδα θα φύγει όπως εκείνος. Κλείνοντας την πόρτα σε όσα μπορέσες να δώσεις μα εκείνος δε άντεξε να κρατά πια πάνω του.!
Και στο τέλος εκείνα τα ίδια χείλη που λαχταρούσες να φιλάς θα σε αγγίξουν απλώνοντας το δηλητήριο που θα "σκοτώσει" ότι με κόπο έχρισε, πίστεψες και ονειρεύτηκες.!!
Ανάρμοστον εστί είναι εκείνο το τελευταίο σε αγαπάω πριν το τέλος
Εκείνες οι στιγμές που αναζητώ απελπισμένα ένα φίλο, μα αντικρίζω κενό Τόσο κενό
Ναι εκείνες οι στιγμές που είναι ντυμένες με μαύρο νυφικό περιμένοντας λυτρωτικά το θάνατο.
>>Μόνη, μόνη, μόνη.<< Φωνάζει τραγουδιστά εκείνη.
Την κοιτώ, μα πόσο όμορφη και σαγηνευτική μου μοιάζει
Εκείνη ψυχή & εχθρός.
Εκείνη ανάσα & πνιγμός.
Εκείνη θάλασσα & φωτιά
Εκείνη τα πάντα & το τίποτα.
Εκείνη φίλη & απελπισία.
Εκείνη τα πάντα μου.
Εκείνη η πνοή μου.
Ναι Εκείνη.
Εκείνη το εγώ & το εμείς.
Μαγεμένη την κοιτώ και ερωτοτροπώ με την μορφή της.
Αγγίγματα ψεύτικα μα συνάμα τόσο αληθινά.
Κυοφορούμε την Ελπίδα.
Κυοφορούμε το τίποτα που μας ενώνει.
Κυοφορούμε το πάντα που μας φοβίζει.
Μα ζούμε στο τίποτα.
Στο ένα και στο μισό που μας χωρίζει.
>> Αγάπησε με << της φωνάζω.
Μην με αφήνεις.
Μονάχη μου είμαι. Μονάχη μου νιώθω. Μονάχη μου ζω.
Κραυγάζω σιωπηλά ένα ματωμένο Σ' αγαπώ.
Αγάπα με, δε έχω τίποτα και έχω τα πάντα.
Αγάπα με, μάθε με να ελπίζω.
Αγάπα με, μάθε με να ζω.
Αγάπα με, να μην πονώ.
Αγάπα με, και πες μου πώς με έχεις ανάγκη.
Αγάπα με & σκότωσε με.
Αγάπα με. Μόνο αγάπα με
Ανάρμοστων εστί είναι το χαος
Είναι κάτι νύχτες τόσο δυνατές, που πονούν όπως τα δάκρυα των δέντρων σαν χάνουν, τα φύλα των κορμιών τους.
Απόψε η δική μου νύχτα είναι καμωμένη από φωτιά.
Κάθομαι στο καθρέφτη και με κοιτώ. Μ'αγγίζω, αναπολώ τα όνειρα μου. Εκείνα τα ξεχασμένα, τα χαμένα.
Αγαπημένα μα και τόσο ξένα.
Κλείνω τα μάτια και γδύνω την ψυχή μου, της μιλώ.
Θέλω..!
Πόσα θέλω.
Θέλω να γίνω αερικό, της νύχτας ένα χάδι.
Φτερά να βάλω στο κορμί, μα θαρρώ δε θα πετάξω.
Να τρέξω θέλω μοναχά να αισθανθώ την δύναμη μου.
Να τρέξω στα ψέματα του κόσμου που αγάπησα.
Τις αλήθειες μου να αντικρίσω. Ηδονή να νιώσω από τα λάθη μου.
Να μαστιγώσω τα όνειρα μου, που πριν γίνουν κάμπιες και κολλήσουν στην ψυχή μου, έγιναν πεταλούδες και με απαρνήθηκαν.
Θέλω να την ματώσω την ψυχή μου. Να νιώσω ότι είμαι αληθινή.
Δε πλάστηκα εγώ από χώμα, μα από αίμα θνητών αμαρτωλών που δεν φοβήθηκαν να συνουσιαστούν με τους θεούς.
Γεννήθηκα στην στάχτη.
Βαφτίστηκα στη λήθη
Έζησα στο πουθενά και θέλω να ζήσω το τώρα.
Μα ποιος με υπολογίζει;
Ποιος ακούει τα πάθη μου;
Ποιος πιστεύει στα όνειρα μου;
Ζωή από ζωή ζητάω να εξαγνιστώ.
Φλόγες να γίνουν τα πάθη μου, να κυοφορήσουν το νέο μου διάβα.
Είμαι αερικό μα όχι ερωμένη του αέρα
Είμαι το αερικό του αίματος.
Ανοίγω τα μάτια μου, μα τίποτα δεν αλλάζει.
Ζω στην ουτοπία.
Ζω μέσα στο θάνατο μου εγώ ή ίδια θανατώνω το εγώ μου.
Κοιτάω μια τελευταία φόρα τριγύρω μου.
Ανοίγω απαλά την πόρτα, μα ξέρω πως πριν την κλείσω δεν θα αλλάξει τίποτα, θα παραμείνω ο εφιάλτης του εαυτού μου.
Καληνύχτα ψυχή μου.
Μην φύγεις, θα ξαναδοθούμε.
Στο ίδιο αίμα και στην ίδια φωτιά θα ξαναερωτούμε.
«Και η θέα Ατη σηκώνεται από το θρόνο της.
Περπατά λάγνα,, ερωτικά στα κεφάλια των ανθρώπων.
Έσπειρε τον ολεθρο και τωρα πάει στον Άδη.
Κατέστρεψε ζωές όμως να που και αυτή λησμόνα πως το τέλος είναι η τέλεια της αρχής «
Ανάρμοστα είναι τα πάθη της ζωής.
Ανάρμοστα Είναι τα σαγαπω τα επικίνδυνα μα ποτε ξεχασμένα.
Ανάρμοστα είναι τα ψέματα και οι μισές αλήθειες που πονούν.
Ανάρμοστων εστί γρίφοι που λύθηκαν μέσα σε μικρές τραγωδίες ζωής
Ανάρμοστων εστί ο θάνατος που εξαγνίστηκε με αγάπης αίμα
Ανάρμοστον εστί λίγη ζωή πριν το τιποτα.
Ποσο ανάρμοστα εσύ αντέχεις;
Η Ε.Βαρδακη για άλλη μια φόρα με καθήλωσε αναρμοστα. Το θεριό που ήρθε για να μείνει και να δώσει ένα νέο στίγμα που έλειπε από την Έλληνικη λογοτεχνία
«Ἔστιν οὖν τραγωδία μίμησης πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδὼν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι' ἀπαγγελίας, δι' ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων
Ανάρμοστων εστί είναι ο Έρωτας που χορεύει ερωτοτροπώντας με το θάνατο
«Μου έλειψες για αυτό σε ανέστησα.
Με σκοτώσεις για αυτό δε σε λυπάμαι»
Ο έρωτας θα σε πληγώσει με τα ίδια εκείνα φιλιά που άφηνες ευλαβικά στο κορμί του.!
Η αγάπη θα σε πληγώσει με τα ίδια εκείνα μάτια που όλο λατρεία κοιτούσες στην ψυχή του.!
Η εμπιστοσύνη θα σε πληγώσει με τα ίδια εκείνα χέρια που χορευτές έγιναν στις στιγμές σας.!
Η πίστη θα σε πληγώσει με εκείνες τις ίδιες ανάσες που άγγιζαν την καρδιά σας.!
Η απογοήτευση θα σε πληγώσει με εκείνο το ίδιο κόκκινο σαν αίμα τριαντάφυλλο που χρωματίζε τις μέρες σας.!
Η ελπίδα θα φύγει όπως εκείνος. Κλείνοντας την πόρτα σε όσα μπορέσες να δώσεις μα εκείνος δε άντεξε να κρατά πια πάνω του.!
Και στο τέλος εκείνα τα ίδια χείλη που λαχταρούσες να φιλάς θα σε αγγίξουν απλώνοντας το δηλητήριο που θα "σκοτώσει" ότι με κόπο έχρισε, πίστεψες και ονειρεύτηκες.!!
Ανάρμοστον εστί είναι εκείνο το τελευταίο σε αγαπάω πριν το τέλος
Εκείνες οι στιγμές που αναζητώ απελπισμένα ένα φίλο, μα αντικρίζω κενό Τόσο κενό
Ναι εκείνες οι στιγμές που είναι ντυμένες με μαύρο νυφικό περιμένοντας λυτρωτικά το θάνατο.
>>Μόνη, μόνη, μόνη.<< Φωνάζει τραγουδιστά εκείνη.
Την κοιτώ, μα πόσο όμορφη και σαγηνευτική μου μοιάζει
Εκείνη ψυχή & εχθρός.
Εκείνη ανάσα & πνιγμός.
Εκείνη θάλασσα & φωτιά
Εκείνη τα πάντα & το τίποτα.
Εκείνη φίλη & απελπισία.
Εκείνη τα πάντα μου.
Εκείνη η πνοή μου.
Ναι Εκείνη.
Εκείνη το εγώ & το εμείς.
Μαγεμένη την κοιτώ και ερωτοτροπώ με την μορφή της.
Αγγίγματα ψεύτικα μα συνάμα τόσο αληθινά.
Κυοφορούμε την Ελπίδα.
Κυοφορούμε το τίποτα που μας ενώνει.
Κυοφορούμε το πάντα που μας φοβίζει.
Μα ζούμε στο τίποτα.
Στο ένα και στο μισό που μας χωρίζει.
>> Αγάπησε με << της φωνάζω.
Μην με αφήνεις.
Μονάχη μου είμαι. Μονάχη μου νιώθω. Μονάχη μου ζω.
Κραυγάζω σιωπηλά ένα ματωμένο Σ' αγαπώ.
Αγάπα με, δε έχω τίποτα και έχω τα πάντα.
Αγάπα με, μάθε με να ελπίζω.
Αγάπα με, μάθε με να ζω.
Αγάπα με, να μην πονώ.
Αγάπα με, και πες μου πώς με έχεις ανάγκη.
Αγάπα με & σκότωσε με.
Αγάπα με. Μόνο αγάπα με
Ανάρμοστων εστί είναι το χαος
Είναι κάτι νύχτες τόσο δυνατές, που πονούν όπως τα δάκρυα των δέντρων σαν χάνουν, τα φύλα των κορμιών τους.
Απόψε η δική μου νύχτα είναι καμωμένη από φωτιά.
Κάθομαι στο καθρέφτη και με κοιτώ. Μ'αγγίζω, αναπολώ τα όνειρα μου. Εκείνα τα ξεχασμένα, τα χαμένα.
Αγαπημένα μα και τόσο ξένα.
Κλείνω τα μάτια και γδύνω την ψυχή μου, της μιλώ.
Θέλω..!
Πόσα θέλω.
Θέλω να γίνω αερικό, της νύχτας ένα χάδι.
Φτερά να βάλω στο κορμί, μα θαρρώ δε θα πετάξω.
Να τρέξω θέλω μοναχά να αισθανθώ την δύναμη μου.
Να τρέξω στα ψέματα του κόσμου που αγάπησα.
Τις αλήθειες μου να αντικρίσω. Ηδονή να νιώσω από τα λάθη μου.
Να μαστιγώσω τα όνειρα μου, που πριν γίνουν κάμπιες και κολλήσουν στην ψυχή μου, έγιναν πεταλούδες και με απαρνήθηκαν.
Θέλω να την ματώσω την ψυχή μου. Να νιώσω ότι είμαι αληθινή.
Δε πλάστηκα εγώ από χώμα, μα από αίμα θνητών αμαρτωλών που δεν φοβήθηκαν να συνουσιαστούν με τους θεούς.
Γεννήθηκα στην στάχτη.
Βαφτίστηκα στη λήθη
Έζησα στο πουθενά και θέλω να ζήσω το τώρα.
Μα ποιος με υπολογίζει;
Ποιος ακούει τα πάθη μου;
Ποιος πιστεύει στα όνειρα μου;
Ζωή από ζωή ζητάω να εξαγνιστώ.
Φλόγες να γίνουν τα πάθη μου, να κυοφορήσουν το νέο μου διάβα.
Είμαι αερικό μα όχι ερωμένη του αέρα
Είμαι το αερικό του αίματος.
Ανοίγω τα μάτια μου, μα τίποτα δεν αλλάζει.
Ζω στην ουτοπία.
Ζω μέσα στο θάνατο μου εγώ ή ίδια θανατώνω το εγώ μου.
Κοιτάω μια τελευταία φόρα τριγύρω μου.
Ανοίγω απαλά την πόρτα, μα ξέρω πως πριν την κλείσω δεν θα αλλάξει τίποτα, θα παραμείνω ο εφιάλτης του εαυτού μου.
Καληνύχτα ψυχή μου.
Μην φύγεις, θα ξαναδοθούμε.
Στο ίδιο αίμα και στην ίδια φωτιά θα ξαναερωτούμε.
«Και η θέα Ατη σηκώνεται από το θρόνο της.
Περπατά λάγνα,, ερωτικά στα κεφάλια των ανθρώπων.
Έσπειρε τον ολεθρο και τωρα πάει στον Άδη.
Κατέστρεψε ζωές όμως να που και αυτή λησμόνα πως το τέλος είναι η τέλεια της αρχής «
Ανάρμοστα είναι τα πάθη της ζωής.
Ανάρμοστα Είναι τα σαγαπω τα επικίνδυνα μα ποτε ξεχασμένα.
Ανάρμοστα είναι τα ψέματα και οι μισές αλήθειες που πονούν.
Ανάρμοστων εστί γρίφοι που λύθηκαν μέσα σε μικρές τραγωδίες ζωής
Ανάρμοστων εστί ο θάνατος που εξαγνίστηκε με αγάπης αίμα
Ανάρμοστον εστί λίγη ζωή πριν το τιποτα.
Ποσο ανάρμοστα εσύ αντέχεις;
Η Ε.Βαρδακη για άλλη μια φόρα με καθήλωσε αναρμοστα. Το θεριό που ήρθε για να μείνει και να δώσει ένα νέο στίγμα που έλειπε από την Έλληνικη λογοτεχνία
July 27, 2020
https://vivlionerga.blogspot.com/2020...
Συνήθως τα βιβλία σου δημιουργούν διφορούμενα συναισθήματα κατά την διάρκεια τους, τα οποία ξεκαθαρίζουν και αποφαίνονται ξεκάθαρα με την ολοκλήρωση της ιστορίας τους. Το Ανάρμοστον Εστί όμως της Ειρήνης Βαρδάκη ακόμα και μετά το τέλος του, ακόμα και τώρα που γράφω τις σκέψεις μου για αυτό. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω και να διαχωρίσω τα ξεκάθαρα συναισθήματα μου. Όχι φυσικά γιατί δεν μου άρεσε το βιβλίο, αλλά γιατί ήταν τόσο δυνατή η πλοκή, τόσο ανατρεπτικές οι εξελίξεις και τόσο βίαια η διαρκής μεταστροφή της εικόνας των πρωταγωνιστών, που δεν μου άφησε κανένα περιθώριο να ισορροπήσω ανάμεσα στην δικιά μου οπτική και στην οπτική που προσάρμοσε η συγγραφέας στους ήρωες της. Και αυτό πιστεύω πως θα πάθει ο κάθε αναγνώστης που θα μπει στις σελίδες του βιβλίου αυτού. Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο ενός καλοστημένου μυθιστορήματος είναι να ακολουθεί όχι τα πρότυπα και τα θέλω του αναγνώστη, αλλά την ροή, την φαντασία και την ευρηματικότητα του συγγραφέα.
Γιατί η συγγραφέας στήνει ένα σκληρό και βίαιο ψυχολογικό θρίλερ και το σκηνοθετεί με απόλυτη μαεστρία μέσα σε ένα πολλαπλό σκηνικό παραπλάνησης, που τελικά οδηγεί στην τέλεια ανατροπή που δοκιμάζει κάθε ψυχολογική αντοχή του αναγνώστη. Μπορεί να υπάρχει ένα τόσο σκοτεινό μυαλό, που μπλοκάρει κάθε σκέψη και κάθε συναίσθημα; Υπάρχει όριο στην συγγραφική φαντασία ώστε να μπορέσει να αποδώσει με τον πιο άριστο τρόπο την πλήρη αναίρεση των κινήσεων του κάθε ήρωα; Και όμως υπάρχει. Ετοιμαστείτε λοιπόν να διαβάσετε ένα μυθιστόρημα που έχει μια άλλη δικιά του ροή απρόβλεπτη και ξεχωριστή.
Η Άννα Δημητρακάκη βρίσκεται σε κώμα στη εντατική του νοσοκομείου, ύστερα από την ειδεχθή επίθεση και κακοποίηση, που δέχεται στο σπίτι της. Μέσα από έναν συγκλονιστικό ψυχολογικό κόσμο που κτίζει η συγγραφέας και μέσα από την σκοτεινή και εύθραυστη ατμόσφαιρα που υφαίνει μαθαίνουμε μια αλήθεια που φτάνει πέρα απο τα όρια του ανθρώπινου νού. Βασικοί πυλώνες της υπόθεσης ο σύζυγος της Άννας ο Μάρκος. Η καλύτερη της φίλη η Έλλη και ο εραστής της ο Δημήτρης. Απέναντι τους ο αστυνόμος Λαέρτης ο άνθρωπος που θα κλιθεί να λύσει τον γρίφο της αποτρόπαιας επίθεσης.
Με τον ιδιαίτερο τρόπο της εξιστόρησης δημιουργείται μέσα από την αφήγηση των ηρώων, μια ιδιόμορφη αφηγηματική σπαζοκεφαλιά. Διεισδύει στους ήρωες βγάζοντας από μέσα τους, τις πιο κρυφές και σκοτεινές τους σκέψεις. Την απόγνωση, τον θυμό,το μίσος ή την αγάπη την παθιασμένη ή την παράλογα εγωκεντρική. Με τον τρόπο αυτό Δίνει στην σχέση τους μια άλλη όψη πολύ διαφορετική από την ορατή και φανερή οπτική των πραγμάτων. Οι περιγραφές ωμά ρεαλιστικές, σκληρές και αιχμηρές. Σκοτεινά στοχευμένες, εσκεμμένα νοθευμένες. Προκλητικά παραποιημένες.
Προσέξτε την οπτική γωνία που αλλάζει διαρκώς μέσα απο την αφήγηση και την προσωπική αντίληψη του κάθε ήρωα κυρίως απέναντι στην Άννα αλλά και στους άλλους. Καταλύτης ο Αστυνόμος Λαέρτης που προσπαθεί μέσα από τα συγκεχυμένα στοιχεία να ξεδιαλύνει και να ξεχωρίσει την αλήθεια. Οι αμφιβολίες και οι παρορμητικές εικασίες περιστρέφονται σαν περισκόπιο δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα παραπλάνησης. Τα γεγονότα, οι ήρωες, η χρονική τοποθέτηση η επιλεκτική εστίαση σε συγκεκριμένα σημεία και στοιχεία μας ορίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού που θολώνει μέσα απο τα ανίσχυρα άλλοθι και τους σαθρούς ισχυρισμούς. Σε κάθε σκηνή ανακατευθύνει τα γεγονότα και αλλάζει τα δεδομένα, ανοίγοντας νέους δρόμους που οδηγούν μοιραία στην λύση του γρίφου. Οριοθετώντας το απαγορευμένο, το άσεμνο , το απρεπές, στις πράξεις φτάνει στο άβατο της ψυχής, στο άβατο του πόθου, στο άβατο του ανέφικτου που τελικά γεμίζει και φουντώνει τον βίαιο παροξυσμό της τιμωρίας, της Άτης που θα δώσει την λογική ή παράλογη κατάληξη σε αυτή την σύγχρονη τραγωδία.
Γραφή θελκτική, γοητευτική και προκλητική χωρίς όρια και χωρίς περιορισμένες συνθήκες. Σε βάζει πότε στο σκοτάδι και πότε στο φως των ηρώων. Σε κατευθύνει στην ουσία της σκέψης, στο παράλογο της αντίδρασης στο απόλυτο της πράξης. Σε αναγκάζει να βρεθείς βίαια στο απόλυτο χάος της ανθρώπινης ψυχής και στο απόλυτο άκρο της ανθρώπινης τιμωρίας. Η Ειρήνη Βαρδάκη διατραγωδεί με τους ήρωες της, περιπαίζει την υποκρισία και τον εγωισμό στις ανθρώπινες σχέσεις. Τους αποκαθηλώνει εντελώς και τους οδηγεί σε ένα τέλμα δίχως λύτρωση. Υπάρχει άραγε τραγωδία δίχως λύτρωση; Έστω και στο δικό τους μυαλό τελικά οι ήρωες πήραν την ικανοποίηση που επιθυμούσαν;
Το σκηνικό της βροχής, της μουντής και νωχελικής ατμόσφαιρας. Οι σφοδρές καταιγίδες. Οι σκηνές καταδίωξης και φυγής στο υπέροχο τοπίο της Κρήτης και ειδικά στα φαράγγια. Η Άγρια ομορφιά του τοπίου που εναλλάσσεται διαρκώς συμβαδίζει με την άγρια ιδιομορφία της ανθρώπινης ψυχής που είναι απρόβλεπτη και ανεξέλεγκτη. Η Άννα ο Μάρκος η Έλλη και ο Δημήτρης, ακόμα και ο Αστυνόμος Λαέρτης είναι θύτες και θύματα ταυτόχρονα, όχι μόνο από την οπτική γωνία που επιλέγουμε να τους δούμε, αλλά και απο την ίδια την πραγματικότητα. Είναι φθαρτοί και αναλώσιμοι, έρμαια της ανάρμοστης ηθικής τους, ή της ελαστικής, παρορμητικής και λανθασμένης κρίσης τους. Δρουν ανάλογα με την θέση τους και την ικανότητα τους, άλλοτε ενεργητικά και άλλοτε παθητικά. Στήνονται απέναντι στα γεγονότα άλλοτε δραστικά και άλλοτε με μια εμφανή παραίτηση αποδεχόμενοι το αναπόφευκτο.
Ένα περίτεχνο μυθιστόρημα μυστηρίου, προδοσίας και και βίας στα πρότυπα της Αρχαίας Τραγωδίας με εμφανή όμως διαφοροποίηση ως προς την λύτρωση, την κάθαρση και τις προθέσεις των έτσι και αλλιώς τραγικών προσώπων της ιστορίας. Αυτό που έχω διαπιστώσει από τον τρόπο που η συγγραφέας διαχειρίζεται τις ιστορίες της είναι η ευφυής πλοκή που εγκλωβίζει τον αναγνώστη σε μια απίστευτη ψευδαίσθηση γνώσης της αλήθειας και της ροής που ακολουθούν τα γεγονότα. Ενώ στην ουσία τον χειραγωγεί και τον κατευθύνει σε μια εντελώς άλλη κατάληξη και ουσία άκρως τεκμηριωμένη και στοιχειοθετημένη.
Είναι λοιπόν ένα βιβλίο που αξίζει να αφεθεί στην κρίση σας. Που θα προκαλέσει αρκετές φορές το ακραίο συναίσθημα και την λογική σας. Που θα παίξει με το μυαλό σας και θα δοκιμάσει την ανθεκτικότητα της ψυχολογίας σας. Γιατί αυτό είναι το Ανάρμοστον Εστί, ένα γερό crash test του μυαλού και της ψυχής με πολλά, γερά και αμφιλεγόμενα αισθήματα. Με πολλά και έντονα εκρηκτικά διλήμματα που αν και γέρνουν προς μια κατεύθυνση αφήνουν ωστόσο το υπαρκτό κομμάτι της βίας που υπάρχει έτσι και αλλιώς στην σκέψη. Άραγε μερικές φορές πόσο απέχει η σκέψη από την πράξη; Στην ουσία μερικά εκατοστά, τόσα όσα χρειάζεται ένα μυαλό για να ξεφύγει. Απλά διαβάστε το.....
Συνήθως τα βιβλία σου δημιουργούν διφορούμενα συναισθήματα κατά την διάρκεια τους, τα οποία ξεκαθαρίζουν και αποφαίνονται ξεκάθαρα με την ολοκλήρωση της ιστορίας τους. Το Ανάρμοστον Εστί όμως της Ειρήνης Βαρδάκη ακόμα και μετά το τέλος του, ακόμα και τώρα που γράφω τις σκέψεις μου για αυτό. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω και να διαχωρίσω τα ξεκάθαρα συναισθήματα μου. Όχι φυσικά γιατί δεν μου άρεσε το βιβλίο, αλλά γιατί ήταν τόσο δυνατή η πλοκή, τόσο ανατρεπτικές οι εξελίξεις και τόσο βίαια η διαρκής μεταστροφή της εικόνας των πρωταγωνιστών, που δεν μου άφησε κανένα περιθώριο να ισορροπήσω ανάμεσα στην δικιά μου οπτική και στην οπτική που προσάρμοσε η συγγραφέας στους ήρωες της. Και αυτό πιστεύω πως θα πάθει ο κάθε αναγνώστης που θα μπει στις σελίδες του βιβλίου αυτού. Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο ενός καλοστημένου μυθιστορήματος είναι να ακολουθεί όχι τα πρότυπα και τα θέλω του αναγνώστη, αλλά την ροή, την φαντασία και την ευρηματικότητα του συγγραφέα.
Γιατί η συγγραφέας στήνει ένα σκληρό και βίαιο ψυχολογικό θρίλερ και το σκηνοθετεί με απόλυτη μαεστρία μέσα σε ένα πολλαπλό σκηνικό παραπλάνησης, που τελικά οδηγεί στην τέλεια ανατροπή που δοκιμάζει κάθε ψυχολογική αντοχή του αναγνώστη. Μπορεί να υπάρχει ένα τόσο σκοτεινό μυαλό, που μπλοκάρει κάθε σκέψη και κάθε συναίσθημα; Υπάρχει όριο στην συγγραφική φαντασία ώστε να μπορέσει να αποδώσει με τον πιο άριστο τρόπο την πλήρη αναίρεση των κινήσεων του κάθε ήρωα; Και όμως υπάρχει. Ετοιμαστείτε λοιπόν να διαβάσετε ένα μυθιστόρημα που έχει μια άλλη δικιά του ροή απρόβλεπτη και ξεχωριστή.
Η Άννα Δημητρακάκη βρίσκεται σε κώμα στη εντατική του νοσοκομείου, ύστερα από την ειδεχθή επίθεση και κακοποίηση, που δέχεται στο σπίτι της. Μέσα από έναν συγκλονιστικό ψυχολογικό κόσμο που κτίζει η συγγραφέας και μέσα από την σκοτεινή και εύθραυστη ατμόσφαιρα που υφαίνει μαθαίνουμε μια αλήθεια που φτάνει πέρα απο τα όρια του ανθρώπινου νού. Βασικοί πυλώνες της υπόθεσης ο σύζυγος της Άννας ο Μάρκος. Η καλύτερη της φίλη η Έλλη και ο εραστής της ο Δημήτρης. Απέναντι τους ο αστυνόμος Λαέρτης ο άνθρωπος που θα κλιθεί να λύσει τον γρίφο της αποτρόπαιας επίθεσης.
Με τον ιδιαίτερο τρόπο της εξιστόρησης δημιουργείται μέσα από την αφήγηση των ηρώων, μια ιδιόμορφη αφηγηματική σπαζοκεφαλιά. Διεισδύει στους ήρωες βγάζοντας από μέσα τους, τις πιο κρυφές και σκοτεινές τους σκέψεις. Την απόγνωση, τον θυμό,το μίσος ή την αγάπη την παθιασμένη ή την παράλογα εγωκεντρική. Με τον τρόπο αυτό Δίνει στην σχέση τους μια άλλη όψη πολύ διαφορετική από την ορατή και φανερή οπτική των πραγμάτων. Οι περιγραφές ωμά ρεαλιστικές, σκληρές και αιχμηρές. Σκοτεινά στοχευμένες, εσκεμμένα νοθευμένες. Προκλητικά παραποιημένες.
Προσέξτε την οπτική γωνία που αλλάζει διαρκώς μέσα απο την αφήγηση και την προσωπική αντίληψη του κάθε ήρωα κυρίως απέναντι στην Άννα αλλά και στους άλλους. Καταλύτης ο Αστυνόμος Λαέρτης που προσπαθεί μέσα από τα συγκεχυμένα στοιχεία να ξεδιαλύνει και να ξεχωρίσει την αλήθεια. Οι αμφιβολίες και οι παρορμητικές εικασίες περιστρέφονται σαν περισκόπιο δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα παραπλάνησης. Τα γεγονότα, οι ήρωες, η χρονική τοποθέτηση η επιλεκτική εστίαση σε συγκεκριμένα σημεία και στοιχεία μας ορίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού που θολώνει μέσα απο τα ανίσχυρα άλλοθι και τους σαθρούς ισχυρισμούς. Σε κάθε σκηνή ανακατευθύνει τα γεγονότα και αλλάζει τα δεδομένα, ανοίγοντας νέους δρόμους που οδηγούν μοιραία στην λύση του γρίφου. Οριοθετώντας το απαγορευμένο, το άσεμνο , το απρεπές, στις πράξεις φτάνει στο άβατο της ψυχής, στο άβατο του πόθου, στο άβατο του ανέφικτου που τελικά γεμίζει και φουντώνει τον βίαιο παροξυσμό της τιμωρίας, της Άτης που θα δώσει την λογική ή παράλογη κατάληξη σε αυτή την σύγχρονη τραγωδία.
Γραφή θελκτική, γοητευτική και προκλητική χωρίς όρια και χωρίς περιορισμένες συνθήκες. Σε βάζει πότε στο σκοτάδι και πότε στο φως των ηρώων. Σε κατευθύνει στην ουσία της σκέψης, στο παράλογο της αντίδρασης στο απόλυτο της πράξης. Σε αναγκάζει να βρεθείς βίαια στο απόλυτο χάος της ανθρώπινης ψυχής και στο απόλυτο άκρο της ανθρώπινης τιμωρίας. Η Ειρήνη Βαρδάκη διατραγωδεί με τους ήρωες της, περιπαίζει την υποκρισία και τον εγωισμό στις ανθρώπινες σχέσεις. Τους αποκαθηλώνει εντελώς και τους οδηγεί σε ένα τέλμα δίχως λύτρωση. Υπάρχει άραγε τραγωδία δίχως λύτρωση; Έστω και στο δικό τους μυαλό τελικά οι ήρωες πήραν την ικανοποίηση που επιθυμούσαν;
Το σκηνικό της βροχής, της μουντής και νωχελικής ατμόσφαιρας. Οι σφοδρές καταιγίδες. Οι σκηνές καταδίωξης και φυγής στο υπέροχο τοπίο της Κρήτης και ειδικά στα φαράγγια. Η Άγρια ομορφιά του τοπίου που εναλλάσσεται διαρκώς συμβαδίζει με την άγρια ιδιομορφία της ανθρώπινης ψυχής που είναι απρόβλεπτη και ανεξέλεγκτη. Η Άννα ο Μάρκος η Έλλη και ο Δημήτρης, ακόμα και ο Αστυνόμος Λαέρτης είναι θύτες και θύματα ταυτόχρονα, όχι μόνο από την οπτική γωνία που επιλέγουμε να τους δούμε, αλλά και απο την ίδια την πραγματικότητα. Είναι φθαρτοί και αναλώσιμοι, έρμαια της ανάρμοστης ηθικής τους, ή της ελαστικής, παρορμητικής και λανθασμένης κρίσης τους. Δρουν ανάλογα με την θέση τους και την ικανότητα τους, άλλοτε ενεργητικά και άλλοτε παθητικά. Στήνονται απέναντι στα γεγονότα άλλοτε δραστικά και άλλοτε με μια εμφανή παραίτηση αποδεχόμενοι το αναπόφευκτο.
Ένα περίτεχνο μυθιστόρημα μυστηρίου, προδοσίας και και βίας στα πρότυπα της Αρχαίας Τραγωδίας με εμφανή όμως διαφοροποίηση ως προς την λύτρωση, την κάθαρση και τις προθέσεις των έτσι και αλλιώς τραγικών προσώπων της ιστορίας. Αυτό που έχω διαπιστώσει από τον τρόπο που η συγγραφέας διαχειρίζεται τις ιστορίες της είναι η ευφυής πλοκή που εγκλωβίζει τον αναγνώστη σε μια απίστευτη ψευδαίσθηση γνώσης της αλήθειας και της ροής που ακολουθούν τα γεγονότα. Ενώ στην ουσία τον χειραγωγεί και τον κατευθύνει σε μια εντελώς άλλη κατάληξη και ουσία άκρως τεκμηριωμένη και στοιχειοθετημένη.
Είναι λοιπόν ένα βιβλίο που αξίζει να αφεθεί στην κρίση σας. Που θα προκαλέσει αρκετές φορές το ακραίο συναίσθημα και την λογική σας. Που θα παίξει με το μυαλό σας και θα δοκιμάσει την ανθεκτικότητα της ψυχολογίας σας. Γιατί αυτό είναι το Ανάρμοστον Εστί, ένα γερό crash test του μυαλού και της ψυχής με πολλά, γερά και αμφιλεγόμενα αισθήματα. Με πολλά και έντονα εκρηκτικά διλήμματα που αν και γέρνουν προς μια κατεύθυνση αφήνουν ωστόσο το υπαρκτό κομμάτι της βίας που υπάρχει έτσι και αλλιώς στην σκέψη. Άραγε μερικές φορές πόσο απέχει η σκέψη από την πράξη; Στην ουσία μερικά εκατοστά, τόσα όσα χρειάζεται ένα μυαλό για να ξεφύγει. Απλά διαβάστε το.....
October 23, 2019
✒️ Το “ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ” της Ειρήνης Βαρδάκη, είναι το πρώτο από τα τρία βιβλία της που διάλεξα να διαβάσω. Κι ομολογώ πως δεν με απογοήτευσε στο ελάχιστο. Σε μια φάση μόνο άρχισα λίγο να δυσανασχετώ με ένα προφανές στοιχείο, αλλά κάπου εκεί ήρθε η ανατροπή και με έστειλε αδιάβαστο. 🤪
Αρχικά, η υπόθεση με σαγήνευσε από τις πρώτες κιόλας σελίδες, και με κράτησε με αγωνία μέχρι τέλους. Επίσης, ένιωσα ένα δύο σφιξίματα στο στομάχι κάθε που διάβαζα τα μαρτύρια που περνούσε… Ουπς! Παραλίγο να μου ξεφύγει. Με λίγα λόγια, πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ, με την αγάπη και το μίσος να πάλλονται σε μια λεπτή γραμμή καθ’ όλη τη διάρκεια των γεγονότων, σε παθολογικό επίπεδο, άρρωστο κι ανάρμοστο. 😉
Το βιβλίο είναι καλογραμμένο, ρέει γρήγορα και διαβάζεται εύκολα. Η γραφή της συγγραφέως είναι λυρική, και η πλοκή της ιστορίας αρκετά δυνατή. Επίσης, μ’ άρεσε πάρα πολύ η δομή και η αφήγηση των χαρακτήρων που είναι σε πρώτο πρόσωπο, και τέλος, δεν μου μένει παρά να το συστήσω στους λάτρεις του είδους. 👌👌👌
Αρχικά, η υπόθεση με σαγήνευσε από τις πρώτες κιόλας σελίδες, και με κράτησε με αγωνία μέχρι τέλους. Επίσης, ένιωσα ένα δύο σφιξίματα στο στομάχι κάθε που διάβαζα τα μαρτύρια που περνούσε… Ουπς! Παραλίγο να μου ξεφύγει. Με λίγα λόγια, πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ, με την αγάπη και το μίσος να πάλλονται σε μια λεπτή γραμμή καθ’ όλη τη διάρκεια των γεγονότων, σε παθολογικό επίπεδο, άρρωστο κι ανάρμοστο. 😉
Το βιβλίο είναι καλογραμμένο, ρέει γρήγορα και διαβάζεται εύκολα. Η γραφή της συγγραφέως είναι λυρική, και η πλοκή της ιστορίας αρκετά δυνατή. Επίσης, μ’ άρεσε πάρα πολύ η δομή και η αφήγηση των χαρακτήρων που είναι σε πρώτο πρόσωπο, και τέλος, δεν μου μένει παρά να το συστήσω στους λάτρεις του είδους. 👌👌👌
September 1, 2019
Εξαιρετικό! Σπουδαία συγγραφέας και εκπληκτικό βιβλίο.
February 18, 2020
Έχω φτάσει στη μέση σχεδόν και ειλικρινά είναι πια κουραστική η ανάγνωση. Όλες αυτές οι γλαφυρές περιγραφές άνευ λόγου και αιτίας με κάνουν να θέλω απλά να το κλείσω και να το αφήσω στην άκρη... μια πιο μεστή και ξεκάθαρη γραφή θα ταίριαζε περισσότερο στην πλοκή που πραγματεύεται το συγκεκριμένο ανάγνωσμα...
Update: από τη μέση και μετά αποκτά ένα κάποιο ενδιαφέρον αλλά η αίσθηση που μου άφησε τελειώνοντας το είναι ότι κάποιος με περνάει για χαζή.. δεν μου άρεσε καθόλου το γεγονός ότι η συγγραφέας απέκρυπτε γεγονότα επι τούτου και ξαφνικά θυμήθηκε να τα εμφανίσει απλά και μόνο για να κερδίσει τις εντυπώσεις. Είναι ότι πιο άκυρο έχω διαβάσει γενικά. Χρειάστηκε να πιέσω απίστευτα τον εαυτό μου να το διαβάσει γιατί δεν αφήνω ποτέ βιβλία στη μέση. Έπρεπε να το είχα κάνει όμως ...
Update: από τη μέση και μετά αποκτά ένα κάποιο ενδιαφέρον αλλά η αίσθηση που μου άφησε τελειώνοντας το είναι ότι κάποιος με περνάει για χαζή.. δεν μου άρεσε καθόλου το γεγονός ότι η συγγραφέας απέκρυπτε γεγονότα επι τούτου και ξαφνικά θυμήθηκε να τα εμφανίσει απλά και μόνο για να κερδίσει τις εντυπώσεις. Είναι ότι πιο άκυρο έχω διαβάσει γενικά. Χρειάστηκε να πιέσω απίστευτα τον εαυτό μου να το διαβάσει γιατί δεν αφήνω ποτέ βιβλία στη μέση. Έπρεπε να το είχα κάνει όμως ...
July 8, 2019
Λυρικο, άψογα δομημένο, με χαρακτήρες που σου γίνονται άμεσα οικειοι, οι οποίοι σελίδα τη σελίδα ξεδιπλώνονται... Μια υπόθεση που σε τσακίζει. Με τον λυρισμό της σε ανεβάζει στον ουρανό και με τον ωμό ρεαλισμό σε αφήνει να πέσεις σε ελεύθερη πτώση. Η προσγείωση αυτή δεν είναι ομαλή. Η σταδιακή κλιμάκωση και το τέλος του βιβλίου (τέλος που έρχεται ως κάθαρση) σε κάνει να απορείς τι άλλο διαμάντι έχει να μας προσφέρει στο μέλλον. Το καλύτερο βιβλίο που διάβασα ποτέ από πολλές απόψεις....
September 2, 2019
Τι σημαίνει Αγάπη για σένα; Τι να σημαίνει Αγάπη για μένα; Η Αγάπη μοιράζεται στα δύο; Μπορείς να αγαπάς και να "σκοτώνεις" το αντικείμενο της αγάπης σου; Μπορεί να είναι η Αγάπη ντροπή; Μπορεί να είναι ανάρμοστη; Σε αυτά και σε πολλά άλλα ερωτήματα, έρχεται να απαντήσει η Ειρήνη Βαρδάκη, με το νέο της βιβλίο.
Το "Ανάρμοστον Εστί" είναι ένα πολυδιάστατο ψυχολογικό θρίλερ, το οποίο δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από εκείνα τον ξένων και διάσημων συναδέλφων της συγγραφέων. Αντίθετα, θα έλεγα πως μάλλον οι ξένοι και διάσημοι συγγραφείς έχουν να ζηλέψουν από τα βιβλία της κυρίας Βαρδάκη!
Με "Το Ρ της ερωμένης" γνώρισα και αγάπησα τη συγγραφέα. Με το "Ανάρμοστον Εστί" τη λάτρεψα! Είναι τόσο, μα τόσο ξεχωριστή... Η γραφή της διαθέτει μια λυρικότητα, που σπάνια συναντάμε σε μυθιστορήματα του είδους. Οι περιγραφές της είναι περίτεχνα ζωγραφισμένες. Ακόμα κι οι σκληρές σκηνές περιγράφονται με τέτοιον τρόπο, που κάνουν τον αναγνώστη να ταυτιστεί και να "νιώσει" ό,τι νιώθει κι ο πρωταγωνιστής. Παρεισφρέει δε στα κατάβαθα της ψυχής των ηρώων της, προσφέροντάς μας ένα εξαιρετικό δείγμα ψυχογραφίας. Μέσα από το σύνολο της δουλειάς της, ο αναγνώστης ανακαλύπτει πόσο όμορφα μπορούν να ταιριάξουν μια ιστορία αγάπης (ή δύο...) με το μυστήριο, το έγκλημα και τα καυτά, ανομολόγητα μυστικά. Τα μικρά κεφάλαια δε, μα και το παιχνίδι της εναλλαγής της διήγησης ανάμεσα στους ήρωες, δίνει ένα αποτέλεσμα πολλών διαστάσεων και βοηθά πολύ στη γρήγορη ανάγνωση. Κυριολεκτικά "καταπίνεις" τις σελίδες, χωρίς να το καταλάβεις, φτάνοντας στο τέλος του βιβλίου για να συναντήσεις το πιο απίστευτο twist που μπορείς να φανταστείς! Αν υποθέσουμε ότι έχεις τόσο ζωηρή φαντασία...
Ο τίτλος του βιβλίου, έχει να πει κι αυτός πολλά. Το γεγονός ότι η Βαρδάκη επέλεξε αυτές τις δυο καθαρευουσιάνικες λέξεις και τις ταίριαξε μαζί, δείχνει το βάθος της σκέψης και θέτει στον αναγνώστη υποδορίως το ερώτημα "τι είναι ανάρμοστο για σένα;". Δένει δε, άψογα με την όλη ιστορία, με την λέξη "ανάρμοστο" να ακούγεται συχνά-πυκνά.
Όσον αφορά στην πλοκή, από την πρώτη κιόλας σελίδα του βιβλίου, υπάρχει διάχυτο το μυστήριο. Ποιος μισεί τόσο μια νέα γυναίκα ώστε να την καταστήσει "φυτό"; Ποιος ο ρόλος του συζύγου στην ιστορία και ποιος του εραστή; Πώς να συγχωρήσει η επιστήθια φίλη του θύματος τον εαυτό της γι'αυτό που έκανε; Ένα πλήθος ανθρώπων, άμεσα εμπλεκόμενων με το θύμα -κι ο καθένας τους με βαθιά κρυμμένα μυστικά- βάζουν το λιθαράκι τους για να χτιστεί η υπέροχη αυτή ιστορία, με το απίστευτα ανατρεπτικό τέλος.
Μέσα λοιπόν από το μυθιστόρημά της, έρχεται η κα. Βαρδάκη να συνταιριάξει άψογα την αγωνία, την ένταση, τους γρίφους και τις ανατροπές, με τον λυρισμό και την εκ βαθέων ανάλυση των χαρακτήρων. Θέλει ταλέντο μεγάλο για να το καταφέρεις αυτό και η Βαρδάκη το κατάφερε με το "Ανάρμοστον Εστί". Το σίγουρο είναι πως έτσι και το πιάσεις στα χέρια σου, θα σε ξενυχτήσει!
Μοναδικό μείον που θα του καταλογίσω είναι ότι όταν συνέβη η ανατροπή που προανέφερα, μου φάνηκε κάπως ξεκάρφωτη και χρειάστηκε να ξαναγυρίσω πίσω μερικές σελίδες για να δω τι έχασα. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχασα κάτι, απλά ο τρόπος που δόθηκε η πληροφορία ήταν κατά την ταπεινή μου άποψη, λίγο άνευρος σε σχέση με το υπόλοιπο βιβλίο, το οποίο σφύζει κυριολεκτικά από ζωή και πάλλεται στον ρυθμό που ορίζουν οι ήρωές του. Υποπτεύομαι ότι αυτό μπορεί να έγινε κι εσκεμμένα από τη συγγραφέα, προκειμένου να είναι ακόμη μεγαλύτερος ο αντίκτυπος της αποκάλυψης (Brace for impact!!!), ωστόσο εμένα με έχασε κάπου στην πορεία.
Κλείνοντας, θέλω να πω ότι η Ειρήνη Βαρδάκη είναι μια συγγραφέας με πολύ λαμπρό μέλλον. Κάθε βιβλίο της είναι στο 100% καλύτερο από το προηγούμενο. Η πρόοδος και η βελτίωσή της είναι κατακόρυφα ανοδική και είμαι σίγουρη ότι μόνο θαυμάσια πράγματα μπορούμε να περιμένουμε από εκείνη...
Το "Ανάρμοστον Εστί" είναι ένα πολυδιάστατο ψυχολογικό θρίλερ, το οποίο δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από εκείνα τον ξένων και διάσημων συναδέλφων της συγγραφέων. Αντίθετα, θα έλεγα πως μάλλον οι ξένοι και διάσημοι συγγραφείς έχουν να ζηλέψουν από τα βιβλία της κυρίας Βαρδάκη!
Με "Το Ρ της ερωμένης" γνώρισα και αγάπησα τη συγγραφέα. Με το "Ανάρμοστον Εστί" τη λάτρεψα! Είναι τόσο, μα τόσο ξεχωριστή... Η γραφή της διαθέτει μια λυρικότητα, που σπάνια συναντάμε σε μυθιστορήματα του είδους. Οι περιγραφές της είναι περίτεχνα ζωγραφισμένες. Ακόμα κι οι σκληρές σκηνές περιγράφονται με τέτοιον τρόπο, που κάνουν τον αναγνώστη να ταυτιστεί και να "νιώσει" ό,τι νιώθει κι ο πρωταγωνιστής. Παρεισφρέει δε στα κατάβαθα της ψυχής των ηρώων της, προσφέροντάς μας ένα εξαιρετικό δείγμα ψυχογραφίας. Μέσα από το σύνολο της δουλειάς της, ο αναγνώστης ανακαλύπτει πόσο όμορφα μπορούν να ταιριάξουν μια ιστορία αγάπης (ή δύο...) με το μυστήριο, το έγκλημα και τα καυτά, ανομολόγητα μυστικά. Τα μικρά κεφάλαια δε, μα και το παιχνίδι της εναλλαγής της διήγησης ανάμεσα στους ήρωες, δίνει ένα αποτέλεσμα πολλών διαστάσεων και βοηθά πολύ στη γρήγορη ανάγνωση. Κυριολεκτικά "καταπίνεις" τις σελίδες, χωρίς να το καταλάβεις, φτάνοντας στο τέλος του βιβλίου για να συναντήσεις το πιο απίστευτο twist που μπορείς να φανταστείς! Αν υποθέσουμε ότι έχεις τόσο ζωηρή φαντασία...
Ο τίτλος του βιβλίου, έχει να πει κι αυτός πολλά. Το γεγονός ότι η Βαρδάκη επέλεξε αυτές τις δυο καθαρευουσιάνικες λέξεις και τις ταίριαξε μαζί, δείχνει το βάθος της σκέψης και θέτει στον αναγνώστη υποδορίως το ερώτημα "τι είναι ανάρμοστο για σένα;". Δένει δε, άψογα με την όλη ιστορία, με την λέξη "ανάρμοστο" να ακούγεται συχνά-πυκνά.
Όσον αφορά στην πλοκή, από την πρώτη κιόλας σελίδα του βιβλίου, υπάρχει διάχυτο το μυστήριο. Ποιος μισεί τόσο μια νέα γυναίκα ώστε να την καταστήσει "φυτό"; Ποιος ο ρόλος του συζύγου στην ιστορία και ποιος του εραστή; Πώς να συγχωρήσει η επιστήθια φίλη του θύματος τον εαυτό της γι'αυτό που έκανε; Ένα πλήθος ανθρώπων, άμεσα εμπλεκόμενων με το θύμα -κι ο καθένας τους με βαθιά κρυμμένα μυστικά- βάζουν το λιθαράκι τους για να χτιστεί η υπέροχη αυτή ιστορία, με το απίστευτα ανατρεπτικό τέλος.
Μέσα λοιπόν από το μυθιστόρημά της, έρχεται η κα. Βαρδάκη να συνταιριάξει άψογα την αγωνία, την ένταση, τους γρίφους και τις ανατροπές, με τον λυρισμό και την εκ βαθέων ανάλυση των χαρακτήρων. Θέλει ταλέντο μεγάλο για να το καταφέρεις αυτό και η Βαρδάκη το κατάφερε με το "Ανάρμοστον Εστί". Το σίγουρο είναι πως έτσι και το πιάσεις στα χέρια σου, θα σε ξενυχτήσει!
Μοναδικό μείον που θα του καταλογίσω είναι ότι όταν συνέβη η ανατροπή που προανέφερα, μου φάνηκε κάπως ξεκάρφωτη και χρειάστηκε να ξαναγυρίσω πίσω μερικές σελίδες για να δω τι έχασα. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχασα κάτι, απλά ο τρόπος που δόθηκε η πληροφορία ήταν κατά την ταπεινή μου άποψη, λίγο άνευρος σε σχέση με το υπόλοιπο βιβλίο, το οποίο σφύζει κυριολεκτικά από ζωή και πάλλεται στον ρυθμό που ορίζουν οι ήρωές του. Υποπτεύομαι ότι αυτό μπορεί να έγινε κι εσκεμμένα από τη συγγραφέα, προκειμένου να είναι ακόμη μεγαλύτερος ο αντίκτυπος της αποκάλυψης (Brace for impact!!!), ωστόσο εμένα με έχασε κάπου στην πορεία.
Κλείνοντας, θέλω να πω ότι η Ειρήνη Βαρδάκη είναι μια συγγραφέας με πολύ λαμπρό μέλλον. Κάθε βιβλίο της είναι στο 100% καλύτερο από το προηγούμενο. Η πρόοδος και η βελτίωσή της είναι κατακόρυφα ανοδική και είμαι σίγουρη ότι μόνο θαυμάσια πράγματα μπορούμε να περιμένουμε από εκείνη...
April 16, 2020
Έχετε ποτέ σκεφτεί πώς είναι να ζεις τον τρόμο, τον φόβο, τον πόνο, τον εξευτελισμό και την μυρωδιά του θανάτου;
Σκεφτείτε τώρα όλα αυτά να τα ζείτε ξανά και ξανά και να μην μπορείτε να αντιδράσετε..
Η Ειρήνη με πολύ καλή λογοτεχνική περιγραφή έχει δημιουργήσει στο Ανάρμοστον Εστί μία ιστορία που δεν θα αφήσει κανέναν αδιάφορο. Ένα βιβλίο εξ ολοκλήρου γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο. Ή μάλλον πρόσωπα. Γιατί όλοι σχεδόν οι πρωταγωνιστές συμμετέχουν, μέσα από μικρά κεφάλαια, περιγράφοντας τα γεγονότα από την πλευρά τους.
Παρ'όλα αυτά είναι τόσο διαστροφικά ανάρμοστες οι ζωές τους που τίποτα δεν προδίδει την αλήθεια...
Γιατί όταν είσαι ικανός να προκαλέσεις τέτοιο κακό, τότε είσαι ήδη αιχμάλωτός του. Είσαι εσύ το κακό με σάρκα και οστά και απλά εκτενείς τις εντολές του.. θολωμενος! Και το μεγαλύτερο θύμα είσαι εσύ!
Πηχτό σκοτάδι μπλεγμένο με μίσος και οργή και ανάρμοστες συμπεριφορές.. Ένας δια ζώσης εφιάλτης!!!
Και η Ειρήνη από την άλλη πλευρά, που πρέπει να συνεχίσει να γράφει!!!❤
Σκεφτείτε τώρα όλα αυτά να τα ζείτε ξανά και ξανά και να μην μπορείτε να αντιδράσετε..
Η Ειρήνη με πολύ καλή λογοτεχνική περιγραφή έχει δημιουργήσει στο Ανάρμοστον Εστί μία ιστορία που δεν θα αφήσει κανέναν αδιάφορο. Ένα βιβλίο εξ ολοκλήρου γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο. Ή μάλλον πρόσωπα. Γιατί όλοι σχεδόν οι πρωταγωνιστές συμμετέχουν, μέσα από μικρά κεφάλαια, περιγράφοντας τα γεγονότα από την πλευρά τους.
Παρ'όλα αυτά είναι τόσο διαστροφικά ανάρμοστες οι ζωές τους που τίποτα δεν προδίδει την αλήθεια...
Γιατί όταν είσαι ικανός να προκαλέσεις τέτοιο κακό, τότε είσαι ήδη αιχμάλωτός του. Είσαι εσύ το κακό με σάρκα και οστά και απλά εκτενείς τις εντολές του.. θολωμενος! Και το μεγαλύτερο θύμα είσαι εσύ!
Πηχτό σκοτάδι μπλεγμένο με μίσος και οργή και ανάρμοστες συμπεριφορές.. Ένας δια ζώσης εφιάλτης!!!
Και η Ειρήνη από την άλλη πλευρά, που πρέπει να συνεχίσει να γράφει!!!❤
October 24, 2019
«Ανάρμοστον Εστί» Ειρήνη Βαρδάκη
Όταν αγόρασα το βιβλίο της Ειρήνης Βαρδάκη, με τίτλο »Ανάρμοστον Εστί», κάποιοι μου είπαν ότι έχει ξεπεράσει τον εαυτό της. Τους πίστεψα αμέσως. Έχοντας διαβάσει και το δεύτερο βιβλίο της, «Το Ρ της ερωμένης», ήμουν σίγουρη πως αυτό το τρίτο βιβλίο της θα είναι ακόμα πιο δυνατό, με πιο μεστό λόγο, πιο ολοκληρωμένο, αλλά - όπως το είχα υποθέσει - και πιο σκοτεινό. Και είχα δίκιο. Το ξεκίνησα στις 8.50 το βράδυ και το ολοκλήρωσα την επόμενη μέρα στις 3.10 το μεσημέρι. Με τις απαραίτητες βεβαίως διακοπές για ύπνο, μαγείρεμα και κάτι λίγες δουλειές στο σπίτι, μιας και το απόγευμα της ίδιας ημέρας δούλευα και έπρεπε να τ’ αφήσω όλα σε σειρά.
Για την ιστορία δεν θα πω πολλά. Είναι ένα ζοφερό και μακάβριο θρίλερ από αυτά που ξέρουν να συνθέτουν οι μαιτρ του είδους. Εάν όσοι διάβασαν το δεύτερο βιβλίο της Ειρήνης Βαρδάκη, έμειναν ικανοποιημένοι, τώρα μπορώ να τους εγγυηθώ πως αυτό το τρίτο βιβλίο θα τους ανταμείψει ακόμα περισσότερο. Θα τους συνεπάρει! Η συγγραφέας δεν συνθέτει μόνο μια τρομακτική και αμείλικτη ιστορία ψυχολογικού θρίλερ. Δεν παίζει μόνο με τους ήρωές της αλλά και με το μυαλό των αναγνωστών.
Η ιδιαίτερη γραφή της τους ρίχνει σε βαθιά νερά και σχεδόν την τελευταία στιγμή τους τραβάει και πάλι στην επιφάνεια για να πάρουν οξυγόνο και να τους ρίξει εκ νέου στα Τάρταρα, παίζοντας με την λογική τους.
Ο εξαιρετικός λόγος της δεν έχει να κάνει μόνο με την μοναδική χρήση παρομοιώσεων, μεταφορών και προσωποποιήσεων, αλλά και με το ιδιαίτερο πάντρεμα λέξεων και φράσεων. Όλα αυτά βεβαίως δεν είναι τίποτε άλλο απο το αποτέλεσμα μιας πηγαίας έμπνευσης και αχαλίνωτης φαντασίας που χαρακτηρίζουν την δημιουργό.
Στην ιστορία αυτή τίποτα δεν είναι δεδομένο. Τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο. Απεναντίας, ο αναγνώστης βαδίζει σ´ ένα κατασκότεινο μονοπάτι που τον οδηγεί όλο και πιο βαθιά στην κόλαση, χωρίς να γνωρίζει πότε και πού θα καταλήξει.
Ακόμα και ο τίτλος του βιβλίου, όπως και το εξώφυλλό του είναι ξεχωριστά, οδηγώντας μας στο συμπέρασμα οτι δεν πρόκειται για ένα εύκολο και εύπεπτο βιβλίο.
Δεν θα αναλωθώ δίνοντας «Μπράβο» και «Συγχαρητήρια» στην συγγραφέα. Άλλωστε δεν τα ‘χει ανάγκη. Όχι τουλάχιστον από μένα. Έχω μόνο να τονίσω ότι μ’ αυτό της το τρίτο βιβλίο, δίνει μαθήματα γραφής σε φτασμένους συγγραφείς που δηλώνουν ειδήμονες και ταλαντούχοι. Της συνιστώ λοιπόν να μην σταματήσει - ούτε καν να το σκεφτεί - να γράφει, γιατί θα ήταν εγκληματικό. Και η Ειρήνη Βαρδάκη μας έδειξε πως γνωρίζει από... εγκλήματα...😉
Μία μόνο λέξη θα της πω κι αδιαφορώ για το πώς μπορεί να μεταφραστεί από όσους διαβάσουν την άποψή μου. Φτάνει που ξέρω πως εκείνη, με την ευφυΐα που διαθέτει, θα της δώσει την σωστή ερμηνεία. Ζηλεύω!👏👏👏👏👏👏👏
Όταν αγόρασα το βιβλίο της Ειρήνης Βαρδάκη, με τίτλο »Ανάρμοστον Εστί», κάποιοι μου είπαν ότι έχει ξεπεράσει τον εαυτό της. Τους πίστεψα αμέσως. Έχοντας διαβάσει και το δεύτερο βιβλίο της, «Το Ρ της ερωμένης», ήμουν σίγουρη πως αυτό το τρίτο βιβλίο της θα είναι ακόμα πιο δυνατό, με πιο μεστό λόγο, πιο ολοκληρωμένο, αλλά - όπως το είχα υποθέσει - και πιο σκοτεινό. Και είχα δίκιο. Το ξεκίνησα στις 8.50 το βράδυ και το ολοκλήρωσα την επόμενη μέρα στις 3.10 το μεσημέρι. Με τις απαραίτητες βεβαίως διακοπές για ύπνο, μαγείρεμα και κάτι λίγες δουλειές στο σπίτι, μιας και το απόγευμα της ίδιας ημέρας δούλευα και έπρεπε να τ’ αφήσω όλα σε σειρά.
Για την ιστορία δεν θα πω πολλά. Είναι ένα ζοφερό και μακάβριο θρίλερ από αυτά που ξέρουν να συνθέτουν οι μαιτρ του είδους. Εάν όσοι διάβασαν το δεύτερο βιβλίο της Ειρήνης Βαρδάκη, έμειναν ικανοποιημένοι, τώρα μπορώ να τους εγγυηθώ πως αυτό το τρίτο βιβλίο θα τους ανταμείψει ακόμα περισσότερο. Θα τους συνεπάρει! Η συγγραφέας δεν συνθέτει μόνο μια τρομακτική και αμείλικτη ιστορία ψυχολογικού θρίλερ. Δεν παίζει μόνο με τους ήρωές της αλλά και με το μυαλό των αναγνωστών.
Η ιδιαίτερη γραφή της τους ρίχνει σε βαθιά νερά και σχεδόν την τελευταία στιγμή τους τραβάει και πάλι στην επιφάνεια για να πάρουν οξυγόνο και να τους ρίξει εκ νέου στα Τάρταρα, παίζοντας με την λογική τους.
Ο εξαιρετικός λόγος της δεν έχει να κάνει μόνο με την μοναδική χρήση παρομοιώσεων, μεταφορών και προσωποποιήσεων, αλλά και με το ιδιαίτερο πάντρεμα λέξεων και φράσεων. Όλα αυτά βεβαίως δεν είναι τίποτε άλλο απο το αποτέλεσμα μιας πηγαίας έμπνευσης και αχαλίνωτης φαντασίας που χαρακτηρίζουν την δημιουργό.
Στην ιστορία αυτή τίποτα δεν είναι δεδομένο. Τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο. Απεναντίας, ο αναγνώστης βαδίζει σ´ ένα κατασκότεινο μονοπάτι που τον οδηγεί όλο και πιο βαθιά στην κόλαση, χωρίς να γνωρίζει πότε και πού θα καταλήξει.
Ακόμα και ο τίτλος του βιβλίου, όπως και το εξώφυλλό του είναι ξεχωριστά, οδηγώντας μας στο συμπέρασμα οτι δεν πρόκειται για ένα εύκολο και εύπεπτο βιβλίο.
Δεν θα αναλωθώ δίνοντας «Μπράβο» και «Συγχαρητήρια» στην συγγραφέα. Άλλωστε δεν τα ‘χει ανάγκη. Όχι τουλάχιστον από μένα. Έχω μόνο να τονίσω ότι μ’ αυτό της το τρίτο βιβλίο, δίνει μαθήματα γραφής σε φτασμένους συγγραφείς που δηλώνουν ειδήμονες και ταλαντούχοι. Της συνιστώ λοιπόν να μην σταματήσει - ούτε καν να το σκεφτεί - να γράφει, γιατί θα ήταν εγκληματικό. Και η Ειρήνη Βαρδάκη μας έδειξε πως γνωρίζει από... εγκλήματα...😉
Μία μόνο λέξη θα της πω κι αδιαφορώ για το πώς μπορεί να μεταφραστεί από όσους διαβάσουν την άποψή μου. Φτάνει που ξέρω πως εκείνη, με την ευφυΐα που διαθέτει, θα της δώσει την σωστή ερμηνεία. Ζηλεύω!👏👏👏👏👏👏👏
Displaying 1 - 30 of 110 reviews