Ήρεμη δύναμη

by Haim Omer, Δημήτρης Φιλοκώστας (Editor), Σπυριδούλα Κώτση (Translator)

Θέλουμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με αρχές. Αλλά δεν μας ακούν. Φωνάζουν. Κάνουν ό,τι θέλουν. Φωνάζουμε κι εμείς. Πόσο ακόμα θα κρατήσει αυτό; Κάθε μέρα και χειρότερα.

Ο γιος μου χτυπάει την αδερφή του. Όταν του λέμε κάτι, μας βρίζει και απειλεί. Ο μπαμπάς του τον απειλεί ότι θα τον κλείσει σε κλινική. Αλλά αυτός δεν μας φοβάται.

Η κόρη μου έχει μπλέξει με παρέες. Λέει ψέματα. Μας κλέβει. Μάλλον παίρνει και ναρκωτικά. Δεν μου μιλάει. Όταν πάω να της πω μια κουβέντα, κλειδώνεται στο δωμάτιό της. Ή εξαφανίζεται και γυρίζει νύχτα.

Είμαι δασκάλα στην έκτη δημοτικού. Μια μαθήτριά μας στο σχολείο έχει γίνει στόχος από μια παρέα. Την κοροϊδεύουν και της πετάνε ρατσιστικά υπονοούμενα. Αν πω κάτι, όλοι κάνουν σαν να μην άκουσαν τίποτα. Αν το κάνω θέμα, όλοι θα πουν ότι γίνομαι υπερβολική.

Έχουμε έναν μαθητή που το παίζει αρχηγός. Απειλεί και φοβερίζει τα άλλα παιδιά. Μια φορά έβρισε μια συνάδελφο. Δεχόμαστε παράπονα από παντού και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε.

Είναι όλη μέρα με το κινητό. Ξενυχτάει. Το πρωί δεν ξυπνάει να πάει στο σχολείο. Αν της πούμε μια κουβέντα, φωνάζει ότι δεν έχουμε καμιά δουλειά να ασχολούμαστε με την προσωπική της ζωή.

Το παιδί, όπως ένα πλεούμενο, όταν βρεθεί σε τρικυμία έχει ανάγκη από μια άγκυρα που δεν θα του επιτρέψει να χαθεί στα ανοιχτά μη μπορώντας να σταματήσει. Το παιδί χρειάζεται ένα πρόσωπο φροντίδας που θα είναι η άγκυρά του. Η άγκυρα δεν κατευθύνει το καράβι, είναι όμως εκεί για να το συγκρατήσει όταν χρειαστεί. Το να είσαι άγκυρα σημαίνει να επιτρέπεις στο παιδί να δρα αυτόνομα, αλλά να είσαι εκεί για να μην το αφήσεις να παρασυρθεί από την τρικυμία.

Τι σημαίνει λοιπόν στην πράξη να είμαι η άγκυρα του παιδιού μου; Στο βιβλίο για την Ήρεμη Δύναμη, ο Χάιμ Ομέρ και οι συνεργάτες του απαντούν σ αυτήν την ερώτηση καταγράφοντας με κάθε λεπτομέρεια τη φιλοσοφία, τις πρακτικές και τις στρατηγικές που ακολουθούν κατά τη συνεργασία τους με γονείς και εκπαιδευτικούς.

Genres: Parenting, Education, Psychology, Nonfiction

352 pages, Paperback

First published November 15, 2010

Reviews

[xenia · Rating 1 out of 5]

Haim Omer is not the founder of nonviolent resistance as many sites claim. Buddha, Laozi, and Jesus were. Gandhi, Martin Luther King, Audre Lorde, Thich Nhat Hanh, and a variety of other Marxist humanists, liberation theologists, engaged Buddhists, and queer black feminists then politicised it against modern systems of oppression, such as capitalism, white supremacy, and heteropatriarchy. This book doesn't engage with any of that history. It's spineless and cynical, a pragmatics of control bereft of care and liberation as goals. The introduction states that authoritarian styles of teaching are no longer acceptable, without any consideration as to why that is. The experiences of the children who were subjugated under such logics aren't explored. Teachers and parents must merely shift their tactics to bring children back under their new authority. It's chilling. It's how Haim Omer can do workshops upskilling soldiers in the IDF without any rupture of his ethics. Nonviolence for who? Certainly not those who have been forced into violence to survive genocide. Who have been dehumanised so long that nonviolence cannot be thought without overwhelming rage at the unfairness of adopting such a stance. Who gets the privilege of nonviolence in a violent world? Not the wretched of an earth blackened by missile fire and drone strikes. Denied safe passage, electricity, and water. Tortured, raped, and murdered by Israeli soldiers without remorse.

من المية للمية
palestine will be free

[Dirk · Rating 4 out of 5]

Even laten bezinken.
Ik weet - meteen na lezing - nog niet goed hoe ik me tot de inhoud verhoud.
Waar ben ik het met Omer eens, en waar haak ik af?
Het ontzettend eens met zijn uitgangspunten, maar momenteel nog wat het gevoel dat de visie zich in de eigen staart bijt en hier en daar een intentie-effect-verwarring maakt. Omers resolute keuze geen machtstrijd aan te gaan ligt aan de intentie-zijde... maar dat neemt volgens mij niet weg dat het effect aan de overkant wel degelijk een gevoel van machtsstrijd kan zijn, niet enkel omdat de jongere in machtsstrijd zit, maar mogelijks ook omdat de geweldloze interventies op zich wel gebruik maken van een machtsvorm, o.m. groepsdruk (al is Omers keuze voor openbaarheid niet vanuit machtsoverwegingen ingegeven) en een paar toch wel behoorlijk intrusieve ingrepen, waar zelfs een sit-in in bepaalde gevallen kan worden toe gerekend.

Ik weet het nog niet... maar dit boek verdient alleen daarom al een viersterrenrecensie: het zet verdomd aan tot nadenken; goesting om zo meteen van gedachten te wisselen met zowel overtuigde voorstanders ("gebruikers") van dit model als met critici.
Ik ken er van elke groep alvast een paar, dus die gedachtenwisseling belooft zeer vruchtbaar te worden ;-)

[Eirini Zazani · Rating 3 out of 5]

Μου άρεσε γιατί δίνει κάποιες ωραίες συμβουλές σχετικά με τη διαχείριση των μαθητών/τριών. Από την άλλη, κάποια μου φάνηκαν κάπως υπερβολικά, ίσως γιατί δεν μπορεί ένας/μία εκπαιδευτικός να τα κάνει μόνος/η του/της. Χρειάζεται η ενεργός υποστήριξη όλου του σχολείου, των γονέων, της τοπικής κοινότητας, κάτι που δύσκολα είναι εφαρμόσιμο στη δική μας χώρα της σιωπής, της κλειστής κοινωνίας και του τι θα πει ο κόσμος.

[Leen Dom · Rating 4 out of 5]

Zet aan tot denken. Ik heb nog even tijd nodig om te weten wat ik ervan vind.

[Tim · Rating 5 out of 5]

A must read for parents, teacher, coaches, everyone one who works with teenagers.

[Tom · Rating 3 out of 5]

Goed naslagwerk over de visie van Haim Omer. Ik was eerlijk gezegd gemotiveerder na zijn workshops dan na het lezen van het boek. Het boek leek me wat flauwer dan zijn persoonlijke uitleg, maar dat kan natuurlijk helemaal anders zijn als iemand het boek gewoon zo leest. Desalniettemin een goed boek met een gedetailleerde uitleg over zijn visie vol met praktische voorbeelden.