நாகம்மாள் [Nagammal]

by ஆர். சண்முகசுந்தரம்

நாகம்மாள் என்னும் பாத்திரத்தை மையமாகக் கொண்ட இந்த நாவல், பெண்ணைச் சுயசிந்தனையும் செயல்பாடும் உடையவளாகப் படைத்த விதத்தில் முதன்மைத் தன்மை வாய்ந்தது. தமிழின் தொடக்க நாவல்கள் பெரும்பாலும் பெண்களையும் அவர்கள் பிரச்சினைகளையும் பற்றியவையே. ஆனால் அவற்றில் வரும் பெண்களுக்குச் சுயமுகம் எதுவுமில்லை. ஆண்கள் பரிதாபப்பட்டு வழங்கும் அடையாளங்களைத் தரித்தவர்களாகவே அவர்கள் உள்ளனர். நாகம்மாளை அந்த வரிசையில் சேர்க்க முடியாது. தன் சுதந்திரத்திற்காகவும் எதிர்காலத்திற்காகவும் தன் சக்திக்கு உட்பட்டுக் கலகத்தைத் தோற்றுவிக்கும் இயல்புடையவளாக நாகம்மாள் விளங்குகிறாள்.

- பெருமாள்முருகன்.

Genres: Fiction

158 pages, Kindle Edition

First published January 1, 1942

About the author

ஆர். சண்முகசுந்தரம் (ஆர். ஷண்முகசுந்தரம்) (1917-1977) தமிழின் நவீன எழுத்தாளர்களில் ஒருவர். தமிழ்நாட்டின் கொங்கு வட்டார மக்களின் வாழ்க்கையை மையமாகக் கொண்டு இவர் எழுதிய நாவல்கள் தமிழிலக்கியத்தில் யதார்த்தவாத அழகியல் மரபை உருவாக்கிய முன்னோடி படைப்புகளாக கருதப்படுகின்றன.

ஆர். சண்முகசுந்தரம் பழைய கோயம்புத்தூர் மாவட்டத்தில் உள்ள கீரனூர் என்னும் கிராமத்தில் பிறந்தவர். தற்போது இந்த கிராமம் திருப்பூர் மாவட்டத்தின் பகுதியாக உள்ளது. இவரது தம்பி ஆர். திருஞானசம்பந்தமும் ஒரு எழுத்தாளர், பத்திரிகையாளர், மற்றும் பதிப்பாளராகவும் இருந்தவர்.

திருஞானசம்பந்தம்- ஆர்.சண்முகசுந்தரம் இருவரும் ஆர்.கே.சண்முகம் செட்டியாரை ஆசிரியராகக் கொண்டு வசந்தம் என்னும் சிற்றிதழை தொடங்கினார்கள். சில ஆண்டுக்காலம் வெளிவந்த வசந்தம் பின்னர் நிறுத்தப்பட்டது. வசந்தம் இதழின் கௌரவ ஆசிரியராக பொருளாதார நிபுணர் ஆர்.கே. சண்முகம் செட்டியார் இருந்தார்.

ஆர். சண்முகசுந்தரத்தின் முதல் சிறுகதையான "பாறையருகே" பி.எஸ்.ராமையா ஆசிரியராக இருந்த மணிக்கொடி இதழில் 1937-ல் வெளியானது. "நந்தா விளக்கு" என்ற சிறுகதையும் மணிக்கொடி இதழில் வெளிவந்தது.

நாவல்கள்

ஆர். சண்முகசுந்தரம் 1939-ல் நாகம்மாள் என்னும் முதல் நாவலை எழுதினார். அந்நாவல் 1942-ல் தான் புதுமலர் வெளியீடாக வெளிவந்தது. ஆர்.சண்முகசுந்தரம் 18 நாவல்கள் எழுதியுள்ளார். 'சட்டி சுட்டது’ இவரது சிறந்த நாவல்களில் ஒன்று. இதே ஆண்டில் வெளிவந்த அழியாக்கோலம் நாவலும் இலக்கிய கவனம் பெற்றது.

சிறுவர் இலக்கியம்

ஆர்.சண்முகசுந்தரம் எழுதிய "ரோஜா ராணி" எனும் சிறுவர் நூல் 1968-ஆம் ஆண்டு வெளிவந்தது. ஒன்பது சிறுகதைகளை கொண்ட தொகுப்பு நூல் அது. ஆர். சண்முகசுந்தரம் ஆலோலம் என்ற புனைபெயரில் அரசியல் கட்டுரைகள் 'சுதேசமித்திர’னிலும், 'நவசக்தி’யிலும் எழுதினார்.

மொழியாக்கப் படைப்புகள்

ஆர். சண்முகசுந்தரம் சரத்சந்திரர் எழுதிய 'அசலா’ என்ற நாவலை வங்கத்தில் இருந்து மொழியாக்கம் செய்தார். ஆனால் அது நூல் வடிவில் வெளிவருவதற்கு முன்பே அடுத்து ஆர். சண்முகசுந்தரம் மொழிபெயர்த்த "சந்திரநாத்" என்ற நாவல் ஆனந்த விகடனில் அதன் ஆசிரியர் கல்கியால் வெளியிடப்பட்டது. சக்தி வை. கோவிந்தன் தன் சக்தி பதிப்பகம் வழியாக வெளியிட்ட ஆர். சண்முகசுந்தரம் மொழியாக்கம் செய்த அசலா பெரும் வரவேற்பைப் பெற்றது. இந்தி, ஆங்கிலம் ஆகிய மொழிகளிலிருந்து சரத்சந்திரர், பங்கிம் சந்திரர், ரமேஷ் சந்திரதத், தாராசங்கர் பானர்ஜி, தாகூரின் சிறுகதைகள் ஆகியவற்றை ஆர். சண்முகசுந்தரம் மொழியாக்கம் செய்திருக்கிறார். ஆர். சண்முகசுந்தரம் சரத் சந்திரர், பங்கிம் சந்திரர், விபூதிபூஷன் பந்தோபாத்யாய, தாராசங்கர் பானர்ஜி முதலிய வங்க ஆசிரியர்களின் நூல்களைத் தமிழில் மொழிபெயர்த்துள்ளார். ஆர்.சண்முகசுந்தரம் மொழியாக்கம் செய்த விபூதி பூஷண் பந்தோபாத்யாயவின் ’பதேர் பாஞ்சாலி’ தமிழ் நவீன இலக்கியத்தில் பெரும் செல்வாக்கைச் செலுத்திய நாவல்.

Reviews

[P. · Rating 3 out of 5]

The most impressive fact about this novel is that it was written in 1942. A surprisingly mature creation written at a time when novels were still novelties in Tamil. It is about a widowed woman who wants to live alone, away from a joint family with her dead husband's brother. She wants to divide the property and enjoy her freedom. Though the story is rooted to a time and a place, there is a timeless anonymous feel to the setting that I loved. The dialogues were a bit stilted, wavering between regional and formal Tamil. It's a quick, easy read. The story feels rushed and incomplete. About Nagammal - I'm not sure what the author was going for, but the portrayal is nuanced, and the public reactions to her character depict the kind of world she was living in. I would like to think that things have changed but I doubt circumstances would differ that much for a Nagammal in 2021.

[Shanmugam · Rating 4 out of 5]

கொங்கு மண்டலத்தின் வெண்க்கட்சங்கற்கள் (orange colored stones weighing around 50 to 200 gms) நிறைந்த பாழ்நிழங்களை, கைகளால் சீராக்கி விளைநிலமாய் மாற்றிய கடும் உழைப்பாளிகள் கொங்கு வெள்ளாள கவுண்டர்கள். அவர்களின் மண்ணாசையும், மண்ணுரிமை சார்ந்த சச்சரவுகளும் காலங்காலமாய் தொடரும் நிகழ்வுகளாகும். இப்பின்னனியில் கணவன் இறந்தபிறகு, தன் சிறு குழந்தையுடன் கொழுந்தனார் குடும்பத்தை அண்டி வாழும் நாகம்மாள், அவள் நிலப்பங்கு குறித்து அடையும் குழப்பங்களும், அதனால் விளையும் கலகங்களும்தான் இந்நாவல். சமகால கிராமியத் திரைப்படங்கள் போன்று ஒரு கோவில் திருவிழாவில் ஆரம்பிக்கும் நாவல், பிரதான கதைமாந்தர்களை இயல்பாய் அறிமுகப்படுத்தி, உருக்கமான ஒரு முடிவை நோக்கி செல்கிறது.

மிதமிஞ்சிய வருணனைகள், காவிய நாயகர்களை விஞ்சும் இலட்சியவாத கதைமாந்தர்கள் போன்ற பெருவாரியான இடைக்கால நாவல்களுக்கே உரித்தான குறைபாடுகள் ஏதுமின்றி, பாத்திரங்களையும், சம்பவங்களையும் கோடிட்டு காட்டுவதோடு நிறுத்திக்கொள்கிறார் ஆசிரியர். நாகம்மாள் ஒரு காவிய நாயகியோ அல்லது மாபெரும் வஞ்சனைகாரியோ அல்ல, தன் வாழ்க்கை பற்றி, தன் சந்தோசம் பற்றி யோசிக்கும் ஒரு சாதாரணப் பெண், அவ்வளவுதான்! நாற்பதின் ஆரம்ப காலங்களில் பதிவு செய்த கொங்கு மண், தொண்ணுறுகளில் நான் அவதானித்த மண்ணோடும், மனிதர்களோடும் இயல்பாக ஒத்து போகிறது. நாராயண முதலி போன்ற ஒரு மலப்புழு பாத்திரத்தை கண்முன் கொண்டு வந்த முயற்சிகளை தமிழ் நாவலுலகில் விரல் விட்டு எண்ணிவிடலாம்.

இடையிடையே வந்து செல்லும் வேடிக்கையான கதைசொல்லி, சம்பவங்களை பல பாத்திரங்களின் பார்வையில் சொல்வது, முக்கியமானதொரு நிகழ்வை நடந்து முடிந்தபின் உரையாடலில் மட்டும் வெளிக்கொண்டு வருவது (as in a Quentin Tarantino movie) என பல இடங்களில் வெறும் தொடர்கதைத் தன்மையிலிருந்து விலகி ஒரு நாவலுக்குரிய பரிமாணங்கள் தேவையான அளவுக்கு வருகின்றதன. வெறும் 110 பக்கங்களே கொண்ட ஒரு குறுநாவலுக்கு இது மிகப்பெரிய சாதனை.

இட்டேரி, பூவோடு, சாலோட்டுதல், தலையேறி என எழுத்து மொழியில் சர்வ சாதரனமாய் வட்டார வழக்குகளை உபயோகபடுத்தும் ஆசிரியர், பேச்சு மொழி வரும்பொழுது மட்டும் வழக்கு மொழிக்கும் எழுத்து மொழிக்கும் நடுவே ஊசலாடுகிறார். இது சில நேரங்களில் ஒரு நெருடலாக உள்ளது. கவனக்குறைவால் ஆங்கங்கே ஏற்பட்டுள்ள சில தவறுகளும் உறுத்துகின்றதன . நாகம்மாளின் மகளுக்கு நான்கு வயது என்று 2ம் அத்தியாயத்தில் ஆரம்பித்து, 3ம் அத்தியாயத்தில் நாகம்மாளின் கணவன் செத்து பத்தாண்டுகள் ஆகிவிட்டதென்று கூறுவது. மணியக்காரரை அண்ணாவென்று விளிக்கும் கெட்டியப்பன், மணியக்காரரின் பெரியப்பாவை மாமாவென்பது போன்றவை சில உதரணங்கள்.

கொங்கு மண்டலத்தின் பின்புலம் அறியாத ஒரு சமகால வாசகனுக்கு இந்நாவலின் நுண்ணிய கூறுகள் பிடிபடாமல் போகலாமென்றபோதிலும், தமிழ் வட்டார வழுக்கு நாவலை துவக்கி வைத்த வகையிலும், ஆரம்ப கால இயல்புவாத நாவல் என்ற வகையிலும் இது ஒரு முக்கியமான நாவல் என்றே தோன்றுகிறது.

[Jo · Rating 4 out of 5]

சில படைப்புகளை அதன் உள்ளடக்கம் சார்ந்து மட்டுமல்லாது அது ஆக்கப்பட்ட காலத்தையும் கணக்கில் எடுத்துக் கொண்டு அணுகுவது அவசியமானது. நாகம்மாள் புதினம் அப்படியானதொரு படைப்பு.

1942 ஆம் ஆண்டில் எழுதப்பட்ட இதில் ஆர். சண்முகசுந்தரம் அவர்கள் முயன்று பார்த்திருக்கும் நவீனம் கவனிக்கத்தக்கது. மிகக் குறிப்பாக இக்கதையை அவர் முடிக்கின்ற விதம், நிச்சயம் காலம் தாண்டிய creative decision. இதில் செயல்படுகிற நவீனமே இன்றும் ஒரு வாசகனோடு இது பேசும் திறனைத் தக்க வைத்திருப்பதன் முதன்மையான காரணமாக இருக்கிறது.

[Kalaiselvan selvaraj · Rating 5 out of 5]

நான் ஏன் தலைமுறை தலைமுறையாக ஐக்கியமாக வாழ்ந்தவர்களுக்கு கெட்டப்பெயர் உண்டுபண்ணப் பார்க்கிறேன்.பங்கு பிரிக்க வேணுமென்று பாழ்படுத்த ஆரம்பிக்கிறேன்.(நாகம்மாள்)

இவ்வளவு நாளாக தாய்போன்று ஒற்றுமையாக்க் குடும்பத்தை நடத்தியவளா பிரிக்க முயல்கிறாள்?(சின்னப்பன்).

வெங்கமேடு(ஊர்), சிவியார்பாளையம்(ஊர்), நாகம்மாள்(சின்னப்பன் அண்ணன் மனைவி), முத்தாயா(நாகம்மாள் மகள்),சின்னப்பன், ராமாயி(சின்னப்பன் மனைவி),கெட்டியப்பன்(வில்லன்). இந்த விவசாய(வேளாண்) கூட்டுக் குடும்பத்தை சொத்து
எப்படி நாசம் செய்தது என்பதே இந்த நாவல்.

ஆர்.ஷண்முகசுந்தரம் - எழுத்துக்கள் அனைத்தும் வட்டார வழக்கத்தில்(நாம் பேசுவதை அப்படியே எழுதுவது) உள்ளவை.இதுவே சிறப்பான ஒன்று. நான் வியந்த எழுத்தாளர்.

கொங்கு நாட்டு வேளாண் குடும்பத்தை நம் கண்முன் நிறுத்திவிட்டார்.

நாகம்மாள் நாவலில் என்னை கவர்ந்து இழுத்தவை பல வசனங்கள் அதில் சில, இங்கே பதிவுசெய்கிறேன்.

காலம் மகத்தான மாறுதல்களைச் செய்துவிடுகிறது.இந்த கர்வம்,அதட்டல்,ஆங்காரம் எல்லாம் ஒரு நாள் மண்ணில் தலை சாய்ந்துவிடும்.ஒளியின் வேகத்திற்கும் ஒரு எல்லையுண்டு.

ஆழ்த்து யோசிக்காமல் உணர்ச்சியின் வேகத்தில் ஒவ்வொரு சமயம் நிதானமின்றிச் சொல்லிவிடுகிறோம்.’காலம் கழிந்து விடும்,வார்த்தை நிற்கும்.’

நேர்கோடு கிழித்தைப் போல கலப்பை பூமியை பிளந்து கொண்டு தெற்கே போகும்.

சிறுவித்து எப்படி பிஞ்சும்,பூவும் குலுங்கும் விருஷமாகி அதன் நிழலிலே எத்தனையோ ஜீவராசிகளுக்குக் குளிர்ந்த நிழலைத் தருகிறதோ,

அந்தி வானத்தைக் கிழித்துக்கொண்டு செல்லும் சூரியனைப் போலக் கலப்பையும் பூமியைக் கிழித்துக்கொண்டு சென்றது.

வாழைக் குருத்துபோலத் தளதளவென்றிருக்கும் அவளுடைய தேகம் கருப்பாகி விடுமோ என்று அவன் சஞ்சலப்பட்டான் போலும்!

ஒரு விஷயம் நல்லதோ கெட்டதோ, அவசியமோ, அனாவசியமோ,ஆக்க்கூடியதோ ஆக முயாத்தோ, என்ன சங்கதியானாலும் அதை வளர்த்துக்கொண்டே பொழுதை களிப்பதில்தான் சிலருக்கு பிரியம்.

“மவராசன் எது சொன்னாலும் ரண்டு கண்ணுக்கு மூக்கு வெச்சது போலத்தான்”.

“சின்னய்யா, என் கிலுகிலுப்பையைப் பாத்தாயா?” என்று ஆனந்தப் பெருக்குடன் ஓடிவந்து அவன் மடிமீது விழுந்தாள்.

“யாராச்சும் தலையில் மண்ணைப் போட்டுகொண்டா விளையாடுவாங்க?”
“எல்லாம் மண்ணை அள்ளிப் போட்டுக்கரப்போ, நான் போட்டுக்காமே எப்படியிருக்கிறது சித்தப்பா?”

ஒரு காடு,தோட்டம், பருத்தி பம்பலுக்கு போய் நாலோட ஒன்றாய்த் திரிந்து, வேலை வெட்டியிலே கெட்டிக்காரியாயிருந்தால்தான் ��ட்டினவனுக்கும் சந்தோசமாயிருக்கும்.புகுந்த இடத்திலும் போற்றுவார்கள்.

“உலை வாயை மூடினாலும் ஊர் வாயை மூட முடியுமா?”

அவர்கள் புடவைத் தலைப்பை எடுத்து இடுப்பைச்சுற்றி மடி கூட்டியிருந்தார்கள்.கரண்டைக் காலுக்குமேல் தூக்கி,கொசுவம் வைத்திருந்த கொரநாட்டு சேலையுடன் நடு நெற்றி வாகு எடுத்து சிலர் கொண்டை போட்டிருந்தார்கள்.இன்னும் சிலர் ஈரக்கூந்தலை உலர்த்துவதற்க்காக கோடாலி முடிச்சுப் போட்டிருந்தார்கள்.அவர்களது மினுமினிப்பான உடம்பையும்,கரங்களின் உறுதியையும் பார்க்க பார்க்க இன்னும் பார்த்துக்கொண்டே இருக்கலாமெனத் தோன்றும்.இளமை பூத்து நிற்கும் அங்க வனப்பை, அள்ளி எறிவதைப்போல,சும்மா ஒரு குலுங்குக் குலுங்கி குனிந்து பருத்து எடுக்கும்போதும்,நிமிர்ந்து கம்பீரமாக ஒருவரையொருவர் பார்க்கும்போதும்,கலகலவென்று அவர்கள் பேசும்போதும்,சிரிக்கும்போதும்,திரும்பும்போதும்,கால் மிஞ்சிகள் ஒலிக்க நடக்கும்போதும்,செடிகளை ஒதுக்கிவிட்டு அவர்கள் முன்னோக்கி செல்லும்போதும், அவர்களின் ஒவ்வொரு அசைவிலும் மனதை மகிழ்விக்கும் மாயம் ததும்பி நின்றது!

மணியக்கார கருப்ப கவுண்டர் நல்ல பாராசாரியான ஆள். கருவேலங்கட்டை மாதிரி அவரது காலும் கையும் உறுதியாயிருக்கும்.அவரது நிறமும் கருஞ்சாந்து போலத்தான்.கிருதா மீசைக்கும், அவரது மேனிக்கும் வித்தியாசமே தெரியாது.அவரது முறுக்கு மீசையில் எலுமிச்சங் கனியை நிறுத்தலாம்! என்ன! நிறுத்திய காண்பித்திருக்கிறார்!அவருடைய மார்பு கடப்பைக்கல் போன்றிருந்தது.இன்னும் மற்ற அவயங்களும் கச்சிதமாக அமைந்திருந்தன.அவர் ஏதாவது தேகப்பயிற்சி செய்கிறாரா இல்லையா என்பது நமக்கு தெரியாது.இந்த தேக கட்டு இவர்கள் வம்சத்திற்குப் பரம்பரைச் சொத்து.

கிழவர், தன் காலத்தில் அமர்க்களமான ஆட்டபாட்டத்துடன் வாழ்ந்தவர்தான். இன்று எல்லாம் அடங்கி, ஒடுங்கி உட்கார்ந்துவிட்டார்.

“கேளடா ராஜா, மலைபோல மண்டிக்கிடந்த கள்ளிகளெல்லாம் மாயமாய் மறஞ்சது பாத்தாயா? நாம் எத்தனை நாள் கத்தியிலும் அரிவாளிலும் வெட்டித் தள்ளியும் வெட்ட வெட்ட கொழுத்தது! எப்படி பூண்டற்றுப் போச்சுது பாத்தாயா? கள்ளியை நாசம் பண்ணின வெள்ளை பூச்சியையும் பாத்திருப்பாய். அது கடுகிலும் சின்னஞ்சிறு சாத்தானே இருந்தது. நம்முடைய கத்தியும்,கவையும் முடிக்க முடியாத வேலையை வெகு சுளுவில் அப்பூச்சி முடித்துவிட்டது.
இண்னைக்கு ஒரு ஆனையைக்கூட தூக்கியடிக்கலாமென்று உனக்கு தோணுது. மீசையை முறுக்கி விடறாய்! கையைக் காலைத் தட்டறாய்; வாய்ப் பேச்சு வாயிலிருக்க, கைவைக்க ஆரம்பிக்கிறாய். ஆனா இந்த நல்ல ரத்தம் நொடியிலே மறைஞ்சிடும்ப்பா ஒரு பூச்சி வேண்டாம், புழு வேண்டாம், சும்மா இருக்க இருக்க மாயமாய்ப் போயிடும்.”

(கண்ணான என் பிறப்பைக்
காணுவது எக்காலம்?

பொன்னான என் பிறப்பைப்
போய்ப் பார்ப்ப தெக்காலம்?)

“அக்கரமத்திற்கு தாம் போகவேண்டாம்.ஆனா வந்தாலும் விடவேண்டாம்.”

திருமனை செய்யத் தெரியாதவன் தேர் வேலைக்கு அச்சாரம் வாங்கினானாம்.ஒரு காணி நிலத்தை கிளறி பாங்காகப் பிழைக்கத் தெரியாத இந்த கெட்டியப்பானா உனக்கு பங்கு வாங்கிக் கொடுக்கிறவன்!

‘கலைப்பார் கலைத்தால் கல்லும் கரையும்’

சாமி மாடுபோல அவன் வஞ்சகமின்றி வளர்ந்திருந்தான். பனைமரத்து அடிக்கட்டைபோல இருக்கும் அவன் தேகம். ஊரார் சொத்தை தின்றே சேகேறியிருந்தது.

சித்திரை வெயிலில் சோரும் வாழைக் குருத்தைப் போல அவன் அங்கங்கள் சுருங்கின.

- கலைச்செல்வன் செல்வராஜ்.

[Bagath Manish · Rating 4 out of 5]

This 1942 masterpiece took me off by sheer force.
From the time i started with this book, I noticed a shakespearean structure and narration, only when i was done with it, did i notice and realise an unconventional, out of the world storytelling which was anti-shakespearan at the most.

The plot doesn’t win, neither the conflict between maniyakarar and chinnapan comes to an end, it ends in something which i could term as a cliff hanger if i was a reader in the 80’s

This actually comes to an end, makes a full circle, creates a winner - the character’s quest.

How nagammal goes to any extent to own a piece of land, even if that meant her being exploited at the clutches of despiseful people who devise a ploy against her.

she knows it, However the thing overweighing it all and occupying the centre stage is her dilemma - 10 days of paradise or 1000 years of slavery - where she prefers the former

This book is the most progressive, radical, feminist, tamil literature could ever see. I would have viewed nagammal in a negative shade, despised her, expressed my contempt over her if i had not been in 2022, with this radical mindset and a feminist outlook of mine.

I would say shanmugasundaram as a daring author of his time. If his feminist approach is daring enough to be written in a century in which people were mentally backwards, what’s more daring is the way he mocks the temple priests

“The temple priest was fasting, that’s why he ate 10 bananas and drank a litre of milk”

This would’ve stirred a major controversy at that time. He is brilliant to have not restricted himself to a confined space and to have valued the story’s artfulness and not penning it in accord with the structure of most of the books released at that time

Shanmugasundaram’s narration is quirky, brilliant and he breaks all the boundaries in writing a character.

Nagammal would go to any extent, even if it meant to be exploited by people to become independent, to gain a sense of freedom, to watch her daughter sport her favourite jewels, To gain a purpose in her life and at last to make a future of her own, and not live someone else’s life.

And nagammal’s will, desire and recklessness, not caring about any consequences shows us how strong she is morally and highlights her self-willed nature, in spite of being a widow ( someone who was widely shunned by various sections of the society at that time ).

Nagammal just wants to be happy, just wants to smile even if it lasted for only a few days or so, her quest is to attain this happiness which she’s been yearning for so long

This book is to be widely embraced by all of us for its modern outlook of a woman.

However the most startling thing is - Be it 1942 or 2022, it is a outlook that would be contentious at the most for the people reading it and they would be baffled on how to see nagammal as - Whether to look at her as a selfish woman who’s to be despised at for not being contained within a society’s definition of a woman or a caged bird who’s willing to escape no matter what it takes so that she would go beyond the infiteness of the sky.

Nagammal occupies a important place in the history of all the greatest fictional characters.
And all the other characters namely - gettiappan and ramayi were wonderfully and so realistically sketched.

Great book, do read it.

[Neranjen · Rating 4 out of 5]

Story of a widow who is dreaming of building a hassle-free independent life for herself and her daughter... but her ideals are often entangled in a greater scheme of things.

The novel is written in the backdrop of a Kongu village, understandably during early 1940s. Nagammal, the titular protagonist is a widow who lost her husband 10 years ago in a religious rural festival. Her 4-years-old daughter, Muthaayi seems to be her only purpose of life, but the child is more affectionate to Nagammal's sister-in-law, Raamayi. Raamayi's husband Chinnappan is the head of their family, but his mother-in-law Kaaliyammal incites chaos into their small family, eventually disintegrating them for the land they own. Nagammal is supported by Gettiyappan, who is understandably the male protagonist of the novel.

The novel depicts the rural life of a small farming family. Though it seems progressive with the plot of an independent woman fighting for her personal freedom, there are many inconsistencies in the sub-plots and voids that never seemed to be addressed throughout. I felt there are some plot conveniences, such as the death of Chinna Gounder. Sometimes, I found the progression of the plot to be bland, with characters taking the story only through dialogues. However, the ending escalated in a snap, unravelling drastic consequences upon the major characters, which doesn't essentially have to the end of the story, rather a huge turn of events. Although, I would say it is a great cliffhanger.

Eventually, the concept of the novel is realistic with the presentation of grounded characters - A woman fighting for her own freedom and to make a good life for her only daughter. A manipulative couple trying to take away her only chance of a good life. The same daughter who prefers her aunt, rather than her own mother. People claiming to support Nagammal where in reality, she is the pawn of their grand scheme involving age-old feud. Enmity, jealousy and determination forms the base of this novel which I am sure will be a good read for the readers expecting village drama.

[Sakthivel · Rating 5 out of 5]

கொங்குமண்ணின் பொக்கிசம்

முதல் வட்டார நாவல் போல் இல்லாமல் முன்னரே நிறைய எழுதியது போல இருந்தது எழுத்தாளரின் எழுத்து நடை. அதே நேரம் வட்டார மொழிதிணிப்பு தீவிரமாக இல்லாமல் இலகுவான எழுத்து நடை அருமை. அற்புதமானதொரு வாசிப்பு அனுபவம்.

[Umesh Kesavan · Rating 2 out of 5]

A novel based in the Kongu region of pre-independence days, it has attained the status of a classic for it's realistic depiction of the farming community. Nagammal, an indepedent woman, fights to get her share of her dead husband's property yet she remains a pawn in the hands of local strongmen who are supporting her for entirely different motives. The inherent conflicts in this plot point are not sketched properly and hence, the novel feels dated and underwhelming as it does not go beyond skimming the surface. The novel is a must read only for those who wish to understand how the Tamil Novel has evolved over times.

[Vasanthi Kala · Rating 5 out of 5]

வெகு சிறப்பான கதையும் அதை சொல்லியிருக்கும் விதமும் பிடித்திருந்தது. தமிழின் இல்லையில்லை இந்திய அளவில் முதல் வட்டார வழக்கு நாவல் இது. கதை எளிமையானதுதான் என்றாலும் அதை சொல்லியிருக்கும் விதம் அருமை. கதையின் மேலடுக்கு சொல்லும் செய்தியை விட இரண்டாம் அடுக்கு தேசியத்தை வலியுறுத்துகிறது.
மின்னூல் வடிவமைப்பு எளிமையாக படிப்பதற்கு ஏதுவாக உள்ளது.

[Gouri Shankar · Rating 4 out of 5]

கதை என்று எதுவும் இல்லை....ஆனால் படிக்க சுவையாக இருந்தது...கொங்கு வட்டார மொழி நடை அதற்கு ஒரு காரணமாக இருக்கலாம்....1942 இல் எழுதப்பட்ட நாவல் என்ற நினைப்பு சிறிதும் இல்லை...