What do you think?
Rate this book
El primer hombre
Cómic basado en "El primer hombre", novela autobiográfica de Albert Camus y obra inacabada ya que la muerte le sobrevino cuando estaba escribiéndola.
Un viaje temporal y sentimental a través de los recuerdos de la primera infancia, una historia con un valor autobiográfico y humano excepcional. El protagonista, Jacques Cormery, álter ego de Camus, retorna a Argelia, su tierra natal, para tratar de dar sentido a su vida. Allí se reencuentra con su anciana madre que apenas recuerda nada y recorre los espacios en los que creció y de los que huyó para alejase de la miseria y la enfermedad.
Con esfuerzo, a través de imágenes y recuerdos arrebatados al olvido, el protagonista reúne los momentos más significativos de su niñez: el papel de una abuela severa y de su dulce madre, el trato con su primer profesor, el descubrimiento del mundo exterior, la triste historia de una tierra devastada por la guerra y la venganza, la figura del padre, un hombre pobre que mantuvo la dignidad hasta el último instante de su vida...
A lo largo de este relato, descubrimos las raíces que marcarán la personalidad de Albert Camus, su sensibilidad, la génesis de su pensamiento y las razones de su compromiso político.
Esta adaptación cuenta con una introducción de Alice Kaplan, especialista en Albert Camus, en la que se explica el contexto de la obra y las circunstancias en las que fue publicada en 1994, con un éxito inmediato.
Un viaje temporal y sentimental a través de los recuerdos de la primera infancia, una historia con un valor autobiográfico y humano excepcional. El protagonista, Jacques Cormery, álter ego de Camus, retorna a Argelia, su tierra natal, para tratar de dar sentido a su vida. Allí se reencuentra con su anciana madre que apenas recuerda nada y recorre los espacios en los que creció y de los que huyó para alejase de la miseria y la enfermedad.
Con esfuerzo, a través de imágenes y recuerdos arrebatados al olvido, el protagonista reúne los momentos más significativos de su niñez: el papel de una abuela severa y de su dulce madre, el trato con su primer profesor, el descubrimiento del mundo exterior, la triste historia de una tierra devastada por la guerra y la venganza, la figura del padre, un hombre pobre que mantuvo la dignidad hasta el último instante de su vida...
A lo largo de este relato, descubrimos las raíces que marcarán la personalidad de Albert Camus, su sensibilidad, la génesis de su pensamiento y las razones de su compromiso político.
Esta adaptación cuenta con una introducción de Alice Kaplan, especialista en Albert Camus, en la que se explica el contexto de la obra y las circunstancias en las que fue publicada en 1994, con un éxito inmediato.
184 pages, Hardcover
First published January 1, 2017
11 people are currently reading
165 people want to read
About the author
Jacques Ferrandez
124 books20 followersJacques Ferrandez was born in Alger, Algeria, but he and his family settled in Nice, France, when he was only a couple of months old. Algeria has been a recurring theme in his work, though. After a six year education at the National School of Decorative Arts, he embarked on a career in comics.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 33 reviews
October 11, 2024
Από το κόμικ:
... "υπάρχει ένα μυστήριο σε αυτόν τον άνθρωπο που θα ήθελα να εξιχνιάσω. Όμως, τελικά, υπάρχει μόνο το μυστήριο της φτώχειας που δημιουργεί πλάσματα χωρίς όνομα και χωρίς παρελθόν, που τα κάνει να μπουν στο απέραντο πλήθος των ανώνυμων νεκρών που έφτιαξαν τον κόσμο πεθαίνοντας για πάντα. Και εγώ που θέλησα να ξεφύγω από μία χώρα, από το πλήθος και μία οικογένεια χωρίς όνομα, είμαι κι εγώ μέλος της φυλής όπου ο καθένας ήταν ο πρώτος άνθρωπος. Προσπάθησα να ξεφύγω από την ανωνυμία, τη φτώχεια, την άγνοια. Γύρισα τον κόσμο, έχτισα, δημιούργησα, πυρπόλησα πλάσματα, με τις μέρες μου ξέχειλα γεμάτες.. κι όμως ξέρω τώρα πως το Σαιν-Μπριέ δεν ήταν ποτέ τίποτα για μένα. Ο θάνατος θα με φέρει στην αληθινή πατρίδα μου".. Σελ. 111.
Από το μυθιστόρημα:
«.. μέσα στην παράξενη ζάλη εκείνης της στιγμής, το άγαλμα που τελικά στήνει ο καθένας και που σκληραίνει στη φωτιά των χρόνων, μέσα στην οποία μετά σέρνεται και εκεί περιμένει την τελική του συντριβή – εκείνο το άγαλμα έσπαγε γρήγορα, κατέρρεε ήδη. Το μόνο που είχε απομείνει ήταν αυτή η αγωνιώδης καρδιά, πρόθυμη να ζήσει, επαναστατώντας ενάντια στη θανατηφόρα τάξη του κόσμου που ήταν μαζί του για σαράντα χρόνια, και ακόμα παλεύει ενάντια στον τοίχο που τον χώριζε από το μυστικό όλης της ζωής, θέλοντας να πάει πιο μακριά - να προχωρήσεις πέρα, και να ανακαλύψεις, να ανακαλύψεις πριν πεθάνεις, να ανακαλύψεις επιτέλους για να είσαι, μόνο μια φορά για να είσαι, για ένα δευτερόλεπτο, αλλά για πάντα».
Δεν έχω διάθεση για πολλά απόψε, ας κλείσω με κάποιες από τις λέξεις του Σαμ Μπέκετ:
«Ακολουθώ τη ροή της άμμου που γλιστρά
Ανάμεσα αμμόλοφο και βότσαλο
Η θερινή βροχή βρέχει τη ζωή μου
Εμένα τη ζωή μου που μου διαφεύγει με καταδιώκει
Απ’ όταν άρχισε μέχρι που να τελειώσει».
Samuel Beckett
“Poèmes, suivi de
Mirlitonnades’, μτφρ: Ιωάννα Αβραμίδου
... "υπάρχει ένα μυστήριο σε αυτόν τον άνθρωπο που θα ήθελα να εξιχνιάσω. Όμως, τελικά, υπάρχει μόνο το μυστήριο της φτώχειας που δημιουργεί πλάσματα χωρίς όνομα και χωρίς παρελθόν, που τα κάνει να μπουν στο απέραντο πλήθος των ανώνυμων νεκρών που έφτιαξαν τον κόσμο πεθαίνοντας για πάντα. Και εγώ που θέλησα να ξεφύγω από μία χώρα, από το πλήθος και μία οικογένεια χωρίς όνομα, είμαι κι εγώ μέλος της φυλής όπου ο καθένας ήταν ο πρώτος άνθρωπος. Προσπάθησα να ξεφύγω από την ανωνυμία, τη φτώχεια, την άγνοια. Γύρισα τον κόσμο, έχτισα, δημιούργησα, πυρπόλησα πλάσματα, με τις μέρες μου ξέχειλα γεμάτες.. κι όμως ξέρω τώρα πως το Σαιν-Μπριέ δεν ήταν ποτέ τίποτα για μένα. Ο θάνατος θα με φέρει στην αληθινή πατρίδα μου".. Σελ. 111.
Από το μυθιστόρημα:
«.. μέσα στην παράξενη ζάλη εκείνης της στιγμής, το άγαλμα που τελικά στήνει ο καθένας και που σκληραίνει στη φωτιά των χρόνων, μέσα στην οποία μετά σέρνεται και εκεί περιμένει την τελική του συντριβή – εκείνο το άγαλμα έσπαγε γρήγορα, κατέρρεε ήδη. Το μόνο που είχε απομείνει ήταν αυτή η αγωνιώδης καρδιά, πρόθυμη να ζήσει, επαναστατώντας ενάντια στη θανατηφόρα τάξη του κόσμου που ήταν μαζί του για σαράντα χρόνια, και ακόμα παλεύει ενάντια στον τοίχο που τον χώριζε από το μυστικό όλης της ζωής, θέλοντας να πάει πιο μακριά - να προχωρήσεις πέρα, και να ανακαλύψεις, να ανακαλύψεις πριν πεθάνεις, να ανακαλύψεις επιτέλους για να είσαι, μόνο μια φορά για να είσαι, για ένα δευτερόλεπτο, αλλά για πάντα».
Δεν έχω διάθεση για πολλά απόψε, ας κλείσω με κάποιες από τις λέξεις του Σαμ Μπέκετ:
«Ακολουθώ τη ροή της άμμου που γλιστρά
Ανάμεσα αμμόλοφο και βότσαλο
Η θερινή βροχή βρέχει τη ζωή μου
Εμένα τη ζωή μου που μου διαφεύγει με καταδιώκει
Απ’ όταν άρχισε μέχρι που να τελειώσει».
Samuel Beckett
“Poèmes, suivi de
Mirlitonnades’, μτφρ: Ιωάννα Αβραμίδου
December 2, 2020
Κείμενο στο Smassing Culture
Το κύκνειο άσμα του Camus έγινε comic
Η σχέση της λογοτεχνίας με τα comics έχει βαθιές ρίζες στην ιστορία της 9ης τέχνης. Τα comics, ως μία πιο προσιτή μορφή ανάγνωσης για μικρά παιδιά, επιτελούσαν για δεκαετίες μια λειτουργία πρόωρης λογοτεχνικής διαπαιδαγώγησης των νέων. Πόσοι από εμάς δεν έχουν την ανάμνηση των κλασσικών εικονογραφημένων; Εδώ και δεκαετίες βέβαια τα comics έχουν αποστασιοποιηθεί από τον παραπληρωματικό χαρακτήρα του παρελθόντος τους, χωρίς όμως να έχουν διακόψει το στενό δεσμό τους με τη λογοτεχνία. Κλασσική και σύγχρονη λογοτεχνία συνεχίζει να τροφοδοτεί την τέχνη των comics, χωρίς όμως να την αντιμετωπίζει με την υπεροψία του παρελθόντος.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι διασκευές λογοτεχνικών έργων του Albert Camus από τον Jacques Ferrandez, έναν εκ των επιφανέστερων σύγχρονων εκπροσώπων της ευρωπαϊκής comic σκηνής. Ο Ferrandez μέχρι στιγμής έχει μεταφέρει σε comic τρία έργα του Camus, τον Ξένο, τον Πρώτο Άνθρωπο και το διήγημα L’Hôte (The Guest), το οποίο αποτελεί το μόνο της σειράς που δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά μέχρι σήμερα. Τα δύο πρώτα πάντως έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά απ’ τις εκδόσεις Πατάκη και κυκλοφορούν σε σκληρόδετες πολυτελείς εκδόσεις. Μάλιστα οι μεταφράσεις και των δύο έχουν γίνει απ’ τις Νίκη Καρακίτσου – Douge και Μαρία Κασαμπάλογλου – Roblin, οι οποίες έχουν προσφέρει αξιόπιστες μεταφράσεις για τη μεγάλη πλειοψηφία των έργων του Camus που κυκλοφορούν στα ελληνικά.
Ο Πρώτος Άνθρωπος, ο οποίος έμεινε τελικά ημιτελής -λόγω του αιφνίδιου θανάτου του συγγραφέα σε τραγικό τροχαίο δυστύχημα, μόλις στα 47 του χρόνια- έμελλε να αποτελέσει το φιλόδοξο κύκνειο άσμα του, το οποίο αν είχε ολοκληρώσει θα μπορούσε ίσως να γίνει το magnum opus του. Το έργο βρέθηκε στον τόπο του δυστυχήματος, μέσα στην τσάντα του, γραμμένο μέσα σε 144 πυκνογραμμένες χειρόγραφες σελίδες, οι οποίες θεωρούνται μόνον ένα πρώτο σχεδίασμα του τελικού σχεδίου που είχε στο μυαλό του ο Camus. Τελικά ο Πρώτος Άνθρωπος, ο οποίος δακτυλογραφήθηκε απ’ την κόρη του, Catherine Camus, εκδόθηκε 34 χρόνια μετά το θάνατο του συγγραφέα του, μόλις το 1994, όταν πλέον είχε περάσει ικανό χρονικό διάστημα απ’ την Απελευθέρωση της Αλγερίας, μία ιστορική συνθήκη εξαιτίας της οποίας δίστασε η οικογένεια του Camus να το κυκλοφορήσει νωρίτερα.
Η υπόθεση του Πρώτου Ανθρώπου αφορά τον Jacques Cormery, έναν επιτυχημένο μεσήλικα Γάλλο λογοτέχνη, ο οποίος επιστρέφει στην Αλγερία, στην οποία γεννήθηκε, προκειμένου να επισκεφτεί την -πλέον- σχεδόν ανήμπορη μητέρα του και να αναζητήσει τις ρίζες του. Η επιστροφή στις φτωχογειτονιές που μεγάλωσε ανασύρουν στη μνήμη του τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, που μεγάλωσε με τη μητέρα του και την αυστηρή γιαγιά του, αφού τον πατέρα του δεν κατάφερε να τον γνωρίσει ποτέ, επειδή είχε σκοτωθεί στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το τελευταίο βιβλίο του Camus ήταν και το πλέον αυτοβιογραφικό του. Τα πολλά κοινά στοιχεία του Jacques Cormery με τον συγγραφέα (ο οποίος επίσης μεγάλωσε στο Αλγέρι με τη μητέρα και τη γιαγιά του, έχοντας χάσει τον πατέρα του στον πόλεμο) τον καθιστούν ένα λογοτεχνικό alter ego του. Όμως τον Camus δεν τον απασχολεί να γράψει μία αυτοβιογραφία. Τα προσωπικά του βιώματα αλληλοδιαπλέκονται με τη μυθοπλασία προκειμένου το έργο του να αποκτήσει διαχρονικότητα, αναφερόμενο σε κοινούς τόπους ανεξαρτήτως του συγκεκριμένου χώρου και χρόνου όπου τοποθετεί τη διήγησή του, χαρακτηριστικό κάθε κλασσικού έργου. Γι’ αυτό δηλώνει σαφώς -μέσω του πρωταγωνιστή – alter ego του- ότι «θα ήθελα να μιλήσω εξ ονόματος εκείνων που τους αρνήθηκαν το λόγο». Έχοντας θέσει το στόχο του, η οικουμενική ματιά του Camus στρέφει το ενδιαφέρον των αναγνωστών σε ιστορίες ανθρώπων χωρίς φωνή, όπως ήταν η αγράμματη μητέρα του ή ο πατέρας του που ήταν θύμα του πιο αιματηρού πολέμου μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ή και οι Άραβες του Αλγερίου, που το Γαλλικό κράτος είχε αποικίσει τη χώρα τους στέλνοντας οικογένειες Γάλλων να την εποικίσουν, μεταξύ των οποίων βρισκόταν και η δική του οικογένεια.
Η μεταφορά του βιβλίου σε comic απ’ τον Jacques Ferrandez ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα, ειδικά αφού πρόκειται για ένα μυθιστόρημα ημιτελές, με κενά στην αφήγηση, τα οποία ο Καμύ (όπως φαίνεται απ’ τις σημειώσεις των χειρογράφων του) επιθυμούσε να τα καλύψει, διανθίζοντας το πρώτο αυτό σχεδίασμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν είχε κατορθώσει καν να ολοκληρώσει την ιστορία, για την εξέλιξη της οποίας είχε αφήσει μόνον υπαινιγμούς μέσω σημειώσεων στο τέλος των χειρογράφων του. Όμως τελικά, ακριβώς αυτή η δυσκολία του ημιτελούς έργου μετατρέπεται σε μία απ’ τις σημαντικότερες αρετές της comic διασκευής του, αφού η αποσπασματικότητα της αφήγησης στα καρέ του Ferrandez αφήνει με δημιουργικό τρόπο υπαινιγμούς για τα υπαρκτά -παρ’ ότι ακούσια- κενά της πλοκής. Εύστοχα παρατηρεί επ’ αυτού η Alice Kaplan στην εισαγωγή που συνοδεύει την έκδοση, ότι το comic «αποδεικνύεται ακριβώς το τέλειο μέσο» επειδή «ανάμεσα στα καρέ υπάρχει πάντα το κενό, η έλλειψη, που επιτρέπει κάθε στιγμή στον αναγνώστη να ταξιδέψει πέρα από ό,τι λέγεται, από ό,τι φαίνεται».
Ο Ferrandez έχει μεγαλώσει κι εκείνος στην Αλγερία κι αυτή η κοινή καταγωγή του δημιουργεί ένα συναισθηματικό δεσμό με τον Νομπελίστα Γάλλο συγγραφέα. Όμως, πέραν αυτού, η καταγωγή του Ferrandez απ’ την Αλγερία του προσφέρει το προνόμιο να γνωρίζει βιωματικά τον τόπο στον οποίο εκτυλίσσεται το μυθιστόρημα και να μπορεί να αποδώσει στο σχέδιό του με ρεαλισμό και λεπτομέρεια την ατμόσφαιρα, τους ανθρώπους, ακόμα και τα τοπία, τους δρόμους και τα κτήρια της χώρας. Το σχεδιαστικό στυλ του Ferrandez εντάσσεται στην ευρωπαϊκή παράδοση των comics, της οποίας αποτελεί μία απ’ τις πιο ταλαντούχες σύγχρονες πένες. Με επιμονή στη λεπτομέρεια ο Ferrandez εστιάζει στα πρόσωπα των χαρακτήρων του έργου του για να αποδώσει τα συναισθήματά τους, ενώ εντυπωσιάζει η συχνότητα που αποτυπώνει πολυπληθείς συγκεντρώσεις στις πόλεις, στα σχολεία και αλλού, χωρίς να ελλαττώνεται η προσοχή του στις λεπτομέρειες. Οι πρωταγωνιστές του μοιάζουν να τοποθετούνται σε ένα σχεδόν ζωγραφικό καμβά, που στα καρέ του καταφέρνει να συνεπάρει τον αναγνώστη, να τον ταξιδέψει σε ατέλειωτες θάλασσες, να τον ξεναγήσει στους πολυπληθείς δρόμους του Αλγερίου, αλλά και να τον υποβάλλει να νιώσει αβοήθητος -όπως οι πρωταγωνιστές- σε βροχερά νυχτερινά σκηνικά και στο θανατηφόρο πεδίο του πολέμου.
Για το τέλος μένει πάντοτε ένα ερώτημα που συχνά αναδύεται σε διασκευές σημαντικών λογοτεχνικών έργων σε comics: έχει άραγε αυτόνομη καλλιτεχνική αξία το έργο του Ferrandez ή χρησιμεύει μόνον ως μία εισαγωγή στο έργο του Camus, απευθυνόμενο κυρίως σε μικρότερες ηλικίες; Σίγουρα κανείς -ούτε ο ίδιος ο δημιουργός φυσικά- δεν θα μπορούσε να συγκρίνει το έργο ενός απ’ τους κορυφαίους λογοτέχνες του 20ου αιώνα με μία διασκευή του σε comic μορφή. Όμως θα ήταν λάθος -βιασύνης ή απειρίας- να παραβλεφθεί και η αυτ��νομη καλλιτεχνική αξία του έργου του Ferrandez, ο οποίος με όλο του το ταλέντο, την προσήλωση στη λεπτομέρεια και το σεβασμό στο πρωτότυπο κείμενο έχει δημιουργήσει ένα comic υψηλότατου επιπέδου, ένα από εκείνα τα comics που οδηγούν μικρούς και μεγάλους να αγαπήσουν την 9η τέχνη. Πρέπει να παραδεχθούμε λοιπόν ότι πράγματι τα comics του Ferrandez έχουν την αρετή να εισάγουν με προσιτό τρόπο τις μικρότερες ηλικίες στο έργο του Camus (άλλωστε έχουν χρησιμοποιηθεί και στις σχολικές αίθουσες της Γαλλίας γι’ αυτό το σκοπό), όμως έχουν και τη δύναμη να γνωρίσουν σε αναγνώστες κάθε ηλικίας τη μαγεία της τέχνης των comics. Κι αυτή η συνεισφορά τους είναι εξίσου ανεκτίμητη.
Ακούστε το και σε μορφή Podcast: https://youtu.be/u8FFxoYmFoY
Το κύκνειο άσμα του Camus έγινε comic
Η σχέση της λογοτεχνίας με τα comics έχει βαθιές ρίζες στην ιστορία της 9ης τέχνης. Τα comics, ως μία πιο προσιτή μορφή ανάγνωσης για μικρά παιδιά, επιτελούσαν για δεκαετίες μια λειτουργία πρόωρης λογοτεχνικής διαπαιδαγώγησης των νέων. Πόσοι από εμάς δεν έχουν την ανάμνηση των κλασσικών εικονογραφημένων; Εδώ και δεκαετίες βέβαια τα comics έχουν αποστασιοποιηθεί από τον παραπληρωματικό χαρακτήρα του παρελθόντος τους, χωρίς όμως να έχουν διακόψει το στενό δεσμό τους με τη λογοτεχνία. Κλασσική και σύγχρονη λογοτεχνία συνεχίζει να τροφοδοτεί την τέχνη των comics, χωρίς όμως να την αντιμετωπίζει με την υπεροψία του παρελθόντος.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι διασκευές λογοτεχνικών έργων του Albert Camus από τον Jacques Ferrandez, έναν εκ των επιφανέστερων σύγχρονων εκπροσώπων της ευρωπαϊκής comic σκηνής. Ο Ferrandez μέχρι στιγμής έχει μεταφέρει σε comic τρία έργα του Camus, τον Ξένο, τον Πρώτο Άνθρωπο και το διήγημα L’Hôte (The Guest), το οποίο αποτελεί το μόνο της σειράς που δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά μέχρι σήμερα. Τα δύο πρώτα πάντως έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά απ’ τις εκδόσεις Πατάκη και κυκλοφορούν σε σκληρόδετες πολυτελείς εκδόσεις. Μάλιστα οι μεταφράσεις και των δύο έχουν γίνει απ’ τις Νίκη Καρακίτσου – Douge και Μαρία Κασαμπάλογλου – Roblin, οι οποίες έχουν προσφέρει αξιόπιστες μεταφράσεις για τη μεγάλη πλειοψηφία των έργων του Camus που κυκλοφορούν στα ελληνικά.
Ο Πρώτος Άνθρωπος, ο οποίος έμεινε τελικά ημιτελής -λόγω του αιφνίδιου θανάτου του συγγραφέα σε τραγικό τροχαίο δυστύχημα, μόλις στα 47 του χρόνια- έμελλε να αποτελέσει το φιλόδοξο κύκνειο άσμα του, το οποίο αν είχε ολοκληρώσει θα μπορούσε ίσως να γίνει το magnum opus του. Το έργο βρέθηκε στον τόπο του δυστυχήματος, μέσα στην τσάντα του, γραμμένο μέσα σε 144 πυκνογραμμένες χειρόγραφες σελίδες, οι οποίες θεωρούνται μόνον ένα πρώτο σχεδίασμα του τελικού σχεδίου που είχε στο μυαλό του ο Camus. Τελικά ο Πρώτος Άνθρωπος, ο οποίος δακτυλογραφήθηκε απ’ την κόρη του, Catherine Camus, εκδόθηκε 34 χρόνια μετά το θάνατο του συγγραφέα του, μόλις το 1994, όταν πλέον είχε περάσει ικανό χρονικό διάστημα απ’ την Απελευθέρωση της Αλγερίας, μία ιστορική συνθήκη εξαιτίας της οποίας δίστασε η οικογένεια του Camus να το κυκλοφορήσει νωρίτερα.
Η υπόθεση του Πρώτου Ανθρώπου αφορά τον Jacques Cormery, έναν επιτυχημένο μεσήλικα Γάλλο λογοτέχνη, ο οποίος επιστρέφει στην Αλγερία, στην οποία γεννήθηκε, προκειμένου να επισκεφτεί την -πλέον- σχεδόν ανήμπορη μητέρα του και να αναζητήσει τις ρίζες του. Η επιστροφή στις φτωχογειτονιές που μεγάλωσε ανασύρουν στη μνήμη του τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, που μεγάλωσε με τη μητέρα του και την αυστηρή γιαγιά του, αφού τον πατέρα του δεν κατάφερε να τον γνωρίσει ποτέ, επειδή είχε σκοτωθεί στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το τελευταίο βιβλίο του Camus ήταν και το πλέον αυτοβιογραφικό του. Τα πολλά κοινά στοιχεία του Jacques Cormery με τον συγγραφέα (ο οποίος επίσης μεγάλωσε στο Αλγέρι με τη μητέρα και τη γιαγιά του, έχοντας χάσει τον πατέρα του στον πόλεμο) τον καθιστούν ένα λογοτεχνικό alter ego του. Όμως τον Camus δεν τον απασχολεί να γράψει μία αυτοβιογραφία. Τα προσωπικά του βιώματα αλληλοδιαπλέκονται με τη μυθοπλασία προκειμένου το έργο του να αποκτήσει διαχρονικότητα, αναφερόμενο σε κοινούς τόπους ανεξαρτήτως του συγκεκριμένου χώρου και χρόνου όπου τοποθετεί τη διήγησή του, χαρακτηριστικό κάθε κλασσικού έργου. Γι’ αυτό δηλώνει σαφώς -μέσω του πρωταγωνιστή – alter ego του- ότι «θα ήθελα να μιλήσω εξ ονόματος εκείνων που τους αρνήθηκαν το λόγο». Έχοντας θέσει το στόχο του, η οικουμενική ματιά του Camus στρέφει το ενδιαφέρον των αναγνωστών σε ιστορίες ανθρώπων χωρίς φωνή, όπως ήταν η αγράμματη μητέρα του ή ο πατέρας του που ήταν θύμα του πιο αιματηρού πολέμου μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ή και οι Άραβες του Αλγερίου, που το Γαλλικό κράτος είχε αποικίσει τη χώρα τους στέλνοντας οικογένειες Γάλλων να την εποικίσουν, μεταξύ των οποίων βρισκόταν και η δική του οικογένεια.
Η μεταφορά του βιβλίου σε comic απ’ τον Jacques Ferrandez ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα, ειδικά αφού πρόκειται για ένα μυθιστόρημα ημιτελές, με κενά στην αφήγηση, τα οποία ο Καμύ (όπως φαίνεται απ’ τις σημειώσεις των χειρογράφων του) επιθυμούσε να τα καλύψει, διανθίζοντας το πρώτο αυτό σχεδίασμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν είχε κατορθώσει καν να ολοκληρώσει την ιστορία, για την εξέλιξη της οποίας είχε αφήσει μόνον υπαινιγμούς μέσω σημειώσεων στο τέλος των χειρογράφων του. Όμως τελικά, ακριβώς αυτή η δυσκολία του ημιτελούς έργου μετατρέπεται σε μία απ’ τις σημαντικότερες αρετές της comic διασκευής του, αφού η αποσπασματικότητα της αφήγησης στα καρέ του Ferrandez αφήνει με δημιουργικό τρόπο υπαινιγμούς για τα υπαρκτά -παρ’ ότι ακούσια- κενά της πλοκής. Εύστοχα παρατηρεί επ’ αυτού η Alice Kaplan στην εισαγωγή που συνοδεύει την έκδοση, ότι το comic «αποδεικνύεται ακριβώς το τέλειο μέσο» επειδή «ανάμεσα στα καρέ υπάρχει πάντα το κενό, η έλλειψη, που επιτρέπει κάθε στιγμή στον αναγνώστη να ταξιδέψει πέρα από ό,τι λέγεται, από ό,τι φαίνεται».
Ο Ferrandez έχει μεγαλώσει κι εκείνος στην Αλγερία κι αυτή η κοινή καταγωγή του δημιουργεί ένα συναισθηματικό δεσμό με τον Νομπελίστα Γάλλο συγγραφέα. Όμως, πέραν αυτού, η καταγωγή του Ferrandez απ’ την Αλγερία του προσφέρει το προνόμιο να γνωρίζει βιωματικά τον τόπο στον οποίο εκτυλίσσεται το μυθιστόρημα και να μπορεί να αποδώσει στο σχέδιό του με ρεαλισμό και λεπτομέρεια την ατμόσφαιρα, τους ανθρώπους, ακόμα και τα τοπία, τους δρόμους και τα κτήρια της χώρας. Το σχεδιαστικό στυλ του Ferrandez εντάσσεται στην ευρωπαϊκή παράδοση των comics, της οποίας αποτελεί μία απ’ τις πιο ταλαντούχες σύγχρονες πένες. Με επιμονή στη λεπτομέρεια ο Ferrandez εστιάζει στα πρόσωπα των χαρακτήρων του έργου του για να αποδώσει τα συναισθήματά τους, ενώ εντυπωσιάζει η συχνότητα που αποτυπώνει πολυπληθείς συγκεντρώσεις στις πόλεις, στα σχολεία και αλλού, χωρίς να ελλαττώνεται η προσοχή του στις λεπτομέρειες. Οι πρωταγωνιστές του μοιάζουν να τοποθετούνται σε ένα σχεδόν ζωγραφικό καμβά, που στα καρέ του καταφέρνει να συνεπάρει τον αναγνώστη, να τον ταξιδέψει σε ατέλειωτες θάλασσες, να τον ξεναγήσει στους πολυπληθείς δρόμους του Αλγερίου, αλλά και να τον υποβάλλει να νιώσει αβοήθητος -όπως οι πρωταγωνιστές- σε βροχερά νυχτερινά σκηνικά και στο θανατηφόρο πεδίο του πολέμου.
Για το τέλος μένει πάντοτε ένα ερώτημα που συχνά αναδύεται σε διασκευές σημαντικών λογοτεχνικών έργων σε comics: έχει άραγε αυτόνομη καλλιτεχνική αξία το έργο του Ferrandez ή χρησιμεύει μόνον ως μία εισαγωγή στο έργο του Camus, απευθυνόμενο κυρίως σε μικρότερες ηλικίες; Σίγουρα κανείς -ούτε ο ίδιος ο δημιουργός φυσικά- δεν θα μπορούσε να συγκρίνει το έργο ενός απ’ τους κορυφαίους λογοτέχνες του 20ου αιώνα με μία διασκευή του σε comic μορφή. Όμως θα ήταν λάθος -βιασύνης ή απειρίας- να παραβλεφθεί και η αυτ��νομη καλλιτεχνική αξία του έργου του Ferrandez, ο οποίος με όλο του το ταλέντο, την προσήλωση στη λεπτομέρεια και το σεβασμό στο πρωτότυπο κείμενο έχει δημιουργήσει ένα comic υψηλότατου επιπέδου, ένα από εκείνα τα comics που οδηγούν μικρούς και μεγάλους να αγαπήσουν την 9η τέχνη. Πρέπει να παραδεχθούμε λοιπόν ότι πράγματι τα comics του Ferrandez έχουν την αρετή να εισάγουν με προσιτό τρόπο τις μικρότερες ηλικίες στο έργο του Camus (άλλωστε έχουν χρησιμοποιηθεί και στις σχολικές αίθουσες της Γαλλίας γι’ αυτό το σκοπό), όμως έχουν και τη δύναμη να γνωρίσουν σε αναγνώστες κάθε ηλικίας τη μαγεία της τέχνης των comics. Κι αυτή η συνεισφορά τους είναι εξίσου ανεκτίμητη.
Ακούστε το και σε μορφή Podcast: https://youtu.be/u8FFxoYmFoY
July 9, 2019
I've never read the book original, so I can't compare them, the adaptation is an interesting, but sad history of colonial Algeria seen thru the eyes of a fictional family of similar circumstances to Albert Camus'. Perfectly illustrated with a combination of pen and water, the art and text complement each other, Jacques Ferrandez is a world-class artist. Not as much of a downer as his version of The Stranger, but it's not as intense either, an excellent read.
November 25, 2020
Η μεταφορά του βιβλίου σε comic απ’ τον Jacques Ferrandez ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα, ειδικά αφού πρόκειται για ένα μυθιστόρημα ημιτελές, με κενά στην αφήγηση, τα οποία ο Καμύ (όπως φαίνεται απ’ τις σημειώσεις των χειρογράφων του) επιθυμούσε να τα καλύψει, διανθίζοντας το πρώτο αυτό σχεδίασμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν είχε κατορθώσει καν να ολοκληρώσει την ιστορία, για την εξέλιξη της οποίας είχε αφήσει μόνον υπαινιγμούς μέσω σημειώσεων στο τέλος των χειρογράφων του. Όμως τελικά, ακριβώς αυτή η δυσκολία του ημιτελούς έργου μετατρέπεται σε μία απ’ τις σημαντικότερες αρετές της comic διασκευής του, αφού η αποσπασματικότητα της αφήγησης στα καρέ του Ferrandez αφήνει με δημιουργικό τρόπο υπαινιγμούς για τα υπαρκτά -παρ’ ότι ακούσια- κενά της πλοκής. Εύστοχα παρατηρεί επ’ αυτού η Alice Kaplan στην εισαγωγή που συνοδεύει την έκδοση, ότι το comic «αποδεικνύεται ακριβώς το τέλειο μέσο» επειδή «ανάμεσα στα καρέ υπάρχει πάντα το κενό, η έλλειψη, που επιτρέπει κάθε στιγμή στον αναγνώστη να ταξιδέψει πέρα από ό,τι λέγεται, από ό,τι φαίνεται».
Ο Ferrandez έχει μεγαλώσει κι εκείνος στην Αλγερία κι αυτή η κοινή καταγωγή του δημιουργεί ένα συναισθηματικό δεσμό με τον Νομπελίστα Γάλλο συγγραφέα. Όμως, πέραν αυτού, η καταγωγή του Ferrandez απ’ την Αλγερία του προσφέρει το προνόμιο να γνωρίζει βιωματικά τον τόπο στον οποίο εκτυλίσσεται το μυθιστόρημα και να μπορεί να αποδώσει στο σχέδιό του με ρεαλισμό και λεπτομέρεια την ατμόσφαιρα, τους ανθρώπους, ακόμα και τα τοπία, τους δρόμους και τα κτήρια της χώρας. Το σχεδιαστικό στυλ του Ferrandez εντάσσεται στην ευρωπαϊκή παράδοση των comics, της οποίας αποτελεί μία απ’ τις πιο ταλαντούχες σύγχρονες πένες. Με επιμονή στη λεπτομέρεια ο Ferrandez εστιάζει στα πρόσωπα των χαρακτήρων του έργου του για να αποδώσει τα συναισθήματά τους, ενώ εντυπωσιάζει η συχνότητα που αποτυπώνει πολυπληθείς συγκεντρώσεις στις πόλεις, στα σχολεία και αλλού, χωρίς να ελλαττώνεται η προσοχή του στις λεπτομέρειες. Οι πρωταγωνιστές του μοιάζουν να τοποθετούνται σε ένα σχεδόν ζωγραφικό καμβά, που στα καρέ του καταφέρνει να συνεπάρει τον αναγνώστη, να τον ταξιδέψει σε ατέλειωτες θάλασσες, να τον ξεναγήσει στους πολυπληθείς δρόμους του Αλγερίου, αλλά και να τον υποβάλλει να νιώσει αβοήθητος -όπως οι πρωταγωνιστές- σε βροχερά νυχτερινά σκηνικά και στο θανατηφόρο πεδίο του πολέμου.
Κείμενο στο Smassing Culture
Ο Ferrandez έχει μεγαλώσει κι εκείνος στην Αλγερία κι αυτή η κοινή καταγωγή του δημιουργεί ένα συναισθηματικό δεσμό με τον Νομπελίστα Γάλλο συγγραφέα. Όμως, πέραν αυτού, η καταγωγή του Ferrandez απ’ την Αλγερία του προσφέρει το προνόμιο να γνωρίζει βιωματικά τον τόπο στον οποίο εκτυλίσσεται το μυθιστόρημα και να μπορεί να αποδώσει στο σχέδιό του με ρεαλισμό και λεπτομέρεια την ατμόσφαιρα, τους ανθρώπους, ακόμα και τα τοπία, τους δρόμους και τα κτήρια της χώρας. Το σχεδιαστικό στυλ του Ferrandez εντάσσεται στην ευρωπαϊκή παράδοση των comics, της οποίας αποτελεί μία απ’ τις πιο ταλαντούχες σύγχρονες πένες. Με επιμονή στη λεπτομέρεια ο Ferrandez εστιάζει στα πρόσωπα των χαρακτήρων του έργου του για να αποδώσει τα συναισθήματά τους, ενώ εντυπωσιάζει η συχνότητα που αποτυπώνει πολυπληθείς συγκεντρώσεις στις πόλεις, στα σχολεία και αλλού, χωρίς να ελλαττώνεται η προσοχή του στις λεπτομέρειες. Οι πρωταγωνιστές του μοιάζουν να τοποθετούνται σε ένα σχεδόν ζωγραφικό καμβά, που στα καρέ του καταφέρνει να συνεπάρει τον αναγνώστη, να τον ταξιδέψει σε ατέλειωτες θάλασσες, να τον ξεναγήσει στους πολυπληθείς δρόμους του Αλγερίου, αλλά και να τον υποβάλλει να νιώσει αβοήθητος -όπως οι πρωταγωνιστές- σε βροχερά νυχτερινά σκηνικά και στο θανατηφόρο πεδίο του πολέμου.
Κείμενο στο Smassing Culture
January 21, 2023
"O primeiro homem" título do livro parece-me ser a infância que formou a identidade do escritor. O livro é nostálgico, e faz um regresso ao passado de Camus que foi muito pobre e passado na Argélia onde nasceu. Um país muçulmano mas colônia Francesa durante muitos anos. Apreciei as questões sociais e a sensibilidade e simplicidade como foram tratadas. Adorei as magnificas pinturas e desenhos com detalhes incríveis sobre os ambientes citadinos e do marítimos.
September 4, 2020
Full bitaitanço soon.
July 18, 2018
4,5
J'ai vraiment adoré et ça donne envie de relire Camus.
J'ai vraiment adoré et ça donne envie de relire Camus.
June 30, 2019
8,5 de 10*
Graphics novels adaptadas de romances julgo que são uma combinação vencedora. A tudo o que de bom tem um romance, adicionar uma ilustração de qualidade só pode resultar num bom livro. É o caso deste “O Primeiro Homem”.
Comentário completo em:
https://abibliotecadajoao.blogspot.co...
Graphics novels adaptadas de romances julgo que são uma combinação vencedora. A tudo o que de bom tem um romance, adicionar uma ilustração de qualidade só pode resultar num bom livro. É o caso deste “O Primeiro Homem”.
Comentário completo em:
https://abibliotecadajoao.blogspot.co...
January 22, 2023
Opinião no meu blogue: https://wwwescrevinhados-cantarinha.b...
November 17, 2019
I find that graphic novels can be a good way to tell a story, and Camus is a great author, but this combination didn't work for me. The illustrations didn't really expand or move the story forward. Recognizing that Camus' book was largely autobiographical, I appreciated the opportunity to gain more insight into his past, hence the three stars.
December 22, 2018
A graphic retelling of the unfinished novel that Albert Camus was working on when he died. The novel was completed by his wife and his daughter and published 35 years after his death, although it still has a feeling of incompleteness. Essentially, it tells the story of one man searching for the truth about his dead father and his parents life together, as short as it was, and through this journey of self-discovery, he is looking to discover his own identity. The book is beautifully drawn and engaging to read although I couldn't help but think something was missing.
April 23, 2022
Muito bom.
Relido em 2022. Já pouco me lembrava da história, confesso, portanto gostei muito de a relembrar.
Esta novela gráfica é baseada no livro que Albert Camus deixou por terminar, ao morrer inesperadamente num desastre de automóvel em 1960. Camus é, talvez, um dos meus autores preferidos do século XX. Esta adaptação está muito bem feita, tendo em conta a complexidade da história (são várias as narrativas paralelas, especialmente as que remetem para o passado, contadas em analepse). Não li o original, confesso, mas gosto bastante desta adaptação.
Relido em 2022. Já pouco me lembrava da história, confesso, portanto gostei muito de a relembrar.
Esta novela gráfica é baseada no livro que Albert Camus deixou por terminar, ao morrer inesperadamente num desastre de automóvel em 1960. Camus é, talvez, um dos meus autores preferidos do século XX. Esta adaptação está muito bem feita, tendo em conta a complexidade da história (são várias as narrativas paralelas, especialmente as que remetem para o passado, contadas em analepse). Não li o original, confesso, mas gosto bastante desta adaptação.
November 29, 2022
Güzel bir uyarlama. Sonuna kadar sizi tutuyor ama sonunda biraz çizgi romandan kitaba dönüyor olsa da güzel.
December 27, 2020
Um conjunto de histórias e pensamentos de um Homem brilhante. A dúvida e a descoberta do mundo, qual o nosso papel e destino.
Bom desenho e adaptação.
Bom desenho e adaptação.
December 30, 2020
The First Man: The Graphic Novel is a graphic novel illustrated by Jacques Ferrandez, translated by Ryan Bloom, and based on a novel written by Albert Camus. Fragments by Camus are tenderly knitted together by translator Bloom and cartoonist Fernandez into an episodic ramble that intrigues at times but falls well short of the epic that Camus had planned.
Albert Camus was a French Algerian philosopher, author, and journalist. He won the Nobel Prize in Literature at the age of 44 in 1957, the second-youngest recipient in history.
Jacques Cormery, Camus' stand-in, is an Algerian-born writer who is the toast of 1957 Parisian literary society. A superb brooder with a dashingly Gallic cinematic appeal, Jacques is torn between worlds. While successful in France, he remains the pugnacious colonial outsider.
His flurry of childhood memories, from swimming to hunting and picnicking, are mixed with ruminations on the nature of the homeland he hates to love – dissecting the knotted relationship of French colonials to Algerian Arabs. Too much of this is wound up in Jacques's cyclical guilt over his poor, illiterate mother, about whom he unloads on his painfully acquiescent lover.
The First Man: The Graphic Novel is written and constructed moderately well. While Fernandez's colors and architectural attention evokes the spare, sun-scorched Mediterranean setting, his inexpressive faces don't help enliven an already stiff narrative, which make some sense as the graphic novel is based on a work that was woefully incomplete as Camus died suddenly before he completed the novel this graphic novel is based on.
All in all, The First Man: The Graphic Novel is a mediocre moody adaptation that doesn’t have the philosophical clout of a philosopher as Albert Camus.
Albert Camus was a French Algerian philosopher, author, and journalist. He won the Nobel Prize in Literature at the age of 44 in 1957, the second-youngest recipient in history.
Jacques Cormery, Camus' stand-in, is an Algerian-born writer who is the toast of 1957 Parisian literary society. A superb brooder with a dashingly Gallic cinematic appeal, Jacques is torn between worlds. While successful in France, he remains the pugnacious colonial outsider.
His flurry of childhood memories, from swimming to hunting and picnicking, are mixed with ruminations on the nature of the homeland he hates to love – dissecting the knotted relationship of French colonials to Algerian Arabs. Too much of this is wound up in Jacques's cyclical guilt over his poor, illiterate mother, about whom he unloads on his painfully acquiescent lover.
The First Man: The Graphic Novel is written and constructed moderately well. While Fernandez's colors and architectural attention evokes the spare, sun-scorched Mediterranean setting, his inexpressive faces don't help enliven an already stiff narrative, which make some sense as the graphic novel is based on a work that was woefully incomplete as Camus died suddenly before he completed the novel this graphic novel is based on.
All in all, The First Man: The Graphic Novel is a mediocre moody adaptation that doesn’t have the philosophical clout of a philosopher as Albert Camus.
May 6, 2019
(PT) "O Primeiro Homem" é, de uma certa maneira, o livro que Albert Camus andava a escrever quando morreu, em janeiro de 1960. Publicado em 1995, 35 anos depois da sua morte, é uma autobiografia e a história de amor entre um filho e a sua mãe, viúva de guerra e criada por uma avó dominante.
Este livro é uma mistura entre esse livro e a vida de Camus. Situado nos anos 50, numa Argélia que vivia já as dores da sua guerra de independência, do ódio dos árabes para com os colonos - os "pieds-noirs" - aqui mostra uma pessoa que luta entre o seu lar que sabe que vai desaparecer, e uma França que não entende e tem dificuldades em se adaptar. Em suma, é sobre o seu lar e a sua juventude, a defesa dos oprimidos, e a sua luta interior pela justiça e ele, sendo "pied-noir", tendo crescido pobre, consegue entender a razão porque os árabes se revoltam.
Em termos gráficos, tudo é claro. As cores reflectem o quente verão mediterrânico, a cor da terra e do trabalho árduo. Há uma melancolia subjacente, que mesmo o amor não consegue esbater. Mas é essa melancolia quente que torna isto único.
Este livro é uma mistura entre esse livro e a vida de Camus. Situado nos anos 50, numa Argélia que vivia já as dores da sua guerra de independência, do ódio dos árabes para com os colonos - os "pieds-noirs" - aqui mostra uma pessoa que luta entre o seu lar que sabe que vai desaparecer, e uma França que não entende e tem dificuldades em se adaptar. Em suma, é sobre o seu lar e a sua juventude, a defesa dos oprimidos, e a sua luta interior pela justiça e ele, sendo "pied-noir", tendo crescido pobre, consegue entender a razão porque os árabes se revoltam.
Em termos gráficos, tudo é claro. As cores reflectem o quente verão mediterrânico, a cor da terra e do trabalho árduo. Há uma melancolia subjacente, que mesmo o amor não consegue esbater. Mas é essa melancolia quente que torna isto único.
February 23, 2021
CATALÀ
L'autobiografia de Camus. El contrast entre les seves arrels en una família pobre a Argèlia, i el món cult, selecte però buit de París. D'aquí emergeix una consciència de classe que no serà de saló, sinó arrelada a la realitat d'un pare alsacià mort a la IIGM, una àvia menorquina emigrant i una mare sordmuda que mai va poder estudiar. I un mestre, el senyor Bernard que és un far de llum en un men caòtic. El capítol dedicat al mestre és preciós.
ENGLISH
Camus' autobiography. The contrast between his roots in a poor family in Algeria, and the cultured, select, but empty world of Paris. From here emerges a class conscience that will not be a salon conscience, but rather a conscience rooted in the reality of an Alsatian father who died in World War II, a Menorcan emigrant aunt and a deaf mother who was never able to study. And a teacher, Mr. Bernard, who is a beacon of light in a chaotic world. The chapter dedicated to the teacher is precious. .
L'autobiografia de Camus. El contrast entre les seves arrels en una família pobre a Argèlia, i el món cult, selecte però buit de París. D'aquí emergeix una consciència de classe que no serà de saló, sinó arrelada a la realitat d'un pare alsacià mort a la IIGM, una àvia menorquina emigrant i una mare sordmuda que mai va poder estudiar. I un mestre, el senyor Bernard que és un far de llum en un men caòtic. El capítol dedicat al mestre és preciós.
ENGLISH
Camus' autobiography. The contrast between his roots in a poor family in Algeria, and the cultured, select, but empty world of Paris. From here emerges a class conscience that will not be a salon conscience, but rather a conscience rooted in the reality of an Alsatian father who died in World War II, a Menorcan emigrant aunt and a deaf mother who was never able to study. And a teacher, Mr. Bernard, who is a beacon of light in a chaotic world. The chapter dedicated to the teacher is precious. .
December 5, 2024
Albert Camus'nün 1960 yılının Ocak'ında bir araba kazasında yayıncısıyla birlikte yaşamını yitirmesinden sonra çantasında bitmemiş bir roman bulunmuş. İlk Adam ismiyle dilimize de aktarılan bu kitap yazarın otobiyografik kurmaca eseri. Kurmaca bir karakter üzerinden çocukluğunu, ailesini, Cezayir'deki şiddeti, kendisini dönüştüren kişileri ve olayları anlatmış. Grafik roman uyarlaması çok başarılı. Anlatılan hikaye çizgilerle daha da güçlenmiş. Albert Camus'nün eserlerini seviyorsanız mutlaka okumalısınız.
Alıntı;
"Kırk yaşındayım. Bu taşın altına gömülen ve babam olan adam benden genç. Toprak ölü çocuklarla dolu. Bugünün kır saçlı çocuklarının gencecik babaları..."
Çeviride takıldığım noktalar oldu; zamir kullanımları, akışı bozan virgüller, bir iki yerde anlatım bozukluğu. Çeviri berbat diyemem ama daha iyi olabilirdi.
Alıntı;
"Kırk yaşındayım. Bu taşın altına gömülen ve babam olan adam benden genç. Toprak ölü çocuklarla dolu. Bugünün kır saçlı çocuklarının gencecik babaları..."
Çeviride takıldığım noktalar oldu; zamir kullanımları, akışı bozan virgüller, bir iki yerde anlatım bozukluğu. Çeviri berbat diyemem ama daha iyi olabilirdi.
December 7, 2021
Albert camus hiç okumadım ve bu çizgi roman yazarın eserlerine yumuşak bir geçiş oldu bence. Bir nevi otobiyografi olan ve öldüğünde hala yazmakta olduğu kitaptan çizgiye uyarlanmış. Karakterimiz jacques cormary bir yazar, babası fransaya savaşa gittiğinde 1 yaşındayken yetim kalıyor. 44 yaşında da babasının mezarını ziyaret ediyor. Deniz yolculuğu esnasında çocukluğuna dair anıları hatırlamaya başlıyor. Savaşın etkileri, babasını kaybedişi, babasına dair hatırlamaya çalıştıklarını okuyoruz, zorlu geçen çocukluğun yansımaları hala sürüyor hayatında.
Zevkle okudum ve şu an düz metnini de okumak istiyorum.
Zevkle okudum ve şu an düz metnini de okumak istiyorum.
August 7, 2022
Ando a descobrir as novelas gráficas
E o quanto as imagens nos dizem, do enredo, das emoções, do não dito.
Não substitui a obra original. Mas também não é esse o propósito.
Vale por si!
“O Primeiro Homem”, o romance em que Camus trabalhava à altura da sua morte. Permanece inacabado, e com pontas soltas. Mas muito nos é dado, nesta narrativa autobiográfica em que um escritor procura reconstruir, e assim conhecer, a vida do pai, um trabalhador agrícola argelino, que morre em pleno cenário da Grande Guerra.
E o quanto as imagens nos dizem, do enredo, das emoções, do não dito.
Não substitui a obra original. Mas também não é esse o propósito.
Vale por si!
“O Primeiro Homem”, o romance em que Camus trabalhava à altura da sua morte. Permanece inacabado, e com pontas soltas. Mas muito nos é dado, nesta narrativa autobiográfica em que um escritor procura reconstruir, e assim conhecer, a vida do pai, um trabalhador agrícola argelino, que morre em pleno cenário da Grande Guerra.
November 7, 2022
Does an unfinished work provide more license to adapt? This is a well wrought story with gorgeous watercolors giving a half-remembered Mediterranean existence to is through the veil of memory. "In search of lost time is for the rich" we get early on, in a blatant misdirection. The poetry only emerges at the end and in torrents, as if held back too long in the biographical details of a life of poverty that must be drawn out in impoverished prose. An excellent adaptation that should send readers to the source material.
August 12, 2023
This is a book about existence and the colonial experience. The artwork is striking and the insights into the French Algerian project are illuminating. I learned a lot, too, about Camus and how his life influenced his art. The original book, of course, was sadly never finished. This one ends on a weak point, a kind of morass of ideas that fails to strike home.
February 6, 2022
Des moments de l'enfance vraiment sensibles et poignants. Malheureusement, l'oeuvre semble manquer de poli... on voit le génie derrière ce qui semble non-terminé. Le tout devient un peu lourd par moment. 3.5
May 11, 2019
Magnífico.
May 5, 2020
"THE FIRST MAN" (Graphic Novel) by Jacques Ferrandez ***
".. quite often the child contains the seed of the man he'll become."
"Poverty is a fortress without a drawbridge."
".. quite often the child contains the seed of the man he'll become."
"Poverty is a fortress without a drawbridge."
February 14, 2021
‘Οι άνθρωποι προσποιούνται ότι σέβονται το δίκιο και σκύβουν το κεφάλι μόνο μπροστά στους ισχυρούς.’ Το ομώνυμο έργο του Άλμερ Καντ μέσα από τα μάτια του Ζακ Φερραντέζ.
November 20, 2021
Le premier homme
Graphic novel version of Camus' novel
Interesting to consider it in this format
Ferrandez has a great appreciation for Algerian culture and history
Graphic novel version of Camus' novel
Interesting to consider it in this format
Ferrandez has a great appreciation for Algerian culture and history
June 16, 2024
The illustrations in this are insanely detailed, I was in shock. I find it really interesting the adaption of the book "Le Premier Homme" into a graphic novel. I never read the original book but I found this to be an interesting read. Mostly I think it was cool to learn more about the history of Algeria.
January 22, 2019
An unfinished novel found in Camus's brief case after his death in an auto accident seems to be autobiographical. A man is searching for information about his deceased-WWI-veteran father while commenting about his hearing-impaired mother who left her son's upbringing to her mother. Sometimes confusing. Always intriguing.
May 27, 2019
I liked it more than I thought I was going to. I felt very annoyed that the women in his life sacrificed so much for him. But the fact that he was so haunted by that really caught me and made me think of how similarly I feel about my mom.
Displaying 1 - 30 of 33 reviews