What do you think?
Rate this book
Αστυνόμος Καπετάνος #3
Τοξικά Μάτια
Η νύχτα είναι ο εχθρός της.
Τα πιο βαθιά μέρη της ψυχής της δεν την αφήνουν να αναπνεύσει. Κάτω από τα κλειστά της βλέφαρα, ο κόσμος έχει αποκτήσει το πορτοκαλί χρώμα της φωτιάς, το κόκκινο του αίματος, το μαύρο του θανάτου. Στον αέρα πετάει ένα σμήνος από πουλιά, που ρίχνουν τις σκιές τους στα πόδια της. Κοράκια κρώζουν. Γυροφέρνουν τη σκελετωμένη μορφή στο χώμα. Κρυώνει. Προσπαθεί να ανάψει τον αναπτήρα. Είναι γυμνή. Δεν τα καταφέρνει. Τα πουλιά πετάνε χαμηλά, σχεδόν την αγγίζουν.
Ο αστυνόμος Καπετάνος αναλαμβάνει τη δυσκολότερη υπόθεση της καριέρας του. Η σορός του άντρα στο λόφο του Παλιού Γηροκομείου πυροδοτεί έναν κόσμο μυστικών που ξεκινά να φλέγεται στο δάσος γύρω από τη φάρμα του θύματος. Ο θάνατος υπάρχει στον αέρα, ζει μαζί με τους κατοίκους των χωριών. Παράνομα στοιχήματα, απόπειρες δολοφονίας, εργοστάσια χημικών και μία μόνο επιλογή. Για να νικήσει, πρέπει να ρισκάρει. Μόνος.
Μετά τα βραβευμένα bestsellers Τα Βατράχια και Τυφλά Ψάρια, ο Δημήτρης Σίμος επιστρέφει για τρίτη φορά σε Σκοτεινά Νερά, με τη νέα υπόθεση του αστυνόμου Καπετάνου.
Τα πιο βαθιά μέρη της ψυχής της δεν την αφήνουν να αναπνεύσει. Κάτω από τα κλειστά της βλέφαρα, ο κόσμος έχει αποκτήσει το πορτοκαλί χρώμα της φωτιάς, το κόκκινο του αίματος, το μαύρο του θανάτου. Στον αέρα πετάει ένα σμήνος από πουλιά, που ρίχνουν τις σκιές τους στα πόδια της. Κοράκια κρώζουν. Γυροφέρνουν τη σκελετωμένη μορφή στο χώμα. Κρυώνει. Προσπαθεί να ανάψει τον αναπτήρα. Είναι γυμνή. Δεν τα καταφέρνει. Τα πουλιά πετάνε χαμηλά, σχεδόν την αγγίζουν.
Ο αστυνόμος Καπετάνος αναλαμβάνει τη δυσκολότερη υπόθεση της καριέρας του. Η σορός του άντρα στο λόφο του Παλιού Γηροκομείου πυροδοτεί έναν κόσμο μυστικών που ξεκινά να φλέγεται στο δάσος γύρω από τη φάρμα του θύματος. Ο θάνατος υπάρχει στον αέρα, ζει μαζί με τους κατοίκους των χωριών. Παράνομα στοιχήματα, απόπειρες δολοφονίας, εργοστάσια χημικών και μία μόνο επιλογή. Για να νικήσει, πρέπει να ρισκάρει. Μόνος.
Μετά τα βραβευμένα bestsellers Τα Βατράχια και Τυφλά Ψάρια, ο Δημήτρης Σίμος επιστρέφει για τρίτη φορά σε Σκοτεινά Νερά, με τη νέα υπόθεση του αστυνόμου Καπετάνου.
360 pages, Paperback
First published January 7, 2019
4 people are currently reading
202 people want to read
About the author
Δημήτρης Σίμος
8 books390 followersΟ Δημήτρης Σίμος γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1987.
Τα Βατράχια, η πρώτη του συγγραφική δουλειά τιμήθηκε με την πρώτη θέση στον πανελλήνιο διαγωνισμό μυθιστορήματος Ασημένια Σελίδα. Με το δεύτερο βιβλίο του, ''Τυφλά Ψάρια'' ήταν υποψήφιος για το βραβείο Νέου λογοτέχνη του λογοτεχνικού περιοδικού Κλεψύδρα. Δραστηριοποιείται παράλληλα ως σεναριογράφος. ''Ο θάνατος του Οδυσσέα'', μέρος της σειράς «Σκοτεινά νερά», με πρωταγωνιστή τον Αστυνόμο Καπετάνο, διασκευάζεται για τηλεοπτική σειρά, ενώ το ψυχολογικό θρίλερ ''Σώσε με'' μεταφέρθηκε στην μικρή οθόνη, σε σενάριο του ίδιου- και προβάλλεται στο NETFLIX.
Συνολική βιβλιογραφία:
Το πρώτο του βιβλίο 'Τα Βατράχια', κέρδισαν την πρώτη θέση στην κατηγορία μυθιστόρημα- και τιμήθηκαν με το βραβείο Ασημένια Σελίδα.
Με το δεύτερο βιβλίο του 'Τυφλά Ψάρια', προτάθηκε ως υποψήφιος για το βραβείο 'Νέου λογοτέχνη' από το λογοτεχνικό περιοδικό 'Κλεψύδρα'.
Τα ''Τυφλά Ψάρια΄ βρέθηκαν στην τελική δεκάδα των βραβείων Public στην κατηγορία Έκπληξη-Αξέχαστος Ήρωας.
Για το τρίτο έργο του, με τίτλο ''Τοξικά Μάτια'', ο Πέτρος Μάρκαρης έγραψε.
"Ο αστυνόμος Καπετάνος, του Δ. Σίμου, είναι η ελληνική εκδοχή του επιθεωρητή Βαλάντερ".
Τον Ιούνιο του 2020, εκδόθηκε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, το ψυχολογικό θρίλερ με τίτλο ΄΄Σώσε με΄΄, το οποίο διασκευάστηκε σε τηλεοπτική σειρά (ΑΝΤ1 πρώτη προβολή. ΝETFLIX).
Η 4η αστυνομική ιστορία του Αστυνόμου Καπετάνου, κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2021, με τίτλο, ''Ο θάνατος του Οδυσσέα''.
Τον Μάιο του 2023 κυκλοφόρησε το νέο ψυχολογικό του θρίλερ με τίτλο, "Πάρε Ανάσα''. Tον Ιούνιο του 2025, κυκλοφόρησε η πέμπτη περιπέτεια του Αστυνόμου Καπετάνου, της σειράς Σκοτεινά Νερά, με τίτλο ''Κανονικά Παιδιά''.
Τα Βατράχια, η πρώτη του συγγραφική δουλειά τιμήθηκε με την πρώτη θέση στον πανελλήνιο διαγωνισμό μυθιστορήματος Ασημένια Σελίδα. Με το δεύτερο βιβλίο του, ''Τυφλά Ψάρια'' ήταν υποψήφιος για το βραβείο Νέου λογοτέχνη του λογοτεχνικού περιοδικού Κλεψύδρα. Δραστηριοποιείται παράλληλα ως σεναριογράφος. ''Ο θάνατος του Οδυσσέα'', μέρος της σειράς «Σκοτεινά νερά», με πρωταγωνιστή τον Αστυνόμο Καπετάνο, διασκευάζεται για τηλεοπτική σειρά, ενώ το ψυχολογικό θρίλερ ''Σώσε με'' μεταφέρθηκε στην μικρή οθόνη, σε σενάριο του ίδιου- και προβάλλεται στο NETFLIX.
Συνολική βιβλιογραφία:
Το πρώτο του βιβλίο 'Τα Βατράχια', κέρδισαν την πρώτη θέση στην κατηγορία μυθιστόρημα- και τιμήθηκαν με το βραβείο Ασημένια Σελίδα.
Με το δεύτερο βιβλίο του 'Τυφλά Ψάρια', προτάθηκε ως υποψήφιος για το βραβείο 'Νέου λογοτέχνη' από το λογοτεχνικό περιοδικό 'Κλεψύδρα'.
Τα ''Τυφλά Ψάρια΄ βρέθηκαν στην τελική δεκάδα των βραβείων Public στην κατηγορία Έκπληξη-Αξέχαστος Ήρωας.
Για το τρίτο έργο του, με τίτλο ''Τοξικά Μάτια'', ο Πέτρος Μάρκαρης έγραψε.
"Ο αστυνόμος Καπετάνος, του Δ. Σίμου, είναι η ελληνική εκδοχή του επιθεωρητή Βαλάντερ".
Τον Ιούνιο του 2020, εκδόθηκε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, το ψυχολογικό θρίλερ με τίτλο ΄΄Σώσε με΄΄, το οποίο διασκευάστηκε σε τηλεοπτική σειρά (ΑΝΤ1 πρώτη προβολή. ΝETFLIX).
Η 4η αστυνομική ιστορία του Αστυνόμου Καπετάνου, κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2021, με τίτλο, ''Ο θάνατος του Οδυσσέα''.
Τον Μάιο του 2023 κυκλοφόρησε το νέο ψυχολογικό του θρίλερ με τίτλο, "Πάρε Ανάσα''. Tον Ιούνιο του 2025, κυκλοφόρησε η πέμπτη περιπέτεια του Αστυνόμου Καπετάνου, της σειράς Σκοτεινά Νερά, με τίτλο ''Κανονικά Παιδιά''.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 66 reviews
August 15, 2019
Μπράβο! Μπράβο! Μπράβο!
Φοβερή εξέλιξη κ του Δημήτρη και του Καπετάνου!
Τα 5/5 * του αξίζουν δικαιωματικά!
Φοβερή ιστορία, τρομερή συγγραφική εξέλιξη!
Πλέον δηλώνω φανατική ακόλουθος 😊
Μπράβο και πάλι!
Φοβερή εξέλιξη κ του Δημήτρη και του Καπετάνου!
Τα 5/5 * του αξίζουν δικαιωματικά!
Φοβερή ιστορία, τρομερή συγγραφική εξέλιξη!
Πλέον δηλώνω φανατική ακόλουθος 😊
Μπράβο και πάλι!
June 10, 2019
Ο θάνατος έχει εγκατασταθεί στην Εύβοια. Είναι στο νερό της, στο χώμα της, στον αέρα της. Στο λόφο του Παλιού Γηροκομείου βρίσκεται το πτώμα ενός άνδρα. Ο αστυνόμος Καπετάνος αναλαμβάνει να ανακαλύψει το δολοφόνο του, αλλά δε θα φανταζόταν ποτέ ότι αυτή θα είναι η πιο δύσκολη υπόθεση της καριέρας του. Ενώ δέχεται πιέσεις να βρει το δράστη, κανείς δε θέλει να ακούσει τις απαντήσεις που φέρνει. Κι έτσι αποφασίζει να δράσει μόνος.
Τα Τοξικά μάτια είναι ένα βιβλίο που δεν το διάβασα απλά, το βίωσα. Το γεγονός ότι η υπόθεσή του θα μπορούσε να είναι 100% πραγματικά γεγονότα (και είναι βασισμένη σε τέτοια) το κάνει τόσο ρεαλιστικό που ο κάθε αναγνώστης μπορεί να πάρει την ιστορία προσωπικά. Και θα έπρεπε. Ο Δημήτρης Σίμος καταφέρνει να ξυπνήσει την οικολογική μας συνείδηση, χωρίς να γίνει γραφικός ή υπερβολικός.
Διαβάστε περισσότερα στο blog μου.
Τα Τοξικά μάτια είναι ένα βιβλίο που δεν το διάβασα απλά, το βίωσα. Το γεγονός ότι η υπόθεσή του θα μπορούσε να είναι 100% πραγματικά γεγονότα (και είναι βασισμένη σε τέτοια) το κάνει τόσο ρεαλιστικό που ο κάθε αναγνώστης μπορεί να πάρει την ιστορία προσωπικά. Και θα έπρεπε. Ο Δημήτρης Σίμος καταφέρνει να ξυπνήσει την οικολογική μας συνείδηση, χωρίς να γίνει γραφικός ή υπερβολικός.
Διαβάστε περισσότερα στο blog μου.
August 1, 2019
Κανονικα θα έπρεπε να υπάρχουν και εξι και εφτα και οχτω αστέρια. Το 3ο βιβλιο της σειράς Σκοτεινά Νερά έρχεται να ταράξει τα νερά της αστυνομικής λογοτεχνιας. Έχοντας παρακολουθησει το συγγραφέα απο την αρχη βλεπω ενα τεράστιο αλμα στον τρόπο γραφής του. Ωριμαζει. Μαζι του και οι ηρωες. Ο γνωστός σε όλους μας Καπετάνος ερχεται αντιμέτωπος με μεγάλα ζορια. Τα βρίσκει σκουρα τα βαζει με θεριά, γίνεται μαρτυράς στην αρρωστια στην απελπισία στη μολυνση αθωων, στον ίδιο το θάνατο. Παλευει με δαιμόνια, προσπαθει να παραμείνει ακέραιος, τρωει τα μουτρα του, σηκώνει κεφαλι, πολεμαει στα ισα. Η υπόθεση που εχει αναλάβει αυτη τη φορα κανει τζιζ. Είναι ομως πιο ώριμος, πιο προσεκτικος. Το βιβλιο κινείται εναλλαξ σε δυο ιστοριες. Έχουν διαφορά τρια χρόνια η
μια απο την αλλη. Εργοστάσια χημικών, παράνομα στοιχήματα, πολιτικό παρασκήνιο, οικολογικες οργανώσεις, σε εναν τοπο που βραζει και μερα με τη μερα καταστρέφεται. Η αρχη του νηματος είναι η δολοφονία ενός άντρα. Ενα νημα που καταληγει να έχει τόσες αλλες ακρες τραβηγμένες σε παρελθον και παρόν. Ο Καπετανος κραταει το μπλεγμένο κουβάρι και δε θα ησυχάσει αν δεν το ξεμπλέξει. Καποιες φορές όμως είναι βαρύ το τιμημα. Περιγραφες τοσο ζωντανές που νομίζεις οτι συμβαίνουν διπλα σου. Απο το βιβλίο ξεπεταγονται εικόνες. "Ο κχαμ ικλιλο" και αρκεί να πω πως τη σκηνή που ειπώθηκε η συγκεκριμένη φραση την είδα χθες βραδυ στον ύπνο μου. (Δημητρη Σίμο μας εχεις καταστρέψει)
Ξεκινάς να διαβάζεις και συμπαθείς εναν ηρωα που κάπου παρακατω θα τον μισήσεις θανάσιμα. Και τουμπαλιν. Η γραφη ειναι καταιγιστική και ειδικα απο ενα σημειο και μετα γυρνάς τις σελίδες με τα μάτια κολλημενα στην επόμενη σειρα. Και κει που λες ουφ, τελευταίο κεφάλαιο, θα ησυχασει το μεσα μου, έρχεται ο επιλογος και μας παίρνουν τα ζουμια.
Ενα βιβλίο βαθιά ανθρωπινο που θα κανω καιρο να το αφησω πίσω.
μια απο την αλλη. Εργοστάσια χημικών, παράνομα στοιχήματα, πολιτικό παρασκήνιο, οικολογικες οργανώσεις, σε εναν τοπο που βραζει και μερα με τη μερα καταστρέφεται. Η αρχη του νηματος είναι η δολοφονία ενός άντρα. Ενα νημα που καταληγει να έχει τόσες αλλες ακρες τραβηγμένες σε παρελθον και παρόν. Ο Καπετανος κραταει το μπλεγμένο κουβάρι και δε θα ησυχάσει αν δεν το ξεμπλέξει. Καποιες φορές όμως είναι βαρύ το τιμημα. Περιγραφες τοσο ζωντανές που νομίζεις οτι συμβαίνουν διπλα σου. Απο το βιβλίο ξεπεταγονται εικόνες. "Ο κχαμ ικλιλο" και αρκεί να πω πως τη σκηνή που ειπώθηκε η συγκεκριμένη φραση την είδα χθες βραδυ στον ύπνο μου. (Δημητρη Σίμο μας εχεις καταστρέψει)
Ξεκινάς να διαβάζεις και συμπαθείς εναν ηρωα που κάπου παρακατω θα τον μισήσεις θανάσιμα. Και τουμπαλιν. Η γραφη ειναι καταιγιστική και ειδικα απο ενα σημειο και μετα γυρνάς τις σελίδες με τα μάτια κολλημενα στην επόμενη σειρα. Και κει που λες ουφ, τελευταίο κεφάλαιο, θα ησυχασει το μεσα μου, έρχεται ο επιλογος και μας παίρνουν τα ζουμια.
Ενα βιβλίο βαθιά ανθρωπινο που θα κανω καιρο να το αφησω πίσω.
June 19, 2019
Το βιβλίο της χρονιάς! Ένα συγκλονιστικό αστυνομικό μυθιστόρημα με προεκτάσεις σε φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα. Ασθματική ροή, δυνατές ανατροπές, έξοχη λογοτεχνία. Ο Δημήτρης Σίμος ξεπερνάει τον εαυτό του και υπογράφει το σπουδαιότερο έργο του, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά πως είναι το δυνατό χαρτί της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.
July 12, 2019
Το τρίτο βιβλίο με πρωταγωνιστή τον αστυνόμο Καπετανο, ξεκινάει πολύ δυναμικά με μια ιστορία που όσο περνούν οι σελίδες, το κουβάρι της περιπλέκεται ακόμη περισσότερο. Οι εμπλεκόμενοι πολλοί κι ο Καπετάνος ψάχνει την άκρη του μίτου.
Αν περιμένετε να αναφερθώ πιο εκτενέστερα στην υπόθεση, θα απογοητευτείτε. Θα σταθώ μόνο στο γεγονός ότι σε αυτό το βιβλίο, η γραφή του συγγραφέα είναι πιο ώριμη από ποτέ, αποδεικνύοντας περίτρανα θεωρώ, ότι ο Δημήτρης Σίμος, δεν έχει απλά λόγο ύπαρξης στην ελληνική αστυνομική μυθιστοριογραφία.
Ο Δημήτρης Σίμος ήρθε για να μείνει και υποψιάζομαι ότι τα καλύτερα δεν τα έχουμε δει ακόμη.
4,5 αστέρια
Αν περιμένετε να αναφερθώ πιο εκτενέστερα στην υπόθεση, θα απογοητευτείτε. Θα σταθώ μόνο στο γεγονός ότι σε αυτό το βιβλίο, η γραφή του συγγραφέα είναι πιο ώριμη από ποτέ, αποδεικνύοντας περίτρανα θεωρώ, ότι ο Δημήτρης Σίμος, δεν έχει απλά λόγο ύπαρξης στην ελληνική αστυνομική μυθιστοριογραφία.
Ο Δημήτρης Σίμος ήρθε για να μείνει και υποψιάζομαι ότι τα καλύτερα δεν τα έχουμε δει ακόμη.
4,5 αστέρια
January 18, 2020
Καλή αναγνωστική χρονιά! Το πρώτο άρθρο της νέας δεκαετίας αφορά το τρίτο βιβλίο της σειράς ‘’Σκοτεινά Νερά’’ που τιτλοφορείται ‘’Τοξικά Μάτια’’. Ακολουθούμε τον αστυνόμο Καπετάνο που αναλαμβάνει τη δυσκολότερη υπόθεση της καριέρας του. Η σορός του άντρα στο λόφο του Παλιού Γηροκομείου πυροδοτεί έναν κόσμο μυστικών που ξεκινά να φλέγεται στο δάσος γύρω από τη φάρμα του θύματος. Ο θάνατος υπάρχει στον αέρα, ζει μαζί με τους κατοίκους των χωριών. Παράνομα στοιχήματα, απόπειρες δολοφονίας, εργοστάσια χημικών και μία μόνο επιλογή. Για να νικήσει, πρέπει να ρισκάρει. Μόνος.
Αναλυτική κριτική στο Οne girl, one pen!
Αναλυτική κριτική στο Οne girl, one pen!
Read
July 5, 2019Ο Δημήτρης Σίμος καταφέρνει να μην απογοητεύσει τους φαν της σειράς Σκοτεινά Νερά και μας παραδίδει για μια ακόμη φορά ένα άρτιο αστυνομικό μυθιστόρημα.
Μετά την επιτυχία που σημείωσαν τα Τα Βατράχια και τα Τυφλά ψάρια, που αγαπήθηκαν από το αναγνωστικό κοινό ο αστυνόμος Καπετάνος αλλά και όλοι οι γνώριμοι ήρωες επιστρέφουν για μια περιπέτεια πιο σκοτεινή και πιο πολύπλοκη. Η ανακάλυψη του πτώματος ενός δολοφονημένου άντρα είναι μόνο η αρχή για τη σταδιακή αποκάλυψη μιας σειράς εγκλημάτων στο παρελθόν και στο παρόν. Εγκλήματα που έχουν να κάνουν με το περιβάλλον και όλους μας.
Ο συγγραφέας τολμά και δεν επαναπαύεται στις δάφνες των προηγούμενων βιβλίων, προσθέτει πολυπλοκότητα στην υπόθεση, προβληματισμό στον αναγνώστη και πιο κινηματογραφικές στιγμές δράσεις. Το τέλος είναι και αυτό πιο δυνατό, πιο απότομο ίσως και η απόδοση δικαιοσύνης είναι θέμα συζήτησης.
Είναι βιβλίο που σίγουρα αξίζει να διαβαστεί και πραγματεύεται το κεντρικό του θέμα με ανατριχιαστικό ρεαλισμό που δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Εύχομαι να συνεχίσει και στα επόμενα βιβλία με την ίδια πορεία.
Μετά την επιτυχία που σημείωσαν τα Τα Βατράχια και τα Τυφλά ψάρια, που αγαπήθηκαν από το αναγνωστικό κοινό ο αστυνόμος Καπετάνος αλλά και όλοι οι γνώριμοι ήρωες επιστρέφουν για μια περιπέτεια πιο σκοτεινή και πιο πολύπλοκη. Η ανακάλυψη του πτώματος ενός δολοφονημένου άντρα είναι μόνο η αρχή για τη σταδιακή αποκάλυψη μιας σειράς εγκλημάτων στο παρελθόν και στο παρόν. Εγκλήματα που έχουν να κάνουν με το περιβάλλον και όλους μας.
Ο συγγραφέας τολμά και δεν επαναπαύεται στις δάφνες των προηγούμενων βιβλίων, προσθέτει πολυπλοκότητα στην υπόθεση, προβληματισμό στον αναγνώστη και πιο κινηματογραφικές στιγμές δράσεις. Το τέλος είναι και αυτό πιο δυνατό, πιο απότομο ίσως και η απόδοση δικαιοσύνης είναι θέμα συζήτησης.
Είναι βιβλίο που σίγουρα αξίζει να διαβαστεί και πραγματεύεται το κεντρικό του θέμα με ανατριχιαστικό ρεαλισμό που δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Εύχομαι να συνεχίσει και στα επόμενα βιβλία με την ίδια πορεία.
September 10, 2019
Δείτε επίσης και στο Chill and read
Ο αστυνόμος Καπετάνος σε νέες περιπέτειες! Στο τρίτο βιβλίο της σειράς του Δημήτρη Σίμου «Σκοτεινά Νερά» ο αστυνόμος Καπετάνος έρχεται αντιμέτωπος με μια την πιο δύσκολη υπόθεση της καριέρας του. Ο ξάδερφος του διοικητή του βρίσκεται νεκρός και ο ίδιος δεν έχει παρά ελάχιστα στοιχεία για να ανακαλύψει τι συνέβη. Πριν καλά καλά το καταλάβει θα βρεθεί μπλεγμένος σε μια ιστορία που πάει αρκετά πιο μακριά από μια δολοφονία και ξαφνικά η μία υπόθεση θα γίνει δύο. Δυο υποθέσεις που συνδέονται με κάποιον τρόπο που δεν είναι φανερός από την αρχή.
Ο αστυνόμος Καπετάνος σε νέες περιπέτειες! Στο τρίτο βιβλίο της σειράς του Δημήτρη Σίμου «Σκοτεινά Νερά» ο αστυνόμος Καπετάνος έρχεται αντιμέτωπος με μια την πιο δύσκολη υπόθεση της καριέρας του. Ο ξάδερφος του διοικητή του βρίσκεται νεκρός και ο ίδιος δεν έχει παρά ελάχιστα στοιχεία για να ανακαλύψει τι συνέβη. Πριν καλά καλά το καταλάβει θα βρεθεί μπλεγμένος σε μια ιστορία που πάει αρκετά πιο μακριά από μια δολοφονία και ξαφνικά η μία υπόθεση θα γίνει δύο. Δυο υποθέσεις που συνδέονται με κάποιον τρόπο που δεν είναι φανερός από την αρχή.
Όλα αυτά στο παρόν του Καπετάνου. Γιατί στο παρελθόν, τρία χρόνια πριν από την ιστορία με τον ξάδερφο του διοικητή, υπάρχει μια άλλη ιστορία. Μία ιστο��ία που φαινομενικά δεν έχει σχέση με την υπόθεση του Καπετάνου, αλλά εμπλέκει ένα σωρό άλλους ανθρώπους, ένα εργοστάσιο φυτοφαρμάκων και ένα μυστικό που δεν πρέπει να μάθουν πολλοί. Η Νεφέλη που δεν ακούει, βλέπει το βιοτικό της επίπεδο να καλυτερεύει χάρη στο εργοστάσιο που δουλεύει και στο μυστικό του οποίου γίνεται κοινωνός.
Το τρίτο βιβλίο του Σίμου δείχνει ότι πήρε στα σοβαρά όσα έχει ακούσει μέχρι τώρα από τους αναγνώστες του, είτε αυτά ήταν θετικά σχόλια είτε ήταν αρνητικά. Καταρχήν κράτησε τον Καπετάνο, το βασικό του ήρωα δηλαδή αμετάβλητο. Ο χαρακτήρας του είναι ο ίδιος, οπότε δεν υπάρχει διαφοροποίηση σε σχέση με τον ήρωα των προηγούμενων βιβλίων. Έμαθε σίγουρα από τις «στραβές» που έτυχαν στα «Βατράχια» και τα «Ψάρια». Το πήρε επιτέλους απόφαση ότι με την Ελένη δεν πρόκειται να προχωρήσει το θέμα και αποφάσισε κι αυτός να μην κινεί τη ζωή του γύρω της. Δεν έχασε την επαφή και τη σχέση του με το παιδί του, αλλά έφτιαξε αυτή με την αδερφή του. Ακόμα και τον έρωτα βρήκε εκεί που δεν το περίμενε, σημάδι πως οδεύει προς την ομαλοποίηση. Αυτό το «Μινιόν» να κόψει και θα ανέβει σκάλες στην υπόληψή μου!
Δούλεψε αρκετά σημεία στη γραφή του και νομίζω πως έχει βελτιωθεί σε πολλά από αυτά. Θέλει να φέρνει στο μικροσκόπιο θέματα που αφορούν τους ανθρώπους, θέματα ευαίσθητα, θέματα που θα κάνουν τους αναγνώστες του να σκεφτούν. Η βασική υπόθεση είναι εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα. Το είχε πει και ο ίδιος στην παρουσίαση του βιβλίου που είχα τη χαρά να παρευρεθώ. Η μαφία των σκουπιδιών στην Ιταλία είναι γεγονός και θα μπορούσε κάλλιστα, αν δεν συμβαίνει ήδη και στη χώρα μας, να είναι μέρος και της δικής μας πραγματικότητας. Το μήνυμα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι τόσο οικολογικό όσο και πολιτικό. Από τη μια καταστρέφεται ο βιότοπός μας, τα χώματα που μεγαλώνουν τα παιδιά μας και φυτρώνουν τα φρούτα και τα λαχανικά μας, το νερό που πίνουμε, ο αέρας που αναπνέουμε, όλα μολύνονται είτε το βλέπουμε είτε όχι. Είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι. Από την άλλη, όλα αυτά επιτρέπονται από ανθρώπους σε θέση ισχύος, ανθρώπους που εμείς οι ίδιοι φέραμε σε αυτή τη θέση και τους δώσαμε δύναμη, που πιστέψαμε τις ψεύτικες υποσχέσεις μας κι εκείνοι καταπάτησαν την εμπιστοσύνη που τους δείξαμε, την αγάπη προς το συνάνθρωπο και την πατρίδα, με γνώμονα το προσωπικό συμφέρον και την αισχροκέρδεια. Όμως εδώ που τα λέμε, κάπως έτσι δεν είμαστε όλοι; Στις πιο μικρές μας πράξεις θα δούμε ότι το πρώτο που σκεφτόμαστε είναι τι αντίκτυπο ή κέρδος θα έχει σε εμάς. Είναι λίγοι οι άνθρωποι πλέον που σκέφτονται πραγματικά αλτρουιστικά, όσο σκληρό κι αν ακούγεται. Και δε βγάζω τον εαυτό μου απ' έξω. Και αυτή νομίζω είναι μια μεγάλη νίκη για το Σίμο, να βάλει τους αναγνώστες του να σκεφτούν ποια είναι η δική τους συμβολή σε όλο αυτό το χάλι στο οποίο ζούμε και για το οποίο κατηγορούμε πάντα κάποιον άλλο.
Παράλληλα υπήρχε και ένα ευαίσθητο ζήτημα για την Ελληνική κοινωνία και την επαρχία ειδικότερα. Στα μικρά μέρη η διαφορετικότητα είναι δακτυλοδεικτούμενη. Η ομοφυλοφιλία δεν είναι ευρύτερα αποδεκτή στις μικρές κοινωνίες που ακολουθούν την πατροπαράδοτη μορφή της οικογένειας. Στο συγκεκριμένο κείμενο δεν ενόχλησε η διαφορετικότητα, αλλά ενσωματώθηκε ήπια. Ήδη είχαμε μια ιδέα για την αδερφή του Καπετάνου, αλλά όσο αυτή βρισκόταν μακριά, δεν υπήρχε θέμα. Στα «Τοξικά μάτια» επιστρέφει στη Χαλκίδα και γίνεται και πάλι μέρος της χωρίς να προκαλεί και χωρίς να ξενίζει. Άλλο ένα κερδισμένο στοίχημα για το Σίμο.
Εξελίχθηκε ο ήρωας, εξελίχθηκε και ο συγγραφέας! Για να δούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον!
June 26, 2019
Πομπώδες, με ένα σωρό ανούσιες παρομοιωσεις, βεβιασμένα "δυσκολες" λεξεις, διασκορπισμένα αστειάκια που ένιωθες οτι γράφτηκαν απο εναν φιλόδοξο 13χρονο. Την αισθηση αυτη εντείνουν τα άκρως εφηβικά mainstream references: Μπουκαι, Βαρναλης, "για ενα πουκαμισο αδειανό για μια Ελενη"... Sweet 16 δηλαδη. Φυσικα, ολοι λέγονται Ορεστης, Νεφελη, Καιτη, Νεκταριος... Οποια ηταν λιγο νοστιμουλα αντιμετωπίζεται με μια αδικαιολόγητη λαγνεια. Οι αστυνομοι μιλανε ασχημα σε ολους οσους ανακρινουν λες και σεργιανιζαν σε γκετο του Μπρουκλιν. Εννοείται σε ολες τις σκηνες δρασης και έντασης κοφτες προτασεις. Η πλοκη πολυυυ χαλαρή. Οι περιγραφες χλιαρες και βαρετες. Συμπαθητικό το οικολογικο μήνυμα.
Με λιγα λογια, κακό.
Και τέλος, στην αιτιατικη ενικού το αρσενικο άρθρο παιρνει παντου -ν. Καλο θα ειναι τα αρσενικα να μη γίνονται ουδετερα, εκτος αν το προκειμενο αφορα gender-related θεματα.
Με λιγα λογια, κακό.
Και τέλος, στην αιτιατικη ενικού το αρσενικο άρθρο παιρνει παντου -ν. Καλο θα ειναι τα αρσενικα να μη γίνονται ουδετερα, εκτος αν το προκειμενο αφορα gender-related θεματα.
June 17, 2019
Ο Χρήστος Καπετάνος, μετά τα «Βατράχια» και τα «Τυφλά ψάρια» επιστρέφει με την πιο δύσκολη κι επικίνδυνη υπόθεση της καριέρας του. Μια ιστορία μπλεγμένη, απαιτητική, με ελάχιστα ίχνη προς εξιχνίαση, πολύπλοκη και με πλοκάμια που απειλούν να πνίξουν την Εύβοια στα τοξικά απόβλητα. Ένα συναρπαστικό αστυνομικό μυθιστόρημα γεμάτο αγωνία, ανατροπές και ρεαλιστικούς χαρακτήρες.
Όλα ξεκινάνε από τη δολοφονία ενός στενού φίλου του Διευθυντή της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ευβοίας Λεωνίδα Μητσάκη ή «Ατσαλάκωτου» που παίρνει πολύ προσωπικά την επίλυση της υπόθεσης. Ο Καπετάνος, με τη γνωστή αχτύπητη ομάδα που γνωρίσαμε και στα προηγούμενα βιβλία της σειράς, την ανθυπαστυνόμο Μαρκένα ή Μινιόν και τον υπαστυνόμο Ορέστη Βαμβακά, προσπαθεί να λύσει έναν γρίφο που δεν έχει ορατή άκρη ενώ ταυτόχρονα ερωτεύεται μια φίλη δημοσιογράφο της αδερφής του και περνάει χρόνο με την κόρη του, προσπαθώντας να φέρεται κόσμια στην πρώην γυναίκα του. Από θέμα πλοκής, για άλλη μια φορά ο συγγραφέας διαλέγει δυο φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους ιστορίες που διαδραματίζονται τρία χρόνια νωρίτερα η μία από την άλλη, τις οποίες μπλέκει τελικά με εξαιρετική μαεστρία, μόνο που εδώ η ευρηματικότητά του και ο τρόπος με τον οποίο εκφράζει την ευαισθησία του και καταγράφει την προσωπική του ματιά σε ζητήματα οικολογίας, προσωπικών και οικογενειακών σχέσεων κλπ. ξεπερνούν κάθε προηγούμενο. Και είναι πράγματι αξιοθαύμαστο πώς καταφέρνουμε να περάσουμε από μια υπόθεση με παράνομα στοιχήματα ιπποδρομιών σε ένα μεγάλο δίκτυο απόρριψης τοξικών αποβλήτων σε δασικές περιοχές, κάτι που βάζει σε κίνδυνο τη ζωή των ντόπιων κι όλα αυτά να συνδέονται μεταξύ τους (κι αν σκεφτεί κανείς πως τα γεγονότα στα οποία στηρίχτηκε ο συγγραφέας ήταν αληθινά, ανατριχιάζει περισσότερο)!
Πώς και γιατί συμμετείχε ο νεκρός σε ιπποδρομίες; Ποιοι άλλοι μπλέκονται στο κύκλωμα και με πόσα χρήματα χρήματα; Ποιοι θέλουν να σκοτώσουν τον Καπετάνο και κυρίως τη γυναίκα που αγάπησε, την Ιουλία; Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, ποιοι κρύβονται πίσω από τις παράνομες χωματερές, πώς συνδέεται η οικονομική καταστροφή ενός εργοστασίου στην Τανάγρα το 2010 με τις φωτιές που ανάβουν στα δάση της Ευβοίας, πόσα παρακλάδια έχει αυτή η βρώμικη και πανάθλια τραγική ιστορία; Η υπόθεση εξιχνιάζεται σελίδα τη σελίδα, με τον απαραίτητα αλλά όχι κουραστικά αργό τρόπο, η ένταση χτυπάει κόκκινο με την αθρόα προσέλευση πολλών υπόπτων και προσώπων-κλειδιά, που δεν ανοίγουν πόρτες αλλά παραπόρτια, μπλέκοντας τον Καπετάνο σ έναν όλο και μεγαλύτερο δαίδαλο χρηματισμού, μίζας, δολιοφθοράς, απληστίας.
Ο Δημήτρης Σίμος είναι μόλις 32 ετών και ζει σε μια εύκολη πληροφοριακά εποχή, οπότε θα μπορούσε να παρασυρθεί από μόδες και τάσεις και να γράφει απλώς μια σειρά από καλά αστυνομικά μυθιστορήματα, χρησιμοποιώντας ένα μέρος που μέχρι στιγμής δεν έχει εξαντλήσει κανείς: την Εύβοια. Είναι όμως τέτοιος ο χαρακτήρας του και τόσο φυσική η περιέργειά του, που αντιτίθεται στις αναμασημένες πληροφορίες, στη ρηχή επιμόρφωση και στο ρεύμα της ομογενοποίησης και στρέφει τη ματιά του παντού γύρω του, καταγράφοντας τα πάντα, τονίζοντας τα κακώς κείμενα, σημειώνοντας οτιδήποτε ξεφεύγει από την κοινωνική ηθική, με έναν τρόπο διεισδυτικό και ταυτόχρονα πυκνογραμμένο και λογοτεχνικό. Δε γίνεται να δημιουργήσεις τόσο αληθινούς χαρακτήρες χωρίς να έχεις συναναστραφεί με κόσμο, να έχεις ηττηθεί ή κερδίσει σε πολλές μάχες επί προσωπικού και κοινωνικού επιπέδου, δεν μπορείς να φτιάξεις μια ολοκληρωμένη ιστορία χωρίς χάσματα και υπερβολικές συμπτώσεις αν δεν έχεις μελετήσει, διαβάσει και δεν έχεις πρότυπα, δεν μπορείς να δημιουργήσεις ένα τόσο σημαντικό κείμενο, πυκνογραμμένο, πολυδιάστατο, συγκινητικό, γρήγορο, κινηματογραφικό, πλασμένο με νεύρο και δύναμη αν δεν έχεις δοκιμάσει και δοκιμαστεί, αν δεν έχεις σκίσει σελίδες ή πατήσει delete σε άπειρες παραγράφους. Ακόμη ανατριχιάζω με την ευρηματική παρομοίωση για τις χιλιάδες σχέσεις που δοκιμάζονται σε κάθε σπίτι, κάθε βράδυ ή και κάθε μέρα: «Δυναμική εκείνη, εργατικός αυτός. Δυο σφαίρες στον αέρα της οικογενειακής ζωής, που φρόντιζαν να εξοστρακίζονται στη δουλειά, για να πέφτουν ανίσχυρες το βράδυ στην κρεβατοκάμαρα του σπιτιού» (σελ. 108).
Ας επιστρέψουμε στον Χρήστο Καπετάνο που συνεχίζει να έχει μια προκλητική και γεμάτη ζωή, όπως και σε κάθε βιβλίο, φτάνοντας στο σημείο να ερωτευτεί και ν’ αγαπήσει. Η ιστορία του με την Ιουλία περνάει τα σαράντα κύματα λόγω του επικίνδυνου επαγγέλματός του και της δημοσιογραφικής περιέργειάς της. Ζουν ευχάριστες στιγμές, κάποια μέρα όμως έρχεται το σημείο καμπής κι η Ιουλία μπαίνει στο στόχαστρο άγνωστων διωκτών. Θα σωθεί τελικά; Πώς μπορεί να τη βοηθήσει ο Καπετάνος και πώς θα ανακαλύψει σε τι είναι μπλεγμένη; Ο ίδιος ο αστυνόμος σαν άνθρωπος έχει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις και τις επαγγελματικές του ικανότητες όμως η αυτοεκτίμησή του και η γνώμη του για την εμφάνισή του είναι αξιολύπητες, επομένως πολύ χάρηκα που αυτός ο άνθρωπος, που δεν έχει το τέλειο σώμα ούτε το λαμπρό μυαλό ενός Σέρλοκ Χολμς, καταφέρνει να αγαπηθεί από μια γυναίκα. Μου άρεσε πολύ ο αυτοσαρκαστικός τρόπος σκέψης του: «Στις περισσότερες υποθέσεις ξεκινούσα για τις Ινδίες και κατέληγα στην Αμερική. Ευτυχώς, όμως, η Αμερική ήταν πάντα ο Νέος Κόσμος που έψαχναν οι διευθυντές κι όσοι είχαν περισσότερα γαλόνια από τα δικά μου» (σελ. 37).
Σε αυτό το μυθιστόρημα μαθαίνουμε και κάποια πράγματα για την αδερφή του Καπετάνου, την ομοφυλόφιλη Κάτια, της οποίας ο σεξουαλικός προσανατολισμός εντάσσεται (επιτέλους για κείμενο που αφορά την ελληνική πραγματικότητα!) ομαλά στην οικογενειακή και επαγγελματική καθημερινότητα. Με την Ιουλία, δημοσιογράφο πολιτικού ρεπορτάζ και με την Καλογήρου της τοπικής εφημερίδας ξεκίνησαν ένα τοπικό ειδησεογραφικό site, το οποίο θα αποδειχθεί χρήσιμο για πολλές έρευνες του Καπετάνου! Εκεί που δάκρυσα όμως, αφού συνήλθα από το αρχικό σοκ, ήταν η εξέλιξη της σχέσης της Κάτιας με την ερωμένη της. Ήταν μια πραγματική γροθιά στο στομάχι!
Ένας άλλος συγκλονιστικός χαρακτήρας που εξελίχθηκε και «ωρίμασε» ήταν και η κωφή Νεφέλη Μπουραντά, που πρωταγωνιστεί στην ιστορία του 2010 με το εργοστάσιο παραγωγής φυτοφαρμάκων και άλλων χημικών προϊόντων της Profym Α. Ε. Είναι ακριβώς εκείνος ο άνθρωπος που έχει χρέη και οικογενειακά προβλήματα αλλά δεν ονειρεύεται υπερβολικά λούσα και πολυτέλειες, παρά μόνο κάτι λίγο καλύτερο στη ζωή του. Έτσι κάνει και η Νεφέλη, που προσλαμβάνεται στο εργοστάσιο κι ένα μεγάλο μυστικό τής ανοίγει τις πόρτες για εξόφληση χρεών και μια πιο άνετη διαβίωση. Δυστυχώς όμως αυτό θα έχει και συνέπειες. Ο συγγραφέας, που δεν παύει στιγμή να παίζει με το μυαλό του αναγνώστη, κρατά ανώνυμη την προϊσταμένη της Νεφέλης στη γραμμή παραγωγής, τη Χημικό, για να μας προβληματίσει και να ψάξουμε να δούμε ποια είναι η θέση της στην ιστορία του Καπετάνου που διαδραματίζεται το 2013. Δεν είναι όμως μόνο αυτός ο ρόλος που υπηρετούν οι δυο γυναίκες, μιας και συγκροτούν ένα ιδεώδες δίπολο καλού και κακού χαρακτήρα.
Η Νεφέλη, τραυματισμένη ψυχικά από βιασμό, κωφή από ατύχημα, είναι περισσότερο πρόθυμη να πατήσει επί πτωμάτων και να βελτιώσει τη ζωή της, εν αντιθέσει με τη Χημικό, που παρουσιάζεται αυστηρή, άτεγκτη και κακός μπελάς για τη Νεφέλη, μόνο και μόνο για να επηρεαστεί στο τέλος από τις δυσάρεστες συνέπειες σε περιβάλλον και ανθρώπινη υγεία για να προχωρήσει σε κάτι ανεπανόρθωτο, που θα φέρει τα πάνω κάτω στην ιστορία. Είναι τέτοιο το ταλέντο και η δύναμη λόγου του συγγραφέα που καταφέρνει να δείξει τη μεταστροφή τη Νεφέλης με δυο απλές σκηνές: στην αρχή, ταΐζει μια αδέσποτη γάτα που σουλατσάρει έξω απ’ το εργοστάσιο κι όταν αργότερα αρχίζει να βγάζει λεφτά έστω και εις βάρος της υγείας των συμπολιτών της, διψάει τόσο πολύ να συνεχίσει που δε διστάζει να πατήσει αυτήν ακριβώς τη γάτα με το αμάξι όταν βγαίνει στον δρόμο! Σκηνές που απλώς περιγράφονται αλλά το συναίσθημα που πηγάζει από αυτές δε χρειάζεται να δοθεί με λόγια, η εικόνα από μόνη της είναι σκληρή!
Η γραφή του Δημήτρη Σίμου λοιπόν έχει βελτιωθεί κατά πολύ, με χαρακτήρες που συστήνονται σταδιακά στον αναγνώστη, με προσεγμένο λεξιλόγιο, με κινηματογραφικό στυλ που νιώθεις σα να διαβάζεις σενάριο αλλά με λογοτεχνικές αξιώσεις, καθώς επίσης με αναπάντεχες οπτικές γωνίες και λεπτοδουλεμένες παρομοιώσεις και μεταφορές. Η αρχή του 1ου κεφαλαίου, που δίνει την εισαγωγική γνωριμία με τη Νεφέλη είναι ευρηματική, μιας και βλέπουμε τον εργασιακό χώρο της κοπέλας μέσα από τα μάτια μιας γάτας αλλά και στη συνέχειά του η αφήγηση γίνεται πρωτοπρόσωπη, μόνο που αργούμε να καταλάβουμε πως είμαστε στον λόφο του Παλιού Γηροκομείου, τον τόπο του εγκλήματος που θ’ ανοίξει τον ασκό του Αιόλου, χάρη στην οπτική του αστυνόμου Καπετάνου. Ο συγγραφέας αφήνει πολύ πίσω του κάθε τετριμμένο αφηγηματικό εύρημα και ακολουθεί το δικό του ύφος, παίρνοντας ένα σωστό ρίσκο!
Δεν είναι δηλαδή μόνο τα κλασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα που κάνουν ένα αστυνομικό μυθιστόρημα πετυχημένο κι εδώ υπάρχουν άφθονα αλλά και το γεγονός πως αυτά συνδυάζονται αρμονικά με μια φρέσκια, διαφορετική, προκλητικά εναλλακτική ματιά. Άλλωστε, η αναφορά σε αναγνωρισμένα λογοτεχνικά έργα όπως του Παπαδιαμάντη, του Σκαρίμπα, του Καραγάτση και του Βάρναλη, καθώς και η υπέροχη άποψη για την αξία της λογοτεχνίας («-Η λογοτεχνία σώζει... -Και γιατί σώζει αυτό; -Γιατί παίρνεις όση δόση περιέργειας χρειάζεσαι χωρίς να μπλέκεσαι στα πόδια τους», σελ. 143) δείχνουν ξεκάθαρα πως ο Δημήτρης Σίμος ξέρει πού πατάει, αναγνωρίζει το παρελθόν, παρατηρεί το παρόν και ευελπιστεί σ’ ένα καλύτερο (λογοτεχνικά και κοινωνιολογικά) μέλλον.
Ο συγγραφέας έχει κάνει ενδελεχή και διασταυρωμένη έρευνα, έχει ακούσει μαρτυρίες, έχει συμβουλευτεί εμπειρογνώμονες κι έχει καταφέρει να αφομοιώσει κάθε στοιχείο και να το προσαρμόσει κατάλληλα στη ροή της αφήγησης, δίνοντας αληθοφάνεια και ρεαλισμό. Οι συνθήκες ζωής στον καταυλισμό των Ρομά έξω από τη Χαλκίδα, η ατμόσφαιρα στα ανακριτικά γραφεία και στις αστυνομικές υπηρεσίες, οι συνθήκες εργασίας στα εργοστάσια, ο τρόπος θανάτου των κατοίκων της περιοχής (αυτά τα «τοξικά μάτια»…) και συμμετοχής σε παράνομες ιπποδρομίες και πολλά άλλα είναι περιπτώσεις που ελάχιστοι γνωρίζουν τόσο καλά κι ακόμη λιγότεροι μπορούν να τα στήσουν με αληθοφάνεια μπροστά στα μάτια του αναγνώστη για να προσδώσουν ζωντάνια και ρεαλισμό. Η τραγικότητα των συνεπειών από την παράνομη καύση σκουπιδιών, η ένταση των σκηνών ανθρωποκυνηγητού, ο τρόπος που επηρεάζουν οι εξελίξεις πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές αλλά και τα πραγματολογικά στοιχεία που παρατίθενται αφειδώς για ρεαλισμό είναι γνωρίσματα που συγκροτούν ένα άρτιο, γρήγορο, έξυπνο αστυνομικό και κοινωνικό μυθιστόρημα για απαιτητικούς αναγνώστες. Και ναι, υπάρχει και χιούμορ, για να αλαφραίνουν λίγο οι καταστάσεις: «Ξημέρωνε. Δε χρειαζόσουν να ξέρεις το δελτίο καιρού για να καταλάβεις πως και σήμερα θα βράζαμε στην κατσαρόλα της Εύβοιας. Ξημέρωμα υγρασία, πρωί καύσωνας, μεσημέρι σούπα» (σελ. 22) και «Οι δικοί μου μάρτυρες είχαν τα κλασικά προβλήματα αναπηρίας που εμφάνιζε η πλειοψηφία μόλις άκουγε τη λέξη αστυνομία. Δεν είχαν δει και δεν είχαν ακούσει τίποτα» (σελ. 55).
«Τοξικά μάτια» λοιπόν. Μολυνθείτε άφοβα από ένα καλογραμμένο κείμενο, ένα έξυπνο και ευρηματικό αστυνομικό μυθιστόρημα, ένα συγκινητικό και ταυτόχρονα σκληρό βιβλίο.
Όλα ξεκινάνε από τη δολοφονία ενός στενού φίλου του Διευθυντή της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ευβοίας Λεωνίδα Μητσάκη ή «Ατσαλάκωτου» που παίρνει πολύ προσωπικά την επίλυση της υπόθεσης. Ο Καπετάνος, με τη γνωστή αχτύπητη ομάδα που γνωρίσαμε και στα προηγούμενα βιβλία της σειράς, την ανθυπαστυνόμο Μαρκένα ή Μινιόν και τον υπαστυνόμο Ορέστη Βαμβακά, προσπαθεί να λύσει έναν γρίφο που δεν έχει ορατή άκρη ενώ ταυτόχρονα ερωτεύεται μια φίλη δημοσιογράφο της αδερφής του και περνάει χρόνο με την κόρη του, προσπαθώντας να φέρεται κόσμια στην πρώην γυναίκα του. Από θέμα πλοκής, για άλλη μια φορά ο συγγραφέας διαλέγει δυο φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους ιστορίες που διαδραματίζονται τρία χρόνια νωρίτερα η μία από την άλλη, τις οποίες μπλέκει τελικά με εξαιρετική μαεστρία, μόνο που εδώ η ευρηματικότητά του και ο τρόπος με τον οποίο εκφράζει την ευαισθησία του και καταγράφει την προσωπική του ματιά σε ζητήματα οικολογίας, προσωπικών και οικογενειακών σχέσεων κλπ. ξεπερνούν κάθε προηγούμενο. Και είναι πράγματι αξιοθαύμαστο πώς καταφέρνουμε να περάσουμε από μια υπόθεση με παράνομα στοιχήματα ιπποδρομιών σε ένα μεγάλο δίκτυο απόρριψης τοξικών αποβλήτων σε δασικές περιοχές, κάτι που βάζει σε κίνδυνο τη ζωή των ντόπιων κι όλα αυτά να συνδέονται μεταξύ τους (κι αν σκεφτεί κανείς πως τα γεγονότα στα οποία στηρίχτηκε ο συγγραφέας ήταν αληθινά, ανατριχιάζει περισσότερο)!
Πώς και γιατί συμμετείχε ο νεκρός σε ιπποδρομίες; Ποιοι άλλοι μπλέκονται στο κύκλωμα και με πόσα χρήματα χρήματα; Ποιοι θέλουν να σκοτώσουν τον Καπετάνο και κυρίως τη γυναίκα που αγάπησε, την Ιουλία; Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, ποιοι κρύβονται πίσω από τις παράνομες χωματερές, πώς συνδέεται η οικονομική καταστροφή ενός εργοστασίου στην Τανάγρα το 2010 με τις φωτιές που ανάβουν στα δάση της Ευβοίας, πόσα παρακλάδια έχει αυτή η βρώμικη και πανάθλια τραγική ιστορία; Η υπόθεση εξιχνιάζεται σελίδα τη σελίδα, με τον απαραίτητα αλλά όχι κουραστικά αργό τρόπο, η ένταση χτυπάει κόκκινο με την αθρόα προσέλευση πολλών υπόπτων και προσώπων-κλειδιά, που δεν ανοίγουν πόρτες αλλά παραπόρτια, μπλέκοντας τον Καπετάνο σ έναν όλο και μεγαλύτερο δαίδαλο χρηματισμού, μίζας, δολιοφθοράς, απληστίας.
Ο Δημήτρης Σίμος είναι μόλις 32 ετών και ζει σε μια εύκολη πληροφοριακά εποχή, οπότε θα μπορούσε να παρασυρθεί από μόδες και τάσεις και να γράφει απλώς μια σειρά από καλά αστυνομικά μυθιστορήματα, χρησιμοποιώντας ένα μέρος που μέχρι στιγμής δεν έχει εξαντλήσει κανείς: την Εύβοια. Είναι όμως τέτοιος ο χαρακτήρας του και τόσο φυσική η περιέργειά του, που αντιτίθεται στις αναμασημένες πληροφορίες, στη ρηχή επιμόρφωση και στο ρεύμα της ομογενοποίησης και στρέφει τη ματιά του παντού γύρω του, καταγράφοντας τα πάντα, τονίζοντας τα κακώς κείμενα, σημειώνοντας οτιδήποτε ξεφεύγει από την κοινωνική ηθική, με έναν τρόπο διεισδυτικό και ταυτόχρονα πυκνογραμμένο και λογοτεχνικό. Δε γίνεται να δημιουργήσεις τόσο αληθινούς χαρακτήρες χωρίς να έχεις συναναστραφεί με κόσμο, να έχεις ηττηθεί ή κερδίσει σε πολλές μάχες επί προσωπικού και κοινωνικού επιπέδου, δεν μπορείς να φτιάξεις μια ολοκληρωμένη ιστορία χωρίς χάσματα και υπερβολικές συμπτώσεις αν δεν έχεις μελετήσει, διαβάσει και δεν έχεις πρότυπα, δεν μπορείς να δημιουργήσεις ένα τόσο σημαντικό κείμενο, πυκνογραμμένο, πολυδιάστατο, συγκινητικό, γρήγορο, κινηματογραφικό, πλασμένο με νεύρο και δύναμη αν δεν έχεις δοκιμάσει και δοκιμαστεί, αν δεν έχεις σκίσει σελίδες ή πατήσει delete σε άπειρες παραγράφους. Ακόμη ανατριχιάζω με την ευρηματική παρομοίωση για τις χιλιάδες σχέσεις που δοκιμάζονται σε κάθε σπίτι, κάθε βράδυ ή και κάθε μέρα: «Δυναμική εκείνη, εργατικός αυτός. Δυο σφαίρες στον αέρα της οικογενειακής ζωής, που φρόντιζαν να εξοστρακίζονται στη δουλειά, για να πέφτουν ανίσχυρες το βράδυ στην κρεβατοκάμαρα του σπιτιού» (σελ. 108).
Ας επιστρέψουμε στον Χρήστο Καπετάνο που συνεχίζει να έχει μια προκλητική και γεμάτη ζωή, όπως και σε κάθε βιβλίο, φτάνοντας στο σημείο να ερωτευτεί και ν’ αγαπήσει. Η ιστορία του με την Ιουλία περνάει τα σαράντα κύματα λόγω του επικίνδυνου επαγγέλματός του και της δημοσιογραφικής περιέργειάς της. Ζουν ευχάριστες στιγμές, κάποια μέρα όμως έρχεται το σημείο καμπής κι η Ιουλία μπαίνει στο στόχαστρο άγνωστων διωκτών. Θα σωθεί τελικά; Πώς μπορεί να τη βοηθήσει ο Καπετάνος και πώς θα ανακαλύψει σε τι είναι μπλεγμένη; Ο ίδιος ο αστυνόμος σαν άνθρωπος έχει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις και τις επαγγελματικές του ικανότητες όμως η αυτοεκτίμησή του και η γνώμη του για την εμφάνισή του είναι αξιολύπητες, επομένως πολύ χάρηκα που αυτός ο άνθρωπος, που δεν έχει το τέλειο σώμα ούτε το λαμπρό μυαλό ενός Σέρλοκ Χολμς, καταφέρνει να αγαπηθεί από μια γυναίκα. Μου άρεσε πολύ ο αυτοσαρκαστικός τρόπος σκέψης του: «Στις περισσότερες υποθέσεις ξεκινούσα για τις Ινδίες και κατέληγα στην Αμερική. Ευτυχώς, όμως, η Αμερική ήταν πάντα ο Νέος Κόσμος που έψαχναν οι διευθυντές κι όσοι είχαν περισσότερα γαλόνια από τα δικά μου» (σελ. 37).
Σε αυτό το μυθιστόρημα μαθαίνουμε και κάποια πράγματα για την αδερφή του Καπετάνου, την ομοφυλόφιλη Κάτια, της οποίας ο σεξουαλικός προσανατολισμός εντάσσεται (επιτέλους για κείμενο που αφορά την ελληνική πραγματικότητα!) ομαλά στην οικογενειακή και επαγγελματική καθημερινότητα. Με την Ιουλία, δημοσιογράφο πολιτικού ρεπορτάζ και με την Καλογήρου της τοπικής εφημερίδας ξεκίνησαν ένα τοπικό ειδησεογραφικό site, το οποίο θα αποδειχθεί χρήσιμο για πολλές έρευνες του Καπετάνου! Εκεί που δάκρυσα όμως, αφού συνήλθα από το αρχικό σοκ, ήταν η εξέλιξη της σχέσης της Κάτιας με την ερωμένη της. Ήταν μια πραγματική γροθιά στο στομάχι!
Ένας άλλος συγκλονιστικός χαρακτήρας που εξελίχθηκε και «ωρίμασε» ήταν και η κωφή Νεφέλη Μπουραντά, που πρωταγωνιστεί στην ιστορία του 2010 με το εργοστάσιο παραγωγής φυτοφαρμάκων και άλλων χημικών προϊόντων της Profym Α. Ε. Είναι ακριβώς εκείνος ο άνθρωπος που έχει χρέη και οικογενειακά προβλήματα αλλά δεν ονειρεύεται υπερβολικά λούσα και πολυτέλειες, παρά μόνο κάτι λίγο καλύτερο στη ζωή του. Έτσι κάνει και η Νεφέλη, που προσλαμβάνεται στο εργοστάσιο κι ένα μεγάλο μυστικό τής ανοίγει τις πόρτες για εξόφληση χρεών και μια πιο άνετη διαβίωση. Δυστυχώς όμως αυτό θα έχει και συνέπειες. Ο συγγραφέας, που δεν παύει στιγμή να παίζει με το μυαλό του αναγνώστη, κρατά ανώνυμη την προϊσταμένη της Νεφέλης στη γραμμή παραγωγής, τη Χημικό, για να μας προβληματίσει και να ψάξουμε να δούμε ποια είναι η θέση της στην ιστορία του Καπετάνου που διαδραματίζεται το 2013. Δεν είναι όμως μόνο αυτός ο ρόλος που υπηρετούν οι δυο γυναίκες, μιας και συγκροτούν ένα ιδεώδες δίπολο καλού και κακού χαρακτήρα.
Η Νεφέλη, τραυματισμένη ψυχικά από βιασμό, κωφή από ατύχημα, είναι περισσότερο πρόθυμη να πατήσει επί πτωμάτων και να βελτιώσει τη ζωή της, εν αντιθέσει με τη Χημικό, που παρουσιάζεται αυστηρή, άτεγκτη και κακός μπελάς για τη Νεφέλη, μόνο και μόνο για να επηρεαστεί στο τέλος από τις δυσάρεστες συνέπειες σε περιβάλλον και ανθρώπινη υγεία για να προχωρήσει σε κάτι ανεπανόρθωτο, που θα φέρει τα πάνω κάτω στην ιστορία. Είναι τέτοιο το ταλέντο και η δύναμη λόγου του συγγραφέα που καταφέρνει να δείξει τη μεταστροφή τη Νεφέλης με δυο απλές σκηνές: στην αρχή, ταΐζει μια αδέσποτη γάτα που σουλατσάρει έξω απ’ το εργοστάσιο κι όταν αργότερα αρχίζει να βγάζει λεφτά έστω και εις βάρος της υγείας των συμπολιτών της, διψάει τόσο πολύ να συνεχίσει που δε διστάζει να πατήσει αυτήν ακριβώς τη γάτα με το αμάξι όταν βγαίνει στον δρόμο! Σκηνές που απλώς περιγράφονται αλλά το συναίσθημα που πηγάζει από αυτές δε χρειάζεται να δοθεί με λόγια, η εικόνα από μόνη της είναι σκληρή!
Η γραφή του Δημήτρη Σίμου λοιπόν έχει βελτιωθεί κατά πολύ, με χαρακτήρες που συστήνονται σταδιακά στον αναγνώστη, με προσεγμένο λεξιλόγιο, με κινηματογραφικό στυλ που νιώθεις σα να διαβάζεις σενάριο αλλά με λογοτεχνικές αξιώσεις, καθώς επίσης με αναπάντεχες οπτικές γωνίες και λεπτοδουλεμένες παρομοιώσεις και μεταφορές. Η αρχή του 1ου κεφαλαίου, που δίνει την εισαγωγική γνωριμία με τη Νεφέλη είναι ευρηματική, μιας και βλέπουμε τον εργασιακό χώρο της κοπέλας μέσα από τα μάτια μιας γάτας αλλά και στη συνέχειά του η αφήγηση γίνεται πρωτοπρόσωπη, μόνο που αργούμε να καταλάβουμε πως είμαστε στον λόφο του Παλιού Γηροκομείου, τον τόπο του εγκλήματος που θ’ ανοίξει τον ασκό του Αιόλου, χάρη στην οπτική του αστυνόμου Καπετάνου. Ο συγγραφέας αφήνει πολύ πίσω του κάθε τετριμμένο αφηγηματικό εύρημα και ακολουθεί το δικό του ύφος, παίρνοντας ένα σωστό ρίσκο!
Δεν είναι δηλαδή μόνο τα κλασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα που κάνουν ένα αστυνομικό μυθιστόρημα πετυχημένο κι εδώ υπάρχουν άφθονα αλλά και το γεγονός πως αυτά συνδυάζονται αρμονικά με μια φρέσκια, διαφορετική, προκλητικά εναλλακτική ματιά. Άλλωστε, η αναφορά σε αναγνωρισμένα λογοτεχνικά έργα όπως του Παπαδιαμάντη, του Σκαρίμπα, του Καραγάτση και του Βάρναλη, καθώς και η υπέροχη άποψη για την αξία της λογοτεχνίας («-Η λογοτεχνία σώζει... -Και γιατί σώζει αυτό; -Γιατί παίρνεις όση δόση περιέργειας χρειάζεσαι χωρίς να μπλέκεσαι στα πόδια τους», σελ. 143) δείχνουν ξεκάθαρα πως ο Δημήτρης Σίμος ξέρει πού πατάει, αναγνωρίζει το παρελθόν, παρατηρεί το παρόν και ευελπιστεί σ’ ένα καλύτερο (λογοτεχνικά και κοινωνιολογικά) μέλλον.
Ο συγγραφέας έχει κάνει ενδελεχή και διασταυρωμένη έρευνα, έχει ακούσει μαρτυρίες, έχει συμβουλευτεί εμπειρογνώμονες κι έχει καταφέρει να αφομοιώσει κάθε στοιχείο και να το προσαρμόσει κατάλληλα στη ροή της αφήγησης, δίνοντας αληθοφάνεια και ρεαλισμό. Οι συνθήκες ζωής στον καταυλισμό των Ρομά έξω από τη Χαλκίδα, η ατμόσφαιρα στα ανακριτικά γραφεία και στις αστυνομικές υπηρεσίες, οι συνθήκες εργασίας στα εργοστάσια, ο τρόπος θανάτου των κατοίκων της περιοχής (αυτά τα «τοξικά μάτια»…) και συμμετοχής σε παράνομες ιπποδρομίες και πολλά άλλα είναι περιπτώσεις που ελάχιστοι γνωρίζουν τόσο καλά κι ακόμη λιγότεροι μπορούν να τα στήσουν με αληθοφάνεια μπροστά στα μάτια του αναγνώστη για να προσδώσουν ζωντάνια και ρεαλισμό. Η τραγικότητα των συνεπειών από την παράνομη καύση σκουπιδιών, η ένταση των σκηνών ανθρωποκυνηγητού, ο τρόπος που επηρεάζουν οι εξελίξεις πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές αλλά και τα πραγματολογικά στοιχεία που παρατίθενται αφειδώς για ρεαλισμό είναι γνωρίσματα που συγκροτούν ένα άρτιο, γρήγορο, έξυπνο αστυνομικό και κοινωνικό μυθιστόρημα για απαιτητικούς αναγνώστες. Και ναι, υπάρχει και χιούμορ, για να αλαφραίνουν λίγο οι καταστάσεις: «Ξημέρωνε. Δε χρειαζόσουν να ξέρεις το δελτίο καιρού για να καταλάβεις πως και σήμερα θα βράζαμε στην κατσαρόλα της Εύβοιας. Ξημέρωμα υγρασία, πρωί καύσωνας, μεσημέρι σούπα» (σελ. 22) και «Οι δικοί μου μάρτυρες είχαν τα κλασικά προβλήματα αναπηρίας που εμφάνιζε η πλειοψηφία μόλις άκουγε τη λέξη αστυνομία. Δεν είχαν δει και δεν είχαν ακούσει τίποτα» (σελ. 55).
«Τοξικά μάτια» λοιπόν. Μολυνθείτε άφοβα από ένα καλογραμμένο κείμενο, ένα έξυπνο και ευρηματικό αστυνομικό μυθιστόρημα, ένα συγκινητικό και ταυτόχρονα σκληρό βιβλίο.
April 15, 2022
Η εξέλιξη της γραφής και της παρουσίασης της ιστορίας είναι παραπάνω από ξεκάθαρη από το ένα βιβλίο στο επόμενο και αυτό είναι πολυ καλό!
Στο διαταύτα, η καλύτερη ιστορία του αστυνόμους Καπετάνου ως τώρα,αν και λίγο με κούρασε η τροπή αλλά Έριν Μπρόκοβιτς και ήθελα να είχε τελειώσει λίγο νωρίτερα...
Εξακολουθώ να αναρωτιέμαι πού στο καλό σκέφτεται ο Σίμος τα επίθετα των ηρώων του!
Στο διαταύτα, η καλύτερη ιστορία του αστυνόμους Καπετάνου ως τώρα,αν και λίγο με κούρασε η τροπή αλλά Έριν Μπρόκοβιτς και ήθελα να είχε τελειώσει λίγο νωρίτερα...
Εξακολουθώ να αναρωτιέμαι πού στο καλό σκέφτεται ο Σίμος τα επίθετα των ηρώων του!
Read
July 23, 2019«Σήκωσε το κεφάλι και με κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια. Είδα μια λύπη που ρούφηξε κάθε ενέργεια μου να ρωτήσω περισσότερα για την υπόθεση. Μια λύπη ίδια με τα μάτια των αλόγων του.
«Όλοι πεθαίνουν σ’ αυτό το μέρος, αστυνόμε»…
Ο Δημήτρης Σίμος μας συστήθηκε με τα «Βατράχια» που έκανε γνωστό στο ευρύ αναγνωστικό κοινό τον αστυνόμο Χρήστο Καπετάνο. Μετά τα «Τυφλά Ψάρια» έχουμε τη νέα περιπέτεια του Καπετάνου η οποία καθώς τη διαβάζουμε διαπιστώνουμε ότι είναι εξαιρετικά τοξική. Καταπιάνεται με ένα θέμα που κυριολεκτικά έχει αφήσει – και ίσως αφήνει – ακόμα ανοιχτές πληγές στην μνήμη των κατοίκων της Αττικής. Δεν είναι και πολύ μακρινή η ιστορία με τον ποταμό Ασωπό και την παρέμβαση της Έριν Μπρόκοβιτς για την μόλυνση του ποταμού από τοξικά απόβλητα.
Ο Σίμος αυτή τη φορά βουτάει σε πολύ βαθιά νερά εμπνεόμενος από γεγονότα που συνέβησαν στην όχι και τόσο μακρινή μας Ιταλία και έχουν σχέση με τη λεγόμενη «Μαφία των σκουπιδιών». Παράνομες χωματερές που προκαλούσαν τοξικούς φλεγόμενους σκουπιδότοπους που δηλητηρίαζαν τόσο τον αεροφόρο αλλά και τον υδροφόρο ορίζοντα με αποτέλεσμα οι κάτοικοι και τα ζώα των γύρω περιοχών να αρρωσταίνουν ή και να πεθαίνουν από κρούσματα καρκινογενών παθήσεων. Και όλα αυτά ήταν γνωστά στην τοπική αυτοδιοίκηση η οποία όχι μόνο δεν έκανε κάτι για να σταματήσει η καύση των αποβλήτων αλλά ενίσχυε κιόλας την παράνομη δράση τους προφανώς για πολιτικά αλλά και προσωπικά συμφέροντα. Φυσικά από το βιβλίο δεν θα μπορούσε να λείπει και η αναφορά σε εργοστάσια χημικών που με επίσης παράνομες δρά��εις στέλνουν το θάνατο από τα υπόγεια των αποθηκών τους στους αγρούς προκειμένου να θησαυρίσουν τις τύψεις τους οι υπεύθυνοι θάβοντας τις με φτυάρια σαν ένα φάντασμα που έπρεπε να μείνει κλειδωμένο στον απόπατο της ζωής όπως γράφει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας.
Ίσως η πιο δύσκολη υπόθεση που αναλαμβάνει ο αστυνόμος Χρήστος Καπετάνος στη μέχρι τώρα καριέρα του. Όταν η σορός ενός άνδρα βρεθεί στο λόφο του Παλιού Γηροκομείου, σε απόσταση αναπνοής από τον καταυλισμό των Ρομά, θα αρχίσουν να έρχονται στην επιφάνεια μυστικά σε έναν κόσμο που «φλέγεται» στο δάσος γύρω από τη φάρμα του θύματος. Παράνομα στοιχήματα, απόπειρες δολοφονίας, πολιτικές δολοπλοκίες, σάπια διαφθορά και ο θάνατος που αιωρείται στον αέρα… Ο θάνατος που ζει μέσα στα γεμάτα λύπη μάτια των κατοίκων των γύρω περιοχών. Για αυτά τα τοξικά μάτια θα ρισκάρει εντελώς μόνος του προκειμένου να βγει νικητής.
Πολλά τα θέματα που θίγει ο Δημήτρης Σίμος στο νέο του βιβλίο δίνοντας πολύ τροφή για σκέψη στους αναγνώστες. Το οικολογικό μήνυμα που θέλει να περάσει μέσω της πλοκής της ιστορίας του οφείλει να μας βρει κοινωνούς όλους μας. Περιγράφει ένα γεγονός που θα μπορούσε ή μπορεί κάλλιστα να ισχύει για πολλές περιοχές της Ελλάδας και όχι μόνο. Είναι μια θλιβερή πραγματικότητα που μας «σκοτώνει» όλους προκειμένου να εξυπηρετηθούν προσωπικά και πολιτικά συμφέροντα όπως αναφέρω και παραπάνω. Ο θάνατος ταξιδεύει στον αέρα, φωλιάζει στα νερό που πίνουμε, στις τροφές που καταναλώνουμε. Από που να προστατευτεί κανείς; Ποιες πόρτες να χτυπήσει όταν ανοίγοντας τες πέφτει πάνω σε αδιέξοδους τοίχους που ονομάζονται κράτος, περιφέρεια, δήμοι και γεμάτα πορτοφόλια;
Ο Δημήτρης Σίμος στα «Τοξικά Μάτια» δεν ακολουθεί την πεπατημένη των αστυνομικών μυθιστορημάτων αλλά ανεβάζει τον πήχη λίγο παραπάνω εξελίσσοντας όχι μόνο τους ήρωες του, την πλοκή αλλά και τη γραφή του υιοθετώντας κάπως πιο λυρικά χαρακτηριστικά. Πιο ώριμος ως συγγραφέας δίνει στο αναγνωστικό κοινό ένα κείμενο που ακολουθεί κινηματογραφική ροή γεμάτη με την απαραίτητη ατμόσφαιρα που δημιουργείται στα noir μυθιστορήματα αλλά και τον κοινωνικό προβληματισμό που θίγεται στα περισσότερα του είδους. Δεν είναι λίγες οι σκηνές που η ένταση της δράσης ανεβάζει την αδρεναλίνη και την αγωνία των αναγνωστών στα ύψη μέσα από δύσκολες καταστάσεις που περιέρχονται οι ήρωες του. Κοινό γνώρισμα όλων των βιβλίων του Δημήτρη Σίμου είναι ότι περιλαμβάνουν στις σελίδες τους δύο ιστορίες που φαινομενικά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους αλλά παρ’ όλα αυτά βρίσκουν κοινό σημείο λίγο πριν επέλθει το τέλος. Έτσι λοιπόν και στα «Τοξικά Μάτια» η ιστορία χωρίζεται σε δύο μέρη με κυρίαρχο χαρακτηριστικό για άλλη μια φορά την τριτοπρόσωπη και πρωτοπρόσωπη γραφή που διαχωρίζει το παρόν από το παρελθόν.
Τα πρόσωπα μας είναι γνωστά πλέον, ειδικά σε όσους έχουν διαβάσει τα δύο προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα, και εδώ βλέπουμε λίγο παραπάνω την εξέλιξη τους εστιάζοντας περισσότερο στην προσωπική ζωή του αστυνόμου Καπετάνου. Πιο κατασταλαγμένος σε αυτή την ιστορία δείχνει ο Καπετάνος ο οποίος έχει δημιουργήσει ένα δυνατό δεσμό με την κόρη του αλλά και όπως όλα δείχνουν έχει προχωρήσει για τα καλά στη ζωή του αν και ακόμα τον τσιγκλάει το αγκάθι του χωρισμού με την αγαπημένη του Ελένη. Οι δεσμοί όμως είναι ιδιαίτερα ισχυροί και με την ομάδα του που όπως θα ανακαλύψουμε καθώς διαβάζουμε το βιβλίο δεν θα τον αφήσουν μόνο του στα δύσκολα. Ο Ορέστης, ο Βαμβακάς αλλά και η μινιόν Μαρκενά θα σταθούν δίπλα του όταν τους χρειαστεί. Στο team έρχονται να προστεθούν και η αδελφή του Κάτια αλλά και οι συνεργάτιδες της Ιουλία και Καλογήρου με τις πολύτιμες πληροφορίες τους αποτελώντας πρόσωπα που θα τα δούμε και σε μελλοντικές περιπέτειες του αστυνόμου Καπετάνου. Το σήμα στο εξώφυλλο και ο τίτλος «Τοξικά Μάτια» μας προϊδεάζουν για το περιεχόμενο του βιβλίου όχι όμως και για την ευρηματική πλοκή του.
Ένα ακόμα δυνατό αστυνομικό μυθιστόρημα με τη σφραγίδα του Δημήτρη Σίμου με οικολογικό περιεχόμενο που αφυπνίζει συνειδήσεις και μνήμες για την ανυπολόγιστη καταστροφή που επιφέρουμε όχι μόνο στον πλανήτη μας, στις ζωές μας αλλά και στο μέλλον των παιδιών μας. Γιατί μην ξεχνάμε ότι τίποτα δεν μας έχει χαριστεί απλόχερα. Όλα είναι δανεικά και εμείς περαστικοί αυτού του κόσμου που οφείλουμε να σεβόμαστε και να διαφυλάττουμε για τις επερχόμενες γενιές.
«Το βλέμμα του. Τα μάτια. Η λύπη που μου δημιούργησαν σε κάθε κοίταγμα… η ίδια έκφραση που είχαν τα μάτια των αλόγων του πριν το θάνατο τους. Τα τοξικά τους μάτια…»
«Όλοι πεθαίνουν σ’ αυτό το μέρος, αστυνόμε»…
Ο Δημήτρης Σίμος μας συστήθηκε με τα «Βατράχια» που έκανε γνωστό στο ευρύ αναγνωστικό κοινό τον αστυνόμο Χρήστο Καπετάνο. Μετά τα «Τυφλά Ψάρια» έχουμε τη νέα περιπέτεια του Καπετάνου η οποία καθώς τη διαβάζουμε διαπιστώνουμε ότι είναι εξαιρετικά τοξική. Καταπιάνεται με ένα θέμα που κυριολεκτικά έχει αφήσει – και ίσως αφήνει – ακόμα ανοιχτές πληγές στην μνήμη των κατοίκων της Αττικής. Δεν είναι και πολύ μακρινή η ιστορία με τον ποταμό Ασωπό και την παρέμβαση της Έριν Μπρόκοβιτς για την μόλυνση του ποταμού από τοξικά απόβλητα.
Ο Σίμος αυτή τη φορά βουτάει σε πολύ βαθιά νερά εμπνεόμενος από γεγονότα που συνέβησαν στην όχι και τόσο μακρινή μας Ιταλία και έχουν σχέση με τη λεγόμενη «Μαφία των σκουπιδιών». Παράνομες χωματερές που προκαλούσαν τοξικούς φλεγόμενους σκουπιδότοπους που δηλητηρίαζαν τόσο τον αεροφόρο αλλά και τον υδροφόρο ορίζοντα με αποτέλεσμα οι κάτοικοι και τα ζώα των γύρω περιοχών να αρρωσταίνουν ή και να πεθαίνουν από κρούσματα καρκινογενών παθήσεων. Και όλα αυτά ήταν γνωστά στην τοπική αυτοδιοίκηση η οποία όχι μόνο δεν έκανε κάτι για να σταματήσει η καύση των αποβλήτων αλλά ενίσχυε κιόλας την παράνομη δράση τους προφανώς για πολιτικά αλλά και προσωπικά συμφέροντα. Φυσικά από το βιβλίο δεν θα μπορούσε να λείπει και η αναφορά σε εργοστάσια χημικών που με επίσης παράνομες δρά��εις στέλνουν το θάνατο από τα υπόγεια των αποθηκών τους στους αγρούς προκειμένου να θησαυρίσουν τις τύψεις τους οι υπεύθυνοι θάβοντας τις με φτυάρια σαν ένα φάντασμα που έπρεπε να μείνει κλειδωμένο στον απόπατο της ζωής όπως γράφει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας.
Ίσως η πιο δύσκολη υπόθεση που αναλαμβάνει ο αστυνόμος Χρήστος Καπετάνος στη μέχρι τώρα καριέρα του. Όταν η σορός ενός άνδρα βρεθεί στο λόφο του Παλιού Γηροκομείου, σε απόσταση αναπνοής από τον καταυλισμό των Ρομά, θα αρχίσουν να έρχονται στην επιφάνεια μυστικά σε έναν κόσμο που «φλέγεται» στο δάσος γύρω από τη φάρμα του θύματος. Παράνομα στοιχήματα, απόπειρες δολοφονίας, πολιτικές δολοπλοκίες, σάπια διαφθορά και ο θάνατος που αιωρείται στον αέρα… Ο θάνατος που ζει μέσα στα γεμάτα λύπη μάτια των κατοίκων των γύρω περιοχών. Για αυτά τα τοξικά μάτια θα ρισκάρει εντελώς μόνος του προκειμένου να βγει νικητής.
Πολλά τα θέματα που θίγει ο Δημήτρης Σίμος στο νέο του βιβλίο δίνοντας πολύ τροφή για σκέψη στους αναγνώστες. Το οικολογικό μήνυμα που θέλει να περάσει μέσω της πλοκής της ιστορίας του οφείλει να μας βρει κοινωνούς όλους μας. Περιγράφει ένα γεγονός που θα μπορούσε ή μπορεί κάλλιστα να ισχύει για πολλές περιοχές της Ελλάδας και όχι μόνο. Είναι μια θλιβερή πραγματικότητα που μας «σκοτώνει» όλους προκειμένου να εξυπηρετηθούν προσωπικά και πολιτικά συμφέροντα όπως αναφέρω και παραπάνω. Ο θάνατος ταξιδεύει στον αέρα, φωλιάζει στα νερό που πίνουμε, στις τροφές που καταναλώνουμε. Από που να προστατευτεί κανείς; Ποιες πόρτες να χτυπήσει όταν ανοίγοντας τες πέφτει πάνω σε αδιέξοδους τοίχους που ονομάζονται κράτος, περιφέρεια, δήμοι και γεμάτα πορτοφόλια;
Ο Δημήτρης Σίμος στα «Τοξικά Μάτια» δεν ακολουθεί την πεπατημένη των αστυνομικών μυθιστορημάτων αλλά ανεβάζει τον πήχη λίγο παραπάνω εξελίσσοντας όχι μόνο τους ήρωες του, την πλοκή αλλά και τη γραφή του υιοθετώντας κάπως πιο λυρικά χαρακτηριστικά. Πιο ώριμος ως συγγραφέας δίνει στο αναγνωστικό κοινό ένα κείμενο που ακολουθεί κινηματογραφική ροή γεμάτη με την απαραίτητη ατμόσφαιρα που δημιουργείται στα noir μυθιστορήματα αλλά και τον κοινωνικό προβληματισμό που θίγεται στα περισσότερα του είδους. Δεν είναι λίγες οι σκηνές που η ένταση της δράσης ανεβάζει την αδρεναλίνη και την αγωνία των αναγνωστών στα ύψη μέσα από δύσκολες καταστάσεις που περιέρχονται οι ήρωες του. Κοινό γνώρισμα όλων των βιβλίων του Δημήτρη Σίμου είναι ότι περιλαμβάνουν στις σελίδες τους δύο ιστορίες που φαινομενικά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους αλλά παρ’ όλα αυτά βρίσκουν κοινό σημείο λίγο πριν επέλθει το τέλος. Έτσι λοιπόν και στα «Τοξικά Μάτια» η ιστορία χωρίζεται σε δύο μέρη με κυρίαρχο χαρακτηριστικό για άλλη μια φορά την τριτοπρόσωπη και πρωτοπρόσωπη γραφή που διαχωρίζει το παρόν από το παρελθόν.
Τα πρόσωπα μας είναι γνωστά πλέον, ειδικά σε όσους έχουν διαβάσει τα δύο προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα, και εδώ βλέπουμε λίγο παραπάνω την εξέλιξη τους εστιάζοντας περισσότερο στην προσωπική ζωή του αστυνόμου Καπετάνου. Πιο κατασταλαγμένος σε αυτή την ιστορία δείχνει ο Καπετάνος ο οποίος έχει δημιουργήσει ένα δυνατό δεσμό με την κόρη του αλλά και όπως όλα δείχνουν έχει προχωρήσει για τα καλά στη ζωή του αν και ακόμα τον τσιγκλάει το αγκάθι του χωρισμού με την αγαπημένη του Ελένη. Οι δεσμοί όμως είναι ιδιαίτερα ισχυροί και με την ομάδα του που όπως θα ανακαλύψουμε καθώς διαβάζουμε το βιβλίο δεν θα τον αφήσουν μόνο του στα δύσκολα. Ο Ορέστης, ο Βαμβακάς αλλά και η μινιόν Μαρκενά θα σταθούν δίπλα του όταν τους χρειαστεί. Στο team έρχονται να προστεθούν και η αδελφή του Κάτια αλλά και οι συνεργάτιδες της Ιουλία και Καλογήρου με τις πολύτιμες πληροφορίες τους αποτελώντας πρόσωπα που θα τα δούμε και σε μελλοντικές περιπέτειες του αστυνόμου Καπετάνου. Το σήμα στο εξώφυλλο και ο τίτλος «Τοξικά Μάτια» μας προϊδεάζουν για το περιεχόμενο του βιβλίου όχι όμως και για την ευρηματική πλοκή του.
Ένα ακόμα δυνατό αστυνομικό μυθιστόρημα με τη σφραγίδα του Δημήτρη Σίμου με οικολογικό περιεχόμενο που αφυπνίζει συνειδήσεις και μνήμες για την ανυπολόγιστη καταστροφή που επιφέρουμε όχι μόνο στον πλανήτη μας, στις ζωές μας αλλά και στο μέλλον των παιδιών μας. Γιατί μην ξεχνάμε ότι τίποτα δεν μας έχει χαριστεί απλόχερα. Όλα είναι δανεικά και εμείς περαστικοί αυτού του κόσμου που οφείλουμε να σεβόμαστε και να διαφυλάττουμε για τις επερχόμενες γενιές.
«Το βλέμμα του. Τα μάτια. Η λύπη που μου δημιούργησαν σε κάθε κοίταγμα… η ίδια έκφραση που είχαν τα μάτια των αλόγων του πριν το θάνατο τους. Τα τοξικά τους μάτια…»
September 1, 2019
Η γνωριμία μου με τον Δημήτρη Σίμο έγινε κάτω από περίεργες συνθήκες... και συγκεκριμένα σε αυτήν εδώ την εφαρμογή, το goodreads, έχοντας σαν αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Τοξικά Μάτια»
Ένα λάθος ολότελα δικό μου, με έκανε να φανώ στα μάτια του ως περίεργη-δύστροπη αναγνώστρια ή ως ξιπασμένη δημιουργό (η λέξη «συγγραφέας» - για μένα - εμπεριέχει έναν ιδιαίτερο σεβασμό και δεν τολμώ να την υιοθετήσω προς το παρόν ως προσωπικό χαρακτηρισμό). Θέλοντας λοιπόν να βάλω τα πράγματα στην θέση τους, του έδωσα την υπόσχεται πως μόλις βρω χρόνο, θα διαβάσω το τελευταίο του πόνημα. Έλεγξα την στοίβα των αδιάβαστων βιβλίων που έχω σπίτι μου και διαπίστωσα πως αυτή η υπόσχεση που του έδωσα θα αργούσε να πραγματοποιηθεί. Όμως πριν λίγο καιρό, κάποια συγκυρία με έφερε μπροστά από το βιβλιοπωλείο της Bell στο κέντρο της Αθήνας. Στην βιτρίνα του φιγουράριζε το βιβλίου του Σίμου που με καλούσε να το αγοράσω. Δεν κατάφερα να αντισταθώ στην πρόκληση και το αγόρασα, μεγαλώνοντας την στοίβα με τα αδιάβαστα. Στις διακοπές μου αποφάσισα πως ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για να το διαβάσω.
Όταν το ξεκίνησα, διαπίστωσα πως δεν έφευγε γρήγορα. Και αυτό γιατί η ιστορία που εκτυλίσσεται απαιτεί την προσοχή του αναγνώστη. Ονόματα, flashback, τοποθεσίες, αληθινά γεγονότα, δολοφονίες, έρευνες, θανάσιμες συμπλοκές, θεωρίες συνομωσίας συνθέτουν μία ιστορία που δεν σου επιτρέπει να μην της δώσεις την πρέπουσα σημασία, γιατί αναπόφευκτα θα χαθείς στις γραμμές της, χάνοντας και την ροή της. Άρα, παρόλο που δεν πρόκειται για ένα βιβλίο «τούβλο», δεν διαβάζεται σε δυο-τρεις μέρες. Η υπόθεση του βιβλίου είναι ιδιαίτερη και το σημαντικό είναι πως βασίζεται σε αληθινά περιστατικά που εξελίχθηκαν στην γειτονική μας Ιταλία, δημιουργώντας ένα μεγάλο πολιτικό σκάνδαλο. Εμένα πάλι μου θύμισε την υπόθεση της Ερικ Μπρόκοβιτς με την Τζούλια Ρόμπερτς, δοσμένη όμως επί ελληνικού εδάφους. Οι περιγραφές δεν είναι απλώς κινηματογραφικές. Ο συγγραφέας λειτουργεί με μεγάλη επιτυχία και ως σκηνοθέτης. Στήνει τις σκηνές του με δεξιοτεχνία. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η σημασία που έδωσε στην κάθε λεπτομέρεια. Ο τρόπος γραφής του με μετέτρεψε από απλό θεατή σε μέρος της ιστορίας. Ένιωσα πως ζούσα τα πάντα εκ των έσω. Ήμουν παρούσα στις ανακρίσεις, στις έρευνες, στις ένοπλες συμπλοκές, προσπαθώντας να γλυτώσω από τις σφαίρες που σφύριζαν στον αέρα. Μεγάλο προσόν για έναν συγγραφέα να εισάγει τον αναγνώστη στην ιστορία που περιγράφει, δίνοντάς του ενεργό ρόλο. Για την υπόθεση δεν θα πω περισσότερα. Πρέπει να διαβάσετε το βιβλίο για να γίνετε οι ίδιοι μάρτυρες των γεγονότων και να βγάλετε τα προσωπικά σας συμπεράσματα.
Ένα ακόμη θετικό στοιχείο - όχι του βιβλίου - αλλά του συγγραφέα είναι πως αποδείχθηκε ροκάς (όχι από τα Lidl), αλλά γνήσιος, αφού παρόλο το νεαρό της ηλικίας του, ακούει LED Zeppelin και Doors (πολύ αγαπημένα συγκροτήματα και τα δύο)!
Τελειώνοντας (ευτυχώς για σας) θα πω πως η γραφή, το ύφος, η γλώσσα και όχι η θεματολογία, δηλώνουν ξεκάθαρα πως ο συγγραφέας είναι γένους αρσενικού. Χωρίς ιδιαίτερο ρομαντισμό, υπέρμετρες ευαισθησίες, βαρύγδουπες φράσεις, περιττές φλυαρίες και υπερβολική χρήση κοσμητικων επιθέτων για εντυπωσιασμό , χρησιμοποιώντας όμως εύστοχες παρομοιώσεις και μεταφορές και έξυπνους παραλληλισμούς, ο Δημήτρης Σίμος κατάφερε να συνθέσει ένα αστυνομικό-πολιτικό (κατά μία έννοια) θρίλερ που κρατά τον αναγνώστη σε εγρήγορση, αγωνία και περιέργεια για το τι μέλλει γενέσθαι. Τα «Τοξικά Μάτια» μου κράτησαν ψηλά το ενδιαφέρον μέχρι και την τελευταία του σελίδα.
Θέλω να πω ένα μεγάλο Μπράβο στον συγγραφέα για την εξαιρετική αυτή δουλειά και για την μεγάλη έρευνα που έκανε ώστε να δώσει στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό ένα βιβλίο που καταπιάνεται με γεγονότα ζωτικής σημασίας, προσφέροντας τροφή για σκέψη!
Ελπίζω επίσης να κατάφερα να τον πείσω πως ήμουν ειλικρινής όταν τον διαβεβαίωνα πως ποτέ δεν βαθμολογώ ένα βιβλίο χωρίς πρώτα να το διαβάσω και πως το λάθος μου οφείλετο στην ασχετοσύνη και την άγνοιά μου.
Περιμένω λοιπόν την επόμενη περιπέτεια του αστυνόμου Καπετάνου, μιας και δηλώνω πλέον φαν του!
Ένα λάθος ολότελα δικό μου, με έκανε να φανώ στα μάτια του ως περίεργη-δύστροπη αναγνώστρια ή ως ξιπασμένη δημιουργό (η λέξη «συγγραφέας» - για μένα - εμπεριέχει έναν ιδιαίτερο σεβασμό και δεν τολμώ να την υιοθετήσω προς το παρόν ως προσωπικό χαρακτηρισμό). Θέλοντας λοιπόν να βάλω τα πράγματα στην θέση τους, του έδωσα την υπόσχεται πως μόλις βρω χρόνο, θα διαβάσω το τελευταίο του πόνημα. Έλεγξα την στοίβα των αδιάβαστων βιβλίων που έχω σπίτι μου και διαπίστωσα πως αυτή η υπόσχεση που του έδωσα θα αργούσε να πραγματοποιηθεί. Όμως πριν λίγο καιρό, κάποια συγκυρία με έφερε μπροστά από το βιβλιοπωλείο της Bell στο κέντρο της Αθήνας. Στην βιτρίνα του φιγουράριζε το βιβλίου του Σίμου που με καλούσε να το αγοράσω. Δεν κατάφερα να αντισταθώ στην πρόκληση και το αγόρασα, μεγαλώνοντας την στοίβα με τα αδιάβαστα. Στις διακοπές μου αποφάσισα πως ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για να το διαβάσω.
Όταν το ξεκίνησα, διαπίστωσα πως δεν έφευγε γρήγορα. Και αυτό γιατί η ιστορία που εκτυλίσσεται απαιτεί την προσοχή του αναγνώστη. Ονόματα, flashback, τοποθεσίες, αληθινά γεγονότα, δολοφονίες, έρευνες, θανάσιμες συμπλοκές, θεωρίες συνομωσίας συνθέτουν μία ιστορία που δεν σου επιτρέπει να μην της δώσεις την πρέπουσα σημασία, γιατί αναπόφευκτα θα χαθείς στις γραμμές της, χάνοντας και την ροή της. Άρα, παρόλο που δεν πρόκειται για ένα βιβλίο «τούβλο», δεν διαβάζεται σε δυο-τρεις μέρες. Η υπόθεση του βιβλίου είναι ιδιαίτερη και το σημαντικό είναι πως βασίζεται σε αληθινά περιστατικά που εξελίχθηκαν στην γειτονική μας Ιταλία, δημιουργώντας ένα μεγάλο πολιτικό σκάνδαλο. Εμένα πάλι μου θύμισε την υπόθεση της Ερικ Μπρόκοβιτς με την Τζούλια Ρόμπερτς, δοσμένη όμως επί ελληνικού εδάφους. Οι περιγραφές δεν είναι απλώς κινηματογραφικές. Ο συγγραφέας λειτουργεί με μεγάλη επιτυχία και ως σκηνοθέτης. Στήνει τις σκηνές του με δεξιοτεχνία. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η σημασία που έδωσε στην κάθε λεπτομέρεια. Ο τρόπος γραφής του με μετέτρεψε από απλό θεατή σε μέρος της ιστορίας. Ένιωσα πως ζούσα τα πάντα εκ των έσω. Ήμουν παρούσα στις ανακρίσεις, στις έρευνες, στις ένοπλες συμπλοκές, προσπαθώντας να γλυτώσω από τις σφαίρες που σφύριζαν στον αέρα. Μεγάλο προσόν για έναν συγγραφέα να εισάγει τον αναγνώστη στην ιστορία που περιγράφει, δίνοντάς του ενεργό ρόλο. Για την υπόθεση δεν θα πω περισσότερα. Πρέπει να διαβάσετε το βιβλίο για να γίνετε οι ίδιοι μάρτυρες των γεγονότων και να βγάλετε τα προσωπικά σας συμπεράσματα.
Ένα ακόμη θετικό στοιχείο - όχι του βιβλίου - αλλά του συγγραφέα είναι πως αποδείχθηκε ροκάς (όχι από τα Lidl), αλλά γνήσιος, αφού παρόλο το νεαρό της ηλικίας του, ακούει LED Zeppelin και Doors (πολύ αγαπημένα συγκροτήματα και τα δύο)!
Τελειώνοντας (ευτυχώς για σας) θα πω πως η γραφή, το ύφος, η γλώσσα και όχι η θεματολογία, δηλώνουν ξεκάθαρα πως ο συγγραφέας είναι γένους αρσενικού. Χωρίς ιδιαίτερο ρομαντισμό, υπέρμετρες ευαισθησίες, βαρύγδουπες φράσεις, περιττές φλυαρίες και υπερβολική χρήση κοσμητικων επιθέτων για εντυπωσιασμό , χρησιμοποιώντας όμως εύστοχες παρομοιώσεις και μεταφορές και έξυπνους παραλληλισμούς, ο Δημήτρης Σίμος κατάφερε να συνθέσει ένα αστυνομικό-πολιτικό (κατά μία έννοια) θρίλερ που κρατά τον αναγνώστη σε εγρήγορση, αγωνία και περιέργεια για το τι μέλλει γενέσθαι. Τα «Τοξικά Μάτια» μου κράτησαν ψηλά το ενδιαφέρον μέχρι και την τελευταία του σελίδα.
Θέλω να πω ένα μεγάλο Μπράβο στον συγγραφέα για την εξαιρετική αυτή δουλειά και για την μεγάλη έρευνα που έκανε ώστε να δώσει στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό ένα βιβλίο που καταπιάνεται με γεγονότα ζωτικής σημασίας, προσφέροντας τροφή για σκέψη!
Ελπίζω επίσης να κατάφερα να τον πείσω πως ήμουν ειλικρινής όταν τον διαβεβαίωνα πως ποτέ δεν βαθμολογώ ένα βιβλίο χωρίς πρώτα να το διαβάσω και πως το λάθος μου οφείλετο στην ασχετοσύνη και την άγνοιά μου.
Περιμένω λοιπόν την επόμενη περιπέτεια του αστυνόμου Καπετάνου, μιας και δηλώνω πλέον φαν του!
November 20, 2019
"Τοξικά μάτια"
" Ό,τι είναι και ό,τι δεν είναι, δημιουργεί το ένα το άλλο.
Το ψηλό και το χαμηλό συμπληρώνουν το ένα το άλλο.
Το πρώτο και το τελευταίο ακολουθούν το ένα το άλλο.
Όταν ο κάποιος αναγνωρίζει το όμορφο ταυτόχρονα κάνει το άσχημο να υπάρχει.
Η δυστυχία στηρίζεται πάνω στην ευτυχία.
Η ευτυχία είναι αυτό που η δυστυχία κρύβει από κάτω."
Έχοντας διαβάσει τα βατράχια και τα τυφλά ψάρια που και τα δύο μου άρεσαν πάρα πολύ, με μια μεγαλύτερη αδυναμία στα τυφλά ψάρια , τα τοξικά μάτια τα περίμενα με ανυπομονησία.
Δυστυχώς όμως η μάχη χάθηκε.
Θα ξεκινήσω από τα θετικά του βιβλίου.
Καταρχήν η εξέλιξη στην γραφή έχει φτάσει σε άλλο επίπεδο και για αυτό μου αρέσει αυτός ο συγγραφέας. Δεν επαναπαυεται. Συνέχειζει να προχωρά στο μονοπάτι της συγγραφής και κάθε φορά με μεγαλύτερα όπλα και θέληση.
Η όλη ατμόσφαιρα του βιβλίου σε συνδυασμό με την γραφή του μου έκανε πολύ σκοτεινό μουντ και ροκ καταστάσεις.
Οι ήρωες του μέσα από τα βιβλία του έχουν σταματήσει κατά κάποιο τρόπο αν και όχι ο��οι, να ξεκολλανε από τα πρόσωπικα τους βιώματα που κακά τα ψέματα , οκ μια φορά και έναν καιρό ήταν πολύ ωραίο να τα βλεπεις αυτά στους επιθεωρητές αλλά πια έχει γίνει κουραστικό.
Και να εξελίσσονται μέσα στα βιβλία.
Άλλο ένα μικρό πόιντ
Το αφηγηματικό κομμάτι του παρελθόντος μου αρεσε περισσότερο από το σήμερα.
Θα μου άρεσε πολύ περισσότερο ως μια αυτόνομη ιστορία. Ήταν σκοτεινό και ταραχώδες. Στοιχεία που με ελκύουν.
Όμως..
Όμως δυστυχώς σε αυτό του το βιβλίο τα αρνητικά έγειραν παραπάνω στη ζυγαριά από τα θετικά.
Καταρχήν έφαγα την πρώτη αρνητική φλασια από την πρώτη σελίδα.
Θύμωσα και ξενέρωσα με την σκηνή με το ζωάκι. Its ok είναι συχνό φαινόμενο αλλά δεν αντέχουμε όλοι αυτή την εικόνα.
Στη συνέχεια οφειλω να πω ότι το κοινωνικό & αισθηματικό κομμάτι όση λυρικότητα και αλήθεια που σε αναγκάζει να αφυπνίστεις και αν είχε, "έφαγε" το αστυνομικο κομμάτι που δεν μου έλειψε καθόλου από τα προηγούμενα δύο του βιβλία.
Οκ είναι νουάρ και τα νουάρ και όχι μόνο βασίζονται και σε κοινωνικές προεκτάσεις αλλά στα τοξικά μάτια ήταν πολύ περισσότερο από τι θα έπρεπε για εμένα ενώ στα άλλα δύο του βιβλία όχι και ας είναι και αυτά νουάρ.
Το θέμα που φέρνει στην επιφάνεια μέσα στο βιβλίο του είναι σκληρό και δυστυχώς αληθινό και στο μέλλον θα μας χτυπήσει την πόρτα κατάμουτρα και χαίρομαι που θίχτηκε σε ένα λογοτεχνικό βιβλίο κάτι που συχνά δεν το βλέπουμε.
Το κομμάτι του παρελθόντος μου άρεσε πολύ περισσότερο από το σήμερα. Έχει μια πιο σκοτεινή χροιά και σίγουρα θα είχε ενδιαφέρον για μένα ως μια αυτόνομη ιστορία.
Όμως λυπάμαι αλλά η μάχη για μένα χάθηκε.
Ένιωσα σαν να διάβαζα ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με σταγόνες αστυνομικού.
Είναι ένα ωραίο βίβλιο αλλά όχι αυτό το κάτι παραπάνω που εγώ περίμενα από το συγγραφέα.
" Ό,τι είναι και ό,τι δεν είναι, δημιουργεί το ένα το άλλο.
Το ψηλό και το χαμηλό συμπληρώνουν το ένα το άλλο.
Το πρώτο και το τελευταίο ακολουθούν το ένα το άλλο.
Όταν ο κάποιος αναγνωρίζει το όμορφο ταυτόχρονα κάνει το άσχημο να υπάρχει.
Η δυστυχία στηρίζεται πάνω στην ευτυχία.
Η ευτυχία είναι αυτό που η δυστυχία κρύβει από κάτω."
Έχοντας διαβάσει τα βατράχια και τα τυφλά ψάρια που και τα δύο μου άρεσαν πάρα πολύ, με μια μεγαλύτερη αδυναμία στα τυφλά ψάρια , τα τοξικά μάτια τα περίμενα με ανυπομονησία.
Δυστυχώς όμως η μάχη χάθηκε.
Θα ξεκινήσω από τα θετικά του βιβλίου.
Καταρχήν η εξέλιξη στην γραφή έχει φτάσει σε άλλο επίπεδο και για αυτό μου αρέσει αυτός ο συγγραφέας. Δεν επαναπαυεται. Συνέχειζει να προχωρά στο μονοπάτι της συγγραφής και κάθε φορά με μεγαλύτερα όπλα και θέληση.
Η όλη ατμόσφαιρα του βιβλίου σε συνδυασμό με την γραφή του μου έκανε πολύ σκοτεινό μουντ και ροκ καταστάσεις.
Οι ήρωες του μέσα από τα βιβλία του έχουν σταματήσει κατά κάποιο τρόπο αν και όχι ο��οι, να ξεκολλανε από τα πρόσωπικα τους βιώματα που κακά τα ψέματα , οκ μια φορά και έναν καιρό ήταν πολύ ωραίο να τα βλεπεις αυτά στους επιθεωρητές αλλά πια έχει γίνει κουραστικό.
Και να εξελίσσονται μέσα στα βιβλία.
Άλλο ένα μικρό πόιντ
Το αφηγηματικό κομμάτι του παρελθόντος μου αρεσε περισσότερο από το σήμερα.
Θα μου άρεσε πολύ περισσότερο ως μια αυτόνομη ιστορία. Ήταν σκοτεινό και ταραχώδες. Στοιχεία που με ελκύουν.
Όμως..
Όμως δυστυχώς σε αυτό του το βιβλίο τα αρνητικά έγειραν παραπάνω στη ζυγαριά από τα θετικά.
Καταρχήν έφαγα την πρώτη αρνητική φλασια από την πρώτη σελίδα.
Θύμωσα και ξενέρωσα με την σκηνή με το ζωάκι. Its ok είναι συχνό φαινόμενο αλλά δεν αντέχουμε όλοι αυτή την εικόνα.
Στη συνέχεια οφειλω να πω ότι το κοινωνικό & αισθηματικό κομμάτι όση λυρικότητα και αλήθεια που σε αναγκάζει να αφυπνίστεις και αν είχε, "έφαγε" το αστυνομικο κομμάτι που δεν μου έλειψε καθόλου από τα προηγούμενα δύο του βιβλία.
Οκ είναι νουάρ και τα νουάρ και όχι μόνο βασίζονται και σε κοινωνικές προεκτάσεις αλλά στα τοξικά μάτια ήταν πολύ περισσότερο από τι θα έπρεπε για εμένα ενώ στα άλλα δύο του βιβλία όχι και ας είναι και αυτά νουάρ.
Το θέμα που φέρνει στην επιφάνεια μέσα στο βιβλίο του είναι σκληρό και δυστυχώς αληθινό και στο μέλλον θα μας χτυπήσει την πόρτα κατάμουτρα και χαίρομαι που θίχτηκε σε ένα λογοτεχνικό βιβλίο κάτι που συχνά δεν το βλέπουμε.
Το κομμάτι του παρελθόντος μου άρεσε πολύ περισσότερο από το σήμερα. Έχει μια πιο σκοτεινή χροιά και σίγουρα θα είχε ενδιαφέρον για μένα ως μια αυτόνομη ιστορία.
Όμως λυπάμαι αλλά η μάχη για μένα χάθηκε.
Ένιωσα σαν να διάβαζα ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με σταγόνες αστυνομικού.
Είναι ένα ωραίο βίβλιο αλλά όχι αυτό το κάτι παραπάνω που εγώ περίμενα από το συγγραφέα.
March 13, 2021
B.R.A.CE. 2019
Το απολαυστικό είναι να βλέπεις την βελτιώση του Δημήτρη Σϊμου και στην σκέψη και στην οργάνωση της υπόθεσης και στην παρουσιασή της. Και φυσικά ο αγαπημένος Καπετάνος που σε κερδίζει βιβλίο το βιβλίο.
Εκτιμώ επίσης το περιβαντολλογικό "δίδαγμα" που θέλει να μας περάσει, χρειάζονται οι συνεχείς υπενθυμίσεις μέχρι να μάθουμε να σεβόμαστε.
πόσο θα περιμένω άραγε για το επόμενο;
Εκτιμώ επίσης το περιβαντολλογικό "δίδαγμα" που θέλει να μας περάσει, χρειάζονται οι συνεχείς υπενθυμίσεις μέχρι να μάθουμε να σεβόμαστε.
πόσο θα περιμένω άραγε για το επόμενο;
December 31, 2019
Τώρα μάλιστα! Και τα άλλα δύο τα απόλαυσα ιδιαίτερα, αλλά αυτό είναι το αγαπημένο μου. Ο Καπετάνος ωρίμασε, έχει κοινωνική ευαισθησία, διόρθωσε τη σχέση του με τους άλλους (ειδικά τις γυναίκες) και έγινε ενας χαρακτήρας που αξίζει να τον υποστηρίζεις. Η υπόθεση είναι πολύ ενδιαφέρουσα και δυστυχώς επίκαιρη λόγω κλιματικής αλλαγής και καταστροφής του περιβάλλοντος και παρότι υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες δεν κουράζει.
June 17, 2019
Ο Δημήτρης Σίμος σε άλλα επίπεδα, ανώτερα!
October 17, 2019
Είχα αφήσει τα Μ-άτια σε αναμονή αρκετό καιρό,γιατί ήθελα να αφιερώσω στην τρίτη ιστορία του αγαπημένου Καπετάνου την προσοχή που της άξιζε,μιας και ήξερα από πρώτο χέρι ότι ασχολείται με ένα πολύ ιδιαίτερο και ευαίσθητο θέμα.
Βρήκα,λοιπόν,την οικεία γραφή του συγγραφέα απείρως ωριμότερη,η έρευνα που έχει κάνει για το συγκεκριμένο θέμα είναι κάτι παραπάνω από ενδελεχής,και οι ανατροπές στη διάρκεια της έρευνας ήταν τόσες όσες θα περίμενα έχοντας διαβάσει τα δύο προηγούμενα.
Όμως:η εισαγωγή (η συγκεκριμένη περιγραφή με το ζωάκι) μου άφησε την ίδια αρνητική αίσθηση που μου είχε αφήσει αντίστοιχα η περιγραφή με το αλεπουδακι στην Κατάρα της αλεπούς της Γουώλτερς-δεν μου πρόσφερε τίποτα,ίσα ίσα που με απώθησε.Επίσης,παρόλο που γνώριζα εξαρχής ότι έχει δοθεί περισσότερη βάση στο κοινωνικό στοιχείο/μήνυμα,το γεγονός ότι το πραγματικό αστυνομικό μυθιστόρημα και ο Καπετάνος που όλοι αγαπήσαμε,πήρε μπρος από τη μέση και μετά,με κούρασε αρκετά.3,5 ⭐ με πολλή αγάπη.Θα περιμένω με αγωνία το επόμενο,μιας και είναι γνωστό πως οι σχέσεις αγάπης δεν σκοντάφτουν πάνω σε κοινωνικές ξέρες!🙂🙂
Βρήκα,λοιπόν,την οικεία γραφή του συγγραφέα απείρως ωριμότερη,η έρευνα που έχει κάνει για το συγκεκριμένο θέμα είναι κάτι παραπάνω από ενδελεχής,και οι ανατροπές στη διάρκεια της έρευνας ήταν τόσες όσες θα περίμενα έχοντας διαβάσει τα δύο προηγούμενα.
Όμως:η εισαγωγή (η συγκεκριμένη περιγραφή με το ζωάκι) μου άφησε την ίδια αρνητική αίσθηση που μου είχε αφήσει αντίστοιχα η περιγραφή με το αλεπουδακι στην Κατάρα της αλεπούς της Γουώλτερς-δεν μου πρόσφερε τίποτα,ίσα ίσα που με απώθησε.Επίσης,παρόλο που γνώριζα εξαρχής ότι έχει δοθεί περισσότερη βάση στο κοινωνικό στοιχείο/μήνυμα,το γεγονός ότι το πραγματικό αστυνομικό μυθιστόρημα και ο Καπετάνος που όλοι αγαπήσαμε,πήρε μπρος από τη μέση και μετά,με κούρασε αρκετά.3,5 ⭐ με πολλή αγάπη.Θα περιμένω με αγωνία το επόμενο,μιας και είναι γνωστό πως οι σχέσεις αγάπης δεν σκοντάφτουν πάνω σε κοινωνικές ξέρες!🙂🙂
June 11, 2019
Ότι και να γράψω γι'αυτό το βιβλίο σίγουρα θα είναι λίγο. Τα ανάμεικτα συναισθήματα που μου δημιούργησε τελειώνοντας το είναι τόσο δυνατά που δύσκολα θα το ξεχάσω.
Η πλοκή εξαιρετική, διαφορετική και πρωτότυπη.
Ο Δημήτρης Σίμος καταφέρνει με μεγάλη επιτυχία να μας παρουσιάσει μια εκπληκτική αστυνομική ιστορία με καταπληκτικές εικόνες και σκηνές που συγκλονίζουν και με το οικολογικό στοιχείο να παίζει τον πρώτο ρόλο.
Οι χαρακτήρες δυνατοι και ακέραιοι. Ο κεντρικός του ήρωας, ο αστυνόμος Καπετάνος μέσα από την πένα του συγγραφέα εμφανίζεται πιο ώριμος και πιο αποφασιστικός αντιμετωπίζοντας την πιο δύσκολη υπόθεση στην καριέρα του.
Ένα βιβλίο δυνατό...συγκλονιστικό ...ανατρεπτικό.
Η πλοκή εξαιρετική, διαφορετική και πρωτότυπη.
Ο Δημήτρης Σίμος καταφέρνει με μεγάλη επιτυχία να μας παρουσιάσει μια εκπληκτική αστυνομική ιστορία με καταπληκτικές εικόνες και σκηνές που συγκλονίζουν και με το οικολογικό στοιχείο να παίζει τον πρώτο ρόλο.
Οι χαρακτήρες δυνατοι και ακέραιοι. Ο κεντρικός του ήρωας, ο αστυνόμος Καπετάνος μέσα από την πένα του συγγραφέα εμφανίζεται πιο ώριμος και πιο αποφασιστικός αντιμετωπίζοντας την πιο δύσκολη υπόθεση στην καριέρα του.
Ένα βιβλίο δυνατό...συγκλονιστικό ...ανατρεπτικό.
June 9, 2019
Ενα βιβλιο σταθμος της νεας ελληνικης λογοτεχνιας και με θεματολογια που μας αφορα ολους.
ο Δημητρης ειναι η αποδειξη οτι η νεα γενια συγγραφεων μπορει να θεσει τις βασεις οτι αυτο το ειδος λογοτεχνιας να ανθησει και να αγαπηθει στη χωρα μας.
σε καθε βιβλιο θετει και νεα ορια δημιουργιας
Μονο περηφανια
June 19, 2019
Τα Τοξικά Μάτια είναι το τέταρτο βιβλίο (μαζί με την Αποκάλυψη) του Δημήτρη Σίμου που διαβάζω. Μπορώ να ομολογήσω ότι τα υπόλοιπα βιβλία του μου φαίνονται πλέον μέτρια, μπροστά σε αυτό. Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε, ο συγγραφέας ωρίμασε και ο πήχης εκτινάχθηκε στα ύψη. Ένα πραγματικό αριστούργημα από κάθε πλευρά. Πλοκή, χαρακτήρες, ανατροπές. Όλα συνθέτουν το παζλ σε ένα δυνατό αστυνομικό.
Το συγκεκριμμένο βιβλίο οφείλει να προωθηθεί εκτός συνόρων καθώς μπορεί άνετα να κονταροχτυπηθεί με best sellers του εξωτερικού. Και εμείς οφείλουμε να το στηρίξουμε και να το προωθήσουμε. Έχω πει πολλές φορές, ότι πρέπει να αναδεικνύουμε τους συγγραφείς του τόπου μας. Ήρθε η ώρα λοιπόν, μαζί με τον Γιο, την Ιρσα, τον Σεμπάστιαν, να μιλήσουμε ανοιχτά και για τον Δημήτρη.
Η αστυνομική λογοτεχνία στην Ελλάδα μόλις άλλαξε κεφάλαιο. Και αυτό είναι το βιβλίο που συνέβαλε σε αυτό.
Το συγκεκριμμένο βιβλίο οφείλει να προωθηθεί εκτός συνόρων καθώς μπορεί άνετα να κονταροχτυπηθεί με best sellers του εξωτερικού. Και εμείς οφείλουμε να το στηρίξουμε και να το προωθήσουμε. Έχω πει πολλές φορές, ότι πρέπει να αναδεικνύουμε τους συγγραφείς του τόπου μας. Ήρθε η ώρα λοιπόν, μαζί με τον Γιο, την Ιρσα, τον Σεμπάστιαν, να μιλήσουμε ανοιχτά και για τον Δημήτρη.
Η αστυνομική λογοτεχνία στην Ελλάδα μόλις άλλαξε κεφάλαιο. Και αυτό είναι το βιβλίο που συνέβαλε σε αυτό.
July 3, 2019
Το τρίτο βιβλίο της σειράς μπορεί να διαβαστεί ανεξάρτητα, μόνο του, χωρίς να έχουν προηγηθεί τα προηγούμενα δυο, όμως σε αυτή την περίπτωση ο αναγνώστης θα χάσει την εκπληκτική εξέλιξη του συγγραφέα. Εξακολουθώ να αγαπώ περισσότερο τα βατράχια, γιατί εκεί γνωρίστηκα με τον ήρωα Καπετάνο, κατ’ επέκταση και με την ιδιαίτερη γραφή του συγγραφέα, καθώς και με την ιστορία που μου άρεσε υπερβολικά. Εδώ όμως, ο Δημήτρης Σίμος, ξεδιπλώνει άνετα το ταλέντο του μπλέκοντας φαινομενικά αταίριαστες ιστορίες. Οι παρομοιώσεις του είναι μοναδικές, ασυνήθιστες και ευρηματικές, ενώ οι ασύλληπτες λεπτομέρειες κάνουν υπερβολικά ζωντανούς τους ήρωες και την ιστορία.
Υπάρχει μπόλικο χιούμορ, ειρωνεία και αλήθειες που σοκάρουν. Θίγονται αρκετά θέματα, όπως η εμπιστοσύνη, κάποιες αγνές προθέσεις που μπορεί να είναι καταστροφικές για άλλους, συμφέροντα, ηθική, αγώνες επιβίωσης, καλυτέρευση βιοτικού επιπέδου με οποιοδήποτε κόστος, συνέπειες, συνέπειες, συνέπειες, βιασμός, πλούτη, δύναμη, πατριαρχία, ομοφυλοφιλία, οικογένεια, αγάπη και ένα σωρό άλλα...
Ο συγγραφέας αγαπά τις γυναίκες, τις σέβεται, δεν τις κακομεταχειρίζεται και δεν τις υποτιμά. Οι ηρωίδες του είναι έξυπνες, δυναμικές και τους αποδίδει την ισότητα που τους αξίζει μέ��α σε ένα καθαρά πατριαρχικό περιβάλλον.
Η ιστορία ξεκινά με ένα αδέσποτο ζώο και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει από τους κακόψυχους ανθρώπους, για να περάσουμε σε μια δολοφονία που πρέπει να εξυγιανθεί. Μέσα από συγκλονιστικές αποκαλύψεις βλέπουμε την μαζική δολοφονία του ανθρώπινου γένους, αλλά και την καταστροφή της φύσης. Αυτοκτονούμε στο βωμό του χρήματος και βιάζουμε τη γη χωρίς ουσιαστικό λόγο και αιτία. Τα χρήματα εξαγοράζουν συνειδήσεις και οι βουλευτές μέσα από υποσχέσεις παρακαλούν για ψήφους μας, μέρες που είναι...
Θα μπορούσε κανείς να πει πως οι διεφθαρμένοι πολίτες και πολιτικοί, οι ασυνείδητοι άνθρωποι γενικά, τα ναρκωτικά, η οικολογία και τα χρήματα, συνθέτουν μια ιστορία που είναι καλοδουλεμένη, έχοντας μέσα της παράλληλα μεταφυσικά ψήγματα αρχαίων παραδόσεων.
Υπάρχει μπόλικο χιούμορ, ειρωνεία και αλήθειες που σοκάρουν. Θίγονται αρκετά θέματα, όπως η εμπιστοσύνη, κάποιες αγνές προθέσεις που μπορεί να είναι καταστροφικές για άλλους, συμφέροντα, ηθική, αγώνες επιβίωσης, καλυτέρευση βιοτικού επιπέδου με οποιοδήποτε κόστος, συνέπειες, συνέπειες, συνέπειες, βιασμός, πλούτη, δύναμη, πατριαρχία, ομοφυλοφιλία, οικογένεια, αγάπη και ένα σωρό άλλα...
Ο συγγραφέας αγαπά τις γυναίκες, τις σέβεται, δεν τις κακομεταχειρίζεται και δεν τις υποτιμά. Οι ηρωίδες του είναι έξυπνες, δυναμικές και τους αποδίδει την ισότητα που τους αξίζει μέ��α σε ένα καθαρά πατριαρχικό περιβάλλον.
Η ιστορία ξεκινά με ένα αδέσποτο ζώο και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει από τους κακόψυχους ανθρώπους, για να περάσουμε σε μια δολοφονία που πρέπει να εξυγιανθεί. Μέσα από συγκλονιστικές αποκαλύψεις βλέπουμε την μαζική δολοφονία του ανθρώπινου γένους, αλλά και την καταστροφή της φύσης. Αυτοκτονούμε στο βωμό του χρήματος και βιάζουμε τη γη χωρίς ουσιαστικό λόγο και αιτία. Τα χρήματα εξαγοράζουν συνειδήσεις και οι βουλευτές μέσα από υποσχέσεις παρακαλούν για ψήφους μας, μέρες που είναι...
Θα μπορούσε κανείς να πει πως οι διεφθαρμένοι πολίτες και πολιτικοί, οι ασυνείδητοι άνθρωποι γενικά, τα ναρκωτικά, η οικολογία και τα χρήματα, συνθέτουν μια ιστορία που είναι καλοδουλεμένη, έχοντας μέσα της παράλληλα μεταφυσικά ψήγματα αρχαίων παραδόσεων.
February 10, 2020
«Τα τοξικά μάτια» , είναι το τρίτο βιβλίο της αστυνομικής σειράς Σκοτεινά νερά του Δημήτρη Σίμου, με πρωταγωνιστή τον αστυνόμο Καπετάνο Ο Καπετάνος και η ομάδα του καλούνται να εξιχνιάσουν την δολοφονία ενός σημαίνοντα προσώπου που απασχολεί τόσο την κοινωνία της Εύβοιας όσο και τον ίδιο τον αρχηγό τους προσωπικά.
Προσπαθώντας να εξιχνιάσει την δολοφονία έρχεται αντιμέτωπος με εγκλήματα που έχουν ως θύμα τους το περιβάλλον της περιοχής όσο και τους κατοίκους του.
Η υπόθεση του βιβλίου είναι περίπλοκη, πρωτότυπη και σε κρατά σε αγωνία για την συνέχεια. Ο Δημήτρης Σίμος θίγει πολλά θέματα μέσα στο νέο του βιβλίο δίνοντας στον αναγνώστη τροφή για σκέψη όσο ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας. Παράνομα στοιχήματα, εκβιασμός προσώπων, δολοφονίες, παράνομες καύσεις σκουπιδιών και « άλλων» υλικών, ο θάνατος που αιωρείται στον αέρα…. Ένας θάνατος που ζουν καθημερινά οι κάτοικοι της γύρω περιοχής και κάνουν τα μάτια τους να στάζουν από λύπη.
Ο Καπετάνος το αισθάνεται πως αυτή είναι η πιο σημαντική υπόθεση της καριέρας του, που οφείλει να φέρει εις πέρας. Το βλέμμα των κατοίκων της περιοχής, τα μάτια τους που όταν τα κοιτάζει νιώθει βαθιά μέσα του την θλίψη, αυτά τα τοξικά μάτια τον καλούν να ρισκάρει τα πάντα προκειμένου να φτάσει στην άκρη του νήματος.
Μια ιστορία σύνθετη που ο συγγραφέας έχει καταφέρει να παντρέψει φαινομενικά ετερόκλητες υποθέσεις, μέσα σε μια καταιγιστική πλοκή, στα σκοτεινά νερά του κοινωνικού εγκλήματος.
Η υπόθεση του βιβλίου διαδραματίζεται σε δύο χρονικές στιγμές το 2010 και το 2013 ενώ η σύνδεση τους φανερώνεται προς το τέλος του βιβλίου. Με αυτό τον τρόπο ο συγγραφέας καταφέρνει να μας κρατάει μέσα στην ιστορία με αμείωτο το ενδιαφέρον μας ως το τέλος. Οι σκηνές δράσης δίνονται παραστατικά, τόσο που εντείνουν την αγωνία μας και κάνουν την ανάγνωση πιο συναρπαστική. Τα όσα περιγράφονται βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα , εξάλλου οι οικολογικές καταστροφές που προκαλούνται με μόνο στόχο το κέρδος είναι μια μεγάλη πληγή για την εποχή μας, για τον πλανήτη μας. Οι επιπτώσεις που φέρνουν αυτές οι καταστροφές τόσο στην φύση, στο νερό που πίνουμε, στα ζώα και τους ανθρώπους προκαλούν συναισθήματα λύπης και θυμού για τους ασυνείδητους που καταστρέφουν ότι καλό υπάρχει .
Οι ήρωες του βιβλίου μας είναι ήδη γνωστοί από τα δυο πρώτα βιβλία της σειράς, γνωρίζουμε ήδη τα βασικά στοιχεία της προσωπικότητας τους. Ο Καπετάνος σε αυτό το τρίτο μέρος της τριλογίας, δείχνει να έχει δημιουργήσει ένα πιο ισχυρό δεσμό με την κόρη του και ενώ σκέφτεται ακόμη την πρώην γυναίκα του προχωράει την προσωπική του ζωή, ερωτεύεται.
«Τα τοξικά μάτια» είναι ένα βιβλίο αστυνομικής λογοτεχνίας που μας βουτάει στα βαθιά νερά του κοινωνικού εγκλήματος και πιστέψτε με η ανάγνωση του θα σας συναρπάσει , θα σας προκαλέσει συναισθήματα όσο και θα σας προβληματίσει.
Προσπαθώντας να εξιχνιάσει την δολοφονία έρχεται αντιμέτωπος με εγκλήματα που έχουν ως θύμα τους το περιβάλλον της περιοχής όσο και τους κατοίκους του.
Η υπόθεση του βιβλίου είναι περίπλοκη, πρωτότυπη και σε κρατά σε αγωνία για την συνέχεια. Ο Δημήτρης Σίμος θίγει πολλά θέματα μέσα στο νέο του βιβλίο δίνοντας στον αναγνώστη τροφή για σκέψη όσο ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας. Παράνομα στοιχήματα, εκβιασμός προσώπων, δολοφονίες, παράνομες καύσεις σκουπιδιών και « άλλων» υλικών, ο θάνατος που αιωρείται στον αέρα…. Ένας θάνατος που ζουν καθημερινά οι κάτοικοι της γύρω περιοχής και κάνουν τα μάτια τους να στάζουν από λύπη.
Ο Καπετάνος το αισθάνεται πως αυτή είναι η πιο σημαντική υπόθεση της καριέρας του, που οφείλει να φέρει εις πέρας. Το βλέμμα των κατοίκων της περιοχής, τα μάτια τους που όταν τα κοιτάζει νιώθει βαθιά μέσα του την θλίψη, αυτά τα τοξικά μάτια τον καλούν να ρισκάρει τα πάντα προκειμένου να φτάσει στην άκρη του νήματος.
Μια ιστορία σύνθετη που ο συγγραφέας έχει καταφέρει να παντρέψει φαινομενικά ετερόκλητες υποθέσεις, μέσα σε μια καταιγιστική πλοκή, στα σκοτεινά νερά του κοινωνικού εγκλήματος.
Η υπόθεση του βιβλίου διαδραματίζεται σε δύο χρονικές στιγμές το 2010 και το 2013 ενώ η σύνδεση τους φανερώνεται προς το τέλος του βιβλίου. Με αυτό τον τρόπο ο συγγραφέας καταφέρνει να μας κρατάει μέσα στην ιστορία με αμείωτο το ενδιαφέρον μας ως το τέλος. Οι σκηνές δράσης δίνονται παραστατικά, τόσο που εντείνουν την αγωνία μας και κάνουν την ανάγνωση πιο συναρπαστική. Τα όσα περιγράφονται βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα , εξάλλου οι οικολογικές καταστροφές που προκαλούνται με μόνο στόχο το κέρδος είναι μια μεγάλη πληγή για την εποχή μας, για τον πλανήτη μας. Οι επιπτώσεις που φέρνουν αυτές οι καταστροφές τόσο στην φύση, στο νερό που πίνουμε, στα ζώα και τους ανθρώπους προκαλούν συναισθήματα λύπης και θυμού για τους ασυνείδητους που καταστρέφουν ότι καλό υπάρχει .
Οι ήρωες του βιβλίου μας είναι ήδη γνωστοί από τα δυο πρώτα βιβλία της σειράς, γνωρίζουμε ήδη τα βασικά στοιχεία της προσωπικότητας τους. Ο Καπετάνος σε αυτό το τρίτο μέρος της τριλογίας, δείχνει να έχει δημιουργήσει ένα πιο ισχυρό δεσμό με την κόρη του και ενώ σκέφτεται ακόμη την πρώην γυναίκα του προχωράει την προσωπική του ζωή, ερωτεύεται.
«Τα τοξικά μάτια» είναι ένα βιβλίο αστυνομικής λογοτεχνίας που μας βουτάει στα βαθιά νερά του κοινωνικού εγκλήματος και πιστέψτε με η ανάγνωση του θα σας συναρπάσει , θα σας προκαλέσει συναισθήματα όσο και θα σας προβληματίσει.
June 27, 2019
"Η νύχτα είναι ο εχθρός της.
Τα πιο βαθιά μέρη της ψυχής της δεν την αφήνουν να αναπνεύσει. Κάτω από τα κλειστά της βλέφαρα, ο κόσμος έχει αποκτήσει το πορτοκαλί χρώμα της φωτιάς, το κόκκινο του αίματος, το μαύρο του θανάτου. "
Χαλκίδα 2013
Ένας δολοφονημένος άντρας ανακαλύπτεται κοντά στο Παλιό Γηροκομείο και ο αστυνόμος Καπετάνος αναλαμβάνει την υπόθεση ενώ τα πράγματα δυσκολεύουν όταν στην δολοφονία έρχεται να προστεθεί μια ακόμα απόπειρα, παράνομα στοιχήματα και εργοστάσια χημικών.
Μέσα σε όλα αυτά, η Βόρειος Εύβοια καίγεται από έναν αόρατο εχθρό που καταβροχθίζει δάση, ανθρώπους και ζώα. Εδώ όμως ο αστυνόμος Καπετάνος πρέπει να δράσει μόνος του.
Ένα εξαιρετικό αστυνομικό μυθιστόρημα με κοινωνικούς προβληματισμούς, ρεαλιστικές περιγραφές εικόνων, δράση που κάνει τον αναγνώστη να κρατά την ανάσα του χωρίς καλά καλά να το καταλάβει και ανατροπές μέχρι τέλους.
Τα πιο βαθιά μέρη της ψυχής της δεν την αφήνουν να αναπνεύσει. Κάτω από τα κλειστά της βλέφαρα, ο κόσμος έχει αποκτήσει το πορτοκαλί χρώμα της φωτιάς, το κόκκινο του αίματος, το μαύρο του θανάτου. "
Χαλκίδα 2013
Ένας δολοφονημένος άντρας ανακαλύπτεται κοντά στο Παλιό Γηροκομείο και ο αστυνόμος Καπετάνος αναλαμβάνει την υπόθεση ενώ τα πράγματα δυσκολεύουν όταν στην δολοφονία έρχεται να προστεθεί μια ακόμα απόπειρα, παράνομα στοιχήματα και εργοστάσια χημικών.
Μέσα σε όλα αυτά, η Βόρειος Εύβοια καίγεται από έναν αόρατο εχθρό που καταβροχθίζει δάση, ανθρώπους και ζώα. Εδώ όμως ο αστυνόμος Καπετάνος πρέπει να δράσει μόνος του.
Ένα εξαιρετικό αστυνομικό μυθιστόρημα με κοινωνικούς προβληματισμούς, ρεαλιστικές περιγραφές εικόνων, δράση που κάνει τον αναγνώστη να κρατά την ανάσα του χωρίς καλά καλά να το καταλάβει και ανατροπές μέχρι τέλους.
June 16, 2019
Όταν βγήκαν τα "Βατράχια" του Δημήτρη Σίμου ξεκίνησε μια καλύτερη μέρα για το ελληνικό νουάρ, αφενός γιατί μας γνώρισε με έναν πολύ ενδιαφέροντα ήρωα, αφετέρου γιατί έδωσε στο είδος και μια εμπορικότητα που την είχε ανάγκη. Τώρα φτάνουμε στο τρίτο βιβλίο του Σίμου, με μια ακόμη πετυχημένη ιστορία.
Έχοντας περισσότερους προβληματισμούς από ποτέ, ο Σίμος γράφει μια ιστορία με οικολογική συνείδηση και καυτηριάζει πολλά κοινωνικά στρώματα όπως έκανε ο Μάρκαρης στο παρελθόν. Η αστυνομική ιστορία μπροστά απ' όλα, ατμοσφαιρική και πάντα με μια αίσθηση κινδύνου. Και υπάρχουν μερικές συγκλονιστικές στιγμές στο βιβλίο που θα σε κάνουν να σκεφτείς και να καταλάβεις πως αυτά που γράφονται για την μαφία των σκουπιδιών αποτελούν πραγματικότητα.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως ο Σίμος αλλάζει συνταγή, αντίθετα πατάει σωστά πάνω στην προηγούμενη δουλειά του και καταφέρνει κάτι πιο ιδιαίτερο σαν αποτέλεσμα. Ταυτόχρονα είναι και πιο κινηματογραφικός από ποτέ, με μερικές σκηνές δράσης που δεν βλέπουμε συχνά σε ελληνικά αστυνομικά. Είναι σίγουρο πως αυτή η κινηματογραφική προσέγγιση υπάρχει κυρίως για να ισορροπήσει με την ακραία σοβαρότητα του θέματος για τους λιγότερο απαιτητικούς αναγνώστες, όμως και πάλι το αποτέλεσμα δικαιώνει.
Συνοψίζοντας, διαβάστε τα "Τοξικά Μάτια". Είναι ένα βιβλίο που θα σας ικανοποιήσει απ' όλες τις απόψεις και θα κυλίσει σα νερό από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σελίδα του.
Έχοντας περισσότερους προβληματισμούς από ποτέ, ο Σίμος γράφει μια ιστορία με οικολογική συνείδηση και καυτηριάζει πολλά κοινωνικά στρώματα όπως έκανε ο Μάρκαρης στο παρελθόν. Η αστυνομική ιστορία μπροστά απ' όλα, ατμοσφαιρική και πάντα με μια αίσθηση κινδύνου. Και υπάρχουν μερικές συγκλονιστικές στιγμές στο βιβλίο που θα σε κάνουν να σκεφτείς και να καταλάβεις πως αυτά που γράφονται για την μαφία των σκουπιδιών αποτελούν πραγματικότητα.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως ο Σίμος αλλάζει συνταγή, αντίθετα πατάει σωστά πάνω στην προηγούμενη δουλειά του και καταφέρνει κάτι πιο ιδιαίτερο σαν αποτέλεσμα. Ταυτόχρονα είναι και πιο κινηματογραφικός από ποτέ, με μερικές σκηνές δράσης που δεν βλέπουμε συχνά σε ελληνικά αστυνομικά. Είναι σίγουρο πως αυτή η κινηματογραφική προσέγγιση υπάρχει κυρίως για να ισορροπήσει με την ακραία σοβαρότητα του θέματος για τους λιγότερο απαιτητικούς αναγνώστες, όμως και πάλι το αποτέλεσμα δικαιώνει.
Συνοψίζοντας, διαβάστε τα "Τοξικά Μάτια". Είναι ένα βιβλίο που θα σας ικανοποιήσει απ' όλες τις απόψεις και θα κυλίσει σα νερό από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σελίδα του.
June 22, 2019
"ΤΟΞΙΚΑ ΜΑΤΙΑ"
Ο Δ.Σίμος με τον Καπετάνο του επέστρεψε δυναμικά με μια ακόμα ιστορία που απογειώνει και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Είναι,λοιπόν ομολογουμένως, ο συγγραφέας στην καλύτερη του φάση. Ώριμη και άκρως ρεαλιστική . Θέλοντας να σας μεταφέρω με λίγες γραμμές αλλά με περιεκτικές αναφορές όσα μ απασχόλησαν στα "τοξικά μάτια" δε θα σας κουράσω με λεπτομέρειες ...άλλωστε τη μαγεία, όποια και αν είναι αυτή, επιβάλλεται να τη ζεις στο πετσί σου ,να τη βιώνεις στο έπακρο και να την ανακαλύπτεις ως το τέλος.
Λοιπόν,ο αστυνόμος Καπετάνος με την ομάδα του πρέπει να διελευκάνουν μια δολοφονία σημαίνοντα προσώπου που απασχολεί τον ίδιο τον αρχηγό τους και όλη την κοινωνία της Εύβοιας. Παράνομος στοιχηματισμός, απόπειρες δολοφονιών ,εκβιασμοί προσώπων ,καύση σκουπιδιών και σχέσεις ερωτικές ταλανίζουν τον Καπετάνο που νιώθει πως αυτή η υπόθεση είναι η πιο σημαντική της καριέρας του. Άραγε ,θα την επιλύσει;
Πολύ περιληπτικά αυτός ήταν ο κεντρικός κορμός της ιστορίας. Μπορεί να φαντάζει σε εσάς απλή αλλά δεν είναι. Αντίθετα, θα ξετυλιχτεί ένα κουβάρι που δε φαντάζεστε . Ο συγγραφέας κατορθώνει μαεστρικά να παντρέψει ετερόκλητες φαινομενικά υποθέσεις και να παρασύρει τα αδηφάγα μάτια του αναγνώστη σε ένα άκρως εθιστικό αστυνομικό ανάγνωσμα με μπόλικες δόσεις μυστηρίου ,αγωνίας και έρωτα. Ναι ,ο Καπετάνος στο τρίτο κατα σειρά βιβλίο του Σίμου ερωτεύεται. Μια ιδιαίτερη πτυχή του κεντρικού ήρωα βγαίνει στην επιφάνεια. Γίνεται ακόμα πιο οικείος , ακόμα περισσότερο συμπαθής. Ένας ευαίσθητος άνθρωπος που θέλει να προστατεύει όσους αγαπά.
Επιπλέον, ο συγγραφέας βάσισε τη μυθοπλασία σε αληθινό γεγονός. Φαίνεται πως έκανε έρευνα σε βάθος και μετέτρεψε ένα φαινομενικά και μόνο αστυνομικό βιβλίο σε ένα μυθιστόρημα με οικολογική συνείδηση,λογοτεχνικές αναφορές και σεβασμό στη διαφορετικότητα. Παρουσίαζεται με αξιοπρέπεια,σεβασμό και μέτρο η ομοφυλοφιλία . Επίσης ,σαν νέος άνθρωπος που ο ίδιος είναι παρουσιάζει μέσα από τις σκέψεις των ηρώων του θέματα σύγχρονα και άκρως κοινωνικά και ρεαλιστικά. Τσάκωσα πολλές στιγμές τον εαυτό μου να αναλογίζεται το οικολογικό θέμα που θίγει το βιβλίο και φυσικά εδώ δε θα σας αποκαλύψω. Τροφή για σκέψη και προβληματισμό τα "τοξικά μάτια" χωρίς διάθεση υπερβολής.
Η γραφή του Σίμου έχει βελτιωθεί πάρα πολύ. Είναι στρωτή και άκρως ατμοσφαιρική . Με τρόπο παραστατικό και άμεσο μας δίνει βήμα βήμα τα στοιχεία που θα διελευκάνουν την υπόθεση και θα φτάσουν στη λύση της . Σε αρκετά σημεία η γλώσσα με σωστό μέτρο ήταν συγκινησιακά φορτισμένη . Επίσης,θα ήθελα να σταθώ στην αρχή και στο τέλος του βιβλίου. Ήταν εξίσου έντονες και σε προιδεάζουν πως θα ακολουθήσει αναγνωστικό ξενύχτι. Η πλοκή είναι σφιχτοδεμένη και γεμάτη ανατροπες και ένταση.
Η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα αυτό το αναγνωστικό ταξίδι να τελείωσει. Τον συγγραφέα τον ακολουθώ πιστά. Για μια ακόμη φορά με δικαίωσε και μάλιστα ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Νομίζω πως αυτό το βιβλίο θα αγαπηθεί πολύ ...και σίγουρα όχι άδικα. Ό,τι μιλά στην καρδιά μας έχει ουσία και βάθος. Και αυτά τα στοιχεία τα έχει και τα δύο αυτό το μυθιστόρημα. Ο Καπετάνος επέστρεψε...Τα "τοξικά μάτια" θα σας απογειώσουν. Σίμο ,μας ξενύχτησες για ακόμα μία φορά...
Ο Δ.Σίμος με τον Καπετάνο του επέστρεψε δυναμικά με μια ακόμα ιστορία που απογειώνει και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Είναι,λοιπόν ομολογουμένως, ο συγγραφέας στην καλύτερη του φάση. Ώριμη και άκρως ρεαλιστική . Θέλοντας να σας μεταφέρω με λίγες γραμμές αλλά με περιεκτικές αναφορές όσα μ απασχόλησαν στα "τοξικά μάτια" δε θα σας κουράσω με λεπτομέρειες ...άλλωστε τη μαγεία, όποια και αν είναι αυτή, επιβάλλεται να τη ζεις στο πετσί σου ,να τη βιώνεις στο έπακρο και να την ανακαλύπτεις ως το τέλος.
Λοιπόν,ο αστυνόμος Καπετάνος με την ομάδα του πρέπει να διελευκάνουν μια δολοφονία σημαίνοντα προσώπου που απασχολεί τον ίδιο τον αρχηγό τους και όλη την κοινωνία της Εύβοιας. Παράνομος στοιχηματισμός, απόπειρες δολοφονιών ,εκβιασμοί προσώπων ,καύση σκουπιδιών και σχέσεις ερωτικές ταλανίζουν τον Καπετάνο που νιώθει πως αυτή η υπόθεση είναι η πιο σημαντική της καριέρας του. Άραγε ,θα την επιλύσει;
Πολύ περιληπτικά αυτός ήταν ο κεντρικός κορμός της ιστορίας. Μπορεί να φαντάζει σε εσάς απλή αλλά δεν είναι. Αντίθετα, θα ξετυλιχτεί ένα κουβάρι που δε φαντάζεστε . Ο συγγραφέας κατορθώνει μαεστρικά να παντρέψει ετερόκλητες φαινομενικά υποθέσεις και να παρασύρει τα αδηφάγα μάτια του αναγνώστη σε ένα άκρως εθιστικό αστυνομικό ανάγνωσμα με μπόλικες δόσεις μυστηρίου ,αγωνίας και έρωτα. Ναι ,ο Καπετάνος στο τρίτο κατα σειρά βιβλίο του Σίμου ερωτεύεται. Μια ιδιαίτερη πτυχή του κεντρικού ήρωα βγαίνει στην επιφάνεια. Γίνεται ακόμα πιο οικείος , ακόμα περισσότερο συμπαθής. Ένας ευαίσθητος άνθρωπος που θέλει να προστατεύει όσους αγαπά.
Επιπλέον, ο συγγραφέας βάσισε τη μυθοπλασία σε αληθινό γεγονός. Φαίνεται πως έκανε έρευνα σε βάθος και μετέτρεψε ένα φαινομενικά και μόνο αστυνομικό βιβλίο σε ένα μυθιστόρημα με οικολογική συνείδηση,λογοτεχνικές αναφορές και σεβασμό στη διαφορετικότητα. Παρουσίαζεται με αξιοπρέπεια,σεβασμό και μέτρο η ομοφυλοφιλία . Επίσης ,σαν νέος άνθρωπος που ο ίδιος είναι παρουσιάζει μέσα από τις σκέψεις των ηρώων του θέματα σύγχρονα και άκρως κοινωνικά και ρεαλιστικά. Τσάκωσα πολλές στιγμές τον εαυτό μου να αναλογίζεται το οικολογικό θέμα που θίγει το βιβλίο και φυσικά εδώ δε θα σας αποκαλύψω. Τροφή για σκέψη και προβληματισμό τα "τοξικά μάτια" χωρίς διάθεση υπερβολής.
Η γραφή του Σίμου έχει βελτιωθεί πάρα πολύ. Είναι στρωτή και άκρως ατμοσφαιρική . Με τρόπο παραστατικό και άμεσο μας δίνει βήμα βήμα τα στοιχεία που θα διελευκάνουν την υπόθεση και θα φτάσουν στη λύση της . Σε αρκετά σημεία η γλώσσα με σωστό μέτρο ήταν συγκινησιακά φορτισμένη . Επίσης,θα ήθελα να σταθώ στην αρχή και στο τέλος του βιβλίου. Ήταν εξίσου έντονες και σε προιδεάζουν πως θα ακολουθήσει αναγνωστικό ξενύχτι. Η πλοκή είναι σφιχτοδεμένη και γεμάτη ανατροπες και ένταση.
Η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα αυτό το αναγνωστικό ταξίδι να τελείωσει. Τον συγγραφέα τον ακολουθώ πιστά. Για μια ακόμη φορά με δικαίωσε και μάλιστα ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Νομίζω πως αυτό το βιβλίο θα αγαπηθεί πολύ ...και σίγουρα όχι άδικα. Ό,τι μιλά στην καρδιά μας έχει ουσία και βάθος. Και αυτά τα στοιχεία τα έχει και τα δύο αυτό το μυθιστόρημα. Ο Καπετάνος επέστρεψε...Τα "τοξικά μάτια" θα σας απογειώσουν. Σίμο ,μας ξενύχτησες για ακόμα μία φορά...
June 29, 2019
Αντικειμενική δεν μπορώ να είμαι. Εννοώ ότι ίσως, αντικειμενικά και συγκριτικά με την γενική βαθμολογία (δεν τον χωνεύω αυτόν τον όρο με τίποτα!) μου στα υπόλοιπα βιβλία, τα αστεράκια να ήταν 4... Ή, καλύτερα, 8,5-9 στα 10... Αλλά... Tον συγγραφέα τον συμπαθώ ιδιαίτερα (και πώς να μην συμπαθήσεις ένα χαμογελαστό παιδί που εκπέμπει θετική ενέργεια και προσπαθεί να ξεπερνάει τον εαυτό του σε κάθε του νέο βιβλίο!). Θα πω όμως ότι ήμουν πολύ επιφυλακτική (για να μην πω εντελώς αρνητική) απέναντι στην ελληνική αστυνομική λογοτεχνία μέχρι που αποφάσισα να της δώσω μια ευκαιρία διαβάζοντας το πρώτο βιβλίο του Δημήτρη Σίμου το οποίο ήταν μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη. Έχοντας πλέον διαβάσει όλα του τα βιβλία (συμπεριλαμβανομένης και της Αποκάλυψης στην συγγραφή της οποίας συμμετέχει), μπορώ να πω ότι έχει κάνει άλματα μέσα σε σχετικά μικρό διάστημα.
Στα τοξικά μάτια λοιπόν, ο Καπετάνος εμφανίζεται πιο ήρεμος και κατασταλαγμένος. Αποφασισμένος να προχωρήσει. Παραμένοντας όμως ανθρώπινος και ''πραγματικός'' χαρακτήρας.
Η υπόθεση αυτήν την φορά βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα κι έχει υποστεί τις κατάλληλες αλλαγές για να δέσει μυθιστορηματικά. Το σίγουρο είναι ότι αυτό που συμβαίνει εδώ στην Εύβοια, που συνέβη ως γεγονός στην Ιταλία, μπορεί να συμβαίνει (και σίγουρα συμβαίνει κι έχει συμβεί και στο παρελθόν) οπουδήποτε ανά τον κόσμο...
Συμβαίνει και θα συμβαίνει όσο δεν υπάρχουν Καπετάνοι που τολμούν να σπάνε τον κύκλο της σιωπής και της συνενοχής που δημιουργείται και διατηρείται είτε για το χρήμα (για τι άλλο;) είτε γιατί φοβούνται είτε γιατί δεν τους ακούει κανείς (πάντα από πίσω κρύβονται οι πολύ ισχυροί... οι έχοντες και κατέχοντες...). Είτε γιατί πολύ απλά προτιμούν να κάθονται στ' αυγά τους και στην βολή τους όσο (νομίζουν) ο κίνδυνος είναι μακριά από το δικό τους σπίτι.
Ο Δημήτρης Σίμος αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι έχει ευαισθησίες. Έχει συνείδηση. Νοιάζεται. Ρισκάρει τις υποθέσεις του και ξεφεύγει από τα γνωστά μονοπάτια για να περάσει μηνύματα μέσα από τις αστυνομικές του ιστορίες. Και τα καταφέρνει μέσα από την ίδια την πλοκή της ιστορίας του, χωρίς να κάνει κοιλιά το βιβλίο. Διατηρεί το ενδιαφέρον και την αγωνία από την αρχή μέχρι το τέλος.
Λατρεύω επίσης την ''διπλή'' αφήγηση σε διαφορετικές χρονικές στιγμές μέχρι να έρθουν να ενωθούν όλα τα κομματάκια του παζλ.
Αναμένω το επόμενο... :)
Στα τοξικά μάτια λοιπόν, ο Καπετάνος εμφανίζεται πιο ήρεμος και κατασταλαγμένος. Αποφασισμένος να προχωρήσει. Παραμένοντας όμως ανθρώπινος και ''πραγματικός'' χαρακτήρας.
Η υπόθεση αυτήν την φορά βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα κι έχει υποστεί τις κατάλληλες αλλαγές για να δέσει μυθιστορηματικά. Το σίγουρο είναι ότι αυτό που συμβαίνει εδώ στην Εύβοια, που συνέβη ως γεγονός στην Ιταλία, μπορεί να συμβαίνει (και σίγουρα συμβαίνει κι έχει συμβεί και στο παρελθόν) οπουδήποτε ανά τον κόσμο...
Συμβαίνει και θα συμβαίνει όσο δεν υπάρχουν Καπετάνοι που τολμούν να σπάνε τον κύκλο της σιωπής και της συνενοχής που δημιουργείται και διατηρείται είτε για το χρήμα (για τι άλλο;) είτε γιατί φοβούνται είτε γιατί δεν τους ακούει κανείς (πάντα από πίσω κρύβονται οι πολύ ισχυροί... οι έχοντες και κατέχοντες...). Είτε γιατί πολύ απλά προτιμούν να κάθονται στ' αυγά τους και στην βολή τους όσο (νομίζουν) ο κίνδυνος είναι μακριά από το δικό τους σπίτι.
Ο Δημήτρης Σίμος αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι έχει ευαισθησίες. Έχει συνείδηση. Νοιάζεται. Ρισκάρει τις υποθέσεις του και ξεφεύγει από τα γνωστά μονοπάτια για να περάσει μηνύματα μέσα από τις αστυνομικές του ιστορίες. Και τα καταφέρνει μέσα από την ίδια την πλοκή της ιστορίας του, χωρίς να κάνει κοιλιά το βιβλίο. Διατηρεί το ενδιαφέρον και την αγωνία από την αρχή μέχρι το τέλος.
Λατρεύω επίσης την ''διπλή'' αφήγηση σε διαφορετικές χρονικές στιγμές μέχρι να έρθουν να ενωθούν όλα τα κομματάκια του παζλ.
Αναμένω το επόμενο... :)
June 24, 2019
Δυνατό θέμα, ωραία πλοκή, ζωντανές περιγραφές και μια κινηματογραφική καταδίωξη στο τέλος.
Ο Δημήτρης Σίμος στα καλύτερά του.
4,5 αστεράκια, μόνο και μόνο για να μας δώσει το πεντάρι στο επόμενο βιβλίο. Ανυπομονούμε.
Ο Δημήτρης Σίμος στα καλύτερά του.
4,5 αστεράκια, μόνο και μόνο για να μας δώσει το πεντάρι στο επόμενο βιβλίο. Ανυπομονούμε.
September 6, 2019
Το βιβλίο ξεκινά εφιαλτικά... Κυριολεκτικά! Με τον Καπετάνο που πετάγεται πανικόβλητος, από τον εφιάλτη που τον έχει γραπώσει για τα καλά από το λαιμό. Πολύ ζωντανή σκηνή, με την οποία μπορεί εύκολα να ταυτιστεί ο οποιοσδήποτε από εμάς, αφού όλοι κάποιες φορές έχουμε πεταχτεί από τον ύπνο μας, με τον τρόμο να κατακλύζει την ψυχή μας.
Τολμώ να πω ότι το Τοξικά Ματιά, μου έφερε στο νου παλαιά βιβλία του Μαρκάρη. Και η γλώσσα που χρησιμοποίησε ο Σίμος, την οποία φαίνεται ξεκάθαρα ότι την έχει δουλέψει πολύ σε αυτό το βιβλίο, αλλά και οι σκηνές όπως τις περιγράφει, μου θύμισαν αρκετά τις ρετρό νουάρ ιστορίες, του αγαπημένου συγγραφέα Πέτρου Μαρκάρη.
Αν και πατάει γερά στα χνάρια των προηγούμενων 2 βιβλίων του, ο Σίμος έχει προωθήσει τη νέα του δουλειά, πολλές βαθμίδες παραπάνω. Εξελίσσεται εντυπωσιακά σε πολλαπλά επίπεδα και καταπιανόμενος με το ευαίσθητο θέμα της μόλυνσης του περιβάλλοντος αποδεικνύει την ευαισθησία του χαρακτήρα του και το ποσό συνειδητοποιημένος πολίτης αυτού του κόσμου είναι.
Παρακολουθώντας τον στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχω παρατηρήσει πολλάκις ότι αγαπά τα ζώα, με μια ιδιαίτερη συμπάθεια στα σκυλιά νομίζω, όμως στα Τοξικά Ματιά αποδεικνύει ότι έχει οικολογική συνείδηση γενικότερα. Επίσης, κάνει εκτενή αναφορά στο Σύστημα πολιτικό ή κοινωνικό και τα "γρανάζια" του, τα οποία μπρος στην πιθανότητα μιας παχυλής αμοιβής, κάνουν τα στραβά μάτια, μπρος στα περιβαλλοντικά εγκλήματα που λαμβάνουν χώρα παγκοσμίως. Μας μιλά για την ανθρώπινη αλλοτρίωση και τον εκφυλισμό μας ως είδος.
Τα Τοξικά Ματιά, από τεχνικής άποψης διαθέτουν πλούσιο πακέτο παροχών στο βασικό μοντέλο: Γρήγορα εξελισσόμενη πλοκή, με κάμποσες κινηματογραφικές σκηνές, οι οποίες γενικά λείπουν από την ελληνική αστυνομική λογοτεχνία. Βιτριολικό χιούμορ και μια δόση ειρωνείας κι αυτοσαρκασμού, έτσι για να "νοστιμίσει" λίγο. Οι ήρωες του αληθοφανείς και πατάν γερά στα ποδάρια τους. Οι παλαιότεροι ακόμα πιο μεστοί και ώριμοι ενώ οι πρωτοεμφανιζόμενοι είναι επίσης αληθοφανείς και διαθέτουν θεατρική θα έλεγα πλαστικότητα. Η εξέλιξή τους δε, από την αρχή του βιβλίου μέχρι το τέλος, είναι συναρπαστική. Τους παρακολουθούμε πως αλλάζουν, καθώς τα γεγονότα τρέχουν και τους επιρρεάζουν. Άλλους θετικά, άλλους αρνητικά.
Και με αυτά και με τα άλλα, φτάνουμε στο συγκλονιστικό τέλος, όπου τίποτα σχεδόν δεν είναι όπως το περιμένεις. Αν και κάποια στιγμή, σαν κάτι να μου έκλεισε το ματάκι, αλλά στην πορεία με παρέσυρε η ιστορία και το ξέχασα. Ωστόσο, ήταν αρκετό για να με κάνει να αναφωνήσω "αχά, το ήξερα", όταν προέκυψε. Χεχε
Εν τω μεταξύ, γράφοντας αυτή την άποψη, μου'ρθε και ξαναδιάβασα, για να θυμηθώ, τις κριτικές που είχα γράψει για τα δύο προηγούμενα βιβλία του Δημήτρη Σίμου. Το πόρισμα είναι ότι, υπάρχει μια συνέπεια που μου αρέσει, ανάμεσα τους. Στην συμπεριφορά των ηρώων, στους διαλόγους, στις γλαφυρές, αλλά σύντομες περιγραφές των τοπίων και σε πολλά άλλα.
Δεν βρήκα κάτι αρνητικό για να σας αναφέρω. Δεν γίνεται αυτό, θα μου πείτε εσείς με τη σειρά σας. Κι όμως... Δεν βρήκα τίποτα! Δεν ξέρω... Ίσως αν το ξαναδιαβάσω, περνώντας από κόσκινο την κάθε του αράδα, να βρω να σας πω κάτι. Προς το παρόν όμως δεν έχω να του καταλογίσω κανένα αρνητικό χαρακτηριστικό.
Status quo praeclarus Simos!!!
Τέλος, να πω ένα τεράστιο μπράβο στον επιμελητή του κειμένου, κύριο Π. Τασιόπουλο, για την εξαιρετική δουλειά που έκανε και αυτή την φορά.
Από μένα 9/10, γιατί αν του βάλω παραπάνω θα αδικήσω τα επόμενα.
Καλές αναγνώσεις!
Σημείωση: Η κριτική δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο βιβλιοφιλικό blog "Βιβλιοσημεία".
Τολμώ να πω ότι το Τοξικά Ματιά, μου έφερε στο νου παλαιά βιβλία του Μαρκάρη. Και η γλώσσα που χρησιμοποίησε ο Σίμος, την οποία φαίνεται ξεκάθαρα ότι την έχει δουλέψει πολύ σε αυτό το βιβλίο, αλλά και οι σκηνές όπως τις περιγράφει, μου θύμισαν αρκετά τις ρετρό νουάρ ιστορίες, του αγαπημένου συγγραφέα Πέτρου Μαρκάρη.
Αν και πατάει γερά στα χνάρια των προηγούμενων 2 βιβλίων του, ο Σίμος έχει προωθήσει τη νέα του δουλειά, πολλές βαθμίδες παραπάνω. Εξελίσσεται εντυπωσιακά σε πολλαπλά επίπεδα και καταπιανόμενος με το ευαίσθητο θέμα της μόλυνσης του περιβάλλοντος αποδεικνύει την ευαισθησία του χαρακτήρα του και το ποσό συνειδητοποιημένος πολίτης αυτού του κόσμου είναι.
Παρακολουθώντας τον στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχω παρατηρήσει πολλάκις ότι αγαπά τα ζώα, με μια ιδιαίτερη συμπάθεια στα σκυλιά νομίζω, όμως στα Τοξικά Ματιά αποδεικνύει ότι έχει οικολογική συνείδηση γενικότερα. Επίσης, κάνει εκτενή αναφορά στο Σύστημα πολιτικό ή κοινωνικό και τα "γρανάζια" του, τα οποία μπρος στην πιθανότητα μιας παχυλής αμοιβής, κάνουν τα στραβά μάτια, μπρος στα περιβαλλοντικά εγκλήματα που λαμβάνουν χώρα παγκοσμίως. Μας μιλά για την ανθρώπινη αλλοτρίωση και τον εκφυλισμό μας ως είδος.
Τα Τοξικά Ματιά, από τεχνικής άποψης διαθέτουν πλούσιο πακέτο παροχών στο βασικό μοντέλο: Γρήγορα εξελισσόμενη πλοκή, με κάμποσες κινηματογραφικές σκηνές, οι οποίες γενικά λείπουν από την ελληνική αστυνομική λογοτεχνία. Βιτριολικό χιούμορ και μια δόση ειρωνείας κι αυτοσαρκασμού, έτσι για να "νοστιμίσει" λίγο. Οι ήρωες του αληθοφανείς και πατάν γερά στα ποδάρια τους. Οι παλαιότεροι ακόμα πιο μεστοί και ώριμοι ενώ οι πρωτοεμφανιζόμενοι είναι επίσης αληθοφανείς και διαθέτουν θεατρική θα έλεγα πλαστικότητα. Η εξέλιξή τους δε, από την αρχή του βιβλίου μέχρι το τέλος, είναι συναρπαστική. Τους παρακολουθούμε πως αλλάζουν, καθώς τα γεγονότα τρέχουν και τους επιρρεάζουν. Άλλους θετικά, άλλους αρνητικά.
Και με αυτά και με τα άλλα, φτάνουμε στο συγκλονιστικό τέλος, όπου τίποτα σχεδόν δεν είναι όπως το περιμένεις. Αν και κάποια στιγμή, σαν κάτι να μου έκλεισε το ματάκι, αλλά στην πορεία με παρέσυρε η ιστορία και το ξέχασα. Ωστόσο, ήταν αρκετό για να με κάνει να αναφωνήσω "αχά, το ήξερα", όταν προέκυψε. Χεχε
Εν τω μεταξύ, γράφοντας αυτή την άποψη, μου'ρθε και ξαναδιάβασα, για να θυμηθώ, τις κριτικές που είχα γράψει για τα δύο προηγούμενα βιβλία του Δημήτρη Σίμου. Το πόρισμα είναι ότι, υπάρχει μια συνέπεια που μου αρέσει, ανάμεσα τους. Στην συμπεριφορά των ηρώων, στους διαλόγους, στις γλαφυρές, αλλά σύντομες περιγραφές των τοπίων και σε πολλά άλλα.
Δεν βρήκα κάτι αρνητικό για να σας αναφέρω. Δεν γίνεται αυτό, θα μου πείτε εσείς με τη σειρά σας. Κι όμως... Δεν βρήκα τίποτα! Δεν ξέρω... Ίσως αν το ξαναδιαβάσω, περνώντας από κόσκινο την κάθε του αράδα, να βρω να σας πω κάτι. Προς το παρόν όμως δεν έχω να του καταλογίσω κανένα αρνητικό χαρακτηριστικό.
Status quo praeclarus Simos!!!
Τέλος, να πω ένα τεράστιο μπράβο στον επιμελητή του κειμένου, κύριο Π. Τασιόπουλο, για την εξαιρετική δουλειά που έκανε και αυτή την φορά.
Από μένα 9/10, γιατί αν του βάλω παραπάνω θα αδικήσω τα επόμενα.
Καλές αναγνώσεις!
Σημείωση: Η κριτική δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο βιβλιοφιλικό blog "Βιβλιοσημεία".
August 19, 2019
Αυτό το βιβλίο μου άρεσε για πολλούς λόγους. Καταρχάς είναι ένα καλογραμμένο αστυνομικό, με χαρακτήρες δυνατούς και -ναι ανήκω κι εγώ στο teamkapetanos- με έναν κεντρικό ήρωα ανθρώπινο, πολυδιάστατο και ικανό να τον νοιώσεις υπαρκτό πρόσωπο. Για την πλοκή δεν θα πω πολλά πράγματα καθώς όπως και στα δύο προηγούμενα είναι σφιχτοδεμένη και λεπτομερής-θέλει προσοχή γιατί πολλά πράγματα εξελίσσονται παράλληλα και δένουν στο τέλος.
Το 5ο αστεράκι είναι γιατί χάρηκα που επιτέλους έχουμε όχι άλλον έναν διεστρεμμένο serial killer αλλά ένα οικολογικό ας πούμε αστυνομικό/θρίλερ που ακουμπάει θέματα τρομακτικά επίκαιρα, στην ελληνική και την παγκόσμια πραγματικότητα.
Το 5ο αστεράκι είναι γιατί χάρηκα που επιτέλους έχουμε όχι άλλον έναν διεστρεμμένο serial killer αλλά ένα οικολογικό ας πούμε αστυνομικό/θρίλερ που ακουμπάει θέματα τρομακτικά επίκαιρα, στην ελληνική και την παγκόσμια πραγματικότητα.
Displaying 1 - 30 of 66 reviews