What do you think?
Rate this book
De regen is warm
De regen is warm is een verhaal over een wereld waar kinderen opgroeien die geen thuis hebben, maar een tehuis. Over takken die verder groeien, ook als ze geen wortels meer hebben of knakken. Voor young adults. Het is herfst, het seizoen waarin alles valt. De zestienjarige Chloë zwijgt al bijna een jaar. Volgens haar heeft ze niemand. Toch ziet Elias – half elf, zoals hij het zelf zegt – haar als zijn grote zus. Hij baant zich op zijn fiets een weg door een modderig leven. Wanneer zijn moeder van de radar verdwijnt en hij nergens hulp vindt, maakt hij een plan om het dan zelf maar op te lossen. De stuurse Ana, die manden vlecht van wilgentenen, laat voor het eerst in jaren weer een bezoeker binnen. Met haar praat Chloë wél, maar ze stelt te veel vragen. Geert, begeleider van Elias en Chloë, wordt vader, maar onderweg dreigt hij ontworteld te raken.
- GenresYoung Adult
184 pages, Hardcover
First published June 4, 2019
2 people are currently reading
36 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 17 of 17 reviews
June 11, 2019
In 'De regen is warm' komen verschillende generaties aan het woord. De 10-jarige Elias, de 16-jarige Chloë, de volwassen Geert en de oudere Ana. Elk personage is op één of andere manier verbonden met de leefgroep waarin het verhaal zich afspeelt. De personages waren erg goed uitgediept en vertelden allemaal op hun eigen manier.
Ik vind het erg belangrijk dat er zo'n boeken bestaan, waarin het gaat over jongeren die het moeilijk hebben en die daardoor in een leefgroep verblijven. Je kon de innerlijke strijd van Elias en Chloë volgen en daardoor iets bijleren. Ook was het erg mooi om Geert en Ana hun verhaal te horen, die hun eigen problemen hadden en op hun eigen manier naar de leefgroep keken. Elke generatie kan wel iets van elkaar leren.
Verder is het boek prachtig geschreven, is het verhaal aangrijpend en ontroerend. Ik raad het iedereen aan, niet alleen Young Adults!
Ik vind het erg belangrijk dat er zo'n boeken bestaan, waarin het gaat over jongeren die het moeilijk hebben en die daardoor in een leefgroep verblijven. Je kon de innerlijke strijd van Elias en Chloë volgen en daardoor iets bijleren. Ook was het erg mooi om Geert en Ana hun verhaal te horen, die hun eigen problemen hadden en op hun eigen manier naar de leefgroep keken. Elke generatie kan wel iets van elkaar leren.
Verder is het boek prachtig geschreven, is het verhaal aangrijpend en ontroerend. Ik raad het iedereen aan, niet alleen Young Adults!
June 18, 2019
In "De regen is warm" maak je kennis met Chloë (zestien), Elias (elf), Geert (middelbare leeftijd) en Ana (oudere leeftijd). Je leest doorheen het verhaal verschillende points of views van deze personen. In het verhaal ligt de focus op het tehuis waar elk van deze personages een band mee heeft. Chloë en Elias wonen er, Geert is hun begeleider en Ana is degene waar Chloë vaak te vinden is. Ana woont namelijk niet ver van het tehuis.
Het mooie aan dit boek is dat je de verschillende standpunten leest en zo een ruim beeld hebt van de personages die zeer mooi beschreven worden.
De schrijfstijl van dit boek is gewoon prachtig. De metaforen die gebruikt worden bij een nieuw deel in het boek, bijvoorbeeld "bloem" zijn duidelijk tussen de regels te lezen van dat deel. Ik ben meegevoerd doorheen het verhaal dat echt mooi beschreven is.
Dit boek is zeker geen spannend verhaal en gaat ook niet over materie die luchtig is. Nee, dit boek is integer, mooi en kwetsbaar. Je zou het bijna voorzichtig willen lezen omdat geen van de levens van de personages zo simpel zijn. Ze zijn elk op zich kwetsbare personen in de maatschappij, maar toch zijn ze sterk en raken ze erboven op. Dat is wat dit boek zo mooi maakt. Je zou het kunnen uitlezen op een paar uur tijd, maar omwille van de gebeurtenissen heb je af en toe een pauze nodig.
Het mooie aan dit boek is dat je de verschillende standpunten leest en zo een ruim beeld hebt van de personages die zeer mooi beschreven worden.
De schrijfstijl van dit boek is gewoon prachtig. De metaforen die gebruikt worden bij een nieuw deel in het boek, bijvoorbeeld "bloem" zijn duidelijk tussen de regels te lezen van dat deel. Ik ben meegevoerd doorheen het verhaal dat echt mooi beschreven is.
Dit boek is zeker geen spannend verhaal en gaat ook niet over materie die luchtig is. Nee, dit boek is integer, mooi en kwetsbaar. Je zou het bijna voorzichtig willen lezen omdat geen van de levens van de personages zo simpel zijn. Ze zijn elk op zich kwetsbare personen in de maatschappij, maar toch zijn ze sterk en raken ze erboven op. Dat is wat dit boek zo mooi maakt. Je zou het kunnen uitlezen op een paar uur tijd, maar omwille van de gebeurtenissen heb je af en toe een pauze nodig.
July 20, 2020
Ik weet niet goed wat ik van dit boek moet vinden? Dus hierbij een zeer chaotische minireview.
Heel interessant dat we een kijkje in bijzondere jeugdzorg te zien krijgen vanuit verschillende generaties. Maar aan de andere kant kreeg je door de vele perspectieven geen volledig beeld van de personages.
De schrijfstijl was wel erg mooi, in combinatie met de vele metaforen etc.
Aan de andere kant werden er ook heel wat vooroordelen van jeugdzorg bevestigd zonder tegengewicht en dat vond ik dus best vreemd en jammer. Er waren gewoon erg veel uitspraken en scènes waar ik mijn twijfels bij had.
Daarnaast waren triggerwarnings ook wel op zijn plaats hier zoals automutilatie, alcoholisme, problematische thuissituaties...
Ik had volgens mij veel te hoge verwachtingen van dit boek na het horen van een bijhorende boeklezing.
Jammer.
Heel interessant dat we een kijkje in bijzondere jeugdzorg te zien krijgen vanuit verschillende generaties. Maar aan de andere kant kreeg je door de vele perspectieven geen volledig beeld van de personages.
De schrijfstijl was wel erg mooi, in combinatie met de vele metaforen etc.
Aan de andere kant werden er ook heel wat vooroordelen van jeugdzorg bevestigd zonder tegengewicht en dat vond ik dus best vreemd en jammer. Er waren gewoon erg veel uitspraken en scènes waar ik mijn twijfels bij had.
Daarnaast waren triggerwarnings ook wel op zijn plaats hier zoals automutilatie, alcoholisme, problematische thuissituaties...
Ik had volgens mij veel te hoge verwachtingen van dit boek na het horen van een bijhorende boeklezing.
Jammer.
December 8, 2019
Het einde stopte best abrupt. Je krijgt geen inzichten meer in de toekomst die volgt. Hoe loopt het af en bepaalde personages? Word er nog contact gelegd?
Er zijn zoveel karakters en namen dat ieder niet genoeg aandacht krijgt. Daardoor is het verhaal verwarrend
Er zijn zoveel karakters en namen dat ieder niet genoeg aandacht krijgt. Daardoor is het verhaal verwarrend
January 9, 2020
Dit is een lastig boek.
Lastig omdat je het in een razende ruk wil uitlezen, terwijl ‘De regen is warm’ langzaam, en met een moment van reflectie na elk hoofdstukje, gelezen wil worden. Ik heb mijn leestempo aangepast aan de gevoelige schrijfstijl van Joke Benoot. Het was de moeite waard.
En neen, ik ben geen Young Adult. Ik ben in de herfst van mijn leven, het seizoen waarin alles valt. Meer nog, sommige dagen voel ik de eerste prikkelingen van het witte jaargetijde. Winter is coming, maar dat houdt mij niet tegen om reikhalzend uit te kijken naar een nieuw boek van deze bijzondere schrijfster.
PS. Wil er iemand zo vlug mogelijk dit prachtige boek verfilmen, a.u.b.
Lastig omdat je het in een razende ruk wil uitlezen, terwijl ‘De regen is warm’ langzaam, en met een moment van reflectie na elk hoofdstukje, gelezen wil worden. Ik heb mijn leestempo aangepast aan de gevoelige schrijfstijl van Joke Benoot. Het was de moeite waard.
En neen, ik ben geen Young Adult. Ik ben in de herfst van mijn leven, het seizoen waarin alles valt. Meer nog, sommige dagen voel ik de eerste prikkelingen van het witte jaargetijde. Winter is coming, maar dat houdt mij niet tegen om reikhalzend uit te kijken naar een nieuw boek van deze bijzondere schrijfster.
PS. Wil er iemand zo vlug mogelijk dit prachtige boek verfilmen, a.u.b.
August 12, 2024
"Theo vertelde haar over een Japanse traditie waarbij gebroken vazen met goudlijm hersteld worden, om de barsten te benadrukken in plaats van te verbergen. Misschien zou het helpen als we onszelf zo zien, mensen als verzamelingen van littekens. En als we overeind blijven en ze durven te tonen, is het kunst." ~ bladzijde 155
Het voelt heel gemeen om een boek over dit onderwerp 1 ster te geven, maar ik vond het echt hélémaal niks. De korte inleidingen bij het begin van een nieuw deel waren prachtig omschreven, maar het verhaal zelf en de vele perspectiefwisselingen... nee.
Het boek is een Young Adult voor jongeren vanaf circa 15 jaar, maar daar viel niet heel veel van te merken eigenlijk. Het boek voelde nogal kinderachtig aan - vooral de stukken die vanuit het perspectief van de 'half elf'-jarige Elias geschreven werden.
Het boek is opgedeeld in delen: wortels, blad, stam, bloem. Je zou verwachten dat de personages zich dan ook aan de hand hiervan ontwikkelen, maar dat gebeurt niet echt. Het eind geeft het gevoel dat alles goed komt, want de niet spraakzame Chloë gaat op schoolreis naar Berlijn en ontmoet een interessante jongen in de trein, maar er blijven heel veel eindjes open: de rest heeft ook allemaal issues, hoe loopt dat nu af?
Dat het een Vlaams boek is, maakte het voor mij ook lastiger om erin te komen, naast de vele perspectiefwisselingen. Er worden met zoveel verschillende namen en karakters gestrooid, in het begin weet je nauwelijks wie wie is. Daarnaast heeft elk personage gigantische issues, wat het een zwaar verhaal maakt. Ik vond het in ieder geval geen Young Adult, de helft van het boek deed kinderachtig aan, de andere helft kon ik niet per se classificeren maar voelde ook niet in die categorie vallen.
De karakters blijven oppervlakkig, ik heb niet het gevoel dat dit boek zich recht aan hen doet.
Maar dat is mijn mening, ik vond het persoonlijk een vervelend boek om te lezen, deels ook vanwege de voor mij onbekende woorden (sjottelkas? Het duurde even voordat ik wist dat dat een tafelvoetbalspel is) en andere zinsopbouw.
Het voelt heel gemeen om een boek over dit onderwerp 1 ster te geven, maar ik vond het echt hélémaal niks. De korte inleidingen bij het begin van een nieuw deel waren prachtig omschreven, maar het verhaal zelf en de vele perspectiefwisselingen... nee.
Het boek is een Young Adult voor jongeren vanaf circa 15 jaar, maar daar viel niet heel veel van te merken eigenlijk. Het boek voelde nogal kinderachtig aan - vooral de stukken die vanuit het perspectief van de 'half elf'-jarige Elias geschreven werden.
Het boek is opgedeeld in delen: wortels, blad, stam, bloem. Je zou verwachten dat de personages zich dan ook aan de hand hiervan ontwikkelen, maar dat gebeurt niet echt. Het eind geeft het gevoel dat alles goed komt, want de niet spraakzame Chloë gaat op schoolreis naar Berlijn en ontmoet een interessante jongen in de trein, maar er blijven heel veel eindjes open: de rest heeft ook allemaal issues, hoe loopt dat nu af?
Dat het een Vlaams boek is, maakte het voor mij ook lastiger om erin te komen, naast de vele perspectiefwisselingen. Er worden met zoveel verschillende namen en karakters gestrooid, in het begin weet je nauwelijks wie wie is. Daarnaast heeft elk personage gigantische issues, wat het een zwaar verhaal maakt. Ik vond het in ieder geval geen Young Adult, de helft van het boek deed kinderachtig aan, de andere helft kon ik niet per se classificeren maar voelde ook niet in die categorie vallen.
De karakters blijven oppervlakkig, ik heb niet het gevoel dat dit boek zich recht aan hen doet.
Maar dat is mijn mening, ik vond het persoonlijk een vervelend boek om te lezen, deels ook vanwege de voor mij onbekende woorden (sjottelkas? Het duurde even voordat ik wist dat dat een tafelvoetbalspel is) en andere zinsopbouw.
This entire review has been hidden because of spoilers.
June 17, 2019
Dit boek trok meteen mijn aandacht toen ik het voor de eerste keer tegenkwam. Enerzijds de cover, die ik echt heel mooi vind, en anderzijds de flaptekst.
Het boek heeft vier hoofdpersonages die sterk variëren in leeftijd. Ook de volwassenen krijgen in dit boek hun eigen passages, dat zag ik nog niet zo veel in Young Adult boeken. Vaak zijn deze enkel gefocust op de jongvolwassenen in het verhaal, maar dat is in dit geval niet zo.
De schrijfstijl van het boek beviel me meteen. Wat ik heel fijn vond, was hoe de tekst veranderde als je wisselde naar het perspectief van een ander personage. Het lijkt zo ook of je de situatie echt bekijkt vanuit dat personage, net omdat het meer hun woorden zijn.
Daarnaast weet de schrijfster heel goed weer te geven hoe de personages zich voelen. Je krijgt daardoor echt mee wat ze doormaken, de tekst weet hun gevoelens zeer goed te reflecteren. Het is uiteindelijk niet zo vreemd dat Joke dit zo goed weet weer te geven, gezien ze van beroep kinderpsychologe is en dat geeft wat mij betreft een extra waarde aan dit boek.
Het enige aan het boek dat ik zelf minder aangenaam vond, was dat er geen echte hoofdstukken waren. Dat zorgde er voor mij persoonlijk voor dat ik soms moeite had om terug mee te zijn als ik het boek even had weggelegd. Dit probleem verdween voor mij gelukkig al snel en zo las ik meer dan de helft van het boek uit op enkele uurtjes; het was dus echt wel vlot geschreven.
Ik vind dit boek echt geslaagd als debuut, vooral ook omdat Joke een onderwerp gekozen heeft dat niet zo alledaags is binnen het YA genre. Het is haar goed gelukt om zich met het schrijven van dit boek te onderscheiden tussen alle andere YA boeken: zowel door haar schrijfstijl als het onderwerp dat ze met dit boek aankaart. Ik hoop dan ook dat er snel nog een boek mag volgen.
Mijn mening: 4.5✭
Het boek heeft vier hoofdpersonages die sterk variëren in leeftijd. Ook de volwassenen krijgen in dit boek hun eigen passages, dat zag ik nog niet zo veel in Young Adult boeken. Vaak zijn deze enkel gefocust op de jongvolwassenen in het verhaal, maar dat is in dit geval niet zo.
De schrijfstijl van het boek beviel me meteen. Wat ik heel fijn vond, was hoe de tekst veranderde als je wisselde naar het perspectief van een ander personage. Het lijkt zo ook of je de situatie echt bekijkt vanuit dat personage, net omdat het meer hun woorden zijn.
Daarnaast weet de schrijfster heel goed weer te geven hoe de personages zich voelen. Je krijgt daardoor echt mee wat ze doormaken, de tekst weet hun gevoelens zeer goed te reflecteren. Het is uiteindelijk niet zo vreemd dat Joke dit zo goed weet weer te geven, gezien ze van beroep kinderpsychologe is en dat geeft wat mij betreft een extra waarde aan dit boek.
Het enige aan het boek dat ik zelf minder aangenaam vond, was dat er geen echte hoofdstukken waren. Dat zorgde er voor mij persoonlijk voor dat ik soms moeite had om terug mee te zijn als ik het boek even had weggelegd. Dit probleem verdween voor mij gelukkig al snel en zo las ik meer dan de helft van het boek uit op enkele uurtjes; het was dus echt wel vlot geschreven.
Ik vind dit boek echt geslaagd als debuut, vooral ook omdat Joke een onderwerp gekozen heeft dat niet zo alledaags is binnen het YA genre. Het is haar goed gelukt om zich met het schrijven van dit boek te onderscheiden tussen alle andere YA boeken: zowel door haar schrijfstijl als het onderwerp dat ze met dit boek aankaart. Ik hoop dan ook dat er snel nog een boek mag volgen.
Mijn mening: 4.5✭
June 30, 2019
De Regen is Warm gaat over vier mensen die allen verbonden zijn met een tehuis voor kinderen. Chloë en Elias zijn twee van de kinderen die daar in een leefgroep verblijven. Geert is een begeleider, Ana vlecht manden, woont dichtbij het tehuis en krijgt Chloë vaak op bezoek.
Het verhaal is geschreven uit verschillende POV’s, en door de manier van schrijven (zinsbouw, gebruik van woorden, etc.) leer je hoe de desbetreffende persoon verschillende situaties ervaart. Dit geeft een extra dimensie aan het boek. Het lijkt alsof je het leven van deze personages zelf beleeft.
Iedereen in dit boek dealt met zijn of haar eigen problematiek.
Af en toe ging het boek naar mijn mening alle kanten op en zat en zat er geen logische structuur in, maar dat is precies hoe het leven van deze mensen, en met name deze kinderen, eruit ziet. Hun leven is instabiel en niet altijd even makkelijk. In dat opzicht geeft het boek dus duidelijk weer wat voor een impact het leven en hun persoonlijke situaties op hen heeft.
Het kostte me om deze reden wel wat moeite om echt in het verhaal te komen.
Hoewel je het boek redelijk snel uitleest, is het zeker geen “easy read” - met hier en daar zelfs wat poëtisch aanvoelende teksten.
Dit verhaal draait naar mijn mening niet om het plot, maar om de weg daar naar toe. Leerzaam, met veel hindernissen en inzicht in hoe het is om de basale, benodigde behoeften te missen.
Zeker niet alleen een boek voor young adults!
Ik geef dit boek 3,5 ⭐️
Het verhaal is geschreven uit verschillende POV’s, en door de manier van schrijven (zinsbouw, gebruik van woorden, etc.) leer je hoe de desbetreffende persoon verschillende situaties ervaart. Dit geeft een extra dimensie aan het boek. Het lijkt alsof je het leven van deze personages zelf beleeft.
Iedereen in dit boek dealt met zijn of haar eigen problematiek.
Af en toe ging het boek naar mijn mening alle kanten op en zat en zat er geen logische structuur in, maar dat is precies hoe het leven van deze mensen, en met name deze kinderen, eruit ziet. Hun leven is instabiel en niet altijd even makkelijk. In dat opzicht geeft het boek dus duidelijk weer wat voor een impact het leven en hun persoonlijke situaties op hen heeft.
Het kostte me om deze reden wel wat moeite om echt in het verhaal te komen.
Hoewel je het boek redelijk snel uitleest, is het zeker geen “easy read” - met hier en daar zelfs wat poëtisch aanvoelende teksten.
Dit verhaal draait naar mijn mening niet om het plot, maar om de weg daar naar toe. Leerzaam, met veel hindernissen en inzicht in hoe het is om de basale, benodigde behoeften te missen.
Zeker niet alleen een boek voor young adults!
Ik geef dit boek 3,5 ⭐️
October 12, 2024
De regen is warm is opgebouwd uit een heleboel korte scènes, de meeste 1 à 2 pagina's lang. Een manier van schrijven die mij persoonlijk niet heel erg ligt, maar anderen misschien juist erg aanspreekt. Het maakte van het geheel een soort bloemlezing waarbij je, ondanks de zwaarte van de onderwerpen, nooit écht ondergedompeld raakt in de personages en hun leven.
Dit boek wil een heleboel. Misschien net iets té veel. En waar de verhalen van Elias, Chloë en Ana mooi in en bij elkaar pasten, vond ik de POV van Geert volledig uit de toon vallen, op zo'n dissonante manier dat het ook echt afdeed aan de rest van het verhaal.
Hoewel ik er dus nooit echt in geraakte, heb ik ook nooit de behoefte gehad om het weg te leggen. Er waren dus zeker ook positieve punten: de personages waren allemaal heel duidelijk uniek neer gezet en je kon de sfeer van het boek echt proeven.
Dit boek wil een heleboel. Misschien net iets té veel. En waar de verhalen van Elias, Chloë en Ana mooi in en bij elkaar pasten, vond ik de POV van Geert volledig uit de toon vallen, op zo'n dissonante manier dat het ook echt afdeed aan de rest van het verhaal.
Hoewel ik er dus nooit echt in geraakte, heb ik ook nooit de behoefte gehad om het weg te leggen. Er waren dus zeker ook positieve punten: de personages waren allemaal heel duidelijk uniek neer gezet en je kon de sfeer van het boek echt proeven.
September 29, 2019
Chloë (16) zwijgt al bijna een jaar. Elias (half 11) baant zich een weg met zijn fiets door een modderig bestaan. Ana (66) vlecht manden van wilgentenen en laat voor het eerst in jaren weer een bezoeker binnen. Geert (30) wordt vader, maar dreigt onderweg ontworteld te raken.
Gezien mijn interesse in de jeugdzorg, wilde ik dit boek graag lezen toen ik het in de aanbiedingsfolder zag staan. Als kinderpsychologe heeft Joke Benoot te maken met kinderen die leven in de door haar beschreven wereld. Volgens haar is deze wereld te weinig zichtbaar voor mensen die er niet rechtstreeks mee te maken krijgen en daar wilde ze iets aan doen. Met de onzichtbaarheid van deze wereld ben ik het eens en met dit verhaal heeft ze een sterk boek neergezet. Als lezer krijg je werkelijk een inkijkje in deze wereld.
In het verhaal volgen we vijf personen. Chloë, Elias, Ana, Geert, en soms ook Wendy, de moeder van Elias. Ieder personage is goed uitgewerkt en de schrijfstijl lijkt bij ieder personage een beetje aangepast te zijn. Dat is een heel sterk punt van dit boek, omdat ieder persoon nu uniek is en echt lijkt. Ieders verhaal komt hierdoor goed naar voren en de innerlijke strijd van ieder personage is voelbaar. Het boek zelf is opgedeeld in vier delen: wortels, blad, stam en bloem. Mooi hoe deze, soms bijna poëtische stukken, naar voren komen in het verhaal.
Een gedachte van Chloë raakte mij, omdat deze mooi verwoord hoe zij, en vele andere jongeren, zich voelen. “Ik ben het koeienoog dat bij biologie door iedereen wordt aangestaard, op de tafel, stinkend en bloot en de microscoop erop. Ik ben dat gewoon. Al zolang ik me kan herinneren praten mensen liever over mij dan tegen mij.”
Doordat we ook vanuit Geert, Wendy en Ana lezen, een andere generatie, leren we dat ieder persoon, jong of oud, een verhaal heeft. Deze verhalen delen we alleen niet met iedereen, maar iedereen valt en staat weer op in het leven.
Op de website van de uitgeverij las ik in een interview met Benoot dat ze de lezer mee wil geven dat je vooral je eigen wijsheid moet ontdekken en dat het oké is om deze niet meteen te vinden. De boodschap is op mij als lezer overgekomen en iedereen vindt zijn eigen wijsheid op een eigen manier. Dit heeft ook te maken met waar je geboren bent en wat je meemaakt. Het maakt wie je bent.
Mooi hoe dit verhaal geschreven is en in elkaar zit. De boodschap is duidelijk en daarmee vind ik dit boek een echte aanrader.
Gezien mijn interesse in de jeugdzorg, wilde ik dit boek graag lezen toen ik het in de aanbiedingsfolder zag staan. Als kinderpsychologe heeft Joke Benoot te maken met kinderen die leven in de door haar beschreven wereld. Volgens haar is deze wereld te weinig zichtbaar voor mensen die er niet rechtstreeks mee te maken krijgen en daar wilde ze iets aan doen. Met de onzichtbaarheid van deze wereld ben ik het eens en met dit verhaal heeft ze een sterk boek neergezet. Als lezer krijg je werkelijk een inkijkje in deze wereld.
In het verhaal volgen we vijf personen. Chloë, Elias, Ana, Geert, en soms ook Wendy, de moeder van Elias. Ieder personage is goed uitgewerkt en de schrijfstijl lijkt bij ieder personage een beetje aangepast te zijn. Dat is een heel sterk punt van dit boek, omdat ieder persoon nu uniek is en echt lijkt. Ieders verhaal komt hierdoor goed naar voren en de innerlijke strijd van ieder personage is voelbaar. Het boek zelf is opgedeeld in vier delen: wortels, blad, stam en bloem. Mooi hoe deze, soms bijna poëtische stukken, naar voren komen in het verhaal.
Een gedachte van Chloë raakte mij, omdat deze mooi verwoord hoe zij, en vele andere jongeren, zich voelen. “Ik ben het koeienoog dat bij biologie door iedereen wordt aangestaard, op de tafel, stinkend en bloot en de microscoop erop. Ik ben dat gewoon. Al zolang ik me kan herinneren praten mensen liever over mij dan tegen mij.”
Doordat we ook vanuit Geert, Wendy en Ana lezen, een andere generatie, leren we dat ieder persoon, jong of oud, een verhaal heeft. Deze verhalen delen we alleen niet met iedereen, maar iedereen valt en staat weer op in het leven.
Op de website van de uitgeverij las ik in een interview met Benoot dat ze de lezer mee wil geven dat je vooral je eigen wijsheid moet ontdekken en dat het oké is om deze niet meteen te vinden. De boodschap is op mij als lezer overgekomen en iedereen vindt zijn eigen wijsheid op een eigen manier. Dit heeft ook te maken met waar je geboren bent en wat je meemaakt. Het maakt wie je bent.
Mooi hoe dit verhaal geschreven is en in elkaar zit. De boodschap is duidelijk en daarmee vind ik dit boek een echte aanrader.
January 30, 2025
Vlaams, jeugdzorg en verschillende perspectieven; dit boek had alles in zich om een geweldig boek voor mij te zijn. Maar ik weet niet, de schuingedrukte passages vond ik wat hoogdravend en het einde beviel me niet zo: hoe gaat het verder met Lisa? Het had van mij nog wel wat langer mogen duren.
Maar ja, wel Vlaams, over jeugdzorg en vanuit verschillende perspectieven, dus alsnog met plezier gelezen.
Maar ja, wel Vlaams, over jeugdzorg en vanuit verschillende perspectieven, dus alsnog met plezier gelezen.
December 21, 2019
Wat een debuut! Mooi, eerlijk en puur. Het raakt en beklijft. Ik heb, gelukkig, geen idee hoe het leven er aan toe gaat voor zoveel geplaatste kinderen maar dankzij dit mooie boek laat Joke Benoot ons even mee kijken in die wereld, mee voelen, proeven en ruiken. Dankjewel daarvoor
March 4, 2020
Overprachtig en heerlijk geschreven. Uit het leven in de bijzondere jeugdzorg gegrepen.
March 15, 2020
Prachtig boek dat me heel erg ontroerd heeft.
March 9, 2022
Indrukwekkend en realistisch. Aanrader!
November 3, 2024
Veel personages kon niet altijd zo goed volgen. Wel veel zinnen aangeduid, mooi geschreven. Ook best grappig en herkenbaar. Als ik het opnieuw lees ga ik personage kaart voor mezelf maken.
Displaying 1 - 17 of 17 reviews