มาลัยสามชาย

by ว.วินิจฉัยกุล, สุรเดช แก้วท่าไม้ (Illustrator)

759 pages, Paperback

Published January 1, 2008

About the author

ว.วินิจฉัยกุล เป็นหนึ่งในนามปากกาของ รองศาสตราจารย์ ดร.คุณหญิงวินิตา ดิถียนต์ ซึ่งเป็นนักประพันธ์นวนิยายชาวไทย นามปากกาที่เป็นที่รู้จักอื่นๆ ได้แก่ แก้วเก้า, รักร้อย, ปารมิตา, วัสสิกา และ อักษรานีย์

Reviews

[Fantine · Rating 2 out of 5]

วิธีการเขียนดีมาก ภาษาลื่นไหล ละมุนละไม แต่เนื้อเรื่องยังหนีไม่พ้นการอวยยศชนชั้นสูง พร้อมกันนั้นก็ผลักไสตัวละครชนชั้นไพร่ให้กลายเป็นตัวร้ายที่เลวระยำได้เหมือนเดิม มันจะดีมากถ้าเป็นหนังสือที่ได้รางวัลเมื่อร้อยปีที่แล้ว แต่พอมาอยู่ในบริบทยุคปัจจุบันที่สังคมเรียกหาความเท่าเทียม ความเป็นมนุษย์ที่เท่ากัน ปราศจากชนชั้นและชาติกำเนิด เรื่องนี้ก็คือเชยสะบัด หรือควรเป็นหนังสือ case study ของวิธีคิดแบบชนชั้นสูง ที่เน้นการให้ความสำคัญเรื่องชาติกำเนิด และคนเกิดมาไม่ได้มีสถานะที่เท่าเทียมกัน จะบอกว่าเรื่องนี้โปรเฟมินิสต์ ด้วยเรื่องผู้หญิงกล้าออกมาหย่ากับสามีก็เป็นการมองอย่างผิวเผินจนเกินไป เพราะตัวละคร "ทองไพรำ" ที่เป็นตัวละครจากชนชั้นไพร่ที่อยากยกระดับชีวิตตัวเองด้วยการแต่งงานกับชนชั้นสูง ก็กลายเป็นตัวละครที่ถูกมองว่าเป็นนางแพศยา ต่ำ ด้อยค่า ซึ่งถ้ามองว่าการพยายามยกระดับตัวเองของทองไพรำกับการหย่าสามีหลายครั้งของนางเอกเป็นการกระทำเพื่อความอยู่รอดของผู้หญิง ทำไมการกระทำของทองไพรำกลับโดนด่าตั้งแต่ต้นจนจบ แต่การกระทำของนางเอกกลับกลายเป็นสิ่งดีงาม มีคุณค่าและควรเชิดชู อันนี้ต้องมองหลายๆประเด็น เพราะประเด็นเรื่องผู้หญิงเอามาใช้ไม่ได้ มันต้องเป็น woman and class หรือผู้หญิงกับชนชั้นด้วย

***รีวิวนี้ไม่ได้มีเจตนาพาดพิงหรือดูหมิ่นบุคคลใด เป็นเพียงความคิดเห็นต่องานวรรณกรรมเรื่องนี้เท่านั้น***

[ดินสอ สีไม้ · Rating 5 out of 5]

มาลัยสามชาย เป็นนิยายที่เขียนได้ดีมาก และสนุกมากค่ะ
ใจหนึ่ง ก็อ่านแล้วมีความสุข เพลิดเพลินไปกับชีวิตที่ผกผันของลอออร
เพลินไปกับการเอาใจช่วยเธอให้รอดพ้นอุปสรรคทั้งมวลไปได้ตลอดรอดฝั่ง
อีกใจหนึ่งก็อ่านไปอึดอัดไป อึดอัดกับความอดทน ความดี
และความเป็นผู้ดีของลอออร
สำหรับเรา ทองไพรำนั้นไม่ค่อยเท่าไร
หมั่นไส้เต็มๆ ให้กับอีตาคุณยศค่ะ .. แนะนำให้รีบอ่านพรวดๆ ให้รวดเร็ว
เพื่อจะได้เห็นความตกต่ำของอีตาคุณยศเสียที (ฮา)

และยิ่งลอออรมีความประพฤติดีมากเท่าไร
ผู้เขียนก็ยิ่งบรรเลงชีวิตของผู้ที่เป็นปฏิปักษ์กับเธอ
ให้มีจุดจบอัปยศอัปรีย์มากเท่านั้น
ในฐานะผู้อ่าน รู้สึกเลยว่านิยายเรื่องนี้นอกจากจะเตือนใจแล้ว
ยังสาแก่ใจอยู่ลึกๆ ด้วย

[RMN · Rating 3 out of 5]

เรื่องนี้เป็นคิวแทรกแต่อ่านจบเร็วมาก ด้วยความที่พยายามนึกเรื่องอยู่นานมากจำไม่ได้ว่าเคยอ่านไปรึยังด้วย พยายามนึกแต่ก็นึกไม่ออก เลยหยิบมาอ่านเลยละกัน พออ่านไปสักพักภาพความทรงจำก็ย้อนกลับมาเลยว่าเคยอ่านแล้วนี่นา ตั้งแต่ตอนลงสกุลไทย จำได้เลยว่าตอนนั้นเกลียดตายศเป็นที่สุด แต่พอมาอ่านอีกรอบความรู้สึกที่เคยมีต่อเรื่องก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว (ด้วยวัยด้วยประสบการณ์ชีวิต) อย่างแรกคือเราไม่อินกับการกระทำของตัวละครเท่าไหร่ รู้สึกว่าพยายามเขียนให้เป็นกลาง ใส่เหตุผลของการกระทำให้กับทุกสิ่งอย่าง บวกกับตัวละครเยอะมาก เลยไม่ได้พาเราจมดิ่งไปกับตัวตัวละครตัวใดตัวหนึ่งมากเสียจนเกิดความรู้สึกอยากเอาใจช่วย

สองคือเรารู้สึกว่าเราไม่รู้จักผู้ชายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตลอออรดีสักเท่าไหร่ ไม่สัมผัสอารมณ์ความรักที่ทำให้เชื่อตามได้ว่ารักกันด้วยหัวใจจริงๆ ชีวิตของลอออรก็เพียงแค่ปรับเปลี่ยนไปตามสถานการณ์ที่เข้ามากระทบ ไม่ได้มีช่วงที่ให้คนอ่านได้ทำความรู้จักกับยศหรือพี่เทพอย่างลึกซึ้งก่อนที่จะแต่งงานกัน แม่กระทั่งเจ้าดิเรกรุทรที่ได้เข้ามาคลุกคลีอยู่บ่อยครั้งแต่เราก็ไม่เคยสัมผัสอารมณ์ความรู้สึกรักจากตัวละครจริงๆ เรารับรู้จากคำบอกเล่าของตัวลอออรเองหรือไม่ก็คนอื่นบอกเล่ามาทั้งสิ้น สำหรับเราแล้วการเล่าเรื่องแบบให้ลูกหลานมาเล่าเรื่องย้อนอดีตกลับไปกลายเป็นกรอบที่ทำให้อรรถรสของเรื่องขาดความน่าสนใจไปอย่างน่าเสียดาย

สาม.. สำหรับเราแล้วเราอยากอ่านมาลัยสามชายจากมุมมองของลอออรเองมากกว่า เราคิดว่าแบบนั้นจะทำให้อินไปกับเหตุการณ์ได้มากกว่านี้ จุดที่ทำให้อึดอัดที่สุดในการอ่านเรื่องนี้คือซีนที่เป็นเรื่องของทองรำไพ รู้สึกแบบสุดทนจริงๆ เบื่อบทบรรยายหน้าจิ้มลิ้ม ฟันเล็ก สายตาชะม้อยชะม้าย ถึงแม้จะไม่มีการบรรยายถึงฉากเลิฟซีนตรงๆ แต่เราก็อดคิดว่าผู้เขียนออกจะให้ความสำคัญกับตัวละครนี้มากเกินไป จริงๆ อาจจะเป็นกุศโลบายของผู้แต่งก็ได้นะ เพราะเขียนได้ดีจนเราเกลียดยายนี่เข้าไส้เลย ฮ่าๆ

เทียบกับเรื่องอื่นๆ ที่เคยอ่านมาของนักเขียน เรื่องนี้เราจัดอยู่ในกลุ่มกลางๆ ไม่ได้ประทับใจมาก เข้าใจแล้วว่าทำไมถึงลืมไปแล้วด้วยว่าเคยอ่านจบไปแล้วรอบนึง :p

[Muchi Muchima · Rating 3 out of 5]

อ่านไปจับใจความไรไม่ได้หรอก นอกจาก...

ผู้ชายน่ะแพ้ผู้หญิงที่มีจริต มีมารยา
ถ้าฉลาดหน่อยก้ดี ถ้าโง่นะ นี่กู่ไม่กลับค่าาา

ผู้หญิงที่ผ่านการแต่งงานมาแล้วสามครั้งก็แสดงว่า ผู้ชายยังมองเห็นคุณงามความดีของเธออยู่ใช่ไหม
เห็นใช่ไหมว่าเธอผ่านความลำบากอะไรมาบ้าง

ป.ล. เกลียดอิยศ ตั้งแต่ต้นเล่มยันท้ายเล่ม

[Zin · Rating 5 out of 5]

เป็นหนังสือที่จบแล้วต้องหยิบขึ้นมาอ่านซ้ำค่ะ เป็นแนวพีเรียดที่เล่าเรื่องได้น่าติดตามมากๆเลยค่ะ

[Biaza44 · Rating 5 out of 5]

สุดยอดนิยายอีกเรื่องที่อ่านแล้วใช้คำว่า สนุกมากได้ อีกเรื่องเลย เป็นนิยายขมปนหวาน เขียนถึงชีวิตคนๆหนึ่ง ที่เจอทั้งจุดที่รัก เสียใจ โคตรเสียใจ และมีความสุข นางเอกผู้ซึ่งเป็นผู้หญิงแบบตามขนบธรรมเนียมแบบไทยขนาดแท้แบบสมัยก่อน แต่ชีวิตดันพลิกผันทำให้นางเอกมีสามีหลายคน เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรจะสงสารนางเอก

สามีคนแรก คนที่คิดว่าใช่ คนที่คิดว่าจะอยู่ไปด้วยกันยามแก่เถ้า คนที่พยายามจีบนางเอกเพราะคิดว่านางเอกคือคนที่ใช่ สุดท้ายเมื่อแต่งงานกัน ผู้ชายก็เปลี่ยนไป สุดท้ายกลายเป็นว่า เมื่อวันเวลาผ่านไป ใจคนก็เปลี่ยน สุดท้ายเลิกกัน

สามีคนที่สอง โหย คนนี้ ตอนอ่านอินมาก โคตรดี ของแร ของหายาก รักนางเอกมากๆ ไม่ถือสาว่านางเอกเคยผ่านการแต่งงานมาแล้ว ผู้ชายหน้าที่การงานดีมาก ทุกอย่างโคตรดี แต่ชะตาชีวิตเล่��ตลก คนดีมักไม่อยู่นาน นางเอกทั้งมีลูก ทั้งชีวิตสูญเสียคนที่ดีมากไป อ่านแล้วโคตรเศร้า

สามีคนที่สาม นางเอกถือว่ากินเด็ก 🤣🤣 นางเอกกว่าจะพยักหน้ารับแต่งคนนี้ คิดแล้วคิดอีก เพราะสมัยก่อนแต่งสองครั้งผู้คนก็มองว่าไม่ดีแล้ว พอแต่งครั้งนี้คิดหนักมาก นางเอกต้องย้ายที่อยู่เลยทีเดียวเพื่อลบคำนินทาต่างๆ สุดท้ายนางเอกก็อยู่กับสามีคนที่สามอย่างมีความสุข

เรื่องนี้เป็นนิยายสมัยเก่ายุคปลาย ร.5 ยิงไปจนถึงนางเอกแก่เลย นางเอกแต่งงานหลายรอบถือว่าผิดธรรมเยียมโคตรๆ แต่สุดท้าย ฉันอิจฉานะ จับได้ของแร ตั้งสองคน 🤣🤣🤣

[Kat Sira · Rating 5 out of 5]

อ่านรอบที่สองก็ยังสนุกอยู่
ภาษาละเมียดละไมมากๆ มีเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยสอดแทรกอยู่ตลอดเรื่อง

ตัวละครที่ชอบที่สุดคือคุณป้าจรวย เป็นผู้หญิงที่มองการณ์ไกล ฉลาด และประพฤติตนได้ดี เป็นผู้ใหญ่ที่น่านับถือมากๆค่ะ

[Kamon SecondAccount · Rating 4 out of 5]

เรื่องนี้ตอนแรกที่พิมพ์ออกจำหน่าย มีคนเขียนถึงมาก เราเลยเก็บขึ้นมาก่อน #ของดีมีไว้ดอง จนวันก่อนไปเจอมือสองแบบสองเล่มจบ..ไหนๆ ก็เอาเล่มแรกไปไว้ไหนไม่รู้แล้ว ซื้อมาอ่านอีกชุดก็ได้

เนื้อเรื่องเกี่ยวกับชีวิตของ "ลอออร" ที่ได้แต่งงานถึงสามครั้ง ทั้งที่เป็นกุลสตรีที่โตมาในวัง ได้แต่งงานใหญ่โตเข้าไปในตระกูลใหญ่ แต่โชคชะตาก็ชักนำให้ชีวิตผกผัน กลายเป็นหญิงสามชาย

ตัวเอกหญิงเป็นตัวเอกตามแบบฉบับของคนแต่ง เธอสวย คุณสมบัติพรั่งพร้อม ใช้ชีวิตอย่างมีเหตุผล จิตใจดีงาม เป็นที่รักใคร่ของคนรอบข้าง ... เพอร์เฟคท์จนอ่านแล้วไม่ค่อยเศร้าแทน แม้ในตอนที่ลอออรต้องสูญเสีย เพราะไม่ว่าจะตอนไหน เธอก็มีมิตรหรือผู้ใหญ่คอยช่วยเสมอ #ไม่หมั่นไส้แต่ไม่รัก เรียกได้ว่าที่อ่านเพราะอยากรู้เรื่องราวชีวิตรักของเธอแค่นั้น

ตัวละครชายสามคนจะมีสีสันกว่าหน่อย คุณยศเป็นตัวอย่างของ "พ่อแม่รังแกฉัน" เท่าที่อ่านจะเห็นว่าเจ้าพระยาพลาธรกับท่านผู้หญิงไม่ได้เข้มงวดกวดขันกับเขาเท่าไหร่ (เข้าใจว่าพ่อคงเกรงใจเมียใหญ่ ซึ่งปกติจะกวดขันลูกเมียรอง แต่กับลูกตัวเองดันรักเกินไป) เนื้อแท้ของคุณยศไม่ได้เลวเกวอะไร แค่หูเบา ขี้อิจฉา แต่โชคร้ายไปคบคนผิด ชักชวนไปสู่ทางเสื่อมลงเรื่อยๆ
นอกจากนั้น คุณยศยังเป็นตัวละครที่ไม่มีพัฒนาการ หลังจากชีวิตผกผันจากสูงสุดลงมาติดดิน ล้มละลายไม่มีใครคบ เขาก็ยังตื้นเขินได้อย่างเสมอต้นเสมอปลาย
คุณเทพกับเจ้าดิเรกรุจออกจะเป็นตัวละครตามแบบฉบับนิดนึง คนนึงนิสัยนายทหาร รักเกียรติ ใจแข็ง เจ้าระเบียบ อีกคนเป็นแพทย์ นิสัยดีงาม..ตามสไตล์พระเอ๊กพระเอกทั่วไป

ตัวละครที่น่าสนที่สุดกลับเป็นทองรำไพ เธอช่างหยำฉาได้อย่างน่าอเมซซิ่ง เธอนอนกับผู้ชายแทบทุกคนในเรื่องก็ว่าได้ ไม่เกี่ยงชนชั้น ไม่สนว่าจะต้องใช้ชีวิตในซ่อง ในบ้านพลาธรหรือเป็นเมียเก็บใคร ขอแค่ได้เสพสมตามใจหมาย ไม่มีความคิดว่าจะจับใครยึดเป็นที่พึ่งพิงถาวร (อาจมั่นใจว่าหาใหม่เมื่อไหร่ก็ได้) และที่อัศจรรย์พันลึกกว่านั้น..คือหลังจากผ่านศึกมาอย่างโชกโชน เครื่องเคราของเธอก็ยังใช้การได้ดี แม้แต่หนุ่มน้อยอย่างนรินทร์ยังลุ่มหลง เสือเฒ่าอย่างพระยานราภิบาลก็ติดใจรับเลี้ยงหลังได้ทดลองชิม #ทองรำไพแกร่งและเจ๋งที่สุดในเรื่อง

ฉากในเรื่องจะปูตั้งแต่ช่วงร. 5 ถึงปัจจุบัน แต่เหตุการณ์ในประวัติศาสตร์แทบจะไม่ถูกพูดถึงเลย เว้นแต่จะส่งผลกับเนื้อเรื่องจริงๆ เช่น การเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครอง ช่วงที่ข้าราชการถูกดุลยภาพ ฯลฯ

โดยรวมแล้ว ถึงจะยาว เรื่องนี้กลับอ่านง่ายค่ะ ไม่มีอะไรดราม่าหนักหน่วง อารมณ์เหมือนอ่านเรื่องรักยาวๆ สักเรื่อง มีผู้ชายโปรไฟล์ดีโผล่มาตั้งสามคน นางเอกวาสนาดีมีแต่คนรัก จบแฮปปี้

[Jeab · Rating 5 out of 5]

ชอบมากค่ะ​ ถ้าอ่านคู่กับราตรีประดับดาวก็จะอินมากเป็นพิเศษ​ เรื่องเรียบง่ายเหมือนไม่มีอะไร​ แต่สวยงามเหลือเกิน​ คุณลอออรช่างงามสง่า​ มีคุณค่า​ และเข้มแข็งดีมาก​ไม่ว่าจะเกิดเหตุใดๆ​ เธอตั้งสติได้ดี​กับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น​ ให้คะแนนเต็มค่ะ

[Tunyatuang · Rating 4 out of 5]

สนุกมากค่ะ ทุกวรรคทุกตัวอักษรละเมียดละไม อ่านแล้ววางไม่ลงค่ะ

[Murainik_ · Rating 3 out of 5]

สำนวนการเขียนสละสลวยและค่อนข้างจะสมจริงตามยุคสมัย แต่เนื้อเรื่องไม่หวือหวาจนเกือบจะกลายเป็นเนือย (หรือเพราะส่วนตัวเคยดูละครมาแล้วเลยไม่ลุ้นก็ไม่รู้) สิ่งที่ควรจะเน้นน่าจะเป็นความสัมพันธ์ของลอออรกับชายทั้งสามตามชื่อเรื่อง แต่ไม่ว่าจะความรักกับคนไหนเราก็รู้สึกว่าคนเขียนเขามาย้ำเองว่า’รัก’ แต่สิ่งที่เห็นจริงๆในนิยายคือนอกจากคนสุดท้ายลอออรดูจะไม่ได้รักใคร ส่วนฝั่งผชก็เหมือนจะ’หลง’แค่รูปลักษณ์ภายนอกของนางเอกทุกคน อาจจะเพราะเส้นเรื่องรองถูกเน้นจนเกินเส้นหลักไปแล้ว คสพของสามชาย+ลอออรเลยดูฉาบฉวย ทั้งทองไพรำ บ้านเจ้าคุณนรา พี่น้องพลาธร ทองหยด สมิตา ทุกคนดูเด่นเท่าๆหรือมากกว่านางเอกอีก โดยเฉพาะทองไพรำ

ถึงจะพยายามให้เนื้อเรื่องทันสมัยด้วยการยก’สิทธิสตรี’กับ’ความไม่เท่าเทียมทางเพศ’มาพูดประปราย แต่ก็ตายรังในเรื่องclassismแบบอ้อมๆตามสไตล์นิยายคุณหญิง และสุดท้ายก็ยังไม่พ้นที่จะตีกรอบ’สอนหญิง’ว่าผญที่ดีต้องเป็นอย่างไร ทองไพรำคือstereotypeของโสเภณีในมุมมองของคนนอก ที่แปะป้ายตราหน้าว่าเป็น’หญิงคนชั่ว’ และที่จุดจบของนางน่าอนาถใจก็เพราะมักมากเองทั้งนั้น ไม่ใช่เพราะเป็นโสเภณี ทั้งๆที่มีโอกาสจะสบายไปทั้งชาติเข้ามาในชีวิตตลอดแต่นางเลือกจะออกนอกลู่นอกทางไปเอง

Btw ถ้านิยายเรื่องนี้เขียนในยุคลอออรอาจจะให้คะแนนมากกว่านี้ แต่พอบอกว่าเป็นนิยายยุคนี้คงต้องบอกว่าเชยสุดๆ และชีคณะราษฎร์ก็เป็นตัวร้ายอะเกน ก็มองในมุมของชนชั้นสูงที่เสียประโยชน์อ่ะเนอะ

[Pairash Pleanmalai · Rating 5 out of 5]

อ่านได้เรื่อยๆ สัปดาห์ละหน เนื้อเรื่องก็ถือว่าชวนให้น่าติดตาม ไม่ได้วื่อหวา แต่เป็นเรื่องที่คอยเอาใจช่วยตัวเอก
เนื้อหาไม่ได้หนักแบบละครหลังข่าว ทำให้มีความสนใจโดยตลอดทั้งเรื่องไม่น่าเบื่อ

เมื่อจบแล้ว ต้องย้อนกลับไปอ่านบทนำใหม่ จะได้รู้ว่า ใครเป็นใคร ใครคนเล่าเรื่องนี้ทั้งหมด
ก็ถือว่า ตอนจบ Feel Good เพราะได้รับอรรถรสและความอิ่มเอมไปกับตัวละครหลักที่เอาใจช่วย

ให้จำ ทองหยดเพื่อนซี้ หนูเดชลูกชาย และหนูป้อมลูกสาวของทองหยด เพราะทั้งสามคือตัวละครที่เหลืออยู่

[Bitter Sweet · Rating 5 out of 5]

นิยายสุดประทับใจ ไร้ที่ติ ลงตัวทุกอย่าง แนะนำให้อ่านค่

[WaterLily · Rating 5 out of 5]

เนื้อเรื่องยาวมาก แต่สนุกไม่น่าเบื่อเลย อ่านไม่นานก็จบ

[Ning · Rating 4 out of 5]

อ่านแล้วประทับใจค่ะ ..
เหมือนกับที่เคยอ่านหนังสือย้อนยุค หลาย ๆ เล่มของคุณหญิง

แต่เรื่องนี้จะออกเรื่อย ๆ มาเรียง ๆ (ในความคิดของเรานะ)
ไม่ค่อยจะมีหักมุมซักเท่าไหร่
เรื่องราวไม่ค่อยน่าติดตาม + ตื่นเต้นซักเท่าไหร่
ขณะอ่าน.. ก็สามารถวางได้เป็นพัก ๆ
หรืออาจเป็นเพราะเคยได้ยินเรื่องราวจากละครมาบ้างแล้วก็เป็นได้

แต่ยังไงก็ยังอ่านได้สนุกอยู่ค่ะ

ให้ 4.5 ค่ะ