In Het duivelskind vertelt bestsellerauteur Maria Genova het schokkende levensverhaal van Angel van der Vecht. Dit nieuwe boek behandelt twee zeer actuele thema's: kindermisbruik en jeugdzorg. Het meisje Angel groeit op in een benauwend milieu. Langzaam maar zeker raken haar ouders ervan overtuigd dat Angel een 'duivelskind' is. Om haar te 'genezen' beginnen ze Angel te mishandelen en te misbruiken. Via Angels school wordt jeugdzorg ingeschakeld. Maar omdat men niet ingrijpt wanen haar ouders zich onaantastbaar. Onder de ogen van een gezinsvoogd en een maatschappelijk werkster gaan de mishandelingen, de vernederingen en het misbruik onverminderd door. Wanneer jaren later het misbruik naar buiten dreigt te komen besluit haar vader een einde aan Angels leven te maken...
'Als ze de badkamer instapt, ziet Angel haar vader met een groot keukenmes en een hoop pillen. Hij zet het mes op haar keel. 'Vandaag is het zo ver,' zegt haar vader. Een brede grijns verschijnt op zijn gezicht. 'Jij pleegt zelfmoord. En ik heb een alibi, want je hebt zelf opgeschreven dat je dood wilt. Iedereen zal geloven dat je zelfmoord hebt gepleegd.' Falende jeugdzorg, foute ouders en omstanders die hun ogen sluiten... In Het duivelskind overtreft de ontstellende werkelijkheid de meest gruwelijke fictie.
Cover : Mooi en duidelijk in tegenstrijd met de titel, wat nieuwsgierigheid opwekt : 5 Link tussen cover en verhaal : het meisje op de cover speelt de hoofdrol : 5 Intrigerende titel : zet aan tot lezen : 5 Link tussen titel en verhaal : perfect gekozen : 5 Intrigerende korte inhoud : deze wekt al bepaalde gevoelens op : 5 Vlotte schrijfstijl : het leest als een trein maar toch af en toe iets te veel herhaling : 4 Taal : niets op aan te merken : 5 Verhaallijn : nvt Spanning : nvt Emoties : op bepaalde momenten kroop ik zelf ineen : 5 Humor : nvt Plot : nvt Ik hoop dat Angel de hulp gevonden heeft die ze nodig heeft en de kns krijgt op geluk
Het verhaal is gruwelijk, en onvoorstelbaar. Maar ik vind niet dat ik een boek daarop kan beoordelen. Ik vond het slecht geschreven, te veel details die enkel dienen om mensen te choqueren of waar zieke geesten op kicken. Bovendien hikt het verhaal de hele tijd op 2 benen: is het fictie of non fictie? Het is ook warrig.
Dat zulke verhalen moeten verteld worden, daar ben ik het mee eens. Maar ik vind ook dat zulke verhalen een meer discrete en daardoor meer beklijvende stijl verdienen
Het verhaal is geschreven in twee stijlen. Een klein cursief gedeelte in de ik-vorm en vervolgens gaat een alleswetende verteller verder met het verhaal. De twee verschillende stijlen lezen in het begin wat moeizaam, maar al gauw was ik gewend aan de twee stijlen. De auteurs schrijven beide heel direct en nemen geen blad voor de mond. Je volgt het leven van Angel vanaf haar jeugd, een groot deel van het verhaal belicht ook haar leven als volwassen vrouw en de trauma’s waarmee ze nog altijd kampt.
Het zou je maar gebeuren.. Vanaf het eerste moment dat je er bent gewoon als vuil behandeld worden; aangeleerd zijn dat je niks meer bent dan een rot kind, een stuk afval, het kwaad.
Angel overkwam dit, samen met nog veel meer anderen. Maar Angels verhaal gaat verder dan alleen een falende jeugdzorg.
Ik wil hier eigenlijk heel erg veel over kwijt, maar de woorden schieten me te kort.. Het is bijzonder heftig en verontrustend om te lezen over de manier waarop er met de mensen die >>>dringend<<< professionele hulp word omgegaan. Dagelijks staan er stukken in de krant over de jeugdzorg, we foeteren allemaal wel eens op de NS om een trein die niet rijd omdat er weer 'zo nodig iemand voor moest springen', we worden allemaal wel eens boos omdat er weer zo'n malloot van de straat word geplukt.. Maar hoe kan dat?? Waarom loopt iemand het spoor op? Waarom wordt iemand van de straat geplukt, helemaal verward en geen idee waar ze zijn? Na het lezen van dit boek ben ik, nog meer dan dat ik dat al was, van mening dat de manier waarop wij zorgen (GGZ, Jeugdzorg, alles) niet dé manier is. Protocollen zorgen er voor dat er mensen gewoon niet de hulp krijgen die zij horen te krijgen en dat is gewoon fout! En het zou gewoon niet mogen..
Ik kan zo verschrikkelijk boos en ontredderd raken van de manier waarop Nederland met zijn mensen om gaat.. En ik realiseer me, dankzij dit boek, nog meer hoe ernstig het er eigenlijk voor staat.. En ik denk dat dat vooral de reden is waarom dit boek geschreven is.
Ik kon dit boek gewoon niet wegleggen en heb het in 1x uitgelezen. Als ik lees hoe telkens opnieuw verschillende instanties falen om Angel te helpen wordt ik gewoon zó boos en schieten mijn ogen vol tranen... Wat een heftig, schrijnend en aangrijpend verhaal.
Dan denk je bij dit boek om sterren te geven, maar volgens mij is dat niet eens mogelijk. Het is onbegrijpelijk dat dit verhaal een waargebeurd verhaal is. Hoe erg is het dat de hulpverlening zo slecht geregeld is! Ik heb respect voor het slachtoffer, dat zij zich nog op deze manier staande heeft gehouden. En ongelooflijk hoe het in de mens zit om je ouders te plezieren. Ik moet na het lezen van dit boek echt even de boel laten bezinken.
Dit boek greep mij naar de strot. Hoe kan het zijn dat jeugdzorg dit toelaat? Nu heb ik zelf veel ervaring met jeugdzorg en heb ik mij regelmatig zeer verwondert over hun keuzes maar dit spant toch echt wel de kroon. Integer en indringend boek wat je eigenlijk allemaal zou moeten lezen.
Heftig om te lezen. Over het kindermisbruik maar ook wat er misgaat. Mensen die het zien gebeuren maar wegkijken. Mensen die t zien en het kind willen helpen maar tegen een muur aanlopen. En ook de muur waar het slachtoffer keer op keer tegenaan loopt. Er gaat veel mis bij GGZ jeugdzorg en nog meer van dat soort instanties.
Wauw, wat een intens en pakkend verhaal. Ik werd er helemaal stil van... Zeker ook met het oog op hulpverlening aangezien ik psycholoog in wording ben, dit zal mij zeker bijblijven.
Een van de gruwelijkste verhalen die ik ooit gelezen heb... In het begin heb ik het boek een paar keer bijna aan de kant gelegd, omdat ik het eigenlijk gewoon niet wilde lezen (weten). Het is onvoorstelbaar op welke manier Angel misbruikt is, en hoe ze altijd opnieuw buiten de boot viel om hulp te krijgen. En toch spreekt er ook een positieve boodschap uit, want ze is altijd blijven vechten. Ik zou willen dat dit verhaal een uitzondering is, en dat vandaag de dag de jeugdzorg wél beter geregeld is, maar het nawoord doet anders vermoeden. Juist daarom ben ik 'blij' dat ik het boek gelezen heb, omdat het me iets laat zien van buiten mijn eigen veilige cocon, waarmee ik normaal gezien niet geconfronteerd word.
Ik heb veel waargebeurde verhalen gelezen over incest en mishandeling, maar dit is één van de heftigste waargebeurde verhalen die ik heb gelezen. Je wilt doorlezen, maar aan de andere kant wil je het stoppen. Het boek staat vol gruwelijkheden. Wel vind ik dat de schrijfster iets meer achtergrond informatie had kunnen geven over hetgeen ze van haar vader en moeder wist. Hoe zijn ze opgegroeid, wat heeft hun tot deze daden gebracht, etc. Dat is eigenlijk een beetje vaag. Misschien staat er wat meer informatie op de blog van Angel. Desalniettemin een boek wat gelezen moet worden.
Pffff wat een heftig verhaal was ook dit weer zeg! Altijd moeilijk om waargebeurde verhalen te beoordelen vind ik want vaak zijn de verhalen allemaal even gruwelijk. Ik heb echt met grote verbazing dit boek gelezen, wat bezielt mensen toch om hun eigen vlees en bloed dit aan te doen? Vaak vind ik waargebeurde verhalen wat warrig geschreven maar dat vond ik bij dit boek niet, duidelijk en de boodschap van dit verhaal is overduidelijk: jeugdzorg maakt er een potje van en dan druk ik me nog heel voorzichtig uit! Ik wens Angel het beste en hoop dat ze haar dissociatie weet te overwinnen!
Pffff wat een boek, de eerste 10 blz vloog het boek me al naar de keel. Heb toen zelfs even getwijfeld of ik wel verder wilde lezen. Het is werkelijk een schokkend verhaal, hoe kan dit? Onder de ogen van jeugdzorg. Familie die het wisten maar niets deden, mensen die zeggen je moet verder. Het is een walgelijk, ongelooflijk en verschrikkelijk verhaal vooral ook door de statistieken, door de verhalen en berichten doordat dit gewoon de waarheid is. Ik heb met ongeloof en tranen dit verhaal gelezen....
Ik vind het een moeilijk boek om een rating te geven. Het is niet echt een boek maar een aanklacht tegen de zorg in Nederland voor misbruikte kinderen.
Het is meer een pamflet, een reeks dingen die mislopen, blijven mislopen en eigenlijk flagrant mensonwaardig zijn. Een ontwikkeld, rijk land zou hier diep beschaamd over moeten zijn.
Maar echt goed geschreven vind ik het niet. Het verhaal moet luid verkondigd worden en idealiter tot verandering leiden....
Maria schetst een treurig maar mooi beeld over de zorginstanties in Nederland. Een kind weet niet beter en als een kind dan de pech heeft om zulke ouders te treffen is het kind letterlijk en figuurlijk aan zijn lot overgelaten. Eigenlijk zou dit verplicht leesvoer moeten zijn voor zorginstellingen. Opdat ze met hernieuwde ogen weer gaan kijken.
Het leed dat Angel heeft moeten ondergaan en de gevolgen ervan is niet in sterren uit te drukken. Ik geef het 5 sterren uit respect voor haar dat zij de moed heeft gehad om erover te schrijven. Dat er in de jeugdzorg veel fout gaat is bekend, maar dat er blunder op blunder wordt gemaakt is vreselijk.
Na een paar bladzijden het boek opzij moeten leggen, zo gruwelijk en afgrijselijk wat Angel allemaal te verduren had. Duivelskind is een waargebeurd verhaal hoe je kunt zien waar hulpverlening faalt en hoe ouders vrijuit kunnen gaan. Hopelijk komt alles goed voor Angel en staat haar nog een prachtige toekomst te wachten.
Een indrukwekkend boek. Daar waar ouders heel erg de fout ingaan om hun kind te misbruiken en hulpverlening keer op keer faalt. De blijvende schade die hierdoor is opgelopen. Het is bijna niet te bevatten dat dit gebeurd. Helaas ook nog heel vaak. Tijdens het lezen voel je de angst, je maakt je boos en wordt verdrietig. Dit boek dat raakt je!
Wat een aangrijpend boek,vooral de eerste helft van het boek had ik momenten dat ik het boek weg wou leggen zo heftig! Het boek is makkelijk geschreven en je leest het snel uit, geeft stof tot nadenken, dapper dat Angel van der Vecht haar levensverhaal op papier heeft laten zetten.
Wat een heftig en triest verhaal! en wat een respect dat Angel haar verhaal zo heeft weten te vertellen. en ondanks alles nog zo sterk blijft. heb er moeite mee gehad hem te lezen maar ondertussen toch in een dag uitgelezen. vaak met tranen in mijn ogen
Wat een heftig verhaal. In het begin had ik moeite om door te lezen. Dat mensen hiertoe in staat zijn en dat jeugdzorg keer op keer faalt door Angel steeds weer aan haar ouders over te dragen. Echt te erg voor woorden.
Beoordeling als boek... het verhaal had natuurlijk nooooit mogen bestaan, niet voor Angel niet voor al die anderen.. Vond de 2 perspectieven storend en kracht van het verhaal afhalen. Hoewel ik geen moment aan de echtheid twijfel, kwam het alwetende oogpunt minder geloofwaardig op me over.
Een mooi boek en je wilt ook weten wat er allemaal gebeurd maar het is af en toe nogal vlak opgeschreven. Ik snap dat het ontzettend lastig is om er over te praten maar ik vind het ook de taak van de schrijver die helpt om te voorkomen dat het te vlak word.