Στην άκρη του βράχου

by Αλκυόνη Παπαδάκη

Εκεί στην άκρη του βράχου… στην κόψη του γκρεμού… οι πέτρες γυαλίζουνε τις νύχτες σαν κοφτερά μαχαίρια. Οι πιο πολλοί έφτασαν ως εδώ δίχως καλά καλά να το καταλάβουν. Τους ξέβρασε ένα άγριο κύμα της μοίρας τους. Είναι και κάποιοι, λιγοστοί είν’ αυτοί, που ξεκίνησαν μόνοι τους, παρασυρμένοι από μια χίμαιρα. Έτσι… για να συναντήσουν την ψυχή τους, πέρα από τα όριά της. Έτσι… για να προκαλέσουν το πεπρωμένο τους. Έτσι… για να θαυμάσουν το τοπίο. Όμως, πάντα, απ’ όλους αυτούς που περιφέρονται στην άκρη του γκρεμού, μερικοί τα καταφέρνουν να γλιτώσουν. Είν’ αυτοί που σκάλισαν με τα νύχια τους στις σχισμές του βράχου και βρήκαν το λουλούδι που είχε κρυμμένο η ζωή. Κι ύστερα, γυμνοί, ξυπόλυτοι, ματωμένοι, ανακάλυψαν ένα μονοπάτι κι έτρεξαν να της το προσφέρουν. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα που άγγιξαν την ψυχή μου… Αλκυόνη

304 pages, ebook

First published May 22, 2019

About the author

Βιογραφικό γραμμένο απο την ίδια.

Γεννήθηκα στο Νιο Χωριό, πολύ κοντά στα Χανιά. Ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος. Η μάνα μου, ονειροπόλα... Όσο ήμουνα παιδί, η οικογένειά μου περνούσε δύσκολες έως τραγικές καταστάσεις. Έτσι, αναγκάστηκα να ψάχνω από τότε τα μονοπάτια της φυγής. Εκείνη την εποχή μιλούσα με τα δέντρα, τις κάργιες που φώλιαζαν στα κυπαρίσσια του κήπου μας, τους θάμνους και τις πέτρες. Μου άρεσε, ακόμη, να φέρνω στο μυαλό μου διάφορες λέξεις και ν` ανακαλύπτω το χρώμα και τη μυρουδιά τους.

Τελείωσα τη Γαλλική Σχολή κι ύστερα ήρθα στην Αθήνα με τ` όνειρο ν` αλλάξω τον κόσμο. Άρχισα τις επαναστάσεις και τις ανατροπές και το μόνο που κατάφερα ήταν να σπάω συνεχώς τα μούτρα μου. Ευτυχώς που όλα έγιναν έτσι ακριβώς όπως έγιναν. Χαλάλι. Είδα, έμαθα κι ένιωσα τόσα πολλά!

Όταν κατάλαβα πως δεν μπορούσα ν` αλλάξω τον κόσμο, είπα: εντάξει, θ` αλλάξω τον εαυτό μου. Πολύ το διασκέδασα που την πάτησα κι εκεί. Τελικά σκέφτομαι, προς το παρόν δηλαδή γιατί πάντα το ψάχνω, πως επανάσταση είναι να `χεις τα μάτια της ψυχής σου ανοιχτά· να επιμένεις, ν` αγαπάς τη ζωή και να φροντίζεις να μην τη μολύνεις με το πέρασμά σου.

Όσο για το γράψιμο, έγραφα από παιδί. Το πρώτο μου γραφτό ήταν ένα ραβασάκι στο Θεό. Η αλήθεια είναι πως, όταν μεγάλωσα αρκετά, έκανα φιλότιμες προσπάθειες να μην μπλεχτώ στα γρανάζια της λογοτεχνίας. Φοβόμουνα μήπως κάποια μέρα αυτή η ιστορία με καπελώσει. Μάταιος κόπος! Φαίνεται πως μερικοί γεννιούνται με τούτη την περίεργη διαστροφή στο κεφαλάκι τους. Τουλάχιστον με παρηγορεί το γεγονός, πως το καπέλο μου δε μου `κρυψε ποτέ τα μάτια και τ` αφτιά μου.

Reviews

[Ioanna Xristodoyloy · Rating 2 out of 5]

Η αγάπη μου για την αλκυονη παπαδακη είναι γνωστή . Τα βιβλία της με συντροφεύουν από τον καιρό που ακόμα ήμουν σχολείο. Μέτα από τόσα βιβλία δεν περίμενα ότι θα ρθει αυτη η στιγμή που θα έγραφα μια τόσο κακή άποψη για βιβλίο της. Φυσικά δεν μπορούν να μας αρέσουν όλα τα βιβλία ενός συγγραφέα. Κάποια μου άρεσαν περισσότερο και άλλα λιγότερο όμως αυτό το βιβλίο ΔΕΝ ήταν Αλκυόνη Παπαδάκη
Δεν ξέρω αν έχει να κάνει οτι η αγαπημένη μου μεγάλωσε η ότι έχει αλλάξει εκδοτικό οίκο. Έχω δει και άλλους συγγραφείς που παρακολουθώ χρονιά όταν πάνε από ένα μικρο εκδοτικό σε ένα μεγάλο αλλάζουν σχεδόν ριζικά αλλάζει η γραφή τους το μοτίβο των ιστοριών τους μπαίνουν στο κουκούλι της χρυσόσκονης

Και για να μην μακρηγορώ, σε αυτό το βιβλίο βλέπουμε το φάντασμα της κυρίας παπαδακη , είναι ένα βιβλίο πραγματικά κακογραμμένο , ένα βιβλίο που δεν μπορώ να πιστέψω ότι γράφτηκε από εκείνη . Κακοστημένο με τραγικά κακούς διάλογους. οποίον ήρωα και αν έβλεπες να μιλάει είτε 7 χρόνων είναι είτε 107 μιλούσε με τον ίδιο τρόπο, εκφράσεις που ουδε μια σχέση μπορεί να είχαν με την ηλικία του ήρωα. Και άλλες φόρες βλέπουμε τα δεινά να πέφτουν πάνω στους ήρωες όμως εδώ το παράκανε όλοι οι ήρωες είχαν περίπου τα ίδια προβλήματα κακοποίηση αδιαφορία κακοτροπιά και όλα αυτά ήταν επακόλουθα μιας κακής παιδικής ηλικίας. πραγματικά δεν έχω διαβάσει πιο κακούς διάλογους
Εγώ συγγραφέας δεν είμαι πάρα μόνο αναγνώστης όμως αν πότε έγραφα θα άφηνα τον ήρωα μου να μιλήσει και δεν θα μιλούσα εγώ για εκείνον. αν είχα ήρωα πχ ένα παιδί 8 χρόνων και τον έβαζα να μιλάει όπως εγώ τώρα στα 37 μου όπως καταλαβαινετε κάθε άλλο πάρα ρεαλιστικό θα ήταν , θα ήταν το λιγότερο εκνευριστικό
Το βιβλίο δεν ήταν έτοιμο να βγει κατά την ταπεινή μου γνώμη , φταίει η συγγραφέας?φταίει μια κακή επιμέλεια? φταίνε όλα μαζί? πάντως αυτή δεν ήταν η Αλκυόνη του καλεντη σε καμιά περίπτωση και την Αλκυόνη της διόπτρας και ειλικρινά δεν θα ήθελα να την ξαναδώ έτσι

[Paraskevi Parissi · Rating 4 out of 5]

Η Αλκιονη Παπαδακη είναι από τους συγγραφείς που έχουν αγαπηθεί παρά πολύ από το αναγνωστικό κοινό . Η λυρική της γραφή σε συνδυασμό με τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα που έχουν τα βιβλία της ,την κατατάσσουν στις πρώτες θέσεις των προτιμήσεων των αναγνωστών !!Προσωπικά λατρεύω να διαβάζω ποίηση ,μέσα στο πεζό κείμενο και η Αλκυόνη το κάνει εξαιρετικά !!
Στην άκρη του βράχου είναι ένα ακόμα συγκλονιστικο βιβλίο της ,που στηρίζεται σε αληθινά γεγονότα και θίγει παρά πολλά κοινωνικά θέματα . Προσωπικά μου άρεσε πολύ ,γιατί η ροη ήταν πολυ γρήγορη και ακόμα μια φορά η Αλκιονη διδάσκει ήθος !Διαβάζοντας το βιβλίο παίρνεις πολλα μαθήματα ζωής και συνειδητοποιεις ,ότι το να κρίνεις επι του ασφαλούς και από τον καναπέ σου ,είναι παρά πολύ εύκολο !
Κάθε βιβλίο είναι ένας θησαυρός και έτσι και εδώ ανοίγεις το σεντούκι και ξεπετάγονται από μέσα χρυσά και κάλπικα νομίσματα , όπως είναι και οι άνθρωποι . Όλοι οι άνθρωποι ψάχνουν την ανθισμένη αμυγδαλιά της ψυχής τους, αλλά το φορτίο που κουβαλά ο καθένας στην πλάτη του .. μόνο αυτός το ξέρει !!
Ποσό σημαντικό είναι η αγάπη ,που θα πάρει ένα παιδί στην παιδική του ηλικία ? Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ? Με την αγάπη αυτή θα πορεύεται σε όλη την ζωή του και το μόνο σίγουρο είναι : ότι αν δεν πάρει αγάπη δεν θα μπορέσει να δώσει ποτέ !
Συνέχεια ακούμε για ενδοοικογενειακή βία και τι κάνουμε ? Κλείνουμε τα αυτιά μας και τα μάτια μας, για να μη μολυνθούμε απο την φαινομενικά όμορφη ζωή μας και κρίνουμε ,κρίνουμε ....Η κοινωνία κρίνει ,αλλά δεν κατανοεί ότι η βία στην οικογένεια θα φέρει βία και στην κοινωνία ! Το χρωμα και το σχήμα ,που πέρνει η ψυχή του καθενός απέναντι στα γεγονότα είναι διαφορετική , αλλά δεν τον εμποδίζει να μιλήσει ! Μιλήστε γιατί στο τέλος όλοι θα είμαστε θύματα και ένοχοι των γεγονότων .
Έχω την τιμή να γνωρίζω την Νεφέλη του έργου ❤️και όσοι το έχετε διαβάσει θα καταλάβατε τι εννοώ ... είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος και επιστήμονας και είμαι σίγουρη ότι βοήθησε στο έπακρο τον Στρατη ! Πάντα μου λέει .. αγκάλιασε και αγάπησε τα παιδιά σου ... δεν φαντάζεσαι τι αντικρίζουν τα μάτια μου !🙏
Εν κατακλείδι θα ήθελα να πω , ποσό χαίρομαι ,που η Αλκυόνη παράτησε την δημοσιογραφία και έγινε εραστής της λογοτεχνίας !Εξεδωσε το κόκκινο σπίτι το 1988 με δικά της χρήματα και ξεκίνησε τον μακρύ της ταξίδι στα γράμματα ,με 20 βιβλία μέχρι τώρα !Από το 2018 τα βιβλία της κυκλοφορούν από τις εκδόσεις διόπτρα!
Θαυμάζω και εγώ Αλκυόνη ....

[Eva Maraki · Rating 3 out of 5]

"ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΒΡΑΧΟΥ"


Μια συγγραφέας που ακολουθώ πιστά χρόνια τώρα(άλλωστε έχει γράψει είκοσι μυθιστορήματα στον αριθμό) , η λατρεμένη Αλκυόνη Παπαδάκη,επέστρεψε στα συγγραφικά δρώμενα με το νέο της βιβλίο "στην άκρη του βράχου" , από τις εκδόσεις "Διόπτρα". Στεναχωριέμαι που είναι η πρώτη φορά που για βιβλίο της δε μπορώ να σας καταθέσω εγκώμιο και επαίνους.
Για να είμαι πιο συγκεκριμένη το μυθιστόρημα είναι κοινωνικό και εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα που άγγιξαν την ψυχή της Αλκυόνης. Διαπραγματεύεται την προσωπική ιστορία του Στρατή, ο οποίος βιώνει το οικογενειακό του δράμα. Είναι ένας πολύπαθος ήρωας που αξίζει να γνωρίσεις. Καταδεικνύει με λυρικές περιγραφές το πως οι αμαρτίες των γονέων παιδεύουν τα παιδιά τους και επηρεάζουν τον ψυχικό τους κόσμο. Ο Στρατής γίνεται θύτης και καταδικάζεται . Στην πραγματικότητα όμως είναι θύμα. Θύμα των γονέων του και όσων γαλούχησαν αυτούς. Θύμα περιστάσεων που τον εγκλώβισαν σε αδιέξοδες καταστάσεις και του στέρησαν την ηρεμία και τα όνειρα του. Επίσης, η μητέρα του ζει και αυτή ένα δράμα. Η ιστορία της Σμαράγδας με συγκίνησε πολύ. Ο Στρατής με το ημερολόγιο του καταθέτει τις μύχιες σκέψεις του και τον αγώνα να σταθεί στα πόδια του. Τον θαυμάζεις και σε συγκινεί η προσπάθεια του να ξεφύγει από τον βούρκο που άλλοι τον έριξαν σ αυτόν.
Η γραφή της Αλκυόνης δε χρειάζεται συστάσεις . Λυρική και γεμάτη εκφραστική δεινότητα. Δυνατός ο λόγος της με παλμό και ένταση. Έχει η γλώσσα της τη δική της ταυτότητα και στίγμα. Πάντα η γραφή της είναι αυτή που αναδεικνύει την ιστορία της. Την απογειώνει ψηλά σε ταξίδια του νου ,που ο συγγραφέας με πιλότο την Παπαδάκη κάνει. Σ αυτό το μυθιστόρημα ένιωσα πως κάτι έλειπε. Ενώ η προσπάθεια είναι αξιόλογη και προσεγμένη , ήθελα κάτι παραπάνω. Άλλωστε από την Παπαδάκη φταίει πως έχω πάντα υψηλές απαιτήσεις και προσδοκίες , γιατί η ίδια με "καλόμαθε". Μου έδωσε την εντύπωση πως αυτό το μυθιστόρημα γράφτηκε γρήγορα. Βιαστικά.
Δε σημαίνει πως δεν είναι καλό σαν αίσθηση στα μάτια του αναγνώστη. Έχουμε μια δυνατή οικογενειακή ιστορία με θύτες και θύματα, πρόσωπα τραγικά ενός δράματος που σε αγγίζει και σε κάνει να θυμώνεις. Σε κάποια σημεία το βιβλίο είναι λίγο σκληρό, γιατί έχουμε να κάνουμε με ενδοοικογενειακή βία και κακοποίηση σ όλα τα επίπεδα. Δυστυχώς είναι καθρέφτης της ζωής. Όχι κάτι υπερβολικο. Υπάρχουν εξάλλου και οι σκληρές και απάνθρωπες όψεις. Απλά είχα μεγαλύτερες προσδοκίες από την αγαπημένη μου συγγραφέα, γιατί έχω συνηθίσει σε μυθιστορήματα της που καθηλώνουν και παίρνουν άριστα από αναγνώστες με απαιτήσεις .

[Agaph Georgiadou · Rating 3 out of 5]

3,5 αστερακθα

[Anna · Rating 2 out of 5]

1,5/5
Αρχικά σχολιάζω ότι δεν έχω διαβάσει κανένα άλλο βιβλίο της κυρίας Παπαδάκη.Και αυτή η πρώτη εμπειρία μου ήταν άκρως απογοητευτική.Γραφή και υπόθεση απαρχαιωμένη.Οι καταστάσεις που ζούσαν οι ήρωες,ακόμα και τα ονόματα ήταν σαν βγαλμένα από κάποια ταινία του Ξανθόπουλου ή της Βούρτση.Ίσως αν δεν ήμασταν εν έτει 2019 αλλά στο 1980 να το αποδεχόμουν πιο θετικά...Πείτε μου ποιο βιβλίο της αξίζει και αυτό εδώ (δε χωρά ο νους μου) πως έγινε bestseller από όταν κυκλοφόρησε!;

[Evina Gergianaki · Rating 3 out of 5]

"Ξέρεις, είναι πολύ δύσκολο, ν'αρνηθείς το όνειρο που έφτιαξες.
Μπορεί να ξεσκίστηκε, να κομματιάστηκε, κι εσύ εκεί..
Σφίγγεις το τελευταίο κουρελάκι σου κι αρνείσαι να το πετάξεις.
Ξέρεις καλά πως είναι χαμένο. Κι όμως το σφίγγεις.. Υπάρχει και το θαύμα, λες...."

[Georgia · Rating 4 out of 5]

Πραγματικός ήρωας είναι εκείνος που προσφέρει τον εαυτό του, και τη ζωή του πολλές φορές, για χάρη των άλλων. Όχι αυτός που προσπαθεί να σώσει το τομάρι του μέσα στη θαλασσοταραχή.
Άλλο τώρα αν κάποιοι μέσα σ'αυτό τον αγώνα τους για να σωθούν, έτσι όπως παλεύουν με τ'άγρια κύματα, ονειρεύονται να πιάσουν και κοράλλια. Άλλο αν κάποιοι, εκεί μέσα στη θαλασσοταραχή, ψάχνουν ν'ανταμώσουν τις Σειρήνες και να μάθουν τα τραγούδια τους. Δεν το λες και ηρωισμό αυτό... Οδηγίες για ναυτιλλομένους? Ίσως.

[Sia_dbs · Rating 4 out of 5]

Εξαιρετικό ανάγνωσμα που δεν αφήνει ασυγκίνητο τον αναγνώστη. Η γραφή της μοναδική, ορίζει τη στόφα που δημιουργεί αυτό το αποτέλεσμα. Σε όλο το βιβλίο, το οποίο ξεχυλίζει συναισθήματα, υπάρχει μια μαγική σοφία, μια επιβράβευση του αγώνα για την επιβίωση προς ένα καλύτερο μέλλον και μια κρυφή ελπίδα ότι η ανθωπιά υπάρχει, αρκεί να την αναγνωρίσεις στο διάβα της ζωής σου.

[Lia Panagiotidou]

Η Αλκυόνη Παπαδάκη έχει καταφέρει να αποδείξει την συγγραφική της αξία, η οποία παραμένει πάντα αναλλοίωτη στον χρόνο, όσο είναι εν ζωή και αυτό είναι ένα μεγάλο κατόρθωμα. Όπως σε κάθε της βιβλίο έτσι και ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΒΡΑΧΟΥ αγγίζει ευαίσθητα κοινωνικά θέματα με μεγάλη προσοχή, προκαλώντας στον αναγνώστη έντονα συναισθήματα με τη λυρική γραφή της.
Πρωταγωνιστής του τελευταίου μυθιστορήματος λοιπόν, είναι ο Στρατής, γιος της Σμαράγδας και του Παυλάρα. Της Σμαράγδας που είναι λες και βγήκε από εικόνισμα, ίδια με άγγελος. Ή μάλλον με Αγία... Και όπως κάθε Άγιος της χριστιανοσύνης έχει και εκείνη τον δυνάστη της που την κάνει και μαρτυράει καθημερινά, τον Παυλάρα, τον σύζυγο και πατέρα του παιδιού της. Σε αυτό το περιβάλλον μεγαλώνει λοιπόν και ο ήρωας μας, ο Στρατής, και είναι ήρωας αληθινός, της πικρής καθημερινότητας του. Πάντα όμως η Σμαράγδα δίπλα του, στήριγμα και προστασία για το παιδί της. Μια ψυχή που από μικρή ηλικία βρέθηκε στην άκρη του βράχου, φλερτάροντας με τον γκρεμό. Θα περάσει από σαράντα κύματα, ενόσω θα περιδιαβούν από δίπλα του άνθρωποι σημαντικοί για εκείνον, ο καθένας με τη δική του θέση και αξία στη ζωή του. Συνεχώς θα προσπαθεί να θάψει τις πικρές αναμνήσεις από τα βράχια της ζωής του, πίσω από ολάνθιστους φράχτες. Θα τα καταφέρει;
Είναι ένα ξεχωριστό βιβλίο, που αξίζει να το διαβάσετε για να μάθετε την πορεία της ζωής του Στρατή! Η πολυτάλαντη συγγραφέας κατάφερε να με συγκινήσει πάρα πολύ μέσα από το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας που ξετυλίγει, να με θυμώσει με τον πατέρα-σατράπη, αλλά και με την κοινωνία που μόνο μιλάει αλλά δεν πράττει. Και φυσικά τα αποφθέγματα που υπάρχουν σε κάθε βιβλίο της, έτσι και εδώ δεν λείπουν στο ελάχιστο! Είτε είστε φανατικός αναγνώστης της αγαπημένης μας Αλκυόνης, είτε όχι, νομίζω πως δεν πρέπει να λείπει από τη βιβλιοθήκη σας!

[Δημήτρης Κώτσος · Rating 4 out of 5]

Πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι ο Στρατής Μαράντης. Εξιστορεί τη ζωή του στο ημερολόγιο που το έχει σαν τρόπο διαφυγής από το σκληρό οικογενειακό περιβάλλον που ζει. Η μητέρα του είναι υποστηρικτική. Δέχεται αγόγγυστα τις απειλές, το ξύλο και τον εξευτελισμό του άντρα της αλλά παρόλα αυτά δε το βάζει κάτω και είναι δίπλα στο παιδί της.

Για το Στρατή ο πατέρας του είναι ένας ξένος που μόνο εμπόδια βάζει στις πορεία του. Δεν έχει δεχτεί ποτέ την αγάπη του και το έχει παράπονο. Ονειρεύεται να φύγει με τη μητέρα του από το σπίτι και να της παρέχει όσα της στέρησε ο άντρας της. Στόχος του είναι να σπουδάσει να ζήσει μία ζωή μακριά από τη μαυρίλα και το φόβο που βιώνει.

Ο Στρατής και η μητέρα του είναι οι βιοπαλαιστές της ζωής που δε λυγίζουν στα χτυπήματα. Εύχονται καθημερινά να αλλάξει η ρότα της ζωής τους. Στα δύσκολα και στις μαύρες μέρες που περνούν ψάχνουν να βρουν τη δύναμη να ανταπεξέλθουν. Ο πατέρας αν και είναι η πιο σκοτεινή και αντιπαθής φυσιογνωμία για κάποιες πράξεις του είναι δικαιολογημένος λόγω του πρότερου βίου του. Όλη η σκληρότητα και η δυσκολία να αγαπήσει προέρχεται από τα δύσκολα παιδικά του χρόνια. Άλλωστε ένας άνθρωπος που δεν έχει αγαπηθεί είναι δύσκολο να αγαπήσει.

Όλα τα πρόσωπα στο βιβλίο φτάνουν «στην άκρη του βράχου» άλλα τα καταφέρνουν και αγωνίζονται και άλλα παραιτούνται. Μία πολύ δυνατή ιστορία που ο καθένας μας θα ταυτιστεί με καταστάσεις που εξιστορούνται. Ο κάθε χαρακτήρας έχει τη δική του δυναμική και αφήνει το στίγμα του.

Η Αλκυόνη Παπαδάκη δημιούργησε ένα πολύ ενδιαφέρον κοινωνικό μυθιστόρημα που η οικογένεια και οι σχέσεις μπαίνουν σε πρώτο πλάνο. Καλή ανάγνωση

[Aggelina Papathanasiou · Rating 4 out of 5]

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που αναφέρεται στην ενδοοικογενειακή βία και στις συνέπειες που έχει για τον θύτη και τα θύματα.


Η υπόθεση του βιβλίου δεν είναι πρωτότυπη, και θυμίζει πολύ αληθινή ιστορία που βγήκε στο φως της δημοσιότητας και συγκλόνισε την κοινή γνώμη. Η μοναδική γραφή της κυρίας Παπαδάκη όμως την κάνει ενδιαφέρουσα, και δύσκολα ο αναγνώστης αφήνει το βιβλίο από το χέρι του.

Οι καταστάσεις που βιώνουν οι ήρωες του βιβλίου της δύσκολες, τραγικές. Πολλοί από τους αναγνώστες του βιβλίου θα ταυτιστούν με τα πρόσωπα της ιστορίας. Είναι πρόσωπα της διπλανής πόρτας. Η συγγραφέας σκύβει με αγάπη μέσα στην ψυχή τους και βγάζει ένα ένα τα φορτία που τη βαραίνουν.

Προβληματικές οικογενειακές σχέσεις, πατριαρχικές οικογένειες, οικονομικές δυσκολίες, έχουν κυρίαρχη θέση στο μυθιστόρημα. Αλλά η συγγραφέας δεν μένει μόνο στο μαύρο χρώμα που καλύπτει τη ζωή των ηρώων της. Επιδιώκει να τους βγάλει στο φως, να τους οδηγήσει σε μέρη ηλιόλουστα, σε μέρη που φωλιάζει η αγάπη.

Η συγγραφέας πάντα γράφει με την ψυχή της. Γράφει αλήθειες και δεν ωραιοποιεί καταστάσεις. Δείχνει τη ζωή έτσι όπως ακριβώς είναι. Με τις δυσκολίες της, τους πανύψηλους βράχους που ορθώνονται σε κάθε βήμα μας, αλλά αναδεικνύει και τις ομορφιές που έρχονται μέσα από κόπο κυρίως, αλλά γλυκαίνουν την ψυχή μας και μας κάνουν πιο δυνατούς, και ίσως λίγο καλύτερους ανθρώπους.
https://www.thematofylakes.gr/stin-ak...

[Vassiliadi · Rating 4 out of 5]

Τη γραφή της κ. Παπαδάκη είτε τη λατρεύεις είτε την αντιπαθείς. Εγώ ανήκω στην πρώτη κατηγορία για πολλούς λόγους. Πρώτα απ όλα επειδή, όπως κ ο Λουντέμης, γράφει για τους μη ευνοημενους της ζωής, εκείνους που πάλεψαν κ δεν βρήκαν κάτι έτοιμο. Άλλοι μπορεί να θεωρούν υπερβολικά δραματική τη γραφή της. Εμένα πάλι με προσγειωνει, καθώς γνωρίζω μέσα από τη δουλειά μου πώς είναι πολλοί εκείνοι που αγωνίζονται για τα λίγα. Κ αυτό το βιβλίο της το διάβασα σε μια μέρα.

[Maria Giannisi · Rating 3 out of 5]

Αληθινά γεγονότα. Προβλέψιμο σε όλη την διάρκεια της ιστορίας, αναμενόμενο τέλος, καμία ανατροπή. Δεν ήταν η καλύτερη αφήγηση της Αλκυόνης σ΄αυτό το βιβλίο, σαν να της είπαν γράψε κάτι άμεσα για να εκδοθεί. Αγαπημένη συγγραφέας, αλλά με απογοήτευσε. ΄Εχει γράψει πολύ ωραιότερα.

[Maria Ch · Rating 2 out of 5]

Η ιστορία ήταν συμπαθητική αλλά το γράψιμο δεν με έπεισε. Ολοι οι χαρακτήρες μιλούσαν πάνω κάτω το ίδιο, οι διάλογοι δεν ήταν ρεαλιστικοί και σίγουρα αυτό δεν ήταν το καλύτερο βιβλίο της παπαδάκι που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα.

[Genny Eugenia Fotaki · Rating 5 out of 5]

Ανθρώπινο, συγκινητικό, ρεαλιστικό. Μια ακόμη ιστορία που αγγίζει την ψυχή του αναγνώστη .

[Catherine Chliaras · Rating 3 out of 5]

Ωραία πένα, μία βαθιά ιστορία με μη συναισθηματική αφήγηση. Ίσως εκεί έχανε λίγο για εμένα. Όλοι οι χαρακτήρες είχαν τον ίδιο τρόπο ομιλίας και λεξιλόγιο.

[Argiro · Rating 4 out of 5]

Ωραίο βιβλίο. Σε ταξιδεύει.

[Θέμης Σαρανταένας · Rating 5 out of 5]

Το πρώτο βιβλίο που διαβασα από την κα Παπαδάκη. Καταπληκτική γραφή, λυρική με πολύ δυνατό χτίσιμο χαρακτήρων και ενδιαφέρουσα πλοκή - σε ορισμένες περιπτώσεις αναμενόμενη. Πραγματικά σε συνεπαίρνει!

[Hélène · Rating 4 out of 5]

Αγαπημένη Αλκυόνη. Η γραφή της έχει πάντα μια μεριά μαύρη και μια τόσο άσπρη και αισιόδοξη.

[Natassa · Rating 5 out of 5]

Αν είχα και αλλά αστέρια θα τα έβαζα όλα! Από τα αγαπημενα μου της Αλκυονης !!! Τόσο βαθιά ανθρώπινο που θα μιλήσει απευθείας στην ψυχη σας!

[Victoria S. Mantoudi · Rating 3 out of 5]

Πόσο, μα πόσο όμορφη γραφή!
Πόσο, μα πόσο θα ήθελα να την έβλεπα σε κάτι διαφορετικό, πέρα από αυτά που με ασφάλεια ανακυκλώνει σε κάθε (σχεδόν) βιβλίο της...

[Vicky Laurel · Rating 3 out of 5]

Δεν είναι από τα καλύτερα βιβλία της Αλκυόνης. Η ιστορία δε μου άρεσε. Βέβαια η πένα της παραμένει μαγική και την απόλαυσα.

[Tasos Michailidis · Rating 3 out of 5]

Ωραίο ανάγνωσμα.
Απλή και κατανοητή γραφή. Σε κάποια σημεία αρκετά «μελό».
Καλό…

[Έφη · Rating 3 out of 5]

2,5

[gmatsian · Rating 2 out of 5]

Δυστυχώς μιλάμε για νουβέλα.
Παρόλα αυτά ωραία γραφή! Διδάσκει ήθος. Μέσα στο πεζό κείμενο υπάρχει λυρική γραφή.

[Readandcapture_by_mariaroussou · Rating 4 out of 5]

Ξεχωριστή και χαρακτηριστική η γραφή της. Λάτρεψα τις λέξεις που χρησιμοποιεί και δημιουργεί τόσα συναισθήματα, ακόμα και το "," που αριστοτεχνικά έδινε τόσο νόημα σε κάποιες λέξεις.Μπροστά στο συγγραφικό της ταλέντο μόνο τα δικά της λόγια μπορούν να περιγράψουν αυτό που διάβασα...
Στην πρώτη της σελίδα η υπέροχη αυτή συγγραφέας αφιερώνει το βιβλίο της: "Σ'αυτούς που βρέθηκαν στην άκρη του βράχου κι ανακάλυψαν το μονοπάτι της επιστροφής.
Μα και σ'εκείνους που ακόμη το ψάχνουν."

[Μαρία · Rating 2 out of 5]

Μια ανθρώπινη, συγκινητική, ρεαλιστική ιστορία που, εν μέρη, βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και που εύκολα αγγίζει την ψυχή του αναγνώστη. Ένα βιβλίο για τη ζωή και το θάνατο, τις ανθρώπινες σχέσεις, ένα βιβλίο που μιλά για την άδολη αγάπη ανάμεσα στη μάνα και το παιδί αλλά και για την ενδοοικογενειακή βία, θέμα που, δυστυχώς, είναι πάντα επίκαιρο, μιας και ταλανίζει την κοινωνία μας αιώνες τώρα.

Τρεις γενιές περνούν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, οι οποίες κουβαλούν η κάθε μια τα αμαρτήματα της προηγούμενης. Σε μια φτωχογειτονιά της Αττικής, ένας έφηβος ακολουθεί ένα δύσβατο μονοπάτι μετά τον τραγικό χαμό του πατέρα του. Δεν παραδίδει, όμως, τα όπλα, ακόμη και όταν λυγίζει, όταν φτάνει στην "άκρη του βράχου".

Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, διδακτικό, με πλούσια πλοκή, απλό λόγο, γρήγορη πλοκή. Με το δυνατό ψυχογράφημα των ηρώων και τον λυρικό τρόπο γραφής, η συγγραφέας μας δείχνει το μεγαλείο του ανθρώπου.

"Σ'αυτούς που βρέθηκαν στην άκρη του βράχου κι ανακάλυψαν το μονοπάτι της επιστροφής. Μα και σ'εκείνους που ακόμη το ψάχνουν"