What do you think?
Rate this book
Bromba
Bromba i inni
Bromba i inni (po latach takze...)
124 pages, Paperback
First published January 1, 1979
2 people are currently reading
50 people want to read
About the author
Maciej Wojtyszko
23 books5 followersPolski reżyser teatralny, filmowy i telewizyjny, pisarz, autor sztuk, komiksów i filmów animowanych.
W 1970 roku ukończył Wydział Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi (dyplom 1973).
Wykładowca Akademii Teatralnej w Warszawie. Dziekan Szkoły Aktorskiej Haliny i Jana Machulskich. Członek Koła Realizatorów Filmów dla Dzieci i Młodzieży Stowarzyszenia Filmowców Polskich w Warszawie.
W 1970 roku ukończył Wydział Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi (dyplom 1973).
Wykładowca Akademii Teatralnej w Warszawie. Dziekan Szkoły Aktorskiej Haliny i Jana Machulskich. Członek Koła Realizatorów Filmów dla Dzieci i Młodzieży Stowarzyszenia Filmowców Polskich w Warszawie.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 27 of 27 reviews
January 16, 2024
8,5/10 BROMBA JEST BOMBA!
Proza z elementami wierszy. Ten zbiór opowiadań idealnie wpasował się w mój napięty grafik. Przyjemny, nieco zawiły, ale raczej nieskomplikowany.
Cieszę się, że mogłam poznać Makawitego. Gżdacze mnie fascynują. Gluś-filmowiec przypomina wykładowce ze studiów. Te małe trybiki przypominają sadzowe duszki ze Spirited Away. A poza tym utożsamiam się z Fikanderem, choć pewnie dlatego, że każdy dziwny poeta-stworek ma u mnie miejsce w serduszku, [inny przykład w „Kappach” Agutagawy] więc w sumie każda z tych historii coś dodała dla mnie swoim kolorytem.
Przepis na tę książkę:
Muminki 15 gram
Kappy 10 gram
stare kreskówkowe produkcje 25 gram
Kraków bluesa gram
i całe słowo fikuśność ułożone z makaronu z zupy literkowej
Nie wiem jak długo będę pamiętać o tych wszystkich żyjątkach, ale cieszę się, że zostały nazwane. :D
Proza z elementami wierszy. Ten zbiór opowiadań idealnie wpasował się w mój napięty grafik. Przyjemny, nieco zawiły, ale raczej nieskomplikowany.
Cieszę się, że mogłam poznać Makawitego. Gżdacze mnie fascynują. Gluś-filmowiec przypomina wykładowce ze studiów. Te małe trybiki przypominają sadzowe duszki ze Spirited Away. A poza tym utożsamiam się z Fikanderem, choć pewnie dlatego, że każdy dziwny poeta-stworek ma u mnie miejsce w serduszku, [inny przykład w „Kappach” Agutagawy] więc w sumie każda z tych historii coś dodała dla mnie swoim kolorytem.
Przepis na tę książkę:
Muminki 15 gram
Kappy 10 gram
stare kreskówkowe produkcje 25 gram
Kraków bluesa gram
i całe słowo fikuśność ułożone z makaronu z zupy literkowej
Nie wiem jak długo będę pamiętać o tych wszystkich żyjątkach, ale cieszę się, że zostały nazwane. :D
August 17, 2025
pierwszy raz spotykam Brombe i innych i jest to coś czego dawno nie widziałam a lubię, świetne ilustracje
January 18, 2020
Maciej Wojtyszko ma dar pisania językiem plastycznie intrygującym, poprzez zderzanie pozornie kompletnie niepasujących do siebie skojarzeń. "Bromba i inni" to taki właśnie Wojtyszko - opowiadacz w najwyższej formie szczerego humoru; to cudownie bezpretensjonalny i ożywczy zbiór opowiastek o stworach nie z tej ziemi. Dla mnie to powrót do lektur z dzieciństwa. Ile z dziecięcych fascynacji dziwami świata dało się przywołać? Bardzo dużo, co jest zasługą talentu autora.
Bajeczki w formie absolutnie się nie zestarzały, choć pewne elementy realiów mają nieco nostalgiczny rys późnego PRL-u, ale to akurat mi to odpowiadało. Dzięki temu, współczesne dzieci wciąż będą z otwartymi oczami chłonąć historie bohaterów, a ich rodzice, co najwyżej będą mieli dodatkową przyjemność, taką reminiscencyjną.
To, co u Wojtyszki jest ponadczasowe, to bezwiedne zmuszanie czytelnika do poszerzania horyzontów myślowych poprzez nietrywialnie spojrzenie na świat. Czy można się męczyć odpoczywaniem robiąc to z całych sił? Czy można wyjść z labiryntu drogą dedukcji? To takie gimnastyki, które należy uprawiać w każdym wieku. Przecież w życiu zadajemy sobie cały czas te same pytania, tylko odpowiedzi bywają funkcją doświadczenia życiowego. Tu "Bromba i inni" jest świetnym katalizatorem przemyśleń natury filozoficznej. Nie jest ważne ile ma się lat, wystarczy mieć wyobraźnię.
Mój subiektywny przykład strumienia świadomości.
Nie trzeba się wiele gimnastykować, by z bajeczek wysnuć koncepcje, które nurtowały na przykład samego Einsteina (!). Nie chciałbym zdradzać wszystkich genialnych pomysłów autora i psuć zabawy innym, ale nie mogę się powstrzymać by zacytować samego początku. Te pierwsze zdania powalają na łopatki na dowolnej warstwie interpretacji, którą czytelnik raczyłby analizować:
" Pciuch zamieszkuje Czas. To znaczy, że można go zobaczyć tylko wtedy, kiedy się żyje kiedy indziej."
Powyższy cytat świetnie współgra z innym genialnym pomysłem na powołanie do życia kolejnych abstrakcyjnych stworów:
" Czy zastanawialiście się przez chwilę, co się odbija w lustrze, które stoi naprzeciw lustra? Oczywiście to lustro, które stoi naprzeciw lustra i nawzajem. Ale takie odbijanie się nawzajem jest wystarczająco nudne, żeby po pewnym czasie któreś lustro nie odbiło czegoś, czego w tamtym drugim wcale nie ma, i żeby nie zaczęły się między lustrami wzajemne wykrzywiania, które prowadzą właśnie do powstania Vicewersów dzikich."
Oczywiście skojarzenia z Einsteinem, to mój zaledwie drobny subiektywny przykład z długiej galopady myśli podczas lektury. Każdy czytelnik odnajdzie swoje skojarzenia. I to jest właśnie najpiękniejsze. Jest u Wojtyszki o miłości, o nerowowści, o pracowitości, o przesadnej punktualności, o malarskiej abstrakcyjności czy muzycznej niedoskonałości. Autor po prostu dowodzi, że tylko wyobraźnia nas ogranicza. Same imiona bohaterów to gwarancja jego sprawności imaginacyjnej - Pciuch, Fumy, Gżdacz, Fikander, Kajetan Chrumps, Vicewersy, Psztymucle, Glisando, Gluś no i Bromba, która "jest nieco większym od wiewiórki stworzonkiem o różowym futerku, a na odrobinę za bardzo wystającym brzuszku nosi dużą żółtą torbę wypełnioną różnymi niezbędnymi przedmiotami (...)".
Gorąco zachęcam do lektury wszystkich w wieku od 3 do 103 lat. To urocza miniaturka, tak na godzinę czytania. Przyjemność gwarantowana.
PS
Jeżeli ktoś chciałby po książeczkę sięgnąć, to koniecznie z kanonicznymi ilustracjami Grażyny Dłużniewskiej.
WYBITNA - 9.5/10
Bajeczki w formie absolutnie się nie zestarzały, choć pewne elementy realiów mają nieco nostalgiczny rys późnego PRL-u, ale to akurat mi to odpowiadało. Dzięki temu, współczesne dzieci wciąż będą z otwartymi oczami chłonąć historie bohaterów, a ich rodzice, co najwyżej będą mieli dodatkową przyjemność, taką reminiscencyjną.
To, co u Wojtyszki jest ponadczasowe, to bezwiedne zmuszanie czytelnika do poszerzania horyzontów myślowych poprzez nietrywialnie spojrzenie na świat. Czy można się męczyć odpoczywaniem robiąc to z całych sił? Czy można wyjść z labiryntu drogą dedukcji? To takie gimnastyki, które należy uprawiać w każdym wieku. Przecież w życiu zadajemy sobie cały czas te same pytania, tylko odpowiedzi bywają funkcją doświadczenia życiowego. Tu "Bromba i inni" jest świetnym katalizatorem przemyśleń natury filozoficznej. Nie jest ważne ile ma się lat, wystarczy mieć wyobraźnię.
Mój subiektywny przykład strumienia świadomości.
Nie trzeba się wiele gimnastykować, by z bajeczek wysnuć koncepcje, które nurtowały na przykład samego Einsteina (!). Nie chciałbym zdradzać wszystkich genialnych pomysłów autora i psuć zabawy innym, ale nie mogę się powstrzymać by zacytować samego początku. Te pierwsze zdania powalają na łopatki na dowolnej warstwie interpretacji, którą czytelnik raczyłby analizować:
" Pciuch zamieszkuje Czas. To znaczy, że można go zobaczyć tylko wtedy, kiedy się żyje kiedy indziej."
Powyższy cytat świetnie współgra z innym genialnym pomysłem na powołanie do życia kolejnych abstrakcyjnych stworów:
" Czy zastanawialiście się przez chwilę, co się odbija w lustrze, które stoi naprzeciw lustra? Oczywiście to lustro, które stoi naprzeciw lustra i nawzajem. Ale takie odbijanie się nawzajem jest wystarczająco nudne, żeby po pewnym czasie któreś lustro nie odbiło czegoś, czego w tamtym drugim wcale nie ma, i żeby nie zaczęły się między lustrami wzajemne wykrzywiania, które prowadzą właśnie do powstania Vicewersów dzikich."
Oczywiście skojarzenia z Einsteinem, to mój zaledwie drobny subiektywny przykład z długiej galopady myśli podczas lektury. Każdy czytelnik odnajdzie swoje skojarzenia. I to jest właśnie najpiękniejsze. Jest u Wojtyszki o miłości, o nerowowści, o pracowitości, o przesadnej punktualności, o malarskiej abstrakcyjności czy muzycznej niedoskonałości. Autor po prostu dowodzi, że tylko wyobraźnia nas ogranicza. Same imiona bohaterów to gwarancja jego sprawności imaginacyjnej - Pciuch, Fumy, Gżdacz, Fikander, Kajetan Chrumps, Vicewersy, Psztymucle, Glisando, Gluś no i Bromba, która "jest nieco większym od wiewiórki stworzonkiem o różowym futerku, a na odrobinę za bardzo wystającym brzuszku nosi dużą żółtą torbę wypełnioną różnymi niezbędnymi przedmiotami (...)".
Gorąco zachęcam do lektury wszystkich w wieku od 3 do 103 lat. To urocza miniaturka, tak na godzinę czytania. Przyjemność gwarantowana.
PS
Jeżeli ktoś chciałby po książeczkę sięgnąć, to koniecznie z kanonicznymi ilustracjami Grażyny Dłużniewskiej.
WYBITNA - 9.5/10
November 11, 2022
musiałam przeczytać na konkurs kuratoryjny ale naprawdę mi się podobało!! (rozdział o glusiu fav)
March 21, 2021
Wszyscy chwalą "Brombę", a mnie nie przypadła do gustu ani za młodu ani jak chciałam ponownie ją sprawdzić, będąc starszą osobą. Książka należy do literatury dziecięcej i bardziej jest ukierunkowana na fantastykę. Teraz może mi ktoś zarzucić, że o, za stara jestem, nie ten target wiekowy, ale jak byłam bardzo młoda to czytałam "Brombę" i wtedy też kompletnie nie byłam zainteresowana tą książką. Plusy jakie znalazłam to: bardzo ciekawe dla oka dziecięcego ilustracje (nie wiem jak późniejsze wydania, ale moje, z 1979, roku te ilustracje posiada), duża czcionka, pozwalająca dzieciom na samodzielne uczenie się czytania oraz to, że ta książka może obudzić w dziecku wyobraźnię i poszerzyć horyzonty myślowe. Mnie, po prostu, wtedy i teraz te historie nie zaciekawiły.
August 18, 2024
Mama zawsze mówi na mnie Bromba i teraz wiem dlaczego
December 13, 2022
nie wiem, jak ocenić tę opowieść z perspektywy trzynastolatki, która musiała przeczytać ją na konkurs kuratoryjny. Uważam, że jako opowieść dla dzieci jest na prawdę w stanie przyciągnąć młodego czytelnika barwnością i różnorodnością postaci, ale też na pewno, po prostu innością. Nie jest to jedna z wielu barwnych historyjek o miłości księcia do księżniczki, lecz coś nowego, z czym na pewno wielu jeszcze się nie spotkało. Moim zdaniem trzeba po prostu patrzeć na nią jedynie z perspektywy właśnie błyskotliwej bajki dla dzieci. Jest na prawdę wartościowa, chociaż mnie nie przyciągnęła w wysokim stopniu
September 19, 2024
Zostałam przymuszona do przeczytania tego przez moją Panią od Polskiego. Nawet nie wiem jak to ocenić.😑😑😑
September 29, 2023
Brombę i jej przyjaciół poznałam za dzieciaka oglądając "Moliki książkowe". Juz wtedy zaciekawił mnie ten świat niby z marzenia sennego. W końcu zapoznałam się z papierowym pierwowzorem.
Tę książkę można traktować jako wstęp do kolejnych pozycji Macieja Wojtyszki. W każdym opowiadaniu poznajemy bowiem kolejnego bohatera. Nie zaznamy tu fabuły, choć jest potencjał na interesującą historię. Zatem trzeba sięgnąć po inne książki 🤗
Tę książkę można traktować jako wstęp do kolejnych pozycji Macieja Wojtyszki. W każdym opowiadaniu poznajemy bowiem kolejnego bohatera. Nie zaznamy tu fabuły, choć jest potencjał na interesującą historię. Zatem trzeba sięgnąć po inne książki 🤗
October 13, 2023
⭐️
„Możesz je zobaczyć w stadach, wiec nie zobaczysz ich osobno” - to chyba oczywiste skoro chodzą w stadach. Według mnie większość zdań jest w tej książce jest bez sensu jakby autor pisał je tylko po to, żeby mieć więcej liter. Jak uczeń, któremu na wypracowaniu do kompletu liczby słów zabraknie 4 i postanawia, że da kompletnie nic nie znaczące zdanie, żeby zdać. Potrafię zrozumieć czemu większość ludzi traktuje i ocenia ta książkę dobrze. Jednakże mi nie przypadła w ogóle do gustu.
„Możesz je zobaczyć w stadach, wiec nie zobaczysz ich osobno” - to chyba oczywiste skoro chodzą w stadach. Według mnie większość zdań jest w tej książce jest bez sensu jakby autor pisał je tylko po to, żeby mieć więcej liter. Jak uczeń, któremu na wypracowaniu do kompletu liczby słów zabraknie 4 i postanawia, że da kompletnie nic nie znaczące zdanie, żeby zdać. Potrafię zrozumieć czemu większość ludzi traktuje i ocenia ta książkę dobrze. Jednakże mi nie przypadła w ogóle do gustu.
This entire review has been hidden because of spoilers.
February 18, 2020
Króciutkie, bajkowe historie. Dorośli czytając je, dostrzegą siebie samych.
May 11, 2020
Nice and funny children book. Typical features of people of today dressed in fantastic animal form. You can find yourself anongst them for sure.
October 1, 2020
Cudooo
October 23, 2022
Jak na literaturę dziecięca to fajna
December 14, 2022
n polecam
January 6, 2023
Cudo <3
September 5, 2023
Glissandoooo>>>>>>
November 4, 2023
przeczytałam ze względu na konkursy,ale napewno spodobała mi się kreatywność autora.
August 21, 2024
utożsamiam się z fumą w bardzo wysokim stopniu
December 29, 2018
Osinskipoludzku.blogspot.com
Maciej Wojtyszko w swojej książce "Bromba i inni" to po prostu eksplozja wyobraźni i popis malowniczego języka. Wojtyszko stworzył świat równoległy w którym żyją takie stwory że raz po raz zaśmiewałem się to z podziwu dla doskonałego poczucia humoru, a innym razem w uznaniu dla umiejętności zamknięcia w poszczególnych bohaterach książki zestawu cech tak charakterystycznych, że aż przez to pięknych.
Maciej Wojtyszko to reżyser teatralny i filmowy, a jednocześnie pisarz, autor książek dla dzieci ale i nie tylko dla dzieci, bo myślę że nie jestem jedynym dorosłym który ubawił się do łez czytając "Brombę". Już od pierwszego spotkania z jego bajkowym uniwersum czytelnik ma poczucie, że trafił do uniwersum niebanalnego. Na pierwszy ogień dostajemy bowiem Pciucha, czyli gościa dla którego prawa fizyki nie mają znaczenia i łamie bariery czasowe niczym zapałki. Skacze, pląsa, podróżuje Pciuch przez czas i udowadnia iż nie ma rzeczy niemożliwych, bo jak będzie trzeba to ten czas naciągnie do granic możliwości. Po zapoznaniu się z Pciuchem przyjdzie czas na pozostałych, a wśród nich między innymi Fikander, którego osobowość jest tak wyrazista jak jego niebanalny wygląd, tytułowa Bromba i inni.
Czytając książkę Macieja Wojtyszki dziecko dostanie ekstra bonus w doładowaniu do rozwoju emocjonalnego i nie tylko zresztą. Takich bajek obecnie bowiem jak na lekarstwo. Dorosły natomiast ma zagwarantowany reset pod kątem dystansu do siebie i otaczającego świata, o ile oczywiście na ten proces sobie pozwoli. Wojtyszko swoją książką rozpieprza wszystkie schematy, które trzymają w kupie nasz poukładany, a przez to niejednokrotnie nudny świat. Wywraca do góry nogami rzeczywistość, a jednocześnie obdarza nas niecodzienną szansą, aby doszukać się kolorytu, który bardziej lub mniej zatraciliśmy wchodząc w dorosłość. To czy z niej skorzystamy zależy już od nas samych. Ja polecam bardzo ten "wojtyszkowy" eksperyment bo dla mnie ta krótka książeczka była okazją nie tylko do powrotu w klimaty dzieciństwa ale i również pomogła wrzucić na luz odnośnie tego całego ładu i porządku wokół, który osobiście bardzo mnie uwiera. Polecam wam również spróbować!
Maciej Wojtyszko w swojej książce "Bromba i inni" to po prostu eksplozja wyobraźni i popis malowniczego języka. Wojtyszko stworzył świat równoległy w którym żyją takie stwory że raz po raz zaśmiewałem się to z podziwu dla doskonałego poczucia humoru, a innym razem w uznaniu dla umiejętności zamknięcia w poszczególnych bohaterach książki zestawu cech tak charakterystycznych, że aż przez to pięknych.
Maciej Wojtyszko to reżyser teatralny i filmowy, a jednocześnie pisarz, autor książek dla dzieci ale i nie tylko dla dzieci, bo myślę że nie jestem jedynym dorosłym który ubawił się do łez czytając "Brombę". Już od pierwszego spotkania z jego bajkowym uniwersum czytelnik ma poczucie, że trafił do uniwersum niebanalnego. Na pierwszy ogień dostajemy bowiem Pciucha, czyli gościa dla którego prawa fizyki nie mają znaczenia i łamie bariery czasowe niczym zapałki. Skacze, pląsa, podróżuje Pciuch przez czas i udowadnia iż nie ma rzeczy niemożliwych, bo jak będzie trzeba to ten czas naciągnie do granic możliwości. Po zapoznaniu się z Pciuchem przyjdzie czas na pozostałych, a wśród nich między innymi Fikander, którego osobowość jest tak wyrazista jak jego niebanalny wygląd, tytułowa Bromba i inni.
Czytając książkę Macieja Wojtyszki dziecko dostanie ekstra bonus w doładowaniu do rozwoju emocjonalnego i nie tylko zresztą. Takich bajek obecnie bowiem jak na lekarstwo. Dorosły natomiast ma zagwarantowany reset pod kątem dystansu do siebie i otaczającego świata, o ile oczywiście na ten proces sobie pozwoli. Wojtyszko swoją książką rozpieprza wszystkie schematy, które trzymają w kupie nasz poukładany, a przez to niejednokrotnie nudny świat. Wywraca do góry nogami rzeczywistość, a jednocześnie obdarza nas niecodzienną szansą, aby doszukać się kolorytu, który bardziej lub mniej zatraciliśmy wchodząc w dorosłość. To czy z niej skorzystamy zależy już od nas samych. Ja polecam bardzo ten "wojtyszkowy" eksperyment bo dla mnie ta krótka książeczka była okazją nie tylko do powrotu w klimaty dzieciństwa ale i również pomogła wrzucić na luz odnośnie tego całego ładu i porządku wokół, który osobiście bardzo mnie uwiera. Polecam wam również spróbować!
June 16, 2018
Po latach także doskonałe!
February 10, 2020
Przeczytane ponownie po latach. Dalej świetny areobik wyobraźni. Nowy rozdział słabszy, ale przyjemny.
September 9, 2025
3/5, bo jako dorosła osoba trochę się wynudziłam, natomiast uważam, że dla dzieci to naprawdę dobra pozycja.
Displaying 1 - 27 of 27 reviews