اشعار آزاده طاهایی

by آزاده طاهایی

First published January 1, 2008

Reviews

[ZaRi]

در عکسی که برایم فرستادی
جز خودت همه افتاده‌اند
زنده‌ها می‌خندند
مثل تصویر آن زن که کنارت ایستاده
...
و اخم می‌کنند
یا آن مرد عبوس پشت سرت
که با دست‌هایش تو را کشت
تو اما عزیزم
مثل خودم مرده‌ای
و قراردادت با عکس‌ها
مثل نوبت زندگی‌ات
تمام شده
عکست را برای من بفرست
که مثل خودت،
نیستم
آنقدر مرده‌ام
که با چشم‌های بسته می‌توانم
پنهانی‌ترین علائمت را
ظاهر کنم

[Saman]

آدم‌ها می‌آیند
زندگی می‌کنند
می‌میرند
و می‌روند
اما
فاجعه‌ی زندگی تو
آن هنگام آغاز می‌شود
که آدمی می‌ميرد
اما
نمی‌رود
می‌ماند
و نبودنش در بودن تو
چنان ته ‌نشین می‌شود
که تو می‌میری در حالی که زنده­‌ای
و او زنده می‌شود در حالی که مرده است

از مزار که بازگشتی
قبرستان را به خانه نیاور

[ArEzO.... Es · Rating 2 out of 5]

بس است
تعارف نکنید!
زندگی در گلویم گیر کرده
و اصرار شما
برای سر کشیدن استکان¬های ثانیه
بیهوده است