What do you think?
Rate this book
Pythagorean Crimes
Athens, 1929. Stefanos Kantartzis is found murdered, and Michael Igerinos, his best friend of 30 years, is being questioned by the police as the last person to see him alive.
While looking at his dead friend’s body, Michael is immediately taken back to the late summer of 1900 when he and Stefanos first met in the crammed Sorbonne University lecture hall. The story of their friendship begins during the Second International Congress of Mathematics—an event that was to become a landmark for 20th century mathematical research.
At the root of this historically based work of fiction lies the question as to whether the solution to a mathematical problem could inspire such passion, so intense and perilous, as to drive someone to murder.
The story takes the reader behind the scenes of academia, into the world of Bertrand Russell, Hilbert, Poincaré, and Gödel, and through the streets of Bohemian Paris at the heyday of Montmartre, the Moulin Rouge, and the “Zut”—the infamous hangout of Toulouse-Lautrec, Picasso, Max Jacob, and many other colorful characters.
Pythagorean Crimes follows in the tradition of popular mathematical fiction like Doxiadis’ Uncle Petros and Goldbach’s Conjecture and Martinez’ Oxford Murders . Yet brings with it old-world charm and the cultural richness of the social, political, scientific and intellectual circles of early 20th century France, Germany, and Greece.
While looking at his dead friend’s body, Michael is immediately taken back to the late summer of 1900 when he and Stefanos first met in the crammed Sorbonne University lecture hall. The story of their friendship begins during the Second International Congress of Mathematics—an event that was to become a landmark for 20th century mathematical research.
At the root of this historically based work of fiction lies the question as to whether the solution to a mathematical problem could inspire such passion, so intense and perilous, as to drive someone to murder.
The story takes the reader behind the scenes of academia, into the world of Bertrand Russell, Hilbert, Poincaré, and Gödel, and through the streets of Bohemian Paris at the heyday of Montmartre, the Moulin Rouge, and the “Zut”—the infamous hangout of Toulouse-Lautrec, Picasso, Max Jacob, and many other colorful characters.
Pythagorean Crimes follows in the tradition of popular mathematical fiction like Doxiadis’ Uncle Petros and Goldbach’s Conjecture and Martinez’ Oxford Murders . Yet brings with it old-world charm and the cultural richness of the social, political, scientific and intellectual circles of early 20th century France, Germany, and Greece.
300 pages, Paperback
First published January 1, 2006
14 people are currently reading
485 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 53 reviews
March 21, 2020
Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που περισσότερο κατατάσσεται στην "ιστορική φαντασία" παρά τα στοιχεία μυστηρίου, μιας και ο φόνος με τον οποίο ξεκινά η ιστορία παίζει ρόλο στην πλοκή αλλά δεν είναι ο κινητήριος άξονας ούτε αυτός γύρω από τον οποίο το βιβλίο περιστρέφεται. Το βιβλίο αποτελεί μια ιστορική αναδρομή στην πορεία της μαθηματικής επιστήμης του 20ου αιώνα μέσα από τα μάτια δύο φίλων που γνωρίζονται στο 2ο διεθνές συνέδριο μαθηματικών στο Παρίσι του 1900.
Βρίθει ιστορικής ακρίβειας, χαρακτηριστικό που το έκανε αμέσως ελκυστικότατο στα μάτια μου και είχε ως αποτέλεσμα να το διαβάσω όλο σε ένα απόγευμα χωρίς διάλειμμα. Στο πλαίσιο αυτής της ανασκόπησης δίνει μια εξαιρετική εικόνα της Παριζιάνικης καλλιτεχνικής Αβάν-γκαρντ (μιας και πλέκει αριστοτεχνικά τον πυρήνα των εξελίξεων στην ζωγραφική με Γάλλους ποιητές και Έλληνες μαθηματικούς), των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων σε Γαλλία και Ελλάδα στην αλλαγή του αιώνα ενώ εστιάζει στις ανακατατάξεις επί Ελληνικού εδάφους στην δεκαπενταετία 1900-1915 κυρίως σε πολιτικό επίπεδο. Είναι πάντα άξιο αναφοράς το πάθος του συγγραφέα που γράφει historical fiction απέναντι στην λεπτομέρεια και στην ακρίβεια, δηλώνει μεράκι και αφοσίωση ενώ παρέχει μπόλικη πληροφορία προς περαιτέρω ψαχτήρι.
Τώρα, μιας και είδα στα πέριξ σχόλια μεταξύ άνισης κατανομής του βιβλίου μεταξύ μαθηματικών και αστυνομικού στοιχείου. Όντως, το βιβλίο αφιερώνει ένα 90% του χρόνου του σε σχολιασμό διαφόρων μαθηματικών προβλημάτων, μέσα από την φιλική σχέση δύο μαθηματικών και την μεταξύ τους αλληλεπίδραση, αλλά και με τρίτους. Δεν με ενόχλησε, επειδή γρήγορα απορροφήθηκα από αυτό το κομμάτι και ξέχασα το "αστυνομικό εσάνς" που περίμενα στην αρχή ενώ το plot twist στο τέλος και η επιστροφή στο έγκλημα που παρουσιάζεται στην αρχή με άφησε σχεδόν αδιάφορο. Μάλλον το βιβλίο δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως crime ficition μιας και δημιουργεί λάθος εντυπώσεις και φρενάρει εκ των πραγμάτων μεγάλη μερίδα αναγνωστικού κοινού. Αυτό που θα προτιμούσα, θα ήταν μια περαιτέρω απλοποίηση των εξηγήσεων γύρω από τα μαθηματικά, μια εκλαΐκευση που θα έκανε αυτή τη "μαθηματική λογοτεχνία" πιο family friendly. Μιας και έχω σπουδάσει παρεμφερές αντικείμενο αυτά που διάβασα δεν μου ήταν άγνωστα αφού κάποια τα είχα διδαχθεί, καταλαβαίνω όμως πως αυτό δεν ισχύει για όλους.
Προτείνεται, αν κάποιος γουστάρει την μαθηματική επιστήμη και την λογοτεχνία, είναι must.
Βρίθει ιστορικής ακρίβειας, χαρακτηριστικό που το έκανε αμέσως ελκυστικότατο στα μάτια μου και είχε ως αποτέλεσμα να το διαβάσω όλο σε ένα απόγευμα χωρίς διάλειμμα. Στο πλαίσιο αυτής της ανασκόπησης δίνει μια εξαιρετική εικόνα της Παριζιάνικης καλλιτεχνικής Αβάν-γκαρντ (μιας και πλέκει αριστοτεχνικά τον πυρήνα των εξελίξεων στην ζωγραφική με Γάλλους ποιητές και Έλληνες μαθηματικούς), των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων σε Γαλλία και Ελλάδα στην αλλαγή του αιώνα ενώ εστιάζει στις ανακατατάξεις επί Ελληνικού εδάφους στην δεκαπενταετία 1900-1915 κυρίως σε πολιτικό επίπεδο. Είναι πάντα άξιο αναφοράς το πάθος του συγγραφέα που γράφει historical fiction απέναντι στην λεπτομέρεια και στην ακρίβεια, δηλώνει μεράκι και αφοσίωση ενώ παρέχει μπόλικη πληροφορία προς περαιτέρω ψαχτήρι.
Τώρα, μιας και είδα στα πέριξ σχόλια μεταξύ άνισης κατανομής του βιβλίου μεταξύ μαθηματικών και αστυνομικού στοιχείου. Όντως, το βιβλίο αφιερώνει ένα 90% του χρόνου του σε σχολιασμό διαφόρων μαθηματικών προβλημάτων, μέσα από την φιλική σχέση δύο μαθηματικών και την μεταξύ τους αλληλεπίδραση, αλλά και με τρίτους. Δεν με ενόχλησε, επειδή γρήγορα απορροφήθηκα από αυτό το κομμάτι και ξέχασα το "αστυνομικό εσάνς" που περίμενα στην αρχή ενώ το plot twist στο τέλος και η επιστροφή στο έγκλημα που παρουσιάζεται στην αρχή με άφησε σχεδόν αδιάφορο. Μάλλον το βιβλίο δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως crime ficition μιας και δημιουργεί λάθος εντυπώσεις και φρενάρει εκ των πραγμάτων μεγάλη μερίδα αναγνωστικού κοινού. Αυτό που θα προτιμούσα, θα ήταν μια περαιτέρω απλοποίηση των εξηγήσεων γύρω από τα μαθηματικά, μια εκλαΐκευση που θα έκανε αυτή τη "μαθηματική λογοτεχνία" πιο family friendly. Μιας και έχω σπουδάσει παρεμφερές αντικείμενο αυτά που διάβασα δεν μου ήταν άγνωστα αφού κάποια τα είχα διδαχθεί, καταλαβαίνω όμως πως αυτό δεν ισχύει για όλους.
Προτείνεται, αν κάποιος γουστάρει την μαθηματική επιστήμη και την λογοτεχνία, είναι must.
August 30, 2025
Δεν είναι ακριβώς αστυνομικό μυθιστόρημα. Απέχει αρκετά θα έλεγα. Παρόλα αυτά είναι ένα άρτιο μυθιστόρημα που περιστρέφεται γύρω από την ιστορία των μαθηματικών και την ταραγμένη περίοδο των πρώτων δεκαετιών του εικοστού αιώνα (1900-1930) στην Ελλάδα. Ιστορικά μιλώντας, θα ενθουσιάσει όσους ενδιαφέρονται για τα Μαθηματικά και φυσικά την πολιτική ιστορία.
Όσοι δεν έχουν σχέση με τα Μαθηματικά από την άλλη, ενδεχομένως να δυσκολευτούν πολύ.
Σε κάθε περίπτωση όμως, πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο που ανοίγει στον αναγνώστη την όρεξη για μελέτη.
Όσοι δεν έχουν σχέση με τα Μαθηματικά από την άλλη, ενδεχομένως να δυσκολευτούν πολύ.
Σε κάθε περίπτωση όμως, πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο που ανοίγει στον αναγνώστη την όρεξη για μελέτη.
Read
July 23, 2018Το πιο όμορφο συναίσθημα που μου δημιούργησε το συγκεκριμένο βιβλίο δεν έχει να κάνει με το ίδιο το έργο αλλά με την αφιέρωση στην πρώτη σελίδα από μια πολύ αγαπημένη φιλόλογό μου πριν ακριβώς 10 χρόνια. Με αυτή την ευχάριστη επιβεβαίωση ότι, πράγματι, τα βιβλία δεν έχουν ημερομηνία λήξης, ξεκίνησα τα Πυθαγόρεια Εγκλήματα.
Είναι καλό βιβλίο; Αρκετά. Μου άρεσε; Όχι αρκετά.
Τι δούλεψε: Η αγάπη του συγγραφέα για τη ρομαντική/ποιητική πλευρά των Μαθηματικών που είναι διάχυτη σε όλο το βιβλίο. Μου έφερε στο νου έναν επιστήθιο φίλο και τις κουβέντες μας περί μαθηματικών στα χρόνια μεταξύ της αφιέρωσης στην πρώτη σελίδα και της ανάγνωσης του ίδιου του βιβλίου. Το διάβασα από την αρχή ως το τέλος με τη φωνή του. Επίσης, η πολύ όμορφη και σωστή ελληνική γλώσσα του μυθιστορήματος. Είναι βιβλίο από το οποίο κάθε νέος Έλληνας συγγραφέας έχει να κερδίσει όσον αφορά το λιτό αλλά όμορφο λεξιλόγιο (σε καμία περίπτωση, όμως, για τον σχεδιασμό° δείτε παρακάτω)
Τι δεν δούλεψε: Η κατανομή της πλοκής του βιβλίου. Συνολικά άνισο σε χτίσιμο, και σε καμία περίπτωση «αστυνομική περιπέτεια» όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο. Όσο μου αρέσει να διαβάζω για τα μαθηματικά τοποθετημένα σε ιστορικό πλαίσιο, τόσο με άφηναν αδιάφορο οι μποέμ περιγραφές του Παρισιού που καταλαμβάνουν μάλλον περισσότερο χώρο απ’όσο θα έπρεπε για να το διατηρήσουν ευκολοδιάβαστο. Δυο άλλα πράγματα μου χτύπησαν άσχημα, και πάλι σε σχέση με την πλοκή, αλλά εφόσον τα θεωρώ spoilers, θα αποφύγω να τα σημειώσω εδώ.
Ετυμηγορία: Δεν θα το βαθμολογήσω γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση κανένας αριθμός αστεριών δεν θα έλεγε όλη την αλήθεια. Ταιριαστό, λαμβάνοντας υπόψη για ποιο βιβλίο μιλάμε.
Είναι καλό βιβλίο; Αρκετά. Μου άρεσε; Όχι αρκετά.
Τι δούλεψε: Η αγάπη του συγγραφέα για τη ρομαντική/ποιητική πλευρά των Μαθηματικών που είναι διάχυτη σε όλο το βιβλίο. Μου έφερε στο νου έναν επιστήθιο φίλο και τις κουβέντες μας περί μαθηματικών στα χρόνια μεταξύ της αφιέρωσης στην πρώτη σελίδα και της ανάγνωσης του ίδιου του βιβλίου. Το διάβασα από την αρχή ως το τέλος με τη φωνή του. Επίσης, η πολύ όμορφη και σωστή ελληνική γλώσσα του μυθιστορήματος. Είναι βιβλίο από το οποίο κάθε νέος Έλληνας συγγραφέας έχει να κερδίσει όσον αφορά το λιτό αλλά όμορφο λεξιλόγιο (σε καμία περίπτωση, όμως, για τον σχεδιασμό° δείτε παρακάτω)
Τι δεν δούλεψε: Η κατανομή της πλοκής του βιβλίου. Συνολικά άνισο σε χτίσιμο, και σε καμία περίπτωση «αστυνομική περιπέτεια» όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο. Όσο μου αρέσει να διαβάζω για τα μαθηματικά τοποθετημένα σε ιστορικό πλαίσιο, τόσο με άφηναν αδιάφορο οι μποέμ περιγραφές του Παρισιού που καταλαμβάνουν μάλλον περισσότερο χώρο απ’όσο θα έπρεπε για να το διατηρήσουν ευκολοδιάβαστο. Δυο άλλα πράγματα μου χτύπησαν άσχημα, και πάλι σε σχέση με την πλοκή, αλλά εφόσον τα θεωρώ spoilers, θα αποφύγω να τα σημειώσω εδώ.
Ετυμηγορία: Δεν θα το βαθμολογήσω γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση κανένας αριθμός αστεριών δεν θα έλεγε όλη την αλήθεια. Ταιριαστό, λαμβάνοντας υπόψη για ποιο βιβλίο μιλάμε.
September 15, 2015
ένα ωραίο αστυνομικό μυθιστόρημα το οποίο επιχειρεί να εμπλέξει τα μαθηματικά στην πλοκή του.. δεν το λες αποτυχία , δεν το λες και αριστούργημα.
could be better for sure.
could be better for sure.
December 3, 2016
Όμορφη και λιτή η γραφή του Τ. Μιχαηλίδη καθιστά πολύ ευχάριστη την ανάγνωση. Θεωρώ λίγο δυσανάλογο τον καταμερισμό της πλοκής μεταξύ της μαθηματικής-ιστορικής αφήγησης και του αστυνομικού στοιχείου, με το δεύτερο να υποβαθμίζεται λίγο. Γεγονός ωστόσο που προσωπικά δεν με πείραξε, δεδομένης και της αγάπης μου για τα μαθηματικά. Προτείνεται για τον καθένα καθώς ακόμη και τα μαθηματικά στοιχεία παρουσιάζονται με μαεστρία, απλοποιημένα χωρίς να χάνουν την ουσία τους, κατανοητά για τον καθένα και εξίσου ενδιαφέροντα με την εξέλιξη του μυστηρίου.
Μπορώ να παραδεχτώ ότι ο συγγραφέας με γοήτευσε και με "κέρδισε" ιδιαίτερα τοποθετώντας σημαντικό μέρος της ιστορίας στο Παρίσι των μέσων του 20ου αιώνα, εποχή με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις επιστημονικές αλλά και καλλιτεχνικές εξελίξεις, συνδυάζοντας την ιστορία των μαθηματικών με την καλλιτεχνική κοινότητα και τα ζωγραφικά ρεύματα που άνθισαν σε αυτά τα χρονικά πλαίσια.
Μπορώ να παραδεχτώ ότι ο συγγραφέας με γοήτευσε και με "κέρδισε" ιδιαίτερα τοποθετώντας σημαντικό μέρος της ιστορίας στο Παρίσι των μέσων του 20ου αιώνα, εποχή με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις επιστημονικές αλλά και καλλιτεχνικές εξελίξεις, συνδυάζοντας την ιστορία των μαθηματικών με την καλλιτεχνική κοινότητα και τα ζωγραφικά ρεύματα που άνθισαν σε αυτά τα χρονικά πλαίσια.
August 4, 2024
Με φόντο την Ελλάδα του 1900-1930 και την ιστορία των Μαθηματικών (που ήταν μια επαναστατική περίοδος και για αυτά, με πολλές σημαντικές αποδείξεις και μεγάλους μαθηματικούς), το βιβλίο αναφέρεται στη φιλία μεταξύ δύο μαθηματικών, του Μιχαήλ και του Στέφανου. Η αφήγηση γίνεται σε πρώτο πρόσωπο από τον Μιχαήλ, διαδραματίζεται κυρίως στην Αθήνα αλλά και στο Παρίσι, με πολλούς καλλιτέχνες να κάνουν μια σύντομη εμφάνιση. Από τις πρώτες σελίδες μαθαίνουμε ότι ο Στέφανος έχει βρεθεί νεκρός στο σπίτι του, με μια υποψία ότι δολοφονήθηκε.
Κυρίως θα το χαρακτήριζα ως ιστορικό μυθιστόρημα, κυρίως για την ιστορία των Μαθηματικών, και οι μη γνώστες ίσως κάπου μπερδευτούν, και δευτερευόντως για την πολιτική ιστορία της εποχής. Το αστυνομικό κομμάτι θα το έβαζα σε τρίτη μοίρα.
Ευκολοδιάβαστο, αποτελεί αφορμή για μεγάλη έρευνα πάνω στα μαθηματικά, αν κάποιος ενδιαφέρεται, αν πάλι δεν σας αρέσουν καθόλου τα μαθηματικά καλύτερα προτιμήστε κάτι άλλο.
Κυρίως θα το χαρακτήριζα ως ιστορικό μυθιστόρημα, κυρίως για την ιστορία των Μαθηματικών, και οι μη γνώστες ίσως κάπου μπερδευτούν, και δευτερευόντως για την πολιτική ιστορία της εποχής. Το αστυνομικό κομμάτι θα το έβαζα σε τρίτη μοίρα.
Ευκολοδιάβαστο, αποτελεί αφορμή για μεγάλη έρευνα πάνω στα μαθηματικά, αν κάποιος ενδιαφέρεται, αν πάλι δεν σας αρέσουν καθόλου τα μαθηματικά καλύτερα προτιμήστε κάτι άλλο.
April 17, 2024
4.5
Η αλήθεια είναι ότι περίμενα να είναι ένα καθαρό μυστήριο με φόντο τα μαθηματικά— όμως ήταν κάτι περισσότερο. Μια φανταστική περιήγηση στο Παρίσι του 1900, γνωριμία με τους καλλιτέχνες και τους μαθηματικούς της εποχής, στοιχεία από το ιστορικοκοινωνικό περιβάλλον της Ελλάδας και της Ευρώπης φτάνοντας ως το 1930, αναφορές σε δρόμους και σημεία της Αθήνας που έχω ζήσει, συνοπτικές εξηγήσεις και συζητήσεις για διάφορα μαθηματικά ζητήματα. Και στο τέλος, η υπόθεση. Τι έγινε και πώς. Και πάνω που έβγαλα ένα στεναγμό ανακούφισης, έρχεται το τελευταίο κεφάλαιο και με βρίσκει στο μπαλκόνι κάτω από τη λεμονιά να αναλογίζομαι τι ακριβώς παίχτηκε. Ίσως τα μαθηματικά να είναι πράγματι ένας είδος ναρκωτικού.
Η αλήθεια είναι ότι περίμενα να είναι ένα καθαρό μυστήριο με φόντο τα μαθηματικά— όμως ήταν κάτι περισσότερο. Μια φανταστική περιήγηση στο Παρίσι του 1900, γνωριμία με τους καλλιτέχνες και τους μαθηματικούς της εποχής, στοιχεία από το ιστορικοκοινωνικό περιβάλλον της Ελλάδας και της Ευρώπης φτάνοντας ως το 1930, αναφορές σε δρόμους και σημεία της Αθήνας που έχω ζήσει, συνοπτικές εξηγήσεις και συζητήσεις για διάφορα μαθηματικά ζητήματα. Και στο τέλος, η υπόθεση. Τι έγινε και πώς. Και πάνω που έβγαλα ένα στεναγμό ανακούφισης, έρχεται το τελευταίο κεφάλαιο και με βρίσκει στο μπαλκόνι κάτω από τη λεμονιά να αναλογίζομαι τι ακριβώς παίχτηκε. Ίσως τα μαθηματικά να είναι πράγματι ένας είδος ναρκωτικού.
June 17, 2019
Ουτε αριστούργημα, ούτε αδιάφορο...όλο και κάτι μαθαινεις από τα βιβλία του κ. Μιχαηλίδη. Το μόνο που δεν μαρεσε...τα πολλά και γνωστα πρόσωπα που παρελαυνουν στις σελίδες του. Φαντάζει όχι και τόσο αληθοφανές ο ήρωας να γνωρίζει και μεγάλους ζωγράφους και μεγάλους μαθηματικούς και να βρίσκεται πάντα στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή. Επίσης πολύ βιαστικό μου φάνηκε το τέλος....
July 17, 2022
Ευχάριστο και κυλάει ομαλά.
Το κλου, βρίσκω, δεν είναι το αστυνομικό κομμάτι, όσο η περιγραφή του κλίματος των Μαθηματικών στις αρχές του αιώνα. Το παράλληλο με την περιγραφή των μποέμ του Παρισιού επίσης καλό, αλλά δεν ενθουσιάστηκα.
Λογοτεχνικά ο κος Μιχαηλίδης είναι διεκπεραιωτικός, αλλά το πάει το γράμμα.
Το βασικό πρόβλημα με τα λογοτεχνήματα που περιέχουν Μαθηματικά ή άλλο ειδικό: τί γνώσεις έχει ο αναγνώστης;
Θα εξηγήσεις τί είναι ρίζα 2 ή το ξέρει ο αναγνώστης ήδη;
Η ανάδειξη της ιστορίας του Γκαλουά μου άρεσε πολύ.
Το κλου, βρίσκω, δεν είναι το αστυνομικό κομμάτι, όσο η περιγραφή του κλίματος των Μαθηματικών στις αρχές του αιώνα. Το παράλληλο με την περιγραφή των μποέμ του Παρισιού επίσης καλό, αλλά δεν ενθουσιάστηκα.
Λογοτεχνικά ο κος Μιχαηλίδης είναι διεκπεραιωτικός, αλλά το πάει το γράμμα.
Το βασικό πρόβλημα με τα λογοτεχνήματα που περιέχουν Μαθηματικά ή άλλο ειδικό: τί γνώσεις έχει ο αναγνώστης;
Θα εξηγήσεις τί είναι ρίζα 2 ή το ξέρει ο αναγνώστης ήδη;
Η ανάδειξη της ιστορίας του Γκαλουά μου άρεσε πολύ.
June 27, 2018
Και μόνο βάσει τίτλου, αλλά και οπισθόφυλλου, περίμενα πως θα διαβάσω ένα αστυνομικό βιβλίο, με φόντο τα μαθηματικά...μα τελικά διάβασα ένα ιστορικό-μαθηματικό βιβλίο, με φόντο ένα έγκλημα..κοινώς, στις 270 σελίδες του βιβλίου, πέρα από την αρχή και το τέλος, δεν υπάρχει καμία αναφορά στο έγκλημα!
Συμπαθώ τα μαθηματικά, αλλά δεν τα κατέχω κιόλας, κ έτσι σε πολλά σημεία διάβαζα χωρίς να κατανοώ τις μαθηματικές έννοιες!
Μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο βιβλίο βρήκα στις περιγραφές του Παρισιού του 1900...
Κατά τα άλλα, είχα εντελώς διαφορετικές προσδοκίες από το βιβλίο αυτό!
Συμπαθώ τα μαθηματικά, αλλά δεν τα κατέχω κιόλας, κ έτσι σε πολλά σημεία διάβαζα χωρίς να κατανοώ τις μαθηματικές έννοιες!
Μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο βιβλίο βρήκα στις περιγραφές του Παρισιού του 1900...
Κατά τα άλλα, είχα εντελώς διαφορετικές προσδοκίες από το βιβλίο αυτό!
September 28, 2021
Δεύτερο ελληνικό "μαθηματικό" μυθιστόρημα που διαβάζω, μετά τον "Θείο Πέτρο και την εικασία του Γκόλντμπαχ" του Απ. Δοξιάδη, και για δεύτερη φορά η αίσθηση που μου μένει είναι μάλλον χλιαρή. Ο Μιχαηλίδης τα πάει πολύ καλά στα σημεία που μιλάει για τα μαθηματικά, εκλαϊκεύοντας το επιστημονικό κομμάτι του βιβλίου με επάρκεια και για τον μη γνώστη. Ως μυθιστόρημα όμως, παρότι ρέει η ανάγνωσή του, το πόνημά του έχει αρκετές αδυναμίες: αφελής τόνος αφήγησης, χωρίς να καταλαβαίνουμε αν αυτή η αφέλεια είναι συνειδητή επιλογή για τη φωνή του αφηγητή ή όχι, υπερβολική έκθεση (exposition), κατά την οποία εξηγούνται και αναλύονται πράγματα αχρείαστα, χαρακτήρες, διάσημοι και μη, παρελαύνουν από τις σελίδες του χωρίς να υπάρχει εμβάθυνση σε αυτούς ή ουσιαστικός λόγος για την εμφάνισή τους, πέρα από τον εντυπωσιασμό, και κυρίως, αφενός από ένα σημείο και μετά το βιβλίο γίνεται πολύ βιαστικό, αφετέρου η λύση που δίνεται και το κίνητρο του φόνου δεν πείθουν παρά ελάχιστα.
Εν κατακλείδι, συμπαθητική, αλλά ημιτελής προσπάθεια. Περισσότερο 2,5 αστεράκια, παρά τρία.
Εν κατακλείδι, συμπαθητική, αλλά ημιτελής προσπάθεια. Περισσότερο 2,5 αστεράκια, παρά τρία.
April 12, 2019
Εξαιρετικό. Μαθηματικά, τέχνη, ιστορία, αστυνομικό μυθιστόρημα, λίγο απ' όλα, και όλα μπλεγμένα πολύ ωραία μεταξύ τους.
June 17, 2021
Αν σου αρέσει η μαθηματική σκέψη αλλά δεν θες πολλούς αριθμούς και κουραστικό διάβασμα, αυτό το βιβλίο είναι μια πολύ καλή επιλογή. Τα μαθηματικά πλέκονται υπέροχα με την μυθιστορηματική αφήγηση.
September 27, 2022
Pythagorean Crimes by Tefcros Michaelides is "a mathematical mystery novel". However, the mystery --the murder of the narrator's best and only friend-- is not resolved by an investigation, of which only superficial hints are given. Instead, the narrator confesses of the crime in a sudden fit of remorse, violating all the basic ground rules of a good detective story. The mathematical in the novel is about a purported decision algorithm to check the completeness and consistency of an arbitrary formal system and, as a byproduct, a proof of the completeness of Peano arithmetics. Alas, no details of the proofs are given, even the beautiful Godel result is only mentioned in passing, eliminating all the thrill. The rest of the novel is packed with various celebrities from Toulouse Lautrec to Poincare popping up without any semblance of verisimilitude or relevance for the plot and acting without any motivation, but only to deliver in stilted chorus brief outlines of their encyclopaedia entries, with all the inaccuracies.
Not very mysterious, not mathematical, but worst of all: definitely not a novel.
Not very mysterious, not mathematical, but worst of all: definitely not a novel.
October 25, 2012
Ιστορικό μυθιστόρημα, με στοιχεία αστυνομικής περιπέτειας.
Στην αρχή με ξένισε η γραφή του Μιχαηλίδη, την οποία βρήκα σωστή αλλά λιτή, σχεδόν λακωνική, χωρίς φρου-φρου κι αρώματα. Μου έδωσε την εντύπωση ότι διάβαζα ένα κείμενο μεταφρασμένο από τα γερμανικά ή κάποια άλλη "ψυχρή" γλώσσα. Σύντομα όμως την συνήθησα.
Ενδιάμεσα των αναλύσεων διαφόρων μαθηματικών προβλημάτων και θεωριών, ο συγγραφέας μας ξεναγεί στο Παρίσι της Μπελ Επόκ, το αμφιθέατρο της Σορβώνης, το ατελιέ του Πικασσό και το Μουλέν Ρουζ, και αργότερα στην Ελλάδα των Βαλκανικών Πολέμων και της Μικρασιατικής Καταστροφής, τα αθηναικά σαλόνια και τους οίκους ανοχής της αριστοκρατίας.
Σίγουρα δεν πρόκειται για ευχάριστο μυθιστόρημα παραλίας. Απαιτεί καποιο βαθμό συγκέντωσης ώστε να γίνουν αντιληπτές κάποιες έννοιες (και ίσως κάποια μικρή έρευνα για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερες λεπτομέρειες για τα ιστορικά γεγονότα ή πρόσωπα που συναντούμε στο βιβλίο) αλλά εν τέλει ανταμείβει τον αναγνώστη αφήνοντας τον λιγάκι σοφότερο.
Στην αρχή με ξένισε η γραφή του Μιχαηλίδη, την οποία βρήκα σωστή αλλά λιτή, σχεδόν λακωνική, χωρίς φρου-φρου κι αρώματα. Μου έδωσε την εντύπωση ότι διάβαζα ένα κείμενο μεταφρασμένο από τα γερμανικά ή κάποια άλλη "ψυχρή" γλώσσα. Σύντομα όμως την συνήθησα.
Ενδιάμεσα των αναλύσεων διαφόρων μαθηματικών προβλημάτων και θεωριών, ο συγγραφέας μας ξεναγεί στο Παρίσι της Μπελ Επόκ, το αμφιθέατρο της Σορβώνης, το ατελιέ του Πικασσό και το Μουλέν Ρουζ, και αργότερα στην Ελλάδα των Βαλκανικών Πολέμων και της Μικρασιατικής Καταστροφής, τα αθηναικά σαλόνια και τους οίκους ανοχής της αριστοκρατίας.
Σίγουρα δεν πρόκειται για ευχάριστο μυθιστόρημα παραλίας. Απαιτεί καποιο βαθμό συγκέντωσης ώστε να γίνουν αντιληπτές κάποιες έννοιες (και ίσως κάποια μικρή έρευνα για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερες λεπτομέρειες για τα ιστορικά γεγονότα ή πρόσωπα που συναντούμε στο βιβλίο) αλλά εν τέλει ανταμείβει τον αναγνώστη αφήνοντας τον λιγάκι σοφότερο.
April 26, 2013
Being obvious is possibly the worst comment a reader can make on a crime novel, but what is obvious to one person may be opaque to another. In Tefcros Michaelides's Pythagorean Crimes, the twist at the end depends for its surprise entirely on whether the reader knows the history of mathematics or not. The plot is rather straightforward - a Greek mathematician is found murdered and his best friend (the narrator) looks back on his career, hoping to find clues to his death in his past. The description of this past is possibly the weakest part of the book: Michaelides evidently believes that describing the excitement and fervour of early 20th century mathematics is insufficient to drive the book forward, so he throws in a long section on the development of modern art in the back alleys of Paris, introducing Picasso and his coterie, and claiming that Picasso's art was much informed by his own fascination for the foundations of logic. A somewhat ridiculous premise leads to a deeply unsatisfactory denouement.
December 29, 2016
Ομολογώ πως βαθμολόγησα το συγκεκριμένο βιβλίο πριν ολοκληρώσω την ανάγνωση του, κάτι που δε συνηθίζω να κάνω. Αναρωτήθηκα για την αιτία αυτής μου της κίνησης και τώρα που το τελείωσα, σκεπτόμενη βέβαια και τα προηγούμενα βιβλία του κυρίου Μιχαηλίδη που έχω διαβάσει, κατάλαβα ποια ήταν η αιτία αυτής μου της κίνησης. Είναι ένας εξαιρετικός συγγραφέας! Δεν είναι κάτι που λέω έχοντας στο μυαλό μου μόνο τους χαρακτήρες που πλάθει ή τα μυστήρια που στήνει. Είναι κάτι άλλο. Είναι αυτή η βαθιά ανάσα που πήρα έχοντας διαβάσει μόνο τα δύο πρώτα κεφάλαια του συγκεκριμένου βιβλίου και μονολόγησα "τι ωραίο βιβλίο, ω θεοί ας μην τελειώσει γρήγορα". Πόσο όμορφο είναι να κάνεις τέτοια αναγνωστικά ταξίδια.
March 23, 2020
Καθώς θεωρώ ότι ο τίτλος είναι λίγο παραπλανητικός, θα ξεκινήσω λέγοντας ότι το βιβλίο είναι περισσότερο βιβλίο εκλαικευμένης επιστήμης παρά αστυνομικό/βιβλίο μυστηρίου. Μέσα στο βιβλίο παρουσιάζεται μεγάλο μέρος της ιστορίας των μαθηματικών καθώς και κάποιες απολαυστικές σκηνές από το Παρίσι στις αρχές του 20ου αιώνα.
Παρότι αγόρασα το βιβλίο ελαφρώς παραπλανημένη από τον τίτλο, μπορώ να πω ότι το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον και ευκολοδιάβαστο. Είναι ένας αρκετά ευχάριστος και ανάλαφρος τρόπος για να μάθει κάποιος μερικά ορόσημα της ιστορίας των μαθηματικών και να νιώσει σχεδόν σαν να περπατά σ��ους δρόμους του Παρισιού της εποχής εκείνης μαζί με τους πρωταγωνιστές του, μαθηματικούς και καλλιτέχνες της εποχής. Το - πολύ μικρότερο - "αστυνομικό" κομμάτι του βιβλίο είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα.
Συνοψίζοντας:
- Ψάχνετε ένα αστυνομικό βιβλίο με μυστήριο και ίντριγκα; Δεν είναι το κατάλληλο βιβλίο για εσάς.
- Είστε λάτρης της επιστήμης των μαθηματικών ενώ σαν ιντριγκάρει (λίγο) και η αστυνομική λογοτεχνία; Συγχαρητήρια δε θα μπορούσατε να κάνετε καλύτερη επιλογή!
Παρότι αγόρασα το βιβλίο ελαφρώς παραπλανημένη από τον τίτλο, μπορώ να πω ότι το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον και ευκολοδιάβαστο. Είναι ένας αρκετά ευχάριστος και ανάλαφρος τρόπος για να μάθει κάποιος μερικά ορόσημα της ιστορίας των μαθηματικών και να νιώσει σχεδόν σαν να περπατά σ��ους δρόμους του Παρισιού της εποχής εκείνης μαζί με τους πρωταγωνιστές του, μαθηματικούς και καλλιτέχνες της εποχής. Το - πολύ μικρότερο - "αστυνομικό" κομμάτι του βιβλίο είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα.
Συνοψίζοντας:
- Ψάχνετε ένα αστυνομικό βιβλίο με μυστήριο και ίντριγκα; Δεν είναι το κατάλληλο βιβλίο για εσάς.
- Είστε λάτρης της επιστήμης των μαθηματικών ενώ σαν ιντριγκάρει (λίγο) και η αστυνομική λογοτεχνία; Συγχαρητήρια δε θα μπορούσατε να κάνετε καλύτερη επιλογή!
August 3, 2021
Ωραία λιτή γραφή. Πέραν αυτού βρήκα πολλά προβλήματα.
Το αστυνομικό στοιχείο είναι ουσιαστικό ανύπαρκτο.
Το συνεχές names dropping γνωστών ζωγράφων, μαθηματικών κι άλλων προσώπων αλλά και τόπων (Montmartre, moulin rouge κτλ) δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στην ιστορία. Αντιθέτως κάνει την ιστορία να φαίνεται ψεύτικη και στερεοτυπική.
Στιγμές έντασης που χτίστηκαν ωραία όπως πχ **spoiler ** το "πόκερ" με τον νταβατζή πάνε χαμένες. Ο συγγραφέας μας ενημερώνει σε μια φράση ότι έγινε ένα απίστευτο παζάρι με εντάσεις κι ανατροπές αλλά δεν μοιράζεται με μας τους διαλόγους αυτούς. Τρανό παράδειγμα για μένα του Show don't tell. Κρίμα, το χε χτίσει ωραία.
Τα μαθηματικά στοιχεία πολύ ενδιαφέροντα. Προσωπικά θα ήθελα να ήταν πολύ πιο ανεπτυγμένα στην ιστορία. Ο συγγραφέας έχει προφανώς πολλά να μου μεταδώσει για το συγκεκριμένο.
Εν τέλει η ιστορία δεν μου άρεσε. Αλλά ο τρόπος γραφής ήταν εντελώς στα γούστα μου όποτε θα διαβάσω κι άλλο βιβλίο του ιδίου για να δω.
Το αστυνομικό στοιχείο είναι ουσιαστικό ανύπαρκτο.
Το συνεχές names dropping γνωστών ζωγράφων, μαθηματικών κι άλλων προσώπων αλλά και τόπων (Montmartre, moulin rouge κτλ) δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στην ιστορία. Αντιθέτως κάνει την ιστορία να φαίνεται ψεύτικη και στερεοτυπική.
Στιγμές έντασης που χτίστηκαν ωραία όπως πχ **spoiler ** το "πόκερ" με τον νταβατζή πάνε χαμένες. Ο συγγραφέας μας ενημερώνει σε μια φράση ότι έγινε ένα απίστευτο παζάρι με εντάσεις κι ανατροπές αλλά δεν μοιράζεται με μας τους διαλόγους αυτούς. Τρανό παράδειγμα για μένα του Show don't tell. Κρίμα, το χε χτίσει ωραία.
Τα μαθηματικά στοιχεία πολύ ενδιαφέροντα. Προσωπικά θα ήθελα να ήταν πολύ πιο ανεπτυγμένα στην ιστορία. Ο συγγραφέας έχει προφανώς πολλά να μου μεταδώσει για το συγκεκριμένο.
Εν τέλει η ιστορία δεν μου άρεσε. Αλλά ο τρόπος γραφής ήταν εντελώς στα γούστα μου όποτε θα διαβάσω κι άλλο βιβλίο του ιδίου για να δω.
This entire review has been hidden because of spoilers.
November 23, 2018
Ωραίο, «τίμιο» βιβλίο. Δεν έχω ξαναδιαβάσει κάτι ανάλογο, μου άρεσε η διείσδυση στον κόσμο των μαθηματικών. Η όλη αναδρομή στο παρελθόν που διαρκεί πολύ περισσότερο (σε ποσότητα σελίδων) από την ιστορία που εκτυλίσσεται στο παρόν, είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Στο βιβλίο συναντάμε κατά κύριο λόγο φανταστικούς αλλά και ιστορικά υπαρκτούς χαρακτήρες. Η μεταφορά του σκηνικού από την Ευρώπη στην Ελλάδα είναι ένα ευχάριστο αναγνωστικό ταξίδι και η περιγραφή υπακρτών τοπωνυμίων και τοπίων δίνει μια γλυκιά αληθοφάνεια στην ιστορία. Ο συγγραφέας τα καταφέρνει καλά στο χτίσιμο των χαρακτήρων με αποτέλεσμα να υπάρχει αρκετή αγωνία έως τις τελευταίες σελίδες και την αποκάλυψη.
September 28, 2025
Τα μαθηματικά δεν εξυπηρετούν την πλοκή του βιβλίου. Η πλοκή του βιβλίου εξυπηρετεί την ιστορία μαθηματικών θεωριών που παρουσιάζεται σε αυτό.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά το υπερβολικό exposition κουράζει τον αναγνώστη και τον κάνει να πλήττει. Σε κάποια σημεία (αρκετά) αναρωτιέσαι γιατί διαβάζω όλη αυτή την ιστορία των μαθηματικών. Δεν είναι ενταγμένα με κάποιο τρόπο στην πλοκή αλλά δοσμένα υπερβολικά.
Λογοτεχνικά η γλώσσα είναι απλώς συμπαθητική.
Η σύλληψη της ιδέας της πλοκής είναι εξαιρετική και πραγματικά θα μπορούσε να είναι ένα τρομερό βιβλίο αν είχε δουλευτεί κάπως αλλιώς.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά το υπερβολικό exposition κουράζει τον αναγνώστη και τον κάνει να πλήττει. Σε κάποια σημεία (αρκετά) αναρωτιέσαι γιατί διαβάζω όλη αυτή την ιστορία των μαθηματικών. Δεν είναι ενταγμένα με κάποιο τρόπο στην πλοκή αλλά δοσμένα υπερβολικά.
Λογοτεχνικά η γλώσσα είναι απλώς συμπαθητική.
Η σύλληψη της ιδέας της πλοκής είναι εξαιρετική και πραγματικά θα μπορούσε να είναι ένα τρομερό βιβλίο αν είχε δουλευτεί κάπως αλλιώς.
August 5, 2025
Η σύνθεση ιστορικών γεγονότων με φανταστικών είναι αριστουργηματική. Απο την άλλη, θα ήθελα περισσότερο εξέλιξη ιστορίας γύρω από το έγκλημα που πραγματεύεται το βιβλίο. Ίσως να είναι είμαι επιεικής με την βαθμολογία αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς δεδομένης της συμπάθειας στο συγγραφικό έργο του κ. Μιχαϊλίδη.
This entire review has been hidden because of spoilers.
February 10, 2019
Πολύ λεπτομέρεια στην αφήγηση και στα μαθηματικά προβλήματα με σωστή επεξήγηση. Θα ήθελα όμως περισσότερη μνεία στο κομμάτι του μυστηρίου καθώς το μαθηματικό πρόβλημα υπό εξέταση έγινε κατανοητό από νωρίς.
April 16, 2019
Ο συγγραφέας μας ταξιδεύει στον κόσμο των μαθηματικών. Το βιβλίο περιέχει πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για ιστορικά πρόσωπα που περιέχουν στοιχεία αλήθειας. Αλλά ως πλοκή δεν έχει γυρίσματα ή σημαντικές εξελίξεις.
December 5, 2021
Αρκετά ενδιαφέροντα εγκυκλοπαιδικά στοιχεία (τόσο ιστορικά όσο και μαθηματικά), πεπλεγμενα ωστόσο σε μια επίπεδη (δισδιάστατη ευκλείδια) υπόθεση με προβλέψιμο τέλος από το πρώτο μισό του βιβλίου για όσους έχουν ακούσει για τον Γκέντελ.
May 6, 2024
Interesting travel in the early 1900s, with a near documentary style about many different mathematic concepts and historical facts :)
Not 5 stars as the plot of the story is too predictable, but I had a good time reading it :)
Not 5 stars as the plot of the story is too predictable, but I had a good time reading it :)
October 5, 2024
Μυθιστόρημα με πολλές μαθητικές έννοιες έναν φόνο και ένα απρόσμενο τέλος μπορεί το αστυνομικό κομμάτι να είναι ένα μικρό κομμάτι του βιβλίου αλλά είναι αυτό που περικλείει όπως και η αρχή τον τίτλο .Ιδιαίτερο ενδιαφέρον το πολιτικό και ιστορικό υπόβαθρο της εποχής που αναφέρετε .
March 12, 2018
Slightly odd. Characters didn't appeal to me. Lots of names had inconsistent spelling. At first I wondered if it was a clue in the story, but no. I liked the setting and the history.
July 15, 2018
Great even if you're not a Math lover
April 5, 2020
3,5 / 5 *
Displaying 1 - 30 of 53 reviews