La aventura más reciente de Belascoarán ¡en el viejo y en el nuevo madrid!
¿De veras tenía que irse Belascoarán a Madrid a rescatar el pectoral de Moctezuma robado por la ex amante ranchera de un ex presidente? ¿No iba a moverse entre dos nostalgias paralelas?
Paco Ignacio Taibo II, birth name Francisco Ignacio Taibo Mahojo, is a popular Mexican writer and novelist. He is the son of the late journalist Paco Ignacio Taibo I.
Περισσότερο οδοιπορικό παρά πλοκή όμως ο Ταιμπο δεν ανήκει σε καποια κατηγορίΟ μονοφθαλμος Εκτορ Μπελασκοαραν Σαυν αναζητά ενα ανεκτίμητο κομμάτι από συμπαγή χρυσό, τον θώρακα του Μοκτεσουμα που έχει εξαφανιστεί από την εθνική συλλογή του Μεξικού. Μπορεί οπως λέει να τον έχει γραμμένο στο ενα του παπαρι τον θώρακα όμως βαθιά μέσα του νιώθει ένα τσίμπημα εθνικής ντροπής. Εκτός έδρας, μακριά από την αγαπημένη του πόλη του Μεξικού, σε μια Μαδρίτη που γνωρίζει μονο μέσα από τις διηγήσεις των γονιών του και διαφέρει πολύ από αυτο που συναντά, έρχεται αντιμέτωπος όχι μονο με τη Μαύρη Χηρα, πρώην ερωμένη ενός πρώην προέδρου του Μεξικού αλλά και με τη νοσταλγία του.
Ο Paco Ignacio Taibo II μια από τις σπουδαιοτερες μορφές της σύγχρονης Αστυνομικής λογοτεχνίας ίσως ο πιο επιφανης εκπρόσωπος του λατιν νουαρ και τρομερή τυπαρα μπορει να γράφει οτι γουστάρει.
Ha llegado la triste hora de decirle adiós por ahora a un buen amigo, modelo de mexicanidad y de autenticidad. Héctor Belascoarán Shayne resume en esta última novela el que quiero creer, es el pensamiento del propio Paco Ignacio hacia su ascendencia española. No hay sufrimiento como el de un chilango que abandona aunque sea temporalmente, su quimérica ciudad de veinte millones de cabezas, así, el detective decide viajar a una última aventura. El martillo bien cabrón, los cigarros españoles y el par de jotos enmarcan Adiós Madrid. Pronto volveré a leer de nuevo toda la saga, pero temo por el día en que no tenga más libros de Paco Ignacio Taibo II por leer. La nostalgia acaba conmigo.
Gran, gran, gran final (¿hasta el momento?) de la serie.
Con los últimos te libros de la serie, PIT II parece hacer un recorrido a otros lugares, fuera del amado/odiado DF de Belascoarán, sin duda lugares que ha hecho o son propios, uno nunca se escribe de lo que no es de uno, ¿no?, y en éste, lleva la historia aún más lejos, donde se encuentran las memorias ajenas prestadas, lo que reconcilia un poco a Héctor Belascoarán Shayne con su origen de alguna forma. Esta historia me gustó mucho, esa (auto)crítica social-política directa que subyace en las aventuras de Belascoarán, bañada siempre de un cinismo sardónico, que siempre tienen las letras de PIT II, es refrescante y maravilloso, "Adiós, Madrid".
Well, the final installment in the series of novels featuring Héctor Belascoarán Shayne. In this one, he takes his act overseas to Spain supposedly to recover a missing museum piece. While set in Madrid, it is clear that wherever Héctor is, there is México. This was an outstanding collection of novels in the voice of a real chilango writer (even if his family is from Spain). PIT II obviously loves Mexico and is frustrated by it in equal degrees... a not uncommmon set of feelings which I know myself. His use of language, he love of Mexico City and the people that inhabit it are elements that make this whole series irresistible.
una novela muy breve pero que se disfruta en una noche, nada extraordinario pero al manejar entornos en los que uno se puede visualizar y situaciones proyectables, uno se puede sentir frente a una novela humana y real y no sosteniendo algo completamente fantasioso, el humor que maneja te saca sonrisas y lo breve de cada capítulo permite mantener un ritmo muy ágil. febrero 2014
No hay mucho misterio en sus historias, lo que las hace especial y su manera de salir avante siempre. Junto con el humor del personaje mexicano es lo mejor de esta saga que concluye, para mi sorpresa fuera de México.
Con "Adiós, Madrid" se cierra la serie del más famoso, mejor detective mexicano, y el único independiente que conocemos, es decir de Héctor Belascoarán Shyne. Visto lo visto, y sobretodo por todos los años que han pasado ya, me imagino que Paco Ignacio Taibó II no lo volverá a sacar a escena, pero uno no pierde la esperanza, porque estas nueve novelas me han parecido pocas, pero todos sabemos que Paco Ignacio Taibó II es un tipo ocupado, ya que a su faceta de escritor de novela negra tenemos que añadirle sus biografías, sus libros de historia, sus programas televisivos o su papel en el mundo de la política. Pero quien sabe si este prolífico personaje rescatará algún día al bueno de Belascoarán para sus fans. Dicho esto centrémonos en "Adiós, Madrid" que vuelve a ser una novela corta ambientada en Madrid, y en la que nuestro detective se verá atrapado entre dos nostalgias. La que siente por su ciudad, por su querido DF y por el Madrid que le contaron sus padres. En esta ocasión Héctor tendrá que encontrar la coraza de Moctezuma robada por un ex presidente del gobierno para regalarsela a una cantante de rancheras que fue su amante. Claro que todo esto, como pasa en casi todas las aventuras del personaje no es del todo así. Pero eso ya le toca al lector ir averiguándolo en sus escasas páginas. Y bueno ya acabada esta serie de nueve novelas me está entrando un poco de bajón, pero recordaré siempre los buenos ratos que he pasado y algún día tendré que releerlas.
El último libro de esta saga finalmente. He estado leyendo uno por mes desde enero pero aunque este libro tocaba el siguiente mes, me di cuenta que era corto y pensé en terminarlo ya. Este libro no se ambienta en Mexico como los anteriores, para este caso que implica recuperar el pectoral de Moctezuma, belascoaran tiene que viajar a Madrid. Este libro es especial porque cuando empecé a leer esta saga me había mudado de Mexico a Madrid indefinidamente, y 8 meses después de llamar esta ciudad casa, terminamos la saga. El libro es pintoresco, retrata detalles de Madrid y los contrasta con la mexicanidad del detective, al mismo tiempo contra pone los recuerdos de lo que le contaba su papá sobre esta ciudad con lo que está viviendo. El caso que resuelven aunque sencillo, tiene un giro inesperado y me pareció bien resuelto y diferente. Es quizá el libro de esta saga más fácil de leer porque no tiene muchos enredos ni muchos personajes criminales. Es de los que más me han gustado. Y concluyendo esta serie puedo decir que si la recomiendo, buenos ejemplos de novela negra mexicana bien pensada y que tiene muchos paralelismos con la violencia que sufre nuestro país.
Una muy corta aventura donde Belascoaran se va a Madrid a tratar de evitar que vendan una pieza arquelogica. Entretenida y muy corta. 3.5 star. Hasta el momento es el ultimo libro, la serie de Belascoaran ha estado entretenida, tiene sus momentos, lo que sí, para el final cada libro es más corto que el anterior.
Como bien dice Paco Ignacio, este es un relato construido con pedazos de ideas. Es breve y muy nostálgico. El plot de la historia es simple y el desarrollo es plano, sin sobresaltos. No estoy seguro si esta es la última entrega de Belascoarán Shayne, porque creo que existe otra novela, pero sin duda estos relatos ya son las últimas bocanadas de aire, de un personaje que se va desvaneciendo.
Ο ιδιόρρυθμος Μπελασκοαράν είναι εδώ. Ο.Κ., δεν ήταν συναισθηματικά φορτωμένο σαν το ''ερωτευμένα φαντάσματα'', αλλά διαβάζεται ευχάριστα. Τίποτε συγκλονιστικό όμως. Οι χαρακτήρες ενδιαφέροντες, η ιστορία λίγο κοινότυπη
Έκτο βιβλίο του Τάιμπο ΙΙ που διαβάζω. Χρονολογικά αυτή είναι η τελευταία ιστορία με ήρωα τον συμπαθητικό μονόφθαλμο ντετέκτιβ Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν, αλλά εμένα μου έμειναν αδιάβαστα άλλα τρία (δυο εκ των οποίων ανήκουν στη συλλογή μου), οπότε σίγουρα θα ξανασυναντήσω τον μονόφθαλμο ντετέκτιβ (που διαβάζει επιστημονική φαντασία και ειδικά Φίλιπ Ντικ!).
Μου φάνηκε αρκετά αδύναμο από άποψη πλοκής, δεν υπήρχε βάθος ούτε ξετρελάθηκα από την υπόθεση, αλλά η γραφή παραμένει εξαιρετική, με ωραίες περιγραφές, χιούμορ και γαμάτες ατάκες. Ο Σάυν ταξιδεύει στην Μαδρίτη, ύστερα από παραγγελία του φίλου του Χούστο Βάσκο, συντηρητή του Μουσείου Ανθρωπολογίας του Μεξικού, για να βρει ένα ανεκτίμητο κομμάτι της συλλογής του μουσείου, τον χρυσό θώρακα του Μοκτεσούμα, που εκλάπη και βρίσκεται στην Μαδρίτη. Η Μαύρη Χήρα, μια γερασμένη πλέον τραγουδίστρια και πρώην ερωμένη ενός πρώην προέδρου του Μεξικού, φαίνεται ότι έχει τον θώρακα. Ο Σάυν βλέπει την Μαδρίτη διαφορετική από αυτήν που είχε φανταστεί με βάση τις περιγραφές των γονιών του και παράλληλα προσπαθεί να βγάλει μια άκρη.
Υπάρχει βέβαια μια ανατροπή στην πλοκή στο τέλος, αλλά είπαμε, δεν συγκινήθηκα ιδιαίτερα από την υπόθεση. Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε πάρα πολλά και μικρά κεφάλαια, είναι και πολύ σύντομο και καλογραμμένο, οπότε άνετα το τελειώνει κανείς σε ένα δίωρο. Δεν προτείνεται για πρώτη επαφή με τον συγγραφέα.
Terriblemente breve, es una historia que está contada casi por telegramas, símbolo del ajetreo viajero del Gordo (su autor) y de la voluntad cansina por darle historias al Belascoarán.
Nuestro querido detective se perdió en la bruma con que llegaron los noventa.