What do you think?
Rate this book
Konrad Sejer #5
Calling Out For You
Inspector Konrad Sejer is on the trail of a violent killer in small-town Norway.Gunder Jomann, a quiet, middle-aged man from a peaceful Norwegian community, thinks his life has been made complete when he returns from a trip to India a married man. But on the day his Indian bride is due to join him, he is called to his sister’s bedside at the hospital. A local taxi driver is sent instead to meet the bride at the airport, but returns without her. Then the town is shocked by the news of an Indian woman found bludgeoned to death in a nearby meadow.Inspector Sejer and his colleague Skarre head the murder inquiry, cross-examining the townsfolk and planting seeds of suspicion in a community that has always believed itself to be simple, safe and trusting. For what can only have been an unpremeditated and motiveless act of violence, everyone is guilty until proven innocent.
264 pages, Paperback
First published January 1, 2000
305 people are currently reading
3056 people want to read
About the author
Karin Fossum
60 books1,138 followersKarin Fossum (née Mathisen) is a Norwegian author of crime fiction,often known there as the "Norwegian queen of crime". She lives in Oslo. Fossum was initially a poet, with her first collection published in 1974 when she was just 20. It won the Tarjei Vesaas' Debutant Prize. She is the author of the internationally successful Inspector Konrad Sejer series of crime novels, which have been translated into over 16 languages. She won the Glass key award for her novel "Don't Look Back", which also won the Riverton Prize, and she was shortlisted for the Crime Writers' Association Gold Dagger in 2005 for "Calling Out For You".
Series:
* Inspector Konrad Sejer
* Eddie Feber
Series:
* Inspector Konrad Sejer
* Eddie Feber
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 764 reviews
December 31, 2008
When I had finished reading the last page, I felt like I had been dumped out of a moving vehicle onto a quiet countryside road in the middle of nowhere. For an instant I thought, "Is there a Part II?" This book is a quick, fun read and you become addicted to the situation and the characters early in the book; the addiction becomes increasingly stronger as you continue to read on. But there are no easy answers to who is the guilty culprit. Someone confesses, but is he a victim of mind control? Inspector Sejer has a definite view but it doesn't seem like there is any hard core evidence that would convict the suspect. You're left wondering how things will play out. Sadly enough, you get a sense of what it must be like to be an investigator, who spends hours trying to sort out the facts, who ends up with no real evidence, yet has a pretty good idea who the criminal is, and how frustrating that must be; essentially, the book mirrors real life, but it's not what we want at the end. We want happy endings and and all the pieces of the puzzle in place. Fossum gives us one bone, however; the character who marries the Indian woman learns of her true feelings for him, of which he was becoming insecure. As for the rest of the story, since the book was first published in 2001, it's pretty safe to say that we're on our own, dangling in time, wishing someone (Karin?) would email us the outcome. I still recommend the book.
July 11, 2023
"ألفيستاد" قرية ريفية هادئة.. غابات شاسعة.. مقهي واحد و متجر صغير بل و سائق تاكسي واحد للسكان جميعًا.
تقع جريمة قتل لأمرأة أجنبية هندية، عروس أوصلها حظها العاثر لمدينة ألفيستاد لتلقي حتفها في جريمة بشعة.
سكان ألفيستاد أغلبهم تحت الشبهات .. الشهود مشكوك في شهادتهم.. و مع وجود الكثير من الثغرات في أقوال السكان و حجج الغياب و شهادات الشهود وصولًا للاعترافات. تتشابك الأقوال و يلتبس الأمر علي القارئ مع إخفاء الأدلة و أكاذيب السكان.
"هناك كثير من العناصر و الحوادث التي تجتمع لتمهد الطريق لفعل شرير."
الشخصيات أغلبها مريبة.. مناسبة لأجواء القرية. المحقق سيير شخصيته مميزة و جلسات التحقيق مكتوبة بحرفية.
"أعلم كيف تعمل .. تتظاهر بأنك في صفه، تشجعه، تسمعه بتعاطف، تربت علي كتفه، تتملقه. أنت الوحيد الذي تستطيع أن تجعله يخرج بعقله من تلك الغرفة و يذهب بخياله إلي أي مكان آخر. أي تتلاعب بعقله دون تقدير لحقوقه. إنها أول ما تسحبه منه."
"لقد زرعت أمرأة هندية في عقله "
أما الزوج "يومان" فشخصيته مكتوبة بعاطفة إنسانية. وقع يومان بحب أول هندية التقي بها في رحلته لمومباي و احبها و تزوجها و رسم صورة مثالية لحياته معها و رتب منزله و جهزه لاستقبالها. و لكن انقلبت سعادته لمأساة مع دخول اخته في غيبوبة مما منعه من إستقبال عروسه في المطار و بعدها خبر وفاتها.
المميز في الرواية هو إنها طبيعية و معتمدة علي الصدفة و هو شئ واقعي نادرًا ما يعتمد عليه كتّاب روايات الجريمة و حتي النهاية واقعية.
"أنت لا تريد نهايات مفتوحة. تريد أن تتوافق كل النقاط مع بعضها. هكذا هم الناس. لكن الواقع مختلف."
شكرا لدار العربي علي سلسلة الجرائم المترجمة و ترجمة هند عادل المميزة. و شكرا للمحققة بيبو لاختيارها الموفق و للمشاركة في الرحلة المشوقة دي و التخمينات و الحيرة ❤️
May 28, 2017
4.5 stars
This fifth entry in the series featuring Inspector Konrad Sejer and Jacob Skarre and is a slightly more traditional police procedural in contrast to some of the earlier offerings from Karin Fossum. However, in her true style she takes readers on a tumultuous journey to the heart of the small rural town of Elvestad, home to just over two-thousand residents. Calling Out For You appears on outset to bear all the hallmarks of an uplifting love story but is quickly followed by an act of barbaric violence which devastates a small and seemingly peaceful community. Stolid and admittedly rather simple ageing bachelor Gunder Jomann is inspired by a book entitled "People of All Nations" and makes an out of character decision to travel to India to find himself a wife. The dependable agricultural machinery salesman might be balding and considered a little eccentric but it doesn't stop him wanting to find love. His intention in not to find a subservient wife who simply wants a ticket to a richer lifestyle but to find a woman he can adore, cherish and make a life with. His sister, Marie, urges caution but in thirty-eight-year old Poona Bai, a resident of Mumbai, he meets a companion to share his dreams with. Marriage follows and Gunder returns home to await her arrival a fortnight later in late August but the tragic news that his sister has sustained serious injuries after a car accident sees him prevented from collecting his wife from her flight. Gunder enlists the help of fellow resident and taxi-driver Kalle Moe to meet Poona Bai at Gardermoen airport, only for him to fail to locate her before she departs the terminal. As Gunder worries and buries his head in the sand kidding himself of Poona Bai's impending arrival he frets beside the comatose Marie, but the report of the body of a "foreign woman" cruelly murdered just one-thousand-metres from his home is too much for him to withstand. In an act of unparalleled savagery, the woman is found bludgeoned to death in what appears as a frenzied attack inflicting sustained damage, leaving her face unrecognisable. But just who is this woman?
Delays in identifying the woman due to the preponderance of residents keen not to draw the attention of the police is compounded by the inhabitants failure to conceive that a fellow member of their community could have been behind the violent crime. Fossum's expose of the residents of Elvestad and their steadfast refusal to think that a school friend, workmate or relative could have been behind that crime leads to those who have something to report fearing that they may either be implicating neighbours or raising their head above the parapet. Life might seem pleasantly straightforward and honest in the little village of Elvestad but as the rumour mill gains momentum and the witnesses are publicly identified and subsequently ostracised, Sejer and Skarre assiduously pin down the final hours of Poona Bai whilst almost blending into the background of life in the community as the whole town's atmosphere turns a shade darker. As the clock ticks down and a suspect sits across the table from Sejer it is his passionate belief in delivering justice, along with his incredible patience and humanity that sees him steer the case to its conclusion.
The brilliance of this novel is in demonstrating how a series of independent occurrences can conspire to wreak havoc and bring unintended victims. The staggering number of contributing factors which combine to change the lives of an entire and peaceful community is made devastatingly apparent. In the words of the distinguished Inspector Sejer:
A suitably ambiguous ending leaves the memories rattling around in the conscience of readers and makes for a powerful, yet disturbing story. The lack of a single conclusive piece of evidence, a garbled confession which is later withdrawn and some late night gossip leaves questions abounding about the guilt or innocence of the charged party. Fossum explores the fate of Gunder Jomann both sensitively and compassionately, without the need for overdone histrionics detracting from the raw emotion on show.
This fifth entry in the series featuring Inspector Konrad Sejer and Jacob Skarre and is a slightly more traditional police procedural in contrast to some of the earlier offerings from Karin Fossum. However, in her true style she takes readers on a tumultuous journey to the heart of the small rural town of Elvestad, home to just over two-thousand residents. Calling Out For You appears on outset to bear all the hallmarks of an uplifting love story but is quickly followed by an act of barbaric violence which devastates a small and seemingly peaceful community. Stolid and admittedly rather simple ageing bachelor Gunder Jomann is inspired by a book entitled "People of All Nations" and makes an out of character decision to travel to India to find himself a wife. The dependable agricultural machinery salesman might be balding and considered a little eccentric but it doesn't stop him wanting to find love. His intention in not to find a subservient wife who simply wants a ticket to a richer lifestyle but to find a woman he can adore, cherish and make a life with. His sister, Marie, urges caution but in thirty-eight-year old Poona Bai, a resident of Mumbai, he meets a companion to share his dreams with. Marriage follows and Gunder returns home to await her arrival a fortnight later in late August but the tragic news that his sister has sustained serious injuries after a car accident sees him prevented from collecting his wife from her flight. Gunder enlists the help of fellow resident and taxi-driver Kalle Moe to meet Poona Bai at Gardermoen airport, only for him to fail to locate her before she departs the terminal. As Gunder worries and buries his head in the sand kidding himself of Poona Bai's impending arrival he frets beside the comatose Marie, but the report of the body of a "foreign woman" cruelly murdered just one-thousand-metres from his home is too much for him to withstand. In an act of unparalleled savagery, the woman is found bludgeoned to death in what appears as a frenzied attack inflicting sustained damage, leaving her face unrecognisable. But just who is this woman?
Delays in identifying the woman due to the preponderance of residents keen not to draw the attention of the police is compounded by the inhabitants failure to conceive that a fellow member of their community could have been behind the violent crime. Fossum's expose of the residents of Elvestad and their steadfast refusal to think that a school friend, workmate or relative could have been behind that crime leads to those who have something to report fearing that they may either be implicating neighbours or raising their head above the parapet. Life might seem pleasantly straightforward and honest in the little village of Elvestad but as the rumour mill gains momentum and the witnesses are publicly identified and subsequently ostracised, Sejer and Skarre assiduously pin down the final hours of Poona Bai whilst almost blending into the background of life in the community as the whole town's atmosphere turns a shade darker. As the clock ticks down and a suspect sits across the table from Sejer it is his passionate belief in delivering justice, along with his incredible patience and humanity that sees him steer the case to its conclusion.
The brilliance of this novel is in demonstrating how a series of independent occurrences can conspire to wreak havoc and bring unintended victims. The staggering number of contributing factors which combine to change the lives of an entire and peaceful community is made devastatingly apparent. In the words of the distinguished Inspector Sejer:
"There are so many elements. So many incidents which pave the way for evil."
A suitably ambiguous ending leaves the memories rattling around in the conscience of readers and makes for a powerful, yet disturbing story. The lack of a single conclusive piece of evidence, a garbled confession which is later withdrawn and some late night gossip leaves questions abounding about the guilt or innocence of the charged party. Fossum explores the fate of Gunder Jomann both sensitively and compassionately, without the need for overdone histrionics detracting from the raw emotion on show.
July 5, 2023
رجل نرويجي أراد الزواج من امرأة هندية ، سافر إلى الهند وعثر عليها وتزوجها ، عاد إلى النرويج وكان عليها اللحاق به...
كان لابد وأن يستقبلها عند وصولها إلى المطار ، لكن ثمة ما سيمنع ذلك ويرسل أحدهم لاصطحابها ولكن لم يجدها...
وجدت مقتولة في الغابة بعدما تعرضت لجريمة عنيفة تشهد على قاتل مضطرب فاقد السيطرة تماماً حيث إنها تلقت معظم الضربات بعد مقتلها...
ومن هنا تنطلق التحقيقات بقيادة المحقق " سير " في العديد من الإتجاهات وإن كانت داخل نطاق ضيق يتمثل في القرية التي شهدت حدوث الجريمة ، إلا إن المرء يخفي الأسرار عندما يخضع للتساؤلات وعلى المحقق أن ينبش دواخلهم ليصل إلى الحقيقة...
وبالرغم إن مزاجي لم يكن رائقاً لكنني تابعت التفاصيل باهتمام ، ولقد نال إعجابي سير التحقيقات واستدراك المتهم للإعتراف بإرتكاب الجريمة...
هذا ولم أستطع تجاهل مشاعر الحب والفقد لدى الزوج ، كان قد أهداها دبوساً للزينة عُثِر عليه في مسرح الجريمة كان لامعاً بينما كل شيء مُغطى بالدماء...لقد كان دليلاً على الحب...
بات الزوج جسداً فارغاً بلا روح....لقد أحبها بالفعل ولم يكن فقدها بالأمر الهين أبداً....
واخيراً بالرغم من اعتراف القاتل والإدلاء بتفاصيل الجريمة إلا أن ثمة تفاصيل دقيقة مبعثرة هنا وهناك ، ما أن قمت بإلتقاطها حتى رأيت القاتل في شخص آخر بعيد عن دائرة الاشتباه...يجلس بهدوء يدعو للارتياب....
أما عن التحقيقات التي أجريتها مع نيسو باستدعاء كل التفاصيل كانت مُمتعة جداً....
كان لابد وأن يستقبلها عند وصولها إلى المطار ، لكن ثمة ما سيمنع ذلك ويرسل أحدهم لاصطحابها ولكن لم يجدها...
وجدت مقتولة في الغابة بعدما تعرضت لجريمة عنيفة تشهد على قاتل مضطرب فاقد السيطرة تماماً حيث إنها تلقت معظم الضربات بعد مقتلها...
ومن هنا تنطلق التحقيقات بقيادة المحقق " سير " في العديد من الإتجاهات وإن كانت داخل نطاق ضيق يتمثل في القرية التي شهدت حدوث الجريمة ، إلا إن المرء يخفي الأسرار عندما يخضع للتساؤلات وعلى المحقق أن ينبش دواخلهم ليصل إلى الحقيقة...
وبالرغم إن مزاجي لم يكن رائقاً لكنني تابعت التفاصيل باهتمام ، ولقد نال إعجابي سير التحقيقات واستدراك المتهم للإعتراف بإرتكاب الجريمة...
هذا ولم أستطع تجاهل مشاعر الحب والفقد لدى الزوج ، كان قد أهداها دبوساً للزينة عُثِر عليه في مسرح الجريمة كان لامعاً بينما كل شيء مُغطى بالدماء...لقد كان دليلاً على الحب...
بات الزوج جسداً فارغاً بلا روح....لقد أحبها بالفعل ولم يكن فقدها بالأمر الهين أبداً....
واخيراً بالرغم من اعتراف القاتل والإدلاء بتفاصيل الجريمة إلا أن ثمة تفاصيل دقيقة مبعثرة هنا وهناك ، ما أن قمت بإلتقاطها حتى رأيت القاتل في شخص آخر بعيد عن دائرة الاشتباه...يجلس بهدوء يدعو للارتياب....
أما عن التحقيقات التي أجريتها مع نيسو باستدعاء كل التفاصيل كانت مُمتعة جداً....
October 8, 2008
This Norwegian mystery was a strange little book. It held my interest, but I wasn't so thrilled with the characters. Except for Poona (the Indian bride), the female characters were not very bright or sane or likeable (Marie was okay I guess but she was in a coma for most of the book). The police officers were too good to be true. And the main character, Gunder was the world's sweetest most devoted man living a fantasy until August 20th - when his charmed life completely turned upside down. I kept waiting for obvious connections that never appeared - and at the end, the book just sort of stopped, with us assuming at least one character is in danger - and another is accused of a murder that we don't know if he committed. The beauty of mysteries is seeing if you can solve it before the author tells you what happened. In this book - all speculation is wasted - since we'll never really know.
July 7, 2012
This book was an easy read, with many interesting characters, a good flow, moments of mystery and moments of suspense. I thoroughly enjoyed picking the book up every night, hoping to find out more and to try and guess who the murderer was. However, the ending disappointed me.
I usually judge a book by the ending. If it is a good ending, I will say the whole book was good even if it started out less well. In this case, the book was great, but the mediocre ending ruined it for me. The problem was, it was too ambiguous. There were many suspects, and we never found out who truly did it and what was their motive. Hours after I finished reading the book, it's still on my mind as I try to recount past details and to figure out who the murderer was. I guess this lasting feeling was the author's goal, but it does not please me. I love reading a mystery and then a perfect conclusion, and feeling all the puzzle pieces come together, leaving you with a feeling of amazement. This was not the case. All that I was left with was a feeling of emptiness and confusion.
Here are some parts of the story which I felt were left uncomplete: (SPOILERS!!)
Linda - She started out as a rather ordinary character, but by the end of the book, she had became quite a psychopath, with an unhealthly obsession with Jacob Skarre. We never know what happened with her - did she kill Jacob, as she was planning? Was she telling the truth about the car she saw? Was she telling the truth about the time she got attacked by a man? If so, who was this man that attacked her at night?
Mode - Was he the muderer? Many clues point towards it. he drives a white Saab, which Gunder saw speeding away after the muder. The fact that he had a bowling ball was emphasized - it would make the perfect murder weapon. And he truly had no alibi, since he left the bowling alley before the murder occured. All clues point towards him, yet this character received little attention during the book, and I have no clue what his motive would be.
Poona - Why did she leave her suitcase in the cafe? And was Einar telling the truth? The book emphasized that the suitcase is very big - surely you cannot simply 'forget' something like that.
Lillian - Was she really with Goran that night?
Goran - Is he the murderer? The author leaves you with a feeling that he is not, and that Sejer manipulated him to give a false confession. However, how did he know some key details - like her small bag which was the shape of a banana (Sejer said it was the shape of a srawberry once, and another time he said it was the shape of a melon, to trick Goran).
Anders Kolding - Many clues also pointed towards him in the book. He messed around at the gas station shop and left at the same moment as Poona - and could have easily taken her. He also bought a car battery, the perfect murder weapon.
Writing this, I realise how many unresolved parts there are in this story. I wish there were more answers, but the ambigious ending certainly made the book memorable. Therefore I give it 3 stars.
I usually judge a book by the ending. If it is a good ending, I will say the whole book was good even if it started out less well. In this case, the book was great, but the mediocre ending ruined it for me. The problem was, it was too ambiguous. There were many suspects, and we never found out who truly did it and what was their motive. Hours after I finished reading the book, it's still on my mind as I try to recount past details and to figure out who the murderer was. I guess this lasting feeling was the author's goal, but it does not please me. I love reading a mystery and then a perfect conclusion, and feeling all the puzzle pieces come together, leaving you with a feeling of amazement. This was not the case. All that I was left with was a feeling of emptiness and confusion.
Here are some parts of the story which I felt were left uncomplete: (SPOILERS!!)
Linda - She started out as a rather ordinary character, but by the end of the book, she had became quite a psychopath, with an unhealthly obsession with Jacob Skarre. We never know what happened with her - did she kill Jacob, as she was planning? Was she telling the truth about the car she saw? Was she telling the truth about the time she got attacked by a man? If so, who was this man that attacked her at night?
Mode - Was he the muderer? Many clues point towards it. he drives a white Saab, which Gunder saw speeding away after the muder. The fact that he had a bowling ball was emphasized - it would make the perfect murder weapon. And he truly had no alibi, since he left the bowling alley before the murder occured. All clues point towards him, yet this character received little attention during the book, and I have no clue what his motive would be.
Poona - Why did she leave her suitcase in the cafe? And was Einar telling the truth? The book emphasized that the suitcase is very big - surely you cannot simply 'forget' something like that.
Lillian - Was she really with Goran that night?
Goran - Is he the murderer? The author leaves you with a feeling that he is not, and that Sejer manipulated him to give a false confession. However, how did he know some key details - like her small bag which was the shape of a banana (Sejer said it was the shape of a srawberry once, and another time he said it was the shape of a melon, to trick Goran).
Anders Kolding - Many clues also pointed towards him in the book. He messed around at the gas station shop and left at the same moment as Poona - and could have easily taken her. He also bought a car battery, the perfect murder weapon.
Writing this, I realise how many unresolved parts there are in this story. I wish there were more answers, but the ambigious ending certainly made the book memorable. Therefore I give it 3 stars.
June 17, 2012
Fossum takes quite a different approach to the murder mystery genre than we usually see, built in a different sensibility. Yes, there is a murder, a brutal murder. There is an investigation. But the focus here is more on the quirks of fate that led the victim to be where she was, when she was, and on the husband left behind. The tale is also about the people in this small Norwegian town/village, what they've seen, what they imagine, and why they don't talk; the level of secrecy is astonishing. It's a fascinating portrayal of all involved. Of course there is a mystery, but we see more tragedy, heartbreak, and acceptance than anything else.
I'm sure that if I read more by this author they won't all get five stars. This is just such a different approach to the thing that it left me stunned.
Spoiler--After reading the entire book, including the investigation, arrest, interrogation, and more, I'm still not sure "who done it." And that actually isn't as important as one might think, all in all.
I'm sure that if I read more by this author they won't all get five stars. This is just such a different approach to the thing that it left me stunned.
Spoiler--After reading the entire book, including the investigation, arrest, interrogation, and more, I'm still not sure "who done it." And that actually isn't as important as one might think, all in all.
July 3, 2016
Πολύ καλό!!! Θα ήθελα πιο δυνατό φινάλε...
October 12, 2022
Szeretem, ahogy Fossum gondolkodik a krimiről. A legtöbb detektívregényben a nyomozó és a bűnös a két központi személy, az ő bajvívásuk a szöveg lelke. És hogy ez a bajvívás emlékezetes legyen, az író egyfelől alkot egy emlékezetes nyomozót, másfelől viszont muszáj alkotnia mellé egy emlékezetes bűnöst is, mert különben olyan lenne a csörte, mintha Jason Momoa szkanderezne egy bödön görög joghurttal. Csakhogy a bűnös igazából nem jelentős figura, amit az is jelez, hogy folyton újabb és újabb gyilkosságokat kell elkövessen, hogy el ne feledkezzünk róla. Egyszerű dramaturgiai szükségszerűségből van rajta fókusz, amit meg se érdemel.
Fossum ki is adja a jelszót: szakadjunk már le az ócska klisékről! Felejtsük el, hogy a gyilkos sötétben bujkáló rém, aki véres sakklépéseken keresztül kommunikál a nyomozóval. A bűncselekmény ennél profánabb dolog: egy hétköznapi közösség hétköznapi tagjai közötti interakció rendellenessége. Egy nem várt helyzetben hozott visszavonhatatlan rossz döntés. A gyilkos személyére pedig akkor derül fény, ha a nyomozó először is megérti, mik a közösség belső szabályai, és megtalálja azt a pontot, ahol annak normál működése kisiklott. Csak ezután foglalkozhat magával a gyilkossal, akire úgy tekint, mintha maga is egy lenne az áldozatok közül - csak épp a saját tettének áldozata. És a jó öreg Sejer pont ilyesmire van kitalálva. Az ember, miközben nézi őt, szinte áhítja, hogy utána is nyomozzon. Mert annyira jó ember. Mert olyan jó, amikor meghallgat.
Nem tudok krimiírót, aki ennyire empatikus lenne, mint Fossum. Érezni, hogy együtt él a szereplőivel, ismeri és megérti őket, képes tolmácsolni a fájdalmaikat és a félelmeiket. Amit mi sem bizonyít jobban, mint hogy kénytelen vagyok leszögezni: ennek a könyvnek a vége baromi szép. Olyan szomorúan szép. És hát nem általános, ha egy krimi végkifejletét azzal a jelzővel illetjük, hogy "szép". De pont ettől remekmű.
Ui.: láttam, hogy néhány olvasóban felmerült a kérdés, hogy vajon tényleg az-e a gyilkos, akit Sejer elkapott. Nos, bizonyosság valóban nincs, de hát ez ilyen. Mert pont az a lényeg (az EGYIK lényeg), hogy csak a rejtvényeknek van kristálytiszta megfejtése. A nyomozás meg arról szól, hogy a legvalószínűbb választ lefordítsuk arra a nyelvre, amit az esküdtszék is hajlandó elfogadni.
Fossum ki is adja a jelszót: szakadjunk már le az ócska klisékről! Felejtsük el, hogy a gyilkos sötétben bujkáló rém, aki véres sakklépéseken keresztül kommunikál a nyomozóval. A bűncselekmény ennél profánabb dolog: egy hétköznapi közösség hétköznapi tagjai közötti interakció rendellenessége. Egy nem várt helyzetben hozott visszavonhatatlan rossz döntés. A gyilkos személyére pedig akkor derül fény, ha a nyomozó először is megérti, mik a közösség belső szabályai, és megtalálja azt a pontot, ahol annak normál működése kisiklott. Csak ezután foglalkozhat magával a gyilkossal, akire úgy tekint, mintha maga is egy lenne az áldozatok közül - csak épp a saját tettének áldozata. És a jó öreg Sejer pont ilyesmire van kitalálva. Az ember, miközben nézi őt, szinte áhítja, hogy utána is nyomozzon. Mert annyira jó ember. Mert olyan jó, amikor meghallgat.
Nem tudok krimiírót, aki ennyire empatikus lenne, mint Fossum. Érezni, hogy együtt él a szereplőivel, ismeri és megérti őket, képes tolmácsolni a fájdalmaikat és a félelmeiket. Amit mi sem bizonyít jobban, mint hogy kénytelen vagyok leszögezni: ennek a könyvnek a vége baromi szép. Olyan szomorúan szép. És hát nem általános, ha egy krimi végkifejletét azzal a jelzővel illetjük, hogy "szép". De pont ettől remekmű.
Ui.: láttam, hogy néhány olvasóban felmerült a kérdés, hogy vajon tényleg az-e a gyilkos, akit Sejer elkapott. Nos, bizonyosság valóban nincs, de hát ez ilyen. Mert pont az a lényeg (az EGYIK lényeg), hogy csak a rejtvényeknek van kristálytiszta megfejtése. A nyomozás meg arról szól, hogy a legvalószínűbb választ lefordítsuk arra a nyelvre, amit az esküdtszék is hajlandó elfogadni.
May 11, 2013
Últimamente leo mucha novela negra nórdica y creo que es por la sencilla razón de que, dentro del hecho de que la novela negra rara vez defrauda en términos de entretenimiento (sin más, pues tampoco es mi género favorito), la nórdica se destaca frente a la anglosajona por contar historias más cercanas en términos de ambientación... porque, sí, normalmente en la anglosajona la cosa va de asesinos en serie o tramas hipercomplejas.
Esta novela de Karin Fossum es sin duda un buen ejemplo de tal tipología, puesto que más allá de lo interesante que pueda ser el caso de asesinato en sí (y lo es, y mucho), la autora se destaca por su creación de personajes y ambientes. La historia no se centra sólo en la investigación, sino que se entretiene en tramas secundarias que, sin quitar protagonismo a la central, ciertamente enriquecen la lectura.
La pega que se le puede poner a esta novela es su final, más abierto de lo esperado... pues no sólo no está del todo claro si el crimen se ha resuelto de verdad (seguramente así es, pero...), sino que algunas de las subtramas se interrumpen en su punto álgido (véase el caso de Skarre).
En resumen, una novela que mezcla con acierto el género negro con la narrativa contemporánea y las historias de personajes. Me quedo con muchas ganas de saber qué pasa después (¡Oh, Linda!)
Esta novela de Karin Fossum es sin duda un buen ejemplo de tal tipología, puesto que más allá de lo interesante que pueda ser el caso de asesinato en sí (y lo es, y mucho), la autora se destaca por su creación de personajes y ambientes. La historia no se centra sólo en la investigación, sino que se entretiene en tramas secundarias que, sin quitar protagonismo a la central, ciertamente enriquecen la lectura.
La pega que se le puede poner a esta novela es su final, más abierto de lo esperado... pues no sólo no está del todo claro si el crimen se ha resuelto de verdad (seguramente así es, pero...), sino que algunas de las subtramas se interrumpen en su punto álgido (véase el caso de Skarre).
En resumen, una novela que mezcla con acierto el género negro con la narrativa contemporánea y las historias de personajes. Me quedo con muchas ganas de saber qué pasa después (¡Oh, Linda!)
July 9, 2012
I'm a big fan of Karen Fossum and have enjoyed going through her books, reading one about every three months as I catch up on all that she has written. THE INDIAN BRIDE is the fourth book in the Konrad Sejer series, I believe. It is a book where you will definitely enjoy the journey, but the destination might leave a sour taste in your mouth.
It takes some getting used to, but I've grown to love the structure of Fossum's novels in which Sejer and his partner Jacob Skarre don't appear until chapter five. The first four chapters introduce Gunder, a lonely man who, after getting a traveling book from his sister, decides to go to India to try and find a wife. He meets, woos, and makes plans to return home with Poona Bai, a lovely Indian woman.
Through a horrific string of events he can't control, Gunder misses picking Poona up at the airport, and Poona never arrives at his house. Later, he hears of a murder in his small town, and his life spirals out of control.
Sejer and Skarre are on the case, interviewing everyone from the flaky, obsessed 16-year old girl to the old man who lived close to where the body was found. Fossum writes in a way that keeps you turning the page, waiting for the next revelation from her twisted cast of characters.
The ending perhaps leaves some unanswered questions and makes the reader doubt Sejer and his methods. That is the major problem with this book, but also a strength because it is perhaps truer to life than we might hope.
It takes some getting used to, but I've grown to love the structure of Fossum's novels in which Sejer and his partner Jacob Skarre don't appear until chapter five. The first four chapters introduce Gunder, a lonely man who, after getting a traveling book from his sister, decides to go to India to try and find a wife. He meets, woos, and makes plans to return home with Poona Bai, a lovely Indian woman.
Through a horrific string of events he can't control, Gunder misses picking Poona up at the airport, and Poona never arrives at his house. Later, he hears of a murder in his small town, and his life spirals out of control.
Sejer and Skarre are on the case, interviewing everyone from the flaky, obsessed 16-year old girl to the old man who lived close to where the body was found. Fossum writes in a way that keeps you turning the page, waiting for the next revelation from her twisted cast of characters.
The ending perhaps leaves some unanswered questions and makes the reader doubt Sejer and his methods. That is the major problem with this book, but also a strength because it is perhaps truer to life than we might hope.
February 23, 2017
4.5 stars. This is my first book by this author and I loved it. I like a lot of Scandinavian mysteries/psychological thrillers and this is no exception. There is a lot of ambiguity, almost as though there is more than one truth. I look forward to my next one by this author!
February 6, 2017
3.5 STARS
Υπάρχει ένας τρόπος σίγουρος για να διαβαστεί λάθος αυτό το μυθιστόρημα κι εκ των πραγμάτων να απορριφθεί: να διαβαστεί σαν αστυνομικό. Όπα μεγάλε και τότε ως τι θα διαβαστεί; Ως πεζογραφία μήπως; Και αυτός ο τρόπος είναι λανθασμένος. Το μυθιστόρημα αυτό μεταβάλλεται καθ’ όλη την εξέλιξη του από την πεζογραφία στην αστυνομική λογοτεχνία. Επειδή ωστόσο γράφτηκε από λογοτέχνη που ανήκει στην αστυνομική λογοτεχνία και επειδή στην Ελλάδα οτιδήποτε εκδίδεται πλέον απ’ τις εκδόσεις Μεταίχμιο στη γνωστή σειρά θεωρείται ως τέτοιο, προκαταβάλλεται ο αναγνώστης.
Το σίγουρο πάντως είναι πως η κυρία Fossum έχει κάτι να πει. Ωστόσο δεν ξέρω αν το πετυχαίνει απόλυτα και όχι λόγω του ευμετάβλητου χαρακτήρα. Πιστεύω ότι διατηρεί τα ηνία στην αστυνομική προσέγγιση διότι με αυτή έγινε γνωστή. Το θέμα είναι όμως ότι έτσι στερεί απ’ τον εαυτό της τη δυνατότητα να εκφράσει τους προβληματισμούς και τις εμπειρίες της και παράλληλα στερεί απ’ τον αναγνώστη μια καλή πεζογράφο.
Είχα αποφασίσει πως θα το απορρίψω. Μόνο που υπάρχουν πρώτα απ’ όλα δυο στοιχεία που με έκαναν να αναθεωρήσω: Αφ’ ενός, διακρίνει μια αντρική πτέρυγα απ’ αυτές που δύσκολα αποκωδικοποιούνται ( αν διαβαστεί ή έχει διαβαστεί από άντρα μπορείτε να καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ και σε ποια σημεία το επιτυγχάνει ) και αφ’ ετέρου εντοπίζει, στοχεύει και φωτίζει τον τρόπο που βλέπει την καθημερινότητα του ένας φιλόζωος. Επειδή είμαι φιλόζωος, επειδή γνωρίζω πως είναι να ζεις με σκύλο με όσα συνεπάγεται κι επειδή βίωσα πολύ έντονα σε κάποιες περιπτώσεις το χαμό, την απώλεια, ξέρω πως γράφει φιλόζωος. Γι’ αυτούς τους λόγους σε πρώτη φάση δεν απέρριψα το μυθιστόρημα.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα χροιά στην αστυνομική φύση του βιβλίου είναι πως δεν υπάρχουν αποδείξεις, υπάρχουν μόνο ενδείξεις και με αυτές απαγγέλλεται κατηγορία.
Ωστόσο σε δυο περιπτώσεις αυτό που έχει ιδιαίτερη ουσία είναι στον τρόπο που η Λίντα απαντάει στη μητέρα της σχετικά με τις αποχρώσες ενδείξεις και στον τρόπο που εντοπίζει ο Σέγερ τα αιτιατά που οδήγησαν στο φόνο της Πούνα Μπάϊ. Μπορεί να κάνω λάθος, μπορεί να μην ήταν αυτή η πρόθεση της συγγραφέως ή να μην έχει διαβάσει ποτέ τα έργα στα οποία θα αναφερθώ, αλλά ωστόσο η ανάλυση των ενδείξεων και η μεθοδολογία στη σκέψη του Σέγερ, συγκλίνουν πως χρησιμοποιείται ο νόμος της ομοιογένειας που παραπέμπει στην Κριτική του καθαρού λόγου και τον τρόπο που το ένα αιτιατό οδηγείται στο άλλο με τον τρόπο που μιλάει ο Πλάτων για τις απόψεις στο Συμπόσιο. Τονίζω πως μπορεί να κάνω λάθος. Αυτό όμως δεν είναι κακό να το δούμε εμείς έτσι, ως μ��α πνευματική εξάσκηση καθαρά δική μας. Και γι’ αυτό το λόγο δεν το μετράω στα υπέρ του βιβλίου διότι δεν μπορώ να αναγνωρίσω τις προθέσεις της συγγραφέως. Ωστόσο, προτείνω εμείς να το δούμε και έτσι.
Ούτε σαν πεζογράφημα ωστόσο είναι απλό, ούτε σαν αστυνομικό μυθιστόρημα. Έχει ιδιαιτερότητες. Θέλω να πω, πως η πλοκή το έχει το αλάτι της, την έχει τη ζάχαρη της. Πάντως, στο τέλος δείχνει η συγγραφέας να αποφάσισε τελικά πως θα κλείσει πεζογραφικά. Πλήρωση και όχι κορύφωση. Γιατί στην πραγματικότητα, το βιβλίο είναι το βιβλίο του Γκίντερ και η συγγραφέας τηρεί τη μεγαλύτερη υπόσχεση της: τίποτα δεν μπαίνει σε τάξη, πάντοτε κάτι δεν κολλάει. Αν αυτό σας θυμίζει τη ζωή σας είναι γιατί έτσι έχουν τα πράγματα. Μου άρεσε το τέλος, με κάλυψε και οι εκκρεμότητες που ά��ησε, μου δίνουν χώρο να σκεφτώ.
Στα εσωτερικά του βιβλίου τώρα:
Η μοναξιά διέπεται απ’ την ελπίδα, όσο κι απ’ τα παιδιά της, την προσδοκία και την ψευδαίσθηση. Συχνά ορθώνει ένα τοίχο που δε μας επιτρέπει να βλέπουμε τον εαυτό μας ως αιτία για τα προσδοκώμενα που δεν έρχονται αλλά τους άλλους. Αρχικά μ’ εξόργισε ο Γκίντερ κι έπειτα αντιλήφθηκα πόσο ανθρώπινο και κατανοητό είναι να μην έχεις το χρόνο να βρεις τον εαυτό σου, επειδή κυνηγάς τους άλλους μέσα απ’ την απραξία, ή την επίδειξη σε άλλες περιστάσεις, ακόμη και ορίζοντας ανώτατες συμβολικές εκφράσεις που ποτέ δεν έρχονται, γιατί τα σταθμά σου οι άλλοι δε μπορούν να μυρίσουν τα νύχια τους, αν δεν τους δώσεις το κλειδί.
Πόσο απεριόριστο κακό μας κάνει η τηλεόραση με τα στερεότυπα που έχει καθιερώσει. Να κλείνεις τα μάτια και να λες έτσι είναι ο Άγγλος, έτσι ο Βραζιλιάνος, ο Έλληνας, ο Ινδός.
΄΄Από το καφέ πήγαινες με τα πόδια σπίτι, το χωριό ήταν μικρό. Οπότε όλοι προτιμούσαν να πιουν μερικές μπίρες παραπάνω, παρά να χρεωθούν το κόστος ενός ταξί ως την πόλη. Έτσι παντρεύονταν ντόπιες και παρέμεναν στον τόπο τους. Ωστόσο πριν φτάσουν σε αυτό το στάδιο, τα κορίτσια περνούσαν απ’ τον έναν στον άλλο. Αυτό είχε δημιουργήσει μια παράξενη αδελφικότητα μεταξύ τους με πολλούς άγραφους νόμους΄΄
΄΄- Ήθελα να ρωτήσω πόση ώρα χρειάζεται για να πάω από ‘δω στο αεροδρόμιο;
- Κάπου μιάμιση ώρα θα έλεγα. Πρωινή πτήση;
- Δέκα και τέταρτο.
- Τότε πρέπει να σηκωθείς νωρίς.
Ο Άιναρ του γύρισε την πλάτη και συνέχισε τη δουλειά του. Δεν ήταν ούτε φιλικός ούτε χαμογελαστός. Είχε μονίμως μια παρεξηγημένη έκφραση και δεν κοίταξε ούτε στιγμή τον Γκίντερ κατάματα.
- Εγώ θα ξεκινούσα κατά τις εφτά.
Ο Γκίντερ ένευσε καταφατικά και πλήρωσε. Προτιμότερο να ρωτήσει τον Άιναρ παρά να αποκαλύψει την άγνοια του στην υπάλληλο της SAS. Ο Άιναρ τον ήξερε και δε θα τον έφερνε σε δύσκολη θέση. Από την άλλη όμως απόψε κιόλας οι πάντες στο χωριό θα μάθαιναν για το ταξίδι του΄΄
Συλλαμβάνει εικόνες και τις μεταφέρει με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο, υπαρκτές του ασφυκτικού περιβάλλοντος που επιβάλλει τους δικούς του κανόνες. Πιστεύω πως όσοι έχουμε ζήσει στο ύπαιθρο ως ντόπιοι κι ακόμη περισσότερο ως ‘’εμιγκρέδες’’ αντιλαμβανόμαστε με ακρίβεια πόσο ευκρινής και ρεαλιστική είναι η εικόνα.
΄΄ Ούτε ο Γκίντερ τον συμπαθούσε. Βέβαια δεν της το χε πει γιατί ο Γκίντερ δεν έλεγε κακή κουβέντα για τους άλλους. Έτσι και δεν είχε κάτι καλό να πει απλώς δε μιλούσε. Όπως τότε που η Μαρί τον ρώτησε για τον καινούργιο υπάλληλο στη δουλειά. Ο αδελφός της είχε σηκώσει τα μάτια του από την εφημερίδα και είχε πει: << Καλά τα πάει ο Μπγιόρνσον >>. Έπειτα είχε γυρίσει στην εφημερίδα του και δεν είχε πει τίποτε άλλο. Από τις άλλες όμως μιλούσε με τις ώρες για τον ταξιτζή του χωριού. << Ο Κάλε Μος αγόρασε ταχυδρομικώς κερί για το αυτοκίνητο. Εξακόσιες κορώνες τα δυο κουτάκια. Απίστευτος άνθρωπος. Νομίζω ότι το αυτοκίνητο του έχει κάνει πεντακόσιες χιλιάδες χιλιόμετρα. Αλλά δεν του φαίνεται καθόλου. Πάω στοίχημα ότι το νανουρίζει το βράδυ >>. Ο Γκίντερ γελούσε και η Μαρί καταλάβαινε ότι συμπαθούσε πολύ τον Κάλε. Μιλούσε και για τον Ούλε Γκούνβαλ με το κατάστημα γενικού εμπορίου << Ο Ούλε υποφέρει από ημικρανίες. Τον κακομοίρη τον Γκούνβαλ >>!
Ο Γκίντερ δεν είναι αργόστροφος. Είναι σαν την Ευτυχία του Φλωμπέρ, καταφερτζού αλλά ωστόσο δεν κοινωνικοποιήθηκε ώστε το συναίσθημα να σκληραγωγηθεί με την τριβή και να αποκτηθεί τελικά αυτή η αποξενωτική απαθής κι εύστροφη ευγλωττία.
Ένα πολύ ανθρώπινο απόσπασμα:
΄΄- Κι εγώ έμενα κοντά στη μητέρα μου όπως κάνετε εσείς τώρα, είπε ο Σέγερ. Πέθανε πριν από δυο χρόνια. Προς το τέλος απλώς ήταν ξαπλωμένη εκεί ακίνητη, με μάτια καρφωμένα στο κενό. Δε με αναγνώριζε πια. Πάντα πίστευα όμως ότι με κάποιο τρόπο διαισθανόταν ότι ήμουν κοντά της. Ακόμα κι αν δεν καταλάβαινε πως ήμουν εγώ, διαισθανόταν ότι κάποιος ήταν στο προσκέφαλο της. Ήξερε πως δεν ήταν μόνη.
- Πώς περνούσατε το χρόνο σας, ρώτησε ο Γκίντερ
- Κουβέντιαζα με τον εαυτό μου για ένα σωρό πράγματα, χαμογέλασε ο Σέγερ. Άλλες φορές μιλούσα μ’ εκείνη κι άλλες με τον εαυτό μου. Σκεφτόμουν μεγαλόφωνα. Φεύγοντας είχα πραγματικά την αίσθηση ότι της είχα κάνει επίσκεψη. Ενώ αν κάθεσαι εκεί και δε λες κουβέντα, νιώθεις κατάθλιψη. Κοίταξε τον Γκίντερ. Αρχίστε να μιλάτε. Κανείς δε σας ακούει εδώ. Πείτε της για την Πούνα. Πείτε της όλα όσα συνέβησαν΄΄
Δίνει μια διέξοδο σ’ έναν άνθρωπο που στο έβγα του στον κόσμο πρώτα συνταράχθηκε και στην ουσία στέναξε. Ένας άνθρωπος όχι ρηχός, αλλά άμαθος στη συνάφεια του κόσμου, παραμένοντας ως τώρα με τον εαυτό του κυρίως και με την αίσθηση πως οι άλλοι δεν τον πλησιάζουν, χωρίς να ξέρει τον τρόπο, το κλειδί που έλεγα παραπάνω.
Η συγγραφέας έχει πράγματα να πει, ωστόσο υπάρχει μια αμηχανία που την κρατάει στον αφρό. Φόβος για ενδοσκόπηση; Ασαφής σκέψη που εμποδίζει και τη σαφήνεια του λόγου; Εμμονή με τη δημιουργία εικόνας;
Εντούτοις, το βιβλίο έχει αβίαστο ρυθμό και για την ακρίβεια, μου αρέσει ο ράθυμος τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται. Η γραφή είναι απλή, κατανοητή, προσιτή και συνάμα σε μεγάλα κομμάτια άχρωμη ή επιδερμική.
Λίντα:
Πολύ ενδιαφέρουσα εικόνα μακροσκοπικά και μικροσκοπικά, ο εξοστρακισμός της έφηβης που ταυτόχρονα αισθάνεται σα βάρος μια δεισιδαιμονία που υπονοείται περισσότερο και λιγότερο που λέγεται, επειδή είναι ακόμα παρθένα και έχει καταντήσει δαχτυλοδειχτούμενη ήδη προ του εξοστρακισμού προσπαθώντας να πείσει για το φαινομενικό αντίθετο. Διακατέχεται από πολύ έντονα συναισθήματα που αυτή της η έκφραση την αναγκάζει να διατηρεί έναν εσωτερικό εαυτό που κάποια στιγμή σκάει, απ’ την ανάγκη μιας μη αποστειρωμένης και ανοιχτής ζωής. Σε αυτά προσθέτουμε την απόρριψη, τις απορρίψεις και την πανταχού παρούσα χημεία, εδώ ως ηρεμιστικά που αποτελεί πλέον την εύκολη λύση σε όλα.
Η συγγραφέας συνθέτει στη Λίντα το αντικάτοπτρο του βασικού υπόπτου όπου έχουμε μια άλλη ψυχολογική χροιά ενός ανθρώπου με παντελή έλλειψη συναισθημάτων έξω από ‘κεινη του τι θα πει ο κόσμος, να προλάβω να είμαι παρών, να τους αναχαιτίσω. Μέσα σε όλα αυτά η υπερβολική οργή επειδή η επιθυμία εκτόνωσης δεν εκπληρώνεται ποτέ πραγματικά. Κοινή συνιστώσα και των δύο, η απόρριψη, υπαρκτή ή φόβος και η χρήση της ιστορίας και για τους δύο του παραμυθιού με τον Πέτρο και το λύκο. Ο ύποπτος κοινωνικά αποδεκτός αλλά όχι εξωστρεφής, δημοφιλής, το κορίτσι μονήρες με μια φήμη, ως μόνη όχι αποδοχή αλλά αναγνώριση απ’ το πλήθος. Ο ύποπτος, ως ο άνθρωπος μας που ξέρουμε. Το κορίτσι, αποπέμπεται διαρκώς κι αμείλικτα.
Υπάρχει ένας τρόπος σίγουρος για να διαβαστεί λάθος αυτό το μυθιστόρημα κι εκ των πραγμάτων να απορριφθεί: να διαβαστεί σαν αστυνομικό. Όπα μεγάλε και τότε ως τι θα διαβαστεί; Ως πεζογραφία μήπως; Και αυτός ο τρόπος είναι λανθασμένος. Το μυθιστόρημα αυτό μεταβάλλεται καθ’ όλη την εξέλιξη του από την πεζογραφία στην αστυνομική λογοτεχνία. Επειδή ωστόσο γράφτηκε από λογοτέχνη που ανήκει στην αστυνομική λογοτεχνία και επειδή στην Ελλάδα οτιδήποτε εκδίδεται πλέον απ’ τις εκδόσεις Μεταίχμιο στη γνωστή σειρά θεωρείται ως τέτοιο, προκαταβάλλεται ο αναγνώστης.
Το σίγουρο πάντως είναι πως η κυρία Fossum έχει κάτι να πει. Ωστόσο δεν ξέρω αν το πετυχαίνει απόλυτα και όχι λόγω του ευμετάβλητου χαρακτήρα. Πιστεύω ότι διατηρεί τα ηνία στην αστυνομική προσέγγιση διότι με αυτή έγινε γνωστή. Το θέμα είναι όμως ότι έτσι στερεί απ’ τον εαυτό της τη δυνατότητα να εκφράσει τους προβληματισμούς και τις εμπειρίες της και παράλληλα στερεί απ’ τον αναγνώστη μια καλή πεζογράφο.
Είχα αποφασίσει πως θα το απορρίψω. Μόνο που υπάρχουν πρώτα απ’ όλα δυο στοιχεία που με έκαναν να αναθεωρήσω: Αφ’ ενός, διακρίνει μια αντρική πτέρυγα απ’ αυτές που δύσκολα αποκωδικοποιούνται ( αν διαβαστεί ή έχει διαβαστεί από άντρα μπορείτε να καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ και σε ποια σημεία το επιτυγχάνει ) και αφ’ ετέρου εντοπίζει, στοχεύει και φωτίζει τον τρόπο που βλέπει την καθημερινότητα του ένας φιλόζωος. Επειδή είμαι φιλόζωος, επειδή γνωρίζω πως είναι να ζεις με σκύλο με όσα συνεπάγεται κι επειδή βίωσα πολύ έντονα σε κάποιες περιπτώσεις το χαμό, την απώλεια, ξέρω πως γράφει φιλόζωος. Γι’ αυτούς τους λόγους σε πρώτη φάση δεν απέρριψα το μυθιστόρημα.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα χροιά στην αστυνομική φύση του βιβλίου είναι πως δεν υπάρχουν αποδείξεις, υπάρχουν μόνο ενδείξεις και με αυτές απαγγέλλεται κατηγορία.
Ωστόσο σε δυο περιπτώσεις αυτό που έχει ιδιαίτερη ουσία είναι στον τρόπο που η Λίντα απαντάει στη μητέρα της σχετικά με τις αποχρώσες ενδείξεις και στον τρόπο που εντοπίζει ο Σέγερ τα αιτιατά που οδήγησαν στο φόνο της Πούνα Μπάϊ. Μπορεί να κάνω λάθος, μπορεί να μην ήταν αυτή η πρόθεση της συγγραφέως ή να μην έχει διαβάσει ποτέ τα έργα στα οποία θα αναφερθώ, αλλά ωστόσο η ανάλυση των ενδείξεων και η μεθοδολογία στη σκέψη του Σέγερ, συγκλίνουν πως χρησιμοποιείται ο νόμος της ομοιογένειας που παραπέμπει στην Κριτική του καθαρού λόγου και τον τρόπο που το ένα αιτιατό οδηγείται στο άλλο με τον τρόπο που μιλάει ο Πλάτων για τις απόψεις στο Συμπόσιο. Τονίζω πως μπορεί να κάνω λάθος. Αυτό όμως δεν είναι κακό να το δούμε εμείς έτσι, ως μ��α πνευματική εξάσκηση καθαρά δική μας. Και γι’ αυτό το λόγο δεν το μετράω στα υπέρ του βιβλίου διότι δεν μπορώ να αναγνωρίσω τις προθέσεις της συγγραφέως. Ωστόσο, προτείνω εμείς να το δούμε και έτσι.
Ούτε σαν πεζογράφημα ωστόσο είναι απλό, ούτε σαν αστυνομικό μυθιστόρημα. Έχει ιδιαιτερότητες. Θέλω να πω, πως η πλοκή το έχει το αλάτι της, την έχει τη ζάχαρη της. Πάντως, στο τέλος δείχνει η συγγραφέας να αποφάσισε τελικά πως θα κλείσει πεζογραφικά. Πλήρωση και όχι κορύφωση. Γιατί στην πραγματικότητα, το βιβλίο είναι το βιβλίο του Γκίντερ και η συγγραφέας τηρεί τη μεγαλύτερη υπόσχεση της: τίποτα δεν μπαίνει σε τάξη, πάντοτε κάτι δεν κολλάει. Αν αυτό σας θυμίζει τη ζωή σας είναι γιατί έτσι έχουν τα πράγματα. Μου άρεσε το τέλος, με κάλυψε και οι εκκρεμότητες που ά��ησε, μου δίνουν χώρο να σκεφτώ.
Στα εσωτερικά του βιβλίου τώρα:
Η μοναξιά διέπεται απ’ την ελπίδα, όσο κι απ’ τα παιδιά της, την προσδοκία και την ψευδαίσθηση. Συχνά ορθώνει ένα τοίχο που δε μας επιτρέπει να βλέπουμε τον εαυτό μας ως αιτία για τα προσδοκώμενα που δεν έρχονται αλλά τους άλλους. Αρχικά μ’ εξόργισε ο Γκίντερ κι έπειτα αντιλήφθηκα πόσο ανθρώπινο και κατανοητό είναι να μην έχεις το χρόνο να βρεις τον εαυτό σου, επειδή κυνηγάς τους άλλους μέσα απ’ την απραξία, ή την επίδειξη σε άλλες περιστάσεις, ακόμη και ορίζοντας ανώτατες συμβολικές εκφράσεις που ποτέ δεν έρχονται, γιατί τα σταθμά σου οι άλλοι δε μπορούν να μυρίσουν τα νύχια τους, αν δεν τους δώσεις το κλειδί.
Πόσο απεριόριστο κακό μας κάνει η τηλεόραση με τα στερεότυπα που έχει καθιερώσει. Να κλείνεις τα μάτια και να λες έτσι είναι ο Άγγλος, έτσι ο Βραζιλιάνος, ο Έλληνας, ο Ινδός.
΄΄Από το καφέ πήγαινες με τα πόδια σπίτι, το χωριό ήταν μικρό. Οπότε όλοι προτιμούσαν να πιουν μερικές μπίρες παραπάνω, παρά να χρεωθούν το κόστος ενός ταξί ως την πόλη. Έτσι παντρεύονταν ντόπιες και παρέμεναν στον τόπο τους. Ωστόσο πριν φτάσουν σε αυτό το στάδιο, τα κορίτσια περνούσαν απ’ τον έναν στον άλλο. Αυτό είχε δημιουργήσει μια παράξενη αδελφικότητα μεταξύ τους με πολλούς άγραφους νόμους΄΄
΄΄- Ήθελα να ρωτήσω πόση ώρα χρειάζεται για να πάω από ‘δω στο αεροδρόμιο;
- Κάπου μιάμιση ώρα θα έλεγα. Πρωινή πτήση;
- Δέκα και τέταρτο.
- Τότε πρέπει να σηκωθείς νωρίς.
Ο Άιναρ του γύρισε την πλάτη και συνέχισε τη δουλειά του. Δεν ήταν ούτε φιλικός ούτε χαμογελαστός. Είχε μονίμως μια παρεξηγημένη έκφραση και δεν κοίταξε ούτε στιγμή τον Γκίντερ κατάματα.
- Εγώ θα ξεκινούσα κατά τις εφτά.
Ο Γκίντερ ένευσε καταφατικά και πλήρωσε. Προτιμότερο να ρωτήσει τον Άιναρ παρά να αποκαλύψει την άγνοια του στην υπάλληλο της SAS. Ο Άιναρ τον ήξερε και δε θα τον έφερνε σε δύσκολη θέση. Από την άλλη όμως απόψε κιόλας οι πάντες στο χωριό θα μάθαιναν για το ταξίδι του΄΄
Συλλαμβάνει εικόνες και τις μεταφέρει με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο, υπαρκτές του ασφυκτικού περιβάλλοντος που επιβάλλει τους δικούς του κανόνες. Πιστεύω πως όσοι έχουμε ζήσει στο ύπαιθρο ως ντόπιοι κι ακόμη περισσότερο ως ‘’εμιγκρέδες’’ αντιλαμβανόμαστε με ακρίβεια πόσο ευκρινής και ρεαλιστική είναι η εικόνα.
΄΄ Ούτε ο Γκίντερ τον συμπαθούσε. Βέβαια δεν της το χε πει γιατί ο Γκίντερ δεν έλεγε κακή κουβέντα για τους άλλους. Έτσι και δεν είχε κάτι καλό να πει απλώς δε μιλούσε. Όπως τότε που η Μαρί τον ρώτησε για τον καινούργιο υπάλληλο στη δουλειά. Ο αδελφός της είχε σηκώσει τα μάτια του από την εφημερίδα και είχε πει: << Καλά τα πάει ο Μπγιόρνσον >>. Έπειτα είχε γυρίσει στην εφημερίδα του και δεν είχε πει τίποτε άλλο. Από τις άλλες όμως μιλούσε με τις ώρες για τον ταξιτζή του χωριού. << Ο Κάλε Μος αγόρασε ταχυδρομικώς κερί για το αυτοκίνητο. Εξακόσιες κορώνες τα δυο κουτάκια. Απίστευτος άνθρωπος. Νομίζω ότι το αυτοκίνητο του έχει κάνει πεντακόσιες χιλιάδες χιλιόμετρα. Αλλά δεν του φαίνεται καθόλου. Πάω στοίχημα ότι το νανουρίζει το βράδυ >>. Ο Γκίντερ γελούσε και η Μαρί καταλάβαινε ότι συμπαθούσε πολύ τον Κάλε. Μιλούσε και για τον Ούλε Γκούνβαλ με το κατάστημα γενικού εμπορίου << Ο Ούλε υποφέρει από ημικρανίες. Τον κακομοίρη τον Γκούνβαλ >>!
Ο Γκίντερ δεν είναι αργόστροφος. Είναι σαν την Ευτυχία του Φλωμπέρ, καταφερτζού αλλά ωστόσο δεν κοινωνικοποιήθηκε ώστε το συναίσθημα να σκληραγωγηθεί με την τριβή και να αποκτηθεί τελικά αυτή η αποξενωτική απαθής κι εύστροφη ευγλωττία.
Ένα πολύ ανθρώπινο απόσπασμα:
΄΄- Κι εγώ έμενα κοντά στη μητέρα μου όπως κάνετε εσείς τώρα, είπε ο Σέγερ. Πέθανε πριν από δυο χρόνια. Προς το τέλος απλώς ήταν ξαπλωμένη εκεί ακίνητη, με μάτια καρφωμένα στο κενό. Δε με αναγνώριζε πια. Πάντα πίστευα όμως ότι με κάποιο τρόπο διαισθανόταν ότι ήμουν κοντά της. Ακόμα κι αν δεν καταλάβαινε πως ήμουν εγώ, διαισθανόταν ότι κάποιος ήταν στο προσκέφαλο της. Ήξερε πως δεν ήταν μόνη.
- Πώς περνούσατε το χρόνο σας, ρώτησε ο Γκίντερ
- Κουβέντιαζα με τον εαυτό μου για ένα σωρό πράγματα, χαμογέλασε ο Σέγερ. Άλλες φορές μιλούσα μ’ εκείνη κι άλλες με τον εαυτό μου. Σκεφτόμουν μεγαλόφωνα. Φεύγοντας είχα πραγματικά την αίσθηση ότι της είχα κάνει επίσκεψη. Ενώ αν κάθεσαι εκεί και δε λες κουβέντα, νιώθεις κατάθλιψη. Κοίταξε τον Γκίντερ. Αρχίστε να μιλάτε. Κανείς δε σας ακούει εδώ. Πείτε της για την Πούνα. Πείτε της όλα όσα συνέβησαν΄΄
Δίνει μια διέξοδο σ’ έναν άνθρωπο που στο έβγα του στον κόσμο πρώτα συνταράχθηκε και στην ουσία στέναξε. Ένας άνθρωπος όχι ρηχός, αλλά άμαθος στη συνάφεια του κόσμου, παραμένοντας ως τώρα με τον εαυτό του κυρίως και με την αίσθηση πως οι άλλοι δεν τον πλησιάζουν, χωρίς να ξέρει τον τρόπο, το κλειδί που έλεγα παραπάνω.
Η συγγραφέας έχει πράγματα να πει, ωστόσο υπάρχει μια αμηχανία που την κρατάει στον αφρό. Φόβος για ενδοσκόπηση; Ασαφής σκέψη που εμποδίζει και τη σαφήνεια του λόγου; Εμμονή με τη δημιουργία εικόνας;
Εντούτοις, το βιβλίο έχει αβίαστο ρυθμό και για την ακρίβεια, μου αρέσει ο ράθυμος τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται. Η γραφή είναι απλή, κατανοητή, προσιτή και συνάμα σε μεγάλα κομμάτια άχρωμη ή επιδερμική.
Λίντα:
Πολύ ενδιαφέρουσα εικόνα μακροσκοπικά και μικροσκοπικά, ο εξοστρακισμός της έφηβης που ταυτόχρονα αισθάνεται σα βάρος μια δεισιδαιμονία που υπονοείται περισσότερο και λιγότερο που λέγεται, επειδή είναι ακόμα παρθένα και έχει καταντήσει δαχτυλοδειχτούμενη ήδη προ του εξοστρακισμού προσπαθώντας να πείσει για το φαινομενικό αντίθετο. Διακατέχεται από πολύ έντονα συναισθήματα που αυτή της η έκφραση την αναγκάζει να διατηρεί έναν εσωτερικό εαυτό που κάποια στιγμή σκάει, απ’ την ανάγκη μιας μη αποστειρωμένης και ανοιχτής ζωής. Σε αυτά προσθέτουμε την απόρριψη, τις απορρίψεις και την πανταχού παρούσα χημεία, εδώ ως ηρεμιστικά που αποτελεί πλέον την εύκολη λύση σε όλα.
Η συγγραφέας συνθέτει στη Λίντα το αντικάτοπτρο του βασικού υπόπτου όπου έχουμε μια άλλη ψυχολογική χροιά ενός ανθρώπου με παντελή έλλειψη συναισθημάτων έξω από ‘κεινη του τι θα πει ο κόσμος, να προλάβω να είμαι παρών, να τους αναχαιτίσω. Μέσα σε όλα αυτά η υπερβολική οργή επειδή η επιθυμία εκτόνωσης δεν εκπληρώνεται ποτέ πραγματικά. Κοινή συνιστώσα και των δύο, η απόρριψη, υπαρκτή ή φόβος και η χρήση της ιστορίας και για τους δύο του παραμυθιού με τον Πέτρο και το λύκο. Ο ύποπτος κοινωνικά αποδεκτός αλλά όχι εξωστρεφής, δημοφιλής, το κορίτσι μονήρες με μια φήμη, ως μόνη όχι αποδοχή αλλά αναγνώριση απ’ το πλήθος. Ο ύποπτος, ως ο άνθρωπος μας που ξέρουμε. Το κορίτσι, αποπέμπεται διαρκώς κι αμείλικτα.
April 8, 2010
A totally absorbing & intriguing police procedural. The story begins with the unusual tale of a Norwegian traveling to India to find a bride! As the tale unfolds a thought provoking murder inquiry develops. The author writes with much care, intelligence & understanding of human nature. I found if I tried to read more quickly I missed important nuances.
July 14, 2025
Poona lernt in Indien einen Norweger kennen und ich hätte gerne auch jemanden getroffen, der mich vor diesem Buch warnt.
Was wie ein spirituell-verschrobener Culture-Clash-Roman klingt, entpuppt sich als wirres, schlecht konstruiertes Etwas, das streckenweise wirkt, als hätte ChatGPT im Fiebertraum mitgeschrieben…. wenn das Buch nicht schon im Jahr 2000 erschienen wäre.
Charaktere? So flach wie Pappteller. Handlung? Eher ein willkürlicher Zickzackkurs mit logischen Schlaglöchern!
Was wie ein spirituell-verschrobener Culture-Clash-Roman klingt, entpuppt sich als wirres, schlecht konstruiertes Etwas, das streckenweise wirkt, als hätte ChatGPT im Fiebertraum mitgeschrieben…. wenn das Buch nicht schon im Jahr 2000 erschienen wäre.
Charaktere? So flach wie Pappteller. Handlung? Eher ein willkürlicher Zickzackkurs mit logischen Schlaglöchern!
July 24, 2022
Buena, buena, buena y, cómo no, desoladora, para no perder la costumbre. Sejer, experto en interrogatorios (muy interesantes), dándolo todo y resoluciones del caso que, como nos tiene acostumbrados esta saga, no le sirven a nadie, ni de consuelo.
Personas a las que se destroza su oportunidad de ser felices, por un crimen absurdo que ni siquiera beneficia a su ejecutor y soluciones que no resuelven nada en el fondo, dejando a los que quedan con un claro futuro desangelado impregnado de una profunda tristeza desesperanzada e irreversible.
Personas a las que se destroza su oportunidad de ser felices, por un crimen absurdo que ni siquiera beneficia a su ejecutor y soluciones que no resuelven nada en el fondo, dejando a los que quedan con un claro futuro desangelado impregnado de una profunda tristeza desesperanzada e irreversible.
June 23, 2010
After having read When the Devil Holds the Candle, I knew I was in for something unusual when I picked up another of Karin Fossun's Inspector Sejer's books. This one, The Indian Bride, as did the earlier book, features action that takes place almost outside of Inspector's Sejer's investigation. Fossum succeeds in developing parallel narratives of Sejer and the character Gunder, who goes in search of a wife in India. Throughout the book, as in the earlier book, the reader always knows more than Inspector Sejer, who seems almost purposefully obtuse at times. This may strike one as strange until it becomes clear that murder investigations probably work that way in reality. It is only in Law and Order land that the detectives are ahead of the villain in every episode.
The conclusion of The Indian Bride is satisfying, but not in the ordinary way that murder mystery conclusions are satisfying. And one of the most satisfying aspects of the book is the unique cast of Norwegian characters who people the story.
The conclusion of The Indian Bride is satisfying, but not in the ordinary way that murder mystery conclusions are satisfying. And one of the most satisfying aspects of the book is the unique cast of Norwegian characters who people the story.
December 10, 2015
When will I learn not to rent audios for Nordic crime fiction? I hope that I’m not ethnocentric, but I couldn’t keep the foreign sounding names for these Norwegian characters (and towns) straight in my head. I became frustrated, which diminished my enjoyment of this story. I’ve no doubt that it is a better novel that my rating indicates.
February 11, 2025
Calling Out for You is the 5th book in the Inspector Sejer mystery series by Norwegian author, Karin Fossum. It's the 2nd book I've read in this interesting series.
Gunder Jomann is an elderly bachelor who works as a salesman in a hardware / agriculture type shop. His main friend is his married sister, Marie, who gives him a book about the world. Gunder decides to travel to India in the hopes he will meet a woman he can marry. On his vacation to India, he meets a waitress, Poona. They fall in love and marry. Gunder makes arrangements for Poona to travel to Norway where he will pick her up at the airport and take her back to Elvestad where they would make a life together.
The day Gunder was to go to the airport to meet Poona, his sister Marie is in a car collision and taken to the hospital in a coma. Since her husband is out of town, Gunder makes arrangements with the local taxi driver to go pick Poona up. Kalle arrive at the airport but Poona isn't there. Later that same night, a body is discovered in a field just a few miles from Gunder's home, dead with her face terribly beaten.
Inspector Sejer and his assistant Skarre arrive in Elvestad to conduct the investigation into her murder. It makes for a fascinating story, moving between, Sejer, Skarre and the various suspects and witnesses. Each and every character is interesting and well developed. The little town holds its secrets and gossips. You've got the young woman who witnesses the car near the murder site and develops strange feelings for Skarre. There is the pub owner who has Poona's suitcase. Or the old man who lives next to the field and is afraid to speak out about what he's seen.
It's an excellent personal study as well as an interesting mystery. The ending wasn't totally satisfactory but that's probably because I do prefer my mysteries cut and dried whereas this leaves things a bit open. But still an entertaining read. (3.5 stars)
Gunder Jomann is an elderly bachelor who works as a salesman in a hardware / agriculture type shop. His main friend is his married sister, Marie, who gives him a book about the world. Gunder decides to travel to India in the hopes he will meet a woman he can marry. On his vacation to India, he meets a waitress, Poona. They fall in love and marry. Gunder makes arrangements for Poona to travel to Norway where he will pick her up at the airport and take her back to Elvestad where they would make a life together.
The day Gunder was to go to the airport to meet Poona, his sister Marie is in a car collision and taken to the hospital in a coma. Since her husband is out of town, Gunder makes arrangements with the local taxi driver to go pick Poona up. Kalle arrive at the airport but Poona isn't there. Later that same night, a body is discovered in a field just a few miles from Gunder's home, dead with her face terribly beaten.
Inspector Sejer and his assistant Skarre arrive in Elvestad to conduct the investigation into her murder. It makes for a fascinating story, moving between, Sejer, Skarre and the various suspects and witnesses. Each and every character is interesting and well developed. The little town holds its secrets and gossips. You've got the young woman who witnesses the car near the murder site and develops strange feelings for Skarre. There is the pub owner who has Poona's suitcase. Or the old man who lives next to the field and is afraid to speak out about what he's seen.
It's an excellent personal study as well as an interesting mystery. The ending wasn't totally satisfactory but that's probably because I do prefer my mysteries cut and dried whereas this leaves things a bit open. But still an entertaining read. (3.5 stars)
April 29, 2017
Тази авторка определено ми се утвърждава като любима!
Книгата е много добре написана, в типичната скандинавска атмосфера. Чете се леко и приятно. Тук не е наблегнато на социалния елемент, както в другите подобни книги, а по-скоро на ролята на случайността в живота.
Краят е доста отворен, кара те да мислиш и да разсъждавваш относно убиеца, да не кажа, че направо се учудих как свърши и дали не липсват страници накрая ...
Този път, слава Богу, нямаше изцепки и коректорски бисИри
Препоръчвам книгата! Много съм доволна, че я прочетох!
Книгата е много добре написана, в типичната скандинавска атмосфера. Чете се леко и приятно. Тук не е наблегнато на социалния елемент, както в другите подобни книги, а по-скоро на ролята на случайността в живота.
Краят е доста отворен, кара те да мислиш и да разсъждавваш относно убиеца, да не кажа, че направо се учудих как свърши и дали не липсват страници накрая ...
Този път, слава Богу, нямаше изцепки и коректорски бисИри
Препоръчвам книгата! Много съм доволна, че я прочетох!
December 6, 2024
رواية مشوقة، ولكن .. يَعِيبُها النهاية المفتوحة.
January 22, 2016
I'll only say that I had a difficult time putting it down. My husband's review sums it up well:
"There was a touch of guilt in everyone, which put them in a bad light, sometimes quite undeservedly. The ruthlessness of it, digging into other people's lives, was the part of the job he disliked most."
Karin Fossum's Nordic noir hero Inspector Sejer is back to delve into the lives of the 2,000 souls in Elvestad, a Norwegian village so interested in protecting one another that the truth of a brutal crime would never surface but for Sejer's persistence. The town comes to see how their own slow, steady, dependable Gunder Jomann really did the unimaginable and traveled to India where he met and married Poona Bai. Now with her tragically and savagely killed, everyone has seen something they don't want to share with investigators lest they get the wrong idea.
This uncommonly good work of detective fiction is at its best in the the author's attention to the inner life of the people that populate the village, like this observation of a mother and her grown son:
"Sejer was reminded of curling. The mother was like a broom, the way she swept potential obstacles away from her son's path so that he would slide effortlessly straight into the goal. He had seen it many times."
The details of the mystery are left a bit untidy, defying neat conclusions that wrap up every action and motive. The Indian Bride is all the more finely crafted for these complications and uncertainties.
"There was a touch of guilt in everyone, which put them in a bad light, sometimes quite undeservedly. The ruthlessness of it, digging into other people's lives, was the part of the job he disliked most."
Karin Fossum's Nordic noir hero Inspector Sejer is back to delve into the lives of the 2,000 souls in Elvestad, a Norwegian village so interested in protecting one another that the truth of a brutal crime would never surface but for Sejer's persistence. The town comes to see how their own slow, steady, dependable Gunder Jomann really did the unimaginable and traveled to India where he met and married Poona Bai. Now with her tragically and savagely killed, everyone has seen something they don't want to share with investigators lest they get the wrong idea.
This uncommonly good work of detective fiction is at its best in the the author's attention to the inner life of the people that populate the village, like this observation of a mother and her grown son:
"Sejer was reminded of curling. The mother was like a broom, the way she swept potential obstacles away from her son's path so that he would slide effortlessly straight into the goal. He had seen it many times."
The details of the mystery are left a bit untidy, defying neat conclusions that wrap up every action and motive. The Indian Bride is all the more finely crafted for these complications and uncertainties.
February 9, 2022
جريمة العروس الهندية
ل كارين فوسم
ترجمة هند عادل
تبدأ الرواية على أحد الشباب الذي يصل إلى منزله فيتعارك مع كلبه الحبيب وتظل الأم تراقبهما من النافذة..
أن يحلم أحدهم بالزواج من امرأة هندية لمجرد أنه رأى كتاب عن شعوب العالم ولفتت نظره صورة لامرأة هندية جميلة، فهذا شيء عجيب، وأن يسافر وهو في بدايات عقده السادس للبحث عنها فهذا أعجب.. وهو الذي لم يكن يعلم أن بومباي أصبح اسمها مومباي منذ عام ١٩٩٥..
يسافر جوندر يومان النرويجي إلى الهند بعدما قنط في الارتباط بامرأة نرويجية،
❞ ستكون أفضل مصادفة أن يقابل هناك امرأة مسيحية وتتحدث الإنجليزية. لا يهم إن كانت شابةً أم عجوزًا. لا يتوقع الإنجاب، فهو ليس طموحًا إلى هذه الدرجة. لكن إن كان لديها طفل فسيعتبره جزءًا من الصفقة. قد يضطر إلى التفاوض هناك ❝
تعلق جوندر بأول امرأة هندية التقاها، عاملة المطعم، حتى أنه فكر في تقويم اعوجاج أسنانها البارزة وكأنه قرر الزواج بها ..
بالفعل يتزوج منها ويسافر عائدًا إلى قريته على أن تلحق به، ويوم وصولها يحدث حادث فظيع لاخته يفقدها الوعي ويضعها الأطباء على جهاز التنفس الصناعي ويقع في ورطة، أخته في حالة خطرة وزوجته على وصول إلى المطار !!
ولكنه لم يلتقيها..
ومن هنا تبدأ مغامرتنا .. وسنجد سيير المفتش الذي كان بطلًا لروايات الكاتبة سابقًا ..
تعرفت على كثير من العادات القروية بالنرويج وأسلوب الحياة والطعام وغيرهم..
يعجبني نمط الروايات هذه وما يعجبني أكثر أن مترجمته هي هند عادل التي ترجمت أعمال صينية وتركية وها هي اليوم تترجم عملًا نرويجيًا .. وبالطبع هي تترجم هذه الأعمال بعد ترجمتها إلى الإنجليزية ..
#نو_ها
ل كارين فوسم
ترجمة هند عادل
تبدأ الرواية على أحد الشباب الذي يصل إلى منزله فيتعارك مع كلبه الحبيب وتظل الأم تراقبهما من النافذة..
أن يحلم أحدهم بالزواج من امرأة هندية لمجرد أنه رأى كتاب عن شعوب العالم ولفتت نظره صورة لامرأة هندية جميلة، فهذا شيء عجيب، وأن يسافر وهو في بدايات عقده السادس للبحث عنها فهذا أعجب.. وهو الذي لم يكن يعلم أن بومباي أصبح اسمها مومباي منذ عام ١٩٩٥..
يسافر جوندر يومان النرويجي إلى الهند بعدما قنط في الارتباط بامرأة نرويجية،
❞ ستكون أفضل مصادفة أن يقابل هناك امرأة مسيحية وتتحدث الإنجليزية. لا يهم إن كانت شابةً أم عجوزًا. لا يتوقع الإنجاب، فهو ليس طموحًا إلى هذه الدرجة. لكن إن كان لديها طفل فسيعتبره جزءًا من الصفقة. قد يضطر إلى التفاوض هناك ❝
تعلق جوندر بأول امرأة هندية التقاها، عاملة المطعم، حتى أنه فكر في تقويم اعوجاج أسنانها البارزة وكأنه قرر الزواج بها ..
بالفعل يتزوج منها ويسافر عائدًا إلى قريته على أن تلحق به، ويوم وصولها يحدث حادث فظيع لاخته يفقدها الوعي ويضعها الأطباء على جهاز التنفس الصناعي ويقع في ورطة، أخته في حالة خطرة وزوجته على وصول إلى المطار !!
ولكنه لم يلتقيها..
ومن هنا تبدأ مغامرتنا .. وسنجد سيير المفتش الذي كان بطلًا لروايات الكاتبة سابقًا ..
تعرفت على كثير من العادات القروية بالنرويج وأسلوب الحياة والطعام وغيرهم..
يعجبني نمط الروايات هذه وما يعجبني أكثر أن مترجمته هي هند عادل التي ترجمت أعمال صينية وتركية وها هي اليوم تترجم عملًا نرويجيًا .. وبالطبع هي تترجم هذه الأعمال بعد ترجمتها إلى الإنجليزية ..
#نو_ها
February 1, 2010
I have to admit a tiny tear escaped my eye on the last page of The Indian Bride. A 50-something Norwegian tractor salesman, goodnatured and a bit of a simpleton, goes to India to procure himself a wife. She flies to Norway but he can't meet her at the airport due to unforeseen circumstances, whereupon she is violently killed in a field. Near the end of the book her Indian brother comes to Norway to claim her body, and brings with him a letter she has written him explaining why she married this man, anticipating the resistance he would feel. It takes the tractor salesman a few days to get the letter translated, and the book ends with it.
Fossum's Inspector Sejer is very appealing, in the mode of Dalgliesh and Lewis. He likes Judy Garland (but don't read too much into that). His relationship with his deputy, Jacob Skarre, is very similar to that between Inspector Lewis and Detective Sergeant Hathaway. He eats prawn sandwiches (who knew there was such a thing?). This was my favorite sentence from the book:
"He's the right man and you know it," he said tersely, harpooning a prawn with his fork.
Fossum's Inspector Sejer is very appealing, in the mode of Dalgliesh and Lewis. He likes Judy Garland (but don't read too much into that). His relationship with his deputy, Jacob Skarre, is very similar to that between Inspector Lewis and Detective Sergeant Hathaway. He eats prawn sandwiches (who knew there was such a thing?). This was my favorite sentence from the book:
"He's the right man and you know it," he said tersely, harpooning a prawn with his fork.
April 26, 2015
Whilst ostensibly a police procedural, Calling Out For You has a somewhat different approach to most books in the sub-genre, focusing as much on the local community and how it reacts to a heinous crime in its midst as it does on the investigation. The result is a narrative strongly focused on exploring various characters and their interactions and the themes of uncertainty, doubt, suspicion and loyalty. Fossum nicely plays the heartstrings with respect to the doomed relationship between Gunder and Poona, and the tale has a strong emotional register throughout. Inspector Sejer is a reflexive policeman who steadily goes about his work, trying to build a case with limited evidence and cooperation. The scenes where he interviews a suspect are particularly nicely done, illustrating the subtleties of his approach. Overall, an engaging and unsettling read that provides some degree of closure, but leaves the reader with thoughtful questions to ponder.
April 20, 2014
This was a really wonderfully different type of book to read. It was more a character study of the people of a town where a young Indian woman is brutally murdered for no apparent reason, and the reactiion of the people who are marginally or directly involved with contact with her and the man who married her and brought her to this place. I found myself caught up in the distinct loneliness of these individuals and their seeming inability to empathize or relate to each other as most would expect given this set of circumstances. It was a fascinating read and the ending was completely satisfying to me.
April 29, 2015
The fourth book in the Inspector Sejer mystery series. I really, really liked this book...but not as much as the first three, because the ending left things a little unresolved. In this book, a Norwegian man travels to India to find a bride. He does - but when she comes to Norway, she is brutally murdered. Who in this small town could have done such a thing? Very interesting. Karin Fossum sure knows how to spin a good tale - and how to make her characters very intricate and alive. I highly recommend this book.
October 21, 2016
This Fossum's book doesn't contain the suspence that the scandinavian crime literature has used used us to. It doesn't the tension of "who did it". On the other hand though, it has some positive characteristics. One of them is the beautiful description of the landscape. Especially of the place where the crime was commited.Another worth mentioning trait of the book is the description of the psychology of the people who happen to live in close society, where the secrets ( and even the personal daily habits of people ) aren't secret to anyone.
On the whole though, it was a pretty boring book.
On the whole though, it was a pretty boring book.
July 6, 2019
Una buena historia, con giros inesperados y un final que no me gusto pero comprendo el efecto que busca la autora causar en sus lectores.
A good story, with unexpected twists and an ending that I did not like but I understand the effect that the author seeks to cause in its readers.
A good story, with unexpected twists and an ending that I did not like but I understand the effect that the author seeks to cause in its readers.
October 27, 2016
Leste den på ungdomskolen. Husket den godt; den gjorde inntrykk. Har repeterte den nå som lydbok lånt på biblioteket. Favoritt!
Displaying 1 - 30 of 764 reviews