What do you think?
Rate this book
O crepúsculo e as formigas
É o intre do crepúsculo. Agora é cando morre a lus e os perfiles das cousas deixan de ser concretos. Achego a miña cara á fiestra, aos vidrios da fiestra, e vexo a rúa longa, ateigada de xente informe, coma un carreiro de formigas que fervera estreitamente, escuramente. Os homes son coma formigas, na vila sen nome. E eu, ni ste intre do crepúsculo, véxoos desdebuxados, esvaídos, pois o alento da miña boca vai embazando progresivamente o cristal que se interpón antre os homes e a miña ollada.
120 pages, Paperback
First published January 1, 1961
5 people are currently reading
138 people want to read
About the author
Xosé Luís Méndez Ferrín
51 books17 followersÉ un político e escritor galego amplamente recoñecido como un dos referentes da literatura galega contemporánea; é membro da Real Academia Galega desde o 30 de setembro de 2000, da cal é presidente dende o 23 de xaneiro de 2010.
De neno viviu na casa materna na rúa da Reza de Ourense. O seu pai, Venancio Méndez Feijóo, era fillo dun comerciante de Vilanova dos Infantes; e a súa nai, María Ferrín Novoa, era filla do mestre e xornalista Ángel Ferrín Moreiras. Na cidade de Ourense fixo o primeiro curso de Bacharelato, e en 1949 trasladouse coa súa familia a Pontevedra, onde rematou os estudos de grao medio no Instituto da cidade. Nesa etapa foi tomando conciencia da realidade lingüística e cultural e do papel que o galeguismo de preguerra, coa silenciada figura de Castelao ao fondo, desempeñara na reconstrución nacional. Alí formouse na biblioteca de Andrés e Jesús Muruais, e publicou os seus primeiros textos na revista Litoral co pseudónimo de Laín Feixoo.
En 1955 a súa familia trasladouse a Vigo, e el foi estudar Filosofía e Letras na Universidade de Santiago de Compostela. Alí tomou contacto co galeguismo cultural nucleado na Editorial Galaxia en torno á figura de Ramón Piñeiro, pero non tardou en reclamar unha nova articulación da oposición política ao franquismo e do propio nacionalismo, o que provocou a súa expulsión, xunto con outros mozos, do Consello da Mocedade. En 1956 foi primeiro premio de poesía nas Festas Minervais de Santiago. En 1957 foi vivir a Madrid e tres anos despois licenciouse en Filoloxía Románica. Nesta cidade mantivo estreito contacto cos focos galeguistas e de esquerda alí localizados. Así, en 1958, creouse o grupo Brais Pinto, constituído en torno á editorial do mesmo nome. En 1961 seguiu un curso de cultura inglesa na Universidade de Oxford, e entre 1963 e 1965 fixo diversas viaxes por Europa. Tras facer o servizo militar nas illas Canarias, entre 1962 e 1964 foi mestre no Colexio Fingoi de Lugo, até que en 1965 obtivo a Cátedra de Lingua e literatura Española do Instituto Santa Irene de Vigo instalándose finalmente nesa cidade.
Debido á súa actividade política foi procesado en tres ocasións -a última, cando xa estaban en vigor as institucións democráticas españolas-, sufrindo torturas e varios ingresos no cárcere.[Cómpre referencia] Durante a súa estancia no penal de El Dueso (Cantabria) escribiu Retorno a Tagen Ata e Antón e os inocentes.
Recentemente xubilou e retirouse do seu posto de profesor de literatura no Instituto Santa Irene. Tamén é columnista no xornal Faro de Vigo e dirixe a revista de pensamento crítico A Trabe de Ouro, que ten marcado de xeito notábel na última década o devir da nosa cultura coa difusión de problemas e investigacións sobre cuestións diversas con aproximacións interdisciplinares e baixo unha dupla perspectiva nacional e universal. Ferrín é membro da Real Academia Galega e Doutor Honoris Causa pola Universidade de Vigo. É Doutor en Filoloxía.
Xosé Luís Méndez Ferrín foi proposto ó Premio Nobel de Literatura pola Asociación de Escritores en Lingua Galega. Foi galardoado con moitos premios coma o Premio da Crítica, Premio da Crítica Española, Premio da Crítica de Galicia, Premio Losada Diéguez ou o Premio Eixo Atlántico. No 2008 recibiu o Premio Nacional de Literatura, que integra os Premios Nacionais da Cultura Galega.
Xa en 1958 formaba parte do grupo plástico-literario Brais Pinto, de tendencia nacionalista e moi influído pola estética beat. Nas súas viaxes por Francia e Inglaterra tomou contacto co marxismo, un feito transcendental para a súa biografía mais tamén para a evolución do nacionalismo galego na segunda metade do século XX. En sintonía con exiliados coma Luís Soto, Méndez Ferrín xulgou única saída posible para a Galicia contemporánea a fusión entre galeguismo radical e marxismo-leninismo, consonte os movementos de liberación nacional que triunfaban en Cuba, Vietnam ou Alxeria. Este proceso ideolóxico culminou, en 1964, na creación da Unión
De neno viviu na casa materna na rúa da Reza de Ourense. O seu pai, Venancio Méndez Feijóo, era fillo dun comerciante de Vilanova dos Infantes; e a súa nai, María Ferrín Novoa, era filla do mestre e xornalista Ángel Ferrín Moreiras. Na cidade de Ourense fixo o primeiro curso de Bacharelato, e en 1949 trasladouse coa súa familia a Pontevedra, onde rematou os estudos de grao medio no Instituto da cidade. Nesa etapa foi tomando conciencia da realidade lingüística e cultural e do papel que o galeguismo de preguerra, coa silenciada figura de Castelao ao fondo, desempeñara na reconstrución nacional. Alí formouse na biblioteca de Andrés e Jesús Muruais, e publicou os seus primeiros textos na revista Litoral co pseudónimo de Laín Feixoo.
En 1955 a súa familia trasladouse a Vigo, e el foi estudar Filosofía e Letras na Universidade de Santiago de Compostela. Alí tomou contacto co galeguismo cultural nucleado na Editorial Galaxia en torno á figura de Ramón Piñeiro, pero non tardou en reclamar unha nova articulación da oposición política ao franquismo e do propio nacionalismo, o que provocou a súa expulsión, xunto con outros mozos, do Consello da Mocedade. En 1956 foi primeiro premio de poesía nas Festas Minervais de Santiago. En 1957 foi vivir a Madrid e tres anos despois licenciouse en Filoloxía Románica. Nesta cidade mantivo estreito contacto cos focos galeguistas e de esquerda alí localizados. Así, en 1958, creouse o grupo Brais Pinto, constituído en torno á editorial do mesmo nome. En 1961 seguiu un curso de cultura inglesa na Universidade de Oxford, e entre 1963 e 1965 fixo diversas viaxes por Europa. Tras facer o servizo militar nas illas Canarias, entre 1962 e 1964 foi mestre no Colexio Fingoi de Lugo, até que en 1965 obtivo a Cátedra de Lingua e literatura Española do Instituto Santa Irene de Vigo instalándose finalmente nesa cidade.
Debido á súa actividade política foi procesado en tres ocasións -a última, cando xa estaban en vigor as institucións democráticas españolas-, sufrindo torturas e varios ingresos no cárcere.[Cómpre referencia] Durante a súa estancia no penal de El Dueso (Cantabria) escribiu Retorno a Tagen Ata e Antón e os inocentes.
Recentemente xubilou e retirouse do seu posto de profesor de literatura no Instituto Santa Irene. Tamén é columnista no xornal Faro de Vigo e dirixe a revista de pensamento crítico A Trabe de Ouro, que ten marcado de xeito notábel na última década o devir da nosa cultura coa difusión de problemas e investigacións sobre cuestións diversas con aproximacións interdisciplinares e baixo unha dupla perspectiva nacional e universal. Ferrín é membro da Real Academia Galega e Doutor Honoris Causa pola Universidade de Vigo. É Doutor en Filoloxía.
Xosé Luís Méndez Ferrín foi proposto ó Premio Nobel de Literatura pola Asociación de Escritores en Lingua Galega. Foi galardoado con moitos premios coma o Premio da Crítica, Premio da Crítica Española, Premio da Crítica de Galicia, Premio Losada Diéguez ou o Premio Eixo Atlántico. No 2008 recibiu o Premio Nacional de Literatura, que integra os Premios Nacionais da Cultura Galega.
Xa en 1958 formaba parte do grupo plástico-literario Brais Pinto, de tendencia nacionalista e moi influído pola estética beat. Nas súas viaxes por Francia e Inglaterra tomou contacto co marxismo, un feito transcendental para a súa biografía mais tamén para a evolución do nacionalismo galego na segunda metade do século XX. En sintonía con exiliados coma Luís Soto, Méndez Ferrín xulgou única saída posible para a Galicia contemporánea a fusión entre galeguismo radical e marxismo-leninismo, consonte os movementos de liberación nacional que triunfaban en Cuba, Vietnam ou Alxeria. Este proceso ideolóxico culminou, en 1964, na creación da Unión
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 19 of 19 reviews
April 20, 2020
Curtiños todos, directos ao gran, nada de lerias.
April 26, 2020
Relatos breves, agudos, incisivos.
May 1, 2025
honestamente gustoume moito
February 13, 2022
1.- El tonito de existencialismo tremendista entre Camus (uno de los relatos es prácticamente una reescritura del principio de El Extranjero), Beckett y el realismo sucio no ha envejecido muy bien
2.- El tratamiento de los personajes femeninos ha envejecido rematadamente mal
3.- Está muy bien escrito. Ferrín es uno de esos escasísimos autores que saben armonizar a la perfección la forma y el contenido. Otro tema es que el contenido sea más o menos interesante en la actualidad (remito a los puntos 1 y 2)
4.- Por alguna razón me recuerda muchísimo en temas y estilo a la Liliana Colanzi de Nuestro mundo muerto, lo cual es quite disturbing
2.- El tratamiento de los personajes femeninos ha envejecido rematadamente mal
3.- Está muy bien escrito. Ferrín es uno de esos escasísimos autores que saben armonizar a la perfección la forma y el contenido. Otro tema es que el contenido sea más o menos interesante en la actualidad (remito a los puntos 1 y 2)
4.- Por alguna razón me recuerda muchísimo en temas y estilo a la Liliana Colanzi de Nuestro mundo muerto, lo cual es quite disturbing
November 8, 2025
Ranking dos relatos:
1. Un chinche durme no teito.
2. A cabeza fendida.
3. O cadro asasinado.
4. O Suso.
5. Os homes e a morte.
6. A casa azul.
7. Duas cartas a Lou.
8. Ramil, Ramil, vas morrer Ramil.
9. Boas noites, Eire.
10. Diario.
1. Un chinche durme no teito.
2. A cabeza fendida.
3. O cadro asasinado.
4. O Suso.
5. Os homes e a morte.
6. A casa azul.
7. Duas cartas a Lou.
8. Ramil, Ramil, vas morrer Ramil.
9. Boas noites, Eire.
10. Diario.
March 24, 2021
Non podo explicar o moitísimo que disfrutei desta lectura, relatos curtos, claros e que se centran na temática do medo e a violencia (a escuridade).
Só houbo unha historia que non me acabou de convencer, pero o resto... Simplemente increíbles. O estilo da prosa é simple e, incluso, repetitiva. Aínda así, creo que exactamente por esa razón, faise agradable a lectura.
Os meus relatos favoritos foron:
"Os homes e a noite"
"Unha chinche durme no teito"
"A casa azul"
Só houbo unha historia que non me acabou de convencer, pero o resto... Simplemente increíbles. O estilo da prosa é simple e, incluso, repetitiva. Aínda así, creo que exactamente por esa razón, faise agradable a lectura.
Os meus relatos favoritos foron:
"Os homes e a noite"
"Unha chinche durme no teito"
"A casa azul"
May 24, 2023
Un dos grandes pendentes. Gustoume, aínda que non tanto como contaba. Case que quedo coa maior orixinalidade de "Elipsis e outras sombras", pero prefiro o estilo deste.
O relato sobre Gustavo Comesaña e a Mari é moi bo. "Dúas cartas a Lou" resultoume perturbador, é como ver unha escena de Penny Dreadful salvaxe e "Os homes e a noite" ten unha intensidade case cinematográfica, como o do Suso.
O relato sobre Gustavo Comesaña e a Mari é moi bo. "Dúas cartas a Lou" resultoume perturbador, é como ver unha escena de Penny Dreadful salvaxe e "Os homes e a noite" ten unha intensidade case cinematográfica, como o do Suso.
May 10, 2020
Todo Santiago comenta a tardanza do suicidio. Un estudante en Compostela pode optar por xogar ao chinchón, beber moito ou suicidarse.
Não gostei del tanto como agardaba...
Meus favoritos, por orde:
O crepúsculo e as formigas
Unha chinche durme no teito
O Suso.
Não gostei del tanto como agardaba...
Meus favoritos, por orde:
O crepúsculo e as formigas
Unha chinche durme no teito
O Suso.
March 17, 2022
a verdade é que superou as miñas expectativas
February 5, 2023
3/10
A pesar do seu parecido con “Erros e Tánatos” (libro que disfrutei), este non o soportei nada. Lectura totalmente indiferente e que non volvería repetir
A pesar do seu parecido con “Erros e Tánatos” (libro que disfrutei), este non o soportei nada. Lectura totalmente indiferente e que non volvería repetir
December 28, 2023
Lectura obligatoria escolar y aburrida . Me la leí rápido y corriendo y sin más.
March 7, 2024
Relación d amor-odio con este librin
September 3, 2024
what a universidade de santiago de compostela does to a motherfucker
September 9, 2024
cuando era adolescente estaba obsesionada con este libro, quiero releerlo para ver cómo me siento ahora al respecto.
February 8, 2025
ma-matilde?
February 25, 2025
os que máis me gustaron foron: a cabeza fendida, a chinche durme no teito e o cadro asasino
April 20, 2025
libro corto y con relatos rápidos de leer, a veces algo liosos. ambiente misterioso y el rollo de los animales da terra moi interesante
June 14, 2025
Pondríalle 3.5, algúns relatos gustáronme moito pero outros parecéronme algo esquizos de máis
Displaying 1 - 19 of 19 reviews