Smaltová Medúza

Πρωτοσπαθάριος Λέων #3

by Panagiotis A. Agapitos, Markéta Kulhánková (Translator)

Třetí z řady historických detektivek řeckého autora Panagiotise Agapitose přivádí hlavního hrdinu, velvyslance císařského dvora Leona, na poloopuštěný ostrov Skyros. Než je jeho bouří poškozená loď opravena, ujme se Leon vyšetrování záhadné smrti mladého stavitele. Pár dní nato je objeveno další, hrozivě znetvořené tělo. Setkání s archaickým světem egejského ostrova Leona znovu donutí přehodnotit svůj názor na právo, lásku a umění. Navíc musí čelit neznámé minulosti vlastní rodiny.

Genres: Historical Fiction, Mystery, Fiction

248 pages, Hardcover

First published January 1, 2009

About the author

See also Παναγιώτης Αγαπητός

Reviews

[John Makantasis · Rating 4 out of 5]

Σε βάζει στο κλίμα της εποχής, όμορφες λεπτομέρειες κ για τα βιβλία που έχω διαβάσει αρκετά ξεχωριστό. Αστυνομικό στην εποχή του Βυζαντίου, ωραία σύλληψη!!! Δομημένος χαρακτήρας του ήρωα περιγραφές με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και ταυτόχρονα σεβάσμια αυστηρότητα ( σαν τοιχογραφία της Αγίας Σοφίας) ΑΛΛΑ κάπως διεκπεραιωτικο στο τέλος.

[Katerina · Rating 3 out of 5]

Αρχικώς να αναφέρω πως μου άρεσαν οι εκδόσεις. Επιτέλους ένα βιβλίο που δεν θεωρεί πως όλοι έχουμε πρεσβυωπία, ούτε πως τα πυκνά γράμματα και τα μικρά περιθώρια είναι κακόγουστα. Επίσης μου άρεσε το πολυτονικό.

Τώρα στα πιο ουσιαστικά πρόκειται για ελαφρώς μακρυσκελές βιβλίο που όμως δεν κάνει κοιλιά. Ο πρωτοσπαθάριος Λέων βρίσκεται στην Σκύρο λόγω καταιγίδας κατά την επιστροφή του στην Κωνσταντινούπολη και εκεί καλείται να εξιχνιάσει δύο ατυχήματα ή φόνους, που μπορεί να συνδέονται μεταξύ τους μπορεί και όχι. Ο πρώτος νεκρός είναι ο ανιψιός του πρώτομάστορα και ο δεύτερος ο τρανός τοπάρχης. Οι χαρακτήρες σκιαγραφούνται δυνατά και δεν είναι πάντα ξεκάθαρο ποιος είναι οκαλός και ποιός είναι ο κακός. Ο ίδιος ο πρωτοσπαθάριος θα ανακαλύψει καλύτερα τον εαυτό του. Μια αίσθηση πως οι χαρακτήρες είναι πολλοί και την ίδια στιγμή λίγοι. Λίγοι καθώς η ιστορία πηγαίνει πίσω πολλά χρόνια και καταλήγει σε δύο οικογένειες βασικά και πολλοί όταν αποκαλύπτεται η λύση. Βρήκα την εξήγηση του δεύτερου θανάτου εντελώς εξοπραγματική και υπερβολική. Τρομερή δολοπλοκία. Και επίσης δεν κατάλαβα τελείως την τιμωρία των ενόχων. Αλλά ο συγγραφέας κάνει καταπληκτική δουλειά στους χαρακτήρες των ανθρώπων. Περίπλοκα συναισθήματα και αλληλεπιδράσεις μεταξύ των χαρακτήρων. Καλή προσπάθεια.

[Emily · Rating 3 out of 5]

Ευχάριστο ανάγνωσμα καλοκαιριού.
Συμπαθής ο ήρωας μέσα στη μοναξιά και στα αξιώματα του ... Ξωκείλει με τον αυτοκρατορικό δρώμονα έρμαιο μιας καταιγίδας, στη Σκύρο και αναγκάζεται να ενσωματωθεί για λίγο στη ζωή του νησιού προσπαθώντας να λύσει το μυστήριο δύο θανάτων.
Ο Λέων έχει προτερήματα όπως η μεγαλοθυμία και η φιλανθρωπία, είναι εύστροφος, δίκαιος και καλλιεργημένος, πιστεύει στη φιλία και στον έρωτα. Βιώνει την κατάθλιψη του, αναρωτιέται πού βαδίζει, αντιμετωπίζοντας τη δική του κρίση της μέσης ηλικίας και λαμβάνει τις απαντήσεις που τόσο επιθυμεί σχετικά με την ιστορία της οικογένειας του.
Το ενδιαφέρον από την ιστορία ήταν αυτό που συναντά κάποιος σε κάθε εποχή και τόπο : όσο μικρό και να είναι ένα μέρος, κάποιος θα κοιμάται με κάποια κάτω από τη μύτη όλων, κάποια παντρεμένη θα κάνει ένα μπασταρδάκι με κάποιον που θα το μεγαλώσει ο ανύποπτος σύζυγος, κάποια θα έχει εραστή, κάποιος αγαπάει κάποιαν άλλη αλλά παντρεύεται αυτή που θα του πει η μαμά του κοκ....

[Vasilis Kalandaridis · Rating 4 out of 5]

Ο Αγαπητός ειναι καθηγητής Βυζαντινολόγος και ετςι ειναι λογικό που εχει αποδώσει τελεια το κλίμα της εποχής.Η ιςτορια εχει ενδιαφέρον κι ο ήρωας αρκετά καλός.Ισως υπερβολικά καλός για τα γούστα μου.Εχω φάει τον τόπο να βρω το πρώτο βιβλιο της σειράς,Το εβενινο Λαούτο,αλλά τζίφος.Θα συνεχίσω να το ψάχνω όμως.

[Πάνος Τουρλής · Rating 4 out of 5]

Και ναι ο Παναγιώτης Αγαπητός έγραψε και τρίτο μυθιστόρημα μυστηρίου. Το διάβασα σε μια μέρα. Η γραφή, το στυλ, η πλοκή δεν χάνουν ούτε πόντο από όσα έχει γράψει ήδη ο συγγραφέας. Συνεχίζει ακατάπαυστα να μας μυεί στον κόσμο του Βυζαντίου χωρίς ποτέ να είναι τα κείμενά του κουραστικά, λεπτολόγα ή «διδακτικά» με τη στενή έννοια του όρου.

Σκύρος, Νοέμβριος του 835. Ο Λέων, μετά από αποτυχημένη πρεσβεία στην Κρήτη, επιστρέφοντας στην Κωνσταντινούπολη, πέφτει σε τρικυμία και το πλοίο του προσαράζει στη Σκύρο. Μέχρι να επιδιορθωθούν οι ζημιές ο Λέων γνωρίζεται με τους κατοίκους του νησιού κι αρχίζει να γνωρίζει την οικογένεια του τοπάρχη και το γύρω του περιβάλλον.. λίγο πριν ο τοπάρχης δολοφονηθεί. Βήμα προς βήμα γνωρίζουμε τους υπόπτους, μαθαίνουμε τις συνήθειές τους και μας αποκαλύπτεται ότι ο καθένας από αυτούς είχε κάθε λόγο να σκοτώσει τον τοπάρχη, που αποδεικνύεται ότι δεν είναι και ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου!
Βαδίζοντας στα χνάρια της πλοκής του Εγκλήματος στο Όριεντ Εξπρές της Αγκάθα Κρίστι, το κείμενο αναβιώνει τα τοπία, τους ανθρώπους και τη νοοτροπία των κατοίκων του νησιού. Σημαντικό ρόλο παίζουν ένας μοναχός-καλόγερος, ο Συμεών, και η μάγισσα Λευκοθέα. Πάρα πολύ καλογραμμένος είναι ο τρόπος που συζητούν με τον Λέοντα για τις κινήσεις των πλανητών και των άστρων και πολύ καλογραμμένο το ωροσκόπιο που παραδίδει ο Συμεών στον Λέοντα, που προβλέπει έναν κίνδυνο σε δύο χρόνια από τώρα.

Παράλληλα με τη διαλεύκανση του φόνου, ο Λέων έρχεται και πάλι αντιμέτωπος με τον εαυτό του και το παρελθόν της οικογένειάς του. Ο Συμεών αποδεικνύεται χαμένος συγγενής του, που τον είχαν όλοι για πεθαμένο, και μαθαίνει πώς και γιατί αναγκάστηκε να το σκάσει από την Κωνσταντινούπολη εξαιτίας του αδερφού του πατέρα του Λέοντα. Ο Λέων μαθαίνει πώς και γιατί διαδέχτηκε ο πατέρας του τον παππού του στη θέση του πρωτοασηκρίτη και δικαστικού της Πόλης κι αρχίζει να θεριεύει μέσα του το δικαίωμα της επιλογής, φτάνοντας στο σημείο να βρει τους ενόχους και να τους συγχωρέσει!!Κι αυτή ακριβώς η απόφαση, σε συνδυασμό με το φόνο που ο ίδιος είχε διαπράξει στο προηγούμενο βιβλίο παίρνοντας τον νόμο στα χέρια του αρχίζει να του συστήνει έναν νέο άνθρωπο, που ούτε ο ίδιος δεν αναγνωρίζει (κάτι μου λέει ότι δε θα σταματήσουν εδώ οι περιπέτειές του!).

Κατά τα άλλα ο Λέων πάλι ερωτεύεται μια χήρα γυναίκα με παιδί αλλά το καθήκον του κι ο τόπος της τους κρατούν μακριά από τα δεσμά του γάμου τους και αναγκαστικά χωρίζουν. Η Λευκοθέα αποκαλύπτει στον Λέοντα, με αφορμή τον χάλκινο οφθαλμό που φορά, την αιώνια σύγκρουση θηλυκού και αρσενικού θυμικού μέσα στην ψυχή του ανθρώπου και τον βοηθά να κατανοήσει καλύτερα την προσωπικότητά του. Τέλος ο Λέων βρίσκει τον αντικαταστάτη του γέροντα οικονόμου του, Νικολάου, στον Δαμιανό, ένα πανέξυπνο δεκατετράχρονο παιδί.

Καλογραμμένο, ανατρεπτικό, ανατριχιαστικό στις περιγραφές των φόνων, με συνοχή και στέρεη πλοκή κι έναν Λέοντα που αρχίζει να μεταμορφώνεται. Θέλω κι ελπίζω να υπάρξει και συνέχεια. Πάνω από όλα μου αρέσει που ο συγγραφέας καταπιάνεται κάθε φορά και με κάτι διαφορετικό από την εποχή και την κοινωνία του Βυζαντίου χωρίς να επαναλαμβάνεται ποτέ και πουθενά.

[elemsr · Rating 4 out of 5]

3,5/5

Καλύτερο από το δεύτερο αλλά δεν με τρέλανε.

[Ondřej Šefčík · Rating 4 out of 5]

Třetí a zatim posledni Agapitosův byzantský detektivní román se drží předchozího schématu. Umístění na Skyros umožňuje komorní zápletku, podobně jako dříve se dozvídáme, v ozvucich minulosti, více o hrdinově zázemí a minulosti.... pravda, zapletka je snad až překombinovaná... nicméně prostředí i atmosféra jsou nosné... překlad Kulhánkové je výborný.

[MTK · Rating 4 out of 5]

Μια σταθερά εξαίρετη σειρά.