What do you think?
Rate this book
De bananengeneratie
Pete Wu is een banaan. Althans, zo noemt zijn moeder hem liefkozend: ‘geel van buiten en wit vanbinnen’.
Hij is een tweede generatie Chinese Nederlander, die midden in de Nederlandse samenleving staat. Toch wordt Pete ongewild herinnerd aan zijn anders-zijn. Door mensen die hem vragen waar hij nou écht vandaan komt. Of anders wel door de gemiddelde carnavalshit, Meneer Cheung uit Ik hou van Holland, of Gordon: ‘Wat ga je zingen? Nummer 39 met rijst?’
In De bananengeneratie gaat Pete in gesprek met ‘mede-bananen’ die net als hij worstelen met hun Chinese Nederlanderschap. Hij praat met hen over generatieclashes, daten, discriminatie en eenzaamheid. En over het gevecht om jezelf te mogen zijn - bevrijd van clichés.
Hij is een tweede generatie Chinese Nederlander, die midden in de Nederlandse samenleving staat. Toch wordt Pete ongewild herinnerd aan zijn anders-zijn. Door mensen die hem vragen waar hij nou écht vandaan komt. Of anders wel door de gemiddelde carnavalshit, Meneer Cheung uit Ik hou van Holland, of Gordon: ‘Wat ga je zingen? Nummer 39 met rijst?’
In De bananengeneratie gaat Pete in gesprek met ‘mede-bananen’ die net als hij worstelen met hun Chinese Nederlanderschap. Hij praat met hen over generatieclashes, daten, discriminatie en eenzaamheid. En over het gevecht om jezelf te mogen zijn - bevrijd van clichés.
286 pages, Paperback
First published October 18, 2019
35 people are currently reading
889 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 94 reviews
September 20, 2020
Interessante persoonlijke reflecties en de uitkomsten van meer dan 45 interviews over hoe het is om een kind van immigranten te zijn, en daarbij nog eens homo ook
Hier was ik altijd wat ik niet wilde zijn, vies, niet Nederlands, en daarom leerde ik hier me te schamen voor alles wat Chinees en gay was, alles om maar een beetje te zijn zoals de rest.
Veel is heel herkenbaar in de De bananengeneratie 🍌
Pete Wu vertelt over zijn Chinese ouders, die cafetaria de vriendschap al vanaf 1994 bestieren. Hoe ze hun kind vetmesten als teken van liefde en hoe ze definities van succes, rondom materialistische doelen, meegeven aan hun kinderen.
Pete vertelt ook over zijn coming out en seksuele ervaringen worden geduid en verwerkt in het relaas rondom identiteit. Gedurende het boek, te beginnen met een "Jij, Aziatisch" bijeenkomst, zoekt Pete een groot aantal Chinees Nederlanders op. Zij vertellen het verhaal van de eerste generatie, over restaurants en de verhouding hiermee die zij als kinderen in Nederland hadden.
Het zijn persoonlijke verhalen, met verschillende gradaties tussen conformisme en afzetten.
Dé Nederlandse Chinees bestaat misschien niet, maar de ervaringen rondom immigratie en integratie in de Nederlandse samenleving hebben we universele aspecten.
Bijvoorbeeld hoe Aziaten gezien worden, versterkt nog door media, en hoe de microagressions aan de orde van de dag zijn. De Engelse termen, en focus op Amerika bij gebrek aan meer gedegen onderzoek specifiek naar de Nederlandse situatie, zijn sowieso opvallend. Het verdwijnen van de Chinees Indische restaurants is daarbij wel iets wat Wu onderzoekt.
Een deel van het boek, over het gevoel van afstand met je ouders en het niet echt met hen kunnen praten, riep bij mij de vraag op of dit echt zo anders is met je Nederlandse ouders.
Onze ouders zijn niet de slechteriken in ons verhaal, ze zijn gewoon de andere karakters.
Hoeveel Nederlandse kinderen kunnen dit wel niet denken over hun ouders?
De persoonlijke reflecties over opgroeien en daten, waarbij de homoseksualiteit van Wu zeker niet helpt in relatie tot zijn ouders, zijn gevoelig en soms hilarisch opgenomen. Soms had ik het idee dat hij wel erg in zijn hoofd zit, met reflecties op hoe zijn eigen gedrag en voorkeuren zich verhouden tot de maatschappij en de mediarepresentatie die in enige mate geconstrueerd op me overkwamen.
Maar de boodschap, om van stereotypen, naar het doorbreken van stereotypen, naar het normaal weergeven van Chinese Nederlanders in hun heterogeniteit, is sterk en duidelijk.
Voor wie meer wil, zie ook Youtube met Pete Wu en de Bananen:
https://www.youtube.com/watch?v=RGUAI...
https://www.youtube.com/watch?v=sCCMS...
https://www.youtube.com/watch?v=cwaNK...
Hier was ik altijd wat ik niet wilde zijn, vies, niet Nederlands, en daarom leerde ik hier me te schamen voor alles wat Chinees en gay was, alles om maar een beetje te zijn zoals de rest.
Veel is heel herkenbaar in de De bananengeneratie 🍌
Pete Wu vertelt over zijn Chinese ouders, die cafetaria de vriendschap al vanaf 1994 bestieren. Hoe ze hun kind vetmesten als teken van liefde en hoe ze definities van succes, rondom materialistische doelen, meegeven aan hun kinderen.
Pete vertelt ook over zijn coming out en seksuele ervaringen worden geduid en verwerkt in het relaas rondom identiteit. Gedurende het boek, te beginnen met een "Jij, Aziatisch" bijeenkomst, zoekt Pete een groot aantal Chinees Nederlanders op. Zij vertellen het verhaal van de eerste generatie, over restaurants en de verhouding hiermee die zij als kinderen in Nederland hadden.
Het zijn persoonlijke verhalen, met verschillende gradaties tussen conformisme en afzetten.
Dé Nederlandse Chinees bestaat misschien niet, maar de ervaringen rondom immigratie en integratie in de Nederlandse samenleving hebben we universele aspecten.
Bijvoorbeeld hoe Aziaten gezien worden, versterkt nog door media, en hoe de microagressions aan de orde van de dag zijn. De Engelse termen, en focus op Amerika bij gebrek aan meer gedegen onderzoek specifiek naar de Nederlandse situatie, zijn sowieso opvallend. Het verdwijnen van de Chinees Indische restaurants is daarbij wel iets wat Wu onderzoekt.
Een deel van het boek, over het gevoel van afstand met je ouders en het niet echt met hen kunnen praten, riep bij mij de vraag op of dit echt zo anders is met je Nederlandse ouders.
Onze ouders zijn niet de slechteriken in ons verhaal, ze zijn gewoon de andere karakters.
Hoeveel Nederlandse kinderen kunnen dit wel niet denken over hun ouders?
De persoonlijke reflecties over opgroeien en daten, waarbij de homoseksualiteit van Wu zeker niet helpt in relatie tot zijn ouders, zijn gevoelig en soms hilarisch opgenomen. Soms had ik het idee dat hij wel erg in zijn hoofd zit, met reflecties op hoe zijn eigen gedrag en voorkeuren zich verhouden tot de maatschappij en de mediarepresentatie die in enige mate geconstrueerd op me overkwamen.
Maar de boodschap, om van stereotypen, naar het doorbreken van stereotypen, naar het normaal weergeven van Chinese Nederlanders in hun heterogeniteit, is sterk en duidelijk.
Voor wie meer wil, zie ook Youtube met Pete Wu en de Bananen:
https://www.youtube.com/watch?v=RGUAI...
https://www.youtube.com/watch?v=sCCMS...
https://www.youtube.com/watch?v=cwaNK...
December 20, 2024
Ik ben erg dankbaar dat Pete Wu een stem geeft aan de Chinese Nederlanders. Een gesloten wereld naar buiten én binnen die bij mij ook de nodige herkenning oplevert. Het boek gaat in grote lijnen over de relatie met de ouders (eerste generatie migranten), verwachtingen, representatie en de gemeenschap. Wu is goed geïnformeerd en het leest prettig. Zijn persoonlijke ervaringen zijn knap verweven met gesprekken die hij heeft gevoerd met andere Chinese Nederlanders. Er zijn naar mijn mening uiteindelijk wel teveel gesprekken erin verwerkt. Gaandeweg het boek voegen ze steeds minder toe en wordt het soms onduidelijk waarom bepaalde gesprekken bij elkaar zijn gegroepeerd.
De seksualiteit van Wu speelt daarnaast een prominente rol in het boek en maakt het boek een stuk persoonlijker dan het anders zou zijn. Om zijn relatie met zijn ouders te beschrijven is het natuurlijk noodzakelijk en nuttig. Maar het is onnodig wanneer hij een one night stand in geur en kleur beschrijft, wat echt uit de toon valt in dit boek.
Ik heb dit boek na een aantal jaren opnieuw gelezen en het staat nog steeds overeind. Door de diversiteit aan onderwerpen is het een goede introductie tot de ervaringen van Chinese Nederlanders, en voor die mensen zelf blijft het ook zeldzaam om dit eigen perspectief te lezen.
(herziene review na de tweede lezing)
De seksualiteit van Wu speelt daarnaast een prominente rol in het boek en maakt het boek een stuk persoonlijker dan het anders zou zijn. Om zijn relatie met zijn ouders te beschrijven is het natuurlijk noodzakelijk en nuttig. Maar het is onnodig wanneer hij een one night stand in geur en kleur beschrijft, wat echt uit de toon valt in dit boek.
Ik heb dit boek na een aantal jaren opnieuw gelezen en het staat nog steeds overeind. Door de diversiteit aan onderwerpen is het een goede introductie tot de ervaringen van Chinese Nederlanders, en voor die mensen zelf blijft het ook zeldzaam om dit eigen perspectief te lezen.
(herziene review na de tweede lezing)
February 26, 2020
3,5. Representatie en herkenning alom. Een goede stap in de juiste richting die wordt omschreven in het boek.
Toch mis ik iets wat ik niet helemaal kan omschrijven. Pete Wu schrijft vlot, weet onderwerpen goed aan elkaar te knopen en kan dingen onder woorden te brengen waar ik niet helemaal bij kon omdat ze net onder het oppervlak van mijn bewustzijn lagen. Maar bij elk nieuw hoofdstuk mis ik een bepaalde diepgang. Misschien had hij te maken met een limiet aan woorden, alsof je je moet houden aan de letterlimieten van een tweet.
Ik mis het gevoel dat het goed komt en beter aan het worden is, zeker nu COVID19 de wereld rondgaat en de openlijke discriminatie luidkeels te horen is. Chinese Nederlanders zouden niet de enigen moeten zijn die dit boek pakken omdat het hun aanspreekt, ze zouden niet de enigen gebaat zijn bij het vermenselijken van anderen. Maar dit boek is zeker een goed begin voor een ommezwaai in denken.
En misschien ben ik gewoon gefrustreerd over de realiteit en had ik mijn eigen hoop en verwachtingen geprojecteerd op dit boek.
Toch mis ik iets wat ik niet helemaal kan omschrijven. Pete Wu schrijft vlot, weet onderwerpen goed aan elkaar te knopen en kan dingen onder woorden te brengen waar ik niet helemaal bij kon omdat ze net onder het oppervlak van mijn bewustzijn lagen. Maar bij elk nieuw hoofdstuk mis ik een bepaalde diepgang. Misschien had hij te maken met een limiet aan woorden, alsof je je moet houden aan de letterlimieten van een tweet.
Ik mis het gevoel dat het goed komt en beter aan het worden is, zeker nu COVID19 de wereld rondgaat en de openlijke discriminatie luidkeels te horen is. Chinese Nederlanders zouden niet de enigen moeten zijn die dit boek pakken omdat het hun aanspreekt, ze zouden niet de enigen gebaat zijn bij het vermenselijken van anderen. Maar dit boek is zeker een goed begin voor een ommezwaai in denken.
En misschien ben ik gewoon gefrustreerd over de realiteit en had ik mijn eigen hoop en verwachtingen geprojecteerd op dit boek.
August 23, 2020
5/5. Bepaalde momenten zijn (pijnlijk) herkenbaar, andere totaal niet. Alle momenten zijn op een fijne manier beschreven, ik raad dit boek echt aan! Vind het een mooie beschrijving van hoe verschillende Chineze Nederlanders hun leven hebben ervaren tot nu toe. Ik hoop ook dat niet alleen Aziatische Nederlanders dit boek zullen lezen, maar juist ook anderen, zodat het bijdraagt aan bewustwording over racisme en discriminatie naar Aziatische Nederlanders.
October 31, 2019
'Na een paar jaar werkte ons gezin vloeiend en in stilte, als een machine die steeds maar doorging – een perpetuum mobile. We fladderden en draaiden om elkaar heen, schepten patat in witte plastic bakjes, zwaaiden met de geel-witte papieren inpakzakken, gooiden met builtjes sambal en potten zelfgemaakte satésaus, werkten bestelling na bestelling af.
‘Mooi,’ zei een klant eens. Ze had ons een paar minuten staan observeren nadat ze een grote bestelling had geplaatst. ‘Mooi dat jullie zo goed in stilte kunnen samenwerken.’
Niemand van ons reageerde, maar ik voelde iets van trots: wij moesten wel een goede familie zijn. Mijn vader noemde hardop en in gebrekkig Nederlands alle bestelde snacks op voordat hij die aan de desbetreffende klant overhandigde. Op zomerdagen zetten we de deuren open en ging de softijsmachine aan. Als je niet beter wist, zoals de klant die ons observeerde, dan leek het een fijne tijd, maar het was gewoon: een tijd.' <3 <3 <3
‘Mooi,’ zei een klant eens. Ze had ons een paar minuten staan observeren nadat ze een grote bestelling had geplaatst. ‘Mooi dat jullie zo goed in stilte kunnen samenwerken.’
Niemand van ons reageerde, maar ik voelde iets van trots: wij moesten wel een goede familie zijn. Mijn vader noemde hardop en in gebrekkig Nederlands alle bestelde snacks op voordat hij die aan de desbetreffende klant overhandigde. Op zomerdagen zetten we de deuren open en ging de softijsmachine aan. Als je niet beter wist, zoals de klant die ons observeerde, dan leek het een fijne tijd, maar het was gewoon: een tijd.' <3 <3 <3
August 4, 2020
Bijzonder boek, maakt gehakt met stereotypen en geeft inzicht in het (casual) racisme waarmee Chinese Nederlanders dagelijks hebben te maken. Stilistisch helaas minder.
February 13, 2021
Dit boek was verslavend en voelbaar meeslepend. Niet omdat het een dramatisch verhaal is, maar omdat het gewoon zó goed geschreven is. Ik denk dat ik dit boek zou omschrijven als een (bijna) literaire autobiografie: hoe Pete een situatie schetst is zó tastbaar. Ik heb het 3 maanden geleden gelezen, maar het is me al die tijd bij gebleven. Ik heb het in de tussentijd ook vaker weer opgepakt, om na te gaan hoe Pete de rode lijn zo vloeiend heeft laten doorlopen. Dit boek is samen met Drakendochter van Clarice Gargard mijn favoriet van Nederlandse bodem. Waar Clarice haar boek veel in gaat op de historie achter haar identiteit, doet Pete dat helemaal niet. En dat is ook niet nodig. Hij omschrijft de band met zijn ouders, zijn geaardheid en hoe hij zelf naar zijn identiteit kijkt. Ook nodigt hij andere 'Bananen' uit om hun verhaal te delen en hij doet dat jaloersmakend goed. Ik kon mij grotendeels herkennen in Pete’s boek terwijl het niet voor mij geschreven is of over mij gaat. Het doet me denken aan wat een goede vriendin van mij laatst zei: ‘er wordt niet stilgestaan bij het feit dat onze verhalen wel universeel zijn'. En dat is natuurlijk ook deels zo. Ik kon er in ieder een gedeelte van mijzelf in terugvinden en dat geeft toch een troostend gevoel. Puur om het feit dat ik niet wist dat mijn verhaal wel universeel is.
July 11, 2022
Relatable en inspirerende discussies over identiteit en culture clash wat wij/ik als Chineze Nederlander door de vingers zag. Opgegeven moment in het boek wel verwarrend waarom de auteur zijn anale festiviteit en spuitende 'tuinslang' fiasco met Nir zo expliciet omschreef, maar in ieder geval a must-read voor Chineze Nederlanders.
February 10, 2022
Herkenbare stukken, ook minder herkenbare stukken, maar uiteindelijk heel fijn om meer representatie van Chinese Nederlanders in de boekenkast te hebben. Mooie verhalen komen langs, het leest vlot. Gezegd moet worden: racisme jegens Chinezen in Nederland is helaas geen verzinsel of aandachttrekkerij, dus goed dat dit aan de kaak wordt gesteld.
June 1, 2023
Interessant!!
April 5, 2020
Aanrader. Het maakt je bewust van een andere cultuur, andere mensen. Het stelt alledaags racisme aan de kaak (en heeft me veel meer bewust gemaakt om na te denken voor je iets zegt, niet alleen aan jezelf maar ook aan de ander). Het ontroerde soms en was voor mij als indo soms toch ook wel een beetje herkenbaar.
November 23, 2019
Edit op 23 November 2019: toch een ster minder na erover nagedacht te hebben.
3,5 sterren, naar boven afgerond because representation matters. En hoe vaak wordt er een boek geschreven door een Chinese man over het Chinees Nederlands zijn?
Vermakelijk en herkenbaar. Als half Chinees-Indonesische, maar opgegroeid met mijn Aziatische familie als enige referentiekader was ik helemaal enthousiast om te lezen wat een groot onderdeel is van mijn eigen zijn.
Je kinderjaren doorbrengen in restaurants en toko’s? Check.
De taalbarriere tussen jou en je ouders?
Als vertaler en sociaal raadsvrouw van jongs af aan je ouders bij moeten staan?
Moeite met communicatie zeker als het om emoties gaan?
Racisme tegen Aziaten maar altijd onschuldig en grappig bedoeld?
Check check en dubbelcheck.
Vlot geschreven. Maar.. en helaas is er voor mij wel een maar. Ik wilde meer. Meer diepgang over de onderwerpen. Het bleef allemaal teveel op de oppervlakte en dat vond ik erg jammer. Hierdoor bleef het voor mij hangen in entertainment ipv stof tot nadenken.
3,5 sterren, naar boven afgerond because representation matters. En hoe vaak wordt er een boek geschreven door een Chinese man over het Chinees Nederlands zijn?
Vermakelijk en herkenbaar. Als half Chinees-Indonesische, maar opgegroeid met mijn Aziatische familie als enige referentiekader was ik helemaal enthousiast om te lezen wat een groot onderdeel is van mijn eigen zijn.
Je kinderjaren doorbrengen in restaurants en toko’s? Check.
De taalbarriere tussen jou en je ouders?
Als vertaler en sociaal raadsvrouw van jongs af aan je ouders bij moeten staan?
Moeite met communicatie zeker als het om emoties gaan?
Racisme tegen Aziaten maar altijd onschuldig en grappig bedoeld?
Check check en dubbelcheck.
Vlot geschreven. Maar.. en helaas is er voor mij wel een maar. Ik wilde meer. Meer diepgang over de onderwerpen. Het bleef allemaal teveel op de oppervlakte en dat vond ik erg jammer. Hierdoor bleef het voor mij hangen in entertainment ipv stof tot nadenken.
February 27, 2024
Heel interessante info en een belangrijk onderwerp. Helaas merkte ik dat Wu qua stijl en opzet wat betere keuzes had kunnen maken. Het boek had nu een beetje een gekke tussenvorm waarbij hij mensen niet zo goed kende, maar wel heel intieme info wilde en ook voor zijn persoonlijke verhaal net een beetje tussen soms heeeeel intiem en dan weer redelijk afstandelijke info zat. Ik merkte dat het daardoor toch steeds niet niet helemaal was wat het had kunnen zijn! Desalniettemin kijk ik wel uit naar ander werk van hem!
September 16, 2020
Ik vond het belangrijk om meer te leren over racisme tegen Aziatische Nederlanders en dat heeft dit boek bereikt. Wel vond ik het een beetje "hap-snap" door de grote hoeveelheid mensen (en daarmee onderwerpen) die aan bod kwamen. Het had van mij wat diepgaander en activistischer gemogen.
June 6, 2025
Heel interessant om te lezen.
March 18, 2024
Ah welleuk, toppie: tips en tops:; kiep kalm end slay life!!!!我是cool
August 30, 2025
Heel herkenbaar. Het werkt enigszins helend om te lezen en daarmee te weten dat er ook andere mensen zijn die hetzelfde hebben meegemaakt als jij.
Het stukje feitengeschiedenis dat Pete in het boek heeft verwerkt vind ik ook tof. Daarnaast schijnt dit verhaal meer licht op deze (tweede, derde, etc. generatie) migrantengroep
Het stukje feitengeschiedenis dat Pete in het boek heeft verwerkt vind ik ook tof. Daarnaast schijnt dit verhaal meer licht op deze (tweede, derde, etc. generatie) migrantengroep
April 4, 2020
Pete Wu is een tweede generatie Chinese Nederlander die midden in de Nederlandse samenleving staat. Zijn moeder noemt hem liefkozend een banaan: ‘geel van buiten en wit vanbinnen’. Wu wordt voortdurend ongewild herinnerd aan zijn anders-zijn. Bijvoorbeeld door mensen die hem vragen waar hij nou écht vandaan komt. In De bananengeneratie gaat de auteur in gesprek met Chinese Nederlanders over generatieverschillen, daten, discriminatie en eenzaamheid. Maar vooral over het gevecht om jezelf te mogen zijn. Dit alles leidt tot een interessante mix tussen persoonlijke anekdotes en journalistieke interviews. Een autobiografische zoektocht naar de identiteit van de Chinese Nederlander.
In De bananengeneratie onderzoekt Pete Wu het dubbelleven van Chinese Nederlanders. Hij spreekt verschillende ‘bananen’ van de tweede generatie en toont hiermee aan hoe divers hun verhalen zijn. Oftewel: de bekende stereotypes houden geen stand. Op een vlotte manier switcht de auteur tussen persoonlijke anekdotes, feiten en interviews. Dit maakt het boek zeer aangenaam om te lezen, al blijf je hier en daar wat op je honger zitten. Hoewel Wu de identiteit van ‘de Chinese Nederlander’ onderzoekt, is hijzelf de echte ster van het verhaal. In deze autobiografische roman is hij ontzettend open over zijn jeugd, zijn familie en zijn liefdesleven. Een aangename kennismaking.
Mijn complete recensie lees je op Boekvinder.be.
In De bananengeneratie onderzoekt Pete Wu het dubbelleven van Chinese Nederlanders. Hij spreekt verschillende ‘bananen’ van de tweede generatie en toont hiermee aan hoe divers hun verhalen zijn. Oftewel: de bekende stereotypes houden geen stand. Op een vlotte manier switcht de auteur tussen persoonlijke anekdotes, feiten en interviews. Dit maakt het boek zeer aangenaam om te lezen, al blijf je hier en daar wat op je honger zitten. Hoewel Wu de identiteit van ‘de Chinese Nederlander’ onderzoekt, is hijzelf de echte ster van het verhaal. In deze autobiografische roman is hij ontzettend open over zijn jeugd, zijn familie en zijn liefdesleven. Een aangename kennismaking.
Mijn complete recensie lees je op Boekvinder.be.
April 9, 2021
Belangrijk boek over het vergeten (of beter: genegeerde) racisme jegens Aziatische Nederlanders, zeker in een tijd waarin dit racisme steeds meer aan de oppervlakte komt (Covid, geweld jegens mensen met een Aziatische achtergrond in de VS). Daarom vier sterren. Ik had graag meer diepgang gezien in de behandeling van deze thema's en wellicht ook de stemmen (silenced voices) gehoord van de eerste generatie.
May 27, 2020
Verfrissend om in het Nederlands over tweede en derde generatie Nederlanders met Chinese roots te lezen. Het boek is persoonlijk, grappig, in een zekere mate herkenbaar - als een Nederlander van Chinese afkomst - en prettig weg te lezen. Ik had misschien iets meer verdieping gewild, maar de persoonlijke en intieme narratief van Wu is ook niet verkeerd. Een aanrader!
March 15, 2025
Ik weet niet welke vorm beter was geweest, maar er lagen best nog wat redactionele keuzes voor het oprapen die de tekst beter hadden laten lopen. Veel zinnen zijn bijvoorbeeld dubbel, of zijn overmatige expositie. De aan de ene kant duidelijk in journalistieke stijl geschreven teksten gaan niet zo makkelijk samen met de meer literaire/poëtische stukjes. Dit komt over als geforceerd. De tekst leest in delen dan ook als zijnde 'niet af'. De boodschap/les/kern van het verhaal, hoewel het later in het boek echt stukken beter wordt, is hier door niet altijd even duidelijk.
Wel is het een sterk origineel en belangrijk boek in de Nederlandse context. Er worden veel verschillende invalshoeken besproken en Wu piekert zich door Nederland en Parijs heen, op zoek naar hoe je moet omgaan met een cultureel gespleten identiteit, vertellend hoe Nederlanders je te pas en te onpas kleineren in een kwetsend-jolige sfeer, hoe kut dat voelt en hoe iedereen daar anders mee omgaat, en hoe je als queer Chinese Nederlander het dan nog extra moeilijk kan hebben.
Extra punten voor originaliteit dus.
Wel is het een sterk origineel en belangrijk boek in de Nederlandse context. Er worden veel verschillende invalshoeken besproken en Wu piekert zich door Nederland en Parijs heen, op zoek naar hoe je moet omgaan met een cultureel gespleten identiteit, vertellend hoe Nederlanders je te pas en te onpas kleineren in een kwetsend-jolige sfeer, hoe kut dat voelt en hoe iedereen daar anders mee omgaat, en hoe je als queer Chinese Nederlander het dan nog extra moeilijk kan hebben.
Extra punten voor originaliteit dus.
July 20, 2020
De bananengeneratie gaat over Pete Wu's en andere tweede generatie Chinese Nederlanders hun ervaringen. Wu beschrijft zijn jeugd, zijn band met zijn ouders, zijn coming out, daten en relaties en hij gaat ook in gesprek met andere Chinese Nederlanders.
Na het lezen van Hallo, witte mensen was ik ook benieuwd naar dit perspectief zeker nadat ik de Pete en de bananen docu serie op YouTube had gekeken en dit audioboek beschikbaar was op Storytel. Het is naar mijn mening bijzonder hoe racisme jegens Aziatische Nederlanders altijd wordt voorgedaan als een grapje en dit boek beschrijft een aantal voorbeelden daarvan.
Ik denk dat het ook zeker goed is voor witte Nederlanders om dit boek te lezen en zo de ervaringen van Aziatische Nederlanders beter te begrijpen en hopelijk ook zodat zij hun eigen (impliciete) racisme en discriminatie onder ogen kunnen gaan zien.
Na het lezen van Hallo, witte mensen was ik ook benieuwd naar dit perspectief zeker nadat ik de Pete en de bananen docu serie op YouTube had gekeken en dit audioboek beschikbaar was op Storytel. Het is naar mijn mening bijzonder hoe racisme jegens Aziatische Nederlanders altijd wordt voorgedaan als een grapje en dit boek beschrijft een aantal voorbeelden daarvan.
Ik denk dat het ook zeker goed is voor witte Nederlanders om dit boek te lezen en zo de ervaringen van Aziatische Nederlanders beter te begrijpen en hopelijk ook zodat zij hun eigen (impliciete) racisme en discriminatie onder ogen kunnen gaan zien.
July 24, 2024
Interessant inkijkje in het leven van Chinese Nederlanders van 'de tweede generatie'. De schrijver heeft ontzettend veel mensen geïnterviewd, waarvoor kudo's, maar ik had vanaf halverwege echt geen idee meer wie wie was 😀
April 19, 2023
Veel waardevolle informatie over hoe Chineze Nederlanders zich voelen en behandeld weten, maar wat droog geschreven
December 16, 2023
Must Read!
December 6, 2019
Tof boek dat erg herkenbaar is.
April 2, 2022
Voor een eerste boek vind ik dat hier behoorlijk wat mooie portretten in staan! Het was interessant om te lezen hoe andere mensen tweede generatie Chinees zijn in (o.a.) Nederland evaren, vooral omdat ik geadopteerd ben, wat daar weer een soort gekke zijtak van is. Daardoor klonken veel dingen zeer herkenbaar, maar viel er vooralsnog een hoop van dit boek te leren. Het nadeel van zoveel mensen spreken is dan weer dat je niet heel erg de kans krijgt om diep in één onderwerp te duiken. Bij de het verhaal van wat die therapeute allemaal hoort en ziet, was er juist een gelegenheid om dat onderwerp verder uit te diepen.
Maar goed, op de achterkant van dit boek staat ook dat het een inkijk is en geen diepteanalyse, dus neem ik het niet kwalijk. Ben benieuwd of hij bij een eventueel tweede boek wat meer de kans krijgt om onder het oppervlak te onderzoeken.
Maar goed, op de achterkant van dit boek staat ook dat het een inkijk is en geen diepteanalyse, dus neem ik het niet kwalijk. Ben benieuwd of hij bij een eventueel tweede boek wat meer de kans krijgt om onder het oppervlak te onderzoeken.
Displaying 1 - 30 of 94 reviews