This is a concise evaluation of film genre, discussing genre theory and sample analyses of the western, science fiction, the musical, horror, comedy, and the thriller. It introduces the topic in an accessible way and includes sections on the principles of studying and understanding "the idea of genre"; genre and popular culture; the narrative and stylistic conventions of specific genres; the relations of genres to culture and history, race, gender, sexuality, class and national identity; and the complex relations between genre and authorship. Case studies 42nd Street, Pennies from Heaven, Red River, All That Heaven Allows, Night of the Living Dead, Die Hard, Little Big Man, Blue Steel, and Posse.
Barry Keith Grant is Professor in the Department of Communications, Popular Culture, and Film at Brock University. He is the author or editor of many books, including 100 Science Fiction Films, Invasion of the Body Snatchers, and four editions of Film Genre Reader.
کتاب به زبانی کاملا ساده و روان نوشته و البته ترجمه شده است.مطمئنا خواندن این کتاب برای همه علاقمندان سینما لذت بخش خواهد بود البته به شرط آنکه توقع لغت نامه ای در تعریف ژانرهای سینمایی از کتاب نداشته باشند.
مترجم تسلط مناسبی بر اصطلاحات تخصصی در حوزه سینما داره با این حال بیش از نصف کتاب به مطالعات و بررسی های موردی جسته و گریخته پرداخته شده و کتاب انسجام و یکپارچگی لازم رو برای بررسی نظریه ژانر نداره. در همان ابتدای کتاب به اشتباه ژانر رو زاییده نظام استودیویی و هالیوود میبینه و در قیاسی مضحک به درصدد قراردادن سینمای تجربی در برابر ژانر بر میاد.
مقدمهی خوبی بود برای آشنایی با ژانر در سینما و رابطهاش با بعضی موضوعات دیگر. جالبترینش برای من بررسی رابطهی ژانر با نظریهی مولف بود. در هر بخش هم برای مصداق به بحث در مورد نمونه فیلمهایی میپرداخت.
«فیلمهای ژانر(ی)، به زبان ساده، فیلمهای تجاری بلندیاند که از راه تکرار و تنوعبخشی، داستانهایی آشنا را با شخصیتهایی آشنا و در موقعیتهایی آشنا تعریف میکنند. سینمای مردمپسند اغلب از فیلمهای ژانری تشکیل شده است؛ همان نوع فیلمهایی که بیشترمان تماشا میکنیم، چه درسالنهای سینما و چه در منزل بر روی دی. وی. دی و نوارهای ویدیویی. فیلمهای ژانری در طول تاریخ سینما بدنهی اصلی کنش فیلمسازی را تشکیل دادهاند، چه در هالیوود و چه در سینماهای ملی سراسر جهان. اگرچه ژانرهای مختلفی در کشورهای مختلف وجود دارند، اما فیلمهای تجاریای که در همهجا تولید، توزیع و پخش میشوند بیشتر فیلمهای ژانری اند.
با این همه گرچه فیلمهای ژانری را معادل «سینمای عامهپسند»، و متضاد با سینمای هنری و سینمای تجربی، میدانند اما این تمایز درحقیقت اینقدر هم روشن نیست. فیلمهای مهم اما متفاوتِ کارگردانانِ سینمای هنری چون ژانلوک گدار، اینگمار برگمن، و راینر ورنر فاسبیندر با برخی عناصر ژانری درآمیختهاند. دیوید بوردوِل به شکلی متقاعدکننده نشان داده است که سینمای هنری خود نوعی ژانر است، با قرارداها و شیوههای بیانی خاص خود، و فیلمهای ژانری امریکایی مثل آثار رابرت آلتمَن و فرانسیس فورد کاپولا، این عناصر را در خود جذب کردهاند .
سینمای عامهپسند تقریباً به طور کامل بر طبق طبقهبندیهای ژانری مرتب شده است: علمی تخیلی، وحشت، حادثهای، هرزهنگاری، کمدیهای عاشقانه، و از این قبیل. ایدهی ژانر برتمام جنبههای سینمای عامهپسند از تولید تا مصرف تأثیر میگذارد؛ از جزئیات تبلیغات سینمایی در رسانههای جمعی مختلف گرفته تا جدول پخش برنامههای تلویزیونی یا دستهبندی نوارها و دی. وی. دیها در بازارهای کرایهی فیلم.»
A great introduction to genre as a field of inquiry in film criticism. Grant's main focus here is how genre as an aspect of hollywood filmmaking interacts with ideology and whether or not this interaction allows for political possibility. My only complaint is that Grant occasionally treats genre as more of an answered question than an open debate, but this is perhaps just the result of attempting to treat such a topic in a brief and introductory format. I would recommend this book if you're looking to get started in film genre.