Szczerze

by Donald Tusk

To niezwykły, osobisty dziennik Przewodniczącego Rady Europejskiej. Dzień po dniu towarzyszymy jego pierwszym krokom w nowej roli, poznajemy kulisy europejskiej polityki i śledzimy najbardziej dramatyczne wydarzenia ostatnich lat: zamachy terrorystyczne w Paryżu i Brukseli, kryzys uchodźczy, śmierć prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza, niekończące się negocjacje w sprawie Brexitu. W książce znajdziemy też wielowymiarowe i zaskakujące portrety najważniejszych postaci światowej polityki, od Baracka Obamy i Angeli Merkel po Donalda Trumpa i Borisa Johnsona.

Ale Szczerze to znacznie więcej niż książka o kulisach władzy. To również zapisane potoczystym, barwnym językiem polityczne credo Donalda Tuska i opowieść o Europie, która pozostaje wielkim marzeniem. A także o europejskiej polityce, która bywa gorzkim rozczarowaniem.

Genres: Nonfiction, Politics, Audiobook, Polish Literature, Biography

416 pages, Hardcover

First published December 12, 2019

About the author

Donald Franciszek Tusk is the current Prime Minister of Poland and the former President of the European Council.

Reviews

[Radek Gabinek · Rating 4 out of 5]

Czy to się komuś podoba czy nie to Donald Tusk jest jednym n najwybitniejszych polskich polityków . Tym bardziej z niecierpliwością oczekiwałem na jego książkę, jednocześnie bojąc się czy nie będzie to jedna z tych napisanych na szybko, na siłę z dużą ilością kolorowych fotografii zamiast konkretów. Tak to niestety często bywa przy takich pozycjach, ale tym razem zawodu nie było.

„Szczerze” to dziennik pisany przez Donalda Tuska od czasu objęcia funkcji przewodniczącego Rady Europejskiej. Jeszcze żaden polski polityk w historii nie pełnił tak wysokiego stanowiska. Tym bardziej miał możliwość uczestniczyć w najważniejszych wydarzeniach ostatnich kilku lat zajmując miejsce w pierwszym rzędzie. Opowiadając o swoich wrażeniach ze spotkań z czołowymi światowymi politykami Tusk nie dość, że nie zanudza to dodatkowo można go posądzać o taką samą frajdę z poznawania tych osobistości jaką ma czytelnik ze śledzenia tych wydarzeń podczas lektury. To właśnie między innymi wzbudziło moją do niego sympatię gdyż ma się wrażenie, iż jest to po prostu bardzo sympatyczny człowiek. Poza tym jest osobowością o szerokich zainteresowaniach i pasjach, począwszy od sportu, a na książkach kończąc. Biega w maratonach, gra w piłkę i sam również kibicuje, a przy tym jest w tym autentyczny w przeciwieństwie do tych którzy stają się kibicami podczas kolejnych kampanii wyborczych by potem zniknąć z aren sportowych

Mnie osobiście w „Szczerze” najbardziej chyba interesowały te proste ludzkie fragmenty, kiedy Donald Tusk wychodzi z roli męża stanu po to, aby przeżywać zagrożenie życia domowego pupila, czy też kiedy przeżywa żałobę po kolegach którzy odchodzą z tego świata, czasami w sposób tragiczny. Blisko mi było do niego kiedy potrafi współczuć przeciwnikowi politycznemu po śmierci syna ( Leszek Miller ) czy tez kiedy poleca lektury do przeczytania podobnie jak robi to co roku Barack Obama. Polubiłem Donalda Tuska po tych dziennikach pomimo, ze nie reprezentuje mojej opcji politycznej. Tym bardziej jest to dobre świadectwo jego człowieczeństwa i klasy jako polityka, że nie antagonizuje i potrafi być wyrazisty bez wzbudzania konfliktów z oponentami. Ma przy tym duży dystans do własnej osoby, poczucie humoru i spore wyczucie polityczne.

Mocno polecam „Szczerze” wszystkim tym, których interesują kulisy wielkiej polityki i lubią sobie wyrobić własne zdanie zamiast ulegac manipulacjom i taniej sensacji.

[Agnieszka · Rating 2 out of 5]

Pierwsza książka 2020 roku!

'Szczerze', w przeciwieństwie do tytułu, nie spełnia oczekiwań autentycznych refleksji. Liczne opisy odwiedzonych miejsc i brak analizy podjętych decyzji momentami nudzą.

[Karolina · Rating 1 out of 5]

Tak samo jak Donald porównał swoją pracę w Unii do Syzyfa wtaczającego kamień pod górę, tak ja kilkukrotnie podchodziłam do tej książki, przerywając lekturę mając dosyć egocentryzmu pana Tuska.
Zaczynając od rzekomego zamiłowania do sztuki, które polega na odhaczaniu obrazów ze swojej listy, przez jego poczucie wyższości wobec wszystkich ludzi których napotyka, do jego kompleksu zbawcy.
To był bardzo ciekawy pomysł na książkę. Niestety wydawcy zdecydowali się opublikować dziennik bez większych zmian, zamiast zatrudnić kogoś kto potrafi pisać, kto mógłby stworzyć historię na podstawie najciekawszych wspomnień. A tak połowa osobistego dziennika przewodniczącego Rady Europejskiej to opisy meczy piłkarskich, spotkań z biskupami i tego jak to ludzie skandują "Donald, Donald" na polskich ulicach.
Szczerze? Nie polecam.

[Łukasz Bard · Rating 5 out of 5]

Interesująca postać i interesująca książka. Polityk z krwi i kości, a do tego posiadacz lekkiego piór i ciekawych spostrzeżeń. Czytałem z przyjemnością, czuję się zainspirowany kilkoma fragmentami tej książki. Mam nadzieję, że jeszcze coś napisze.

[Maciek Wilczyński · Rating 3 out of 5]

Mam mieszane odczucia odnośnie tej książki. Z jednej strony była nieznośnie "na siłę", dawno nie widziałem tak nachalnego ghoswritingu. Na pewno nie wierzę, że książka jest "szczera", ale na pewno przedstawia spojrzenie Tuska na europejską i polską politykę, bo siłą rzeczy musi.
Podobały mi się opisy spotkań Rady Europejskiej, kuluarów i rozmów, choć liczyłem na bardziej pikantne kawałki. Dodajmy, że Tusk nie przechodzi na emeryturę, więc wydaje się, że moment na pisanie tej książki jest zły - jaki jest sens pisania biografii skoro wciąż z wieloma ludźmi musisz współpracować?
Widać, że niektóre tematy, np. śmierć Adamowicza, spotkania f2f (Merkel vs Tsipras) pochodzą bezpośrednio z jego pamiętnika, a przynajmniej wspomnień -tu plus. Liczyłem też, że będzie trochę więcej o polskiej polityce - dość dużo się działo, a komentarz był jednak bardzo oszczędny.

Minusem jest próba pokazania Tuska jako "wysublimowanego europejczyka", "fana malarstwa, dobrych trunków, artystów i pisarzy". My go tutaj raczej pamiętamy jako konkretnego gościa, który preferuje charatanie w gałę. Czasem zalatuje to też Magdaleną Ogórek. Bawi też "dar przewidywania", np. odnośnie wyborów prezydenckich, KOD-u, Kijowskiego itd. Coś za często trafiał.

Dużym plusem jest spojrzenie na geopolitykę, Trumpa, Chiny i ich rosnącą potęgę, Japonię, kryzys migracyjny, Azję i terroryzm. Pokazuje, że tym bardziej trzeba interesować się Chinami.

Ostatecznie daje 3/5 gwiazdek, bo jednak trochę się dzięki niej nauczyłem i niektóre kwestie poznałem do zera. Tuska szanuję, uważam go za najlepszego i najzdolniejszego polskiego polityka, ale większym fanem nie zostałem.

[Pak455 · Rating 2 out of 5]

Wersja krótka: co sądzić o dziennikach kogoś, kto wraz z rodziną słucha Mahlera z komórki?

Wersja dłuższa:

Czytałem negatywne recenzje, ale też docierały do mnie "smaczki", a dokładniej relacja z rozmów z Trumpem. Dlatego nie przeczytałem, ale przesłuchałem, jak to robię (w miarę możliwości) z książkami drugiego sortu.

Cóż, irytowała mnie naskórkowość. Tu są zdarzenia, które mogłyby stanowić podstawę do bardzo interesującej książki. I nie chodzi jedynie o niedyplomatycznie negatywne opinie o Trumpie. Ale trzeba by je potraktować głębiej. A nie odhaczać, jak kolejne obrazy z listy 100 najważniejszych.

Być może problem w pytaniu, czym ta książka ma być. Osobistym pamiętnikiem? Cóż, daru tworzenia aforystycznej prozy autor nie ma. Prezentacją kuchni politycznej? O tym też prawie nic nie wiemy, choć przebijają osobiste sympati (aż do nadużywania słowa "przyjaciel" włącznie) i antypatie, co może być ciekawe dla uważnych obserwatorów polityki. Autoreklamą Tuska? No cóż, gratuluję półmaratonu poniżej 2 godzin -- mi się nie udało -- ale jak się robi z siebie miłośnika sztuki, to warto by powiedzieć coś o oglądanych dziełach więcej, niż tylko że się je odhacza z listy.

Gdybym był autorem... To bym się poważnie zastanowił nad selekcją wydarzeń. Opisać mniej rzeczy, za to głębiej, bo miałem wrażenie, że obcuję z jakimś twitterem+. A może się umówić z dziennikarzem na wywiad. Takim krytycznym, który pociągnie za język, tam gdzie warto.

Oczywiście, gdybym był autorem, to bym się zastanowił też nad niespójnością własnej postawy -- różnicami między słowami, a czynami. Bo powiedzieć, że całe dwie kadencje to (średnio udana, skądinąd) walka o jedno -- by zatrzymać uchodźców poza granicami UE -- to nie bardzo przystoi liberałowi. Ale to zawsze najtrudniej dostrzec we własnym postępowaniu...

[Marianna the Booklover · Rating 4 out of 5]

Bardzo ciekawa książka, napisana ze swadą i polotem. Interesujące były dla mnie zarówno kulisy pracy szefa Rady Europejskiej, jak i osobiste obserwacje Tuska dotyczące sytuacji w Europie, również w Polsce, i na świecie. Jego kadencje przypadły na bardzo trudny okres: kryzys uchodźczy, Grecja, zamachy terrorystyczne w europejskich miastach, Brexit, Trump... A w Polsce rządy PiS i ciągła nagonka na autora i jego rodzinę. Pomimo to pozostaje on wręcz niepoprawnym entuzjastą projektu zwanego Unia Europejska oraz idei liberalnej demokracji. Z tych zapisków wyłania się człowiek niezwykle inteligentny, oczytany, o szerokich horyzontach, uwielbiający piłkę nożną, sztukę i literaturę (gdziekolwiek podróżuje, stara się odwiedzić jakąś galerię sztuki, zawsze w podróży ma przy sobie książkę). Jest też twardym negocjatorem i zręcznym dyplomatą, szanowanym (choć nie zawsze jednocześnie lubianym) przez liderów państw Unii i nie tylko (oprócz polskich rzecz jasna). A przy tym jest też mężem, ojcem i dziadkiem, bardzo ceni czas spędzany z rodziną. Myślę, że warto przeczytać tę książkę, żeby trochę lepiej poznać polityka, który od lat wzbudza w Polsce bardzo skrajne emocje.

[Sebastian · Rating 2 out of 5]

Ta książka pokazuje jak ciekawe życie na przewodniczący Tusk, ale zupełnie nie ma w niej refleksji, własnych przemyśleń czy nieznanych wcześniej tajemnic z kuchni polityki. Jest de facto zapisem podróży i spotkań. Wielka szkoda. Pozostaje mieć nadzieję, że Donald Tusk skusi się na prawdziwą opowieść, gdy przejdzie na emeryturę

[Mikolaj · Rating 5 out of 5]

Widziałem wiele złych opinii nt. tej książki ze strony osób, które nawet nie miały jej w ręce. Po prostu kierują się samym autorem i tytułem, który - jak sam muszę przyznać - brzmi trochę ironicznie (i tutaj nieważne, który z polityków nazwałby tak swoją publikację).

Co do samej lektury. Jako osoba zainteresowana ogólnie polityką, muszę przyznać, że jest ona naprawdę ciekawa napisana i czyta się ją bardzo dobrze. Tym bardziej, że nie można autorowi odebrać jego osiągnąć na światowej scenie politycznej; jak gdzieś kiedyś usłyszałem - jedyny Polak, którego tweety są cytowane przez największe media na świecie.

Często porównujemy polityków do celebrytów. Ludzi, o których prawie nic nie wiemy, których prawdziwe życie i słabości - całkiem trudno poznać (pomijam tutaj wszelkiego plotki, itp.). Przywódcy światowych mocarstw są, moim zdaniem, jeszcze poziom wyżej niż sławni piosenkarze. Jednak ten dziennik przedstawia nam ich, po prostu, jako zwykłych ludzi.

Zamawiając ten tytuł nie wiedziałem, czego się spodziewać. Myślałem, że książka będzie sama w sobie dobra, ale naładowana bardzo mocno subiektywnymi uczuciami i poglądami narratora. Pomimo tego, że nie przedstawia ona wszystkich poglądów równo, gdzie yin i yang występuje we wszystkich sferach (bo przecież jest to dziennik), to i tak poleciłbym ją wszystkim zainteresowanym polityką, którzy nadal są sceptycznie nastawieni ze względu na autora.

[Bartek Kowalczyk · Rating 4 out of 5]

Polityk kontrowersyjny, ale także posiadacz solidnego CV. Historia Tuska, to historia polskiej polityki po 1989 roku. Przeglądałem z zaciekawieniem. Pewnie niektórym zabrakło tutaj mięsa i nienawiści, ale widać, że to osoba nieco innej klasy niż polskie podwórko polityczne. Jestem na tak i czekam na książkę po zakończeniu kariery, wtedy będzie mógł powiedzieć na pewno więcej.

[Pawel Szymczak · Rating 4 out of 5]

Szczegółowy opis 5 lat pracy jako przewodniczący Rady Europejskiej. Kogo spotkał, rozmawiał, co się wydarzyło. Krótka forma opisu dnia powoduje, że dobrze się słucha. Sporo ciekawych przemyśleń.

[Marcel · Rating 2 out of 5]

“Szczerze” to bym nie powiedział, bardziej katalog reklamowy

[Marta Czepiel · Rating 5 out of 5]

4.6 - wow!

[Witoldzio · Rating 4 out of 5]

Ksiazke kupilem gdyz mieszkam za granica, chcialem poznac Donalda Tuska blizej. Na pewno w jakims sensie ksiazka spelnila swoj cel, choc tytul jest moze troche mylacy, az tak duzo prywatnych przemyslen w tej ksiazce nie ma. Poznajemy struktury i dzialanie Unii, poznajemy blizej slawnych politykow, mamy szanse spojrzec na wiele spraw z perspektywy innych krajow i ich potrzeb. Tusk koncentruje sie na swych priorytetach, ktorych ma kilka i trzyma sie ich bardzo dzielnie, w niektorych sprawach odnosi sukcesy, w innych sprawach nie, jeszcze inne ciagna sie bez konca i autor w pewnym momencie zdaje sobie sprawe ze on juz nie bedzie swiadkiem konca danej historii. Dociera do nas powoli jak meczacy jest ten swiat polityki, te niekonczace sie spotkania, szczyty, dyskusje, przemowy, trzymanie sie protokolu i regul. Redagowanie tej ksiazki bylo na pewno trudne, wiekszosc osob z tej ksiazki to osoby zyjace, czuje sie ostroznosc w ocenach wielu politykow, poza tymi kilkoma przypadkami gdy autor wie ze nie ma zadnej nadzieji na poprawe stosunkow. Czuje sie tez potrzebe znormalizowania wizerunku polityka (wakacje, rodzina, pilka nozna, muzea, czytanie). Te przerwy w narracji sa tez przerwa dla czytelnika. Tusk jest Europejczykiem ktory z jednej strony widzi swieckosc kontynentu jako wielka zalete a z drugiej nie boi sie odwiedzic Watykanu czy cytowac swietych. Religijne sprawy go jednak nie ekscytuja, wrecz przeciwnie, wydaje sie ze religia go troszeczke martwi. Malo w tej ksiazce o Polsce, a cokolwiek jest ma posmak poglebiajacego sie smutku i rozczarowania. Narracja poprowadzona jest zgrabnie i elegancko i z uderzajaca skromnoscia. Czuje sie troche osamotnienie w tym wielkim swiecie. Bardzo bylem ciekawy ile osob zatrudnia i jaka jest struktura biura prezydenta rady EU, ale tu autor jednak chronil prywatnosc wspolpracownikow i podwladnych, owszem sa czasem wymienieni, ale nie poznajemy ich blizej i juz nie znamy ich poszczegolnych funkcji. Jako ze sam jestem raczej centrysta podzielalem wiele reakcji i zmartwien autora, choc centryzm moze byc oskarzany wlasnie o brak emocji. Jedno co mozna powiedziec o tej ksiazce to to ze w jezyku polskim takich ksiazek (jak dziala wielka polityka z bliska) wlasciwie do tej pory nie bylo, jest to nowosc.

[Maciek Krzysztofowicz · Rating 3 out of 5]

Trochę nieoczekiwanie ten pamiętnik stał sie kroniką schyłkowych lat multilateralizmu globalnego - polityki szczytowej, skupiającej się na negocjacjach konkluzji.
Smutne, że każdy z tematów wybranych do druku (ciekawsze jest to, których tematow tu nie ma!) - brexit, Bałkany, Ukraina, kryzys uchodźców - to ciągłe trudne negocjacje suboptymalnych rozwiązań, które w zaden sposób nie doprowadzą do prawdziwej zmiany i uczestnicy zdają sobie z tego sprawę.

[Źdźbło Trześczyżybitowskie · Rating 5 out of 5]

Fikuśny tytuł. Zupełnie w kontrze do tego, co w środku. Na mojej półce razem z reportażem „traktory zdobędą wiosnę”.

[Marcin · Rating 3 out of 5]

"Szczerze" to zbiór osobistych zapisków Donalda Tuska, będących swego rodzaju kroniką obu kadencji na stanowisku Przewodniczącego Rady Europejskiej. To bardzo ciekawa lektura, pozwalająca w dość niecodzienny sposób wejrzeć w codzienne obowiązki Tuska, jego pasje i zainteresowania, liczne problemy, z którymi musiał mierzyć się na swoim stanowisku. Poruszane są w niej sprawy globalne, sprawy europejskie, a nawet zahacza o nasze rodzime strony. Całość czyta się lekko i przyjemnie. Bardzo podobała mi się cała ta struktura prywatnych dzienników pokrótce opisujących wybrane dni każdego miesiąca.

[Oskar Marszałek · Rating 4 out of 5]

Tytuł książki, a w zasadzie pamiętnika, zdaje się korespondować z zawartością książki. Przynajmniej takie sprawa wrażenie. Pośród względnie suchych wpisów przedstawiających codzienność pracy przewodniczącego Rady Europejskiej, znaleźć można ciekawe anegdoty zarówno z życia osobistego, jak i politycznego Donalda Tuska oraz krótkie osobiste spostrzeżenia. Dalej autor nie wpuszcza nas do swojego życia. Nie boi się jednak ujawniać swoich ocen na temat ważnych postaci z polityki (w tym Donalda Trumpa lub Macrona), czy aktualnych zdarzeń, czym - będąc aktywnym politykiem - na pewno zaskakuje. Książka Tuska może nie jest ogromnym wkładem w europejską literaturę. Jest za to istotną nowością na gruncie tytułowej szczerości w europejskiej polityce.

[Alek Poniatowski · Rating 5 out of 5]

Książkę zacząłem czytać rok temu i przerwałem. Nie wiem czym było to spowodowane bo teraz czytało się na prawdę super. Trochę jak Ziemia Obiecana Obamy. Pamiętnik lidera mocarstwa z którym każdy kraj/organizacja się musi liczyć. Z perspektywy szarego człowieka największe wrażenie zrobiło na mnie to w jaki sposób sekretariat przewodniczącego Rady Europejskiej zarządzał jego czasem. Istny majstersztyk. Tusk znajdował czas dla żony, na promocję książki swojej córki, na spotkania komisji śledczych, na wyjazdy wakacyjne, na codzienne bieganie, oglądanie meczów, zwiedzanie galerii, spotykanie znajomych, pierdyliard spotkań z przywódcami niemal wszystkich krajów świata, wspieranie dobrych polityków z Polski, udział w półmaratonach. Chciałbym być kiedyś choć w połowie tak zorganizowany.

[Magdalena · Rating 5 out of 5]

Ciekawy to człowiek ten nasz Pan Tusk. Książkę pochłonęłam w 3 dni. Bardzo fajny styl, specyficzne poczucie humoru, miłe rodzinne akcenty. Ciekawe było czytanie o Brexicie i kuluarach pracy Rady Europejskiej. Obawiałam się troszkę czy nie bedzie za dużo "prania brudów", ale na szczęście pozytywnie zostałam zaskoczona. Forma "dziennika" to strzał w 10. Nawet zapisałam sobie kilka tytułów książek, które zostały polecone w tekście.

[Joanna Zachara Grabania · Rating 5 out of 5]

Nie jestem fanką polityki, nie interesuję się nią za bardzo, żyje swoim życiem w sumie daleko od niej. Bez względu na to sięgnęłam po książkę Donald Tusk Szczerze i muszę przyznać fajnie mi się ją czytało zdobywając nieco wiedzy dotyczącej samej osoby działającego na arenie europejskiej jak i świata w którym się obraca.

[Dobrosława Zachara · Rating 5 out of 5]

Ciekawa książka o ciekawej postaci jaką bez wątpienia jest Donald Tusk. Nie jestem zwolenniczką polityki ale książka mnie zaciekawiła i nie żałuję, że ją przeczytałam.

[Ania · Rating 5 out of 5]

Ciekawe wspomnienia, dające wgląd w wewnętrzną politykę EU. Plus, nie sądziłam, że Tusk ma aż takie poczucie humoru. Warto.

[jakesz13 · Rating 4 out of 5]

Trudno jest obiektywnie ocenić tę pozycję przez jej głęboki subiektywizm, ale lektura minęła bardzo przyjemnie.

[Intruder · Rating 3 out of 5]

7/10 - dobra. Osobisty pamiętnik Donalda Tuska obejmujący jego obie kadencje jako Przewodniczącego Rady Europejskiej. Jaki by nie był zamierzony jego cel (a wszak mamy do czynienia z aktywnym politykiem nadal kreującym swój wizerunek i dalekosiężne cele) tak jest to ciekawa lektura, choćby ze względu na możliwość rzucenia okiem za (niechże nawet) fragmentaryczne kulisy takiego stanowiska. Czuć w wydźwięku tej książki lata spędzone przez autora na prowadzeniu negocjacji, mediacji i prób pogodzenia rozbieżnych interesów najważniejszych światowych polityków i grup - i piszę to z żalem bo oczekiwałem od niej nieco mniej... wyważenia, bo po prawdzie przydałby się nam wszystkim jakiś bardziej charakterny głos rozsądku w kraju dojonym przez psychopatów i stręczycieli z jednej strony i topionym przez miałkie, niezorganizowane sieroty opozycji z drugiej...

[Litar · Rating 4 out of 5]

Bardzo ciekawa lektura, choć pozostawia trochę niedosytu. O ile pokazanie współczesnej regionalnej i globalnej polityki „od kuchni” bardzo ciekawi, to jednak nie to jest esencją tej książki. Są nią przemyślenia, wątpliwości, motywacje, czy wreszcie uczucia światowej klasy polityka i leadera. Tych jest w książce sporo, choć czasami uchwycone są one dość powierzchownie. Aż się prosi by Donald Tusk bardziej „odkrył karty” i podzielił się swoim punktem widzenia na najistotniejsze współczesne sprawy, a zwłaszcza planem dla Europy. Można się z nim zgadzać lub nie, ale na pewno jego obserwacje i przemyślenia są olbrzymią „pożywką” do rozważań o współczesnej Europie i Świecie. Cóż rozumiem jednak, że forma dziennika, a także zbyt krótki czas od zakończenia misji politycznej Przewodniczącego, nie pozwalały na więcej. Podsumowując, warto przeczytać i chyba trzeba czekać na więcej!

[_anitka_ · Rating 4 out of 5]

Strasznie dłużyła mi się ta książka i przyznam, że momentami była monotonna, chociaż jak po nią sięgałam to oczekiwałam, że nie będę miała kiedy się nudzić podczas czytania jej. Generalnie jest ona poprawnie napisana, ani nie za ciężki język ani nazbyt lekki. Wydaje mi się, że jednak była poprawiana w czasie, chociaż autor twierdzi, że nie :) Niektóre jego diagnozy życia politycznego aż za bardzo się zgadzają z faktami, które nastąpiły później, więc albo jest tak wybitnym politykiem (i ja go nie doceniłam- za co przepraszam) albo może tu i ówdzie coś autor podkoloryzował. Nawet nie twierdzę, że to źle, bo w samym odbiorze książki to tak bardzo nie razi. Miło się czytało tę pozycję, oglądając oczami ważnego polityka UE funkcjonowanie polityki europejskiej od wewnątrz. Książka złamała w mojej głowie stereotyp "burkselskiego urzędnika" więc to też jest zdecydowany plus tej książki.

[Janusz Tucholski · Rating 5 out of 5]

Swietna ksiazka. Mozna sie z Panem Tuskiem nie zgadzac, a nawet dla wielu moze osob jego lekkawo celebrytujacy sposob pisanie tej ksiazki byc irytujacy ale nie mozna odmowic mu swiatowosci w calym tego pozytywnym znaczeniu. Nie ma i moze dlugo nie bedzie polityka tego formaty co Pan Tusk. Czytajac z zaintersowanie i w szybkim tepie taze ksiazke w czlowieku wszystko sie kotuje z masa roznych emocji. A przede wszyskim na pierwszy plan sie ponownie przesuwa pytanie "Co z ta Polska?". Troche jeszcze czasu uplynie zanim poczujemy sie, ponownie, a tak moze na prawde, czescia swiata Zachodu. Mam nadzieje ze nie beda to dziesieciolecia. W podsumownie- ksiazka warta czasu, a moze i nawet powinna stanowic lektura obowiazkowa dla kazdego ktoremu Polska i dobro Polakow lezy na sercu.

[Paweł Nyczaj · Rating 4 out of 5]

Dobrze się czyta. Dziennik obrazuje 5 lat burzliwej kadencji Donalda Tuska na stanowisku Przewodniczącego Rady Unii Europejskiej obfitującej w przełomowe, ale jednocześnie niezbyt przyjemne wydarzenia takie jak: nielegalna aneksja części terytorium wschodniej Ukrainy przez Rosję czy Brexit. Po raz pierwszy w historii najważniejszy urzędnik UE był świadkiem opuszczenia wspólnoty przez jeden z krajów członkowskich oraz ataku na suwerenny kraj sąsiadujący z państwami UE. Dodatkowo dowiadujemy się też o wybranych kulisach z codziennego życia prywatnego D. Tuska. Dzięki temu poznajemy Donalda Tuska prywatnie i służbowo

[Jakub Brudny · Rating 3 out of 5]

Szczerze niezbyt chce mi się wierzyć że ktoś naprawdę prowadzi dziennik w ten sposób, ale zakładając że jednak pan premier chciał podzielić się z nami swoimi realnymi przemyśleniami to muszę przyznać że jestem pod wrażeniem spójności tych wpisów. Myślę że pierwsza ćwiartka i ostatnia ćwiartka książki wypadają najciekawiej, środek jest bardo przewidywalny i właśnie co do autentyczności tych wpisów mam wątpliwości. Koniec końców oceana książek tego typu zawsze będzie postrzegana jako swego rodzaju manifest polityczny. Niech te trzy gwiazdki nim nie będą, po prostu jest to momentami nudny dziennik jednego z najważniejszych polityków UE - czy to się komuś podoba czy nie.