What do you think?
Rate this book
7 Καταραμένες Ιστορίες
7 ιστορίες, 7 διαφορετικοί πρωταγωνιστές, οι οποίοι οδηγούνται σε καταστάσεις που ξεπερνούν ό,τι είχαν ζήσει μέχρι τότε. Η πραγματικότητα γίνεται ένα με τη φαντασία, η αλήθεια με το ψέμα, η ευλογία με την κατάρα. Ο προορισμός άγνωστος, οι συνέπειες κρυφές και μόνος σύντροφος στο σκοτάδι ο ίδιος τους ο εαυτός.
Πότε ένα όνειρο μεταστοιχειώνεται σε πραγματικότητα; Πότε πάλι η πραγματικότητα γίνεται εφιάλτης; Ίσως η ζωή είναι μια αναζήτηση στην ομίχλη, με ένα αόρατο χέρι αιωρούμενο από πάνω σου, που έχει την επιλογή είτε να σε ευλογήσει είτε να σε καταραστεί. Κι όταν βρεθείς αντιμέτωπος με το παρόν και το παρελθόν σου, θέλει θάρρος για να κάνεις το επόμενο βήμα προς το μέλλον. Έχεις επιλέξει τον δύσκολο δρόμο, με το βάρος των ευθυνών να κουρνιάζει στους ώμους σου. Έχεις γίνει πρωταγωνιστής σε μια καταραμένη ιστορία.
Πότε ένα όνειρο μεταστοιχειώνεται σε πραγματικότητα; Πότε πάλι η πραγματικότητα γίνεται εφιάλτης; Ίσως η ζωή είναι μια αναζήτηση στην ομίχλη, με ένα αόρατο χέρι αιωρούμενο από πάνω σου, που έχει την επιλογή είτε να σε ευλογήσει είτε να σε καταραστεί. Κι όταν βρεθείς αντιμέτωπος με το παρόν και το παρελθόν σου, θέλει θάρρος για να κάνεις το επόμενο βήμα προς το μέλλον. Έχεις επιλέξει τον δύσκολο δρόμο, με το βάρος των ευθυνών να κουρνιάζει στους ώμους σου. Έχεις γίνει πρωταγωνιστής σε μια καταραμένη ιστορία.
- GenresHorror
470 pages, Paperback
First published October 30, 2019
1 person is currently reading
43 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 28 of 28 reviews
November 25, 2020
Υπάρχει κάτι που μου αρέσει πολύ σε κάποια βιβλία -κάτι που συνηθίζω να κάνω κι εγώ- και αυτό είναι οι πρωτοτυπίες. Κι εδώ υπάρχει μια πολύ ιδιαίτερη πρωτοτυπία με την οποία ο συγγραφέας ενώνει επτά νουβέλες σε ένα μυθιστόρημα που πραγματικά απόλαυσα. Η γραφή είναι πολύ όμορφη, οι ιστορίες κύλησαν ευχάριστα και η τελευταία -η καλύτερη κατ εμέ λόγω του έντονου μυθολογικού στοιχείου- ολοκλήρωσε κατά κάποιο τρόπο αυτό το ιδιαίτερο βιβλίο. Χαίρομαι που υπάρχουν φρέσκες ιδέες στον χώρο μας και δεν μένουμε στάσιμοι σε παλιά μοτίβα. Θα διαβάσω σίγουρα κι άλλο βιβλίο του συγγραφέα.
Read
November 20, 2019Θα ήθελα να δώσω μερικές πληροφορίες για το ίδιο το βιβλίο, ως ο δημιουργός του. Όχι, δεν είναι (αυτο)κριτική. Αυτή έρχεται μέσα από τις κριτικές άλλων.
Το έργο αυτό το ξεκίνησα περίπου το 2011, ως φοιτητής. Γράφτηκε σε διάστημα πολλών ετών, μετά από αρκετές παύσεις, πολλές απογοητεύσεις και κάποιες φορές που πίστεψα πως δε θα τελειώσει ποτέ. Τώρα που το βλέπω ολοκληρωμένο, μετά από όλα αυτά, νιώθω την αξία του.
Η κεντρική ιδέα με οδήγησε στο να γράψω για διαφορετικούς πρωταγωνιστές και με διαφορετικό τρόπο γραφής στην κάθε νουβέλα. Κάποιες μάλιστα ξεκίνησαν ως διηγήματα, που εμπλουτίστηκαν στη συνέχεια.
Η ελπίδα κι ο φόβος μου ταυτόχρονα είναι πως, μιας και οι ιστορίες είναι αρκετά διαφορετικές μεταξύ τους, δε θα αφήσουν παρόμοιες εντυπώσεις. Σίγουρα πάντως κρύβουν όλες τους κάτι από τον συγγραφέα τους μέσα. Καλή ανάγνωση!
Το έργο αυτό το ξεκίνησα περίπου το 2011, ως φοιτητής. Γράφτηκε σε διάστημα πολλών ετών, μετά από αρκετές παύσεις, πολλές απογοητεύσεις και κάποιες φορές που πίστεψα πως δε θα τελειώσει ποτέ. Τώρα που το βλέπω ολοκληρωμένο, μετά από όλα αυτά, νιώθω την αξία του.
Η κεντρική ιδέα με οδήγησε στο να γράψω για διαφορετικούς πρωταγωνιστές και με διαφορετικό τρόπο γραφής στην κάθε νουβέλα. Κάποιες μάλιστα ξεκίνησαν ως διηγήματα, που εμπλουτίστηκαν στη συνέχεια.
Η ελπίδα κι ο φόβος μου ταυτόχρονα είναι πως, μιας και οι ιστορίες είναι αρκετά διαφορετικές μεταξύ τους, δε θα αφήσουν παρόμοιες εντυπώσεις. Σίγουρα πάντως κρύβουν όλες τους κάτι από τον συγγραφέα τους μέσα. Καλή ανάγνωση!
October 27, 2023
7 ιστορίες, 7 κεντρικοί πρωταγωνιστές και ένα νήμα που ξετυλίγεται σταδιακά, αποκαλύπτοντας τα κοινά σημεία που ενώνουν την κάθε ιστορία με τις υπόλοιπες. Πιο αναλυτικά:
☁️ Η γραφή του Βαγγέλη είναι άρτια από όλες τις απόψεις. Είχα μείνει ήδη απόλυτα ικανοποιημένος από την τετραλογία, Η Γη των Αμόλυντων,οπότε ήξερα πως δεν θα απογοητευομουν. Μέσα στα κείμενα θα συναντήσουμε πρωτοπροσωπη αλλά και τριτοπροσωπη αφήγηση, χρονικές μετατόπισεις, αφηγηματικές τεχνικές και πληθώρα πληροφοριών που εστιάζουν σε γενικές γνώσεις.
☁️ Κάθε ιστορία έχει την δικιά της τοποθέτηση, χρονική αλληλουχία και πρωταγωνιστή. Ορισμένες συνδέονται με παράδοξο τρόπο ενώ άλλες λειτουργούν ως αυτόνομες μέχρι τη στιγμή που μπορεί να αποκαλυφθούν στοιχεία τους, στα επόμενα διηγήματα.
☁️ Προσωπικές αγαπημένες ήτανε η πρώτη και η τελευταία. Το άνοιγμα και το κλείσιμο ενός κύκλου. Η πρώτη καθώς δημιουργούσε ατμόσφαιρα που θύμιζε Lovecraft και η τελευταία γιατί ο αναγνωστής συνδέει και τα τελευταία κομμάτια του παζλ. Ανάμεσα τους θα γνωρίσει θαλασσοπορους, καθηγητές μεταφυσικής, ντετέκτιβ, μεγάλους έρωτες, πλάσματα της νύχτας και ιστορίες βγαλμένες από τα πιο αθέατα σοκάκια του νου του συγγραφέα.
☁️ Η γραφή του Βαγγέλη είναι άρτια από όλες τις απόψεις. Είχα μείνει ήδη απόλυτα ικανοποιημένος από την τετραλογία, Η Γη των Αμόλυντων,οπότε ήξερα πως δεν θα απογοητευομουν. Μέσα στα κείμενα θα συναντήσουμε πρωτοπροσωπη αλλά και τριτοπροσωπη αφήγηση, χρονικές μετατόπισεις, αφηγηματικές τεχνικές και πληθώρα πληροφοριών που εστιάζουν σε γενικές γνώσεις.
☁️ Κάθε ιστορία έχει την δικιά της τοποθέτηση, χρονική αλληλουχία και πρωταγωνιστή. Ορισμένες συνδέονται με παράδοξο τρόπο ενώ άλλες λειτουργούν ως αυτόνομες μέχρι τη στιγμή που μπορεί να αποκαλυφθούν στοιχεία τους, στα επόμενα διηγήματα.
☁️ Προσωπικές αγαπημένες ήτανε η πρώτη και η τελευταία. Το άνοιγμα και το κλείσιμο ενός κύκλου. Η πρώτη καθώς δημιουργούσε ατμόσφαιρα που θύμιζε Lovecraft και η τελευταία γιατί ο αναγνωστής συνδέει και τα τελευταία κομμάτια του παζλ. Ανάμεσα τους θα γνωρίσει θαλασσοπορους, καθηγητές μεταφυσικής, ντετέκτιβ, μεγάλους έρωτες, πλάσματα της νύχτας και ιστορίες βγαλμένες από τα πιο αθέατα σοκάκια του νου του συγγραφέα.
October 15, 2022
7 ιστορίες μυστηρίου. 7 νουβέλες που καθηλώνουν.
Ήταν η πρώτη μου επαφή με τη γραφή του Βαγγέλη Ιωσηφίδη και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που εξελίσσονταν οι ιστορίες, οι συμβολισμοί πίσω από αυτές αλλά και η μικρή σύνδεση μεταξύ τους που ήταν να «κλείνει το μάτι» στον αναγνώστη.
Αγαπημένες μου ιστορίες ήταν οι «Πίσω από το σκοτεινό πέπλο», «Ακολουθώντας τη σκιά» αλλά και «Το μαχαίρι της προδοσίας».
Ήταν η πρώτη μου επαφή με τη γραφή του Βαγγέλη Ιωσηφίδη και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που εξελίσσονταν οι ιστορίες, οι συμβολισμοί πίσω από αυτές αλλά και η μικρή σύνδεση μεταξύ τους που ήταν να «κλείνει το μάτι» στον αναγνώστη.
Αγαπημένες μου ιστορίες ήταν οι «Πίσω από το σκοτεινό πέπλο», «Ακολουθώντας τη σκιά» αλλά και «Το μαχαίρι της προδοσίας».
March 31, 2023
Βιβλιοέναυσμα #74: 7 Καταραμένες Ιστορίες του Βαγγέλη Ιωσηφίδη
(ολόκληρο το άρθρο και στο ιστολόγιό μου, Κοιλάδα της Γνώσης: https://www.koiladatisgnosis.gr/logot...)
Ήγγικεν η ώρα για να γράψω για ένα βιβλίο που το έχω ζαλίσει στο μπες-βγες στο καλάθι αγορών: τη συλλογή από νουβέλες 7 Καταραμένες Ιστορίες (Ελκυστής, 2019, 470 σ.) του Βαγγέλη Ιωσηφίδη. Αφού το καημένο το βιβλίο έχει σχεδόν ονομαστεί 7 Ζαλισμένες Ιστορίες και έχει κοντέψει να βγάλει τα άντερά του από το μπαινόβγεμα, πάμε να το πιάσουμε!
Λοιπόν, αυτό το βιβλίο θυμίζει τένις. Σέρβις, φόρχαντ, μπάκχαντ, βολέ, ντρόπσοτ… ό,τι κίνηση και να θες, στην κάνει η ρακέτα του Ιωσηφίδη. Τι εννοώ; Όπως δηλοί ο μαρτυριάρης ο τίτλος, το βιβλίο αποτελείται από 7 νουβέλες, με καθεμιά να κλίνει προς διαφορετική θεματική. Έχουμε αστυνομικό, κοσμικό τρόμο, γοτθικό τρόμο, μυστήριο, ναυτική περιπέτεια, ακόμα και… αναβίωση αρχαιοελληνικών μύθων. Η ρακέτ-, εεεε, η πένα του Ιωσηφίδη συνθέτει αριστοτεχνικά τις διαφορετικών θεματικών νουβέλες σε μία ενιαία αφήγηση στην έβδομη και τελευταία ιστορία του βιβλίου, όπου όλα μπαίνουν στη θέση τους.
Μου άρεσαν ιδιαίτερα οι πάμπολλες αναφορές σε αρχαιοελληνικούς μύθους, στον μυστικισμό, καθώς και στο αγαπημένο Νεκρονομικόν. Η δομή του βιβλίου είναι σπάνια και ιδιαίτερη, καθώς πρέπει να συγκεντρώσει έξι φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες σε μία έβδομη συνισταμένη, και απαιτεί γερή ρακέτ-, εεεε, πένα. Πόντους κερδίζει το βιβλίο (μην σου πω και σετ ολόκληρο) από τον σφιχτό και ρέοντα λόγο του Ιωσηφίδη – κιμπάρικο, δημοσιογραφικό και λόγιο, περισσότερο σε ύφος Λάβκραφτ και Δελαρούδη παρά Κινγκ ή Κρυσίλα-, κάτι που μάλλον αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμά του. Σε πολλά σημεία, ειδικά σε όσα διαδραματίζονται σε υπόγειες στοές, έρχονται στο νου βιντεοπαιχνίδια τύπου Amnesia, The Dark Pictures και Syberia καθώς και επιτραπέζια όπως το Eldritch Horror, τα οποία ίσως θέλουν μία επανάληψη… Τώρα, στα αδύναμα σημεία του βιβλίου, θαρρώ πως τα κίνητρα των πρωταγωνιστών θα μπορούσαν να είναι πιο ξεκάθαρα και οι αποφάσεις τους λιγότερο βασισμένες στο ένστικτο, η πλοκή θα ήταν καλό να μην βασίζεται τόσο πολύ σε σχήματα τύπου από μηχανής θεός και ίσως συνολικά το βιβλίο θα μπορούσε να ήταν πιο δεμένο με 50-100 σελίδες λιγότερες.
Δύο λόγια για κάθε νουβέλα:
- Το μυστικό του πορτραίτου (48 σ.): το πορτραίτο που βρήκε τυχαία ένας καθηγητής πανεπιστημίου θα τον οδηγήσει βαθιά μέσα σε μυστικιστικά μονοπάτια…
- Το ομιχλώδες νησί (66 σ.): ένα στοιχειωμένο πλοίο και ένας αμύθητος θησαυρός δελεάζουν έναν έμπειρο ναυτικό…
- Πίσω από το μαγικό πέπλο (38 σ.): κάτι δεν πάει καλά με τον νέο φίλο μίας γοητευτικής νεαρής γυναίκας…
- Ακολουθώντας τη Σκιά (48 σ.): η κεντρική Ευρώπη αναστατώνεται από μια σειρά περίεργων δολοφονιών, τις οποίες αναλαμβάνει ένα στέλεχος της Ιντερπόλ.
- Το ταξίδι της καλής ελπίδας (82 σ.): η ανία ωθεί έναν αλκοολικό στο πλευρό ενός μυστηριώδους άνδρα κατά μήκος της ρωσικής ενδοχώρας…
- Το μαχαίρι της προδοσίας (52 σ.): ένας κρατούμενος πρέπει να βρει την εξιλέωση, πάση θυσία…
- Ο κυνηγός των Χιμαιρών (127 σ.): ταιριαστότατος τίτλος για την κεντρομόλο ιστορία που μαζεύει τις έξι προηγούμενες, με μπόλικη Ελλάδα, αρχαία και νέα.
Εν κατακλείδι, ελπίζω να απολαύσετε το βιβλίο. Διαβάστε και την έτερη συλλογή του Ιωσηφίδη, Φιλήμων: Ο Ερευνητής του Μεταφυσικού (Ελκυστής, 2019, 240 σ.) και το σχετικό άρθρο μου εδώ: https://www.koiladatisgnosis.gr/logot.... Του ιδίου είναι και η σειρά φαντασίας Η Γη των Αμόλυντων.
(ολόκληρο το άρθρο και στο ιστολόγιό μου, Κοιλάδα της Γνώσης: https://www.koiladatisgnosis.gr/logot...)
Ήγγικεν η ώρα για να γράψω για ένα βιβλίο που το έχω ζαλίσει στο μπες-βγες στο καλάθι αγορών: τη συλλογή από νουβέλες 7 Καταραμένες Ιστορίες (Ελκυστής, 2019, 470 σ.) του Βαγγέλη Ιωσηφίδη. Αφού το καημένο το βιβλίο έχει σχεδόν ονομαστεί 7 Ζαλισμένες Ιστορίες και έχει κοντέψει να βγάλει τα άντερά του από το μπαινόβγεμα, πάμε να το πιάσουμε!
Λοιπόν, αυτό το βιβλίο θυμίζει τένις. Σέρβις, φόρχαντ, μπάκχαντ, βολέ, ντρόπσοτ… ό,τι κίνηση και να θες, στην κάνει η ρακέτα του Ιωσηφίδη. Τι εννοώ; Όπως δηλοί ο μαρτυριάρης ο τίτλος, το βιβλίο αποτελείται από 7 νουβέλες, με καθεμιά να κλίνει προς διαφορετική θεματική. Έχουμε αστυνομικό, κοσμικό τρόμο, γοτθικό τρόμο, μυστήριο, ναυτική περιπέτεια, ακόμα και… αναβίωση αρχαιοελληνικών μύθων. Η ρακέτ-, εεεε, η πένα του Ιωσηφίδη συνθέτει αριστοτεχνικά τις διαφορετικών θεματικών νουβέλες σε μία ενιαία αφήγηση στην έβδομη και τελευταία ιστορία του βιβλίου, όπου όλα μπαίνουν στη θέση τους.
Μου άρεσαν ιδιαίτερα οι πάμπολλες αναφορές σε αρχαιοελληνικούς μύθους, στον μυστικισμό, καθώς και στο αγαπημένο Νεκρονομικόν. Η δομή του βιβλίου είναι σπάνια και ιδιαίτερη, καθώς πρέπει να συγκεντρώσει έξι φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες σε μία έβδομη συνισταμένη, και απαιτεί γερή ρακέτ-, εεεε, πένα. Πόντους κερδίζει το βιβλίο (μην σου πω και σετ ολόκληρο) από τον σφιχτό και ρέοντα λόγο του Ιωσηφίδη – κιμπάρικο, δημοσιογραφικό και λόγιο, περισσότερο σε ύφος Λάβκραφτ και Δελαρούδη παρά Κινγκ ή Κρυσίλα-, κάτι που μάλλον αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμά του. Σε πολλά σημεία, ειδικά σε όσα διαδραματίζονται σε υπόγειες στοές, έρχονται στο νου βιντεοπαιχνίδια τύπου Amnesia, The Dark Pictures και Syberia καθώς και επιτραπέζια όπως το Eldritch Horror, τα οποία ίσως θέλουν μία επανάληψη… Τώρα, στα αδύναμα σημεία του βιβλίου, θαρρώ πως τα κίνητρα των πρωταγωνιστών θα μπορούσαν να είναι πιο ξεκάθαρα και οι αποφάσεις τους λιγότερο βασισμένες στο ένστικτο, η πλοκή θα ήταν καλό να μην βασίζεται τόσο πολύ σε σχήματα τύπου από μηχανής θεός και ίσως συνολικά το βιβλίο θα μπορούσε να ήταν πιο δεμένο με 50-100 σελίδες λιγότερες.
Δύο λόγια για κάθε νουβέλα:
- Το μυστικό του πορτραίτου (48 σ.): το πορτραίτο που βρήκε τυχαία ένας καθηγητής πανεπιστημίου θα τον οδηγήσει βαθιά μέσα σε μυστικιστικά μονοπάτια…
- Το ομιχλώδες νησί (66 σ.): ένα στοιχειωμένο πλοίο και ένας αμύθητος θησαυρός δελεάζουν έναν έμπειρο ναυτικό…
- Πίσω από το μαγικό πέπλο (38 σ.): κάτι δεν πάει καλά με τον νέο φίλο μίας γοητευτικής νεαρής γυναίκας…
- Ακολουθώντας τη Σκιά (48 σ.): η κεντρική Ευρώπη αναστατώνεται από μια σειρά περίεργων δολοφονιών, τις οποίες αναλαμβάνει ένα στέλεχος της Ιντερπόλ.
- Το ταξίδι της καλής ελπίδας (82 σ.): η ανία ωθεί έναν αλκοολικό στο πλευρό ενός μυστηριώδους άνδρα κατά μήκος της ρωσικής ενδοχώρας…
- Το μαχαίρι της προδοσίας (52 σ.): ένας κρατούμενος πρέπει να βρει την εξιλέωση, πάση θυσία…
- Ο κυνηγός των Χιμαιρών (127 σ.): ταιριαστότατος τίτλος για την κεντρομόλο ιστορία που μαζεύει τις έξι προηγούμενες, με μπόλικη Ελλάδα, αρχαία και νέα.
Εν κατακλείδι, ελπίζω να απολαύσετε το βιβλίο. Διαβάστε και την έτερη συλλογή του Ιωσηφίδη, Φιλήμων: Ο Ερευνητής του Μεταφυσικού (Ελκυστής, 2019, 240 σ.) και το σχετικό άρθρο μου εδώ: https://www.koiladatisgnosis.gr/logot.... Του ιδίου είναι και η σειρά φαντασίας Η Γη των Αμόλυντων.
April 13, 2020
Το βιβλίο μου κράτησε καλή συντροφιά και τολμώ να πω πως με κέρδισε η γραφή του συγγραφέα. Διαθέτει πλούσιο λεξιλόγιο και μια οπτική που προσωπικά μου αρέσει πολύ. Οι ίδιες ιστορίες ήταν αρκετά ευφάνταστες και όμορφα δοσμένες μέσα από την κοινή τους σύνδεση. Ήταν πραγματικά μια έξυπνη ιδέα να δώσει κανείς ένα μυθιστόρημα καθ' αυτόν τον τρόπο. Το συγκεκριμένο στυλ φαντασίας, διαπίστωσα πρόσφατα, μου αρέσει ιδιαίτερα, επομένως μπορώ άνετα να πω πως ως αναγνώστης ανήκω 100% στο target group που στοχεύει το βιβλίο. Χρησιμοποιεί θρύλους, μυθολογία, φιλοσοφία και αναζήτηση και αυτά εμένα μου εξάπτουν την περιέργεια και τη φαντασία. Διέκρινα, επίσης, κατά την ανάγνωση, τη δουλειά που ο Ευάγγελος Ιωσηφίδης έριξε στο κείμενο. Στρώσεις επί στρώσεις περασμάτων που εμπλούτιζαν φιλοσοφικά, ερευνητικά και καλλιτεχνικά την ήρεμη και στρωτή πρόζα.
Στα αρνητικά τώρα. Υπήρξαν φορές που σε κάποιες ιστορίες διέκρινα πως τα κίνητρα των χαρακτήρων και τα στοιχεία που δίνονταν εξυπηρετούσαν με κραυγαλέο τρόπο την πλοκή, σε σημείο που φάνταζαν βε��ιασμένα. Στα μάτια του αναγνώστη (εμού τουλάχιστον) έμοιαζαν ολίγον υπερβολικά... βολικά. Ακόμα και στην τελευταία ιστορία (που ήταν η αγαπημένη μου) φαίνεται πως ο πρωταγωνιστής ακολουθεί απλώς τη διαίσθησή του για να λύσει το μυστήριο (αδύναμο κίνητρο) και όταν φτάνει η εξήγηση έρχεται αργά και δεν αναιρεί πλήρως την αίσθηση που αναφέρω. Σε γενικές γραμμές, όσες φορές έκανα την παραπάνω σκέψη, ήταν ζητήματα που λύνονταν πολύ εύκολα. Με μια προοικονομία, με ένα αδιάσειστο στοιχείο, μια νύξη, κάποια ιστορία, έναν θρύλο ίσως, μάρτυρα κτλ. Το βιβλίο δεν ζημιώθηκε στα μάτια μου, όμως ήταν πραγματικά κρίμα γιατί αυτά τα 4-5 θεματάκια του στερούν το 5* που πραγματικά αξίζει. Οι αγαπημένες μου ιστορίες ήταν με τη σειρά οι εξής: 7,6,5,2,1,3,4.
Θεωρώ πιο αδύναμη την τελευταία για τα θέματα που ανέφερα παραπάνω, αλλά και γιατί το υπερφυσικό μπήκε υπερβολικά απότομα για τα γούστα μου.
Στα αρνητικά τώρα. Υπήρξαν φορές που σε κάποιες ιστορίες διέκρινα πως τα κίνητρα των χαρακτήρων και τα στοιχεία που δίνονταν εξυπηρετούσαν με κραυγαλέο τρόπο την πλοκή, σε σημείο που φάνταζαν βε��ιασμένα. Στα μάτια του αναγνώστη (εμού τουλάχιστον) έμοιαζαν ολίγον υπερβολικά... βολικά. Ακόμα και στην τελευταία ιστορία (που ήταν η αγαπημένη μου) φαίνεται πως ο πρωταγωνιστής ακολουθεί απλώς τη διαίσθησή του για να λύσει το μυστήριο (αδύναμο κίνητρο) και όταν φτάνει η εξήγηση έρχεται αργά και δεν αναιρεί πλήρως την αίσθηση που αναφέρω. Σε γενικές γραμμές, όσες φορές έκανα την παραπάνω σκέψη, ήταν ζητήματα που λύνονταν πολύ εύκολα. Με μια προοικονομία, με ένα αδιάσειστο στοιχείο, μια νύξη, κάποια ιστορία, έναν θρύλο ίσως, μάρτυρα κτλ. Το βιβλίο δεν ζημιώθηκε στα μάτια μου, όμως ήταν πραγματικά κρίμα γιατί αυτά τα 4-5 θεματάκια του στερούν το 5* που πραγματικά αξίζει. Οι αγαπημένες μου ιστορίες ήταν με τη σειρά οι εξής: 7,6,5,2,1,3,4.
Θεωρώ πιο αδύναμη την τελευταία για τα θέματα που ανέφερα παραπάνω, αλλά και γιατί το υπερφυσικό μπήκε υπερβολικά απότομα για τα γούστα μου.
July 18, 2021
[Ο καθένας αποζητά αυτό που ήδη υπάρχει μέσα του. Αυτός που έχει ειρήνη ζητά ειρήνη κι αυτός που έχει πόλεμο ζητά πόλεμο. Κι αυτό βρίσκει μπρος του]
........
7 καταραμένες καταραμένες ιστορίες...
Τι περίμενα απ' αυτές;
Τρόμο, αγωνία, μυστήριο...
Τι πήρα;
Τρόμο, αγωνία, μυστήριο...
Όμως, αν και ομολογουμένως σημαντικότερα ικανοποιημένη από το πρώτο εγχείρημα του συγγραφέα, δεν έφτασε μέχρι το σημείο που ξέρω πως μπορεί. Έχει εξαιρετική ευχέρεια στον λόγο. Άριστη χρήση της γλώσσας. Πανέξυπνες και πρωτότυπες ιδέες. Θα έπρεπε να αφεθεί ελεύθερος, καθώς δεν έχει καμιά ανάγκη ν' ακολουθήσει αποδεκτές και τυποποιημένες νόρμες...
Βρήκα πολύ ιδιαίτερη την τρίτη ιστορία (Πίσω από το πέπλο). Τόσο πρωτότυπη ιδέα! Η περιγραφή από την αντιληπτική πλευρά της Αφροδίτης, ήταν απίστευτη. Εκτός του σημείου που ταξιδεύει στη Ρουμανία (🙄), ήταν εξαιρετική στο σύνολό της. Σίγουρα θα γινόταν ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα, εάν ο συγγραφέας εκμεταλλευόταν περισσότερο την ιδέα του ερημικού, κατά τις νύχτες, σπιτιού, τα κλειστά δωμάτια που αποκαλύπτουν ένα-ένα τα μυστικά τους, τις σκέψεις που ξετυλίγονται σταδιακά μπροστά μας, σχεδόν από εμάς τους ίδιους. ΥΠΕΡΟΧΟ!!!
........
Το επόμενο (Ακολουθώντας τη σκιά), ήταν το πιο δυνατό, από άποψη πλοκής και μεταφυσικού. Νομίζω πως είναι το στυλ που ταιριάζει καλύτερα στον κ. Ιωσηφίδη, καθώς μεγαλουργεί πάνω στους γρίφους και τα αινίγματα. Είναι άρτιο και το τέλος του, συγκλονιστικό. Θα ήθελα κι άλλο αυτού του είδους. (Του πάει, λέμε!😊)
........
"Το ταξίδι της καλής ελπίδας" δεν με τράβηξε ιδιαίτερα, μέχρι το σημείο που ξεκινά η κατάβαση στον κάτω κόσμο. Μεγαλειώδης σύλληψη, απίστευτες περιγραφές. Ήταν το μέρος που δεν ήθελα να τελειώσει...
(Μπορεί να έχει μήνες που το διάβασα, όμως εκείνη η ζοφερή αίσθηση με ακολουθεί ακόμη...)
........
6η ιστορία (το μαχαίρι της προδοσίας)...
Ήταν ευρηματικός ο τρόπος αφήγησης, κυρίως στην αρχή, το κομμάτι της φυλακής και της συνάντησης με την μάντισσα. Από εκεί κι έπειτα δεν μου έμειναν και πολλά, καθώς βρήκα κάπως αφελή τα γεγονότα του παρελθόντος καθώς και του εγκλήματος -θυμός, ναι, όμως εδώ είναι σαν μια σπίθα που ξεπετάγεται από το πουθενά χωρίς αιτία και σβήνει το ίδιο ξαφνικά με ένα οριστικό αποτέλεσμα, αφήνοντάς μας παντελώς αδιάφορους- όμως η σύνδεση που έγινε με το παρελθόν και τις μοίρες, ανάγει την όλη ιστορία σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Δεν με έπεισε ο πατέρας που εγκλημάτησε και θέλησε να εξιλεωθεί προς ένα παιδί που ποτέ δεν γνώρισε, όμως δεν έφταιγε ολότελα αυτός. Είχε κι ο συγγραφέας το μερίδιό του κι ονομάζεται ελλειπή ανάπτυξη. Πάλι δεν έδωσε χώρο και χρόνο σε κάτι που θα αποζημίωνε και εκείνον και εμάς και περισσότερο τον ήρωα, τον οποίο θα δικαιολογούσε και θα δικαίωνε στα σημεία που έπρεπε.
(Θα ήθελα να δω περισσότερα με το συγκεκριμένο αφηγηματικό μοτίβο. Είναι το αγαπημένο μου κι ο συγγραφέας το χειρίζεται άψογα).
Το τελευταίο διήγημα μας 'ξεναγεί' με υπέροχο τρόπο στον αρχαιοελληνικό κόσμο και πολιτισμό. Φυσικά οι γνώσεις του κ. Ιωσηφίδη πάνω σ' αυτόν τον τομέα με άφησαν για άλλη μια φορά κατάπληκτη, καθώς κατάφερε να συνδυάσει τα στοιχεία με μοναδικό τρόπο. Και (έκπληξη!) υπήρχε κάτι που έδινε άλλο αέρα, όχι μόνο σ' αυτό το διήγημα, αλλά και σ' όλο το βιβλίο. Το μοναδικό, ιδιαίτερο κι ολόδικό του ύφος, το οποίο άφησε να διαφανεί κάπως διστακτικά κι αδιόρατα, όμως για μένα ήταν σαν ήλιος στο σκοτάδι. Πραγματικά ατόφια κομμάτια, βγαλμένα απευθείας από την ψυχή του...
........
[Κυκλοφορώ μόνος στη νύχτα. Εκεί που δεν υπάρχουν φώτα να μολύνουν το σκοτάδι. Έτσι τα αστέρια φαίνονται καλύτερα... Δεν είναι η νύχτα το πέπλο της αμαρτίας; Αυτή τις καλύπτει, τις ομορφαίνει. Στο φως όλα μοιάζουν απαίσια, βδελυρά. Το αίμα έχει ένα τόσο λαμπερό κόκκινο χρώμα...]
[Γοητεύομαι από την ιδέα της εγκατάλειψης. Κρύβει τόση ελευθερία μέσα της. Μπορώ να φανταστώ ένα δοξασμένο παρελθόν όπως θέλω, περασμένες στιγμές χαμένες στον χρόνο... Εμπνέομαι από το μακάβριο, το παρατημένο, το περιφρονημένο...]
........
Συμπερασματικά, είναι ένα έργο καλογραμμένο στο σύνολό του, γρήγορο, που σε περνάει με όμορφο τρόπο και ταχύτητα από σύμπαν σε σύμπαν, με ωραία γραφή, απλή και ζωντανή γλώσσα, γεμάτη εικόνες, υψηλή συναισθηματική δύναμη και νοημοσύνη.
Η αλήθεια είναι ότι δεν βιαζόμουν να το πάρω στα χέρια μου, όταν όμως ξεκινούσα την ανάγνωση και βυθιζόμουν στην ιστορία, δεν ήθελα να το αφήσω. Αυτό για μένα είναι ενδεικτικό της αδιαμφισβήτητης αξίας ενός βιβλίου. Και φυσικά δεν πρέπει να στεκόμαστε μόνο στο δέντρο και να χάνουμε το δάσος. Και για μένα ο συγκεκριμένος συγγραφέας αποτελεί ένα πυκνό κι αδιαπέραστο παρθένο δάσος, γεμάτο ανεξερεύνητες περιοχές, παράξενη βλάστηση και μοναδικής ομορφιάς εξωτικά ζώα.
........
7 καταραμένες καταραμένες ιστορίες...
Τι περίμενα απ' αυτές;
Τρόμο, αγωνία, μυστήριο...
Τι πήρα;
Τρόμο, αγωνία, μυστήριο...
Όμως, αν και ομολογουμένως σημαντικότερα ικανοποιημένη από το πρώτο εγχείρημα του συγγραφέα, δεν έφτασε μέχρι το σημείο που ξέρω πως μπορεί. Έχει εξαιρετική ευχέρεια στον λόγο. Άριστη χρήση της γλώσσας. Πανέξυπνες και πρωτότυπες ιδέες. Θα έπρεπε να αφεθεί ελεύθερος, καθώς δεν έχει καμιά ανάγκη ν' ακολουθήσει αποδεκτές και τυποποιημένες νόρμες...
Βρήκα πολύ ιδιαίτερη την τρίτη ιστορία (Πίσω από το πέπλο). Τόσο πρωτότυπη ιδέα! Η περιγραφή από την αντιληπτική πλευρά της Αφροδίτης, ήταν απίστευτη. Εκτός του σημείου που ταξιδεύει στη Ρουμανία (🙄), ήταν εξαιρετική στο σύνολό της. Σίγουρα θα γινόταν ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα, εάν ο συγγραφέας εκμεταλλευόταν περισσότερο την ιδέα του ερημικού, κατά τις νύχτες, σπιτιού, τα κλειστά δωμάτια που αποκαλύπτουν ένα-ένα τα μυστικά τους, τις σκέψεις που ξετυλίγονται σταδιακά μπροστά μας, σχεδόν από εμάς τους ίδιους. ΥΠΕΡΟΧΟ!!!
........
Το επόμενο (Ακολουθώντας τη σκιά), ήταν το πιο δυνατό, από άποψη πλοκής και μεταφυσικού. Νομίζω πως είναι το στυλ που ταιριάζει καλύτερα στον κ. Ιωσηφίδη, καθώς μεγαλουργεί πάνω στους γρίφους και τα αινίγματα. Είναι άρτιο και το τέλος του, συγκλονιστικό. Θα ήθελα κι άλλο αυτού του είδους. (Του πάει, λέμε!😊)
........
"Το ταξίδι της καλής ελπίδας" δεν με τράβηξε ιδιαίτερα, μέχρι το σημείο που ξεκινά η κατάβαση στον κάτω κόσμο. Μεγαλειώδης σύλληψη, απίστευτες περιγραφές. Ήταν το μέρος που δεν ήθελα να τελειώσει...
(Μπορεί να έχει μήνες που το διάβασα, όμως εκείνη η ζοφερή αίσθηση με ακολουθεί ακόμη...)
........
6η ιστορία (το μαχαίρι της προδοσίας)...
Ήταν ευρηματικός ο τρόπος αφήγησης, κυρίως στην αρχή, το κομμάτι της φυλακής και της συνάντησης με την μάντισσα. Από εκεί κι έπειτα δεν μου έμειναν και πολλά, καθώς βρήκα κάπως αφελή τα γεγονότα του παρελθόντος καθώς και του εγκλήματος -θυμός, ναι, όμως εδώ είναι σαν μια σπίθα που ξεπετάγεται από το πουθενά χωρίς αιτία και σβήνει το ίδιο ξαφνικά με ένα οριστικό αποτέλεσμα, αφήνοντάς μας παντελώς αδιάφορους- όμως η σύνδεση που έγινε με το παρελθόν και τις μοίρες, ανάγει την όλη ιστορία σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Δεν με έπεισε ο πατέρας που εγκλημάτησε και θέλησε να εξιλεωθεί προς ένα παιδί που ποτέ δεν γνώρισε, όμως δεν έφταιγε ολότελα αυτός. Είχε κι ο συγγραφέας το μερίδιό του κι ονομάζεται ελλειπή ανάπτυξη. Πάλι δεν έδωσε χώρο και χρόνο σε κάτι που θα αποζημίωνε και εκείνον και εμάς και περισσότερο τον ήρωα, τον οποίο θα δικαιολογούσε και θα δικαίωνε στα σημεία που έπρεπε.
(Θα ήθελα να δω περισσότερα με το συγκεκριμένο αφηγηματικό μοτίβο. Είναι το αγαπημένο μου κι ο συγγραφέας το χειρίζεται άψογα).
Το τελευταίο διήγημα μας 'ξεναγεί' με υπέροχο τρόπο στον αρχαιοελληνικό κόσμο και πολιτισμό. Φυσικά οι γνώσεις του κ. Ιωσηφίδη πάνω σ' αυτόν τον τομέα με άφησαν για άλλη μια φορά κατάπληκτη, καθώς κατάφερε να συνδυάσει τα στοιχεία με μοναδικό τρόπο. Και (έκπληξη!) υπήρχε κάτι που έδινε άλλο αέρα, όχι μόνο σ' αυτό το διήγημα, αλλά και σ' όλο το βιβλίο. Το μοναδικό, ιδιαίτερο κι ολόδικό του ύφος, το οποίο άφησε να διαφανεί κάπως διστακτικά κι αδιόρατα, όμως για μένα ήταν σαν ήλιος στο σκοτάδι. Πραγματικά ατόφια κομμάτια, βγαλμένα απευθείας από την ψυχή του...
........
[Κυκλοφορώ μόνος στη νύχτα. Εκεί που δεν υπάρχουν φώτα να μολύνουν το σκοτάδι. Έτσι τα αστέρια φαίνονται καλύτερα... Δεν είναι η νύχτα το πέπλο της αμαρτίας; Αυτή τις καλύπτει, τις ομορφαίνει. Στο φως όλα μοιάζουν απαίσια, βδελυρά. Το αίμα έχει ένα τόσο λαμπερό κόκκινο χρώμα...]
[Γοητεύομαι από την ιδέα της εγκατάλειψης. Κρύβει τόση ελευθερία μέσα της. Μπορώ να φανταστώ ένα δοξασμένο παρελθόν όπως θέλω, περασμένες στιγμές χαμένες στον χρόνο... Εμπνέομαι από το μακάβριο, το παρατημένο, το περιφρονημένο...]
........
Συμπερασματικά, είναι ένα έργο καλογραμμένο στο σύνολό του, γρήγορο, που σε περνάει με όμορφο τρόπο και ταχύτητα από σύμπαν σε σύμπαν, με ωραία γραφή, απλή και ζωντανή γλώσσα, γεμάτη εικόνες, υψηλή συναισθηματική δύναμη και νοημοσύνη.
Η αλήθεια είναι ότι δεν βιαζόμουν να το πάρω στα χέρια μου, όταν όμως ξεκινούσα την ανάγνωση και βυθιζόμουν στην ιστορία, δεν ήθελα να το αφήσω. Αυτό για μένα είναι ενδεικτικό της αδιαμφισβήτητης αξίας ενός βιβλίου. Και φυσικά δεν πρέπει να στεκόμαστε μόνο στο δέντρο και να χάνουμε το δάσος. Και για μένα ο συγκεκριμένος συγγραφέας αποτελεί ένα πυκνό κι αδιαπέραστο παρθένο δάσος, γεμάτο ανεξερεύνητες περιοχές, παράξενη βλάστηση και μοναδικής ομορφιάς εξωτικά ζώα.
October 31, 2023
Έχοντας διαβάσει τη σειρά φαντασίας «Η γη των αμόλυντων» (ανυπομονώ για το τελευταίο βιβλίο της τετραλογίας) ήθελα να καταπιαστώ με τη συλλογή διηγημάτων τρόμου του Βαγγέλη Ιωσηφίδη. Είχα μεγάλη περιέργεια να δω πόσο διαφορετική θα είναι η πένα του σε αυτό το απαιτητικό είδος. Μας παρουσιάζει 7 ιστορίες, 7 διαφορετικούς πρωταγωνιστές, οι οποίοι οδηγούνται σε καταστάσεις που ξεπερνούν ό,τι είχαν ζήσει μέχρι τότε. Η πραγματικότητα γίνεται ένα με τη φαντασία, η αλήθεια με το ψέμα, η ευλογία με την κατάρα.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η φαντασία του είναι αστείρευτη, το λεξιλόγιο φροντισμένο και οι περιγραφές του ολοζώντανες. Χάρη στην πρωτοπρόσωπη αφήγηση συνδεόμαστε με τον κάθε ήρωα και γινόμαστε εν τέλει πρωταγωνιστές της κάθε καταραμένης ιστορίας. Μακράν «Το ομιχλώδες νησί» ήταν η αγαπημένη μου νουβέλα γιατί αφενός είχε υποβλητική ατμόσφαιρα, αφετέρου περνούσε ηθικά και κοινωνικά μηνύματα. Στη συνέχεια ακολουθούν «Το μαχαίρι της προδοσίας», «Το μυστικό του πορτραίτου» και «Πίσω από το μαγικό πέπλο». Το βρήκα ιδιαίτερο που οι έξι ιστορίες συνδέονται στην έβδομη και τελευταία νουβέλα. Σε αυτό το βιβλίο μπορούμε να διακρίνουμε την αγάπη του συγγραφέα για τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, τη μυθολογία και σίγουρα χρειάστηκε να κάνει μεγάλη έρευνα για να μην υπάρξει κάποια ανακρίβεια. Αυτή τη φορά έχει την ευχέρεια να μας προβληματίσει για τη φύση του ανθρώπου αλλά ταυτόχρονα να διώξει την κατάρα από πάνω του.
«Ο χειρότερος εχθρός του εαυτού σου είσαι εσύ ο ίδιος».
«Φαντάσματα υπάρχουν στο μυαλό όλων μας. Είναι η ενσάρκωση των φόβων και των ανησυχιών μας. Μα ο πραγματικός τρόμος έρχεται σε όσους επιτρέπουν σε οπτασίες να γίνουν μια νέα πραγματικότητα μέσα στην πραγματικότητα».
«Τα μόνα που μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου είναι δυο χρώματα, γκρίζο για τις μέρες, πορφυρό για τις νύχτες...Γκρίζο της αδιαφορίας λοιπόν, πορφυρό του εφιάλτη».
Όπως ήταν αναμενόμενο, η φαντασία του είναι αστείρευτη, το λεξιλόγιο φροντισμένο και οι περιγραφές του ολοζώντανες. Χάρη στην πρωτοπρόσωπη αφήγηση συνδεόμαστε με τον κάθε ήρωα και γινόμαστε εν τέλει πρωταγωνιστές της κάθε καταραμένης ιστορίας. Μακράν «Το ομιχλώδες νησί» ήταν η αγαπημένη μου νουβέλα γιατί αφενός είχε υποβλητική ατμόσφαιρα, αφετέρου περνούσε ηθικά και κοινωνικά μηνύματα. Στη συνέχεια ακολουθούν «Το μαχαίρι της προδοσίας», «Το μυστικό του πορτραίτου» και «Πίσω από το μαγικό πέπλο». Το βρήκα ιδιαίτερο που οι έξι ιστορίες συνδέονται στην έβδομη και τελευταία νουβέλα. Σε αυτό το βιβλίο μπορούμε να διακρίνουμε την αγάπη του συγγραφέα για τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, τη μυθολογία και σίγουρα χρειάστηκε να κάνει μεγάλη έρευνα για να μην υπάρξει κάποια ανακρίβεια. Αυτή τη φορά έχει την ευχέρεια να μας προβληματίσει για τη φύση του ανθρώπου αλλά ταυτόχρονα να διώξει την κατάρα από πάνω του.
«Ο χειρότερος εχθρός του εαυτού σου είσαι εσύ ο ίδιος».
«Φαντάσματα υπάρχουν στο μυαλό όλων μας. Είναι η ενσάρκωση των φόβων και των ανησυχιών μας. Μα ο πραγματικός τρόμος έρχεται σε όσους επιτρέπουν σε οπτασίες να γίνουν μια νέα πραγματικότητα μέσα στην πραγματικότητα».
«Τα μόνα που μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου είναι δυο χρώματα, γκρίζο για τις μέρες, πορφυρό για τις νύχτες...Γκρίζο της αδιαφορίας λοιπόν, πορφυρό του εφιάλτη».
Read
February 18, 2024Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι ιδιαίτερα έμπειρος αναγνώστης στη λογοτεχνία του τρόμου/φανταστικού. Αυτός είναι και ο λόγος που ένιωθα μία ιδιαίτερη περιέργεια όταν ξεκίνησα τις "7 Καταραμένες Ιστορίες" για να δω το κατά πόσο θα με κερδίσει.
Και όντως με κέρδισε πολύ! Αυτό πιστεύω πως συνέβη επειδή δεν είναι ένα εγχείρημα αποκλειστικά περιορισμένο στην προσπάθεια να δημιουργήσει τρομακτικές ατμόσφαιρες αλλά πάει και παραπέρα προσφέροντας έναν πολύ ευχάριστο και καθόλου κουραστικό αναγνωστικό πλουραλισμό.
Αποτελείται από 7 διηγήματα, 7 μικρές ιστορίες, οι οποίες συνδέονται όλες μεταξύ τους, θεματικά και μη. Και μάλιστα οι 6 από αυτές οδηγούν στην έβδομη και τελευταία, η οποία λειτουργεί ως ιδανική κλιμάκωση και επιτομή των προηγουμένων.
Πέρα από τον τρόμο, τη μυστηριακή ατμόσφαιρα και τον φαντασιακό αυ��οσχεδιασμό, η ανάγνωση των 7 ιστοριών προσφέρει σκέψεις, συναισθήματα και προβληματισμούς που αγγίζουν και άλλα πλαίσια της ζωής, όπως η κοινωνία, οι ανθρώπινες σχέσεις και τα υπαρξιακά ερωτήματα που -θα έπρεπε, τουλάχιστον να-βασανίζουν όλους μας.
Όλή αυτή η λογοτεχνική ποικιλία, χτισμένη με μία άρτια και προσιτή γλώσσα η οποία συνεισφέρει καθοριστικά στην κατανόηση μίας αρκετά περιπλοκής θεματικής δομής, μου προσέφερε μία πολύ πλούσια, αγωνιώδη και άρα ευχάριστη αναγνωστική εμπειρία!
Υ.Γ. Πολύ ενδιαφέρουσα και ταιριαστή η προσθήκη με τις γκραβούρες, έδιναν μία έξτρα αίσθηση μυστικισμού.
Και όντως με κέρδισε πολύ! Αυτό πιστεύω πως συνέβη επειδή δεν είναι ένα εγχείρημα αποκλειστικά περιορισμένο στην προσπάθεια να δημιουργήσει τρομακτικές ατμόσφαιρες αλλά πάει και παραπέρα προσφέροντας έναν πολύ ευχάριστο και καθόλου κουραστικό αναγνωστικό πλουραλισμό.
Αποτελείται από 7 διηγήματα, 7 μικρές ιστορίες, οι οποίες συνδέονται όλες μεταξύ τους, θεματικά και μη. Και μάλιστα οι 6 από αυτές οδηγούν στην έβδομη και τελευταία, η οποία λειτουργεί ως ιδανική κλιμάκωση και επιτομή των προηγουμένων.
Πέρα από τον τρόμο, τη μυστηριακή ατμόσφαιρα και τον φαντασιακό αυ��οσχεδιασμό, η ανάγνωση των 7 ιστοριών προσφέρει σκέψεις, συναισθήματα και προβληματισμούς που αγγίζουν και άλλα πλαίσια της ζωής, όπως η κοινωνία, οι ανθρώπινες σχέσεις και τα υπαρξιακά ερωτήματα που -θα έπρεπε, τουλάχιστον να-βασανίζουν όλους μας.
Όλή αυτή η λογοτεχνική ποικιλία, χτισμένη με μία άρτια και προσιτή γλώσσα η οποία συνεισφέρει καθοριστικά στην κατανόηση μίας αρκετά περιπλοκής θεματικής δομής, μου προσέφερε μία πολύ πλούσια, αγωνιώδη και άρα ευχάριστη αναγνωστική εμπειρία!
Υ.Γ. Πολύ ενδιαφέρουσα και ταιριαστή η προσθήκη με τις γκραβούρες, έδιναν μία έξτρα αίσθηση μυστικισμού.
January 13, 2024
Κριτική στο bookstagram: potries_melaniou
https://www.instagram.com/p/C2CS3xVIX...
https://www.instagram.com/p/C2CS3xVIX...
December 31, 2019
Το δεύτερο βιβλίο του Βαγγέλη Ιωσηφίδη είναι ό,τι έλπιζα κι ευχόμουν μετά την ανάγνωση του πρωτου του πονήματος: "Φιλήμων: Ο εξερευνητής του μεταφυσικού". Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, διαβάζοντας τις μικρές ιστορίες του έξυπνου, ευχάριστου και πολύ ενδιαφέροντος βιβλίου με πρωταγωνιστή τον κωφάλαλο ντετέκτιβ Φιλήμονα, αισθανομουν πως έπινα σφηνάκια από ένα θαυμάσιο ποτό... αλλά δε μου έφτανε! Ήθελα κι άλλο! Αυτό ακριβώς είναι οι 7 Καταραμένες Ιστορίες.
Όλα τα θετικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν το πρώτο βιβλίο και που πλέον αποτελούν τη σφραγίδα του συγγραφέα είναι και πάλι εδώ και μάλιστα με ακόμη πιο εμφατικό τρόπο. Οι συνεχείς εναλλαγές, οι γλαφυρές περιγραφές, η αγωνία, η έκπληξη, η αμφιβολία του αναγνώστη αν όσα εκτυλίσσονται συμβαίνουν στο μυαλό των χαρακτήρων ή εμπίπτουν στη σφαίρα του μεταφυσικού, βρίσκονται σε κάθε σελίδα.
Οι 7 Καταραμένες Ιστορίες όμως, όντας εκ των πραγμάτων πιο μεγάλες σε έκταση, δίνουν στον αξιόλογο συγγραφέα τον ζωτικό λογοτεχνικό χώρο να ξεδιπλώσει πιο άνετα την πλοκή των ιστοριών και να αναπτύξει επαρκώς τους χαρακτήρες του. Μάλιστα, αν και τρόπον τινά αυτοτελείς, δεν πρόκειται για ανεξάρτητες νουβέλες, αφού οι πρώτες έξι συνδέονται μεταξύ τους, ενώ στην έβδομη και τελευταία ιστορία βρίσκουν από κοινού μια νέα μυστική σημασία και ταυτότητα.
Πολύ ευχάριστη εντύπωση μου έκανε η κοπιώδης κι ενδελεχής μελέτη της μυθολογίας, της ιστορίας και των πραγματικών τοποθεσιών στις οποίες διαδραματίζονται οι νουβέλες. Ο συγγραφέας δεν παραθέτει τίποτα χωρις να το ερευνήσει επαρκώς, γεγονός που δημιουργεί στον αναγνώστη τη βεβαιότητα ότι βρίσκεται εκεί μαζί με τους ήρωες και κατακλύζεται από τα ίδια συναισθήματα με αυτούς. Έχοντας κερδίσει την ταύτιση αυτή, η παρείσφρυση του μεταφυσικού από τον συγγραφέα - που ας μη γελιόμαστε, δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη - γίνεται πιο ομαλή και εν τέλει πιο φυσικά αποδεκτή από εμάς, κρίνοντας τουλάχιστον από τη δική μου αναγνωστική εμπειρία.
Τέλος, η αρχαία ελληνική μυθολογία και ο αρχαίος ελληνικός κόσμος έχουν την τιμητική τους στο βιβλίο, ειδικά στην τελευταία ιστορία, κάτι που μου άρεσε ιδιαίτερα και με έκανε να θέλω να μεταφερθώ και δια ζώσης (ξανά) σε γνωστούς και λιγότερο γνωστούς αρχαιολογικούς τόπους της πατρίδας μας.
Προσωπικά μου άρεσε περισσότερο η πέμπτη νουβέλα με τον τίτλο: "το ταξίδι της καλής ελπίδας". Θεωρώ ότι η αγωνία για το τι πραγματικά συμβαίνει φτάνει στο απόγειό της, ενώ όσο οι ήρωες ταξιδεύουν από πόλη σε πόλη της παγωμένης Ρωσίας για να εκτελέσουν την παράξενη μυστικιστική αποστολή τους, άλλο τόσο το μυαλό μας ταξιδεύει για να λύσει το μυστήριο.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα βιβλίο που συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους φίλους της φαντασίας και του μεταφυσικού. Και βέβαια... τελούμε εν αναμονή του επόμενου!
Όλα τα θετικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν το πρώτο βιβλίο και που πλέον αποτελούν τη σφραγίδα του συγγραφέα είναι και πάλι εδώ και μάλιστα με ακόμη πιο εμφατικό τρόπο. Οι συνεχείς εναλλαγές, οι γλαφυρές περιγραφές, η αγωνία, η έκπληξη, η αμφιβολία του αναγνώστη αν όσα εκτυλίσσονται συμβαίνουν στο μυαλό των χαρακτήρων ή εμπίπτουν στη σφαίρα του μεταφυσικού, βρίσκονται σε κάθε σελίδα.
Οι 7 Καταραμένες Ιστορίες όμως, όντας εκ των πραγμάτων πιο μεγάλες σε έκταση, δίνουν στον αξιόλογο συγγραφέα τον ζωτικό λογοτεχνικό χώρο να ξεδιπλώσει πιο άνετα την πλοκή των ιστοριών και να αναπτύξει επαρκώς τους χαρακτήρες του. Μάλιστα, αν και τρόπον τινά αυτοτελείς, δεν πρόκειται για ανεξάρτητες νουβέλες, αφού οι πρώτες έξι συνδέονται μεταξύ τους, ενώ στην έβδομη και τελευταία ιστορία βρίσκουν από κοινού μια νέα μυστική σημασία και ταυτότητα.
Πολύ ευχάριστη εντύπωση μου έκανε η κοπιώδης κι ενδελεχής μελέτη της μυθολογίας, της ιστορίας και των πραγματικών τοποθεσιών στις οποίες διαδραματίζονται οι νουβέλες. Ο συγγραφέας δεν παραθέτει τίποτα χωρις να το ερευνήσει επαρκώς, γεγονός που δημιουργεί στον αναγνώστη τη βεβαιότητα ότι βρίσκεται εκεί μαζί με τους ήρωες και κατακλύζεται από τα ίδια συναισθήματα με αυτούς. Έχοντας κερδίσει την ταύτιση αυτή, η παρείσφρυση του μεταφυσικού από τον συγγραφέα - που ας μη γελιόμαστε, δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη - γίνεται πιο ομαλή και εν τέλει πιο φυσικά αποδεκτή από εμάς, κρίνοντας τουλάχιστον από τη δική μου αναγνωστική εμπειρία.
Τέλος, η αρχαία ελληνική μυθολογία και ο αρχαίος ελληνικός κόσμος έχουν την τιμητική τους στο βιβλίο, ειδικά στην τελευταία ιστορία, κάτι που μου άρεσε ιδιαίτερα και με έκανε να θέλω να μεταφερθώ και δια ζώσης (ξανά) σε γνωστούς και λιγότερο γνωστούς αρχαιολογικούς τόπους της πατρίδας μας.
Προσωπικά μου άρεσε περισσότερο η πέμπτη νουβέλα με τον τίτλο: "το ταξίδι της καλής ελπίδας". Θεωρώ ότι η αγωνία για το τι πραγματικά συμβαίνει φτάνει στο απόγειό της, ενώ όσο οι ήρωες ταξιδεύουν από πόλη σε πόλη της παγωμένης Ρωσίας για να εκτελέσουν την παράξενη μυστικιστική αποστολή τους, άλλο τόσο το μυαλό μας ταξιδεύει για να λύσει το μυστήριο.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα βιβλίο που συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους φίλους της φαντασίας και του μεταφυσικού. Και βέβαια... τελούμε εν αναμονή του επόμενου!
August 8, 2020
Το βιβλίο του Βαγγέλη με εξέπληξε θετικά! Ήταν περίεργο, είχε ανατροπές και φανέρωνε ευστροφία.
Αναλυτικά η κριτική μου στο παρακάτω link: https://www.pastafloramag.gr/politism...
Αναλυτικά η κριτική μου στο παρακάτω link: https://www.pastafloramag.gr/politism...
Read
July 1, 2020Ένα μυστήριο εξώφυλλο, που σε κάνει να απορείς και να θες να διαβάσεις το βιβλίο, αυτές τις 7 καταραμένες ιστορίες, που τελικά έχουν τόσα πολλά να σου πουν. Η καθεμία ξεχωριστή, μοναδική με άλλα διδάγματα, με ήρωες γεμάτους, πάθη, βιώματα και σκέψεις, που σε κάνουν να σκεφτείς και εσύ με τη σειρά σου την ίδια σου τη ζωή. Τι αξίζει τελικά, τι συμβαίνει γύρω μας και άλλα πολλά. Καλογραμμένες και με βατή και ρέουσα πλοκή, σε ξεκουράζει προβληματίζοντάς σε, για το ρόλο σου σε όλα. Είναι ευκαιρία να διαβάσεις κάτι διαφορετικό αυτό το καλοκαίρι και άλλη μία ευκαιρία να ξεκινήσεις από αυτό το βιβλίο.
Read
July 1, 20207 καταραμένες ιστορίες, 7 νουβέλες που όλες μαζί καταστρώνουν ένα ενιαίο μυθιστόρημα. Αν και ο τίτλος παραπέμπει σε ιστορίες τρόμου, διαβάζοντάς το, καταλαβαίνει κανείς ότι η δράση και το μυστήριο κυριαρχούν με μικρές και συνάμα πίστευες δόσεις φαντασίας και μαγειας. Μεγάλο προσόν του βιβλίου είναι ο κινηματογραφικος τρόπος γραφής, που θυμίζει ταινία Ιντιάνα Τζόουνς και πραγματικά εύκολα μπορεί κανείς να φανταστεί τις συγκεκριμένες ιστορίες να μεταφέρονται είτε στη μικρή είτε στη μεγάλη οθόνη.
October 30, 2024
7 πολύ όμορφα γραμμένες ιστορίες που σε ταξιδεύουν σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου. Μου άρεσε πολύ που ο συγγραφέας τις ξετύλιγε σαν κουβάρι και τις ένωνε. Σε κάθε ιστορία ανυπομονούσα να βρω τον συνδετικό κρίκο. Επίσης υπάρχει μια αλματώδη πρόοδος στην αρχιτεκτονική του κειμένου καθώς και στις περιγραφές του. Έτσι ανυπομονώ να δω πως θα είναι τα υπόλοιπα!
March 15, 2023
Λοιπόν, δεν ξέρω από που να ξεκινήσω. Μάλλον από το γεγονός ότι μετανιώνω που δεν είχα περισσότερο χρόνο να το διαβάσω πιο συμπυκνωμένο. Οι εφτά ιστορίες θα μπορούσαν να είναι πραγματικά ένα βιβλίο η καθεμία μόνη της. Ο τρόπος που ο Βαγγέλης συνθέτει τη σχέση μεταξύ τους και τελειώνει το βιβλίο είναι εξαιρετικός. Συγγραφικά μιλώντας φαίνεται η δουλειά που έχει γίνει σε όλα τα επίπεδα. Στις γνώσεις, στην ίδια τη γραφή, τη χρήση λέξεων, σε όλα φαίνεται μια ξεχωριστή επιμέλεια (δεν θέλω να ξέρω πόσες φορές το ξαναπέρασε το κείμενο!). Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο που εντόπισα (μπορεί να κάνω και λάθος) είναι η προσπάθεια που έγινε ώστε κάθε ιστορία να ανήκει σε άλλο είδος. Έχουμε ιστορία για παράδειγμα που είναι περισσότερο αστυνομική και άλλη περισότερο περιπέτεια, άλλη τρόμου και ούτω κάθε εξής. Πιστεύω ότι έγινε συνειδητά, καθώς ο Βαγγέλης δεν φαίνεται άνθρωπος που αφήνει πράγματα στην τύχη. Νομίζω ότι ξεχώρισα περισσότερο τις δύο πρώτες ιστορίες και το ταξίδι της καλής ελπίδας, ενώ από την άλλη η ιστορία που με κούρασε λίγο ήταν το μαχαίρι της προδοσίας, αν και το τέλος σε αποζημιώνει. Φυσικά αυτά είναι προσωπικά γούστα και δεν έχουν καμία σημασία. Σημασία έχει ότι είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσεις, καθώς είναι τέτοια η πολυσυλλεκτικότητα του, που σίγουρα κάτι θα σε συναρπάσει.
March 25, 2020
Απλά υπέροχο!
July 15, 2020
Το "7 Καταραμένες Ιστορίες" είναι ένα βιβλίο που διάβασα στα πλαίσια της προώθησης του (book tour).
Θα ήθελα, αρχικά να ευχαριστήσω τον συγγραφέα και την Βιβή από το fancyowl, για την ευκαιρία που μου έδωσαν, και μου έστειλαν να διαβάσω αυτό το βιβλίο.
7 ιστορίες με 7 διαφορετικούς πρωταγωνιστές περνάνε από μπροστά σου κι εσύ, ο αναγνώστης, έχεις την ευκαιρία να διαβάσεις για διαφορετικούς ανθρώπους, ο κάθε ένας με την δική του προσωπικότητα που τον κάνει να ξεχωρίζει στο μυαλό σου.
Η πλοκή είναι γρήγορη και ρέει εύκολα, χωρίς να κουράζει. Οι λεπτομέρειες και οι περιγραφές τόσο του τοπίου όσο και τον πρωταγωνιστών, εσωτερικά και εξωτερικά, σου δίνουν την αίσθηση πως είσαι μαζί τους και πρέπει να λύσεις το μυστήριο πριν από αυτούς.
Είμαι μεγάλη θαυμάστρια του μυστηρίου και τρελαίνομαι για τους συμβολισμούς. Έχω κάποιες θεωρίες και περιμένω με ανυπομονησία την απάντηση.
Το προτείνω σε όσους αγαπάνε το μυστήριο και δεν τους ενοχλεί ο φόβος.
Θα ήθελα, αρχικά να ευχαριστήσω τον συγγραφέα και την Βιβή από το fancyowl, για την ευκαιρία που μου έδωσαν, και μου έστειλαν να διαβάσω αυτό το βιβλίο.
7 ιστορίες με 7 διαφορετικούς πρωταγωνιστές περνάνε από μπροστά σου κι εσύ, ο αναγνώστης, έχεις την ευκαιρία να διαβάσεις για διαφορετικούς ανθρώπους, ο κάθε ένας με την δική του προσωπικότητα που τον κάνει να ξεχωρίζει στο μυαλό σου.
Η πλοκή είναι γρήγορη και ρέει εύκολα, χωρίς να κουράζει. Οι λεπτομέρειες και οι περιγραφές τόσο του τοπίου όσο και τον πρωταγωνιστών, εσωτερικά και εξωτερικά, σου δίνουν την αίσθηση πως είσαι μαζί τους και πρέπει να λύσεις το μυστήριο πριν από αυτούς.
Είμαι μεγάλη θαυμάστρια του μυστηρίου και τρελαίνομαι για τους συμβολισμούς. Έχω κάποιες θεωρίες και περιμένω με ανυπομονησία την απάντηση.
Το προτείνω σε όσους αγαπάνε το μυστήριο και δεν τους ενοχλεί ο φόβος.
June 28, 2020
Παρόλο που δεν είμαι οπαδός της νουβέλας, αυτό το βιβλίο μου άρεσε πολύ, καθώς, όπως λέει και το εξώφυλλο, είναι ένα μυθιστόρημα σε εφτά νουβέλες, ένα μυθιστόρημα χωρισμένο θα μπορούσε να πει κανείς σε εφτά κεφάλαια. Αυτό που ενώνει και τις εφτά ιστορίες είναι οι έννοιες της πραγματικότητας και της φαντασίας, της αλήθειας και του ψέματος, της ευχής και της κατάρας, τα όρια των οποίων πολλές φορές θολώνουν. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν ότι οι ιστορίες με κάποιον τρόπο συνδέονταν, το οποίο μου κράτησε πολύ το ενδιαφέρον και ενέτεινε την περιέργειά μου για το τι θα συμβεί στο τέλος.
June 25, 2020
Η νουβέλες δεν είναι και από τα αγαπημένα ! Παρόλα αυτά το συγκεκριμένο μου άρεσε αρκετά ! Η πρώτη ιστορία ειδικά μου θύμισε μια παλιά ελληνική ταινία που ο Χορν νομίζω πούλησε τη ζωή του στο δι@ολο για να τον κάνει νέο ! Γενικά το συγκεκριμένο βιβλίο έχει κάτι σκοτεινό και μαγευτικό ! Έχει μυστήριο και ίντριγκα ! Είναι αρκετά καλό αν και λίγο τρομακτικό !
July 18, 2020
Ένα κράμα φιλοσοφίας, μυθολογίας, και πολλών ειδών προβληματισμών, εύγλωττα μεν αλλά απέριττα δοσμένο από διαφορετικές αφηγηματικές οπτικές που συνθέτουν ένα πολύ ιδιαίτερο σύνολο με συνοχή, αμείωτο ενδιαφέρον και πανέξυπνες ιδέες.
Γενικά το βιβλίο με ενθουσίασε, και ανυπομονώ να δω περισσότερα από τον συγγραφέα!
Γενικά το βιβλίο με ενθουσίασε, και ανυπομονώ να δω περισσότερα από τον συγγραφέα!
September 22, 2021
Οι 7 Καταραμένες Ιστορίες του Βαγγέλη Ιωσηφίδη αυτοπροσδιορίζονται ως «ένα μυθιστόρημα σε 7 νουβέλες». Είναι μια τολμηρή διακήρυξη και ακόμα πιο τολμηρή φόρμα για να πεις μια ιστορία. (Ακολουθούν SPOILERS)
O αναγνώστης την άνωθεν διακήρυξη την παίρνει ως υπόσχεση εκ μέρους του συγγραφέα· και πράγματι, καθώς προχωράς από ιστορία σε ιστορία, βλέπεις πως υπάρχουν κάποιοι κοινοί τόποι. Στο «επίπεδο μηδέν» αυτών, η φωνή του ίδιου του συγγραφέα, που περιγράφει γλαφυρά τα ταξίδια αυτών των χαρακτήρων: το «πρώτο» επίπεδο είναι η αφήγηση της κάθε μίας ιστορίας, από τον εκάστοτε πρωταγωνιστή της. Το ότι τα βλέπουμε ως μια «ανθολογία» που τη συλλέγει ο πρωταγωνιστής της πρώτης ιστορίας, είναι μόνο η αρχή. Χαρακτήρες αλαφροπατάνε από τη μια ιστορία στην άλλη και συνυπάρχουν (ενίοτε όσο πατάει η γάτα) με διάφορους ευρηματικούς τρόπους. Μπορεί όμως και να χώσουν βαθιά τα βήματά τους στις άλλες «ιστοριοσάρκες». Ο χαρακτηρισμός «μυθιστόρημα» κερδίζεται και από το χτίσιμο μιας συλλογικής συνείδησης, προνόμιο του αναγνώστη, ο οποίος βυθίζεται διαδοχικά στην ενδοσκόπηση του κάθε χαρακτήρα. Αυτή η ενδοσκόπηση θα τσιγκλήσει τον υποψιασμένο αναγνώστη, που, διαβάζοντας ανάμεσα στις γραμμές, ίσως διακρίνει κάποια μονοπάτια προτού διανοιχτούν ή κάποιες παρεμβάσεις προτού λάβουν χώρα. Η επιλογή της λέξης «καταραμένες» προδιαθέτει για σκοτεινές εξερευνήσεις της ανθρώπινης μοίρας, και αυτό σαφώς και υπάρχει, αλλά δεν είναι απόλυτο: μέσω διάφορων μεταφυσικών υφαντών, οι χαρακτήρες ανακαλύπτουν τον εαυτό τους, αμφισβητούν ή διεκδικούν το πεπρωμένο τους, και πάνω από όλα βιώνουν ταξίδια εξέλιξης. Σε ένα πιο προσωπικό επίπεδο, ένοιωσα πιο στενά σε αυτούς όταν τα λόγια που έβαζε στα στόματα των σκέψεών τους ο συγγραφέας ήταν ξεκάθαρα σκέψεις που έχω κάνει και εγώ. Εικάζω (ξέρω ; ) πως και ο συγγραφέας ο ίδιος εξελίχθηκε με κάθε ψηφίδα του μωσαϊκού, όπως και η ζωή η ίδια εξέλιξε τις ιστορίες αυτές.
Για να ιχνηλατήσω τις ίδιες μου τις αντιδράσεις ως αναγνώστης, έγραψα το μεγαλύτερο μέρος αυτής της κριτικής προτού φτάσω στο τέλος: ήθελα να δω αν όντως το βιβλίο θα κλείσει τον κύκλο του, με έναν τρόπο που ταιριάζει σε ένα μυθιστόρημα· και το έκανε. Συχνά, οι τελευταίες στιγμές ενός βιβλίου γέρνουν την πλάστιγγα. Συνεπώς με το πέρας της ανάγνωσης, κάποιες από τις αρχικές σκέψεις μου θα παραμείνουν μόνο για μένα. Αναγνωρίζοντας δε πόσο δύσκολο είναι να κρατάς ένα συνολικό επίπεδο για πολλαπλά αφηγήματα, και μάλιστα νουβέλες, που είναι η μεγαλύτερη φόρμα πριν του μυθιστορήματος, θα πω ότι το βιβλίο έκανε, στην κατακλείδα του, αυτό το «κλικ» του έργου που στέκεται μόνο του, ολοκληρωμένο και εν ειρήνη με τον εαυτό του: τα 7 κομμάτια του συντελούν σε κάτι μεγαλύτερο και σπουδαιότερο από τα ίδια· το ίδιο το βιβλίο μοιάζει να διαγράφει τον κύκλο της ζωής· και γι’ αυτό το κατόρθωμα που το κάνει να ξεχωρίζει, θαρρώ πως αξίζει ένα 5/5.
O αναγνώστης την άνωθεν διακήρυξη την παίρνει ως υπόσχεση εκ μέρους του συγγραφέα· και πράγματι, καθώς προχωράς από ιστορία σε ιστορία, βλέπεις πως υπάρχουν κάποιοι κοινοί τόποι. Στο «επίπεδο μηδέν» αυτών, η φωνή του ίδιου του συγγραφέα, που περιγράφει γλαφυρά τα ταξίδια αυτών των χαρακτήρων: το «πρώτο» επίπεδο είναι η αφήγηση της κάθε μίας ιστορίας, από τον εκάστοτε πρωταγωνιστή της. Το ότι τα βλέπουμε ως μια «ανθολογία» που τη συλλέγει ο πρωταγωνιστής της πρώτης ιστορίας, είναι μόνο η αρχή. Χαρακτήρες αλαφροπατάνε από τη μια ιστορία στην άλλη και συνυπάρχουν (ενίοτε όσο πατάει η γάτα) με διάφορους ευρηματικούς τρόπους. Μπορεί όμως και να χώσουν βαθιά τα βήματά τους στις άλλες «ιστοριοσάρκες». Ο χαρακτηρισμός «μυθιστόρημα» κερδίζεται και από το χτίσιμο μιας συλλογικής συνείδησης, προνόμιο του αναγνώστη, ο οποίος βυθίζεται διαδοχικά στην ενδοσκόπηση του κάθε χαρακτήρα. Αυτή η ενδοσκόπηση θα τσιγκλήσει τον υποψιασμένο αναγνώστη, που, διαβάζοντας ανάμεσα στις γραμμές, ίσως διακρίνει κάποια μονοπάτια προτού διανοιχτούν ή κάποιες παρεμβάσεις προτού λάβουν χώρα. Η επιλογή της λέξης «καταραμένες» προδιαθέτει για σκοτεινές εξερευνήσεις της ανθρώπινης μοίρας, και αυτό σαφώς και υπάρχει, αλλά δεν είναι απόλυτο: μέσω διάφορων μεταφυσικών υφαντών, οι χαρακτήρες ανακαλύπτουν τον εαυτό τους, αμφισβητούν ή διεκδικούν το πεπρωμένο τους, και πάνω από όλα βιώνουν ταξίδια εξέλιξης. Σε ένα πιο προσωπικό επίπεδο, ένοιωσα πιο στενά σε αυτούς όταν τα λόγια που έβαζε στα στόματα των σκέψεών τους ο συγγραφέας ήταν ξεκάθαρα σκέψεις που έχω κάνει και εγώ. Εικάζω (ξέρω ; ) πως και ο συγγραφέας ο ίδιος εξελίχθηκε με κάθε ψηφίδα του μωσαϊκού, όπως και η ζωή η ίδια εξέλιξε τις ιστορίες αυτές.
Για να ιχνηλατήσω τις ίδιες μου τις αντιδράσεις ως αναγνώστης, έγραψα το μεγαλύτερο μέρος αυτής της κριτικής προτού φτάσω στο τέλος: ήθελα να δω αν όντως το βιβλίο θα κλείσει τον κύκλο του, με έναν τρόπο που ταιριάζει σε ένα μυθιστόρημα· και το έκανε. Συχνά, οι τελευταίες στιγμές ενός βιβλίου γέρνουν την πλάστιγγα. Συνεπώς με το πέρας της ανάγνωσης, κάποιες από τις αρχικές σκέψεις μου θα παραμείνουν μόνο για μένα. Αναγνωρίζοντας δε πόσο δύσκολο είναι να κρατάς ένα συνολικό επίπεδο για πολλαπλά αφηγήματα, και μάλιστα νουβέλες, που είναι η μεγαλύτερη φόρμα πριν του μυθιστορήματος, θα πω ότι το βιβλίο έκανε, στην κατακλείδα του, αυτό το «κλικ» του έργου που στέκεται μόνο του, ολοκληρωμένο και εν ειρήνη με τον εαυτό του: τα 7 κομμάτια του συντελούν σε κάτι μεγαλύτερο και σπουδαιότερο από τα ίδια· το ίδιο το βιβλίο μοιάζει να διαγράφει τον κύκλο της ζωής· και γι’ αυτό το κατόρθωμα που το κάνει να ξεχωρίζει, θαρρώ πως αξίζει ένα 5/5.
Read
February 17, 2021Ο συγγραφέας, Ευάγγελος Ιωσηφίδης, γνωρίζει καλά την ελληνική γλώσσα. Και αυτό φαίνεται στις λέξεις, στις προτάσεις, στις παραγράφους. Επίσης, ξέρει πολύ καλά την ελληνική Μυθολογία, αλλά γενικότερα θα έλεγα ότι γνωρίζει πολλά από την Ιστορία. Και αυτό φαίνεται εύκολα στο βιβλίο του.
Η σκέψη του ήταν πανέξυπνη. Επτά νουβέλες, ανεξάρτητες φαινομενικά μεταξύ τους, με συνδετικό κρίκο τον καθηγητή φιλοσοφίας του πανεπιστημίου του Λονδίνου, Έντμουντ Ρέλικ. Από τις οποίες, η πρώτη αποτελεί προσωπική του αφήγηση, ενώ οι υπόλοιπες, όσο ασύνδετες κι αν μοιάζουν μαζί του, στο τέλος καταλαβαίνεις γιατί και πώς συνδέονται με αυτόν.
Η φαντασία είναι ένα από τα πλεονεκτήματα του συγγραφέα, αν και οι ιστορίες του δεν ανήκουν στο είδος της Φαντασίας, αλλά του Τρόμου και του Μυστηρίου, ενώ δεν απουσιάζει και το αστυνομικό μυστήριο. Όλο το βιβλίο σε ταξιδεύει, αφού κάθε ιστορία είναι ένα ταξίδι, ενώ κάποιες εμπεριέχουν ταξίδια σε πολλά μέρη. Οι χαρακτήρες του αναζητούν (ή ονειρεύονται;) τους Πόθους τους σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Οι λεπτομέρειες είναι τόσο αναλυτικές, που αναρωτήθηκα: “μα είναι δυνατόν να τα ξέρει όλα αυτά; είναι δυνατόν να έχει ταξιδέψει σε όλα αυτά;”. Ιδιαίτερη έκταση δίνεται στην Ελλάδα και στον αρχαίο πολιτισμό της.
Από τις νουβέλες, εκείνες που έκλεψαν την καρδιά μου είναι δύο: Το Ταξίδι της Καλής Ελπίδας και το Ακολουθώντας Τη Σκιά. Είναι δυο ιστορίες που κυριολεκτικά παίζουν με την ικανότητα του Νου να παράγει Σκέψη και να τις αναμιγνύει περίτεχνα με Μύθους και Έργα.
Πρόσφατα ανακοίνωσε ο συγγραφέας, πως ετοιμάζει μία τετραλογία στο είδος της Φαντασίας. Διαβάζοντας το βιβλίο σκέφτηκα πως ήταν θέμα χρόνου να οδηγηθεί σε αυτήν την απόφαση και πιστεύω ότι θα αποτελέσει ένα σημαντικό έργο στον ελληνικό συγγραφικό χώρο.
Η σκέψη του ήταν πανέξυπνη. Επτά νουβέλες, ανεξάρτητες φαινομενικά μεταξύ τους, με συνδετικό κρίκο τον καθηγητή φιλοσοφίας του πανεπιστημίου του Λονδίνου, Έντμουντ Ρέλικ. Από τις οποίες, η πρώτη αποτελεί προσωπική του αφήγηση, ενώ οι υπόλοιπες, όσο ασύνδετες κι αν μοιάζουν μαζί του, στο τέλος καταλαβαίνεις γιατί και πώς συνδέονται με αυτόν.
Η φαντασία είναι ένα από τα πλεονεκτήματα του συγγραφέα, αν και οι ιστορίες του δεν ανήκουν στο είδος της Φαντασίας, αλλά του Τρόμου και του Μυστηρίου, ενώ δεν απουσιάζει και το αστυνομικό μυστήριο. Όλο το βιβλίο σε ταξιδεύει, αφού κάθε ιστορία είναι ένα ταξίδι, ενώ κάποιες εμπεριέχουν ταξίδια σε πολλά μέρη. Οι χαρακτήρες του αναζητούν (ή ονειρεύονται;) τους Πόθους τους σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Οι λεπτομέρειες είναι τόσο αναλυτικές, που αναρωτήθηκα: “μα είναι δυνατόν να τα ξέρει όλα αυτά; είναι δυνατόν να έχει ταξιδέψει σε όλα αυτά;”. Ιδιαίτερη έκταση δίνεται στην Ελλάδα και στον αρχαίο πολιτισμό της.
Από τις νουβέλες, εκείνες που έκλεψαν την καρδιά μου είναι δύο: Το Ταξίδι της Καλής Ελπίδας και το Ακολουθώντας Τη Σκιά. Είναι δυο ιστορίες που κυριολεκτικά παίζουν με την ικανότητα του Νου να παράγει Σκέψη και να τις αναμιγνύει περίτεχνα με Μύθους και Έργα.
Πρόσφατα ανακοίνωσε ο συγγραφέας, πως ετοιμάζει μία τετραλογία στο είδος της Φαντασίας. Διαβάζοντας το βιβλίο σκέφτηκα πως ήταν θέμα χρόνου να οδηγηθεί σε αυτήν την απόφαση και πιστεύω ότι θα αποτελέσει ένα σημαντικό έργο στον ελληνικό συγγραφικό χώρο.
July 1, 2020
Μια σειρά ιστοριών, η καθεμιά στον δικό της ρυθμό, που δένουν η μία με την άλλη με τρόπο άλλοτε άμεσο, άλλοτε πιο αινιγματικό, πιο μυστηριώδη. Καθεμιά είχε να δώσει πάρα πολλά διδάγματα, στα οποία δεν κάνω αναφορά, διότι είναι προσωπικά βιώματα και πιστεύω πως ένας σχολιασμός τους θα στερούσε από άλλους αναγνώστες να τα ανακαλύψουν.
Και είναι βασικό στοιχείο της συνολικής δουλειάς αυτή η αναζήτηση. Όλοι οι χαρακτήρες έκαναν τα ταξίδια τους, αναζητώντας ο καθένας κάτι. Λύτρωση, απαντήσεις, τη χαρά του ταξιδιού, ή ακόμα και υλικό πλούτο. Και όλες αυτές οι αναζητήσεις έγιναν σε πλαίσιο εξωπραγματικό, μέσα σε έναν κόσμο πολύ βαρετά καθημερινό (εννοώ εδώ τον δικό μας, ανθρώπινο κόσμο ως έχει, όχι την απόδοση αυτού από τον συγγραφέα).
Και οι επτά ιστορίες προσφέρουν μια κάθαρση, με την έννοια που την ήθελαν οι αρχαίοι δραματοποιοί.
Μικρό spoil: δύο ιστορίες θυμίζουν τόσο πολύ fullmetal alchemist, που τις ξεχώρισα ως αγαπημένες. Οι γνώστες θα καταλάβετε αμέσως, δεν λέω περισσότερα.
Συνολικά, μια δουλειά που έγινε με όρεξη και μεράκι. Πλήρως ικανοποιημένος και ανυπομονώ για το μέλλον!
Και είναι βασικό στοιχείο της συνολικής δουλειάς αυτή η αναζήτηση. Όλοι οι χαρακτήρες έκαναν τα ταξίδια τους, αναζητώντας ο καθένας κάτι. Λύτρωση, απαντήσεις, τη χαρά του ταξιδιού, ή ακόμα και υλικό πλούτο. Και όλες αυτές οι αναζητήσεις έγιναν σε πλαίσιο εξωπραγματικό, μέσα σε έναν κόσμο πολύ βαρετά καθημερινό (εννοώ εδώ τον δικό μας, ανθρώπινο κόσμο ως έχει, όχι την απόδοση αυτού από τον συγγραφέα).
Και οι επτά ιστορίες προσφέρουν μια κάθαρση, με την έννοια που την ήθελαν οι αρχαίοι δραματοποιοί.
Μικρό spoil: δύο ιστορίες θυμίζουν τόσο πολύ fullmetal alchemist, που τις ξεχώρισα ως αγαπημένες. Οι γνώστες θα καταλάβετε αμέσως, δεν λέω περισσότερα.
Συνολικά, μια δουλειά που έγινε με όρεξη και μεράκι. Πλήρως ικανοποιημένος και ανυπομονώ για το μέλλον!
August 9, 2021
3,5 στο σύνολο
Αναλυτικά οι 7 νουβέλες:
Το μυστικό του πορτραίτου ****
Το ομιχλώδες νησί ***
Πίσω από το μαγικό πέπλο ***
Ακολουθώντας τη Σκιά ****
Το ταξίδι της καλή ελπίδας ***
Το μαχαίρι της προδοσίας ***
Ο κυνηγός των Χιμαιρών ****
Αναλυτικά οι 7 νουβέλες:
Το μυστικό του πορτραίτου ****
Το ομιχλώδες νησί ***
Πίσω από το μαγικό πέπλο ***
Ακολουθώντας τη Σκιά ****
Το ταξίδι της καλή ελπίδας ***
Το μαχαίρι της προδοσίας ***
Ο κυνηγός των Χιμαιρών ****
November 4, 2022
3.5/5 ⭐
7 σκοτεινές ιστορίες, με 7 διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Ιστορίες που θα σε κάνουν να ανατριχιάσεις, να αμφισβητήσεις όλα όσα ξέρεις και να μπερδεύεις την αλήθεια με τη φαντασία.
Καθώς είχα ξαναέρθει σε επαφή με τη γραφή του συγγραφέα ήξερα τι να περιμένω και δεν μπορώ να πω ότι απογοητεύτηκα. Οι ιστορίες ξετυλίγονται σαν νεράκι κρατώντας όμως πάντα το επίπεδο μυστηρίου υψηλά. Με κάθε ιστορία δίνονται καινούρια στοιχεία που μπορεί να ξεδιαλύνουν τις σκέψεις σου αλλά και να τις μπερδέψουν περισσότερο. Με συγκλόνισε το πώς έδεσαν όλα στο τέλος, το πως κάθε ιστορία είχε κάτι να μας δώσει και πώς συνέδεσε όλους τους πρωταγωνιστές μας. Ακόμα, εκτίμησα ιδιαίτερα την προσθήκη στοιχείων, πλασμάτων και μύθων από την ελληνική μυθολογία αλλά και άλλες παραδόσεις ανά τον κόσμο.
Υπήρχαν βέβαια ιστορίες που θεώρησα πιο δυνατές και άλλες που με κούρασαν σε ένα βαθμό και δεν μου κέντρισαν τόσο το ενδιαφέρον. Αγαπημένες θα έλεγα σίγουρα << Πίσω από το μαγικό πέπλο >> και << Ακολουθώντας τη σκιά >>.
7 σκοτεινές ιστορίες, με 7 διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Ιστορίες που θα σε κάνουν να ανατριχιάσεις, να αμφισβητήσεις όλα όσα ξέρεις και να μπερδεύεις την αλήθεια με τη φαντασία.
Καθώς είχα ξαναέρθει σε επαφή με τη γραφή του συγγραφέα ήξερα τι να περιμένω και δεν μπορώ να πω ότι απογοητεύτηκα. Οι ιστορίες ξετυλίγονται σαν νεράκι κρατώντας όμως πάντα το επίπεδο μυστηρίου υψηλά. Με κάθε ιστορία δίνονται καινούρια στοιχεία που μπορεί να ξεδιαλύνουν τις σκέψεις σου αλλά και να τις μπερδέψουν περισσότερο. Με συγκλόνισε το πώς έδεσαν όλα στο τέλος, το πως κάθε ιστορία είχε κάτι να μας δώσει και πώς συνέδεσε όλους τους πρωταγωνιστές μας. Ακόμα, εκτίμησα ιδιαίτερα την προσθήκη στοιχείων, πλασμάτων και μύθων από την ελληνική μυθολογία αλλά και άλλες παραδόσεις ανά τον κόσμο.
Υπήρχαν βέβαια ιστορίες που θεώρησα πιο δυνατές και άλλες που με κούρασαν σε ένα βαθμό και δεν μου κέντρισαν τόσο το ενδιαφέρον. Αγαπημένες θα έλεγα σίγουρα << Πίσω από το μαγικό πέπλο >> και << Ακολουθώντας τη σκιά >>.
January 3, 2025
Να ευχαριστήσω και πάλι τον Βαγγέλη που μου έστειλε αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή επτά διηγημάτων, με κοινό άξονα και πολλούς συνδετικούς κρίκους, που διαβάζονται άνετα και ξεχωριστά αλλά όλα μαζί φτιάχνουν μια πολύ ωραία ιστορία!
Βρήκα πολύ ζωντανή και κινηματογραφική τη γραφή, και εντυπωσιάστηκα από το πόσο προσεγμένες ήταν και οι επτά ιστορίες. Όλες είχαν έντονες λαβκραφτικές επιρροές (κάπου είδα και λίγο Πόε και Όσκαρ Ουάιλντ), αν όχι τόσο στη γραφή, σίγουρα στην πλοκή και στο γενικότερο στυλ.
Ξεχώρισα την πρώτη (Το μυστικό του πορτραίτου), την τέταρτη (Ακολουθώντας τη Σκιά) και την έκτη (Το μαχαίρι της προδοσίας) ιστορία, ενώ η λιγότερο αγαπημένη μου δυστυχώς ήταν η πέμπτη (Το ταξίδι της καλής ελπίδας) την πλοκή της οποίας κάπως σαν να δυσκολεύτηκα να ακολουθήσω.
Εξαιρετικό touch τα σκίτσα στην αρχή της κάθε ιστορίας, ενώ όπως και στην Τριάδα μου άρεσε πολύ η σελιδοποίηση και το εξώφυλλο!
Βρήκα πολύ ζωντανή και κινηματογραφική τη γραφή, και εντυπωσιάστηκα από το πόσο προσεγμένες ήταν και οι επτά ιστορίες. Όλες είχαν έντονες λαβκραφτικές επιρροές (κάπου είδα και λίγο Πόε και Όσκαρ Ουάιλντ), αν όχι τόσο στη γραφή, σίγουρα στην πλοκή και στο γενικότερο στυλ.
Ξεχώρισα την πρώτη (Το μυστικό του πορτραίτου), την τέταρτη (Ακολουθώντας τη Σκιά) και την έκτη (Το μαχαίρι της προδοσίας) ιστορία, ενώ η λιγότερο αγαπημένη μου δυστυχώς ήταν η πέμπτη (Το ταξίδι της καλής ελπίδας) την πλοκή της οποίας κάπως σαν να δυσκολεύτηκα να ακολουθήσω.
Εξαιρετικό touch τα σκίτσα στην αρχή της κάθε ιστορίας, ενώ όπως και στην Τριάδα μου άρεσε πολύ η σελιδοποίηση και το εξώφυλλο!
October 27, 2023
" Φαντάσματα υπάρχουν στο μυαλό όλων μας. Είναι η ενσάρκωση των φόβων και των ανησυχιών μας. Μα ο πραγματικός τρόμος έρχεται σε όσους επιτρέπουν σε οπτασίες να γίνουν μια νέα πραγματικότητα μέσα στην πραγματικότητα"
"Καθώς η λευκή άβυσσος τον περικύκλωνε, άρχισε να νιώθει έναν ελαφρύ φόβο, αυτόν που σε καταλαμβάνει μόλις κρύβεται το οπτικό σου πεδίο και το άγνωστο ελλοχεύει στις σκιές"
"Τα μόνα που μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου είναι δυο χρώματα, γκρίζο για τις μέρες, πορφυρό για τις νύχτες...Γκρίζο της αδιαφορίας λοιπόν, πορφυρό του εφιάλτη"
"Να ξέρω πως κανένας θησαυρός δεν είναι τόσο κοντά, ώστε να τον αγγίζω και κανένας δεν είναι τόσο ασφαλής, ώστε να μην επιφυλάσσει κάποιο τίμημα"
"Καθώς η λευκή άβυσσος τον περικύκλωνε, άρχισε να νιώθει έναν ελαφρύ φόβο, αυτόν που σε καταλαμβάνει μόλις κρύβεται το οπτικό σου πεδίο και το άγνωστο ελλοχεύει στις σκιές"
"Τα μόνα που μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου είναι δυο χρώματα, γκρίζο για τις μέρες, πορφυρό για τις νύχτες...Γκρίζο της αδιαφορίας λοιπόν, πορφυρό του εφιάλτη"
"Να ξέρω πως κανένας θησαυρός δεν είναι τόσο κοντά, ώστε να τον αγγίζω και κανένας δεν είναι τόσο ασφαλής, ώστε να μην επιφυλάσσει κάποιο τίμημα"
Displaying 1 - 28 of 28 reviews