Οι ροζ κούνελοι πεθαίνουν

Dylan Dog Color Fest #25

by Luigi Mignacco, Cesare Valeri (Illustrator), Γαβριήλ Τομπαλίδης (Translator)

Genres: Comics, Graphic Novels Comics, Graphic Novels, Italian Literature

98 pages, Paperback

Published November 7, 2019

About the author

Luigi Mignacco, nato a Genova nel 1960, vive e cresce a Cabella Ligure, in provincia di Alessandria.
Dal 1981, comincia a collaborare con il settimanale Lanciostory, mentre l'anno dopo passa nello staff di Topolino, dove contribuisce per tre anni.
Nel 1983, firma Il Detective Senza Nome, pubblicato dalla rivista Orient Express.
Nel 1986 entra nello staff della Sergio Bonelli Editore, ove scrive tuttora per ben quattro serie: Martin Mystère, Dylan Dog, Dampyr e Zagor, oltre ad aver collaborato a Nick Raider. Tuttavia, il suo contributo più importante è stato nella serie di Mister No, ove ha esordito nel 1987 per permettere al creatore della serie Sergio Bonelli di dedicarsi interamente al proprio ruolo di editore. Ne è stato lo sceneggiatore principale fino al 1996, anno nel quale è stato affiancato da Michele Masiero, che diventerà il curatore della serie e scriverà con lui la maggior parte delle storie fino al 2009.
Durante la sua carriera collabora con settimanale Il Giornalino, scrivendo tra l'altro un serial di fantascienza intitolato Due Cuori e un'Astronave, disegnato da Roberto Rinaldi. Successivamente, firma alcune storie per L'Intrepido, e realizza per Comic Art il fumetto Pam & Peter, assieme a Sergio Zaniboni. Nel 1990, scrive per la rivista L'Eternauta il serial Corsaro.

Reviews

[George K. · Rating 4 out of 5]

Αν δεν είχα την ανάγκη να συμπληρώνω σειρές, το πιθανότερο είναι ότι θα προσπερνούσα τον συγκεκριμένο τόμο και δεν θα τον αγόραζα, λόγω του σχεδίου. Όμως τον αγόρασα και είπα να τον διαβάσω αμέσως, γιατί στη βράση κολλάει το σίδερο. Ε, λοιπόν, τελικά δεν απογοητεύτηκα. Το σχέδιο είναι επίτηδες έτσι καρτουνίστικο και η ιστορία έτσι ψυχεδελική και ό,τι να'ναι, οπότε άφησα στην άκρη όλα αυτά τα ωραία που έχω συνηθίσει σε προηγούμενες ιστορίες με ήρωα τον Ντύλαν Ντογκ, και τελικά πέρασα πολύ ευχάριστα την ώρα μου. Μπορώ να κατανοήσω απόλυτα όλους όσους δεν συμπάθησαν ούτε στον ελάχιστο βαθμό τον συγκεκριμένο τόμο, τόσο λόγω της ιστορίας, όσο και λόγω του καρτουνίστικου σχεδίου, όμως προσωπικά τον τόμο τον ευχαριστήθηκα, όπως συνήθως ευχαριστιέμαι ένα θεόμουρλο όνειρο. Δεν μπορώ να περιγράψω ακριβώς τι μου άρεσε: Ας πούμε η όλη ψυχεδελική ατμόσφαιρα; Οι ό,τι να'ναι καταστάσεις; Ή μήπως ότι ξέφυγα τελείως από την πεζή πραγματικότητα, έστω και για λίγη ώρα; Τέλος πάντων, πέρασα καλά. Αλλά σίγουρα δεν είναι για όλα τα γούστα...

[G.A. · Rating 3 out of 5]

Storia simpatica che si lascia leggere, ma niente a che vedere con il primo capitolo ‘I conigli rosa uccidono’.

[Artur Coelho · Rating 4 out of 5]

Para a mais recente Color Fest, Luigi Mignacco faz regressar Pink Rabbitt, um clássico inimigo de Dylan Dog. Mas desta vez o coelho psicótico não espalhará o horror à motosserra pelas ruas de Londres. É um Dylan em coma que se descobre no país das cores, o mundo paralelo habitado pelos personagens de cartoons, onde algo de inédito começa a suceder: a mortalidade começa a afetar as criaturas de desenho animado. Um mistério que se resolverá com o regresso de Dylan à realidade, denominada pelos seres desenhados como um sonho. Sonho pela qual arriscam uma droga que lhes faz perder a vitalidade.

Esta é uma história que só funciona com o trabalho gráfico de Cesare Valeri. Está pensada para ser um desenho animado. Todo o visual replica, de forma intencional, a estética dos cartoons, ao estilo Disney, com seres antropomorfizados e cores berrantes. O tom de ironia é elevado, entre a homenagem aos gags clássicos e ao jogo de sentidos de um personagem de banda desenhada se descobre como personagem de banda desenhada. A barreira ficcional é quebrada múltiplas vezes, e não consigo deixar de ver uma reflexão sobre o momento político contemporâneo em Itália com a caricatura de um leão violento que atiça as multidões contra Dylan por este ser estrangeiro. Óbvia referência a políticos que atiçam os ódios contra refugiados.

[Βαλάντης Δοξάκιερ · Rating 3 out of 5]

Καλύτερο από τον τόμο "η ιστορία του Dylan Dog" αλλά και πάλι όχι τόσο καλό η καλύτερο από το μοναστήρι του κενού η την Πέμπτη Εποχή!!!! Δηλαδή τριάμισι αστέρια (3,5)!!!! Η "Η ιστορία του Dylan Dog" είναι 3 αστέρια για εμένα προσωπικά όπως συνήθως!!!!

[Μάριος Μητσόπουλος · Rating 3 out of 5]

Αρκετά διαφορετικό από τα υπόλοιπα τρία κόμικς της σειράς, αλλά πολύ ευχάριστο και ενδιαφέρον. Απλώς, λόγω θεματολογίας, δεν δημιουργεί αυτή την τρομερή ατμόσφαιρα στην οποία έχουμε συνηθίσει. Κατά τ'άλλα ο σουρεαλισμός είναι αυτός που και εδώ κερδίζει το στοίχημα της ανάγνωσης.

[Vittorio Rainone · Rating 1 out of 5]

Boh. A me questo filone molto comedy di Dylan Dog non piace per niente. Soprattutto se gestito così.

[Al Capwned · Rating 3 out of 5]

A really interesting take with the changing of the comics style between the cartoon world and the real world.