Δεν έχει σημασία αν η θρησκεία των προγόνων μας πέθανε ή την εδολοφόνησε το σκοτεινό Βυζάντιο... Σημασία έχει ότι τούτη η γη που μας τρέφει και που πάνω της ευλογάμε τον σημερινό Θεό έχει γαλουχηθεί και μεγαλώσει η ίδια με τους κάμπους, τα βουνά, τα δάση, τον ουρανό και τη θάλασσά της, με τη μαρμάρινη θρησκεία των πατέρων μας που «πρέπει να την ξέρουμε πριν από κάθε άλλη. Για τούτο γράφτηκε η Μυθολογία αυτή. Το αστείο της είχε την σκοπιμότητα να την κάνει ευχάριστη και όχι "σχολαστική"... Και, μεταξύ μας, μ' αρέσει που την έγραψα...» (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Lovely book and very well researched. Such a fun way to learn about greek- and not only-mythology. The only downside was that the humour was too much sometimes. I will ignore the obvious homophobia and sexism and pretend I never saw it.
Αν οι αρχαίοι θεοί θέλανε κάποια στιγμή να γράψουν την αυτοβιογραφία τους, θα ζητούσαν σίγουρα να επιληφθεί του θέματος ο Ν.Τσιφόρος(παρά το γεγονός ότι τους "τα χώνει" σε κάθε ευκαιρία). Αφήγηση διασκεδαστική και ενδιαφέρουσα, με άκρως καυστικά σχόλια δεμένα με παραλληλισμούς για την ζωή του σήμερα. Ο συγγραφέας δεν διστάζει να σατιρίσει τους πάντες και να ξεγυμνώσει ουσιαστικά την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, αποδεικνύοντας ότι, από καταβολής του γένους, οι κοινωνικές συνήθειες και τα ένστικτα δεν έχουν αλλάξει και πολύ. Χρησιμοποιώντας μια γλώσσα που θα χαρακτήριζα "ρεμπέτικη", δίνει έναν ανάλαφρο και χιουμοριστικό τόνο στις ιστορίες κάνοντας την ανάγνωση ιδιαίτερα εύκολη και ευχάριστη. Δεν λείπουν ωστόσο οι 'ποιητικές' πινελιές στην αφήγηση και σε ορισμένες περιπτώσεις το λίγο πιο σοβαρό ύφος. Προσωπικά διασκέδασα πολύ διαβάζοντάς το μαθαίνοντας ταυτόχρονα αρκετά πράγματα για την μυθολογία μας. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι ορισμένες φορές χάθηκα στα ατέλειωτα ονόματα και με κούρασαν κάποιες λιγότερο ενδιαφέρουσες ιστορίες. Όλο το βιβλίο είναι χωρισμένο σε μικρά(6-10 σελίδες) κεφάλαια με -κατά κάποιο τρόπο- αυτοτελείς ιστοριούλες. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί κανείς να ανατρέχει τυχαία σε ένα σημείο του βιβλίου και να διαβάζει τον συγκεκριμένο μύθο. Τέλος, σε όλο το εύρος του βιβλίου υπάρχουν αναφορές συγκριτικής μυθολογίας. Παραλληλίζει δηλαδή τις δικές μας θεότητες με αυτές άλλων λαών, από τους οποίους τις δανειστήκαμε ή στους οποίους τις μεταβιβάσαμε, δίνοντας έτσι πολύτιμες πληροφορίες για τις αλληλεπιδράσεις των αρχαίων φυλών. Ο Ν.Τσιφόρος έχει κάνει συγκεντρώσει έναν γιγάντιο όγκο πληροφοριών που προέρχεται από διασταυρώσεις πηγών και απίστευτη μελέτη. Είναι πράγματι ένα αξιοθαύμαστο έργο που, κατά την γνώμη μου, δεν πρέπει να λείπει από καμία ελληνική βιβλιοθήκη. Οι μυθολογία αποκαλύπτει πολλά πράγματα για την προέλευση και τα χαρακτηριστικά ενός λαού και είναι κρίμα να διαθέτουμε μια από τις πλουσιότερες και να μην την γνωρίζουμε.
Ο Τσιφόρος γενικά μου αρέσει πολύ, όμως το συγκεκριμένο βιβλίο το βρήκα κάπως φτηνό, από την άποψη του ωραία τα λες μεν [βέβαια όχι τόσο εμπνευσμένα όσο αλλού:], αλλά υπερβολικά πολλή εθνική υπερηφάνεια και πολλή ομοφοβία και λατρεία στερεοτύπων βρε παιδί μου. Δεν έχει σημασία η εποχή που γράφτηκε, ο Τσ. διαλέγει φτηνές λύσεις "χιούμορ" εδώ, ενώ έχει αποδείξει πως το κατέχει καλύτερα όταν τις αποφεύγει.
Ένα σπαρταριστό αριστούργημα, η μυθολογία του Τσιφόρου καταπιάνεται με τους αρχαιοελληνικούς μύθους και "δε σου αφήνει άντερο". Ήταν το πρώτο βιβλίο του Τσιφόρου που διάβασα ποτέ (στις εσχατιές των αρχώς της δεκαετίας του '80) και χαράχτηκε για πάντα στη μνήμη μου. Χάρηκα πολύ που βγήκαν σε νέες εκδόσεις τα βιβλία του Νίκου Τσιφόρου, γιατί οι εκδόσεις Ερμής είχανε κάτσει πάνω στα βιβλία και χρεώνανε ένα χέρι και ένα πόδι για το καθένα. Είπαμε, να αποδώσει η επένδυση, αλλά το είχανε γ@μήσει...
"- Μωρή, έκανε ο Δίας, εσύ θέλεις να μείνεις παρθένα. Άμα μου κοτσάρεις κοντό, θα σε στριμώξει κανένας σε καμιά γωνιά και θα σε βιάσει. Λίγα τέτοια διαβάζουμε στις εφημερίδες; - Αμα δεν θέλω, δεν με βιάζουνε. Καμιά γυναίκα δεν γίνεται να την βιασεις, εκτός κι άμα την ναρκώσουνε. - Ε, τότε, πώς βγαίνουνε στα δικαστήρια και λένε οτι εβιάσθησαν; - Να πάρουν και καμιά αποζημίωση! Τι, τζάμπα; "
Ήθελα να διαβάσω κάτι αστείο, να γελάσω, και μια που άκουγα οτι η Ελληνική Μυθολογία του Τσιφόρου είναι ξεκαρδιστική είπα να την διαβάσω. Και η αλήθεια είναι οτι στην αρχή γέλασα. Αλλά σιγά σιγά κάτι αρχισε να με ενοχλεί. Κατάπια τα συνεχή υποτιμητικά σχόλια για τις γυναίκες, κατάπια τα σχόλια περί ρεζίληδων ανώμαλων ομοφυλόφιλων, αλλά πόσα να καταπιώ πια; Δεν είμαι και ο Κρόνος που κατάπινε τα παιδιά του. Φτάνοντας στην ενότητα για την θεά Άρτεμη και διαβάζοντας τον παραπάνω διάλογό της με τον Δία, ειπα ως εδώ και άι σιχτίρ. Είπα να γελάσω , όχι να μου σπάσουν τα νεύρα. Και , σας παρακαλώ, μην μου πείτε οτι έτσι ήταν η εποχή και οι απόψεις. Κάποτε ακούγανε και το "ο μαύρος ο σκύλος ο μπλακ ταμ ταμ ταμ", αυτό δεν σημαίνει οτι πρέπει να το ακουω εγώ σήμερα και να μου αρέσει. Το παράτησα λοιπόν γιατί η υπομονή έχει και τα όρια της. Το δεύτερο αστεράκι για όσο πρόλαβα να γελάσω.
Φαίνεται ότι ο Νίκος Τσιφόρος έχει κάνει μεγάλη έρευνα για αυτό το βιβλίο και παρουσιάζει την ελληνική μυθολογία με έναν ευχάριστο τρόπο και με αντιπαραβολή με μύθους άλλων χορών που έχουν επηρεάσει ή έχουν επηρεαστεί από την ελληνική μυθολογία. Στα αρνητικά του, επειδή ασχολείται με όλη την ελληνική μυθολογία, καταντάει κουραστικό από τα πολλά ονόματα.
"Φώς ήθελε ο Γκαίτε κι όλοι θέλουμε φως και δεν θα 'χαμε μήτε δαδί, αν δεν ήτανε ο Προμηθέας τότε και η ΔΕΗ σήμερα. Μόνο που ο Προμηθέας ήτανε λεβέντης και το 'φερε τζάμπα, ενώ η ΔΕΗ, αν δεν την πληρώσεις μία μέρα, στο κόβει και τα λοιπά και τα λοιπά..."
τα αξίζει τα αστέρια του και άλλα τόσα.. Πότε η σάτιρα δεν είχε τόσο ενδιαφέρων. συνυφαίνεται με ένα Χιούμορ - μνεία στην σοβαρότητα, όπως λίγοι μπορούν να αντιληφθούν η και να δεχτούν.