Η αδελφή μου

by Σαρίτα Χαΐμ

Έχω μια αδελφή. Σε αυτή την παραδοχή εγκλωβίστηκε η παιδική, η εφηβική και η ενήλικη ζωή μου, τις περισσότερες φορές τρώγοντας τα μούτρα της, καθώς το αυτονόητο της ύπαρξής της στεκόταν πάντα πλάι στη διαρκή απουσία της.

Μια πυρκαγιά που λίγο έλειψε να σκοτώσει την επτάχρονη Μάρθα βγάζει ανεξήγητα από τη ζωή της τη μεγαλύτερη αδελφή της, Κατερίνα. Ύστερα από χρόνια, ένα μήνυμα στο messenger από τον άγνωστο Ηλία Π. που ζει σε ένα ελληνικό νησί έρχεται να ταράξει την επιτυχημένη ζωή της Μάρθας, η οποία μένει πλέον μόνιμα στο Τορόντο.

Μια συνάντηση που επιφυλλάσσει εκπλήξεις ωθεί τις δύο γυναίκες να βουτήξουν στα κατάβαθα της ύπαρξής τους αλλά και να αποτινάξουν από τις πλάτες τους το βάρος μιας ατελούς ταυτότητας.

Οι ανείπωτες αλήθειες είναι αδυσώπητες, μα στέκονται μπροστά στα μάτια καθαρές κι έντιμες. Φτάνει να είσαι σε θέση να τις ακούσεις.

448 pages, Paperback

First published January 1, 2019

About the author

Η Σαρίτα Χαΐμ γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1968 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Πολιτικές Επιστήμες και Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Ασχολήθηκε με το μάρκετινγκ και τη διαφήμιση και έζησε για οχτώ χρόνια στο Βουκουρέστι και στο Τορόντο. Το 2012 εκδόθηκε το πρώτο της μυθιστόρημα με τον τίτλο Ξεκόλλα… από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης.

(Πηγή: "Εκδόσεις Μίνωας")

Reviews

[Elisso]

Εσείς τι λέτε; Μας οφείλει εξηγήσεις η ζωή ή όχι; Πρέπει να αναζητάμε απαντήσεις στα ερωτήματα που μας βασανίζουν ή τελικά να αφήνουμε την καθημερινότητα μας να κυλάει αβίαστα ζώντας την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία μας; Υπάρχουν ανείπωτες αλήθειες ή κυνηγάμε φαντάσματα; Μεγαλώνουμε όλοι μας σε ένα περιβάλλον που μας αφήνει αλώβητους από παιδικά τραύματα ή η ψυχή μας έχει υποστεί ρωγμές που υπάρχει πιθανότητα να μην τις έχουμε αντιληφθεί καν; Η Σαρίτα Χαΐμ επιστρέφει με ένα βιβλίο που θίγει όλα τα παραπάνω ερωτήματα μέσα από μια αδελφική σχέση που έχει υποστεί ρήξη καλώντας τους αναγνώστες να ανακαλύψουν αν αυτό είναι απόρροια προσωπικών επιλογών ή ανωτέρας βίας.

Η παιδική ηλικία της Μάρθας έχει εγκλωβιστεί σε μια παραδοχή που τις περισσότερες φορές τρώει τα μούτρα της μέσα στα χρόνια που έχουν περάσει. Κάποτε είχε μια αδελφή, την Κατερίνα. Και όχι δεν ήταν αυτό που λέμε μια φανταστική αδελφή. Ήταν μεγαλύτερη από εκείνη και αποτελούσε για τη Μάρθα το φάρο που την οδηγούσε στη ζωή. Μετά από μια πυρκαγιά που λίγο έλειψε να στερήσει τη ζωή από τη Μάρθα αλλά τελικά της στέρησε την Κατερίνα η ζωή της θα πάρει διαφορετική τροπή. Η αδελφή της μετά την πυρκαγιά αποφάσισε να εξαφανιστεί από προσώπου γης και στο παιδικό μυαλό της Μάρθας περνάνε διάφορες σκέψεις. Τα ερωτήματα της γύρω από αυτή την εξαφάνιση θα μείνουν αναπάντητα και η ίδια μεγαλώνοντας θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Κατερίνα τελικά είχε τους δικούς της λόγους για να μην παραμείνει κοντά της.

Όταν, ξαφνικά, μετά από χρόνια, θα λάβει ένα μήνυμα στο messenger από τον άγνωστο σε εκείνη Ηλία Π., που ζει σε ένα ελληνικό νησί, η καθημερινότητα και η ησυχία της θα διαταραχθούν. Η απόφαση της να ταξιδεύσει από το Τορόντο του Καναδά σε εκείνο το απομακρυσμένο νησί της Ελλάδας θα φαντάζει στα μάτια της σαν αυτοτιμωρία ενώ μέχρι τώρα είχε τα πάντα τόσο ωραία τακτοποιημένα στα μικρά τους κουτάκια. Καλείται να ανασύρει από τον ομαδικό τάφο της ψυχής της τη μορφή της απούσας αδελφής της και να καταφέρει να την κοιτάξει στα μάτια. Η συνάντηση των δύο γυναικών, πλέον, θα τις καταβυθίσει μέχρι τα τάρταρα της ύπαρξης τους και θα τις οδηγήσει στο να αποτινάξουν από πάνω τους ένα τοξικό παρελθόν που τόσα χρόνια τις βαραίνει. Πόσο έτοιμες είναι και οι δύο να ακούσουν εκείνες τις έντιμες και καθαρές αλήθειες που σιωπούσαν μέσα τους όλον αυτόν τον καιρό;

«Η αδελφή μου» αποτελεί το τρίτο βιβλίο για τη Σαρίτα Χαΐμ και ίσως και το πιο ώριμο κείμενο της μέχρι τώρα. Ένα κοινωνικό ψυχογράφημα δύο ανθρώπων που η μοίρα θέλησε να απομακρύνει από την οικογενειακή εστία για μια ολόκληρη ζωή. Δύο κορίτσια, δύο γυναίκες, δύο αδελφές που αναζητούν τη θέση τους μέσα σε ένα σμαρί ανθρώπων παλεύοντας να εξισορροπήσουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου οι αναγνώστες θα ανακαλύψουν ότι τελικά η παροιμία «Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα» λαμβάνει σάρκα και οστά. Η τοξική σχέση που υπάρχει ανάμεσα στη μητέρα και στα δύο κορίτσια θα είναι ο καταλύτης που θα ορίσει το μέλλον τους. Μιας γυναίκας που ότι ευγενέστερο είχε να επιδείξει ήταν όταν υποδυόταν με τεράστια επιτυχία τον αυλοκόλακα όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η συγγραφέας. Ένα ανθρώπινο τρίγωνο που κινείται με αρκετά παράδοξο, νοσηρό και εν τέλει καταστροφικό τρόπο.

Το βιβλίο της Σαρίτα Χαΐμ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια σύγχρονη τραγωδία που μέσα από την λυρική και φιλοσοφημένη αφήγηση της αναζητά την κάθαρση. Η πορεία της ζωής της Μάρθας που άλλαξε άρδην μετά την πυρκαγιά που όχι μόνο στιγμάτισε το σώμα της αλλά και την ψυχή της ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια των αναγνωστών προκαλώντας ρίγη συγκίνησης αλλά και αισθήματα συμπόνοιας ανάμεσα στις δύο αδελφές. Ίσως μέσα από την ιστορία τους να αναγνωρίσουμε κάποια κομμάτια του δικού μας εαυτού θυμίζοντας μας καταστάσεις που ίσως έχουμε ζήσει μεγαλώνοντας μέσα στον οικογενειακό και φιλικό μας περίγυρο. Οι ιστορίες που διαβάζουμε μέσα σε όλα αυτά τα βιβλία πάντα έχουν να μας πουν κάτι, έχουν να μοιραστούν μαζί μας όχι μόνο τις δικές τους αλήθειες αλλά με έμμεσο τρόπο και τις δικές μας αλήθειες. Εκείνες που κρύβουμε στα πιο ενδόμυχα σημεία της ψυχής μας.

«Η αδελφή μου» αποτελεί εκείνη την καίρια στιγμή που έρχεται στη ζωή μας προκειμένου να αξιολογήσουμε την ίδια αλλά και τις επιλογές μας. Γιατί πιστέψτε με ότι είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε μπροστά. Για να μπορέσουμε να κάνουμε το επόμενο βήμα. Και εδώ επανέρχεται το ερώτημα που τέθηκε στην αρχή αυτού του άρθρου. Τελικά όντως η ζωή δεν μας οφείλει εξηγήσεις; Η διαχείριση μιας ζωής γεμάτης αναπάντητα ερωτηματικά που αφήνει ανεξίτηλα τα σημάδια της στην ψυχή των ανθρώπων διατηρούν μέσα μας μια επίμονη μνήμη σε ένα εντελώς άδικο παιχνίδι καθημερινότητας από όπου κανένας δεν βγαίνει κερδισμένος. Το να πιστεύουμε ότι λειτουργούμε σε μια κανονικότητα καλά θωρακισμένη απέναντι στο παρελθόν αρνούμενοι να πάρουμε μέρος σε αυτό το παιχνίδι τρέφοντας εκείνον τον θυμό που κατατρώει το είναι μας σίγουρα δεν είναι μια υγιής προσέγγιση για τη λύση του προβλήματος.

Ας μην τινάζουμε τα βάρη του παρελθόντος σαν τα επίμονα άσπρα υπολείμματα πιτυρίδας από το ρούχο που φοράμε και ας γραπώνουμε τις όποιες δεύτερες ευκαιρίες μας προσφέρει η ζωή. Γιατί ναι μεν έχουμε χρέος να γλείφουμε τις πληγές μας αλλά αυτές οι ρημάδες οι εκκρεμότητες που μένουν ανοιχτές έχουν την τάση να μας δένουν σφιχτά καθηλώνοντας μας σε έναν φαύλο ψυχικό κύκλο μέχρι να ξυπνήσουμε κάποια στιγμή παλεύοντας να ανασάνουμε ελεύθερα. Η αλήθεια ίσως να μας βουτήξει μέσα σε εξωφρενικές καταστάσεις, να μας κάνει να ξεσπάσουμε αντιδρώντας με θυμό σε καταστάσεις παραλογισμού, να αρνούμαστε να ενταχθούμε μέσα σε αυτή τη νέα συνθήκη που απλώνεται στα πόδια μας αλλά όταν επέλθει η κάθαρση στην ψυχή μας θα αισθανθούμε πιο ανάλαφροι από ποτέ. Οπότε μπορώ να πω ότι ναι, τελικά ορισμένες φορές η ζωή μας οφείλει κάποιες εξηγήσεις.

[Eva Maraki]

<< Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ>>


Τη Σαριτα Σαΐμ δε τη γνώριζα σα συγγραφέα και τυχαία την ανακάλυψα στο βιβλιοπωλείο . Διαβάζοντας την περίληψη στο οπισθόφυλλο του βιβλίου <<η αδερφή μου>>, ομολογώ πως με ιντρίγκαρε . Το τρίτο της κατά σειρά μυθιστόρημα θα έλεγα πως είναι αρκετά ένδιαφερον και ιδιαίτερο .
Η Μαρθα μια ομοφυλόφιλη σαραντάρα πετυχημένη στη δουλειά της , η οποία μένει τα τελευταία χρόνια στην Αυστραλία ,λαμβάνει ένα μήνυμα στο μεσεντζερ από την Ηλία Π. Την προσκαλεί σε ένα μικρό νησί του Αιγαίου για να έρθει σε έπαφη με τη μεγαλύτερη της αδερφή . Μετά από ένα τραγικό ατύχημα που συνέβη όταν η Μαρθα ήταν εννιά ετών , η δεκαεξάχρονη τότε αδερφή της εξαφανίστηκε μυστηριωδώς . Αποφασίζει το ταξίδι γιατί θέλει να μάθει τι συνέβη τότε και να λυτρωθεί από όσα της χαράκωναν την ψυχή . Οι δυο αδερφές ήρθε η ώρα να μιλήσουν επιτέλους ανοικτά .
Το βιβλίο είναι γραμμένο σε α πρόσωπο . Ομολογώ πως στην αρχή με κούρασε . Άργησε να μπει στην δράση . Από τη στιγμή όμως που η κεντρική ηρωιδα φτάνει στο νησί και ξετυλίγεται το κουβάρι των αναμνήσεων που πονάνε καθώς και γίνονται οι αποκαλύψεις της αδερφής της το κείμενο αποκτά παλμό και ένταση . Με κέντρο αφήγησης τις οικογενειακές στιγμές έχοντας ως φόντο ένα αδερφικο Δράμα η συγγραφέας διεισδύει στην ψυχοσύνθεση ανθρώπων που επιζητούν την εξιλέωση . Δυο αδερφές που <<έκοψαν >> τις σχέσεις τους αναμετριούνται με τους δαίμονες ,που τους κυνηγούν για χρόνια . Δυο γονείς ,ο καθένας με διαφορετικο ρόλο και παρουσία ,στοίχειωσαν τις ζωές τους ανεπανορθωτα . Σίγουρα οι αμαρτίες των γονέων παιδεύουν τα παιδιά και τις φέρουν για χρόνια στην ψυχή τους . Αναλογίζεται κανείς αν μπορεί εύκολα ο άνθρωπος να αποτινάξει από πάνω του τα βάρη που κουβαλά και βλάπτουν την ίδια του την ύπαρξη . Οι δυο αυτές γυναίκες προσπαθούν . Με λόγο αιχμηρό έρχονται η μια απέναντι από την άλλη και εξομολογούνται όσα έγιναν αλλά και αυτά που αισθάνονται . Η κατάθεση ψυχή τους λυτρωτική και φέρνει την αλήθεια στο φως . Σίγουρα όλοι οι άνθρωποι δεν μπορούν να την αντέξουν .
Η συγγραφέας διεισδύει στην ψυχοσύνθεση των ηρώων της ενδελεχώς και προσπαθεί να σου αποκάλυψει πληρως όλα όσα ταλανίζουν τις ίδιες , τα συναισθήματα , τις πράξεις και τις ενοχές τους . Σε κάποια σημεία τα πήγε αρκετά καλά σε αυτό το κομμάτι . Σε κάποια αλλά όχι . Δεν αισθάνθηκα πως αποσαφηνίστηκαν πληρως τα ερωτήματα μου που αφορούσαν στις συμπεριφορές των γονέων και των δυο αδερφών . Παράλληλα και άλλοι ήρωες με ιδιαίτερες και διαφορετικές προσωπικότητες παρελαύνουν στο βιβλίο . Όλοι τους έχουν κάποιο τραύμα μέσα τους που δεν επουλώθηκε και έχουν προσωπικές ιστοριες άλλοι ασυνήθιστες και άλλοι καθημερινές .
Ένα αρκετά προσεγμένο ψυχογραφικό μυθιστόρημα με πολλά κοινωνικα μηνύματα για τις ενδοοικογενειακες σχ��σεις για όποιον θελήσει να το διαβάσει . Αν δεν αναλώνονταν η συγγραφέας σε κάποιους μεγάλους μονολόγους , εσωτερικούς και μη , δε θα με κούραζε τόσο . Ωστόσο , το τέλος του βιβλίου επιφυλάσσει συγκίνηση

[Elissavet Pit]

Ένα βιβλίο για τη σπουδαιότητα του χρόνου, της αλήθειας και της οικογένειας...

Μια πυρκαγιά που ξέσπασε στο σπίτι θα κάνει δύο αδερφές να απομακρυνθούν. Συγκεκριμένα, η Μάρθα, 7 ετών τότε, θα χάσει εντελώς ξαφνικά την αδερφή της την Κατερίνα, χωρίς καμία δικαιολογία... Μετά από αυτό το συμβάν που λίγο έλειψε να σκοτώσει τη Μάρθα, και μετά από αρκετά χρόνια, τα πράγματα θα αλλάξουν.

Η Μάρθα που πλέον ζει μόνιμα στον Καναδά, θα λάβει ένα μήνυμα από έναν άγνωστο που ζει σε ελληνικό νησί και ισχυρίζεται πως γνωρίζει την αδερφή της. Αρχικά είναι επιφυλακτική, όμως η περιέργεια την κυριεύει και απαντά σε αυτό το μήνυμα...

Το βιβλίο ξεκινά με πολλές μεγάλες αφηγήσεις και σκέψεις από την πλευρά της Μαρθας, σε πρώτο πρόσωπο. Βλέπουμε τα πάντα από την πλευρά της και έτσι τη γνωρίζουμε και καλύτερα. Βέβαια αυτό με κούρασε σε σημείο να διαβάζω γρήγορα τα κεφάλαια μέχρι να φτάσω σε κάποιο που θα είχε λίγο μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Ευτυχώς μόνο στο 1/3 του βιβλίου ένιωσα έτσι. Αργότερα, που γίνεται η συνάντηση των δύο αδερφών, τα γεγονότα είναι περισσότερα και φυσικά ξεκινά και η αποκάλυψη της αλήθειας. Που ήταν τόσο καιρό η Κατερίνα και γιατί δεν γύρισε ποτέ στο σπίτι; Η Μάρθα έχει δημιουργήσει τη δική της εκδοχή, μα η αλήθεια είναι μόνο μια. Και με τη βοήθεια της αδερφής της θα πάρει τις απαντήσεις που θέλει, αλλά θα μάθει και πράγματα που δε γνώριζε μέχρι τώρα.

Μου άρεσε πολύ η εξέλιξη και το τέλος της ιστορίας, χάρηκα που η συγγραφέας δε συμφιλίωσε από την αρχή τις δύο αδερφές και που απέδωσε πολύ όμορφα τόσο τα ωραία όσο και τα άσχημα συναισθήματά τους. Επίσης ακόμη και προς το τέλος του βιβλίου δεν ξέρεις αν θα συμφιλιωθουν, αν θα κρατήσουν επαφές κτλ.

Η συγγραφέας έχει πετύχει, κατά τη γνώμη μου, να εμβαθύνει στις ανθρώπινες σχέσεις, να μας κάνει να σκεφτούμε τη σπουδαιότητα του χρόνου, αλλά και τη σωστή διαχείρισή του, τα λάθη που τελικά κοστίζουν και τέλος τη δύναμη της αλήθειας, που αργά ή γρήγορα θα έρθει στο φως.

Από όλο το βιβλίο ξεχώρισα τα τελευταία κεφάλαια, που κατάφεραν να με συγκινήσουν, και σίγουρα είναι αυτά που θα με κάνουν να θυμάμαι αυτήν την ιστορία ακόμη και μετά από καιρό.

[Ευα Μηλιά Κουτσουμπα · Rating 2 out of 5]

Ωραίο βιβλίο αλλά κάπου στη μέση αρχίσε να πλαταγιαζει.
Η επανάληψη λέξεων, συναισθήματων με κούρασαν και χάθηκε η ουσία του μηνύματος που θέλησε να περάσει η συγγραφέας του βιβλίου.

[Areti Georgilis · Rating 4 out of 5]

Μία εξαιρετική αφηγηματική δομή που σε κρατά σε εγρήγορση μέχρι την τελευταία σελίδα. Μία ιστορία μωσαϊκό της ανθρώπινης ψυχής και της αγωνίας της να βρει ασφαλή αγκυροβόλια σε άγνωστα, μα τόσο κοντινά λιμάνια.
An excellent narrative structure that keeps you alert until the very last page. A mosaic story of the human soul and its anxiety to find safe moorings in unknown ports, however so near.

[Koralia Tsagaratou · Rating 5 out of 5]

A combination of a family dystopic saga, mystery story and deep psychological journey to self discovery, "Η αδελφή μου" is Sarita Chaim's best achievement so far, according to my opinion.

Ένας συνδιασμός δυστοπικού οικογενειακού έπους, ιστορίας μυστηρίου και ψυχολογικού ταξιδιού προς την αυτογνωσία, "Η αδελφή μου" είναι το μεγαλύτερο συγγραφικό επίτευγμα της Σαρίτας Χαΐμ μέχρι σήμερα κατά την άποψη μου. Απολαυστικό!

[Ioanna Papantoniou · Rating 4 out of 5]

Λοιπόν, αυτό το βιβλίο ήταν actually καλό.
Βαθιά επηρεασμένο από τις ουτοπικές κοινωνίες που έχτιζε ο Μισσιος και με ένα στορυ που ήθελε κι άλλο χτίσιμο γιατί ελαφρώς έμπαζε, αλλά καλό.
Μια σπουδή θα έλεγε κάποιος σε ανθρώπους πληγωμένους και μόνους που αναζητούν την αγάπη.
Απλά μια σπουδή μισοτελειωμένη.

3,5*

[Neli_ TheBookR3ader · Rating 2 out of 5]

Με τράβηξε η πλοκή, μα η εξέλιξη του βιβλίου δεν μου άρεσε, και το τέλος ήταν... Όχι τόσο καλό.

[Vassia L. · Rating 5 out of 5]

Αγαπώ Σαρίτα Χαίμ!! Διαβαστε το!!
Γενικά διαβάστε την.