De moderne, liberale orde is een historische ramp die zich op aarde voltrekt, stellen Willem Schinkel en Rogier van Reekum. Liberalisme faciliteert de hernieuwde opkomst van fascisme. Links heeft niets te verwachten van liberale politiek, van sociaaldemocratie of van kritiek op "identiteitspolitiek'. Schinkel en Van Reekum gebruiken de "kraal' (een omsloten ruimte voor vee) als metafoor voor de huidige biopolitieke ruimte waarin wij gedresseerd worden om de circulatie van kapitaal mogelijk te maken. De kraal is het principe van omheining en van exploitatie van de mens en de aarde. De orde van de kraal wil ons doen denken dat we man of vrouw zijn, wit of zwart, en beperkt de wildheid van het leven. Of het nu gaat om migratie of klimaat, een leven met minder geweld vergt een politiek van de revolutionaire liefde.
Willem Schinkel is socioloog en filosoof, en hoogleraar sociale theorie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Hij schreef recent o.a. Politieke stenogrammen. De hamsteraar en Pandemocatie. En, met Rogier van Reekum, Theorie van de kraal
Goede boodschap en heel interessant perspectief wat het juist frustrerender maakt dat het boek zo moeilijk en dus ontoegankelijk geschreven is, waardoor dit boek niet gelezen kan worden voor wie deze woorden juist nodig zijn.
Schinkel en Van Reekum schetsen de condition humaine in een associatieve en op postmoderne leest geschoeide beschouwing over Aarde/woekering tegenover Kraal/ordening. Ik zal het boek zeker nog eens lezen en weet nu dat ik me daarbij regelmatig zal afvragen: ‘Kun je het op een andere manier zeggen? Mij verbaasden in ieder geval ontboezemingen als: ‘we’ is een smerig woordje, het parlement is een babbelbox, staten zijn georganiseerde bendes. Ik vat dergelijke uitspraken op als woekeringen zonder ordenende bedoeling. Is dat misschien de pointe? Is ordelijkheid in de ogen van de schrijvers misschien überhaupt (proto-)fascistoïde? De kerngedachte in het boek is dat liberalisme de avant-garde is van fascisme. Ik vind de op zich fraaie metafoor van Kraal en Aarde deze gedachte onvoldoende onderbouwen. En een bewering wordt ook niet waargemaakt door hem met veel nadruk naar voren te brengen en te herhalen. Niettemin heeft het boek me geboeid en gealarmeerd.
Leest niet heel makkelijk. Vanaf het begin ben ik gealarmeerd door de beschrijving van de techniek waarvan het fascisme zich bedient. Zorgelijk, alarmerend. Een wake up call.
Het idee van onvolledigheid is zo bevrijdend… want als fascisme eindes wil, geen gebeuren, geen andere manieren van leven of verassingen, dan is – natuurlijk – de radicale oppositie daarvan liefde: “liefde is een gebeuren dat nog niet weet waar het eindigt, nog niet weet hoe het gebeurt, een gebeuren dat zichzelf niet sanctioneert op hoe het zou moeten gebeuren.” / “‘Wij weten nog niet hoe te leven, en we gaan niet proberen een antwoord te krijgen via de destructie van de ander.’ Ons programma, dat we niet hebben, is onvolledigheid, liefde.”
Prachtige zinnen met scherpe observaties en verrassende waarheden, doorspekt met een even grote rijkdom aan interessante verwijzingen als een stormwind van onnodig-onooglijke taalvondsten die de duidelijkheid omver blazen. Fascinatie en frustratie....
Ben het eens, dus een goed boek. Erg verfrissend om dit soort gedachtegoed in het nederlands te lezen en verdient een aandachtige en grondige doorlezing.
Zoals Paulus al stelde: "Van belang is alleen geloof dat gedreven door liefde tot daden overgaat". Wat een waanzinnige tekst! Iemand zin om een universiteitspand te bezetten en de liefde als antwoord op het liberalisme te prediken?