What do you think?
Rate this book
Земля мертвих
Знайдено труп молодої стриптизерки. Тіло зв’язане мотузкою за давнім японським мистецтвом — шибарі. А моторошна гримаса болю на її обличчі нагадує найжахливіші полотна Франсіско Ґойї. До речі, ці картини позичив музею Альфонсо Перес, мадридський мільярдер…
До справи береться один з найкращих місцевих детективів — Стефан Корсо. Він гадав, що вистежує звичайного серійного вбивцю, аж поки не здогадався, що в такий витончений спосіб хтось викликає його на дуель. Той, хто дуже схожий на самого детектива, чоловік, що так само страждає від спогадів та знаходить утіху в реалізації своїх потаємних бажань. Нитка розслідування затягне детектива у світ, де людські страждання продають для задоволення. Чи не про це мріяв і сам Корсо?
До справи береться один з найкращих місцевих детективів — Стефан Корсо. Він гадав, що вистежує звичайного серійного вбивцю, аж поки не здогадався, що в такий витончений спосіб хтось викликає його на дуель. Той, хто дуже схожий на самого детектива, чоловік, що так само страждає від спогадів та знаходить утіху в реалізації своїх потаємних бажань. Нитка розслідування затягне детектива у світ, де людські страждання продають для задоволення. Чи не про це мріяв і сам Корсо?
512 pages, Hardcover
First published May 2, 2018
73 people are currently reading
919 people want to read
About the author
Jean-Christophe Grangé
69 books2,080 followersJean-Christophe Grangé est un journaliste, reporter international, écrivain, scénariste né le 15 juillet 1961 à Boulogne-Billancourt. Il est l'un des rares écrivains français dans le domaine du thriller à s'être fait un nom aux États-Unis.
Après une maîtrise de lettres à la Sorbonne (axée sur Gustave Flaubert), il devient rédacteur publicitaire, puis travaille pour une agence de presse. En 1989, à 28 ans, il devient grand reporter international, travaillant pour des magazines aussi divers que Paris Match, le Sunday Times ou le National Geographic.
Puis il devient journaliste indépendant en créant la société L & G. Dès lors, il se débrouille pour monter financièrement tous ses voyages lui-même. Les reportages qui en sont issus, le mènent aux quatre coins du monde et constituent une importante source d'inspiration pour ses écrits littéraires. C'est au cours de cette période qu'il obtient deux récompenses importantes dans le monde journalistique : le Prix Reuter (1991) et le Prix World Press (1992).
En 1994, il écrit son premier roman Le Le Vol Des Cigognes , plus remarqué par les critiques littéraires (qui vantent son « imagination féconde ») que par le grand public. Toutefois, son second roman paru en 1998, Les Riviéres Pourpres , ne passera pas inaperçu. Le succès auprès du public se confirmera d'ailleurs en 2000, année où le roman est adapté au cinéma.
En cette même année 2000 paraît Le Concile de Pierre . En 2003, il publie L'Empire des loups . En 2004 sort La Ligne Noire , premier tome d'une trilogie de romans sur la « compréhension du mal sous toutes ses formes ». Au niveau des ventes, le succès ne se dément pas avec le deuxième volet de cette trilogie, Le Serment Des Limbes sorti en 2007.
Parallèlement à sa carrière de romancier, il continue à travailler pour le cinéma : outre l'adaptation des Rivières pourpres, il a également écrit le scénario de Vidocq (de Jean-Christophe Comar dit Pitof en 2001) et a collaboré à la plupart des réalisations ou projets tirés de ses romans.
Il s'est lancé dans l'écriture d'une histoire originale pour une bande dessinée en trois volumes, La Malediction De Zener , dessinée par Philippe Adamov . Il s'agit du prologue du roman Le Concile de Pierre.
Il sort Miserere en 2008 et La forêt des Mânes le 2 septembre 2009 (fin de la trilogie du mal, après La Ligne noire et Le Serment des limbes).
Selon l'auteur, il s'agit d'« une remontée vers le Mal primitif et préhistorique ».
Le Passager , son dernier roman, sort en sept
Après une maîtrise de lettres à la Sorbonne (axée sur Gustave Flaubert), il devient rédacteur publicitaire, puis travaille pour une agence de presse. En 1989, à 28 ans, il devient grand reporter international, travaillant pour des magazines aussi divers que Paris Match, le Sunday Times ou le National Geographic.
Puis il devient journaliste indépendant en créant la société L & G. Dès lors, il se débrouille pour monter financièrement tous ses voyages lui-même. Les reportages qui en sont issus, le mènent aux quatre coins du monde et constituent une importante source d'inspiration pour ses écrits littéraires. C'est au cours de cette période qu'il obtient deux récompenses importantes dans le monde journalistique : le Prix Reuter (1991) et le Prix World Press (1992).
En 1994, il écrit son premier roman Le Le Vol Des Cigognes , plus remarqué par les critiques littéraires (qui vantent son « imagination féconde ») que par le grand public. Toutefois, son second roman paru en 1998, Les Riviéres Pourpres , ne passera pas inaperçu. Le succès auprès du public se confirmera d'ailleurs en 2000, année où le roman est adapté au cinéma.
En cette même année 2000 paraît Le Concile de Pierre . En 2003, il publie L'Empire des loups . En 2004 sort La Ligne Noire , premier tome d'une trilogie de romans sur la « compréhension du mal sous toutes ses formes ». Au niveau des ventes, le succès ne se dément pas avec le deuxième volet de cette trilogie, Le Serment Des Limbes sorti en 2007.
Parallèlement à sa carrière de romancier, il continue à travailler pour le cinéma : outre l'adaptation des Rivières pourpres, il a également écrit le scénario de Vidocq (de Jean-Christophe Comar dit Pitof en 2001) et a collaboré à la plupart des réalisations ou projets tirés de ses romans.
Il s'est lancé dans l'écriture d'une histoire originale pour une bande dessinée en trois volumes, La Malediction De Zener , dessinée par Philippe Adamov . Il s'agit du prologue du roman Le Concile de Pierre.
Il sort Miserere en 2008 et La forêt des Mânes le 2 septembre 2009 (fin de la trilogie du mal, après La Ligne noire et Le Serment des limbes).
Selon l'auteur, il s'agit d'« une remontée vers le Mal primitif et préhistorique ».
Le Passager , son dernier roman, sort en sept
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 231 reviews
July 12, 2019
Το περίμενα απίστευτα πολύ καιρό,και δεν με απογοήτευσε ούτε μια στιγμή:
Βίαιο,σκοτεινό,φρικιαστικό και σιχαμένο,έκφυλο και τρελά αρρωστημένο,το περιβάλλον στο οποίο εκτυλίσσεται αυτό το δράμα,είναι τόσο αληθοφανές και σπαρακτικό,όσο και η ίδια η φύση των ηρώων του και όλων των εμπλεκομένων.Άνθρωποι που υπάρχουν δίπλα μας,ακόμη κι αν δεν τους ρίχνουμε δεύτερη ματιά,μια θλιβερή παράνοια που μπορεί να είναι η καθημερινότητα για κάποιους ανάμεσά μας,αλήθειες,ψέματα,ενοχές,πάθη,αδυναμίες-ένα άθλιο κουβάρι που καταπίνει όποιον προσπαθεί να βρει την άκρη του.
Ένα θρίλερ με τα όλα του,ένα αστυνομικό καθόλου σαν τα άλλα.Για άλλη μια φορά,κατάφερε ο Γκρανζέ με το μεγαλείο της γραφής του,να με αφήσει άφωνη και μαγεμένη.5⭐
Βίαιο,σκοτεινό,φρικιαστικό και σιχαμένο,έκφυλο και τρελά αρρωστημένο,το περιβάλλον στο οποίο εκτυλίσσεται αυτό το δράμα,είναι τόσο αληθοφανές και σπαρακτικό,όσο και η ίδια η φύση των ηρώων του και όλων των εμπλεκομένων.Άνθρωποι που υπάρχουν δίπλα μας,ακόμη κι αν δεν τους ρίχνουμε δεύτερη ματιά,μια θλιβερή παράνοια που μπορεί να είναι η καθημερινότητα για κάποιους ανάμεσά μας,αλήθειες,ψέματα,ενοχές,πάθη,αδυναμίες-ένα άθλιο κουβάρι που καταπίνει όποιον προσπαθεί να βρει την άκρη του.
Ένα θρίλερ με τα όλα του,ένα αστυνομικό καθόλου σαν τα άλλα.Για άλλη μια φορά,κατάφερε ο Γκρανζέ με το μεγαλείο της γραφής του,να με αφήσει άφωνη και μαγεμένη.5⭐
May 28, 2021
Kitabın başları oldukça sürükleyici başlıyor. İlk yarısına gelene kadar olaylar o kadar çabuk gelişiyorki hem “ee bundan sonra ne olacak geri kalan yarısında dedim” hem de bir bakımdan bir şeylerin uymadığı belli oluyor. Ama asıl hikayeye ulaşmak için son 100 sayfaya ulaşmak gerekiyor.
Grange adına bir Siyah Kan, Şeytan Yemini, Kızıl Nehirler kalitesinde değil ancak bir Sisle Gelen Yolcu, Koloni gibi vasat kitaplarının ötesine geçmiş bana göre. Ben bu kitabı yazarın eserleri arasında bir yere yerleştirsem ortalarda olurdu galiba.
Yine de kötü bir hikaye olduğu anlaşılmasın ben sonlara doğru soluksuz okudum.(Tabi Grange Türkiye’ye gelmişken kitaplarımı imzalatmak için de hızlı okumuş olabilirim😊)Polisiye/Gerilim severlerin okumasını tavsiye ederim.
Grange adına bir Siyah Kan, Şeytan Yemini, Kızıl Nehirler kalitesinde değil ancak bir Sisle Gelen Yolcu, Koloni gibi vasat kitaplarının ötesine geçmiş bana göre. Ben bu kitabı yazarın eserleri arasında bir yere yerleştirsem ortalarda olurdu galiba.
Yine de kötü bir hikaye olduğu anlaşılmasın ben sonlara doğru soluksuz okudum.(Tabi Grange Türkiye’ye gelmişken kitaplarımı imzalatmak için de hızlı okumuş olabilirim😊)Polisiye/Gerilim severlerin okumasını tavsiye ederim.
July 5, 2018
Comme tous les Grangé, ça finit trop tôt! j'ai lu la dernière partie en apnée, beaucoup (trop ?) de rebondissements peut-être, un peu (beaucoup? ) de Deus Ex-Machina aussi, mais quand même, un pied total! ça se lit d'une traite, ça parle bondage, BDSM, perversions sexuelles, strip-tease et hard-core de tous les bords mais c'est raconté avec la pudeur et la classe de Grangé! Une descente aux enfers ramené en douceur, ça existe? maintenant oui! Quand Grangé s'attaque au sordide, ça donne du beau!
Toutefois, c'est loin d'être le coup de cœur (ou le coup de poing) qu'a été Lontano-Congo Requiem, ic on est dans une enquête plus "classique" avec des ficelles plus "classiques", rien de transcendant mais une superbe lecture quand même, j'ai oublié le monde extérieur, les nausée et l'insomnie pendant ces heures, j'étais embarquée avec Corso dans les bas-fonds de Paris, où l'art se mêle au crime, où les peintures de Goya prennent vie sur les cadavres, où le glauque frôle l'humain, et le génie la folie meurtrière! J'ai couru derrière les fausses pistes, flairé quelques bonnes et été menée en bateau comme une bleue..pour mon plus grand bonheur :D
Toutefois, c'est loin d'être le coup de cœur (ou le coup de poing) qu'a été Lontano-Congo Requiem, ic on est dans une enquête plus "classique" avec des ficelles plus "classiques", rien de transcendant mais une superbe lecture quand même, j'ai oublié le monde extérieur, les nausée et l'insomnie pendant ces heures, j'étais embarquée avec Corso dans les bas-fonds de Paris, où l'art se mêle au crime, où les peintures de Goya prennent vie sur les cadavres, où le glauque frôle l'humain, et le génie la folie meurtrière! J'ai couru derrière les fausses pistes, flairé quelques bonnes et été menée en bateau comme une bleue..pour mon plus grand bonheur :D
March 23, 2020
4+ Σκοτεινό, διαστροφικό, αγωνιώδες...μου άρεσε η σκιαγράφηση των χαρακτήρων, ειδικά του θύτη των εγκλημάτων. Έχετε κατά νου ότι το βιβλίο είναι σκληρό και βίαιο, σε άλλους μπορεί να φανεί σχετικά ήπιο και σε άλλους αρκετά ακραίο, οπότε τσεκάρετε το οπισθόφυλλο και αναλόγως προχωράτε.
October 22, 2019
Ένα εξαιρετικό θρίλερ που κινείται στα σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού και του σώματος.
Οι σκληρές διαστροφές που αποτυπώνονται πάνω στο καμβά και οι ζοφερές φιγούρες, συνθέτουν ένα μυθιστόρημα που θα σας κόψει την ανάσα.
Στην κορύφωση του βιβλίου τραγικοί πρωταγωνιστές στήνονται στην σκηνή για ένα τέλος απρόβλεπτο.
Ένας Γκρανζε στα καλύτερα του!!
5/5
Οι σκληρές διαστροφές που αποτυπώνονται πάνω στο καμβά και οι ζοφερές φιγούρες, συνθέτουν ένα μυθιστόρημα που θα σας κόψει την ανάσα.
Στην κορύφωση του βιβλίου τραγικοί πρωταγωνιστές στήνονται στην σκηνή για ένα τέλος απρόβλεπτο.
Ένας Γκρανζε στα καλύτερα του!!
5/5
April 10, 2022
Ο Γκρανζέ, κατ' εμέ, είναι από τους πλέον αξιοσημείωτους μυθιστοριογράφους αστυνομικών γιατί είναι ικανός να γράφει ιστορίες, πού ξεχωρίζουν τόσο για την ιδιαίτερη πλοκή τους, όσο και για την πολύ ικανοποιητική συγγραφική τους ικανότητα.
Στη Γη των νεκρών συναντάμε το κλασικό ύφος του Γκρανζέ. Αποτρόπαιοι φόνοι, καλοδουλεμένη πλοκή, εξαιρετικά δοσμένη εικόνα της Γαλλίας και κυρίως των ατόμων του περιθωρίου. Ίσως για το συγκεκριμένο, η πλοκή και η ροή της υπόθεσης να έχει λιγότερες ανατροπές και να χαρακτηρίζεται από λιγότερη ένταση (συγκριτικά πάντα με άλλα βιβλία του), ωστόσο στο τέλος του βιβλίου όλα δένουν πολύ ομαλά.
Το μοναδικό κομμάτι πού με δυσανασχέτησε θα έλεγα ότι πρόκειται για το γεγονός ότι σε αυτό το βιβλίο ένιωσα μία υπερβολή στη σύλληψη της υπόθεσης και σε ορισμένα σημεία εξιστόρησης, όπως οι υπερβολές σε κάποιες ενέργειες αστυνομικών και σε κάποια σημεία δράσης.
Αν και δυνατό, ο πήχης είναι ψηλά για βιβλίο του Γκρανζέ, ειδικά έχοντας διαβάσει τους πελαργούς, τους λύκους και την μαύρη γραμμή. Γι' αυτό τον λόγο, θα το πρότεινα σαν βιβλίο εκκίνησης για τον συγκεκριμένο συγγραφέα.
Στη Γη των νεκρών συναντάμε το κλασικό ύφος του Γκρανζέ. Αποτρόπαιοι φόνοι, καλοδουλεμένη πλοκή, εξαιρετικά δοσμένη εικόνα της Γαλλίας και κυρίως των ατόμων του περιθωρίου. Ίσως για το συγκεκριμένο, η πλοκή και η ροή της υπόθεσης να έχει λιγότερες ανατροπές και να χαρακτηρίζεται από λιγότερη ένταση (συγκριτικά πάντα με άλλα βιβλία του), ωστόσο στο τέλος του βιβλίου όλα δένουν πολύ ομαλά.
Το μοναδικό κομμάτι πού με δυσανασχέτησε θα έλεγα ότι πρόκειται για το γεγονός ότι σε αυτό το βιβλίο ένιωσα μία υπερβολή στη σύλληψη της υπόθεσης και σε ορισμένα σημεία εξιστόρησης, όπως οι υπερβολές σε κάποιες ενέργειες αστυνομικών και σε κάποια σημεία δράσης.
Αν και δυνατό, ο πήχης είναι ψηλά για βιβλίο του Γκρανζέ, ειδικά έχοντας διαβάσει τους πελαργούς, τους λύκους και την μαύρη γραμμή. Γι' αυτό τον λόγο, θα το πρότεινα σαν βιβλίο εκκίνησης για τον συγκεκριμένο συγγραφέα.
November 29, 2021
"Jean-Christophe Grangé: Mojosunu kaybetmiş yazar."
Baştan sona klişelerle dolu diyeceğim ama sanırım ilk kez polisin cinayeti değil, katilin cinayeti çözdüğü garip bir romandı. Ana karakterimiz Corso atıp atıp kaleyi bulamayan bir forvet gibi kimi suçladıysa (ve hatta emin olduysa) tutmadı. Yüzde yüz emin olduğu katil adayını emekli bir polis kulağına fısıldadı, cinayetleri de bir mektup sayesinde çözdü. Valla bravo.
Sanırım Kızıl Nehirler ve Kurtlar İmparatorluğu döneminden sonra sadece Sisle Gelen Yolcu'dan keyif aldım. Onun haricindeki istisnasız her kitabı ortalama ve ortalama altıydı. Hatta bir noktada acaba bu kitapları kendisi yazmıyor da diplomasını kullandıran eczacı gibi başkasının kitabının üzerine adını mı yazıyorlar onu bile merak ettim.
Mahkeme sahnesinden sonrası o kadar sıkıcı, o kadar gereksizdi ki anlatamam. Okumazsanız hiçbirşey kaybetmezsiniz.
Baştan sona klişelerle dolu diyeceğim ama sanırım ilk kez polisin cinayeti değil, katilin cinayeti çözdüğü garip bir romandı. Ana karakterimiz Corso atıp atıp kaleyi bulamayan bir forvet gibi kimi suçladıysa (ve hatta emin olduysa) tutmadı. Yüzde yüz emin olduğu katil adayını emekli bir polis kulağına fısıldadı, cinayetleri de bir mektup sayesinde çözdü. Valla bravo.
Sanırım Kızıl Nehirler ve Kurtlar İmparatorluğu döneminden sonra sadece Sisle Gelen Yolcu'dan keyif aldım. Onun haricindeki istisnasız her kitabı ortalama ve ortalama altıydı. Hatta bir noktada acaba bu kitapları kendisi yazmıyor da diplomasını kullandıran eczacı gibi başkasının kitabının üzerine adını mı yazıyorlar onu bile merak ettim.
Mahkeme sahnesinden sonrası o kadar sıkıcı, o kadar gereksizdi ki anlatamam. Okumazsanız hiçbirşey kaybetmezsiniz.
December 4, 2020
Miłośnicy dreszczowców z pewnością od razu poczują tę atmosferę niczym z najmroczniejszych filmów noir. Zniszczony, doprowadzony do ostateczności i moralnie dwuznaczny detektyw w strugach deszczu i objęciach nocy musi zejść do miejskiego podziemia, by tam stawić czoła prawdziwych istotom nocy. Jean-Christophe Grange zabiera czytelników w podróż przez nocne kluby, w których można spełnić każde, nawet najbardziej wyrafinowane, bestialskie pragnienie. Przez labirynt perwersyjnych doznań, w których ból i ewentualna śmierć stanowią tylko dodatkowe wyzwanie, dodatkową pdnietę. Przez pozbawione jakiegokolwiek światła ulice, po których snują się pogrążeni w wiecznej bezsenności migotliwych neonów cienie i demony, od których nie można się uwolnić.
"Kraina umarłych"osacza jak mgła, przekracza kolejne granice i zostawia czytelnika z poczuciem wewnętrznego umorusania, ubrudzenia, tak, jakby ta atmosfera osadziła się na nas w jakiś niepojęty sposób. Być może to efekt braku tego tak potrzebnego katharsis, tego oczyszczenia – ten dreszczowiec nie pozostawia jeńców i nie daje złudnych nadziei.
Jeśli jesteście dreszczowymi zawodnikami o silnych nerwach, to koniecznie sprawdzźcie swoją wytrzymałość z "Krainą umarłych". Jean-Christophe Grange znów mnie zaskoczył i zrobił to w najlepszym możliwym stylu.
"Kraina umarłych"osacza jak mgła, przekracza kolejne granice i zostawia czytelnika z poczuciem wewnętrznego umorusania, ubrudzenia, tak, jakby ta atmosfera osadziła się na nas w jakiś niepojęty sposób. Być może to efekt braku tego tak potrzebnego katharsis, tego oczyszczenia – ten dreszczowiec nie pozostawia jeńców i nie daje złudnych nadziei.
Jeśli jesteście dreszczowymi zawodnikami o silnych nerwach, to koniecznie sprawdzźcie swoją wytrzymałość z "Krainą umarłych". Jean-Christophe Grange znów mnie zaskoczył i zrobił to w najlepszym możliwym stylu.
October 18, 2019
Să zicem un 3.75, da, merge, căci nu cred că este nici de patru stele.
Am sentimente amestecate în legătură cu această poveste. Începe senzațional, dar parcă la un moment dat autorul devine nehotărât în legătură cu ce să facă mai departe cu ea. Poate de vină a fost și faptul că am plecat cu mari așteptări în această aventură, la vreo douăzeci de ani distanță de primul volum al lui Grange apărut la noi, „Diamante mortale”. Poate că m-a dezamăgit partea de mijloc, cu tot procesul acela nițel jenant.
Cert este că mă așteptam la ceva mai mult de la poate cel mai de calibru autor de thrillere francez apărut până acum la noi (sunt curios dacă Minier va confirma în volumele următoare forța din primul volum al său, „Înghețat”, ceea ce, după părerea mea, l-ar sălta peste Grange). Personajele sunt extraordinare, ideea de la care pornește romanul este superbă, macabrul este la el acasă, însă parcă lipsește ceva. Într-adevăr, finalul este extrem de reușit și el este și cel care m-a determinat să nu-i acord doar trei stele.
Traducerea merge ca unsă, se vede mâna unui traducător cu experiență, care știe să găsească exact cuvintele care trebuie, potrivindu-le și așezându-le la locul lor firesc.
PS: nu cred că aș mai vrea să-l întâlnesc iar pe acest detectiv, Stephane Corso, fost dependent de droguri, fost căsătorit cu o perversă care te lasă mască prin ceea ce-i poate capul, actual anchetator-șef care parcă se străduiește din răsputeri să calce-n străchini imediat ce se ivește ocazia și pe care, ca om, îl salvează doar dragostea sa față de fiul său, pentru a cărui custodie se luptă până în pânzele albe.
Mai multe, pe FanSF: https://wp.me/pz4D9-37v.
Am sentimente amestecate în legătură cu această poveste. Începe senzațional, dar parcă la un moment dat autorul devine nehotărât în legătură cu ce să facă mai departe cu ea. Poate de vină a fost și faptul că am plecat cu mari așteptări în această aventură, la vreo douăzeci de ani distanță de primul volum al lui Grange apărut la noi, „Diamante mortale”. Poate că m-a dezamăgit partea de mijloc, cu tot procesul acela nițel jenant.
Cert este că mă așteptam la ceva mai mult de la poate cel mai de calibru autor de thrillere francez apărut până acum la noi (sunt curios dacă Minier va confirma în volumele următoare forța din primul volum al său, „Înghețat”, ceea ce, după părerea mea, l-ar sălta peste Grange). Personajele sunt extraordinare, ideea de la care pornește romanul este superbă, macabrul este la el acasă, însă parcă lipsește ceva. Într-adevăr, finalul este extrem de reușit și el este și cel care m-a determinat să nu-i acord doar trei stele.
Traducerea merge ca unsă, se vede mâna unui traducător cu experiență, care știe să găsească exact cuvintele care trebuie, potrivindu-le și așezându-le la locul lor firesc.
PS: nu cred că aș mai vrea să-l întâlnesc iar pe acest detectiv, Stephane Corso, fost dependent de droguri, fost căsătorit cu o perversă care te lasă mască prin ceea ce-i poate capul, actual anchetator-șef care parcă se străduiește din răsputeri să calce-n străchini imediat ce se ivește ocazia și pe care, ca om, îl salvează doar dragostea sa față de fiul său, pentru a cărui custodie se luptă până în pânzele albe.
Mai multe, pe FanSF: https://wp.me/pz4D9-37v.
February 1, 2021
Au début de ma lecture j’avais dû mal à rentrer dans l’histoire. Dans les romans policiers, j’aime me mettre à la place des enquêteurs, j’ai besoin de ressentir une certaine empathie pour la personne en charge de l’enquête. Et dans ce roman j’ai eu dû avec le personnage de Corso.
Par contre je dois avouer qu’une fois que j’étais dans l’enquête, je n’ai pas pu m’arrêter de lire. J’ai adoré l’intrigue autour des peintures que Goya quand l’auteur a mentionné “las pinturas rojas” je me suis dit espera un momento yo conozco las pinturas negras pero las rojas¿???¿¿¿¿¿???? WTF Je n’en dirais pas plus pour ne pas spoiler le roman.
Je recommande cette lecture à tous les amateurs de polars.
Par contre je dois avouer qu’une fois que j’étais dans l’enquête, je n’ai pas pu m’arrêter de lire. J’ai adoré l’intrigue autour des peintures que Goya quand l’auteur a mentionné “las pinturas rojas” je me suis dit espera un momento yo conozco las pinturas negras pero las rojas¿???¿¿¿¿¿???? WTF Je n’en dirais pas plus pour ne pas spoiler le roman.
Je recommande cette lecture à tous les amateurs de polars.
Read
August 2, 2024два перших акти стереотипний детектив стереотипно ганяється за стереотипним маніяком, а в третьому — натикається на косячок червоних оселедців та цілу купу заздалегідь розкиданих стереотипних твістів. атмосферно це мікс 8mm та Ганнібала, тільки в декораціях Парижу: некрофіли, снафери, торчки, езотерики, фетишисти, скінхеди, лепенівці, макронівці, погані копи, хороші копи, некомпетентні копи, корумповані копи, всі тут.
що у підсумку? жанровість, повна відсутність подвійного дна, стовідсоткова відповідність очікуванням. кароч, тотальний ескапізм. запамʼятаю цього тіпа: коли знову виникне потреба почитати якесь щільно зібгане гостросюжетне мрачілово, я знаю що робити.
що у підсумку? жанровість, повна відсутність подвійного дна, стовідсоткова відповідність очікуванням. кароч, тотальний ескапізм. запамʼятаю цього тіпа: коли знову виникне потреба почитати якесь щільно зібгане гостросюжетне мрачілово, я знаю що робити.
March 15, 2022
Les pratiques sado-mazo, pas ma tasse de thé ou de café (par contre, avec ces deux breuvages, ouvert à toutes les saveurs). Et Grangé nous plonge dans l'extrême noirceur de pratiques explorées jusqu'au paroxisme. Au travers d'un thriller extraordinaire. Une enquête aux multiples rebondissents menée Stéphane Corso, un flic fracassé dans l'enfance et l'dolescence, drogué jusqu'à la gueule, voyou, meutrier. Transcendé en flic pourfendeur des méchants - donc longtemps son propre milieu, sa vraie "famille"- conservant, entretenant intacte toute sa violence déchaînée. Totalement hors des clous, évidemment.
Des personnages tous fracassés comme lui, un peintre assassin violeur, des stripteaseuses morbides, une avocate de génie tout aussi tordue, juste sa partenaire Barbie un peu moins rebelle, mais juste un peu.
Du grand art noir provoquant, sans répit, haletant, peint en une fresque moderne fabuleuse et tertifiante.
Des personnages tous fracassés comme lui, un peintre assassin violeur, des stripteaseuses morbides, une avocate de génie tout aussi tordue, juste sa partenaire Barbie un peu moins rebelle, mais juste un peu.
Du grand art noir provoquant, sans répit, haletant, peint en une fresque moderne fabuleuse et tertifiante.
January 31, 2022
Ένα εξαίσιο γαλλικό hardboiled αστυνομικό μυθιστόρημα από τον μετρ του είδους!
March 6, 2020
2,75 Sterne
Ein typischer Grangé - brutal und abartig, aber keines seiner besten Bücher. Während der ersten 75% des Buches hatte ich den Eindruck, dass übermäßige und genussvoll geschilderte Perversionen und Ausflüge in tiefste sexuelle Abgründe vom doch sehr simplen Plot (kaputter Polizist jagt kranken Mörder) ablenken sollten; relativ schnell kam Langeweile auf. Im letzten Viertel nahm die Handlung Fahrt auf, auf einmal ging es Schlag auf Schlag und in Windeseile wurde alles in einem ziemlich abstrusen Finale aufgelöst; ziemlich weit hergeholt, nicht gerade befriedigend.
Unterhaltsam, aber es gibt Besseres, vor allem von Grangé selbst.
Ein typischer Grangé - brutal und abartig, aber keines seiner besten Bücher. Während der ersten 75% des Buches hatte ich den Eindruck, dass übermäßige und genussvoll geschilderte Perversionen und Ausflüge in tiefste sexuelle Abgründe vom doch sehr simplen Plot (kaputter Polizist jagt kranken Mörder) ablenken sollten; relativ schnell kam Langeweile auf. Im letzten Viertel nahm die Handlung Fahrt auf, auf einmal ging es Schlag auf Schlag und in Windeseile wurde alles in einem ziemlich abstrusen Finale aufgelöst; ziemlich weit hergeholt, nicht gerade befriedigend.
Unterhaltsam, aber es gibt Besseres, vor allem von Grangé selbst.
March 13, 2019
Ya biliyorum. Bu adamin fanatikleri var. Bisey de soyletmiyolar adama. Ama kusura bakmasinlar. Maalesef bu kitap bastan asagi klise olmus. Bak ozetleyeyim sen de hak vereceksin. (Okura sen diye hitap etmeye basladim. Hadi bakalim:)
Bir polis var. (klise) Bir striptizci kiz olduruluyor.(klise) Elleri arkadan bagli. Belli bir yontemle baglanmis. Eski bir japon yontemiyle 8 adet dugum atilmis. Belli bir yontem var ve bir seri katil izlenimi uyandiriyo. (klise)
Kisa bir sure sonra ayni cinayet yone isleniyor. Bu sefer seri katil oldugu kesinlesiyor. (klise) sonra bir de İngiltere’de bir erkek bu sefer olduruluyor. Ayni sekilde.
Ve butun bu cinayetlerin katilini eski emekli bir polis bi gun cikip gelip bizim polis efendiye (ismi corso) ispikliyo. Sansa bak. Hic zahmete gerek kalmadiiii. Lay lay laaaa
Bizim ki de atliyo hemen. (Kitabin sonuna kadar allahim su emekli polis katil ciksin diye umdum. Yok abi degil)
Neyse ama o sabikali tipte cikmiyo katil. Ama onun kizi cikiyo. (klise)
Ama kizi o eski katilin avukatligi yapiyo mahkemede ve biz kitabin sonuna kadar anlamiyoruz kizi oldugunu. Zaten kizdan baska kimse bilmiyo. Meger kiz babasindan intikam aliyomus. Onu hapse gondermek icin. Meger oldurdugu kisilerde o adamin orda burda tecavuz ettigi kadinlardan olan kardesleriymis. Meger bizim komiser corso’da o gunah cocuklarindan biriymis.
En sonunda katil butun bu suclamalari gururuna yediremeyip intihar ediyor. Kiz da pesinden intihar ediyor. Corso’ya da bir mektup birakip tum durumu acikliyo. (La bizim yaman komiser durumu cozemedi ya la. Kiz mektup birakmasa anlamayacak kizla kardes oldugunu. Gerci geri kalan herseyi cozdu. Bi bu kaldi)
Ama Corso intihar etmiyo.
Colugum cocugum var la benim. Ne intaar etcem haci deyip oglunun yanina donuyo.
Ne bileyim iste. 15 yas
Bir polis var. (klise) Bir striptizci kiz olduruluyor.(klise) Elleri arkadan bagli. Belli bir yontemle baglanmis. Eski bir japon yontemiyle 8 adet dugum atilmis. Belli bir yontem var ve bir seri katil izlenimi uyandiriyo. (klise)
Kisa bir sure sonra ayni cinayet yone isleniyor. Bu sefer seri katil oldugu kesinlesiyor. (klise) sonra bir de İngiltere’de bir erkek bu sefer olduruluyor. Ayni sekilde.
Ve butun bu cinayetlerin katilini eski emekli bir polis bi gun cikip gelip bizim polis efendiye (ismi corso) ispikliyo. Sansa bak. Hic zahmete gerek kalmadiiii. Lay lay laaaa
Bizim ki de atliyo hemen. (Kitabin sonuna kadar allahim su emekli polis katil ciksin diye umdum. Yok abi degil)
Neyse ama o sabikali tipte cikmiyo katil. Ama onun kizi cikiyo. (klise)
Ama kizi o eski katilin avukatligi yapiyo mahkemede ve biz kitabin sonuna kadar anlamiyoruz kizi oldugunu. Zaten kizdan baska kimse bilmiyo. Meger kiz babasindan intikam aliyomus. Onu hapse gondermek icin. Meger oldurdugu kisilerde o adamin orda burda tecavuz ettigi kadinlardan olan kardesleriymis. Meger bizim komiser corso’da o gunah cocuklarindan biriymis.
En sonunda katil butun bu suclamalari gururuna yediremeyip intihar ediyor. Kiz da pesinden intihar ediyor. Corso’ya da bir mektup birakip tum durumu acikliyo. (La bizim yaman komiser durumu cozemedi ya la. Kiz mektup birakmasa anlamayacak kizla kardes oldugunu. Gerci geri kalan herseyi cozdu. Bi bu kaldi)
Ama Corso intihar etmiyo.
Colugum cocugum var la benim. Ne intaar etcem haci deyip oglunun yanina donuyo.
Ne bileyim iste. 15 yas
This entire review has been hidden because of spoilers.
April 11, 2019
Un scriitor de romane polițiste e un manipulator. E în stare să te facă să nu vezi nimic în întuneric, pentru ca, după o vreme, să-ți dai seama că nu era nici pe departe întuneric, ci era, dimpotrivă, miezul zilei și aveai soarele fix deasupra capului. Cam asta face Jean-Christophe Grangé în romanul „Tărîmul morților”, proaspăt publicat de Editura Crime Scene Press, în traducerea lui Horia Nicola Ursu.
Romanul începe cu o crimă care ne introduce în lumea BDSM și a tehnicilor shibari – legatul cu sfori în scopuri erotice. Și e o bună introducere, atît în roman, cît și ca sursă de informații despre lumea respectivă. La care, dacă mai adăugăm desele referiri la pictură... am putea spune că învățăm multe din acest roman.
(mai multe in Literomania de vineri, 12 aprilie)
(cartea se va lansa sîmbătă, 13 aprilie, la Final Frontier, ora 16.15. Vorbesc despre ea împreună cu George Arion, Alexandru Arion și Horia Nicola Ursu)
Romanul începe cu o crimă care ne introduce în lumea BDSM și a tehnicilor shibari – legatul cu sfori în scopuri erotice. Și e o bună introducere, atît în roman, cît și ca sursă de informații despre lumea respectivă. La care, dacă mai adăugăm desele referiri la pictură... am putea spune că învățăm multe din acest roman.
(mai multe in Literomania de vineri, 12 aprilie)
(cartea se va lansa sîmbătă, 13 aprilie, la Final Frontier, ora 16.15. Vorbesc despre ea împreună cu George Arion, Alexandru Arion și Horia Nicola Ursu)
May 9, 2018
Bon...
Je pourrai te la jouer grande chronique avec tout le tralala...
Je pourrai te dire que depuis 24 ans, Grangé et moi c'est une histoire d'amour et que même si parfois on n'était pas toujours d'accord, ce 13ème est une vraie apothéose de son talent...
Je pourrai te dire que "La terre des morts" est une plongée en apnée dans le monde du SM, bondage, Shibari, perversions et autres réjouissances...
Je pourrai d'ailleurs te dire que c'est cru et qu'il pourrait tout de même te déranger si tu as une âme sensible...
Je pourrai te dire que c'est aussi un plongeon dans l'art contemporain et que ce mélange du porno hard et de l'art à quelque chose de vraiment troublant...
Je pourrai te dire que comme toujours les personnages sont travaillés à la perfection...
Je pourrai te faire, d'ailleurs, un descriptif complet des personnages avec toute la psychologie qui va avec...
Je pourrai te parler de son style nerveux, direct et intense, de son génie mais aussi de sa capacité à fixer les images sur ta rétine en version indélébile...
Je pourrai te dire que je me suis fait mener en bateau et que ce sera pareil pour toi...
Je pourrai te dire que la trame est excellente et le final juste parfait...
Je pourrai te dire que je l'ai lu en 2 jours et ce juste parce que je ne voulais pas laisser mes enfants crever de faim...
Mais je peux te dire quand même que j'ai inventé un prétexte pour ne pas aller voir l'intégralité du match de foot de mon fils pour pouvoir le finir...
Je pourrai te dire que c'est un one-shot et que j'adore ce fait-là...
Je pourrai te dire que comme à son habitude, il fait un petit passage en Suisse...
je pourrai te dire beaucoup de choses...
Mais à quoi bon ?
Pas moyen de te faire comprendre l'essence même du truc...
Rien qui ne paraisse pas insipide...
Alors j'arrête mon blabla et te dis qu'une chose:
LIS-LE ! C'est juste MAGISTRAL !!!
Du Grand - gé !!!
Je pourrai te la jouer grande chronique avec tout le tralala...
Je pourrai te dire que depuis 24 ans, Grangé et moi c'est une histoire d'amour et que même si parfois on n'était pas toujours d'accord, ce 13ème est une vraie apothéose de son talent...
Je pourrai te dire que "La terre des morts" est une plongée en apnée dans le monde du SM, bondage, Shibari, perversions et autres réjouissances...
Je pourrai d'ailleurs te dire que c'est cru et qu'il pourrait tout de même te déranger si tu as une âme sensible...
Je pourrai te dire que c'est aussi un plongeon dans l'art contemporain et que ce mélange du porno hard et de l'art à quelque chose de vraiment troublant...
Je pourrai te dire que comme toujours les personnages sont travaillés à la perfection...
Je pourrai te faire, d'ailleurs, un descriptif complet des personnages avec toute la psychologie qui va avec...
Je pourrai te parler de son style nerveux, direct et intense, de son génie mais aussi de sa capacité à fixer les images sur ta rétine en version indélébile...
Je pourrai te dire que je me suis fait mener en bateau et que ce sera pareil pour toi...
Je pourrai te dire que la trame est excellente et le final juste parfait...
Je pourrai te dire que je l'ai lu en 2 jours et ce juste parce que je ne voulais pas laisser mes enfants crever de faim...
Mais je peux te dire quand même que j'ai inventé un prétexte pour ne pas aller voir l'intégralité du match de foot de mon fils pour pouvoir le finir...
Je pourrai te dire que c'est un one-shot et que j'adore ce fait-là...
Je pourrai te dire que comme à son habitude, il fait un petit passage en Suisse...
je pourrai te dire beaucoup de choses...
Mais à quoi bon ?
Pas moyen de te faire comprendre l'essence même du truc...
Rien qui ne paraisse pas insipide...
Alors j'arrête mon blabla et te dis qu'une chose:
LIS-LE ! C'est juste MAGISTRAL !!!
Du Grand - gé !!!
October 31, 2020
J'ai longtemps hésité avant de lire ce titre de JC Grangé pour finalement réaliser que l'intrigue n'est pas aussi graveleuse ou trop glauque comme je le craignais !
Dans cette histoire, nous avons une série de meurtres et un coupable idéal. Mais ce dernier a des soutiens infaillibles et se faufile entre les mailles du filet judiciaire depuis des lustres. Le commandant Corso s'est pourtant juré de lui faire mordre la poussière. ET IL NE LÂCHERA RIEN. En même temps il se débat avec son ex-femme pour la garde de leur fils et voudrait utiliser cette enquête pour redorer son blason en décrochant une nouvelle promotion.
La lecture est donc étonnamment limpide car le roman se lit vite grâce à son rythme entraînant et son intrigue bien ficelée. On n'a pas trop la tête à l'envers à force de brasser des théories insensées ni de souffle coupé avec des rebondissements inattendus. En fait, tout est très bien !
Certes je n'avais pas deviné le dénouement (et la révélation finale OMG) mais j'ai trouvé ce livre correct et beaucoup moins racoleur que sa couverture. Petite sensation de ventre mou dans les dernières parties mais impression de lecture très positive !
Dans cette histoire, nous avons une série de meurtres et un coupable idéal. Mais ce dernier a des soutiens infaillibles et se faufile entre les mailles du filet judiciaire depuis des lustres. Le commandant Corso s'est pourtant juré de lui faire mordre la poussière. ET IL NE LÂCHERA RIEN. En même temps il se débat avec son ex-femme pour la garde de leur fils et voudrait utiliser cette enquête pour redorer son blason en décrochant une nouvelle promotion.
La lecture est donc étonnamment limpide car le roman se lit vite grâce à son rythme entraînant et son intrigue bien ficelée. On n'a pas trop la tête à l'envers à force de brasser des théories insensées ni de souffle coupé avec des rebondissements inattendus. En fait, tout est très bien !
Certes je n'avais pas deviné le dénouement (et la révélation finale OMG) mais j'ai trouvé ce livre correct et beaucoup moins racoleur que sa couverture. Petite sensation de ventre mou dans les dernières parties mais impression de lecture très positive !
March 14, 2019
Grange'ın ktaplarında genel bir problem var; şaşırtacak bir son beklentisini oldukça yükselten karmaşık ve gerçekten başarılı bir kurgu, bu kurgunun yarattığı heyecanla hiçbir şekilde ilintisi olmayan sıradan bir son..
Ölüler Diyarı bu anlamda Grange'ın çizgisinin biraz dışında kalmış; kurgu birçok kitabında olduğu gibi grift değil, sizi çok da muallakta bırakmadan ilerliyor.. Kitabın özellikle son kısmı oldukça hızlı okunuyor; polisiye/gerilim türüne alışkınsanız sonunu tahmin edebiliyorsunuz rahatlıkla, zira ipuçları yer yer satır aralarına serpiştirilmiş.. Ah bir de karakterler biraz daha derinlikli analiz edilseymiş diyeceğim ama bu sefer de sonu apaçık ortada olurdu, dolayısıyla yerinde bir tercih olmuş karakterlerin biraz yüzeysel geçiştirilmesi..
Bir alkış da çevirmen Tankut Gökçe'ye gitmeli; Mayıs 2018'de Fransa'da çıkan bir kitabı bu kadar hızla çevirmesi takdire şayan.. Özellikle o dipnotlar okuyucunun işine çok kolaylaştırıyor..
Ölüler Diyarı bu anlamda Grange'ın çizgisinin biraz dışında kalmış; kurgu birçok kitabında olduğu gibi grift değil, sizi çok da muallakta bırakmadan ilerliyor.. Kitabın özellikle son kısmı oldukça hızlı okunuyor; polisiye/gerilim türüne alışkınsanız sonunu tahmin edebiliyorsunuz rahatlıkla, zira ipuçları yer yer satır aralarına serpiştirilmiş.. Ah bir de karakterler biraz daha derinlikli analiz edilseymiş diyeceğim ama bu sefer de sonu apaçık ortada olurdu, dolayısıyla yerinde bir tercih olmuş karakterlerin biraz yüzeysel geçiştirilmesi..
Bir alkış da çevirmen Tankut Gökçe'ye gitmeli; Mayıs 2018'de Fransa'da çıkan bir kitabı bu kadar hızla çevirmesi takdire şayan.. Özellikle o dipnotlar okuyucunun işine çok kolaylaştırıyor..
June 17, 2021
OMG! Серйозно?!
Обожнюю непередбачувані повороти та розв'язки, дивні фінали та шалені лінії сюжету. Але тут навіть мене розірвав сюжет Гранже.
"Земля мертвих" розповідає історію череди дивних вбивств, виконаних з неймовірною жорстокістю та особистим підтекстом. Все починається з вбивства однієї повії, нічого неймовірного в великому Парижі. А потім ще одне. І... ще одне, але вже не повії, і вже не в Парижі...
Я, як фанатка жанру, очікувала від "визнаного генія" цікавого і закрученого детектива, а крім цього отримала жахливу сімейну історію, глибокий підтекст та насичення мистецтвом.
Протягом всієї книги лінією проходить нитка мистецтва: геній, смерть, картини, шантаж, поклоніння, шахрайство. Якби не фінал, я б назвала мистецьку лінію цікавішою та багатшою, а описи картин - вершиною слова (хоча з цим так ф є).
Книги Гранже наповнені деталями, огидою та плоттю. Чтиво не для всіх однозначно, але за описами вбивств та збочень ховається мораль та історія, яку неможливо не прочитати.
Обожнюю непередбачувані повороти та розв'язки, дивні фінали та шалені лінії сюжету. Але тут навіть мене розірвав сюжет Гранже.
"Земля мертвих" розповідає історію череди дивних вбивств, виконаних з неймовірною жорстокістю та особистим підтекстом. Все починається з вбивства однієї повії, нічого неймовірного в великому Парижі. А потім ще одне. І... ще одне, але вже не повії, і вже не в Парижі...
Я, як фанатка жанру, очікувала від "визнаного генія" цікавого і закрученого детектива, а крім цього отримала жахливу сімейну історію, глибокий підтекст та насичення мистецтвом.
Протягом всієї книги лінією проходить нитка мистецтва: геній, смерть, картини, шантаж, поклоніння, шахрайство. Якби не фінал, я б назвала мистецьку лінію цікавішою та багатшою, а описи картин - вершиною слова (хоча з цим так ф є).
Книги Гранже наповнені деталями, огидою та плоттю. Чтиво не для всіх однозначно, але за описами вбивств та збочень ховається мораль та історія, яку неможливо не прочитати.
Read
November 16, 2021Boşanma aşamasında olduğu sapkın tutkuların tanrıçası Emilia, çocukları Thaddee doğana kadar Corso’yu rahatsız etmemiş. Corso onun güzelliğine ve aykırılıklarına tutulmuş. Oğlu Thaddee’nin doğumunun ardından ise, Emilia’nın sapkınlığı Corso’nun gözüne batmaya başlamış ve boşanma davası açılmış. Ancak Emilia, hem bulunduğu politik mevki hem de kişiliği sebebiyle kolay lokma olmaktan oldukça uzak.
İşte tam bu noktada ortaya çıkan bir striptizci cinayeti, Corso’ya dava açısından bir şans kapısı açar.
Murathan Özlü
İncelemenin tamamı: https://kayiprihtim.com/inceleme/olul...
İşte tam bu noktada ortaya çıkan bir striptizci cinayeti, Corso’ya dava açısından bir şans kapısı açar.
Murathan Özlü
İncelemenin tamamı: https://kayiprihtim.com/inceleme/olul...
February 7, 2025
це мільярд/10
ахуі.
ахуі.
December 27, 2020
Καταιγιστικό με τις τελευταίες 100 σελίδες να φεύγουν απνευστί!!! Εξαιρετικά δομημένοι όλοι οι χαρακτήρες!
Read
March 5, 2021Ο βιρτουόζος της αστυνομικής λογοτεχνίας, Ζαν-Κριστόφ Γκρανζέ, ξαναχτυπά με το βιβλίο του «Η γη των νεκρών». Και μόνο που διαβάζει κανείς τον τίτλο σκέφτεται ταινίες με ζόμπι και τα συναφή. Ο Γκρανζέ όμως το χρησιμοποιεί εντελώς συμβολικά και μόνο όποιος ολοκληρώσει την ανάγνωση του βιβλίου θα συνειδητοποιήσει σε τι αναφέρεται ακριβώς. Οι 617 σελίδες του απλά μας υπόσχονται πολύ δυνατές στιγμές μέσα από αλεπάλληλες ανατροπές, αγωνία που ανεβάζει την αδρεναλίνη, ατελείωτη ένταση που απλά μας παρασύρει στην αφήγηση του Γάλλου συγγραφέα μέσα από την εξαιρετική πένα του.
Ο Στεφάν Κορσό με την ομάδα του αναλαμβάνει την έρευνα για τη δολοφονία μιας στριπτιζέζ. Η κοπέλα έχει δολοφονηθεί με πολύ άγριο τρόπο, έχει βρεθεί δεμένη με τα εσώρουχα της και όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι η ίδια προκάλεσε τον θάνατο της παλεύονται να απελευθερωθεί από τα δεσμά της. Η όλη σκηνή θυμίζει γκροτέσκο πίνακα ζωγραφικής που απεικονίζει την απόλυτη φρίκη. Τα στοιχεία είναι σχεδόν ανύπαρκτα και η ομάδα των αστυνομικών βαδίζει στα τυφλά. Παρ’ όλα αυτά ο Κορσό θεωρεί ότι πρόκειται για μια κλασική υπόθεση εντοπισμού του ενόχου.
Με μια δεύτερη δολοφονημένη κοπέλα με τον ίδιο τρόπο θα αποδειχθεί ότι πρόκειται για μια μονομαχία ζωής και θανάτου. Αντίπαλος σε αυτόν τον αγώνα επιβίωσης θα είναι ο μόνος βασικός του ύποπτος, ο πρώην κατάδικος και νυν πασίγνωστος ζωγράφος Φιλίπ Σομπιεσκί. Ένας άνθρωπος αλαζόνας, εντελώς έκφυλος και φυσικά φονιάς. Στο φόντο του καμβά που έχει στήσει ο Γκρανζέ ξεδιπλώνεται ο κόσμος του πορνό, του σαδομαζοχισμού και της απόλυτης διαστροφής.
Ο Κορσό στριμώχνει επικίνδυνα τον Σομπιεσκί ο οποίος αντιστέκεται σθεναρά οδηγώντας τον αστυνόμο σε μια σειρά λαθών που τον κάνει να αμφισβητεί την κάθε του κίνηση. Το κακό εξαπλώνεται σαν ένα μαύρο πέπλο από πάνω τους μπλέκοντας στα δίχτυα του ενόχους, αθώους, ίχνη, στοιχεία, αλήθειες και ψέματα. Η πραγματικότητα καταρρέει κάθε στιγμή που περνάει και οδηγεί με την ορμή μιας ηδονικής ακρίβειας στη Γη των νεκρών.
Ο Γκρανζέ είναι ο μάστερ της ωμότητας, της διαστροφής, του μαζοχισμού που μας παρασύρει στα βρώμικα πλοκάμια της νύχτας και της πορνό βιομηχανίας. Και όλα αυτά γραμμένα μέσα από την «σεμνότητα» της πένας του συγγραφέα που πραγματικά αναρωτιέται κανείς πως μπορεί να αναφέρεται σε τόσο σκληρά θέματα όπως η δουλεία, οι μαζοχιστικές και σαδιστικές τάσεις του BDSM, οι σεξουαλικές διαστροφές και η εκμετάλλευση της βιομηχανίας του πορνό, παρουσιάζοντας τα με τόσο φυσικό τρόπο σε ένα βιβλίο όπου το έγκλημα αναμειγνύεται με την τέχνη ζωντανεύοντας τους νεκρούς μέσα από τις σκοτεινές απεικονίσεις του Γκόγια.
Οι γκροτέσκοι πίνακες του Γκόγια κυριαρχούν στη «Γη των νεκρών» αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πόσο μαέστρος είναι ο Γκρανζέ στις ιστορίες που πλέκει οι οποίες ρουφάνε τους αναγνώστες μέσα στη δίνη της πολυπλοκότητας τους και της ανυπέρβλητης ατμοσφαιρικότητας τους. Άραγε στη «Γη των νεκρών» υπάρχει μια ομαλή κατάβαση στην κόλαση; αναρωτιέται ο αναγνώστης καθώς το διαβάζει. Και ο Ζαν Κριστόφ Γκρανζέ έρχεται να του απαντήσει με την ατμοσφαιρική του γραφή και την ιδιαίτερη πλοκή του βιβλίου ότι ναι τελικά η κόλαση είναι δίπλα μας, μπροστά στα μάτια μας και μας απλώνει το χέρι για να παρασύρει στις εκδικητικές της φλόγες.
Ο Γκρανζέ έχει την τάση να αντιμετωπίζει την ασχήμια του κόσμου σαν κάτι που κρύβει μέσα του μια απαράμιλλη γκροτέσκα ομορφιά στήνοντας την πλοκή του ακολουθώντας την κλασική συνταγή ενός αστυνομικού θρίλερ μυστηρίου. Οι έρευνες του ήρωα του Στεφάν Κορσό ακολουθούν την κλασική γραμμή που συναντάμε και σε άλλα βιβλία αστυνομικής λογοτεχνίας ακολουθώντας μια ροή αφήγησης γεμάτη με ανατροπές, ένταση και αγωνία που χτυπά κόκκινο.
Για τον Ζαν Κριστόφ Γκρανζέ τίποτα δεν είναι υπερβατικό αλλά παρόλα αυτά γκροτέσκοι πίνακες του Φρανθίσκο Γκόγια «ζωντανεύουν» σε πτώματα, το ανατριχιαστικό στοιχείο που κατακλύζει την ανθρώπινη φύση και η μεγαλοφυΐα του ανθρώπινου μυαλού που αγγίζει τη δολοφονική τρέλα! Πέρα από τις ατμοσφαιρικές περιγραφές «Η γη των νεκρών» είναι ένα ιδιαίτερο ωμό κείμενο που ίσως ενοχλήσει αναγνώστες που διαθέτουν ευαίσθητη ψυχή αλλά όταν κάποιος έχει εντρυφήσει στην αστυνομική λογοτεχνία σίγουρα θα απολαύσει την κάθε του λέξη.
Δημιουργεί χαρακτήρες που αγγίζουν την τελειότητα, μέσα στην ατέλεια τους, καταφέρνοντας να περιγράφει τις ιδιοσυγκρασίες τους με τόσο λεπτομερή χαρακτηριστικά κάνοντας βουτιά στην ψυχολογία του καθένα ξεχωριστά. Έχει την ικανότητα να «καρφώνει» στα μάτια των αναγνωστών ανεξίτηλες εικόνες φρίκης, ανατριχίλας, διαστροφικότητας και ωμότητας.
Όλα στη «Γη των νεκρών» είναι δομημένα κατά αυτόν τον τρόπο ώστε να μην αφήνουν κενά στους αναγνώστες μέσα από μια πολύ καλά σχεδιασμένη πλοκή τοποθετώντας το κάθε τι στη σωστή του θέση. Για τον Ζαν Κριστόφ Γκρανζέ κάθε βιβλίο που γράφει είναι και ένα ταξίδι στα σκοτεινά σοκάκια του μυαλού του και κυριολεκτικά δεν θα ήθελα να ξέρω τι κρύβει μέσα του αυτός ο άνθρωπος.
«Η γη των νεκρών» είναι κρύα, βίαιη και βρώμικη που αναδύει μέσα στις σελίδες της παραμορφωμένα πρόσωπα που αναβλύζουν γογγυλικό πύον μέσα από τη μαύρη τρέλα που τα διακατέχει αφήνοντας πίσω τους αιμάτινα μονοπάτια μιας καλοσχεδιασμένης διαστροφικής πλοκής που θα σας στοιχειώσει.
Ο Στεφάν Κορσό με την ομάδα του αναλαμβάνει την έρευνα για τη δολοφονία μιας στριπτιζέζ. Η κοπέλα έχει δολοφονηθεί με πολύ άγριο τρόπο, έχει βρεθεί δεμένη με τα εσώρουχα της και όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι η ίδια προκάλεσε τον θάνατο της παλεύονται να απελευθερωθεί από τα δεσμά της. Η όλη σκηνή θυμίζει γκροτέσκο πίνακα ζωγραφικής που απεικονίζει την απόλυτη φρίκη. Τα στοιχεία είναι σχεδόν ανύπαρκτα και η ομάδα των αστυνομικών βαδίζει στα τυφλά. Παρ’ όλα αυτά ο Κορσό θεωρεί ότι πρόκειται για μια κλασική υπόθεση εντοπισμού του ενόχου.
Με μια δεύτερη δολοφονημένη κοπέλα με τον ίδιο τρόπο θα αποδειχθεί ότι πρόκειται για μια μονομαχία ζωής και θανάτου. Αντίπαλος σε αυτόν τον αγώνα επιβίωσης θα είναι ο μόνος βασικός του ύποπτος, ο πρώην κατάδικος και νυν πασίγνωστος ζωγράφος Φιλίπ Σομπιεσκί. Ένας άνθρωπος αλαζόνας, εντελώς έκφυλος και φυσικά φονιάς. Στο φόντο του καμβά που έχει στήσει ο Γκρανζέ ξεδιπλώνεται ο κόσμος του πορνό, του σαδομαζοχισμού και της απόλυτης διαστροφής.
Ο Κορσό στριμώχνει επικίνδυνα τον Σομπιεσκί ο οποίος αντιστέκεται σθεναρά οδηγώντας τον αστυνόμο σε μια σειρά λαθών που τον κάνει να αμφισβητεί την κάθε του κίνηση. Το κακό εξαπλώνεται σαν ένα μαύρο πέπλο από πάνω τους μπλέκοντας στα δίχτυα του ενόχους, αθώους, ίχνη, στοιχεία, αλήθειες και ψέματα. Η πραγματικότητα καταρρέει κάθε στιγμή που περνάει και οδηγεί με την ορμή μιας ηδονικής ακρίβειας στη Γη των νεκρών.
Ο Γκρανζέ είναι ο μάστερ της ωμότητας, της διαστροφής, του μαζοχισμού που μας παρασύρει στα βρώμικα πλοκάμια της νύχτας και της πορνό βιομηχανίας. Και όλα αυτά γραμμένα μέσα από την «σεμνότητα» της πένας του συγγραφέα που πραγματικά αναρωτιέται κανείς πως μπορεί να αναφέρεται σε τόσο σκληρά θέματα όπως η δουλεία, οι μαζοχιστικές και σαδιστικές τάσεις του BDSM, οι σεξουαλικές διαστροφές και η εκμετάλλευση της βιομηχανίας του πορνό, παρουσιάζοντας τα με τόσο φυσικό τρόπο σε ένα βιβλίο όπου το έγκλημα αναμειγνύεται με την τέχνη ζωντανεύοντας τους νεκρούς μέσα από τις σκοτεινές απεικονίσεις του Γκόγια.
Οι γκροτέσκοι πίνακες του Γκόγια κυριαρχούν στη «Γη των νεκρών» αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πόσο μαέστρος είναι ο Γκρανζέ στις ιστορίες που πλέκει οι οποίες ρουφάνε τους αναγνώστες μέσα στη δίνη της πολυπλοκότητας τους και της ανυπέρβλητης ατμοσφαιρικότητας τους. Άραγε στη «Γη των νεκρών» υπάρχει μια ομαλή κατάβαση στην κόλαση; αναρωτιέται ο αναγνώστης καθώς το διαβάζει. Και ο Ζαν Κριστόφ Γκρανζέ έρχεται να του απαντήσει με την ατμοσφαιρική του γραφή και την ιδιαίτερη πλοκή του βιβλίου ότι ναι τελικά η κόλαση είναι δίπλα μας, μπροστά στα μάτια μας και μας απλώνει το χέρι για να παρασύρει στις εκδικητικές της φλόγες.
Ο Γκρανζέ έχει την τάση να αντιμετωπίζει την ασχήμια του κόσμου σαν κάτι που κρύβει μέσα του μια απαράμιλλη γκροτέσκα ομορφιά στήνοντας την πλοκή του ακολουθώντας την κλασική συνταγή ενός αστυνομικού θρίλερ μυστηρίου. Οι έρευνες του ήρωα του Στεφάν Κορσό ακολουθούν την κλασική γραμμή που συναντάμε και σε άλλα βιβλία αστυνομικής λογοτεχνίας ακολουθώντας μια ροή αφήγησης γεμάτη με ανατροπές, ένταση και αγωνία που χτυπά κόκκινο.
Για τον Ζαν Κριστόφ Γκρανζέ τίποτα δεν είναι υπερβατικό αλλά παρόλα αυτά γκροτέσκοι πίνακες του Φρανθίσκο Γκόγια «ζωντανεύουν» σε πτώματα, το ανατριχιαστικό στοιχείο που κατακλύζει την ανθρώπινη φύση και η μεγαλοφυΐα του ανθρώπινου μυαλού που αγγίζει τη δολοφονική τρέλα! Πέρα από τις ατμοσφαιρικές περιγραφές «Η γη των νεκρών» είναι ένα ιδιαίτερο ωμό κείμενο που ίσως ενοχλήσει αναγνώστες που διαθέτουν ευαίσθητη ψυχή αλλά όταν κάποιος έχει εντρυφήσει στην αστυνομική λογοτεχνία σίγουρα θα απολαύσει την κάθε του λέξη.
Δημιουργεί χαρακτήρες που αγγίζουν την τελειότητα, μέσα στην ατέλεια τους, καταφέρνοντας να περιγράφει τις ιδιοσυγκρασίες τους με τόσο λεπτομερή χαρακτηριστικά κάνοντας βουτιά στην ψυχολογία του καθένα ξεχωριστά. Έχει την ικανότητα να «καρφώνει» στα μάτια των αναγνωστών ανεξίτηλες εικόνες φρίκης, ανατριχίλας, διαστροφικότητας και ωμότητας.
Όλα στη «Γη των νεκρών» είναι δομημένα κατά αυτόν τον τρόπο ώστε να μην αφήνουν κενά στους αναγνώστες μέσα από μια πολύ καλά σχεδιασμένη πλοκή τοποθετώντας το κάθε τι στη σωστή του θέση. Για τον Ζαν Κριστόφ Γκρανζέ κάθε βιβλίο που γράφει είναι και ένα ταξίδι στα σκοτεινά σοκάκια του μυαλού του και κυριολεκτικά δεν θα ήθελα να ξέρω τι κρύβει μέσα του αυτός ο άνθρωπος.
«Η γη των νεκρών» είναι κρύα, βίαιη και βρώμικη που αναδύει μέσα στις σελίδες της παραμορφωμένα πρόσωπα που αναβλύζουν γογγυλικό πύον μέσα από τη μαύρη τρέλα που τα διακατέχει αφήνοντας πίσω τους αιμάτινα μονοπάτια μιας καλοσχεδιασμένης διαστροφικής πλοκής που θα σας στοιχειώσει.
October 24, 2025
ΤΟΠ! Το πιο άρρωστο βιβλίο του Γκράνζε. Απολαυστικό από την αρχή μέχρι το τέλος.
February 26, 2023
Un thriller increíble. Me encanta cuando hay giros que no me espero o que al menos me espero desde hace un par capítulos y no que sean previsibles desde el minuto 1.
Algunos reviews dicen que es lento, pero no es eso, es que pinta perfectamente ese punto muerto en la investigación en el que hay demasiadas preguntas sin respuesta, y el puzzle no encaja; por tanto, nos encontramos leyendo las mismas preguntas que nos preguntamos.
Escrito bajo el punto de vista de Corso, el estilo narrativo plasma a la perfección su estado de ánimo, su ligero machismo y racismo, y la quasi locura a la que desciende poco a poco. Un poli con un gran instinto que parece muy inteligente, pero en ciertas ocasiones se entrevé el cliché de poli tonto y asediado de demonios, plasmando asi un segundo cliché de antihéroe.
10/10 buscaré más libros suyos
Algunos reviews dicen que es lento, pero no es eso, es que pinta perfectamente ese punto muerto en la investigación en el que hay demasiadas preguntas sin respuesta, y el puzzle no encaja; por tanto, nos encontramos leyendo las mismas preguntas que nos preguntamos.
Escrito bajo el punto de vista de Corso, el estilo narrativo plasma a la perfección su estado de ánimo, su ligero machismo y racismo, y la quasi locura a la que desciende poco a poco. Un poli con un gran instinto que parece muy inteligente, pero en ciertas ocasiones se entrevé el cliché de poli tonto y asediado de demonios, plasmando asi un segundo cliché de antihéroe.
10/10 buscaré más libros suyos
September 14, 2021
Черговий шедевр від Ґранже. Хочеться читати без перерви.Заплутаність сюжету, опис деталей, сцен злочинів, внутрішній світ, переживання головного героя ... все тримає в напрузі до самої розв'язки, а розв'язка у Ґранже, як завжди, може бути абсолютно непередбачуваною. Ось і цього разу, починається все з одного, а закінчується взагалі "вау!" ... Підігріває інтерес як сама головна детективна історія, так і всі супутні їй інші лінії сюжету. Світ пороку, світ насильства і одночасно світ насолоди описаний Ґранже дуже відверто, можна сказати на межі. Рекомендую для читання любителям трилерів, якщо тільки відверті сцени і все що описується в цій книзі прямим текстом не викликає у вас внутрішньої неприязні до всього забороненого...
July 13, 2021
Солідний детектив.
Почала підозрювати зв'язок між жертвами коли усвідомила що у книжці забагато сиріт.
До самого листа у домовині думала що упіймала автора на дірі у сюжеті (перевірки інших знайдених картин могло і не статися, ЦУКЦ могли і не взятися за перевірку сучасних творів). Добре що у Корсо є Таде бо відправився б у "Землю Мертвих" за вбивцею і жертвами. Певний час підозрювала Емілію тільки на підставі того що і її малювали але це було б занадто просто.
Почала підозрювати зв'язок між жертвами коли усвідомила що у книжці забагато сиріт.
До самого листа у домовині думала що упіймала автора на дірі у сюжеті (перевірки інших знайдених картин могло і не статися, ЦУКЦ могли і не взятися за перевірку сучасних творів). Добре що у Корсо є Таде бо відправився б у "Землю Мертвих" за вбивцею і жертвами. Певний час підозрювала Емілію тільки на підставі того що і її малювали але це було б занадто просто.
February 26, 2019
Cinayet büro amiri Corso’nun 2 striptizci cinayetini araştırmakla görevlendirmesiyle yolları ressam Sobieski’yle kesişiyor..Paris sokaklarında katili bulmaya çalışan Corso her an yeni birşey keşfederken, heyecanını bir an bile kaybetmeyen hikaye örgüsüyle Grangé benim için geri döndü..5 üzerinden 4..
May 2, 2019
⛓ Ve yine bütün ihtişamı ile #grange 💜 baştan sona kusursuz diyebileceğim bir kurgu ve akıcılık. sonuna kadar acabalar ile katili arayıp duruyorsunuz. Üstelik bu sefer kaçıp kovalamacanın yanı sıra mahkeme sahneleri ile de göz dolduruyor. Evet, işlediği konu açısından okunması zor bir kitap olsa da sonuçta bu da hayatın gerçeklerinden. Biz görmesekte bunları yaşayan, böyle yaşayan insanlar var. Yine her kitabında olduğu gibi bu kitapta da muazzam bilgiler öğrendim. Ne mutlu bana ki Grange gibi bir üstadı okuyabildiğim bir çağda yaşıyorum. Sen var ol iki gözümün çiçeği😍
.
.
⛓ Dedektif Corso berbat bir çocukluktan biraz da şansın yardımıyla kurtulur ve koruyucu meleği sayesinde polis akademisini bitirir. Çocukluğundan da beter bir evlilik yaşar ve bu evlilikten her şeyden üstün tuttuğu bir evladı olur. Bir yandan boşanma işlemleri ve velayet alma çalışmaları ile uğraşırken bir yandan da şehirde işlenen korkunç bir cinayet dosyası üstüne kalır. Öldürülen striptizcinin katilini ararken sado-mazo ilişkilerden enseste, uyuşturucudan tecavüze insanlığın tüm arka sokaklarını dolaşacaksınız. .
.
.
⛓ Dedektif Corso berbat bir çocukluktan biraz da şansın yardımıyla kurtulur ve koruyucu meleği sayesinde polis akademisini bitirir. Çocukluğundan da beter bir evlilik yaşar ve bu evlilikten her şeyden üstün tuttuğu bir evladı olur. Bir yandan boşanma işlemleri ve velayet alma çalışmaları ile uğraşırken bir yandan da şehirde işlenen korkunç bir cinayet dosyası üstüne kalır. Öldürülen striptizcinin katilini ararken sado-mazo ilişkilerden enseste, uyuşturucudan tecavüze insanlığın tüm arka sokaklarını dolaşacaksınız. .
Displaying 1 - 30 of 231 reviews