What do you think?
Rate this book
Nach Mattias
Amber singt an einem Konzert gegen ihren Schmerz an; Quentin läuft Kilometer um Kilometer, um der Trauer zu entkommen, und Kristianne möchte die wahre Geschichte ihres Sohnes erzählen. Diese Leben und das von fünf weiteren Menschen überkreuzen sich durch Mattias’ plötzlichen Tod auf schicksalhafte Weise. Wie Puzzlesteine fügen sich ihre Geschichten zu einem Abbild von Mattias und werden trotz aller Trauer zu Zeugen seiner Begeisterungsfähigkeit und seines unbeugsamen Mutes, sich dem Leben jeden Tag vorbehaltlos hinzugeben.
256 pages, Hardcover
First published March 1, 2018
23 people are currently reading
924 people want to read
About the author
Peter Zantingh
6 books138 followersPeter Zantingh is schrijver en journalist. Hij publiceerde vier romans en twee sportboeken. Zijn derde roman
Na Mattias
werd getipt door het DWDD-boekenpanel.
Tussentijds
(Das Mag, september 2022) is zijn meest recente boek.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 190 reviews
March 9, 2020
Ja hallo, ik verwacht dus niet dat als ik even op de bank ga zitten met een boek dat ik een paar uur lang de wereld om me heen vergeet en huil en kippenvel krijg en heel hard "nee toch" roep in een verder stille kamer en me na het omslaan van de laatste pagina besef dat dit staaltje schrijfkunst voor een enorme boek-kater gaat zorgen.
Dat verwacht ik dus niet. Dat kreeg ik wel. Ik ben er ook héél dankbaar voor.
Zantingh laat je kennismaken met een scala aan goed uitgewerkte personages die geen van allen saai zijn, integendeel zelfs, want ieder heeft zijn eigen demonen, zo na Mattias. In zinnen die uitblinken in zowel schoonheid als eenvoud kom je langzaam te weten wie de man van de titel nou eigenlijk was en wat voor invloed hij had op zijn omgeving.
Lees dit boek, je gaat er geen spijt van krijgen.
Oh ja, en of alle boeken voortaan ook even zo'n fijne playlist mee kunnen geven, dat zou prettig zijn.
Dat verwacht ik dus niet. Dat kreeg ik wel. Ik ben er ook héél dankbaar voor.
Zantingh laat je kennismaken met een scala aan goed uitgewerkte personages die geen van allen saai zijn, integendeel zelfs, want ieder heeft zijn eigen demonen, zo na Mattias. In zinnen die uitblinken in zowel schoonheid als eenvoud kom je langzaam te weten wie de man van de titel nou eigenlijk was en wat voor invloed hij had op zijn omgeving.
Lees dit boek, je gaat er geen spijt van krijgen.
Oh ja, en of alle boeken voortaan ook even zo'n fijne playlist mee kunnen geven, dat zou prettig zijn.
April 6, 2020
Mit einem Mal ist Mattias weg, tot. Und er lässt Familie und Freunde einfach zurück. Sein schicksalhaftes Verschwinden reißt eine Lücke in das Leben seiner Partnerin Amber, seiner Mutter Kristianne und seines Kumpels Quentin, die nun mit dem Verlust klarkommen müssen. Auch die Wege fünf weiterer Menschen haben sich vor seinem Tod mit Mattias gekreuzt. Was ist mit dem jungen Mann passiert? Und wie geht es für die Hinterbliebenen weiter?
„Nach Mattias“ ist ein Roman von Peter Zantingh.
Meine Meinung:
Der Roman besteht aus neun Kapiteln mit einer angenehmen Länge. Erzählt wird im ersten und letzten Kapitel aus der Sicht von Amber und ansonsten aus der Sicht von acht weiteren Personen, teils in der Ich-Perspektive und immer im Präsens. Die Handlung spielt an unterschiedlichen Orten in der Niederlande, die nicht näher bezeichnet werden. Dieser Aufbau wirkt gut durchdacht.
Dem Autor ist es ausgezeichnet gelungen, den Stil jeweils an die unterschiedlichen Charaktere anzupassen. Eine Gemeinsamkeit ist es, dass er jeweils recht nüchtern daherkommt, aber dennoch eindringlich ist. In vielen der Kapitel tauchen schöne Sprachbilder auf. Manche Formulierungen kommen jedoch etwas seltsam daher, manche Wörter sind unverständlich, weshalb ich davon ausgehe, dass die Übersetzung leider Schwächen hat.
Die Protagonisten sind authentisch und stellen eine interessante Auswahl an Personen dar. Es gibt nicht nur Menschen, die Mattias sehr nahestanden, sondern auch solche, mit denen die Verbindung nur lose oder weniger direkt war. So ergibt sich mehr und mehr ein Bild des Verstorbenen. Als Leser taucht man in die jeweiligen Leben der unterschiedlichen Personen ein, sodass fast der Eindruck einer Sammlung an Kurzgeschichten entsteht, die für sich allein jedoch keinen Sinn ergeben und nur durch das gemeinsame Element, also Mattias, verstanden werden können. Beim aufmerksamen Lesen sind auch Verknüpfungspunkte untereinander erkennbar, die der Autor geschickt – mal auffällig, mal weniger prominent – in den Roman eingeflochten hat und die sich am Ende vollständig erschließen.
Die Thematik von Tod und Trauer macht die Lektüre sehr berührend, wobei mich jedoch nicht alle Kapitel emotional erreicht haben. Da der Roman inhaltlich auch zu anderen Themen wie Fußballsimulationen abdriftet, habe ich den Mittelteil als ein wenig langatmig empfunden. Eine wichtige Rolle in der Geschichte spielt außerdem die Musik. Eine schöne Idee ist daher die Playlist mit passenden Titeln zum Roman.
Die unterschiedlichen Schicksale und Lebensgeschichten der Protagonisten sorgen nicht nur für Abwechslung, sondern regen auch zum Nachdenken an. Dabei blitzt im Roman immer wieder auf recht dezente Art Gesellschaftskritik durch.
Das für den Verlag typische Cover passt gut zum Roman, vor allem zum letzten Kapitel. Der knackige Titel ist treffend gewählt und erfreulicherweise wortgetreu aus dem niederländischen Original („Na Mattias“) übernommen worden.
Mein Fazit:
„Nach Mattias“ von Peter Zantingh ist ein raffiniert konstruierter Roman darüber, welche Spuren ein Mensch nach seinem Tod hinterlässt. Eine berührende, aber nicht kitschige Lektüre.
„Nach Mattias“ ist ein Roman von Peter Zantingh.
Meine Meinung:
Der Roman besteht aus neun Kapiteln mit einer angenehmen Länge. Erzählt wird im ersten und letzten Kapitel aus der Sicht von Amber und ansonsten aus der Sicht von acht weiteren Personen, teils in der Ich-Perspektive und immer im Präsens. Die Handlung spielt an unterschiedlichen Orten in der Niederlande, die nicht näher bezeichnet werden. Dieser Aufbau wirkt gut durchdacht.
Dem Autor ist es ausgezeichnet gelungen, den Stil jeweils an die unterschiedlichen Charaktere anzupassen. Eine Gemeinsamkeit ist es, dass er jeweils recht nüchtern daherkommt, aber dennoch eindringlich ist. In vielen der Kapitel tauchen schöne Sprachbilder auf. Manche Formulierungen kommen jedoch etwas seltsam daher, manche Wörter sind unverständlich, weshalb ich davon ausgehe, dass die Übersetzung leider Schwächen hat.
Die Protagonisten sind authentisch und stellen eine interessante Auswahl an Personen dar. Es gibt nicht nur Menschen, die Mattias sehr nahestanden, sondern auch solche, mit denen die Verbindung nur lose oder weniger direkt war. So ergibt sich mehr und mehr ein Bild des Verstorbenen. Als Leser taucht man in die jeweiligen Leben der unterschiedlichen Personen ein, sodass fast der Eindruck einer Sammlung an Kurzgeschichten entsteht, die für sich allein jedoch keinen Sinn ergeben und nur durch das gemeinsame Element, also Mattias, verstanden werden können. Beim aufmerksamen Lesen sind auch Verknüpfungspunkte untereinander erkennbar, die der Autor geschickt – mal auffällig, mal weniger prominent – in den Roman eingeflochten hat und die sich am Ende vollständig erschließen.
Die Thematik von Tod und Trauer macht die Lektüre sehr berührend, wobei mich jedoch nicht alle Kapitel emotional erreicht haben. Da der Roman inhaltlich auch zu anderen Themen wie Fußballsimulationen abdriftet, habe ich den Mittelteil als ein wenig langatmig empfunden. Eine wichtige Rolle in der Geschichte spielt außerdem die Musik. Eine schöne Idee ist daher die Playlist mit passenden Titeln zum Roman.
Die unterschiedlichen Schicksale und Lebensgeschichten der Protagonisten sorgen nicht nur für Abwechslung, sondern regen auch zum Nachdenken an. Dabei blitzt im Roman immer wieder auf recht dezente Art Gesellschaftskritik durch.
Das für den Verlag typische Cover passt gut zum Roman, vor allem zum letzten Kapitel. Der knackige Titel ist treffend gewählt und erfreulicherweise wortgetreu aus dem niederländischen Original („Na Mattias“) übernommen worden.
Mein Fazit:
„Nach Mattias“ von Peter Zantingh ist ein raffiniert konstruierter Roman darüber, welche Spuren ein Mensch nach seinem Tod hinterlässt. Eine berührende, aber nicht kitschige Lektüre.
May 24, 2018
Een prettig, eenvoudig concept: de persoonlijke verhalen van mensen uit Mattias' leven vormen uiteindelijk samen het verhaal over zijn dood, of eigenlijk: het gat dat hij achterlaat. Een nagedachtenis. Dit is een mooi geschreven, ontroerend boek dat in een vloek en een zucht uit is en je daarom onvermijdelijkerwijs een beetje ontevreden achterlaat: er is sowieso één ander personage dan Mattias zelf van wie je meer had willen weten.
November 19, 2022
Op de cover: 8 veren. Zouden die staan voor de 8 personages die in dit boek aan het woord komen?
Grote veren en kleine veren, die lijken op een haardos.
Sommige personages hadden veel met Mattias te maken; andere kruisten maar heel toevallig zijn pad.
Elke persoon heeft zijn/haar eigen hoofdstuk om aan het woord te komen. Dat is niet echt origineel maar het leest wel prettig, vind ik, en het zorgt voor vaart in het verhaal.
Je voelt als lezer de leegte die Mattias achterlaat, bij zijn vriendin en bij zijn beste vriend, bij zijn moeder en bij zijn grootouders.
Het is de sfeer die het hem doet.
Mensen die rouwen, ...en die toch verder moeten.
Er zijn ook personages, die echt weinig met Mattias te maken hebben, zoals de verhuurder van het strandhuisje.
Dat personage lijkt een beetje overbodig. Maar volgens mij geeft het de schrijver de gelegenheid om eens goed te lachen met zo'n “cursus voor het werk”. Voor velen onder ons is zo'n cursus (helaas) erg herkenbaar. Dat stukje breekt ook een beetje de spanning. Het is een adempauze in het boek.
Anderzijds is daar dan het alcoholisme van die man.
Nog een probleem erbij.
Ook de blinde loper en zijn begeleider worden goed beschreven.
Ik heb zo'n loper gekend, en zo'n begeleider. Niet makkelijk om een looptraining af te werken, als je zo aan elkaar vastzit. De schrijver moet dat ook al gezien of zelf gedaan hebben; anders weet je daar niks van.
De lezer komt er, naar het einde toe, eindelijk achter wat er precies gebeurd is.
Vreemd dat er geen sprake is van woede of haat, na die feiten.
Het boek staat vol met mooie zinnen.
“Zij sorteerde de losse onderdelen, kreeg hem op orde.”
“Meisjes die een mintgroene beker thee in hun schoot zouden houden als een ei dat elk moment uit kon komen.”
“Toen kwam Zoë met omzichtig plonzende stappen dichterbij en vouwde zich om me heen.”
Het was een fijne leeservaring.
Grote veren en kleine veren, die lijken op een haardos.
Sommige personages hadden veel met Mattias te maken; andere kruisten maar heel toevallig zijn pad.
Elke persoon heeft zijn/haar eigen hoofdstuk om aan het woord te komen. Dat is niet echt origineel maar het leest wel prettig, vind ik, en het zorgt voor vaart in het verhaal.
Je voelt als lezer de leegte die Mattias achterlaat, bij zijn vriendin en bij zijn beste vriend, bij zijn moeder en bij zijn grootouders.
Het is de sfeer die het hem doet.
Mensen die rouwen, ...en die toch verder moeten.
Er zijn ook personages, die echt weinig met Mattias te maken hebben, zoals de verhuurder van het strandhuisje.
Dat personage lijkt een beetje overbodig. Maar volgens mij geeft het de schrijver de gelegenheid om eens goed te lachen met zo'n “cursus voor het werk”. Voor velen onder ons is zo'n cursus (helaas) erg herkenbaar. Dat stukje breekt ook een beetje de spanning. Het is een adempauze in het boek.
Anderzijds is daar dan het alcoholisme van die man.
Nog een probleem erbij.
Ook de blinde loper en zijn begeleider worden goed beschreven.
Ik heb zo'n loper gekend, en zo'n begeleider. Niet makkelijk om een looptraining af te werken, als je zo aan elkaar vastzit. De schrijver moet dat ook al gezien of zelf gedaan hebben; anders weet je daar niks van.
De lezer komt er, naar het einde toe, eindelijk achter wat er precies gebeurd is.
Vreemd dat er geen sprake is van woede of haat, na die feiten.
Het boek staat vol met mooie zinnen.
“Zij sorteerde de losse onderdelen, kreeg hem op orde.”
“Meisjes die een mintgroene beker thee in hun schoot zouden houden als een ei dat elk moment uit kon komen.”
“Toen kwam Zoë met omzichtig plonzende stappen dichterbij en vouwde zich om me heen.”
Het was een fijne leeservaring.
May 2, 2018
Wat een prachtig verhaal. Levensechte personages, een wonderlijke schrijfstijl en een bijzonder mooi plot. De manier waarop de acht personages, de acht perspectieven, met elkaar verbonden zijn is een prachtige puzzel. Zakdoekjes zijn geen overbodige luxe.
Mijn complete recensie lees je op Boekvinder.be.
Mijn complete recensie lees je op Boekvinder.be.
August 18, 2018
Eindelijk was dit boek binnen van de bibliotheek. Ik wist niet of het me aan zou spreken of niet, en dan kan ik erg geduldig zijn want er is zo veel te lezen.
De ochtend nadat ik het boek had opgehaald wilde ik even de schrijfstijl proeven op de eerste pagina. Sprak het me aan, zou ik het gaan lezen, anders kon hij 's middags terug naar de bieb.
En toen was ik op bladzijde 35.
Je kunt wel stellen dat dit boek me direct greep, het ging recht mijn hart in direct. En dat bleef het doen tot het uit was.
Dit is een bijzonder geschreven, intens verhaal. Verhaallijnen komen mooi samen. Je leest vanuit het standpunt van verschillende personages, een kort moment uit hun leven. Sommige personages komen in elkaars stukken weer terug. Je leert ze heel goed kennen, ook al heb je niet echt een introductie gehad.
Wat een knap staaltje werk, wat een bijzonder boek. Hij zal me zeker bijblijven!
De ochtend nadat ik het boek had opgehaald wilde ik even de schrijfstijl proeven op de eerste pagina. Sprak het me aan, zou ik het gaan lezen, anders kon hij 's middags terug naar de bieb.
En toen was ik op bladzijde 35.
Je kunt wel stellen dat dit boek me direct greep, het ging recht mijn hart in direct. En dat bleef het doen tot het uit was.
Dit is een bijzonder geschreven, intens verhaal. Verhaallijnen komen mooi samen. Je leest vanuit het standpunt van verschillende personages, een kort moment uit hun leven. Sommige personages komen in elkaars stukken weer terug. Je leert ze heel goed kennen, ook al heb je niet echt een introductie gehad.
Wat een knap staaltje werk, wat een bijzonder boek. Hij zal me zeker bijblijven!
August 3, 2023
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik ervan vind. Ik had er een hele lange review over kunnen schrijven, maar daar komt het eigenlijk op neer.
January 10, 2019
Een bijzonder mooi boek(je) over achterblijvers.
November 2, 2018
Best wel bijzonder.
April 6, 2018
Geniaal!! Ik ben enorm onder de indruk van dit boek. Ik vind het geweldig mooi hoe verschillende personages, vanuit hun eigen denken, eigen geschiedenis en hun eigen leed na Mattias, verworden tot een netwerk dat lijdt na Mattias. Hierdoor lijken het losse hoofdstukken per perspectief met een eigen stijl. Het boek is doordrenkt met spitsvondigheden, met prachtige zinnen en soms kritische beschouwingen. Wat lijkt op losse verhalen en losse individuen, komt allemaal bij elkaar in ontmoetingen die leiden tot uiteindelijk het begrip over wat er met Mattias is gebeurd. Actueel en haarscherp.
Ergens in de tijd is iets gebeurd waardoor er een tijdperk na Mattias is ontstaan. De leegte die zijn partner Amber ervaart, loopt over in de onmacht van oma, het hardlopen van zijn vriend, online-gaming bij een andere vriend, een nieuwe vriendschap bij zijn moeder en een wereld rondom een muziekband. En bij elke persoon is daar niet alleen na Mattias, maar ook de levensvragen die al sudderden en na Mattias alleen maar schrijnender zijn geworden.
Ergens in de tijd is iets gebeurd waardoor er een tijdperk na Mattias is ontstaan. De leegte die zijn partner Amber ervaart, loopt over in de onmacht van oma, het hardlopen van zijn vriend, online-gaming bij een andere vriend, een nieuwe vriendschap bij zijn moeder en een wereld rondom een muziekband. En bij elke persoon is daar niet alleen na Mattias, maar ook de levensvragen die al sudderden en na Mattias alleen maar schrijnender zijn geworden.
November 10, 2020
Het overheersende thema in dit boek is rouw, hoe mensen omgaan met verlies, de dood en hoe het leven vervolgens ook verdergaat.
Het verhaal begint bij Amber (de vriendin van Mattias) maar in dit hoofdstuk komt ook Quentin (de beste vriend van Mattias) voorbij, en zo komt er per hoofdstuk een personage bij dat op één of andere manier in aanraking kwam met Mattias. Naarmate je verder leest zal je de andere personages leren kennen en te weten komen wat hun relatie is tot Mattias en hoe zij met hun verdriet omgaan of hoe hun levens met elkaar verweven zijn. Ik wil niet te veel verklappen maar het verhaal zit goed in elkaar en het einde is ook hoopgevend.
Ik vind het interessant om de personages (per hoofdstuk) te leren kennen en heftige gebeurtenissen en rouw vanuit een ander perspectief te bekijken.
Het boek leest heel vlot en het verhaal heeft je vanaf het begin mee, dit lees je op 1 à 2 dagen uit.
Het verhaal begint bij Amber (de vriendin van Mattias) maar in dit hoofdstuk komt ook Quentin (de beste vriend van Mattias) voorbij, en zo komt er per hoofdstuk een personage bij dat op één of andere manier in aanraking kwam met Mattias. Naarmate je verder leest zal je de andere personages leren kennen en te weten komen wat hun relatie is tot Mattias en hoe zij met hun verdriet omgaan of hoe hun levens met elkaar verweven zijn. Ik wil niet te veel verklappen maar het verhaal zit goed in elkaar en het einde is ook hoopgevend.
Ik vind het interessant om de personages (per hoofdstuk) te leren kennen en heftige gebeurtenissen en rouw vanuit een ander perspectief te bekijken.
Het boek leest heel vlot en het verhaal heeft je vanaf het begin mee, dit lees je op 1 à 2 dagen uit.
February 29, 2020
4 Sterne mit Tendenz nach oben. Derlei episodenhafte Geschichten aus unterschiedlichen Perspektiven, bei denen sich letztendlich alles zu einem stimmigen "großen Ganzen" zusammenfügt, treffen bei mir immer einen Nerv. Und auch diese hier war einfach wirklich gut gemacht. Ganz unsentimental und doch berührend wird die Lücke beschrieben, die ein Mensch in den Leben derer hinterlässt, die ihn liebten - aber auch, was ein Todesfall in den Leben eigentlich Fremder für Wellen schlagen kann. Leben, lieben und sterben in allen Facetten eben...
March 1, 2020
>>Und dann werden wir anstoßen. Einfach so, auf die Selbstverständlichkeit eines Tages, der anfängt und wieder zu Ende geht.<<
„Nach Mattias“ von Peter Zantingh – ist ein Roman, auf den ich mich schon sehr gefreut hatte, da ich hier wirklich ein sehr tiefsinniges und tiefgehendes Buch erwartet hatte. Leider muss ich ehrlich sagen, dass mir Mattias innerhalb der Geschichten der Menschen die seinen Tod betrauern irgendwie zu kurz gekommen ist und lediglich Nathan und Amber konnten mich auch für ihre ganz eigenen Päckchen, die sie zu tragen haben gewinnen. Die meisten Erzähler in diesem Buch bereiteten mir eher gähnende Langeweile und ich hatte beim Lesen leider viel zu oft das Gefühl in völlig Belanglosen Dingen nach der Tiefe graben zu müssen, um schließlich doch enttäuscht zurück zu bleiben, denn letztlich konnte ich für mich einfach nicht viel mitnehmen. Insgesamt gefällt mir hier die Idee des Autors sehr und es wird natürlich auch klar, dass Mattias ein Mensch war der die Dinge immer positiv angegangen ist und das auch an seine Mitmenschen geben wollte, allerdings war es das dann auch schon. Matthias, um den es hier ja nun doch vorrangig gehen sollte blieb mir persönlich zu blass. Fazit: Guter Schreibstil, ganz ganz tolle Idee, leider konnte mich die Umsetzung jedoch nicht abholen.
„Nach Mattias“ von Peter Zantingh – ist ein Roman, auf den ich mich schon sehr gefreut hatte, da ich hier wirklich ein sehr tiefsinniges und tiefgehendes Buch erwartet hatte. Leider muss ich ehrlich sagen, dass mir Mattias innerhalb der Geschichten der Menschen die seinen Tod betrauern irgendwie zu kurz gekommen ist und lediglich Nathan und Amber konnten mich auch für ihre ganz eigenen Päckchen, die sie zu tragen haben gewinnen. Die meisten Erzähler in diesem Buch bereiteten mir eher gähnende Langeweile und ich hatte beim Lesen leider viel zu oft das Gefühl in völlig Belanglosen Dingen nach der Tiefe graben zu müssen, um schließlich doch enttäuscht zurück zu bleiben, denn letztlich konnte ich für mich einfach nicht viel mitnehmen. Insgesamt gefällt mir hier die Idee des Autors sehr und es wird natürlich auch klar, dass Mattias ein Mensch war der die Dinge immer positiv angegangen ist und das auch an seine Mitmenschen geben wollte, allerdings war es das dann auch schon. Matthias, um den es hier ja nun doch vorrangig gehen sollte blieb mir persönlich zu blass. Fazit: Guter Schreibstil, ganz ganz tolle Idee, leider konnte mich die Umsetzung jedoch nicht abholen.
November 27, 2018
In mooie zinnen wordt het leven na Mattias uiteen gezet. Acht korte verhalen, acht levens, acht al dan niet nauwe banden met Mattias. Soms onduidelijk, vaker aangrijpend. Het raakte me, deze roman. Door de taal, door de momenten die beschreven worden, door de gedachten die er in doorklinken. En knap hoe alles samenvalt aan het einde. Lees dit boek!
January 11, 2019
De eerste drie hoofdstukken, verderop een paar keer en zeker bij het laatste hoofdstuk had ik vliegjes in mijn ogen, maar daar heeft een blinde hardloper net zo goed last van. Wat een fantastisch boek om in een dag te verslinden. Koop het, lees het en bestel er nog een paar om aan dierbaren te geven.
December 15, 2019
Wat een prachtig en ontroerend boek. Peter Zantingh weet zware onderwerpen in simpele zinnen te vatten, zonder cliché te worden. Dat is erg knap. Mooi ook hoe de verhaallijnen van de acht personages in elkaar overlopen. Soms zo subtiel.
April 5, 2018
Aan de hand van acht personages beschrijft Peter Zantingh op prachtige wijze de gevoelens van een groep achterblijvers en hoe zij omgaan met het verlies.
June 19, 2021
Plot valt als puzzelstukjes in elkaar. Verder staan er parels van zinnen in het boek! Zantingh maakt door de ogen van acht verschillende personages rouw voelbaar. Indrukwekkend.
July 26, 2023
Zal ik ook eens een reviewke schrijven. Na Mattias is een mooi boek over rouw en hoe het leven verder gaat na het verlies. Het toont hoe de dood heel wat mensen, rechtstreeks en onrechtstreeks, kan raken. Het is mijn tweede boek van Peter Zantingh en ik ben grote fan van zijn schrijfstijl. Ongecompliceerd met af en toe een poëtisch toetsje. Dit leidt tot een verhaal met een tikkeltje mysterie waar uiteindelijk alles mooi samenkomt.
Conclusie: dikke aanrader!
Conclusie: dikke aanrader!
May 1, 2018
Welk verhaal word je als je er niet meer bent? Na Mattias van Peter Zantingh vertelt het verhaal van acht achterblijvers na de dood van Mattias. Ik was verbaasd dat dit boek niet per se alleen over rouw zou gaan. Het was luchtiger dan ik dacht. In negen hoofdstukken komen mensen aan het woord die direct of indirect een connectie met Mattias hadden en ook met elkaar. Zo vertelt Amber, de vriendin van Mattias, dat Mattias een liefde had voor het spel Football Manager. Een paar hoofdstukken later komt vertelt Issam zijn verhaal. Hij kende Mattias via Football Manager, nadat Mattias zijn inloggegevens aan Issam geeft, nadat Issams computer is gestolen en zijn eigen spel kwijt is.
De schrijfstijl van Zantingh is heel simpel en kort, er staat geen woord teveel in het boek. Maar de lading eronder zegt veel meer. In maar 200 bladzijden weet Zantingh een verhaal neer te zetten met harde observaties. Zo hebben de oma en opa van Mattias elkaars onhebbelijkheden onvoorwaardelijk geaccepteerd: "Het ijs is dik na 60 jaar. Daar zak je niet zomaar doorheen." Je weet precies wat hiermee bedoeld wordt. Het hoeft niet nog uitgemolken te worden.
Daarnaast vond ik dat ik een goed beeld kreeg van Mattias door de mensen die hem kende. Op de vraag Wie was Matthias had iedereen zijn eigen beeld. Zo vertelt Amber en veel vrienden van Mattias tijdens zijn begrafenis dat Mattias een jongen was die altijd plannen had. Altijd bezig met het volgende nieuwe. Maar of hij deze ideeën ook echt uitvoerde en volhield was de vraag. Als hij aangesproken werd op zijn "demotivatie" of zijn ideeen in twijfel werden getrokken kon hij heel sluw uit de hoek komen en precies de dingen zeggen waar je onzeker over bent. Als iets niet lukte werd hij ongeduldig en ging hij boos doen tegen de mensen die het dichts bij hem stonden.
De moeder van Matthias raakt juist in paniek wanneer ze deze dingen hoort. Zij herkent haar zoon helemaal niet in dit geschetste beeld.
De vriend van Mattias, Quentin, laat ook een andere kant van Mattias zien. Wanneer Quentin in het leger zit in Afghanistan is Mattias de enige die vraagt naar het leven van Quentin en niet met smalltalk komt over het weer, de situaties in nederland of zijn relatie.
Ik vond het een fantastisch boek waar ik nog vaak aan zal denken. Zeker een aanrader als je wil beginnen met het lezen van literatuur.
De schrijfstijl van Zantingh is heel simpel en kort, er staat geen woord teveel in het boek. Maar de lading eronder zegt veel meer. In maar 200 bladzijden weet Zantingh een verhaal neer te zetten met harde observaties. Zo hebben de oma en opa van Mattias elkaars onhebbelijkheden onvoorwaardelijk geaccepteerd: "Het ijs is dik na 60 jaar. Daar zak je niet zomaar doorheen." Je weet precies wat hiermee bedoeld wordt. Het hoeft niet nog uitgemolken te worden.
Daarnaast vond ik dat ik een goed beeld kreeg van Mattias door de mensen die hem kende. Op de vraag Wie was Matthias had iedereen zijn eigen beeld. Zo vertelt Amber en veel vrienden van Mattias tijdens zijn begrafenis dat Mattias een jongen was die altijd plannen had. Altijd bezig met het volgende nieuwe. Maar of hij deze ideeën ook echt uitvoerde en volhield was de vraag. Als hij aangesproken werd op zijn "demotivatie" of zijn ideeen in twijfel werden getrokken kon hij heel sluw uit de hoek komen en precies de dingen zeggen waar je onzeker over bent. Als iets niet lukte werd hij ongeduldig en ging hij boos doen tegen de mensen die het dichts bij hem stonden.
De moeder van Matthias raakt juist in paniek wanneer ze deze dingen hoort. Zij herkent haar zoon helemaal niet in dit geschetste beeld.
De vriend van Mattias, Quentin, laat ook een andere kant van Mattias zien. Wanneer Quentin in het leger zit in Afghanistan is Mattias de enige die vraagt naar het leven van Quentin en niet met smalltalk komt over het weer, de situaties in nederland of zijn relatie.
Ik vond het een fantastisch boek waar ik nog vaak aan zal denken. Zeker een aanrader als je wil beginnen met het lezen van literatuur.
May 6, 2018
Mattias is dood, zoveel wordt direct duidelijk in het eerste hoofdstuk. Maar hoe dat komt blijft lang onbesproken. En eigenlijk doet dat er in het begin ook niet toe. Het draait daarin meer om de gevolgen voor de achterblijvers en de gedachten die ieder van hen heeft over Mattias. Op zich al fascinerend genoeg. Het is niet eenvoudig je daaruit een beeld van Mattias te vormen. Vooral omdat de persoonlijke herinneringen verschillende verhalen vertellen.
Hoe sterk de structuur van het verhaal is, ontdek je pas echt als je het verhaal voor een tweede keer leest. Er zitten geen losse eindjes in, elke hoofdpersoon speelt een rol, soms via een omweg, soms zonder Mattias ooit gekend te hebben. Daarnaast geeft Zantingh tussen de regels door enige maatschappijkritiek in situaties, de gedachten van de hoofdpersonen en in de gesprekken die gevoerd worden.
Hele recensie lezen? Klik hier: https://mijnboekenkast.blogspot.nl/20...
Hoe sterk de structuur van het verhaal is, ontdek je pas echt als je het verhaal voor een tweede keer leest. Er zitten geen losse eindjes in, elke hoofdpersoon speelt een rol, soms via een omweg, soms zonder Mattias ooit gekend te hebben. Daarnaast geeft Zantingh tussen de regels door enige maatschappijkritiek in situaties, de gedachten van de hoofdpersonen en in de gesprekken die gevoerd worden.
Hele recensie lezen? Klik hier: https://mijnboekenkast.blogspot.nl/20...
February 17, 2019
Peter Zantingh deed het, binnen een paar bladzijdes al. Mattias is dood, dat is snel duidelijk, maar binnen die paar bladzijdes al wilde ik weinig liever dan Mattias op het lijstje "overleden mensen met wie ik eens een koffietje wil drinken" zetten. Koffie in zijn koffiebar dan wel, gewoon zitten en luisteren en kijken naar mensen, zien hoe iedereen voorbij komt en erbij hoort ook al lijkt dat misschien niet zo te zijn. Want zo is het, het leven.
Ik kan schrijven over de prachtige woorden en zinnen in dit boek, hoe mooi de verschillende verhalen in elkaar verweven zijn - hoe mooi ze op zich zijn, ook - en hoe ik stil bleef zitten toen de laatste regels had gelezen, maar oh! wat laat dit verhaal me houden van het leven. Van de mensen. Van de mogelijkheden. Als Mattias' dromen niet meer verder uit kunnen laten komen, zullen wij het dan maar met de onze doen? Want
"We blijven meezingen. We zijn niet stuk. We doen dit. Kijk ons dan, kijk dan, we doen dit."
Ik kan schrijven over de prachtige woorden en zinnen in dit boek, hoe mooi de verschillende verhalen in elkaar verweven zijn - hoe mooi ze op zich zijn, ook - en hoe ik stil bleef zitten toen de laatste regels had gelezen, maar oh! wat laat dit verhaal me houden van het leven. Van de mensen. Van de mogelijkheden. Als Mattias' dromen niet meer verder uit kunnen laten komen, zullen wij het dan maar met de onze doen? Want
"We blijven meezingen. We zijn niet stuk. We doen dit. Kijk ons dan, kijk dan, we doen dit."
March 15, 2019
4,5/5*
Mattias was nog jong maar ging dood.
Zij bleven achter. Zij vertellen.
"Een week na Mattias werd zijn fiets bezorgd."
In negen hoofdstukken vertellen achtereenvolgens zijn vriendin Amber, zijn vriend Quentin, zijn opa en oma, een verkoper die alcoholist is, een gamer die ook roadie was, zijn moeder Kristianne, de blinde loper Chris, de moeder van een ongelukkige en tenslotte nogmaals Amber, over hun herinneringen of gebrek aan herinneringen aan Mattias en hoe ze daar mee zijn omgegaan.
Sommigen hadden hem lief, anderen kenden hem nauwelijks, en alle herinneringen zijn anders. In elk leven speelt hij een cruciale rol, soms juist door er niet te zijn. Acht verschillende levens die in dit boek verbonden zijn door Mattias.
Langzaam wordt duidelijk wie Mattias was en wat er die avond gebeurde.
Lees mijn recensie hier verder: https://graaggelezen.blogspot.com/201...
Mattias was nog jong maar ging dood.
Zij bleven achter. Zij vertellen.
"Een week na Mattias werd zijn fiets bezorgd."
In negen hoofdstukken vertellen achtereenvolgens zijn vriendin Amber, zijn vriend Quentin, zijn opa en oma, een verkoper die alcoholist is, een gamer die ook roadie was, zijn moeder Kristianne, de blinde loper Chris, de moeder van een ongelukkige en tenslotte nogmaals Amber, over hun herinneringen of gebrek aan herinneringen aan Mattias en hoe ze daar mee zijn omgegaan.
Sommigen hadden hem lief, anderen kenden hem nauwelijks, en alle herinneringen zijn anders. In elk leven speelt hij een cruciale rol, soms juist door er niet te zijn. Acht verschillende levens die in dit boek verbonden zijn door Mattias.
Langzaam wordt duidelijk wie Mattias was en wat er die avond gebeurde.
Lees mijn recensie hier verder: https://graaggelezen.blogspot.com/201...
March 25, 2018
Zo ontzettend mooi!
March 16, 2018
Deze recensie verscheen eerder op Anna Husson
Rouw is als een schaduw.
Peter Zantingh (1983) schrijft relevante stukken en reportages voor het NRC, maar als romanschrijver doet hij het ook goed. Zijn debuutroman werd namelijk genomineerd voor de Dioraphte Jongerenliteratuur Prijs. Zijn romans gaan over jonge mensen die door ingrijpende gebeurtenissen even helemaal de weg kwijtraken en zich opnieuw tot het leven moeten zien te verhouden. Zantinghs debuutroman Een uur en achttien minuten (2011) gaat over een aantal jeugdvrienden die volkomen onverwacht afscheid moeten nemen van hun vriend Joey. De jongens proberen antwoorden te vinden op de vraag waarom hun vriend een einde aan het leven maakte en wat dit voor hun eigen levens betekent. Zantinghs tweede roman, De eerste maandag van de maand (2014), gaat over de dertigjarige Boris die een dwangstoornis heeft. Hij had daar weinig last van toen hij met Sara een relatie had. Maar als zij onverwachts de relatie verbreekt, gaat het bergafwaarts met Boris. Wat moet hij nu doen? Hoe gaat het leven nu verder?
Begin 2017 maakte Zantingh de overstap van uitgeverij De Arbeiderspers naar uitgeverij Das Mag. De schrijver was blij met de overstap naar een nieuwe uitgeverij. Hij was van mening dat Das Mag de beste plek is voor wat hij ziet als zijn meest dierbare en ambitieuze boek tot nu toe, namelijk zijn derde roman Na Mattias (2018). Deze roman draait geheel om Mattias, een jongen die op een dag de deur uitliep en nooit meer terugkwam. Na de dood van haar geliefde Mattias, vraagt Amber zich af of ze niet beter naar hem had moeten luisteren door minder angst te hebben, voor iets in het leven te kiezen en daar helemaal voor te gaan. De beste vriend van Mattias, Quentin, verliest met zijn vriend een kameraadschap met een gezamenlijk doel. Hij probeert afleiding te vinden door te gaan hardlopen, maar hij merkt al gauw dat hij niet om het verlies heen kan. Moeder Kristianne kampt met een schuldgevoel: Had ze het moeten zien aankomen? Dat je weet dat er iets mis is met je kind? Naast deze drie personages zijn er nog vijf anderen die het verhaal van Mattias vormen. Na Mattias gaat namelijk over de vraag welk verhaal er van je overblijft wanneer jij er niet meer bent.
'Wat een veelomvattend, bijna betekenisloos woord: geluk. Ik wist, ook toen we samen waren, toen het allemaal binnen handbereik had moeten zijn, nooit precies wat het was, geluk, behalve een opwelling die ik soms kon voelen en die verdwenen was voor ik er erg in had, omdat ik alles meteen probeerde te analyseren, te doorgronden en te laten rijpen, maar deed ik dat, dan was het al een kopie van dat kortstondige, pure gevoel waar het mee begonnen was en dat zich nu eenmaal zelden laat aanraken'.
Wat is er met Mattias gebeurd? Welk noodlot heeft hem getroffen? Het zijn dringende vragen waar de lezer zich mee bezighoudt. Zantingh heeft echter bewust gekozen om deze vragen pas na vele bladzijdes te beantwoorden. Ondertussen heeft de lezer natuurlijk allerlei ideeën en gedachtes over wat er is gebeurd. Het voelt alsof de schrijver ons een puzzel met ontbrekende puzzelstukjes voorlegt die we toch maar moeten proberen op te lossen. Onwetend begint de lezer aan deze taak, maar we krijgen gelukkig hulp van de acht verschillende personages die ieder een ontbrekend puzzelstukje in bezit heeft. Zodra de puzzel is opgelost, is het verhaal ook afgesloten. Het verhaal in Na Mattias toont een prachtig portret van wie Mattias was en welke rollen deze verschillende personen in het leven van Mattias hadden. Zantingh heeft dus zijn best gedaan om een prachtige puzzel te creëren.
Een verhaal over rouw en verlies kan al snel in clichés vallen, maar Zantingh heeft dat kunnen voorkomen door de acht personages een stem te geven, zelfs diegene die Mattias helemaal niet kende. Juist de personages die niet wisten wie Mattias was, omschrijven het beste beeld van hoe die jongen in het leven stond en wat voor betekenis hij voor anderen had. De kracht en de betekenis van het verhaal komen het beste naar voren in de mensen die Mattias' verhaal construeren door naar zijn omgeving en zijn dierbaren te kijken en ze te omschrijven. Hoe voelen zij zich? Hoe gaan zij met het verdriet om? Zantingh helpt de lezer door het zo levendig mogelijk voor te stellen. De roman valt dus niet in herhaling door enkel te beschrijven hoe het voor mensen is als iemand opeens wegvalt, maar geeft ook een origineel beeld van mensen die observeren hoe iemand anders verdriet heeft.
'Zoals we daar stonden, die eerste ochtend in het park, deed het me in de verte denken aan de stilzwijgende kameraadschap die ik gemist had. Schouder aan schouder. Alle anderen, alle thuisblijvers, beschimpen omdat ze het nooit zullen begrijpen. De een niets zonder de ander'.
Na Mattias is een persoonlijk verhaal van acht verschillende personages, maar bevat ook maatschappelijke elementen die de lezer aan het denken zetten. Het gaat bijvoorbeeld over de obsessie om jezelf te laten zien op social media, maar dat je tegelijkertijd vergeet om dan echt naar je omgeving te kijken. Concerten, steden en de mooie natuur zie je niet meer, omdat je het belangrijker vindt aan anderen te bewijzen dat je er bent. Daarnaast schrijft Zantingh over dat mensen steeds minder boeken lezen. Niet omdat ze geen tijd hebben, maar omdat de aandachtsspanne het niet meer toestaat. Een ander voorbeeld is het personage Nathan die het strand steeds vuiler ziet worden en de mensen steeds onverschilliger: 'Ze nodigden de kanker uit op hun huid en lieten blik en plastic achter in het zand, alsof lichaam en land gelijke tred zouden moeten houden waar het de moedwillige verwoesting van mooie dingen betrof'.
De alledaagse en herkenbare beschrijvingen geven precies weer hoe het leven kan zijn, maar ook hoe het onverwachts kan aflopen. De reden dat Mattias niet meer terugkomt, is verrassend en helaas! relevant voor vandaag de dag. Je bent echter nooit alleen in het rouwproces en soms komt er hulp uit onverwachte hoek. De schrijfstijl van Zantingh is direct, persoonlijk maar ook zeer mooi. Deze schrijfstijl werkt mee met de herkenning die iedere lezer zal voelen. Het boek toont namelijk acht verschillende manieren om met rouw om te gaan. De ene manier zal voor de lezer wellicht verkeerd zijn, maar bij de andere zal het de lezer met een hoopvol gevoel achter laten. Na Mattias is dus een ideaal boek om te lezen als je zelf ook in een rouwproces zit en daar graag over wilt nadenken.
'De vrouw is de eerste die geen ik-ook-reactie heeft. De eerste die het niet machteloos probeert te relativeren door er iets dramatisch uit haar eigen leven tegenover te stellen, zoals alle anderen'.
Na Mattias is dus een prachtig boek over rouw, verlies, herinneringen, hoe je omgaat met mensen die iemand hebben verloren en over het verhaal dat achterblijft en van je wordt gevormd als je er niet meer bent. Het is bijzonder beeldend geschreven, zonder in clichés te vallen. Peter Zantingh zet je aan het werk door langzaamaan steeds meer informatie over Mattias te geven en door je aan het denken te zetten over relaties met de ander en de maatschappij. Het is voor mij het beste boek dat Peter Zantingh tot nu toe heeft geschreven.
Met dank aan uitgeverij Das Mag voor dit recensie-exemplaar!
Boekgegevens
Titel: Na Mattias
Auteur: Peter Zantingh
Uitgeverij: Das Mag
Aantal bladzijdes: 118
ISBN: 9789492478580
Rouw is als een schaduw.
Peter Zantingh (1983) schrijft relevante stukken en reportages voor het NRC, maar als romanschrijver doet hij het ook goed. Zijn debuutroman werd namelijk genomineerd voor de Dioraphte Jongerenliteratuur Prijs. Zijn romans gaan over jonge mensen die door ingrijpende gebeurtenissen even helemaal de weg kwijtraken en zich opnieuw tot het leven moeten zien te verhouden. Zantinghs debuutroman Een uur en achttien minuten (2011) gaat over een aantal jeugdvrienden die volkomen onverwacht afscheid moeten nemen van hun vriend Joey. De jongens proberen antwoorden te vinden op de vraag waarom hun vriend een einde aan het leven maakte en wat dit voor hun eigen levens betekent. Zantinghs tweede roman, De eerste maandag van de maand (2014), gaat over de dertigjarige Boris die een dwangstoornis heeft. Hij had daar weinig last van toen hij met Sara een relatie had. Maar als zij onverwachts de relatie verbreekt, gaat het bergafwaarts met Boris. Wat moet hij nu doen? Hoe gaat het leven nu verder?
Begin 2017 maakte Zantingh de overstap van uitgeverij De Arbeiderspers naar uitgeverij Das Mag. De schrijver was blij met de overstap naar een nieuwe uitgeverij. Hij was van mening dat Das Mag de beste plek is voor wat hij ziet als zijn meest dierbare en ambitieuze boek tot nu toe, namelijk zijn derde roman Na Mattias (2018). Deze roman draait geheel om Mattias, een jongen die op een dag de deur uitliep en nooit meer terugkwam. Na de dood van haar geliefde Mattias, vraagt Amber zich af of ze niet beter naar hem had moeten luisteren door minder angst te hebben, voor iets in het leven te kiezen en daar helemaal voor te gaan. De beste vriend van Mattias, Quentin, verliest met zijn vriend een kameraadschap met een gezamenlijk doel. Hij probeert afleiding te vinden door te gaan hardlopen, maar hij merkt al gauw dat hij niet om het verlies heen kan. Moeder Kristianne kampt met een schuldgevoel: Had ze het moeten zien aankomen? Dat je weet dat er iets mis is met je kind? Naast deze drie personages zijn er nog vijf anderen die het verhaal van Mattias vormen. Na Mattias gaat namelijk over de vraag welk verhaal er van je overblijft wanneer jij er niet meer bent.
'Wat een veelomvattend, bijna betekenisloos woord: geluk. Ik wist, ook toen we samen waren, toen het allemaal binnen handbereik had moeten zijn, nooit precies wat het was, geluk, behalve een opwelling die ik soms kon voelen en die verdwenen was voor ik er erg in had, omdat ik alles meteen probeerde te analyseren, te doorgronden en te laten rijpen, maar deed ik dat, dan was het al een kopie van dat kortstondige, pure gevoel waar het mee begonnen was en dat zich nu eenmaal zelden laat aanraken'.
Wat is er met Mattias gebeurd? Welk noodlot heeft hem getroffen? Het zijn dringende vragen waar de lezer zich mee bezighoudt. Zantingh heeft echter bewust gekozen om deze vragen pas na vele bladzijdes te beantwoorden. Ondertussen heeft de lezer natuurlijk allerlei ideeën en gedachtes over wat er is gebeurd. Het voelt alsof de schrijver ons een puzzel met ontbrekende puzzelstukjes voorlegt die we toch maar moeten proberen op te lossen. Onwetend begint de lezer aan deze taak, maar we krijgen gelukkig hulp van de acht verschillende personages die ieder een ontbrekend puzzelstukje in bezit heeft. Zodra de puzzel is opgelost, is het verhaal ook afgesloten. Het verhaal in Na Mattias toont een prachtig portret van wie Mattias was en welke rollen deze verschillende personen in het leven van Mattias hadden. Zantingh heeft dus zijn best gedaan om een prachtige puzzel te creëren.
Een verhaal over rouw en verlies kan al snel in clichés vallen, maar Zantingh heeft dat kunnen voorkomen door de acht personages een stem te geven, zelfs diegene die Mattias helemaal niet kende. Juist de personages die niet wisten wie Mattias was, omschrijven het beste beeld van hoe die jongen in het leven stond en wat voor betekenis hij voor anderen had. De kracht en de betekenis van het verhaal komen het beste naar voren in de mensen die Mattias' verhaal construeren door naar zijn omgeving en zijn dierbaren te kijken en ze te omschrijven. Hoe voelen zij zich? Hoe gaan zij met het verdriet om? Zantingh helpt de lezer door het zo levendig mogelijk voor te stellen. De roman valt dus niet in herhaling door enkel te beschrijven hoe het voor mensen is als iemand opeens wegvalt, maar geeft ook een origineel beeld van mensen die observeren hoe iemand anders verdriet heeft.
'Zoals we daar stonden, die eerste ochtend in het park, deed het me in de verte denken aan de stilzwijgende kameraadschap die ik gemist had. Schouder aan schouder. Alle anderen, alle thuisblijvers, beschimpen omdat ze het nooit zullen begrijpen. De een niets zonder de ander'.
Na Mattias is een persoonlijk verhaal van acht verschillende personages, maar bevat ook maatschappelijke elementen die de lezer aan het denken zetten. Het gaat bijvoorbeeld over de obsessie om jezelf te laten zien op social media, maar dat je tegelijkertijd vergeet om dan echt naar je omgeving te kijken. Concerten, steden en de mooie natuur zie je niet meer, omdat je het belangrijker vindt aan anderen te bewijzen dat je er bent. Daarnaast schrijft Zantingh over dat mensen steeds minder boeken lezen. Niet omdat ze geen tijd hebben, maar omdat de aandachtsspanne het niet meer toestaat. Een ander voorbeeld is het personage Nathan die het strand steeds vuiler ziet worden en de mensen steeds onverschilliger: 'Ze nodigden de kanker uit op hun huid en lieten blik en plastic achter in het zand, alsof lichaam en land gelijke tred zouden moeten houden waar het de moedwillige verwoesting van mooie dingen betrof'.
De alledaagse en herkenbare beschrijvingen geven precies weer hoe het leven kan zijn, maar ook hoe het onverwachts kan aflopen. De reden dat Mattias niet meer terugkomt, is verrassend en helaas! relevant voor vandaag de dag. Je bent echter nooit alleen in het rouwproces en soms komt er hulp uit onverwachte hoek. De schrijfstijl van Zantingh is direct, persoonlijk maar ook zeer mooi. Deze schrijfstijl werkt mee met de herkenning die iedere lezer zal voelen. Het boek toont namelijk acht verschillende manieren om met rouw om te gaan. De ene manier zal voor de lezer wellicht verkeerd zijn, maar bij de andere zal het de lezer met een hoopvol gevoel achter laten. Na Mattias is dus een ideaal boek om te lezen als je zelf ook in een rouwproces zit en daar graag over wilt nadenken.
'De vrouw is de eerste die geen ik-ook-reactie heeft. De eerste die het niet machteloos probeert te relativeren door er iets dramatisch uit haar eigen leven tegenover te stellen, zoals alle anderen'.
Na Mattias is dus een prachtig boek over rouw, verlies, herinneringen, hoe je omgaat met mensen die iemand hebben verloren en over het verhaal dat achterblijft en van je wordt gevormd als je er niet meer bent. Het is bijzonder beeldend geschreven, zonder in clichés te vallen. Peter Zantingh zet je aan het werk door langzaamaan steeds meer informatie over Mattias te geven en door je aan het denken te zetten over relaties met de ander en de maatschappij. Het is voor mij het beste boek dat Peter Zantingh tot nu toe heeft geschreven.
Met dank aan uitgeverij Das Mag voor dit recensie-exemplaar!
Boekgegevens
Titel: Na Mattias
Auteur: Peter Zantingh
Uitgeverij: Das Mag
Aantal bladzijdes: 118
ISBN: 9789492478580
May 21, 2021
Ik wilde dit in één keer uitlezen, maar tegelijkertijd wilde ik niet dat het uit was. Na Mattias beschrijft het verhaal van acht mensen die achterblijven na de vroege dood van Mattias. Een boek over rouw en hoe rouwen er voor verschillende mensen anders uitziet. Ik had regelmatig echt kippenvel. Toch is het ook met een bepaalde luchtige subtiliteit geschreven, waardoor het niet te zwaar wordt.
Vooral de eerste hoofdstukken boeiden me meteen, dit zwakte iets af wanneer de mensen aan bod komen die Mattias niet eens kenden. Maar het gaat ook over deze mensen, hoe zij het lastig vinden zich tot de wereld te verhouden en zich daarom verliezen in bijvoorbeeld alcohol of gamen. Ook het verhaal van een blinde man wordt erin verweven. Hoewel het op het eerste gezicht lijkt alsof deze delen wat losstaan, kon ik ze toch wel waarderen. Aan het einde wordt duidelijk waarom ook deze perspectieven nodig waren en valt alles mooi samen.
Nog een fijn detail: Mattias wilde een koffiezaakje beginnen waarbij de playlist die je tijdens je bezoek had geluisterd, op de bon kwam te staan. Zo'n playlist staat op de laatste bladzijde. Volgens mij is het een goeie, dus ik heb weer wat om naar te luisteren.
Vooral de eerste hoofdstukken boeiden me meteen, dit zwakte iets af wanneer de mensen aan bod komen die Mattias niet eens kenden. Maar het gaat ook over deze mensen, hoe zij het lastig vinden zich tot de wereld te verhouden en zich daarom verliezen in bijvoorbeeld alcohol of gamen. Ook het verhaal van een blinde man wordt erin verweven. Hoewel het op het eerste gezicht lijkt alsof deze delen wat losstaan, kon ik ze toch wel waarderen. Aan het einde wordt duidelijk waarom ook deze perspectieven nodig waren en valt alles mooi samen.
Nog een fijn detail: Mattias wilde een koffiezaakje beginnen waarbij de playlist die je tijdens je bezoek had geluisterd, op de bon kwam te staan. Zo'n playlist staat op de laatste bladzijde. Volgens mij is het een goeie, dus ik heb weer wat om naar te luisteren.
February 21, 2020
Bewegend und inspirierend
Dieser Roman hat mich sehr positiv überrascht. Aufgrund des Klappentexts dachte ich, es gehe um die Bewältigung eines Verlusts, aber das trifft - überraschender- und glücklicherweise - nur teilweise zu.
Mattias ist tot. Der Roman beginnt und endet mit einem Kapitel aus der Sicht von Amber, seiner Freundin. Dazwischen befinden sich weitere 8 Kapitel, die verschiedene Menschen in den Fokus nehmen, die auf irgendeine Art und Weise, direkt oder auch nur ganz indirekt mit Mattias zu tun hatten. Auf Ambers Kapitel folgt Quentin, der beste Freund von Mattias und wird abgelöst von Mattias` Großeltern. Hier begannen erste Irritationen meinerseits, da der Verlust von Mattias gar nicht im Mittelpunkt stand, sondern eher deren Beziehung und persönliche Entwicklung. Es langweilte mich fast ein wenig. Erst beim nochmaligen Lesen nach Beendigung des Romans begriff ich, was hier eigentlich (auch noch) gezeigt wurde. Der folgende Nathan, Alkoholiker, nahm mich hingegen fest gefangen. Allerdings verlor ich nun vollends die Orientierung, da überhaupt kein Bezug zu Mattias bestand. Dennoch vertraute ich irgendwie dem Autor, und ließ mich von ihm führen...:) Es folgte Issam, ein Online Freund von Mattias, Mattias Mutter sowie der blinde Lauf- Buddy von Quentin sowie abschließend Tirra, eine andere Mutter.
Den Roman konnte ich nicht beiseite legen, so spannend fand ich ihn und las daher fast alles in einem Rutsch. Die Sprache gefiel mir sehr gut, hier sitzt fast jeder Satz. Bei einigen Szenen/ Sätzen habe ich richtig gelacht, bei anderen wurde ich zu Tränen gerührt.
Der Roman ist in der gegenwärtigen Zeit angesiedelt und zeichnet so ein recht aktuelles Bild, mit dem man sich identifizieren kann: Themen wie Klimakrise, Computerspiele, Instagram, Afghanistaneinsatz, Laufen, Konzerte, Cafè- Eröffnung, Airbnb, Musik, Migration, Rassismus, Sprachkurse für Geflüchtete und Netflix spielen hier eine Rolle.
Die Figuren sind zumeist sehr interessant angelegt, auf eine Art alltäglich, auf andere Art gar nicht alltäglich. Sie gehören zu verschiedenen Generationen, Milieus und Kulturen. Jeder hat sein eigenes Bild von Mattias, welches (natürlich) nicht in Gänze mit den Bildern der anderen übereinstimmt.
Der Roman zeigt zwar individuelle Figuren, bleibt aber nicht bei dem Einzelnen stehen, sondern zeigt die Einflüsse und Verbindungen untereinander. So hat der Tod einer Person vielfältige Folgen und betrifft sowohl nahestehende als auch ganz unbekannte Personen.
Zudem positioniert sich der Roman, und das finde ich sehr erfrischend, zu humanistischen Werten, was aber nie moralisierend daher kommt. Er erzählt von verlässlicher und ehrlicher Freundschaft. Er ermutigt, freundlich und hilfsbereit zu sein, einander ernsthaft zuzuhören und nahbar zu sein. Insofern ist es auch ein politisches, vor allem auch hoffnunggebendes Buch, was uns alle betrifft.
Man kann sich sicherlich darüber streiten, wie sinnvoll es war, dass der Autor erst am Ende offenbarte, was mit Mattias passierte. Mich nervte das zwischendurch mal, dass ich nichts Genaues über seinen Tod wusste. Hätte er das aber an den Anfang gestellt, wäre es wohl ein gänzlich anderer Roman, mit einer anderen Gewichtung geworden. Es hätte von dem, was der Autor eigentlich zeigen wollte, enorm abgelenkt. Insofern fand ich das folgerichtig und geschickt!
Fazit: Ein berührender und aktueller Roman über den Verlust eines Menschen, über Trauerprozesse und über die Frage, wie wir in unserer (multikulturellen) Gesellschaft leben möchten.
Dieser Roman hat mich sehr positiv überrascht. Aufgrund des Klappentexts dachte ich, es gehe um die Bewältigung eines Verlusts, aber das trifft - überraschender- und glücklicherweise - nur teilweise zu.
Mattias ist tot. Der Roman beginnt und endet mit einem Kapitel aus der Sicht von Amber, seiner Freundin. Dazwischen befinden sich weitere 8 Kapitel, die verschiedene Menschen in den Fokus nehmen, die auf irgendeine Art und Weise, direkt oder auch nur ganz indirekt mit Mattias zu tun hatten. Auf Ambers Kapitel folgt Quentin, der beste Freund von Mattias und wird abgelöst von Mattias` Großeltern. Hier begannen erste Irritationen meinerseits, da der Verlust von Mattias gar nicht im Mittelpunkt stand, sondern eher deren Beziehung und persönliche Entwicklung. Es langweilte mich fast ein wenig. Erst beim nochmaligen Lesen nach Beendigung des Romans begriff ich, was hier eigentlich (auch noch) gezeigt wurde. Der folgende Nathan, Alkoholiker, nahm mich hingegen fest gefangen. Allerdings verlor ich nun vollends die Orientierung, da überhaupt kein Bezug zu Mattias bestand. Dennoch vertraute ich irgendwie dem Autor, und ließ mich von ihm führen...:) Es folgte Issam, ein Online Freund von Mattias, Mattias Mutter sowie der blinde Lauf- Buddy von Quentin sowie abschließend Tirra, eine andere Mutter.
Den Roman konnte ich nicht beiseite legen, so spannend fand ich ihn und las daher fast alles in einem Rutsch. Die Sprache gefiel mir sehr gut, hier sitzt fast jeder Satz. Bei einigen Szenen/ Sätzen habe ich richtig gelacht, bei anderen wurde ich zu Tränen gerührt.
Der Roman ist in der gegenwärtigen Zeit angesiedelt und zeichnet so ein recht aktuelles Bild, mit dem man sich identifizieren kann: Themen wie Klimakrise, Computerspiele, Instagram, Afghanistaneinsatz, Laufen, Konzerte, Cafè- Eröffnung, Airbnb, Musik, Migration, Rassismus, Sprachkurse für Geflüchtete und Netflix spielen hier eine Rolle.
Die Figuren sind zumeist sehr interessant angelegt, auf eine Art alltäglich, auf andere Art gar nicht alltäglich. Sie gehören zu verschiedenen Generationen, Milieus und Kulturen. Jeder hat sein eigenes Bild von Mattias, welches (natürlich) nicht in Gänze mit den Bildern der anderen übereinstimmt.
Der Roman zeigt zwar individuelle Figuren, bleibt aber nicht bei dem Einzelnen stehen, sondern zeigt die Einflüsse und Verbindungen untereinander. So hat der Tod einer Person vielfältige Folgen und betrifft sowohl nahestehende als auch ganz unbekannte Personen.
Zudem positioniert sich der Roman, und das finde ich sehr erfrischend, zu humanistischen Werten, was aber nie moralisierend daher kommt. Er erzählt von verlässlicher und ehrlicher Freundschaft. Er ermutigt, freundlich und hilfsbereit zu sein, einander ernsthaft zuzuhören und nahbar zu sein. Insofern ist es auch ein politisches, vor allem auch hoffnunggebendes Buch, was uns alle betrifft.
Man kann sich sicherlich darüber streiten, wie sinnvoll es war, dass der Autor erst am Ende offenbarte, was mit Mattias passierte. Mich nervte das zwischendurch mal, dass ich nichts Genaues über seinen Tod wusste. Hätte er das aber an den Anfang gestellt, wäre es wohl ein gänzlich anderer Roman, mit einer anderen Gewichtung geworden. Es hätte von dem, was der Autor eigentlich zeigen wollte, enorm abgelenkt. Insofern fand ich das folgerichtig und geschickt!
Fazit: Ein berührender und aktueller Roman über den Verlust eines Menschen, über Trauerprozesse und über die Frage, wie wir in unserer (multikulturellen) Gesellschaft leben möchten.
Read
March 19, 2024De zure Neerlandicus in mij wil klagen dat dit op tijden iets te gemakkelijk op de emotie speelt, dat alle personages wel heel rationeel op hun gevoelens kunnen reflecteren, dat het op een gegeven moment wel erg duidelijk wordt dat elk hoofdstuk dezelfde structuur heeft: rouw om Mattias gevolgd door een moment van menselijke contact waarna het personage weer langzaam begint te helen.
Maar toch, Zantingh verwoordt de rouw van de personages zo treffend, weet alle levens zo mooi door elkaar te componeren, dat hij toch wegkomt met een mozaïekvertelling die ik een zeurderige bui als ‘lichtelijk kitscherig’ zou kunnen beschrijven. De zoete sentimentalist in mij moet toegeven dat zijn ogen toch een beetje tranerig werden toen Amber dat concertkaartje vond.
Maar toch, Zantingh verwoordt de rouw van de personages zo treffend, weet alle levens zo mooi door elkaar te componeren, dat hij toch wegkomt met een mozaïekvertelling die ik een zeurderige bui als ‘lichtelijk kitscherig’ zou kunnen beschrijven. De zoete sentimentalist in mij moet toegeven dat zijn ogen toch een beetje tranerig werden toen Amber dat concertkaartje vond.
May 22, 2018
Goed verhaal. Ik kan het aanraden.
April 5, 2018
Dit boek van de Nederlandse auteur Peter Zantingh deed me qua vorm sterk denken aan het boek ‘Anna in kaart gebracht’ van de Tsjechische auteur Marek Šindelka. Hm, toevallig dat ze beiden bij dezelfde uitgeverij zitten? Er zullen heus ook wel andere literaire bronnen en invloeden zijn aangeboord die deze mozaïekvorm voor de roman hebben ontdekt die ik bij Šindelka heb leren kennen.
Ook dit boek laat in acht delen telkens door het perspectief van iemand anders het licht schijnen op één centraal personage, Mattias, een jonge man, die gestorven is in omstandigheden die we op het einde pas ten volle leren kennen. Hier komt deze vorm dus ook zeker tot zijn recht omdat de personages die hem hebben gekend, allemaal een ander soort relatie tot Mattias hadden.
Zantingh laat ons daardoor Mattias kennen op verschillende manieren, ook al worden er in het begin soms maar tipjes van de mysterieuze sluier opgelicht. Een aantal perspectieven horen niet bij mensen die hem persoonlijk gekend hebben maar waren zonder het zich soms bewust te zijn toch van invloed op zijn leven, Mattias’ verhaal. Slechts op het einde van het boek komt de lezer pas veel meer over Mattias te weten en wat er echt is gebeurd.
De spanning wordt daardoor zeker opgebouwd, hier en daar komen mooie zinnen aan bod. Toch bleven sommige personages meer aan de oppervlakte. Mattias’ vriendin, Amber, en bijvoorbeeld ook zijn moeder, Riet, zijn dan wel weer op mijn netvlies blijven staan. De personages kennen bij mij een wisselend succes afhankelijk van de herkenbaarheid.
Er zijn twee tijdsrekeningen: voor Mattias, en Na Mattias. Zoals bij de doden ook in het echte leven zijn het vooral de nabestaanden die er de levenslange gevolgen van dragen. De geliefden in Mattias’ omgeving gaan allemaal anders om met hun verlies. Het verhaal is hierdoor een drager van een sterke emotie: rouw. Toch bleef het boek minder bij mij hangen dan andere die hierover gaan. Is het de vorm, het gekunstelde, die de spontaniteit van de acht verhalen en de personages voor mij naar de achtergrond dreven, waardoor het me minder beviel? Een auteur mag niet enkel in trucjes en stijlelementen grossieren, ook de emoties van de lezer moeten voldoende worden aangesproken. Dat gebeurde bij mij net niet voldoende ondanks het thema van dit boek.
Ook dit boek laat in acht delen telkens door het perspectief van iemand anders het licht schijnen op één centraal personage, Mattias, een jonge man, die gestorven is in omstandigheden die we op het einde pas ten volle leren kennen. Hier komt deze vorm dus ook zeker tot zijn recht omdat de personages die hem hebben gekend, allemaal een ander soort relatie tot Mattias hadden.
Zantingh laat ons daardoor Mattias kennen op verschillende manieren, ook al worden er in het begin soms maar tipjes van de mysterieuze sluier opgelicht. Een aantal perspectieven horen niet bij mensen die hem persoonlijk gekend hebben maar waren zonder het zich soms bewust te zijn toch van invloed op zijn leven, Mattias’ verhaal. Slechts op het einde van het boek komt de lezer pas veel meer over Mattias te weten en wat er echt is gebeurd.
De spanning wordt daardoor zeker opgebouwd, hier en daar komen mooie zinnen aan bod. Toch bleven sommige personages meer aan de oppervlakte. Mattias’ vriendin, Amber, en bijvoorbeeld ook zijn moeder, Riet, zijn dan wel weer op mijn netvlies blijven staan. De personages kennen bij mij een wisselend succes afhankelijk van de herkenbaarheid.
Er zijn twee tijdsrekeningen: voor Mattias, en Na Mattias. Zoals bij de doden ook in het echte leven zijn het vooral de nabestaanden die er de levenslange gevolgen van dragen. De geliefden in Mattias’ omgeving gaan allemaal anders om met hun verlies. Het verhaal is hierdoor een drager van een sterke emotie: rouw. Toch bleef het boek minder bij mij hangen dan andere die hierover gaan. Is het de vorm, het gekunstelde, die de spontaniteit van de acht verhalen en de personages voor mij naar de achtergrond dreven, waardoor het me minder beviel? Een auteur mag niet enkel in trucjes en stijlelementen grossieren, ook de emoties van de lezer moeten voldoende worden aangesproken. Dat gebeurde bij mij net niet voldoende ondanks het thema van dit boek.
Displaying 1 - 30 of 190 reviews