What do you think?
Rate this book
Światy Pilipiuka #11
Przyjaciel człowieka
Oto nadciąga czterech jeźdźców, a każdy ma swoją historię.
Wojna zacznie swoją opowieść od niemożliwego - oto doktor Skórzewski, uniewinniony decyzją samego Hitlera, dołącza do nazistowskiej ekspedycji naukowej.
Zaraza szepnie Ci do ucha, jak pozostawiła po sobie tylko zgliszcza starego świata, na których wbrew wszystkiemu wyrasta coś nowego. Bo trudniej jest złamać ludzkiego ducha, niż unicestwić ciało.
Głód pokaże Ci swoje nieoczywiste oblicze. Bo głód wiedzy, tak samo jak głód jedzenia, potrafi zmusić człowieka do szalonych kroków.
Śmierć przypomni Ci, że żywi nie powinni zbliżać się do świata zmarłych, bo za przekroczenie cienkiej granicy przyjdzie im słono zapłacić.
Cztery opowiadania - cztery portrety ludzkiej natury.
Wojna zacznie swoją opowieść od niemożliwego - oto doktor Skórzewski, uniewinniony decyzją samego Hitlera, dołącza do nazistowskiej ekspedycji naukowej.
Zaraza szepnie Ci do ucha, jak pozostawiła po sobie tylko zgliszcza starego świata, na których wbrew wszystkiemu wyrasta coś nowego. Bo trudniej jest złamać ludzkiego ducha, niż unicestwić ciało.
Głód pokaże Ci swoje nieoczywiste oblicze. Bo głód wiedzy, tak samo jak głód jedzenia, potrafi zmusić człowieka do szalonych kroków.
Śmierć przypomni Ci, że żywi nie powinni zbliżać się do świata zmarłych, bo za przekroczenie cienkiej granicy przyjdzie im słono zapłacić.
Cztery opowiadania - cztery portrety ludzkiej natury.
375 pages, Paperback
First published January 15, 2020
6 people are currently reading
115 people want to read
About the author
Andrzej Pilipiuk
90 books461 followersPolish humoristic fantasy and science fiction writer. According to university degree an archeologist.
Debuted in 1996 with short story Hiena, first appearence of Jakub Wędrowycz - an alcoholic, civil exorcist - who later become a character of many short stories gathered in 5 books.
In 2002 he got Janusz A. Zajdel Award for short story Kuzynki (Cousins), extended later into book and sequels. Kuzynki, Księżniczka (Princess) and Dziedziczki portray the adventures of 3 women: an over 1000-years old teenage vampire, a 300-year old alchemist-szlachcianka, and her relative, a former Polish secret agent from CBŚ (Polish 'FBI'). A recurring character in the series alchemist Michał Sędziwój, and the universe is the same as the one of Wędrowycz (who makes appearances from time to time).
Debuted in 1996 with short story Hiena, first appearence of Jakub Wędrowycz - an alcoholic, civil exorcist - who later become a character of many short stories gathered in 5 books.
In 2002 he got Janusz A. Zajdel Award for short story Kuzynki (Cousins), extended later into book and sequels. Kuzynki, Księżniczka (Princess) and Dziedziczki portray the adventures of 3 women: an over 1000-years old teenage vampire, a 300-year old alchemist-szlachcianka, and her relative, a former Polish secret agent from CBŚ (Polish 'FBI'). A recurring character in the series alchemist Michał Sędziwój, and the universe is the same as the one of Wędrowycz (who makes appearances from time to time).
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 26 of 26 reviews
January 13, 2020
Kolejny zbiór opowiadań i kolejne perypetie znanych wszystkim panów Skórzewskiego oraz Storma. Historie są tym razem zaledwie cztery, z czego trzy z udziałem naszych ulubionych bohaterów a jedno niejako zupełnie wyjęte z kontekstu. To właśnie przez to opowiadanie nie można tej książce wystawić maksymalnej oceny.
Tytułowy "Przyjaciel człowieka" to historia nieciekawa, z oklepaną fabułą. Jedynie początek intryguje, jednak im głębiej i dalej tym bardziej jest przewidywalnie. A szkoda bo mogło być naprawdę dobrze. Pewien niedosyt pozostawia również historia z Robertem Stormem. Tutaj jednak jest sporo miejsce na kontynuację, która mam nadzieję kiedyś jeszcze nastąpi. Zbiór ten oczywiście bardzo serdecznie polecam nie tylko fanom mistrza ale wszystkim czytelnikom.
#61#01#2020
Tytułowy "Przyjaciel człowieka" to historia nieciekawa, z oklepaną fabułą. Jedynie początek intryguje, jednak im głębiej i dalej tym bardziej jest przewidywalnie. A szkoda bo mogło być naprawdę dobrze. Pewien niedosyt pozostawia również historia z Robertem Stormem. Tutaj jednak jest sporo miejsce na kontynuację, która mam nadzieję kiedyś jeszcze nastąpi. Zbiór ten oczywiście bardzo serdecznie polecam nie tylko fanom mistrza ale wszystkim czytelnikom.
#61#01#2020
July 18, 2020
Jest coś budzącego w czytelniku uśmiech, że większość opowiadań obraca się znów wokół tematu zarazy i tym razem muszę przyznać jest lepiej, jak przy poprzednim spotkaniu z autorem. Owszem nadal czeka nas kanonada stereotypów narodowych i uproszczeń historycznych, jednak choćby pierwsze opowiadanie to ciekawe rozliczenie faszyzmu włoskiego, a ostatnie wyprawa do mroźnej Finlandii z 90 letnim Skórzewskim. Nadal polecić to można wyłącznie fanom, ale odkąd nabyłem legimi, to idealna zabawa pociągowa. ;)
January 4, 2020
To już 11 tom opowiadań bezjakubowych. Do fanów serii dołączyłem w zeszłym roku. Przeczytałem kilka z nich i za każdym razem byłem zachwycony.
Fani serii wiedzą czego się spodziewać. Nowych czytelników zachęcam do sięgnięcia po I tom. Warto czytać od początku, mimo że nie jest to konieczne. Zwłaszcza z uwagi na dwóch bohaterów - Roberta Storma i doktora Pawła Skórzewskiego, którzy przewijają się przez większość tomów. Poniżej przedstawiam to, co znajdziecie w Przyjacielu człowieka. Nie będzie żadnych spojlerów, jednak jeśli nie chcecie wiedzieć niczego o opowiadaniach to przewińcie do krótkiego podsumowania.
Podobnie jak w Złym lesie - tomie 10, mamy mniejszą ilość opowiadań, za to są one dłuższe. Przyjaciel człowieka składa się z 4 opowiadań, których wspólnym mianownikiem jest....zaraza. Ku mojej wielkiej radości, dwa najdłuższe opowiadania poświęcone są Pawłowi Skórzewskiemu. Pierwsze opowiadanie dzieje się w Wenecji. Dzięki ogromnej wiedzy autora i dobremu researchowi, poznajemy uroki tego miasta. Odwiedzamy także wyspę owianą złą sławą, na której znajduje się ośrodek dla osób psychicznie chorych. Losy doktora splatają się z młodym chłopakiem, który trzymany jest na wyspie wbrew swojej woli. Klimat grozy i elementy nadnaturalne obecne w historiach Pawła Skórzewskiego oczywiście się pojawiają. Fani tego bohatera będą zadowoleni. Doktor pojawia się także w ostatnim z opowiadań. Akcja dzieje się w Szwecji, Finlandii i okupowanej Polsce. Tu akcenty położone są na bardziej przygodowe i medyczne aspekty. Doktor pokazuje, że mimo swoich lat, potrafi nie tylko dbać o życie innych, ale w ostateczności także je odbierać. Z niecierpliwością czekam na kolejne losy postaci. Martwi mnie jedynie, że doktor Skórzewski ma w opowiadaniach już około 80-90 lat. Czy autor zdecyduje się na pożegnanie z tą postacią? Czy może będzie wracał do opowieści z lat młodości doktora, których pewnie jest kilka do opowiedzenia? Jestem ciekaw rozwiązania tej kwestii.
Opowiadanie drugie to niezależna historia. Klimaty postapo. Akcja dzieje się w Warszawie, ponad 70 lat od wybuchu tajemniczej zarazy. Historia dwóch sióstr, które przeszukując podziemny schron, znajdują egzemplarz wysoce zaawansowanego robota, z wyglądu przypominającego do złudzenia psa. Czy i tym razem pies okaże się tytułowym przyjacielem człowieka i pomoże w walce z najeźdźcą? Tego dowiecie się z lektury opowiadania. Mimo, że nie przepadam za takimi klimatami to opowiadanie czytałem z przyjemnością. Dobra, zwarta historia. Przemyślana przez autora.
Opowiadanie trzecie w kolejności i najkrótsze zawiera kolejną przygodę Roberta Storma. Jak zwykle dostajemy ciekawą zagadkę związaną z pewnym przedmiotem z przeszłości. Do tego porcja wiedzy archeologicznej. Robert Storm wędruje daleko poza granice kraju, do słonecznej Grecji. Opowiadanie ciekawe, jak zwykle z tym bohaterem. Jednak za krótkie. Miałem wrażenie, że mogłoby być dłuższe. Przez to sprawia wrażenie zakończonego zbyt szybko. Zdecydowanie za mało Storma w tym tomie. Będę czekał na więcej w kolejnym zbiorze opowiadań.
Podsumowując, mi Przyjaciel człowieka podobał się bardzo. Bardziej niż Zły las. Przyjemna i przy okazji mądra lektura. Trzeba trochę przymknąć oko na narzekanie, jakie to dawne czasy były świetne i czyta się rewelacyjnie. Wysoki poziom utrzymany i autor jak najbardziej w formie. Oby pomysły na dalsze tomy nie skończyły się nigdy. Polecam!
Fani serii wiedzą czego się spodziewać. Nowych czytelników zachęcam do sięgnięcia po I tom. Warto czytać od początku, mimo że nie jest to konieczne. Zwłaszcza z uwagi na dwóch bohaterów - Roberta Storma i doktora Pawła Skórzewskiego, którzy przewijają się przez większość tomów. Poniżej przedstawiam to, co znajdziecie w Przyjacielu człowieka. Nie będzie żadnych spojlerów, jednak jeśli nie chcecie wiedzieć niczego o opowiadaniach to przewińcie do krótkiego podsumowania.
Podobnie jak w Złym lesie - tomie 10, mamy mniejszą ilość opowiadań, za to są one dłuższe. Przyjaciel człowieka składa się z 4 opowiadań, których wspólnym mianownikiem jest....zaraza. Ku mojej wielkiej radości, dwa najdłuższe opowiadania poświęcone są Pawłowi Skórzewskiemu. Pierwsze opowiadanie dzieje się w Wenecji. Dzięki ogromnej wiedzy autora i dobremu researchowi, poznajemy uroki tego miasta. Odwiedzamy także wyspę owianą złą sławą, na której znajduje się ośrodek dla osób psychicznie chorych. Losy doktora splatają się z młodym chłopakiem, który trzymany jest na wyspie wbrew swojej woli. Klimat grozy i elementy nadnaturalne obecne w historiach Pawła Skórzewskiego oczywiście się pojawiają. Fani tego bohatera będą zadowoleni. Doktor pojawia się także w ostatnim z opowiadań. Akcja dzieje się w Szwecji, Finlandii i okupowanej Polsce. Tu akcenty położone są na bardziej przygodowe i medyczne aspekty. Doktor pokazuje, że mimo swoich lat, potrafi nie tylko dbać o życie innych, ale w ostateczności także je odbierać. Z niecierpliwością czekam na kolejne losy postaci. Martwi mnie jedynie, że doktor Skórzewski ma w opowiadaniach już około 80-90 lat. Czy autor zdecyduje się na pożegnanie z tą postacią? Czy może będzie wracał do opowieści z lat młodości doktora, których pewnie jest kilka do opowiedzenia? Jestem ciekaw rozwiązania tej kwestii.
Opowiadanie drugie to niezależna historia. Klimaty postapo. Akcja dzieje się w Warszawie, ponad 70 lat od wybuchu tajemniczej zarazy. Historia dwóch sióstr, które przeszukując podziemny schron, znajdują egzemplarz wysoce zaawansowanego robota, z wyglądu przypominającego do złudzenia psa. Czy i tym razem pies okaże się tytułowym przyjacielem człowieka i pomoże w walce z najeźdźcą? Tego dowiecie się z lektury opowiadania. Mimo, że nie przepadam za takimi klimatami to opowiadanie czytałem z przyjemnością. Dobra, zwarta historia. Przemyślana przez autora.
Opowiadanie trzecie w kolejności i najkrótsze zawiera kolejną przygodę Roberta Storma. Jak zwykle dostajemy ciekawą zagadkę związaną z pewnym przedmiotem z przeszłości. Do tego porcja wiedzy archeologicznej. Robert Storm wędruje daleko poza granice kraju, do słonecznej Grecji. Opowiadanie ciekawe, jak zwykle z tym bohaterem. Jednak za krótkie. Miałem wrażenie, że mogłoby być dłuższe. Przez to sprawia wrażenie zakończonego zbyt szybko. Zdecydowanie za mało Storma w tym tomie. Będę czekał na więcej w kolejnym zbiorze opowiadań.
Podsumowując, mi Przyjaciel człowieka podobał się bardzo. Bardziej niż Zły las. Przyjemna i przy okazji mądra lektura. Trzeba trochę przymknąć oko na narzekanie, jakie to dawne czasy były świetne i czyta się rewelacyjnie. Wysoki poziom utrzymany i autor jak najbardziej w formie. Oby pomysły na dalsze tomy nie skończyły się nigdy. Polecam!
February 11, 2020
Pilipiuk to moje guilty pleasure. Czasem mam ochotę przeczytać coś lekkiego, coś dla samej rozrywki, gdy siedzę w pociągu, którym jadę do pracy. Tu Pilipiuk nie zawodzi. Starzy, sprawdzeni bohaterowie - doktor Paweł Skórzewski oraz poszukiwacz antyków Robert Storm - zabierają nas w podroż do przedwojennych Włoszech Mussoliniego, do mroźnej Finlandii okupowanej przez III Rzesze, na ciepłą, grecką wyspę oraz do post-apokaliptycznej Warszawy.
September 28, 2023
Dziesiąta odsłona Światów Pilipiuka do najciekawszych i najlepszych nie należała. Nie powstrzymało mnie to jednak przed kolejną, jedenastą przygodą z opowiadaniami pióra wielkiego Grafomana, która nosi tytuł Przyjaciel człowieka.
Cztery opowiadania.
Tradycyjnie będę streszczać wszystkich czterech opowiadań zawartych w jedenastej osłonie cyklu Światy Pilipiuka, ale pozwolę sobie przytoczyć poniżej ich tytuły.
Duchy Poveglii;
Przyjaciel człowieka;
Inne możliwości;
My, bohaterowie…
Doktor Skórzewski, to jest gość. ;)
Wróciliśmy na właściwe tory. ;)
Choć przyznaję, że Robercik (od ostatniego odcinka) zrobił się trochę marudny, ale jego postawę z nawiązką rekompensuje doktor Skórzewski. Ten przejął w posiadanie dwa z czterech opowiadań, w których jest po prosty wyśmienity.
W Duchach Poveglii udowadnia, że mimo wieku, bystrość jego umysłu nie zmalała. Dzięki czemu udaje mu się uchronić przed „nowoczesnym zabiegiem” młodego Włocha polskiego pochodzenia, który przy kontakcie z niektórymi przedmiotami, dosłownie widzi ich historię.
Zaś w ostatnim opowiadaniu My, bohaterowie już dość leciwy doktor Skórzewski, uniewinniony dekretem samego Hitlera, zostaje przyłączony do nazistowskiej ekspedycji naukowej. By gdzieś na dalekiej północy, wesprzeć naukowców w wyodrębnienie starego, śmiercionośnego wirusa, który mógłby dać zwycięstwo nazistom i tym samym zakończyć przedłużającą się wojnę. Oczywiście doktor Skórzewski ma swój własny plan, który nie jest zbytnio kompatybilny z planem wroga. Dzięki czemu dostajemy kawał fajnego opowiadania okraszonego sporą porcją dobrego, acz czarnego humoru.
Reasumując. Pomijając „zrzędliwego” Robercika, jedenasta odsłona Światów Pilipiuka w mojej ocenie należy do bardziej udanych. Dlatego sięgajcie po nią śmiele i oderwiecie się na chwilę od szarej rzeczywistości. ;) :D
https://unserious.pl/2023/09/przyjaci...
Cztery opowiadania.
Tradycyjnie będę streszczać wszystkich czterech opowiadań zawartych w jedenastej osłonie cyklu Światy Pilipiuka, ale pozwolę sobie przytoczyć poniżej ich tytuły.
Duchy Poveglii;
Przyjaciel człowieka;
Inne możliwości;
My, bohaterowie…
Doktor Skórzewski, to jest gość. ;)
Wróciliśmy na właściwe tory. ;)
Choć przyznaję, że Robercik (od ostatniego odcinka) zrobił się trochę marudny, ale jego postawę z nawiązką rekompensuje doktor Skórzewski. Ten przejął w posiadanie dwa z czterech opowiadań, w których jest po prosty wyśmienity.
W Duchach Poveglii udowadnia, że mimo wieku, bystrość jego umysłu nie zmalała. Dzięki czemu udaje mu się uchronić przed „nowoczesnym zabiegiem” młodego Włocha polskiego pochodzenia, który przy kontakcie z niektórymi przedmiotami, dosłownie widzi ich historię.
Zaś w ostatnim opowiadaniu My, bohaterowie już dość leciwy doktor Skórzewski, uniewinniony dekretem samego Hitlera, zostaje przyłączony do nazistowskiej ekspedycji naukowej. By gdzieś na dalekiej północy, wesprzeć naukowców w wyodrębnienie starego, śmiercionośnego wirusa, który mógłby dać zwycięstwo nazistom i tym samym zakończyć przedłużającą się wojnę. Oczywiście doktor Skórzewski ma swój własny plan, który nie jest zbytnio kompatybilny z planem wroga. Dzięki czemu dostajemy kawał fajnego opowiadania okraszonego sporą porcją dobrego, acz czarnego humoru.
Reasumując. Pomijając „zrzędliwego” Robercika, jedenasta odsłona Światów Pilipiuka w mojej ocenie należy do bardziej udanych. Dlatego sięgajcie po nią śmiele i oderwiecie się na chwilę od szarej rzeczywistości. ;) :D
https://unserious.pl/2023/09/przyjaci...
May 10, 2020
Trochę Robert Storma, trochę doktora Skórzewskiego. Pełno zarazy w opowiadaniach. Zamiast recenzji garść cytatów:
"Wiesz, kiedy zaczyna się prawdziwa starość? – Nie... – Gdy człowiek uświadomi sobie, że dwa razy starszy już chyba nie będzie."
"Przede wszystkim inne religie dzielą ludzi na swoich i obcych. Zakładają, że obcy jest gorszy, można go oszukać, czasem nawet zabić w imię wiary. Korzyść własna albo korzyść ogółu wyznawców uświęca środki, nawet te niegodziwe. My uważamy, że ktoś innego wyznania jest naszym bratem, tylko pogubionym w ciemności. "
"Rubel za wejście, dwa za wyjście – doktor przypomniał sobie stare rosyjskie przysłowie. Nie będzie łatwo się stąd wydostać."
"W Polsce mawia się, że czyściocha leczy wszelkie choroby, a jeśli nie pomaga, to albo dawka była za mała, albo chory zlekceważył objawy i napił się zbyt późno."
"Wiesz, kiedy zaczyna się prawdziwa starość? – Nie... – Gdy człowiek uświadomi sobie, że dwa razy starszy już chyba nie będzie."
"Przede wszystkim inne religie dzielą ludzi na swoich i obcych. Zakładają, że obcy jest gorszy, można go oszukać, czasem nawet zabić w imię wiary. Korzyść własna albo korzyść ogółu wyznawców uświęca środki, nawet te niegodziwe. My uważamy, że ktoś innego wyznania jest naszym bratem, tylko pogubionym w ciemności. "
"Rubel za wejście, dwa za wyjście – doktor przypomniał sobie stare rosyjskie przysłowie. Nie będzie łatwo się stąd wydostać."
"W Polsce mawia się, że czyściocha leczy wszelkie choroby, a jeśli nie pomaga, to albo dawka była za mała, albo chory zlekceważył objawy i napił się zbyt późno."
Read
April 7, 2022W tej serii były zdecydowanie lepsze zbiory opowiadań, ale mimo wszystko czytało się przyjemnie.
Mam wrażenie, że momentami bohaterowie za dobrze "przewidują" przyszłość. Autorowi łatwo jest pisać, w końcu wie, jak się historia potoczyła, ale nie wydaje mi się żeby ludzie w tamtych czasach mieli aż tak dogłębne zrozumienie wszystkiego i potrafili wspaniale wszystko przewidzieć.
Doktor Skórzewski 90 lat, a cały czas taki badass!
Najbardziej podobało mi się opowiadanie ostatnie "My, bohaterowie..." i "Przyjaciel człowieka". Chciałabym mieć takiego psiaka.
Mam wrażenie, że momentami bohaterowie za dobrze "przewidują" przyszłość. Autorowi łatwo jest pisać, w końcu wie, jak się historia potoczyła, ale nie wydaje mi się żeby ludzie w tamtych czasach mieli aż tak dogłębne zrozumienie wszystkiego i potrafili wspaniale wszystko przewidzieć.
Doktor Skórzewski 90 lat, a cały czas taki badass!
Najbardziej podobało mi się opowiadanie ostatnie "My, bohaterowie..." i "Przyjaciel człowieka". Chciałabym mieć takiego psiaka.
May 27, 2020
Niezwykły zbiór czterech opowiadań, pokazujących rozpiętość wyobraźni autora... od historii z faszyzmem przedwojennym i wojennym związanych, do niezwykłej wizji świata 70 lat po pandemii (aż zerknęłam na datę wydawniczą i nie, książka nie była pisana w czasie izolacji...). Jak zwykle u Pilipiuka niezwykle, choć czasem lekko surrealistycznie, nakreślone postacie mierzące się z niespodziewanymi sytuacjami. Prawdziwa uczta!
March 19, 2024
W dużym skrócie: 4 opowiadania, dwa razy Skórzewski, raz Storm i raz harcereczki z post apokaliptycznej przyszłości. I jest odczuwalnie lepiej niż w poprzednim tomie może ze względu na powrót doktorka, aczkolwiek staruszek dociąga tu do dziewięćdziesiątki, więc przydało by się go jakoś godnie pożegnać. Chyba, że autor wróci do młodszych lat swojego bohatera...
Motywem przewodnim aż trzech opowiadań jest zaraza. Pierwsze opowiadanie przenosi nas do nazistowskich Włoszech i bywa przygnębiające. Skórzewski jest tu raczej postacią wspierającą, bo dużo miejsca poświęca się pewnemu młodemu chłopakowi. Nie znaczy to że jest gorzej. Przeciwnie, motyw "przewodnika", który pływa po okolicznych wodach jest należycie niepokojący. Aczkolwiek spodziewałem się innego zakończenia. Mimo to na plus.
Powrót do wątku harcerek, które żyją w świecie, który zdziesiątkowała zaraza był przyjemną niespodzianką, choć szkoda że Pilipiuk postanowił wprowadzić tu swoistego macguffina w postaci tytułowego przyjaciela człowieka, psa-robota, który odegra znaczącą rolę w odepchnięciu najazdu, jaki spotkał okoliczne włości.
Robert ma tu dla siebie mało miejsca, aczkolwiek jego wątek też zaliczam na plus. Szkoda tylko, że znów mu się w życiu sypie, a wyprawa do Grecji może być swoistym oderwaniem od codziennych trosk. No i ostatnie opowiadanie, które nakreśla nam pewną wyprawę, do której hitlerowcy zmusili emerytowanego dr. Skórzewskiego. Oczekiwałem tu jakiegoś wątku nadprzyrodzonego, ale autor mnie nieco zaskoczył. I w sumie dobrze, choć jak sobie przedstawię, co robi tu staruszek...
3.5. Historie tu zebranie nie są aż tak angażujące, z jakimi można się spotkać w pierwszych tomach, ale mają coś w sobie. No i nie raczą mnie powtórkami, jakie pojawiły się w dziesiątym tomie.
Motywem przewodnim aż trzech opowiadań jest zaraza. Pierwsze opowiadanie przenosi nas do nazistowskich Włoszech i bywa przygnębiające. Skórzewski jest tu raczej postacią wspierającą, bo dużo miejsca poświęca się pewnemu młodemu chłopakowi. Nie znaczy to że jest gorzej. Przeciwnie, motyw "przewodnika", który pływa po okolicznych wodach jest należycie niepokojący. Aczkolwiek spodziewałem się innego zakończenia. Mimo to na plus.
Powrót do wątku harcerek, które żyją w świecie, który zdziesiątkowała zaraza był przyjemną niespodzianką, choć szkoda że Pilipiuk postanowił wprowadzić tu swoistego macguffina w postaci tytułowego przyjaciela człowieka, psa-robota, który odegra znaczącą rolę w odepchnięciu najazdu, jaki spotkał okoliczne włości.
Robert ma tu dla siebie mało miejsca, aczkolwiek jego wątek też zaliczam na plus. Szkoda tylko, że znów mu się w życiu sypie, a wyprawa do Grecji może być swoistym oderwaniem od codziennych trosk. No i ostatnie opowiadanie, które nakreśla nam pewną wyprawę, do której hitlerowcy zmusili emerytowanego dr. Skórzewskiego. Oczekiwałem tu jakiegoś wątku nadprzyrodzonego, ale autor mnie nieco zaskoczył. I w sumie dobrze, choć jak sobie przedstawię, co robi tu staruszek...
3.5. Historie tu zebranie nie są aż tak angażujące, z jakimi można się spotkać w pierwszych tomach, ale mają coś w sobie. No i nie raczą mnie powtórkami, jakie pojawiły się w dziesiątym tomie.
September 22, 2020
Jedyne książki Pilipiuka, które lubię, to zbiory opowiadań ze Stormem i Skórzewskim.
Tym razem doktor Skórzewski odwiedza Wenecję tuż przed wojną, a Finlandię w trakcie wojny. I oczywiście przeżywa ciekawe przygody, mimo bardzo mocno zaawansowanego wieku. Mam słabość do doktora, i mam słabość do Storma. Co prawda na Storma zdarza mi się krzyczeć, żeby przestał wchodzić w kolejne dygresje i dywagacje, a brał się do akcji ;) ale to wina jego literackiego ojca, który wiedzę ma i najwyraźniej koniecznie chce się nią dzielić ;) A że przy okazji robi ze swojego bohatera nadmiernie przemądrzałą pierdołę, no to trudno.
Najsłabsze jest opowiadanie tytułowe, ale sam pomysł na psa-androida świetny.
Tym razem doktor Skórzewski odwiedza Wenecję tuż przed wojną, a Finlandię w trakcie wojny. I oczywiście przeżywa ciekawe przygody, mimo bardzo mocno zaawansowanego wieku. Mam słabość do doktora, i mam słabość do Storma. Co prawda na Storma zdarza mi się krzyczeć, żeby przestał wchodzić w kolejne dygresje i dywagacje, a brał się do akcji ;) ale to wina jego literackiego ojca, który wiedzę ma i najwyraźniej koniecznie chce się nią dzielić ;) A że przy okazji robi ze swojego bohatera nadmiernie przemądrzałą pierdołę, no to trudno.
Najsłabsze jest opowiadanie tytułowe, ale sam pomysł na psa-androida świetny.
October 11, 2021
Jak dla mnie, rewelacja !
3 świetne opowiadania jedno średnie, dlatego 4 gwiazdki.
To moja druga przeczytana książka pana Pilipiuka i po raz kolejny nie mogłem się oderwać, magiczne pisane świetnym językiem historie. Po każdej stronie ciekawiło co będzie dalej i dalej aż nagle doszło się do jej końca.
Teraz pozostaje mi się cofnąć w twórczości pisarza i zacząć czytać cykl opowiadań od początku wydań.
Jestem zachwycony, polecam !
3 świetne opowiadania jedno średnie, dlatego 4 gwiazdki.
To moja druga przeczytana książka pana Pilipiuka i po raz kolejny nie mogłem się oderwać, magiczne pisane świetnym językiem historie. Po każdej stronie ciekawiło co będzie dalej i dalej aż nagle doszło się do jej końca.
Teraz pozostaje mi się cofnąć w twórczości pisarza i zacząć czytać cykl opowiadań od początku wydań.
Jestem zachwycony, polecam !
August 17, 2022
Jak zwykle dobrze bawiłam się przy opowiadaniach Pana Andrzeja Pilipiuka. Cieszy mnie że w tym tomie aż dwukrotnie spotkaliśmy doktora Skórzewskiego. Podobały mi się również nawiązania do jego przygód które poznaliśmy wcześniej. W pierwszym opowiadaniu przedstawiono bardzo malowniczy obraz Wenecji, co przywołało we mnie wiele wspomnień z pobytu w tym mieście. Osobiście lubię i polecam wszystkie tomy opowiadań tego autora.
February 6, 2021
Moje pierwsze spotkanie z Pilipiukiem. Już od dawna przymierzałem się, aby sięgnąć po książki tego autora.
Dwie pierwsze historie ciekawe. Zainteresowały mnie.
Dwie pozostałe były juz takie sobie i przyznam, że chociaż skończyłem książkę niedawno, to już nawet nie pamiętam czego one dotyczyły.
Niestety poziom nie został utrzymany we wszystkich czterech opowiadaniach nad czym ubolewam.
Dwie pierwsze historie ciekawe. Zainteresowały mnie.
Dwie pozostałe były juz takie sobie i przyznam, że chociaż skończyłem książkę niedawno, to już nawet nie pamiętam czego one dotyczyły.
Niestety poziom nie został utrzymany we wszystkich czterech opowiadaniach nad czym ubolewam.
August 16, 2022
3,5/5
Pilipiuk tym razem nie zawodzi: dwa bardzo dobre opowiadania o, już blisko dziewięćdziesięcioletnim, doktorze Skórzewskim, jedno dosyć ciekawe o Robercie Stormie i jedno - to tytułowe niestety - od czapy, o harcerkach z przyszłości, robopsie i wyższości katolicyzmu nad islamem - całkowicie do zapomnienia. Jeśli lubicie Światy Pilipiuka, to i ten tom opowieści Wielkiego Grafomana powinniście przeczytać.
Pilipiuk tym razem nie zawodzi: dwa bardzo dobre opowiadania o, już blisko dziewięćdziesięcioletnim, doktorze Skórzewskim, jedno dosyć ciekawe o Robercie Stormie i jedno - to tytułowe niestety - od czapy, o harcerkach z przyszłości, robopsie i wyższości katolicyzmu nad islamem - całkowicie do zapomnienia. Jeśli lubicie Światy Pilipiuka, to i ten tom opowieści Wielkiego Grafomana powinniście przeczytać.
February 1, 2020
- podobnie jak poprzednio - tylko 4 opowiadania
- za mało Storma
- za mało Storma
February 19, 2020
Dawno nie było tak slabego tomu w serii :(
March 31, 2020
Bardzo ciekawe cztery opowiadania w tym dwa ze Skórzewskim. Trudno się oderwać. Doskonała lekka lektura. I jaki normalny system wartości.
October 8, 2020
Bardzo przyjemnie się czyta. Autor porusza w swoich opowiadaniach bardzo ważne kwestie. Bardzo mi się podobała tą książka
February 6, 2021
Niczym niezmącona czysta rozrywka
Język baaardzo specyficzny, zdecydowanie lektura nie dla każdego, ale ja bawiłam się przednio
Język baaardzo specyficzny, zdecydowanie lektura nie dla każdego, ale ja bawiłam się przednio
February 15, 2022
Nie wiem czy Pilipiuk coraz słabszy czy ja coraz gorzej go znoszę. Kalka na kalce i kalką pogania. Całe zdania sam z siebie kopiuje. Płascy jednowymiarowi bohaterowie
March 7, 2023
Zajebrzozaste. Opowiadanie o Skórzewskim i psychiatryku we Włoszech wyk***wiste
May 19, 2023
To ostatnie opowiadanie…
October 21, 2023
"Dyskusja z niektórymi to jak gra w szachy z gołębiem...". Chyba najsłabsza część Światów Pilipiuka. Cała seria wydawała mi się ciekawa, ale coraz to kolejne części były jakby... nudniejsze 🤷♀️
February 10, 2024
Doskonała kontynuacja losów Storma i Skórzewskiego, a także niespodziewane odwiedziny Hydropatii :)
February 4, 2021
Great ending
August 10, 2025
4⭐
(Audiobook - czyta Maciej Kowalik)
Zbiór 4 opowiadań, z czego dwa o dr Sórzewskim znalazły się już w Tomie 0 - zarówno świetne "Duchy Poveglii" (eksperymenty chirurgiczne we włoskim zakładzie psychiatrycznym i tragiczna historia 16to letniego Antonio Knota o polskim pochodzeniu) jak i intrygujące "My, bohaterowie..." (Sztokholm rok 1942 oraz fińska Laponia, gdzie Skórzewski "pomagał" (a w rzeczywistości sabotował) esesmanom pozyskać próbki zarazy, znanej w XVIw jako angielskie poty),to przecież trzon zbioru "Traktat o higienie", które obejmują końcowe lata życia dr Skórzewskiego. Pozostałe dwa nie odstają jednak poziomem:
"Przyjaciel człowieka" - postapokaliptyczny świat ze zdziesiątkowaną i skłóconą resztką ludzkości, okupowana przez tureckie hordy mała warszawska enklawa a w niej 2 nastoletnie siostry i znaleziony w zgliszczach inteligentny robot-pies bojowy sprzed 70ciu lat, sprzed śmiertelnej pandemii i świata znanego tylko z książek i opowieści...
"Inne możliwości" - Robert, kolekcjoner-antykwariusz z warszawskiej Woli (prawdopodobnie ten sam, co w "Po drugiej stronie" z Tomu 2),pomaga młodemu rodzeństwu w odnalezieniu rodowych skarbów ukrytych jeszcze przed II wojną w jaskiniach niewielkiej greckiej wyspy...
(Audiobook - czyta Maciej Kowalik)
Zbiór 4 opowiadań, z czego dwa o dr Sórzewskim znalazły się już w Tomie 0 - zarówno świetne "Duchy Poveglii" (eksperymenty chirurgiczne we włoskim zakładzie psychiatrycznym i tragiczna historia 16to letniego Antonio Knota o polskim pochodzeniu) jak i intrygujące "My, bohaterowie..." (Sztokholm rok 1942 oraz fińska Laponia, gdzie Skórzewski "pomagał" (a w rzeczywistości sabotował) esesmanom pozyskać próbki zarazy, znanej w XVIw jako angielskie poty),to przecież trzon zbioru "Traktat o higienie", które obejmują końcowe lata życia dr Skórzewskiego. Pozostałe dwa nie odstają jednak poziomem:
"Przyjaciel człowieka" - postapokaliptyczny świat ze zdziesiątkowaną i skłóconą resztką ludzkości, okupowana przez tureckie hordy mała warszawska enklawa a w niej 2 nastoletnie siostry i znaleziony w zgliszczach inteligentny robot-pies bojowy sprzed 70ciu lat, sprzed śmiertelnej pandemii i świata znanego tylko z książek i opowieści...
"Inne możliwości" - Robert, kolekcjoner-antykwariusz z warszawskiej Woli (prawdopodobnie ten sam, co w "Po drugiej stronie" z Tomu 2),pomaga młodemu rodzeństwu w odnalezieniu rodowych skarbów ukrytych jeszcze przed II wojną w jaskiniach niewielkiej greckiej wyspy...
Displaying 1 - 26 of 26 reviews