چرا روایت در حیات انسانی مهم است؟ اساساً روایت چه هست و چه نیست؟ ربط آن به نوشتن چیست؟ آیا روایت امری است صرفاً خیالی؟ تفکیک میان خیال و واقعیت چگونه ممکن است؟ و سرانجام آنکه روایت چگونه در ما میزید، باورهایمان را میسازد و در تعیین شکل و شیوهی زندگیمان کارگر است؟ اینها پرسشهایی است که نویسنده در این کتاب طرح کرده، آنها را بر مبنای انسجام کتاب و فصلبندی قرار داده و کوشیده است ضمن بررسی آنها برای هر یک پاسخی بیابد. در آغاز در تعریف روایت مؤلف تلاش کرده به تصویری دست یابد برآمده از توصیف؛ حاصل آنکه ذکر مثالها، نقل متن، و بهویژه لحن مبتنی بر گفتوگوی نویسنده، خواننده را قادر به فهمی عینی از موضوع کتاب خواهده نمود که واجد فاصلهای چشمگیر با حد و رسمها و تعریفهای انتزاعی است. وی در فصلی دیگر نشان داده است که ذهن چطور روایت میسازد و چطور میتوان از دانستهها در باب روایت به یک نظریهی ذهن نوتر و مفیدتر دست یافت. تبیین اهمیت انکارناپذیر و بنیادی وایت در حیات انسانی موضوع دو فصل میانی کتاب است؛ چطور روایت هویت فردی و هویت جمی ما را میسازد. و در نهایت روایت چگونه به ما کمک میکند شیوههایی برای زندگی و فکر خود بیابیم. نویسنده از اهمیت جسم یا بدن در روایت غافل نشده است و با اشاره به بیماری و آسیب جسمی، به منزلهی یکی از نابترین سرچشمههای رخ دادن واقعههای غیرمنتظره، در فصلی دیگر به روایت پزشکی پرداخته است. سرانجام در پایان نویسنده میکوشد به شما ایده بدهد که چگونه بیان روایی خودتان را بسازید.
بر خلاف بسیاری از کتابهای فارسی زبان موجود در بازار که از منظر ادبی به روایت و عناصر آن پرداختهاند، نویسنده در این کتاب مخاطب را چندین گام به عقب میبرد و روایت را نه به عنوان ابزاری ادبی که به عنوان یکی از قابلیتهای ذهن انسان مورد کاوش و بررسی قرار میدهد. نثر کتاب روان و ساده است و مخاطب برای فهم محتوا نیاز به آشنایی با نظریات تخصصی ندارد. در مجموع به گمان من از کتابهایی است که خواندنش مفید است.
خوشم اومد و برام مفید بود. طوری هم بود که در مواقع خاص به افراد دیگه معرفی کنم. کتاب در مورد مدلی از ذهن و کارکرد شناختی انسانه که روایت توش نقش مهمی داره. فصل آخر کتاب بیشتر و وسطاش کمتر، یه سری تکنیک و راهکار هم برای ساختن روایتی که بیشتر تو ذهن بمونه، تاثیرگذارتر باشه و حتی منجر به عمل بیشتری هم بشه داره.
از این کتابهاست که بعد از خوندنش به بیشتر بخشهای زندگی و کارتون یه دید جدیدتر و مفیدتر و علمیتر خواهید داشت. گرچه چون یه دید زیربنایی هست، مصداق و پیادهسازی این نگاه به عهده خودتونه. من که خوشم اومد.
یه بررسی از کتاب نوشتم که تو وبلاگم منتشر میکنم.
من چون متخصص حوزه کتاب نیستم، مشکل خاصی هن توش ندیدم. جز یکی دو تا کلمه که نویسنده از خودش درآورده بود. این تفاوت سلیقهش هم در ترجمه عناوین بعضی از سریالها و فیلمها و ترجمه نکردن بعضی دیگه هم برام عجیب بود. یه جاهایی از کتاب هم توضیح موردی رو میداد که تو کتاب اذعان کرده بود هنوز براش تعریف مشخصی نیست یا کسی نمیدونه چی هست((: مثلا «روایت زندگی». و همین باعث میشه کتاب مثل یه کتاب دانشگاهی باشه که مجبوره همه موضوعات رو پوشش بده. وگرنه اگه مجبور نیست، خب چرا در مورد چیزی بنویسه که صرفا نشوندهندهی گیجی یه سری پژوهشگر در مورد تعریف یه موضوعه؟
*فراغت جویی: در دل من یه محبتی به نویسنده کتاب هست که روی نظرم تاثیر میزاره.
درباره فصلهای اول تا هفتم چیزی نمیتوانم بگویم. نه این که چیزی از آنها نفهمیده باشم، ولی مطالب در ذهن من چنان پراکنده است که نمیتوان آنها را دستمایه مرور قرار داد.
در فصل هشتم، «درباره روایت و پزشکی»، چندین نویسنده و تعدادی کتاب و داستان کوتاه با مضامین روایات مرتبط با پزشکی معرفی شده است که احتمالا برای علاقهمندان کتاب سودمند خواهد بود.
فصل نهم، «درباره فنها و ترفندهای یک بیان روایی»، ترفندها و تکنیکهای نویسندگان برای پیشبرد روایت به صورت مختصر معرفی شده است که، به نظر من، مرور آنها برای علاقهمندان به هنر داستاننویسی مفید خواهد بود.