احساس من نسبت به سازمان چریکهای خلق ، آنهایی که می شناختم و جان خودرا از واقعه سیاهکل به بعد ازدست دادند ، حسی پیچیده است که غلبه احساس برمنطق درآن غالب است . ارزش گذاری برکتابهایی ازاین نوع که خاطرات است هم برایم آسان نیست . بسیاری درصحت بخشی ازاطلاعات مطرح شده دراین کتابها تشکیک میکنند. دربهترین حالت میتوانم سه ستاره به این نوشته بدهم که نمیدهم ! زیرانسبت به نویسنده وعملکرد او وهمسرش احساس خوبی ندارم. خواندن این کتاب به دلایل بسیار، حس بدی درمن ایجادکرد.
هر ماجرا و جریانی همیشه دو جنبه داره.یکی از دید افرادی که از بیرون شاهدش بودند و دیگری از دید کسانی که در دل ماجرا قرار داشتند. ماجرا و ماجراهای جریان سازمان مجاهدین چه قبل و چه بعد از فاجعه ۵۷ یکی از این ماجراهای تاریخی است که هنوز هم به نوعی ادامه داره و کاملا به تاریخ نپوسته. نویسنده یکی از مبارزین این جریان ، بخشی از خاطراتش رو از دوران دهه۵۰ این جریان در قالب داستان و یک خانه تیمی برای ما مطرح میکنه. روایت ساده است و مشکلش برای من نداشتن عمق همون داستان هاست.شک ها و تردید های نویسنده به خوبی بروز پیدا نمیکنن ولی یک نکته مهم اینجا در این کتاب بیشتر از نمونه های مشابه به چشم میخوره: همراه کردن مخاطب حتی به صورت سطحی با جنبه انسانی قضیه.اینکه این زنان و مردان آرمانی داشتند و درست یا غلط روش مسلحانه رو برای پیگیری هدف انتخاب کردن در درجه دوم اهمیت قرار میگیره.اونها در وهله اول یک انسان بودند که نمیخواستند به پذیرفتن ظلم طبقه حاکم تن بدن ولی از بخت بد تنها راه های موجود برای مبارزه یکی از دیگری مضخرف تر بود .یا باید چریک میشدند و پیرو سازمانی ایدئولوژیک زده یا باید دنباله رو طرفداران خمینی و مذهبیون. راه های دیگه عملا اونقدر بی بو و بی خاصیت بود که حرف زدن ازش هم دردی رو از شوق جوانان مبارز اون دهه درمان نمیکرد. گاهی فکر میکنم چه بخت بدی داشت این منطقه که اوج آگاهی سازیش مصادف شده بود با حاکمیت نگاه کمونیستی و چپ .هر جریانی هم برای مبارزه تکه یا تکه هایی از اون جریان رو برای خود میکرد و با ادغام با تفکرات خودش مشی و روش خودش رو ابداع. مادی نمره بیست در این بل بشوی ایدئولوژیک سعی میکنه تا آخر دست از نگاه انسانیش به ماجرا ورنداره و تقریبا هم موفق میشه.
اول بگم کتاب در خارج از ایران چاپ و منتشر شده .داستان کتاب شش ماه از زندگی خانم سطوت است. خانم سطوت دهه پنجاه به سازمان فدائیان خلق میره و بعد از یه مدت کوتاه زندگی مخفی خودش را شروع می کنه. حجم عمده کتاب به ابعاد روزمره زندگی مخفی چریک ها پرداخته و خبری از تحلیل های فلسفی و نظری نیست. اینکه چریک های چه جوری غذا می خوردند، ، با دیگران معاشرت می کردند و اصلا تو اون اتاق های کوچک تیمی قرار بود چی کار کنند. نقطه قوت کتاب استفاده از زبان و اصلاحاتی است که چریک ها استفاده می کردند . مثلا توجیه خانه، چشم بسته، رفیق ولی خبری از گره های داستانی و جذاب در کتاب نیست
به خاطر شما بچه کارمند زاده ها بود که زحمات رفقای کبیری چون بیژن و احمدزاده و بخصوص حمید اشرف به باد فنا رفت و لات و اومپن ها امثال رفیق دوست ها انقلاب را قبضه و کشور را به این فلاکت انداختند تو همسر متقلب و فرخ جون مشغول همان بیزنس باشید سنگ