Wyspa jest inna, niedostępna, oddzielna, często odległa. Życie na wyspie toczy się własnym rytmem. Ale czym jest wyspa? Czy zawsze jest otoczona wodą? Czy wyspa może się znajdować na lądzie? Zebraliśmy dla Was zbiór reportaży o wyspach – ciekawych, tajemniczych, dalekich, ale i tych duchowych. Od Madagaskaru do… Czech. Wszystkie one były publikowane w „Kontynentach” w latach 2012-2018. A kryterium ich doboru? Proste, jak to w „Kontynentach”: liczy się opowieść. Zatem: Tu opowiada się o wyspach.
Dziennikarz i publicysta. Obecnie jest redaktorem w „Newsweek Polska”, wcześniej był zastępcą redaktora naczelnego dodatku „Plus Minus” „Rzeczpospolitej”, w latach 1997–2000 pracował w dziale kultury „Gazety Wyborczej”, a w latach 2001–2004 w dziale społecznym „Newsweek Polska”, w którym specjalizował się w tematyce religijnej; był też zastępcą redaktora naczelnego tygodnika „Ozon”. Publikował m.in. w „Tygodniku Powszechnym”, „Więzi”, „Machinie”, „Kulturze Popularnej”. Współpracuje z radiem Pin i Vox FM, w 2006 roku prowadził w TVP 1 program Po prostu pytam. W 2004 roku otrzymał nominację do Nagrody Dziennikarskiej „Ślad” im. bp. Jana Chrapka „za stworzenie unikalnej na polskim rynku formuły pisania o sprawach religijnych w masowym piśmie świeckim”. Nominację kapituła uzasadniała tym, że jego teksty opierają się na założeniu, iż pisanie o Kościele może być czymś więcej niż tylko analizą kolejnych medialnych czy obyczajowych skandali, z drugiej strony zaś nie musi nawiązywać do poetyki „specjalistycznej” prasy katolickiej. Hołownia szuka w Kościele „ciekawej normalności”, nowych trendów wśród wiernych, księży, którzy próbują się dostosować do praw „wolnego rynku idei”, podejmują ważną ze społecznego punktu widzenia działalność. W 2004 roku ukazała się jego książka Kościół dla średniozaawansowanych. W roku 2006 ponownie otrzymał nominację do nagrody „Ślad” za „głęboką znajomość tematyki religijnej w połączeniu z doskonałą orientacją w świecie współczesnej kultury: otwartą na nowe prądy umysłowe i wrażliwość młodego pokolenia, a także za stworzenie nowatorskiej na polskim gruncie formuły pisania o sprawach religijnych”.
Książka stanowiąca zbiór reportaży ukazujących się cyklicznie w piśmie Kontynenty. Jest trochę tak, że większość tych nazwisk nic mi nie mówi, ale są to zwykle podróżnicy więc nie jest to typ powszechnie znanego celebryty. Jednakże już po lekturze widać kto pracuje "w biznesie pisarskim" w sensie jest np dziennikarzem bo to się po prostu czuje czytając. Często występuje tutaj zestawienie podróżnik - który pisać nie umie i podróżujący dziennikarz - potrafiący pisać i różnica w odbiorze jest kolosalna. Tematem tego zbioru są wyspy i też może nie każda wyspa jest równie ciekawa a może po prostu autorzy mieli bardziej lub mniej fascynujące historie do przekazania. Niektóre są bowiem tak nudne, że chce się je szybko skończyć a niektóre tak ciekawe, że chciałoby się widzieć z nich całą książkę. Moimi faworytami są opowieść o maoryskim tatuażu i Cyprze. Pojawiają się też całkiem nowe, nieznane mi postacie, których życiorysy dzięki tej książce poznałem i które postaram się zgłębić.