เธออยู่ร้อยปี ฉันอยู่เก้าสิบเก้าปี (お前百まで私九十九まで) เล่ม 1

เธออยู่ร้อยปี ฉันอยู่เก้าสิบเก้าปี #1

by Senorita-P

-- เธออยู่ร้อยปี ฉันอยู่เก้าสิบเก้าปี --
(お前百まで私九十九まで)
-------------------------------------------------
เรื่องย่อ
เพราะอยากพัฒนาความสามารถของตัวเอง
อุเอฮาระ มิจิรุ นักเขียนนิยายโรแมนติกผู้มองโลกในแง่ดีจึงตัดสินใจเข้าหา "มาซามุเนะ จิอากิ" นักเขียนนิยายสืบสวนผู้มองทุกอย่างเป็นวัตถุดิบสำหรับฉากฆาตกรรมของเขา
ทว่าเพียงร่วมงานกันได้ไม่กี่วันเธอก็สัมผัสได้ว่าอนาคตช่างมืดมน จะอยู่รอดกันได้อย่างไร ทั้งนิสัยแปลกประหลาด ไหนจะเซนส์ในการทรีตผู้หญิงสุดห่วย มีอย่างที่ไหนมาเรียกเธอไปช่วยทดลองขนศพตอนสามทุ่ม!?
.
“ไม่พอใจเหรอครับ” จิอากิถาม “ไม่พอใจก็แนะนำมาสิครับ”
“อะไรคะ?”
“เรื่องโรแมนติกที่ว่าน่ะ บอกมาสิครับต้องทำยังไง คุณเป็นนักเขียนนิยายรักนี่”

333 pages, Paperback

First published May 1, 2019

Reviews

[Ning · Rating 5 out of 5]

เป็น โรแมนติก-คอมเมดี้ ที่ลงตัวมากๆ
หน้านึงหัวเราะ อีกหน้าก็จิกหมอน สลับกันไปอย่างลงตัวดี

เนื้อเรื่องเรียบง่าย ไม่ได้มีอะไรมาก เน้นที่ความแปลกของพระเอก และความโก๊ะของนางเอก

มีแทรกแนวความคิดของนักเขียน(ในฝัน) เล็กน้อย ซึ่งชอบมาก อยากให้นักเขียนทุกคนทำได้แบบนี้จริงๆ

สรุปเล่ม1 พล็อตไม่เยอะ ไม่ต้องคิดเยอะ เน้นขำ เน้นฟินกันไป สนุก ชอบมากๆๆ ค่ะ

[Clairdenoon · Rating 5 out of 5]

#เธออยู่ร้อยปีฉันอยู่เก้าสิบเก้าปีเล่ม1
#senorita-p
#เล่มแรกของปี2020
#นิยายคนดีศรีปีใหม่🎉

1.ถ้าคุณเป็นคนหนึ่ง(เช่นเรา🙋‍♀️😆)ที่ในปี2019 อ่านอะไรต่อมิอะไรมาอย่างโชกโชน โหด หื่น เสื่อม กาก ดราม่า หน่วง หนึบ  หมกมุ่นงุ่นง่านอยู่ในดงอีโรติก18+ เถื่อนๆ ดิบๆดาร์กๆ จิตๆ บิดไส้ ใจดำ กระทำชำเรา ต่ำตม โสมม ระบมหัวใจ ฯลฯ
นี่คือนิยายที่จะมาช่วยดีทอกซ์จิตใจตับไตด่างๆดำๆให้กลับมาขาวใส ไวท์เทนนิ่ง  วิ้งๆ ไบรท์ๆ ไร้มลภาวะ จิตใจผ่องแผ้วปราศจากคาวโลกีย์ รับปีใหม่ !!! ราวกับได้กลับไปเป็นรีดเด้อสาวน้อยโลกสดใสที่เพิ่งเดบิวด์เข้าสู่วงการนิยายกันเลยทีเดียว🤣
 เนื้อหาสบายๆไร้ดราม่า มีแต่อะไรๆที่ชวนให้ยิ้มได้ง่ายๆ ขำขันเฮฮาบันเทิงใจไปกับจังหวะซิทคอม มุกน่ารัคคึ~ ฟีลกู้ด ไม่มีNC เด็กอ่านได้ ผู้ใหญ่อ่านดี เพลินไปกับเรื่องราวดีๆ เรื่อยๆ เรียบๆ ค่อยเป็นค่อยไป เหมือนไม่มีอะไรแต่ก็มี อะไรๆที่ชวนให้ ขวยเขิน ระคนเอ็นดู ให้ฟีลแบบญี่ปุ๊นญี่ปุ่น ราวกับยกญี่ปุ่นมาไว้ตรงหน้าเลย ~ไฮ้!

2. เนื่องจากเคยอ่านงานของไรท์มาบ้าง ที่เคยอ่านมานั้น ไม่นางเอกก็พระเอกที่จะต้องมีความแปลกแหวกคูลยูนีคไม่ซ้ำใคร....ซึ่งดาวเด่นของเรื่องนี้ก็คือ....ท่านจิอากิ พระเอกเรื่องนี้นี่เองงงง!!!!
--มาซามูเนะ จิอากิ--
-นักเขียนนิยายสืบสวนที่เคยเป็นนศพ.มาก่อนแป๊บนึงแล้วจึงไปเรียนเมืองนอก
-ชายหน้าตาดีไอคิวสูงผู้มีหุ่นยัดนุ่นเก็บไว้ในบ้าน😅
-บุรุษผู้มาพร้อมคำพูดสุภาพ(ครับทุกคำ😆) เหมือนไม่มีอะไร เหมือนใสๆ ซื่อๆทื่อๆตรงๆแต่ที่ไหนได้..มีพลังทำลายล้างสูงมากกกกก🌋คนฟังเหวอ เอ๋อแdก😆
-หนุ่มอึนๆซึนๆมึนๆที่อบอุ่น ละมุนและดีต่อใจ??😅
-นิสัยกวนประสาทมากกกกกกถึงมากที่สุด😆 เหมือนตบหัวแล้วลูบหลังก็เหมือน เหมือนจะโรแมนติกก็คล้ายๆ เหมือนจะร้ายก็ไม่เชิง🤣
-ล้ำเกินกว่าที่คนธรรมดาจะคิดได้ คาดเดาลำบาก บรรยายอัตลักษณ์ได้ยาก แต่ทำให้ฮาได้ตลอด🤣🤣
-พจนานุกรมเนียนๆฉบับท่านจิอากิวันนี้ขอเสนอคำว่า "ยืนบัง"(กริยา) แปลว่า "กอด" 👍🏻👍🏻🤣🤣

3. --อุเอฮาระ มิจิรุ---นางเอกเรื่องนี้
- สวย ใส ซื่อ น่ารัก โก๊ะกัง 
-ชอบสีขาว มีความจำดี เป็นนักเขียนนิยายโรแมนติกที่อดีตเคยเป็นทนาย ,เวลาเลิ่กลั่กชอบอ่านประมวลกฎหมายซ้ำมาซ้ำไปเพื่อให้ใจสงบ🤣
-เป็นนางเอกที่หงายเงิบ ไปไม่เป็นตลอด เมื่อเจอดาเมจที่รุนแรงของพระเอก🤣🤣
-เป็นนางเอกที่จะสงสาร ,จะอิจฉา, จะเอาใจช่วย, จะกด555555555 หรือจะกดถถถถถถถถถถถถให้นี่เลือกไม่ถูกเลย🤣
-อยากให้มิจิรุ มีซีนถือไพ่เหนือกว่า ท่านจิอากิบ้าง  แต่...ยังไม่มีเลย แพ้ตลอดดด🤣🤣

4.โดยรวมคืออ่านแล้วรู้สึกดีค่ะ👍🏻👍🏻
พระเอก-นางเอกเคมีลงตัวแบบเรื่อยๆเพลินๆค่อยเป็นค่อยไป อ่านแล้ว ขำๆยิ้มๆ
ถ้าตามความถูกจริตจริงๆให้4ดาว/แต่หยวนๆเป็น5~🤣

//////////
 

1เรื่อง1ข้อคิด~🤔
"ความสนุกไม่ใช่สิ่งเดียวที่จะดึงคนอ่านไว้ได้ ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์แบบไหน สุข เศร้า ตื่นเต้น หรือกลัวหากทำให้อยากพลิกหน้าต่อไปเรื่อยๆไปถึงตอนจบเร็วๆแค่นั้นก็พอแล้ว"

ไปต่อเล่ม2!!🏃‍♀️

[M · Rating 5 out of 5]

ชอบมากกก
เรื่องนี้น่ารัก มีความละมุน ลงตัว ตลก รอมคอมดีมากก

เรื่องราวของ อุเอฮาระ มิจิรุ น้องสาวของ อุเอฮาระ มินาโตะ พระเอกจากเรื่อง ไม่พบหนึ่งวัน เหมือนหนึ่งร้อยปี

พี่น้องคู่นี้ก็คือมีความสมพงศ์กับคนประหลาดสินะ ฮ่าๆ
มิจิรุ สาวน้อยที่จบกฎหมาย แต่ใจเป็นนักเขียน เพิ่งจะเข้าวงการมาไม่นาน ก็ประสบปัญหาว่าตัวเองยังมีประสบการณ์ไม่มากพอ แล้วชะตาฟ้าลิขิต ให้มาเจอกับ มาซามุเนะ จิอากิ นามปากกา อิจิโนะยูกิ (ที่ยูกะแฟนพี่ชายมิจิรุเป็นแฟนคลับ) นักเขียนนิยายสืบสวนมากความสามารถ อัจฉริยะ!! มิจิรุก็ตั้งใจจะเรียนรู้กับอีตาพ่อนักเขียนหนุ่มหล่อคนนี้ แต่สถานการณ์หลายๆ อย่าง ช่างทำให้กระอักกระอ่วนเหลือเกิน เรื่องราวก็เริ่มต้นแบบนี้

นางเอก เป็นคาแรกเตอร์สาวเก่งนะ นางจบกฎหมายมา นางมีดีแหละ แต่ตอนต้นเรื่องไม่ได้เน้นมาก เน้นไปทางว่า เออ ยังมีประสบการณ์งานเขียนน้อย ต้องเพิ่มพูนศักยภาพ โอกาสที่เข้ามาทำให้นางเอกก็ตัดสินใจตะลุยไปขอคำแนะนำจากพระเอก

พระเอก...เป็นคนแปลกและน่าหมั่นไส้ คาแรกเตอร์คือน้องๆ ของ ป๋อจิ้นเหยียน จาก คดีร้าย... สุภาพบุรุษอันตราย จริงๆ นะ!!! คือนี่อ่านแล้วก็แบบ นี่คือพี่ป๋อสายซอฟท์ ขนาดซอฟท์แล้ววว 55555
พระเอกเป็นคนจู้จี้ ช่างสังเกต แล้วก็ไม่ค่อยใส่ใจความรู้สึกอะไรมาก ตั้งใจทำงานสุดๆ แล้วก็เป็นคนหลงตัวเอง!! ความพูดจาตรงๆ เน้น fact ล้วนๆ ทำให้นางเอกจุกพูดไม่ออกไปหลายครั้ง

สิ่งที่สนุกคือได้ตามดูพัฒนาการในความสัมพันธ์ของสองคนนี้ เราก็จะค่อยๆ เห็นว่า เนี่ย พระเอกเริ่มสนใจนางเอกแล้วมั้ยนะ หรือแกแค่ทำตัวตามคาแรกเตอร์ ความน่ารักในความยอมตามใจนางเอก คอยดูแลนางเอกแบบงงๆ ความค่อยๆ เปิดตัวเองหานางเอก ความเรียกร้องแบบเนียนๆ มาทำกับข้าวให้หน่อยงี้ กรี๊ดดด น่ารักกก
แล้วยังการยัดเยียดความอยากทำดีด้วยใส่หัวนางเอก กลายเป็นว่านางเอกเรียกร้อง ตัวเองเลยต้อง จำใจ ทำให้!!! อีบร้าาาาา
เยอะมาก ในส่วนของพระเอกช่วงกำลังจะรู้ใจตัวเอง!!! ตลกกกก พูดจาเหมือนไม่จีบ แต่พลังทำลายล้างสูงมากกกกก

ในขณะเดียวกัน ก็เห็นความสามารถของนางเอกว่าจริงๆ แล้วนางเป็นคนมีของนะ โก๊ะบ้างอะไรบ้าง แต่นางไม่โง่ไม่อ่อนด้อย ตัวนางก็เริ่มจะมีความรู้สึกให้พระเอกแล้วแหละ แต่ยังไม่รู้ตัวมากเท่าไหร่


อ่านไปก็อมยิ้มไป มองบนหมั่นไส้พระเอกไปด้วย

[Patrawan Dear]

#เธออยู่ร้อยปีฉันอยู่เก้าสิบเก้าปี / Senorita-P (เล่ม 1/2)

ชื่อเรื่องแปลกชวนอ่านค่ะ แม้อ่านจบเล่มแรกแล้วจะยังไม่เข้าใจที่มาและความหมาย แต่เนื้อเรื่องน่ารักมากมาย เป็นแนวโรแมนติกคอมเมดี้ที่ต้องอ่านไปอมยิ้ม��อ็นดูพระเอกนางเอกไป

จัดว่าเป็นนิยายรักเบา ๆ ซึ่งให้อารมณ์โมโนโทนแต่อ่านติดหนึบใช้ได้เลยค่ะ :)

[bubblemustard · Rating 5 out of 5]

หัวใจกระชุ่มกระชวยมากๆ น่ารักมากๆ แล้วก็เขินมากกกกกๆ 💗💗💗

ได้ยินเสียงลือเสียงเล่าอ้างมานานแล้วว่าดี เคยอ่านตัวอย่างมาก็นานแล้วแต่ไม่ได้ซื้อต่อเพราะคิดว่าอยากซื้อเป็นเล่ม แต่พอดีเห็นใน meb ลดราคาครึ่งนึงก็เลยกดซื้อเลย 5555555555 แล้วก็ดีสมคำร่ำลือจริงๆ

พูดตรงๆ ก็คือเป็นนิยายรักที่ไม่มีอะไรแปลกใหม่เลย พล็อตธรรมดามาก แต่คนเขียนเก่ง ดึงความธรรมดาให้พิเศษจนเราอยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ แล้วคืออมยิ้มตลอดเล่มเลย คนเขียนดีไซน์ซีนเก่งอะ หลายซีนคือเคยเห็นผ่านตามาจากหนังสือเล่มอื่นๆหรือหนังหรือซีรีส์ แต่ดีเทลคือแบบ อ๊อยยยยยย กรี๊ด ใต้ความธรรมดาคือไม่มีอะไรธรรมดาเลยจริงๆ

และเราชอบคาแรคเตอร์พระเอก แปลก มึน ซึน ความพูดลงท้ายด้วยครับทุกคำ มันทั้งกวนประสาท ทั้งชวนเขิน นี่ชอบพระเอกแบบนี้มากๆๆๆ เลย ;-; อย่างที่บอกนักเขียนดีไซน์ซีนเก่ง ไม่หวือหวา แต่อมยิ้มตลอด อีกอย่างคือข้อมูลแน่นมาก เซ็ตติ้งเป็นประเทศญี่ปุ่น ตัวละครญี่ปุ่น มีสถานที่ท่องเที่ยว มีเทศกาล มีวัฒนธรรมญี่ปุ่นแน่นมาก แต่อ่านแล้วรู้สึกไม่ได้ยัดเยียด ไม่แปลกใจเลยทำไมคะแนนรีวิวถึงดีแบบนี้ ว่าแล้วก็พุ่งตัวไปอ่านเล่มสองต่อก่อน

ป.ล. ชอบชื่อเรื่องมาก มีความดึงดูด แต่เล่มนี้ยังไม่รู้ที่มาของชื่อเรื่องนะ

[Pollarin · Rating 5 out of 5]

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองที่อ่านของนักเขียนคนนี้~ แน่นอนว่าจนถึงตอนนี้ซาโฮะที่ซื้อมาดองไว้ตั้งนานแล้วก็ยังไม่ได้อ่าน55555 ตั้งแต่ตอนเขียนรีวิวทัตซึโยชิไปก็...(เปิดดูแปบ) ประมาณปีนึงเลยเนอะ แต่ซาโฮะซื้อมาก่อนนั้นอีก555

พูดถึงตัวละครกันก่อน

เล่มทัตซึโยชิชอบนางเอกเป็นพิเศษ ส่วนเล่มนี้...พระเอกเป็นพิเศษล่ะ //

เรื่องนี้ต้องบอกว่ามีความพิเศษกว่าอีกสองเรื่องที่ซื้อมาก่อนนิดหน่อย เพราะ หนึ่งเลย เราเห็นมาตั้งแต่นักเขียนโพสต์ชื่อเรื่องแรกๆ ทำนองว่าชอบประโยคนี้เป็นพิเศษจนอยากเอามาแต่งนิยาย เราที่ตามเพจก็เห็นเข้าแล้วก็ประทับใจในประโยคนี้มากๆ เหมือนกัน บวกกับสอง พระนางเป็นนักเขียน ซึ่งเป็นอาชีพในฝัน(ที่เทไปแล้ว)ของเราเองงงง ดังนั้นก็เลยรอคอยเล่มนี้มากเป็นพิเศษ <3

เริ่มเรื่องด้วยการเจอกันของพระนางที่แสนจะพิลึกกึกกือเพราะนั่งคุยด้วยคนละเรื่องเดียวกันอยู่ตั้งนานสองนาน555555555 เป็นการเปิดตัวที่สวยงามพอๆ กับฉากขายหน้าต่อๆ มา และต่อๆ มา

ตั้งแต่บุกเข้าบ้านของพระเอกเพราะคิดว่าเขาฆ่าตัวตาย แต่ไปถึงก็คิดว่าเป็นฆาตกรอีก สุดท้ายถึงขั้นตำรวจบุกมาที่บ้าน...อ่า อับอายแทนจริงๆ55555555 นางเอกช่างมีจิตใจแข็งแกร่ง กล้าย้ายเข้ามาเป็นเพื่อนบ้านของคนคนนี้จริงๆ ด้วย5555555555

ช่วงต้นๆ มีแต่ฉากขายหน้าของนางเอก อ่านไปน้ำตาไหลไป(ขำ) ไม่รู้ทำไมดวงซวยขนาดนี้

“...คุณจะให้ฉันโกรธแค้นตุ๊กตายัดนุ่นเหรอคะ”

เรื่องที่ว่าถูกเรียกให้ไปช่วยขนศพตอนกลางคืนนั้นถือว่าเบาไปเลยเมื่อเทียบกับเรื่องต่อๆ มา อย่างเรื่องที่นึกว่าพระเอกให้หนังสือฟรี...ไปหาที่ร้านหนังสือเองเพื่อพบว่าพระเอกรู้อยู่ก่อนแล้ว แถมใจดีบอกเจ้าของร้านให้จัดตามรายการให้ด้วย TT///////TT อ่านไปก็ขายหน้าแทนนางเอกไป ชีวิตนางเอกนิยายรักทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยคะ555555555 แล้วปกตินักเขียนเค้าไม่ได้แลกหนังสือให้เพื่อนนักเขียนด้วยกันฟรีๆ หรอกเหรอ! อายหนักกว่าเดิมเพราะเหมือนโดนคุณนักเขียนใหญ่หัวเราะเยาะไปด้วยเลย แง55555

“เขาบอกว่าคุณเป็นแฟนคลับที่พยายามปฏิเสธว่าตัวเองไม่ได้เป็นครับ”

โคตร มั่น หน้า5555555555555555555


แถมนักเขียนนิยายโลกสวยต้องมาซังกะตายเพราะอ่านนิยายแล้วรู้สึกว่าโลกช่างโหดร้ายเอย โดนใช้งานเป็นผู้ช่วยเอย ต้องปรินท์เอกสารไปยืนยันว่าแต่งตัวเป็นบอนนี่กับไคลด์เอย... น่าสงสารจริงๆ55555555

จะว่าไปตอนที่ไปสวนสนุกกันแล้วเจอกับคนอ่านหนังสือของพระเอกก็เป็นอีกตอนที่ชอบเหมือนกัน

“ไม่สนุกเหรอ”
“ไม่สนุกครับ”
“ตรงไหนไม่สนุก”

...คุณนักเขียนใหญ่คะ ทำไมทำตัวเป็นเด็กแบบนี้55555555 แค่ไม่ชอบนิยายที่ตัวเองเขียนก็กลายเป็นรสนิยมแย่ไปแล้วเรอะ555555

แล้วอะไรคือ “คุณเป็นแฟนคลับผมนี่ เจอแอนตี้แฟนจะไม่ปกป้องกันหน่อยเหรอ” (...แจกจุด)

บวกกับ “สอบได้ที่เท่าไหร่ของคณะไม่รู้...แต่คนของฉันท่องจำประมวลกฎหมายได้ทั้งเล่ม” ...นี่ขิงอะไรคะ! ขิงอะไร!! แข่งกับเด็กที่ไม่ชอบอ่านนิยายตัวเองต้องขนาดนี้มั้ย55555555555


หลังจากนั้นก็เป็นทริปออนเซ็น...ที่แสนจะขายหน้าอีกแล้ว55555555555 ทำไมนางเอกของเราไม่มีโมเมนต์สวยๆ กับเค้าบ้างเลย รู้กันไปหมดแล้วว่าไปลืมชั้นในไว้ที่ห้องผู้ชาย ฮือออออออออออ แล้วอะไรคือต้องเข้าไปวัดเส้นผมตุ๊กตาโอคิคุด้วย....แค่อ่านก็จะร้องไห้แทนแล้วอะ พระเอกบ้าอะไร้! /น้ำตาไหลพราก

ส่วนที่อุตส่าห์มาอยู่เป็นเพื่อนตอนกลางคืนนั้น...งึม...ก็ ก็ใจดีอยู่หรอก และยิ่งดีขึ้นไปอีกตอนเตะไอ้ดาราชีกอนั่นออกจากละครไปซะ วะฮะฮ่า น่ารักที่สุดตอนบอกว่าไม่อยากร่วมงานกับคนที่ทำตัวรุ่มร่ามใส่นางเอก >< มีบทที่สมเป็นพระเอกกับเขาขึ้นมาแล้วนะจิอากิซัง!

แล้วก็...อย่างที่บอกไปก่อนหน้าว่าเรื่องก่อนชอบนางเอก...โยชิโกะ ตำรวจสาวมั่นผู้แสนเก่งกาจในการจีบหนุ่มกินพืชมาก เทียบกับมิจิรุที่ค่อนข้างเรียบง่ายกว่าแล้ว...ก็นะ ตอนอ่านๆ ไปเลยมีความคิดว่าถ้าสลับคู่กันไปอาจจะสนุกก็ได้ (?) แต่แล้วก่อนจะจินตนาการไปไกลกว่านั้นก็โดนจิอากิซังโต้กลับด้วย..

“แต่งงาน...กับคุณน่ะเหรอ? ไม่ดีกว่าครับ”

“คนที่มีความมั่นใจสูงน่ะ มีแค่ผมฝ่ายเดียวก็พอแล้วครับ”

...บอกตรงๆ ว่าอ่านจบปุ๊บถึงกับต้องวางหนังสือแล้วซบหน้าลงกับฝ่ามือเหมือนนางเอกเป๊ะๆ

แล้วยิ่งตอนแป้งโซบะติดหน้านางเอกเอย หาว่าทอดสะพานเอย วงจรสั้นกว่าอะไรนั่นอีก!?! ว้อยยยยยยย แล้วไอ้ “ครับ ครับ ผมเข้าผิดเองครับ” นั่นมันอะไรกันคะหแมดวหกอ้หฟนร่ ถ้าไม่หล่อขนาดนี้จะผลักลงถนนแล้วนะ นอกจากคำว่ามั่นหน้าก็ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว

แล้วทั้งๆ ที่เป็นแบบนั้นแต่ตอนซักไซ้นางเอกเรื่องทำไมมาสายนั่นก็...น่ารักกกก เหมือนอยู่ๆ ‘อาจารย์’ ก็กลายมาเป็นเด็กนักเรียนเลย555 โดนอบรมเรื่องมารยาทการฟังการพูด...แต่พอฟังข้อแก้ตัวของเจ้าตัวแล้วก็รู้สึกเหมือนนางเอกเลยค่ะ ฮือ จากที่คิดว่าโดนดูถูกด้วยคำว่า ‘ความพยายาม’ นั่น ทำไมอยู่ๆ กลายเป็นคำชมไปได้ล่ะหา? นี่มันสกิลการเอาตัวรอดประเภทไหนกัน จะร้องไห้แล้ว

แล้วเรื่องที่ให้นางเอกแสดงบทเหมือนเมื่อวานนั่นก็อีก มันอะไรกันนะผู้ชายคนนี้…

“ก็ครีมที่เลอะปากคุณอยู่ ไม่ได้ตั้งใจทำเหรอคะ”
“ทำไมจะต้องตั้งใจทำด้วยครับ”
“ฉันก็อยากรู้เหมือนกันค่ะ”
“นอกบทแล้วครับ”

555555555555555555555555555555555555 /ทุบโต๊ะอย่างบ้าคลั่ง

“ค่ะ ค่ะ ก็อยากให้ฉันสนใจไงคะ”
���ครับ อยากให้สนใจครับ”
“เอ๊ะ?”

ส่วนอันนี้...แค่ทวนคำพูดจริงๆ หรือเปล่านะ~


แล้วก็ตอนที่ขอคบเป็นแฟน...อืม นั่นน่ะเรียกว่า ‘ขอ’ หรือเปล่านะ “คุณเก็บไปคิดดูละกัน” มันคืออะไรเหรอ TT_TT ความโรแมนติกกลายเป็นอะไรไปแล้วคะะ


“ละสายตาไม่ทันไรคุณก็คิดจะแย่งแหล่งข้อมูลของผมแล้วเหรอครับ ทำไมเป็นคนแบบนี้ล่ะอุเอฮาระซัง”
“ฉันต้องขออนุญาตคุณด้วยเหรอคะ”
“���้องสิครับ ผมเจอก่อน ผมไม่ชอบให้ใครมาแย่ง” <<< อันนี้หมายถึงใครกันแน่นะคะ อุอิ


แล้วตอนชวนไปดูหนังนั่น...มั่นหน้าอีกแล้ว ถ้าเจอแบบนี้ในชีวิตจริงจะรู้สึกยังไงกันนะ เขินหรือขำก่อนดี ฮือ ทำหน้าไม่ถูก รู้แต่ตอนอ่านประทับใจในความไหลลื่นนั่นมาก555555555


“เร็วครับ ไฟจะเปลี่ยนเป็นสีเขียวแล้วนะ”
“ฉันไม่...”
“ไฟเขียวแล้วนะครับ”
“ฉัน...”
“ไฟจะกลับไปเป็นสีแดงอีกรอบแล้วนะครับ”
^^^^^^^^^^
น่ารักกกกกก นี่คือคนเดียวกันกับคนปาก...แฮ่ม คนตอนแรกๆ จริงเหรอ ><



“ไม่พอใจเหรอครับ ไม่พอใจก็แนะนำสิครับ”
“แนะนำอะไรคะ”
“แนะนำเรื่องโรแมนติกที่ว่าน่ะ คุณเป็นนักเขียนนิยายรักนี่”
^^^^^^
อันนี้...แง นี่คือฉากที่อยู่ในปกหลัง เป็นอีกส่วนหนึ่งที่ทำให้อยากอ่านเรื่องนี้ม้ากมาก เพราะเขินมาก5555 และตั้งแต่เริ่มเปิดหน้าแรกก็เฝ้ารอมาตลอด ทำไมพอถึงเวลาจริงๆ แล้วถูกเปลี่ยนล่ะ ชอบที่อยู่ปกหลังมากกว่าง่ะ :<


ตอนที่เขินพระเอกนั้นมีเยอะแยะเต็มไปหมด นี่ยกมาหมดแล้วมั้ง555555555555 เปิดจนเหนื่อย แต่พอเริ่มแล้วก็อยากเขียนไปให้หมดเลย ฮือ เขินจนมือหงิกแล้วยังต้องมาพิมพ์จนมือหงิกอีกเหรอ เล่มหน้าจะไหวมั้ยนะ มีฉากเขินเยอะกว่านี้อีกหรือเปล่า TTvTT

ข้างบนนั่นคือส่วนที่หวีดมาโดยตลอด ก็ว่าเยอะแล้วใช่มั้ย แต่ทุกอันข้างบนนั้นรวมกันแล้วยังไม่เท่าฉากนี้เลย...

“ใจเย็นสิครับ มีสมาธิหน่อย จะแตะ 120 แล้วนะ”

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด T////////////T

เป็นอะไรที่ดูเล็กน้อยมากแต่เขินมากของมากที่สุด เหตุผลก็คือ...เวลาเราเขิน ไม่ว่าจะเพราะคนในหนังสือหรือคนในชีวิตจริง หัวใจเราจะเต้นรัวมากกกก ดังตุบๆ จนกลัวคนอื่นได้ยินเลยล่ะ แล้วเวลาอ่านนิยายนี่ก็เป็นเรื่องปกติที่เอาตัวเองไปแทนนางเอกอยู่แล้ว แค่คิดว่าอยู่ในสถานการณ์ที่หัวใจเต้นดังมากแล้วคนที่ทำให้เป็นแบบนั้นมาพูดใส่แบบนี้... TT///////////////TT อับอายตายสนิท

หกดวนกห่เยิ้พบพยาอฟ่แรฟบยล

(ขอเวลานอก)

อะแฮ่ม ก็เอาเป็นว่าชอบพระเอกมาก นางเอกนั้น...ยังไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่ มีตอนที่น่ารักอยู่นิดหน่อย จดไว้แล้วแต่ยังไม่พูดถึงละกัน เพราะเทียบกับคน(ประหลาด)พิเศษแบบพระเอกแล้วดูธรรมดาไปเลย เล่มหน้าถ้าพิเศษกว่านี้บ้างก็ดี55

แต่ตัวละครที่ชอบเป็นพิเศษก็โผล่มาแล้วล่ะ~ ฮารุกะซังนั่นเองงงง ชอบที่เป็นรุ่นพี่ เป็นโค้ช(?) ความรักให้มิจิรุ โดยเฉพาะตอนนางลังเลเรื่องจะตอบตกลงคบกับพระเอกดีมั้ยนี่แบบ...

“ถ้าพูดถึงขนาดนั้นก็คบกันไปเลยสิ”
“แต่เขาอาจจะไม่ได้ชอบฉันนี่คะ”
“ไม่ชอบแล้วเขาจะมาขอคบทำไม”
“เขามองว่ามันเป็นวิธีแก้ปัญหาข่าวลือในช่วงนี้ต่างหาก”
>>> “แบบนั้นก็ยิ่งดีสิ มองยังไงมิจิรุก็ได้กำไรทุกทางไม่ใช่เหรอ”
“...เกิดวันหลังเขานึกเสียใจขึ้นมาล่ะคะ”
>>> “ก็เรื่องของเขา เขาเป็นคนเสนอมาเองนี่”

“เขาบอกว่าเขาคิดเรื่องมิจิรุจนนอนไม่ค่อยหลับไม่ใช่เหรอ”
“ประโยคแบบนั้นมันก็แปลได้หลายความหมาย...”
>>> “งั้นก็แปลเข้าข้างตัวเองซะสิ”
“แบบนั้นมันขาดความระมัดระวังไปหน่อยมั้ยคะ”
>>> “งั้นคบไปก่อนแล้วทำให้เขาชอบสิ”

>>> “คบกันซะ แล้วทำให้เขาชอบเธอจนถอนตัวไม่ขึ้น”
“แล้วหลังจากนั้นล่ะคะ”
>>…? “บอกให้เขาส่งต้นฉบับมาเซ็นสัญญากับสำนักพิมพ์เราเยอะๆ”

คือแบบ คุณพี่คะะะะ55555555 ชอบมุมมองที่มีต่อการตอบตกลงนี่มากเลยอะ เว้นอันสุดท้ายไว้นิดนึงนะ555555555 รู้สึกว่าเป็นมุมมองที่น่าสนใจดี คนที่ตอบรับแบบนี้แต่เป็นบรรณาธิการนิยายรัก ชักอยากอ่านขึ้นมาแล้วค่ะ นิยายของนักเขียนที่อยู่ในสังกัดน่ะ นางเอกเป็นคนแบบไหนกัน55555

พูดถึงอยากอ่านนิยาย...จริงๆ ที่รู้สึกมาตั้งแต่ตอนแรกๆ ที่เปิดตัวพระเอกเลยคือ อยากอ่านมากเลย... ‘พิษของหนามกุหลาบ’ นั่น ส่วนที่สนใจก็คือฆาตกรทุกคนเป็นผู้หญิงนี่แหละ คุณนักเขียนสนใจเขียนแนวนี้ขึ้นมาสักเรื่องไหมคะ5555 นิยายสืบสวนที่เป็นเรื่องแบบนี้มีหรือเปล่านะ...งืม ต้องไปถามในกรุ๊ปบ้างแล้วสิ

แต่ว่าอย่างจิอากิซังน่ะ...เข้าใจผู้หญิงขนาดนั้นเลยเหรอ555555555555555


จบเรื่องหวีดพระเอก (98%) และตัวละครอื่นๆ (2%...พูดถึงฮารุกะซังเยอะกว่านางเอกอีกมั้ง ถถถ) ไปแล้ว ต่อมาก็เป็นเนื้อเรื่องเนอะ

เทียบกับทัตสึโยชิแล้วก็ต้องบอกว่าชอบเล่มนี้มากกว่า เรื่องนั้นสำหรับเราแล้วโครงเรื่องสนุกดีแต่ไม่น่าสนใจเท่ากับเรื่องนี้ เพราะเราสนใจเรื่องวงการนักเขียนมากกว่าวงการแจกันราชวงศ์นี่นะ55

เพราะเป็นเรื่องที่อยากอ่านแล้วอ่านสนุกเนี่ยแหละ! ชอบ ชอบที่มีการเขียนถึงการทำงานของเหล่านักเขียนในเรื่อง อย่างพวกคุยกับบรรณาธิการ ไปทริปกับสำนักพิมพ์ และการเก็บข้อมูลเองก็ด้วย ไม่รู้ว่าเพราะไม่เคยเขียนเรื่องที่ต้องอิงความเป็นจริงหรือเปล่าเราถึงได้ตื่นเต้นกับการหาข้อมูลไปเขียนนิยายของจิอากิซังมาก55555 แต่คิดว่าคนแต่งเองก็ทำแบบนี้สินะ...นึกถึงความเข้มข้นของกลิ่นไอความเป็นญี่ปุ่นในเรื่องนี้และเรื่องก่อนหน้าแล้วก็...อืม ทุ่มเทเหมือนเดิมเลย นึกว่าอ่านนิยายแปลจริงๆ นะเนี่ย

ด้านความรักของพระนางก็สดใสดี เพราะไม่ใช่แนวสืบสวนแต่เป็นแนวโรแมนติกเลยไม่มีอะไรให้เครียดเท่าไหร่ ความบ๊องที่ทำนางเอกขายหน้ามาทั้งเรื่องเองก็เลยเป็นที่เข้าใจได้5555555 สดใสจริงๆ แหละ อ่านไปขำไป ชอบมาก ให้คะแนนเต็มเลย


ป.ล. อีกหนึ่งอย่างที่เป็นความประทับใจเล็กๆ ตอนอ่าน คือตอนที่นางเอกชอบบ้านมากๆ แต่ตัดสินใจอยู่ว่าจะเช่าดีมั้ย แล้วนายหน้าก็บอกว่า

“เจ้าของบ้านน่ะดีใจมากเลยที่รู้ว่าจะมีนักเขียนเข้ามาอยู่ ถ้ามีหนังสือสักเล่มถูกเขียนขึ้นมาในบ้านหลังนั้น เขาบอกว่าเขาคงมีความสุขมากๆ เลยละค่ะ”

...คนเป็นนักเขียน ได้ยินแบบนี้ก็ยอมกันหมดแล้วรึเปล่า5555555555

แล้วบ้านที่บรรยายไว้ก็ดูน่ารักมาก...ถ้าได้ทำเป็นซีรีส์แบบฝั่งเกาคงน่ารักน่าดู หุ

[Breezy Riz · Rating 5 out of 5]

ฮือออ ท่านจิอากิดาเมจรุนแรงเหลือเกิน
ไม่รู้จะเรียก หนุ่มซึน หนุ่มมึน หรือหนุ่มหน้าไม่อาย
คนอ่านเขินตัวบิดไปหมดแล้ว ><

[Lily 百合花 · Rating 5 out of 5]

ชื่อเรื่อง – お前百まで 私九十九まで (เธออยู่ร้อยปี ฉันอยู่เก้าสิบเก้าปี) 1
ผู้แต่ง – senorita-p


ตัวละคร
อุเอฮาระ มิจิรุ (実知琉) อายุ 27 ปี ⇒ ฮารุฮินะเซนเซ (春花先生)
มาซามุเนะ จิอากิ (知章) อายุ 28 ปี ⇒ อิจิโนะยูกิเซนเซ (一の雪先生)
อิวากิ ฮารุกะ อายุ 30 ปี
อายุคาวะ ฮิเดโอะ อายุ 30 ปี
โทโมยูกิ 知征
จิโยริ 知由


รีวิวหลังอ่าน

แค่เห็นชื่อเรื่องก็จะเกิดความสงสัยใคร่รู้ว่าทำไมถึงได้ชื่อเรื่อง お前百まで 私九十九まで (เธออยู่ร้อยปี ฉันอยู่เก้าสิบเก้าปี) กันนะ แต่ถ้าได้อ่านจนจบ ก็จะได้คำตอบของชื่อเรื่องค่ะ ซึ่งเป็นอะไรที่น่ารักมากๆ อิอิ

สำหรับงานเขียนขอ��� senorita-p นั้น แค่เห็นชื่อคนเขียนก็อยากจะพุ่งตัวไปซื้อแล้วจ้า เป็นนามปากกาที่เราเห็นแล้วซื้อเป็นเล่มเก็บไว้ชาบูแน่นอน เอ๊ยยย เก็บไว้อ่านแน่นอน เพราะปกงามมากๆ ของแถมอลังการงานสร้าง เนื้อเรื่องสนุกสุดๆ แค่ชื่อนามปากกาก็ทำให้เกิดความเชื่อมั่นในความสนุกแล้ว แม้ตอนก่อนจะอ่านจะยังไม่รู้ว่าเป็นแนวไหนก็ตาม ฮ่าๆ

นอกจากนี้เป็นนักเขียนที่เขียนนิยายแนวญี่ป��่นได้เหมือนอารมณ์อ่านนิยายแปลญี่ปุ่นจริงๆ ทั้งบทสนทนาของตัวละคร ลักษณะนิสัยของตัวละคร ฉากและสถานที่ต่างๆ ในเรื่อง คือความสมจริงขั้นสุด ในแบบที่ว่านี่เราอ่านนิยายเขียนภาษาไทย หรือนิยายแปลไทยกันแน่หว่า คือดีงามจริงๆ บทสนทนามีความเป็นคนญี่ปุ่นขั้นสุดจริงๆ สุดแบบที่สุดของที่สุด ฮ่าๆๆ

สิ่งที่ดีงามสุดๆ อีกอย่างก็คือ ไม่มีคำผิดใดๆ เลย เพราะฉะนั้นเป็นงานละเอียดที่นักเขียนใส่ใจทุกขั้นตอน สิ่งที่ถูกใจสุดๆ ก็คือของแถมอลังการและน่ารักมากมาย ฮ่าๆๆ เป็นนักเขียนที่เราตั้งใจว่าจะติดตามผลงานตลอดไป และเป็นแฟนคลับอย่างเหนียวแน่นต่อไปอย่างแน่นอน อ่านมากี่เรื่องต่อกี่เรื่องก็โดนใจไปทุกเรื่องเลย

พูดภาพรวมของนามปากกา senorita-p ไปแล้ว เราก็ต้องวกกลับมาที่เรื่องนี้กันดีกว่า เรื่องนี้เราระบุแนวเรื่องไม่ถูกเลย เอาเป็นว่าเป็นแนวรักโรแมนติกคอมเมดี้ที่เรื่องเหมือนไปเรื่อยๆ แต่ความเรื่อยๆ คือความน่ารักและสนุกมากๆ สำหรับเรา เรื่องราวของนักเขียนแนวรักกับนักเขียนแนวสืบสวนที่ได้มาเจอกัน มีมุกฮาๆ ให้ขำเยอะเลยทีเดียว

จิอากิ พระเอกของเรื่องเป็นคนที่แปลกมาก น่าจะเป็นพระเอกที่แปลกและกวนประสาทที่สุดของคนเขียนเลยมั้ง ฮ่าๆ ถ้าจะพูดถึงก็คือตอนอ่านเล่มแรกอ่ะ เรารู้สึกแบบว่าเอ็งนี่กวนบาทานี่หว่า เอ็งกวนมากๆ มากแบบที่ว่าเออ กวนจริงๆ ทั้งกวนประสาทและเป็นคนที่คิดอะไรแปลกๆ แต่พออ่านถึงเล่ม 2 กรี๊ดๆๆๆๆ ในความกวนของจิอากิ ก็ยังมีความน่ารัก ความเอาใจใส่ และความห่วงใยแฝงอยู่ มีพัฒนาการในด้านการมีมนุษยสัมพันธ์มากกว่าเดิม เพราะได้มิจิรุมาเติมเต็มแน่ๆ เลย อิอิ

มิจิรุนั้นเป็นเหมือนนางเอกหัวอ่อน จิอากิว่ายังไงก็ว่าตามกัน แต่เพราะเป็นคนแบบนี้แหละมั้ง ทั้งเป็นคนทำงานละเอียด และท่าทีที่ตรงไปตรงมา ไม่มีเสแสร้งใดๆ เลยโดนใจจิอากิได้ไม่ยากเลย ซึ่งทั้งหมดนี้เราคิดว่าสองคนนี้เป็นคู่ที่เหมาะสมกันสุดๆ เลยแหละ ยิ่งกว่ากิ่งทองใบหยกอีก อารมณ์ประมาณว่าถ้าจะกินน้ำเต้าหู้ให้อร่อยก็ต้องมีปาท่องโก๋ เช่นเดียวกับมิจิรุที่จะต้องเจอกับจิอากินี่แหละ เป็นอะไรที่ Perfect Match สุดๆ เลยแหละนะ

ตัวละครรอบข้างก็ชวนให้รู้สึกว่าอ่านสนุก ชอบทั้งฮารุกะและฮิเดโอะเลย อยากให้คู่รองได้ขึ้นแท่นเป็นคู่หลักบ้างอะไรบ้าง ^_^ น่ารักมากๆ แม้จะน่ารักแบบที่ดูเหมือนฮารุกะจะเย็นชาไปหน่อยก็ตาม ฮ่าๆๆ

ชอบโมเม้นท์ตอนฮารุกะคุยกับมิจิรุ น่ารักดีนะ เช่นเดียวกับตอนที่จิอากิคุยกับฮิเดโอะ คือสองหนุ่มนี่ก็เข้ากันได้แบบแปลกๆ คนหนึ่งไม่สนใจใครเลย อีกคนก็ขี้เล่นดูเป็นกันเองกับทุกคน ชวนจิ้นด้วยนะจ๊ะ อิอิ

แอบเห็นแวบๆ ว่าคนเขียนบอกว่าจะมีเรื่องของพี่มินาโตะ แอร๊ยยยย ข้าพเจ้าจะรออย่างใจจดใจจ่อเลยทีเดียว เราตกหลุมรักจักรวาลของตัวละครชุดนี้แล้วจริงๆ นะ อยากให้มีต่อเนื่องไปอีกหลายๆ ภาคเลยแหละ

นอกจากปกสวยถูกใจ ชื่อเรื่องชวนดึงดูดใจแล้ว บุคลิกและลักษณะนิสัยตัวละครก็ทำให้เรารู้สึกชอบมากๆ นี่ยกให้เรื่องนี้เป็นนิยายแห่งปีที่อ่านแล้วไม่เครียด อมยิ้ม และสนุกมากๆ ที่เราชอบที่สุดเลยแหละ ถึงจะดูแบบว่าไปเรื่อยๆ แต่ความเรื่อยๆ มีความน่ารักและความละมุนแฝงอยู่มากมาย แนะนำให้อ่านกันเลยค่ะ ผลงานน้ำดีของนักเขียนที่ไม่ควรพลาด

อย่างฉากโรแมนติกกุ๊กกิ๊กกันอะไรนี้ อ่านแล้วยังรู้สึกว่าละมุนมากๆ เลย ไม่ต้องบรรยายให้เห็นภาพทั้งหมด แต่ข้อความบรรยายที่ใช้กลับทำให้เรารู้สึกฟิน รู้สึกโรแมนติก รู้สึกเหมือนตัวเองสิงมิจิรุอยู่ รู้สึกประหนึ่งว่าข้านี่แหละคือมิจิรุ ที่ได้เจอกับจิอากิที่แสนจะกวนประสาท เป็นคนแปลก แต่ก็น่ารักที่สุดเช่นกัน

อ่านเรื่องนี้แล้วทำเอาไม่อยากจะลุกไปทำอะไรอย่างอื่นเลย จะติดละครก็เอาไว้ก่อนละกัน เราจะต้องอ่านเรื่องนี้ให้จบแบบยิงยาวเลย ชอบจนลืมเข้าห้องน้ำ ชอบจนลืมลุกมาดื่มน้ำ นั่งจนขาชาไปเลยทีเดียว แต่ความสนุกที่ได้รับคือขั้นสุดจริงๆ

เราอ่านๆ ไปนะ จะรู้สึกว่าคำพูดของจิอากิเนี่ย มีความเป็นนิฮงจินหนักมาก (คนญี่ปุ๊นนนนนนญี่ปุ่น) อ่านแล้วจะแบบว่าเออ สมกับเป็นนิฮงจินจริงๆ บทสนทนาเป็นไปตามแบบฉบับคนญี่ปุ่นจริงๆ ใครไม่ชินก็อาจจะรู้สึกแปลกๆ แต่เราอ่านแล้วคิดว่านี่แหละใช่เลย อ่านๆ ไปก็จะรู้สึกว่าต่อให้ดูเย็นชา แต่จริงๆ ก็เป็นคนอบอุ่นน่ารักนะจ๊ะ

อีกอย่างที่ชอบมากคือ ชอบตอนจิอากิทึ่งที่มิจิรุจำข้อกฎหมายต่างๆ ได้ เป็นคนความจำดี และที่ขำหนักที่สุดก็คือเวลาที่มิจิรุคิดไม่ตก (โดยเฉพาะเรื่องความรู้สึกของจิอากินี่แหละ ฮาาาาา) แก้ปัญหาด้วยการนั่งอ่านประมวลกฎหมายไปเลยจ้า น่ารักได้อีก เป็นอะไรที่ชอบมากเลยอ่ะ น่ารักมากกกกกกก

ว่าแต่ว่าจะหาจิอากิได้ที่ไหนอีกบ้างนะ ถ้าไม่เจอขอเป็นพี่มินาโตะ หรือฮิเดโอะก็ยังดีนะ อิอิ ยิ่งอ่านก็ยิ่งอยากเป็นมิจิรุเลยจริงๆ ให้ตายเหอะโรบิน ให้ดิ้นเถอะโรเบิร์ต

เวิ่นเว้อมายาวมาก จนเกือบจะสองหน้าเอสี่ล่ะ ก็ขอสรุปว่าเป็นนิยายรักโรแมนติกคอมเมดี้ที่น่ารักมากๆ จำนวนสองเล่มจบ ที่ปกงามสุดๆ พระเอกเป็นคนแปลก กวนประสาท แต่ก็น่ารักสุดๆ นางเอกเป็นคนที่มีความพยายาม และตั้งใจจริง เป็นคนทำงานละเอียดรอบคอบ และความจำดีขั้นสุด มีมุมน่ารักมากมาย ที่รับประกันว่าอ่านแล้วจะอมยิ้ม และรู้สึกละมุนไปกับความรักของจิอากิและมิจิรุอย่างแน่นอนค่ะ

ตอนพิเศษก็จะเป็นตอนสั้นๆ จำนวนสิบกว่าตอนให้ได้อ่านกัน อ่านไปก็จะขำๆ ไป ทั้งชื่อในโลกโซเชียลของจิอากิ ทั้งเรื่องการตั้งชื่อลูก ที่เราว่าชื่อเพราะมาก และความหมายดีจริงๆ จนแอบจดเก็บไว้ล่ะ เป็นชื่อที่มีความหมายจริงๆ และสามารถออกเสียงภาษาญี่ปุ่นได้จริงๆ เราเลยรู้สึกอินและชอบมากพิเศษมากขึ้นไปอีก

เอาเป็นว่าขอเชียร์ให้ได้อ่านเรื่องนี้กันนะคะ แล้วจะรู้สึกอยากอ่านวนไปมาไม่สิ้นสุดเลยจริงๆ ละมุนหัวใจขั้นสุดเลยฮับบบ ยกให้เป็นนิยายในดวงใจอีกเรื่องเลยค่ะ ^_^

ป.ล. ใช้เวลาเขียนรีวิวไปหลายชั่วโมงมาก ฮ่าๆๆ จบสองหน้าเอสี่พอดี ที่ขนาดตัวอักษร Arial 11px ฮ่าๆๆๆๆ (จำเป็นต้องบอกละเอียดขนาดนี้ไหมคะ)

[สปอยล์]

มิจิรุเป็นนักเขียนแนวรักโรแมนติก โดยมีฮารุกะเป็นรุ่นพี่และเป็นบรรณาธิการประจำตัว และเธอต้องหาบ้านเช่าใหม่ เพราะที่เก่าหมดสัญญาแล้ว สุดท้ายก็เจอบ้านน่ารักมากๆ ที่เดิมเคยเป็นร้านกาแฟ เธอได้ทดลองเข้าไปอยู่สักพัก ก่อนจะตัดสินใจว่าจะเช่าอยู่ไหม

การนัดคุยกันเรื่องนิยายได้เป็นละครนั้น เธอได้เข้าไปคุย แล้วก็เจอเรื่องเข้าใจผิด เมื่อเจอกับจิอากิ และจิอากิคิดว่าเธอคือทางค่ายละคร ต่อมาเธอถึงได้รู้ว่าจิอากิคืออาจารย์อิจิโนะยูกิ นักเขียนแนวสืบสวนสอบสวนชื่อดังนั่นเอง

ฮารุกะกับฮิเดโอะ ทำเหมือนไม่ถูกกันนะ โดยเจอกันทีไร ก็พูดจาไม่ค่อยดีใส่กันสักเท่าไร ฮิเดโอะเป็นเพื่อนสนิทของจิอากิ และเป็นโปรดิว���ซอร์ที่ทำละครนั่นเอง นิยายของจิอากิได้เป็นละครดังหลายเรื่อง ยอดขายนิยายถล่มทลายตลอด วกกลับมาเรื่องของฮารุกะกับฮิเดโอะ สองหนุ่มสาวจริงๆ มีความสัมพันธ์กันทางกาย ฮิเดโอะตามจีบขอเป็นแฟนตลอด แต่ฮารุกะกลับรู้สึกยุ่งยาก และไม่เคยตอบรับคำพูดนั้นเลย

ฮารุกะแนะนำให้มิจิรุเข้าหาจิอากิ เพื่อที่จะได้เรียนรู้ว่าทำยังไงให้เขียนนิยายได้ดี มองที่ทัศนคติในการทำงาน บลาๆ คือศึกษาแนวทางไรงี้ แต่มิจิรุตอนที่ทดลองอยู่บ้านที่จะเช่านั้น เกิดเข้าใจผิดคิดว่าเพื่อนบ้านจะฆ่าตัวตาย เลยแจ้งตำรวจ เพื่อจะพบว่าคือจิอากิที่กำลังทดสอบทฤษฎีฆาตกรรมกับหุ่นอยู่ จากนั้นเธอเลยโดนแซวเรื่องนี้ตลอด

มิจิรุคิดว่าจะไม่เช่าบ้านนี้ล่ะ เพราะมีเพื่อนบ้านคือเขา แล้วไหนจะค่าใช้จ่ายที่น่าจะเยอะ แต่สุดท้ายเราจำไม่ได้ล่ะว่าทำไมได้เข้าไปอยู่จนได้ และยังเข้าหาจิอากิจนได้ช่วยทำงาน ฮ่าๆๆ จิอากิทึ่งมากที่มิจิรุจำข้อกฎหมายต่างๆ ได้ จนเธอบอกว่าเคยเป็นทนาย แต่ไม่ชอบ ก็เลยมาเป็นนักเขียน มิจิรุทำงานละเอียด จิอากิรู้สึกดีใจที่มีคนช่วยงานแบบเธอ

การหาข้อมูลเรื่องสวนสนุกนั้น งานฮัลโลวีนถ้าไปเป็นคู่เดทกัน จะได้เข้างานฟรี สองหนุ่มสาวก็ไปกัน โดยจิอากิบอกว่าก็ทำเป็นเหมือนไปเดทกันไงล่ะ สุดท้ายสามารถเล่นเกมชนะได้ ด้วยความจำขั้นสุดของมิจิรุ และมิจิรุอยากได้ตุ๊กตากระต่ายเป็นรางวัล แต่จิอากิดันให้ตุ๊กตาลิมิเต็ดอิดิชั่นรูปกะโหลกมาแทน ถึงเธอจะเซ็ง แต่เธอก็เก็บไว้ และตั้งโชว์ตลอด

มิจิรุอยากรู้ว่าจิอากิเขียนหนังสือเป็นยังไง เลยจะไปซื้อที่ร้านหนังสือ แต่เจอทีไรก็ได้แต่แอบเขา และเขาก็เห็นด้วยนะ ฝากให้เจ้าของร้านบอกชื่อเรื่องให้ ฮ่าๆๆๆ ลืมเล่าว่าก่อนหน้านี้เธอนึกว่าเขาจะให้ยืมหนังสือ แต่สุดท้ายหยิบหนังสือให้จากห้องสมุดที่บ้านเขา และคิดเงินเธอ 8,000 เยนจ้าา โหดมากกกก ฮ่าๆๆๆ

จิอากินิสัยกวนประสาทมากๆ และเป็นคนแปลกขั้นสุด ฮ่าๆๆ แต่ทำงานร่วมกันไปมา ก็เริ่มผูกพัน และเหมือนมิจิรุจะไม่สามารถเอาตัวเองหลุดออกมาจากจิอากิได้ เมื่อมีทริปพานักเขียนเที่ยวฮอกไกโด ทั้งสองก็ไปแหละ จิอากิเช่าบ้านพักแยกต่างหาก และเกิดข่าวลือว่าสองคนนี้คบกัน เพราะตอนที่เรียกไปคุยงาน มิจิรุไปทั้งชุดยูกาตะ แล้วลืมชุดชั้นในไว้ แล้วสุดท้ายเขาเอามาคืนกับพนักงาน พอได้คืนมา เพื่อนๆ ที่ไปด้วยกันก็เลยลือกันไปหมดเลย แล้วก็โดนจับให้ไปเที่ยวด้วยกันสองคนแทน

ขำสุดที่สองหนุ่มสาวติดอยู่ด้วยกันที่ฮอกไกโด ที่มิจิรุเข้าไปหารูปปั้นที่มีวิญญาณได้ในวัด เพราะเป็นผู้หญิง แล้วเธอแอบหลอนมากๆ สุดท้ายจิอากิก็ทำเป็นมาตาม และอยู่เป็นเพื่อนจนเธอหลับไป ส่วนจิอากินี่กระหายอยากจะเข้ามาดูลักษณะรูปปั้น แต่เข้ามาจับไม่ได้ เพราะพระบอกว่ารูปปั้นชอบผู้หญิง ไม่ชอบผู้ชาย เพราะพี่ชายจากไปโดยไม่ได้ร่ำลา

และสุดท้ายจิอากิเลยพูดว่า นั้นเราก็มาคบกันจริงๆ เลยไหม ก็เลยได้คบกันจริงๆ โดยทุกครั้งที่มิจิรุคิดเยอะ หรือกังวลใจกับท่าทีของจิอากิ ก็จะอ่านประมวลกฎหมาย รวมถึงนอนไม่หลับ จนทำให้วันต่อมาไปทำงานสาย เมื่อจิอากิรู้ ก็จะแซว ฮ่าๆๆๆๆ แต่ช่วงที่ตกลงคบกันจริงๆ นั้น จิอากิกลับไปทำงานที่ไต้หวันนานเลย ใกล้กับช่วงปีใหม่ด้วย เธอเลยอดฉลองกับเขาเลย แต่สุดท้ายเขาก็กลับมาหาและกอดเธอ บอกว่าอย่างนี้จะได้ไม่ต้องเห็นหน้าไงล่ะ

Start 12.44 น. Wed 12 Jun 2019
End 22.07 น. Thu 20 Jun 2019
Review Date 17.10 น. Sun 30 Jun 2019

[Moji Juf-Fuf · Rating 5 out of 5]

เป็นนิยายรักสีขาว อ่านแล้วไม่เครียด อ่านได้เรื่อยๆ แต่ในความเรื่อยๆ นั้นสามารถดึงให้พลิกอ่านหน้าต่อๆ ไปได้จนจบ ซึ่งนิยายหลายเรื่องที่พล็อตไม่หวือหวา ไม่สามารถทำแบบนี้ได้ ดังนั้นถ้าวัดจากเกณฑ์นิยายรักไทยที่มีการดำเนินเรื่องแบบนี้ 5 ดาวเหมาะสมที่สุด

[addie · Rating 5 out of 5]

(5/5) โรแมนติกคอมเมดี้ที่ไม่รู้จะหักคะแนนตรงไหนเลย อ่านรวดเดียวแบบไม่ต้องอ่านหนังสือสอบแล้ว สนุกมาก หน้านึงฟิน หน้านึงขำกับความแปลกของพระเอกและความโก๊ะของนางเอก ชอบบรรยากาศญี่ปุ่นๆในเรื่องมาก สำนวนที่ใช้ก็เหมือนอ่านนิยายญี่ปุ่นอยู่เลย คนเขียนเก่งมากๆจริงๆ อยากรู้เลยว่ามีผู้ช่วยหาข้อมูลเหมือนมิรุจิมั้ย

[Tikanicky · Rating 5 out of 5]

โรแมนติก ฟีลกู้ด พระเอกซึนมากกกกกก นางเอกโก๊ะๆ ให้ฟีลญี่ปุ่นสุดๆ อ่านได้เรื่อยๆ วางไม่ลง อยากตามต่อ แปปๆจบล่ะ ไปต่อเล่ม2

[Aim · Rating 5 out of 5]

อ่านได้เรื่อยๆ

[พอลลี่ · Rating 5 out of 5]

รีวิวรวมไว้เล่ม2

[Apothecary · Rating 5 out of 5]

ปกติเป็นคนไม่อ่านนิยายแนวรอมคอมเท่าไหร่ แต่นามปากกานี้ทำให้กลับมาอ่านแนวนี้ได้จริง ๆ

ตัวละครทุกตัวในเรื่องมีสีสันมาก ๆ ขาดใครไปก็คงทำให้สีสันของเรื่องน้อยลงเป็นแน่แท้ โดยเฉพาะพระเอกที่มีความเป็นหนุ่มญี่ปุ่นสูงมาก การกระทำช่างแปลกพิสดาร พูดน้อยต่อยหนัก เลิฟซีนไม่ได้มีมากให้กิ๊วก๊าวหัวใจ แต่เวลาออกมาทีคือต้องสังเกตดี ๆ มันจะแฝงมากับคำพูดเล็ก ๆ หรือการกระทำของพระเอกนั่นแหล่ะ ถ้าไม่สังเกตบางทีก็ไม่รู้เลยว่าเขาใส่ใจอยู่นะเธอ ! ช่างเป็นอะไรที่นิฮ่งจินมาก ๆ ค่ะ 55555555 บอกตามตรงว่าหาอ่านอะไรแบบนี้จากนักเขียนคนไทยได้ยาก

นักเขียนเรื่องนี้รีเสิร์ชมาเป็นอย่างดีมาก ๆ ทั้งในด้านของอาชีพและวัฒนธรรมญี่ปุ่น ไม่มีจุดไหนที่อ่านแล้วติดขัดเลย เราชอบสำนวนการเขียนของนามปากกานี้นะ เหมือนอ่านนิยายแปลเลย มันให้อารมณ์ต่างกับนิยายที่เขียนด้วยสำนวนแบบไทย ซึ่งแต่ละแบบมันก็มีดีของมันแหล่ะ เพียงแต่เรื่องนี้พอใช้สำนวนคล้ายนิยายแปล อ่านแล้วเหมือนเราหลุดเข้าไปอยู่ในโลกเดียวกับพระเอกที่เป็นนักเขียนนิยายสืบสวนเลย

เป็นนิยายรอมคอมที่โบ๊ะบ๊ะ อ่านแล้วมีความสุขมากค่ะ หลุดขำในความเงิบของนางเอกไปหลายรอบ ไม่ได้ต้องมีฉากเลิฟซีนอะไรมากมายก็ทำให้อบอุ่นหัวใจได้

[Anida · Rating 5 out of 5]

เพิ่งมาอ่านนามปากกานี้ครั้งแรก แต่มีทุกเล่มนะ (เรื่องอื่นยังดองไม่ได้ที่ 😅😅) คหสต คิดว่าเป็นเรื่องที่สนุก น่ารักมากๆเลย ชอบวิธีการเขียน แล้วก็เคมีของตัวละคร อ่านแลเวยิ้มไปหัวเราะไป สนุกดีค่ะ

[ppsk ᙏ̤̫]

น่ารักมากกกกก ละมุนไม่ไหว > <

[Chu pao · Rating 5 out of 5]

ตัวเรื่องสนุกมากดำเนินเรื่องเกี่ยวกับพระเอกเป็นนักเขียนนิยายสืบสวนชื่อดัง นางเอกเป็นนักเขียนนิยายรัก ในเรื่องไม่มีดราม่าเวิ่นเว้อ ทุกๆอย่างอยู่ที่ตัวของนางเอกกับพระเอกทั้งหมด ถามว่าฟินไหม? ฟินมาก ส่วนตัวชอบพระเอกแบบกวนๆอยู่แล้ว เนื้อเรื่องดำเนินเร็วทำให้ไม่เนือย เป็นเรื่องที่เราชอบมาก อ่านรีวิวแล้ววันต่อมาคือไปซื้อเลยไม่ผิดหวังๆ ล่าสุดพึ่งสั่งboxset 555

[桂英 吴 · Rating 4 out of 5]

อ่านเพลิน ๆ พอได้ ผู้เขียนมี วิธีการเขียน ที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง บรรยายไม่ถูก แต่มันแตกต่างจาก การอ่านนิยายจีน กับนิยายไทย นิยายฝรั่งมาก ๆ ยังไม่ค่อยได้อ่านนิยายญี่ปุ่นต้นฉบับ เลยเปรียบเทียบไม่ได้

พระเอกเกรียน และกวนมาก ๆ แต่เวลาโรแมนติกที เล่นเอา นักเขียนนิยายโรแมนติกแบบนางเอก อายม้วนไปเลย

ผู้เขียน สร้างบุคลิก ตัวละครได้เป็นเอกลักษณ์ดีค่ะ

[pomiez · Rating 5 out of 5]

เห็นคนรีวิวว่าสนุกเยอะ ส่วนตัวเคยอ่านเอริกะมาก่อนซึ่งก็ชอบฟีลลิ่งประมาณนั้น (ยังรอตอนต่อไปอยู่นะคะ)
มาเล่มนี้ก็ใช้ฉากเป็นญี่ปุ่น สำหรับเราฟีลลิ่งคล้ายการ์ตูนญี่ปุ่นแต่โตกว่า
พระเอกบุคลิกชัดเจนมาก เราว่าเรื่องนี้สีสันหลักๆก็ตัวพระเอกนี่แหละ
เป็นนิยายที่อ่านแล้วอารมณ์ดีมากเล่มนึง

[Chybamboo · Rating 5 out of 5]

อ่านไปเขินไปแบบมีความสุขมาก อ่านเพลินๆแต่วางไม่ลงเลย

[Suwannee Duangmanee · Rating 5 out of 5]

เป็นอีกเรื่องที่อ่านสนุกมาก​ ถ่ายทอดความแตกต่างของบุคลิก​ พฤติกรรมตลอดจนความคิดอันแยบยลของตัวละครได้ดี​ การยอมรับ​ การปรับความคิด​ เพื่อให้อยู่ร่วมกันได้

[Kanthida Ann · Rating 5 out of 5]

ไม่อยากให้จบเลยเล่มนี้ ดีมากกกก มากๆๆๆๆๆๆๆ แนะนำทุกคนให้อ่านจ้า ภาษาดีจริงๆ

26/2/64 กลับมาอ่านรอบ2ไวมากกกกก ชอบภาษาสุดๆ ชอบพระเอกแนวนี้อยู่แล้วด้วย งือออ

16/6/64 ซื้อหนังสือมาอ่าน เล่มสวยมากๆงานดีงานพรีเมี่ยม ชอบเรื่องนี้มากๆเลยอ่ะ ชอบผู้ชายแบบจิอากิ ฟีลกู้ดดด

[Uminaka16 · Rating 5 out of 5]

สนุกมากอ่านเพลินสุดๆ

[เหม่อมองฟ้า · Rating 5 out of 5]

สนุก ตลกและเขินมาก เหมือนอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นวัยทำงาน ชอบค่ะ อ่านแล้วไม่ผิดหวังแน่นอน

[cottonwood · Rating 5 out of 5]

สนุกมากกก เป็นนิยายเรื่องแรกที่ได้อ่านนิยายญี่ปุ่น(คนไทยแต่ง) น่ารักได้หมดทุกอย่างเลยย จนต้องไปตามอ่านเรื่องอื่นๆของนักเขียนด้วย อ่านแล้วอยากไปญปอีกมากๆ